ညှစ်ဆွဲလိုက်လျှင်

ညှစ်ဆွဲလိုက်လျှင်

အခု အောင်ပွဲခံသွားသူကတော့ ဒွန်းပါတဲ့။ ကျားကိုးစီး စားမကုန်တဲ့ ဒွန်းပါ။ ဆင်ပြောင်ငါးစီး အားမာန်ကြီးတဲ့ ဒွန်းပါ ခင်ဗျာ ဒိုင်လူကြီး ရွှေဓူဝံက အသံဝါကြီးနှင့် ကြေငြာလိုက်ပြီးနောက် ဒွန်း၏လက်ကို ကိုင်မြှောက်ပြလိုက်တော့မှ ချိုလွင်နှင့် ရွှေစင်တို့နှစ်ယောက် သက်ပြင်းချနိုင်တော့သည်။ သည်တစ်ပွဲ ဒွန်းနိုင်ပါစေလို့ ဆုတောင်းရတာ အမောပင်။ ဒွန်းဆိုသည်မှာ ယခုမှ တက်သစ်စ ဖြစ်သော်လည်း တော်တော့်ကို နာမည်ကြီးသော လက်ဝှေ့သမားတစ်ယောက် ဖြစ်သည်ကိုတော့ ထည့်ပြောဖို့ လိုမည် မထင်ပါ။ သံမဏိဒွန်းဟု နာမည်ကြီးသည်ကို ထောက်ခြင်းအားဖြင့် သူ့ခံနိုင်ရည် မည်မျှရှိသည်ကို မှန်းဆနိုင်ပါသည်။ အရပ်က ၆ ပေ ၆ လက်မ။ ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်ကလည်း အရပ်နှင့် မလိုက်အောင် တောင့်တင်းကြံ့ခိုင်တာမို့ ချိုလွင်စွဲမက်လောက်စရာ ဖြစ်နေသည်။ ချိုလွင်သည် မိန်းကလေးပင် ဖြစ်သော်လည်း သူ့အဖေက အားကစားဖြင့် နာမည်ကျော်လာခြင်းဖြစ်သဖြင့် ငယ်ငယ်ကတည်းက အားကစားပွဲများကို စွဲစွဲမြဲမြဲ ကြည့်ရင်းမှ ဒွန်းကို တစ်ဖက်သက် စွဲမက်နေခြင်း ဖြစ်လေသည်။

ချိုလွင်၏ စုံစမ်းချက်အရဆိုပါလျှင် ဒွန်းသည် အသက် သုံးဆယ် မပြည့်သေး။ ရည်းစားလက်ကိုင်မရှိ။ ယခင်တုန်းကတော့ ရှိခဲ့ဖူးမှာ သေချာသည်။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ ဒွန်းသည် ကိုယ်ခန္ဓာ တောင့်တင်းကြံ့ခိုင်ရုံမက နှုတ်ကလည်း အလွန်ချိုသောကြောင့် ဖြစ်သည်။ သာမန်လက်ဝှေ့သမားတစ်ယောက်လို အ အကြီးမဟုတ်။ သွက်လက်ဖျတ်လတ်စွာ စကားဆိုတတ်တာကြောင့်လည်း ပရိတ်သတ် ချစ်ခြင်းကို ခံရလေသည်။ မျက်လုံးမျက်ဖန်ကောင်းပြီး နဖူးကျယ်သဖြင့် ရုပ်ကလည်း အတော့်ကို ခန့်သည်။ လက်ဝှေ့ထိုးသည်ကလည်း ဆုကြေးမနည်းလှ။ သည်လိုလူမျိုးတစ်ယောက်သည် ဘာကြောင့် မိန်းမမရှိသေးသလဲကို ချိုလွင်စဉ်းစား၍ မရချေ။ ချိုလွင်ရော ရွှေစင်ပါ ဒွန်း၏ စံချိန်လွန် လီးကြီးကို သတိမပြုမိပဲ မနေနိုင်။ အားကစားဘောင်းဘီ ပွပွကြီးဝတ်ထားသော်လည်း စားနေကျ ကြောင်ဖားများအနေဖြင့် ဒွန်း၏ ယောက်ျားအင်္ဂါ ဘယ်လောက်ကြီးသလဲကို ခန့်မှန်းနိုင်ကြသည်။

အတွေ့အကြုံ ပိုများသော ရွှေစင်က သူ့ကိုယ်သူ ပိုယုံသည်။ ဘယ်ယောက်ျားမဆို သူမ၏ ရှေ့မှောက်တွင် ဒူးထောက်ရစမြဲ မဟုတ်ပါလား။ စစချင်းတုန်းကတော့ ရှက်သည်၊ ကြောက်သည်၊ သိပ်ခံစားရသည်။ တစ်ခါ၊ နှစ်ခါကနေ သုံးလေးခါ ဖြစ်လာတော့ ထိုယောက်ျားဆိုသူများ ရွှေစင့် ပေါင်ကြားထဲတွင် အရည်ပျော်ကုန်ကြတော့သည်။ ရွှေစင်တစ်ယောက် စိတ်ပါလက်ပါဖြင့် ညှစ်ဆွဲလိုက်လျှင် သူတို့အားလုံး ငါးမိနစ်အတွင်း ထွက်ကုန်ကြသည်။ ကြာလေလေ ရွှေစင်အတွက် ပျင်းဖို့ကောင်းလေ ဖြစ်လာရ၏။ ဒါပေမယ့် လူသားစားသော ကျားကိုမှ ရွေးစားသည့် ကျားဆရာ ကြောင်ဖြစ်သော ရွှေစင်မှာ ယောက်ျားဆိုလျှင် အမြဲအဆင်သင့်ပင်။ ဒါ့အပြင် ဒွန်းက လောလောဆယ် အရမ်းကို ဝက်ထောနေသည် မဟုတ်ပါလား။ ဒွန်းတစ်ယောက် ရွှေစင်ကို စွဲသွားပါက သူမအနေဖြင့် တစ်ချက်ခုတ်၊ နှစ်ချက်ပြတ်ပင်။ ချိုလွင်ကတော့ ရွှေစင်လိုမဟုတ်။

