မောင်လေးဖြေးဖြေး ကျွန်တော် ဆယ်တန်းတုံးက ကျွန်တော့ကိုဂိုက်လုပ်ပေးတဲ့အစ်မဝမ်းကွဲတစ်ယောက်ရှိတယ်ဗျ၊ အိအိတဲ့ သူ့နာမည်က၊ သူက ကျတော့ထက် နှစ်နှစ်လောက်ကြီးတယ်။ တက္ကသိုလ်မသွားခင် စာကလည်းတော်တော့ ကျွန်တော့အမေက သူ့ကို ဂိုက်လုပ်ပေးဖို့ အကူအညီတောင်းထားတာ။ သူတို့အိမ်ကလည်း ဘေးကပ်ရပ်ပဲဆိုတော့ ညဘက်အထိ စာကူလုပ်ပေးဖို့ အဆင်ပြေတာပေါ့။မအိက တစ်ဦးတည်းသောသမီးပါ။ ကျွန်တော့မှာတော့ ညီမလေးတစ်ယောက်ရှိတယ်။ ကျွန်တော်နဲ့ ၂ နှစ်ကွာပါတယ်။ ဖူးဖူးလို့ပဲ မှတ်ထားဗျာ။လောလာဆည်တော့မအိအကြောင်းအရင်ဆက်ပါမယ်။ အစ်မအိအိက လှတာတော့ သိပ်မလှဘူး ရွက်ကြမ်းရေချို ရုပ်ပဲ၊ ဒါမဲ့ ဘော်ဒီက မိုက်တယ် ခါးသေးသေးနဲ့ ရင်ဘက်ရော တင်သားရော အကိတ်ကြီးမဟုတ်ပေမယ့် လုံးပြီးကျစ်လစ်နေတာပဲ။ ကျွန်တော်ကတော့သူ့ကို မအိလို့ခေါ်တယ်။ သူနဲ့ ကျွန်တော်တို့မောင်နှမနဲ့ ငယ်ငယ်တည်းက အတူတူ ကစားရင်း ကြီးလာတော့ ဟိုးအရင်ကနေ။ ခုအဖြစ်အပျက်မတိုင်ခင်အထိ သူ့အပေါ်မောင်နှမစိတ်ပဲရှိခဲ့ပါတယ် တစ်ဦးတည်းသော သားဆိုတော့ ကိုယ့်မောင်နှမရင်းတွေလိုပဲ…
Month: June 2021
အရသာရှိတယ်ဦးရယ်
အရသာရှိတယ်ဦးရယ် သမီးအမည် ချူ ိချူ ိလတ် ပါ နယ်မှာလုပ်ငန်းအဆင်မပြေတော့ မြို့က အဒေါ် ဖြစ်တဲ့သူက သူ့ဆီ ထမင်းချက် အိမ်ကိစ္စ ဝိုင်းကူလုပ်ပေးဖို့ အမေဆီလာပြီး ထည့်ပေးဘို့ လစာ ကောင်းနဲ့ ပေးပြီး ကောင်းကောင်းမွန်မွန် နေထိုင်ဖို့ တောင်းဆိုပြီး လာတောင်းရမ်တယ် နယ်ကလည်း လုပ်ငန်း အဆင်မပြေတော့ အမေကလဲ သမီးလေး စိတ်ချမ်းသာရင် ထည့်ပေးမယ်လို့ ပြန်ပြောလိုက်တော့ အဒေါ်ကလည်း ချူ ိဆီ လာပြီး ရန်ကုန်ကိုလိုက်ခဲ့ဖို့ ပြောလာတော့တယ် ချူ ိ လဲ မြို့ကြီး ပြကြီးမှာ လိုက်နေရမှာဆိုတော့ အစကတော့ ခက်လန့်လန့်ပေါ့ ဒါပေမဲ့ ရန်ကုန် ဆိုတဲ့ ရုပ်ရှင် မင်းသား မင်းသမီးတွေ ရှိတော့ မြင်ဖူး တွေ့ဖူးချင်နဲ့ လိုက်နေမယ်လို့…
ကျနော့်လက်ဦးဆရာမ
ကျနော့်လက်ဦးဆရာမ ဒီနေ့ ကျမစိတ်တွေ ဘယ်လိုဖြစ်နေတယ်မသိပါဘူး။ ကိုယ့်ကိုကိုယ်လည်း ဒီလိုတွေဖြစ်နေလိ့ု ဒေါသထွက်နေမိတယ်။ ကိုယ့်သားအရွယ် ကိုယ့်တပည့်ကိုမှ စိတ်က ဒီလိုဖြစ်စရာလား၊ ကောင်လေးကြည့်ရတာသူ့ဆရာမဖြစ်နေတာတွေ ဘာမှသိပုံမရဘူး။ အပစ်ကင်းတဲ့ ကလေးမျက်နှာလေးနဲ့ ကျမမှာသာ လူကြီးတန်မဲ့ မကြံအပ်မစီရာတွေဖြစ်နေတာ၊ ကိုယ့်ကိုကိုယ် စိတ်ဆိုးဆိုးနဲ့ သူ့ကိုဖိဆူနေတော့ သူ့ခမျာ မျက်လုံးလေးပေကလတ် ပေကလတ်နဲ့ ကျမကိုပြူးကြည့်နေရှာပါတယ်။ “ကဲ ငဇော်၊ ငါ့ကိုပြူးကြည့်မနေနဲ့ ပြန်တော့ နောက်နေ့မှဘဲ စာဆက်သင်တော့မယ်” အဲ့လိုပြောလိုက်တော့ သူ့ခမျာ စာအုပ်တွေသိမ်းပြီး ထပြန်သွားလေရဲ့၊ ဒီနေ့အဖြစ်အပျက်ကို ပြန်စရရင် ဟိုး အစကနေပြောမှဖြစ်ပါလိမ့် မယ်။ ကျမနာမည်က ဒေါ်ဝေဝေမာပါ၊အထက်တန်းပြဆရာမပါ။ နေတာကကျောင်းနဲ့ သိပ်မနီးမဝေးမှာပါ။ ကျမရဲ့ အမျိုးသားက ကိုမျိုးမြင့်ဖြစ်ပါတယ်။ သူကအခွန်ရုံးက ဦးစီးအရာရှိဖြစ်ပါတယ်။ သားသမီးက သုံး ယောက်ရှိပါတယ်။ သားအကြီးဆုံးက ရှစ် တန်း…
မနူးမနပ်မလေး
မနူးမနပ်မလေး ရန်ကုန်မြို့၌ ခုနစ်ထွေ တီးဟောက်စ် ဆိုလျင် သားသားနားနားနှင့် အကောင်းဆုံးဆိုင်ဟု လူသိများသည်..။ ပိုင်ရှင်မှာ ဦးမြမောင် နှင့် ဒေါ်သန်း တို့ဖြစ်ပြီး သမီး ချိုမာဆိုသော အပျိုမလေး သာရှိသည်..။ ကလေးစိတ်မကုန်သေးသော အပျိုမလေး မြီးကောင်ပေါက်မလေး အရွယ်ပင်…။ မောင်မောင်မှာ ပွင့်ဆိုတဲ့ အစ်မတစ်ယောက်ရဲ့ ဆက်သွယ်ပေးမှုကြောင့် ထိုဆိုင်တွင် ကတ်ရှာ ဟုခေါ်သော ငွေသိမ်းကောင်တာ ထိုင်ရသော အလုပ်ကို ရရှိသည်..။ ဆိုင်အိပ်ဆိုင်စား နှင့် မပူမပင် နေရ၏..။ မောင်မောင်က အပြောအဆို မွန်ရည် ပြေပြစ်မှု ၊ အနေအထိုင် သိမ်မွေ့နူးညံ့မှု ၊ သစ္စာရှိမှု တို့ကြောင့် သူ့အလုပ်ရှင်က ချစ်ခင်သနားကြသည်..။ မိသားစုပမာ ပျော်ရွှင်စွာ နေထိုင်ကြသည်..။ ချိုမာလေးမှာလည်း တစ်ကောင်ကြွက်မို့ မောင်မောင်အား အစ်ကိုရင်းတစ်ယောက်ပမာ…
အကိတ်အန်တီမမ
အကိတ်အန်တီမမ ဖင်စီခံရောက်လုရောက်ခင် သောက်လက်စ စီးကရက်တိုကို ပစ်ချလိုက်ပြီး ရှေ့မှာရှိတဲ့ ဆေးလိပ်ပွဲထဲမှာ လက်ကျန်ရှိနေတဲ့ ရူဘီ တစ်လိပ်ကို ဆက်လက်မီးညှိလိုက်တယ် ” ရွှတ် ရွှတ် ညီလေးပိုက်ဆံရှင်းရအောင် ” လို့ခေါ်ပြီး ပိုက်ဆံထုတ်ရှင်းလိုက်တယ်။ “ဘယ်လောက်ကျလည်း ညီ ” “လက်ဖက်ရည်တစ်ခွက် ဆေးလိပ်သုံးပွဲ ဆိုတော့ ကိုးရာပါ အစ်ကို ” သူပြောမှ ကိုယ့်စာပွဲပေါ်က ဆေးလိပ်ပွဲတွေကို ကြည့်မိတယ်။ ဟုတ်တယ်လေ ကိုယ်မှာပြီး ကိုယ်မေ့နေတာ စိတ်နဲ့လူလည်း မကပ်တော့ဘူး။ ကျွန်တော်က စိတ်တအားညစ်ရင် ဆေးလိပ်ကို အဲ့လိုတစ်ထိုင်တည်းနဲ့ ကိုးလိပ် ဆယ်လိပ်သောက်တဲ့အကျင့်က ဖြစ်နေတာ။ စိတ်ညစ်မယ်ဆိုလည်း ညစ်စရာပါ။ ကိုယ့်ကို အမေလိုတစ်မျိုး အစ်မလိုတစ်ဖုံချစ်တဲ့ အန်တီမိုး ဆိုတဲ့ အိမ်နီးချင်း အန်တီကို ပစ်မှာစော်ကားမိတဲ့ အဖြစ်ပါဗျာ။ ပစ်မှားမယ်ဆိုလည်း…
ကြုံခဲတဲ့ညတည
