ညိုညို
“ အား……အား….နာတယ်…..နာတယ်…အိုး…….အား……အား……. ” ကြားလိုက်ရသော အသံကြောင့် မောင်ကျော်ခြေလှမ်းများရပ်သွားသည်။ အင်္ကျီချွတ်နှင့်ကျောပေးထားသော ဦးအေးမောင်ကို နောက်ဖက်ကတွေ့လိုက်ရသည်။ အသံကြားလိုက်ရသော အခန်းတံခါးဝသို့ မောင်ကျော်ပြေးကပ် ၍ကြည့်လိုက်သည်။ “ အား…….အား…….အရမ်းနာတာဘဲ……ကျွတ်…..ကျွတ်.. ” ဖြူဖွေးနုနယ်သော လက်လေးတစ်ဖက်က ဦးအေးမောင်၏ ကျောပြင်ကြီးကို ဖက်၍ထားသည်။
“ အိုး……အိုး…..အလာလား….အဲ့ဒါအရမှးထိတာဘဲ…….အ….အ.. ” အခန်းထဲတွင် ပြတင်းပေါက်တွေ ပိတ်ထားသောကြောင့် အလင်းရောင်က အားနည်းနေသည့်အပြင် အခန်း တံခါးဝတွင်လည်း ကန့်လန့်ကာလေးက ရှိနေသေးသည်။ မောင်ကျော် ကန့်လန့်ကာလေးကို အသာလေးဖယ်၍ အခန်းထဲသို့ကြည့်လိုက်သည်။ “ဗြွတ်…… ပြွတ်……ပလွတ်….စွပ်….စွပ် ” ဖင်ပြောင်ကြီးကို အားနှင့်မြှောက်ကာဆောင့်နေသည်။
ကြီးမားမဲနက်သော လီးကြီးကဖြူဖွေးနီရဲလျှက် ပြဲအာနေသော စောက်ပတ်လေးထဲ ပြည့်ပြည့်ကြီးဝင်နေသည်။ စောက်ပတ်ဘေးသားလေးများက နီရဲကာ ပြည့်တင်းတင်း ဖောင်းဖောင်းလေး ဖြစ်နေသည်။ အခန်းတံခါးဘက်သို့ ကျောပေးထားသဖြင့် ထောင်ထားသော ဒူးလေးနှစ်ချောင်း ဖြဲကားလိုက်တိုင်း ဖိဝင်လိုးသွင်းနေသောလီးကြီး အဝင်အထွက်ကို မောင်ကျော်ရှင်းလင်းစွာ မြင်နေရသည်။ “ တော်…..တော်ပြီ ဦးလေးရယ်….နာတယ်……. ” “ ခဏလေးပါ ညိုညိုရယ်….. ဦးလေးပြီးကာနီးပါပြီ……. ” “ ပြွတ်…..ပြွတ်…..စွပ်……စွပ်…..အ….အ….အီး…..အီး… ” ညိူညိုတဲ့…..ဒါ….ဒါ….လှသန်းညီမလေး…..ဟာ…..ရက်စက်လိုက်တာ……နှမြောဖို့ကောင်းလိုက်တာ….. ညိုညိုက ဘာလို့ရောက်လာတာလဲ……အရင်ထဲကဖြစ်နေပုံတော့ မဟုတ်ဘူး……..။ မောင်ကျော် ရင်ထဲတွင် ဗလောင်ဆူသွားသည်။
မနေ့ကပင် မောင်ကျော် ညိုညိုကိုကြည့်ပြီး ချစ်စိတ်တွေ ဝင်လာမိခဲ့သေးသည်။ အခုတော့ ကန်ထရိုက်ဦးအေးမောင်၏ ဆေးထိုးထားသော လီးကြီးက ညိုညို၏ နုဖတ်ဖြူဖွေးသော စောက်ဖုတ်လေးထဲသို့ ပက်ပက်စက်စက်ဖြဲနေပြီ။ “ တော်ပြီ….. တော်ပြီ…. ပိုက်ဆံမချေးချင်လဲနေ….. ပိုက်ဆံလိုက်ယူဆိုပြီး အခန်းထဲခေါ်လာပြီးတော့ အတင်းလုပ်တယ်…. အင်း….. အီး…. အီ…… ” ညိုညိုစကားကြောင့် မောင်ကျော်ဇာတ်ရည်တစ်ဝက်လောက် လည်သွားပြီဖြစ်သည်။ “ ဗြွတ်….. ပြွတ်….စွပ်….စွပ်….. ပြွတ်.. ” “ အား….အား….အမလေး…..ကျမ…….မခံနိုင်တော့ဘူး……လွှတ်ပါတော့….အားး……အားး……. ” ညိုညို ငိုလဲငို အတင်းလဲရုန်းနေသည်။ “ ငြိမ်ငြိမ်နေစမ်းပါ……ညိုညိုရာ… ” “ ပြွတ်… ဗြစ်… စွပ်… စွပ်… အား…. အမလေး… အား…. အား…. လွှတ်ပါဆို… ဘုန်း…. ဘုန်း…. ” ညိုညို ရုန်းလဲရုန်း ဒေါသတကြီးဖြင့် မွေ့ယာကြီးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ထုသည်။
ညိုညို အပြင်းအထန် ရုန်းကန်နေသောကြောင့် ဦးအေးမောင် အရသာပျက်သွားသည်။ “ ဟာ…..ဒီကောင်မလေး…..နင် စိန်ကျော်နဲ့ခံတုန်းက ဒီလိုဘဲလား…… ” “ ဘာ….ဘာ…. သူက သေးသေးလေးရှင့်… ရှင့်လို အကြီးကြီး မဟုတ်ဘူး….. ” ညိုညို ဒေါသစိတ်ဖြင့် လိမ်ညာဖုန်းကွယ်ရမည့် ကိစ္စကိုဖွင့်ဟ မြည်တွန်လိုက်သည်။ ဟာ စိန်ကျော်နဲ့ခံဘူး တယ်တဲ့ သူ့ရည်းစားတဲ့၊ ဟွန်း ငါနဲ့တော့ကွာပါ့ ငါ့ရည်းစား မမချိုကို အခုထိလုပ်လို့ မရသေးဘူး ဒီတစ်ခါတွေ့ရင် ရအောင်ချမယ်ဟု မောင်ကျော်စိတ်ပိုင်းဖြတ်လိုက်သည်။ ဦးအေးမောင်က ညိုညို၏ နို့ကြီးတွေကို စုံကိုပြီးတအား ဆောင့်နေသည်။ ညိုညို မခံမရပ်နိုင် ရုန်းကန်လေ ဆောင့်ချလေပင်ဖြစ်သည်။