ရွှေစင်တစ်ယောက် မျက်နှာများသည်ကို သူမက လုံး၀ သဘောမကျချေ။ ရည်းစားတစ်ယောက်၊ နှစ်ယောက်လောက် ရှိတာက ဘာမှ မဆန်းသော်လည်း ယောက်ျားတွေ တစ်ယောက်ပြီး တစ်ယောက်နှင့် လိုက်အိပ်နေတာကိုတော့ ဘယ်လိုမှ ဘဝင်မကျနိုင်။ ချိုလွင်ကိုယ်တိုင်လည်း အပျိုမဟုတ်ပါ။ ဒါပေမယ့် မီးနဲ့ကစားတာ သိပ်မကောင်းဘူးလို့တော့ ခံယူထားသည်။ ပြောမယ့်သာပြောရသည်။ ဒွန်း၏ ဘောင်းဘီအောက်မှ ဖုထစ်နေသော အရာကြီးကိုတော့ ရွှေစင့်လိုပင် ချိုလွင်လည်း ရင်ခုန်ပါသည်။ ဒွန်းတစ်ယောက် အဝတ်လဲခန်းအတွင်းတွင် အမောဖြေနေခိုက် လေ့ကျင့်ဖက် အောင်ဇံက မေးလိုက်သည်။ သည်နေ့ည ငါတို့ ကလပ်သွားမယ်။ လိုက်ခဲ့လေဟင့်အင်း၊ ငါအိမ်ပြန်ချင်တယ်ဟာကွာ၊ မင်းက အမြဲတမ်း သည်လိုပဲ။ နောက်တစ်လဆိုရင် မင်းအနေနဲ့ ရွှေခါးပတ် လုရတော့မယ်။ ပြီးရင် စိန်ခေါ်ပွဲတွေ တောက်လျှောက်လာမှာ။ အခုအချိန်ကလေး ပျော်ရမှာကို။ လာစမ်းပါကွာ။ အသေအကြေ ထိုးတဲ့အခါလည်း ထိုး။ အနားယူတဲ့ အခါလည်း အနားယူပေါ့ ထိုနေရာသို့အရောက် အောင်ဇံ၏ လေသံက တိုးညှင်းသွားပြီးနောက် အခုတစ်လော ပွဲခင်းထဲကို အလန်းကလေးတွေ ရောက်လာတယ်နော်။

မင်းကို လာကြည့်ကြတာ ဖြစ်မယ်။ ဘယ်လိုလဲ။ သူတို့ကို စိတ်မဝင်စားဘူးလား။ ယောကျ်ားကောင်း၊ မောင်းမတစ်ထောင်တဲ့နော်။ မင်းနဲ့ငါ တွဲလာတာ သူငယ်တန်းကတည်းက။ မင်း-ကောင်မလေးတွေနဲ့ တွဲသွားတာ နှစ်ခါ-သုံးခါလားပဲ မြင်ဖူးတယ်။ ဒွန်းက မချိလို့သွားဖြဲ ရယ်သလားမေး ဆိုသော သဘောဖြင့် သွားဖြဲပြလိုက်သည်။ အောင်ဇံကတော့ အာပေါင်အာရင်း သန်သန်ဖြင့် ဆက်ပြောနေဆဲ။ စိတ ်လေးဘာလေး လျှော့ ကိုယ့်လူ။ မလျှော့ရင် ပေါက်ထွက်သွားမယ်။ ဟား ဟား။ အဲဒါမှ ကျော်မကောင်း ကြားမကောင်းတွေ ဖြစ်ကုန်မယ်သည်လိုပြောလို့ ဒွန်းတစ်ယောက် အရမ်းနှာဘူးကျပြီး မိန်းမလိုက်စားနေသည်ဟု မထင်စေလိုပါ။ သူ့ပြဿနာမှာ ညီလေးက အရပ်သိပ်ရှည်နေသဖြင့် ဂွင်းထုသောအခါ လရည်အကုန်မထွက်ခြင်းပင် ဖြစ်လေသည်။ ကြာလာတော့ ကျင်ချောင်းထဲက လရည်များက စုကာ ဘောအောင့်လာတတ်သည်။ ကြာလာလျှင်တော့ ဘာတွေ ဖြစ်ကုန်မည် မသိ။ ဒါကို အောင်ဇံအား ပြောပြဖူးတာမို့ အောင်ဇံက သူ့အား နောက်ပြောင်နေခြင်း ဖြစ်သည်။