ကြုံခဲတဲ့ညတည ကျွန်တော် အိမ်မက်ထဲမှာ နတ်သမီးလေး တစ်ပါး ကျွန်တော်ငပဲကိုလာကိုင်ပြီး စုပ်ပေးနေတယ် ပြီးတော့ ညှစ်လိုက်သလိုခံစားမိတော့ အိမ်မက်ကလန့်နိုးလာတယ် အပြင်မှာလဲ တစ်ယောက်ယောက်လာကိုင်နေ သလိုခံစားမိတော့ မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်တဲ့အချိန်မှာ ငါဘယ်ရောက်နေတာလဲ အော် မှတ်မိပြီ ငါသူငယ်ချင်း အိမ်မှာ စာလာကျက်တာဘဲ ဒါဆို “ဟာ…အမ” “မောင်လေး နိုးပြီလား ရှူးတိုးတိုး” သူပြောမှ ဘေးမှာ အိပ်နေတဲ့ကောင်ကြည့်လိုက်တော့ ကျွန်တော်သူငယ်ချင်း အိပ်နေတာသိုးနေတာဘဲ ပုဆိုးကလဲ ခေါင်းမှာ စွတ်လို့ “ လာလာ မောင်လေး မ အခန်းလိုက်ခဲ့” ကျွန်တော် တွေဝေသွားတယ် အောက်က ကောင်ကလဲ ထောင်လို့ စိတ်ကလဲပါနေပြီ ခေါ်နေတာလဲ ကျွန်တော်သူငယ်ချင်းရဲ့ အမ စိတ်ကို ဒွန်တွဲနေတဲ့အချိန် မမ ရဲ့လက်ကလဲ ဂွင်းတိုက်ပေးနေတော့ လူပျိုရိုင်းလေး ကျွန်တော် ဘယ်လိုမှ…
ကြုံတွေ့ချင်နေမိသည်
ကြုံတွေ့ချင်နေမိသည် အဲဒီနေ့ကတော့ လူမရှိတဲ့ ရောင်းမဲ့ အိမ်ကြီးထဲမှာ သူနဲ့ နမ်းဖြစ်ကြ သည် ..။ သူ့ပေါင်ကြားက မာနေတဲ့ လိင်တန် ကို ဘောင်းဘီအပေါ်ကနေ စန္ဒီ ပွတ်သပ်မိ သည် ..။ နှုတ်ခမ်းချင်း နမ်းစုတ် လျာချင်းပွတ်လှိမ့် နေချိန် သူကလဲ စန္ဒီရဲ့ တင်သားစိုင်တွေကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် ဘဲ ဆုတ်ကိုင် သည် ..။ စန္ဒီ အဲဒီနေ့က သူ မလာခင် ပင်တီ ကို ချွတ်ထားခဲ့ သည် ..။ အိုး ..ဒါတွေ ပြန်မြင်ယောင်စဉ်းစားတော့ စန္ဒီရဲ့ သွေးတွေ ဆူဝေလာ သည် ..။ ကိုဌေး ကို မြင်ယောင်လာ သည် ..။ သူ စန္ဒီရဲ့ စောက်ဖုတ်ကို…
အလိုက်သိတဲ့ခယ်မလေး
အလိုက်သိတဲ့ခယ်မလေး မင်းဇော် တစ်ယောက် အလုပ်တာဝန် ပြီးပီ မို့ အိမ်ကို ပြန်လာခဲ့တယ်….. လေးရက်လုံးလုံး မိမိ အထက်လူကြီး နဲ့ ခရီးစဉ် တလျောက် ပါသွားခဲ့တာ အခု မနက်ပိုင်း ပြန်ရောက်ခဲ့တာ မို့ နေ့လည်ပိုင်း ရုံးပြန်မတက်ချင်တော့ ။ မိမိ အထက်လူကြီးမှလည်း ပြန်နားပါတော့ ဆိုတာနဲ့ အိမ်ကို တန်းပြန်လာခဲ့တယ် ။ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ အိမ်ရှေ့ တခါး ပိတ်ထားတာ နဲ့ တခါးခေါက်လိုက်ပီး စောင့်နေလိုက်တာ ခနနေတော့ မင်းဇော် ရဲ့ခယ်မ ဝါဝါ တစ်ယောက် တံခါးလာဖွင့်ပေးတယ် ။ အိမ်မှာက မင်းဇော်ရယ် မိန်းမ ဝေမာလှိုင်ရယ် ခယ်မလေး ဝါဝါဦး ရယ် သုံးယောက် နေကြတယ် ။ မင်းဇော်မိန်းမ ဝေမာလှိုင်က…
စတုတ္ထမြောက်ဇနီး
