ဆရာမခြောက်ယောက် ကိုယ်တစ်ယောက်

ဆရာမခြောက်ယောက် ကိုယ်တစ်ယောက်

ဆရာမများဖြစ်သည့် နီလာ၊ ချယ်ရီ၊ စနိုး၊ သက်သက်ဇော်၊ ငြိမ်းနှင့် အိအိဇံတို့သည် ဂွင်ကောင်းး၍ ချောင်ကျသော ချယ်ရီအိမ်ကို ရွေးချယ်လိုက်သည်။ သူမတို့မှာ နေ့စံ ညခံနတ်သမီးလေးတွေ ဖြစ်နေကြရသည်။ ညပိုင်းရောက်လျှင် ထွန်းထွန်း အမိန့်အတိုင်းကို လိုက်နာကြရသည်။ မဟုတ်ပါက လွန်ခဲ့သောလက ထွန်းထွန်းတစ်ယောက် သူမတို့ကို စိတ်ဆိုးကာ မခိုင်အိမ်တွင် သွားအိပ်နေသည်။ သူမတို့မှာ ဆာလိုက်သည် ဖြစ်ချင်။

တစ်ယောက် အဖုတ် တစ်ယောက် ပွတ်ပေး လျက်ပေးလည်း လီးလောက် အရသာ မရှိ။ ထို့ကြောင့် ထွန်းထွန်းက သေဆိုသေ ရှင်ဆိုရှင် ဘဝကို ရောက်ခဲ့ရသည်။ “ဒီတစ်ပတ် ညတိုင်း ဆရာမဝတ်စုံ အပြည့်အစုံ ဝတ်လာကြ” သူမတို့ တစ်ယောက်မျက်နှာ တစ်ယောက်ကြည့်ရင်း ခေါင်းညိတ်ကြသည်။ ထိုအတိုင်း အားလုံး တဝေမသိမ်း လိုက်နာကြသည်။ ညနေ ခြောက်နာရီ မှောင်ရီပျိုးသည်နှင့် ချယ်ရီအိမ်ကို ကိုယ်စီဒိုးခဲ့ကြသည်။

ထွန်းထွန်းက အဝင်ပေါက်တွင် တစ်ယောက်ချင်း စစ်သည်။ ကျောင်းစိမ်း မဟုတ်လျှင်ပင် မဝင်ရသည့် သဘောဖြစ်နေသဖြင့် ဆရာမများအားလုံး ကျောင်းစိမ်းဝတ်လာခဲ့သည်ကိုက ကံကောင်းချင်း ဖြစ်နေသည်။“အားလုံး နံရံမှာ ကပ်ပြီး တန်းစီလိုက်” အရပ်မြင့်သော သက်သက်ဇော်မှစ၍ အစဉ်လိုက် တန်းစီသည်။ သက်သက်ဇော်၊ အိအိဇံ၊ နီလာ၊ ငြိမ်း၊ စနိုး ပြီးတော့ ချယ်ရီ။ ထွန်းထွန်းကိုယ်တိုင်လည်း ကျောင်းသားလို ဝတ်ထားသည်။ တစ်ယောက်ချင်းစီ၏ မေးကို လိုက်ကိုင်ကြည့်ရင်း လက်မကို အောက်နှုတ်ခမ်းအား ဖိကာ ပွတ်သည်။

ချယ်ရီထိ ရောက်သော နို့အစုံကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် အုပ်ပြီ ကိုင်သည်။ ရင်ဖုံးအကျႌများနှင့် ဖြစ်သဖြင့် ရင်သားတွေ ပေါ်ကြသည်။ နီလာထံရောက်တော့ နီလာနို့မှာ သူစလိုးစဉ်ကနဲ့ မတူတော့ဘဲ ပိုကြီးလာသည်ကို တွေ့ရသည်။ မကြီးဘဲလည်း နေမည်မဟုတ်။ သူကိုယ်တိုင်က နီလာနို့ကြားကို လီးဖြင့် ခဏခဏ ထိုးကစားခဲ့သည် မဟုတ်လား။ သို့ဖြင့် သက်သက်ဇော်ထံ ရောက်သွားသည်။ တစ်ဖက်ကို ဆွဲလှည့်လိုက်တော့ ဆရာမများအားလုံး တစ်ဖက်သို့ လှည့်ကြသည်။

အိုးလေးတွေ တန်းစီနေသည်။ အိုးတွေကို လိုက်ကာ ကိုင်သည်။ ငြိမ်း၏ အိုးကလွှဲ၍ ကျန်သည့်အိုးများက တင်းနေတုန်းပင်။ ငြိမ်းကတော့ ကက ဘဝကတည်းကပင် အိုးမခိုင်တော့။ “နည်းနည်းစီကုန်းလိုက်” ဆရာမများလည်းဖြစ်၊ ကျောင်းစိမ်းကလည်း ဝတ်ထားသဖြင့် အိုးတွေထင်ထင်ရှားရှားပေါ်လာကြသည်။ သူက အိုးတွေကို ခံစားကြည့်ရှုရန် ကုလားထိုင်ပေါ် ထိုင်လိုက်သည်။ ဆရာမများ၏ အိုးများက သူ့ကို အစွမ်းကို ဆွဲဆောင်နေသဖြင့် လီးက ပုဆိုးကြားမှ တန်းမတ်စွာ ထောင်နေသည်။ “စနိုး” စနိုးကို ခေါ်လိုက်သည်။ စနိုးက လာ၍ ပုဆိုးကို ချွတ်လိုက်သည်။ ပေါင်ကြားတွင် ဒူးထောက် ထိုင်ချသည်။

ဖြောင့်စင်းနေသော ဆံပင်၊ ဝိုင်းစက်နေသော မျက်နှာနှင့် သူမ၏ မျက်မှန်မှာ လိုက်ဖက်လှသည်။ လီးကို အပေါ်က အုပ်ကိုင်ပြီး ဂွေးစေ့မှ အပေါ်သို့ လျှာအပြားလိုက် ထားကာ လီးကို လျက်သည်။ သူ့လီးထိပ်ကို လျှာဖြင့် ပတ်ဝိုက်လျက်ပေးသည်။ စနိုးက လထိပ်ကို ပတ်ဝိုက်ကာ လျက်ပေးပြီး နှုတ်ခမ်းသားဖြင့် ဖိငုံသည်။ ဖြည်းဖြည်းချင်း စုပ်ချသည်။ စုပ်ပေးနေကျ ဖြစ်သဖြင့် တုတ်လည်းတုတ် ရှည်လည်းရှည်သော ထွန်းထွန်း၏ လီးကို လည်ချောင်းထဲစိုက်ဝင်သည်အထိ တဆုံးစုပ်သည်။ ပေါင်ကို နည်းနည်းကားကာ စနိုးခေါင်းကို ကိုင်ထားလိုက်သည်။ ထွန်းထွန်း လုပ်နေကျ ဖြစ်သည်။

ဆော်တွေရဲ့ ပါးစပ်ထဲ လီးရောက်တိုင်း ထွန်းထွန်းက ခေါင်းကိုင်ထားကာ ဇိမ်ယူတတ်သည်။ “ချယ်ရီ” နံရံကို လက်ထောက်ကာ အိုးကို ပြထားရင်း ချယ်ရီသည် စစ်သည်များ တန်းဖြုတ်ဆိုသည့် ပုံစံဖြင့် သူ့ထံ ရောက်လာသည်။ သူ့ပေါင်ကြားထဲ ဒူးထောက်ထိုင်ချသည်။ ထွန်းထွန်းက ချယ်ရီခေါင်းကိုကိုင်လိုက်သည်။ စနိုးခေါင်းကို ဖယ်ပြီး ချယ်ရီခေါင်းကို ပေါင်ကြားထဲထည့်တော့ ချယ်ရီက အလိုက်သိစွာ ပါးစပ်ဟထားပေးသည်။

ချယ်ရီနှင့် စနိုးတို့ တစ်ယောက်ခါး တစ်ယောက်ဖက်ကာ ထွန်းထွန်းစေခိုင်းသည့်အတိုင်း လီးကို တစ်လှည့်စီငုံသည်။ “သက်သက်ဇော်” လီးစုပ်နေသံကြားကတည်းက သက်သက်ဇော်တစ်ယောက် အဖုတ်ယားနေပြီ။ “ငါ့ကို အရင်လိုးပါစေ” ဟု ကြိတ်ဆုတောင်းနေရသည်။ “နီလာ” သက်သက်ဇော်ကို သူက ခါးမှ ဖက်ထားသည်။ နီလာကို သက်သက်ဇော် အဖုတ်လျက်ခိုင်းသည်။ တစ်ဖက်တွင် အိအိဇံအဖုတ်ကို ငြိမ်းအား လျက်ခိုင်းသည်။ ချယ်ရီနှင့်စနိုးကလည်း လီးစုပ်သည့်တာဝန်ကို ကျေပွန်စွာ ထမ်းဆောင်နေကြသည်။

