ရက်သမားဆိုသိပ်မုန်းတယ်

ရက်သမားဆိုသိပ်မုန်းတယ်

ဤပုံပြင်သည် တောရွာလေးတစ်ရွာအား နောက်ခံထား၍ရေးသားထားခြင်းဖြစ်ပါသည်။ ဤရွာလေး၌နေထိုင်သော..မောင်ဘိုသန်း..သူ၏သရုပ်သည်ကား အသားမဲသည်။ ရုပ်မချော။ တောင့်သည်၊ ဖြောင့်သည်၊ ညာဘက်မျက်နှာ၌ အမာရွတ်ကြီးတစ်ခုရှိသည်။ ဆင်းရဲသည်။ သဘောထားရိုးသားဖြူစင်သည်။

ဟိုဟာလား၊ အင်း..သူရဲ့ကောင်မလေး မဆေး နဲ့တွေ့တဲ့ အခါကြမှ လုံးစေ့ပတ်စေ့ဖေါ်ပြပါမည်။ သူ့ရဲ့ချစ်သူ မဆေး ၏သရုပ်သည်ကား အသားလတ်သည်၊ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်တောင့်သည်၊ရုပ်ချောသည်။ ရွာအနေဖြင့်ချမ်းသာသည်။ စကားပြောသည့်အခါမပြေပြစ်။

ဘိုသန်း အပေါ်၌နွဲ့ဆိုး ဆိုးသည်။ အရမ်းလည်းချစ်သည်။ ဘိုသန်း အရက်သောက်ပြီးဆိုးတဲ့အခါတိုင်း သိပ်မုန်းဘို့ကောင်းတာပဲ..အရက်သမားဆို သိပ်မုန်းတယ်..ဟုညင်သာစွာပြောတတ်သည်။“ကျွန်တော့်မမပုသိမ်သူ.. ချောပုံရင်ရင်ပုံလှပုံတမူ.. အများနဲ့မတူ..အလှဘွဲ့ယူ..စံပယ်ကြည့် ကြည့်ရင်စွဲငြိမယ်တမူ..ခင်မင်စရာလဲကောင်းလှသူ.. ကျွန်တော့်မမ..မမ..ပုသိမ်သူ… ဒန်ဒန်..ဒန်ဒန်..တန် တန့် တန့်တန်…၏ဒန်တန်……၏” အဲဒီသီချင်းကို ဟိုဘက်ယာခင်းထဲမှာ လယ်ထွန်နေတဲ့ ကိုဘိုသန်း သီဆိုနေတာပါ။

မဆေး တို့ယာခင်းနဲ့ကပ်လျှက်မှာ။ ဒီဘက်ယာခင်းရဲ့ မန်ကျည်းပင်ထိပ်မှာ သူ့ရဲ့ချစ်သူ မဆေး က မန်ကျည်းရွက်ခူးနေမှန်းသိလို့ သီချင်းဆိုအားပိုကောင်းနေတာပါ။ဥသြသံ၏ သာယာမူကို မမှီပင်မယ့်၊သူလည်းချစ်စရာ အသံရှင်ပါလား၊ ဟု မဆေး တွေးနေခိုက်…….. “သမီးရေ၊တစ်ခါချက် နှစ်ခါချက် ရရင် တော်ပြီဟေ့” မဆေး အသံထွက်အောင် ရယ်မောသည်။

“အမေက တော်ခိုင်းနေ၊ သည်မှာဖြင့် တစ်ရွက်မှ မခူးရသေးဘူး” အမေလည်းတုန့်ပြန်ရယ်မောကာ “မသိပါဘူးအေ၊အများကြီးခူးလာရင် နွမ်းကုန်ပြီး အလကား ဖြစ်ကုန်မှာစိုးလို့ပါ၊ ဒါဖြင့်လဲ အမေ ဆူးပုတ်ရွက်ကလေးတွေ ရှာလိုက်အုန်းမယ်” ပြောပြော ဆိုဆို ထွက်သွားချိန်တွင် မဆေး လည်းကိုင်းဖျားသို့ရောက်လာလေပြီ။ မြင်ရခဲသော အပေါ်စီးမြင်ကွင်းကို တစ်မျှော်တစ်ခေါ်ကြီး ငေးလိုက်မိသည်။

ဟောဟိုက အဖိုးတို့ယာ၊ ထန်းပင်ပေါက်ကလေးတွေရဲ့ ဟိုဘက်က ကိုဘိုသန်း တို့ယာ။ သိမှတ်ခြင်းသည်ပင် မပြီးစီး။ နင့်ကနဲ့ ခံစားရခြင်းက သိမှတ်မူကို မနာလိုစိတ်ဖြင့် ချေဖျက်လိုက်သည်။ သို့သော် အကြည့်ကို မဆေး မရုပ်သိမ်းနိုင်။ သုံးနှစ်သုံးမိုး တွယ်တာ ငြမ်းထူခဲ့ရသော ချစ်သူ ခင်သူ ကြင်သူ။

