သခင်မလေးတို့အလိုတော်အတိုင်း

သခင်မလေးတို့အလိုတော်အတိုင်း (စ/ဆုံး)

ဖြိုးငယ်ငယ်က ဖဲဝိုင်းမှထကာ ထမိန်ကိုပြင်ဝတ်လိုက်သည်။တော်ပြီ မစုရေ ဒီနေ့တော့ နားတော့မယ်။ လုပ်စရာလေးရှိသေးလို့။ဖြိုးငယ် ထပြီလား ငါဝင်လိုက်တော့မယ်လေ အဲ့နေရာ။ ဖြိုးငယ်ငယ်နောက်မှ လိုက်ထိုးနေသော မို့မို့က ဖြိုးငယ်ငယ်ထသွားသောနေရာကိုဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ မို့မို့လည်းလည်းဖြိုးငယ်ငယ်ထိုင်သောနေရာမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ ဖဲကဆက်တိုက်ပင်ကောင်းနေသေူသည်။ လေးငါးလှည့်လောက်တဆက်တိုက်အလျော်ရသည်။ အဟင်းဟင်း ဖြိုးငယ်မနေရာက ခုချိန်ထိကောင်းနေတုန်း။ ခါတိုင်းဒီလိုဖဲကောင်းနေရင် ဒီကောင်မကထတာမဟုတ်ဘူး။ ဒီနေ့မှ ဘာဖြစ်လို့ထသွားမှန်းမသိဘူး။ မို့မို့စကားကို မစုကြားတော့ပြုံးမိသွားသည်။ ဘာတွေ သဘောကျနေတာလဲမစုရဲ့ ။ ခစ်ခစ် နင်တို့မှအဲ့အကြောင်းမသိတာ ကောင်မကဖဲစိတ်မဝင်စားနိုင်ဘူးလေ။

ဖဲထက်ကောင်းတာရှိတယ်။ ဘာများလဲမစုရဲ့ ဖဲဆိုအသေစွဲတဲ့ ဖြိုးငယ် ဖဲကောင်းတာတောင် စိတ်မဝင်စားနိုင်အောင်။ မပြောပါဘူးဟယ် သူများအတွင်းရေးတွေ။မသိချင်သောအရာကိုမှ သိချင်တတ်ကြတာလူ့သဘာဝ။ အတူတူရိုက်နေသောဝိုင်းထဲမှ အမျိုးသမီးတွေကလဲ ဖဲပင်စိတ်မဝင်စားတော့။မစုကိုဝိုင်းအစ်ကြတော့သည်။ ခစ်ခစ် မစုရယ်ပြောစမ်းပါ။ ဖြိုးငယ်ရှေ့ပြန်မပြောပါဘူးဟဲ့။ ဒေါ်တင်တင်ဝင်ထောက်လိုက်တော့ မစုကလဲနဂိုကတည်းကပြောချင်နေတာနဲ့ကွက်တိပင်။ အခုသူ့ယောင်္ကျားဇော်ထွန်းကမရှိပြန်ဘူးလေ။ ခရီးထွက်သွားတယ်မဟုတ်လား။ အဲ့ဒါနဲ့ သူစောစောပြန်တာနဲ့ဘာဆိုင်လို့လဲ။

ညဉ်းတို့တွေအဲ့ဒါကြောင့်ညံ့တယ်ပြောတာ။ သူ့ယောင်္ကျားညီလင်းသူရောက်နေတယ်လေ။ ချက်ဆိုဝိုင်းထဲက မိန်းမတွေကလဲ နားခွက်မီးတောက်သည်။ပုလင်းတူ ဘူးဆို့ဝါသနာတူစရိုက်တူတွေလေ။ဟို ကောင်လေး ချောချောလေးဟာလားဟဲ့ နယ်ကနေခဏခဏလာတယ်လေ။ခစ်ခစ် မတင်တင်က သဘောပေါက်မြန်လှချည်လား။ အဟင်းဟင်း မိစုနော် အချင်းချင်းလာဖဲ့နေတယ် ကြည့်စမ်း။ ဆက်ပါဦးဟဲ့ အဲ့ဇာတ်လမ်း စိတ်ဝင်စားလာပြီ။ ကျွန်မလဲ မထင်မှတ်ပဲသိရတာပါ။

ဒီလိုဒီလို…….ကြုံးချက်ကတော့ရက်စက်တယ် မတင်တင်ရေ။ နားကိုမနားတာ။ ဖြိုးငယ်စွဲနေတာလဲမပြောနဲ့ ဟိုကောင်က မလိုးခင် စောက်ပတ်ကို လျှာနဲ့သေချာကိုယက်တာဟိုကောင်မကလဲမျက်လုံးလေးကိုစင်းလို့တဟင်းဟင်းနဲ့။ဖင်ပေါက်ပါယက်တာ။ဟင် တကယ် မရွံဘူးလားမသိဘူးနော်။ မို့မို့ကအံ့အားသင့်သလိုမေးလိုက်သည်။ခစ်ခစ်ကောင်းလို့နေမှာပေါ့ ဖြိုးငယ်ကလဲ အိမ်ထောင်သည်သာဆိုတယ် ဖွေးဥနေတာကိုးဟ။ကြားရသည့် စကားနှင့်ပင် ဝိုင်းထဲကမိန်းမများအဖို့ စောက်ပတ်ကအရည်တွေ ရွဲကုန်သည်။ဒါမျိုးတွေကို အပြာကားတွေထဲမှာသာမြင်ဖူးကြတာလေ။ အိမ်ကယောင်္ကျားတွေနဲ့ကွာပလို့တွေးနေမိကြသည်။ ဒါကြောင့်ဖြိုးငယ်အခုတလော ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်တွေတောင့်ပြီး ဖင်ကြီးလာတယ် အောင့်မေ့တာ သူ့လင်ငယ်ကို အပီကျွေးနေလို့ အိုးတောင့်လာတာကိုး။ ပြီးတော့ ဆံပင်တွေ ဘာတွေဖြောင့်နေတာအလှတွေပြင်တာကလဲ အပျိုတွေတောင်အရှုံးပေးရမတတ်ဖြစ်နေတာဟု မို့မို့စိတ်ထဲကတွေးမိလိုက်သည်။

အချိန်က ည(၁၀)နာရီ။ မို့မို့အိပ်ယာမှ ထလိုက်သည်။ ယောင်္ကျားကတော့မူးပြီးအိပ်နေပြီ။ အရက်သောက်ဖို့ကလွဲရင်ဘာမှစိတ်မဝင်စားတဲ့သူတောင်းစား။ ယူမိတာမှားတယ်လို့ တွေးမိသည်။ငွေရှိလို့သာယူခဲ့ရတာ အခုမှမှားမှန်းသိသည်။ တစ်ဖက်ခြံကဖြိုးငယ်ငယ်တို့ခြံ။ မီးရောင်ခပ်မှိန်မှိန်လေးမြင်ရသည်။ အရင်တုန်းကတော့ စိတ်မဝင်စားပေမဲ့ အခုတော့နေ့လည်က မစုပြောထားသောစကားကိုကြားယောင်လာသည်။ ဒီအချိန်ဆိုပွဲကောင်းနေလောက်ပြီဟုသူမတွေးမိလိုက်သည်။ ခြံစည်းရိုးပျက်နေသောနေရာကနေအသာခိုးဝင်သွားလိုက်သည်။ အိမ်အနားရောက်လေ သူမရင်ခုန်သံတွေပိုမြန်လာလေ။ဖိနပ်ကိုချွတ်ထားလိုက်သည်။ အသံမကြားရအောင်။ သူမကံကောင်းသည်။ ဖြိုးငယ်ငယ် အခန်းဘေးက အခန်းက ပြူတင်းတံခါးပွင့်နေတာနဲ့အဆင်သင့်။ အခန်းထဲကိုချောင်းလိုက်တော့ သူမရင်ခုန်သံတဒုန်းဒုန်းကိုဖြစ်သွားသည်။ အခန်းထဲက ဆိုဖာပေါ်မှာ ဖြိုးငယ်ငယ် ထိုင်နေသည်။

အဝတ်ဗလာဖြင့်။ ဖြိုးငယ်ငယ်ရှေ့မှာ မတ်ဖြစ်သူလည်းဖြစ် လင်ငယ်လဲဖြစ်သောလင်းသူ။ ဆိုဖာပေါ်မှာ ဒူးကိုကွေးပြီး ဖင်ကိုမြောက်ပေးထားသော ဖြိုးငယ်ငယ်ရဲ့ ဖင်ဝမှ စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းအထိကို လျှာပြားကြီးထုတ်ပြီး မရွံမရှာကို လက်ဖြင့်ဖြဲကာယက်နေသည်။ ပြတ်ရှုး ပြတ်ပြတ် ပြွတ်ပြွတ် အ အ မောင်လေး မောင်လေးအဟင့်ဟင့် ဘယ်လာက်ကောင်းနေလဲတော့မသိ။ ဖြိုးငယ်ငယ်လည်ပင်းမှ အကြောစိမ်းတွေထောင်နေသည်။ ပေါင်တံတွေပါတုန်နေသည်။

ပြွတ်ပြွတ် ပြတ်ပြတ် ရှီး ပြတ် ပြတ် လင်းသူဆိူတဲ့ ကောင်ကိုဒါကြောင့် စွဲနေတာနေမှာ။မို့မို့ကြည့်ရင်းနဲ့ပင် ဖီးလ်တက်လာသည်။ရှီး ပြတ် ပြတ် အိုး အိုး မမ တစ်ချီပြီးတော့မယ် သွက်သွက်လေးယက်ပါမောင်လေးရဲ့။ ဖြိုးငယ်ငယ် ဖင်ကြီးမြောက် ခါးကော့ကာတွန့်လိမ်သွားတာတွေ့ရသည်လင်းသူဆိုတဲ့ကောင်ကလဲ ဖြိုးငယ်စောက်ရည်တွေကို မရွံမရှာကို လိုက်ယက်ပြီး မြိုချနေတာတွေ့ရသည်။ကဲချစ် မောင်လေး မမ အပေါ်ကတက်ဖိုက်မှာနော် ဟင်းဟင်း။ဖြိုးငယ်ငယ်ရဲ့ညုတုတုပြောသံကို ကြားလိုက်ရသည်။လင်းသူကအောက်ကပက်လက် ဖြိုးငယ်ငယ်ရဲ့နို့တွေကို လက်နဲ့ဆုပ်ညှစ်နေတာတွေ့ရသည်။

လီးကို မြင်လိုက်ရသောမို့မို့ ဖင်တွေပင်ကျိန်းသည်။ နည်းသောအရှည်မဟုတ်။ ၆ လက်မလောက်ရှိမည်။အိမ်က ယောင်္ကျားပဲမြစ်နဲ့တော့ကွာသည်။ နေရာချင်းပင်လဲချင်လာသည်။ဖြိုးငယ်ငယ်က ထိုလီးကြီးကိုကိုင်ပြီး စောက်ပတ်နှင့်တေ့နေပြီ။ဖွတ်ဖွတ် ဘတ်ဘတ် ဘောက်ဘောက် စွပ်စွပ် ပြွတ်ပြွတ်။အစွမ်းကုန်ဆောင့်နေသောဖြိူးငယ်ငယ်မှာ မြင်းရိုင်းလေးပမာပင်။ဆောင့်ချက်က အောက်ကကောင်ဥကွဲမတတတ်ပင်။ ကုတင်ပင် တကျီကျီမြည်နေသည်။ မို့မို့လည်း ကြည့်ရင်းကြည့်ရင်း ထမိန်အောက်ကိုလက်နှိုက်ပြီး သူမစောက်စိလေးကို လက်ညိုးဖြင့်ပွတ်နေမိသည်။

လင်းသူ လင်းသူ လုပ်ပါမောင်လေးရဲ့ အင်းအင်း သူမနှုတ်ဖျားမှ တိုးတိုးလေးလဲခိုညဉ်းသလိုညဉ်းနေသည်။ဖြိုးငယ်ငယ်ရော လင်းသူရော တစ်ချီလဲပြီးရော တစ်ဖက်အခန်းမှ ချောင်းကြည့်နေတဲ့ မို့မို့လဲ တစ်ချီကိုပြီးရောဖြစ်သွားသည်။ မောင်လေး လိုက်မလားမြို့ထဲမှ ပြန်လာသောလင်းသူ သူ့ဘေးနားမှာကားရပ်ပြီး မေးသံကြားလိုက်သဖြင့် ကြည့်လိုက်တော့မရီးဖြစ်သူဖဲသွားရိုက်နေကျအိမ်က အိမ်ရှင်ဖြစ်သူ မစုစုအောင်။ပြန်ရမှာလဲ ဝေးသေးသဖြင့် သူလဲကားပေါ် တက်လိုက်ခဲ့သည်။

ငါ့မောင် ဒီတစ်ခါ ရက်ကြာတယ်နော် နေတာ။ ဟုတ်တယ်အမ အလုပ်တွေ မပြတ်သေးတာနဲ့။ ဒါနဲ့အမက ဘယ်ကပြန်လာတာ။ သြော် ဒီနေ့အမယောင်္ကျား နိုင်ငံခြားကငွေလှမ်းပို့လို့သွားထုတ်တာလေ။ ငါ့မောင်ဘာစားချင်လဲပြော။ရပါတယ် အမ အားနားစရာကြီး။နင်ကလဲ အားနာစရာမရှိတာအားနားနေပြန်ပြီ။ ကြုံတုန်းကျွေးရတာ အားတယ်မဟုတ်လား။ဟုတ် အားပါတယ် အမ။ ကားကို စားတော်ဆက် တစ်ခုဆီမှာရပ်လိုက်သည်။ဒီဆိုင်မျိုးတွေ လင်းသူရောက်ဖူးတယ်။