“ အီး…..ဟီး….ဟီး……အမလေး……နာလိုက်တာ……အမလေး…..လေး…. ” “ မငိုပါနဲ့ ညိုညိုရယ်….ကောင်းလာမှာပါ…… ” “ ပြွတ်… ပြွတ်…စွပ်…စွပ်…ပလွတ်….ဗြွတ်….ပြွတ်…´´ “အား…အား…..နာလွန်းလို့ပါရှင်…..တော်ပါတော့…..အ…..အ….´´ စောစောက ဦးအေးမောင်ကို ဖက်တွယ်ထားသော ညိုညို၏လက်ကလေးများက ဦးအေးမောင်ရင်ဘတ်ကို စုံကန်တွန်းထားသည်။ ညိုညို၏ စကားအဆုံးမှာပင် ဦးအေးမောင်က ကျွမ်းကျင်စွာဖြင့် ညိုညို၏နှုတ်ခမ်းလေးများကို ဖမ်ယူ၍ ငုံစုပ်လိုက်သည်။ ညိုညို၏ မျက်တောင်ကော့ကြီးများစင်းကာ ငြိမ်ကျသွားပြီး ခြေဖဝါးနှစ်ဖက်က ကြမ်းပြင်ကို ထောက်ကာ ဖင်ကြီးကိုဆတ်ကနဲ ကော့ပြစ်လိုက်သည်။
ဦးအေးမောင်က အဆက်မပြတ်ဆောင့်နေသော်လည်း ညိုညိုကဖင်ကြီးကိုပြန်မချ။ ကော့တင်မြဲ ကော့တင် ထားတော့ ဦးအေးမောင်က မြိန်ရေယှက်ရေဖြစ်နေသည်။ “ ပြွတ်…..စွပ်….. ပြွတ်…..ဖွတ်…. ပြွတ်….. ” “ ဘုန်း……….. ” “ ဟင်း….အသံတွေက အရမ်းထွက်တာဘဲ……အဟင့်.. ” ဖင်ကြီးကိုအိပ်ယာပေါ်ပြစ်ချရင်း ညိုညိုပြောသည်။ ကျွတ်ထွက်သွားသော နှုတ်ခမ်းကို ဦးအေးမောင်က လိုက်ဖမ်း၍ ဒုတိယအကြိမ်စုပ်လိုက်ပြန်သည်။ ထိုအခါ ညိုညို၏ခါးလေး ကော့တက်အလာ ဦးအေးမောင်က ကော့တက်လာသော ခါးလေးကို ဆွဲဆွဲပြီးမနားတမ်းဆောင့်လိုးနေသည်။ ညိုညို အာခေါင်တွေပူခြောက်လာပြီး သူမ၏ ဖင်ဖွေးဖွေးကြီးများကဦးအေးမောင်၏ဆောင့်အားကြောင့် နိမ့်ဆင်းသွားလိုက် ပြန်ကော့တက်လာလိုက်ဖြစ်နေသည်။
“ သိပ်ကောင်းတာပဲ ညိုညိုရယ်…… ညိုညိုက အပေးသိပ်ကောင်းတာဘဲ……. ” “ ဘာ…..ဘာ….ကောင်းတာလဲ ” “ ပြွတ်…. ပြွတ်…..စွပ်…..စွပ်… ပြွတ်…. ပြွတ်… ” “ လီးကို ညှစ်ညှစ်ပေးတာတို့ ဖင်ကြီးကော့ကော့ပေးတာတို့…… ” “ အာ…ဦးကလဲ….အင်…ဟင့်…..ဟင့်… ” “ ဦးပြီးတော့မယ်….တအားဆောင့်မယ်နော်…. ” “ အင်း…..အင်း…..ဆောင့်….ဆောင့်…..ဆောင့်သာဆောင့်…..အင်း……အင်း…. ” နာလှချည်ရဲ့ဆို၍ ရုန်းကန်ငြင်းဆန်နေသော ညိုညိုက ဦးအေးမောင်၏ ခါးကိုဆွဲဖက်ကာ အောက်မှကော့ပင့် ၍ ပြန်ဆောင့်နေလေပြီ။ “ ပြွတ်… ပြွတ်… စွပ်… စွပ်…. ပြွတ်… ပြွတ်… အ… အီး…. ဆောင့်…. ဦး… ညိုညို ကောင်းလာပြီ ” တွေ့မြင်ကြားသိ နေရသော မောင်ကျော်တစ်ယောက်ကတော့ ရင်တွေတဒိန်းဒိန်း ခုန်ကာ အသားတွေ တဆတ်ဆတ် တုန်နေသည်။
“ ပြွတ်… ပြွတ်… စွပ်… စွပ်… ပြွတ်… ပြွတ်… အင်း… အင်း… အမလေး… ကောင်းလိုက်တာ ဦးရယ်…… အာ့… အာ့… အင်း… ” “ ညိုညို့ကို ဦးအမြဲလိုးမယ်နော်…. ” “ ရတယ်…..လိုး…..လိုး….ညိုညိုလာခံမယ်…….အား…..အ….လုပ်…လုပ်….ဆောင့်စမ်းပါဆို…. ” “ အင်း… ပြွတ်… ပြွတ်… ဒုတ်… စွပ်… စွပ်… ပလွတ်… ပြွတ်… ပြွတ်… အား… အမလေး… အား…. အား…. ညို… ညို… အီး… ” လီးကြီးကို အတင်းဆောင့်ထည့်ရင်း ဦးအေးမောင်ခါးကြီးတွန့်ကနဲတွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားသလို ညိုညိုကလည်း တစ်ကိုယ်လုံး တောင့်သွားကာ မျက်နှာလေးရှုံ့မဲ့လျှက် ထောင်ထားသော သူမ၏ ဒူးလေးနှစ်ဖက်ခါရမ်း သွားလေ တော့သည်။ မောင်ကျော်မှာ ဟင်းကနဲသက်ပြင်းချရင်း လှည့်ထွက်လာခဲ့လေတော့သည်။
