သာယာသောဘဝ

သာယာသောဘဝ

ဘဝဆိုတဲ့အရာကြီးသည်ချိုမြိန်မွုထက်ခါးသီးမွုကိုသာပို၍ ပေးစွမ်းတတ်ပါသည်။ ဘဝကြီးဟာ အကြမ်း တွေချည်း ဖြစ်နေချိန်မှာ ကိုယ်ကနုနေလို့ ဘယ်ရတော့မလဲ။ ကိုယ်တိုင်လည်း လိုက်ကြမ်းရတော့မပေါ့။ ဒါကို ပတ်ဝန်းကျင်က ရိုင်းတယ်လို့ ပြောကြတယ်။ ရိုင်းတယ်ဆိုတော့လည်း ရိုင်းတယ်ပေါ့ တချိန်က ကိုယ်ခံနေရချိန် တုန်းကရော သူတို့ဘာများကူညီခဲ့လို့လဲ။ လူလောကထဲ မရောက်ခင်မှာပင်အဖေသေပြီး ယောကျၤားမရှိရင်မနေတတ်တဲ့အမေက နောက်ယောကျၤား ယူချိန်တွင်တော့ အေးမအသက်မှာ ၂ နှစ်အရွယ်သာ ရှိသေးသည်။ အေးမအမေသည်သိပ်ကိုပွေရွုပ်သော မိန်းမ ဖြစ်သည်။ ယောကျၤားတကာနှင့် ညစဉ်ပျော်ပါးနေတတ်သည်။ အသက်ကလည်းငယ်ငယ်မို့ ကလပ်တတ်သည်၊ ဖဲဝိုင်းထိုင်သည်။ သူမ၏ နောက်ယောကျၤားဖြစ်သော ဦးဖိုးမောင်ကိုပင်ရှိသည်မထင်သူမလုပ်ချင်ရာလုပ်သည်။ အေးမလေးဘဝမှာလည်း ကံမကောင်းရှာပေ၊ အမေ့၏ဂရုစိုက်မွုကိုမရပဲ ပထွေး၏လက်ပေါ်တွင်သာ အရွယ် ရောက်လာခဲ့ရသည်။

ပထွေးသည်လည်း သူမအမေကိုမနိုင်သဖြင့် သူမကိုသာမဲနေပါသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း အေးမသည်ပထွေးဦးဖိုးမောင်ကို အမေထက်ပင်ချစ်ကြောက်ရိုသေဖြစ်နေပါသည်။ ချစ်ကြောက်ရိုသေ ဆိုရာတွင် လည်း ကြောက်တာက ထိပ်ဆုံးဖြစ်ပြီး ချစ်တာကတော့ဘာမှန်းကိုမသိပေ။ အေးမငါးတန်းတတ်ချိန်မှာတော့ အေးမအမေသည် ဦးဖိုးမောင်မဟုတ်သည့် အခြားတယောက်နှင့် ကား လျှောက်စီးရင်း အက်စီးဒန့်ဖြစ်ကာ ဘဝတဝက်ချုပ်ငြိမ်း သွားပါတော့သည်။ ဘဝတဝက်ဟု ဆိုရခြင်းမှာ အသက် မသေဘဲ အောက်ပိုင်း လွုပ်မရတော့ခြင်းကို ဆိုလိုခြင်းဖြစ်သည်။ အေးမအမေကို မကျေနပ်သော ဦးဖိုးမောင်သည် အေးမ အမေအောက်ပိုင်းသေပြီးသိပ်မကြာခင်မှာပင်သူ့နောက်မိန်းမကိုအိမ်ခေါ်လာပါတော့သည်။ အေးမအမေမှာ လဲအောက်ပိုင်းသေနေသည်မို့သူနဲ့ရန်ဖြစ်လျှင်အရွုံးချည်းသာဖြစ်သည်။ ဦးဖိုးအောင်သည်အေးမအမေ့ကို အရှေ့ထား၍ သူ့နောက်မိန်းမနှင့်လိုးပြသည်။ အစပိုင်းတွင်အေးမမသိ သော်လည်း နောက်ပိုင်းတွင်တော့ အကြောင်းအခွင့်တိုက်ဆိုင်စွာ ထိုကိစ္စကို အေးမသိလိုက်ရပါသည်။

အေးမ ရတန်း တတ်ချိန်တွင်တော့ အေးမကျောင်းသွားနေသော တနေ့တွင်အေးမအမေသည်အပေါ်ထပ်လှေကားထစ် မှပြုတ်ကျကာ သေဆုံးသွားပါတော့သည်။ အေးမကျောင်းပြန်လာချိန်တွင်တော့အသက်မဲ့နေသော အမေ့ခန္ဓာကိုယ်ကိုသာ အေးမတွေ့ရပါတော့သည်။ အေးမအမေမည်သို့မည်ပုံသေသည်ကိုတော့ အိမ်ဖော်ဒေါ်စော၏ပြောချက်အရ အမေနှင့်ဦးဖိုးအောင်တို့စကားများ ကြပြီး ဦးဖိုးအောင်အောက်ထပ်ဆင်းသွားသည်ကို နောက်မှအတင်းလိုက်ရင်း ပြုတ်ကျသွားခြင်းဖြစ်သည်ဟုသိရပါ သည်။ ထိုအချိန်မှစ၍ အေးမဘဝသည်လည်း ပြောင်းလဲမွုများ စတင်ခဲ့တော့သည်။ “ ဟဲ့အေးမခေါ်နေတာ မကြားဘူးလားးးးးး ” “ အေးမ ငါခေါ်နေတယ်လေ မြန်မြန်လာခဲ့စမ်း ” ရေချိုးခန်းတွင်အဝတ်များလျှော်နေရာမှ အိမ်ရှေ့မှ အော်ခေါ်နေသော ဒေါ်လှလွန်းသူ၏ ခေါ်သံကြောင့် အေးမ အပြေးအလွား အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်းသို့သွားလိုက်ပါသည်။

“ ညည်းကိုငါဒီလောက်ခေါ်နေတာတောင်မကြားဘူးလား ” အပြောနှင့်အတူဒေါ်လှလွန်းသူ၏လက်များသည်အေးမ၏ဗိုက်ခေါက်ကိုအတင်းလိမ်ဆွဲလိုက်ပါတော့သည်။ အေးမသည်လည်းအပျိုးကျိုးနေသူတယောက်မို့ဗိုက်ခေါက်လိမ်ဆွဲခြင်းကိုပင်ခံလိုက်ပြီး တခွန်းမျှပြန်မပြောပါ။ “ ဒီအမှိုက်တွေကိုသိမ်း ” သူမ ရုပ်ရုင်ကြည့်ရင်း စားထားသည့် နေကြာစေ့အခွံများနှင့် ပျံ့ကျဲနေသော ကလေးကစားစရာများကို လက်ညှိုးထိုး၍ပြောပါသည်။ ထို့နောက်တွင်တော့အေးမအနားမှသူမထသွားပါသည်။ အေးမသည်ဒေါ်လှလွန်းသူ ခိုင်းသည့်အတိုင်း အမှိုက်များကို ရှင်းလင်းနေပါသည်။ အမှိုက်များသည်တော်တော်ဖွထားခြင်း ဖြစ်သဖြင့်အချိန် အတော်ကြာသည်အထိရှင်း၍မပြီးနိုင်ခဲ့ပါ။ “ အေးမ ဒီကိုအမြန်လာခဲ့စမ်း” “ အေးမ…. ” နောက်ဖေးမှဒေါ်လှလွန်းသူ၏ အသံဖြစ်သည်။ အေးမလုပ်လက်စများကိုရပ်နား၍ အလျင်အမြန်သွားလိုက် ပါသည်။

“ ဒီမှာကြည့်စမ်း ” ဟုဆိုကာ အေးမဆံပင်ကိုဆွဲ၍ အေးမလက်စမသတ်ခဲ့မိသောအဝတ်ပုံကိုထိုးပြပါသည်။ “ ညည်းဒါတွေကိုဆက်မလုပ်ဘဲ ဘာလုပ်နေတာလဲ ” “ သမီး ဒေါ်လေးခိုင်းတဲ့အတိုင်း အမှိုက်တွေကိုရှင်းနေပါတယ်” “ အဲ့အမှိုက်လေးနည်းနည်းကိုရှင်းတာ အခုထိမပြီးသေးဘူး ” “ ညည်းဟာလေ ဘာလုပ်ခိုင်းလုပ်ခိုင်း ကြာကိုကြာတယ်၊ အချိုးကိုမပြေဘူး၊ သွားမြန်မြန်သွားရှင်း ” အေးမလည်း အိမ်ရှေ့ခန်းသို့ပြန်လာ၍ အမှိုက်များကို အလျင်အမြန်ရှင်းပါသည်။ ဒေါ်လှလွန်းသူကတော့ ရေချိုးခန်းထဲဝင်၍ ရေချိုးနေပြီဖြစ်ပါသည်။ အေးမတို့အိမ်သည်နှစ်ထပ်တိုက်အိမ်လေးဖြစ်ပြီး ခြံဝန်းမှာအကျယ်ကြီး မဟုတ်သော်လည်း မကျဉ်းလှပေ။

အိမ်အပေါ်ထပ်တွင်အိပ်ခန်းနှစ်ခန်းနှင့်ဘုရားစင်ရှိပြီး နောက်ထပ်တွင်တော့ ဧည့်ခန်းနှင့်မီးဖိုခန်းရှိပါသည်။ အိမ်တွင်အိမ်သာနှင့်ရေချိုးခန်းတခုသာ မီးဖိုခန်းနှင့်တွဲလျက်ရှိနေပါသည်။ အေးမလည်း အမှိုက်များကိုရှင်းပြီးပြီမို့အဝတ်လျှော်စရာများရှိရာ ရေချိုးခန်းသို့ပြန်လာခဲ့ပါသည်။ သို့သည့် တိုင်ဒေါ်လှလွန်းသူသည်ရေချိုးနေဆဲဖြစ်ပါသည်။ ရေချိုးနေဆဲဖြစ်သော်လည်း အေးမရောက်ချိန်တွင်ရေသံကို မကြားရသဖြင့်ဒေါ်လှလွန်းသူရေချိုးနေသည်ကိုမသိဘဲအေးမသည်ရေချိုးခန်းတံခါးကိုဆွဲဖွင့်လိုက်ပါသည်။ ဆွဲဖွင့်လိုက်သည်နှင့် ရေချိုးခန်းထဲတွင် ကိုယ်လုံးတီးနှင့် ရေချိုးနေသော ဒေါ်လှလွန်းသူကို တွေ့လိုက်ရ ပါသည်။ မထင်မှတ်ထားသည်မို့ အေးမအနည်းငယ်ကြောင်သွားပြီး ခနလောက်ရပ်ကြည့်နေမိပါသည်။

ပြီးနောက် တံခါးကိုပြန်ဆွဲပိတ်လိုက်ပါသည်။ သို့သော်တံခါးမပိတ်သွားခဲ့ပါ။ ဒေါ်လှလွန်းသူ၏လက်က ပိတ်သွားမည့်တံခါးကို ဖမ်းတားထားသောကြောင့်ဖြစ်သည်။ “ အထဲဝင်ခဲ့စမ်းးးးးး ” ဒေါ်လှလွန်းသူ၏ အမိန့်ပေးသံကြောင့် အေးမတယောက် မဝင်ချင်ဘဲနဲ့ ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်ခဲ့ရပါသည်။ ထို့နောက်ဒေါ်လှလွန်းသူက တံခါးကိုပိတ်၍ လော့ချလိုက်ပါသည်။ အေးမ ထိုအဖြစ်အပျက်မျိုးကို ဖြစ်ဖူးပါသည်။ အချိန်ကတော့အေးမအမေသေပြီး နှစ်လအကြာတွင်ဖြစ်ပါသည်။ လွန်ခဲ့သော သုံးနှစ်ကျော်ခန့်က…….. အေးမသည်အားကိုစရာဟူ၍ မရှိတော့ပေ။ အမေရှိချိန်က အားမကိုးရသော်လည်း အမေရှိသည်ဟူသော အသိက အေးမကို အားရှိစေခဲ့သည်။

အခုအချိန်တွင်တော့ ဦးဖိုးအောင်သည်သာ အေးမ၏အဓိကအုပ်ထိန်းသူ ဖြစ်လာပြီဖြစ်သည်။အေးမသည်နဂိုကပင်ဦးဖိုးအောင်ကိုကြောက်ရသူမို့ထွေထွေထူးထူးတော့မပြောင်းလဲသွားပေ။ ပြောင်းလဲသွားသည်ကတော့ နဂိုကသိပ်မကြောက်ခဲ့ရသော ဒေါ်လှလွန်းသူကို အခုအချိန်တွင် ပိုမိုကြောက်ရွံ့ နေရပြီဖြစ်သည်။ အေးမအမေသေပြီး နှစ်လအကြာတရက်တွင် အေးမအောက်ထပ်သို့ ရေချိုးဆင်းချိန် တွင်ဖြစ်သည်။ ထဘီ ရင်လျားနှင့် ပခုံးအပေါ်တွင် မျက်နှာသုတ်ပဝါကိုတင်ကာ ရေချိုးခန်းရှိရာသို့ အေးမလာခဲ့ပါသည်။ ရေချိုး ခန်းတံခါးက ပိတ်ထားသော်လည်း အထဲတွင်ဘာသံမျှမကြားရသဖြင့်လူမရှိလောက်ဟုထင်ကာ အေးမ ရေချိုးခန်း တံခါးကိုဆွဲဖွင့်လိုက်ပါသည်။ ရေချိုးခန်းတံခါး ပွင့်သွားချိန်တွင်တော့ ငုတ်တုတ်ထိုင်၍ ခြေထောက်ကို ချေးတွန်းနေသော ဦးဖိုးအောင်ကို အေးမတွေလိုက်ရပါသည်။ ရေချိုးနေသည်မို့ဦးဖိုးအောင်ကိုယ်ပေါ်တွင်အဝတ်မရှိဘဲ လုံးတီးဖြစ်နေချိန်ဖြစ်ပါသည်။

အရွယ်ရနေပြီဖြစ်သောအရွယ်မို့ တံခါးကိုချက်ချင်း ပြန်ပိတ်လိုက်ပါသည်။ တံခါးသည်လည်း ပိတ်သွားပါသည်။ သို့သော်ချက်ချင်းဆိုသလိုတံခါးပြန်ပွင့်လာပြီး ရေချိုးခန်းထဲမှာရှိသော ဦးဖိုးအောင်သည်အေးမကိုချုပ်၍ ရေချိုးခန်း အတွင်းသို့ဆွဲခေါ်သွားပါသည်။ ဖျတ်ခနဲမို့ ရုန်းချိန်ပင်မရလိုက်ဘဲ အေးမရေချိုးခန်းအတွင်းသို့ ရောက်သွားပါသည်။ ထို့နောက်တွင်တော့ ဦးဖိုးအောင်သည်ထင်မှတ်မထားသော အပြုအမူများကို စတင်ပြုမူပါတော့သည်။ အေးမရုန်းပါသည်၊ သို့သော်ကြာ ကြာ မရုန်းနိုင်ခဲ့ပါသည်။

အေးမရုန်းလိုက်သည်နှင့်ဦးဖိုးအောင်၏ လက်ဝါးက အေးမ၏တင်ပါးပေါ်သို့အရှိန်ပြင်းစွာ ကျလာသောကြောင့်ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့်အေးမ မရုန်းနိုင်တော့ဘဲ ဦးဖိုးအောင်ပြုသမျှ ဖြစ်ရပါတော့သည်။ ရင်လျားထားသော ထဘီကိုဆွဲချ၍ အောက်သို့ကွင်းလုံးကျစေပြီးနောက်အေးမအား မတ်တပ်ရပ်အတိုင်း ထား၍အေးမ၏သေးငယ်လှသောအဖုတ်လေးကိုသူ့၏လက်ဝါးကြီးနှင့်အုပ်လိုက်ပါသည်။လက်ဝါးဖြင့်ကြမ်းတမ်းစွာ တဖျင်းဖျင်းပွတ်မွုကြောင့် အေးမအဖုတ်မှ သေးများပန်းထွက်လာပါသည်။ သေးများထွက်ကျသွားပြီး နောက်မှာ တော့ဦးဖိုးအောင်သည်သူ၏လက်ခလယ်ကိုအေးမအဖုတ်ထဲသို့ဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုးထည့်ပါသည်။ တခါမှမနာကျင်ဖူးသော နာကျင်မွုကို အေးမတယောက်ခံစားလိုက်ရပါသည်။ ဦးဖိုးအောင်၏ လက်ခလယ် သည်အေးမအဖုတ်အတွင်းသို့နှစ်ဆစ်လောက်ဝင်နေပြီဖြစ်သည်။နောက်တဆစ်ဝင်ရန်ကိုလည်းဦးဖိုးအောင်သည် ဆက်လက်ထိုးသွင်းနေပါသည်။ ခဏအကြာတွင်တော့ကျန်တဆစ်သည်လည်း ဝင်သွားပါတော့သည်။

လက်ခလယ်တခုလုံး ဝင်သွားချိန်တွင်တော့ ဦးဖိုးမောင်သည် မွေနှောက်ပါတော့သည်။ သူစိတ်ကျေနပ် လောက်အောင်မွေနှောက်ပြီး၍ လက်ချောင်းကို ပြန်ထုတ်လိုက်ချိန်တွင်တော့ပျစ်ပျစ်အရည်ကျဲများ၊ သွေးစများနှင့် ပေကျံနေပြီဖြစ်သည်။ အေးမကတော့ပျော့ခွေ၍ ထိုင်နေပါသည်။ “ အေးမ… ” သူကအားအပြည့်နှင့်ခေါ်သော်လည်း အေးမကတော့ မော့ကြည့်ရုံလောက်သာ မော့ကြည့်လိုက်ပါသည်။ အေးမ၏ ထိုအပြုအမူကိုသဘောမကျဖြစ်ကာ ‘အေးမ နင်ကငါခေါ်နေတာကိုပြန်မထူးပေါ့လေ’ဟုဆိုကာ ပျော့ခွေ၍ ထိုင်နေသော အေးမကိုဆွဲထူလိုက်ပြီး အေးမ၏ ဖင်ကိုလက်ဝါးဖြင့် ရိုက်လိုက်ပါတော့သည်။ အားမရှိလောက် အောင်ပျော့ကျနေသည်မှန်သော်လည်း နာကျင်မွုကြောင့်အေးမလန့်ဖြန့်သွားပါသည်။

“ နင်က ငါခေါ်နေတာကိုမထူးဘူးပေါ့ဟုတ်လား…. ကဲဟယ်.. ကဲဟယ်.. ” ဦးဖိုးအောင်သည်အေးမ၏တင်ပါးကို လက်ဝါးဖြင့်တဖြန်းဖြန်း ထပ်ရိုက်ပါတော့သည်။ ၁ဝချက်၊ ၁၅ချက် လောက်ရိုက်လိုက်ပါသည်။ “ နောက်ငါခေါ်ရင်သေချာထူး ကြားလား” “ ဟုတ်ကဲ့… ” ထူးရန် အားနည်းနေသော်လည်း အရိုက်ခံရမည်ကို စိုးသောကြောင့် အားသုံး၍ ထူးလိုက်ရပါသည်။ နောက်ပိုင်းတွင်တော့ဦးဖိုးအောင်သည်အေးမအား အမျိုးမျိုးလက်စွမ်းပြပါသည်။ အေးမအခန်းနှင့်သူတို့လင်မယား အခန်းသည်အပေါ်ထပ်တွင်ဘေးချင်းကပ်လျက်မို့အိမ်တွင်ဒေါ်လှလွန်းသူမရှိချိန်နှင့်ညဖက်လူခြေတိတ်ချိန်များ တွင်အေးမအား နှိပ်စက်ပါတော့သည်။

အစပိုင်းတွင် အေးမအဖုတ်ကို အမျိုးမျိုး ကိုကလိပါသည်။ အေးမအဖုတ်သည်လည်း အရွယ်နှင့်မလိုက် အောင်ပင် အပေါက်ကျယ်နေပြီဖြစ်ပါသည်။ ဦးဖိုးအောင်သည် အေးမအားလက်ဖြင့်သာ အဖုတ်နှင့်နို့များကိုလုပ် သော်လည်း အေးမ ၈ တန်းအရွယ်ထိအေးမအား လိုးခြင်းကိုမူမပြုလုပ်သေးပါ။ သို့တိုင်အောင်အေးမအား သူ၏ လီးအား စုပ်ပေးခြင်း၊ လျက်ပေးခြင်းများကိုတော့ အမြဲတန်းလိုလို လုပ်ခိုင်းတတ်သည်။ သူရေချိုးသည့်အခါ တော် တော်များများတွင် အေးမအား ရေချိုးခန်းအတွင်းခေါ်၍ ချေးတွန်းခိုင်းတတ်သည်။ အေးမသည် တနေ့တကြိမ် လောက်အနည်းဆုံးအနေဖြင့်သူ၏ဂွေးကိုစုတ်ရတတ်ပြီး လရည်များကိုလည်း သောက်ရတတ်သည်။ ဦးဖိုးအောင်ထို့သို့လုပ်နေခြင်းမှာ အခွင့်အခါ တိုက်ဆိုင်တာလည်းပါသလို တချိန်က သူ့ကိုအလေးမထားခဲ့ သော အေးမအမေ၏ အပြစ်ကြွေးများကိုအေးမထံတွင်တောင်းနေခြင်းလည်းဖြစ်သည်။

အေးမအမေရှိစဉ်က သူတို့ အမျိုးမျိုးလိုးဖူးခဲ့ကြသော်လည်း သူကသာ အေးမအမေအဖုတ်ကို စုပ်ပေး၊ လျက်ပေးရပြီး အေးမအမေကတော့ သူ့ဂွေးကိုရွံသည်ဆိုကာ မည်သို့မျှမလုပ်ပေးခဲ့ဖူးပေ၊ ထို့ထက်မက အေးမ၏အမေသည်သူ့အပေါ်ကျွန်တယောက် လိုဆက်ဆံခြင်းသည်သူ့အတွက်အခဲမကျေစရာတခုပင်ဖြစ်နေပါတော့သည်။ ဦးဖိုးအောင်သည်သူ၏မကျေနပ်ချက်များကို အေးမ၏ ဂွေးစုပ်ပေးမွုကိုခံရင်း ပြန်လည်မြင်ယောင်လာမိပါ တော့သည်။ ဦးဖိုးအောင်သည်ယရစ်ဖြင့်ပြိုသော လူပြိုကြီးဘဝဖြင့်အချိန်အတော်ကြာကြာနေခဲ့ပြီး ကံအကြောင်း မလှစွာဖြင့်အေးမအမေ၏အလှတောမှာမျောခဲ့ရပါတော့သည်။ရခါစမှစ၍နောက်ဆုံးအချိန်အထိအေးမအမေသည် သူ့အပေါ်အမျိုးမျိုး စိတ်အနှောက်အယှက်ပေးခဲ့ပါသည်။ လူပျိုကြီးနှင့်မုဆိုးမတို့လက်ထပ်ယူခဲ့ကြပြီးနောက်အိမ်ထောင်ရေး အတွေ့အကြုံ နည်းပါးသော လူပျိုကြီး သည်မုဆိုးမထဘီအောက်ပြားပြားမှောက်ခဲ့ရပါသည်။ အေးမအမေသည်ဦးဖိုးအောင်ကိုအတော်လေးပင်နိုင်လွန်း လှပါသည်။ ဦးဖိုးအောင်ကိုယ်တိုင်က ရိုကျိုးလွန်း၍သာ ထိုသို့အပြတ်အသတ်အနိုင်ယူနိုင်ခြင်းဖြစ်သည်။

ညတိုင်း မိန်းမကို နှိပ်နယ်ပေးသည်။ မိန်းမက လေးဘက်ထောက်ခိုင်း၍ မြင်းလုပ်စီးမည် ဆိုလျှင်လည်း မကြီးမငယ်နှင့် လေးဘက်ထောက်ကာစီးစေသည်။ အေးမအမေသည်လည်းနိုင်လို့ရမှန်းသိသဖြင့်ပိုအနိုင်ယူလာသည်။အရင်ကသာမာန်သာမြင်းစီးသော်လည်း အဆင့်တတ်၍ အဝတ်များကိုချွတ်စေသည်။ လင်မယားချင်း ကာမဆက်ဆံရာတွင်လည်း ဦးဖိုးအောင်၏ ဂွေးကို ရွံသည်ဟူ၍ အကြောင်းပြကာ သူမဘာမျှမလုပ်ပေးသော်လည်း ဦးဖိုးအောင်ကိုတော့သူမ၏ အဖုတ်နှင့်ဖင်များကို လျှက်ပေး၊ စုပ်ပေးပြီးမှသာ သူမနှင့်ကာမဆက်ဆံစေသည်။ ဖင်ကိုလျှက်ပေးခိုင်းရာတွင်စအိုပေါက်ထဲထိတိုင်လျှာကိုထည့်ရသည်။ သူမ၏စအိုပေါက်ညိုညိုလေးတွင် လျှာထိုးထည့်၍ ဖင်ထဲမှ ချီးအရသာကို ခံစားခိုင်းသည်။ ထိုသို့ဖြစ်ရခြင်းမှာလည်း ဦးဖိုးအောင်ကြောင့်ပင်ဖြစ်သည်။ အေးမအမေက သူမကိုဘယ်လောက်ထိချစ်နိုင်လဲမေးချိန်တွင်ဦးဖိုးအောင်က သူမ၏ကိုယ်မှထွက်သော အညစ် အကြေးကိုပင် ချစ်နိုင်ကြောင်းကို ဖြေလိုက်ပါသည်။

ထိုသည်ကို အေးမအမေက“ မယုံပါဘူး တကယ်ချစ်မချစ် လက်တွေ့ပြရမယ်” ဟုဆိုလာပြီး အဲ့အချိန်မှစ၍ စတင်ခဲ့ပါတော့သည်။ နေ့ဖက်တွင်ကိုယ့်အလုပ်နှင့်ကိုယ်ရွုပ်နေတတ်ကြပြီး ညအချိန်မှ နှစ်ယောက်သားပြန်ဆုံကြသည်။ အခန်း တွင်း ပြန်ရောက်ပြီဆိုသည်နှင့် ဦးဖိုးအောင်သည် အေးမအမေအညောင်းပြေဖို့ရာ နှိပ်နပ်ပေးရပါသည်။ သူမ အညောင်း ပြေသွားချိန်တွင်တော့ အခါတရံ ဦးဖိုးအောင်ကို မြင်းလုပ်၍စီးပါသည်။ မြင်းမစီးဖြစ်ဘူးဆိုရင်တော့ နောက်လုပ်ငန်းစဉ်တခုဖြစ်တဲ့သူမ၏ခန္ဓာကိုယ်အနှံ့ကိုဦးဖိုးအောင်က လျှက်ပေးရပါသည်။

ရေမချိုးရသေးသော ချွေးများနှင့်စီးကပ်ကပ်ခန္ဓာကိုယ်ကိုဦးဖိုးအောင်သည်နေ့စဉ်လျှက်ပေးရပါသည်။ လိုး ဖို့ခွင့်ပြုသောနေ့များတွင်တော့အဖုတ်ကိုလျှက်ပေး၊ စုပ်ပေးပြီးနောက်လိုးနိုင်ပြီး လိုးခွင့်မရသော နေ့များတွင်တော့ ဦးဖိုးအောင်သည် လိင်ကျွန်တကောင်ဖြစ်ရပါသည်။ သူမခန္ဓာကိုယ်မှချွေးစေးများကို လျှက်ပြီးပြီဆိုပါက သူမခိုင်း သမျှကိုလုပ်ရပါတော့သည်။ တခါတရံ သူမသည် ဦးဖိုးအောင်အား သူ့ဂွေးသူပြန်စုပ်ပြခိုင်းပါသည်။ ဦးဖိုးအောင်ကလည်းခိုင်းသည့်အ တိုင်း လုပ်ပါသည်။ သို့သော်ပြန်မစုပ်နိုင်ဘဲ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းသာ မိုးပေါ်ထောင်နေပါသည်။

ဒါဆိုကြည့်၍ အေးမအမေက ရယ်ပါသည်။ ဒါကတော့သူမပျင်းတဲ့ညတိုင်း လုပ်ခိုင်းတတ်ပါသည်။ အေးမအမေသည်နောက်ထပ်အဆင့်ဆင့်တတ်ကာ ဦးဖိုးအောင်အား ပို၍ပို၍ အနိုင်အထက်ပြုလာပါသည်။ ဦးဖိုးအောင်အား သူမ၏ကျင်ငယ်ရည်များကိုသောက်ခိုင်းလာပါသည်။ သို့တည်းမက ဦးဖိုးအောင်သည်ကိုယ့်သေး ကိုပင် သောက်ရတတ်ပါသည်။ ဦးဖိုးအောင်ကို ကို့ဂွေးကိုယ်ပြန်စုပ်ခိုင်းသည်၊ မရဘဲခြေထောက်နှစ်ချောင်းက မိုးပေါ်ထောင်နေချိန်တွင်အေးမအမေသည်ဦးဖိုးအောင်၏ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းပေါ်တွင်တတ်ထိုင်၍ ဦးဖိုးအောင် အား အောက်မှပါးစပ်ဟ အနေအထားဖြင့်နေစေပါသည်။ ထို့နောက်မှတော့ သူမသေးပေါက်ပါတော့သည်။ သူမ၏သေးရည်များသည်ဦးဖိုးအောင်ပါးစပ်ထဲသို့အဝင် နည်းပြီး မျက်နှာနှင့်ခန္ဓာကိုယ်များကိုတော့ ရွဲရွဲစိုစေပါသည်။ နောက်တမျိုးကတော့ သူမကလာထိုင်၍ သေးပေါက် ခြင်းမဟုတ်ဘဲ ဦးဖိုးအောင်ကိုပင်သေးပေါက်ခိုင်းခြင်းဖြစ်သည်။ အဲ့လိုအခါမျိုးတွင်တော့ဦးဖိုးအောင်သည်ခေါင်းကို လောင်းချိုးထားသလိုသူ၏သေးများဖြင့်စိုရွဲနေတတ်ပါသည်။

ဒီအနိုင်ကျင့်မွုများသည် အစပိုင်းတွင် လုံးဝမသိသာသော်လည်း အေးမအမေနောက်ထပ် ယောကျၤား တယောက်နှင့်ဖေါက်ပြန်ချိန်တွင်တော့ရေနံဆီပုံးပေါ်ကိုဆေးလိပ်မီးကျသကဲ့သို့ထပေါက်ကွဲပါတော့သည်။ အေးမ အသက်၉နှစ်လောက်မှာတော့ ဦးဖိုးအောင်တို့ အိမ်ထောင်ရေးသည်ပျက်စီးနေပြီဖြစ်သည်။ အခုအချိန်တွင်တော့ ဝဋ်လည်လည်စမြဲဆိုသလိုအေးမအမေ၏ဝဋ်များကိုအေးမခံနေရပြီဖြစ်သည်။ အေးမ၏ သွားများသည် အရသာခံနေသော ဦးဖိုးအောင်ကို အရသာပျက်စေလိုက်ပါတော့သည်။ ဆစ်ခ နဲ ဖြစ်သွားသည်နှင့်ဦးဖိုးအောင်အတွေးများ ပျက်ပြယ်သွားပြီး သူ၏ဂွေးနာသွားသဖြင့်အေးမ၏ဆံပင်ကို လှမ်းဆွဲ လိုက်ပါသည်။ အေးမလည်း လန့်ဖြန့်သွားပါသည်။ ထို့နောက်အေးမပါးကို နှစ်ချက်လောက်ချပါသည်။ ထို့နောက် တွင်တော့အေးမအား ဆွဲယူ၍ကုတင်ပေါ်တွင်လှဲစေလိုက်ပါသည်။ ပြီးနောက် သူ၏အနည်းငယ်လျှောချထားရာမှ ကွင်းလုံးချွတ်ချလိုက်ပါသည်။ အပေါ်မှဖုံးအုပ်လိုက်တော့ ဦးဖိုးအောင်၏ တင်ပါးကြီးကြောင့်အေးမတယောက်အသက်ရွူ ကျပ်သွားပါသည်။

သို့သော်လည်း အပေါ်မှတတ်ဖိ ထားသူက မဖယ်ပေးသဖြင့်အသက်ရွူရန်မနဲကိုကြိုးစားနေရပါသည်။ “ ဟဲ့အသုံးမကျတဲ့ကောင်မ…ငါ့ဖင်ကိုလျှက်ပေးစမ်း ” အေးမလည်း အသက်ရွူချောင်ရန်ဖင်လုံးကြီးနှစ်လုံးကိုလျှက်ပေးလိုက်ပါသည်။ အချိန်အတော်ကြာ လျှက် ပေးပြီးချိန်တွင်တော့အေးမကိုခဏအနားပေးပါသည်။ ထို့နောက်တွင်တော့ဦးဖိုးအောင်သည်သူ၏ စအိုပေါက်ကို လျှက်ခိုင်းပြန်ပါတော့သည်။ ဒီတခါမှာတော့ အေးမအတွက်အတော်ပင်မလွယ်ကူခဲ့ပါ။ စအိုကြီးကိုဖြဲ၍ အပေါက် ကိုလျှာဖြင့်သေချာလျက်ပေးရပါသည်။ မစင်နံ့များ ရနေသည်မို့တချက်တချက်ပြန်ပြန်ပျို့လာတတ်ပါသည်။ သို့သော်အန်ပါက အန်သမျှကို ပြန်စားရမည်ဆိုသဖြင့်မအန်အောင်ကိုယ်ကိုကိုယ်မနဲထိန်းနေရပါတော့ သည်။ ဦးဖိုးအောင်သည်စအိုပေါက်လျက်ခြင်းကို အချိန်အတော်ကြာကြာ အေးမအားခိုင်းစေပါသည်။ နောက်ကြုံ တိုင်းလည်း သူ့စအိုပေါက်ကို အေးမက လျက်ပေးရပါသည်။ တခါတရံဆိုလျှင်သူအိမ်သာတတ်နေချိန်တွင်အေးမ သည်သူ၏ဂွေးကိုစုပ်ပေးနေရပြီး သူကအရသာခံ၍ မစင်စွန့်နေတတ်ပါသည်။

အေးမကို အခုအချိန်အထိ မစင်မစားခိုင်းဖူးသော်လည်း ဦးဖိုးအောင်၏ လရည်နှင့်သေးများကိုတော့ အေးမ နေ့တိုင်း သောက်သုံးနေရပြီဖြစ်သည်။ မျက်မှောက်ကာလ အခုအချိန်တွင်တော့ အေးမ၏အသက်သည် ၁ရ ရှိနေပြီဖြစ်ပြီး ဆယ်တန်းကို ကျသဖြင့်ဆိုကာ ဦးဖိုးအောင်တို့က အေးမအား ကျောင်းဆက်မထားတော့ပေ။ အိမ်တွင်လည်း အရင်ရှိသော အိမ်အကူအဒေါ်ကြီးကလည်း မရှိတော့သည်မို့ အေးမသည်အိမ်၏ကိစ္စမှန်သမျှကို လုပ်နေရပါတော့သည်။ “ ဟဲ့အေးမ ဘာကြောင်နေတာလည်း ငါ့နောက်ကျောကိုချေးတွန်းပေးစမ်း ” ခိုင်းသည့်အတိုင်း မလုပ်လျှင်အသားနာမည်ဖြစ်သဖြင့်အေးမသည်အမိန့်ကိုအမြဲလိုက်နာနေရပါသည်။ ဒေါ်လှလွန်းသူသည်အေးမအား ချေးတွန်းခိုင်းပြီးချိန်တွင်တော့ရက်စက်ညစ်ပတ်သော အရာများကိုစတင် ပြုလုပ်ပါတော့သည်။ “ အေးမ…. ” “ ရှင်… ” “ ညည်းနဲ့ငါ့ယောကျၤားနဲ့ညဖက်ဘာတွေ လုပ်နေကြတာလဲ… ” ဒေါ်လှလွန်းသူ၏ အမေးသည် သိလျက်နှင့်မေးနေမှန်း အလွန်ပင် သိသာလွန်းလှပါသည်။

ထို့ကြောင့် အေးမ သည်လည်း ကြောက်ကြောက်နှင့်ပင်…. “ သမီးမှာ အပြစ်ရှိလို့ဦးလေးက အပြစ်ပေးနေတာပါ… ” “ ညည်းက ဘာအပြစ်တွေ ကျူးလွန်ထားလို့လဲ….ပြောစမ်း ငါ့ကို ” “ ဟို..ဟို…ဟိုလေ… ” “ ဟိုလေဒီလေ မလုပ်နေနဲ့ ညည်းဦးလေးက အချိုးမကျတဲ့ညည်းပုံစံကို သဘောမကျလို့ အပြစ်ပေးတာ မှတ်လားးးး ” ဘာပြန်ပြောရမယ်မှန်း မသိသဖြင့်အေးမသည်ငယ်သူပီပီလူကြီးပြောသမျှ ခေါင်းညိမ့်လိုက်ပါတော့သည်။ အဲ့ဒီ့မှစ၍ အေးမသည်ဦးဖိုးအောင်အတွက်သာမက ဒေါ်လှလွန်းသူအတွက်ပါ ကျွန်အဖြစ်အမွုထမ်းရပါတော့သည်။ “ ညည်းရဲ့အချိုးမကျတဲ့ပုံစံကို ငါလည်းသဘောမကျဘူး ငါလည်းညည်းကို ညည်းဦးလေး အပြစ်ပေးသလို အပြစ်ပေးရမယ်ခံမှာလား….. ” သူတို့ပြောသည့်အချိုးမကျသည့်ပုံစံကိုအေးမ မသိသော်လည်း ငြင်းလည်းခံရမည်၊ မငြင်းလည်းခံရမည်မို့ ငြင်းမနေတော့ဘဲ ခေါင်းကိုသာ ညှိမ့်နေလိုက်ပါသည်။