တိတ်ဆိတ်ပြီး အေးအေးချမ်းချမ်းထိုင်ချင်သောသူများအတွက်နေရာ။သီးသန့်ခန်းတစ်ခုထဲဝင်လိုက်သည်။ ဝိတ်တာလေးရောက်လာတော့ မစုစုအောင်သူမသောက်ဖို့ဝိုင်မှာသည်။ငါ့မောင်သောက်တတ်တယ်မဟုတ်လား နည်းနည်းပါးပါး။ အားနာစရာ မစုရာ။ကဲပြောပြန်ပြီ အားနာရမဲ့သူတွေမှမဟုတ်တာ။ ကောင်လေးရေ ဒီက မောင်လေးအတွက် ဘလက်တစ်လုံး။အမြည်းများကို အစုံအလင်မှာပေးသည်။ အမြည်းတွေရောက်လာတော့ ဝိုင်တစ်ခွက်စငှဲ့ပြီး သူ့ထဲသို့ ဘလက်လေဘယ်ကို ငှဲ့ပေးလိုက်သည်။

အရက်ခွက့်လှမ်းအငဲ့မှာ မစုစုအောင်ရဲ့ အနက်ရောင် လည်ဟိုက်အင်္ကျ ီအောက်က ရင်နှမွာကို မြင်လိုက်ရတော့ လင်းသူ ရင်တွေပင်ခုန်သွားသည်။ တကယ်တော့ စုစုအောင်က လင်းသူမမြင်မြင်အောင်ပြခြင်းဖြစ်သည်။မစုစုအောင်တ်ထားသော ထမိန်စကပ်ကလဲ ကျစ်ထုပ်နေတော့ ကိုယ်လုံးအလှကပေါ်နေသည်။ငွေရှိသောသူဌေးမပီပီ နုဖတ်နေတာလို့ လင်းမောင်တွေးမိသည်။ ၃၅ လောက်ရှိပေမဲ့ တင်တွေရင်တွေကတင်းကားနေတုန်းပင်။ မဖြိုးထက်ပင် တောင့်သည်။ကဲ ချီးယားစ်။ မစုစုအောင်က သူ့ကိုတစ်ခွက်ပြီး တစ်ခွက်ငှဲ့ပေးသည်။သူလဲတော်တော်မူးလာသည်။

စကားတွေတပြောပြောနှင့် သောက်လာလိုက်တာ သူလဲတော်တော်မူးနေပြီ။မစုစုအောင် သူ့ခုံဘက်ပြောင်းပြီး ဘေးနားလာထိုင်တာကို သတိထားမိပေမဲ့ မသိချင်ယောင်ဆောင်ထားလိုက်သည်။ မစုစုအောင်ရဲ့ လက်ကသူ့ပေါင်ပေါ်တင်လာသည်။သူလဲမူးနေပြီလေ။ ငါ့မောင်ကအချောပဲဟ ဒါကြောင့်ဆော်တွေကြွေတာကိုး။အမကလဲ မြောက်နေပြန်ပြီဗျာ။ ဆော်မကြည်လို့ မိန်းမမရသေးတာပေါ့မစု။ ဟင်း ဟင်း သိပါတယ်နော် နင်နဲ့ဖြိုးငယ်နဲ့ အကြောင်းကို။ မစိုးပြောလိုက်တာက တိုးတိုးလေးပေမဲ့ သူ့ရင်ထဲမှာတော့ဒိန်းခနဲဖြစ်သွားပြီး လန့်ဖျက်သွားသည်။ ဒုက္ခရောက်ပြီ။ မစုဘယ်လိုသိ။ခစ်ခစ်သိတာပေါ့ဟ ။ နင့်အကိုကိုငါပြောလိုက်ရမလား။ဟာ မလုပ်ပါနဲ့ မပြောပါနဲ့ သူမျက်နှာငယ်လေးဖြစ်သွားသည်။

အမူးတွေဘယ်ရောက်နေမှန်း မသိတော့။ခစ်ခစ် နင်ကလဲ ဒီလောက်ထိကြောက်မနေပါနဲ့။ အမကနားလည်ပြီးသားပါ။နင်မသိစေချင်ရင် ငါ့ကိုနှုတ်ပိတ်ခပေးရမယ်။ဒီဝိုင်းရှင်းရမှာလား ။ရှုး မစုစုအောင်ကသူ့နှုတ်ခမ်းကို သူမလက်ညိုးဖြင့်ပိတ်လိုက်သည်။ နိုးနိုး အမကိုနှုတ်ပိတ်စေချင်ရင် လွယ်လွယ်လေးပါ။ ဖြိုးငယ်ကိုလုပ်သလိုလူပ်လိုက်လေ ခစ်ခစ်။မစုစုအောင်ပြောတာကို သူသဘောပေါက်သွားသည်။ဟိုက်ရော သူမလဲ မဖြိုးလို အထန်ပင်။ သူမစုခါးကိုလှမ်းဖက်လိုက်သည်။မစုစုကလဲသူ့ကိုပြန်ဖက်ကာ အပြန်အလှန် ကစ်ဆင်ဆွဲတော့သည်။စားရကံကြုံတော့လင်းသူတို့ မုတ်ဆိတ်ပျားစွဲပြီ။မစုစု ယင်းတွေထလာပြီ။

သူ့ကိုတိုးတိုးလေးပြောလာတယ်။မောင်လေး ဒီနေရာက သိပ်မလွတ်လပ်ဘူး။ စိတ်အေးလက်အေးလုပ်လို့ရတဲ့နေရာသွားရအောင်။မစုစုကား သူမအေးအေးဆေးဆေး တစ်ခါတစ်လေသွားနားရအောင် ဝယ်ထားသောခြံဆီကို လင်းသူကိုခေါ်သွားတော့မှာ ဖြစ်ပါတယ်။ဝိတ်တာလေးကိုလှမ်းခေါ်လိုက်ပြီး သူမပိုက်ဆံရှင်းပေးလိုက်သည်။ဖြိုးငယ်ငယ်ကို လုပ်တာမြင်ကတည်းက ခံချင်စိတ်ပြင်းပြနေသော မစုစုအောင်သူမ ဆန္ဒပြည့်ဝခါနီးပြီဖြစ်သဖြင့် သွက်လက်တက်ကြွနေသည်။ စုစုအောင်မောင်းလာသောကားက မြို့ကွက်သစ်တွေဘက်ရောက်လာသည်။

လမ်းကြားတစ်ခုထဲရောက်လာတော့ ခြံတစ်ခုထဲမောင်းဝင်လာသည်။တီတီ ကားကိုဟွန်းတီးလိုက်တော့ ခြံထဲမှ အဒေါ်ကြီးတစ်ဦးထွက်လာပြီး တံခါးကိုဖွင့်ပေးလိုက်သည်။ ကားကိုမောင်းဝင်လိုက်ပြီး ခဏရပ်ကာ။ ဒေါ်အေး ကိုမောင်တင့်ဘယ်သွားလဲ။ နယ်ခဏပြန်သွားတယ်မမလေး။ ရော့ ဒေါ်အေး ကျွန်မ ဒီမှာ တစ်ပတ် လောက်နေမယ်။ စားစရာသောက်စရာတွေဝယ်ထည့်ထားလာ။ထည့်ထားပါတယ်မမလေး။ ရော့ဒေါ်အေး မုန့်ဖိုး ။ စုစုအောင်အိတ်ထဲမှ တစ်သောင်းတန် ၁၀ ရွက်လောက်ထည့်ပေးလိုက်ပြီး။ရပြီဒါဆို အိမ်ပြန်ချင်ပြန်တော့လေ။ ကျွန်မလာတာ ဘယ်သူမှမပြောနဲ့။ ပြောတဲ့နေ့ အလုပ်ပြုတ်ပြီသာမှတ်။ ဒေါ်အေးက ငွေကိုယူလိုက်သည်။မပြောပါဘူးမမလေး။ ဒါဆိုလဲပြန်တော့။ ဒေါ်အေးတို့လင်မယားအိမ်က ဒီနဲ့သိပ်မဝေး။တစ်မိုင်လောက်သာဝေးတော့လမ်းလျှောက်ပြန်လို့ရသည်။

သူဌေးမကငွေနင့်နေအောင်ပေးထားတော့ ဒေါ်အေးတို့ကလဲ ဘာမှမပြောရဲ။ဒီနေရာမှာ ဒေါ်အေးသတိထားမိသည်က ဒီရပ်ကွက်က သူဌေးကတော်အရာရှိကတော်တွေ ဝယ်ထားတဲ့ခြံတွေချည်း။ဒီလိုဘဲ ကောင်လေးတွေနဲ့ပလူးနေကျဆိုတော့မထူးဆန်း။ သူမသူဌေးမ စုစုအောင်လဲ သေချာသည်။ ကားပေါ်မှာ ကောင်လေးတစ်ယောက်ပါလာသည်။ တစ်ပတ်လုံး အပြင်မထွက်ဘူးဆိုတော့ဟင်းဟင်း လိုးခိုင်းတော့မှာသေချာနေသည်လို့ ဒေါ်အေးခြံတံခါးကိုသော့ခတ်ရင်း တွေးမိသည်။

ယောင်္ကျားကတော့နိုင်ငံခြားမှာ အလုပ်လုပ်နေသည်။မိန်းမဖြစ်သူကတော့ ဒီမှာ ကောင်လေးနဲ့ စိတ်တိုင်းကျပလူးနေသည်ဟုတွေးမိသည်။ဒါကလဲ ငါ့အလုပ်မဟုတ်ပါဘူး သူ့ဟာသူဆာလို့ အလိုးခံတာဘဲလို့ပဲ ဒေါ်အေးသဘောထားလိုက်တော့သည်။အရေးကြီးတာက ဒီလို ဘောက်ဆူးများများရဖို့ဘဲလေ။ မောင် မြန်မြန်လုပ်တော့ကွာ။ မမစောင့်နေတာကြာလှပြီ။ကုတင်ပေါ်မှာ လေးဖက်ကုန်းထားသော စုစုအောင်ကဘလင်းသူကို လှမ်းခေါ်နေပါပြီ။သူမအခေါ်မှာလင်းသူစားပွဲပေါ်မှ သောက်လက်စဝိုင်ပုလင်းကိုကြည့်ပြီးစိတ်ကူးတစ်ခုရသွားသည်။

မစိုးကိုဖြိုနိုင်ဖို့တော့မလွယ်။ နည်းသော အိုးကြီးမဟုတ်သည့်အပြင် မဖြိုးငယ်ငယ်ထက် ထန်သောမိန်းမဖြစ်မှန်းသူသဘောပေါက်သည်။ဝိုင်ပုလင်းကိုယူကာ ကုတင်ပေါ် တက်လိုက်သည်။ကိုယ်လုံးတီးလင်းသူက လီးကြီးတယမ်းယမ်းနဲ့တက်လာတာမြင်တော့ စုစုအောင်စိတ်တွေပိုကြွလာသည်။သူမမြင်ဖူးသမျှထဲအရှည်ဆုံးအကြီးဆုံးပင်။ လင်းသူက့မမ ခဏပက်လက်လှန်လိုက်ပါလား။ဘာလုပ်မလို့လဲမောင်ရဲ့ မခံချင်လှပြီ ဟင်း။ စုစုအောင်အနည်းငယ် မကျေနပ်သလိုပြောလိုက်ပြီး။လေးဖက်ထောက်နေရမှ ပက်လက်လှန်လိုက်သည်။မ ဒူးထောင်ပြီးပေါင်ကားလိုက်။ လင်းသူအလိုအတိုင်းမစိုး ပေါင်ကားပေးလိုက်သည်။စောက်မွေးတွေရိပ်သင်ထားတာမကြာသေးသဖြင့် စောက်ဖုတ်ကြီးက ပေါင်ခွဆုံမှာ အမြောင်းလိုက်ကြီး ပေါ်လွင်နေသည်။ လင်းသူက ဝိုင်ပုလင်းစောင်း၍ စုစုအောင်ကေ်ဖုတ်ပေါ် လောင်းချလိုက်သည်။

ဘာ ဘာလုပ်မလို့လဲမောင်။ လင်းသူက မဖြေ ။ဝိုင်တွေက သူမစောက်ဖုတ်မှ ဖင်ကြားထဲစီးကျကုန်ပြီလေ။ လင်းသူဘာလုပ်မည်ကို သူမသိလိုက်ပြီ။သူမကို အပီအပြင်မှုတ်တော့မှာ။ ဒါမျိုးဆို သူမကလဲဝါရင့်သူပင်။နေဦးမောင်လေး။ အောက်ကနေလိုက်။ အပြန်အလှန်လုပ်မယ်။လင်းသူကား သူ့ထက်ဝါရင့်သူကိုတွ့ချေပြီ။ စုစုအောင်အပေါ် သူကအောက်က ပြောင်းပြန်အနေအထားတက်ယူလိုက်သည်။ ပေါင်နှစ် ချောင်းကြားမှာသူ့မျက်နှာ ရောက်သွားသည်။

စုစုအောင်ကလဲလင်းသူ ပေါင်ကြားမျက်နှာအပ်ပြီး လီးကို ကောင်းကောင်း ပလွေပေးတော့သည်။လင်းသူလီးဒစ်ကိုသွားလေးတွေနဲ့ခြစ်ခြစ်ပြီးဆွဲပေးကာ လီးတစ်ချောင်းလုံးကိုငုံပြီး အပီအပြင် စုပ်သည်။လင်းသူခါးကြီးပင်ကော့လာသည်။လွယ်တော့မလွယ်။ ကြာလျှင်သူရှုံးလိမ့်မည်။ ပြန်ပညာပြမှရမည်ဟုတွေးပြီး စောက်ပတ်ကိုဖြဲကာ လျှာဖျားကိုထိုးသွင်းလိုက်လိုက်သည်။ ပြတ် ပြတ် ရှုး ရှုး အအ ဘယ်လိူတွေလုပ်နေတာလဲမောင် အအ အင်းအင်း စာက်စိလေးကို လင်းသူလျာဖျားနဲ့ အသေအချာကလိတော့ စုစုအောင်တုန်သွားသည်။