ပထမဦးဆုံး သက်သက်ဇော်ကို အပေါ်မှ ထိုင်ချခိုင်းသည်။ သက်သက်ဇော်က ကျောပေးလျှက် သူ့ကိုခွလိုက်သည်။ ချယ်ရီနှင့် စနိုးက သက်သက်ဇော်အဖုတ်ထဲ လီးထည့်ပေးသည်။ ထွန်းထွန်းက သက်သက်ဇော်ခါးကို ကိုင်ထားပြီး လေးငါးချက် ဆောင့်ချစေသည်။ သက်သက်ဇော် အရှိန်ရလာတော့ နီလာကို တစ်ဖက်လှည့်ကုန်းခိုင်းသည်။ အဖုတ်ထဲသို့ လက်သုံးချောင်းသွင်းလိုက်ပြီး ထိုးဆော့သည်။ တအောင့်ကြာတော့ အိအိဇံကို ဆင်ဝပ်သလို ဝပ်ခိုင်းသည်။ ငြိမ်းအား အိအိဇံတင်ပါးပေါ် ခေါင်းကို အလှဲလိုက် တင်ထားခိုင်းသည်။ သူက အိအိဇံအဖုတ်ထဲသို့ တစ်ချက် ငြိမ်းပါးစပ်ထဲသို့ တစ်ချက် လိုးသည်။

ငြိမ်းပါးစပ်ကို လိုးလျှင် ရွေ့ရွေ့သွားသဖြင့် နီလာကို ငြိမ်းခေါင်းအား ကိုင်ထားစေကာ ဆက်လိုးသည်။ ငြိမ်းခေါင်းပေါ်တွင် တစ်ဆင့် နီလာကို ကုန်းစေသည်။ နီလာကိုကျ ဖင်ကို လိုးသည်။ ငြိမ်းပါးစပ်၊ အိအိစံစောက်ပတ်၊ နီလာဖင်ကို တစ်လှည့်စီသွင်းသည်။ ထို့နောက် ချယ်ရီနှင့်စနိုးကို ပူးကာ လေးဘက်ထောက် ကုန်းခိုင်းသည်။ အိုးသေးသေးလေးနှစ်လုံးကို ပူးလိုက်သည်။ “ဖြန်း ဖြန်း” အိုးတစ်လုံး တစ်ချက်စီ ရိုက်လိုက်သည်။ ငြိမ်းက ချယ်ရီဖင်ပေါက်ဆီ တံထွေးထွေးချပေးသည်။ နီလာက စနိုးဖင်ပေါက်ဆီး တံတွေးဆွတ်ပေးသည်။

အိုးတခြမ်းစီ ဖြဲပေးကြသည်။ ချယ်ရီ ဖင်ကို စလိုးသည်။ လေးငါးချက် ဆောင့်ပြီး စနိုးဖင်ကို ဆက်လိုးသည်။ ဖင်တစ်ပေါက်စီ လိုးပြီး ငြိမ်းနှင့် နီလာကို လီးစုပ်ခိုင်းသည်။ နောက် သူက ပက်လက် အိပ်ကာ ဒူးထောင်ထားသည်။ သက်သက်ဇော်ကို အပေါ်မှ နေကာ ခွပြီး သူ့ပေါင်ကို ဖက်၍ ဆောင့်ချစေသည်။ သက်သက်ဇော်ပြီး နီလာတက်ဆောင့်သည်။ နီလာဆောင့်ပြီးတော့ အိအိဇံတက်ဆောင့်သည်။ ကျန်သုံးယောက်ကို ဖင်နဲ့ ဆောင့်ခိုင်းသည်။ အိအိဇံကို ဆက်တီတွင် တစောင်းအိပ်ခိုင်းသည်။

နောက်ကနေ၍ အိုးတခြမ်းကို အဖြဲလိုက် ဖိချကာ သွင်းသည်။ ထိုသို့လိုးပြီး အိအိဇံကို အသွင်းလိုက် မချီကာ တစောင်းလိုက် ဆောင့်ချစေသည်။ သူကနု့ိကို တရကြမ်းဆွဲသည်။ အားရသောအခါ ချယ်ရီကို သူမဧည့်ခံစားပွဲတွင် တံတောင်ဖြင့် ထောက်ကာ အရပ်လိုက် ကုန်းခိုင်းသည်။ စောက်ဖုတ်ထဲ လတံကို အဆုံးသွင်းပြီး ပေါင်ကို မတင်လိုက်သည်။ ပေါင်ကို မထားသဖြင့် ချယ်ရီကိုယ်မှ လေပေါ်တွင် မြောက်တက်နေသည်။

စားပွဲတွင်ထောက်ထားသောလက်သာ အမီရှိသည်။ နောက်ကနေ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ချီပင့်ပြီး ထွန်းထွန်းဆော်သည်။ နောက် ခုံထောင့်စွန်းတွင် ထွန်းထွန်းထိုင်ချသည်။ သက်သက်ဇော်ကို ခွကာ ထိုင်ခိုင်းသည်။ သက်သက်ဇော်က သူ့ကိုပူးကပ်ပြီး ခွသည်။ သူက တင်းကြပ်စွာဖက်ပြီး ဆောင့်ချစေသည်။ “နည်းတွေက အသစ်တွေချည်းပဲ” “ဟုတ်တယ် ဒီည တော်တော်တန်တယ်” ထို့နောက် ငြိမ်းကို ခုံထောင့်တွင် ဖြဲပြီးထိုင်ခိုင်းသည်။ သူ ဒူးထောက်ပြီး ဖိုက်သည်။ ငြိမ်းပြီးတော့ နီလာကို ထောင့်စွန်းတွင် ကားခိုင်းပြန်သည်။

“ဒီည လိုးနည်း ခြောက်ဆယ့်ငါးနည်းထဲက နည်းသုံးဆယ်နဲ့ ဆရာမတို့ကို လိုးပေးမယ်” “စုံလှချည်လား” “ဒါက ပြင်သစ်ကနည်းတွေ” “တစ်နိုင်ငံတည်းရှိသေးတာပေ့ါ” “နည်းတွေ တော်တော်များများက တူကြတယ်၊ ဂျပန်ပဲ နည်းမတူတာ” “ဂျပန်နည်းတွေက ကောင်းလား” “ဂျပန်နည်းတွေက ယောက်ျားတွေအတွက် ပိုကောင်းတယ်” “ဂျပန်နည်းလည်း စမ်းကြည့်လေ” “ဒါဆို စိတ်ချ၊ နက်ဖန်ည ဂျပန်နည်းနဲ့ ဖိုက်မယ်” “ခု ဘယ်နည်းနဲ့ ဖိုက်မလဲ” “ဆန့်ကျင်ဘက်နည်း” “ဘယ်လို နေပေးရမလဲ” “ကဲ ဒါဆို ဆရာမနီလာ ပက်လက်ကလေးအိပ်လိုက်” သူသည် ပက်လက်အိပ်ကာ ကားပေးထားသော နီလာပေါ်ကို ဒဲ့မဟုတ်ဘဲ ပြောင်းပြန်မှောက်အိပ်ကာ သွားလိုက်သည်။

“ဒီနည်းလေ” သူဆက်ဖိုက်သည်။ပြောင်းပြန်ထည့်ထားသဖြင့် လီးက အဆုံးမဝင်သော်လည်း မဆိုင်သည့်နေရာကို ထိုးနေသဖြင့် နာလှသည်။ နည်းသစ်နှင့် အလိုးခံရသဖြင့် နီလာတစ်ယောက် နာလှသည်။ ထွန်းထွန်းက သူ့အား ပိုအရေးပေးသလားဟုလည်း တွေးမိသည်။ သက်သက်ဇော်၊ ငြိမ်းကို ထိုနည်းနှင့် ဆက်လိုးသည်။ “ကဲ နောက်နည်းသစ်” အိအိဇံကို ပက်လက်အိပ်ခိုင်းသည်။ သူလည်း လိုက်မှောက်အိပ်ပြီး စောက်ဖုတ်ထဲ လီးတစ်ဆုံးသွင်းလိုက်သည်။ ထို့နောက် အိအိဇံကို ဒူးကွေးခိုင်းသည်။ သူလည်း အိအိဇံအိုးအောက် ဒူးခံလိုက်သည်။ အိုးချည်းသက်သက် အပေါ်မြောက်တက်အောင် ပင့်လိုက်ပြီး ဆက်လိုးသည်။

ပက်လက်လည်းဖြစ်၊ အိုးကိုလည်း မြောက်ထားသည်။ ထိုနည်းနှင့် ချယ်ရီနှင့် စနိုးကို ဆက်လိုးသည်။ “နောက်ညတွေမှ နည်းအသစ်ဆက်ပြတော့မယ်” “မလိုးတော့ဘူးလား” “မိုးလင်းတဲ့အထိ နည်းဟောင်းတွေ သုံးလို့ မကုန်ပါဘူး” “အခု ဘယ်သူလဲ” “ချယ်ရီ မတ်တပ်ရပ်လိုက် ခြေတစ်ဖက်ကို ခုံပေါ်တင်လိုက်၊ ကားထား ဖင်ချမယ်” လီးကို ဖင်ပေါက်နဲ့တေ့ပြီး ထိုးတက်လိုက်သည်။ ပခုံးကိုင်ကာ ခပ်ကြမ်းကြမ်းလိုးသည်။ ကုလားထိုင်၏ နောက်မှီတန်းကို ကိုင်ထားသော်လည်း ချယ်ရီမှာ မြောက်မြောက်တက်သွားသည်။ စူချွန်နေသော နို့သေးသေးလေးလည်း ခုန်နေသည်။