“ ကဲ ဒါဆိုအခုကစမယ်” “ ညက ညည်းဦးလေးဖင်ကိုလျှက်ပေးသလိုငါ့ကိုလည်း လျှက်ပေးစမ်းးး ငါရေချိုးမယ်ညည်းက အောက်က လျှက်ပေးနေ ” ဒေါ်လှလွန်းသူသည်ရေကိုတဝုန်းဝုန်းနှင့်ချိုးနေပြီး အေးမမှာတော့ဒေါ်လှလွန်းသူရဲ့တလွုပ်လွုပ်နှင့်ဖင်ကို သူမ၏လျှာဖြင့်လျက်ပေးနေရပါသည်။ ထို့အပြင်အပေါ်မှလောင်းချလိုက်သော ရေများကြောင့်လည်း တစ်ကိုယ်လုံး တွင်ရေများစိုရွဲနေပြီဖြစ်သည်။ ဒေါ်လှလွန်းသူရေချိုးပြီးချိန်တွင်တော့….. “ အေးမ…ညည်း ကျန်တဲ့အဝတ်တွေကိုသေချာလျှော်ထားးး ” “ ဟုတ်ကဲ့ ” ထို့နောက်ဒေါ်လှလွန်းသူသည်ရေချိုးခန်းမှအပြင်သို့ထွက်လာပါသည်။

“ အော်…နေအုန်းးးး ” “ ညည်းရဲ့ဒီပုံစံကိုငါသဘောမကျဘူး ညည်းအခုဝတ်ထားတဲ့အဝတ်တွေကိုချွတ်လိုက်” “ ရှင်” “ မရှင်နေနဲ့နောက်ပြီး အိမ်ကလူတွေချည်း ရှိနေချိန်ဆိုညည်းအဝတ်အစား လုံးဝမဝတ်ရဘူး ကြားလားးး ” “ အခုဝတ်ထားတာတွေကိုလည်း ချွတ်လိုက်တော့ ” ဒေါ်လှလွန်းသူသည်အေးမအဝတ်များချွတ်၍ ကိုယ်လုံးတီးဖြင့်အဝတ်များ ထိုင်လျှော်နေပြီဆိုမှသာ အနား မှ ထွက်ခွာသွားပါတော့သည်။ အေးမတို့အိမ်တွင်ဦးဖိုးအောင်၊ ဒေါ်လှလွန်းသူ၊ သူတို့၏ကလေး၊ အေးမ၊ ကလေး ထိန်းနှင့်ခြံစောင့်အဘိုးကြီးတို့သာရှိပါသည်။

ဦးဖိုးအောင်က ညဖက်မှသာ ပြန်ရောက်တတ်ပြီး ဒေါ်လှလွန်းသူနှင့် ကလေးထိန်းတို့သာ အိမ်ပေါ်တွင်အမြဲရှိနေတတ်သည်။ ခြံစောင့်အဘိုးကြီးကတော့ အိမ်ဘက်သို့ယောင်လို့ပင်မလာချေ။ ကလေးထိန်းသည်လည်း ကလေးအနား တွင်သာ အမြဲရှိနေသဖြင့်အေးမ၏အဖြစ်မတွေ့သေးပေ။ ကလေးကိုလည်း သိပ်ပြီးပြီမို့ အပေါ့အပါးသွားရန်ညိုမ သည်အောက်ထပ်သို့ ဆင်းလာပါသည်။ အနောက်ဘက်မှ တဖုန်းဖုန်းရိုက်သံကြောင့်အေးမအဝတ်လျှော်နေတာ ဖြစ်မည်ဟုသိလိုက်ပါသည်။ ရေချိုးခန်းရှေ့သို့ရောက်ချိန်တွင်တော့အဝတ်အစားမပါသော အေးမသည်ငုတ်တုတ် ထိုင်၍ အဝတ်များကိုရိုက်လျှော်နေပါသည်။ “ ဟင်… ဟဲ့အေးမဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ… ” ညိုမသည်အလန့်တကြားဖြင့်မေးလိုက်ပါသည်။ “ အဝတ်အစား မဝတ်ဘဲဘာလို့ဒီအတိုင်း နေနေတာလဲ… အဝတ်အစား ဝတ်လေ.. ” “ ဒေါ်လေးက မဝတ်ရဘူးတဲ့နောက်လည်း ဒီအတိုင်းဘဲ နေရမယ်တဲ့ ” ညိုမသည်ကြောင်အမ်းအမ်း ဖြစ်သွားပါသည်။ ထို့အချိန်တွင်သူတို့အနားသို့ လူတယောက်ရောက်လာ ပါသည်။

“ ဟုတ်တယ်ညိုမရေ… ငါသူ့ကိုမဝတ်ခိုင်းထားတာ ” “ အချိုးမပြေလို့ဒီလိုထားထားတာ နောက်လည်း ဒီအတိုင်းဘဲ ထားမှာ ” “ ဟာ ဒေါ်လေးကလည်း ကောင်းပါ့မလားးးး ” ညိုမသည်တယောက်ယောက်မြင်သွားရင်ဖြင့်ဆိုသည့်ပုံစံမျိုးဖြင့်ပြောဆိုခြင်းဖြစ်သည်။ “ ကောင်းတာပေါ့ညိုမရဲ့ဒီကောင်မက ဒီလိုထားတာ အကောင်းဆုံးဘဲ ” ထိုနေ့မှစ၍ အေးမသည်အိမ်တွင်ဝတ်လစ်စလစ်ဖြင့်သာ နေရပါတော့သည်။ အစပိုင်းတွင်သူမ၏ကုန်းလိုက် ကွလိုက်လျှင်ပြဲသွားသောဖင်များ၊ အဖုတ်များကိုလိုက်ကြည့်မိကြသော်လည်း နောက်ပိုင်းတွင်တော့အိမ်သားများ သည်လည်းမြင်နေကြမို့သူမ၏ဝတ်လစ်စလစ်ပုံစံကိုပင်ပုံမှန်ဟုမြင်လာပြီး တခါတရံအပြင်သွားချိန်အဝတ်အစား ဝတ်လိုက်သည်ကိုသာ အထူးအဆန်း ပုံစံဖြစ်နေပါတော့သည်။ ညိုမသည် ဒေါ်လှလွန်းသူ၏ ဆွေမျိုးနီးစပ်တော်သူဖြစ်ပြီး ခလေးထိန်းရန်အတွက်ဒေါ်လှလွန်းသူမ ခေါ် ထားခြင်းဖြစ်သည်။

အသက်(၁၈)နှစ်အရွယ်ရှိပြီဖြစ်သော ညိုမသည်အေးမထက်အသက်လပိုင်းခန့်သာ ကြီးသူ ဖြစ်သည်။ကျောင်းပညာရေးအတွက်စရိတ်မရှိသောကြောင့်6တန်းတွင်ကျောင်းထွက်လိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ဒလတွင် နေထိုင်သူဖြစ်ပြီး မွေးချင်းများစွာရှိခြင်းနှင့်မိသားစုစီးပွားရေးကြောင့်မပြည့်မစုံဖြင့်နေထိုင်လာရသူဖြစ်သည်။ ညိုမငယ်စဉ်ဘဝ….. ငယ်စဉ်က အိမ်စီးပွားရေး မကောင်းသဖြင့်ညိုမသည်ဆွေမျိုးနီးစပ်တော်သော အဒေါ်တဦးအိမ်တွင်‘ထမင်း စားကျွန်ခံ’ဘဝဖြင့်နေထိုင်ခဲ့ရသည်။အသက်12နှစ်အရွယ်ညိုမသည်ရောက်စတွင်အတော်လေးကိုဒုက္ခခံခဲ့ရသည်။ အပေါက်ဆိုးသောအဒေါ်နှင့်သူမ၏တဦးတည်းသောသမီးသည်ညိုမအတွက်တော့ ငရဲမင်းဟုပင်ထင်ရအောင်ပင် ရက်စက်လွန်းလှပါသည်။ နံနက်အုန်းမေါင်းမခေါက်မီတွင်ထရပြီး ထမင်းချက်ပြုတ်ရပါသည်။ ကုသိုလ်ရေးမို့ပင်ပန်းသည်ဟု မဆိုသာ ပေ။ တံမြက်လှည်း၊ ကြမ်းတိုက်အလုပ်များဖြင့် နံနက်နေရောင် ထွက်သည့်အထိပင်ဖြစ်ပါသည်။

အိမ်ရှိလူများ ရေချိုးရန်ရေဖြည့်ပေးထားရပြီး သူတို့အားလုံးချိုးပြီးချိန်မှသာ သူမအလှည့်ရောက်ပါတော့သည်။ အဝတ်လျှော်ရာတွင်ဖြူစင်နေဖို့ရာအားကုန်ကြိုးစားရပါသည်။အဝတ်များမပြောင်စင်ပါကမပြောင်စင်သော အဝတ်ဖြင့်အရိုက်ခံရတတ်သောကြောင့်ပြောင်စင်အောင်သေချာလျှော်ရပါသည်။ ညိုမအဒေါ်၏ တဦးတည်းသော သမီးလေးသည် အသက်၁၈ကျော်နေပြီမို့ ရာသီလာနေပြီဖြစ်ပါသည်။ သူမ၏အောက်ခံဘောင်းဘီများအား စင် အောင်မလျှော်မိပါက ဘောင်းဘီခွကြားကိုလျှာဖြင့်ထပ်ခါထပ်ခါ လျက်ခိုင်းတတ်ပါသည်။ တခါကဆိုလျှင် အဝတ်များကိုရေစင်အောင် မညှစ်မိလို့ဆိုကာ ညိုမ၏ပါးစပ်ကို ဟခိုင်းထား၍ ညိုမ အဒေါ်မှအဝတ်ရေများကို ညှစ်ထည့်ပါသည်။ ဝင်လာသမျှကိုလည်း ထွေးမထုတ်ရဘဲ သောက်ရပါသည်။ အိမ်တွင် ညိုမအဒေါ်နှင့် သူ့သမီးသာရှိပြီး အဒေါ်ယောကျၤားကတော့ ပွဲစားပီပီ အိမ်မကပ်ပါ။

အိမ်တွင်ရေလုံအိမ်သာ ရှိသော်လည်း ညဖက်တွင်စွန့်သမျှများကိုနံနက်တိုင်းသွန်ပေးရပါသည်။ အဒေါ့်သမီးလှလှ၏အခန်းထဲမှအထွက်တွင်မတော်တဆခလုတ်တိုက်မိသွားပြီးညိုမသည်သယ်လာသော သေးခွက် မှောက်ကျသွားပါသည်။ မှန်တင်ခုံရှေ့တွင် အလှပြင်နေသောလှလှသည် အသံကြားသည်နှင့်တဆက် တည်း လှည့်ကြည့်လာပါသည်။ ညိုမလည်း ခြေမကိုင်မိလက်မကိုင်မိဖြစ်သွားပါသည်။ “ ဟဲ့ညိုမ နင်ဘယ်လိုလုပ်လိုက်တာလဲ၊ ငါ့အခန်းရှေ့ကြီးမှာ သေးနံ့တွေ နံကုန်တော့မှာဘဲ… ” “ ဘာရပ်ကြည့်နေတာလဲ သုတ်လေ… ” အဲ့ဒီကျမှပင် ပြာပြာသလဲနှင့် ညိုမအဝတ်စုတ်သွားယူပါသည်။ အဝတ်စုတ်ဖြင့် ကြမ်းတွင်ပေကျံနေသော သေးများကို လိုက်သုတ်လိုက်ပါသည်။ သို့သော် အနံ့ကတော့ မပျောက်သွားပေ။

လှလှသည် နှာခေါင်းကို တရွုပ်ရွုပ်လုပ်ရင်း “ ညိုမ နင်ဘာနံ့ရလဲ ပြောစမ်း” “ သေးနံ့တွေပါ မလှလှ… ” “ နင်ကိုငါပြောတယ်ပြောင်အောင်သုတ်ဆိုတာကိုအခုအနံ့တွေဒီလောက်ထွက်နေတာ ဘယ်လိုလုပ်မလဲ ” ညိုမလည်း ဘာမှမပြောတတ်တော့တာမို့ ခေါင်းကြီးငုံ့၍သာ နေနေပါတော့သည်။ အဲ့အချိန်တွင်လှလှ၏ အမေသည်အခန်းရှေ့သို့ရောက်လာပါသည်။ “ ဟဲ့ဘာတွေဖြစ်နေတာလဲ ” “ ဒီမှာလေ ညိုမပေါ့သေးခွက်မှောက်ကျတာလေ ” “ အေးဟယ်.. ဟုတ်ပါရဲ့နံ့ဆော်နေတာဘဲ ” “ ညိုမ..ညည်းလုပ်လိုက်ရင်အဲ့ဒီအတိုင်းချည်းဘဲ ” ဟုဆိုကာ ညိုမ၏ခေါင်းကိုလှမ်းခေါက်လိုက်ပါသည်။

ခေါက်ချက်ပြင်းသဖြင့်ညိုမ“အား”ခနဲအသံတချက်ထွက်သွားပါသည်။ “အဲ့နေရာကိုရေနဲ့သေချာပြန်ဆေးလိုက်ပြီးရင်ညည်းငါ့ဆီလာခဲ့၊ညည်းကိုကောင်းကောင်းအပြစ်ပေးရမယ်” လှလှနှင့်ညိုမအဒေါ်သည်အိမ်ရှေ့သို့ထွက်ခွာသွားပါသည်။ ညိုမသည်လည်း သေးနံ့နံနေသော ကြမ်းကို သန့်ရှင်းနေရင်း ကျန်ရစ်ခဲ့ပါသည်။ ထိုနေ့သည်ညိုမအတွက်ပထမဦးဆုံး ဝတ်လစ်စလစ်ဖြင့်အပြစ်ပေးခံ ရခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ ကြမ်းများကိုအနံ့မကျန်အောင်သန့်ရှင်းပြီးချိန်တွင်တော့အိမ်ရှေ့ သို့ညိုမထွက်လာခဲ့ပါသည်။ TV ကြည့်နေသော အဒေါ့်နားမှာ မတ်တပ်သွားရပ်လိုက်ပါသည်။ ထိုအချိန်တွင်ဘာမှမပြောမဆိုဘဲ အဒေါ်မှ ညိုမဝတ်ထားသော ထဘီလေးကို ဆွဲချလိုက်ပါသည်။ ညိုမလှမ်းဆွဲသော်လည်း လက်ကိုပြန်အရိုက်ခံလိုက်ရပြီး ထဘီလေး ကွင်းလုံးကျွတ်သွားပါသည်။ “ ညည်းဒီအတိုင်းလက်မြောက်နေ’ ဟုပြောပြီး သူမတို့ကတော့TV ကိုသာ ဆက်ကြည့်နေကြပါသည်။

ခဏ အကြာ TV ဇာတ်လမ်း ပြီးသွားချိန်တွင်တော့ညိုမဘက်ကိုပြန်လှည့်လာပါသည်။ ညိုမသည်လည်း အောက်ပိုင်းတွင် ဗလာကျင်းခံထားရသဖြင့် ရှိုးတို့ရှန့်တန့်ဖြစ်နေပါသည်။ အခုအချိန်တွင် အိမ်သို့ဧည့်သည်တယောက်ယောက် ရောက်လာမည်ကိုလည်း ကြိုတွေး၍ ကြောက်နေပါသည်။ “ ညိုမ…ခြံထဲမှာ ညည်းကိုရိုက်ဖို့တုတ်သွားကောက်ခဲ့စမ်း ” ညိုမလည်း ခြံထဲကိုဒီပုံစံကြီးဖြင့် မဆင်းရဲသည်မို့ ပေကပ်ကပ်လုပ်နေပါသည်။ ထို့သို့ပေကပ်ကပ်လုပ်နေ သည်ကို ညိုမအဒေါ်က စိတ်မရှည်စွာဖြင့် တင်ပါးကိုလက်ဝါးပြားဖြင့် သုံးလေးချက် ဆင့်ရိုက်ပါတော့သည်။

ညိုမလည်း နာလွန်းသဖြင့်‘တအားအားးးတအီးအီးးး’ ဖြစ်သွားပါသည်။ “ သွားအခုသွားကောက်သွားးး ပေကပ်ကပ်လုပ်နေရင်ထပ်အရိုက်ခံရမယ်” ထပ်အရိုက်ခံရမည်ကို စိုးသောကြောင့်ပိပိလေးကိုလက်ဖြင့်ဖုံးကာ ခြံထဲသို့ဆင်းလာခဲ့ပါသည်။ နံနက်ခင်း အချိန်ဖြစ်သောကြောင့်အားလုံးကတော့ လင်းရှင်းနေပါသည်။ ညိုမအိမ်ရှေ့ထင်းပုံဘေးမှ ဝါးခြမ်းပြားတခုကိုသွား ယူလိုက်ပါသည်။ အလျင်အမြန်ယူ၍ အိမ်ပေါ်သို့ပြန်တတ်ခဲ့ပါသည်။ “ ဒေါ်လေးးးး ” ညိုမဝါးခြမ်းပြားကို သူ့မအဒေါ်လက်ထဲသို့ ကမ်းပေးလိုက်ပါသည်။

လှလှကတော့ သဘောကျစွာဖြင့်ပင် ဘေးမှကြည့်နေပါသည်။ ပြီးနောက်လက်မြောက်ထား၍ အိမ်ရှေ့ဘက်ကို မျက်နှာပေးကာ နောက်လှည့်ပေးထား ရပါသည်။ “ ဖြောင်းးး ဖြောင်းးး ဖြောင်းးး ” ရိုက်ချက်ပြင်းမပြင်းတော့မသိငါးချက်၊ ခြောက်ချက်ဖြင့်ပင်ဝါးခြမ်းပြား သွင်သွင်ကျိုးသွားပြီဖြစ်သည်။ “ ညည်း ဝါးခြမ်းပြားကလည်း ပျော့လိုက်တာ နောက်တချောင်း သွားကောက်ချည်” ညိုမလည်း မျက်ရည်များဖြင့် တရွုတ်ရွုတ်ဖြင့် ခြံထဲသို့ဆင်းရပြန်ပါသည်။ နောက်ထပ်တချောင်း ထပ် ကောက်၍ ပေးလိုက်ပါသည်။ ဒီတခါတော့ ဆယ်ချက်လောက် ကျွေးလိုက်ရပါသည်။ ထို့နောက်တွင်တော့ ဝါးခြမ်းပြား ထပ်မကောက်ခိုင်းတော့ဘဲ ထိုင်ထလုပ်ခိုင်းပါတော့သည်။ ထိုင်ထမည်မျှလုပ်ရမည်ကိုမပြောဘဲ ရပ်ဆိုမှ ရပ်ရမည်ဟုသတ်မှတ်ပေးပါသည်။ ညိုမအောက်ပိုင်းဗလာကျင်းပုံစံဖြင့် တင်ပါးမှနာကျင်မွုကြောင့် ငိုလည်းငို ထထိုင်လည်းလုပ်နေရပါသည်။ သူတို့ကတော့ နောက်ထပ်ကုလားကား အပိုင်းတပိုင်းကို ကြည့်နေကြပါသည်။ ထထိုင်လုပ်ခြင်းကို မရပ်ခိုင်းသေး သော်လည်း ညိုမခြေထောက်များကတော့ယိုင်လဲချင်နေပြီဖြစ်သည်။ ထပ်မံအရိုက်ခံရမည်စိုးသဖြင့်သာ အားတင်း ၍ လုပ်နေရခြင်းဖြစ်သည်။

ထိုအချိန်တွင်လှလှမှ TVကြည့်နေရာမှထ၍ ညိုမအနားရောက်လာပါသည်။ ပြီးနောက်ညိုမ၏ အရိုက်ခံထားရသော အရှိုးရာများဖြင့်ဖင်ကို ဖိဆွဲလိုက်ပါသည်။ ညိုမအော်သံနှင့်အတူ မျက်ရည်များ ဖြိုးဖြိုးဖြောက်ဖြောက်ဖြင့်ထပ်မံကျလာပါသည်။ ညိုမတင်ပါးကိုခပ်ကြမ်းကြမ်းလေးရိုက်၍ နောက်ဖေး ဘက်သို့ထွက်သွားပါသည်။ ခဏအကြာတွင်လှလှနောက်ဖေးမှ ပြန်လာပါသည်၊ ထိုအချိန်တွင်လည်း ညိုမတင်ပါး ကိုတစ်ချက်နှစ်ချက်ထပ်မံရိုက်ပါသေးသည်။ ညိုမ ထိုင်ထလုပ်နေတာလည်း နှေးကွေးလာပြီဖြစ်သလို ညိုမအဒေါ်သည်လည်း TV ကြည့်ရင်း အိပ်ပျော် သွားပြီဖြစ်သည်။

ထိုအခိုက်တွင်လှလှသည်ညိုမအနား ထပ်မံရောက်လာပါသည်။ “ ညိုမ..နင်ထိုင်ထ ဆက်မလုပ်ချင်တော့ဘူး မှတ်လားးး ” ညိုမလည်း ပင်ပန်းနေပြီမို့ခေါင်းညိမ့်လိုက်ပါသည်။ “ ထိုင်ထဆက်မလုပ်ချင်ရင်နင်ငါခိုင်းတာကိုလုပ်ရမယ်.. လုပ်မှာလားးး ” ညိုမလည်း ကောက်ရိုးတမျှင်ကိုပင်လှမ်းဆွဲလိုက်ပါသည်။ “ ဒါဆိုအရင်ဆုံး နင့်အကျႌချွတ်လိုက်” “ ရှင်” “ ရှင်မနေနဲ့နင်ဘဲငါခိုင်းတာ လုပ်မယ်ဆို ” ညိုမအပေါ်ပိုင်းတွင် ဝတ်ထားသော အကျႌလေးကို ချွတ်လိုက်ပါသည်။ အခုအချိန်တွင်တော့ ညိုမကိုယ် လုံးတီး ဖြစ်သွားပြီဖြစ်သည်။ ညိုမ၏ခန္ဓာကိုယ် အချိုးအစားသည် ဝါဆိုမိုးဦး ငယ်ငယ်က ပုံစံအတိုင်းဖြစ်သည်။

အနီးအနားတွင်ယောကျၤားလေးများ မရှိသော်လည်း ကြောက်စိတ်ကတော့မွန်နေပါသည်။ လှလှက ညိုမနားရွက် ကိုဆွဲ၍ သူမအခန်းရှိရာသို့ညိုမကိုခေါ်သွားပါသည်။ အိမ်ရှေ့တွင်တော့ ဖွင့်ထားသော ကုလားဇာတ်လမ်းတွဲနှင့် အိပ်ပျော်နေသော ညိုမအဒေါ်ကျန်ခဲ့ပါသည်။ လှလှသည်ကုတင်ပေါ်သို့ဦးစွာတတ်လိုက်ပါသည်။ပြီးနောက်သူမဝတ်ထားသောထဘီကိုဖြေလျော့လိုက်ပါသည်။ “ ညိုမလာ.. ငါ့ထဘီအောက်ထဲကိုဝင်” ညိုမက မဝင်သေးသဖြင့်လှလှမှညိုမခေါင်းကိုအတင်းဆွဲ၍ သူမထဘီအောက်ထဲသို့သွင်းလိုက်ပါသည်။ “ ငါ့အဖုတ်ကိုလျှက်ပေးးးး ” ညိုမတခါမှမလုပ်ဖူးသည်မို့မလုပ်ရဲ၊ သို့သော်အတင်းခိုင်းသဖြင့်လှလှ၏ အဖုတ်မို့မို့လေးကိုညိုမလျှာ ဖြင့် လျှက်ပေးလိုက်ပါသည်။ လှလှသည်လည်း ပထမဦးဆုံးအတွေ့အကြုံမို့ရှိန်းတိန်းတိန်း ဖြစ်နေပါသည်။ ခံစားရသော အရသာအပေါ်တွင်လည်း အာသီသတွေ့နေပါသည်။

အချိန်အနည်းငယ်ကြာပြီးချိန်တွင်တော့ လှလှပါးစပ်မှ အသံလေးများဖြင့်အတူလှလှအဖုတ်မှ အရည်ကျဲ လေးများ ထွက်ကျလာခဲ့ပါသည်။ ညိုမမှာလည်း ဘာမှန်းမသိညာမှန်းမသိပေမယ့် ထွက်လာသမျှကိုတော့ လျှက် လိုက်ရပါသည်။ ထိုင်ထလုပ်နေရသည်ထက်စာရင် ဒါကတော်သေးသည်ဟုပင် ညိုမတွေးထင်နေမိပါသည်။ သို့သော်အခုမှအစရှိသေးသည်ကိုတော့ညိုမမသိခဲ့ပါ။ အချိန်အခိုက်အတန့်ကြာပြီးနောက် လှလှအခန်းရှေ့သို့ လှလှအမေရောက်လာပါသည်။ ခုတင်ပေါ်တွင် အရသာခံနေသော လှလှကိုတွေ့သောအခါ စိတ်တိုသွားပြီး တံမြက်စီးကိုကိုင်၍ ပွဲကြမ်းပါတော့သည်။ ထိုမှပင် လန့်ဖြန့်ပြီးလှလှရော၊ညိုမပါထပြေးရပါတော့သည်။အဆုံးတွင်တော့အပြစ်ရှိသောညိုမရောအတတ်ကောင်းတတ် နေသောလှလှပါ ဝတ်လစ်စလစ်ဖြင့်အိမ်ရှေ့ခန်းတွင်မတ်တပ်ရပ်လက်မြှောက်နေကြ ရပါတော့သည်။

နောက်ပိုင်းတွင်တော့လှလှမှသူ့အမေလစ်ရင်လစ်သလိုအဖုတ်ကိုလျှက်ခိုင်းခြင်း၊ စုပ်ခိုင်းခြင်းများကိုလုပ် ခိုင်းတတ်ပါသေးသည်။ သူ့မအမေကလည်း မိတာနဲ့မညှာဘဲ နှစ်ယောက်လုံးကို အပြစ်ပေးပါသည်။ ညိုမအသက် 16 နှစ်တွင်တော့ အေးမတို့အိမ်ကို ရောက်လာခဲ့ပါတော့သည်။ လှလှက မသွားစေချင်သော်လည်း လှလှအမေက သူ့သမီးအကြောင်းကိုသိနေသဖြင့်ညိုမကိုသူမ၏တဝမ်းကွဲ အမထံပို့လိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ လက်ရှိအချိန် ညိုမ၏နှိုက်မွု့ကြောင့်အေးမအဖုတ်မှသွေးစများပင်ထွက်လာပြီဖြစ်သည်။ “ အေးမ..နင်နောက်ထပ်စောက်ရည်ထွက်အုန်းမလားးးး ” ညိုမသည် အေးမအား ကလေးနိုးအောင်လုပ်ရမလားဆိုကာ ပုခက်တုတ်ဖြင့် အေးမဖင်ကိုရိုက်ပါသည်။ အေမလည်းနာလွန်းသဖြင့်အော်လည်းအော်၊မျက်ရည်လည်းကျမိပါသည်။

ဒါကိုညိုမကမျက်ရည်ကျရကောင်းမလား ဆိုပြီး အေးမအား အပြစ်ပေးပါသည်။ “ မျက်ရည်ကျသလို၊ စောက်ရည်ထွက်သလိုငါလုပ်ပေးမယ်” ဟုဆိုကာ အေးမအဖုတ်ကိုလက်ဖြင့်အားကုန် နှိုက်ပါတော့သည်။ အဖုတ်မှအရည်ထွက်ရုံမက သွေးစများပင်ညိုမလက်တွင်ပါလာပါသည်။ သို့တိုင်အောင်ညိုမ မရပ်သေးပါ အေးမအဖုတ်ကိုဆက်နှိုက်နေပါေးသးသည်။ “ မှတ်ထားးး နောက်ဆိုမလွယ်ဘူးမှတ်.. ဒီထက့်ပိုနာမယ်… ” အေးမလည်း စပ်ဖြန်းဖြန်းဖြစ်နေသော သူမ၏အဖုတ်လေးကို လက်ဖြင့်အုပ်၍ ညိုမအနားမှ ထွက်လာ ခဲ့ပါသည်။ “ ဟေ့…အေးမ ဒီကိုလာအုန်းးးး ” ဒေါ်လှလွန်းသူက လှမ်းခေါ်သဖြင့်အေးမအမြန်သွားလိုက်ပါသည်။ “ ငါရေချိုးတော့မယ်လေ… ညည်းဘာလုပ်ပေးရမယ်ဆိုတာကိုမသိဘူးလား ” ထုံးစံအတိုင်းပင် ဒေါ်လှလွန်းသူ ရေချိုးနေစဉ် တလျှောက်လုံးတွင် ချေးတွန်းပေးခြင်းကို ခဏပြုလုပ်၍ ဒေါ်လှလွန်းသူ၏ ဖင်ကိုနောက်မှထပ်ကြပ်မခွာကပ်၍လျှက်ပေးရပါသည်။

ဒေါ်လှလွန်းသူကခြေထောက်နှစ်ချောင်း ကိုဟပေးလိုက်ချိန်တွင်လည်း အလိုက်တသိပင်ဝင်၍ အဖုတ်ကို လျှက်ပေးရပါသည်။ ဒေါ်လှလွန်းသူ ရေချိုးပြီးစီး သွားမှသာ အေးမတယောက်အနားရပါတော့သည်။ အေးမဒီအိမ်နှင့်အဝေးသို့ထွက်သွားလိုက်ချင်ပြီဖြစ်သည်။သို့သော်သူမတွင်အားကိုးစရာမရှိ၊အပြင်လောက အကြောင်းလည်း သိပ်မသိသည်မို့အေးမသည်လက်ရှိဘဝတွင်သာ အဆင်ပြေအောင်နေနေရပါသည်။ သို့သော် အခွင့်အလမ်းကိုတော့အချိန်ရှိသ၍ အေးမစောင့်စား နေမိပါသည်။ မိုးချုပ်ပြီမို့အိမ်ရှိလူများအားလုံး အနားယူနေချိန်ဖြစ်သည်။ ညိုမသည်အေးမအရင်နေခဲ့သောအခန်းတွင်က လေးနှင့်အတူအိပ်ပျော်နေပြီဖြစ်ပြီး အေးမသည်အောက်ထပ်အခန်းတွင်သူမ၏မူရင်းပုံစံအတိုင်း ဝတ်လစ်စလစ်ဖြင့် ခွေခွေလေး အိပ်ပျော်နေပါသည်။

ထိုအချိန်တွင်အေးမအခန်းတွင်းသို့ ဦးဖိုးအောင်ရောက်ရှိလာပါသည်။ ခွေခွေ လေး အိပ်ပျော်နေသော အေးမကိုလွုပ်နှိုးလိုက်ပါသည်။ အေးမ မျက်လုံးဖွင့်၍ နှိုးလာပြီဆိုတာနှင့်ဦးဖိုးအောင်သည်သူ၏လိင်တံကြီးကို အေးမပါးစပ်ဝတွင်တေ့ ပေးလိုက်ပါသည်။ အေးမလည်း အလိုက်သင့်ပင်ပါးစပ်ဟပေးလိုက်ပါသည်။ ထို့နောက်ဦးဖိုးအောင်၏ တုတ်ခိုင် လှသောလိင်တံကို အေးမပါးစပ်ဖြင့် ‘တပြွတ်ပြွတ်’ စုပ်ပေးလိုက်ပါသည်။ အတွင်းရှိလျှာဖြင့်လည်း လိင်တံ၏ ထိပ်လေးများကိုလျှက်ပေးနေလိုက်ပါသည်။

အမြဲတစေလုပ်ပေးခိုင်းနေကျမို့ ထိုအခြင်းအရာများသည် အေးမအတွက်အထူးအဆန်းမဟုတ်တော့ပေ။ အေးမ၏ အစုပ်တော်မွု့ကြောင့် လိင်တံမှလရည်များသည် ထိုးထွက်ကျလာပါတော့သည်။ လရည်ပျစ်ပျစ်များကို တစက်အောက်မကျစေဘဲ မိန်ရည်လျက်ရည် အေးမမြိုချ သောက်သုံးလိုက်ပါသည်။ ဦးဖိုးအောင်သည် အေးမ လုပ်ပေးသမျှကိုကြည့်၍ သဘောကျကာ အရသာခံနေပါသည်။ “ ကဲ…လေးဘက်ထောက်လိုက်တော့ ” ဦးဖိုးအောင်သည် အေးမအား အမြဲတန်း လေးဘက်ထောက်ခိုင်း တတ်သော်လည်း လိုးခြင်းမပြုဘဲ အဖုတ်နှင့်စအိုပေါက်ကိုသာ နာကျင်အောင်လုပ်တတ်သည်။ သို့သော်ဒီညတွင်တော့သူ၏လက်ဖြင့်မလုပ်ဘဲ အေးမ တံထွေးများဖြင့်ပေကျံနေသောသူ၏လိင်တံကြီးဖြင့်အေးမအဖုတ်ကိုတေ့လိုက်ပါသည်။အေးမလန့်ဖြန့်သွားပါသည်။ လက်ချောင်းတွေနဲ့တောင် ဒီလောက်နာတာ တုတ်ခိုင်တဲ့လိင်တံကြီးနဲ့ဆိုရင် တော်တော်လေး နာမှာဘဲဟုလည်း တွေးလိုက်မိပါသည်။

“ ညည်းလည်း အရွယ်ရောက်နေပြီဆိုတော့ဒီအရသာကိုခံစားဖူးရမှာပေါ့ ” “ သေချာ လေးဘက်ထောက်ထားနော်…လဲမသွားနဲ့ ” “ နောက်ပြီး အသံမထွက်စေနဲ့အသံထွက်ရင်ညည်းပိုနာမယ်မှတ်” အေးမလည်း ခိုင်းသည့်အတိုင်းပင်သေချာလေး နေပေးလိုက်ပါသည်။ “ အွန့်…. ” “ အွန့်… ” အသံတိုးတိုးဖြင့် ကြိတ်ကာပင် အေးမအော်ရပါသည်။ သို့သော်နာသည့်အရှိန်ကတော့ တော်တော်ပြင်း လှပါသည်။ ဦးဖိုးအောင်သည်ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်နှင့် အေးမအဖုတ်ကို စိတ်ကြိုက်လုပ်နေပါတော့သည်။ အေးမ အဖုတ်တွင်လည်း အဖြူရည်များ စီးကျနေပြီဖြစ်သလို ဦးဖိုးအောင် တုတ်တွင်လည်း သွေးစနှင့်အဖြူရည်များ ပေကျံနေပြီဖြစ်ပါသည်။ သို့တိုင်အောင်ဦးဖိုးအောင်သည်တချီမပြီးသေးပါ။ ခဏအကြာတွင်တော့ ပြီးတော့မည်ဖြစ်သဖြင့် ဦးဖိုးအောင်သူ၏တုတ်ကို အေးမအဖုတ်အတွင်းမှဆွဲထုတ် လိုက်ပါသည်။

အေးမသည်ဆတ်ခနဲ ဆွဲထုတ်လိုက်သော ခံစားမွု့ကြောင့်ဟာခနဲဖြစ်သွားပါသည်။ ဦးဖိုးအောင်သည် သူ၏လိင်တံကိုဟနေသော အေးမပါးစပ်ထဲသို့လာထိုးထည့်ပါသည်။ လိင်တံပါးစပ်တွင်း ရောက်သည်နှင့်လိင်တံ အတွင်းမှလရည်များသည်အေးမ၏ အာခေါင်ထိတိုင်ပန်းထွက်လာပါသည်။ အေးမလည်း သူ့ကိုသောက်ခိုင်းမှန်းသိသဖြင့် မြိုချလိုက်ပါသည်။ ဒါတောင် ဦးဖိုးအောင်က မပြီးသေးဘဲ အေးမပါးစပ်ထဲမှာပင်သေးပေါက်လိုက်ပြန်ပါသေးသည်။ အေးမသည်ညှီဆို့ဆို့ အနံ့ကိုခံရင်း အနံ့ရောအရသာပါ ဆိုးလှသည့် ဦးဖိုးအောင်၏ သေးများကိုသောက်သုံးလိုက်ရပါသည်။