မောင်ကျော်တစ်ယောက် ကိစ္စတစ်ခုနှင့်ဆိုက်ထဲမှ စက်ဘီးဖြင့်ထွက်၍အလာ လှသန်းတို့အိမ်ရှေ့အရောက် လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ အိမ်ရှေ့ရေတိုင်ကီတွင် ညိုညိုရေချိုးနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ မောင်ကျော်စက် ဘီးပေါ်မှဆင်းလိုက်သည်။ မောင်ကျော်မှာအရင်ထဲက ညိုညိုကိုတွေ့ရင် သဘောကျစွာဖြင့် ငမ်းနေတတ်သည်။ ပြီးတော့ သူသဘောကျနေသော ညိုညိုကို ဦးအေးမောင်က ပက်ပက်စက်စက် လိုးနေတာကို တွေ့လိုက်ရတော့ မောင်ကျော်သွေးသားတွေ ညိုညိုနှင့်ပတ်သက်၍ ပေါက်ကွဲခဲ့ရသည်။ အခုတော့ လှသန်းဆိုက်ထဲတွင်ရှိ၍ အိမ်တွင် ညိုညိုတစ်ယောက် ထဲသာရှိကြောင်း မောင်ကျော်အတတ်သိသည်။ မောင်ကျော်စက်ဘီးကို ဒေါက်ထောက်လိုက် သည်။ မဆိုသလောက် အသံမြည်သွားသော အသံကြောင့် ညိူညိူလှည့်ကြည့်သည်။
“ ဟာ….. အကိုကျော်…. ဘယ်လဲ ” “ ဒီကိုဘဲလာတာ ” “ အိမ်ထဲဝင်ထိုင်လေ…… ကျမလဲ ပြီးပါပြီ ” ညိုညိုက ရေလဲလုံချည်ကို ရင်လျားရင်းပြောသည်။ မောင်ကျော်က အိမ်ထဲဝင်၍ ထိုင်လိုက်သည်။ ညိုညို၏ တင်းရင်းလှပ အချိုးကျလှသော ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်တွင် ရင်လျားထားသော ရေလဲထဘီလေးက ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်မှ ရေများဖြင့် တစ်သားထဲကပ်နေသည်။ မောင်ကျော်ကြည့်နေရင်း အာခေါင်တွေခြောက်လာပြီး အသက်ရှုပြင်းလာ သည်။ ညိုညို နောက်ဖေးဖက်သို့ ဝင်သွားပြီး ရေနွေးခရားနှင့် ပန်းကန်လုံးများ တင်ထားသော လင်ပန်းကို ယူလာပြီး မောင်ကျော်နား လာချသည်။ “ အကိုကျော်…… ဘာကိစ္စရှိလို့လဲ ” “ ထိုင်ပါဦးဟ…… ဖြည်းဖြည်းပြောတာပေါ့ ” ညိုညိုက သိချင်ဇောဖြင့် မောင်ကျော်၏အနီးတွင် ထိုင်ချလိုက်သည်။ မောင်ကျော်ဘာမှမပြောဘဲ ရေနွေးတစ် ပန်းကန်ငှဲ့၍သောက်နေပြီး သူ၏မျက်လုံးများက ညိုညို့တစ်ကိုယ်လုံးကို စားတော့ဝါးတော့မတတ်ကြည့်၍နေသည်။ ညိုညိုက ခေါင်းလေးငုံ့နေရှာသည်။
ခဏကြာသည်အထိ မောင်ကျော်ထံမှ ဘာစကားသံမှထွက်မလာတော့ ညိုညို ငုံ့ထားသောမျက်နှာလေးကိုမော့၍ မောင်ကျော့်ထံ ကြည့်လိုက်သည်။ ထိုအခိုက်မှာပင် မောင်ကျော်က သူမ၏ရှေ့သို့ ဗြုံးကနဲတိုးကပ်လိုက်ပြီး ညိုညိုကို အတင်းဖက်ကာ နမ်းတော့သည်။ “ အို…….အို……မလုပ်နဲ့ အစ်ကိုကျော်……..အ….အ….မလုပ်နဲ့ ” နမ်းရုံသာမဟုတ်။ ရင်လျားထားသော ထဘီကိုပါ ဖြတ်ကနဲဖြုတ်ချပြီး မောင်ကျော်၏လက်က ညိုညို၏ နုနယ်လှသော နို့နှစ်လုံးကို အတင်းဆုပ်နယ်နေသည်။ မောင်ကျော်၏ လက်တစ်ဖက်က ညိုညို၏နောက်ကျောကို သိုင်းဖက်ထားတော့ ညိုညိုမှာဘယ်လိုမှ ရုန်း၍မရဘဲဖြစ်နေသည်။