လီးပင်သေချာမစုပ်နိုင်တော့။ အ အ ဘယ်လိုလုပ်နေတာလဲ မောင်ရယ် အင်းအင်း။ကုန်းပေးထားသောစုစုအာင်ရဲ့ခါးကို ဘယ်လက်ဖြင်ကိုင်ပြီး နောက်မှလင်းသူက စောက်ဖုတ်ကို ဖြည်းဖြည်းချင်းညှောင့်သည်။ ဆောင့်ချလိုက်တိုင်းခါးကို နွဲ့နွဲ့ပြီး လိုးနေသလို။ လီးတစ်ဆုံးမြုပ်သွားသည်နှင့်တပြိုင်နက် စိမ်ထားပြီးနို့တွေကို ဆုပ်ညှစ်ကာ ဆွပေးတော့ မစုစုအောင် ဖင်ကိုပိုကော့ပေးလာသည်။ လုပ်ပါတော့မောင်လေးရဲ့ ဟင့်ဟင့် မကိုမနှိပ်စက်ပါနဲ့တော့။

ငိုသံမူနွဲ့နွဲ့လေးထွက်လာချိန်မှာတော့ လင်းသူလိုချင်သော အတိုင်းအတာရောက်သွားပြီ။ မစုစုအောင်ရဲ့ နောက်မှာစုစီးထားတဲ့ဆံပင်တွေကို လက်ဖြင့်ဖမ်းလိမ်ကာ။ အသားကုန်စိုက်ချလိုက်သည်။ ဖောင်း ဖောင်း ဒုတ် စွပ် အမေ့သေပါပြီ မောင်လေးရဲ့။ လင်းသူကား မြင်းစီးသလိုပင်။ စုစုအောင်ရဲ့ ဖင်ကြီးတွေက လင်းသူဆောင့်ဆောင့်ချလိုက်တိုင်း တုန်တုန်နေသည်။ ဖြန်းဖြန်း လင်းသူက အားနေသော ညာဖက်လက်ဖဝါးဖြင့် တင်ပါးကိုတဖြန်းဖြန်းရိုက်သည်။

မစုစုအောင်ကား နာကျင်တာကိုသာယာတတ်သူမှန်းသူသတိထားမိသွားသည်။ ဖြန်း ပါးကိုပါပိတ်ရိုက်သည်။ အမေ့ ။ မအော်နဲ့ ကောင်မ။ နင်ဒါမျိုးကြိုက်တာမဟုတ်လား။ ကြိုက်တယ် အအ။ အဆက်မပြတ်လိုးရင်း လင်းသူမေးနေတာကို စုစုအောင်ကျေကျေနပ်ကြီးဖြေသည်။ စွပ်စွပ်ဒုတ် ဒုတ် အမေရေ သေပါပြီ။ စုစုအောင်ကား ယောင်္ကျားရှိသော်လည်းကလေးကမရသေးတော့ သူမအဖုတ်ကိုလိုးရတာ စီးစီးပိုင်ပိုင်နှင့် လင်းသူအဖို့ကောင်းလှသည်။ ကောင်မ နင့်လင်လီးနဲ့ ငါ့လီးဘယ်ဟာပိုကြိုက်လဲ။

မောင့်လီးကိုပိုကြိုက်ပါတယ်ရှင့် အအ။ စုစုအောင်ကား လင်းသူမေးလေပိုစိတ်ထန်လာလေပင်။ လင်းသူလဲ အစွမ်းကုန်ဆောင့်ရင်း လရေတွေကို စုစုအောင် စောက်ခေါင်းနံရံတွေကို ပန်းထုတ်လိုက်တော့သည်။ လီးကိုဆွဲအထုတ်မှာတော့ မစုစုအောင်စောက်ရေတွေနဲ့ သူ့လရေတွေက သူမစောက်ခေါင်းထဲမှာ ထွက်ကျလာပြီး မွေ့ယာပေါ်သို့ တွဲလဲ စီးကျနေလေတော့သည်။

တော်တော်လိုးလို့ကောင်းသောမိန်းမဟုတွေးမိလိုက်သည်။ နောက် ၁၅ မိနစ်ခန့်အကြာမှာတော့။ စုစုအောင်အဖုတ်ကားအရည်တွေ ရွဲနေချေပြီ။ လိုးပေးပါတော့ မောင်လေးရဲ့ ဟင့်ဟင့်။ သူမမျက်လုံးမှာ မျက်ရည်လေးဝိုင်းနေသည်။ သူမလက်များကို လင်းသူက ကုတင်တိုင်များမှာကြိုးနဲ့တွဲချည်ထားသည်။ သူမစောက်ပတ်အမြောင်းအတိုင်းလင်းသူကလီးကိုတေ့ထားပြီး စောက်စိကိုလီးထိပ်ဖြင့် ပွတ်ဆွဲနေသည်။ စုစုအောင်ကား ကော့တက်နေချေပြီ။ မောင်လေး မမကိုသတ်နေတာလား ဟင့်ဟင့် လိုးပါတော့ တောင်းပန်ပါတယ်။ လင်းသူက လီးဖြင့်ပွတ်နေရာမှာ ပြောင်းကာ လက်ညိုးလေးဖြင့် စောက်စိကိုလခပ်ဖိဖိလေးပွတ်ပေးပါတယ်။

အ အ မောင်လေး မမကိုသနားပါဦး။ ဟင့်ဟင့် စုစုအောင် သေးပင်ထွက်ချင်စိတ်ပေါက်အောင်ဖြစ်နေပြီ။ နောက်ဆုံးလင်းသူဆွတာမခံနိုင်တော့ ငယ်သံပါအောင်အော်ဟစ်ရင်း တစ်ချီပြီးသွားမှ လင်းသူက သူမပေါင်နှစ်ချောင်းကိုဖြဲကာ အသားကုန်လိုးတော့သည်။ စွပ်စွပ် ဘတ်ဘတ် ရှီးရှိး စွပ်စွက် ဘတ်ဘတ် စောက်ရေတွေရွဲနေသည့် စောက်ပတ်ထဲ လိုးတော့ အသံမျိုးစုံကိုထွက်နေသည်။ စုစုအောင်ရဲ့ဆံပင်ကိုဖြေထားပြီး သူမရဲ့ဖွံ့ထွားလှတဲ့နို့နှစ်လုံးပေါ်မှာ ဆံနွယ်တွေဝဲကျနေသည်။ ဆောင့်ချက်နှင့်အတူ လင်းသူလက်နှစ်ဖက်ကလဲနို့နှစ်လုံးကို အားရပါးရဆုပ်နယ်ပေးနေသည်။ စုစုအောင်ကလဲ အောက်မှ သူမခါးကိုကော့ပြီး အစွမ်းကုန်ခံတော့သည်။ ထိုနေ့အဖို့တော့ လင်းသူကား မစုစုအောင်ကို ပက်လက်လိုး မှောက်ခုံလိုးလိုက် အပေါ်ကနေခွပြီးဆောင့်ခိုင်းလိုက်နှင့် အပီအပြင်ကိုလိုးတော့သည်။ နောက်ဆုံးလီးချောင်းနာကျင်၍လရေမထွက်နိုင်တော့မှဘဲ လိုးပွဲကိုနားလိုက်သည်။

စုစုအောင်နှင့်သူလဲ မောမောနှင့်အိပ်ပျော်သွားသည်။ နောက်နေ့တွေ အတွက်ရှိသေးတယ်မဟုတ်လား။ တစ်ပတ်လုံးလုံးပျော်ချင်တိုင်းပျော်ပြီးလင်းသူပြန်လာတော့ သူ့အကိုအိမ်ပြန်ရောက်နေပြီဖြစ်သည်။ ဖြိုးငယ်ငယ်ကလဲ သူမယောင်္ကျားလင်းသူအကိုပြန်လာတော့ ငြိမ်ပြနေသည်။ မစုစုအောင်ကလဲ သူ့အိမ်သူပြန်သွားပြီဖြစ်ပါတယ်။ ဟဲ့ လင်းသူ နင့်ကို သတင်းတစ်ခုပြောရအုံးမယ်သိလား။ ငါတို့ခေါင်းရင်းအိမ်က မို့မို့လေ နင်ခရီးသွားတဲ့ နေ့ကသူ့ယောင်္ကျားနဲ့ကွာလိုက်ပြီဟဲ့။ ဟင် ဟုတ်လား ဘာဖြစ်လို့လဲ။ နင်ကလဲ မို့မို့က သူ့ယောင်္ကျားကိုချစ်လို့ယူတာမှမဟုတ်တာ။ ရသမျှငွေ ဝင်းခြံတွေ ရပြီးတော့ ကန်ထုတ်လိုက်တာ။

ကောင်မတစ်ယောက်ကို စည်းရုံးပြီးသူ့ယောင်္ကျားကိုဂွင်ဆင်ပြီးထောင်ဖမ်းတာ။ ပြီးတော့ အားလုံးသိမ်းပြီးကန်ချလိုက်တာ။ကောင်မက လူလည်မဟဲ့ နင်ရောသတိထားအုံးနော်။ ဒီလိုဟာမျိုးတွေနဲ့မတွေ့စေနဲ့။ ဟုတ်တယ်ဟ ညီလေးရ အခုခေတ်မိန်းမတွေကလွယ်တာမဟုတ်ဘူး။ ငါတောင် မင်းအမလိုသစ္စာရှိတဲ့မိန်းမမျိုးရထားလို့ ဟားဟား။ ဟင်း ဖြိုးငယ်တို့က ကိုယ့်ယောင်္ကျားကလွဲပြီး ဘယ်ယောင်္ကျားကိုမှစိတ်ထဲကပစ်မှားတာမဟုတ်ဘူး။ လင်းသူစိတ်ထဲမှာပင် မလုံမလဲဖြစ်သွားသည်။သစ္စာရှိလို့ပေဘဲ ဘုရားဘုရားလို့တွေးမိလိုက်သည်။

ကျွန်တော်ရေချိုးလိုက်ဦးမယ်ဗျာ။ သူ့ဖုန်းကိုအခန်းထဲမှာအားသွင်းထားပြီး ရေချိုးနေလိုက်တာ နာရီဝက်လောက်ကြာသွားသည်။ ရေချိုးပြီး ပြန်လာတော့ သူ့ဖုန်းကို ခေါ်ထားတာတွေ့ရသည်။ နံပါတ်တော့ တစ်ခါမှ မမြင်ဖူး။ ဘယ်သူဘာလိမ့်။ သူ့ဆီကိုဆက်တာဆိုလို့ လုပ်ငန်းကိစ္စဘဲဖြစ်လိမ့်မည်။ပြန်ခေါ်အုံးမှပါလို့ တွေးမိရင်း ထိုနံပါတ်ကိုကောက်နှိပ်လိုက်သည်။ ထိုဖုန်းသည် သူ့ကိုကံဆိုးခြင်းများ သယ်ဆောင်လာသောဖုန်းတစ်လုံးဖြစ်မည်ဆိုတာ လင်းသူသိခဲ့လျှင်။ မို့မို့တစ်ယောက် ဝင်လာသောဖုန်းကိုကြည့်လိုက်သည်။ ဟင်းဟင်း လင်းသူရေ နင်ကတော့ငါ့ဂွင်ထဲရောက်ပြီ လို့စိတ်ထဲကပြောလိုက်ပြီး။

ဟဲလို–ဟုတ်ဒီဖုန်းကိုဆက်ထားလို့ ကျွန်တော်လင်းသူပါ။ ဘယ်သူလဲမသိ။သြော် သိပြီ ကိုယ့်အကိုမိန်းမကိုလဲလိုး ယောင်္ကျားနိုင်ငံခြားသွားနေတဲ့မိန်းမကိုလဲလိုးနေတဲ့လင်းသူဆိုတဲ့ကောင်လား။ ဟာ ခင်ဗျားမဟုတ်တာတွေမပြောနဲ့ ကျုပ်ဒါမျိုးမလုပ်ဖူးဘူးဗျ။ ခင်ဗျားဘယ်သူလဲ။ ဟင်းဟင်း ငါမို့မို့လေ လင်းသူ။ နင့်အကြောင်းကါအကုန်သိတယ်။ဘယ်လိုလဲ နင်စိတ်တိုင်းကျလိုးခဲ့တဲ့ မစုစုယောင်္ကျားကိုရော နင်လိုးနေကျ နင့်မယားလား မရီးလားမသိတဲ့ဖြိုးငယ်ငယ်ယောင်္ကျား နင့်အကိုအရင်းခေါက်ခေါက်ကြီးကိုပြောလိုက်ရမလား။ခင်ဗျား ခင်ဗျား ဘယ်လိုသိနေတာလဲ မမို့။ ဟင်းဟင်း ဘယ်လိုသိနေတယ်ဆိုတာကအရေးမကြီးဘူး လင်းသူ။ငါ့ဆီမှာ နင့်အကြောင်းကို သက်သေပြစရာဗွီဒီယိုဖိုင်တောင်ရှိတယ်။