သေးပေါက်ပြီးသွားပေမယ့် ဦးဖိုးအောင်သည် သူ၏လိင်တံကိုအေးမပါးစပ်ထဲမှမထုတ်သေးပါ။ အေးမအား စုပ်ခိုင်းထားပြီး သူကအရသာ ခံနေပါသေးသည်။ ဘယ်တုန်းထဲက ဆာနေသည့်လီးမှန်းမသိပေ အေးမစုပ်ပေးနေရင်းပင် ထိုးထောင်၍ပြန်လည်ကြီးမား လာပါသည်။ အေးမမှာတော့ အပျိုစင်ဘဝ နိဂုံးချုပ်သွားရပြီဖြစ်သည်။ ကြမ်းတမ်းလှသော အပျိုရည်ဖျက်မွုကြောင့် လည်း အဖုတ်တခုလုံး နာကျင်နေပြီဖြစ်သည်။ သို့သော်လည်း ဦးဖိုးအောင်ခိုင်းသမျှကို ဆက်လုပ်ပေးနေရပါသည်။ အေးမတစ်ကိုယ်လုံးလည်း သေးနံ့၊အဖုတ်နံ့၊လရည်နံ့များဖြင့်သင်းကြိုင်နေပြီဖြစ်ပါသည်။ လိင်တံပြန်လည် ထိုးထောင်လာပြီမို့ အေးမပါးစပ်ထဲမှ ပြန်လည်ဆွဲထုတ်လိုက်ပါသည်။ ဒီတခါမှာတော့ အေးမကို လေးဘက်မထောက်ခိုင်းတော့ဘဲ ဖင်ကုန်းခိုင်းပါသည်။ အားလျော့၍ မထချင်သော်လည်း မထလျှင် အသားနာမည်ကို ကြိုသိနေသဖြင့် ဖင်ကုန်းပေးလိုက်ပါသည်။

ဖင်ကုန်း၍ ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို နည်းနည်း ကျယ်ကျယ်ဟပေးထားရပါသည်။ ဦးဖိုးအောင်သည်သူ့စိတ်ကြိုက်အနေအထားရပြီဖြစ်သဖြင့် အေးမကိုဒုတိယ အကြိမ်ထပ်မံလိုးပြန်ပါတော့သည်။ ဒုတိယအကြိမ်ပြီးဆုံးသွားချိန်တွင်တော့အေးမတယောက်ပစ်လဲကျသွားပါတော့သည်။ ဦးဖိုးအောင်သည် ဒီတခါတော့ အေးမဖင်ပေါ်တွင်ပင်လရည်များကို ပန်းထုတ်လိုက်ပါသည်။ ပြီးနောက် ဦးဖိုးအောင်ခဏအနားယူ ပါသည်။ အနားယူပြီးချိန်တွင်တော့ အေးမအိပ်နေရာအခန်းတွင်းမှ ဦးဖိုးအောင်ထွက်သွားပါတော့သည်။ အဖြစ် အပျက်အစအဆုံးကို အမှတ်မထင် မြင်မိလိုက်သော ညိုမသည် အဖုတ်အတွင်းမှ ယားကျိကျိဖြစ်လာပြီး သူမ လက်ဖြင့်သူမ အသာဒေါင့်ကပ်၍ အာသာဖြေနေပါတော့သည်။

ညိုမသည် အချိန်ရှိတိုင်း ဦးဖိုးအောင်၏လီးကြီးကိုသာ မြင်ယောင်နေပါတော့သည်။ ဦးဖိုးအောင်ကတော့ ညိုမထိုသို့ဖြစ်နေသည်ကိုတစွန်းတစိမျှပင်မရိပ်မိနိုင်ခဲ့ပေ။ လအနည်းငယ်ကြာပြီးနောက် အေးမတို့အိမ်သို့ ဒေါ်လှလွန်းသူ၏ တူတယောက် ရောက်ရှိလာပါသည်။ အိမ်သို့ရောက်သည်နှင့် ဖြိုးဝေသည်သူ့အတွက်အသစ်အဆန်းဖြစ်နေသော အေးမကိုတစိုက်မတ်မတ်လိုက်ကြည့် ပါတော့သည်။ အိမ်ရှိအခြားလူများနှင့်သူရင်းနှီးသော်လည်း အေးမကတော့သူ့အတွက်သူစိမ်းတယောက်ဖြစ်နေ ပါသည်။ ဧည့်သည်ရောက်နေချိန်ဖြစ်သဖြင့်အေးမလည်း အဝတ်အစားများကို ပြန်ဝတ်ခွင့်ရထားပါသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ထိုလာသောဧည့်သည်ကို အေးမအလွန် ကျေးဇူးတင်နေမိပါသည်။ သို့တိုင်အောင် အပေါ် အဝတ်အစားများ ဝတ်ခွင့်ရခြင်းသာဖြစ်ပြီး အတွင်းခံများကိုတော့ပေးဝတ်ခြင်းမပြုထားပါ။

အေးမရဲ့တလွုပ် လွုပ် အိုးလေးနှင့် လျှက်ခနဲ၊ လျှက်ခနဲမြင်ရတတ်သော အကာအကွယ်မပါသည့် ရင်သားများကို ဖြိုးဝေအလွန် သဘောကျနေပါသည်။ ဖြိုးဝေ သတိထားမိတာကတော့ သူ့အဒေါ်ရေချိုးသည့်အခါတိုင်း အေးမကို ဘာလို့ရေချိုး ခန်းထဲ ခေါ်ထားရလဲ ဆိုတာပင်ဖြစ်သည်။ ဦးဖိုးအောင်ကလည်း ညဖက်မှသာလွုပ်ရှားသူမို့မသိနိုင်ပေ၊ ညိုမကလည်း အေးမကိုအခန်းအတွင်းတွင်သာ အနိုင်ကျင့်တာကြောင့် ဖြိုးဝေတယောက် သတိမထားမိချေ။ ဖြိုးဝေဒီအိမ်ရောက်တာ တပတ်ကျော်ပြီဖြစ်သည်။ အခုထိဒီအိမ်၏လျှို့ဝှက်ချက်များကိုမသိသေးပေ။သို့သော်အေးမကိုသူတော်တော်စိတ်ဝင်စားနေသဖြင့်အေးမကို တော့ မျက်ချည်မပြတ်စောင့်ကြည့်နေပါတော့သည်။ သူမဂရုမထားတာဆိုလို့ ညိုမကခေါ်လို့ အေးမအပေါ်ထပ် ခလေးအခန်းသို့သွားသည့်အချိန်သာရှိသည်။ သို့သော်ထိုအချိန်အများစုသည်သူ့အတွက်အခွင့်ကောင်းများ ဖြစ်နေသည်ကိုမူတပတ်ပြည့်သည်အထိ သူမသိရှိသေးပါ။

အပေါ်ထပ်တွင်ညိုမသည်ခလေးသေးတည်သည့်အခါတိုင်း အေးမပါးစပ်ကိုသာ အသုံးများသည်၊ ညိုမအပေါ်ထပ်မှလှမ်းခေါ်ပြီဆိုအေးမသိလိုက်သည်။ အခန်းထဲရောက်သည်နှင့်ခုတင်အောက်တွင်ဒူးထောက်၍ သူမ၏ပါးစပ်ကိုကျယ်ကျယ်ဟပေးထားလိုက်သည်၊ ညိုမက “ရွုးရွုး”အခုပြုကာ ကလေးကိုသေးတည်ပေးပါသည်။ မျက်နှာတွင် လာစင်သောသေးများကို အေးမလျှော်စရာ အနှီးညစ်များဖြင့်သာသုတ်ပြီး ကလေးချီးဝတ်၊ သေးဝတ်များကိုယူ၍ အောက်ထပ်သို့ ပြန်ဆင်းလာခဲ့ပါသည်။ ဖြိုးဝေကတော့ အဝတ်သွားယူသည်ဟုသာ သိထားသဖြင့် လိုက်မချောင်းမိလိုက်ချေ။

ဖြိုးဝေသည်အေးမ၏လွုပ်ရှားမွု့တိုင်းကို လိုက်ကြည့်နေသဖြင့် အေးမ၏ တချက်တချက်လျှက်ခနဲ ပေါ်သွားတတ်သောရင်သားနှင့်တခါတရံ အောက်စလွတ်နေသည်များကိုတော့သူတွေ့ ဖူးပါသည်။ အောက်စ လွတ်သွားသည်နှင့် အေးမသည်အဖုတ်ကိုပြနေသလို ဖြစ်သွားပါသည်။ အေးမအတွင်းခံများ မဝတ်တာကိုလည်း ဖြိုးဝေက သိနေပြီဖြစ်သည်၊ ထိုသို့အတွင်းခံမဝတ်ခြင်းကိုပင်သူသဘောကျနေပြီး ဝတ်မှာကိုပင် စိုးရိမ်နေပါသည်။ သို့သော်အေးမတွင်အတွင်းခံဝတ်ခွင့်မရှိသည်ကိုတော့သူလုံးဝမသိရှိပါ။ ဖြိုးဝေသည်အေးမအား စိတ်ဝင်စားကြောင်းကို ဖွင့်ပြောလိုက်ပါသည်။

နေ့လည်ပိုင်းအိမ်တွင်လူကြီးများမရှိဘဲ အေးမ၊ ညိုမနှင့်ကလေးသာ ရှိသော အချိန်တွင်ဖြစ်သည်။ အေးမသည်ရေချိုးခန်းထဲတွင်အဝတ်လျှော်နေချိန်တွင်ဖြစ်သည်။ ဖြိုးဝေသည်အေးမအနားကိုရောက်လာ ပြီး အေးမကိုသူဘယ်လောက် ချစ်ကြောင်းများကို ဒရဆက်ပြောပါသည်။ အေးမကလက်မခံနိုင်ကြောင်း ငြင်းပါ သည်။ ဖြိုးဝေသည်အေးမက အမျိုးမျိုးငြင်းနေသဖြင့်အကြပ်ရိုက်နေပါသည်။ နောက်ဆုံးတွင်တော့မကောင်းသော အကြံတခုကိုသူကြံစည်ပြုလုပ်လိုက်ပါသည်။ သူဘယ်လောက်ပြောပြော ငြင်းနေသော အေးမသည် ရေချိုးခန်းအတွင်းတွင် အဝတ်လျှော်လျက် ရှိနေ ပါသည်။ ဖြိုးဝေသည်ဘာမှပြောညာမပြောနှင့်ရေချိုးခန်းထဲဝင်လာပြီး အေးမပါးစပ်ကိုသူ့လက်ဝါးဖြင့်ဖမ်းပိတ်ကာ ရေချိုးခန်းတံခါးကို လော့ချလိုက်ပါသည်။ ပြီးနောက်အေးမအား နံရံဘက်သို့အတင်းကပ်ခါ အေးမဝတ်ထားသော အဝတ်များအား အတင်းဆွဲဖယ်၍ အေးမအဖုတ်အားစတင်ကာ ကာမစပ်ယှက်ပါတော့သည်။

ဖြိုးဝေ၏ဒုတ်သည်ဦးဖိုးအောင်လောက်မကြီးသော်လည်း အတင်းအကြပ်ကာမစပ်ယှက်ခြင်း ဖြစ်သော ကြောင့်အေးမအလွန်နာကျင်ခဲ့ရပါသည်။ အေးမအား တချီပြီးသည်အထိလိုးပြီးနောက်အေးမအားအသံမထွက်ရန် ခြိမ်းခြောက်ကာ ပါးစပ်အားဖုံးထားသောလက်ကို ဖယ်ပေးပါသည်။ အေးမလည်းအသံမထွက်ဘဲ နာကျင်မွု့ကို တဟင့်ဟင့်နှင့်ခံစားနေရပါသည်။ “ အေးမရယ်ကိုယ်က အေးမကိုချစ်လို့ပါ…မငိုနဲ့တော့နော်တိတ်တိတ်” အေးမက တဟင့်ဟင့်ဖြစ်နေသဖြင့် ဖြိုးဝေကဘေးမှနေ၍ လေသံအေးလေးဖြင့် နှစ်သိမ့်ပေးနေပါသည်။ ထို့နောက်ဖြိုးဝေက အေးမပုခုံးကိုကိုင်၍ သူ့ရင်ခွင်ထဲသို့ အေးမခန္ဓာကိုယ်လေးကို ဆွဲသွင်းလိုက်ပါသည်။ အေးမ လည်း အလိုက်သင့် နေပေးလိုက်ပါသည်။ ထိုအချိန်မှစ၍ အေးမနှင့်ဖြိုးဝေတို့သည် ရည်းစား(သို့)ချစ်သူ ဘဝ ရောက်ခဲ့ကြပါတော့သည်။ သို့သော်ဧည့်သည်ဖြစ်သော ဖြိုးဝေသည်အချိန်တန်အိမ်ပြန်ရမည်မှာ ဓမ္မတာတာပင် ဖြစ်ပါသည်။

သို့တိုင်အောင် ဖြိုးဝေသည် အေးမတို့၏ အိမ်တွင်းရေး အခြေအနေများကို လုံးဝသိရှိသေးခြင်း မရှိဘဲ၊ လူလစ်ခိုက်များတွင်သာ သူတို့နှစ်ဦး စကားစမြည်ပြော၊ ဟိုလုပ်ဒီလုပ် လုပ်ကြခြင်းဖြစ်သည်။ ဖြိုးဝေသည် အိမ်ပြန်ရန် အချိန်အခါ ရောက်နေပြီမို့ အိမ်ပြန်ရန် ပြင်ဆင်ပါတော့သည်။ အေးမကိုသူမခွဲလိုပါ၊ ထို့ကြောင့် အေးမနှင့်သူ့အကြောင်းကို အဒေါ်ဖြစ်သူ ဒေါ်လှလွန်းသူအား ဖွင့်ပြောကာ အေးမကိုသူနှင့်အတူ ခေါ်သွားရန် ကြံစည်နေမိပါသည်။ အခုလည်း အဒေါ်ဖြစ်သူထံတွင်အေးမကိုသူနှင့်အတူလိုက်ပါခွင့်ပြုပါရန်တောင်းဆိုဖို့ရာ ဒေါ်လှလွန်းသူ အခန်းသို့ဖြိုးဝေလာခဲ့ပါသည်။ အခန်းဝသို့အရောက်တွင်ဒေါ်လှလွန်းသူသည်ကုတင်ပေါ်တွင်အိပ်စက်နေချိန်ဖြစ် ပါသည်။

တခါတရံမှအားရက်ရသည်မို့ရသောအားရက်တွင်အပြည့်အဝအိပ်စက်ခြင်းဖြင့်အနားယူနေခြင်းဖြစ်သည်။ အခန်းတံခါးက လော့မချထားသည်မို့အဒေါ်ဖြစ်သူကိုစကားပြောရန်အတွက်ဖြိုးဝေအခန်းအတွင်းသို့ဝင်ခဲ့ပါသည်။ အခန်းထဲရှိကုတင်ပေါ်မှ အဒေါ်ဖြစ်သူကို တွေ့ချိန်တွင်တော့ ဖြိုးဝေစိတ်ထဲတွင်မယိုးမရွ ဖြစ်သွားပါသည်။ လှည့်ဘဲထွက်ရတော့မလို၊ ဒီအတိုင်းဘဲ ဆက်ကြည့်နေရတော့မလို ဖြစ်သွားပါသည်။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော ဒေါ်လှလွန်းသူဝတ်ထားသော ထဘီသည်ဖြေလျော့၍ထဘီအောက်စသည်ခါးအနီးသို့ပင်ရောက်နေပြီဖြစ်သည်။ ဖြိုးဝေအနီးသို့ဖြည်းဖြည်းချင်း ကပ်သွားလိုက်ပါသည်။ ဒေါ်လှလွန်းသူကတော့အိပ်မောကျနေချိန်မို့ဘာဆိုဘာမှမသိပါ။ ဖြိုးဝေသည်လည်း အတွင်းစိတ်ကိုမချိုးနှိ မ်နိုင်တော့ဘဲ အဒေါ်ဖြစ်သူ၏ ပစ္စည်းအပေါ်တွင်ပင်အာရုံရောက်နေပါတော့သည်။

ပျိုဆဲနုဆဲဖြစ်သည့် လှပသည့် အဖုတ်လေးကလည်း ဖြိုးဝေကို လက်ယက် ခေါ်နေသယောင်ပင်။ ဖြိုးဝေကုတင်နားကပ်၍ ကုတင်အောက် ဘက်နားလောက်တွင်ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ပြီး အဒေါ်ဖြစ်သူ၏ ပေါ်နေသော အဖုတ်လေးကို အရသာခံ၍ ရွုစား နေပါသည်။ ပြီးနောက်အဖုတ်နားသို့ ခေါင်းတိုး၍ အဖုတ်အား အနံ့ခံလိုက်ပါသည်။ အနံ့ခံနေရင်းမှ သူ၏လျှာဖြင့် ဖင် နှစ်ခုကြားမှ အဖုတ်လေးကို လှမ်းလျက်လိုက်ပါသည်။ ဒေါ်လှလွန်းသူက ဘေးစောင်းအိပ်နေပြီး ဖြိုးဝေသည် ဖင်ပေးထားတာ ဘက်တွင်ဒူးထောက်ထိုင်၍ နေရာယူထားခြင်းဖြစ်သည်။ ဒေါ်လှလွန်းသူသည်အိပ်မောကျနေဆဲ ဖြစ်ပါသည်။ သို့သော်အခန်းဝတွင်တော့ညိုမသည်ဖြစ်စဉ်တရပ်လုံးကို ငြိမ်၍ကြည့်နေပါသည်။ ဖြိုးဝေလည်း သူ့အာရုံနဲ့သူမို့ အခန်းတံခါးဘက်ကို ဂရုမစိုက်မိလိုက်ချေ။ ဖြိုးဝေသည် ဒေါ်လှလွန်းသူ၏ အဖုတ်နှင့်ဖင်လုံးများကို သူ၏လျှာဖြင့် မနားတမ်းလျက်နေပါသည်။

တချက်တချက်အဖုတ်ထဲထိအောင်လျှာကို ထိုးထည့်ပါသည်။ဖြိုးဝေတဆင့်ထပ်တတ်၍အဖုတ်အားသူ့ညီလေးဖြင့်စပ်ယှက်ရန်သူ့ဘောင်းဘီကိုချွတ်လျှောကျ လိုက်ပါတော့သည်။ တိုက်ပွဲဝင်ရန်အဆင်သင့်ဖြစ်နေသော ဖြိုးဝေညီလေးသည်မတ်ထောင်၍ ထွက်ပေါ်လာပါသည်။ ထိုအချိန် တွင်တော့ အသံမပေးဘဲ ကြည့်နေသော ညိုမဆီမှ အသံထွက်ပေါ် လာပါတော့သည်။ ထိုအသံသည်မလုပ်ရန် ကန့်ကွက်သော အသံပင်ဖြစ်ပါသည်။ ဖြိုးဝေသည်ညိုမကိုတွေ့လိုက်ရသဖြင့် ကြောက်လန့်ပြီး လုပ်လက်စများကို ရပ်တန့်၍ အခန်းတွင်းမှပြေးထွက်ရန်ကြံလိုက်ပါသည်။ သို့သော်မပြေးထွက်နိုင်ခဲ့ပါ။

ညိုမ၏ပြန်တိုင်လိုက်ရမလား ဆိုသောစကားကြောင့်ဖြိုးဝေတယောက်ညိုမလက်အောက်ရောက်ခဲ့ရပါတော့သည်။ ဖြိုးဝေသည်သူတခါမှပင်စိတ်ကူးမယဉ်ခဲ့ဖူးသော ဘဝသို့ရောက်ရှိနေပြီဖြစ်သည်။ ညိုမသည်သူ၏မျက်နှာ ပေါ်တွင် ခွထိုင်နေပြီး သူ၏နှာခေါင်းနှင့် ပါးစပ်ပေါက်များအား အဖုတ်၊ဖင်တို့ဖြင့် ဖိထားပါသည်။ အသက် ရွုရန် အနည်းငယ်လောက်ပင် ကြွကြွပေးပါသည်။ ခုတင်ပေါ်မှာမို့ အောက်ခြေက မွေ့ယာခံနေသော်လည်း အပေါ်မှာ ဖိထားသဖြင့်အသက်မနဲ ရွုနေရပါသည်။ သူ၏ဗိုက်ပေါ်တွင်တော့ခလေးကိုလဲပြီး သိပ်ထားပါသည်။

ကလေးလည်း အိပ်သွားပြီဖို့ အညောင်းအညာဖြေရန်ညိုမထလိုက်ပါသည်။ ပြီးနောက်အခန်းတံခါးဖွင့်၍ အောက်ထပ်သို့ ဆင်းခဲ့ပါသည်။ သို့သော်ထုံးစံအတိုင်း အခန်းတံခါးကိုတော့ ပိတ်မထားခဲ့ပါ။ ဖြိုးဝေသည်ညိုမ သူ့ကိုမိသွားချိန်မှစ၍အခုအချိန်ထိညိုမနှင့်ပင်အတူရှိနေခြင်းဖြစ်သည်။အခုဆိုလျှင်တညပင်ကုန်လွန်ခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ နောက်နှစ်ရက်လောက်နေရင်သူဇာတိမြေကို ပြန်ရမည်ဖြစ်သည်။ သို့သော် အေးမကိုခေါ်ဖို့ကိစ္စကိုတော့ ဒေါ်လှလွန်းသူထံတွင် ခွင့်မတောင်းရသေးပေ။ ဖြိုးဝေနောက် နှစ်ရက်နေရင် ပြန်မည့်ကိစ္စကို ညိုမလည်းသိသည်။ သို့သော်ဝင်လာသော အခွင့်အရေးကို ညိုမသည်အသုံးချ လိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ အေးမတယောက်ဖြိုးဝေကို မတွေ့မိသဖြင့် ဘယ်များရောက်နေသလဲဟု တွေးနေမိပါသည်။ ထို့သို့တွေးရင်းနဲ့ပင်အိမ်မွုကိစ္စများကိုလုပ်ကိုင်နေပါသည်။

“ ဟဲ့အေးမ ခလေးအဝတ်တွေ လာယူအုန်း ” အိမ်သာအထွက်လာသော ညိုမသည်အေးမကိုလှမ်းပြောလိုက်ပါသည်။ “ ဟုတ်ကဲ့လာယူပါ့မယ်” ညိုမလည်း ပြောပြီးသည်နှင့်အပေါ်ထပ်သို့ပြန်တတ်ခဲ့ပါသည်။ ပြီးနောက်ခုတင်ပေါ်တတ်၍ ဖြိုးဝေ မျက်နှာ ပေါ်သို့ခွလိုက်ပြီး ဖြိုးဝေမျက်နှာကိုအပေါ်စီးက ငုံ့ကြည့်လိုက်ပါသည်။ “ဟဲ့တဏှာကောင်ငါခုနအိမ်သာသွားတတ်တာဖင်ရော၊အဖုတ်ရောရေမဆေးလာခဲ့ဘူးနင်ယက်ပေးရမယ်” ညိုမသည်အပေါ်စီးမှ ကြည့်၍ပြောရင်း သူမ၏ဝတ်ထားသော ဘောင်းဘီတိုကိုချွတ်ချလိုက်၍ ဘေးတွင် ထားလိုက်ပါသည်။ ပြီးနောက်ဖြိုးဝေ၏ မျက်နှာပေါ်သို့ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လိုက်ပါသည်။ “ ဟဲ့တဏှာကောင်ဘာလုပ်နေတာလဲ ယက်လေ ” ဖြိုးဝေက ကြောင်တောင်တောင်လုပ်နေသဖြင့် ညိုမက ယက်ရန်အမိန့်ပေးလိုက်ပါသည်။

ဖြိုးဝေလည်း ညိုမ၏ အမိန့်အတိုင်းပင်လိုက်နာလိုက်ပါသည်။ ထိုတိုင်အောင်ခလေးသည်ဖြိုးဝေ၏ဗိုက်ပေါ်တွင်အိပ်နေမြဲဖြစ် သည်။ ရေမဆေးခဲ့သော်လည်း အိမ်သာထဲက အထွက်တွင်ဘောင်းဘီပြန်ဝတ်လိုက်သောကြောင့်အနံ့သာကျန်ပြီ အရသာတို့သည်ဘောင်းဘီထဲတွင်ကျန်ခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ သို့သော်လည်း ချီးနံ့သေးနံ့ရနေသေးသောအဖုတ်ကိုဖြိုးဝေသည်မနဲယက်ပေးနေရပါသည်။ ညိုမကလည်း ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်၍ အရသာခံနေပါသည်။ ထိုအချိန်တွင်အခန်းတံခါးဖွင့်၍ အခန်းထဲသို့ အေးမရောက်ရှိလာပါ သည်။ အေးမသည်ကိုယ့်မျက်လုံးကိုပင်ကိုယ်မယုံနိုင်လောက်အောင်ဖြစ်သွားပါသည်။ ညိုမသည်ဝတ်လစ်စလစ် ဖြစ်နေသော ယောကျၤားလေးတယောက် မျက်နှာပေါ်တွင် ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်၍ ခလေးကို ထိုဝတ်လစ်စလစ်၏ ဗိုက်ပေါ်တွင်တင်သိပ်ထားသောကြောင့်ဖြစ်သည်။ “ အေးမအဝတ်တွေ လာယူလေ အခန်းဝမှာရပ်ပြီး ဘာကြောင်ကြည့်နေတာလဲ ” “ ဟို..ဟို.. ” အေးမသည်ညိုမအောက်ရှိအရာကိုလက်ညိုးထိုး၍ တဟိုဟိုဖြစ်နေပါသည်။

“ အော်ဒါလား ဒါငါရဲ့ကျွန်အသစ်လေးလေ ” ဟုဆိုရင်း ညိုမသည်ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်နေရာမှ ထလိုက်ပါ သည်။ ထိုအချိန်တွင်တော့အောက်မှပေါ်လာသော မျက်နှာသည်အေးမအားပို၍ပင်အံ့အားသင့်စေပါတော့သည်။ ဖြိုးဝေသည်လည်း သူ၏ချစ်သူလေးရှေ့တွင် အခုကဲ့သို့ ဖြစ်နေရခြင်းဖြစ်သဖြင့် မျက်နှာတွင် ရှက်ရွံ့စိုးရိမ်မွုများ ဖြစ်ပေါ်နေပါသည်။ “ ကိုဖြိုးဝေ ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ ဟင်… ” အေးမသည်သိချင်စိတ်ကို မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ လှမ်းမေးလိုက်ပါတော့သည်။ အေးမ၏အမေးကို ဖြိုးဝေက ပြောရန်စွံ့အနေသော်လည်း ညိုမမှဖြည့်စွတ်၍ ဝင်ရောက်အဖြေပေးလိုက်ပါသည်။ “ ဘယ်လိုဖြစ်ရမလဲ အေးမရယ်၊ ဒီတဏှာကောင်ပေါ့၊ ဒေါ်လေးကိုမုဒိန်းကျင့်ဖို့ကြိုးစားနေတယ်လေ၊ ဒါကို ငါကတွေ့လို့ဒင်းကိုမှတ်လောက်သားလောက်အောင်ပညာပေးနေတာ ” အေးမစိတ်ထဲတွင်တော့“ကိုဖြိုးဝေရယ်ရှင်ဟာလေတော်တော်ဆိုးတဲ့လူပါလား ”အေးမစိတ်ထဲတော်တော် လေးကို စိတ်မကောင်း ဖြစ်မိနေပါသည်။

သူရဲ့ချစ်သူက အဒေါ်အရင်း တယောက်လုံးကိုပင် ထို့သို့ပြုရလောက် အောင်ယုတ်မာလိမ့်မည်ဟုအေးမဘယ်တုန်းအခါမှမထင်ထားသောကြောင့်ဖြစ်သည်။ အေးမစိတ်ပျက်လက်ပျက် ဖြင့်အဝတ်တောင်းကိုယူကာ အိမ်ထပ်လို့ပြန်ဆင်းလာခဲ့ပါသည်။ အေးမရင်ထဲအတေ်ာလေးကိုခံစားနေရပါသည်။ လျှော်စရာအဝတ်များကိုလျှော်ရင်း အေးမမျက်ရည်များဖြင့် ခံစားနေပါတော့သည်။အပေါ်ထပ်မှညိုမသည်လည်းဖြိုးဝေကိုခွထိုင်၍လျက်ပေးသည့်အရသာကိုခံစားနေပါသည်။ ညိုမသည်အချိန်အတော်ကြာသည်အထိအလျက်ခံပြီးနောက်တခြားတခုကို ပြောင်းခိုင်းရန်အတွက်ခလေးကို ပုခက်ထဲသို့မချီ၍ပို့လိုက်ပါသည်။ “ ဟဲ့တဏှာကောင်ခုတင်ပေါ်က ဆင်းပြီးလေးဘက်ထောက်စမ်း ” ဖြိုးဝေ၏လေးဘက်ထောက်ထားသောကျောကုန်းပေါ်တွင်ညိုမခွထိုင်ကာအခန်းတွင်းပတ်စီးပါတော့သည်။ “ အခန်းထဲမှာ ချည်းဆိုတော့ပျင်းစရာကောင်းပါတယ်၊ အပြင်ထွက်ရအောင်” သူမက ကျောအထက်မှာနေ၍ ဖြိုးဝေအား အမိန့်ပေးပါသည်။ ဖြိုးဝေလည်း အမိန့်ပေးသည့်အတိုင်းပင် အခန်းတံခါးပေါက်မှထွက်လာခဲ့ပါသည်။

လှေကားနားအရောက်တွင်တော့ညိုမသည်ကျောပေါ်မှဆင်း၍ ဖြိုးဝေကို တော့လေးဘက်ထောက်လျက်ပင်နောက်ကလိုက်ဆင်း စေခဲ့ပါသည်။ အေးမသည်အပေါ်ထပ်မှဆင်းလာသော ညိုမ၏အသံကိုကြားသဖြင့်ကျနေသော ပါးပြင်ရှိမျက်ရည်များကို လက်ဖြင့်သုတ်လိုက်ပါသည်။ညိုမသည်အေးမအဝတ်လျှော်နေရာရေချိုးခန်းသို့ဖြိုးဝေကိုစီး၍ရောက်လာခဲ့ပါသည်။ “ အေးမ ငါ့စီးတော်မြင်းကြီး မမိုက်ဘူးလားဟ ” အေးမသည်အပြုံးနဲ့ပင်ပြန်အဖြေပေးလိုက်ပါသည်။ “ အေးမ ညည်းအဝတ်တွေ လျှော်ပြီးရင်ငါ့ဆီလာခဲ့အုန်း ” “ ဟုတ်ကဲ့ ” ညိုမသည် သူပြောချင်တာ ပြောပြီးနောက် ဖြိုးဝေကိုစီး၍ အိမ်ထဲတွင် လှည့်လည်ပါတော့သည်။ ဖြိုးဝေ ခမျာမှာလည်း အငြင်းနိုင်သော အခြေအနေမို့ ဆက်လက်၍ ခိုင်းသမျှ လုပ်ပေးနေရပါသည်။ အေးမအလုပ်များ လက်စသတ်ပြီးပြီမို့ ညိုမရှိရာဆီကို လာခဲ့ပါသည်။ အခုအချိန်တွင်တော့ ညိုမသည် အပေါ်ထပ်အခန်းထဲသို့ပြန် ရောက်နေပြီဖြစ်သည်။

ကုတင်ပေါ်တွင်ခြေထောက်ချပေးထားသော ညိုမ၏ခြေချောင်းများကို ဖြိုးဝေက စုပ်ပေး လျက်ပေးနေပါသည်။ “ အော်…အေးမ ရောက်ပြီလား လာလေ…ဒီကို ” ညိုမကခေါ်သဖြင့်ကုတင်နားသို့ အေးမသွားလိုက်ပါသည်။ ဖြိုးဝေကအေးမကို အနည်းငယ်မျက်လုံးပင့်၍ ကြည့်လိုက်ပါသည်။ အေးမလည်း ဖြိုးဝေကို ပြန်ကြည့်လိုက်ပါသည်။ “ အေးမ…နင့်အဝတ်တွေကိုချွတ်လိုက်တော့ပုံမှန်အတိုင်းပေါ့ဟာ ” အေးမ မချွတ်လိုပါ၊ သို့သော်….. “ ဘာမှရှက်မနေပါနဲ့ဟယ်…ဒီတဏှာကျွန်ကိုဂရုစိုက်မနေနဲ့ငါချွတ်ခိုင်းနေတယ်ချွတ်ဆို ” အေးမလည်း ကိုယ်ပေါ်တွင် တင်တယ်ဆိုရုံဝတ်ထားသော အကျႌနှင့်ထဘီများကို ချွတ်ချလိုက်ပါသည်။ ထိုအခါတွင်တော့ပုံမှန်အတိုင်းဖြစ်သော အေးမ၏ဝတ်လစ်စလစ်အိမ်တွင်းနေထိုင်မွုပုံစံလေးပေါ်လာပါတော့သည်။ ဖြိုးဝေတအံ့တသြဖြစ်သွားပြီးလက်ဖြင့်ကိုင်ထားသောညိုမ၏ခြေထောက်များကိုပင်အောက်သို့ပစ်ချလိုက်မိပါသည်။

“တဏှာကျွန်နင်တော်တော်စိတ်ဝင်စားသွားတယ်ဟုတ်လား၊ငါခြေထောက်ကိုတောင်လွတ်ချလိုက်တယ်၊ ငါ့ခြေထောက်ကိုကိုင်ပြီးပြန်တောင်းပန်စမ်း ” ဖြိုးဝေသည်ထိုမှပင်ပြာပြာသလဲနှင့်…… “ သခင်မ ကျွန်တော်တဏှာကျွန်က တောင်းပန်ပါတယ်ခွင့်လွတ်ပါနော်” “ ဒီလောက်နဲ့ဘယ်ရမလဲ.. ငါ့ခြေဖဝါးအောက်နင့်ခေါင်းထားပြီး တောင်းပန်ချည်” ဖြိုးဝေလည်း အင်တင်တင်ဖြင့်ပင်သူ၏ခေါင်းကို ညိုမ၏ခြေဖဝါးအောက်သို့ရောက်ရန်ခေါင်းငုံ့ပြီးကုန်နေ လိုက်ပါသည်။ “ တောင်းပန်ပါတယ်သခင်မ တဏှာကျွန်နောက်အဲ့လိုမဖြစ်စေရပါဘူး…” “ အေး အဲ့လိုမှပေါ့ ” “ ကဲရပြီ….နင်တို့နှစ်ယောက်ကိုငါခိုင်းစရာရှိတယ်” ရပြီဆိုသဖြင့် ဖြိုးဝေခေါင်းကို ခြေဖဝါးအောက်မှ ထွက်လိုက်ပါသည်၊ သို့သော်ဒူးထောက်လျက်ပင်ညိုမ ကိုကြည့်၍ ညိုမပြောမယ့်အမိန့်စကားသံကိုနားထောင်နေပါသည်။ အေးမသည်မတ်တပ်ရပ်လျက်ပင်အနားတွင် ရှိနေပါသည်။

ညိုမသည်ကုတင်ပေါ်တွင်ခြေထောက်ဆင်း၍ ထိုင်နေရာမှအောက်သို့ဆင်းလိုက်ပြီးးး “ တဏှာကျွန်ကုတင်ပေါ်တတ်ပြီး ပုံမှန်အတိုင်း လှဲနေစမ်း ” ဖြိုးဝေလည်း ခိုင်းသည့်အတိုင်းပင်ခုတင်ပေါ်တတ်၍ ပါးစပ်ကိုကျယ်ကျယ်ဟကာ လှဲနေလိုက်ပါသည်။ “ အေးမ ညည်းကဒီပေါ်မှာထိုင်” ဟုဆိုကာ အေးမကိုလက်ဆွဲ၍ ကုတင်ပေါ်ဆွဲတင်ပြီး ဖြိုးဝေ၏ မျက်နှာ ပေါ်တွင်ခွ၍ထိုင်စေပါသည်။

ညိုမက ဆွဲတင်လိုက်သဖြင့်အေးမသည်ဖြိုးဝေ၏ ပါးစပ်ဟထားသောမျက်နှာပေါ်တွင် ပုံလျှက်သား ထိုင်ချလိုက်ပါသည်။ အေးမကိုယ်တွင် အဝတ်များမရှိသဖြင့် ပါးစပ်နှင့်အဖုတ်သည် ဝမ်းဆက်ဖြစ် နေပြီဖြစ်သည်။ အောက်မှဖြိုးဝေသည်အပေါ်မှတတ်ထိုင်ထားသော အေးမ၏ကိုယ်အလေးချိန်ကြောင့်အသက်ပင် မနဲရွူနေရပါတော့သည်။ “ ဟဲ့တဏှာကျွန်… အေးမအဖုတ်ကိုသေချာ စုပ်ပေးလိုက်စမ်း ” ဖြိုးဝေသည်လည်း ညိုမခိုင်းသည့်အတိုင်းကိုပင် အေးမအဖုတ်ကို အသက်မနဲ ရွူနေရသည့်ကြားမှ “တပြွတ်ပြွတ်” နှင့် စုပ်ပေးနေရပါသည်။ ဖြိုးဝေ၏ စုပ်ပေးမွုကိုအေးမသည်ညိုမခိုင်း၍သာခံနေရခြင်းဖြစ်သော်လ ည်း အခုအချိန်တွင်တော့ သူကိုယ်တိုင်ကပင်စိတ်ပါလာပြီဖြစ်သည်။ အေးမစိတ်ပါလာသည်ကို ကြည့်၍ ညိုမက ဘေးမှအားပေးနေပါသည်။ “ဘယ်လိုလဲ ကောင်းတယ်မဟုတ်လား အေးမ ငါလည်းခံဖူးပြီးပြီညည်းလည်းအရသာ တွေ့နေတယ်မဟုတ်လား ” အေးမဘာမှပင်ပြန်မပြောနိုင်ဘဲ ဖြိုးဝေ၏ စွမ်းဆောင်ပေးမွုတွင်သာမိန်းမောနေပါတော့သည်။