မဆေး ကိုအကြောင်းပြုပြီး မောင်လေးကိုပါ အလိုလိုက်သူ။ တစ်နှစ်သော် တင့်တောင့်တင့်တယ် မင်္ဂလာဆောင်နိုင်နိုး၊ နောက်နှစ်သော် ယာသီးယာနှံ အောင်မြင်ဖွံ့ဖြိုးနိုးဖြင့် တွယ်တာနှစ်ရှည်ခဲ့ရသူ။ တစ်ရွာလုံး တစ်နယ်လုံး သာမက၊ သူနှင့် ကိုဘိုသန်း အကြောင်းကို တစ်ဆွေလုံးတစ်မျိုးလုံး သိထားပြီး အကြောင်းတွေဖြစ်သည်။

အမေ အဝေးကိုရောက်သွားပြီဆိုသော အသိဖြင့်.. “ကိုဘိုသန်း..ကျုပ်ဒီမှာတော့” ဟု လှမ်းအသံပြုရင်း အပင်ပေါ်မှဆင်းကာ.. မည်သည့်အရပ်၊ မည်သည့်နေရာ၊ မည်သည့်အချိန်တွင် ခေါ်သည်ဖြစ်စေ၊ နှလုံးသားက ကျက်မှတ်ထားသောအသံ။

ချစ်ရတဲ့ မဆေး ရဲ့အသံ။ တခါတည်း လယ်ထွန်တာတွေရပ်ပြီး ဟိုဘက် ယာခင်းဆီအပြေးအလွှား။ “တော်နှယ်တော်။ ကျုပ်မှာ တော်လာနိုးနိုးနဲ့ စောင့်လိုက်ရတာ။ တော်ကတော့ စိမ်ပြေနပြေ။ အမေ ကဒီဘက်ကို ပြန်မလာတော့ဘူးလို့လဲ ပြောသွားတယ်တော့။

” “ကျုပ်သိပါတယ်တော်၊ အသစ်တွေ့လို့ ကျုပ်ကို မေ့ချင်ပြီမဟုတ်လား။” “ဟောဒီချုံထဲက မြွေစိမ်းမီးခြောက်ကိုက်ပြီး သေပါစေ၊ ဘိုသန်း ချစ်တာ ဟောဒီတစ်မိုးအောက် မှာ ဆေးဆေး တစ်ယောက်တည်းဆိုတာ ယုံပါ။” ဘိုသန်း ဆိုတာ အရက်သောက်မထားလဲ လူရှင်းနေရင် တွက်တီးတွက်တာ ပြောတတ်သူပါ။

မိမိစကားကို သဘောကျပြီး ဟီး ကနဲ့အသံထွက်လာတော့.. “ဘာ ဟီး လဲ သေနာကြီး” ပါးစပ်က သေနာကြီးဆိုငြားလည်း မဆေး မျက်နှာက ပြုံးနေသည်။ မျက်လုံးကလေးတွေ ကြည်နေသည်။ ဘိုသန်း မြတ်နိုးရသော အပြုံး။

“မတွေ့သေးဘူး ဟောက်တာက အရင်ကိုးဟ” ဘိုသန်း ပြုံးပြုံးကြီးပြောပြီး မဆေး အားရင်ခွင်ကျယ်ကြီးထဲ ဆွဲအသွင်း.. တစ်ဆက်တည်းပင် အုန်းကနဲ့ ထုရိုက်သံပေါ်လာကာ မဆေး ရုန်းထွက်သည်။ ရှက်မျက်လုံး ကလေးဝေ့လိုက်သည်။

“သိပ်ရမ်းကားတာပဲ၊အမြင်ကပ်တယ်” “ချစ်တာကိုးဟ” “သေနာကျ” မဆေး ဆဲသည်။ သို့သော် ပြုံးပြီးနောက်နားဆုတ်ကာ ခပ်ခွါခွါထိုင်သည်။ ဘိုသန်း အဖို့ သည်ဆဲသံသည် ပျားရည်ထက်ချိုသည်။

ငွေဆည်းလည်း သံထက်လည်း သာယာသည်။ မဆေး ကိုလဲငေးကြည့်နေရင်း..ရင်ထဲတွင်.. “လှလှချေလား မဆေး ရယ်”… “မမြင်ဘူးတာ ကျနေတာဘဲ၊ မျက်လုံးကု ိ ဒုတ်နဲ့ထိုးု လိုက်ရမလား” သည်တော့မှ ဘိုသန်း အသက်ရှုမိတော့သည်။

“ဘာဖြစ်လို့ သနပ်ခါး လိမ်းလာရတာလဲ” “တော့်မျက်လုံးတွေ ကျွတ်ကျအောင်လို့ တော်ရေ့” ရယ်သံလေးများ ရွှေသစ်ရွက် ပြေးရွေ့သည့်နှယ် လွင်မြူးလျှက် ဘိုသန်း ရင်ထဲပြေးဝင်လာ၏

“ငါ့မျက်စိထဲမှာတော့ နင်သနပ်ခါးမလိမ်းလဲ လှတာပဲဟ၊ ရွှံ့တွေပေနေလဲ လှတာပဲ” “တော်ပါ၊အပြောကြီးက” “ပြီးတော့ နေ့ခင်းကြောင်တောင်ကြီးမှာ သူများတွေမြင်သွားရင် မကောင်းဘူး” “ညကျမှ တွေ့နေကျ အိမ်နောက်ဖေးက ထနောင်းပင်ကြီးအောက်မှာတွေ့မယ်နော်” “အေးပါ၊မိန်းမရဲ့” “သေနာကြီး၊ တင်စီးအုန်း” မဆေး ၏လက်သီးဆုပ်ကလေးသည် ချွေးရွှဲနေသော ရင်အုပ်ပေါ်သို့ အုန်းကနဲ့မကျ၊ ဖုံပေနေသော ဘိုသန်း ၏လက်တွင်း ရောက်သွားသည်။