အဲ့ အဲ့ လိုမလုပ်ပါနဲ့ မမို့ ကျွန်တော်တောင်းပန်ပါတယ်။ မပြောပါနဲ့ဗျာ။ကျွန်တော် အရှက်ကွဲလိမ့်မယ်။ ဘဝပျက်လိမ့်မယ်ဗျ။ လင်းသူရဲ့အသံတုန်တုန်ယင်ယင်ကိုကြားရတာ မို့မို့အတွက်အရသာပင်။ နင် ငါလိုချင်တာ လုပ်ပေးရင်တော့ အဲ့အကြောင်းငါမပြောဘူး။ ငွေလိုတာလား မမို့ ဘယ်လောက်ပေးရမလဲ။ဟင်းဟင်း ငွေကမလိုဘူး။ နင့်ကိုတောင်ပြန်ပေးလို့ရတယ်သိလား။ နင်အဲ့အကြောင်းမသိစေချင်ရင်တော့ * မို့မို့ကသူမဖြစ်ချင်သောအရာကို လင်းသူကိုပြောလိုက်သည်။ လင်းသူရဲ့အသံခဏတိတ်သွားသည်။ ကဲကဲ နင်စဉ်းစားပေါ့ မနက်ဖြန်ညနေအထိဘဲနော်။ စဉ်းစားခွင့်က မင်းမလုပ်ရင်တော့ မနက်ဖြန် မင်းအကိုဆီခွေပို့မယ်။ မစုစုယောင်္ကျားဆီခွေပို့မယ်။ မင်းမိသားစုနဲ့ တစ်သက်လုံးပြတ်မယ် မင်းကိုရွံသွားကြမယ်။ ပြီးတော့ မစိုးယောင်္ကျားကလဲ မင်းကိုမယားခိုးမ့နဲ့ သိတယ်နော်။ ငါခြိမ်းခြောက်တာမဟုတ်ဖူး။ မို့မို့က ပြောပြီးဖုန်းကိုချလိုက်သည်။

လင်းသူကတော့ဒီညအိက်ပျော်တော့မှာ မဟုတ်တာသေချာနေသည်။ သူမတောင်းဆိုခဲ့သောအရာကတော့။ နောက်တစ်လလောက်အကြာမှာတော့ ရှေ့မှာချထားသော လက်ထပ်စာချုပ်မှာ မို့မို့လက်မှတ်ထိုးလိုက်သည်။ ဟင်း ဟင်း မောင် ထိုးလိုက်တော့လေ။ မမတော့ထိုးပြီးပြီ။ မို့မို့ကအောင်နိုင်သူအပြုံးဖြင့် လင်းသူရှေ့သို့လက်ထပ်စာချုပ်ကို တွန်းပို့လိုက်သည်။ ဘေးမှာ သက်သေလိုက်လာသော ဒေါ်တင်တင်ကတော့ လင်းသူကိုကြည့်ပြီးတစ်မျိုးဖြစ်နေသည်။ ကောင်လေးကရှက်နေတာလား ဘာလားတော့မသိ။ လက်တွေတုန်နေသလိုလိုပင်။ ဒီလိုပဲ မမတင်ရဲ့ ကျွန်မချစ်မောင်လေးကရှက်နေတာ။ ကဲပါ မောင်လေးထိုးလိုက်တော လူကြီးတွေကိုအားနာစရာ။ ဒီနေ့ပွဲကို လင်းသူအကိုနဲ့အမတွေမလာ။ မို့မို့လို တစ်လင်ကွာကိုမှယူရမလားဆိုပြီးတော့လေ။ ဘယ်အချိန်ကဘယ်လိုပေးလိုက်သည်မသိ။ မိူ့မို့ကလဲ လင်းသူတို့အိမ်နားက သူမအိမ်ကိုရောင်းပြီးတော်တော်ဝေးသည့်နေရာမှာ တိုက်အသစ်ဝယ်ထားတာတွေ့ရသည်။

ယခုယူသည့် လင်းသူကလဲ ခေသူမဟုတ်တာ ဒေါ်တင်တင် စုစုအောင် ယခင်ကဖဲဝိုင်းမှာပြောဖူးလို့သိသည်။ ကြည့်ရတာ မို့မို့ကလဲ တဏှာကြီးမည့်ပုံ။ မိန်းမချင်းဆိုတော့သိသည်။ ဒေါ်တင်တင်အားကျနေသည်။ ယောင်္ကျားကိုကွာတာတစ်လမပြည့်သေး။ လင်းသူလို ငယ်ငယ်ချောချောကောင်လေးကို မို့မို့ယူလိုက်တာကို။ ကဲ မမတင် သက်သေနေရာမှာထိုးပေး။ မို့မို့က သက်သေနေရာမှာ ဒေါ်တင်တင်နဲ့ ရပ်ကွက်ထဲမှသူမခေါ်လာသော ကောင်လေးတစ်ယောက်ကိုထိုးခိုင်းလိုက်သည်။ ဟင်းဟင်း လင်းသူရေ ဒီညတော့နင့်ကို ငါစပိုင်ပြီဟဲ့လို့ စိတ်ထဲကတွေးရင်းပေါ့။

သူမကို မစုစုအောင်ကလဲ ဒီသတင်းကြားကတည်းကစကားမပြော။သိနေတယ်လေ မို့မို့က ဖြိုးငယ်ငယ်တို့ စုစုအောင်တို့လိုခိုးစားတာမဟုတ် အပီကိုင်လိုက်တာကိုး။ သူမလဲ လင်းသူကိုကြံစည်နေတာကြာပြီ။ မမတင်ရေ ကျွန်မ မမတင်ဆိုင်မှာ ကြိုးဝင်ဝယ်ဦးမယ်နော်။ အပြန်ကျရင်။ ဘာလုပ်မလို့လဲ မို့မို့ရဲ့။ ခစ်ခစ်ဘာမဟုတ်ပါဘူး မမတင်ရဲ့ ကိုယ့်ယောင်္ကျားကို စိတ်မချရင်ကြိုးတုပ်ထားရအောင်လို့။ ဟား ဟား မို့မို့ကတော့နောက်ပြီ။ နင့်မမက နင့်ကို အရမ်ူချစ်တယ်နဲ့တူတယ်။ ကြိုးတုပ်ထားမယ်တဲ့ ။ ဒေါ်တင်တင်ကတော့ မို့မို့စနောက်နေတာကို လင်းသူကို ပြန်စနေသည်။

တကယ်ကျတော့ နောက်တာမဟုတ်မှန်း ဒေါ်တင်တင်မသိပါ။ အချိန်ကားည(၈)နာရီခန့်မှာ ဖြစ်သည်။ လူရှင်းသော ဆိတ်ငြိမ်ရပ်ကွက်မို့ လမ်းမပေါ်မှာလူသွားလူလာကရှင်းနေပြီ။ ထိုရပ်ကွက်ထဲကခြံတစ်ခြံက နှစ်ထပ်တိုက်တစ်လုံးရဲ့အပေါ်မှာတော့ မီးလင်းနေသည်။ ထိုတိုက်ကတော့ မို့မို့ရဲ့တိုက်ဖြစ်ပါတယ်။ တိုက်အပေါ်ထပ်က ရေချိုးခန်းထဲမှာ မို့မို့တစ်ယောက်ရေချိုးနေပါတယ်။ ဒီနေ့မှ သူမကိုယူလိုက်ရတဲ့ လင်အသစ်စက်စက်ကလေးလင်းသူကတော့ရေချိုးနေတဲ့ မို့မို့ရဲ့နောက်မှာ ဒူးထောက်ပြီး သူမ ဖင်ကို လျှာနဲ့လိုက်ယက်ပေးနေရပါတယ်။သူ့ဗိုက်ထဲမှာတော့ ခုနက စောက်ပတ်ယက်ပေးရတုန်းက မို့မို့ပြီးသွားတဲ့စောက်ရည်တွေပြည့်နေပါတယ်။

သေချာပြောင်နေအောင်ယက်လင်းသူ။ နင်ဖြိုးငယ်ငယ် ဖင်ယက်တုန်းကအဲ့လိုမဟုတ်ဘူး။ မို့မို့ကအမှန်အကန်ကိုနိုင်စားနေတာပါ။ နေ့တိုင်းငါ့စောက်ပတ်နဲ့ဖင်ကိုနင့်လျာနဲ့သန့်ရှင်းပေးရမယ် ကြားလား။ ဟုတ် ဟုတ် မမို့။ အခုတော့ မမို့ခိုင်းတာကို လင်းသူမငြင်းရဲပါ။ ရပြီနင်အခန်းထဲကထွက် ကုတင်ပေါ်ကစောင့်နေ။ မို့မို့ကလင်းသူကို အနားပေးလိုက်ပါတယ်။ လင်းသူလဲ စိုနေတဲ့ရေတွေကိုသုတ်ပြီး ကုတင်ပေါ်ကနေတထိတ်ထိတ်နဲ့စောင့်နေပါတယ်။မို့မို့လဲ သူမကိုယ်ကို သဘက်ပတ်ပြီးထွက်လာပါတယ်။ကဲလင်းသူ နင့်ကို ငါဘာလုပ်မယ်ဆိုတာကြိုပြောပြီးသားမဟုတ်လား။မို့မို့ကဘီရိုထဲမှာထည့်ထား သောကြိုးခွေများကိုထုတ်လိုက်သည်။

ပက်လက်လှန် ခြေတွေလက်တွေကို ကုတင်တိုင်တွေမှာသေချာကပ်ထား။နင်ကငါ့ကျွန် နေ့တိုင်းမင်းကို ကြိုးတုပ်ပြီးဆော်မှာ နားလည်ထား။ မို့မို့က လင်းသူရဲ့ ခြေလက်တွေကို ကုတင်တိုင်မှာ ကြိုးတွေနဲ့ တင်းတင်းပူးချည်လိုက်ပါတယ်။လင်းသူမအော်နိုင်အောင်ပါးစပ်ကို သူမချွတ်ထားတဲ့ ပင်တီကို ယူပြီး ဆို့လိုက်ပါတော့တယ်။လင်းသူကတော့မျက်ရည်လေးတွေဝိုင်းလို့။မို့မို့ကလငိးသူလီးကို သူမအဖုတ်ထဲမြုပ်ဝင်သွားအောင် ဖိချလိုက်ပြီးအားရပါးရဆောင့်ပါတော့တယ်။

ကြိုးတုပ်ခံထားရတဲ့လင်းသူအဖို့အော်လဲ မအော်နိုင် လှုပ်လဲမလှုပ်နိုင်နဲ့ မိန်းမဖြစ်သူ မမို့မို့ရဲ့အကျဉ်းသားသဖွယ်ပင်။ ထိုအချိန်မှစ၍ လင်းသူကို မို့မို့က အကျဉ်းသားတစ်ယောက်သဖွယ်ဆက်ဆံပြီး ဖင်ယက်ခိုင်း စောက်ပတ်ယက်ခိုင်းလို့လျှင် ကြိုးတုပ်ပြီး စားတော့သည်။ လင်းသူကား သူ့အားနည်းချက်ရှိသဖြင့် မိန်းမဖြစ်သူမို့မို့ရဲ့ အလိုတော်ကျအတိုင်း ဘဝတစ်လျောက်လုံး ဖျော်ဖြေရပေတော့မည်ဖ။ …ပြီးပါပြီ

 

Zawgyi

 

သခင္မေလးတို႔အလိုေတာ္အတိုင္း (စ/ဆုံး)

ၿဖိဳးငယ္ငယ္က ဖဲဝိုင္းမွထကာ ထမိန္ကိုျပင္ဝတ္လိုက္သည္။ေတာ္ၿပီ မစုေရ ဒီေန႔ေတာ့ နားေတာ့မယ္။ လုပ္စရာေလးရွိေသးလို႔။ၿဖိဳးငယ္ ထၿပီလား ငါဝင္လိုက္ေတာ့မယ္ေလ အဲ့ေနရာ။ ၿဖိဳးငယ္ငယ္ေနာက္မွ လိုက္ထိုးေနေသာ မို႔မို႔က ၿဖိဳးငယ္ငယ္ထသြားေသာေနရာကိုဝင္ထိုင္လိုက္သည္။ မို႔မို႔လည္းလည္းၿဖိဳးငယ္ငယ္ထိုင္ေသာေနရာမွာ ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။ ဖဲကဆက္တိုက္ပင္ေကာင္းေနေသူသည္။ ေလးငါးလွည့္ေလာက္တဆက္တိုက္အေလ်ာ္ရသည္။ အဟင္းဟင္း ၿဖိဳးငယ္မေနရာက ခုခ်ိန္ထိေကာင္းေနတုန္း။ ခါတိုင္းဒီလိုဖဲေကာင္းေနရင္ ဒီေကာင္မကထတာမဟုတ္ဘူး။ ဒီေန႔မွ ဘာျဖစ္လို႔ထသြားမွန္းမသိဘူး။ မို႔မို႔စကားကို မစုၾကားေတာ့ၿပဳံးမိသြားသည္။ ဘာေတြ သေဘာက်ေနတာလဲမစုရဲ႕ ။ ခစ္ခစ္ နင္တို႔မွအဲ့အေၾကာင္းမသိတာ ေကာင္မကဖဲစိတ္မဝင္စားႏိုင္ဘူးေလ။