“ဒီပုံစံနဲ့ ဖင်ခံချင်သူတွေ တန်းစီ” အားလုံး တညီတညာ တန်းစီကြသဖြင့် ထွန်းထွန်းတစ်ယောက် ဆရာမအားလုံးကို မတ်တပ်ရပ်နည်းဖြင့် ဖင်ကို အသားကုန် လိုးလိုက်ရသေးသည်။ “ဖင်ချတာ မဝသေးဘူးကွာ၊ ကြမ်းပြင်မှာ တန်းစီပြီး လေးဖက်ထောက်ကုန်းပေးကြပါဦး´´ ဆရာမများအားလုံး လေးဖက်ထောက်ကာ ဖင်ကုန်းပေးကြသည်။ “လက်မထောက်နဲ့ ခေါင်းကို ကြမ်းနဲ့ ထိထား” ဖင်တွေအားလုံး မိုးပေါ်ထောင်နေကြသည်။ ခုနက သက်သက်ဇော်ဖင်ကို နောက်ဆုံးဖိုက်ထားသဖြင့် ပွင့်ကာ လှန်နေသေးသည်။ “ကဲ ဖင်ဖြဲပြကြပါဦး” ဆရာမများ လက်နောက်ပြန် ဖင်ဖြဲပြကြသည်။ သူက ငြိမ်းဖင်ကို ခြေမနဲ့ ထိုးကစားသည်။ လီးနည်းနည်း အညောင်းပြေလာတော့ ငြိမ်းဖင်ကို စဆော်သည်။ လက်ကို နောက်ပြန်ပိုက်ခိုင်းထားပြီး ချုပ်ကိုင်ထားသည်။

ဖင်ထဲ လီးဆုံးအောင် သွင်းပြီး မိုးကာ လိုးချသည်။ လိုးရင်း ကိုယ်ကိုလှည့်သည်။ ခြေတစ်ဖက်ကို ရှေ့သို့ ထိုးပေးသည်။ “ခြေမစုပ်” ဖင်ကို တစောင်းလိုးပြီး ခြေမကို ပါးစပ်ထဲ ထိုးသွင်းကာ စုပ်ခိုင်းထားသည်။ ဖင်ထဲ တဆုံးသွင်းသဖြင့် နာသည်။ ခြေမကို မစုပ်နိုင်။ ထိုအခါ ထွန်းထွန်းက ပါးကို နင်းထားသည်။ ပိုဆောင့်သည်။ လက်ကိုလည်း နောက်ပြန်ပိုက်ထားရပြီး အချုပ်ခံထားရသဖြင့် လှုပ်မရ။ ရှောင်လိုက်သည့်အခါ ခြေမကို ပါးစပ်ထဲ ထိုးထည့်သဖြင့် ဖင်ခံရင်း ခြေမ စုပ်ပေးရသည်။ အိအိဇံကို ထိုပုံစံ ဆက်လိုးသည်။ ဖင်ခံတာ မခက်။ ခြေမစုပ်ရတာ ခက်သည်။ နာသဖြင့် မအော်ပဲ မနေနိုင်။ လျာရည်များ ကြမ်းပေါ်စီးကျသည်။ လိုးပြီးတော့ ခြေဖဝါးတွင် ပေနေသော သူမလျှာရည်ကို သူမ ပြန်လျက်ပေးရသည်။

“ဟင့်အင်း” သက်သက်ဇော်က ငြင်းသည်။ နီလာက သူမခံမည်ဟု ပြောသည်။ သူက နီလာဖင်ထဲကို လီးကို တစောင်းလိုက် စိုက်ထည့်လိုက်ပြီး ခြေမကို ချက်ချင်းငုံခိုင်းလိုက်သည်။ ထွန်းထွန်းစိတ်ထဲတွင် ခံချင်ဦးဟ ဟုတေးကာ နီလာဖင်ကို ခပ်နာနာလေး ဗြင်းပစ်သည်။ အိုးအယ်အယ်ကြီးကို ဖိကာ အဆုံးသွင်းသည်။ နီလာမှာ ရုန်းရင်းခတ်နေသည်။ ခပ်ကြာကြာလေး ရှယ်ဗြင်းလိုက်တော့ လီးလည်းထုတ်ရော နီလာထွန်းပက်လက်လှန်ကျသည်။

ပါးကို ခြေဖဝါးဖြင့် ပွတ်ကစားပြီး ကျန်သုံးယောက်ကို ခေါ်လိုက်သည်။ “မောတယ်၊ ကျွန်တော် ထိုင်မယ်၊ အပေါ်ကနေ နောက်ပြန်ဆောင့်ချ” သက်သက်ဇော်က စောက်ပတ်ဖြင့် ဆောင့်မည် လုပ်သေးသည်။ သူက တွန်းလွတ်သဖြင့် ဖင်နဲ့ ချက်ချင်း ဆောင့်ပေးသည်။ တဖွတ်ဖွတ်နဲ့ မြည်နေသည်။ တဖွတ်ဖွတ်နဲ့ မြည်နေသည်။ အိုးအယ်အယ်ကြီးကလည်း သူ့ပေါင်ရင်းတွင် တုန်တုန်တက်သွားသည်။ သူက စီးကရက်တစ်လိပ်ညှိကာ နှပ်နေလိုက်သည်။ သက်သက်ဇော်ကလည်း မနားတမ်း ဆောင့်ချသည်။ ဆေးလိပ်တစ်လိပ်ကုန်တော့ ချယ်ရီကို တက်ဆောင့်ခိုင်းသည်။ အိုးမကြီးသဖြင့် သိပ်မတုန်ခါ။ ဆေးလိပ် တဝက်လောက်တွင် စနိုးကို တက်ဆောင့်ခိုင်းလိုက်သည်။

“ကဲ ဝိုင်းဝိုင်းလေး ဒူးထောက် ထိုင်ကြ” ဆရာမခြောက်ယောက် ဒူးထောက်ကာ ဝိုင်းထိုင်လိုက်သည်။ သူ အလယ်ထဲ ဝင်ပြီး သက်သက်ဇော်ခေါင်းကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် စကိုင်ကာ ပါးစပ်ကို စလိုးသည်။ ဆံပင်များ ဖွာထွက်သည့်အခါ ဆံပင်ကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး ခေါင်းကိုဘယ်ညာ ဆွဲလှုပ်သည်။ ပါးစောင်တွေကိုလည်း ထိုးသည်။ အာခေါင်ကို ထိုးကာ စောက်ပတ်လိုးသလို လိုးသည်။ သက်သက်ဇော်မှာ လျာရည်များ မထိန်းနိုင်အောင် ဖြစ်ရသည်။ သူက အဆုံးထိ ပါးစပ်ထဲ သွင်းပြီး ရုန်းမရအောင် ချုပ်ထားသေးသည်။ လီးခဏ ထုပ်ပြီး အသက်ရှုခိုင်းသည်။

နောက် ပြန်သွင်းသည်။ လျာရည်က တများများနဲ့ များကျနေသည်။ နောက်တွင် ငြိမ်းက ထိုင်နေသည်။ ထို့ကြောင့် ငြိမ်းကို ဆွဲယူကာ သူ့ဖင်ကြားထဲ ညှပ်လိုက်သည်။ “ဖင်ကို လျက်” ငြိမ်းက သူ့ပေါင်ကို တစ်လုံးစီကိုင်ကာ သူ့ဖင်ကို လျက်ပေးသည်။ ထွန်းထွန်းသည် ရှေ့မှသက်သက်ဇော်ခေါင်းနှင့် နောက်မှ ငြိမ်းခေါင်းကို ချုပ်ကိုင်ထားသည်။ ငြိမ်းသည် ဖင်ကို လျက်ပေးဆိုသော်လည်း လျက်လို့မရပဲ နှုတ်ခမ်းနဲ့ တေ့နေသဖြင့် ထွန်းထွန်းဖင်ပေါက်ကို နှုတ်ခမ်းဖြင့် စုပ်ပေးရသည်။

သက်သက်ဇော်ပါးစပ်ထဲ လီးဆုံးအောင် သွင်းထားပြီး ဘယ်ညာ လှုပ်ရမ်းကစားရင်း ဖင်လျက်ပေးနေသာ ငြိမ်းခေါင်းကိုလည်း မလွတ်အောင် ထိန်းထားရသည်မှာ ခက်သဖြင့် ချယ်ရီကို ငြိမ်းခေါင်းအား ထိန်းထားပေးရန် ပြောလိုက်သည်။ ချယ်ရီက ငြိမ်းခေါင်းကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် တွန်းထားပေးသည်။ ငြိမ်းက ရုန်းမရအောင် ဖြစ်နေသည်။ ထွန်းထွန်းဖင်မည်းပြာပြာကြီးက သူမမျက်နှာကို ညှပ်ထားသည်။ ထွန်းထွန်းက သက်သက်ဇော်ပါးစပ်ထဲကို ညောင့်လိုက်ချိန် နည်းနည်းအသက်ရှုရသည်။

ငြိမ်းကလည်း မထူးပြီမို့ လျှာထုပ်ထားသည်။ ထွန်းထွန်းဖင်ကို လျက်ပေးသည်။ ထွန်းထွန်းက ဖင်အလျက်ခံသည့် အရသာကို ပိုခံစားလိုသဖြင့် နည်းနည်းကုန်းကာ သက်သက်ဇော်ပါးစပ်ကို လိုးရင်း အလျက်ခံသည်။ ငြိမ်းကလည်း သူမစောက်ဖုတ်နဲ့ ဖင်ကို ထွန်းထွန်းလျက်ပေးဖူးသလို ထွန်းထွန်းဖင်ကို လျက်ပေးသည်။ လျှာဖြင့် ဖင်ပေါက်ကို ထိုးမွှေသည်။ ထွန်းထွန်းမှာ ပညာတတ်လာသော ငြိမ်းကို ရှယ်လိုးပေးလိုက်ဦးမည်ဟု မှတ်ထားလိုက်သည်။ နောက်နောင် ဖင်လည်း အလျက်ခံဦးမည်။ သက်သက်ဇော်ကော ဖင်လျက်တတ်ပါ့မလား စမ်းရဦးမည်။ “ကျန် သုံးယောက်က ဆရာမ ဝတ်စုံတွေ ပြန်ဝတ်ထားဦးနော်” ဖင်အလျက်ခံရင်း အခြောက်စိတ်ပေါက်သွားမှာလည်း စိုးရိမ်သည်။ တော်ကြာ ဖင်ခံချင်နေလျင် ဒုက္ခဟု တွေးမိသေးသည်။