“ တော်ပါတော့ အကိုကျော်….. ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ ” ညိုညို၏အသံက ထိမ်းပြောပေမဲ့ တုန်တုန်ယင်ယင် ဖြစ်နေကြောင်း သိသာလှသည်။ မောင်ကျော်၏ မျက်နှာက သူမ၏ မျက်နှာမှသည် အောက်ဖက်သို့ နိမ့်ဆင်းသွားပြီ။ လက်တစ်ဖက် ညိုညို၏ ကိုယ်ကိုမလွှတ်ဘဲ နို့နှစ်လုံးကို ဘယ်ပြန်ညာပြန်စို့ပြစ်သည်။ “ အ…..အို….ပြွတ်…ပလပ်…..ပြွတ်……ပလပ်…..ပြွတ်……ပြွတ်……အိုး…..အိုး ” နို့နှစ်လုံး၏ နို့သီးခေါင်းတွေကိုပါ လျှာဖြင့်ထိုးမွှေ ပွတ်သပ်နေလေတော့ တစ်ချက်တစ်ချက် မျက်လုံးတွေ စင်းစင်းကျသွားပြီး မောင်ကျော်၏ မျက်နှာကြီးကလဲ သူမ၏ ရင်ဘတ်ကို ဖိဖိနေလေတော့ ညိုညို၏လက်တစ်ဖက်က နောက်သို့ကျားကန်၍ ထောက်ထားရသည်။
ညိုညို မဖွင့်ချင်တော့သော သူမ၏မျက်လုံးကို အားယူ၍ ဖြတ်ကနဲ ဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်။ တော်သေးသည်။ သူတို့ရှိနေသည်မှာ အိမ်ရှေ့တံခါးပေါက်တဲ့တဲ့မဟုတ်၍ လမ်းမမှ မမြင်နိုင်ချေ။ တဖြေးဖြေး ညိုညိုအသားလေးတွေ တဆတ်ဆတ်တုန်လာသည်။ ထိုအချိန်တွင်မှ မောင်ကျော်က သူမ၏နို့တွေကို လွှတ်ပေး လိုက်ရုံမက သူမ၏ခန္ဓာကိုယ်ကိုပါ လွှတ်ပေးလိုက်သည်။ ညိုညို မျက်လုံးကိုအားယူ၍ ဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်။ “ ဘယ်….. ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ အကိုကျော်ရယ်…… ” အသံက နွမ်းလျမောဟိုက်၍ နေသည်။ “ ဟိုနေ့က နင်နဲ့ဦးအေးမောင်ကို တွေ့ပြီးထဲက နင့်ကိုငါလုပ်ချင်နေတာ… ” “ အို… ” ညိုညိုမှာ မျက်စိမျက်နှာပျက်သွားပြီး ခေါင်းငုံသွားသည်။ ပြီးမှ ညိုညို၏ မျက်နှာလေးက ပြန်၍မော့လာပြီး………… “ ဒါများ အကိုကျော်ကလဲ….. အိမ်ရှေ့ကြီးမှာ……. ” ပြောလဲပြော ဗြုန်းကနဲထ၍ ထဘီကို စွန်တောင်စွဲကာ အိမ်အတွင်းထဲ ပြေးဝင်သွားတော့ မောင်ကျော်က လဲ ဝုန်းကနဲထကာနောက်မှ ပြေးလိုက်သွားသည်။
အတွင်းခန်းထဲအရောက် ညိုညိုကို မှီသွားပြီး နောက်ကနေ လှမ်းဖက်လိုက်သည်။ ညိုညိုအားလွန်သွားပြီး လက်ထဲမှ ထဘီကိုလွှတ်ချကာ သူမရှေ့မှ အိမ်နံရံကို လက်ထောက် ၍ အားပြုလိုက်ရသည်။ ညိုညိုမှာ ဝတ်လစ်စလစ်ဖြင့် ကုန်းပေးလိုက်သည့်ပုံစံဖြစ်သွားသည်။ သူမခါးကို နောက်မှဖက် လျှက်သားဖြစ်နေသော မောင်ကျော်က သူ့ပုဆိုးကိုချွတ်ချလိုက်ပြီး အဆင့်သင့်တောင်မတ် နေသော သူ့လီးကြီးကို သူမ၏နောက်သို့စူထွက်နေသော စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုကြားသို့ တေ့ကာဆောင့်သွင်းလိုက်သည်။
“ ပြွတ်…..ပလွတ်…..အား…..အမလေး….သေပါပြီ ” ညိုညို၏ ခါးလေး ကုန်ထ၍လာသည်။ မောင်ကျော်ကလီးတဆုံး ဝင်သွားသည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် ညိုညို၏ ခါးလေးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ကိုင်၍ တလစပ်လိုးဆောင့်သည်။ “ ပြွတ်….ပြွတ်….အား…..အ…နာတယ်….နာတယ်….ပြွတ်……ပြွတ်……စွပ်…..စွပ်….အား…..အား ” ဆက်တိုက်ဆောင့်နေရင်း မောင်ကျော်က သူမ၏ခါးပေါ်မှ သူ့လက်တစ်ဖက်ကို ဖြုတ်ယူကာ ညိုညို၏ နို့များဆီသို့ လှမ်းလိုက်ပြီး တစ်လုံးပြီးတစ်လုံး ဆုပ်နယ်ပေးကာ ဆောင့်သည်။ “ ပြွတ်…. ပြွတ်…..စွပ်…..စွပ်….အ….အင့်…..အ……အင့်… ” ခဏအတွင်း ညိုညိုနာသည်ဟု မအော်တော့ပေ။ စောက်ခေါင်းထဲတွင်လည်း စိုရွှဲစေးထန်း၍ လာသည်။ “ ပြွတ်…. ပြွတ်…..စွပ်…..စွပ်…အ….အင်း….အင်း……ညိုညို နာသေးလား….လုပ်….လုပ်….လုပ်မှာလုပ် အစ်ကိုကျော်….. ” ဟူ၍ သူမ၏ လက်ကလေးတစ်ဖက်က နောက်ပြန်လှမ်းကာ မောင်ကျော်၏ တင်ပါးလေးကို လှမ်း၍ ပုတ်ရင်း ပြောလိုက်လေတော့သည်။ ပြီးပါပြီ။