သည်လိုဖြင့် နှစ်ခါတိတိ ကံမကောင်းခဲ့သော ဒွန်းသည် မိန်းကလေးများကို စ}ရန်ပင် မဝံ့မရဲ ဖြစ်လာရတော့သည်။ တစ်နေ့တစ်ခါ ဂွင်းထုခြင်းကသာ သူ့အတွက် ထွက်ပေါက် ဖြစ်ပေတော့၏။ ကြာလာတော့လဲ ထုရင်းထုရင်း ခံနိုင်ရည်တွေ တိုးလာကာ အခုဆိုလျှင် နာရီဝက်လောက်ကြာအောင် ထုနေရလေသည်။ ငါ ကားထဲ သွားလိုက်ဦးမယ် အောင်ဇံတစ်ယောက် မိန်းမအကြောင်း မြိန်ရေယှက်ရေ ပြောတော့မည်ကို အတွေ့အကြုံအရ သိလိုက်သည်။ သည်လို နားထောင်လျှင် ညီလေးခေါင်းထောင်လာမည် စိုးသဖြင့် ဒွန်းက မတ်တတ်ရပ်လိုက်၏။ သူ့ညီလေး နိုးလာလျှင် တော်တော်နှင့် ပြန်မအိပ်တတ်သည်ကို သိထားသဖြင့် အန္တရာယ်ကို မဖိတ်ခေါ်ဝံ့ပါ။ အောင်ဇံကလည်း အတင်းပင် တောက်တဲ့ကပ် ကပ်လိုက်လာ၏။ သူတို့နှစ်ယောက် ကားရပ်ထားရာ နေရာသို့ ထွက်လာရင်းက လမ်းတွင် မြင်မြင်သမျှ အမဟူသမျှကို ငမ်းလာခဲ့သည်။ စိတ်ကြိုက်တွေ့တာ တစ်ယောက်မှ မရှိ။ သူက ပေါင်တံရှည်ရှည်၊ အရပ်မြင့်မြင့် မိန်းမပျိုများကိုသာ လိုချင်သည်။

သူ့ညီတော်မောင်အတွက် ရွှေဘိုမင်းကြိုက် မှ အံကိုက်ဖြစ်ပေမည်။ သာမန် တရုတ်မ ပုပုကလေးများဆိုလျှင် သူ့ကောင်နှင့် ဘယ်လိုမှ တော်မည်မဟုတ်။ ခက်တာက အရပ်ရှည်သော မိန်းကလေးများက မချောကြပေ။ သည်အကြောင်းကို ပြောပြသောအခါ အောင်ဇံက ရယ်သွမ်းသွေးလျက် အရပ်ရှည်တဲ့လူက ဟိုဟာရှည်မယ်လို့ မင်းကို ဘယ်သူပြောသတုန်း ဟု ဆိုသည်။ ဒွန်းက ပြုံးရင်း ကားကို ဒေးကလပ်တစ်ခုဆီ ဦးတည်လိုက်သည်။ သည်လို အောင်ပွဲခံသည့်နေ့မျိုးမှ လိုက်မပို့ပေးလျှင် အောင်ဇံက သူ့ကို အပြစ်တင်လို့ ဆုံးတော့မည်မဟုတ်။ သူကိုယ်တိုင်ကတော့ အရက်သောက်ပြီး ပုလွေမှုတ်ခံတာလောက်နဲ့ပဲ ကျေနပ်ရမည် ဖြစ်သည်။ အရင်တစ်ခေါက်က ကြူကြူဆိုတဲ့ ကောင်မလေးကို သတိရလာသည်။ ချက်ချင်းလိုလိုပင် ညီလေးက ခေါင်းထောင်ချင်လာ၏။ သည်လိုနဲ့ အတွေးတွေ များနေသဖြင့် ဘယ်လိုကနေ ဘယ်လို ကလပ်ထဲ ရောက်လာသည်ကိုပင် မသိလိုက်။ အောင်ဇံကတော့ အရပ်ရှည်တဲ့လူကို ရှာပေတော့။

ငါကတော့ ထုံးစံအတိုင်း ရှမ်းတရုတ်မလေးတွေပဲ ကိုင်မယ် ဟုဆိုကာ စူဠလိပ် ရေထဲလွှတ်လိုုက်သလို ထွက်သွား၏။ တစ်ယောက်တည်း ယောင်လည်လည်ဖြင့် ဒွန်းသည် အရက်ဘားဖက် ရောက်လာ၏။ သည်နေရာက နည်းနည်း မြင့်သဖြင့် ကလပ် တစ်ခုလုံးကို အပေါ်စီးမှ မြင်ရသည်။ အပျော့နဲ့ပဲ စတာပေါ့ဟု တွေးရင်း ကျားဘီယာ နှစ်လုံးဟု မှာလိုက်ရင်းက ဘေးဘီကို မျက်လုံး ကစားလိုက်သည်။ သည်တွင်ပဲ ချိုမြမြ မျက်ဝန်းတစ်စုံနှင့် အကြည့်ချင်း ခလုပ်တိုက်မိသည်။ လှလိုက်တာဟုတွေးရင်း ကျားဘီယာကို စုပ်လိုက်၏။ မိန်းကလေးက သူ့အား တစ်ချက်မျှ ပြန်ကြည့်ပြီး အကြည့်ကို လွှဲလိုက်၏။ လှပကြော့ရှင်းသော ကိုယ်ခန္ဓာလေးကို ဒွန်းဖက် ကျောပေးကာ တစ်စုံတစ်ခုကို ရှာနေသကဲ့သို့ ရှိလေသည်။ ဒေါက်မြင့်ဖိနပ် စီးထားသဖြင့် ဖြောင့်တန်းသော ပေါင်တံကလေးများက သာလို့ ပေါ်လွင်နေသည်။ တင်ပါးကလေးများကလည်း လုံးကျစ်ကားစွင့်လို့နေ၏။ သူမက ဒွန်းကို နောက်တစ်ချက် ကြည့်ပြန်သည်။