သို့သော် မဖြစ်နိုင်ပါ။ ထွန်းထွန်းပေါင်ကို ကားလိုက်သည်။ သက်သက်ဇော် ပါးစပ်ထဲကိုလည်း လီးသိပ်ထည့်ထားသည်။ နည်းနည်းကုန်းလိုက်သည်။ သက်သက်ဇော် ခေါင်းကို ဘောလုံးလို ကိုင်ပြီး ပေါင်ရင်းတွင် သိပ်ထားသည်။ “ကဲ ငြိမ်းက အပေါ် ဖင်ညောင့်ရိုးကနေ တံတွေးထွေးချ ချယ်ရီက အောက် ဂွေးစေ့ အရင်းကနေ တံတွေးတွေ အကုန်လုံး လျက်တက်” သူခိုင်းလိုက်သည့်အတိုင်း ချယ်ရီနှင့် ငြိမ်းတို့က လိုက်လုပ်ကြသည်။ သူကလည်း သက်သက်ဇော် ပါးစပ်ကို အလိုးမပျက်။ သက်သက်ဇော် မှာလည်း အာခေါင်ကျော်ပြီး လည်ချောင်းထဲသို့ လထိပ်က ရောက်နေသဖြင့် တော်တော် အသက်ရှုရကြပ်လှသည်။

သို့သော် အရသာကလည်း တမျိုးမို့ ဆက်ခံနေသည်။ ငြိမ်းက အပေါ်မှနေကာ တံတွေးထွေးချသည်။ တံတွေးသည် ထွန်းထွန်း ဖင့်ညောင့်ရိုးမှ ဖင်ပေါက်ဆီသို့ လျင်မြန်စွာ စီးဆင်းသွားသည်။ ချယ်ရီက သူမလျှာကို အပြားလိုက် သိမ်းကာ တံတွေးများးကို လျက်တက်သည်။ တံတွေးများစုမိသွားလျှင် ငြိမ်းပါးစပ်ထဲသို့ ပြန်ထွေးထည့်သည်။ ငြိမ်းက တံတွေးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ထွေးချသည်။ ချယ်ရီက ဖင်ပေါက်ကို ဝိုက်လျက်ပြီး တံတွေးကို ပြန်လျက်သည်။ သူနားလိုက်ပြီး ချယ်ရီ ငုံထားသော တံတွေးများအား သက်သက်ဇော်ပါးစပ်ထဲ ထွေးထည့်ခိုင်းသည်။ သက်သက်ဇော်က ငြိမ်းပါးစပ်ထဲကို ထွေးထည့်သည်။ ငြိမ်းကချယ်ရီ ပါးစပ်ထဲ ပြန်ထွေးထည့်သည်။ တစ်လှည့်ပြီး တစ်လှည့် လုပ်စေသည်။

သက်သက်ဇော် အလှည့်ရောက်တိုင်း သူက တံတွေး ထပ်ထွေးထည့်သည်။ တံတွေးက များလာသည်။ နို့တွင် လက်ခံပြီး သက်သက်ဇော်ကို ထွေးချခိုင်းသည်။ တံတွေးပေနေသော သက်သက်ဇော်နို့ကို ချယ်ရီနှင့် ငြိမ်းအား လျက်ခိုင်းသည်။ အိအိဇံ၊ နီလာနှင့် စနိုးတို့ ဆရာမလို ဝတ်လာပြီးနောက် အလှလည်း ပြန်ပြင်လာကြသည်။ မီးကင်းမှ သံချောင်းခေါက်သံ ၁၂ ချက် ကြားရသည်။ ည ခြောက်နာရီကျော်ကတည်းက စသည့် အစီအစဉ်များသည် ခုထိ တစ်ခန်းပင် မရပ်သေး။

ထွန်းထွန်းက ကုလားထိုင်တွင် ထိုင်ကာ ဆရာမလို ဝတ်ထားသော သုံးယောက်ကို တစ်ယောက်ချင်းစီ ခေါ်၍ ဖင်အလျင် လျက်ခိုင်းသည်။ နီလာ ရောက်လာသည်။ တန်းမတ်နေသော သူ့လီးအောက်မှ ဂွေးဥ နှစ်လုံးကို လက်ဖြင့် အသာ ပင့်တင်ကာ သူ့ဖင်ကို စလျက်သည်။ ဖင်အလျက်ခံရင်း အိအိဇံနှင့် စနိုးကို တစ်ဖက် တစ်ယောက် ဖက်ထားကာ အိုးကို ပွတ်ကစားသည်။ နီလာကတော့ သူ့ဖင်ကို အမျိုးမျိုးလျက်ပေးနေသည်။ လျာအလုံးလိုက်ထားပြီး ဖင်ပေါက်ကို ထိုးမွှေသည်။ သူက စနိုးနှင့် အိအိဇံအိုးကို ပွတ်ရင်း ဖင်ပေါက်ကို လက်ခလယ်ဖြင့် လှမ်းကလိသည်။ စနိုးနှင့် အိအိဇံက သူ့ပါးကို ငုံ့ငုံ့နမ်းကြသည်။

နီလာကို အားရတော့ စနိုးကို တစ်လှည့် လျက်ခိုင်းသည်။ နောက် အိအိဇံ။ သူမတို့သုံးယောက် ဖင်လျက်သည့် အခန်းပြီးပြီးနောက် သူက အိအိဇံ ပါးစပ်ကို လိုးသည်။ သည်တခါ ဖင်အလျက် မခံတော့။ သုံးယောက်ကို ခေါင်းချင်းထိထားခိုင်းပြီး ပါးစပ်ဟထားခိုင်းကာ ပါးစပ် တစ်ပေါက်ပြီးတစ်ပေါက် ပြောင်းလိုးသည်။ လိုးလျင်တော့ ခေါင်းကိုင် လိုးသည်။ မယိုင်စေရအောင် ကိုင်ထားသည်။ နောက် အိအိဇံနှင့် နီလာကို နှုတ်ခမ်းချင်း တေ့ထားခိုင်းပြီး နှုတ်ခမ်းနှစ်ခုကြားကို လိုးသည်။ အဆုံးတွင် စနိုးက ပါးစပ်ဟထားသည်။ သူက အိအိဇံနှင့် နီလာခေါင်းကို ချုပ်ထားပြီး နှုတ်ခမ်းနှစ်ခုကြားကို လိုးသည်။

နောက် ပါးချင်းအပ်ထားခိုင်းပြီး ပါးနှစ်ဖက်ကြားထဲကို လိုးသည်။ လိုးနည်းကလည်းစုံ နားလည်း နားချင်ပြီ ဖြစ်သဖြင့် သက်သက်ဇော်နို့ကြားကို ပူးခိုင်းကာ လိုးရင်း လရည်ကို လွတ်ထည့်လိုက်တော့သည်။ ဆရာမများ လရည်ကို အမျိုးမျိုးကစားရင်း မျိုသောက်ကြကာ တစ်ခစ်ခစ် ရယ်မောနေကြလေတော့သည်။ ထိုကဲ့သို့ အလိုးကျွမ်းသော ထွန်းထွန်းတစ်ယောက် မကြာမီတွင် သူတို့ရွာ၏ ယောကျ်ားဖာသည် ဖြစ်သွားခဲ့လေသည်။ ကောင်းကောင်းလည်းလိုးရ ငွေလည်း သောက်သောက်လည်း ရခဲ့သည်။..ပြီးပါပြီ

 

Zawgyi

 

ဆရာမေျခာက္ေယာက္ ကိုယ္တစ္ေယာက္

ဆရာမမ်ားျဖစ္သည့္ နီလာ၊ ခ်ယ္ရီ၊ စႏိုး၊ သက္သက္ေဇာ္၊ ၿငိမ္းႏွင့္ အိအိဇံတို႔သည္ ဂြင္ေကာင္းး၍ ေခ်ာင္က်ေသာ ခ်ယ္ရီအိမ္ကို ေ႐ြးခ်ယ္လိုက္သည္။ သူမတို႔မွာ ေန႔စံ ညခံနတ္သမီးေလးေတြ ျဖစ္ေနၾကရသည္။ ညပိုင္းေရာက္လွ်င္ ထြန္းထြန္း အမိန႔္အတိုင္းကို လိုက္နာၾကရသည္။ မဟုတ္ပါက လြန္ခဲ့ေသာလက ထြန္းထြန္းတစ္ေယာက္ သူမတို႔ကို စိတ္ဆိုးကာ မခိုင္အိမ္တြင္ သြားအိပ္ေနသည္။ သူမတို႔မွာ ဆာလိုက္သည္ ျဖစ္ခ်င္။