Zawgyi
ညိဳညိဳ
“ အား……အား….နာတယ္…..နာတယ္…အိုး…….အား……အား……. ” ၾကားလိုက္ရေသာ အသံေၾကာင့္ ေမာင္ေက်ာ္ေျခလွမ္းမ်ားရပ္သြားသည္။ အကၤ်ီခၽြတ္ႏွင့္ေက်ာေပးထားေသာ ဦးေအးေမာင္ကို ေနာက္ဖက္ကေတြ႕လိုက္ရသည္။ အသံၾကားလိုက္ရေသာ အခန္းတံခါးဝသို့ ေမာင္ေက်ာ္ေျပးကပ္ ၍ၾကည့္လိုက္သည္။ “ အား…….အား…….အရမ္းနာတာဘဲ……ကၽြတ္…..ကၽြတ္.. ” ျဖဴေဖြးႏုနယ္ေသာ လက္ေလးတစ္ဖက္က ဦးေအးေမာင္၏ ေက်ာျပင္ႀကီးကို ဖက္၍ထားသည္။
“ အိုး……အိုး…..အလာလား….အဲ့ဒါအရမှးထိတာဘဲ…….အ….အ.. ” အခန္းထဲတြင္ ျပတင္းေပါက္ေတြ ပိတ္ထားေသာေၾကာင့္ အလင္းေရာင္က အားနည္းေနသည့္အျပင္ အခန္း တံခါးဝတြင္လည္း ကန႔္လန႔္ကာေလးက ရွိေနေသးသည္။ ေမာင္ေက်ာ္ ကန႔္လန႔္ကာေလးကို အသာေလးဖယ္၍ အခန္းထဲသို့ၾကည့္လိုက္သည္။ “ႁဗြတ္…… ႁပြတ္……ပလြတ္….စြပ္….စြပ္ ” ဖင္ေျပာင္ႀကီးကို အားႏွင့္ေျမႇာက္ကာေဆာင့္ေနသည္။
ႀကီးမားမဲနက္ေသာ လီးႀကီးကျဖဴေဖြးနီရဲလၽွက္ ျပဲအာေနေသာ ေစာက္ပတ္ေလးထဲ ျပည့္ျပည့္ႀကီးဝင္ေနသည္။ ေစာက္ပတ္ေဘးသားေလးမ်ားက နီရဲကာ ျပည့္တင္းတင္း ေဖာင္းေဖာင္းေလး ျဖစ္ေနသည္။ အခန္းတံခါးဘက္သို့ ေက်ာေပးထားသျဖင့္ ေထာင္ထားေသာ ဒူးေလးႏွစ္ေခ်ာင္း ျဖဲကားလိုက္တိုင္း ဖိဝင္လိုးသြင္းေနေသာလီးႀကီး အဝင္အထြက္ကို ေမာင္ေက်ာ္ရွင္းလင္းစြာ ျမင္ေနရသည္။ “ ေတာ္…..ေတာ္ၿပီ ဦးေလးရယ္….နာတယ္……. ” “ ခဏေလးပါ ညိဳညိဳရယ္….. ဦးေလးၿပီးကာနီးပါၿပီ……. ” “ ႁပြတ္…..ႁပြတ္…..စြပ္……စြပ္…..အ….အ….အီး…..အီး… ” ညိဴညိဳတဲ့…..ဒါ….ဒါ….လွသန္းညီမေလး…..ဟာ…..ရက္စက္လိုက္တာ……ႏွေျမာဖို့ေကာင္းလိုက္တာ….. ညိဳညိဳက ဘာလို့ေရာက္လာတာလဲ……အရင္ထဲကျဖစ္ေနပုံေတာ့ မဟုတ္ဘူး……..။ ေမာင္ေက်ာ္ ရင္ထဲတြင္ ဗေလာင္ဆူသြားသည္။
မေန႔ကပင္ ေမာင္ေက်ာ္ ညိဳညိဳကိုၾကည့္ၿပီး ခ်စ္စိတ္ေတြ ဝင္လာမိခဲ့ေသးသည္။ အခုေတာ့ ကန္ထရိုက္ဦးေအးေမာင္၏ ေဆးထိုးထားေသာ လီးႀကီးက ညိဳညိဳ၏ ႏုဖတ္ျဖဴေဖြးေသာ ေစာက္ဖုတ္ေလးထဲသို့ ပက္ပက္စက္စက္ျဖဲေနၿပီ။ “ ေတာ္ၿပီ….. ေတာ္ၿပီ…. ပိုက္ဆံမေခ်းခ်င္လဲေန….. ပိုက္ဆံလိုက္ယူဆိုၿပီး အခန္းထဲေခၚလာၿပီးေတာ့ အတင္းလုပ္တယ္…. အင္း….. အီး…. အီ…… ” ညိဳညိဳစကားေၾကာင့္ ေမာင္ေက်ာ္ဇာတ္ရည္တစ္ဝက္ေလာက္ လည္သြားၿပီျဖစ္သည္။ “ ႁဗြတ္….. ႁပြတ္….စြပ္….စြပ္….. ႁပြတ္.. ” “ အား….အား….အမေလး…..က်မ…….မခံနိုင္ေတာ့ဘူး……လႊတ္ပါေတာ့….အားး……အားး……. ” ညိဳညိဳ ငိုလဲငို အတင္းလဲ႐ုန္းေနသည္။ “ ၿငိမ္ၿငိမ္ေနစမ္းပါ……ညိဳညိဳရာ… ” “ ႁပြတ္… ျဗစ္… စြပ္… စြပ္… အား…. အမေလး… အား…. အား…. လႊတ္ပါဆို… ဘုန္း…. ဘုန္း…. ” ညိဳညိဳ ႐ုန္းလဲ႐ုန္း ေဒါသတႀကီးျဖင့္ ေမြ႕ယာႀကီးကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ထုသည္။