သည်အခါတွင်တော့ ဒွန်း၏နှလုံးသားများ အခုန်မြန်လာတော့သည်။ ထိုစဉ်မှာပင် အလှနတ်ဘုရားမလေးက ဒွန်းဆီသို့ လျှောက်လာ၏။ အင် . . . မဟုတ်သေးဘူး။ ဒွန်းကို ကျော်ကာသွားသည်။ မဖြစ်ချေဘူး။ ဒွန်း၏ ဘီယာသောက်နေသည့်တိုင် ခြောက်သွေ့နေသော ပါးစပ်ထဲမှ စကားသံအချို့ ထွက်လာသည်။ ဘယ်သူ့ကို ရှာနေတာလဲဟင်?ချိုလွင့်ရင်ထဲတွင် ထိတ်ကနဲ ဖြစ်သွား၏။ မမျှော်လင့်ပဲ ဒွန်း၏ အသံကို ကြားရသဖြင့်လား။ ဒါမှမဟုတ် ကိုယ်လိုချင်တာ ရတော့မည်မို့လား မပြောတတ်။ သေချာတာကတော့ ချိုလွင် အရမ်း ရင်ခုန်နေပါသည်။ လည်ပင်းနည်းနည်း ဟိုက်သော အနက်ရောင် အကျႌလေးကို ဝတ်ထားတာမို့ ချိုလွင့်ရင်တွေ ခုန်နေတာကို ဒွန်းသတိထားမိလျှင် မြင်နိုင်ပါသည်။ သို့ရာတွင် ဒွန်းမှာ ချိုလွင့်ရင်သားများကို အာရုံရောက်နေပုံရသဖြင့် ပါးကလေးများ ရှိန်းကနဲဖြစ်အောင် ချိုလွင်ရှက်သွား၏။ အို . . . မဟုတ်ပါဘူး။ ချိုလွင့် သူငယ်ချင်း ရွှေစင်ကို ရှာနေတာပါ ဒွန်းက နည်းနည်း ရဲတင်းလာပြီးနောက် စကားဆက်လိုက်သည်။ ဘဲဘဲကို ရှာတာ မဟုတ်ဘူးလားမဟုတ်ပါဘူး။ ဘာဘဲဘဲမှ မရှိဘူးသည်လောက်ဆိုလျှင် ဒွန်းစိတ်ချပြီ။ လက်ထဲမှ တိုက်ဂါးတစ်လုံးကို ကမ်းပေးရင်း သိပ်လှတာပဲဟု ချီးကျူးလိုက်၏။

ကောင်မလေးက ချိုချိုလွင်လွင် ရယ်ကာ အသာတကြည်ပင် ဘီယာကို သောက်သုံးသည်။ ကံတရားကို ဒွန်းမယုံချင်။ သည်ကောင်မလေးသည် ပျိုမြစ်နုနယ်ပြီး တကယ်ကို ထွားသည်။ ဒေါက်မြင့် စီးထားသော အရပ်က ခြောက်ပေထက် မနည်းနိုင်။ တင်တွေ၊ ရင်တွေကလည်း အတော့်ကို ထွားသည်။ သည်အချိန်တွင် အောက်ပိုင်းတစ်နေရာမှ တင်းလာသည်ကို ဒွန်းတစ်ယောက် သတိပြုလိုက်မိသည်။ သည်ကောင်မလေးကို မရရင် မဖြစ်ဟု သူ ဝန်ခံလိုက်ရလေသည်။ သူ့ကို ဒွန်းတစ်ယောက် စိတ်ဝင်စားနေသည်မှာ ချိုလွင့်အတွက် သိပ်ကိုသေချာနေပါသည်။ သူမကလည်း ဒွန်းကို လိုချင်နေသည်မှာ တစ်ပိုင်းကို သေမတတ်ပင်။ ခက်တာက မြောင်းပေးနေသည့်တိုင် ရေက တော်တော်နဲ့ မလာသေး။ ချိုလွင် စိတ်မရှည်တော့။ သည်ကနေ့ သိပ်ပူတာပဲနော် ဟု ပြောလိုက်ရင်းက အကျႌရင်ပတ်လေးကို လေဝင်စေရန် ဟပေးလိုက်သည်။ တစ်ဆက်တည်း သည်မှာ လူတွေ သိပ်များတော့ ပို ပူနေသလိုပဲ သည်လောက် ပါးစပ်နားရောက်နေမှတော့ လျှာနဲ့ ထုတ်လျက်လိုက်မှာပေါ့။ ဒွန်းက လက်လွတ်မခံနိုင်တော့ပါ။ အဲဒါဆိုရင် နားအေးပါးအေး အေးအေးဆေးဆေး နေလို့ရမယ့်နေရာတစ်ခု သွားရအောင်လေ ဘယ်နားသွားမလဲ။

အိမ်ပြန်ပြီးတော့ပဲ နားတော့မယ် ပါးစပ်နားရောက်နေသော အစာကို ပုတ်ချခံလိုက်ရသလိုမျိုး ခံစားလိုက်ရသည်။ ဒွန်းတစ်ယောက် ကြက်နာကြီး လည်လိမ်သလို ငိုင်ကျသွားသည်ကို မြင်ရသောအခါ ချိုလွင့်ရင်ထဲတွင် ကြည်နူးခြင်းများဖြင့် ပြည့်နှက်သွားသည်။ သူခံစားနေရသည်ကို မကြည့်ရက်သဖြင့် ခပ်မြန်မြန်ကလေး ပြောလိုက်သည်။ ကားမမောင်းနိုင်တော့ဘူး။ ကိုဒွန်း လိုက်ပို့ပေးမလား သည်လိုကျပြန်တော့လဲ ဒွန်းပြုံးလိုက်သည်မှာ မေးရိုးပြုတ်တော့မလားလို့တောင် ထင်ရလေသည်။ ယိုင်ချင်ယောင် ဆောင်လာသော ချိုလွင့်ပုခုံးကလေးကို အသာကလေး ဖက်ရင်း ဒွန်းက အခန်းထဲ မြန်မြန်ဝင်လိုက်၏။ အခန်းတံခါးကို ပြန်ပိတ်လိုက်ပြီးသည်နှင့် ချိုလွင်က ဒွန်း၏ ရင်ခွင်ထဲ ရောက်သွားတော့သည်။ အနမ်းတွေ ဖလှယ်ပြီးနောက် ချိုလွင်က ပါးစပ်ကို ဟပေးလိုက်သည်။ ဒွန်း၏လျှာက ချက်ချင်းပင် ထိုးဝင်လာ၏။ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ဖက်ကာ လျှာချင်းကလိနေရင်းကနေ ဒွန်း၏ ပုဆိုးထဲ ထိုးထားသော ပိုက်ဆံအိတ်က ချိုလွင့်ဗိုက်ကို လာထောက်မိနေသည်။