တစ္ေယာက္ အဖုတ္ တစ္ေယာက္ ပြတ္ေပး လ်က္ေပးလည္း လီးေလာက္ အရသာ မရွိ။ ထို႔ေၾကာင့္ ထြန္းထြန္းက ေသဆိုေသ ရွင္ဆိုရွင္ ဘဝကို ေရာက္ခဲ့ရသည္။ “ဒီတစ္ပတ္ ညတိုင္း ဆရာမဝတ္စုံ အျပည့္အစုံ ဝတ္လာၾက” သူမတို႔ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ၾကည့္ရင္း ေခါင္းညိတ္ၾကသည္။ ထိုအတိုင္း အားလုံး တေဝမသိမ္း လိုက္နာၾကသည္။ ညေန ေျခာက္နာရီ ေမွာင္ရီပ်ိဳးသည္ႏွင့္ ခ်ယ္ရီအိမ္ကို ကိုယ္စီဒိုးခဲ့ၾကသည္။

ထြန္းထြန္းက အဝင္ေပါက္တြင္ တစ္ေယာက္ခ်င္း စစ္သည္။ ေက်ာင္းစိမ္း မဟုတ္လွ်င္ပင္ မဝင္ရသည့္ သေဘာျဖစ္ေနသျဖင့္ ဆရာမမ်ားအားလုံး ေက်ာင္းစိမ္းဝတ္လာခဲ့သည္ကိုက ကံေကာင္းခ်င္း ျဖစ္ေနသည္။“အားလုံး နံရံမွာ ကပ္ၿပီး တန္းစီလိုက္” အရပ္ျမင့္ေသာ သက္သက္ေဇာ္မွစ၍ အစဥ္လိုက္ တန္းစီသည္။ သက္သက္ေဇာ္၊ အိအိဇံ၊ နီလာ၊ ၿငိမ္း၊ စႏိုး ၿပီးေတာ့ ခ်ယ္ရီ။ ထြန္းထြန္းကိုယ္တိုင္လည္း ေက်ာင္းသားလို ဝတ္ထားသည္။ တစ္ေယာက္ခ်င္းစီ၏ ေမးကို လိုက္ကိုင္ၾကည့္ရင္း လက္မကို ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းအား ဖိကာ ပြတ္သည္။

ခ်ယ္ရီထိ ေရာက္ေသာ ႏို႔အစုံကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ အုပ္ၿပီ ကိုင္သည္။ ရင္ဖုံးအက်ႌမ်ားႏွင့္ ျဖစ္သျဖင့္ ရင္သားေတြ ေပၚၾကသည္။ နီလာထံေရာက္ေတာ့ နီလာႏို႔မွာ သူစလိုးစဥ္ကနဲ႔ မတူေတာ့ဘဲ ပိုႀကီးလာသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ မႀကီးဘဲလည္း ေနမည္မဟုတ္။ သူကိုယ္တိုင္က နီလာႏို႔ၾကားကို လီးျဖင့္ ခဏခဏ ထိုးကစားခဲ့သည္ မဟုတ္လား။ သို႔ျဖင့္ သက္သက္ေဇာ္ထံ ေရာက္သြားသည္။ တစ္ဖက္ကို ဆြဲလွည့္လိုက္ေတာ့ ဆရာမမ်ားအားလုံး တစ္ဖက္သို႔ လွည့္ၾကသည္။

အိုးေလးေတြ တန္းစီေနသည္။ အိုးေတြကို လိုက္ကာ ကိုင္သည္။ ၿငိမ္း၏ အိုးကလႊဲ၍ က်န္သည့္အိုးမ်ားက တင္းေနတုန္းပင္။ ၿငိမ္းကေတာ့ ကက ဘဝကတည္းကပင္ အိုးမခိုင္ေတာ့။ “နည္းနည္းစီကုန္းလိုက္” ဆရာမမ်ားလည္းျဖစ္၊ ေက်ာင္းစိမ္းကလည္း ဝတ္ထားသျဖင့္ အိုးေတြထင္ထင္ရွားရွားေပၚလာၾကသည္။ သူက အိုးေတြကို ခံစားၾကည့္ရႈရန္ ကုလားထိုင္ေပၚ ထိုင္လိုက္သည္။ ဆရာမမ်ား၏ အိုးမ်ားက သူ႔ကို အစြမ္းကို ဆြဲေဆာင္ေနသျဖင့္ လီးက ပုဆိုးၾကားမွ တန္းမတ္စြာ ေထာင္ေနသည္။ “စႏိုး” စႏိုးကို ေခၚလိုက္သည္။ စႏိုးက လာ၍ ပုဆိုးကို ခြၽတ္လိုက္သည္။ ေပါင္ၾကားတြင္ ဒူးေထာက္ ထိုင္ခ်သည္။

ေျဖာင့္စင္းေနေသာ ဆံပင္၊ ဝိုင္းစက္ေနေသာ မ်က္ႏွာႏွင့္ သူမ၏ မ်က္မွန္မွာ လိုက္ဖက္လွသည္။ လီးကို အေပၚက အုပ္ကိုင္ၿပီး ေဂြးေစ့မွ အေပၚသို႔ လွ်ာအျပားလိုက္ ထားကာ လီးကို လ်က္သည္။ သူ႔လီးထိပ္ကို လွ်ာျဖင့္ ပတ္ဝိုက္လ်က္ေပးသည္။ စႏိုးက လထိပ္ကို ပတ္ဝိုက္ကာ လ်က္ေပးၿပီး ႏႈတ္ခမ္းသားျဖင့္ ဖိငုံသည္။ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း စုပ္ခ်သည္။ စုပ္ေပးေနက် ျဖစ္သျဖင့္ တုတ္လည္းတုတ္ ရွည္လည္းရွည္ေသာ ထြန္းထြန္း၏ လီးကို လည္ေခ်ာင္းထဲစိုက္ဝင္သည္အထိ တဆုံးစုပ္သည္။ ေပါင္ကို နည္းနည္းကားကာ စႏိုးေခါင္းကို ကိုင္ထားလိုက္သည္။ ထြန္းထြန္း လုပ္ေနက် ျဖစ္သည္။

ေဆာ္ေတြရဲ႕ ပါးစပ္ထဲ လီးေရာက္တိုင္း ထြန္းထြန္းက ေခါင္းကိုင္ထားကာ ဇိမ္ယူတတ္သည္။ “ခ်ယ္ရီ” နံရံကို လက္ေထာက္ကာ အိုးကို ျပထားရင္း ခ်ယ္ရီသည္ စစ္သည္မ်ား တန္းျဖဳတ္ဆိုသည့္ ပုံစံျဖင့္ သူ႔ထံ ေရာက္လာသည္။ သူ႔ေပါင္ၾကားထဲ ဒူးေထာက္ထိုင္ခ်သည္။ ထြန္းထြန္းက ခ်ယ္ရီေခါင္းကိုကိုင္လိုက္သည္။ စႏိုးေခါင္းကို ဖယ္ၿပီး ခ်ယ္ရီေခါင္းကို ေပါင္ၾကားထဲထည့္ေတာ့ ခ်ယ္ရီက အလိုက္သိစြာ ပါးစပ္ဟထားေပးသည္။

ခ်ယ္ရီႏွင့္ စႏိုးတို႔ တစ္ေယာက္ခါး တစ္ေယာက္ဖက္ကာ ထြန္းထြန္းေစခိုင္းသည့္အတိုင္း လီးကို တစ္လွည့္စီငုံသည္။ “သက္သက္ေဇာ္” လီးစုပ္ေနသံၾကားကတည္းက သက္သက္ေဇာ္တစ္ေယာက္ အဖုတ္ယားေနၿပီ။ “ငါ့ကို အရင္လိုးပါေစ” ဟု ႀကိတ္ဆုေတာင္းေနရသည္။ “နီလာ” သက္သက္ေဇာ္ကို သူက ခါးမွ ဖက္ထားသည္။ နီလာကို သက္သက္ေဇာ္ အဖုတ္လ်က္ခိုင္းသည္။ တစ္ဖက္တြင္ အိအိဇံအဖုတ္ကို ၿငိမ္းအား လ်က္ခိုင္းသည္။ ခ်ယ္ရီႏွင့္စႏိုးကလည္း လီးစုပ္သည့္တာဝန္ကို ေက်ပြန္စြာ ထမ္းေဆာင္ေနၾကသည္။

ပထမဦးဆုံး သက္သက္ေဇာ္ကို အေပၚမွ ထိုင္ခ်ခိုင္းသည္။ သက္သက္ေဇာ္က ေက်ာေပးလွ်က္ သူ႔ကိုခြလိုက္သည္။ ခ်ယ္ရီႏွင့္ စႏိုးက သက္သက္ေဇာ္အဖုတ္ထဲ လီးထည့္ေပးသည္။ ထြန္းထြန္းက သက္သက္ေဇာ္ခါးကို ကိုင္ထားၿပီး ေလးငါးခ်က္ ေဆာင့္ခ်ေစသည္။ သက္သက္ေဇာ္ အရွိန္ရလာေတာ့ နီလာကို တစ္ဖက္လွည့္ကုန္းခိုင္းသည္။ အဖုတ္ထဲသို႔ လက္သုံးေခ်ာင္းသြင္းလိုက္ၿပီး ထိုးေဆာ့သည္။ တေအာင့္ၾကာေတာ့ အိအိဇံကို ဆင္ဝပ္သလို ဝပ္ခိုင္းသည္။ ၿငိမ္းအား အိအိဇံတင္ပါးေပၚ ေခါင္းကို အလွဲလိုက္ တင္ထားခိုင္းသည္။ သူက အိအိဇံအဖုတ္ထဲသို႔ တစ္ခ်က္ ၿငိမ္းပါးစပ္ထဲသို႔ တစ္ခ်က္ လိုးသည္။