ညိဳညိဳ အျပင္းအထန္ ႐ုန္းကန္ေနေသာေၾကာင့္ ဦးေအးေမာင္ အရသာပ်က္သြားသည္။ “ ဟာ…..ဒီေကာင္မေလး…..နင္ စိန္ေက်ာ္နဲ႔ခံတုန္းက ဒီလိုဘဲလား…… ” “ ဘာ….ဘာ…. သူက ေသးေသးေလးရွင့္… ရွင့္လို အႀကီးႀကီး မဟုတ္ဘူး….. ” ညိဳညိဳ ေဒါသစိတ္ျဖင့္ လိမ္ညာဖုန္းကြယ္ရမည့္ ကိစၥကိုဖြင့္ဟ ျမည္တြန္လိုက္သည္။ ဟာ စိန္ေက်ာ္နဲ႔ခံဘူး တယ္တဲ့ သူ႔ရည္းစားတဲ့၊ ဟြန္း ငါနဲ႔ေတာ့ကြာပါ့ ငါ့ရည္းစား မမခ်ိဳကို အခုထိလုပ္လို့ မရေသးဘူး ဒီတစ္ခါေတြ႕ရင္ ရေအာင္ခ်မယ္ဟု ေမာင္ေက်ာ္စိတ္ပိုင္းျဖတ္လိုက္သည္။ ဦးေအးေမာင္က ညိဳညိဳ၏ နို့ႀကီးေတြကို စုံကိုၿပီးတအား ေဆာင့္ေနသည္။ ညိဳညိဳ မခံမရပ္နိုင္ ႐ုန္းကန္ေလ ေဆာင့္ခ်ေလပင္ျဖစ္သည္။
“ အီး…..ဟီး….ဟီး……အမေလး……နာလိုက္တာ……အမေလး…..ေလး…. ” “ မငိုပါနဲ႔ ညိဳညိဳရယ္….ေကာင္းလာမွာပါ…… ” “ ႁပြတ္… ႁပြတ္…စြပ္…စြပ္…ပလြတ္….ႁဗြတ္….ႁပြတ္…´´ “အား…အား…..နာလြန္းလို့ပါရွင္…..ေတာ္ပါေတာ့…..အ…..အ….´´ ေစာေစာက ဦးေအးေမာင္ကို ဖက္တြယ္ထားေသာ ညိဳညိဳ၏လက္ကေလးမ်ားက ဦးေအးေမာင္ရင္ဘတ္ကို စုံကန္တြန္းထားသည္။ ညိဳညိဳ၏ စကားအဆုံးမွာပင္ ဦးေအးေမာင္က ကၽြမ္းက်င္စြာျဖင့္ ညိဳညိဳ၏ႏွုတ္ခမ္းေလးမ်ားကို ဖမ္ယူ၍ ငုံစုပ္လိုက္သည္။ ညိဳညိဳ၏ မ်က္ေတာင္ေကာ့ႀကီးမ်ားစင္းကာ ၿငိမ္က်သြားၿပီး ေျခဖဝါးႏွစ္ဖက္က ၾကမ္းျပင္ကို ေထာက္ကာ ဖင္ႀကီးကိုဆတ္ကနဲ ေကာ့ျပစ္လိုက္သည္။
ဦးေအးေမာင္က အဆက္မျပတ္ေဆာင့္ေနေသာ္လည္း ညိဳညိဳကဖင္ႀကီးကိုျပန္မခ်။ ေကာ့တင္ျမဲ ေကာ့တင္ ထားေတာ့ ဦးေအးေမာင္က ၿမိန္ေရယွက္ေရျဖစ္ေနသည္။ “ ႁပြတ္…..စြပ္….. ႁပြတ္…..ဖြတ္…. ႁပြတ္….. ” “ ဘုန္း……….. ” “ ဟင္း….အသံေတြက အရမ္းထြက္တာဘဲ……အဟင့္.. ” ဖင္ႀကီးကိုအိပ္ယာေပၚျပစ္ခ်ရင္း ညိဳညိဳေျပာသည္။ ကၽြတ္ထြက္သြားေသာ ႏွုတ္ခမ္းကို ဦးေအးေမာင္က လိုက္ဖမ္း၍ ဒုတိယအႀကိမ္စုပ္လိုက္ျပန္သည္။ ထိုအခါ ညိဳညိဳ၏ခါးေလး ေကာ့တက္အလာ ဦးေအးေမာင္က ေကာ့တက္လာေသာ ခါးေလးကို ဆြဲဆြဲၿပီးမနားတမ္းေဆာင့္လိုးေနသည္။ ညိဳညိဳ အာေခါင္ေတြပူေျခာက္လာၿပီး သူမ၏ ဖင္ေဖြးေဖြးႀကီးမ်ားကဦးေအးေမာင္၏ေဆာင့္အားေၾကာင့္ နိမ့္ဆင္းသြားလိုက္ ျပန္ေကာ့တက္လာလိုက္ျဖစ္ေနသည္။
“ သိပ္ေကာင္းတာပဲ ညိဳညိဳရယ္…… ညိဳညိဳက အေပးသိပ္ေကာင္းတာဘဲ……. ” “ ဘာ…..ဘာ….ေကာင္းတာလဲ ” “ ႁပြတ္…. ႁပြတ္…..စြပ္…..စြပ္… ႁပြတ္…. ႁပြတ္… ” “ လီးကို ညႇစ္ညႇစ္ေပးတာတို့ ဖင္ႀကီးေကာ့ေကာ့ေပးတာတို့…… ” “ အာ…ဦးကလဲ….အင္…ဟင့္…..ဟင့္… ” “ ဦးၿပီးေတာ့မယ္….တအားေဆာင့္မယ္ေနာ္…. ” “ အင္း…..အင္း…..ေဆာင့္….ေဆာင့္…..ေဆာင့္သာေဆာင့္…..အင္း……အင္း…. ” နာလွခ်ည္ရဲ့ဆို၍ ႐ုန္းကန္ျငင္းဆန္ေနေသာ ညိဳညိဳက ဦးေအးေမာင္၏ ခါးကိုဆြဲဖက္ကာ ေအာက္မွေကာ့ပင့္ ၍ ျပန္ေဆာင့္ေနေလၿပီ။ “ ႁပြတ္… ႁပြတ္… စြပ္… စြပ္…. ႁပြတ္… ႁပြတ္… အ… အီး…. ေဆာင့္…. ဦး… ညိဳညိဳ ေကာင္းလာၿပီ ” ေတြ႕ျမင္ၾကားသိ ေနရေသာ ေမာင္ေက်ာ္တစ္ေယာက္ကေတာ့ ရင္ေတြတဒိန္းဒိန္း ခုန္ကာ အသားေတြ တဆတ္ဆတ္ တုန္ေနသည္။
“ ႁပြတ္… ႁပြတ္… စြပ္… စြပ္… ႁပြတ္… ႁပြတ္… အင္း… အင္း… အမေလး… ေကာင္းလိုက္တာ ဦးရယ္…… အာ့… အာ့… အင္း… ” “ ညိဳညိဳ့ကို ဦးအျမဲလိုးမယ္ေနာ္…. ” “ ရတယ္…..လိုး…..လိုး….ညိဳညိဳလာခံမယ္…….အား…..အ….လုပ္…လုပ္….ေဆာင့္စမ္းပါဆို…. ” “ အင္း… ႁပြတ္… ႁပြတ္… ဒုတ္… စြပ္… စြပ္… ပလြတ္… ႁပြတ္… ႁပြတ္… အား… အမေလး… အား…. အား…. ညို… ညို… အီး… ” လီးႀကီးကို အတင္းေဆာင့္ထည့္ရင္း ဦးေအးေမာင္ခါးႀကီးတြန႔္ကနဲတြန႔္ကနဲ ျဖစ္သြားသလို ညိဳညိဳကလည္း တစ္ကိုယ္လုံး ေတာင့္သြားကာ မ်က္ႏွာေလးရွုံ႔မဲ့လၽွက္ ေထာင္ထားေသာ သူမ၏ ဒူးေလးႏွစ္ဖက္ခါရမ္း သြားေလ ေတာ့သည္။ ေမာင္ေက်ာ္မွာ ဟင္းကနဲသက္ျပင္းခ်ရင္း လွည့္ထြက္လာခဲ့ေလေတာ့သည္။