ပိုက်ဆံအိတ်ကို ခါးနောက်ကျောမှာ ထိုးထားတာ မဟုတ်ဘူး ဟု တွေးမိသော်လည်း ခါးနောက်ကျောမှာ ထိုးပါက ခါးပိုက်နှိုက်ခံရတတ်သည်ကို ချက်ချင်းပင် သဘောပေါက်လိုက်၏။ ပိုက်ဆံအိတ်ကို ပုဆိုးကြားထဲ ထိုးထားရင် အဲသည်ပုဆိုးကို ချွတ်ပစ်မယ်ဟု တွေးရင်း ဘီယာအရှိန်ဖြင့် နဂိုကထက် ရဲတင်းနေသော ချိုလွင်က ဒွန်း၏နားနားကပ်ကာ အထဲသွားရအောင် ဟု ဆော်သြလိုက်၏။ ဒွန်းကဖျတ်ကနဲ ချိုလွင့်ကို ပွေ့ယူလိုက်တော့ ချိုလွင့်ရင်ထဲ အေးကနဲ နွေးကာသွားသည်။ အေးကနဲဆိုတာက သည်လို ယောက်ျားတစ်ယောက်၏ အပွေ့မခံဖူးသဖြင့် လန့်သွားခြင်း ဖြစ်ပြီး နွေးကနဲဆိုတာကတော့ ဒွန်း၏ ရင်ခွင်ကြီးက နွေးထွေးလွန်းလှသဖြင့် ဖြစ်လေသည်။ အားကစားလုပ်သော ဒွန်း၏ ရင်အုပ်နှင့် လက်မောင်းသားများမှာ ဖုထစ်ရုန်းကြွလို့နေသည်။ ဒါမျိုးကြီးကို ဟိုကောင်မ ရွှေစင် ဘယ်လောက်လိုချင်မလဲ ဟု တွေးမိသောအခါ ချိုလွင့်ရင်ထဲတွင် ပီတိတို့ ဖြာဝေသွားသည်။ ]]ယောက်ျားတွေဆိုတာ ငါနဲ့မတွေ့ခင်သာ ဟောသည်ပေတံလို ထောင်နေတာ။ ငါနဲ့တွေ့လိုက်ရင် သည်ပီကေဝါးဖတ်လို ပျော့သွားတာပဲဟု ဆိုလေ့ရှိသော ရွှေစင်ကို သည်တစ်ခါတော့ အပြတ်ချိုးနိုင်ပြီဟု တွေးရင်း ချိုလွင့်စိတ်ထဲတွင် ကြည်နူးလျက်ရှိသည်။

တစ်နေ့လည်လုံး ကြားခဲ့ရသော ဒွန်း၏ချီးကျူးစကားတို့ကို ပြန်စဉ်းစားရင်း ချိုလွင်တစ်ယောက် အပျော်ကြီးပျော်နေသည်မို့ မည်သို့မည်ပုံ အိပ်ခန်းထဲ ရောက်လာသည်ကိုပင် မသိလိုက်ချေ။ ဒွန်းက လက်မြန်ခြေမြန်ဖြင့် ချိုလွင့် အကျႌနှင့် စကတ်ကို ချွတ်ပစ်လိုက်သည်။ ထို့နောက်တွင်တော့ သူ့စပို့ရှပ်ကို သူပြန်ချွတ်ကာ နောက်ဆုံးတွင်မှ ရုန်းကန်နေသော ညီလေးကို ထွက်ပေါက်ပေးသည့် အနေဖြင့် အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ဆွဲချလိုက်သည်။ စိတ်ထဲမှတော့ သည်ကောင်မလေး ထွက်ပြေးလျှင်လဲ အခန်းတံခါးကို ပိတ်ထားသဖြင့် သူ့လက်က လွတ်အောင် မပြေးနိုင်လောက်ဟု ခန့်မှန်းနေမိသည်။ အောင်မယ်လေးတော့ ချိုလွင့်ပါးစပ်မှ ထွက်လာသော အသံပါ။ ဒွန်းသည် ပိုက်ဆံအိတ်ကို ခါးပုံစထဲ ထိုးလေ့ရှိသူမဟုတ်မှန်း ချိုလွင် သိလိုက်ရပါပြီ။ အခုနက ချိုလွင့်ဗိုက်ကို လာထောက်မိသော အရာမှာ ဒွန်း၏ညီတော်မောင်သာ ဖြစ်သည်။ ပုံမှန်ဆိုလျှင် ရှစ်လက်မကျော်သော စံချိန်လွန်လီးကို မြင်ပါက ချိုလွင်တစ်ယောက် ထွက်ပြေးမိမည် ဖြစ်သော်လည်း ယခုတော့ အရက်ကလေး ဝင်ထားသဖြင့် ထွက်ပြေးဖို့ကို စိတ်ပင်မကူးမိ။