ညိုမကလည်း မိန်းမသားချင်းသိနေသည်မို့အေးမ၏သာယာနေ၍ကိုအနှောက်အယှက်မပြုဘဲ ဘေးကပင်အရသာခံ၍ ထိုင်ကြည့် နေပါသည်။ အချိန်အတော်ကြာသွားပြီနောက်….. “ ကဲအေးမရေ ဆင်းအုန်းဟဲ့ငါတဏှာကျွန်ကို နောက်ထပ်ခိုင်းစရာတွေ ကျန်သေးတယ်” ဟုဆိုကာ ညိုမ သည်ကုတင်ပေါ်တတ်၍ အေးမအားဆွဲမလိုက်ပါသည်။ အောက်မှစုပ်ပေး၊ လျက်ပေးနေသော ဖြိုးဝေရော အပေါ်မှ အရသာခံနေသော အေးမပါ ‘ပြွတ်’ ခနဲအသံနှင့်အတူအဆက်ပြတ်သွားပါသည်။ အေးမဘယ်နှစ်ခါလောက်အရည် ထွက်သွားသည်တော့မသိဖြိုးဝေပါးစပ်တစ်ပြင်လုံးတွင်တော့အရည်ပျစ်များစိုရွဲနေပါသည်။ “ ဘယ်လိုလဲ အေးမ အရသာ တော်တော်ရှိသွားလား ” အေးမ ဘာမှပြန်မပြော ခေါင်းကြီးငုံ့နေသည်။ “ ဘာလဲ ပြန်မဖြေဘူးလား ပြန်မဖြေရင်ညည်းအဖုတ်ကိုငါနှိုက်မှာနော်” အဖုတ်အနှိုက်ခံရမည်ကိုကြောက်သဖြင့်‘ဟုတ်ကဲ့ကောင်းပါတယ်’ဟုအေးမပြန်၍အဖြေပေးလိုက်ရပါသည်။

“ ဒီတခါ တမျိုးပြောင်းမယ်” ဟုဆိုကာ ဖြိုးဝေ၏ ဟနေသော ပါးစပ်ပေါ်သို့ညိုမကဘောင်းဘီချွတ်၍ တခါ တတ်ထိုင်ပြန်ပါသည်။ အေးမကိုတော့ဖြိုးဝေ၏ ညီလေးအားစုပ်ပေးရန်ခိုင်းစေလိုက်ပါသည်။ညိုမသည်အေးမအား မျက်နှာမူထား၍ ဖြိုးဝေ၏ပါးစပ်ဟထားသောမျက်နှာ ပေါ်တွင်ထိုင်ကာ အေးမ ဖြိုးဝေ၏ လိင်တံအားစုပ်ပေးနေပုံကို အရသာခံ၍ကြည့်နေပါသည်။ ထိုအချိန်ထိတိုင်အိပ်နေသောခလေးသည်ပုခက်ထဲတွင်ပင်ရှိနေပြီး မနိုးသေးပါ။ ပြန်ရမည့် ရက်ရောက်ပြီမို့ ဖြိုးဝေလည်း အထုပ်အပိုးများ ပြင်နေပါသည်။ ထိုအချိန်တွင်ဖြိုးဝေ၏ အခန်း အတွင်းသို့ညိုမရောက်ရှိလာပါသည်။ “ တဏှာကျွန်… နင်ငါမှာတာကိုမမေ့နဲ့နော်.. ” “ ဟုတ်ကဲ့… သခင်မပြောတဲ့အတိုင်း လုပ်ပါ့မယ်” ညိုမသည် ဖြိုးဝေအား အကြပ်ကိုင်၍ ဒီအိမ်သို့ပြန်လာရန် ပြောနေခြင်းဖြစ်သည်။ ပြီးနောက် ညိုမသည် အထုပ်အပိုးပြင်နေသောဖြိုးဝေအနားသို့သွားကာဖြိုးဝေအားလက်မောင်းမှဆွဲ၍ခုတင်ပေါ်တွင်လှဲစေလိုက်ပါသည်။

ပြီးနောက်ထုံးစံအတိုင်းပင်ဖြိုးဝေအား ပါးစပ်ဟခိုင်း၍သူမကဘောင်းဘီအနည်းငယ်ချွတ်၍ မျက်နှာပေါ်မှခွထိုင်ကာ သေးပေါက်ပါတော့သည်။ “ ဒါက နင့်အတွက်အိမ်အပြန်လက်ဆောင်ဘဲ တဏှာကျွန်… နင်ကြိုက်ရဲ့လားးး ” ဖြိုးဝေဘာမျှမပြောပါ ညိုမပေါက်ချလိုက်သော သေးများကိုသာ အလျင်မီအောင်မဖိတ်စေဘဲ လိုက်သောက် ပေးနေပါသည်။ထိုသည်ကပင်ညိုမပေးသောအိမ်ပြန်လက်ဆောင်ကိုဖြိုးဝေကြိုက်နှစ်သက်ကြောင်းသိသာထင်ရှား နေပါတော့သည်။ ထို့နောက်ဖြိုးဝေသည်အောက်ထပ်ရှိအေးမ ဆီသို့ရောက်လာပြီး ခြံထဲတွင်အဝတ်လှမ်းနေသော အေးမ ခြေထောက်အောက်ဒူးထောက်လိုက်၍ အေးမခြေချောင်းများကို လျှာဖြင့်အလျင်လျက်လိုက်ပါသည်။ ပြီးနောက် ခေါင်းမော့၍…… “ ကျွန်တော်တဏှာကျွန်သွားပါတော့မယ်ခင်ဗျာ ” ဟုပြောလိုက်ပါသည်။ အေးမလည်း အပြုံးဖြင့်ပင်ပြန် အဖြေပေး ခေါင်းညိမ့်လိုက်ပါသည်။

ညိုမကတော့ အနောက်မှနေ၍ တောက်လျှောက်ကြည့်နေပါသည်။ ခလေးကို ချီလျက်ဖြင့်ဖြစ်ပါသည်။ အေးမရင်ထဲရှိဖြိုးဝေအပေါ်ထားသောခံစားချက်တို့သည်လွန်ခဲ့သောတစ်ရက်ကျော်ကပင်ပြောင်းလဲသွားပြီ ဖြစ်တာကြောင့် အခုအချိန်တွင်တော့ အေးမသည် ဖြိုးဝေနှင့်ပက်သက်၍ အလွမ်းအဆွေးတို့ မရှိနိုင်တော့ပြီဖြစ် သည်။ အေးမသည်ဒီအိမ်နှင့်လွတ်ရာ လွတ်လမ်းကိုရနိုင်ပြီဟုတချိန်က ထင်ခဲ့မိသော်လည်း အခုအချိန်တွင်တော့ ဒါတွေအားလုံးသည်အိမ်မက်ပမာပင်ဖြစ်သည်။

အခုအချိန်တွင်တော့အေးမသည်သူမ၏အခန်းအတွင်းတွင်ပင်ဝတ်လစ်စလစ်ဖြင့်လေးဘက်လေးထောက် ကာ အန်ကိုကြိတ်လျက် အနောက်မှ ဦးဖိုးမောင်ပေးသော အရသာတစ်လုံးတစ်ခဲကြီးကို ခံစားနေရပါသည်။ တစ်လုံးတစ်ခဲကြီးဟုဆိုရခြင်းမှာ ဦးဖိုးအောင်သည်သူ၏ကြီးမားသော လိင်တံကို အေးမ၏ဖင်ပေါက်လေးအတွင်း သို့အတင်းသွပ်သွင်း၍ သူ၏လက်များကို အေးမ အဖုတ်အတွင်းသို့ထည့်ကာ ထိုးသွင်းမွေနှောက်နေခြင်းကြောင့် ပင်ဖြစ်သည်။ အေးမခမျာ အသံလည်းထွက်ခွင့်မရှိသည်မို့အံကိုတင်းတင်းကြိတ်ကာ နာကျင်မွုကိုခံစားနေရပါသည်။ ထိုသည်ကိုချောင်းကြည့်၍ သရေကျနေသူကတော့ထုံးစံအတိုင်း ညိုမပင်ဖြစ်ပါတော့သည်။ ထူးထူးခြားခြားပင်နေ့လယ်နေ့ခင်း အိမ်ပြန်လာလေ့မရှိသော ဒေါ်လှလွန်းသူသည်အိမ်အတွင်းသို့အလော သုံးဆယ်နှင့် ဝင်လာပါသည်။ အေးမလည်း အိမ်ရှေ့ဘက်မှ အသံကြားသဖြင့်တံခါးခေါက်သံကြားသဖြင့်တံခါး သွားဖွင့်ပေးလိုက်ပါသည်။ ခြံတံခါးသော့ကတော့ ဒေါ်လှလွန်းသူကိုယ်တိုင်ဖွင့်၍ဝင်လာသည်မို့ အေးမ မသိလိုက် ခြင်းဖြစ်ပါသည်။

အေးမကိုစကားတခွန်းမျှပင်မပြောဘဲ အေးမ ဖွင့်ပေးသော တံခါးမှဝင်ကာ အပေါ်ထပ်သို့အလျင် အမြန်တက်သွားပါသည်။ သိပ်မကြာလိုက်ပါ၊ ခရီးဆောင်အိတ်ကိုကိုင်၍ ဒေါ်လှလွန်းသူပြန်ဆင်းလာပါသည်။ “ အေးမရေ ဒီမှာတံခါး လာပိတ်အုန်း ” အေးမလည်း ရေချိုးခန်းအတွင်း အဝတ်လျှော်နေရာမှ ထပ်မံထွက်လာပြီး တံခါးပိတ်ရန်ပြင်လိုက်လာခဲ့ပါ သည်။ “ အေးမ ငါကိုဘယ်သူလာမေးမေး မသိဘူးလို့ဖြေလိုက်နော်ဘယ်အချိန်ပြန်လာမလဲ မေးရင်လည်း မသိဘူး ဘဲဖြေလိုက်…ကိုဖိုးမောင်မေးရင်တော့ အထက်မြန်မာ ပြည်ဘုရားဖူးကို သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ထွက်သွားတယ်လို့ ဖြေလိုက်ကြားလား ညိုမကိုလည်း ငါခရီးသွားတယ်ဆိုတဲ့အကြောင်း ပြောလိုက်ကြားလား ဒင်းကအခုခလေးနဲ့ အတူအိပ်ပျော်နေလောက်တယ်” ‘‘ဟုတ်ကဲ့… ” “ အေး ပြီးရော တံခါးပိတ်တော့ငါမှာတာတွေ မမေ့နဲ့နော်… ” “ ဟုတ်ကဲ့.. ဟုတ်ကဲ့… ” အေးမလည်း ဒေါ်လှလွန်းသူ မှာသည့်အတိုင်းပင်မှတ်၍ ရေချိုးခန်းအတွင်း ပြန်ဝင်ကာ အဝတ်ပြန်လျှော် နေလိုက်ပါသည်။

အခုအချိန်တွင်တော့အိမ်တွင်လည်း ဧည့်သည်မရှိသည်မို့အေးမကိုယ်တွင်အဝတ်အစား တစွန်း တစပင်မရှိပေ။ ဒေါ်လှလွန်းသူမှာသမျှစကားများကို အေးမသည်ညိုမနိုးလာချိန်လောက်ကိုမှန်း၍ သွားပြောလိုက်ပါသည်။ ထိုသို့ပြောနေခိုက်တွင် ခြံရှေ့မှလူခေါ်ခေါင်းလောင်းသံကို ကြားလိုက်ရပါသည်။ ခြံရှေ့တွင်လူခေါ်ခေါင်း လောင်း သံကြားသဖြင့်အကျိုးအကြောင်းသိဖို့သွားရန်အေးမသည်ညိုမနှင့်ခလေးနေသော အခန်းထဲရှိညိုမ အဝတ်အစား များကိုပင်ဝတ်၍ ခြံရှေ့သို့အပြေးအလွား သွားလိုက်ပါသည်။ “ ခလေးမ တံခါးဖွင့်ပါ ” “ ဘာကိစ္စများရှိလို့လဲ မသိဘူး ” “ အထဲရောက်မှပြောမယ်အခုတံခါးဖွင့်” အသံမာမာဖြင့်ဟောက်လိုက်သော ရဲကြီး၏အသံကြောင့်အေးမလန့်သွားပြီး တုန်ရီသောလက်များဖြင့် ခြံ တံခါးကိုဖွင့်ပေးလိုက်ပါသည်။ “ ခလေးမ အိမ်ထဲမှာ ဒေါ်လှလွန်းသူရှိလားး ” ရပ်ကွက်လူကြီး၏ အမေးစကားကို ‘မရှိဘူး’ ဟုပင်ချက်ချင်းပြန်အဖြေပေးလိုက်ပါသည်။ သို့သော်လည်း ရဲများနှင့်ရပ်ကွက်လူကြီးများသည်တာဝန်အရမို့အိမ်ထဲသို့ပြန်ရှာကြပါတော့သည်။

“ ဆရာ…မတွေ့ဘူး ဆရာ… ” ထိုအချိန်တွင်တော့ ညိုမလည်း ခလေးကိုချီ၍ အောက်ထပ်သို့ ရောက်နေပြီဖြစ်သည်။ အေးမရော၊ ညိုမပါ မျက်လုံးကလေး အပြူးသား၊ ခလေးသည်လည်း မငိုအသံတိတ်နေပါသည်။ ထို့နောက် ရဲသားကြီးက အေးမတို့ ဘက်လှည့်၍ တခုခုပြောမည်ပြုပြီးမှမပြောတော့ဘဲ ရပ်ကွက်လူကြီးများဖြင့်သာ ပြန်ကြရန်အချက်ပြလိုက်ပါသည်။ အေးမနောက်မှနေ၍ ခြံတံခါး လိုက်ပိတ်လိုက်ပါသည်။ ဦးဖိုးမောင်ပြန်လာချိန်တွင်လည်း အေးမမှနေ၍ ဒေါ်လှလွန်းသူပြောထားသည့်အတိုင်းပင်ပြန်ပြောပြပေး လိုက်ပါသည်။ အရင်ကညဘက်ဆိုလျှင် ကိုရီးယားကားသံ ကြားရတတ်သော်လည်း ယနေ့မူ အပေါ်ထပ်မှ ခလေးငိုသံကိုသာ ကြားရပြီး အောက်ထပ်တွင်တော့တိတ်ဆိတ်လျက်။

ဦးဖိုးမောင်သည်လည်း ညဘက်တွင် အေးမအား အကွက်ဆန်းဖြင့် ကြမ်းမည်ဟု ရည်ရွယ်ထားသဖြင့် လုပ်စရာအလုပ်များကိုအစောပိုင်းအချိန်တွင်အားသွန်ကြိုးစား လုပ်နေပါသည်။ ညိုမကတော့ခလေးနှင့်နပန်းလုံး လျက်။ အေးမကတော့ထုံးစံအတိုင်း ညဘက်အိပ်ရေးပျက်နေကျမို့အခုအချိန်တွင်အိပ်စက်နေပါသည်။ အချိန်မှန်စွာပင် ဦးဖိုးမောင်သည် အောက်ထပ်ရှိ အေးမအခန်းသို့ ရောက်လာခဲ့ပါသည်။ ပြီးနောက် အိပ်မောကျနေသော အေးမ၏ နောက်ကျောဘက်တွင်ဝင်လှဲနေလိုက်ပြီး အေးမ၏တင်ပါးကို သူလက်ဝါးများဖြင့် ပွတ်သပ်လိုက်ပါသည်။

သူပွတ်သပ်နေချိန်တွင်ပင် အေးမသည် အိပ်နေရာမှ နိုးလာပြီဖြစ်သည်။ အနောက်တွင် ဦးဖိုးမောင်ရောက်နေသည်ကိုလည်း သိပြီးဖြစ်သဖြင့်လွုပ်ရှားမွုမပြုဘဲ ဆက်နေလိုက်ပါသည်။ ဦးဖိုးမောင်သည်အေးမ၏တင်ပါးနှစ်ဖက်ကိုပွတ်နေရာမှသူ့လက်ချောင်းများသည်အေးမအဖုတ်အတွင်းသို့ ထိုးဝင်လာပါသည်။အေးမသည်မူရင်းအတိုင်းအဝတ်အစားများဝတ်ထားခြင်းမရှိသောကြောင့်ဦးဖိုးမောင်တယောက် အဖုံးအကာ တခုခုကိုမျှ ဖြတ်ကျော်ခြင်း မပြုလိုက်ရပေ။ ဦးဖိုးမောင်၏ လက်ချောင်းများ အစွမ်းပကားကြောင့် အေးမနွုတ်ခမ်းလေးကိုက်ကာ နာကျင်မွုနှင့် ကာမ အရသာကိုကြိတ်ခံစားနေပါသည်။ ဦးဖိုးမောင်၏ လက်ချောင်းများသည်အဖုတ်တစ်ခုတည်းသို့သွင်းခြင်းမဟုတ်ဘဲ၊ တရွေ့ရွေ့ဖြင့်စအိုပေါက်ကိုပင်ထိုးသွင်းနေပါတော့သည်။

အခန်းအတွင်း မှောင်နေပါသည်၊ သို့သော်ဦးဖိုးမောင်က အခန်းတံခါးကို ဒီအတိုင်းဖွင့်ထားခဲ့ခြင်းကြောင့် အပြင်မှကြည့်နေသော ညိုမအဖို့ အမှောင်အမှောင်ထဲတွင် မြင်နေရပါသည်။ ညိုမအခန်းဝ အကွယ်နားလေးတွင် သူမအဖုတ်ကိုသူမ လက်ဝါးဖြင့်ပွတ်ကာ သူမလည်း အံကြိတ်နေပါတော့သည်။ ဦးဖိုးမောင်သည် အေးမကို အချိန်အတော်ကြာ ထိုးဆွမွု လုပ်ပေးပြီးချိန်တွင်တော့ ထ၍ အခန်းမီးကို ဖွင့်လိုက်ပါသည်။အရင်ကအခန်းမီးကိုမဖွင့်သော်လည်းအခုအခါတွင်တော့အိမ်တွင်သူ့မိန်းမဒေါ်လှလွန်းသူလည်း မရှိသည်မို့ လွတ်လပ်စွာကဲရန်အခန်းမီးကို ဖွင့်လိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။

အချိန်မီးပွင့်၍ လင်းသွားချိန်တွင်တော့ ကိုယ့် လက်ဖြင့်ကိုယ်အရှိန်တက်နေသော ညိုမကိုဦးဖိုးမောင်သည်ထင်းလင်းမြင်သာစွာ တွေ့လိုက်ရပါသည်။ ဦးဖိုးမောင်သည်ညိုမအနားသို့တိုးသွားလိုက်ပါသည်။ ထိုအချိန်တွင်တော့ညိုမအသိပြန်ဝင်လာပြီဖြစ်သဖြင့် ထပြေးရန်ပင် ပြင်လိုက်ပါသည်။ သို့သော်ထမပြေးဖြစ်ခဲ့ပါ။

ဦးဖိုးမောင်သည်လည်း ညိုမ၏အပြုအမူကို သဘော ပေါက်ကာ ဝတ်ထားသောပုဆိုးကိုလျှောချလိုက်ပါသည်။ ပြီးနောက်ညိုမလက်ကိုလှမ်းဆွဲလိုက်ပါသည်။ လျော့ကျ နေပြီးသားဖြစ်သောညိုမ၏ထဘီသည်ယခင်နေရာတွင်ကွင်းလုံးကျွတ်ကျသွားပါသည်။ ဦးဖိုးမောင်သည်ညိုမအား ကျောခိုင်းအနေအထားပြု၍ အနောက်မှမတ်တပ်ရပ်လျက်ဖြင့်ပင်အခန်းဝတွင်စတင်ထိုးသွင်းပါတော့သည်။ “ အု…အ….အု…အဟင့်… ” “ အ…အ…အ…အ… ” ဦးဖိုးမောင်၏ အဆက်မပြတ်ထိုးသွင်းမွုများကြောင့် ညိုမလည်း ‘တအအ’ အသံထွက်၍ သူမတောင်းတ နေသော အရသာကိုခံစားရရှိလိုက်ပါသည်။ သူတို့နှစ်ယောက်ကိုအနောက်မှနေ့၍ အေးမမျက်လုံးအဝိုင်းသားလေး နှင့်ကြည့်နေပါသည်။ ဦးဖိုးမောင် တချီပြီးသွားချိန်တွင်တော့ ညိုမလည်း တော်တော် ပြီးသွားခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ ဦးဖိုးမောင်သည် သူ၏ထုံးစံအတိုင်း အပြင်မှာပင် ပြီးလိုက်ပါသည်။ ထို့ကြောင့် ညိုမ၏ဖင်တွင် လရည်များဖြင့် အလှဆင်ပြီးသား ဖြစ်နေပါသည်။ ဦးဖိုးမောင်ရော ညိုမပါ ညောင်းသွားပြီဖြစ်သဖြင့်အခန်းဝမှ အခန်းတွင်းသို့ဝင်၍ အေးမအနားတွင် ဝင်ထိုင်လိုက်ကြပါသည်။ သို့သော်ညိုမ ထိုင်မည်ပြုစဉ်တွင်ဦးဖိုးမောင်မှ….. “ ညိုမ မထိုင်ချလိုက်နဲ့အုန်း” အေးမကိုလှမ်းဆွဲခေါ်လိုက်၍ ညိုမဖင်အောက်သို့ဝင်၍ လဲစေလိုက်ပါသည်။

“ အေးမ…ညိုမဖင်မှာ ပေနေတာတွေကိုယက်ပေးလိုက်စမ်း” အေးမလည်း ခိုင်းသည့်အတိုင်းပင်ညိုမဖင်အောက်ဝင်၍ ညိုမဖင်တွင်ပေကျံနေသော ဦးဖိုးမောင်၏ လရည် များကိုလျှာဖြင့်ယက်၍ သန့်စင်ပေးလိုက်ပါသည်။ ထို့သို့သန့်စင်သွားသည့်တိုင်အောင်အေးမကိုညိုမဖင်အောက်မှ ဦးဖိုးမောင်မှမထွက်ခိုင်းသေးဘဲ ညိုမအား ထိုင်ချခိုင်းထားပါသည်။ အေးမ နှာခေါင်းပေါက်နှင့်ညိုမ၏စအိုပေါက်တို့ တသားတည်း ဖြစ်နေသဖြင့် စအိုမှလာသမျှ အနံ့များကို အေးမခံစားနေရပါသည်။ တက်ဖိထားသဖြင့် အသက်ရွူ မဝသည့်ဒဏ်ကိုလည်း ခံစားနေရပါသေးသည်။ သို့သော်အေးမ မငြင်းနိုင်ပါ။ နှစ်ယောက်စလုံး အမောပြေသွားပြီမို့ ဦးဖိုးမောင်သည်ညိုမအား နောက်တချီဆွဲရန်ပြင်လိုက်ပါသည်။ ဒီ တခါတွင်တော့ ညိုမအား လေးဘက်ထောက်စေ၍ သူကအနောက်မှ နေရာယူလိုက်ပါသည်။ ကံမကောင်းရှာသူ အေးမလေးကတော့ညိုမ၏အောက်တွင်အဖုတ်ဘက်ကိုမျက်နှာမူလျက်လှဲနေရပါသည်။

ဒီပုံစံအတိုင်းဆိုရင်ဦးဖိုး မောင်၏ အသွင်းအထုတ်မှန်သမျှကို အေးမသည်မျက်ဝါးထင်ထင်မြင်နေရပြီး နှစ်ယောက်ကြားမှထွက်လာသော အရည်တို့သည်လည်း အေးမမျက်နှာပေါ်သို့ကျလာဖို့ရာ အလားအလာ များစွာရှိနေပါသည်။ ညိုမအဖုတ်ကိုယက်ပေးလိုက်စမ်း ” ဦးဖိုးမောင်သည်ညိုမအဖုတ်ကိုလုပ်နေရင်းကပင်အေးမအားညိုမအဖုတ်ကိုယက်ပေးစေပါသည်။ အဖုတ် ထဲမှ အရည်များကို လျှာပြားဖြင့်ယက်ကာ အမိန့်အတိုင်းအေးမ ‘ပလပ်…ပလပ်…’ ဖြင့် ယက်ပေးလိုက်ပါသည်။ ကျွတ်ထွက်လာသော ညိုမအမွေးများနှင့်ဦးဖိုးမောင်၏အမွေးများသည်လည်း အေးမ၏ပါးစပ်အတွင်းသို့ပင်ဝင်ကုန် ပြီဖြစ်သည်။ အဆုံးသတ်တွင်တော့ ဦးဖိုးမောင်သည်ညိုမအဖုတ်အတွင်းမှ သူ၏လိင်တံကိုထုတ်၍ အေးမပါးစပ် ပေါက်ထဲတွင်ပြီးထည့်လိုက်ပါသည်။ ညိုမ၏အရည်များကိုတော့ အေးမကယက်ပေးခြင်းဖြင့်ပင် သန့်စင်စေခဲ့ပါတော့သည်။

ထိုညတွင်တော့ သုံးယောက်စလုံး အေးမအခန်းထဲတွင်ပင် အိမ်စက်လိုက်ကြပါသည်။ အေးမထိုညက အလိုးမခံရသော်လည်း လရည်နှင့်အဖုတ်ရည်များကိုတော့ သောက်သုံးလိုက်ရပါသည်။ မျက်နှာသစ်ခွင့်လည်း မပေးသည်မို့ တညလုံး ထို အနံ့များ၊ အညစ်အကြေးများဖြင့်ပင်အေးမ အိပ်စက်ခဲ့ရပါသည်။ ညိုမကတော့သူမလိုချင်တာကိုရသဖြင့် ကြည်နူး ဝမ်းသာလျက်။ သိပ်မကြာလိုက်သော ရက်ပိုင်းလေး အတွင်းတွင်ပင် ဒေါ်လှလွန်းသူအား လိမ်လည်မွု၊ တရားမဝင် ကုန်သွယ်မွုများဖြင့်ရဲကဖမ်းဆီး အရေးယူလိုက်ပြီဖြစ်ကြောင်းကိုရဲစခန်းက ဖုန်းဆက်အကြောင်းကြားသောကြောင့် အေးမတို့သိလိုက်ကြရပါသည်။ နှစ်နှစ်ခန့်ကြာသောအခါ…….. အခုအချိန်တွင်တော့ အရာရာအားလုံးသည်ပြောင်းလဲမွုများ ဖြစ်ပေါ်နေပြီဖြစ်သည်။

ထောင်ကျသွားသော ဒေါ်လှလွန်းသူသည် ကျန်းမာရေး အခြေအနေများကြောင့် ထောင်ထဲတွင်ပင် အသက်ဆုံးသွားခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ အပြင်မှာတုန်းကတော့ လွုပ်လွုပ်ရှားရှားနှင့်မို့မသိသာသော်လည်း ထောင်ကျသွားချိန်တွင်တော့စိတ်ဓာတ်ကျဆင်း ပြီး အစာအစားများကို ဟိုရှောင်ဒီရှောင် စားသောက်ခြင်းကြောင့် ရောဂါများအလွယ်တကူ ဝင်ရောက်လာပြီး သေသည့်အထိဖြစ်သွားခဲ့ရပါတော့သည်။ ဦးဖိုးမောင်ကတော့ ဒေါ်လှလွန်းသူသေပြီး သိပ်မကြာခင်လေးတွင်ပင်ညိုမအား တရားဝင်လက်ထပ်ယူ လိုက်ပါသည်။

ဦးဖိုးမောင်နှင့်ဒေါ်လှလွန်းသူမွေးထားသော ခလေး၏အမေနေရာတွင်ပင်ညိုမနာမည်ကိုပြောင်းလဲ ထားလိုက်ပြီဖြစ်သည်။ “ အ…အ…အ…. ” အေးမသည်ကုတင်ပေါ်တွင်ပေါင်ကိုကား၍ ပက်လက်လှဲနေလျက်အေးမ၏ကားထားသော ပေါင်ကြား နေရာတွင်တော့ ဖြိုးဝေက ဒူးထောက်ကာ နေရာယူထား၍ အေးမ၏အဖုတ်အတွင်းသို့ သူ၏လိင်တံအားထိုးသွင်း ပေးနေရပါသည်။ ဖြိုးဝေအနည်းငယ် ကြမ်းမိသွားပါက အေးမမှ ဖြိုးဝေ၏ပေါင်ကို လက်သည်းဖြင့် ကုတ်သဖြင့် ဖြိုးဝေ၏ပေါင်တွင်အနီးစင်းကြောင်းများဖြင့်ပြည့်နေပါသည်။ ဦးဖိုးမောင်နှင့် ညိုမ၏ကျေးဇူးတို့ကြောင့် အေးမသည်သူမမနေချင်သောနေရာမှ လွတ်မြောက်၍ သာယာ သော ဘဝတစ်ခုကို ရရှိနေပြီဖြစ်သည်။

ဖြိုးဝေ အေးမတို့အိမ်သို့ နောက်တစ်ခေါက်ရောက်လာချိန်တွင် ညိုမ၏ အစီအစဉ်ဖြင့် ဖြိုးဝေကိုအေးမဖြင့်လက်ထပ်စေလိုက်ပါသည်။ ပြီးနောက်ဖြိုးဝေအား ဦးဖိုးမောင်၏လုပ်ငန်းတွင်ပင် အလုပ်လုပ်ရန်နေရာပေးလိုက်ပါသည်။ ထိုအချိန်တွင်ဦးဖိုးမောင်နှင့်ညိုမတို့သည်လက်ထပ်ပြီးနေပြီဖြစ်သည်။ အခုအချိန်တွင်တော့ အေးမသည် ဖြိုးဝေ၏ ငွေရှာဖွေတော်မွု ဦးဖိုးမောင်နှင့်ညိုမတို့၏ကျေးဇူးတော်တို့ ကြောင့် ကိုယ်ပိုင်တိုက်ခန်းလေးတွင် ကျွန်တယောက်လိုဖြစ်နေသော လင်တော်မောင်ဖြိုးဝေ၏ ခစားပေးမွုတို့ကို ခံစားကာ သာယာချောမွေ့သော ဘဝလေးတစ်ခုကိုရရှိခံစားနေရပြီဖြစ်သည် ……… ပြီးပါပြီ။

 

Zawgyi

 

သာယာေသာဘဝ

ဘဝဆိုတဲ့အရာႀကီးသည္ခ်ိဳၿမိန္မြဳထက္ခါးသီးမြဳကိုသာပို၍ ေပးစြမ္းတတ္ပါသည္။ ဘဝႀကီးဟာ အၾကမ္း ေတြခ်ည္း ျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ ကိုယ္ကႏုေနလို႔ ဘယ္ရေတာ့မလဲ။ ကိုယ္တိုင္လည္း လိုက္ၾကမ္းရေတာ့မေပါ့။ ဒါကို ပတ္ဝန္းက်င္က ႐ိုင္းတယ္လို႔ ေျပာၾကတယ္။ ႐ိုင္းတယ္ဆိုေတာ့လည္း ႐ိုင္းတယ္ေပါ့ တခ်ိန္က ကိုယ္ခံေနရခ်ိန္ တုန္းကေရာ သူတို႔ဘာမ်ားကူညီခဲ့လို႔လဲ။ လူေလာကထဲ မေရာက္ခင္မွာပင္အေဖေသၿပီး ေယာက်ၤားမရွိရင္မေနတတ္တဲ့အေမက ေနာက္ေယာက်ၤား ယူခ်ိန္တြင္ေတာ့ ေအးမအသက္မွာ ၂ ႏွစ္အ႐ြယ္သာ ရွိေသးသည္။ ေအးမအေမသည္သိပ္ကိုေပြ႐ြဳပ္ေသာ မိန္းမ ျဖစ္သည္။ ေယာက်ၤားတကာႏွင့္ ညစဥ္ေပ်ာ္ပါးေနတတ္သည္။ အသက္ကလည္းငယ္ငယ္မို႔ ကလပ္တတ္သည္၊ ဖဲဝိုင္းထိုင္သည္။ သူမ၏ ေနာက္ေယာက်ၤားျဖစ္ေသာ ဦးဖိုးေမာင္ကိုပင္ရွိသည္မထင္သူမလုပ္ခ်င္ရာလုပ္သည္။ ေအးမေလးဘဝမွာလည္း ကံမေကာင္းရွာေပ၊ အေမ့၏ဂ႐ုစိုက္မြဳကိုမရပဲ ပေထြး၏လက္ေပၚတြင္သာ အ႐ြယ္ ေရာက္လာခဲ့ရသည္။

ပေထြးသည္လည္း သူမအေမကိုမႏိုင္သျဖင့္ သူမကိုသာမဲေနပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း ေအးမသည္ပေထြးဦးဖိုးေမာင္ကို အေမထက္ပင္ခ်စ္ေၾကာက္႐ိုေသျဖစ္ေနပါသည္။ ခ်စ္ေၾကာက္႐ိုေသ ဆိုရာတြင္ လည္း ေၾကာက္တာက ထိပ္ဆုံးျဖစ္ၿပီး ခ်စ္တာကေတာ့ဘာမွန္းကိုမသိေပ။ ေအးမငါးတန္းတတ္ခ်ိန္မွာေတာ့ ေအးမအေမသည္ ဦးဖိုးေမာင္မဟုတ္သည့္ အျခားတေယာက္ႏွင့္ ကား ေလွ်ာက္စီးရင္း အက္စီးဒန႔္ျဖစ္ကာ ဘဝတဝက္ခ်ဳပ္ၿငိမ္း သြားပါေတာ့သည္။ ဘဝတဝက္ဟု ဆိုရျခင္းမွာ အသက္ မေသဘဲ ေအာက္ပိုင္း လြဳပ္မရေတာ့ျခင္းကို ဆိုလိုျခင္းျဖစ္သည္။ ေအးမအေမကို မေက်နပ္ေသာ ဦးဖိုးေမာင္သည္ ေအးမ အေမေအာက္ပိုင္းေသၿပီးသိပ္မၾကာခင္မွာပင္သူ႔ေနာက္မိန္းမကိုအိမ္ေခၚလာပါေတာ့သည္။ ေအးမအေမမွာ လဲေအာက္ပိုင္းေသေနသည္မို႔သူနဲ႔ရန္ျဖစ္လွ်င္အ႐ြဳံးခ်ည္းသာျဖစ္သည္။ ဦးဖိုးေအာင္သည္ေအးမအေမ့ကို အေရွ႕ထား၍ သူ႔ေနာက္မိန္းမႏွင့္လိုးျပသည္။ အစပိုင္းတြင္ေအးမမသိ ေသာ္လည္း ေနာက္ပိုင္းတြင္ေတာ့ အေၾကာင္းအခြင့္တိုက္ဆိုင္စြာ ထိုကိစၥကို ေအးမသိလိုက္ရပါသည္။

ေအးမ ရတန္း တတ္ခ်ိန္တြင္ေတာ့ ေအးမေက်ာင္းသြားေနေသာ တေန႔တြင္ေအးမအေမသည္အေပၚထပ္ေလွကားထစ္ မွျပဳတ္က်ကာ ေသဆုံးသြားပါေတာ့သည္။ ေအးမေက်ာင္းျပန္လာခ်ိန္တြင္ေတာ့အသက္မဲ့ေနေသာ အေမ့ခႏၶာကိုယ္ကိုသာ ေအးမေတြ႕ရပါေတာ့သည္။ ေအးမအေမမည္သို႔မည္ပုံေသသည္ကိုေတာ့ အိမ္ေဖာ္ေဒၚေစာ၏ေျပာခ်က္အရ အေမႏွင့္ဦးဖိုးေအာင္တို႔စကားမ်ား ၾကၿပီး ဦးဖိုးေအာင္ေအာက္ထပ္ဆင္းသြားသည္ကို ေနာက္မွအတင္းလိုက္ရင္း ျပဳတ္က်သြားျခင္းျဖစ္သည္ဟုသိရပါ သည္။ ထိုအခ်ိန္မွစ၍ ေအးမဘဝသည္လည္း ေျပာင္းလဲမြဳမ်ား စတင္ခဲ့ေတာ့သည္။ “ ဟဲ့ေအးမေခၚေနတာ မၾကားဘူးလားးးးးး ” “ ေအးမ ငါေခၚေနတယ္ေလ ျမန္ျမန္လာခဲ့စမ္း ” ေရခ်ိဳးခန္းတြင္အဝတ္မ်ားေလွ်ာ္ေနရာမွ အိမ္ေရွ႕မွ ေအာ္ေခၚေနေသာ ေဒၚလွလြန္းသူ၏ ေခၚသံေၾကာင့္ ေအးမ အေျပးအလြား အိမ္ေရွ႕ဧည့္ခန္းသို႔သြားလိုက္ပါသည္။