ေမာင္ေက်ာ္တစ္ေယာက္ ကိစၥတစ္ခုႏွင့္ဆိုက္ထဲမွ စက္ဘီးျဖင့္ထြက္၍အလာ လွသန္းတို့အိမ္ေရွ႕အေရာက္ လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အိမ္ေရွ႕ေရတိုင္ကီတြင္ ညိဳညိဳေရခ်ိဳးေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ေမာင္ေက်ာ္စက္ ဘီးေပၚမွဆင္းလိုက္သည္။ ေမာင္ေက်ာ္မွာအရင္ထဲက ညိဳညိဳကိုေတြ႕ရင္ သေဘာက်စြာျဖင့္ ငမ္းေနတတ္သည္။ ၿပီးေတာ့ သူသေဘာက်ေနေသာ ညိဳညိဳကို ဦးေအးေမာင္က ပက္ပက္စက္စက္ လိုးေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရေတာ့ ေမာင္ေက်ာ္ေသြးသားေတြ ညိဳညိဳႏွင့္ပတ္သက္၍ ေပါက္ကြဲခဲ့ရသည္။ အခုေတာ့ လွသန္းဆိုက္ထဲတြင္ရွိ၍ အိမ္တြင္ ညိဳညိဳတစ္ေယာက္ ထဲသာရွိေၾကာင္း ေမာင္ေက်ာ္အတတ္သိသည္။ ေမာင္ေက်ာ္စက္ဘီးကို ေဒါက္ေထာက္လိုက္ သည္။ မဆိုသေလာက္ အသံျမည္သြားေသာ အသံေၾကာင့္ ညိဴညိဴလွည့္ၾကည့္သည္။
“ ဟာ….. အကိုေက်ာ္…. ဘယ္လဲ ” “ ဒီကိုဘဲလာတာ ” “ အိမ္ထဲဝင္ထိုင္ေလ…… က်မလဲ ၿပီးပါၿပီ ” ညိဳညိဳက ေရလဲလုံခ်ည္ကို ရင္လ်ားရင္းေျပာသည္။ ေမာင္ေက်ာ္က အိမ္ထဲဝင္၍ ထိုင္လိုက္သည္။ ညိဳညိဳ၏ တင္းရင္းလွပ အခ်ိဳးက်လွေသာ ခႏၶာကိုယ္ေပၚတြင္ ရင္လ်ားထားေသာ ေရလဲထဘီေလးက ခႏၶာကိုယ္ေပၚမွ ေရမ်ားျဖင့္ တစ္သားထဲကပ္ေနသည္။ ေမာင္ေက်ာ္ၾကည့္ေနရင္း အာေခါင္ေတြေျခာက္လာၿပီး အသက္ရွုျပင္းလာ သည္။ ညိဳညိဳ ေနာက္ေဖးဖက္သို့ ဝင္သြားၿပီး ေရေႏြးခရားႏွင့္ ပန္းကန္လုံးမ်ား တင္ထားေသာ လင္ပန္းကို ယူလာၿပီး ေမာင္ေက်ာ္နား လာခ်သည္။ “ အကိုေက်ာ္…… ဘာကိစၥရွိလို့လဲ ” “ ထိုင္ပါဦးဟ…… ျဖည္းျဖည္းေျပာတာေပါ့ ” ညိဳညိဳက သိခ်င္ေဇာျဖင့္ ေမာင္ေက်ာ္၏အနီးတြင္ ထိုင္ခ်လိုက္သည္။ ေမာင္ေက်ာ္ဘာမွမေျပာဘဲ ေရေႏြးတစ္ ပန္းကန္ငွဲ႕၍ေသာက္ေနၿပီး သူ၏မ်က္လုံးမ်ားက ညိဳညိဳ့တစ္ကိုယ္လုံးကို စားေတာ့ဝါးေတာ့မတတ္ၾကည့္၍ေနသည္။ ညိဳညိဳက ေခါင္းေလးငုံ႔ေနရွာသည္။
ခဏၾကာသည္အထိ ေမာင္ေက်ာ္ထံမွ ဘာစကားသံမွထြက္မလာေတာ့ ညိဳညိဳ ငုံ႔ထားေသာမ်က္ႏွာေလးကိုေမာ့၍ ေမာင္ေက်ာ့္ထံ ၾကည့္လိုက္သည္။ ထိုအခိုက္မွာပင္ ေမာင္ေက်ာ္က သူမ၏ေရွ႕သို့ ျဗဳံးကနဲတိုးကပ္လိုက္ၿပီး ညိဳညိဳကို အတင္းဖက္ကာ နမ္းေတာ့သည္။ “ အို…….အို……မလုပ္နဲ႔ အစ္ကိုေက်ာ္……..အ….အ….မလုပ္နဲ႔ ” နမ္း႐ုံသာမဟုတ္။ ရင္လ်ားထားေသာ ထဘီကိုပါ ျဖတ္ကနဲျဖဳတ္ခ်ၿပီး ေမာင္ေက်ာ္၏လက္က ညိဳညိဳ၏ ႏုနယ္လွေသာ နို့ႏွစ္လုံးကို အတင္းဆုပ္နယ္ေနသည္။ ေမာင္ေက်ာ္၏ လက္တစ္ဖက္က ညိဳညိဳ၏ေနာက္ေက်ာကို သိုင္းဖက္ထားေတာ့ ညိဳညိဳမွာဘယ္လိုမွ ႐ုန္း၍မရဘဲျဖစ္ေနသည္။