စတုတ္ထမြောက်ဇနီး ဒီတစ်ခေါက်ခြံထဲကိုလာတာဦးစိုင်းမောင်တစ်ယောက်ထဲဖြစ်လို့နန်းခမ်းနွယ်အံ့အောနေသည်။ခါတိုင်းတောင်ကြီးကနေဟဲဟိုးကော်ဖီခြံကိုလာတိုင်းစော်တစ်ပွေအမြဲတန်းပါလာတတ်လို့နန်းခမ်းနွယ်ကချက်ပြုတ်ပေးပြီးတာနဲ့အိမ်ပြန်ပြီးရှောင်နေရသည်။ ဦးစိုင်းမောင်ကနန်းခမ်းနွယ်ကိုဝက်လက်ပေါင်းစားချင်တယ်ဆိုလို့မီးဖိုထဲမှာအလုပ်ရှုပ်နေတုန်းဦးစိုင်းမောင်ဝင်လာလို့”ဟဲဟဲ……..ဒီတစ်ခေါက်……..အန်ကယ်လာတာ……..ထူးဆန်းနေပါလား”လို့ပြောလိုက်သည်။ဦးစိုင်းမောင်က”ဘာကိုထူးစမ်းတာလဲ”လို့ပြန်မေးလို့ရှမ်းသံဝဲဝဲလေးနဲ့”စော်မပါတော့တာလေ” လို့ပြောအပြီးမှာဦးစိုင်းမောင်က”ဒီမှာရှိနေတာဘဲ”လို့နန်းခမ်းနွယ်ကိုလက်ညှိုးထိုး ပြသည်။နန်းခမ်းနွယ်ရင်တွေတုန်ပြီးမျက်လုံးတွေပြာသွားသည်။နန်းခမ်းနွယ်ကသူရဲ့အလုပ်သမားဖြစ်သည့်အပြင်တစ်ခုလပ်ဖြစ်တာကိုသူသိရက်နဲ့နန်းခမ်းနွယ်ကိုသူကမယားလိုနေမယ်ပြောတာဖြစ်လို့အံ့အောပြီးရင်တုန်သွားတာဖြစ်လေသည်။ ဟာ….အန်ကယ်ကလည်း…..နန်းခမ်းနွယ်ကအလုပ်သမားပါလို့ ညှိုးငယ်စွာပြောလိုက်သည်။ဦးစိုင်းမောင်ကတကယ့်ကိုချမ်းသာပြီးအလုပ်သမားတွေကိုလည်းပြည့်စုံအောင်ထားသူဖြစ်သည်။သူ့ဖာသူမိန်းမပွေပေမဲ့လူတန်စားမခွဲခြားလို့နန်းခမ်းနွယ်အပါအဝင်အလုပ်သမားအားလုံးကလေးစားပြီးချစ်ကြသည်။ဒီကော်ဖီခြံကလည်းသူမလုပ်ရင်ဖြစ်ရဲ့သားနဲ့အလုပ်သမားတွေအလုပ်လက်မဲ့မဖြစ်အောင်သူလုပ်နေတယ်ဆိုတာလည်းအားလုံးသိသည်။သူ့အကျိုးကိုရှေ့မထားဘဲသူအပန်းဖြေရန်အတွက်သာရည်စူးပြီးဘန်ဂလိုလေးတစ်လုံးဆောက်ကာတပါတ်တစ်ညအိပ်လောက်လာအပန်းဖြေခြင်းဖြစ်သည်။ ဦးစိုင်းမောင်ကနန်းခမ်းနွယ်ကိုဖက်ထားပြီး”နန်းခမ်းနွယ်ကချောတယ်……..စေတနာလည်းကောင်းတယ်……..ဒါကြောင့်နောက်လာတိုင်းစော်ခေါ်မလာဘဲ……..နန်းခမ်းနွယ်နဲ့နေမယ်”လို့ပြောပြီးနန်းခမ်းနွယ်နှုတ်နန်းခမ်းနွယ်ကိုနမ်းလိုက်သည်။ နန်းခမ်းနွယ်အတွက်လုံးဝမထင်ထားတာမို့ထပ်အံ့အောနေရပြန်တော့သည်။”အန်ကယ်ရယ်……..ဟင်းချက်အုံးမယ်လေ”ဆိုတော့ဦးစိုင်းမောင်အားမလိုအားမရဖြစ်သွားပြီးလွှတ်လိုက်သည်။ နန်းခမ်းနွယ်ကအိမ်ထောင်ကွဲပြီးကတည်းကဦးစိုင်းမောင်ကော်ဖီခြံမှာဝင်လုပ်ခဲ့တာနှစ်နှစ်ကျော်ပြီ။ခြံထဲမှာအလုပ်သမားတွေနေဘို့တန်းလျားဆောက်ပေးထားလို့လည်းအတော်အဆင်ပြေသည်။လစာတစ်သိန်းဆိုပေမဲ့ ဆန်ဆီဆားကိုအခမဲ့ထောက်ပံ့လို့စားဝတ်နေရေးပူစရာမလို။နန်းခမ်းနွယ်လိုတစ်ဦးတည်းနေတဲ့ဘဝကသာသာယာယာဖြစ်သည်။ နန်းခမ်းနွယ်ကတစ်ခုလပ်ဆိုပေမဲ့ကိုယ်လုံးကအတော်တောင့်သည်။အလုပ်ကြမ်းလုပ်နေလို့ဖြူတဲ့အသားကနေလောင်ထားပေမဲ့အတော်ကြည့်ကောင်းသည်။အသက်ကလည်းသုံးဆယ်ဝန်းကျင်မို့ငယ်ဂုဏ်ကမပျောက်သေး။ဦးစိုင်းမောင်တွေးနေရင်းနန်းခမ်းနွယ်ကိုစားမယ်လို့တွေးမိသည်။ ဒါကြောင့်ဒီ အပတ်ဂေါက်ကွင်းကစော်တွေကိုခေါ်မလာဘဲတစ်ဦးတည်းလာခဲ့တာဖြစ်သည်။ ဟင်းချက်နေတဲ့နန်းခမ်းနွယ်ကိုနောက်ကနေကြည့်ရင်းဦးစိုင်းမောင်စိတ်ပိုကြွပြီးလီးကတောင်လာသည်။”နန်းခမ်းနွယ်မကျက်သေးဘူးလားကွာ”လို့မေးတော့ “ဟယ်ကလေးကျနေတာဘဲကွယ်”လို့နန်းခမ်းနွယ်ကပြောသည်။ဦးစိုင်းမောင်က”နန်းခမ်းနွယ်နဲ့ဆို……..ကလေးလေးလိုဘဲပေါ့”လို့သူဌေးကြီးကြွေနေရှာပြီ။နန်းခမ်းနွယ်ကတခစ်ခစ်ရီပြီး”ပြီးမှခိျိုချို တိုက်မယ်နော်”လို့လှည့်ပြောသည်။ နန်းခမ်းနွယ်မီးဖိုထဲကနေထမင်းစားစားပွဲပေါ်ဟင်းတွေတင်ပြီးအုပ်ဆောင်နဲ့အုပ်သည်။ပြီး”အန်ကယ်……..နန်းခမ်းနွယ်ရေပြန်ချိုးအုံမယ်”လို့ပြောသည်။ဦးစိုင်းလူက”ချိုးမနေပါနဲ့ကွာ”ဆိုကလေးလိုထပ်ပူဆာပြန်သည်။နန်းခမ်းနွယ်က”ချွေး တွေနဲ့ကွာ….ရွံစရာကြီး”လို့ပြောပြီးဆင်းပြေးသွားသည်။ဦးစိုင်လုလည်းရေချိုးလိုက်သည်။နန်းခမ်းနွယ်ပြန်ရောက်ပြီးထမင်းဝိုင်းပြင်နေတုန်း။ ဦးစိုင်းမောင်ကနန်းခမ်းနွယ်ကိုဖက်ပြီးနှုတ်နန်းခမ်းနွယ်ကိုနမ်းရင်းတစ်ကိုယ်လုံးပွတ်သပ်လေသည်။နန်းခမ်းနွယ်က”ထမင်းစားပါအုံး”ပြောတော့”ချစ်ချင်ပြီနန်းခမ်းနွယ်ရယ်”ဆိုထမီကိုအတင်းဆွဲချွတ်သည်။”အိုကွာ”ဆိုဘဲပြောရသေးသည်ဦးစိုင်းမောင်လက်ကစောက်ပတ်ကြီးထဲမွှေနှောက်နေလေပြီ။နန်းခမ်းနွယ်စောက်ဖုတ်ကအရည်တွေစမ်းမိတော့ဦးစိုင်းမောင်ကလည်းနန်းခမ်းနွယ်စိတ်ပါနေတယ်ဆိုတာကိုသိသွားသည်။နန်းခမ်းနွယ်ရဲ့ခြေတဖက်ကိုဦးစိုင်းမောင်ကဆွဲမပြီးထိုင်ခုံပေါ်တင်ကာ ဘာဂျာကိုင်ဘို့လုပ်သည်။နန်းခမ်းနွယ်က”အန်ကယ်……..နန်းခမ်းနွယ်ကသူများလိုးပြီးသားနော်”လို့ပြောပေမဲ့မရ။စောင့်ကြောင့်ထိုင်ပြီးလျာကြီးကနန်းခမ်းနွယ်စောက်ဖုတ်ပေါ်ထိလာသည်။”ရွီှးကိုကြီးရယ်……..ရွံစရာကြီးကိုကွာ”ဆိုနန်းခမ်းနွယ်ကော့ပေးလိုက်သည်။ဦးစိုင်းမောင်နှုတ်နန်းခမ်းနွယ်မွှေးတွေကလည်းတစ်ချက်ချက် စောက်ဖုတ်ကိုပွတ်မိထိုးမိနေလို့နန်းခမ်းနွယ်တအားကောင်းနေသည်။ နန်းခမ်းနွယ်ငုံ့ကြ ည့်ပြီးဖီးလ်ယူလိုက်သည် ကာမဆန္ဒဆိုတာအလုပ်ရှင်နဲ့အလုပ်သမားဆိုတဲ့ဂုဏ်ပုဒ်တောင်မရှိပါလားလို့နန်းခမ်းနွယ်တွေးမိလိုက်သည်။”ဝူး……..ကိုကြီး နန်းခမ်းနွယ်အရမ်းယားတယ်ဝေ့……..ဖြေးဖြေးယက်ပါကွာ”လို့စောက်စိကကြင်ကနဲဖြစ်သွားလို့နန်းခမ်းနွယ်ပြောလိုက်ရသည်။”ဝို့……..