“ ညည္းကိုငါဒီေလာက္ေခၚေနတာေတာင္မၾကားဘူးလား ” အေျပာႏွင့္အတူေဒၚလွလြန္းသူ၏လက္မ်ားသည္ေအးမ၏ဗိုက္ေခါက္ကိုအတင္းလိမ္ဆြဲလိုက္ပါေတာ့သည္။ ေအးမသည္လည္းအပ်ိဳးက်ိဳးေနသူတေယာက္မို႔ဗိုက္ေခါက္လိမ္ဆြဲျခင္းကိုပင္ခံလိုက္ၿပီး တခြန္းမွ်ျပန္မေျပာပါ။ “ ဒီအမႈိက္ေတြကိုသိမ္း ” သူမ ႐ုပ္႐ုင္ၾကည့္ရင္း စားထားသည့္ ေနၾကာေစ့အခြံမ်ားႏွင့္ ပ်ံ႕က်ဲေနေသာ ကေလးကစားစရာမ်ားကို လက္ညႇိဳးထိုး၍ေျပာပါသည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ေတာ့ေအးမအနားမွသူမထသြားပါသည္။ ေအးမသည္ေဒၚလွလြန္းသူ ခိုင္းသည့္အတိုင္း အမႈိက္မ်ားကို ရွင္းလင္းေနပါသည္။ အမႈိက္မ်ားသည္ေတာ္ေတာ္ဖြထားျခင္း ျဖစ္သျဖင့္အခ်ိန္ အေတာ္ၾကာသည္အထိရွင္း၍မၿပီးႏိုင္ခဲ့ပါ။ “ ေအးမ ဒီကိုအျမန္လာခဲ့စမ္း” “ ေအးမ…. ” ေနာက္ေဖးမွေဒၚလွလြန္းသူ၏ အသံျဖစ္သည္။ ေအးမလုပ္လက္စမ်ားကိုရပ္နား၍ အလ်င္အျမန္သြားလိုက္ ပါသည္။

“ ဒီမွာၾကည့္စမ္း ” ဟုဆိုကာ ေအးမဆံပင္ကိုဆြဲ၍ ေအးမလက္စမသတ္ခဲ့မိေသာအဝတ္ပုံကိုထိုးျပပါသည္။ “ ညည္းဒါေတြကိုဆက္မလုပ္ဘဲ ဘာလုပ္ေနတာလဲ ” “ သမီး ေဒၚေလးခိုင္းတဲ့အတိုင္း အမႈိက္ေတြကိုရွင္းေနပါတယ္” “ အဲ့အမႈိက္ေလးနည္းနည္းကိုရွင္းတာ အခုထိမၿပီးေသးဘူး ” “ ညည္းဟာေလ ဘာလုပ္ခိုင္းလုပ္ခိုင္း ၾကာကိုၾကာတယ္၊ အခ်ိဳးကိုမေျပဘူး၊ သြားျမန္ျမန္သြားရွင္း ” ေအးမလည္း အိမ္ေရွ႕ခန္းသို႔ျပန္လာ၍ အမႈိက္မ်ားကို အလ်င္အျမန္ရွင္းပါသည္။ ေဒၚလွလြန္းသူကေတာ့ ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္၍ ေရခ်ိဳးေနၿပီျဖစ္ပါသည္။ ေအးမတို႔အိမ္သည္ႏွစ္ထပ္တိုက္အိမ္ေလးျဖစ္ၿပီး ၿခံဝန္းမွာအက်ယ္ႀကီး မဟုတ္ေသာ္လည္း မက်ဥ္းလွေပ။

အိမ္အေပၚထပ္တြင္အိပ္ခန္းႏွစ္ခန္းႏွင့္ဘုရားစင္ရွိၿပီး ေနာက္ထပ္တြင္ေတာ့ ဧည့္ခန္းႏွင့္မီးဖိုခန္းရွိပါသည္။ အိမ္တြင္အိမ္သာႏွင့္ေရခ်ိဳးခန္းတခုသာ မီးဖိုခန္းႏွင့္တြဲလ်က္ရွိေနပါသည္။ ေအးမလည္း အမႈိက္မ်ားကိုရွင္းၿပီးၿပီမို႔အဝတ္ေလွ်ာ္စရာမ်ားရွိရာ ေရခ်ိဳးခန္းသို႔ျပန္လာခဲ့ပါသည္။ သို႔သည့္ တိုင္ေဒၚလွလြန္းသူသည္ေရခ်ိဳးေနဆဲျဖစ္ပါသည္။ ေရခ်ိဳးေနဆဲျဖစ္ေသာ္လည္း ေအးမေရာက္ခ်ိန္တြင္ေရသံကို မၾကားရသျဖင့္ေဒၚလွလြန္းသူေရခ်ိဳးေနသည္ကိုမသိဘဲေအးမသည္ေရခ်ိဳးခန္းတံခါးကိုဆြဲဖြင့္လိုက္ပါသည္။ ဆြဲဖြင့္လိုက္သည္ႏွင့္ ေရခ်ိဳးခန္းထဲတြင္ ကိုယ္လုံးတီးႏွင့္ ေရခ်ိဳးေနေသာ ေဒၚလွလြန္းသူကို ေတြ႕လိုက္ရ ပါသည္။ မထင္မွတ္ထားသည္မို႔ ေအးမအနည္းငယ္ေၾကာင္သြားၿပီး ခနေလာက္ရပ္ၾကည့္ေနမိပါသည္။

ၿပီးေနာက္ တံခါးကိုျပန္ဆြဲပိတ္လိုက္ပါသည္။ သို႔ေသာ္တံခါးမပိတ္သြားခဲ့ပါ။ ေဒၚလွလြန္းသူ၏လက္က ပိတ္သြားမည့္တံခါးကို ဖမ္းတားထားေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ “ အထဲဝင္ခဲ့စမ္းးးးးး ” ေဒၚလွလြန္းသူ၏ အမိန႔္ေပးသံေၾကာင့္ ေအးမတေယာက္ မဝင္ခ်င္ဘဲနဲ႔ ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ဝင္ခဲ့ရပါသည္။ ထို႔ေနာက္ေဒၚလွလြန္းသူက တံခါးကိုပိတ္၍ ေလာ့ခ်လိုက္ပါသည္။ ေအးမ ထိုအျဖစ္အပ်က္မ်ိဳးကို ျဖစ္ဖူးပါသည္။ အခ်ိန္ကေတာ့ေအးမအေမေသၿပီး ႏွစ္လအၾကာတြင္ျဖစ္ပါသည္။ လြန္ခဲ့ေသာ သုံးႏွစ္ေက်ာ္ခန႔္က…….. ေအးမသည္အားကိုစရာဟူ၍ မရွိေတာ့ေပ။ အေမရွိခ်ိန္က အားမကိုးရေသာ္လည္း အေမရွိသည္ဟူေသာ အသိက ေအးမကို အားရွိေစခဲ့သည္။

အခုအခ်ိန္တြင္ေတာ့ ဦးဖိုးေအာင္သည္သာ ေအးမ၏အဓိကအုပ္ထိန္းသူ ျဖစ္လာၿပီျဖစ္သည္။ေအးမသည္နဂိုကပင္ဦးဖိုးေအာင္ကိုေၾကာက္ရသူမို႔ေထြေထြထူးထူးေတာ့မေျပာင္းလဲသြားေပ။ ေျပာင္းလဲသြားသည္ကေတာ့ နဂိုကသိပ္မေၾကာက္ခဲ့ရေသာ ေဒၚလွလြန္းသူကို အခုအခ်ိန္တြင္ ပိုမိုေၾကာက္႐ြံ႕ ေနရၿပီျဖစ္သည္။ ေအးမအေမေသၿပီး ႏွစ္လအၾကာတရက္တြင္ ေအးမေအာက္ထပ္သို႔ ေရခ်ိဳးဆင္းခ်ိန္ တြင္ျဖစ္သည္။ ထဘီ ရင္လ်ားႏွင့္ ပခုံးအေပၚတြင္ မ်က္ႏွာသုတ္ပဝါကိုတင္ကာ ေရခ်ိဳးခန္းရွိရာသို႔ ေအးမလာခဲ့ပါသည္။ ေရခ်ိဳး ခန္းတံခါးက ပိတ္ထားေသာ္လည္း အထဲတြင္ဘာသံမွ်မၾကားရသျဖင့္လူမရွိေလာက္ဟုထင္ကာ ေအးမ ေရခ်ိဳးခန္း တံခါးကိုဆြဲဖြင့္လိုက္ပါသည္။ ေရခ်ိဳးခန္းတံခါး ပြင့္သြားခ်ိန္တြင္ေတာ့ ငုတ္တုတ္ထိုင္၍ ေျခေထာက္ကို ေခ်းတြန္းေနေသာ ဦးဖိုးေအာင္ကို ေအးမေတြလိုက္ရပါသည္။ ေရခ်ိဳးေနသည္မို႔ဦးဖိုးေအာင္ကိုယ္ေပၚတြင္အဝတ္မရွိဘဲ လုံးတီးျဖစ္ေနခ်ိန္ျဖစ္ပါသည္။

အ႐ြယ္ရေနၿပီျဖစ္ေသာအ႐ြယ္မို႔ တံခါးကိုခ်က္ခ်င္း ျပန္ပိတ္လိုက္ပါသည္။ တံခါးသည္လည္း ပိတ္သြားပါသည္။ သို႔ေသာ္ခ်က္ခ်င္းဆိုသလိုတံခါးျပန္ပြင့္လာၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွာရွိေသာ ဦးဖိုးေအာင္သည္ေအးမကိုခ်ဳပ္၍ ေရခ်ိဳးခန္း အတြင္းသို႔ဆြဲေခၚသြားပါသည္။ ဖ်တ္ခနဲမို႔ ႐ုန္းခ်ိန္ပင္မရလိုက္ဘဲ ေအးမေရခ်ိဳးခန္းအတြင္းသို႔ ေရာက္သြားပါသည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ေတာ့ ဦးဖိုးေအာင္သည္ထင္မွတ္မထားေသာ အျပဳအမူမ်ားကို စတင္ျပဳမူပါေတာ့သည္။ ေအးမ႐ုန္းပါသည္၊ သို႔ေသာ္ၾကာ ၾကာ မ႐ုန္းႏိုင္ခဲ့ပါသည္။

ေအးမ႐ုန္းလိုက္သည္ႏွင့္ဦးဖိုးေအာင္၏ လက္ဝါးက ေအးမ၏တင္ပါးေပၚသို႔အရွိန္ျပင္းစြာ က်လာေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ေအးမ မ႐ုန္းႏိုင္ေတာ့ဘဲ ဦးဖိုးေအာင္ျပဳသမွ် ျဖစ္ရပါေတာ့သည္။ ရင္လ်ားထားေသာ ထဘီကိုဆြဲခ်၍ ေအာက္သို႔ကြင္းလုံးက်ေစၿပီးေနာက္ေအးမအား မတ္တပ္ရပ္အတိုင္း ထား၍ေအးမ၏ေသးငယ္လွေသာအဖုတ္ေလးကိုသူ႔၏လက္ဝါးႀကီးႏွင့္အုပ္လိုက္ပါသည္။လက္ဝါးျဖင့္ၾကမ္းတမ္းစြာ တဖ်င္းဖ်င္းပြတ္မြဳေၾကာင့္ ေအးမအဖုတ္မွ ေသးမ်ားပန္းထြက္လာပါသည္။ ေသးမ်ားထြက္က်သြားၿပီး ေနာက္မွာ ေတာ့ဦးဖိုးေအာင္သည္သူ၏လက္ခလယ္ကိုေအးမအဖုတ္ထဲသို႔ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ထိုးထည့္ပါသည္။ တခါမွမနာက်င္ဖူးေသာ နာက်င္မြဳကို ေအးမတေယာက္ခံစားလိုက္ရပါသည္။ ဦးဖိုးေအာင္၏ လက္ခလယ္ သည္ေအးမအဖုတ္အတြင္းသို႔ႏွစ္ဆစ္ေလာက္ဝင္ေနၿပီျဖစ္သည္။ေနာက္တဆစ္ဝင္ရန္ကိုလည္းဦးဖိုးေအာင္သည္ ဆက္လက္ထိုးသြင္းေနပါသည္။ ခဏအၾကာတြင္ေတာ့က်န္တဆစ္သည္လည္း ဝင္သြားပါေတာ့သည္။

လက္ခလယ္တခုလုံး ဝင္သြားခ်ိန္တြင္ေတာ့ ဦးဖိုးေမာင္သည္ ေမြေႏွာက္ပါေတာ့သည္။ သူစိတ္ေက်နပ္ ေလာက္ေအာင္ေမြေႏွာက္ၿပီး၍ လက္ေခ်ာင္းကို ျပန္ထုတ္လိုက္ခ်ိန္တြင္ေတာ့ပ်စ္ပ်စ္အရည္က်ဲမ်ား၊ ေသြးစမ်ားႏွင့္ ေပက်ံေနၿပီျဖစ္သည္။ ေအးမကေတာ့ေပ်ာ့ေခြ၍ ထိုင္ေနပါသည္။ “ ေအးမ… ” သူကအားအျပည့္ႏွင့္ေခၚေသာ္လည္း ေအးမကေတာ့ ေမာ့ၾကည့္႐ုံေလာက္သာ ေမာ့ၾကည့္လိုက္ပါသည္။ ေအးမ၏ ထိုအျပဳအမူကိုသေဘာမက်ျဖစ္ကာ ‘ေအးမ နင္ကငါေခၚေနတာကိုျပန္မထူးေပါ့ေလ’ဟုဆိုကာ ေပ်ာ့ေခြ၍ ထိုင္ေနေသာ ေအးမကိုဆြဲထူလိုက္ၿပီး ေအးမ၏ ဖင္ကိုလက္ဝါးျဖင့္ ႐ိုက္လိုက္ပါေတာ့သည္။ အားမရွိေလာက္ ေအာင္ေပ်ာ့က်ေနသည္မွန္ေသာ္လည္း နာက်င္မြဳေၾကာင့္ေအးမလန႔္ျဖန႔္သြားပါသည္။

“ နင္က ငါေခၚေနတာကိုမထူးဘူးေပါ့ဟုတ္လား…. ကဲဟယ္.. ကဲဟယ္.. ” ဦးဖိုးေအာင္သည္ေအးမ၏တင္ပါးကို လက္ဝါးျဖင့္တျဖန္းျဖန္း ထပ္႐ိုက္ပါေတာ့သည္။ ၁ဝခ်က္၊ ၁၅ခ်က္ ေလာက္႐ိုက္လိုက္ပါသည္။ “ ေနာက္ငါေခၚရင္ေသခ်ာထူး ၾကားလား” “ ဟုတ္ကဲ့… ” ထူးရန္ အားနည္းေနေသာ္လည္း အ႐ိုက္ခံရမည္ကို စိုးေသာေၾကာင့္ အားသုံး၍ ထူးလိုက္ရပါသည္။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ေတာ့ဦးဖိုးေအာင္သည္ေအးမအား အမ်ိဳးမ်ိဳးလက္စြမ္းျပပါသည္။ ေအးမအခန္းႏွင့္သူတို႔လင္မယား အခန္းသည္အေပၚထပ္တြင္ေဘးခ်င္းကပ္လ်က္မို႔အိမ္တြင္ေဒၚလွလြန္းသူမရွိခ်ိန္ႏွင့္ညဖက္လူေျခတိတ္ခ်ိန္မ်ား တြင္ေအးမအား ႏွိပ္စက္ပါေတာ့သည္။

အစပိုင္းတြင္ ေအးမအဖုတ္ကို အမ်ိဳးမ်ိဳး ကိုကလိပါသည္။ ေအးမအဖုတ္သည္လည္း အ႐ြယ္ႏွင့္မလိုက္ ေအာင္ပင္ အေပါက္က်ယ္ေနၿပီျဖစ္ပါသည္။ ဦးဖိုးေအာင္သည္ ေအးမအားလက္ျဖင့္သာ အဖုတ္ႏွင့္ႏို႔မ်ားကိုလုပ္ ေသာ္လည္း ေအးမ ၈ တန္းအ႐ြယ္ထိေအးမအား လိုးျခင္းကိုမူမျပဳလုပ္ေသးပါ။ သို႔တိုင္ေအာင္ေအးမအား သူ၏ လီးအား စုပ္ေပးျခင္း၊ လ်က္ေပးျခင္းမ်ားကိုေတာ့ အၿမဲတန္းလိုလို လုပ္ခိုင္းတတ္သည္။ သူေရခ်ိဳးသည့္အခါ ေတာ္ ေတာ္မ်ားမ်ားတြင္ ေအးမအား ေရခ်ိဳးခန္းအတြင္းေခၚ၍ ေခ်းတြန္းခိုင္းတတ္သည္။ ေအးမသည္ တေန႔တႀကိမ္ ေလာက္အနည္းဆုံးအေနျဖင့္သူ၏ေဂြးကိုစုတ္ရတတ္ၿပီး လရည္မ်ားကိုလည္း ေသာက္ရတတ္သည္။ ဦးဖိုးေအာင္ထို႔သို႔လုပ္ေနျခင္းမွာ အခြင့္အခါ တိုက္ဆိုင္တာလည္းပါသလို တခ်ိန္က သူ႔ကိုအေလးမထားခဲ့ ေသာ ေအးမအေမ၏ အျပစ္ေႂကြးမ်ားကိုေအးမထံတြင္ေတာင္းေနျခင္းလည္းျဖစ္သည္။

ေအးမအေမရွိစဥ္က သူတို႔ အမ်ိဳးမ်ိဳးလိုးဖူးခဲ့ၾကေသာ္လည္း သူကသာ ေအးမအေမအဖုတ္ကို စုပ္ေပး၊ လ်က္ေပးရၿပီး ေအးမအေမကေတာ့ သူ႔ေဂြးကို႐ြံသည္ဆိုကာ မည္သို႔မွ်မလုပ္ေပးခဲ့ဖူးေပ၊ ထို႔ထက္မက ေအးမ၏အေမသည္သူ႔အေပၚကြၽန္တေယာက္ လိုဆက္ဆံျခင္းသည္သူ႔အတြက္အခဲမေက်စရာတခုပင္ျဖစ္ေနပါေတာ့သည္။ ဦးဖိုးေအာင္သည္သူ၏မေက်နပ္ခ်က္မ်ားကို ေအးမ၏ ေဂြးစုပ္ေပးမြဳကိုခံရင္း ျပန္လည္ျမင္ေယာင္လာမိပါ ေတာ့သည္။ ဦးဖိုးေအာင္သည္ယရစ္ျဖင့္ၿပိဳေသာ လူၿပိဳႀကီးဘဝျဖင့္အခ်ိန္အေတာ္ၾကာၾကာေနခဲ့ၿပီး ကံအေၾကာင္း မလွစြာျဖင့္ေအးမအေမ၏အလွေတာမွာေမ်ာခဲ့ရပါေတာ့သည္။ရခါစမွစ၍ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္အထိေအးမအေမသည္ သူ႔အေပၚအမ်ိဳးမ်ိဳး စိတ္အေႏွာက္အယွက္ေပးခဲ့ပါသည္။ လူပ်ိဳႀကီးႏွင့္မုဆိုးမတို႔လက္ထပ္ယူခဲ့ၾကၿပီးေနာက္အိမ္ေထာင္ေရး အေတြ႕အႀကဳံ နည္းပါးေသာ လူပ်ိဳႀကီး သည္မုဆိုးမထဘီေအာက္ျပားျပားေမွာက္ခဲ့ရပါသည္။ ေအးမအေမသည္ဦးဖိုးေအာင္ကိုအေတာ္ေလးပင္ႏိုင္လြန္း လွပါသည္။ ဦးဖိုးေအာင္ကိုယ္တိုင္က ႐ိုက်ိဳးလြန္း၍သာ ထိုသို႔အျပတ္အသတ္အႏိုင္ယူႏိုင္ျခင္းျဖစ္သည္။

ညတိုင္း မိန္းမကို ႏွိပ္နယ္ေပးသည္။ မိန္းမက ေလးဘက္ေထာက္ခိုင္း၍ ျမင္းလုပ္စီးမည္ ဆိုလွ်င္လည္း မႀကီးမငယ္ႏွင့္ ေလးဘက္ေထာက္ကာစီးေစသည္။ ေအးမအေမသည္လည္းႏိုင္လို႔ရမွန္းသိသျဖင့္ပိုအႏိုင္ယူလာသည္။အရင္ကသာမာန္သာျမင္းစီးေသာ္လည္း အဆင့္တတ္၍ အဝတ္မ်ားကိုခြၽတ္ေစသည္။ လင္မယားခ်င္း ကာမဆက္ဆံရာတြင္လည္း ဦးဖိုးေအာင္၏ ေဂြးကို ႐ြံသည္ဟူ၍ အေၾကာင္းျပကာ သူမဘာမွ်မလုပ္ေပးေသာ္လည္း ဦးဖိုးေအာင္ကိုေတာ့သူမ၏ အဖုတ္ႏွင့္ဖင္မ်ားကို လွ်က္ေပး၊ စုပ္ေပးၿပီးမွသာ သူမႏွင့္ကာမဆက္ဆံေစသည္။ ဖင္ကိုလွ်က္ေပးခိုင္းရာတြင္စအိုေပါက္ထဲထိတိုင္လွ်ာကိုထည့္ရသည္။ သူမ၏စအိုေပါက္ညိဳညိဳေလးတြင္ လွ်ာထိုးထည့္၍ ဖင္ထဲမွ ခ်ီးအရသာကို ခံစားခိုင္းသည္။ ထိုသို႔ျဖစ္ရျခင္းမွာလည္း ဦးဖိုးေအာင္ေၾကာင့္ပင္ျဖစ္သည္။ ေအးမအေမက သူမကိုဘယ္ေလာက္ထိခ်စ္ႏိုင္လဲေမးခ်ိန္တြင္ဦးဖိုးေအာင္က သူမ၏ကိုယ္မွထြက္ေသာ အညစ္ အေၾကးကိုပင္ ခ်စ္ႏိုင္ေၾကာင္းကို ေျဖလိုက္ပါသည္။

ထိုသည္ကို ေအးမအေမက“ မယုံပါဘူး တကယ္ခ်စ္မခ်စ္ လက္ေတြ႕ျပရမယ္” ဟုဆိုလာၿပီး အဲ့အခ်ိန္မွစ၍ စတင္ခဲ့ပါေတာ့သည္။ ေန႔ဖက္တြင္ကိုယ့္အလုပ္ႏွင့္ကိုယ္႐ြဳပ္ေနတတ္ၾကၿပီး ညအခ်ိန္မွ ႏွစ္ေယာက္သားျပန္ဆုံၾကသည္။ အခန္း တြင္း ျပန္ေရာက္ၿပီဆိုသည္ႏွင့္ ဦးဖိုးေအာင္သည္ ေအးမအေမအေညာင္းေျပဖို႔ရာ ႏွိပ္နပ္ေပးရပါသည္။ သူမ အေညာင္း ေျပသြားခ်ိန္တြင္ေတာ့ အခါတရံ ဦးဖိုးေအာင္ကို ျမင္းလုပ္၍စီးပါသည္။ ျမင္းမစီးျဖစ္ဘူးဆိုရင္ေတာ့ ေနာက္လုပ္ငန္းစဥ္တခုျဖစ္တဲ့သူမ၏ခႏၶာကိုယ္အႏွံ႔ကိုဦးဖိုးေအာင္က လွ်က္ေပးရပါသည္။

ေရမခ်ိဳးရေသးေသာ ေခြၽးမ်ားႏွင့္စီးကပ္ကပ္ခႏၶာကိုယ္ကိုဦးဖိုးေအာင္သည္ေန႔စဥ္လွ်က္ေပးရပါသည္။ လိုး ဖို႔ခြင့္ျပဳေသာေန႔မ်ားတြင္ေတာ့အဖုတ္ကိုလွ်က္ေပး၊ စုပ္ေပးၿပီးေနာက္လိုးႏိုင္ၿပီး လိုးခြင့္မရေသာ ေန႔မ်ားတြင္ေတာ့ ဦးဖိုးေအာင္သည္ လိင္ကြၽန္တေကာင္ျဖစ္ရပါသည္။ သူမခႏၶာကိုယ္မွေခြၽးေစးမ်ားကို လွ်က္ၿပီးၿပီဆိုပါက သူမခိုင္း သမွ်ကိုလုပ္ရပါေတာ့သည္။ တခါတရံ သူမသည္ ဦးဖိုးေအာင္အား သူ႔ေဂြးသူျပန္စုပ္ျပခိုင္းပါသည္။ ဦးဖိုးေအာင္ကလည္းခိုင္းသည့္အ တိုင္း လုပ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ျပန္မစုပ္ႏိုင္ဘဲ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းသာ မိုးေပၚေထာင္ေနပါသည္။

ဒါဆိုၾကည့္၍ ေအးမအေမက ရယ္ပါသည္။ ဒါကေတာ့သူမပ်င္းတဲ့ညတိုင္း လုပ္ခိုင္းတတ္ပါသည္။ ေအးမအေမသည္ေနာက္ထပ္အဆင့္ဆင့္တတ္ကာ ဦးဖိုးေအာင္အား ပို၍ပို၍ အႏိုင္အထက္ျပဳလာပါသည္။ ဦးဖိုးေအာင္အား သူမ၏က်င္ငယ္ရည္မ်ားကိုေသာက္ခိုင္းလာပါသည္။ သို႔တည္းမက ဦးဖိုးေအာင္သည္ကိုယ့္ေသး ကိုပင္ ေသာက္ရတတ္ပါသည္။ ဦးဖိုးေအာင္ကို ကို႔ေဂြးကိုယ္ျပန္စုပ္ခိုင္းသည္၊ မရဘဲေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းက မိုးေပၚေထာင္ေနခ်ိန္တြင္ေအးမအေမသည္ဦးဖိုးေအာင္၏ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းေပၚတြင္တတ္ထိုင္၍ ဦးဖိုးေအာင္ အား ေအာက္မွပါးစပ္ဟ အေနအထားျဖင့္ေနေစပါသည္။ ထို႔ေနာက္မွေတာ့ သူမေသးေပါက္ပါေတာ့သည္။ သူမ၏ေသးရည္မ်ားသည္ဦးဖိုးေအာင္ပါးစပ္ထဲသို႔အဝင္ နည္းၿပီး မ်က္ႏွာႏွင့္ခႏၶာကိုယ္မ်ားကိုေတာ့ ႐ြဲ႐ြဲစိုေစပါသည္။ ေနာက္တမ်ိဳးကေတာ့ သူမကလာထိုင္၍ ေသးေပါက္ ျခင္းမဟုတ္ဘဲ ဦးဖိုးေအာင္ကိုပင္ေသးေပါက္ခိုင္းျခင္းျဖစ္သည္။ အဲ့လိုအခါမ်ိဳးတြင္ေတာ့ဦးဖိုးေအာင္သည္ေခါင္းကို ေလာင္းခ်ိဳးထားသလိုသူ၏ေသးမ်ားျဖင့္စို႐ြဲေနတတ္ပါသည္။

ဒီအႏိုင္က်င့္မြဳမ်ားသည္ အစပိုင္းတြင္ လုံးဝမသိသာေသာ္လည္း ေအးမအေမေနာက္ထပ္ ေယာက်ၤား တေယာက္ႏွင့္ေဖါက္ျပန္ခ်ိန္တြင္ေတာ့ေရနံဆီပုံးေပၚကိုေဆးလိပ္မီးက်သကဲ့သို႔ထေပါက္ကြဲပါေတာ့သည္။ ေအးမ အသက္၉ႏွစ္ေလာက္မွာေတာ့ ဦးဖိုးေအာင္တို႔ အိမ္ေထာင္ေရးသည္ပ်က္စီးေနၿပီျဖစ္သည္။ အခုအခ်ိန္တြင္ေတာ့ ဝဋ္လည္လည္စၿမဲဆိုသလိုေအးမအေမ၏ဝဋ္မ်ားကိုေအးမခံေနရၿပီျဖစ္သည္။ ေအးမ၏ သြားမ်ားသည္ အရသာခံေနေသာ ဦးဖိုးေအာင္ကို အရသာပ်က္ေစလိုက္ပါေတာ့သည္။ ဆစ္ခ နဲ ျဖစ္သြားသည္ႏွင့္ဦးဖိုးေအာင္အေတြးမ်ား ပ်က္ျပယ္သြားၿပီး သူ၏ေဂြးနာသြားသျဖင့္ေအးမ၏ဆံပင္ကို လွမ္းဆြဲ လိုက္ပါသည္။ ေအးမလည္း လန႔္ျဖန႔္သြားပါသည္။ ထို႔ေနာက္ေအးမပါးကို ႏွစ္ခ်က္ေလာက္ခ်ပါသည္။ ထို႔ေနာက္ တြင္ေတာ့ေအးမအား ဆြဲယူ၍ကုတင္ေပၚတြင္လွဲေစလိုက္ပါသည္။ ၿပီးေနာက္ သူ၏အနည္းငယ္ေလွ်ာခ်ထားရာမွ ကြင္းလုံးခြၽတ္ခ်လိုက္ပါသည္။ အေပၚမွဖုံးအုပ္လိုက္ေတာ့ ဦးဖိုးေအာင္၏ တင္ပါးႀကီးေၾကာင့္ေအးမတေယာက္အသက္႐ြဴ က်ပ္သြားပါသည္။

သို႔ေသာ္လည္း အေပၚမွတတ္ဖိ ထားသူက မဖယ္ေပးသျဖင့္အသက္႐ြဴရန္မနဲကိုႀကိဳးစားေနရပါသည္။ “ ဟဲ့အသုံးမက်တဲ့ေကာင္မ…ငါ့ဖင္ကိုလွ်က္ေပးစမ္း ” ေအးမလည္း အသက္႐ြဴေခ်ာင္ရန္ဖင္လုံးႀကီးႏွစ္လုံးကိုလွ်က္ေပးလိုက္ပါသည္။ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ လွ်က္ ေပးၿပီးခ်ိန္တြင္ေတာ့ေအးမကိုခဏအနားေပးပါသည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ေတာ့ဦးဖိုးေအာင္သည္သူ၏ စအိုေပါက္ကို လွ်က္ခိုင္းျပန္ပါေတာ့သည္။ ဒီတခါမွာေတာ့ ေအးမအတြက္အေတာ္ပင္မလြယ္ကူခဲ့ပါ။ စအိုႀကီးကိုၿဖဲ၍ အေပါက္ ကိုလွ်ာျဖင့္ေသခ်ာလ်က္ေပးရပါသည္။ မစင္နံ႔မ်ား ရေနသည္မို႔တခ်က္တခ်က္ျပန္ျပန္ပ်ိဳ႕လာတတ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္အန္ပါက အန္သမွ်ကို ျပန္စားရမည္ဆိုသျဖင့္မအန္ေအာင္ကိုယ္ကိုကိုယ္မနဲထိန္းေနရပါေတာ့ သည္။ ဦးဖိုးေအာင္သည္စအိုေပါက္လ်က္ျခင္းကို အခ်ိန္အေတာ္ၾကာၾကာ ေအးမအားခိုင္းေစပါသည္။ ေနာက္ႀကဳံ တိုင္းလည္း သူ႔စအိုေပါက္ကို ေအးမက လ်က္ေပးရပါသည္။ တခါတရံဆိုလွ်င္သူအိမ္သာတတ္ေနခ်ိန္တြင္ေအးမ သည္သူ၏ေဂြးကိုစုပ္ေပးေနရၿပီး သူကအရသာခံ၍ မစင္စြန႔္ေနတတ္ပါသည္။

ေအးမကို အခုအခ်ိန္အထိ မစင္မစားခိုင္းဖူးေသာ္လည္း ဦးဖိုးေအာင္၏ လရည္ႏွင့္ေသးမ်ားကိုေတာ့ ေအးမ ေန႔တိုင္း ေသာက္သုံးေနရၿပီျဖစ္သည္။ မ်က္ေမွာက္ကာလ အခုအခ်ိန္တြင္ေတာ့ ေအးမ၏အသက္သည္ ၁ရ ရွိေနၿပီျဖစ္ၿပီး ဆယ္တန္းကို က်သျဖင့္ဆိုကာ ဦးဖိုးေအာင္တို႔က ေအးမအား ေက်ာင္းဆက္မထားေတာ့ေပ။ အိမ္တြင္လည္း အရင္ရွိေသာ အိမ္အကူအေဒၚႀကီးကလည္း မရွိေတာ့သည္မို႔ ေအးမသည္အိမ္၏ကိစၥမွန္သမွ်ကို လုပ္ေနရပါေတာ့သည္။ “ ဟဲ့ေအးမ ဘာေၾကာင္ေနတာလည္း ငါ့ေနာက္ေက်ာကိုေခ်းတြန္းေပးစမ္း ” ခိုင္းသည့္အတိုင္း မလုပ္လွ်င္အသားနာမည္ျဖစ္သျဖင့္ေအးမသည္အမိန႔္ကိုအၿမဲလိုက္နာေနရပါသည္။ ေဒၚလွလြန္းသူသည္ေအးမအား ေခ်းတြန္းခိုင္းၿပီးခ်ိန္တြင္ေတာ့ရက္စက္ညစ္ပတ္ေသာ အရာမ်ားကိုစတင္ ျပဳလုပ္ပါေတာ့သည္။ “ ေအးမ…. ” “ ရွင္… ” “ ညည္းနဲ႔ငါ့ေယာက်ၤားနဲ႔ညဖက္ဘာေတြ လုပ္ေနၾကတာလဲ… ” ေဒၚလွလြန္းသူ၏ အေမးသည္ သိလ်က္ႏွင့္ေမးေနမွန္း အလြန္ပင္ သိသာလြန္းလွပါသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ေအးမ သည္လည္း ေၾကာက္ေၾကာက္ႏွင့္ပင္…. “ သမီးမွာ အျပစ္ရွိလို႔ဦးေလးက အျပစ္ေပးေနတာပါ… ” “ ညည္းက ဘာအျပစ္ေတြ က်ဴးလြန္ထားလို႔လဲ….ေျပာစမ္း ငါ့ကို ” “ ဟို..ဟို…ဟိုေလ… ” “ ဟိုေလဒီေလ မလုပ္ေနနဲ႔ ညည္းဦးေလးက အခ်ိဳးမက်တဲ့ညည္းပုံစံကို သေဘာမက်လို႔ အျပစ္ေပးတာ မွတ္လားးးး ” ဘာျပန္ေျပာရမယ္မွန္း မသိသျဖင့္ေအးမသည္ငယ္သူပီပီလူႀကီးေျပာသမွ် ေခါင္းညိမ့္လိုက္ပါေတာ့သည္။ အဲ့ဒီ့မွစ၍ ေအးမသည္ဦးဖိုးေအာင္အတြက္သာမက ေဒၚလွလြန္းသူအတြက္ပါ ကြၽန္အျဖစ္အမြဳထမ္းရပါေတာ့သည္။ “ ညည္းရဲ႕အခ်ိဳးမက်တဲ့ပုံစံကို ငါလည္းသေဘာမက်ဘူး ငါလည္းညည္းကို ညည္းဦးေလး အျပစ္ေပးသလို အျပစ္ေပးရမယ္ခံမွာလား….. ” သူတို႔ေျပာသည့္အခ်ိဳးမက်သည့္ပုံစံကိုေအးမ မသိေသာ္လည္း ျငင္းလည္းခံရမည္၊ မျငင္းလည္းခံရမည္မို႔ ျငင္းမေနေတာ့ဘဲ ေခါင္းကိုသာ ညႇိမ့္ေနလိုက္ပါသည္။

“ ကဲ ဒါဆိုအခုကစမယ္” “ ညက ညည္းဦးေလးဖင္ကိုလွ်က္ေပးသလိုငါ့ကိုလည္း လွ်က္ေပးစမ္းးး ငါေရခ်ိဳးမယ္ညည္းက ေအာက္က လွ်က္ေပးေန ” ေဒၚလွလြန္းသူသည္ေရကိုတဝုန္းဝုန္းႏွင့္ခ်ိဳးေနၿပီး ေအးမမွာေတာ့ေဒၚလွလြန္းသူရဲ႕တလြဳပ္လြဳပ္ႏွင့္ဖင္ကို သူမ၏လွ်ာျဖင့္လ်က္ေပးေနရပါသည္။ ထို႔အျပင္အေပၚမွေလာင္းခ်လိုက္ေသာ ေရမ်ားေၾကာင့္လည္း တစ္ကိုယ္လုံး တြင္ေရမ်ားစို႐ြဲေနၿပီျဖစ္သည္။ ေဒၚလွလြန္းသူေရခ်ိဳးၿပီးခ်ိန္တြင္ေတာ့….. “ ေအးမ…ညည္း က်န္တဲ့အဝတ္ေတြကိုေသခ်ာေလွ်ာ္ထားးး ” “ ဟုတ္ကဲ့ ” ထို႔ေနာက္ေဒၚလွလြန္းသူသည္ေရခ်ိဳးခန္းမွအျပင္သို႔ထြက္လာပါသည္။

“ ေအာ္…ေနအုန္းးးး ” “ ညည္းရဲ႕ဒီပုံစံကိုငါသေဘာမက်ဘူး ညည္းအခုဝတ္ထားတဲ့အဝတ္ေတြကိုခြၽတ္လိုက္” “ ရွင္” “ မရွင္ေနနဲ႔ေနာက္ၿပီး အိမ္ကလူေတြခ်ည္း ရွိေနခ်ိန္ဆိုညည္းအဝတ္အစား လုံးဝမဝတ္ရဘူး ၾကားလားးး ” “ အခုဝတ္ထားတာေတြကိုလည္း ခြၽတ္လိုက္ေတာ့ ” ေဒၚလွလြန္းသူသည္ေအးမအဝတ္မ်ားခြၽတ္၍ ကိုယ္လုံးတီးျဖင့္အဝတ္မ်ား ထိုင္ေလွ်ာ္ေနၿပီဆိုမွသာ အနား မွ ထြက္ခြာသြားပါေတာ့သည္။ ေအးမတို႔အိမ္တြင္ဦးဖိုးေအာင္၊ ေဒၚလွလြန္းသူ၊ သူတို႔၏ကေလး၊ ေအးမ၊ ကေလး ထိန္းႏွင့္ၿခံေစာင့္အဘိုးႀကီးတို႔သာရွိပါသည္။