“ ေတာ္ပါေတာ့ အကိုေက်ာ္….. ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ ” ညိဳညိဳ၏အသံက ထိမ္းေျပာေပမဲ့ တုန္တုန္ယင္ယင္ ျဖစ္ေနေၾကာင္း သိသာလွသည္။ ေမာင္ေက်ာ္၏ မ်က္ႏွာက သူမ၏ မ်က္ႏွာမွသည္ ေအာက္ဖက္သို့ နိမ့္ဆင္းသြားၿပီ။ လက္တစ္ဖက္ ညိဳညိဳ၏ ကိုယ္ကိုမလႊတ္ဘဲ နို့ႏွစ္လုံးကို ဘယ္ျပန္ညာျပန္စို့ျပစ္သည္။ “ အ…..အို….ႁပြတ္…ပလပ္…..ႁပြတ္……ပလပ္…..ႁပြတ္……ႁပြတ္……အိုး…..အိုး ” နို့ႏွစ္လုံး၏ နို့သီးေခါင္းေတြကိုပါ လၽွာျဖင့္ထိုးေမႊ ပြတ္သပ္ေနေလေတာ့ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ မ်က္လုံးေတြ စင္းစင္းက်သြားၿပီး ေမာင္ေက်ာ္၏ မ်က္ႏွာႀကီးကလဲ သူမ၏ ရင္ဘတ္ကို ဖိဖိေနေလေတာ့ ညိဳညိဳ၏လက္တစ္ဖက္က ေနာက္သို့က်ားကန္၍ ေထာက္ထားရသည္။
ညိဳညိဳ မဖြင့္ခ်င္ေတာ့ေသာ သူမ၏မ်က္လုံးကို အားယူ၍ ျဖတ္ကနဲ ဖြင့္ၾကည့္လိုက္သည္။ ေတာ္ေသးသည္။ သူတို့ရွိေနသည္မွာ အိမ္ေရွ႕တံခါးေပါက္တဲ့တဲ့မဟုတ္၍ လမ္းမမွ မျမင္နိုင္ေခ်။ တေျဖးေျဖး ညိဳညိဳအသားေလးေတြ တဆတ္ဆတ္တုန္လာသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္မွ ေမာင္ေက်ာ္က သူမ၏နို့ေတြကို လႊတ္ေပး လိုက္႐ုံမက သူမ၏ခႏၶာကိုယ္ကိုပါ လႊတ္ေပးလိုက္သည္။ ညိဳညိဳ မ်က္လုံးကိုအားယူ၍ ဖြင့္ၾကည့္လိုက္သည္။ “ ဘယ္….. ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ အကိုေက်ာ္ရယ္…… ” အသံက ႏြမ္းလ်ေမာဟိုက္၍ ေနသည္။ “ ဟိုေန႔က နင္နဲ႔ဦးေအးေမာင္ကို ေတြ႕ၿပီးထဲက နင့္ကိုငါလုပ္ခ်င္ေနတာ… ” “ အို… ” ညိဳညိဳမွာ မ်က္စိမ်က္ႏွာပ်က္သြားၿပီး ေခါင္းငုံသြားသည္။ ၿပီးမွ ညိဳညိဳ၏ မ်က္ႏွာေလးက ျပန္၍ေမာ့လာၿပီး………… “ ဒါမ်ား အကိုေက်ာ္ကလဲ….. အိမ္ေရွ႕ႀကီးမွာ……. ” ေျပာလဲေျပာ ျဗဳန္းကနဲထ၍ ထဘီကို စြန္ေတာင္စြဲကာ အိမ္အတြင္းထဲ ေျပးဝင္သြားေတာ့ ေမာင္ေက်ာ္က လဲ ဝုန္းကနဲထကာေနာက္မွ ေျပးလိုက္သြားသည္။
အတြင္းခန္းထဲအေရာက္ ညိဳညိဳကို မွီသြားၿပီး ေနာက္ကေန လွမ္းဖက္လိုက္သည္။ ညိဳညိဳအားလြန္သြားၿပီး လက္ထဲမွ ထဘီကိုလႊတ္ခ်ကာ သူမေရွ႕မွ အိမ္နံရံကို လက္ေထာက္ ၍ အားျပဳလိုက္ရသည္။ ညိဳညိဳမွာ ဝတ္လစ္စလစ္ျဖင့္ ကုန္းေပးလိုက္သည့္ပုံစံျဖစ္သြားသည္။ သူမခါးကို ေနာက္မွဖက္ လၽွက္သားျဖစ္ေနေသာ ေမာင္ေက်ာ္က သူ႔ပုဆိုးကိုခၽြတ္ခ်လိုက္ၿပီး အဆင့္သင့္ေတာင္မတ္ ေနေသာ သူ႔လီးႀကီးကို သူမ၏ေနာက္သို့စူထြက္ေနေသာ ေစာက္ပတ္ႏွုတ္ခမ္းသားႏွစ္ခုၾကားသို့ ေတ့ကာေဆာင့္သြင္းလိုက္သည္။
“ ႁပြတ္…..ပလြတ္…..အား…..အမေလး….ေသပါၿပီ ” ညိဳညိဳ၏ ခါးေလး ကုန္ထ၍လာသည္။ ေမာင္ေက်ာ္ကလီးတဆုံး ဝင္သြားသည္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္ ညိဳညိဳ၏ ခါးေလးကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ကိုင္၍ တလစပ္လိုးေဆာင့္သည္။ “ ႁပြတ္….ႁပြတ္….အား…..အ…နာတယ္….နာတယ္….ႁပြတ္……ႁပြတ္……စြပ္…..စြပ္….အား…..အား ” ဆက္တိုက္ေဆာင့္ေနရင္း ေမာင္ေက်ာ္က သူမ၏ခါးေပၚမွ သူ႔လက္တစ္ဖက္ကို ျဖဳတ္ယူကာ ညိဳညိဳ၏ နို့မ်ားဆီသို့ လွမ္းလိုက္ၿပီး တစ္လုံးၿပီးတစ္လုံး ဆုပ္နယ္ေပးကာ ေဆာင့္သည္။ “ ႁပြတ္…. ႁပြတ္…..စြပ္…..စြပ္….အ….အင့္…..အ……အင့္… ” ခဏအတြင္း ညိဳညိဳနာသည္ဟု မေအာ္ေတာ့ေပ။ ေစာက္ေခါင္းထဲတြင္လည္း စိုရႊဲေစးထန္း၍ လာသည္။ “ ႁပြတ္…. ႁပြတ္…..စြပ္…..စြပ္…အ….အင္း….အင္း……ညိဳညိဳ နာေသးလား….လုပ္….လုပ္….လုပ္မွာလုပ္ အစ္ကိုေက်ာ္….. ” ဟူ၍ သူမ၏ လက္ကေလးတစ္ဖက္က ေနာက္ျပန္လွမ္းကာ ေမာင္ေက်ာ္၏ တင္ပါးေလးကို လွမ္း၍ ပုတ္ရင္း ေျပာလိုက္ေလေတာ့သည္။ ၿပီးပါၿပီ။