တခြားအရာကိုသာ မိအောင်မဖမ်းနိုင် ရှိရမည်..မဆေး ကိုဖမ်းရာတွင်ကား ကျင်လည်လှသည်။ မဆေး၏ လက်သီးဆုပ်ကို ဖမ်းမိချိန်တွင် မြေပေါ်သို့ထိုင်ချလိုက်သည်။ ဆောင့်ဆွဲလိုက်သော အရှိန်ကြောင့် မဆေး ပါလာလျှင် ရင်ခွင်တွင်းသို့ သွင်းပြီး ခေါင်းငုံ့ပြီး ဖြစ်တော့သည်။

“တော်ပါတော့ ကိုရယ်၊ ရွာထဲက ငတာ တို့မြင်သွားမှဖြင့် သာသာထိုးထိုးလေး ပါးစပ် မောင်းကြေးနင်းခတ်နေပါအုန်းမယ်တော်” “တော့် နွားတွေလဲ နေပူနေတော့မယ်၊ ညကျမှ တွေ့မယ်နော်” “ဟုတ်သားပဲ ညကျမှ” ဆိုတဲ့အတွေးနဲ့..မဆေး ကိုလွှတ်ပြီး ယာခင်းဘက်ပြန်အသွား.. “ကို..ညကျရင် အရက်တွေ သောက်မလာနဲ့နော်” “ အရက်သမားဆို သိပ်မုန်းတယ် “

“ကဲ..မိုးချုပ်ကြစို့” “အာ…အခုမှ ညနေစောင်းပဲ ရှိသေးတယ်” ချစ်ရတဲ့ မဆေး ကအရက်တွေ သောက်မလာပါနဲ့ဆိုမှ ဘိုသန်း ကိုသတိပေးလိုက်သလိုဖြစ် ပြီး ညနေစောင်းတဲက အရက်တွေသောက်ပြီးရဲဆေးတင်ထားသည်။ ရွာလည်က ကိုကျော်ကြီး ဆီကလဲ မိန်းမကိုင်တွယ်ပုံနည်းတွေ စနစ်တကျလေ့လာထားပြီးသား။

ညပိုင်းမှာ မိမိရဲ့ ကောင်မလေးနဲ့တွေ့ပြီး လိုးဘို့စိတ်ကူးထားရင် ညနေပိုင်းမှာ မဖြစ်မနေ ဂွင်း တစ်ခါတော့ တိုက်သွားဆိုလို့ ပြောင်းဖူးခင်းထဲမှာ တိုက်ထားပြီးသား။

ညနေပိုင်းမှာ ဂွင်း တိုက်ထားရင် ညပိုင်း လိုး လို့ရှိရင်အချိန်ကြာကြာ လိုး နိုင်ပြီးကောင်မလေး ဆွဲသွားရောဆိုလို့ပါ။ လိုး တဲ့အခါမှာလဲ နွားသိုးကြိုးပြတ် အတင်းမလိုးဘို့၊ အေးအေးဆေးဆေးလိုးဘို့၊ နူးဘို့နှပ်ဘို့ ကလဲ သင်ခန်းစာပြည့်စုံပြီးသားဆိုတော့…မိုးချုပ်တာပဲကောင်းပါတယ်။

မိုးချုပ်ခါစ ညီရင်းအကို မသိတသိအချိန်ကတဲက ဘိုသန်း မှာဖြင့်စိတ်ဆောပြီး ပုဆိုးတစ်ကွင်း အပိုယူ၊ လက်နှိပ်ဓာတ်မီး တစ်ခုဖြင့် မဆေး နဲ့ချိန်းထားတဲ့ ထနောင်းပင် အောက်ကိုရောက်နေပါပြီ။ စိတ်ထဲကလဲ အဆင်သင့်ပဲဟေ့ ဆိုပြီးသီချင်းတွေအော်ဆို နေမိတယ်။

“ကိုဘိုသန်း ကျုပ်ကဒီဘက်မှာတော့” “အင်း..ဒီဘက်နားကိုလာခဲ့..အဲဒီဘက်က ထနောင်းကိုင်းခြောက်ဆူးတွေနဲ့” မဆေး လဲအနားရောက်ရော..အဆင်သင့်ခင်းထားတဲ့ ပုဆိုးကွင်းပေါ် ဖက်ပြီးလှဲချကာ ချစ်တယ် ဆေးဆေး ရယ်ပြောပြီး အတင်းကို ဖက်တယ်။