တော်ပြီလေကွာ……..နန်းခမ်းနွယ်မလိုးရသေးဘဲ……..တစ်ခါပြီးပြီ”ဆိုတော့မှဦးစိုင်းမောင်ရပ်ပြီးနန်းခမ်းနွယ်ကိုတင်းတင်းကြပ်ြက်ပ်ဖက်ထားသည်။ပြီး”နန်းခမ်းနွယ်ကတအားသန့်တယ်”လို့ပြောသည်။နန်းခမ်းနွယ်လည်းဦးစိုင်းမောင်ပုဆိုးကိုချွတ်ချလိုက်သည်။ဘွားကနဲလီး ကြီးကပေါ်လာသည်။လုံးပတ်ကလည်းခပ်တုတ်တုတ်အရှည်ကလည်းခုနှစ်ပေခွဲလောက်ရှိသည်။”ဝေး……..အကြီးကြီးဘဲ……..ဒါကြောင့်တောင် ကြီးကကောင်မတွေ……..ပြန်တဲ့နေ့တိုင်း……..မျက်တွင်းကျတာကို”ဆိုပြော ပြီးလီးတစ်ချောင်းလုံးလျာနဲ့တစ်ချက်ပင့်ယက်ပြီးနှုတ်နန်းခမ်းနွယ်နဲ့ဆောင့်ပေးလိုက်သည်။ ဦးစိုင်းမောင်ခါးကော့လာပြီး”နန်းခမ်းနွယ်ရယ်အရမ်းကောင်းတာဘဲ” လို့နန်းခမ်းနွယ်ကိုချီးကြူးနေတော့သည်။ နန်းခမ်းနွယ်ကအပျိုစဖြစ်ကတည်းကယောကျာ်းလီးကိုစိတ်ဝင်စားသူဖြစ်သည်။အဲ့ဒီကတည်းအိမ်မှာလူလစ်တိုင်းအစ်ကိုအခန်းထဲထဲကအောအခွေကိုခိုးခိုးကြည့်တတ်သည်။တခါတလေလည်းအပြာစာအုပ်တွေ့ရင်ခိုးဖတ်တတ်သည်။အောကားထဲကလီးစုပ်တာကိုမှတ်သားထားပြီးစိတ်ပါလို့လက်နဲ့အာသာဖြေတိုင်းငှက်ပျောသီးကိုအခွံခွါကာလီးလို့သဘောထားစုပ်ကြည့်တတ်သည်။ဒါ့ကြောင့်လီးစုပ်တာကျွမ်းကျင်ခြင်းဖြစ်သည်။နောက်သူကျွမ်းကျင်တာတွေလည်းဆက်လာအုံးမည်ဖြစ်သည်။ “နန်းခမ်းနွယ်တော်ပြီ……..တော်ကြာတို့……..မလိုးရဘဲပြီးသွားလိမ့်မယ်”လို့ဦးစိုင်းမောင် ပြောယူရတော့သည်။”ကဲ……..ကိုကြီးက……..နန်းခမ်းနွယ်ပြောသလို……..နေရမယ်”ဆိုတော့သူဌေးကြီးခမျာကလေးလေးလိုခေါင်းငြိမ့်ပြရသည်။ ပြီးနန်းခမ်းနွယ်က”ထိုင်ခုံပေါ်မှာလျောချထိုင်……..ဟုတ်တယ်အဲ့လို……..နန်းခမ်းနွယ်ကကိုကြီးမပင်ပမ်းအောင်အပေါ်ကလိုးပေးမယ်”ဆိုကျောပေးခွလိုက်သည်။ဒူးနှစ်ချောင်းကွေးကာစာက်ပတ်အဝမှာလီးတေ့ပြီးဖင်ကိုဝိုက်လို့ဖြေးဖြေးချင်းအသွင်းအထုတ်လုပ်တော့သည်။”အီး……..အို့ဟိုး……..တော်လိုက်တဲ့နန်းခမ်းနွယ်”ဆိုအပေးကောင်းလွန်းလို့ဦးနန်းခမ်းနွယ်လူထပ်ချီးကျူးရပြန်သည်။”ဘွပ်ဘွပ်……..ဘွပ်ဘွပ်”နဲ့ဆောင့်ချက်ကမြန်လာသည်။”ကိုကြီးရယ်……..ကောင်းရဲ့လား” ဆိုတော့”အရမ်းကောင်းတာဘဲနန်းခမ်းနွယ်ရယ်”ဆိုတကဲ့ဖီးလ်သံနဲ့ဦးစိုင်းမောင် ုပြောလိုက်သည်။”အို….အို…..နန်းခမ်းနွယ်ပြီးနေပြီ….အအ……..အီး”နန်းခမ်းနွယ်လီးတစ်ချောင်းလုံးသွင်းပြီးငြိမ်ကျသွားသည်။ပြီး”ကိုကြီးနောက်ကဆောင့်တော့”ဆို ဦးစိုင်းမောင်ကိုလက်နောက်ပြန်ဆွဲပြီးလီးကျွတ်မသွားစေဘဲလေးဘက်ကုန်ပေးလိုက်သည်။ ဒီတစ်ခါဦးစိုင်းမောင်အလှည့်မို့ဦးစိုင်းမောင်ဆောင့်တော့သည်။ဆောင့်လို့လီးတဆုံးဝင်တိုင်းနန်းခမ်းနွယ်ကဖင်ကိုမြန်မြန်ခါပေးနေပြန်သည်။အပေးကောင်းတဲ့နန်းခမ်းနွယ်ကြောင့်ဦးစိုင်းမောင်အရမ်းခိုက်သွားတော့သည်။”အီး……..