ဖဲထက္ေကာင္းတာရွိတယ္။ ဘာမ်ားလဲမစုရဲ႕ ဖဲဆိုအေသစြဲတဲ့ ၿဖိဳးငယ္ ဖဲေကာင္းတာေတာင္ စိတ္မဝင္စားႏိုင္ေအာင္။ မေျပာပါဘူးဟယ္ သူမ်ားအတြင္းေရးေတြ။မသိခ်င္ေသာအရာကိုမွ သိခ်င္တတ္ၾကတာလူ႔သဘာဝ။ အတူတူ႐ိုက္ေနေသာဝိုင္းထဲမွ အမ်ိဳးသမီးေတြကလဲ ဖဲပင္စိတ္မဝင္စားေတာ့။မစုကိုဝိုင္းအစ္ၾကေတာ့သည္။ ခစ္ခစ္ မစုရယ္ေျပာစမ္းပါ။ ၿဖိဳးငယ္ေရွ႕ျပန္မေျပာပါဘူးဟဲ့။ ေဒၚတင္တင္ဝင္ေထာက္လိုက္ေတာ့ မစုကလဲနဂိုကတည္းကေျပာခ်င္ေနတာနဲ႔ကြက္တိပင္။ အခုသူ႔ေယာက်ၤားေဇာ္ထြန္းကမရွိျပန္ဘူးေလ။ ခရီးထြက္သြားတယ္မဟုတ္လား။ အဲ့ဒါနဲ႔ သူေစာေစာျပန္တာနဲ႔ဘာဆိုင္လို႔လဲ။

ညဥ္းတို႔ေတြအဲ့ဒါေၾကာင့္ညံ့တယ္ေျပာတာ။ သူ႔ေယာက်ၤားညီလင္းသူေရာက္ေနတယ္ေလ။ ခ်က္ဆိုဝိုင္းထဲက မိန္းမေတြကလဲ နားခြက္မီးေတာက္သည္။ပုလင္းတူ ဘူးဆို႔ဝါသနာတူစ႐ိုက္တူေတြေလ။ဟို ေကာင္ေလး ေခ်ာေခ်ာေလးဟာလားဟဲ့ နယ္ကေနခဏခဏလာတယ္ေလ။ခစ္ခစ္ မတင္တင္က သေဘာေပါက္ျမန္လွခ်ည္လား။ အဟင္းဟင္း မိစုေနာ္ အခ်င္းခ်င္းလာဖဲ့ေနတယ္ ၾကည့္စမ္း။ ဆက္ပါဦးဟဲ့ အဲ့ဇာတ္လမ္း စိတ္ဝင္စားလာၿပီ။ ကြၽန္မလဲ မထင္မွတ္ပဲသိရတာပါ။

ဒီလိုဒီလို…….ႀကဳံးခ်က္ကေတာ့ရက္စက္တယ္ မတင္တင္ေရ။ နားကိုမနားတာ။ ၿဖိဳးငယ္စြဲေနတာလဲမေျပာနဲ႔ ဟိုေကာင္က မလိုးခင္ ေစာက္ပတ္ကို လွ်ာနဲ႔ေသခ်ာကိုယက္တာဟိုေကာင္မကလဲမ်က္လုံးေလးကိုစင္းလို႔တဟင္းဟင္းနဲ႔။ဖင္ေပါက္ပါယက္တာ။ဟင္ တကယ္ မ႐ြံဘူးလားမသိဘူးေနာ္။ မို႔မို႔ကအံ့အားသင့္သလိုေမးလိုက္သည္။ခစ္ခစ္ေကာင္းလို႔ေနမွာေပါ့ ၿဖိဳးငယ္ကလဲ အိမ္ေထာင္သည္သာဆိုတယ္ ေဖြးဥေနတာကိုးဟ။ၾကားရသည့္ စကားႏွင့္ပင္ ဝိုင္းထဲကမိန္းမမ်ားအဖို႔ ေစာက္ပတ္ကအရည္ေတြ ႐ြဲကုန္သည္။ဒါမ်ိဳးေတြကို အျပာကားေတြထဲမွာသာျမင္ဖူးၾကတာေလ။ အိမ္ကေယာက်ၤားေတြနဲ႔ကြာပလို႔ေတြးေနမိၾကသည္။ ဒါေၾကာင့္ၿဖိဳးငယ္အခုတေလာ ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္ေတြေတာင့္ၿပီး ဖင္ႀကီးလာတယ္ ေအာင့္ေမ့တာ သူ႔လင္ငယ္ကို အပီေကြၽးေနလို႔ အိုးေတာင့္လာတာကိုး။ ၿပီးေတာ့ ဆံပင္ေတြ ဘာေတြေျဖာင့္ေနတာအလွေတြျပင္တာကလဲ အပ်ိဳေတြေတာင္အရႈံးေပးရမတတ္ျဖစ္ေနတာဟု မို႔မို႔စိတ္ထဲကေတြးမိလိုက္သည္။

အခ်ိန္က ည(၁၀)နာရီ။ မို႔မို႔အိပ္ယာမွ ထလိုက္သည္။ ေယာက်ၤားကေတာ့မူးၿပီးအိပ္ေနၿပီ။ အရက္ေသာက္ဖို႔ကလြဲရင္ဘာမွစိတ္မဝင္စားတဲ့သူေတာင္းစား။ ယူမိတာမွားတယ္လို႔ ေတြးမိသည္။ေငြရွိလို႔သာယူခဲ့ရတာ အခုမွမွားမွန္းသိသည္။ တစ္ဖက္ၿခံကၿဖိဳးငယ္ငယ္တို႔ၿခံ။ မီးေရာင္ခပ္မွိန္မွိန္ေလးျမင္ရသည္။ အရင္တုန္းကေတာ့ စိတ္မဝင္စားေပမဲ့ အခုေတာ့ေန႔လည္က မစုေျပာထားေသာစကားကိုၾကားေယာင္လာသည္။ ဒီအခ်ိန္ဆိုပြဲေကာင္းေနေလာက္ၿပီဟုသူမေတြးမိလိုက္သည္။ ၿခံစည္း႐ိုးပ်က္ေနေသာေနရာကေနအသာခိုးဝင္သြားလိုက္သည္။ အိမ္အနားေရာက္ေလ သူမရင္ခုန္သံေတြပိုျမန္လာေလ။ဖိနပ္ကိုခြၽတ္ထားလိုက္သည္။ အသံမၾကားရေအာင္။ သူမကံေကာင္းသည္။ ၿဖိဳးငယ္ငယ္ အခန္းေဘးက အခန္းက ျပဴတင္းတံခါးပြင့္ေနတာနဲ႔အဆင္သင့္။ အခန္းထဲကိုေခ်ာင္းလိုက္ေတာ့ သူမရင္ခုန္သံတဒုန္းဒုန္းကိုျဖစ္သြားသည္။ အခန္းထဲက ဆိုဖာေပၚမွာ ၿဖိဳးငယ္ငယ္ ထိုင္ေနသည္။

အဝတ္ဗလာျဖင့္။ ၿဖိဳးငယ္ငယ္ေရွ႕မွာ မတ္ျဖစ္သူလည္းျဖစ္ လင္ငယ္လဲျဖစ္ေသာလင္းသူ။ ဆိုဖာေပၚမွာ ဒူးကိုေကြးၿပီး ဖင္ကိုေျမာက္ေပးထားေသာ ၿဖိဳးငယ္ငယ္ရဲ႕ ဖင္ဝမွ ေစာက္ပတ္အကြဲေၾကာင္းအထိကို လွ်ာျပားႀကီးထုတ္ၿပီး မ႐ြံမရွာကို လက္ျဖင့္ၿဖဲကာယက္ေနသည္။ ျပတ္ရႈး ျပတ္ျပတ္ ႁပြတ္ႁပြတ္ အ အ ေမာင္ေလး ေမာင္ေလးအဟင့္ဟင့္ ဘယ္လာက္ေကာင္းေနလဲေတာ့မသိ။ ၿဖိဳးငယ္ငယ္လည္ပင္းမွ အေၾကာစိမ္းေတြေထာင္ေနသည္။ ေပါင္တံေတြပါတုန္ေနသည္။

ႁပြတ္ႁပြတ္ ျပတ္ျပတ္ ရွီး ျပတ္ ျပတ္ လင္းသူဆိူတဲ့ ေကာင္ကိုဒါေၾကာင့္ စြဲေနတာေနမွာ။မို႔မို႔ၾကည့္ရင္းနဲ႔ပင္ ဖီးလ္တက္လာသည္။ရွီး ျပတ္ ျပတ္ အိုး အိုး မမ တစ္ခ်ီၿပီးေတာ့မယ္ သြက္သြက္ေလးယက္ပါေမာင္ေလးရဲ႕။ ၿဖိဳးငယ္ငယ္ ဖင္ႀကီးေျမာက္ ခါးေကာ့ကာတြန႔္လိမ္သြားတာေတြ႕ရသည္လင္းသူဆိုတဲ့ေကာင္ကလဲ ၿဖိဳးငယ္ေစာက္ရည္ေတြကို မ႐ြံမရွာကို လိုက္ယက္ၿပီး ၿမိဳခ်ေနတာေတြ႕ရသည္။ကဲခ်စ္ ေမာင္ေလး မမ အေပၚကတက္ဖိုက္မွာေနာ္ ဟင္းဟင္း။ၿဖိဳးငယ္ငယ္ရဲ႕ညဳတုတုေျပာသံကို ၾကားလိုက္ရသည္။လင္းသူကေအာက္ကပက္လက္ ၿဖိဳးငယ္ငယ္ရဲ႕ႏို႔ေတြကို လက္နဲ႔ဆုပ္ညႇစ္ေနတာေတြ႕ရသည္။

လီးကို ျမင္လိုက္ရေသာမို႔မို႔ ဖင္ေတြပင္က်ိန္းသည္။ နည္းေသာအရွည္မဟုတ္။ ၆ လက္မေလာက္ရွိမည္။အိမ္က ေယာက်ၤားပဲျမစ္နဲ႔ေတာ့ကြာသည္။ ေနရာခ်င္းပင္လဲခ်င္လာသည္။ၿဖိဳးငယ္ငယ္က ထိုလီးႀကီးကိုကိုင္ၿပီး ေစာက္ပတ္ႏွင့္ေတ့ေနၿပီ။ဖြတ္ဖြတ္ ဘတ္ဘတ္ ေဘာက္ေဘာက္ စြပ္စြပ္ ႁပြတ္ႁပြတ္။အစြမ္းကုန္ေဆာင့္ေနေသာၿဖိဴးငယ္ငယ္မွာ ျမင္း႐ိုင္းေလးပမာပင္။ေဆာင့္ခ်က္က ေအာက္ကေကာင္ဥကြဲမတတတ္ပင္။ ကုတင္ပင္ တက်ီက်ီျမည္ေနသည္။ မို႔မို႔လည္း ၾကည့္ရင္းၾကည့္ရင္း ထမိန္ေအာက္ကိုလက္ႏႈိက္ၿပီး သူမေစာက္စိေလးကို လက္ညိဳးျဖင့္ပြတ္ေနမိသည္။

လင္းသူ လင္းသူ လုပ္ပါေမာင္ေလးရဲ႕ အင္းအင္း သူမႏႈတ္ဖ်ားမွ တိုးတိုးေလးလဲခိုညဥ္းသလိုညဥ္းေနသည္။ၿဖိဳးငယ္ငယ္ေရာ လင္းသူေရာ တစ္ခ်ီလဲၿပီးေရာ တစ္ဖက္အခန္းမွ ေခ်ာင္းၾကည့္ေနတဲ့ မို႔မို႔လဲ တစ္ခ်ီကိုၿပီးေရာျဖစ္သြားသည္။ ေမာင္ေလး လိုက္မလားၿမိဳ႕ထဲမွ ျပန္လာေသာလင္းသူ သူ႔ေဘးနားမွာကားရပ္ၿပီး ေမးသံၾကားလိုက္သျဖင့္ ၾကည့္လိုက္ေတာ့မရီးျဖစ္သူဖဲသြား႐ိုက္ေနက်အိမ္က အိမ္ရွင္ျဖစ္သူ မစုစုေအာင္။ျပန္ရမွာလဲ ေဝးေသးသျဖင့္ သူလဲကားေပၚ တက္လိုက္ခဲ့သည္။

ငါ့ေမာင္ ဒီတစ္ခါ ရက္ၾကာတယ္ေနာ္ ေနတာ။ ဟုတ္တယ္အမ အလုပ္ေတြ မျပတ္ေသးတာနဲ႔။ ဒါနဲ႔အမက ဘယ္ကျပန္လာတာ။ ေၾသာ္ ဒီေန႔အမေယာက်ၤား ႏိုင္ငံျခားကေငြလွမ္းပို႔လို႔သြားထုတ္တာေလ။ ငါ့ေမာင္ဘာစားခ်င္လဲေျပာ။ရပါတယ္ အမ အားနားစရာႀကီး။နင္ကလဲ အားနာစရာမရွိတာအားနားေနျပန္ၿပီ။ ႀကဳံတုန္းေကြၽးရတာ အားတယ္မဟုတ္လား။ဟုတ္ အားပါတယ္ အမ။ ကားကို စားေတာ္ဆက္ တစ္ခုဆီမွာရပ္လိုက္သည္။ဒီဆိုင္မ်ိဳးေတြ လင္းသူေရာက္ဖူးတယ္။

တိတ္ဆိတ္ၿပီး ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းထိုင္ခ်င္ေသာသူမ်ားအတြက္ေနရာ။သီးသန႔္ခန္းတစ္ခုထဲဝင္လိုက္သည္။ ဝိတ္တာေလးေရာက္လာေတာ့ မစုစုေအာင္သူမေသာက္ဖို႔ဝိုင္မွာသည္။ငါ့ေမာင္ေသာက္တတ္တယ္မဟုတ္လား နည္းနည္းပါးပါး။ အားနာစရာ မစုရာ။ကဲေျပာျပန္ၿပီ အားနာရမဲ့သူေတြမွမဟုတ္တာ။ ေကာင္ေလးေရ ဒီက ေမာင္ေလးအတြက္ ဘလက္တစ္လုံး။အျမည္းမ်ားကို အစုံအလင္မွာေပးသည္။ အျမည္းေတြေရာက္လာေတာ့ ဝိုင္တစ္ခြက္စငွဲ႔ၿပီး သူ႔ထဲသို႔ ဘလက္ေလဘယ္ကို ငွဲ႔ေပးလိုက္သည္။