နမ်းလည်းနမ်းတယ်၊ မဆေး မှာ မလူးသာ မလွှန့်သာဖြစ်ပြီး.. “ကဲ လိုက်တာ ကိုကိုရယ်” “ကျုပ် ကဘယ်ကိုမှ ထွက်မပြေးပါဘူးတော့” ဘိုသန်း မှာတော့အရက်ရှိန်ကလေးကလဲပါ။မဆေး ပြောတာတွေဘာတစ်ခုမှ နားမဝင်ဘဲ ထမိန်ကြားထဲ အတင်းလက်နိုက်ကာ မဆေး ရဲ့စောက်ခေါင်းကြားထဲ လက်ညှိုးကိုသွင်းချီ ထုတ်ချီ လုပ်ပေးတဲ့အခါမှာတော့ မဆေး ခင်ဗျာ၏တအင်းအင်းနဲ့ ကိုကိုရယ် အဲဒီလိုကြီး မလုပ်ပါနဲ့ ဆိုပြီး ဘိုသန်း ရဲ့ကျောပြင်ကြီးကို သိုင်းဖက်ထားရင်းနဲ့ အလိုက်သင့် ခါးလေးကော့လိုက်၊ရင်လေးကော့လိုက်နဲ့ဖြစ်နေရှာတယ်။

အဲဒီလိုတင် အားမရသေးတဲ့ ဘိုသန်း ကတော့ ကျန်လက်တစ်ဘက်က မဆေး ရဲ့ချက်နား တဝိုက်ညင်သာစွာ ပွတ်သတ်ပေးကာ၊ တဆင့်တက်ပြီး နို့တွေကို တလှည့်ဆီ ကိုင်တွယ် ပေးပါတယ်။ ခံရသူ မဆေး မှာတော့ ပေါင်နားတဝိုက်လာပြီးထောက်နေတဲ့ ဘိုသန်း ရဲ့လက်တစ်ဆုပ် မကတဲ့ လီးကြီးကို ကိုင်ကာ ဂွင်းတိုက်ပေးတဲ့ အခါမှာတော့ ဆေးဆေး ရယ် ကိုကို မနေနိုင် တော့လို့ လိုး တော့မယ်နော်..

“တော့ သဘောပါ ကိုကိုရယ်” “ကျုပ်လဲ အမေ မနိုးခင် ခံချင်လှပြီတော့” အမေ မနိုးခင် ဆိုတာနဲ့ ဘိုသန်း လည်းညနေက ကိုကျော်ကြီး ပေးထားတဲ့သင်ခန်းစာပါ အဆင့်များကို ကျော်လွန်ပြီး အဆင်သင့်ကားပေးထားတဲ့ မဆေး ရဲ့ပေါင်ကြားကို ဒူးတုတ် ထိုင်ကာ..မဆေး ရဲ့စောက်ပတ်ကျင်းကျင်းလေးထဲကို ဖြေးဖြေးချင်း တဆင့်ပြီးတဆင့်သူ၏ လီးကြီးအား ထိုးထည့်ကာ သွင်းချီထုတ်ချီလုပ်လိုက်..

ခဏနားလိုက်နဲ့ အထွတ်အထိတ်သို့ ရောက်သောအခါ နှစ်ယောက်စလုံးအားကြိုးမာန်တက်၊ အောက်ကသူက ကော့လိုက် အပေါ်ကသူက စောင့်လိုက်..စည်းမှန်ဝါးမှန်နဲ့ လုပ်လိုက်ကြတာ.. “ကိုကို..ကျုပ်ပြီးတော့မယ်တော့”

“ကိုကို လဲပြီးတော့မယ်” “အား..ဟင့်..အား..ဟင့်” “အား..အား..အ ာ း “ ဘိုသန်း မှာအားကုန်စောင့်ပြီး လရည်များအား မဆေး ရဲ့စောက်ပတ်ထဲကို ပန်းထည့်လိုက်တာ စောက်ပတ်တစ်ခုလုံး ပြည့်လျှံပြီး အောက်ကခင်းထားသော ပုဆိုးပေါ်ထိ ရောက်ရှိ စိုရွှဲသွားပါတော့သည်။နှစ်ယောက်စလုံး တစ်ဦးကိုတစ်ဦး လွတ်ထွက်သွားမတတ် ဖက်ထားရင်းနဲ့.. “ကိုကို ဒီနေ့ အရက်တွေသောက်လာတယ်မို့လား” “နဲနဲလေးပါကွယ်” “နောက်ဆိုရင် လုံးဝမသောက်ရဘူးနော်” “အင်းပါမိန်းမရဲ့” “သေနာကြီး ဆင်းတော့” “အမေနိုးလိမ့်မယ်” “ကျုပ်က အရက်သမားဆိုသိပ်မုန်းတယ်တော့” ပြီးး

 

Zawgyi

 

ရက္သမားဆိုသိပ္မုန္းတယ္

ဤပံုျပင္သည္ ေတာရြာေလးတစ္ရြာအား ေနာက္ခံထား၍ေရးသားထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ဤရြာေလး၌ေနထိုင္ေသာ..ေမာင္ဘိုသန္း..သူ၏သရုပ္သည္ကား အသားမဲသည္။ ရုပ္မေခ်ာ။ ေတာင္႕သည္၊ ေျဖာင္႕သည္၊ ညာဘက္မ်က္ႏွာ၌ အမာရြတ္ၾကီးတစ္ခုရွိသည္။ ဆင္းရဲသည္။ သေဘာထားရုိးသားျဖဴစင္သည္။

ဟိုဟာလား၊ အင္း..သူရဲ႕ေကာင္မေလး မေဆး နဲ႕ေတြ႕တဲ႕ အခါၾကမွ လံုးေစ႕ပတ္ေစ႔ေဖၚျပပါမည္။ သူ႕ရဲ႕ခ်စ္သူ မေဆး ၏သရုပ္သည္ကား အသားလတ္သည္၊ကိုယ္လုံးကိုယ္ထည္ေတာင္႕သည္၊ရုပ္ေခ်ာသည္။ ရြာအေနျဖင္႕ခ်မ္းသာသည္။ စကားေျပာသည္႕အခါမေျပျပစ္။