ဘာတွေကို စိတ်ကူးမိနေသလဲတော့ မသိ။ သူမ၏ လက်တစ်ဖက်က ပေါင်ကြားထဲ ရောက်သွားသည်ကိုတော့ ဒွန်းမြင်လိုက်ရသဖြင့် သိန်းထီပေါက်သူပမာ ပျော်မြူးသွားသည်။ ဒွန်းက အပျော်တစ်ဝက်ဖြင့် ချိုလွင့်ကို ကုတင်ပေါ် တွန်းလှဲကာ အပေါ်မှ တက်ခွလိုက်သည်။ သူ့လက်ထဲမှ ညီတော်မောင်က ကြီးသထက် ကြီးလို့လာသည်။ နောက်ဆုံးတွင် ထည့်တော့မည်ဟု ချိုလွင့်ညီမလေးရှေ့ တေ့လိုက်သောအခါ ချိုလွင်က ဆတ်ကနဲ ရုန်းတော့သည်။ မ . . . မဖြစ်ဘူးထင်တယ်။ မလုပ်ပါနဲ့ဦး ဟာကွာ . . . ကိုယ့်ကိုလဲ သနားပါဦး။ သည်မှာ တိုးလို့တန်းလန်းကြီး ဖြစ်နေပြီအဲသည်လောက်ဆိုရင်တော့ မဖြစ်ဘူး။ ကွဲသွားလိမ့်မယ်။ ချိုလွင် ဘာလုပ်ပေးရမလဲ ပြောလေ။ တစ်ခြားဟာ လုပ်ပေးမယ်နော်။ . . . စုပ်ပေးရမလားမချင့်မရဲဖြင့် ဒွန်းက သူ့ညီတော်မောင်ကို ချိုလွင့်ပါးစပ်နား တေ့ပေး၏။

ဟ . . . ကျယ်ကျယ်ဟ။ အကျယ်ကြီးဟ ဟု သွားဆရာဝန်များ ဆိုလေ့ရှိသလိုပင် ချိုလွင်က ပါးစပ်ကို အစွမ်းကုန်ဖြဲကာ သူမ၏ လက်ဖျံရိုးလောက်နီးနီးရှိသော တုတ်ရှည်ကြီးကို ငုံခဲလိုက်သည်။ အရေပြားဖြတ်ထားသော ဒွန်း၏ ဒစ်ဖျားမှာ နည်းနည်းနောနောမဟုတ်။ ပါးစပ်ကို အစွမ်းကုန်ဖြဲမှ အတော်လောက်ဖြစ်သည်။ ကျင်ငယ်ထွက်သည့် အပေါက်ကလေးကို လျှာဖျားဖြင့် ကလိလိုက်တော့ ဒွန်းတစ်ယောက် ထွန့်ထွန့်လူးသွားသည်။ ချိုလွင်က အားတက်လာပြီး ဒစ်ဖျားကိုငုံကာ သွားဖြင့် အနည်းငယ် ကိုက်ပေးလိုက်၏။ ဒါတင်မက ဒွန်း၏လီးကြီးကို အဖျားမှ အရင်းတိုင် လျှာဖြင့် အားရပါးရ လျက်ပေးလိုက်လေသည်။ အား . . . ကောင်းလိုက်တာ ချိုရယ် ဒွန်း၏ အားပေးသံကြောင့် ချိုလွင်အားတက်လာပြီး ဥတွေကိုပါ ငုံလိုက်သည်။ ထို့နောက် အောက်မှအပေါ် ပြန်တက်ပြန်သည်။ ဒွန်းက အားမရတော့ပဲ ချိုလွင့်ခေါင်းကို ဆုပ်ကာ သူ့ဒုတ်ကို ထိုးထည့်လိုက်သည်။ လေးလက်မထက် ပိုမဝင်နိုင်ပါချေ။ ချိုလွင်သည် အလျော်ပေးသည့်အနေဖြင့် လွတ်နေသော အရင်းပိုင်းကို လက်ဖြင့်ကိုင်ကာ ဂွင်းတိုက်ပေးလိုက်သည်။

လီးကြီးက ချိုလွင့်ပါးစပ်အတွင်းဝယ် ပိုလို့ကြီးလာသယောင်ရှိ၏။ ကြောက်လာသော ချိုလွင်က တောင်းတောင်းပန်ပန်ဖြင့် ထုတ်လိုက်ပါတော့ ကိုရယ်။ ကို့ဟာကြီးက အရမ်းကြီးနေတယ်။ အရည်တွေ ထုတ်လိုက်မှ ပျော့သွားမှာ။ အဲသည်တော့မှ ထုတ်လိုက်ကြရအောင်နော်ဒါလည်း ဟုတ်သားပဲဟု တွေးရင်း ဒွန်းက သုက်လွှတ်ရန် ကြိုးစားသည်။ သည်တစ်ခေါက်တွင်တော့ လွန်ခဲ့သော ဆယ်နှစ်တုန်းကလို မျက်နှာတစ်ခုလုံး ပေကုန်အောင် မပန်းမိစေရန် သတိထား၏။ ချိုလွင်ကလည်း စုပ်ပေးနေရင်းက လက်တစ်ဖက်ဖြင့် သူမ၏ ပေါင်ကြားထဲမှ အစေ့လေးကို ပွတ်ပေးရင်း ဖီလင်ယူနေသည်။ သည်လိုဖြင့် နှစ်ယောက်သား အရှိန်တွေတက်လာပြီးနောက် ချိုလွင်က အားစိုက်ကာ စုပ်ပေးသည်။ ပန်းတိုင်နှင့် နီးသထက် နီးလာပြီး နောက်ဆုံးတွင် ဒွန်းတစ်ယောက် ဆန့်ငင်ဆန့်ငင် ဖြစ်လာသည်တွင် ပြီးခါနီးပြီဟု သိသော ချိုလွင်က အားကုန်ကုန်းစုပ်လိုက်ရာ ဒွန်းရော သူ့ညီလေးပါ ဆန့်ငင်ဆန့်ငင်ဖြင့် ပြီးသွားလေသည်။