ကိုကြီးရယ်…..လိုးပါ……နန်းခမ်းနွယ်တအားကောင်းတယ်……..ကိုကြီးရယ်……..ကိုကြီးရဲ့လီးကြီးကို……..နန်းခမ်းနွယ်တအားဆွဲသွားပြီကွာ……လိုးလိုး……ကိုကြီးလိုး”နဲ့နန်းခမ်းနွယ်ရဲ့ညီးပြောပြောသံနဲ့လှုပ်ရှားဟန်ကြောင့်ဦးစိုင်းမောင်”အို့ဟို……အီးဟီး”ဆိုအော်ကာနန်းခမ်းနွယ်စောက်ပတ်ထဲလီးရည်တွေပန်းထုတ်လိုက်တော့သည်။ပြီးအပေါ်ကနေနန်းခမ်းနွယ်ကိုဖက်ကာဝက်မှေးမှေးရင်းဟောဟဲဟောဟဲနဲ့မောနေသည်။သူ့ခမျာပိုက်ဆံချမ်းသာလို့ဆေးကောင်းမှီဝဲပြီးလီးတောင်ရပေမဲ့အသက်အရွယ်အရအမောဖေါက်နေပါလားလို့နန်းခမ်းနွယ်တွေးလိုက်သည်။ ထမင်းစားပြီးနန်းခမ်းနွယ်က။ နန်းခမ်းနွယ်ခနပြန်မယ်……တော်ကြာကျန်တဲ့…..အလုပ်သမားတွေ…..ရိပ်မိကုန်မှာစိုးလို့…..ဆိုတော့နေ့ခင်းစားဘို့ရှမ်းခေါက်ဆွဲတစ်ပွဲ ဝယ်ခဲ့ဆိုငွေနှစ်သိန်းခွဲထုတ်ပေးသည်။”ဟာ……..တစ်ပွဲမှသုံးရာပါ……..အများကြီးမလိုဘူးလေ”ဆိုတော့”နန်းခမ်းနွယ်အတွက်မုန့်ဘိုးလေ”လို့ပြောသည်။ ပြီး”နန်းခမ်းနွယ်ကတို့မယားလေ….မယားဆိုတော့မယား……..စာရိတ်ပေးရမပေါ့”လို့ဆက်ပြောသည်။နန်းခမ်းနွယ်ကစိတ်ထဲကနေတော်သေးတာပေါ့မယားစာရိတ်ဆိုလို့လို့တွေးမိလိုက်သည်။ နေ့လည်နန်းခမ်းနွယ်ပြန်ရောက်တော့အလုပ်သမားခေါင်းနဲ့ဦးစိုင်းမောင်ခြံအ ကြောင်းစကားပြောနေကြသည်။နန်းခမ်းနွယ်လည်းရှမ်းခေါက်ဆွဲနဲ့တို့ဟူး ကြော်ကိုဧည့်ခန်းစားပွဲသွားချပေးလိုက်သည်။ပြီးမီးဖိုတည်ကာကော်ဖီ ဖျော်ဘို့ရေနွေးသယ်ရင်းထိုင်နေသည်။ဦးစိုင်းမောင်မီးဖိုထဲဝင်လာတော့မှအလုပ်သမားခေါင်းပြန်သွားတာကိုသိရသည်။ နန်းခမ်းနွယ်ကထပြီးဦးစိုင်လုကိုဖက်ကာလီးကိုစမ်းကြည့်တော့ပျော့ခွေနေသည်။ပြီး”လိုးပေးအုံးမှာလား”လို့ယောကျာ်းတွေကြိုက်တဲ့အသုံးအနှုံးကိုပြောလိုက်သည်။ဦးစိုင်းမောင်ပြုံးပြီးခေါင်းငြိမ့်ပြကာအိမ်သာထဲဝင်သွားသည်။ကော်ဖီဖျောပြီးသွားချပေးတော့ဦးစိုင်းမောင်ကဘေးခေါ်ထိုင်ခိုင်ပြီးလီးပျော့ကြီးကိုပုလွေကိုင်ခိုင်းသည်။နန်းခမ်းနွယ်ကလီးပျော့ကြီးကိုနှုတ်နန်းခမ်းနွယ်သားနဲ့အရင်းကနေအဖျားထိကိုက်ပေးလိုက်သည်။”နန်းခမ်းနွယ်ကလီးစုပ်တာ……အရမ်းကျွမ်းတယ်နော်”ပြောတော့နန်းခမ်းနွယ်ပြန်ထိုင်လိုက်သည်။ပြီး”ကိုကြီး…….နန်းခမ်းနွယ်ကိုအထင်သေးသွားတာလား……နန်းခမ်းနွယ်က…..