ဘုိသန္း အေပၚ၌ႏြဲ႕ဆိုး ဆိုးသည္။ အရမ္းလည္းခ်စ္သည္။ ဘိုသန္း အရက္ေသာက္ျပီးဆိုးတဲ႕အခါတိုင္း သိပ္မုန္းဘို႕ေကာင္းတာပဲ..အရက္သမားဆို သိပ္မုန္းတယ္..ဟုညင္သာစြာေျပာတတ္သည္။“ကြ်န္ေတာ္႕မမပုသိမ္သူ.. ေခ်ာပံုရင္ရင္ပံုလွပံုတမူ.. အမ်ားနဲ႕မတူ..အလွဘြဲ႕ယူ..စံပယ္ၾကည္႕ ၾကည္႕ရင္စြဲျငိမယ္တမူ..ခင္မင္စရာလဲေကာင္းလွသူ.. ကြ်န္ေတာ္႕မမ..မမ..ပုသိမ္သူ… ဒန္ဒန္..ဒန္ဒန္..တန္ တန္႕ တန္႕တန္…၏ဒန္တန္……၏” အဲဒီသီခ်င္းကို ဟုိဘက္ယာခင္းထဲမွာ လယ္ထြန္ေနတဲ႕ ကိုဘိုသန္း သီဆိုေနတာပါ။

မေဆး တို႕ယာခင္းန႕ဲကပ္လွ်က္မွာ။ ဒီဘက္ယာခင္းရဲ႕ မန္က်ည္းပင္ထိပ္မွာ သူ႕ရဲ႕ခ်စ္သူ မေဆး က မန္က်ည္းရြက္ခူးေနမွန္းသိလို႕ သီခ်င္းဆိုအားပိုေကာင္းေနတာပါ။ဥၾသသံ၏ သာယာမူကုိ မမွီပင္မယ္႕၊သူလည္းခ်စ္စရာ အသံရွင္ပါလား၊ ဟု မေဆး ေတြးေနခိုက္…….. “သမီးေရ၊တစ္ခါခ်က္ ႏွစ္ခါခ်က္ ရရင္ ေတာ္ျပီေဟ႕” မေဆး အသံထြက္ေအာင္ ရယ္ေမာသည္။

“အေမက ေတာ္ခုိင္းေန၊ သည္မွာျဖင္႕ တစ္ရြက္မွ မခူးရေသးဘူး” အေမလည္းတုန္႕ျပန္ရယ္ေမာကာ “မသိပါဘူးေအ၊အမ်ားၾကီးခူးလာရင္ ႏြမ္းကုန္ျပီး အလကား ျဖစ္ကုန္မွာစိုးလို႕ပါ၊ ဒါျဖင္႕လဲ အေမ ဆူးပုတ္ရြက္ကေလးေတြ ရွာလိုက္အုန္းမယ္” ေျပာေျပာ ဆိုဆုိ ထြက္သြားခ်ိန္တြင္ မေဆး လည္းကိုင္းဖ်ားသို႕ေရာက္လာေလျပီ။ ျမင္ရခဲေသာ အေပၚစီးျမင္ကြင္းကို တစ္ေမွ်ာ္တစ္ေခၚၾကီး ေငးလိုက္မိသည္။

ေဟာဟိုက အဖိုးတို႕ယာ၊ ထန္းပင္ေပါက္ကေလးေတြရဲ႕ ဟိုဘက္က ကိုဘိုသန္း တို႕ယာ။ သိမွတ္ျခင္းသည္ပင္ မျပီးစီး။ နင္႕ကနဲ႕ ခံစားရျခင္းက သိမွတ္မူကို မနာလိုစိတ္ျဖင္႕ ေခ်ဖ်က္လိုက္သည္။ သို႕ေသာ္ အၾကည္႕ကို မေဆး မရုပ္သိမ္းႏုိင္။ သံုးႏွစ္သံုးမိုး တြယ္တာ ျငမ္းထူခဲ႕ရေသာ ခ်စ္သူ ခင္သူ ၾကင္သူ။

မေဆး ကိုအေၾကာင္းျပဳျပီး ေမာင္ေလးကိုပါ အလိုိလိုက္သူ။ တစ္ႏွစ္ေသာ္ တင္႕ေတာင္႕တင္႕တယ္ မဂၤလာေဆာင္ႏုိင္ႏုိး၊ ေနာက္ႏွစ္ေသာ္ ယာသီးယာႏွံ ေအာင္ျမင္ဖြံ႕ျဖိဳးႏုိးျဖင္႕ တြယ္တာႏွစ္ရွည္ခဲ႕ရသူ။ တစ္ရြာလံုး တစ္နယ္လံုး သာမက၊ သူႏွင္႕ ကိုဘိုသန္း အေၾကာင္းကို တစ္ေဆြလံုးတစ္မ်ဳိးလုံး သိထားျပီး အေၾကာင္းေတြျဖစ္သည္။