ထွက်လာသမျှ လရည်များကို ချိုလွင်က လောဘတကြီး စုပ်ယူလိုက်၏။ တစ်လုပ်စာ အပြည့်ရသောအခါ မျိုချလိုက်ပြီးနောက် ကျန်သော အကပ်အသပ်များကို လျှာဖြင့်လျက်ယူလိုက်သည်။ သည်လောက်ကြီးသော လီးနှင့် သည်လောက်ကြီးသော ဝှေးစေ့များမှ ထွက်သော သုက်ရည်များမှာ နည်းနေသည်ဟု ချိုလွင့်စိတ်ထဲတွင် ထင်လိုက်မိလေသည်။ အမှန်မှာ အစိုးရိမ်ကြီးသော ဒွန်းက ဥများထဲမှ သုက်ကို မလွှတ်ပဲ အတင်းအောင့်ထားခြင်း ဖြစ်လေသည်။ အကျိုးဆက်မှာ ဘောအောင့်လာပြီး မျက်နှာရှုံ့လိုက်မိသည်။ ချိုလွင်က သတိထားလိုက်မိပြီး ဘာဖြစ်တာလဲ ကို ဟု မေးလိုက်သော်လည်း ဒွန်းက ဘာစကားမှမပြောပဲ သူမကို ကုတင်ပေါ် တွန်းလှဲလိုက်ရာ ငိုချင်လျက် လက်တို့ဖြစ်နေသော ချိုလွင်က အချိန်မဆိုင်းပဲ ပေါင်ကားပြီး လမ်းခင်းပေးလိုက်သည်။ ကုတင်ပေါ် အသာတက်လာသော ဒွန်း၏ပေါင်ကြားထဲမှ ရှစ်လက်မ ပေတံကြီးမှာ ယခင်အတိုင်းပင် မာကျောဆဲ။ ချိုလွင့် စောက်ပတ်ကလေးထဲမှ တထုတ်ထုတ်ဖြင့် ယားလာ၏။

အခုနကတည်းက ပွတ်ထားသဖြင့် စောက်ရည်တွေ ညောင်စေးကျအောင် စေးနေပြီ ဖြစ်လေသည်။ ချိုလွင်က ကုတင်ပေါ် လှဲချကာ မျက်စေ့များ မှိတ်ထားလိုက်သည်။ ချစ်သူသဘောကျ လုပ်ပါစေ။ ဖြစ်လိုရာ ဖြစ်ပါစေတော့။ လီးဒစ်ကြီး ဝင်လာသောအခါ ချိုလွင့်ပေါင်ကြီးများ ပိုကားသွားသည်။ ကန့်ကွက်သံ တစ်စုံတစ်ရာ မကြားရသဖြင့် ဒွန်းက အသာကလေး ရှေ့တိုးလိုက်၏။ ပုခုံးပိုင်း ဝင်သွားသောအခါ ချိုလွင့်ထံမှ တအင်းအင်းဖြင့် အသံထွက်လာသည်၊ နာကျင်ပုံတော့ မရချေ။ ချိုလွင့် စောက်ပတ်ကလေးထဲမှ တထုတ်ထုတ် သွေးတိုးနေသည်ကို ဒွန်းက ခံစားနေသလို ဒွန်း၏ ဒစ်ဖျားမှ တထုတ်ထုတ် သွေးခုန်နေသည်ကို ချိုလွင်က အာရုံခံနေမိသည်။ ပူနွေးသော ခံစားမှုက စောက်ပတ်မှတစ်ဆင့် သူမတစ်ကိုယ်လုံးသို့ ပြန့်သွားပြီးနောက် ရေနွေးနွေးဖြင့် ရေချိုးနေရသလိုမျိုး ဇိမ်ရှိလှသည်။ မိနစ်ပိုင်းကလေး ငြိမ်နေမိသည်က စိတ်တွင်းမှာ တစ်ကမ္ဘာလောက်ကြာသည် ထင်ရ၏။ သည့်နောက်မှာတော့ ဒွန်းက ရှေ့ထပ်တိုးလိုက်သည်။ လီးတစ်ဝက်ကျော်ကျော်လောက် ဝင်သောအခါ ချိုလွင့်လက်ကလေးတွေက ဒွန်းကို တွန်းရင်း ပေါင်တွေကို စေ့လိုက်၏။ ဒွန်းက အဝင်မကြမ်းရဲပဲ ချိုလွင့်နို့တွေကို ကုန်းစို့ပေးလိုက်သည်။

သည်လောက်တုတ်သော လီးကြီး တစ်ဝက်ကျော် ဝင်နေတာကိုတောင် မအော်တာကို ဒွန်းအံ့အားသင့်သည်။ သည်ကောင်မလေးနှင့် တွေ့ရအောင် ဖန်လာသော ကံတရားကိုလည်း ကျေးဇူးတင်နေမိသည်။ ချိုလွင့် ခေါင်းကလေး နောက်သို့ လန်သွားသည်။ အခုနက နည်းနည်း နာသလို ရှိသဖြင့် ပေါင်ကို စေ့လိုက်တော့ ဒွန်း ဆက်မသွင်းနိုင်တော့။ ချက်ချင်းလိုလိုပင် နာတာပျောက်ပြီး အရမ်းယားလာသည်။ ယားတာလဲမဟုတ်။ ခံလို့ ကောင်းလှသည်။ ပေါင်တွေကို စေ့လိုက်၊ ကားလိုက် လုပ်ပေးနေမိသည်။ အလိုက်သိသော ဒွန်းက အသာကလေး နှုတ်ပြီး ပြန်ဆောင့်သည်။ အရင်းအထိ မသွင်းပဲ တစ်ဝက်လောက်သာ အသွင်းအထုတ် လုပ်ပေးနေရင်းမှ တဖြည်းဖြည်းချင်း မသိမသာကလေး တိုးဝင်လာသည်။ သိပ်မကြာပါ။ အရှိန်တက်နေသော ချိုလွင်တစ်ယောက် ကော့လန်ကာ ပြီးသွားတော့၏။ အား . . . မရတော့ဘူး။ ထွက်ပြီ။ ထွက်ကုန်ပြီကွာ။