အရက္ခြက့္လွမ္းအငဲ့မွာ မစုစုေအာင္ရဲ႕ အနက္ေရာင္ လည္ဟိုက္အက်ၤ ီေအာက္က ရင္ႏွမြာကို ျမင္လိုက္ရေတာ့ လင္းသူ ရင္ေတြပင္ခုန္သြားသည္။ တကယ္ေတာ့ စုစုေအာင္က လင္းသူမျမင္ျမင္ေအာင္ျပျခင္းျဖစ္သည္။မစုစုေအာင္တ္ထားေသာ ထမိန္စကပ္ကလဲ က်စ္ထုပ္ေနေတာ့ ကိုယ္လုံးအလွကေပၚေနသည္။ေငြရွိေသာသူေဌးမပီပီ ႏုဖတ္ေနတာလို႔ လင္းေမာင္ေတြးမိသည္။ ၃၅ ေလာက္ရွိေပမဲ့ တင္ေတြရင္ေတြကတင္းကားေနတုန္းပင္။ မၿဖိဳးထက္ပင္ ေတာင့္သည္။ကဲ ခ်ီးယားစ္။ မစုစုေအာင္က သူ႔ကိုတစ္ခြက္ၿပီး တစ္ခြက္ငွဲ႔ေပးသည္။သူလဲေတာ္ေတာ္မူးလာသည္။

စကားေတြတေျပာေျပာႏွင့္ ေသာက္လာလိုက္တာ သူလဲေတာ္ေတာ္မူးေနၿပီ။မစုစုေအာင္ သူ႔ခုံဘက္ေျပာင္းၿပီး ေဘးနားလာထိုင္တာကို သတိထားမိေပမဲ့ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ထားလိုက္သည္။ မစုစုေအာင္ရဲ႕ လက္ကသူ႔ေပါင္ေပၚတင္လာသည္။သူလဲမူးေနၿပီေလ။ ငါ့ေမာင္ကအေခ်ာပဲဟ ဒါေၾကာင့္ေဆာ္ေတြေႂကြတာကိုး။အမကလဲ ေျမာက္ေနျပန္ၿပီဗ်ာ။ ေဆာ္မၾကည္လို႔ မိန္းမမရေသးတာေပါ့မစု။ ဟင္း ဟင္း သိပါတယ္ေနာ္ နင္နဲ႔ၿဖိဳးငယ္နဲ႔ အေၾကာင္းကို။ မစိုးေျပာလိုက္တာက တိုးတိုးေလးေပမဲ့ သူ႔ရင္ထဲမွာေတာ့ဒိန္းခနဲျဖစ္သြားၿပီး လန႔္ဖ်က္သြားသည္။ ဒုကၡေရာက္ၿပီ။ မစုဘယ္လိုသိ။ခစ္ခစ္သိတာေပါ့ဟ ။ နင့္အကိုကိုငါေျပာလိုက္ရမလား။ဟာ မလုပ္ပါနဲ႔ မေျပာပါနဲ႔ သူမ်က္ႏွာငယ္ေလးျဖစ္သြားသည္။

အမူးေတြဘယ္ေရာက္ေနမွန္း မသိေတာ့။ခစ္ခစ္ နင္ကလဲ ဒီေလာက္ထိေၾကာက္မေနပါနဲ႔။ အမကနားလည္ၿပီးသားပါ။နင္မသိေစခ်င္ရင္ ငါ့ကိုႏႈတ္ပိတ္ခေပးရမယ္။ဒီဝိုင္းရွင္းရမွာလား ။ရႈး မစုစုေအာင္ကသူ႔ႏႈတ္ခမ္းကို သူမလက္ညိဳးျဖင့္ပိတ္လိုက္သည္။ ႏိုးႏိုး အမကိုႏႈတ္ပိတ္ေစခ်င္ရင္ လြယ္လြယ္ေလးပါ။ ၿဖိဳးငယ္ကိုလုပ္သလိုလူပ္လိုက္ေလ ခစ္ခစ္။မစုစုေအာင္ေျပာတာကို သူသေဘာေပါက္သြားသည္။ဟိုက္ေရာ သူမလဲ မၿဖိဳးလို အထန္ပင္။ သူမစုခါးကိုလွမ္းဖက္လိုက္သည္။မစုစုကလဲသူ႔ကိုျပန္ဖက္ကာ အျပန္အလွန္ ကစ္ဆင္ဆြဲေတာ့သည္။စားရကံႀကဳံေတာ့လင္းသူတို႔ မုတ္ဆိတ္ပ်ားစြဲၿပီ။မစုစု ယင္းေတြထလာၿပီ။

သူ႔ကိုတိုးတိုးေလးေျပာလာတယ္။ေမာင္ေလး ဒီေနရာက သိပ္မလြတ္လပ္ဘူး။ စိတ္ေအးလက္ေအးလုပ္လို႔ရတဲ့ေနရာသြားရေအာင္။မစုစုကား သူမေအးေအးေဆးေဆး တစ္ခါတစ္ေလသြားနားရေအာင္ ဝယ္ထားေသာၿခံဆီကို လင္းသူကိုေခၚသြားေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ဝိတ္တာေလးကိုလွမ္းေခၚလိုက္ၿပီး သူမပိုက္ဆံရွင္းေပးလိုက္သည္။ၿဖိဳးငယ္ငယ္ကို လုပ္တာျမင္ကတည္းက ခံခ်င္စိတ္ျပင္းျပေနေသာ မစုစုေအာင္သူမ ဆႏၵျပည့္ဝခါနီးၿပီျဖစ္သျဖင့္ သြက္လက္တက္ႂကြေနသည္။ စုစုေအာင္ေမာင္းလာေသာကားက ၿမိဳ႕ကြက္သစ္ေတြဘက္ေရာက္လာသည္။

လမ္းၾကားတစ္ခုထဲေရာက္လာေတာ့ ၿခံတစ္ခုထဲေမာင္းဝင္လာသည္။တီတီ ကားကိုဟြန္းတီးလိုက္ေတာ့ ၿခံထဲမွ အေဒၚႀကီးတစ္ဦးထြက္လာၿပီး တံခါးကိုဖြင့္ေပးလိုက္သည္။ ကားကိုေမာင္းဝင္လိုက္ၿပီး ခဏရပ္ကာ။ ေဒၚေအး ကိုေမာင္တင့္ဘယ္သြားလဲ။ နယ္ခဏျပန္သြားတယ္မမေလး။ ေရာ့ ေဒၚေအး ကြၽန္မ ဒီမွာ တစ္ပတ္ ေလာက္ေနမယ္။ စားစရာေသာက္စရာေတြဝယ္ထည့္ထားလာ။ထည့္ထားပါတယ္မမေလး။ ေရာ့ေဒၚေအး မုန႔္ဖိုး ။ စုစုေအာင္အိတ္ထဲမွ တစ္ေသာင္းတန္ ၁၀ ႐ြက္ေလာက္ထည့္ေပးလိုက္ၿပီး။ရၿပီဒါဆို အိမ္ျပန္ခ်င္ျပန္ေတာ့ေလ။ ကြၽန္မလာတာ ဘယ္သူမွမေျပာနဲ႔။ ေျပာတဲ့ေန႔ အလုပ္ျပဳတ္ၿပီသာမွတ္။ ေဒၚေအးက ေငြကိုယူလိုက္သည္။မေျပာပါဘူးမမေလး။ ဒါဆိုလဲျပန္ေတာ့။ ေဒၚေအးတို႔လင္မယားအိမ္က ဒီနဲ႔သိပ္မေဝး။တစ္မိုင္ေလာက္သာေဝးေတာ့လမ္းေလွ်ာက္ျပန္လို႔ရသည္။

သူေဌးမကေငြနင့္ေနေအာင္ေပးထားေတာ့ ေဒၚေအးတို႔ကလဲ ဘာမွမေျပာရဲ။ဒီေနရာမွာ ေဒၚေအးသတိထားမိသည္က ဒီရပ္ကြက္က သူေဌးကေတာ္အရာရွိကေတာ္ေတြ ဝယ္ထားတဲ့ၿခံေတြခ်ည္း။ဒီလိုဘဲ ေကာင္ေလးေတြနဲ႔ပလူးေနက်ဆိုေတာ့မထူးဆန္း။ သူမသူေဌးမ စုစုေအာင္လဲ ေသခ်ာသည္။ ကားေပၚမွာ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ပါလာသည္။ တစ္ပတ္လုံး အျပင္မထြက္ဘူးဆိုေတာ့ဟင္းဟင္း လိုးခိုင္းေတာ့မွာေသခ်ာေနသည္လို႔ ေဒၚေအးၿခံတံခါးကိုေသာ့ခတ္ရင္း ေတြးမိသည္။

ေယာက်ၤားကေတာ့ႏိုင္ငံျခားမွာ အလုပ္လုပ္ေနသည္။မိန္းမျဖစ္သူကေတာ့ ဒီမွာ ေကာင္ေလးနဲ႔ စိတ္တိုင္းက်ပလူးေနသည္ဟုေတြးမိသည္။ဒါကလဲ ငါ့အလုပ္မဟုတ္ပါဘူး သူ႔ဟာသူဆာလို႔ အလိုးခံတာဘဲလို႔ပဲ ေဒၚေအးသေဘာထားလိုက္ေတာ့သည္။အေရးႀကီးတာက ဒီလို ေဘာက္ဆူးမ်ားမ်ားရဖို႔ဘဲေလ။ ေမာင္ ျမန္ျမန္လုပ္ေတာ့ကြာ။ မမေစာင့္ေနတာၾကာလွၿပီ။ကုတင္ေပၚမွာ ေလးဖက္ကုန္းထားေသာ စုစုေအာင္ကဘလင္းသူကို လွမ္းေခၚေနပါၿပီ။သူမအေခၚမွာလင္းသူစားပြဲေပၚမွ ေသာက္လက္စဝိုင္ပုလင္းကိုၾကည့္ၿပီးစိတ္ကူးတစ္ခုရသြားသည္။

မစိုးကိုၿဖိဳႏိုင္ဖို႔ေတာ့မလြယ္။ နည္းေသာ အိုးႀကီးမဟုတ္သည့္အျပင္ မၿဖိဳးငယ္ငယ္ထက္ ထန္ေသာမိန္းမျဖစ္မွန္းသူသေဘာေပါက္သည္။ဝိုင္ပုလင္းကိုယူကာ ကုတင္ေပၚ တက္လိုက္သည္။ကိုယ္လုံးတီးလင္းသူက လီးႀကီးတယမ္းယမ္းနဲ႔တက္လာတာျမင္ေတာ့ စုစုေအာင္စိတ္ေတြပိုႂကြလာသည္။သူမျမင္ဖူးသမွ်ထဲအရွည္ဆုံးအႀကီးဆုံးပင္။ လင္းသူက့မမ ခဏပက္လက္လွန္လိုက္ပါလား။ဘာလုပ္မလို႔လဲေမာင္ရဲ႕ မခံခ်င္လွၿပီ ဟင္း။ စုစုေအာင္အနည္းငယ္ မေက်နပ္သလိုေျပာလိုက္ၿပီး။ေလးဖက္ေထာက္ေနရမွ ပက္လက္လွန္လိုက္သည္။မ ဒူးေထာင္ၿပီးေပါင္ကားလိုက္။ လင္းသူအလိုအတိုင္းမစိုး ေပါင္ကားေပးလိုက္သည္။ေစာက္ေမြးေတြရိပ္သင္ထားတာမၾကာေသးသျဖင့္ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးက ေပါင္ခြဆုံမွာ အေျမာင္းလိုက္ႀကီး ေပၚလြင္ေနသည္။ လင္းသူက ဝိုင္ပုလင္းေစာင္း၍ စုစုေအာင္ေက္ဖုတ္ေပၚ ေလာင္းခ်လိုက္သည္။

ဘာ ဘာလုပ္မလို႔လဲေမာင္။ လင္းသူက မေျဖ ။ဝိုင္ေတြက သူမေစာက္ဖုတ္မွ ဖင္ၾကားထဲစီးက်ကုန္ၿပီေလ။ လင္းသူဘာလုပ္မည္ကို သူမသိလိုက္ၿပီ။သူမကို အပီအျပင္မႈတ္ေတာ့မွာ။ ဒါမ်ိဳးဆို သူမကလဲဝါရင့္သူပင္။ေနဦးေမာင္ေလး။ ေအာက္ကေနလိုက္။ အျပန္အလွန္လုပ္မယ္။လင္းသူကား သူ႔ထက္ဝါရင့္သူကိုတြ႕ေခ်ၿပီ။ စုစုေအာင္အေပၚ သူကေအာက္က ေျပာင္းျပန္အေနအထားတက္ယူလိုက္သည္။ ေပါင္ႏွစ္ ေခ်ာင္းၾကားမွာသူ႔မ်က္ႏွာ ေရာက္သြားသည္။