အေမ အေ၀းကိုေရာက္သြားျပီဆိုေသာ အသိျဖင္႕.. “ကိုဘိုသန္း..က်ဳပ္ဒီမွာေတာ႕” ဟု လွမ္းအသံျပဳရင္း အပင္ေပၚမွဆင္းကာ.. မည္သည္႕အရပ္၊ မည္သည္႕ေနရာ၊ မည္သည္႕အခ်ိန္တြင္ ေခၚသည္ျဖစ္ေစ၊ ႏွလံုးသားက က်က္မွတ္ထားေသာအသံ။

ခ်စ္ရတဲ႕ မေဆး ရဲ႕အသံ။ တခါတည္း လယ္ထြန္တာေတြရပ္ျပီး ဟုိဘက္ ယာခင္းဆီအေျပးအလႊား။ “ေတာ္ႏွယ္ေတာ္။ က်ဳပ္မွာ ေတာ္လာႏုိးႏိုးနဲ႕ ေစာင္႕လိုက္ရတာ။ ေတာ္ကေတာ႕ စိမ္ေျပနေျပ။ အေမ ကဒီဘက္ကို ျပန္မလာေတာ႕ဘူးလုိ႕လဲ ေျပာသြားတယ္ေတာ႕။

” “က်ဳပ္သိပါတယ္ေတာ္၊ အသစ္ေတြ႕လို႕ က်ဳပ္ကို ေမ႕ခ်င္ျပီမဟုတ္လား။” “ေဟာဒီခ်ဳံထဲက ေျမြစိမ္းမီးေျခာက္ကိုက္ျပီး ေသပါေစ၊ ဘိုသန္း ခ်စ္တာ ေဟာဒီတစ္မိုးေအာက္ မွာ ေဆးေဆး တစ္ေယာက္တည္းဆိုတာ ယံုပါ။” ဘိုသန္း ဆိုတာ အရက္ေသာက္မထားလဲ လူရွင္းေနရင္ တြက္တီးတြက္တာ ေျပာတတ္သူပါ။

မိမိစကားကို သေဘာက်ျပီး ဟီး ကနဲ႕အသံထြက္လာေတာ႕.. “ဘာ ဟီး လဲ ေသနာၾကီး” ပါးစပ္က ေသနာၾကီးဆိုျငားလည္း မေဆး မ်က္ႏွာက ျပံဳးေနသည္။ မ်က္လံုးကေလးေတြ ၾကည္ေနသည္။ ဘိုသန္း ျမတ္ႏုိးရေသာ အျပံဳး။

“မေတြ႕ေသးဘူး ေဟာက္တာက အရင္ကိုးဟ” ဘိုသန္း ျပံဳးျပံဳးၾကီးေျပာျပီး မေဆး အားရင္ခြင္က်ယ္ၾကီးထဲ ဆြဲအသြင္း.. တစ္ဆက္တည္းပင္ အုန္းကနဲ႕ ထုရုိက္သံေပၚလာကာ မေဆး ရုန္းထြက္သည္။ ရွက္မ်က္လံုး ကေလးေ၀႕လိုက္သည္။

“သိပ္ရမ္းကားတာပဲ၊အျမင္ကပ္တယ္” “ခ်စ္တာကိုးဟ” “ေသနာက်” မေဆး ဆဲသည္။ သို႕ေသာ္ ျပံဳးျပီးေနာက္နားဆုတ္ကာ ခပ္ခြါခြါထိုင္သည္။ ဘိုသန္း အဖို႕ သည္ဆဲသံသည္ ပ်ားရည္ထက္ခ်ဳိသည္။

ေငြဆည္းလည္း သံထက္လည္း သာယာသည္။ မေဆး ကိုလဲေငးၾကည္႕ေနရင္း..ရင္ထဲတြင္.. “လွလွေခ်လား မေဆး ရယ္”… “မျမင္ဘူးတာ က်ေနတာဘဲ၊ မ်က္လုံးကု ိ ဒုတ္နဲ႕ထိုးု လိုက္ရမလား” သည္ေတာ႕မွ ဘိုသန္း အသက္ရွုမိေတာ႕သည္။

“ဘာျဖစ္လို႕ သနပ္ခါး လိမ္းလာရတာလဲ” “ေတာ္႕မ်က္လုံးေတြ ကြ်တ္က်ေအာင္လို႕ ေတာ္ေရ႕” ရယ္သံေလးမ်ား ေရႊသစ္ရြက္ ေျပးေရြ႕သည္႕ႏွယ္ လြင္ျမဴးလွ်က္ ဘိုသန္း ရင္ထဲေျပး၀င္လာ၏

“ငါ႕မ်က္စိထဲမွာေတာ႕ နင္သနပ္ခါးမလိမ္းလဲ လွတာပဲဟ၊ ရႊ႕ံေတြေပေနလဲ လွတာပဲ” “ေတာ္ပါ၊အေျပာၾကီးက” “ျပီးေတာ႕ ေန႕ခင္းေၾကာင္ေတာင္ၾကီးမွာ သူမ်ားေတြျမင္သြားရင္ မေကာင္းဘူး” “ညက်မွ ေတြ႕ေနက် အိမ္ေနာက္ေဖးက ထေနာင္းပင္ၾကီးေအာက္မွာေတြ႕မယ္ေနာ္” “ေအးပါ၊မိန္းမရဲ႕” “ေသနာၾကီး၊ တင္စီးအုန္း” မေဆး ၏လက္သီးဆုပ္ကေလးသည္ ေခြ်းရႊဲေနေသာ ရင္အုပ္ေပၚသို႕ အုန္းကနဲ႕မက်၊ ဖုံေပေနေသာ ဘိုသန္း ၏လက္တြင္း ေရာက္သြားသည္။