ၿငိမ္းပါးစပ္ကို လိုးလွ်င္ ေ႐ြ႕ေ႐ြ႕သြားသျဖင့္ နီလာကို ၿငိမ္းေခါင္းအား ကိုင္ထားေစကာ ဆက္လိုးသည္။ ၿငိမ္းေခါင္းေပၚတြင္ တစ္ဆင့္ နီလာကို ကုန္းေစသည္။ နီလာကိုက် ဖင္ကို လိုးသည္။ ၿငိမ္းပါးစပ္၊ အိအိစံေစာက္ပတ္၊ နီလာဖင္ကို တစ္လွည့္စီသြင္းသည္။ ထို႔ေနာက္ ခ်ယ္ရီႏွင့္စႏိုးကို ပူးကာ ေလးဘက္ေထာက္ ကုန္းခိုင္းသည္။ အိုးေသးေသးေလးႏွစ္လုံးကို ပူးလိုက္သည္။ “ျဖန္း ျဖန္း” အိုးတစ္လုံး တစ္ခ်က္စီ ႐ိုက္လိုက္သည္။ ၿငိမ္းက ခ်ယ္ရီဖင္ေပါက္ဆီ တံေထြးေထြးခ်ေပးသည္။ နီလာက စႏိုးဖင္ေပါက္ဆီး တံေတြးဆြတ္ေပးသည္။

အိုးတျခမ္းစီ ၿဖဲေပးၾကသည္။ ခ်ယ္ရီ ဖင္ကို စလိုးသည္။ ေလးငါးခ်က္ ေဆာင့္ၿပီး စႏိုးဖင္ကို ဆက္လိုးသည္။ ဖင္တစ္ေပါက္စီ လိုးၿပီး ၿငိမ္းႏွင့္ နီလာကို လီးစုပ္ခိုင္းသည္။ ေနာက္ သူက ပက္လက္ အိပ္ကာ ဒူးေထာင္ထားသည္။ သက္သက္ေဇာ္ကို အေပၚမွ ေနကာ ခြၿပီး သူ႔ေပါင္ကို ဖက္၍ ေဆာင့္ခ်ေစသည္။ သက္သက္ေဇာ္ၿပီး နီလာတက္ေဆာင့္သည္။ နီလာေဆာင့္ၿပီးေတာ့ အိအိဇံတက္ေဆာင့္သည္။ က်န္သုံးေယာက္ကို ဖင္နဲ႔ ေဆာင့္ခိုင္းသည္။ အိအိဇံကို ဆက္တီတြင္ တေစာင္းအိပ္ခိုင္းသည္။

ေနာက္ကေန၍ အိုးတျခမ္းကို အၿဖဲလိုက္ ဖိခ်ကာ သြင္းသည္။ ထိုသို႔လိုးၿပီး အိအိဇံကို အသြင္းလိုက္ မခ်ီကာ တေစာင္းလိုက္ ေဆာင့္ခ်ေစသည္။ သူကႏု႔ိကို တရၾကမ္းဆြဲသည္။ အားရေသာအခါ ခ်ယ္ရီကို သူမဧည့္ခံစားပြဲတြင္ တံေတာင္ျဖင့္ ေထာက္ကာ အရပ္လိုက္ ကုန္းခိုင္းသည္။ ေစာက္ဖုတ္ထဲ လတံကို အဆုံးသြင္းၿပီး ေပါင္ကို မတင္လိုက္သည္။ ေပါင္ကို မထားသျဖင့္ ခ်ယ္ရီကိုယ္မွ ေလေပၚတြင္ ေျမာက္တက္ေနသည္။

စားပြဲတြင္ေထာက္ထားေသာလက္သာ အမီရွိသည္။ ေနာက္ကေန ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကို ခ်ီပင့္ၿပီး ထြန္းထြန္းေဆာ္သည္။ ေနာက္ ခုံေထာင့္စြန္းတြင္ ထြန္းထြန္းထိုင္ခ်သည္။ သက္သက္ေဇာ္ကို ခြကာ ထိုင္ခိုင္းသည္။ သက္သက္ေဇာ္က သူ႔ကိုပူးကပ္ၿပီး ခြသည္။ သူက တင္းၾကပ္စြာဖက္ၿပီး ေဆာင့္ခ်ေစသည္။ “နည္းေတြက အသစ္ေတြခ်ည္းပဲ” “ဟုတ္တယ္ ဒီည ေတာ္ေတာ္တန္တယ္” ထို႔ေနာက္ ၿငိမ္းကို ခုံေထာင့္တြင္ ၿဖဲၿပီးထိုင္ခိုင္းသည္။ သူ ဒူးေထာက္ၿပီး ဖိုက္သည္။ ၿငိမ္းၿပီးေတာ့ နီလာကို ေထာင့္စြန္းတြင္ ကားခိုင္းျပန္သည္။

“ဒီည လိုးနည္း ေျခာက္ဆယ့္ငါးနည္းထဲက နည္းသုံးဆယ္နဲ႔ ဆရာမတို႔ကို လိုးေပးမယ္” “စုံလွခ်ည္လား” “ဒါက ျပင္သစ္ကနည္းေတြ” “တစ္ႏိုင္ငံတည္းရွိေသးတာေပ့ါ” “နည္းေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက တူၾကတယ္၊ ဂ်ပန္ပဲ နည္းမတူတာ” “ဂ်ပန္နည္းေတြက ေကာင္းလား” “ဂ်ပန္နည္းေတြက ေယာက္်ားေတြအတြက္ ပိုေကာင္းတယ္” “ဂ်ပန္နည္းလည္း စမ္းၾကည့္ေလ” “ဒါဆို စိတ္ခ်၊ နက္ဖန္ည ဂ်ပန္နည္းနဲ႔ ဖိုက္မယ္” “ခု ဘယ္နည္းနဲ႔ ဖိုက္မလဲ” “ဆန႔္က်င္ဘက္နည္း” “ဘယ္လို ေနေပးရမလဲ” “ကဲ ဒါဆို ဆရာမနီလာ ပက္လက္ကေလးအိပ္လိုက္” သူသည္ ပက္လက္အိပ္ကာ ကားေပးထားေသာ နီလာေပၚကို ဒဲ့မဟုတ္ဘဲ ေျပာင္းျပန္ေမွာက္အိပ္ကာ သြားလိုက္သည္။

“ဒီနည္းေလ” သူဆက္ဖိုက္သည္။ေျပာင္းျပန္ထည့္ထားသျဖင့္ လီးက အဆုံးမဝင္ေသာ္လည္း မဆိုင္သည့္ေနရာကို ထိုးေနသျဖင့္ နာလွသည္။ နည္းသစ္ႏွင့္ အလိုးခံရသျဖင့္ နီလာတစ္ေယာက္ နာလွသည္။ ထြန္းထြန္းက သူ႔အား ပိုအေရးေပးသလားဟုလည္း ေတြးမိသည္။ သက္သက္ေဇာ္၊ ၿငိမ္းကို ထိုနည္းႏွင့္ ဆက္လိုးသည္။ “ကဲ ေနာက္နည္းသစ္” အိအိဇံကို ပက္လက္အိပ္ခိုင္းသည္။ သူလည္း လိုက္ေမွာက္အိပ္ၿပီး ေစာက္ဖုတ္ထဲ လီးတစ္ဆုံးသြင္းလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ အိအိဇံကို ဒူးေကြးခိုင္းသည္။ သူလည္း အိအိဇံအိုးေအာက္ ဒူးခံလိုက္သည္။ အိုးခ်ည္းသက္သက္ အေပၚေျမာက္တက္ေအာင္ ပင့္လိုက္ၿပီး ဆက္လိုးသည္။

ပက္လက္လည္းျဖစ္၊ အိုးကိုလည္း ေျမာက္ထားသည္။ ထိုနည္းႏွင့္ ခ်ယ္ရီႏွင့္ စႏိုးကို ဆက္လိုးသည္။ “ေနာက္ညေတြမွ နည္းအသစ္ဆက္ျပေတာ့မယ္” “မလိုးေတာ့ဘူးလား” “မိုးလင္းတဲ့အထိ နည္းေဟာင္းေတြ သုံးလို႔ မကုန္ပါဘူး” “အခု ဘယ္သူလဲ” “ခ်ယ္ရီ မတ္တပ္ရပ္လိုက္ ေျခတစ္ဖက္ကို ခုံေပၚတင္လိုက္၊ ကားထား ဖင္ခ်မယ္” လီးကို ဖင္ေပါက္နဲ႔ေတ့ၿပီး ထိုးတက္လိုက္သည္။ ပခုံးကိုင္ကာ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းလိုးသည္။ ကုလားထိုင္၏ ေနာက္မွီတန္းကို ကိုင္ထားေသာ္လည္း ခ်ယ္ရီမွာ ေျမာက္ေျမာက္တက္သြားသည္။ စူခြၽန္ေနေသာ ႏို႔ေသးေသးေလးလည္း ခုန္ေနသည္။