စုစုေအာင္ကလဲလင္းသူ ေပါင္ၾကားမ်က္ႏွာအပ္ၿပီး လီးကို ေကာင္းေကာင္း ပေလြေပးေတာ့သည္။လင္းသူလီးဒစ္ကိုသြားေလးေတြနဲ႔ျခစ္ျခစ္ၿပီးဆြဲေပးကာ လီးတစ္ေခ်ာင္းလုံးကိုငုံၿပီး အပီအျပင္ စုပ္သည္။လင္းသူခါးႀကီးပင္ေကာ့လာသည္။လြယ္ေတာ့မလြယ္။ ၾကာလွ်င္သူရႈံးလိမ့္မည္။ ျပန္ပညာျပမွရမည္ဟုေတြးၿပီး ေစာက္ပတ္ကိုၿဖဲကာ လွ်ာဖ်ားကိုထိုးသြင္းလိုက္လိုက္သည္။ ျပတ္ ျပတ္ ရႈး ရႈး အအ ဘယ္လိူေတြလုပ္ေနတာလဲေမာင္ အအ အင္းအင္း စာက္စိေလးကို လင္းသူလ်ာဖ်ားနဲ႔ အေသအခ်ာကလိေတာ့ စုစုေအာင္တုန္သြားသည္။

လီးပင္ေသခ်ာမစုပ္ႏိုင္ေတာ့။ အ အ ဘယ္လိုလုပ္ေနတာလဲ ေမာင္ရယ္ အင္းအင္း။ကုန္းေပးထားေသာစုစုအာင္ရဲ႕ခါးကို ဘယ္လက္ျဖင္ကိုင္ၿပီး ေနာက္မွလင္းသူက ေစာက္ဖုတ္ကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္းေညႇာင့္သည္။ ေဆာင့္ခ်လိုက္တိုင္းခါးကို ႏြဲ႕ႏြဲ႕ၿပီး လိုးေနသလို။ လီးတစ္ဆုံးျမဳပ္သြားသည္ႏွင့္တၿပိဳင္နက္ စိမ္ထားၿပီးႏို႔ေတြကို ဆုပ္ညႇစ္ကာ ဆြေပးေတာ့ မစုစုေအာင္ ဖင္ကိုပိုေကာ့ေပးလာသည္။ လုပ္ပါေတာ့ေမာင္ေလးရဲ႕ ဟင့္ဟင့္ မကိုမႏွိပ္စက္ပါနဲ႔ေတာ့။

ငိုသံမူႏြဲ႕ႏြဲ႕ေလးထြက္လာခ်ိန္မွာေတာ့ လင္းသူလိုခ်င္ေသာ အတိုင္းအတာေရာက္သြားၿပီ။ မစုစုေအာင္ရဲ႕ ေနာက္မွာစုစီးထားတဲ့ဆံပင္ေတြကို လက္ျဖင့္ဖမ္းလိမ္ကာ။ အသားကုန္စိုက္ခ်လိုက္သည္။ ေဖာင္း ေဖာင္း ဒုတ္ စြပ္ အေမ့ေသပါၿပီ ေမာင္ေလးရဲ႕။ လင္းသူကား ျမင္းစီးသလိုပင္။ စုစုေအာင္ရဲ႕ ဖင္ႀကီးေတြက လင္းသူေဆာင့္ေဆာင့္ခ်လိုက္တိုင္း တုန္တုန္ေနသည္။ ျဖန္းျဖန္း လင္းသူက အားေနေသာ ညာဖက္လက္ဖဝါးျဖင့္ တင္ပါးကိုတျဖန္းျဖန္း႐ိုက္သည္။

မစုစုေအာင္ကား နာက်င္တာကိုသာယာတတ္သူမွန္းသူသတိထားမိသြားသည္။ ျဖန္း ပါးကိုပါပိတ္႐ိုက္သည္။ အေမ့ ။ မေအာ္နဲ႔ ေကာင္မ။ နင္ဒါမ်ိဳးႀကိဳက္တာမဟုတ္လား။ ႀကိဳက္တယ္ အအ။ အဆက္မျပတ္လိုးရင္း လင္းသူေမးေနတာကို စုစုေအာင္ေက်ေက်နပ္ႀကီးေျဖသည္။ စြပ္စြပ္ဒုတ္ ဒုတ္ အေမေရ ေသပါၿပီ။ စုစုေအာင္ကား ေယာက်ၤားရွိေသာ္လည္းကေလးကမရေသးေတာ့ သူမအဖုတ္ကိုလိုးရတာ စီးစီးပိုင္ပိုင္ႏွင့္ လင္းသူအဖို႔ေကာင္းလွသည္။ ေကာင္မ နင့္လင္လီးနဲ႔ ငါ့လီးဘယ္ဟာပိုႀကိဳက္လဲ။

ေမာင့္လီးကိုပိုႀကိဳက္ပါတယ္ရွင့္ အအ။ စုစုေအာင္ကား လင္းသူေမးေလပိုစိတ္ထန္လာေလပင္။ လင္းသူလဲ အစြမ္းကုန္ေဆာင့္ရင္း လေရေတြကို စုစုေအာင္ ေစာက္ေခါင္းနံရံေတြကို ပန္းထုတ္လိုက္ေတာ့သည္။ လီးကိုဆြဲအထုတ္မွာေတာ့ မစုစုေအာင္ေစာက္ေရေတြနဲ႔ သူ႔လေရေတြက သူမေစာက္ေခါင္းထဲမွာ ထြက္က်လာၿပီး ေမြ႕ယာေပၚသို႔ တြဲလဲ စီးက်ေနေလေတာ့သည္။

ေတာ္ေတာ္လိုးလို႔ေကာင္းေသာမိန္းမဟုေတြးမိလိုက္သည္။ ေနာက္ ၁၅ မိနစ္ခန႔္အၾကာမွာေတာ့။ စုစုေအာင္အဖုတ္ကားအရည္ေတြ ႐ြဲေနေခ်ၿပီ။ လိုးေပးပါေတာ့ ေမာင္ေလးရဲ႕ ဟင့္ဟင့္။ သူမမ်က္လုံးမွာ မ်က္ရည္ေလးဝိုင္းေနသည္။ သူမလက္မ်ားကို လင္းသူက ကုတင္တိုင္မ်ားမွာႀကိဳးနဲ႔တြဲခ်ည္ထားသည္။ သူမေစာက္ပတ္အေျမာင္းအတိုင္းလင္းသူကလီးကိုေတ့ထားၿပီး ေစာက္စိကိုလီးထိပ္ျဖင့္ ပြတ္ဆြဲေနသည္။ စုစုေအာင္ကား ေကာ့တက္ေနေခ်ၿပီ။ ေမာင္ေလး မမကိုသတ္ေနတာလား ဟင့္ဟင့္ လိုးပါေတာ့ ေတာင္းပန္ပါတယ္။ လင္းသူက လီးျဖင့္ပြတ္ေနရာမွာ ေျပာင္းကာ လက္ညိဳးေလးျဖင့္ ေစာက္စိကိုလခပ္ဖိဖိေလးပြတ္ေပးပါတယ္။

အ အ ေမာင္ေလး မမကိုသနားပါဦး။ ဟင့္ဟင့္ စုစုေအာင္ ေသးပင္ထြက္ခ်င္စိတ္ေပါက္ေအာင္ျဖစ္ေနၿပီ။ ေနာက္ဆုံးလင္းသူဆြတာမခံႏိုင္ေတာ့ ငယ္သံပါေအာင္ေအာ္ဟစ္ရင္း တစ္ခ်ီၿပီးသြားမွ လင္းသူက သူမေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကိုၿဖဲကာ အသားကုန္လိုးေတာ့သည္။ စြပ္စြပ္ ဘတ္ဘတ္ ရွီးရွိး စြပ္စြက္ ဘတ္ဘတ္ ေစာက္ေရေတြ႐ြဲေနသည့္ ေစာက္ပတ္ထဲ လိုးေတာ့ အသံမ်ိဳးစုံကိုထြက္ေနသည္။ စုစုေအာင္ရဲ႕ဆံပင္ကိုေျဖထားၿပီး သူမရဲ႕ဖြံ႕ထြားလွတဲ့ႏို႔ႏွစ္လုံးေပၚမွာ ဆံႏြယ္ေတြဝဲက်ေနသည္။ ေဆာင့္ခ်က္ႏွင့္အတူ လင္းသူလက္ႏွစ္ဖက္ကလဲႏို႔ႏွစ္လုံးကို အားရပါးရဆုပ္နယ္ေပးေနသည္။ စုစုေအာင္ကလဲ ေအာက္မွ သူမခါးကိုေကာ့ၿပီး အစြမ္းကုန္ခံေတာ့သည္။ ထိုေန႔အဖို႔ေတာ့ လင္းသူကား မစုစုေအာင္ကို ပက္လက္လိုး ေမွာက္ခုံလိုးလိုက္ အေပၚကေနခြၿပီးေဆာင့္ခိုင္းလိုက္ႏွင့္ အပီအျပင္ကိုလိုးေတာ့သည္။ ေနာက္ဆုံးလီးေခ်ာင္းနာက်င္၍လေရမထြက္ႏိုင္ေတာ့မွဘဲ လိုးပြဲကိုနားလိုက္သည္။

စုစုေအာင္ႏွင့္သူလဲ ေမာေမာႏွင့္အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။ ေနာက္ေန႔ေတြ အတြက္ရွိေသးတယ္မဟုတ္လား။ တစ္ပတ္လုံးလုံးေပ်ာ္ခ်င္တိုင္းေပ်ာ္ၿပီးလင္းသူျပန္လာေတာ့ သူ႔အကိုအိမ္ျပန္ေရာက္ေနၿပီျဖစ္သည္။ ၿဖိဳးငယ္ငယ္ကလဲ သူမေယာက်ၤားလင္းသူအကိုျပန္လာေတာ့ ၿငိမ္ျပေနသည္။ မစုစုေအာင္ကလဲ သူ႔အိမ္သူျပန္သြားၿပီျဖစ္ပါတယ္။ ဟဲ့ လင္းသူ နင့္ကို သတင္းတစ္ခုေျပာရအုံးမယ္သိလား။ ငါတို႔ေခါင္းရင္းအိမ္က မို႔မို႔ေလ နင္ခရီးသြားတဲ့ ေန႔ကသူ႔ေယာက်ၤားနဲ႔ကြာလိုက္ၿပီဟဲ့။ ဟင္ ဟုတ္လား ဘာျဖစ္လို႔လဲ။ နင္ကလဲ မို႔မို႔က သူ႔ေယာက်ၤားကိုခ်စ္လို႔ယူတာမွမဟုတ္တာ။ ရသမွ်ေငြ ဝင္းၿခံေတြ ရၿပီးေတာ့ ကန္ထုတ္လိုက္တာ။

ေကာင္မတစ္ေယာက္ကို စည္း႐ုံးၿပီးသူ႔ေယာက်ၤားကိုဂြင္ဆင္ၿပီးေထာင္ဖမ္းတာ။ ၿပီးေတာ့ အားလုံးသိမ္းၿပီးကန္ခ်လိုက္တာ။ေကာင္မက လူလည္မဟဲ့ နင္ေရာသတိထားအုံးေနာ္။ ဒီလိုဟာမ်ိဳးေတြနဲ႔မေတြ႕ေစနဲ႔။ ဟုတ္တယ္ဟ ညီေလးရ အခုေခတ္မိန္းမေတြကလြယ္တာမဟုတ္ဘူး။ ငါေတာင္ မင္းအမလိုသစၥာရွိတဲ့မိန္းမမ်ိဳးရထားလို႔ ဟားဟား။ ဟင္း ၿဖိဳးငယ္တို႔က ကိုယ့္ေယာက်ၤားကလြဲၿပီး ဘယ္ေယာက်ၤားကိုမွစိတ္ထဲကပစ္မွားတာမဟုတ္ဘူး။ လင္းသူစိတ္ထဲမွာပင္ မလုံမလဲျဖစ္သြားသည္။သစၥာရွိလို႔ေပဘဲ ဘုရားဘုရားလို႔ေတြးမိလိုက္သည္။

ကြၽန္ေတာ္ေရခ်ိဳးလိုက္ဦးမယ္ဗ်ာ။ သူ႔ဖုန္းကိုအခန္းထဲမွာအားသြင္းထားၿပီး ေရခ်ိဳးေနလိုက္တာ နာရီဝက္ေလာက္ၾကာသြားသည္။ ေရခ်ိဳးၿပီး ျပန္လာေတာ့ သူ႔ဖုန္းကို ေခၚထားတာေတြ႕ရသည္။ နံပါတ္ေတာ့ တစ္ခါမွ မျမင္ဖူး။ ဘယ္သူဘာလိမ့္။ သူ႔ဆီကိုဆက္တာဆိုလို႔ လုပ္ငန္းကိစၥဘဲျဖစ္လိမ့္မည္။ျပန္ေခၚအုံးမွပါလို႔ ေတြးမိရင္း ထိုနံပါတ္ကိုေကာက္ႏွိပ္လိုက္သည္။ ထိုဖုန္းသည္ သူ႔ကိုကံဆိုးျခင္းမ်ား သယ္ေဆာင္လာေသာဖုန္းတစ္လုံးျဖစ္မည္ဆိုတာ လင္းသူသိခဲ့လွ်င္။ မို႔မို႔တစ္ေယာက္ ဝင္လာေသာဖုန္းကိုၾကည့္လိုက္သည္။ ဟင္းဟင္း လင္းသူေရ နင္ကေတာ့ငါ့ဂြင္ထဲေရာက္ၿပီ လို႔စိတ္ထဲကေျပာလိုက္ၿပီး။