တျခားအရာကိုသာ မိေအာင္မဖမ္းႏိုင္ ရွိရမည္..မေဆး ကိုဖမ္းရာတြင္ကား က်င္လည္လွသည္။ မေဆး၏ လက္သီးဆုပ္ကို ဖမ္းမိခ်ိန္တြင္ ေျမေပၚသို႕ထိုင္ခ်လိုက္သည္။ ေဆာင္႔ဆြဲလိုက္ေသာ အရွိန္ေၾကာင္႕ မေဆး ပါလာလွ်င္ ရင္ခြင္တြင္းသို႕ သြင္းျပီး ေခါင္းငုံ႕ျပီး ျဖစ္ေတာ႔သည္။

“ေတာ္ပါေတာ႕ ကိုရယ္၊ ရြာထဲက ငတာ တို႕ျမင္သြားမွျဖင္႕ သာသာထိုးထိုးေလး ပါးစပ္ ေမာင္းေၾကးနင္းခတ္ေနပါအုန္းမယ္ေတာ္” “ေတာ္႕ ႏြားေတြလဲ ေနပူေနေတာ႕မယ္၊ ညက်မွ ေတြ႕မယ္ေနာ္” “ဟုတ္သားပဲ ညက်မွ” ဆိုတဲ႕အေတြးနဲ႕..မေဆး ကိုလႊတ္ျပီး ယာခင္းဘက္ျပန္အသြား.. “ကုိ..ညက်ရင္ အရက္ေတြ ေသာက္မလာနဲ႕ေနာ္” “ အရက္သမားဆို သိပ္မုန္းတယ္ “

“ကဲ..မိုးခ်ဳပ္ၾကစို႕” “အာ…အခုမွ ညေနေစာင္းပဲ ရွိေသးတယ္” ခ်စ္ရတဲ႕ မေဆး ကအရက္ေတြ ေသာက္မလာပါနဲ႕ဆိုမွ ဘိုသန္း ကိုသတိေပးလိုက္သလိုျဖစ္ ျပီး ညေနေစာင္းတဲက အရက္ေတြေသာက္ျပီးရဲေဆးတင္ထားသည္။ ရြာလည္က ကိုေက်ာ္ၾကီး ဆီကလဲ မိန္းမကိုင္တြယ္ပံုနည္းေတြ စနစ္တက်ေလ႕လာထားျပီးသား။

ညပိုင္းမွာ မိမိရဲ႕ ေကာင္မေလးနဲ႕ေတြ႕ျပီး လိုးဘို႕စိတ္ကူးထားရင္ ညေနပိုင္းမွာ မျဖစ္မေန ဂြင္း တစ္ခါေတာ႕ တိုက္သြားဆိုလို႕ ေျပာင္းဖူးခင္းထဲမွာ တိုက္ထားျပီးသား။

ညေနပိုင္းမွာ ဂြင္း တိုက္ထားရင္ ညပိုင္း လိုး လို႕ရွိရင္အခ်ိန္ၾကာၾကာ လိုး ႏုိင္ျပီးေကာင္မေလး ဆဲြသြားေရာဆိုလို႔ပါ။ လိုး တဲ႕အခါမွာလဲ ႏြားသိုးၾကဳိးျပတ္ အတင္းမလိုးဘို႕၊ ေအးေအးေဆးေဆးလိုးဘို႕၊ ႏူးဘို႕ႏွပ္ဘို႕ ကလဲ သင္ခန္းစာျပည္႕စံုျပီးသားဆိုေတာ႕…မိုးခ်ဳပ္တာပဲေကာင္းပါတယ္။

မိုးခ်ဳပ္ခါစ ညီရင္းအကုိ မသိတသိအခ်ိန္ကတဲက ဘိုသန္း မွာျဖင္႕စိတ္ေဆာျပီး ပုဆိုးတစ္ကြင္း အပိုယူ၊ လက္ႏွိပ္ဓာတ္မီး တစ္ခုျဖင္႕ မေဆး နဲ႕ခ်ိန္းထားတဲ႕ ထေနာင္းပင္ ေအာက္ကိုေရာက္ေနပါျပီ။ စိတ္ထဲကလဲ အဆင္သင္႕ပဲေဟ႕ ဆိုျပီးသီခ်င္းေတြေအာ္ဆို ေနမိတယ္။

“ကိုဘိုသန္း က်ဳပ္ကဒီဘက္မွာေတာ႕” “အင္း..ဒီဘက္နားကိုလာခဲ႕..အဲဒီဘက္က ထေနာင္းကုိင္းေျခာက္ဆူးေတြနဲ႕” မေဆး လဲအနားေရာက္ေရာ..အဆင္သင္႕ခင္းထားတဲ႕ ပုဆိုးကြင္းေပၚ ဖက္ျပီးလွဲခ်ကာ ခ်စ္တယ္ ေဆးေဆး ရယ္ေျပာျပီး အတင္းကို ဖက္တယ္။