ဦးဖိုးေအာင္က ညဖက္မွသာ ျပန္ေရာက္တတ္ၿပီး ေဒၚလွလြန္းသူႏွင့္ ကေလးထိန္းတို႔သာ အိမ္ေပၚတြင္အၿမဲရွိေနတတ္သည္။ ၿခံေစာင့္အဘိုးႀကီးကေတာ့ အိမ္ဘက္သို႔ေယာင္လို႔ပင္မလာေခ်။ ကေလးထိန္းသည္လည္း ကေလးအနား တြင္သာ အၿမဲရွိေနသျဖင့္ေအးမ၏အျဖစ္မေတြ႕ေသးေပ။ ကေလးကိုလည္း သိပ္ၿပီးၿပီမို႔ အေပါ့အပါးသြားရန္ညိဳမ သည္ေအာက္ထပ္သို႔ ဆင္းလာပါသည္။ အေနာက္ဘက္မွ တဖုန္းဖုန္း႐ိုက္သံေၾကာင့္ေအးမအဝတ္ေလွ်ာ္ေနတာ ျဖစ္မည္ဟုသိလိုက္ပါသည္။ ေရခ်ိဳးခန္းေရွ႕သို႔ေရာက္ခ်ိန္တြင္ေတာ့အဝတ္အစားမပါေသာ ေအးမသည္ငုတ္တုတ္ ထိုင္၍ အဝတ္မ်ားကို႐ိုက္ေလွ်ာ္ေနပါသည္။ “ ဟင္… ဟဲ့ေအးမဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ… ” ညိဳမသည္အလန႔္တၾကားျဖင့္ေမးလိုက္ပါသည္။ “ အဝတ္အစား မဝတ္ဘဲဘာလို႔ဒီအတိုင္း ေနေနတာလဲ… အဝတ္အစား ဝတ္ေလ.. ” “ ေဒၚေလးက မဝတ္ရဘူးတဲ့ေနာက္လည္း ဒီအတိုင္းဘဲ ေနရမယ္တဲ့ ” ညိဳမသည္ေၾကာင္အမ္းအမ္း ျဖစ္သြားပါသည္။ ထို႔အခ်ိန္တြင္သူတို႔အနားသို႔ လူတေယာက္ေရာက္လာ ပါသည္။

“ ဟုတ္တယ္ညိဳမေရ… ငါသူ႔ကိုမဝတ္ခိုင္းထားတာ ” “ အခ်ိဳးမေျပလို႔ဒီလိုထားထားတာ ေနာက္လည္း ဒီအတိုင္းဘဲ ထားမွာ ” “ ဟာ ေဒၚေလးကလည္း ေကာင္းပါ့မလားးးး ” ညိဳမသည္တေယာက္ေယာက္ျမင္သြားရင္ျဖင့္ဆိုသည့္ပုံစံမ်ိဳးျဖင့္ေျပာဆိုျခင္းျဖစ္သည္။ “ ေကာင္းတာေပါ့ညိဳမရဲ႕ဒီေကာင္မက ဒီလိုထားတာ အေကာင္းဆုံးဘဲ ” ထိုေန႔မွစ၍ ေအးမသည္အိမ္တြင္ဝတ္လစ္စလစ္ျဖင့္သာ ေနရပါေတာ့သည္။ အစပိုင္းတြင္သူမ၏ကုန္းလိုက္ ကြလိုက္လွ်င္ၿပဲသြားေသာဖင္မ်ား၊ အဖုတ္မ်ားကိုလိုက္ၾကည့္မိၾကေသာ္လည္း ေနာက္ပိုင္းတြင္ေတာ့အိမ္သားမ်ား သည္လည္းျမင္ေနၾကမို႔သူမ၏ဝတ္လစ္စလစ္ပုံစံကိုပင္ပုံမွန္ဟုျမင္လာၿပီး တခါတရံအျပင္သြားခ်ိန္အဝတ္အစား ဝတ္လိုက္သည္ကိုသာ အထူးအဆန္း ပုံစံျဖစ္ေနပါေတာ့သည္။ ညိဳမသည္ ေဒၚလွလြန္းသူ၏ ေဆြမ်ိဳးနီးစပ္ေတာ္သူျဖစ္ၿပီး ခေလးထိန္းရန္အတြက္ေဒၚလွလြန္းသူမ ေခၚ ထားျခင္းျဖစ္သည္။

အသက္(၁၈)ႏွစ္အ႐ြယ္ရွိၿပီျဖစ္ေသာ ညိဳမသည္ေအးမထက္အသက္လပိုင္းခန႔္သာ ႀကီးသူ ျဖစ္သည္။ေက်ာင္းပညာေရးအတြက္စရိတ္မရွိေသာေၾကာင့္6တန္းတြင္ေက်ာင္းထြက္လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ဒလတြင္ ေနထိုင္သူျဖစ္ၿပီး ေမြးခ်င္းမ်ားစြာရွိျခင္းႏွင့္မိသားစုစီးပြားေရးေၾကာင့္မျပည့္မစုံျဖင့္ေနထိုင္လာရသူျဖစ္သည္။ ညိဳမငယ္စဥ္ဘဝ….. ငယ္စဥ္က အိမ္စီးပြားေရး မေကာင္းသျဖင့္ညိဳမသည္ေဆြမ်ိဳးနီးစပ္ေတာ္ေသာ အေဒၚတဦးအိမ္တြင္‘ထမင္း စားကြၽန္ခံ’ဘဝျဖင့္ေနထိုင္ခဲ့ရသည္။အသက္12ႏွစ္အ႐ြယ္ညိဳမသည္ေရာက္စတြင္အေတာ္ေလးကိုဒုကၡခံခဲ့ရသည္။ အေပါက္ဆိုးေသာအေဒၚႏွင့္သူမ၏တဦးတည္းေသာသမီးသည္ညိဳမအတြက္ေတာ့ ငရဲမင္းဟုပင္ထင္ရေအာင္ပင္ ရက္စက္လြန္းလွပါသည္။ နံနက္အုန္းေမါင္းမေခါက္မီတြင္ထရၿပီး ထမင္းခ်က္ျပဳတ္ရပါသည္။ ကုသိုလ္ေရးမို႔ပင္ပန္းသည္ဟု မဆိုသာ ေပ။ တံျမက္လွည္း၊ ၾကမ္းတိုက္အလုပ္မ်ားျဖင့္ နံနက္ေနေရာင္ ထြက္သည့္အထိပင္ျဖစ္ပါသည္။

အိမ္ရွိလူမ်ား ေရခ်ိဳးရန္ေရျဖည့္ေပးထားရၿပီး သူတို႔အားလုံးခ်ိဳးၿပီးခ်ိန္မွသာ သူမအလွည့္ေရာက္ပါေတာ့သည္။ အဝတ္ေလွ်ာ္ရာတြင္ျဖဴစင္ေနဖို႔ရာအားကုန္ႀကိဳးစားရပါသည္။အဝတ္မ်ားမေျပာင္စင္ပါကမေျပာင္စင္ေသာ အဝတ္ျဖင့္အ႐ိုက္ခံရတတ္ေသာေၾကာင့္ေျပာင္စင္ေအာင္ေသခ်ာေလွ်ာ္ရပါသည္။ ညိဳမအေဒၚ၏ တဦးတည္းေသာ သမီးေလးသည္ အသက္၁၈ေက်ာ္ေနၿပီမို႔ ရာသီလာေနၿပီျဖစ္ပါသည္။ သူမ၏ေအာက္ခံေဘာင္းဘီမ်ားအား စင္ ေအာင္မေလွ်ာ္မိပါက ေဘာင္းဘီခြၾကားကိုလွ်ာျဖင့္ထပ္ခါထပ္ခါ လ်က္ခိုင္းတတ္ပါသည္။ တခါကဆိုလွ်င္ အဝတ္မ်ားကိုေရစင္ေအာင္ မညႇစ္မိလို႔ဆိုကာ ညိဳမ၏ပါးစပ္ကို ဟခိုင္းထား၍ ညိဳမ အေဒၚမွအဝတ္ေရမ်ားကို ညႇစ္ထည့္ပါသည္။ ဝင္လာသမွ်ကိုလည္း ေထြးမထုတ္ရဘဲ ေသာက္ရပါသည္။ အိမ္တြင္ ညိဳမအေဒၚႏွင့္ သူ႔သမီးသာရွိၿပီး အေဒၚေယာက်ၤားကေတာ့ ပြဲစားပီပီ အိမ္မကပ္ပါ။

အိမ္တြင္ေရလုံအိမ္သာ ရွိေသာ္လည္း ညဖက္တြင္စြန႔္သမွ်မ်ားကိုနံနက္တိုင္းသြန္ေပးရပါသည္။ အေဒါ့္သမီးလွလွ၏အခန္းထဲမွအထြက္တြင္မေတာ္တဆခလုတ္တိုက္မိသြားၿပီးညိဳမသည္သယ္လာေသာ ေသးခြက္ ေမွာက္က်သြားပါသည္။ မွန္တင္ခုံေရွ႕တြင္ အလွျပင္ေနေသာလွလွသည္ အသံၾကားသည္ႏွင့္တဆက္ တည္း လွည့္ၾကည့္လာပါသည္။ ညိဳမလည္း ေျခမကိုင္မိလက္မကိုင္မိျဖစ္သြားပါသည္။ “ ဟဲ့ညိဳမ နင္ဘယ္လိုလုပ္လိုက္တာလဲ၊ ငါ့အခန္းေရွ႕ႀကီးမွာ ေသးနံ႔ေတြ နံကုန္ေတာ့မွာဘဲ… ” “ ဘာရပ္ၾကည့္ေနတာလဲ သုတ္ေလ… ” အဲ့ဒီက်မွပင္ ျပာျပာသလဲႏွင့္ ညိဳမအဝတ္စုတ္သြားယူပါသည္။ အဝတ္စုတ္ျဖင့္ ၾကမ္းတြင္ေပက်ံေနေသာ ေသးမ်ားကို လိုက္သုတ္လိုက္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ အနံ႔ကေတာ့ မေပ်ာက္သြားေပ။

လွလွသည္ ႏွာေခါင္းကို တ႐ြဳပ္႐ြဳပ္လုပ္ရင္း “ ညိဳမ နင္ဘာနံ႔ရလဲ ေျပာစမ္း” “ ေသးနံ႔ေတြပါ မလွလွ… ” “ နင္ကိုငါေျပာတယ္ေျပာင္ေအာင္သုတ္ဆိုတာကိုအခုအနံ႔ေတြဒီေလာက္ထြက္ေနတာ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ ” ညိဳမလည္း ဘာမွမေျပာတတ္ေတာ့တာမို႔ ေခါင္းႀကီးငုံ႔၍သာ ေနေနပါေတာ့သည္။ အဲ့အခ်ိန္တြင္လွလွ၏ အေမသည္အခန္းေရွ႕သို႔ေရာက္လာပါသည္။ “ ဟဲ့ဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲ ” “ ဒီမွာေလ ညိဳမေပါ့ေသးခြက္ေမွာက္က်တာေလ ” “ ေအးဟယ္.. ဟုတ္ပါရဲ႕နံ႔ေဆာ္ေနတာဘဲ ” “ ညိဳမ..ညည္းလုပ္လိုက္ရင္အဲ့ဒီအတိုင္းခ်ည္းဘဲ ” ဟုဆိုကာ ညိဳမ၏ေခါင္းကိုလွမ္းေခါက္လိုက္ပါသည္။

ေခါက္ခ်က္ျပင္းသျဖင့္ညိဳမ“အား”ခနဲအသံတခ်က္ထြက္သြားပါသည္။ “အဲ့ေနရာကိုေရနဲ႔ေသခ်ာျပန္ေဆးလိုက္ၿပီးရင္ညည္းငါ့ဆီလာခဲ့၊ညည္းကိုေကာင္းေကာင္းအျပစ္ေပးရမယ္” လွလွႏွင့္ညိဳမအေဒၚသည္အိမ္ေရွ႕သို႔ထြက္ခြာသြားပါသည္။ ညိဳမသည္လည္း ေသးနံ႔နံေနေသာ ၾကမ္းကို သန႔္ရွင္းေနရင္း က်န္ရစ္ခဲ့ပါသည္။ ထိုေန႔သည္ညိဳမအတြက္ပထမဦးဆုံး ဝတ္လစ္စလစ္ျဖင့္အျပစ္ေပးခံ ရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ၾကမ္းမ်ားကိုအနံ႔မက်န္ေအာင္သန႔္ရွင္းၿပီးခ်ိန္တြင္ေတာ့အိမ္ေရွ႕ သို႔ညိဳမထြက္လာခဲ့ပါသည္။ TV ၾကည့္ေနေသာ အေဒါ့္နားမွာ မတ္တပ္သြားရပ္လိုက္ပါသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ဘာမွမေျပာမဆိုဘဲ အေဒၚမွ ညိဳမဝတ္ထားေသာ ထဘီေလးကို ဆြဲခ်လိုက္ပါသည္။ ညိဳမလွမ္းဆြဲေသာ္လည္း လက္ကိုျပန္အ႐ိုက္ခံလိုက္ရၿပီး ထဘီေလး ကြင္းလုံးကြၽတ္သြားပါသည္။ “ ညည္းဒီအတိုင္းလက္ေျမာက္ေန’ ဟုေျပာၿပီး သူမတို႔ကေတာ့TV ကိုသာ ဆက္ၾကည့္ေနၾကပါသည္။

ခဏ အၾကာ TV ဇာတ္လမ္း ၿပီးသြားခ်ိန္တြင္ေတာ့ညိဳမဘက္ကိုျပန္လွည့္လာပါသည္။ ညိဳမသည္လည္း ေအာက္ပိုင္းတြင္ ဗလာက်င္းခံထားရသျဖင့္ ရႈိးတို႔ရွန႔္တန႔္ျဖစ္ေနပါသည္။ အခုအခ်ိန္တြင္ အိမ္သို႔ဧည့္သည္တေယာက္ေယာက္ ေရာက္လာမည္ကိုလည္း ႀကိဳေတြး၍ ေၾကာက္ေနပါသည္။ “ ညိဳမ…ၿခံထဲမွာ ညည္းကို႐ိုက္ဖို႔တုတ္သြားေကာက္ခဲ့စမ္း ” ညိဳမလည္း ၿခံထဲကိုဒီပုံစံႀကီးျဖင့္ မဆင္းရဲသည္မို႔ ေပကပ္ကပ္လုပ္ေနပါသည္။ ထို႔သို႔ေပကပ္ကပ္လုပ္ေန သည္ကို ညိဳမအေဒၚက စိတ္မရွည္စြာျဖင့္ တင္ပါးကိုလက္ဝါးျပားျဖင့္ သုံးေလးခ်က္ ဆင့္႐ိုက္ပါေတာ့သည္။

ညိဳမလည္း နာလြန္းသျဖင့္‘တအားအားးးတအီးအီးးး’ ျဖစ္သြားပါသည္။ “ သြားအခုသြားေကာက္သြားးး ေပကပ္ကပ္လုပ္ေနရင္ထပ္အ႐ိုက္ခံရမယ္” ထပ္အ႐ိုက္ခံရမည္ကို စိုးေသာေၾကာင့္ပိပိေလးကိုလက္ျဖင့္ဖုံးကာ ၿခံထဲသို႔ဆင္းလာခဲ့ပါသည္။ နံနက္ခင္း အခ်ိန္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္အားလုံးကေတာ့ လင္းရွင္းေနပါသည္။ ညိဳမအိမ္ေရွ႕ထင္းပုံေဘးမွ ဝါးျခမ္းျပားတခုကိုသြား ယူလိုက္ပါသည္။ အလ်င္အျမန္ယူ၍ အိမ္ေပၚသို႔ျပန္တတ္ခဲ့ပါသည္။ “ ေဒၚေလးးးး ” ညိဳမဝါးျခမ္းျပားကို သူ႔မအေဒၚလက္ထဲသို႔ ကမ္းေပးလိုက္ပါသည္။

လွလွကေတာ့ သေဘာက်စြာျဖင့္ပင္ ေဘးမွၾကည့္ေနပါသည္။ ၿပီးေနာက္လက္ေျမာက္ထား၍ အိမ္ေရွ႕ဘက္ကို မ်က္ႏွာေပးကာ ေနာက္လွည့္ေပးထား ရပါသည္။ “ ေျဖာင္းးး ေျဖာင္းးး ေျဖာင္းးး ” ႐ိုက္ခ်က္ျပင္းမျပင္းေတာ့မသိငါးခ်က္၊ ေျခာက္ခ်က္ျဖင့္ပင္ဝါးျခမ္းျပား သြင္သြင္က်ိဳးသြားၿပီျဖစ္သည္။ “ ညည္း ဝါးျခမ္းျပားကလည္း ေပ်ာ့လိုက္တာ ေနာက္တေခ်ာင္း သြားေကာက္ခ်ည္” ညိဳမလည္း မ်က္ရည္မ်ားျဖင့္ တ႐ြဳတ္႐ြဳတ္ျဖင့္ ၿခံထဲသို႔ဆင္းရျပန္ပါသည္။ ေနာက္ထပ္တေခ်ာင္း ထပ္ ေကာက္၍ ေပးလိုက္ပါသည္။ ဒီတခါေတာ့ ဆယ္ခ်က္ေလာက္ ေကြၽးလိုက္ရပါသည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ေတာ့ ဝါးျခမ္းျပား ထပ္မေကာက္ခိုင္းေတာ့ဘဲ ထိုင္ထလုပ္ခိုင္းပါေတာ့သည္။ ထိုင္ထမည္မွ်လုပ္ရမည္ကိုမေျပာဘဲ ရပ္ဆိုမွ ရပ္ရမည္ဟုသတ္မွတ္ေပးပါသည္။ ညိဳမေအာက္ပိုင္းဗလာက်င္းပုံစံျဖင့္ တင္ပါးမွနာက်င္မြဳေၾကာင့္ ငိုလည္းငို ထထိုင္လည္းလုပ္ေနရပါသည္။ သူတို႔ကေတာ့ ေနာက္ထပ္ကုလားကား အပိုင္းတပိုင္းကို ၾကည့္ေနၾကပါသည္။ ထထိုင္လုပ္ျခင္းကို မရပ္ခိုင္းေသး ေသာ္လည္း ညိဳမေျခေထာက္မ်ားကေတာ့ယိုင္လဲခ်င္ေနၿပီျဖစ္သည္။ ထပ္မံအ႐ိုက္ခံရမည္စိုးသျဖင့္သာ အားတင္း ၍ လုပ္ေနရျခင္းျဖစ္သည္။

ထိုအခ်ိန္တြင္လွလွမွ TVၾကည့္ေနရာမွထ၍ ညိဳမအနားေရာက္လာပါသည္။ ၿပီးေနာက္ညိဳမ၏ အ႐ိုက္ခံထားရေသာ အရႈိးရာမ်ားျဖင့္ဖင္ကို ဖိဆြဲလိုက္ပါသည္။ ညိဳမေအာ္သံႏွင့္အတူ မ်က္ရည္မ်ား ၿဖိဳးၿဖိဳးေျဖာက္ေျဖာက္ျဖင့္ထပ္မံက်လာပါသည္။ ညိဳမတင္ပါးကိုခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလး႐ိုက္၍ ေနာက္ေဖး ဘက္သို႔ထြက္သြားပါသည္။ ခဏအၾကာတြင္လွလွေနာက္ေဖးမွ ျပန္လာပါသည္၊ ထိုအခ်ိန္တြင္လည္း ညိဳမတင္ပါး ကိုတစ္ခ်က္ႏွစ္ခ်က္ထပ္မံ႐ိုက္ပါေသးသည္။ ညိဳမ ထိုင္ထလုပ္ေနတာလည္း ေႏွးေကြးလာၿပီျဖစ္သလို ညိဳမအေဒၚသည္လည္း TV ၾကည့္ရင္း အိပ္ေပ်ာ္ သြားၿပီျဖစ္သည္။

ထိုအခိုက္တြင္လွလွသည္ညိဳမအနား ထပ္မံေရာက္လာပါသည္။ “ ညိဳမ..နင္ထိုင္ထ ဆက္မလုပ္ခ်င္ေတာ့ဘူး မွတ္လားးး ” ညိဳမလည္း ပင္ပန္းေနၿပီမို႔ေခါင္းညိမ့္လိုက္ပါသည္။ “ ထိုင္ထဆက္မလုပ္ခ်င္ရင္နင္ငါခိုင္းတာကိုလုပ္ရမယ္.. လုပ္မွာလားးး ” ညိဳမလည္း ေကာက္႐ိုးတမွ်င္ကိုပင္လွမ္းဆြဲလိုက္ပါသည္။ “ ဒါဆိုအရင္ဆုံး နင့္အက်ႌခြၽတ္လိုက္” “ ရွင္” “ ရွင္မေနနဲ႔နင္ဘဲငါခိုင္းတာ လုပ္မယ္ဆို ” ညိဳမအေပၚပိုင္းတြင္ ဝတ္ထားေသာ အက်ႌေလးကို ခြၽတ္လိုက္ပါသည္။ အခုအခ်ိန္တြင္ေတာ့ ညိဳမကိုယ္ လုံးတီး ျဖစ္သြားၿပီျဖစ္သည္။ ညိဳမ၏ခႏၶာကိုယ္ အခ်ိဳးအစားသည္ ဝါဆိုမိုးဦး ငယ္ငယ္က ပုံစံအတိုင္းျဖစ္သည္။

အနီးအနားတြင္ေယာက်ၤားေလးမ်ား မရွိေသာ္လည္း ေၾကာက္စိတ္ကေတာ့မြန္ေနပါသည္။ လွလွက ညိဳမနား႐ြက္ ကိုဆြဲ၍ သူမအခန္းရွိရာသို႔ညိဳမကိုေခၚသြားပါသည္။ အိမ္ေရွ႕တြင္ေတာ့ ဖြင့္ထားေသာ ကုလားဇာတ္လမ္းတြဲႏွင့္ အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ ညိဳမအေဒၚက်န္ခဲ့ပါသည္။ လွလွသည္ကုတင္ေပၚသို႔ဦးစြာတတ္လိုက္ပါသည္။ၿပီးေနာက္သူမဝတ္ထားေသာထဘီကိုေျဖေလ်ာ့လိုက္ပါသည္။ “ ညိဳမလာ.. ငါ့ထဘီေအာက္ထဲကိုဝင္” ညိဳမက မဝင္ေသးသျဖင့္လွလွမွညိဳမေခါင္းကိုအတင္းဆြဲ၍ သူမထဘီေအာက္ထဲသို႔သြင္းလိုက္ပါသည္။ “ ငါ့အဖုတ္ကိုလွ်က္ေပးးးး ” ညိဳမတခါမွမလုပ္ဖူးသည္မို႔မလုပ္ရဲ၊ သို႔ေသာ္အတင္းခိုင္းသျဖင့္လွလွ၏ အဖုတ္မို႔မို႔ေလးကိုညိဳမလွ်ာ ျဖင့္ လွ်က္ေပးလိုက္ပါသည္။ လွလွသည္လည္း ပထမဦးဆုံးအေတြ႕အႀကဳံမို႔ရွိန္းတိန္းတိန္း ျဖစ္ေနပါသည္။ ခံစားရေသာ အရသာအေပၚတြင္လည္း အာသီသေတြ႕ေနပါသည္။

အခ်ိန္အနည္းငယ္ၾကာၿပီးခ်ိန္တြင္ေတာ့ လွလွပါးစပ္မွ အသံေလးမ်ားျဖင့္အတူလွလွအဖုတ္မွ အရည္က်ဲ ေလးမ်ား ထြက္က်လာခဲ့ပါသည္။ ညိဳမမွာလည္း ဘာမွန္းမသိညာမွန္းမသိေပမယ့္ ထြက္လာသမွ်ကိုေတာ့ လွ်က္ လိုက္ရပါသည္။ ထိုင္ထလုပ္ေနရသည္ထက္စာရင္ ဒါကေတာ္ေသးသည္ဟုပင္ ညိဳမေတြးထင္ေနမိပါသည္။ သို႔ေသာ္အခုမွအစရွိေသးသည္ကိုေတာ့ညိဳမမသိခဲ့ပါ။ အခ်ိန္အခိုက္အတန႔္ၾကာၿပီးေနာက္ လွလွအခန္းေရွ႕သို႔ လွလွအေမေရာက္လာပါသည္။ ခုတင္ေပၚတြင္ အရသာခံေနေသာ လွလွကိုေတြ႕ေသာအခါ စိတ္တိုသြားၿပီး တံျမက္စီးကိုကိုင္၍ ပြဲၾကမ္းပါေတာ့သည္။ ထိုမွပင္ လန႔္ျဖန႔္ၿပီးလွလွေရာ၊ညိဳမပါထေျပးရပါေတာ့သည္။အဆုံးတြင္ေတာ့အျပစ္ရွိေသာညိဳမေရာအတတ္ေကာင္းတတ္ ေနေသာလွလွပါ ဝတ္လစ္စလစ္ျဖင့္အိမ္ေရွ႕ခန္းတြင္မတ္တပ္ရပ္လက္ေျမႇာက္ေနၾက ရပါေတာ့သည္။

ေနာက္ပိုင္းတြင္ေတာ့လွလွမွသူ႔အေမလစ္ရင္လစ္သလိုအဖုတ္ကိုလွ်က္ခိုင္းျခင္း၊ စုပ္ခိုင္းျခင္းမ်ားကိုလုပ္ ခိုင္းတတ္ပါေသးသည္။ သူ႔မအေမကလည္း မိတာနဲ႔မညႇာဘဲ ႏွစ္ေယာက္လုံးကို အျပစ္ေပးပါသည္။ ညိဳမအသက္ 16 ႏွစ္တြင္ေတာ့ ေအးမတို႔အိမ္ကို ေရာက္လာခဲ့ပါေတာ့သည္။ လွလွက မသြားေစခ်င္ေသာ္လည္း လွလွအေမက သူ႔သမီးအေၾကာင္းကိုသိေနသျဖင့္ညိဳမကိုသူမ၏တဝမ္းကြဲ အမထံပို႔လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ လက္ရွိအခ်ိန္ ညိဳမ၏ႏႈိက္မြဳ႕ေၾကာင့္ေအးမအဖုတ္မွေသြးစမ်ားပင္ထြက္လာၿပီျဖစ္သည္။ “ ေအးမ..နင္ေနာက္ထပ္ေစာက္ရည္ထြက္အုန္းမလားးးး ” ညိဳမသည္ ေအးမအား ကေလးႏိုးေအာင္လုပ္ရမလားဆိုကာ ပုခက္တုတ္ျဖင့္ ေအးမဖင္ကို႐ိုက္ပါသည္။ ေအမလည္းနာလြန္းသျဖင့္ေအာ္လည္းေအာ္၊မ်က္ရည္လည္းက်မိပါသည္။

ဒါကိုညိဳမကမ်က္ရည္က်ရေကာင္းမလား ဆိုၿပီး ေအးမအား အျပစ္ေပးပါသည္။ “ မ်က္ရည္က်သလို၊ ေစာက္ရည္ထြက္သလိုငါလုပ္ေပးမယ္” ဟုဆိုကာ ေအးမအဖုတ္ကိုလက္ျဖင့္အားကုန္ ႏႈိက္ပါေတာ့သည္။ အဖုတ္မွအရည္ထြက္႐ုံမက ေသြးစမ်ားပင္ညိဳမလက္တြင္ပါလာပါသည္။ သို႔တိုင္ေအာင္ညိဳမ မရပ္ေသးပါ ေအးမအဖုတ္ကိုဆက္ႏႈိက္ေနပါေးသးသည္။ “ မွတ္ထားးး ေနာက္ဆိုမလြယ္ဘူးမွတ္.. ဒီထက့္ပိုနာမယ္… ” ေအးမလည္း စပ္ျဖန္းျဖန္းျဖစ္ေနေသာ သူမ၏အဖုတ္ေလးကို လက္ျဖင့္အုပ္၍ ညိဳမအနားမွ ထြက္လာ ခဲ့ပါသည္။ “ ေဟ့…ေအးမ ဒီကိုလာအုန္းးးး ” ေဒၚလွလြန္းသူက လွမ္းေခၚသျဖင့္ေအးမအျမန္သြားလိုက္ပါသည္။ “ ငါေရခ်ိဳးေတာ့မယ္ေလ… ညည္းဘာလုပ္ေပးရမယ္ဆိုတာကိုမသိဘူးလား ” ထုံးစံအတိုင္းပင္ ေဒၚလွလြန္းသူ ေရခ်ိဳးေနစဥ္ တေလွ်ာက္လုံးတြင္ ေခ်းတြန္းေပးျခင္းကို ခဏျပဳလုပ္၍ ေဒၚလွလြန္းသူ၏ ဖင္ကိုေနာက္မွထပ္ၾကပ္မခြာကပ္၍လွ်က္ေပးရပါသည္။

ေဒၚလွလြန္းသူကေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္း ကိုဟေပးလိုက္ခ်ိန္တြင္လည္း အလိုက္တသိပင္ဝင္၍ အဖုတ္ကို လွ်က္ေပးရပါသည္။ ေဒၚလွလြန္းသူ ေရခ်ိဳးၿပီးစီး သြားမွသာ ေအးမတေယာက္အနားရပါေတာ့သည္။ ေအးမဒီအိမ္ႏွင့္အေဝးသို႔ထြက္သြားလိုက္ခ်င္ၿပီျဖစ္သည္။သို႔ေသာ္သူမတြင္အားကိုးစရာမရွိ၊အျပင္ေလာက အေၾကာင္းလည္း သိပ္မသိသည္မို႔ေအးမသည္လက္ရွိဘဝတြင္သာ အဆင္ေျပေအာင္ေနေနရပါသည္။ သို႔ေသာ္ အခြင့္အလမ္းကိုေတာ့အခ်ိန္ရွိသ၍ ေအးမေစာင့္စား ေနမိပါသည္။ မိုးခ်ဳပ္ၿပီမို႔အိမ္ရွိလူမ်ားအားလုံး အနားယူေနခ်ိန္ျဖစ္သည္။ ညိဳမသည္ေအးမအရင္ေနခဲ့ေသာအခန္းတြင္က ေလးႏွင့္အတူအိပ္ေပ်ာ္ေနၿပီျဖစ္ၿပီး ေအးမသည္ေအာက္ထပ္အခန္းတြင္သူမ၏မူရင္းပုံစံအတိုင္း ဝတ္လစ္စလစ္ျဖင့္ ေခြေခြေလး အိပ္ေပ်ာ္ေနပါသည္။

ထိုအခ်ိန္တြင္ေအးမအခန္းတြင္းသို႔ ဦးဖိုးေအာင္ေရာက္ရွိလာပါသည္။ ေခြေခြ ေလး အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ ေအးမကိုလြဳပ္ႏႈိးလိုက္ပါသည္။ ေအးမ မ်က္လုံးဖြင့္၍ ႏႈိးလာၿပီဆိုတာႏွင့္ဦးဖိုးေအာင္သည္သူ၏လိင္တံႀကီးကို ေအးမပါးစပ္ဝတြင္ေတ့ ေပးလိုက္ပါသည္။ ေအးမလည္း အလိုက္သင့္ပင္ပါးစပ္ဟေပးလိုက္ပါသည္။ ထို႔ေနာက္ဦးဖိုးေအာင္၏ တုတ္ခိုင္ လွေသာလိင္တံကို ေအးမပါးစပ္ျဖင့္ ‘တႁပြတ္ႁပြတ္’ စုပ္ေပးလိုက္ပါသည္။ အတြင္းရွိလွ်ာျဖင့္လည္း လိင္တံ၏ ထိပ္ေလးမ်ားကိုလွ်က္ေပးေနလိုက္ပါသည္။

အၿမဲတေစလုပ္ေပးခိုင္းေနက်မို႔ ထိုအျခင္းအရာမ်ားသည္ ေအးမအတြက္အထူးအဆန္းမဟုတ္ေတာ့ေပ။ ေအးမ၏ အစုပ္ေတာ္မြဳ႕ေၾကာင့္ လိင္တံမွလရည္မ်ားသည္ ထိုးထြက္က်လာပါေတာ့သည္။ လရည္ပ်စ္ပ်စ္မ်ားကို တစက္ေအာက္မက်ေစဘဲ မိန္ရည္လ်က္ရည္ ေအးမၿမိဳခ် ေသာက္သုံးလိုက္ပါသည္။ ဦးဖိုးေအာင္သည္ ေအးမ လုပ္ေပးသမွ်ကိုၾကည့္၍ သေဘာက်ကာ အရသာခံေနပါသည္။ “ ကဲ…ေလးဘက္ေထာက္လိုက္ေတာ့ ” ဦးဖိုးေအာင္သည္ ေအးမအား အၿမဲတန္း ေလးဘက္ေထာက္ခိုင္း တတ္ေသာ္လည္း လိုးျခင္းမျပဳဘဲ အဖုတ္ႏွင့္စအိုေပါက္ကိုသာ နာက်င္ေအာင္လုပ္တတ္သည္။ သို႔ေသာ္ဒီညတြင္ေတာ့သူ၏လက္ျဖင့္မလုပ္ဘဲ ေအးမ တံေထြးမ်ားျဖင့္ေပက်ံေနေသာသူ၏လိင္တံႀကီးျဖင့္ေအးမအဖုတ္ကိုေတ့လိုက္ပါသည္။ေအးမလန႔္ျဖန႔္သြားပါသည္။ လက္ေခ်ာင္းေတြနဲ႔ေတာင္ ဒီေလာက္နာတာ တုတ္ခိုင္တဲ့လိင္တံႀကီးနဲ႔ဆိုရင္ ေတာ္ေတာ္ေလး နာမွာဘဲဟုလည္း ေတြးလိုက္မိပါသည္။

“ ညည္းလည္း အ႐ြယ္ေရာက္ေနၿပီဆိုေတာ့ဒီအရသာကိုခံစားဖူးရမွာေပါ့ ” “ ေသခ်ာ ေလးဘက္ေထာက္ထားေနာ္…လဲမသြားနဲ႔ ” “ ေနာက္ၿပီး အသံမထြက္ေစနဲ႔အသံထြက္ရင္ညည္းပိုနာမယ္မွတ္” ေအးမလည္း ခိုင္းသည့္အတိုင္းပင္ေသခ်ာေလး ေနေပးလိုက္ပါသည္။ “ အြန႔္…. ” “ အြန႔္… ” အသံတိုးတိုးျဖင့္ ႀကိတ္ကာပင္ ေအးမေအာ္ရပါသည္။ သို႔ေသာ္နာသည့္အရွိန္ကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ျပင္း လွပါသည္။ ဦးဖိုးေအာင္သည္ဝင္လိုက္ထြက္လိုက္ႏွင့္ ေအးမအဖုတ္ကို စိတ္ႀကိဳက္လုပ္ေနပါေတာ့သည္။ ေအးမ အဖုတ္တြင္လည္း အျဖဴရည္မ်ား စီးက်ေနၿပီျဖစ္သလို ဦးဖိုးေအာင္ တုတ္တြင္လည္း ေသြးစႏွင့္အျဖဴရည္မ်ား ေပက်ံေနၿပီျဖစ္ပါသည္။ သို႔တိုင္ေအာင္ဦးဖိုးေအာင္သည္တခ်ီမၿပီးေသးပါ။ ခဏအၾကာတြင္ေတာ့ ၿပီးေတာ့မည္ျဖစ္သျဖင့္ ဦးဖိုးေအာင္သူ၏တုတ္ကို ေအးမအဖုတ္အတြင္းမွဆြဲထုတ္ လိုက္ပါသည္။

ေအးမသည္ဆတ္ခနဲ ဆြဲထုတ္လိုက္ေသာ ခံစားမြဳ႕ေၾကာင့္ဟာခနဲျဖစ္သြားပါသည္။ ဦးဖိုးေအာင္သည္ သူ၏လိင္တံကိုဟေနေသာ ေအးမပါးစပ္ထဲသို႔လာထိုးထည့္ပါသည္။ လိင္တံပါးစပ္တြင္း ေရာက္သည္ႏွင့္လိင္တံ အတြင္းမွလရည္မ်ားသည္ေအးမ၏ အာေခါင္ထိတိုင္ပန္းထြက္လာပါသည္။ ေအးမလည္း သူ႔ကိုေသာက္ခိုင္းမွန္းသိသျဖင့္ ၿမိဳခ်လိုက္ပါသည္။ ဒါေတာင္ ဦးဖိုးေအာင္က မၿပီးေသးဘဲ ေအးမပါးစပ္ထဲမွာပင္ေသးေပါက္လိုက္ျပန္ပါေသးသည္။ ေအးမသည္ညႇီဆို႔ဆို႔ အနံ႔ကိုခံရင္း အနံ႔ေရာအရသာပါ ဆိုးလွသည့္ ဦးဖိုးေအာင္၏ ေသးမ်ားကိုေသာက္သုံးလိုက္ရပါသည္။