ဟဲလို–ဟုတ္ဒီဖုန္းကိုဆက္ထားလို႔ ကြၽန္ေတာ္လင္းသူပါ။ ဘယ္သူလဲမသိ။ေၾသာ္ သိၿပီ ကိုယ့္အကိုမိန္းမကိုလဲလိုး ေယာက်ၤားႏိုင္ငံျခားသြားေနတဲ့မိန္းမကိုလဲလိုးေနတဲ့လင္းသူဆိုတဲ့ေကာင္လား။ ဟာ ခင္ဗ်ားမဟုတ္တာေတြမေျပာနဲ႔ က်ဳပ္ဒါမ်ိဳးမလုပ္ဖူးဘူးဗ်။ ခင္ဗ်ားဘယ္သူလဲ။ ဟင္းဟင္း ငါမို႔မို႔ေလ လင္းသူ။ နင့္အေၾကာင္းကါအကုန္သိတယ္။ဘယ္လိုလဲ နင္စိတ္တိုင္းက်လိုးခဲ့တဲ့ မစုစုေယာက်ၤားကိုေရာ နင္လိုးေနက် နင့္မယားလား မရီးလားမသိတဲ့ၿဖိဳးငယ္ငယ္ေယာက်ၤား နင့္အကိုအရင္းေခါက္ေခါက္ႀကီးကိုေျပာလိုက္ရမလား။ခင္ဗ်ား ခင္ဗ်ား ဘယ္လိုသိေနတာလဲ မမို႔။ ဟင္းဟင္း ဘယ္လိုသိေနတယ္ဆိုတာကအေရးမႀကီးဘူး လင္းသူ။ငါ့ဆီမွာ နင့္အေၾကာင္းကို သက္ေသျပစရာဗြီဒီယိုဖိုင္ေတာင္ရွိတယ္။

အဲ့ အဲ့ လိုမလုပ္ပါနဲ႔ မမို႔ ကြၽန္ေတာ္ေတာင္းပန္ပါတယ္။ မေျပာပါနဲ႔ဗ်ာ။ကြၽန္ေတာ္ အရွက္ကြဲလိမ့္မယ္။ ဘဝပ်က္လိမ့္မယ္ဗ်။ လင္းသူရဲ႕အသံတုန္တုန္ယင္ယင္ကိုၾကားရတာ မို႔မို႔အတြက္အရသာပင္။ နင္ ငါလိုခ်င္တာ လုပ္ေပးရင္ေတာ့ အဲ့အေၾကာင္းငါမေျပာဘူး။ ေငြလိုတာလား မမို႔ ဘယ္ေလာက္ေပးရမလဲ။ဟင္းဟင္း ေငြကမလိုဘူး။ နင့္ကိုေတာင္ျပန္ေပးလို႔ရတယ္သိလား။ နင္အဲ့အေၾကာင္းမသိေစခ်င္ရင္ေတာ့ * မို႔မို႔ကသူမျဖစ္ခ်င္ေသာအရာကို လင္းသူကိုေျပာလိုက္သည္။ လင္းသူရဲ႕အသံခဏတိတ္သြားသည္။ ကဲကဲ နင္စဥ္းစားေပါ့ မနက္ျဖန္ညေနအထိဘဲေနာ္။ စဥ္းစားခြင့္က မင္းမလုပ္ရင္ေတာ့ မနက္ျဖန္ မင္းအကိုဆီေခြပို႔မယ္။ မစုစုေယာက်ၤားဆီေခြပို႔မယ္။ မင္းမိသားစုနဲ႔ တစ္သက္လုံးျပတ္မယ္ မင္းကို႐ြံသြားၾကမယ္။ ၿပီးေတာ့ မစိုးေယာက်ၤားကလဲ မင္းကိုမယားခိုးမ့နဲ႔ သိတယ္ေနာ္။ ငါၿခိမ္းေျခာက္တာမဟုတ္ဖူး။ မို႔မို႔က ေျပာၿပီးဖုန္းကိုခ်လိုက္သည္။

လင္းသူကေတာ့ဒီညအိက္ေပ်ာ္ေတာ့မွာ မဟုတ္တာေသခ်ာေနသည္။ သူမေတာင္းဆိုခဲ့ေသာအရာကေတာ့။ ေနာက္တစ္လေလာက္အၾကာမွာေတာ့ ေရွ႕မွာခ်ထားေသာ လက္ထပ္စာခ်ဳပ္မွာ မို႔မို႔လက္မွတ္ထိုးလိုက္သည္။ ဟင္း ဟင္း ေမာင္ ထိုးလိုက္ေတာ့ေလ။ မမေတာ့ထိုးၿပီးၿပီ။ မို႔မို႔ကေအာင္ႏိုင္သူအၿပဳံးျဖင့္ လင္းသူေရွ႕သို႔လက္ထပ္စာခ်ဳပ္ကို တြန္းပို႔လိုက္သည္။ ေဘးမွာ သက္ေသလိုက္လာေသာ ေဒၚတင္တင္ကေတာ့ လင္းသူကိုၾကည့္ၿပီးတစ္မ်ိဳးျဖစ္ေနသည္။ ေကာင္ေလးကရွက္ေနတာလား ဘာလားေတာ့မသိ။ လက္ေတြတုန္ေနသလိုလိုပင္။ ဒီလိုပဲ မမတင္ရဲ႕ ကြၽန္မခ်စ္ေမာင္ေလးကရွက္ေနတာ။ ကဲပါ ေမာင္ေလးထိုးလိုက္ေတာ လူႀကီးေတြကိုအားနာစရာ။ ဒီေန႔ပြဲကို လင္းသူအကိုနဲ႔အမေတြမလာ။ မို႔မို႔လို တစ္လင္ကြာကိုမွယူရမလားဆိုၿပီးေတာ့ေလ။ ဘယ္အခ်ိန္ကဘယ္လိုေပးလိုက္သည္မသိ။ မိူ႔မို႔ကလဲ လင္းသူတို႔အိမ္နားက သူမအိမ္ကိုေရာင္းၿပီးေတာ္ေတာ္ေဝးသည့္ေနရာမွာ တိုက္အသစ္ဝယ္ထားတာေတြ႕ရသည္။

ယခုယူသည့္ လင္းသူကလဲ ေခသူမဟုတ္တာ ေဒၚတင္တင္ စုစုေအာင္ ယခင္ကဖဲဝိုင္းမွာေျပာဖူးလို႔သိသည္။ ၾကည့္ရတာ မို႔မို႔ကလဲ တဏွာႀကီးမည့္ပုံ။ မိန္းမခ်င္းဆိုေတာ့သိသည္။ ေဒၚတင္တင္အားက်ေနသည္။ ေယာက်ၤားကိုကြာတာတစ္လမျပည့္ေသး။ လင္းသူလို ငယ္ငယ္ေခ်ာေခ်ာေကာင္ေလးကို မို႔မို႔ယူလိုက္တာကို။ ကဲ မမတင္ သက္ေသေနရာမွာထိုးေပး။ မို႔မို႔က သက္ေသေနရာမွာ ေဒၚတင္တင္နဲ႔ ရပ္ကြက္ထဲမွသူမေခၚလာေသာ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကိုထိုးခိုင္းလိုက္သည္။ ဟင္းဟင္း လင္းသူေရ ဒီညေတာ့နင့္ကို ငါစပိုင္ၿပီဟဲ့လို႔ စိတ္ထဲကေတြးရင္းေပါ့။

သူမကို မစုစုေအာင္ကလဲ ဒီသတင္းၾကားကတည္းကစကားမေျပာ။သိေနတယ္ေလ မို႔မို႔က ၿဖိဳးငယ္ငယ္တို႔ စုစုေအာင္တို႔လိုခိုးစားတာမဟုတ္ အပီကိုင္လိုက္တာကိုး။ သူမလဲ လင္းသူကိုႀကံစည္ေနတာၾကာၿပီ။ မမတင္ေရ ကြၽန္မ မမတင္ဆိုင္မွာ ႀကိဳးဝင္ဝယ္ဦးမယ္ေနာ္။ အျပန္က်ရင္။ ဘာလုပ္မလို႔လဲ မို႔မို႔ရဲ႕။ ခစ္ခစ္ဘာမဟုတ္ပါဘူး မမတင္ရဲ႕ ကိုယ့္ေယာက်ၤားကို စိတ္မခ်ရင္ႀကိဳးတုပ္ထားရေအာင္လို႔။ ဟား ဟား မို႔မို႔ကေတာ့ေနာက္ၿပီ။ နင့္မမက နင့္ကို အရမ္ူခ်စ္တယ္နဲ႔တူတယ္။ ႀကိဳးတုပ္ထားမယ္တဲ့ ။ ေဒၚတင္တင္ကေတာ့ မို႔မို႔စေနာက္ေနတာကို လင္းသူကို ျပန္စေနသည္။

တကယ္က်ေတာ့ ေနာက္တာမဟုတ္မွန္း ေဒၚတင္တင္မသိပါ။ အခ်ိန္ကားည(၈)နာရီခန႔္မွာ ျဖစ္သည္။ လူရွင္းေသာ ဆိတ္ၿငိမ္ရပ္ကြက္မို႔ လမ္းမေပၚမွာလူသြားလူလာကရွင္းေနၿပီ။ ထိုရပ္ကြက္ထဲကၿခံတစ္ၿခံက ႏွစ္ထပ္တိုက္တစ္လုံးရဲ႕အေပၚမွာေတာ့ မီးလင္းေနသည္။ ထိုတိုက္ကေတာ့ မို႔မို႔ရဲ႕တိုက္ျဖစ္ပါတယ္။ တိုက္အေပၚထပ္က ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွာ မို႔မို႔တစ္ေယာက္ေရခ်ိဳးေနပါတယ္။ ဒီေန႔မွ သူမကိုယူလိုက္ရတဲ့ လင္အသစ္စက္စက္ကေလးလင္းသူကေတာ့ေရခ်ိဳးေနတဲ့ မို႔မို႔ရဲ႕ေနာက္မွာ ဒူးေထာက္ၿပီး သူမ ဖင္ကို လွ်ာနဲ႔လိုက္ယက္ေပးေနရပါတယ္။သူ႔ဗိုက္ထဲမွာေတာ့ ခုနက ေစာက္ပတ္ယက္ေပးရတုန္းက မို႔မို႔ၿပီးသြားတဲ့ေစာက္ရည္ေတြျပည့္ေနပါတယ္။

ေသခ်ာေျပာင္ေနေအာင္ယက္လင္းသူ။ နင္ၿဖိဳးငယ္ငယ္ ဖင္ယက္တုန္းကအဲ့လိုမဟုတ္ဘူး။ မို႔မို႔ကအမွန္အကန္ကိုႏိုင္စားေနတာပါ။ ေန႔တိုင္းငါ့ေစာက္ပတ္နဲ႔ဖင္ကိုနင့္လ်ာနဲ႔သန႔္ရွင္းေပးရမယ္ ၾကားလား။ ဟုတ္ ဟုတ္ မမို႔။ အခုေတာ့ မမို႔ခိုင္းတာကို လင္းသူမျငင္းရဲပါ။ ရၿပီနင္အခန္းထဲကထြက္ ကုတင္ေပၚကေစာင့္ေန။ မို႔မို႔ကလင္းသူကို အနားေပးလိုက္ပါတယ္။ လင္းသူလဲ စိုေနတဲ့ေရေတြကိုသုတ္ၿပီး ကုတင္ေပၚကေနတထိတ္ထိတ္နဲ႔ေစာင့္ေနပါတယ္။မို႔မို႔လဲ သူမကိုယ္ကို သဘက္ပတ္ၿပီးထြက္လာပါတယ္။ကဲလင္းသူ နင့္ကို ငါဘာလုပ္မယ္ဆိုတာႀကိဳေျပာၿပီးသားမဟုတ္လား။မို႔မို႔ကဘီ႐ိုထဲမွာထည့္ထား ေသာႀကိဳးေခြမ်ားကိုထုတ္လိုက္သည္။

ပက္လက္လွန္ ေျခေတြလက္ေတြကို ကုတင္တိုင္ေတြမွာေသခ်ာကပ္ထား။နင္ကငါ့ကြၽန္ ေန႔တိုင္းမင္းကို ႀကိဳးတုပ္ၿပီးေဆာ္မွာ နားလည္ထား။ မို႔မို႔က လင္းသူရဲ႕ ေျခလက္ေတြကို ကုတင္တိုင္မွာ ႀကိဳးေတြနဲ႔ တင္းတင္းပူးခ်ည္လိုက္ပါတယ္။လင္းသူမေအာ္ႏိုင္ေအာင္ပါးစပ္ကို သူမခြၽတ္ထားတဲ့ ပင္တီကို ယူၿပီး ဆို႔လိုက္ပါေတာ့တယ္။လင္းသူကေတာ့မ်က္ရည္ေလးေတြဝိုင္းလို႔။မို႔မို႔ကလငိးသူလီးကို သူမအဖုတ္ထဲျမဳပ္ဝင္သြားေအာင္ ဖိခ်လိုက္ၿပီးအားရပါးရေဆာင့္ပါေတာ့တယ္။

ႀကိဳးတုပ္ခံထားရတဲ့လင္းသူအဖို႔ေအာ္လဲ မေအာ္ႏိုင္ လႈပ္လဲမလႈပ္ႏိုင္နဲ႔ မိန္းမျဖစ္သူ မမို႔မို႔ရဲ႕အက်ဥ္းသားသဖြယ္ပင္။ ထိုအခ်ိန္မွစ၍ လင္းသူကို မို႔မို႔က အက်ဥ္းသားတစ္ေယာက္သဖြယ္ဆက္ဆံၿပီး ဖင္ယက္ခိုင္း ေစာက္ပတ္ယက္ခိုင္းလို႔လွ်င္ ႀကိဳးတုပ္ၿပီး စားေတာ့သည္။ လင္းသူကား သူ႔အားနည္းခ်က္ရွိသျဖင့္ မိန္းမျဖစ္သူမို႔မို႔ရဲ႕ အလိုေတာ္က်အတိုင္း ဘဝတစ္ေလ်ာက္လုံး ေဖ်ာ္ေျဖရေပေတာ့မည္ဖ။ …ၿပီးပါၿပီ