ကိုကြီးကောင်းမယ်ထင်တဲ့ဟာမျိုး……လုပ်ပေးကြည့်တာ…..နန်းခမ်းနွယ်အိမ်ထောင်ကျခဲ့ပေမဲ့…..လီးမစုပါဖူးဘူး”လို့သူ ကျေနပ်အောင်ချွေးသိမ့်လိုက်သည်။ဦးစိုင်းမောင်ကပြာပြာသလဲနဲ့”အဲ့လိုအဓိပ္ပာယ်မဟုတ်ဘူးနန်းခမ်းနွယ်”ဆိုပြန်ပြောသည်။ နန်းခမ်းနွယ်လည်းလီးပျော့ကြီးကိုငုံ ပြီးလီးတောင်ဘို့လီးထဲကသွေးကြောတွေဆီသွေးများများရောက်အောင်ဆက်လုပ်ပေးလိုက်သည်။လီးပျော့ကြီးမာစပြုတော့လက်နဲ့ ဖြေးဖြေးချင်းဂွင်းထုပေးနေသည်။ ခါတိုင်းလီးကအဲ့လိုတစ်ချီပြီးနာရီပိုင်းမှာတောင်လေ့တောင်ထမရှိခဲ့ပေမဲ့နန်းခမ်းနွယ်လုပ်ပေးလို့ခုတောင်နေတာကိုဦးစိုင်းမောင်အံ့အောနေသည်။ နန်းခမ်းနွယ်ကလည်းလီးတောင်နေတာကျမသွားအောင်ဆက်ပြီးလက်နဲ့ဖွဖွလေးညှစ်ပေးနေလေသည်။”လာအခန်းထဲသွားရအောင်”လို့ဦးစိုင်းမောင်ကပြောပြီးခါးခြင်းဖက်ကာဝင်သွားကြသည်။ အခန်းထဲရောက်တော့ဦးစိုင်းမောင်ရဲ့ကဗျာဆန်ဆန်ချိတ်ဆွဲထားတဲ့ပန်းချီးကားတွေကလှလွန်းလို့နန်းခမ်းနွယ်စိုက်ကြည့်နေမိသည်။ဦးစိုင်းမောင်ရဲ့ဒီအိပ်ခန်းထဲကိုဘယ်အလုပ်သမားမှမရောက်ဖူးပါ။သူပြန်ရင်သူ့အိပ်ယာကိုသူဖာသာသိမ်းပြီးပြန်တတ်သည်။ခုတော့နန်းခမ်းနွယ်ကပထမဆုံးရောက်ဖူးသည့်အလုပ်သမားဖြစ်သည်။…
ဆေးစွမ်းနဲ့နွားသိုးကြိုးပြတ်
ဆေးစွမ်းနဲ့နွားသိုးကြိုးပြတ် နာမည်က နှင်းဝေ… ဒီဇင်ဘာလ နှင်းတွေကျတဲ့အချိန်ကြီးမွေးလို့ အလွယ်တကူနဲ့လှလှလေးပေးထားကြတာ။ ဆွေမျိုးထဲမှာ သမီးမိန်းကလေးဆိုလို့ နှင်းဝေတစ်ယောက်ထဲ။ ဝမ်းကွဲဆိုလို့ မောင်တွေ အကိုတွေချည်း ဒါ့ထက်ဆိုးတာ နှင်းေ၀ ဦးလေးက ရပ်ကွက် လူမိုက်။ ဓါးထိုးမှုနဲ့ ထောင်ထဲကထွက်တဲ့အချိန် တူမလေးမွေးမှ မိုက်တာရပ်တော့တာ။ နှင်းေ၀ မွေးကတည်းက တဆွေတမျိုးလုံးစီးပွားတက်တော့ အကုန်လုံးကဝိုင်းချစ်ကြတာပေါ့။ဦလေးကလည်း လူမိုက် အကိုတွေမောင်တွေလည်း များတော့ ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နဲ့ရည်းစားကမရ။ ညားမယ့်ညားတော့လည်း အညာသား နဲ့မှညားတော့တာ။ အပျိုကြီးပေါက်စဖြစ်နေတဲ့အချိန် အသက်သုံးဆယ့်ငါး ရန်ကုန်လာပြီး အလုပ်လုပ်တဲ့ မလည်မဝယ် အညာသားနဲ့ ညားပါလေရော။ မောင်အညာသားက ရန်ကုန်မှာ အဲကွန်းတွေပြင်တယ်။ အဲ့တုန်းက နှင်းေ၀ အဆောင်နေတုန်း အဲကွန်းလာပြင်တဲ့ မောင်ညာသားနဲ့ငြိပြီး အပိုင်ဝိုက်ပလိုက်တာ။ မဝိုက်လို့လဲမရဘူးလေ ရပ်ကွက်ထဲက လူတွေနဲ့ညားဖို့ကတော့ မဖြစ်နိုင်။ အညာသားကလည်းအိမ်ကိုလာတောင်းတော့ ဆွေစုံမျိုးစုံပဲ။ တွဲတာ…