ေသးေပါက္ၿပီးသြားေပမယ့္ ဦးဖိုးေအာင္သည္ သူ၏လိင္တံကိုေအးမပါးစပ္ထဲမွမထုတ္ေသးပါ။ ေအးမအား စုပ္ခိုင္းထားၿပီး သူကအရသာ ခံေနပါေသးသည္။ ဘယ္တုန္းထဲက ဆာေနသည့္လီးမွန္းမသိေပ ေအးမစုပ္ေပးေနရင္းပင္ ထိုးေထာင္၍ျပန္လည္ႀကီးမား လာပါသည္။ ေအးမမွာေတာ့ အပ်ိဳစင္ဘဝ နိဂုံးခ်ဳပ္သြားရၿပီျဖစ္သည္။ ၾကမ္းတမ္းလွေသာ အပ်ိဳရည္ဖ်က္မြဳေၾကာင့္ လည္း အဖုတ္တခုလုံး နာက်င္ေနၿပီျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ဦးဖိုးေအာင္ခိုင္းသမွ်ကို ဆက္လုပ္ေပးေနရပါသည္။ ေအးမတစ္ကိုယ္လုံးလည္း ေသးနံ႔၊အဖုတ္နံ႔၊လရည္နံ႔မ်ားျဖင့္သင္းႀကိဳင္ေနၿပီျဖစ္ပါသည္။ လိင္တံျပန္လည္ ထိုးေထာင္လာၿပီမို႔ ေအးမပါးစပ္ထဲမွ ျပန္လည္ဆြဲထုတ္လိုက္ပါသည္။ ဒီတခါမွာေတာ့ ေအးမကို ေလးဘက္မေထာက္ခိုင္းေတာ့ဘဲ ဖင္ကုန္းခိုင္းပါသည္။ အားေလ်ာ့၍ မထခ်င္ေသာ္လည္း မထလွ်င္ အသားနာမည္ကို ႀကိဳသိေနသျဖင့္ ဖင္ကုန္းေပးလိုက္ပါသည္။

ဖင္ကုန္း၍ ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္ကို နည္းနည္း က်ယ္က်ယ္ဟေပးထားရပါသည္။ ဦးဖိုးေအာင္သည္သူ႔စိတ္ႀကိဳက္အေနအထားရၿပီျဖစ္သျဖင့္ ေအးမကိုဒုတိယ အႀကိမ္ထပ္မံလိုးျပန္ပါေတာ့သည္။ ဒုတိယအႀကိမ္ၿပီးဆုံးသြားခ်ိန္တြင္ေတာ့ေအးမတေယာက္ပစ္လဲက်သြားပါေတာ့သည္။ ဦးဖိုးေအာင္သည္ ဒီတခါေတာ့ ေအးမဖင္ေပၚတြင္ပင္လရည္မ်ားကို ပန္းထုတ္လိုက္ပါသည္။ ၿပီးေနာက္ ဦးဖိုးေအာင္ခဏအနားယူ ပါသည္။ အနားယူၿပီးခ်ိန္တြင္ေတာ့ ေအးမအိပ္ေနရာအခန္းတြင္းမွ ဦးဖိုးေအာင္ထြက္သြားပါေတာ့သည္။ အျဖစ္ အပ်က္အစအဆုံးကို အမွတ္မထင္ ျမင္မိလိုက္ေသာ ညိဳမသည္ အဖုတ္အတြင္းမွ ယားက်ိက်ိျဖစ္လာၿပီး သူမ လက္ျဖင့္သူမ အသာေဒါင့္ကပ္၍ အာသာေျဖေနပါေတာ့သည္။

ညိဳမသည္ အခ်ိန္ရွိတိုင္း ဦးဖိုးေအာင္၏လီးႀကီးကိုသာ ျမင္ေယာင္ေနပါေတာ့သည္။ ဦးဖိုးေအာင္ကေတာ့ ညိဳမထိုသို႔ျဖစ္ေနသည္ကိုတစြန္းတစိမွ်ပင္မရိပ္မိႏိုင္ခဲ့ေပ။ လအနည္းငယ္ၾကာၿပီးေနာက္ ေအးမတို႔အိမ္သို႔ ေဒၚလွလြန္းသူ၏ တူတေယာက္ ေရာက္ရွိလာပါသည္။ အိမ္သို႔ေရာက္သည္ႏွင့္ ၿဖိဳးေဝသည္သူ႔အတြက္အသစ္အဆန္းျဖစ္ေနေသာ ေအးမကိုတစိုက္မတ္မတ္လိုက္ၾကည့္ ပါေတာ့သည္။ အိမ္ရွိအျခားလူမ်ားႏွင့္သူရင္းႏွီးေသာ္လည္း ေအးမကေတာ့သူ႔အတြက္သူစိမ္းတေယာက္ျဖစ္ေန ပါသည္။ ဧည့္သည္ေရာက္ေနခ်ိန္ျဖစ္သျဖင့္ေအးမလည္း အဝတ္အစားမ်ားကို ျပန္ဝတ္ခြင့္ရထားပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း ထိုလာေသာဧည့္သည္ကို ေအးမအလြန္ ေက်းဇူးတင္ေနမိပါသည္။ သို႔တိုင္ေအာင္ အေပၚ အဝတ္အစားမ်ား ဝတ္ခြင့္ရျခင္းသာျဖစ္ၿပီး အတြင္းခံမ်ားကိုေတာ့ေပးဝတ္ျခင္းမျပဳထားပါ။

ေအးမရဲ႕တလြဳပ္ လြဳပ္ အိုးေလးႏွင့္ လွ်က္ခနဲ၊ လွ်က္ခနဲျမင္ရတတ္ေသာ အကာအကြယ္မပါသည့္ ရင္သားမ်ားကို ၿဖိဳးေဝအလြန္ သေဘာက်ေနပါသည္။ ၿဖိဳးေဝ သတိထားမိတာကေတာ့ သူ႔အေဒၚေရခ်ိဳးသည့္အခါတိုင္း ေအးမကို ဘာလို႔ေရခ်ိဳး ခန္းထဲ ေခၚထားရလဲ ဆိုတာပင္ျဖစ္သည္။ ဦးဖိုးေအာင္ကလည္း ညဖက္မွသာလြဳပ္ရွားသူမို႔မသိႏိုင္ေပ၊ ညိဳမကလည္း ေအးမကိုအခန္းအတြင္းတြင္သာ အႏိုင္က်င့္တာေၾကာင့္ ၿဖိဳးေဝတေယာက္ သတိမထားမိေခ်။ ၿဖိဳးေဝဒီအိမ္ေရာက္တာ တပတ္ေက်ာ္ၿပီျဖစ္သည္။ အခုထိဒီအိမ္၏လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္မ်ားကိုမသိေသးေပ။သို႔ေသာ္ေအးမကိုသူေတာ္ေတာ္စိတ္ဝင္စားေနသျဖင့္ေအးမကို ေတာ့ မ်က္ခ်ည္မျပတ္ေစာင့္ၾကည့္ေနပါေတာ့သည္။ သူမဂ႐ုမထားတာဆိုလို႔ ညိဳမကေခၚလို႔ ေအးမအေပၚထပ္ ခေလးအခန္းသို႔သြားသည့္အခ်ိန္သာရွိသည္။ သို႔ေသာ္ထိုအခ်ိန္အမ်ားစုသည္သူ႔အတြက္အခြင့္ေကာင္းမ်ား ျဖစ္ေနသည္ကိုမူတပတ္ျပည့္သည္အထိ သူမသိရွိေသးပါ။

အေပၚထပ္တြင္ညိဳမသည္ခေလးေသးတည္သည့္အခါတိုင္း ေအးမပါးစပ္ကိုသာ အသုံးမ်ားသည္၊ ညိဳမအေပၚထပ္မွလွမ္းေခၚၿပီဆိုေအးမသိလိုက္သည္။ အခန္းထဲေရာက္သည္ႏွင့္ခုတင္ေအာက္တြင္ဒူးေထာက္၍ သူမ၏ပါးစပ္ကိုက်ယ္က်ယ္ဟေပးထားလိုက္သည္၊ ညိဳမက “႐ြဳး႐ြဳး”အခုျပဳကာ ကေလးကိုေသးတည္ေပးပါသည္။ မ်က္ႏွာတြင္ လာစင္ေသာေသးမ်ားကို ေအးမေလွ်ာ္စရာ အႏွီးညစ္မ်ားျဖင့္သာသုတ္ၿပီး ကေလးခ်ီးဝတ္၊ ေသးဝတ္မ်ားကိုယူ၍ ေအာက္ထပ္သို႔ ျပန္ဆင္းလာခဲ့ပါသည္။ ၿဖိဳးေဝကေတာ့ အဝတ္သြားယူသည္ဟုသာ သိထားသျဖင့္ လိုက္မေခ်ာင္းမိလိုက္ေခ်။

ၿဖိဳးေဝသည္ေအးမ၏လြဳပ္ရွားမြဳ႕တိုင္းကို လိုက္ၾကည့္ေနသျဖင့္ ေအးမ၏ တခ်က္တခ်က္လွ်က္ခနဲ ေပၚသြားတတ္ေသာရင္သားႏွင့္တခါတရံ ေအာက္စလြတ္ေနသည္မ်ားကိုေတာ့သူေတြ႕ ဖူးပါသည္။ ေအာက္စ လြတ္သြားသည္ႏွင့္ ေအးမသည္အဖုတ္ကိုျပေနသလို ျဖစ္သြားပါသည္။ ေအးမအတြင္းခံမ်ား မဝတ္တာကိုလည္း ၿဖိဳးေဝက သိေနၿပီျဖစ္သည္၊ ထိုသို႔အတြင္းခံမဝတ္ျခင္းကိုပင္သူသေဘာက်ေနၿပီး ဝတ္မွာကိုပင္ စိုးရိမ္ေနပါသည္။ သို႔ေသာ္ေအးမတြင္အတြင္းခံဝတ္ခြင့္မရွိသည္ကိုေတာ့သူလုံးဝမသိရွိပါ။ ၿဖိဳးေဝသည္ေအးမအား စိတ္ဝင္စားေၾကာင္းကို ဖြင့္ေျပာလိုက္ပါသည္။

ေန႔လည္ပိုင္းအိမ္တြင္လူႀကီးမ်ားမရွိဘဲ ေအးမ၊ ညိဳမႏွင့္ကေလးသာ ရွိေသာ အခ်ိန္တြင္ျဖစ္သည္။ ေအးမသည္ေရခ်ိဳးခန္းထဲတြင္အဝတ္ေလွ်ာ္ေနခ်ိန္တြင္ျဖစ္သည္။ ၿဖိဳးေဝသည္ေအးမအနားကိုေရာက္လာ ၿပီး ေအးမကိုသူဘယ္ေလာက္ ခ်စ္ေၾကာင္းမ်ားကို ဒရဆက္ေျပာပါသည္။ ေအးမကလက္မခံႏိုင္ေၾကာင္း ျငင္းပါ သည္။ ၿဖိဳးေဝသည္ေအးမက အမ်ိဳးမ်ိဳးျငင္းေနသျဖင့္အၾကပ္႐ိုက္ေနပါသည္။ ေနာက္ဆုံးတြင္ေတာ့မေကာင္းေသာ အႀကံတခုကိုသူႀကံစည္ျပဳလုပ္လိုက္ပါသည္။ သူဘယ္ေလာက္ေျပာေျပာ ျငင္းေနေသာ ေအးမသည္ ေရခ်ိဳးခန္းအတြင္းတြင္ အဝတ္ေလွ်ာ္လ်က္ ရွိေန ပါသည္။ ၿဖိဳးေဝသည္ဘာမွေျပာညာမေျပာႏွင့္ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္လာၿပီး ေအးမပါးစပ္ကိုသူ႔လက္ဝါးျဖင့္ဖမ္းပိတ္ကာ ေရခ်ိဳးခန္းတံခါးကို ေလာ့ခ်လိုက္ပါသည္။ ၿပီးေနာက္ေအးမအား နံရံဘက္သို႔အတင္းကပ္ခါ ေအးမဝတ္ထားေသာ အဝတ္မ်ားအား အတင္းဆြဲဖယ္၍ ေအးမအဖုတ္အားစတင္ကာ ကာမစပ္ယွက္ပါေတာ့သည္။

ၿဖိဳးေဝ၏ဒုတ္သည္ဦးဖိုးေအာင္ေလာက္မႀကီးေသာ္လည္း အတင္းအၾကပ္ကာမစပ္ယွက္ျခင္း ျဖစ္ေသာ ေၾကာင့္ေအးမအလြန္နာက်င္ခဲ့ရပါသည္။ ေအးမအား တခ်ီၿပီးသည္အထိလိုးၿပီးေနာက္ေအးမအားအသံမထြက္ရန္ ၿခိမ္းေျခာက္ကာ ပါးစပ္အားဖုံးထားေသာလက္ကို ဖယ္ေပးပါသည္။ ေအးမလည္းအသံမထြက္ဘဲ နာက်င္မြဳ႕ကို တဟင့္ဟင့္ႏွင့္ခံစားေနရပါသည္။ “ ေအးမရယ္ကိုယ္က ေအးမကိုခ်စ္လို႔ပါ…မငိုနဲ႔ေတာ့ေနာ္တိတ္တိတ္” ေအးမက တဟင့္ဟင့္ျဖစ္ေနသျဖင့္ ၿဖိဳးေဝကေဘးမွေန၍ ေလသံေအးေလးျဖင့္ ႏွစ္သိမ့္ေပးေနပါသည္။ ထို႔ေနာက္ၿဖိဳးေဝက ေအးမပုခုံးကိုကိုင္၍ သူ႔ရင္ခြင္ထဲသို႔ ေအးမခႏၶာကိုယ္ေလးကို ဆြဲသြင္းလိုက္ပါသည္။ ေအးမ လည္း အလိုက္သင့္ ေနေပးလိုက္ပါသည္။ ထိုအခ်ိန္မွစ၍ ေအးမႏွင့္ၿဖိဳးေဝတို႔သည္ ရည္းစား(သို႔)ခ်စ္သူ ဘဝ ေရာက္ခဲ့ၾကပါေတာ့သည္။ သို႔ေသာ္ဧည့္သည္ျဖစ္ေသာ ၿဖိဳးေဝသည္အခ်ိန္တန္အိမ္ျပန္ရမည္မွာ ဓမၼတာတာပင္ ျဖစ္ပါသည္။

သို႔တိုင္ေအာင္ ၿဖိဳးေဝသည္ ေအးမတို႔၏ အိမ္တြင္းေရး အေျခအေနမ်ားကို လုံးဝသိရွိေသးျခင္း မရွိဘဲ၊ လူလစ္ခိုက္မ်ားတြင္သာ သူတို႔ႏွစ္ဦး စကားစျမည္ေျပာ၊ ဟိုလုပ္ဒီလုပ္ လုပ္ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ၿဖိဳးေဝသည္ အိမ္ျပန္ရန္ အခ်ိန္အခါ ေရာက္ေနၿပီမို႔ အိမ္ျပန္ရန္ ျပင္ဆင္ပါေတာ့သည္။ ေအးမကိုသူမခြဲလိုပါ၊ ထို႔ေၾကာင့္ ေအးမႏွင့္သူ႔အေၾကာင္းကို အေဒၚျဖစ္သူ ေဒၚလွလြန္းသူအား ဖြင့္ေျပာကာ ေအးမကိုသူႏွင့္အတူ ေခၚသြားရန္ ႀကံစည္ေနမိပါသည္။ အခုလည္း အေဒၚျဖစ္သူထံတြင္ေအးမကိုသူႏွင့္အတူလိုက္ပါခြင့္ျပဳပါရန္ေတာင္းဆိုဖို႔ရာ ေဒၚလွလြန္းသူ အခန္းသို႔ၿဖိဳးေဝလာခဲ့ပါသည္။ အခန္းဝသို႔အေရာက္တြင္ေဒၚလွလြန္းသူသည္ကုတင္ေပၚတြင္အိပ္စက္ေနခ်ိန္ျဖစ္ ပါသည္။

တခါတရံမွအားရက္ရသည္မို႔ရေသာအားရက္တြင္အျပည့္အဝအိပ္စက္ျခင္းျဖင့္အနားယူေနျခင္းျဖစ္သည္။ အခန္းတံခါးက ေလာ့မခ်ထားသည္မို႔အေဒၚျဖစ္သူကိုစကားေျပာရန္အတြက္ၿဖိဳးေဝအခန္းအတြင္းသို႔ဝင္ခဲ့ပါသည္။ အခန္းထဲရွိကုတင္ေပၚမွ အေဒၚျဖစ္သူကို ေတြ႕ခ်ိန္တြင္ေတာ့ ၿဖိဳးေဝစိတ္ထဲတြင္မယိုးမ႐ြ ျဖစ္သြားပါသည္။ လွည့္ဘဲထြက္ရေတာ့မလို၊ ဒီအတိုင္းဘဲ ဆက္ၾကည့္ေနရေတာ့မလို ျဖစ္သြားပါသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ ေဒၚလွလြန္းသူဝတ္ထားေသာ ထဘီသည္ေျဖေလ်ာ့၍ထဘီေအာက္စသည္ခါးအနီးသို႔ပင္ေရာက္ေနၿပီျဖစ္သည္။ ၿဖိဳးေဝအနီးသို႔ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ကပ္သြားလိုက္ပါသည္။ ေဒၚလွလြန္းသူကေတာ့အိပ္ေမာက်ေနခ်ိန္မို႔ဘာဆိုဘာမွမသိပါ။ ၿဖိဳးေဝသည္လည္း အတြင္းစိတ္ကိုမခ်ိဳးႏွိ မ္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ အေဒၚျဖစ္သူ၏ ပစၥည္းအေပၚတြင္ပင္အာ႐ုံေရာက္ေနပါေတာ့သည္။

ပ်ိဳဆဲႏုဆဲျဖစ္သည့္ လွပသည့္ အဖုတ္ေလးကလည္း ၿဖိဳးေဝကို လက္ယက္ ေခၚေနသေယာင္ပင္။ ၿဖိဳးေဝကုတင္နားကပ္၍ ကုတင္ေအာက္ ဘက္နားေလာက္တြင္ဒူးေထာက္ထိုင္လိုက္ၿပီး အေဒၚျဖစ္သူ၏ ေပၚေနေသာ အဖုတ္ေလးကို အရသာခံ၍ ႐ြဳစား ေနပါသည္။ ၿပီးေနာက္အဖုတ္နားသို႔ ေခါင္းတိုး၍ အဖုတ္အား အနံ႔ခံလိုက္ပါသည္။ အနံ႔ခံေနရင္းမွ သူ၏လွ်ာျဖင့္ ဖင္ ႏွစ္ခုၾကားမွ အဖုတ္ေလးကို လွမ္းလ်က္လိုက္ပါသည္။ ေဒၚလွလြန္းသူက ေဘးေစာင္းအိပ္ေနၿပီး ၿဖိဳးေဝသည္ ဖင္ေပးထားတာ ဘက္တြင္ဒူးေထာက္ထိုင္၍ ေနရာယူထားျခင္းျဖစ္သည္။ ေဒၚလွလြန္းသူသည္အိပ္ေမာက်ေနဆဲ ျဖစ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္အခန္းဝတြင္ေတာ့ညိဳမသည္ျဖစ္စဥ္တရပ္လုံးကို ၿငိမ္၍ၾကည့္ေနပါသည္။ ၿဖိဳးေဝလည္း သူ႔အာ႐ုံနဲ႔သူမို႔ အခန္းတံခါးဘက္ကို ဂ႐ုမစိုက္မိလိုက္ေခ်။ ၿဖိဳးေဝသည္ ေဒၚလွလြန္းသူ၏ အဖုတ္ႏွင့္ဖင္လုံးမ်ားကို သူ၏လွ်ာျဖင့္ မနားတမ္းလ်က္ေနပါသည္။

တခ်က္တခ်က္အဖုတ္ထဲထိေအာင္လွ်ာကို ထိုးထည့္ပါသည္။ၿဖိဳးေဝတဆင့္ထပ္တတ္၍အဖုတ္အားသူ႔ညီေလးျဖင့္စပ္ယွက္ရန္သူ႔ေဘာင္းဘီကိုခြၽတ္ေလွ်ာက် လိုက္ပါေတာ့သည္။ တိုက္ပြဲဝင္ရန္အဆင္သင့္ျဖစ္ေနေသာ ၿဖိဳးေဝညီေလးသည္မတ္ေထာင္၍ ထြက္ေပၚလာပါသည္။ ထိုအခ်ိန္ တြင္ေတာ့ အသံမေပးဘဲ ၾကည့္ေနေသာ ညိဳမဆီမွ အသံထြက္ေပၚ လာပါေတာ့သည္။ ထိုအသံသည္မလုပ္ရန္ ကန႔္ကြက္ေသာ အသံပင္ျဖစ္ပါသည္။ ၿဖိဳးေဝသည္ညိဳမကိုေတြ႕လိုက္ရသျဖင့္ ေၾကာက္လန႔္ၿပီး လုပ္လက္စမ်ားကို ရပ္တန႔္၍ အခန္းတြင္းမွေျပးထြက္ရန္ႀကံလိုက္ပါသည္။ သို႔ေသာ္မေျပးထြက္ႏိုင္ခဲ့ပါ။

ညိဳမ၏ျပန္တိုင္လိုက္ရမလား ဆိုေသာစကားေၾကာင့္ၿဖိဳးေဝတေယာက္ညိဳမလက္ေအာက္ေရာက္ခဲ့ရပါေတာ့သည္။ ၿဖိဳးေဝသည္သူတခါမွပင္စိတ္ကူးမယဥ္ခဲ့ဖူးေသာ ဘဝသို႔ေရာက္ရွိေနၿပီျဖစ္သည္။ ညိဳမသည္သူ၏မ်က္ႏွာ ေပၚတြင္ ခြထိုင္ေနၿပီး သူ၏ႏွာေခါင္းႏွင့္ ပါးစပ္ေပါက္မ်ားအား အဖုတ္၊ဖင္တို႔ျဖင့္ ဖိထားပါသည္။ အသက္ ႐ြဳရန္ အနည္းငယ္ေလာက္ပင္ ႂကြႂကြေပးပါသည္။ ခုတင္ေပၚမွာမို႔ ေအာက္ေျခက ေမြ႕ယာခံေနေသာ္လည္း အေပၚမွာ ဖိထားသျဖင့္အသက္မနဲ ႐ြဳေနရပါသည္။ သူ၏ဗိုက္ေပၚတြင္ေတာ့ခေလးကိုလဲၿပီး သိပ္ထားပါသည္။

ကေလးလည္း အိပ္သြားၿပီဖို႔ အေညာင္းအညာေျဖရန္ညိဳမထလိုက္ပါသည္။ ၿပီးေနာက္အခန္းတံခါးဖြင့္၍ ေအာက္ထပ္သို႔ ဆင္းခဲ့ပါသည္။ သို႔ေသာ္ထုံးစံအတိုင္း အခန္းတံခါးကိုေတာ့ ပိတ္မထားခဲ့ပါ။ ၿဖိဳးေဝသည္ညိဳမ သူ႔ကိုမိသြားခ်ိန္မွစ၍အခုအခ်ိန္ထိညိဳမႏွင့္ပင္အတူရွိေနျခင္းျဖစ္သည္။အခုဆိုလွ်င္တညပင္ကုန္လြန္ခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ ေနာက္ႏွစ္ရက္ေလာက္ေနရင္သူဇာတိေျမကို ျပန္ရမည္ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ေအးမကိုေခၚဖို႔ကိစၥကိုေတာ့ ေဒၚလွလြန္းသူထံတြင္ ခြင့္မေတာင္းရေသးေပ။ ၿဖိဳးေဝေနာက္ ႏွစ္ရက္ေနရင္ ျပန္မည့္ကိစၥကို ညိဳမလည္းသိသည္။ သို႔ေသာ္ဝင္လာေသာ အခြင့္အေရးကို ညိဳမသည္အသုံးခ် လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ေအးမတေယာက္ၿဖိဳးေဝကို မေတြ႕မိသျဖင့္ ဘယ္မ်ားေရာက္ေနသလဲဟု ေတြးေနမိပါသည္။ ထို႔သို႔ေတြးရင္းနဲ႔ပင္အိမ္မြဳကိစၥမ်ားကိုလုပ္ကိုင္ေနပါသည္။

“ ဟဲ့ေအးမ ခေလးအဝတ္ေတြ လာယူအုန္း ” အိမ္သာအထြက္လာေသာ ညိဳမသည္ေအးမကိုလွမ္းေျပာလိုက္ပါသည္။ “ ဟုတ္ကဲ့လာယူပါ့မယ္” ညိဳမလည္း ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္အေပၚထပ္သို႔ျပန္တတ္ခဲ့ပါသည္။ ၿပီးေနာက္ခုတင္ေပၚတတ္၍ ၿဖိဳးေဝ မ်က္ႏွာ ေပၚသို႔ခြလိုက္ၿပီး ၿဖိဳးေဝမ်က္ႏွာကိုအေပၚစီးက ငုံ႔ၾကည့္လိုက္ပါသည္။ “ဟဲ့တဏွာေကာင္ငါခုနအိမ္သာသြားတတ္တာဖင္ေရာ၊အဖုတ္ေရာေရမေဆးလာခဲ့ဘူးနင္ယက္ေပးရမယ္” ညိဳမသည္အေပၚစီးမွ ၾကည့္၍ေျပာရင္း သူမ၏ဝတ္ထားေသာ ေဘာင္းဘီတိုကိုခြၽတ္ခ်လိုက္၍ ေဘးတြင္ ထားလိုက္ပါသည္။ ၿပီးေနာက္ၿဖိဳးေဝ၏ မ်က္ႏွာေပၚသို႔ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္လိုက္ပါသည္။ “ ဟဲ့တဏွာေကာင္ဘာလုပ္ေနတာလဲ ယက္ေလ ” ၿဖိဳးေဝက ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္လုပ္ေနသျဖင့္ ညိဳမက ယက္ရန္အမိန႔္ေပးလိုက္ပါသည္။

ၿဖိဳးေဝလည္း ညိဳမ၏ အမိန႔္အတိုင္းပင္လိုက္နာလိုက္ပါသည္။ ထိုတိုင္ေအာင္ခေလးသည္ၿဖိဳးေဝ၏ဗိုက္ေပၚတြင္အိပ္ေနၿမဲျဖစ္ သည္။ ေရမေဆးခဲ့ေသာ္လည္း အိမ္သာထဲက အထြက္တြင္ေဘာင္းဘီျပန္ဝတ္လိုက္ေသာေၾကာင့္အနံ႔သာက်န္ၿပီ အရသာတို႔သည္ေဘာင္းဘီထဲတြင္က်န္ခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ခ်ီးနံ႔ေသးနံ႔ရေနေသးေသာအဖုတ္ကိုၿဖိဳးေဝသည္မနဲယက္ေပးေနရပါသည္။ ညိဳမကလည္း ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္၍ အရသာခံေနပါသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္အခန္းတံခါးဖြင့္၍ အခန္းထဲသို႔ ေအးမေရာက္ရွိလာပါ သည္။ ေအးမသည္ကိုယ့္မ်က္လုံးကိုပင္ကိုယ္မယုံႏိုင္ေလာက္ေအာင္ျဖစ္သြားပါသည္။ ညိဳမသည္ဝတ္လစ္စလစ္ ျဖစ္ေနေသာ ေယာက်ၤားေလးတေယာက္ မ်က္ႏွာေပၚတြင္ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္၍ ခေလးကို ထိုဝတ္လစ္စလစ္၏ ဗိုက္ေပၚတြင္တင္သိပ္ထားေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ “ ေအးမအဝတ္ေတြ လာယူေလ အခန္းဝမွာရပ္ၿပီး ဘာေၾကာင္ၾကည့္ေနတာလဲ ” “ ဟို..ဟို.. ” ေအးမသည္ညိဳမေအာက္ရွိအရာကိုလက္ညိဳးထိုး၍ တဟိုဟိုျဖစ္ေနပါသည္။

“ ေအာ္ဒါလား ဒါငါရဲ႕ကြၽန္အသစ္ေလးေလ ” ဟုဆိုရင္း ညိဳမသည္ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ေနရာမွ ထလိုက္ပါ သည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ေတာ့ေအာက္မွေပၚလာေသာ မ်က္ႏွာသည္ေအးမအားပို၍ပင္အံ့အားသင့္ေစပါေတာ့သည္။ ၿဖိဳးေဝသည္လည္း သူ၏ခ်စ္သူေလးေရွ႕တြင္ အခုကဲ့သို႔ ျဖစ္ေနရျခင္းျဖစ္သျဖင့္ မ်က္ႏွာတြင္ ရွက္႐ြံ႕စိုးရိမ္မြဳမ်ား ျဖစ္ေပၚေနပါသည္။ “ ကိုၿဖိဳးေဝ ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ ဟင္… ” ေအးမသည္သိခ်င္စိတ္ကို မထိန္းႏိုင္ေတာ့ဘဲ လွမ္းေမးလိုက္ပါေတာ့သည္။ ေအးမ၏အေမးကို ၿဖိဳးေဝက ေျပာရန္စြံ႕အေနေသာ္လည္း ညိဳမမွျဖည့္စြတ္၍ ဝင္ေရာက္အေျဖေပးလိုက္ပါသည္။ “ ဘယ္လိုျဖစ္ရမလဲ ေအးမရယ္၊ ဒီတဏွာေကာင္ေပါ့၊ ေဒၚေလးကိုမုဒိန္းက်င့္ဖို႔ႀကိဳးစားေနတယ္ေလ၊ ဒါကို ငါကေတြ႕လို႔ဒင္းကိုမွတ္ေလာက္သားေလာက္ေအာင္ပညာေပးေနတာ ” ေအးမစိတ္ထဲတြင္ေတာ့“ကိုၿဖိဳးေဝရယ္ရွင္ဟာေလေတာ္ေတာ္ဆိုးတဲ့လူပါလား ”ေအးမစိတ္ထဲေတာ္ေတာ္ ေလးကို စိတ္မေကာင္း ျဖစ္မိေနပါသည္။

သူရဲ႕ခ်စ္သူက အေဒၚအရင္း တေယာက္လုံးကိုပင္ ထို႔သို႔ျပဳရေလာက္ ေအာင္ယုတ္မာလိမ့္မည္ဟုေအးမဘယ္တုန္းအခါမွမထင္ထားေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ေအးမစိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ျဖင့္အဝတ္ေတာင္းကိုယူကာ အိမ္ထပ္လို႔ျပန္ဆင္းလာခဲ့ပါသည္။ ေအးမရင္ထဲအေတ္ာေလးကိုခံစားေနရပါသည္။ ေလွ်ာ္စရာအဝတ္မ်ားကိုေလွ်ာ္ရင္း ေအးမမ်က္ရည္မ်ားျဖင့္ ခံစားေနပါေတာ့သည္။အေပၚထပ္မွညိဳမသည္လည္းၿဖိဳးေဝကိုခြထိုင္၍လ်က္ေပးသည့္အရသာကိုခံစားေနပါသည္။ ညိဳမသည္အခ်ိန္အေတာ္ၾကာသည္အထိအလ်က္ခံၿပီးေနာက္တျခားတခုကို ေျပာင္းခိုင္းရန္အတြက္ခေလးကို ပုခက္ထဲသို႔မခ်ီ၍ပို႔လိုက္ပါသည္။ “ ဟဲ့တဏွာေကာင္ခုတင္ေပၚက ဆင္းၿပီးေလးဘက္ေထာက္စမ္း ” ၿဖိဳးေဝ၏ေလးဘက္ေထာက္ထားေသာေက်ာကုန္းေပၚတြင္ညိဳမခြထိုင္ကာအခန္းတြင္းပတ္စီးပါေတာ့သည္။ “ အခန္းထဲမွာ ခ်ည္းဆိုေတာ့ပ်င္းစရာေကာင္းပါတယ္၊ အျပင္ထြက္ရေအာင္” သူမက ေက်ာအထက္မွာေန၍ ၿဖိဳးေဝအား အမိန႔္ေပးပါသည္။ ၿဖိဳးေဝလည္း အမိန႔္ေပးသည့္အတိုင္းပင္ အခန္းတံခါးေပါက္မွထြက္လာခဲ့ပါသည္။

ေလွကားနားအေရာက္တြင္ေတာ့ညိဳမသည္ေက်ာေပၚမွဆင္း၍ ၿဖိဳးေဝကို ေတာ့ေလးဘက္ေထာက္လ်က္ပင္ေနာက္ကလိုက္ဆင္း ေစခဲ့ပါသည္။ ေအးမသည္အေပၚထပ္မွဆင္းလာေသာ ညိဳမ၏အသံကိုၾကားသျဖင့္က်ေနေသာ ပါးျပင္ရွိမ်က္ရည္မ်ားကို လက္ျဖင့္သုတ္လိုက္ပါသည္။ညိဳမသည္ေအးမအဝတ္ေလွ်ာ္ေနရာေရခ်ိဳးခန္းသို႔ၿဖိဳးေဝကိုစီး၍ေရာက္လာခဲ့ပါသည္။ “ ေအးမ ငါ့စီးေတာ္ျမင္းႀကီး မမိုက္ဘူးလားဟ ” ေအးမသည္အၿပဳံးနဲ႔ပင္ျပန္အေျဖေပးလိုက္ပါသည္။ “ ေအးမ ညည္းအဝတ္ေတြ ေလွ်ာ္ၿပီးရင္ငါ့ဆီလာခဲ့အုန္း ” “ ဟုတ္ကဲ့ ” ညိဳမသည္ သူေျပာခ်င္တာ ေျပာၿပီးေနာက္ ၿဖိဳးေဝကိုစီး၍ အိမ္ထဲတြင္ လွည့္လည္ပါေတာ့သည္။ ၿဖိဳးေဝ ခမ်ာမွာလည္း အျငင္းႏိုင္ေသာ အေျခအေနမို႔ ဆက္လက္၍ ခိုင္းသမွ် လုပ္ေပးေနရပါသည္။ ေအးမအလုပ္မ်ား လက္စသတ္ၿပီးၿပီမို႔ ညိဳမရွိရာဆီကို လာခဲ့ပါသည္။ အခုအခ်ိန္တြင္ေတာ့ ညိဳမသည္ အေပၚထပ္အခန္းထဲသို႔ျပန္ ေရာက္ေနၿပီျဖစ္သည္။

ကုတင္ေပၚတြင္ေျခေထာက္ခ်ေပးထားေသာ ညိဳမ၏ေျခေခ်ာင္းမ်ားကို ၿဖိဳးေဝက စုပ္ေပး လ်က္ေပးေနပါသည္။ “ ေအာ္…ေအးမ ေရာက္ၿပီလား လာေလ…ဒီကို ” ညိဳမကေခၚသျဖင့္ကုတင္နားသို႔ ေအးမသြားလိုက္ပါသည္။ ၿဖိဳးေဝကေအးမကို အနည္းငယ္မ်က္လုံးပင့္၍ ၾကည့္လိုက္ပါသည္။ ေအးမလည္း ၿဖိဳးေဝကို ျပန္ၾကည့္လိုက္ပါသည္။ “ ေအးမ…နင့္အဝတ္ေတြကိုခြၽတ္လိုက္ေတာ့ပုံမွန္အတိုင္းေပါ့ဟာ ” ေအးမ မခြၽတ္လိုပါ၊ သို႔ေသာ္….. “ ဘာမွရွက္မေနပါနဲ႔ဟယ္…ဒီတဏွာကြၽန္ကိုဂ႐ုစိုက္မေနနဲ႔ငါခြၽတ္ခိုင္းေနတယ္ခြၽတ္ဆို ” ေအးမလည္း ကိုယ္ေပၚတြင္ တင္တယ္ဆို႐ုံဝတ္ထားေသာ အက်ႌႏွင့္ထဘီမ်ားကို ခြၽတ္ခ်လိုက္ပါသည္။ ထိုအခါတြင္ေတာ့ပုံမွန္အတိုင္းျဖစ္ေသာ ေအးမ၏ဝတ္လစ္စလစ္အိမ္တြင္းေနထိုင္မြဳပုံစံေလးေပၚလာပါေတာ့သည္။ ၿဖိဳးေဝတအံ့တၾသျဖစ္သြားၿပီးလက္ျဖင့္ကိုင္ထားေသာညိဳမ၏ေျခေထာက္မ်ားကိုပင္ေအာက္သို႔ပစ္ခ်လိုက္မိပါသည္။

“တဏွာကြၽန္နင္ေတာ္ေတာ္စိတ္ဝင္စားသြားတယ္ဟုတ္လား၊ငါေျခေထာက္ကိုေတာင္လြတ္ခ်လိုက္တယ္၊ ငါ့ေျခေထာက္ကိုကိုင္ၿပီးျပန္ေတာင္းပန္စမ္း ” ၿဖိဳးေဝသည္ထိုမွပင္ျပာျပာသလဲႏွင့္…… “ သခင္မ ကြၽန္ေတာ္တဏွာကြၽန္က ေတာင္းပန္ပါတယ္ခြင့္လြတ္ပါေနာ္” “ ဒီေလာက္နဲ႔ဘယ္ရမလဲ.. ငါ့ေျခဖဝါးေအာက္နင့္ေခါင္းထားၿပီး ေတာင္းပန္ခ်ည္” ၿဖိဳးေဝလည္း အင္တင္တင္ျဖင့္ပင္သူ၏ေခါင္းကို ညိဳမ၏ေျခဖဝါးေအာက္သို႔ေရာက္ရန္ေခါင္းငုံ႔ၿပီးကုန္ေန လိုက္ပါသည္။ “ ေတာင္းပန္ပါတယ္သခင္မ တဏွာကြၽန္ေနာက္အဲ့လိုမျဖစ္ေစရပါဘူး…” “ ေအး အဲ့လိုမွေပါ့ ” “ ကဲရၿပီ….နင္တို႔ႏွစ္ေယာက္ကိုငါခိုင္းစရာရွိတယ္” ရၿပီဆိုသျဖင့္ ၿဖိဳးေဝေခါင္းကို ေျခဖဝါးေအာက္မွ ထြက္လိုက္ပါသည္၊ သို႔ေသာ္ဒူးေထာက္လ်က္ပင္ညိဳမ ကိုၾကည့္၍ ညိဳမေျပာမယ့္အမိန႔္စကားသံကိုနားေထာင္ေနပါသည္။ ေအးမသည္မတ္တပ္ရပ္လ်က္ပင္အနားတြင္ ရွိေနပါသည္။