နမ္းလည္းနမ္းတယ္၊ မေဆး မွာ မလူးသာ မလႊန္႕သာျဖစ္ျပီး.. “ကဲ လိုက္တာ ကိုကိုရယ္” “က်ဳပ္ ကဘယ္ကိုမွ ထြက္မေျပးပါဘူးေတာ႕” ဘိုသန္း မွာေတာ႕အရက္ရွိန္ကေလးကလဲပါ။မေဆး ေျပာတာေတြဘာတစ္ခုမွ နားမ၀င္ဘဲ ထမိန္ၾကားထဲ အတင္းလက္ႏုိက္ကာ မေဆး ရဲ႕ေစာက္ေခါင္းၾကားထဲ လက္ညႇိဳးကိုသြင္းခ်ီ ထုတ္ခ်ီ လုပ္ေပးတဲ႕အခါမွာေတာ႕ မေဆး ခင္ဗ်ာ၏တအင္းအင္းနဲ႕ ကိုကိုရယ္ အဲဒီလိုၾကီး မလုပ္ပါနဲ႕ ဆိုျပီး ဘိုသန္း ရဲ႕ေက်ာျပင္ၾကီးကို သိုင္းဖက္ထားရင္းနဲ႕ အလိုက္သင္႕ ခါးေလးေကာ႕လိုက္၊ရင္ေလးေကာ႕လိုက္နဲ႕ျဖစ္ေနရွာတယ္။

အဲဒီလိုတင္ အားမရေသးတဲ႕ ဘိုသန္း ကေတာ႕ က်န္လက္တစ္ဘက္က မေဆး ရဲ႕ခ်က္နား တ၀ိုက္ညင္သာစြာ ပြတ္သတ္ေပးကာ၊ တဆင္႕တက္ျပီး ႏုိ႕ေတြကို တလွည္႕ဆီ ကိုင္တြယ္ ေပးပါတယ္။ ခံရသူ မေဆး မွာေတာ႕ ေပါင္နားတ၀ုိက္လာျပီးေထာက္ေနတဲ႕ ဘိုသန္း ရဲ႕လက္တစ္ဆုပ္ မကတဲ႕ လီးၾကီးကို ကိုင္ကာ ဂြင္းတိုက္ေပးတဲ႕ အခါမွာေတာ႕ ေဆးေဆး ရယ္ ကိုကို မေနႏိုင္ ေတာ႕လို႕ လိုး ေတာ႕မယ္ေနာ္..

“ေတာ႕ သေဘာပါ ကိုကိုရယ္” “က်ဳပ္လဲ အေမ မႏိုးခင္ ခံခ်င္လွျပီေတာ႕” အေမ မႏိုးခင္ ဆိုတာနဲ႕ ဘိုသန္း လည္းညေနက ကိုေက်ာ္ၾကီး ေပးထားတဲ႕သင္ခန္းစာပါ အဆင္႕မ်ားကို ေက်ာ္လြန္ျပီး အဆင္သင္႕ကားေပးထားတဲ႕ မေဆး ရဲ႕ေပါင္ၾကားကို ဒူးတုတ္ ထိုင္ကာ..မေဆး ရဲ႕ေစာက္ပတ္က်င္းက်င္းေလးထဲကို ေျဖးေျဖးခ်င္း တဆင္႔ျပီးတဆင္႕သူ၏ လီးၾကီးအား ထိုးထည္႕ကာ သြင္းခ်ီထုတ္ခ်ီလုပ္လိုက္..

ခဏနားလိုက္နဲ႕ အထြတ္အထိတ္သို႕ ေရာက္ေသာအခါ ႏွစ္ေယာက္စလံုးအားၾကိဳးမာန္တက္၊ ေအာက္ကသူက ေကာ႕လိုက္ အေပၚကသူက ေစာင္႕လိုက္..စည္းမွန္၀ါးမွန္နဲ႕ လုပ္လိုက္ၾကတာ.. “ကိုကို..က်ဳပ္ျပီးေတာ႕မယ္ေတာ႕”

“ကိုကို လဲျပီးေတာ႕မယ္” “အား..ဟင္႕..အား..ဟင္႕” “အား..အား..အ ာ း “ ဘိုသန္း မွာအားကုန္ေစာင္႕ျပီး လရည္မ်ားအား မေဆး ရဲ႕ေစာက္ပတ္ထဲကို ပန္းထည္႕လိုက္တာ ေစာက္ပတ္တစ္ခုလံုး ျပည္႕လွ်ံျပီး ေအာက္ကခင္းထားေသာ ပုဆိုးေပၚထိ ေရာက္ရွိ စိုရႊဲသြားပါေတာ႕သည္။ႏွစ္ေယာက္စလံုး တစ္ဦးကိုတစ္ဦး လြတ္ထြက္သြားမတတ္ ဖက္ထားရင္းနဲ႕.. “ကိုကို ဒီေန႕ အရက္ေတြေသာက္လာတယ္မို႕လား” “နဲနဲေလးပါကြယ္” “ေနာက္ဆိုရင္ လံုး၀မေသာက္ရဘူးေနာ္” “အင္းပါမိန္းမရဲ႕” “ေသနာၾကီး ဆင္းေတာ႕” “အေမႏုိးလိမ္႕မယ္” “က်ဳပ္က အရက္သမားဆိုသိပ္မုန္းတယ္ေတာ႕” ၿပီးး