“ဒီပုံစံနဲ႔ ဖင္ခံခ်င္သူေတြ တန္းစီ” အားလုံး တညီတညာ တန္းစီၾကသျဖင့္ ထြန္းထြန္းတစ္ေယာက္ ဆရာမအားလုံးကို မတ္တပ္ရပ္နည္းျဖင့္ ဖင္ကို အသားကုန္ လိုးလိုက္ရေသးသည္။ “ဖင္ခ်တာ မဝေသးဘူးကြာ၊ ၾကမ္းျပင္မွာ တန္းစီၿပီး ေလးဖက္ေထာက္ကုန္းေပးၾကပါဦး´´ ဆရာမမ်ားအားလုံး ေလးဖက္ေထာက္ကာ ဖင္ကုန္းေပးၾကသည္။ “လက္မေထာက္နဲ႔ ေခါင္းကို ၾကမ္းနဲ႔ ထိထား” ဖင္ေတြအားလုံး မိုးေပၚေထာင္ေနၾကသည္။ ခုနက သက္သက္ေဇာ္ဖင္ကို ေနာက္ဆုံးဖိုက္ထားသျဖင့္ ပြင့္ကာ လွန္ေနေသးသည္။ “ကဲ ဖင္ၿဖဲျပၾကပါဦး” ဆရာမမ်ား လက္ေနာက္ျပန္ ဖင္ၿဖဲျပၾကသည္။ သူက ၿငိမ္းဖင္ကို ေျခမနဲ႔ ထိုးကစားသည္။ လီးနည္းနည္း အေညာင္းေျပလာေတာ့ ၿငိမ္းဖင္ကို စေဆာ္သည္။ လက္ကို ေနာက္ျပန္ပိုက္ခိုင္းထားၿပီး ခ်ဳပ္ကိုင္ထားသည္။

ဖင္ထဲ လီးဆုံးေအာင္ သြင္းၿပီး မိုးကာ လိုးခ်သည္။ လိုးရင္း ကိုယ္ကိုလွည့္သည္။ ေျခတစ္ဖက္ကို ေရွ႕သို႔ ထိုးေပးသည္။ “ေျခမစုပ္” ဖင္ကို တေစာင္းလိုးၿပီး ေျခမကို ပါးစပ္ထဲ ထိုးသြင္းကာ စုပ္ခိုင္းထားသည္။ ဖင္ထဲ တဆုံးသြင္းသျဖင့္ နာသည္။ ေျခမကို မစုပ္ႏိုင္။ ထိုအခါ ထြန္းထြန္းက ပါးကို နင္းထားသည္။ ပိုေဆာင့္သည္။ လက္ကိုလည္း ေနာက္ျပန္ပိုက္ထားရၿပီး အခ်ဳပ္ခံထားရသျဖင့္ လႈပ္မရ။ ေရွာင္လိုက္သည့္အခါ ေျခမကို ပါးစပ္ထဲ ထိုးထည့္သျဖင့္ ဖင္ခံရင္း ေျခမ စုပ္ေပးရသည္။ အိအိဇံကို ထိုပုံစံ ဆက္လိုးသည္။ ဖင္ခံတာ မခက္။ ေျခမစုပ္ရတာ ခက္သည္။ နာသျဖင့္ မေအာ္ပဲ မေနႏိုင္။ လ်ာရည္မ်ား ၾကမ္းေပၚစီးက်သည္။ လိုးၿပီးေတာ့ ေျခဖဝါးတြင္ ေပေနေသာ သူမလွ်ာရည္ကို သူမ ျပန္လ်က္ေပးရသည္။

“ဟင့္အင္း” သက္သက္ေဇာ္က ျငင္းသည္။ နီလာက သူမခံမည္ဟု ေျပာသည္။ သူက နီလာဖင္ထဲကို လီးကို တေစာင္းလိုက္ စိုက္ထည့္လိုက္ၿပီး ေျခမကို ခ်က္ခ်င္းငုံခိုင္းလိုက္သည္။ ထြန္းထြန္းစိတ္ထဲတြင္ ခံခ်င္ဦးဟ ဟုေတးကာ နီလာဖင္ကို ခပ္နာနာေလး ျဗင္းပစ္သည္။ အိုးအယ္အယ္ႀကီးကို ဖိကာ အဆုံးသြင္းသည္။ နီလာမွာ ႐ုန္းရင္းခတ္ေနသည္။ ခပ္ၾကာၾကာေလး ရွယ္ျဗင္းလိုက္ေတာ့ လီးလည္းထုတ္ေရာ နီလာထြန္းပက္လက္လွန္က်သည္။

ပါးကို ေျခဖဝါးျဖင့္ ပြတ္ကစားၿပီး က်န္သုံးေယာက္ကို ေခၚလိုက္သည္။ “ေမာတယ္၊ ကြၽန္ေတာ္ ထိုင္မယ္၊ အေပၚကေန ေနာက္ျပန္ေဆာင့္ခ်” သက္သက္ေဇာ္က ေစာက္ပတ္ျဖင့္ ေဆာင့္မည္ လုပ္ေသးသည္။ သူက တြန္းလြတ္သျဖင့္ ဖင္နဲ႔ ခ်က္ခ်င္း ေဆာင့္ေပးသည္။ တဖြတ္ဖြတ္နဲ႔ ျမည္ေနသည္။ တဖြတ္ဖြတ္နဲ႔ ျမည္ေနသည္။ အိုးအယ္အယ္ႀကီးကလည္း သူ႔ေပါင္ရင္းတြင္ တုန္တုန္တက္သြားသည္။ သူက စီးကရက္တစ္လိပ္ညႇိကာ ႏွပ္ေနလိုက္သည္။ သက္သက္ေဇာ္ကလည္း မနားတမ္း ေဆာင့္ခ်သည္။ ေဆးလိပ္တစ္လိပ္ကုန္ေတာ့ ခ်ယ္ရီကို တက္ေဆာင့္ခိုင္းသည္။ အိုးမႀကီးသျဖင့္ သိပ္မတုန္ခါ။ ေဆးလိပ္ တဝက္ေလာက္တြင္ စႏိုးကို တက္ေဆာင့္ခိုင္းလိုက္သည္။

“ကဲ ဝိုင္းဝိုင္းေလး ဒူးေထာက္ ထိုင္ၾက” ဆရာမေျခာက္ေယာက္ ဒူးေထာက္ကာ ဝိုင္းထိုင္လိုက္သည္။ သူ အလယ္ထဲ ဝင္ၿပီး သက္သက္ေဇာ္ေခါင္းကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ စကိုင္ကာ ပါးစပ္ကို စလိုးသည္။ ဆံပင္မ်ား ဖြာထြက္သည့္အခါ ဆံပင္ကို ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ေခါင္းကိုဘယ္ညာ ဆြဲလႈပ္သည္။ ပါးေစာင္ေတြကိုလည္း ထိုးသည္။ အာေခါင္ကို ထိုးကာ ေစာက္ပတ္လိုးသလို လိုးသည္။ သက္သက္ေဇာ္မွာ လ်ာရည္မ်ား မထိန္းႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ရသည္။ သူက အဆုံးထိ ပါးစပ္ထဲ သြင္းၿပီး ႐ုန္းမရေအာင္ ခ်ဳပ္ထားေသးသည္။ လီးခဏ ထုပ္ၿပီး အသက္ရႈခိုင္းသည္။

ေနာက္ ျပန္သြင္းသည္။ လ်ာရည္က တမ်ားမ်ားနဲ႔ မ်ားက်ေနသည္။ ေနာက္တြင္ ၿငိမ္းက ထိုင္ေနသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ၿငိမ္းကို ဆြဲယူကာ သူ႔ဖင္ၾကားထဲ ညႇပ္လိုက္သည္။ “ဖင္ကို လ်က္” ၿငိမ္းက သူ႔ေပါင္ကို တစ္လုံးစီကိုင္ကာ သူ႔ဖင္ကို လ်က္ေပးသည္။ ထြန္းထြန္းသည္ ေရွ႕မွသက္သက္ေဇာ္ေခါင္းႏွင့္ ေနာက္မွ ၿငိမ္းေခါင္းကို ခ်ဳပ္ကိုင္ထားသည္။ ၿငိမ္းသည္ ဖင္ကို လ်က္ေပးဆိုေသာ္လည္း လ်က္လို႔မရပဲ ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ ေတ့ေနသျဖင့္ ထြန္းထြန္းဖင္ေပါက္ကို ႏႈတ္ခမ္းျဖင့္ စုပ္ေပးရသည္။

သက္သက္ေဇာ္ပါးစပ္ထဲ လီးဆုံးေအာင္ သြင္းထားၿပီး ဘယ္ညာ လႈပ္ရမ္းကစားရင္း ဖင္လ်က္ေပးေနသာ ၿငိမ္းေခါင္းကိုလည္း မလြတ္ေအာင္ ထိန္းထားရသည္မွာ ခက္သျဖင့္ ခ်ယ္ရီကို ၿငိမ္းေခါင္းအား ထိန္းထားေပးရန္ ေျပာလိုက္သည္။ ခ်ယ္ရီက ၿငိမ္းေခါင္းကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ တြန္းထားေပးသည္။ ၿငိမ္းက ႐ုန္းမရေအာင္ ျဖစ္ေနသည္။ ထြန္းထြန္းဖင္မည္းျပာျပာႀကီးက သူမမ်က္ႏွာကို ညႇပ္ထားသည္။ ထြန္းထြန္းက သက္သက္ေဇာ္ပါးစပ္ထဲကို ေညာင့္လိုက္ခ်ိန္ နည္းနည္းအသက္ရႈရသည္။