ညိဳမသည္ကုတင္ေပၚတြင္ေျခေထာက္ဆင္း၍ ထိုင္ေနရာမွေအာက္သို႔ဆင္းလိုက္ၿပီးးး “ တဏွာကြၽန္ကုတင္ေပၚတတ္ၿပီး ပုံမွန္အတိုင္း လွဲေနစမ္း ” ၿဖိဳးေဝလည္း ခိုင္းသည့္အတိုင္းပင္ခုတင္ေပၚတတ္၍ ပါးစပ္ကိုက်ယ္က်ယ္ဟကာ လွဲေနလိုက္ပါသည္။ “ ေအးမ ညည္းကဒီေပၚမွာထိုင္” ဟုဆိုကာ ေအးမကိုလက္ဆြဲ၍ ကုတင္ေပၚဆြဲတင္ၿပီး ၿဖိဳးေဝ၏ မ်က္ႏွာ ေပၚတြင္ခြ၍ထိုင္ေစပါသည္။

ညိဳမက ဆြဲတင္လိုက္သျဖင့္ေအးမသည္ၿဖိဳးေဝ၏ ပါးစပ္ဟထားေသာမ်က္ႏွာေပၚတြင္ ပုံလွ်က္သား ထိုင္ခ်လိုက္ပါသည္။ ေအးမကိုယ္တြင္ အဝတ္မ်ားမရွိသျဖင့္ ပါးစပ္ႏွင့္အဖုတ္သည္ ဝမ္းဆက္ျဖစ္ ေနၿပီျဖစ္သည္။ ေအာက္မွၿဖိဳးေဝသည္အေပၚမွတတ္ထိုင္ထားေသာ ေအးမ၏ကိုယ္အေလးခ်ိန္ေၾကာင့္အသက္ပင္ မနဲ႐ြဴေနရပါေတာ့သည္။ “ ဟဲ့တဏွာကြၽန္… ေအးမအဖုတ္ကိုေသခ်ာ စုပ္ေပးလိုက္စမ္း ” ၿဖိဳးေဝသည္လည္း ညိဳမခိုင္းသည့္အတိုင္းကိုပင္ ေအးမအဖုတ္ကို အသက္မနဲ ႐ြဴေနရသည့္ၾကားမွ “တႁပြတ္ႁပြတ္” ႏွင့္ စုပ္ေပးေနရပါသည္။ ၿဖိဳးေဝ၏ စုပ္ေပးမြဳကိုေအးမသည္ညိဳမခိုင္း၍သာခံေနရျခင္းျဖစ္ေသာ္လ ည္း အခုအခ်ိန္တြင္ေတာ့ သူကိုယ္တိုင္ကပင္စိတ္ပါလာၿပီျဖစ္သည္။ ေအးမစိတ္ပါလာသည္ကို ၾကည့္၍ ညိဳမက ေဘးမွအားေပးေနပါသည္။ “ဘယ္လိုလဲ ေကာင္းတယ္မဟုတ္လား ေအးမ ငါလည္းခံဖူးၿပီးၿပီညည္းလည္းအရသာ ေတြ႕ေနတယ္မဟုတ္လား ” ေအးမဘာမွပင္ျပန္မေျပာႏိုင္ဘဲ ၿဖိဳးေဝ၏ စြမ္းေဆာင္ေပးမြဳတြင္သာမိန္းေမာေနပါေတာ့သည္။

ညိဳမကလည္း မိန္းမသားခ်င္းသိေနသည္မို႔ေအးမ၏သာယာေန၍ကိုအေႏွာက္အယွက္မျပဳဘဲ ေဘးကပင္အရသာခံ၍ ထိုင္ၾကည့္ ေနပါသည္။ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာသြားၿပီေနာက္….. “ ကဲေအးမေရ ဆင္းအုန္းဟဲ့ငါတဏွာကြၽန္ကို ေနာက္ထပ္ခိုင္းစရာေတြ က်န္ေသးတယ္” ဟုဆိုကာ ညိဳမ သည္ကုတင္ေပၚတတ္၍ ေအးမအားဆြဲမလိုက္ပါသည္။ ေအာက္မွစုပ္ေပး၊ လ်က္ေပးေနေသာ ၿဖိဳးေဝေရာ အေပၚမွ အရသာခံေနေသာ ေအးမပါ ‘ႁပြတ္’ ခနဲအသံႏွင့္အတူအဆက္ျပတ္သြားပါသည္။ ေအးမဘယ္ႏွစ္ခါေလာက္အရည္ ထြက္သြားသည္ေတာ့မသိၿဖိဳးေဝပါးစပ္တစ္ျပင္လုံးတြင္ေတာ့အရည္ပ်စ္မ်ားစို႐ြဲေနပါသည္။ “ ဘယ္လိုလဲ ေအးမ အရသာ ေတာ္ေတာ္ရွိသြားလား ” ေအးမ ဘာမွျပန္မေျပာ ေခါင္းႀကီးငုံ႔ေနသည္။ “ ဘာလဲ ျပန္မေျဖဘူးလား ျပန္မေျဖရင္ညည္းအဖုတ္ကိုငါႏႈိက္မွာေနာ္” အဖုတ္အႏႈိက္ခံရမည္ကိုေၾကာက္သျဖင့္‘ဟုတ္ကဲ့ေကာင္းပါတယ္’ဟုေအးမျပန္၍အေျဖေပးလိုက္ရပါသည္။

“ ဒီတခါ တမ်ိဳးေျပာင္းမယ္” ဟုဆိုကာ ၿဖိဳးေဝ၏ ဟေနေသာ ပါးစပ္ေပၚသို႔ညိဳမကေဘာင္းဘီခြၽတ္၍ တခါ တတ္ထိုင္ျပန္ပါသည္။ ေအးမကိုေတာ့ၿဖိဳးေဝ၏ ညီေလးအားစုပ္ေပးရန္ခိုင္းေစလိုက္ပါသည္။ညိဳမသည္ေအးမအား မ်က္ႏွာမူထား၍ ၿဖိဳးေဝ၏ပါးစပ္ဟထားေသာမ်က္ႏွာ ေပၚတြင္ထိုင္ကာ ေအးမ ၿဖိဳးေဝ၏ လိင္တံအားစုပ္ေပးေနပုံကို အရသာခံ၍ၾကည့္ေနပါသည္။ ထိုအခ်ိန္ထိတိုင္အိပ္ေနေသာခေလးသည္ပုခက္ထဲတြင္ပင္ရွိေနၿပီး မႏိုးေသးပါ။ ျပန္ရမည့္ ရက္ေရာက္ၿပီမို႔ ၿဖိဳးေဝလည္း အထုပ္အပိုးမ်ား ျပင္ေနပါသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ၿဖိဳးေဝ၏ အခန္း အတြင္းသို႔ညိဳမေရာက္ရွိလာပါသည္။ “ တဏွာကြၽန္… နင္ငါမွာတာကိုမေမ့နဲ႔ေနာ္.. ” “ ဟုတ္ကဲ့… သခင္မေျပာတဲ့အတိုင္း လုပ္ပါ့မယ္” ညိဳမသည္ ၿဖိဳးေဝအား အၾကပ္ကိုင္၍ ဒီအိမ္သို႔ျပန္လာရန္ ေျပာေနျခင္းျဖစ္သည္။ ၿပီးေနာက္ ညိဳမသည္ အထုပ္အပိုးျပင္ေနေသာၿဖိဳးေဝအနားသို႔သြားကာၿဖိဳးေဝအားလက္ေမာင္းမွဆြဲ၍ခုတင္ေပၚတြင္လွဲေစလိုက္ပါသည္။

ၿပီးေနာက္ထုံးစံအတိုင္းပင္ၿဖိဳးေဝအား ပါးစပ္ဟခိုင္း၍သူမကေဘာင္းဘီအနည္းငယ္ခြၽတ္၍ မ်က္ႏွာေပၚမွခြထိုင္ကာ ေသးေပါက္ပါေတာ့သည္။ “ ဒါက နင့္အတြက္အိမ္အျပန္လက္ေဆာင္ဘဲ တဏွာကြၽန္… နင္ႀကိဳက္ရဲ႕လားးး ” ၿဖိဳးေဝဘာမွ်မေျပာပါ ညိဳမေပါက္ခ်လိုက္ေသာ ေသးမ်ားကိုသာ အလ်င္မီေအာင္မဖိတ္ေစဘဲ လိုက္ေသာက္ ေပးေနပါသည္။ထိုသည္ကပင္ညိဳမေပးေသာအိမ္ျပန္လက္ေဆာင္ကိုၿဖိဳးေဝႀကိဳက္ႏွစ္သက္ေၾကာင္းသိသာထင္ရွား ေနပါေတာ့သည္။ ထို႔ေနာက္ၿဖိဳးေဝသည္ေအာက္ထပ္ရွိေအးမ ဆီသို႔ေရာက္လာၿပီး ၿခံထဲတြင္အဝတ္လွမ္းေနေသာ ေအးမ ေျခေထာက္ေအာက္ဒူးေထာက္လိုက္၍ ေအးမေျခေခ်ာင္းမ်ားကို လွ်ာျဖင့္အလ်င္လ်က္လိုက္ပါသည္။ ၿပီးေနာက္ ေခါင္းေမာ့၍…… “ ကြၽန္ေတာ္တဏွာကြၽန္သြားပါေတာ့မယ္ခင္ဗ်ာ ” ဟုေျပာလိုက္ပါသည္။ ေအးမလည္း အၿပဳံးျဖင့္ပင္ျပန္ အေျဖေပး ေခါင္းညိမ့္လိုက္ပါသည္။

ညိဳမကေတာ့ အေနာက္မွေန၍ ေတာက္ေလွ်ာက္ၾကည့္ေနပါသည္။ ခေလးကို ခ်ီလ်က္ျဖင့္ျဖစ္ပါသည္။ ေအးမရင္ထဲရွိၿဖိဳးေဝအေပၚထားေသာခံစားခ်က္တို႔သည္လြန္ခဲ့ေသာတစ္ရက္ေက်ာ္ကပင္ေျပာင္းလဲသြားၿပီ ျဖစ္တာေၾကာင့္ အခုအခ်ိန္တြင္ေတာ့ ေအးမသည္ ၿဖိဳးေဝႏွင့္ပက္သက္၍ အလြမ္းအေဆြးတို႔ မရွိႏိုင္ေတာ့ၿပီျဖစ္ သည္။ ေအးမသည္ဒီအိမ္ႏွင့္လြတ္ရာ လြတ္လမ္းကိုရႏိုင္ၿပီဟုတခ်ိန္က ထင္ခဲ့မိေသာ္လည္း အခုအခ်ိန္တြင္ေတာ့ ဒါေတြအားလုံးသည္အိမ္မက္ပမာပင္ျဖစ္သည္။

အခုအခ်ိန္တြင္ေတာ့ေအးမသည္သူမ၏အခန္းအတြင္းတြင္ပင္ဝတ္လစ္စလစ္ျဖင့္ေလးဘက္ေလးေထာက္ ကာ အန္ကိုႀကိတ္လ်က္ အေနာက္မွ ဦးဖိုးေမာင္ေပးေသာ အရသာတစ္လုံးတစ္ခဲႀကီးကို ခံစားေနရပါသည္။ တစ္လုံးတစ္ခဲႀကီးဟုဆိုရျခင္းမွာ ဦးဖိုးေအာင္သည္သူ၏ႀကီးမားေသာ လိင္တံကို ေအးမ၏ဖင္ေပါက္ေလးအတြင္း သို႔အတင္းသြပ္သြင္း၍ သူ၏လက္မ်ားကို ေအးမ အဖုတ္အတြင္းသို႔ထည့္ကာ ထိုးသြင္းေမြေႏွာက္ေနျခင္းေၾကာင့္ ပင္ျဖစ္သည္။ ေအးမခမ်ာ အသံလည္းထြက္ခြင့္မရွိသည္မို႔အံကိုတင္းတင္းႀကိတ္ကာ နာက်င္မြဳကိုခံစားေနရပါသည္။ ထိုသည္ကိုေခ်ာင္းၾကည့္၍ သေရက်ေနသူကေတာ့ထုံးစံအတိုင္း ညိဳမပင္ျဖစ္ပါေတာ့သည္။ ထူးထူးျခားျခားပင္ေန႔လယ္ေန႔ခင္း အိမ္ျပန္လာေလ့မရွိေသာ ေဒၚလွလြန္းသူသည္အိမ္အတြင္းသို႔အေလာ သုံးဆယ္ႏွင့္ ဝင္လာပါသည္။ ေအးမလည္း အိမ္ေရွ႕ဘက္မွ အသံၾကားသျဖင့္တံခါးေခါက္သံၾကားသျဖင့္တံခါး သြားဖြင့္ေပးလိုက္ပါသည္။ ၿခံတံခါးေသာ့ကေတာ့ ေဒၚလွလြန္းသူကိုယ္တိုင္ဖြင့္၍ဝင္လာသည္မို႔ ေအးမ မသိလိုက္ ျခင္းျဖစ္ပါသည္။

ေအးမကိုစကားတခြန္းမွ်ပင္မေျပာဘဲ ေအးမ ဖြင့္ေပးေသာ တံခါးမွဝင္ကာ အေပၚထပ္သို႔အလ်င္ အျမန္တက္သြားပါသည္။ သိပ္မၾကာလိုက္ပါ၊ ခရီးေဆာင္အိတ္ကိုကိုင္၍ ေဒၚလွလြန္းသူျပန္ဆင္းလာပါသည္။ “ ေအးမေရ ဒီမွာတံခါး လာပိတ္အုန္း ” ေအးမလည္း ေရခ်ိဳးခန္းအတြင္း အဝတ္ေလွ်ာ္ေနရာမွ ထပ္မံထြက္လာၿပီး တံခါးပိတ္ရန္ျပင္လိုက္လာခဲ့ပါ သည္။ “ ေအးမ ငါကိုဘယ္သူလာေမးေမး မသိဘူးလို႔ေျဖလိုက္ေနာ္ဘယ္အခ်ိန္ျပန္လာမလဲ ေမးရင္လည္း မသိဘူး ဘဲေျဖလိုက္…ကိုဖိုးေမာင္ေမးရင္ေတာ့ အထက္ျမန္မာ ျပည္ဘုရားဖူးကို သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ထြက္သြားတယ္လို႔ ေျဖလိုက္ၾကားလား ညိဳမကိုလည္း ငါခရီးသြားတယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း ေျပာလိုက္ၾကားလား ဒင္းကအခုခေလးနဲ႔ အတူအိပ္ေပ်ာ္ေနေလာက္တယ္” ‘‘ဟုတ္ကဲ့… ” “ ေအး ၿပီးေရာ တံခါးပိတ္ေတာ့ငါမွာတာေတြ မေမ့နဲ႔ေနာ္… ” “ ဟုတ္ကဲ့.. ဟုတ္ကဲ့… ” ေအးမလည္း ေဒၚလွလြန္းသူ မွာသည့္အတိုင္းပင္မွတ္၍ ေရခ်ိဳးခန္းအတြင္း ျပန္ဝင္ကာ အဝတ္ျပန္ေလွ်ာ္ ေနလိုက္ပါသည္။

အခုအခ်ိန္တြင္ေတာ့အိမ္တြင္လည္း ဧည့္သည္မရွိသည္မို႔ေအးမကိုယ္တြင္အဝတ္အစား တစြန္း တစပင္မရွိေပ။ ေဒၚလွလြန္းသူမွာသမွ်စကားမ်ားကို ေအးမသည္ညိဳမႏိုးလာခ်ိန္ေလာက္ကိုမွန္း၍ သြားေျပာလိုက္ပါသည္။ ထိုသို႔ေျပာေနခိုက္တြင္ ၿခံေရွ႕မွလူေခၚေခါင္းေလာင္းသံကို ၾကားလိုက္ရပါသည္။ ၿခံေရွ႕တြင္လူေခၚေခါင္း ေလာင္း သံၾကားသျဖင့္အက်ိဳးအေၾကာင္းသိဖို႔သြားရန္ေအးမသည္ညိဳမႏွင့္ခေလးေနေသာ အခန္းထဲရွိညိဳမ အဝတ္အစား မ်ားကိုပင္ဝတ္၍ ၿခံေရွ႕သို႔အေျပးအလြား သြားလိုက္ပါသည္။ “ ခေလးမ တံခါးဖြင့္ပါ ” “ ဘာကိစၥမ်ားရွိလို႔လဲ မသိဘူး ” “ အထဲေရာက္မွေျပာမယ္အခုတံခါးဖြင့္” အသံမာမာျဖင့္ေဟာက္လိုက္ေသာ ရဲႀကီး၏အသံေၾကာင့္ေအးမလန႔္သြားၿပီး တုန္ရီေသာလက္မ်ားျဖင့္ ၿခံ တံခါးကိုဖြင့္ေပးလိုက္ပါသည္။ “ ခေလးမ အိမ္ထဲမွာ ေဒၚလွလြန္းသူရွိလားး ” ရပ္ကြက္လူႀကီး၏ အေမးစကားကို ‘မရွိဘူး’ ဟုပင္ခ်က္ခ်င္းျပန္အေျဖေပးလိုက္ပါသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ရဲမ်ားႏွင့္ရပ္ကြက္လူႀကီးမ်ားသည္တာဝန္အရမို႔အိမ္ထဲသို႔ျပန္ရွာၾကပါေတာ့သည္။

“ ဆရာ…မေတြ႕ဘူး ဆရာ… ” ထိုအခ်ိန္တြင္ေတာ့ ညိဳမလည္း ခေလးကိုခ်ီ၍ ေအာက္ထပ္သို႔ ေရာက္ေနၿပီျဖစ္သည္။ ေအးမေရာ၊ ညိဳမပါ မ်က္လုံးကေလး အျပဴးသား၊ ခေလးသည္လည္း မငိုအသံတိတ္ေနပါသည္။ ထို႔ေနာက္ ရဲသားႀကီးက ေအးမတို႔ ဘက္လွည့္၍ တခုခုေျပာမည္ျပဳၿပီးမွမေျပာေတာ့ဘဲ ရပ္ကြက္လူႀကီးမ်ားျဖင့္သာ ျပန္ၾကရန္အခ်က္ျပလိုက္ပါသည္။ ေအးမေနာက္မွေန၍ ၿခံတံခါး လိုက္ပိတ္လိုက္ပါသည္။ ဦးဖိုးေမာင္ျပန္လာခ်ိန္တြင္လည္း ေအးမမွေန၍ ေဒၚလွလြန္းသူေျပာထားသည့္အတိုင္းပင္ျပန္ေျပာျပေပး လိုက္ပါသည္။ အရင္ကညဘက္ဆိုလွ်င္ ကိုရီးယားကားသံ ၾကားရတတ္ေသာ္လည္း ယေန႔မူ အေပၚထပ္မွ ခေလးငိုသံကိုသာ ၾကားရၿပီး ေအာက္ထပ္တြင္ေတာ့တိတ္ဆိတ္လ်က္။

ဦးဖိုးေမာင္သည္လည္း ညဘက္တြင္ ေအးမအား အကြက္ဆန္းျဖင့္ ၾကမ္းမည္ဟု ရည္႐ြယ္ထားသျဖင့္ လုပ္စရာအလုပ္မ်ားကိုအေစာပိုင္းအခ်ိန္တြင္အားသြန္ႀကိဳးစား လုပ္ေနပါသည္။ ညိဳမကေတာ့ခေလးႏွင့္နပန္းလုံး လ်က္။ ေအးမကေတာ့ထုံးစံအတိုင္း ညဘက္အိပ္ေရးပ်က္ေနက်မို႔အခုအခ်ိန္တြင္အိပ္စက္ေနပါသည္။ အခ်ိန္မွန္စြာပင္ ဦးဖိုးေမာင္သည္ ေအာက္ထပ္ရွိ ေအးမအခန္းသို႔ ေရာက္လာခဲ့ပါသည္။ ၿပီးေနာက္ အိပ္ေမာက်ေနေသာ ေအးမ၏ ေနာက္ေက်ာဘက္တြင္ဝင္လွဲေနလိုက္ၿပီး ေအးမ၏တင္ပါးကို သူလက္ဝါးမ်ားျဖင့္ ပြတ္သပ္လိုက္ပါသည္။

သူပြတ္သပ္ေနခ်ိန္တြင္ပင္ ေအးမသည္ အိပ္ေနရာမွ ႏိုးလာၿပီျဖစ္သည္။ အေနာက္တြင္ ဦးဖိုးေမာင္ေရာက္ေနသည္ကိုလည္း သိၿပီးျဖစ္သျဖင့္လြဳပ္ရွားမြဳမျပဳဘဲ ဆက္ေနလိုက္ပါသည္။ ဦးဖိုးေမာင္သည္ေအးမ၏တင္ပါးႏွစ္ဖက္ကိုပြတ္ေနရာမွသူ႔လက္ေခ်ာင္းမ်ားသည္ေအးမအဖုတ္အတြင္းသို႔ ထိုးဝင္လာပါသည္။ေအးမသည္မူရင္းအတိုင္းအဝတ္အစားမ်ားဝတ္ထားျခင္းမရွိေသာေၾကာင့္ဦးဖိုးေမာင္တေယာက္ အဖုံးအကာ တခုခုကိုမွ် ျဖတ္ေက်ာ္ျခင္း မျပဳလိုက္ရေပ။ ဦးဖိုးေမာင္၏ လက္ေခ်ာင္းမ်ား အစြမ္းပကားေၾကာင့္ ေအးမႏြဳတ္ခမ္းေလးကိုက္ကာ နာက်င္မြဳႏွင့္ ကာမ အရသာကိုႀကိတ္ခံစားေနပါသည္။ ဦးဖိုးေမာင္၏ လက္ေခ်ာင္းမ်ားသည္အဖုတ္တစ္ခုတည္းသို႔သြင္းျခင္းမဟုတ္ဘဲ၊ တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ျဖင့္စအိုေပါက္ကိုပင္ထိုးသြင္းေနပါေတာ့သည္။

အခန္းအတြင္း ေမွာင္ေနပါသည္၊ သို႔ေသာ္ဦးဖိုးေမာင္က အခန္းတံခါးကို ဒီအတိုင္းဖြင့္ထားခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ အျပင္မွၾကည့္ေနေသာ ညိဳမအဖို႔ အေမွာင္အေမွာင္ထဲတြင္ ျမင္ေနရပါသည္။ ညိဳမအခန္းဝ အကြယ္နားေလးတြင္ သူမအဖုတ္ကိုသူမ လက္ဝါးျဖင့္ပြတ္ကာ သူမလည္း အံႀကိတ္ေနပါေတာ့သည္။ ဦးဖိုးေမာင္သည္ ေအးမကို အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ ထိုးဆြမြဳ လုပ္ေပးၿပီးခ်ိန္တြင္ေတာ့ ထ၍ အခန္းမီးကို ဖြင့္လိုက္ပါသည္။အရင္ကအခန္းမီးကိုမဖြင့္ေသာ္လည္းအခုအခါတြင္ေတာ့အိမ္တြင္သူ႔မိန္းမေဒၚလွလြန္းသူလည္း မရွိသည္မို႔ လြတ္လပ္စြာကဲရန္အခန္းမီးကို ဖြင့္လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။

အခ်ိန္မီးပြင့္၍ လင္းသြားခ်ိန္တြင္ေတာ့ ကိုယ့္ လက္ျဖင့္ကိုယ္အရွိန္တက္ေနေသာ ညိဳမကိုဦးဖိုးေမာင္သည္ထင္းလင္းျမင္သာစြာ ေတြ႕လိုက္ရပါသည္။ ဦးဖိုးေမာင္သည္ညိဳမအနားသို႔တိုးသြားလိုက္ပါသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ေတာ့ညိဳမအသိျပန္ဝင္လာၿပီျဖစ္သျဖင့္ ထေျပးရန္ပင္ ျပင္လိုက္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ထမေျပးျဖစ္ခဲ့ပါ။

ဦးဖိုးေမာင္သည္လည္း ညိဳမ၏အျပဳအမူကို သေဘာ ေပါက္ကာ ဝတ္ထားေသာပုဆိုးကိုေလွ်ာခ်လိုက္ပါသည္။ ၿပီးေနာက္ညိဳမလက္ကိုလွမ္းဆြဲလိုက္ပါသည္။ ေလ်ာ့က် ေနၿပီးသားျဖစ္ေသာညိဳမ၏ထဘီသည္ယခင္ေနရာတြင္ကြင္းလုံးကြၽတ္က်သြားပါသည္။ ဦးဖိုးေမာင္သည္ညိဳမအား ေက်ာခိုင္းအေနအထားျပဳ၍ အေနာက္မွမတ္တပ္ရပ္လ်က္ျဖင့္ပင္အခန္းဝတြင္စတင္ထိုးသြင္းပါေတာ့သည္။ “ အု…အ….အု…အဟင့္… ” “ အ…အ…အ…အ… ” ဦးဖိုးေမာင္၏ အဆက္မျပတ္ထိုးသြင္းမြဳမ်ားေၾကာင့္ ညိဳမလည္း ‘တအအ’ အသံထြက္၍ သူမေတာင္းတ ေနေသာ အရသာကိုခံစားရရွိလိုက္ပါသည္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကိုအေနာက္မွေန႔၍ ေအးမမ်က္လုံးအဝိုင္းသားေလး ႏွင့္ၾကည့္ေနပါသည္။ ဦးဖိုးေမာင္ တခ်ီၿပီးသြားခ်ိန္တြင္ေတာ့ ညိဳမလည္း ေတာ္ေတာ္ ၿပီးသြားခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ ဦးဖိုးေမာင္သည္ သူ၏ထုံးစံအတိုင္း အျပင္မွာပင္ ၿပီးလိုက္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ညိဳမ၏ဖင္တြင္ လရည္မ်ားျဖင့္ အလွဆင္ၿပီးသား ျဖစ္ေနပါသည္။ ဦးဖိုးေမာင္ေရာ ညိဳမပါ ေညာင္းသြားၿပီျဖစ္သျဖင့္အခန္းဝမွ အခန္းတြင္းသို႔ဝင္၍ ေအးမအနားတြင္ ဝင္ထိုင္လိုက္ၾကပါသည္။ သို႔ေသာ္ညိဳမ ထိုင္မည္ျပဳစဥ္တြင္ဦးဖိုးေမာင္မွ….. “ ညိဳမ မထိုင္ခ်လိုက္နဲ႔အုန္း” ေအးမကိုလွမ္းဆြဲေခၚလိုက္၍ ညိဳမဖင္ေအာက္သို႔ဝင္၍ လဲေစလိုက္ပါသည္။

“ ေအးမ…ညိဳမဖင္မွာ ေပေနတာေတြကိုယက္ေပးလိုက္စမ္း” ေအးမလည္း ခိုင္းသည့္အတိုင္းပင္ညိဳမဖင္ေအာက္ဝင္၍ ညိဳမဖင္တြင္ေပက်ံေနေသာ ဦးဖိုးေမာင္၏ လရည္ မ်ားကိုလွ်ာျဖင့္ယက္၍ သန႔္စင္ေပးလိုက္ပါသည္။ ထို႔သို႔သန႔္စင္သြားသည့္တိုင္ေအာင္ေအးမကိုညိဳမဖင္ေအာက္မွ ဦးဖိုးေမာင္မွမထြက္ခိုင္းေသးဘဲ ညိဳမအား ထိုင္ခ်ခိုင္းထားပါသည္။ ေအးမ ႏွာေခါင္းေပါက္ႏွင့္ညိဳမ၏စအိုေပါက္တို႔ တသားတည္း ျဖစ္ေနသျဖင့္ စအိုမွလာသမွ် အနံ႔မ်ားကို ေအးမခံစားေနရပါသည္။ တက္ဖိထားသျဖင့္ အသက္႐ြဴ မဝသည့္ဒဏ္ကိုလည္း ခံစားေနရပါေသးသည္။ သို႔ေသာ္ေအးမ မျငင္းႏိုင္ပါ။ ႏွစ္ေယာက္စလုံး အေမာေျပသြားၿပီမို႔ ဦးဖိုးေမာင္သည္ညိဳမအား ေနာက္တခ်ီဆြဲရန္ျပင္လိုက္ပါသည္။ ဒီ တခါတြင္ေတာ့ ညိဳမအား ေလးဘက္ေထာက္ေစ၍ သူကအေနာက္မွ ေနရာယူလိုက္ပါသည္။ ကံမေကာင္းရွာသူ ေအးမေလးကေတာ့ညိဳမ၏ေအာက္တြင္အဖုတ္ဘက္ကိုမ်က္ႏွာမူလ်က္လွဲေနရပါသည္။

ဒီပုံစံအတိုင္းဆိုရင္ဦးဖိုး ေမာင္၏ အသြင္းအထုတ္မွန္သမွ်ကို ေအးမသည္မ်က္ဝါးထင္ထင္ျမင္ေနရၿပီး ႏွစ္ေယာက္ၾကားမွထြက္လာေသာ အရည္တို႔သည္လည္း ေအးမမ်က္ႏွာေပၚသို႔က်လာဖို႔ရာ အလားအလာ မ်ားစြာရွိေနပါသည္။ ညိဳမအဖုတ္ကိုယက္ေပးလိုက္စမ္း ” ဦးဖိုးေမာင္သည္ညိဳမအဖုတ္ကိုလုပ္ေနရင္းကပင္ေအးမအားညိဳမအဖုတ္ကိုယက္ေပးေစပါသည္။ အဖုတ္ ထဲမွ အရည္မ်ားကို လွ်ာျပားျဖင့္ယက္ကာ အမိန႔္အတိုင္းေအးမ ‘ပလပ္…ပလပ္…’ ျဖင့္ ယက္ေပးလိုက္ပါသည္။ ကြၽတ္ထြက္လာေသာ ညိဳမအေမြးမ်ားႏွင့္ဦးဖိုးေမာင္၏အေမြးမ်ားသည္လည္း ေအးမ၏ပါးစပ္အတြင္းသို႔ပင္ဝင္ကုန္ ၿပီျဖစ္သည္။ အဆုံးသတ္တြင္ေတာ့ ဦးဖိုးေမာင္သည္ညိဳမအဖုတ္အတြင္းမွ သူ၏လိင္တံကိုထုတ္၍ ေအးမပါးစပ္ ေပါက္ထဲတြင္ၿပီးထည့္လိုက္ပါသည္။ ညိဳမ၏အရည္မ်ားကိုေတာ့ ေအးမကယက္ေပးျခင္းျဖင့္ပင္ သန႔္စင္ေစခဲ့ပါေတာ့သည္။

ထိုညတြင္ေတာ့ သုံးေယာက္စလုံး ေအးမအခန္းထဲတြင္ပင္ အိမ္စက္လိုက္ၾကပါသည္။ ေအးမထိုညက အလိုးမခံရေသာ္လည္း လရည္ႏွင့္အဖုတ္ရည္မ်ားကိုေတာ့ ေသာက္သုံးလိုက္ရပါသည္။ မ်က္ႏွာသစ္ခြင့္လည္း မေပးသည္မို႔ တညလုံး ထို အနံ႔မ်ား၊ အညစ္အေၾကးမ်ားျဖင့္ပင္ေအးမ အိပ္စက္ခဲ့ရပါသည္။ ညိဳမကေတာ့သူမလိုခ်င္တာကိုရသျဖင့္ ၾကည္ႏူး ဝမ္းသာလ်က္။ သိပ္မၾကာလိုက္ေသာ ရက္ပိုင္းေလး အတြင္းတြင္ပင္ ေဒၚလွလြန္းသူအား လိမ္လည္မြဳ၊ တရားမဝင္ ကုန္သြယ္မြဳမ်ားျဖင့္ရဲကဖမ္းဆီး အေရးယူလိုက္ၿပီျဖစ္ေၾကာင္းကိုရဲစခန္းက ဖုန္းဆက္အေၾကာင္းၾကားေသာေၾကာင့္ ေအးမတို႔သိလိုက္ၾကရပါသည္။ ႏွစ္ႏွစ္ခန႔္ၾကာေသာအခါ…….. အခုအခ်ိန္တြင္ေတာ့ အရာရာအားလုံးသည္ေျပာင္းလဲမြဳမ်ား ျဖစ္ေပၚေနၿပီျဖစ္သည္။

ေထာင္က်သြားေသာ ေဒၚလွလြန္းသူသည္ က်န္းမာေရး အေျခအေနမ်ားေၾကာင့္ ေထာင္ထဲတြင္ပင္ အသက္ဆုံးသြားခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ အျပင္မွာတုန္းကေတာ့ လြဳပ္လြဳပ္ရွားရွားႏွင့္မို႔မသိသာေသာ္လည္း ေထာင္က်သြားခ်ိန္တြင္ေတာ့စိတ္ဓာတ္က်ဆင္း ၿပီး အစာအစားမ်ားကို ဟိုေရွာင္ဒီေရွာင္ စားေသာက္ျခင္းေၾကာင့္ ေရာဂါမ်ားအလြယ္တကူ ဝင္ေရာက္လာၿပီး ေသသည့္အထိျဖစ္သြားခဲ့ရပါေတာ့သည္။ ဦးဖိုးေမာင္ကေတာ့ ေဒၚလွလြန္းသူေသၿပီး သိပ္မၾကာခင္ေလးတြင္ပင္ညိဳမအား တရားဝင္လက္ထပ္ယူ လိုက္ပါသည္။

ဦးဖိုးေမာင္ႏွင့္ေဒၚလွလြန္းသူေမြးထားေသာ ခေလး၏အေမေနရာတြင္ပင္ညိဳမနာမည္ကိုေျပာင္းလဲ ထားလိုက္ၿပီျဖစ္သည္။ “ အ…အ…အ…. ” ေအးမသည္ကုတင္ေပၚတြင္ေပါင္ကိုကား၍ ပက္လက္လွဲေနလ်က္ေအးမ၏ကားထားေသာ ေပါင္ၾကား ေနရာတြင္ေတာ့ ၿဖိဳးေဝက ဒူးေထာက္ကာ ေနရာယူထား၍ ေအးမ၏အဖုတ္အတြင္းသို႔ သူ၏လိင္တံအားထိုးသြင္း ေပးေနရပါသည္။ ၿဖိဳးေဝအနည္းငယ္ ၾကမ္းမိသြားပါက ေအးမမွ ၿဖိဳးေဝ၏ေပါင္ကို လက္သည္းျဖင့္ ကုတ္သျဖင့္ ၿဖိဳးေဝ၏ေပါင္တြင္အနီးစင္းေၾကာင္းမ်ားျဖင့္ျပည့္ေနပါသည္။ ဦးဖိုးေမာင္ႏွင့္ ညိဳမ၏ေက်းဇူးတို႔ေၾကာင့္ ေအးမသည္သူမမေနခ်င္ေသာေနရာမွ လြတ္ေျမာက္၍ သာယာ ေသာ ဘဝတစ္ခုကို ရရွိေနၿပီျဖစ္သည္။

ၿဖိဳးေဝ ေအးမတို႔အိမ္သို႔ ေနာက္တစ္ေခါက္ေရာက္လာခ်ိန္တြင္ ညိဳမ၏ အစီအစဥ္ျဖင့္ ၿဖိဳးေဝကိုေအးမျဖင့္လက္ထပ္ေစလိုက္ပါသည္။ ၿပီးေနာက္ၿဖိဳးေဝအား ဦးဖိုးေမာင္၏လုပ္ငန္းတြင္ပင္ အလုပ္လုပ္ရန္ေနရာေပးလိုက္ပါသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ဦးဖိုးေမာင္ႏွင့္ညိဳမတို႔သည္လက္ထပ္ၿပီးေနၿပီျဖစ္သည္။ အခုအခ်ိန္တြင္ေတာ့ ေအးမသည္ ၿဖိဳးေဝ၏ ေငြရွာေဖြေတာ္မြဳ ဦးဖိုးေမာင္ႏွင့္ညိဳမတို႔၏ေက်းဇူးေတာ္တို႔ ေၾကာင့္ ကိုယ္ပိုင္တိုက္ခန္းေလးတြင္ ကြၽန္တေယာက္လိုျဖစ္ေနေသာ လင္ေတာ္ေမာင္ၿဖိဳးေဝ၏ ခစားေပးမြဳတို႔ကို ခံစားကာ သာယာေခ်ာေမြ႕ေသာ ဘဝေလးတစ္ခုကိုရရွိခံစားေနရၿပီျဖစ္သည္ ……… ၿပီးပါၿပီ။