ၿငိမ္းကလည္း မထူးၿပီမို႔ လွ်ာထုပ္ထားသည္။ ထြန္းထြန္းဖင္ကို လ်က္ေပးသည္။ ထြန္းထြန္းက ဖင္အလ်က္ခံသည့္ အရသာကို ပိုခံစားလိုသျဖင့္ နည္းနည္းကုန္းကာ သက္သက္ေဇာ္ပါးစပ္ကို လိုးရင္း အလ်က္ခံသည္။ ၿငိမ္းကလည္း သူမေစာက္ဖုတ္နဲ႔ ဖင္ကို ထြန္းထြန္းလ်က္ေပးဖူးသလို ထြန္းထြန္းဖင္ကို လ်က္ေပးသည္။ လွ်ာျဖင့္ ဖင္ေပါက္ကို ထိုးေမႊသည္။ ထြန္းထြန္းမွာ ပညာတတ္လာေသာ ၿငိမ္းကို ရွယ္လိုးေပးလိုက္ဦးမည္ဟု မွတ္ထားလိုက္သည္။ ေနာက္ေနာင္ ဖင္လည္း အလ်က္ခံဦးမည္။ သက္သက္ေဇာ္ေကာ ဖင္လ်က္တတ္ပါ့မလား စမ္းရဦးမည္။ “က်န္ သုံးေယာက္က ဆရာမ ဝတ္စုံေတြ ျပန္ဝတ္ထားဦးေနာ္” ဖင္အလ်က္ခံရင္း အေျခာက္စိတ္ေပါက္သြားမွာလည္း စိုးရိမ္သည္။ ေတာ္ၾကာ ဖင္ခံခ်င္ေနလ်င္ ဒုကၡဟု ေတြးမိေသးသည္။

သို႔ေသာ္ မျဖစ္ႏိုင္ပါ။ ထြန္းထြန္းေပါင္ကို ကားလိုက္သည္။ သက္သက္ေဇာ္ ပါးစပ္ထဲကိုလည္း လီးသိပ္ထည့္ထားသည္။ နည္းနည္းကုန္းလိုက္သည္။ သက္သက္ေဇာ္ ေခါင္းကို ေဘာလုံးလို ကိုင္ၿပီး ေပါင္ရင္းတြင္ သိပ္ထားသည္။ “ကဲ ၿငိမ္းက အေပၚ ဖင္ေညာင့္႐ိုးကေန တံေတြးေထြးခ် ခ်ယ္ရီက ေအာက္ ေဂြးေစ့ အရင္းကေန တံေတြးေတြ အကုန္လုံး လ်က္တက္” သူခိုင္းလိုက္သည့္အတိုင္း ခ်ယ္ရီႏွင့္ ၿငိမ္းတို႔က လိုက္လုပ္ၾကသည္။ သူကလည္း သက္သက္ေဇာ္ ပါးစပ္ကို အလိုးမပ်က္။ သက္သက္ေဇာ္ မွာလည္း အာေခါင္ေက်ာ္ၿပီး လည္ေခ်ာင္းထဲသို႔ လထိပ္က ေရာက္ေနသျဖင့္ ေတာ္ေတာ္ အသက္ရႈရၾကပ္လွသည္။

သို႔ေသာ္ အရသာကလည္း တမ်ိဳးမို႔ ဆက္ခံေနသည္။ ၿငိမ္းက အေပၚမွေနကာ တံေတြးေထြးခ်သည္။ တံေတြးသည္ ထြန္းထြန္း ဖင့္ေညာင့္႐ိုးမွ ဖင္ေပါက္ဆီသို႔ လ်င္ျမန္စြာ စီးဆင္းသြားသည္။ ခ်ယ္ရီက သူမလွ်ာကို အျပားလိုက္ သိမ္းကာ တံေတြးမ်ားးကို လ်က္တက္သည္။ တံေတြးမ်ားစုမိသြားလွ်င္ ၿငိမ္းပါးစပ္ထဲသို႔ ျပန္ေထြးထည့္သည္။ ၿငိမ္းက တံေတြးကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေထြးခ်သည္။ ခ်ယ္ရီက ဖင္ေပါက္ကို ဝိုက္လ်က္ၿပီး တံေတြးကို ျပန္လ်က္သည္။ သူနားလိုက္ၿပီး ခ်ယ္ရီ ငုံထားေသာ တံေတြးမ်ားအား သက္သက္ေဇာ္ပါးစပ္ထဲ ေထြးထည့္ခိုင္းသည္။ သက္သက္ေဇာ္က ၿငိမ္းပါးစပ္ထဲကို ေထြးထည့္သည္။ ၿငိမ္းကခ်ယ္ရီ ပါးစပ္ထဲ ျပန္ေထြးထည့္သည္။ တစ္လွည့္ၿပီး တစ္လွည့္ လုပ္ေစသည္။

သက္သက္ေဇာ္ အလွည့္ေရာက္တိုင္း သူက တံေတြး ထပ္ေထြးထည့္သည္။ တံေတြးက မ်ားလာသည္။ ႏို႔တြင္ လက္ခံၿပီး သက္သက္ေဇာ္ကို ေထြးခ်ခိုင္းသည္။ တံေတြးေပေနေသာ သက္သက္ေဇာ္ႏို႔ကို ခ်ယ္ရီႏွင့္ ၿငိမ္းအား လ်က္ခိုင္းသည္။ အိအိဇံ၊ နီလာႏွင့္ စႏိုးတို႔ ဆရာမလို ဝတ္လာၿပီးေနာက္ အလွလည္း ျပန္ျပင္လာၾကသည္။ မီးကင္းမွ သံေခ်ာင္းေခါက္သံ ၁၂ ခ်က္ ၾကားရသည္။ ည ေျခာက္နာရီေက်ာ္ကတည္းက စသည့္ အစီအစဥ္မ်ားသည္ ခုထိ တစ္ခန္းပင္ မရပ္ေသး။

ထြန္းထြန္းက ကုလားထိုင္တြင္ ထိုင္ကာ ဆရာမလို ဝတ္ထားေသာ သုံးေယာက္ကို တစ္ေယာက္ခ်င္းစီ ေခၚ၍ ဖင္အလ်င္ လ်က္ခိုင္းသည္။ နီလာ ေရာက္လာသည္။ တန္းမတ္ေနေသာ သူ႔လီးေအာက္မွ ေဂြးဥ ႏွစ္လုံးကို လက္ျဖင့္ အသာ ပင့္တင္ကာ သူ႔ဖင္ကို စလ်က္သည္။ ဖင္အလ်က္ခံရင္း အိအိဇံႏွင့္ စႏိုးကို တစ္ဖက္ တစ္ေယာက္ ဖက္ထားကာ အိုးကို ပြတ္ကစားသည္။ နီလာကေတာ့ သူ႔ဖင္ကို အမ်ိဳးမ်ိဳးလ်က္ေပးေနသည္။ လ်ာအလုံးလိုက္ထားၿပီး ဖင္ေပါက္ကို ထိုးေမႊသည္။ သူက စႏိုးႏွင့္ အိအိဇံအိုးကို ပြတ္ရင္း ဖင္ေပါက္ကို လက္ခလယ္ျဖင့္ လွမ္းကလိသည္။ စႏိုးႏွင့္ အိအိဇံက သူ႔ပါးကို ငုံ႔ငုံ႔နမ္းၾကသည္။

နီလာကို အားရေတာ့ စႏိုးကို တစ္လွည့္ လ်က္ခိုင္းသည္။ ေနာက္ အိအိဇံ။ သူမတို႔သုံးေယာက္ ဖင္လ်က္သည့္ အခန္းၿပီးၿပီးေနာက္ သူက အိအိဇံ ပါးစပ္ကို လိုးသည္။ သည္တခါ ဖင္အလ်က္ မခံေတာ့။ သုံးေယာက္ကို ေခါင္းခ်င္းထိထားခိုင္းၿပီး ပါးစပ္ဟထားခိုင္းကာ ပါးစပ္ တစ္ေပါက္ၿပီးတစ္ေပါက္ ေျပာင္းလိုးသည္။ လိုးလ်င္ေတာ့ ေခါင္းကိုင္ လိုးသည္။ မယိုင္ေစရေအာင္ ကိုင္ထားသည္။ ေနာက္ အိအိဇံႏွင့္ နီလာကို ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း ေတ့ထားခိုင္းၿပီး ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္ခုၾကားကို လိုးသည္။ အဆုံးတြင္ စႏိုးက ပါးစပ္ဟထားသည္။ သူက အိအိဇံႏွင့္ နီလာေခါင္းကို ခ်ဳပ္ထားၿပီး ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္ခုၾကားကို လိုးသည္။

ေနာက္ ပါးခ်င္းအပ္ထားခိုင္းၿပီး ပါးႏွစ္ဖက္ၾကားထဲကို လိုးသည္။ လိုးနည္းကလည္းစုံ နားလည္း နားခ်င္ၿပီ ျဖစ္သျဖင့္ သက္သက္ေဇာ္ႏို႔ၾကားကို ပူးခိုင္းကာ လိုးရင္း လရည္ကို လြတ္ထည့္လိုက္ေတာ့သည္။ ဆရာမမ်ား လရည္ကို အမ်ိဳးမ်ိဳးကစားရင္း မ်ိဳေသာက္ၾကကာ တစ္ခစ္ခစ္ ရယ္ေမာေနၾကေလေတာ့သည္။ ထိုကဲ့သို႔ အလိုးကြၽမ္းေသာ ထြန္းထြန္းတစ္ေယာက္ မၾကာမီတြင္ သူတို႔႐ြာ၏ ေယာက်္ားဖာသည္ ျဖစ္သြားခဲ့ေလသည္။ ေကာင္းေကာင္းလည္းလိုးရ ေငြလည္း ေသာက္ေသာက္လည္း ရခဲ့သည္။..ၿပီးပါၿပီ