အား . . . ဒွန်း၏ကျောပြင်ကြီးကို ကုတ်ဖဲ့ရင်း ချိုလွင်တစ်ယောက် ထွက်သွား၏။ သူမ၏ သန်စွမ်းလှသော ပေါင်နှစ်ချောင်းက အတင်းပင် ညှပ်ထားသည်မို့ ဒွန်းပင်လှုပ်၍မရ။ ချိုလွင်ပြီးတာ ခဏလေးမို့သာ တော်တော့သည်။ ဒွန်းလို ကြံ့ခိုင်သောလူမို့သာ ခံနိုင်ခြင်းဖြစ်သည်။ ပိန်ညှောင်ညှောင် ကိုရီးယားမင်းသားတွေလို ပုံစံမျိုး ဆိုလျှင်တော့ ခါးကျိုးသွားနိုင်သည်။ ဒါပေမယ့် အဲသည်လို လူပိန်လေးတွေကလည်း ချိုလွင့်လို ကောင်မလေးမျိုးကို သည်လိုမျိုး ကျေကျေနပ်နပ် ကိစ္စပြီးအောင် စွမ်းဆောင်ပေးနိုင်မည်မဟုတ်။ သူ့လီးဒါဏ်ကြောင့် ချိုလွင်တစ်ယောက် မချိမဆန့် ခံစားပြီး အရည်တွေ ထွက်ကုန်သည်ကို ဒွန်းက ကျေနပ်စွာ ကြည့်ရင်း ချိုလွင့်နှဖူးလေးကို ညင်သာစွာ နမ်းရှိုက်လိုက်သည်။

ထို့နောက် ချိုလွင့် နားရွက်လေးများကို မနာအောင် အသာကလေး ကိုက်ပေးလိုက်သည်။ ဒွန်း၏လီးအောက်တွင် မရှုမလှ ခံစားရနေသော ချိုလွင်သည် ဒွန်းကို ပါးချင်းအပ်ကာ အတင်းဖက်ထားတော့သည်။ ဒွန်းက ရင်ထဲတွင် ဖိုးကြိုင်းတုတ် ဖြစ်သွားပြီး စောက်ပတ်ထဲမှ လီးကို ဆောင့်ရန် ကြိုးစားလိုက်သည်။ ချက်ချင်းတော့ လှုပ်၍ပင်မရ။ ချိုလွင်ပြီးတာ အရှိန်သေသွားတော့မှ အသာကလေး နည်းနည်းညှောင့်ပေးလိုက်သည်။ လီးက ခြောက်လက်မကျော် ဝင်သွားပြီမို့ အပြင်မှာ နှစ်လက်မခန့်သာ ကျန်တော့သည်။

ဒွန်း၏မျက်နှာမှ အပြုံးရိပ်ကို မြင်ရသောအခါ ချိုလွင်တစ်ယောက် ရှက်သွား၏။ အခုနက ကုတ်လိုက်၊ ခြစ်လိုက်ဖြင့် အိနြေ္ဒသိက္ခာ တစ်စက်မှမရှိအောင် ပြုမူခဲ့မိသည်များကို ပြန်လည်သတိရသောအခါ သေလောက်အောင် ရှက်မိတော့သည်။ ဦးနှောက်က ရှက်လေလေ၊ နှလုံးသားက ခံစားရလေလေ၊ ပြီးတော့ စောက်ပတ်လေးက ပိုကျဉ်းလေလေ ဖြစ်ကာ ချိုလွင့်ဖီလင်များ တက်လာပြန်သည်။ ယောက်ျားလီးနှင့် အတွေ့အကြုံမရှိတာလဲ မဟုတ်။ ဒါပေမယ့် သည်တစ်ယောက်ကိုမှ ဘာလို့သည်လောက် စွဲမက်နေသည်ကို ကိုယ့်ဟာကိုယ်ပင် နားမလည်နိုင်။ အခုတော့ ဒွန်းက သူမကို အထင်သေးသွားပြီဟု ချိုလွင်တစ်ထစ်ချ ယူဆလိုက်မိတော့သည်။ ငါကလည်း ငါပါပဲလေ။ သည်ကနေ့ပဲ စကားပြောတယ်။ အခုတော့ တစ်တစ်ခွခွကို အလိုးခံနေမိတယ်။ သေလိုက်ပါတော့ မိချိုလွင်ရယ် ဒွန်းပြုံးနေမိသည်မှာ ချိုလွင့်ကို အထင်သေးသောကြောင့် မဟုတ်ပါ။

သူ့လီးကို ခြောက်လက်မအထိ အံကြိတ်ခံနေသော ချစ်သူလေးကို ကြည့်ရင်း အချစ်စိတ်တွေ တိုးနေသဖြင့် ပီတိအပြည့်ဖြင့် ပြုံးလိုက်မိခြင်းသာ ဖြစ်ပါသည်။ ဒွန်းက ချိုလွင့်နားနားကပ်ခါ တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်သည်။ ချစ်တယ် ချိုရယ်။ သိပ်ချစ်တယ်။ သိလား။ . . . ချိုက သိပ်လှတာပဲ။ ပြီးတော့ အပေး သိပ်ကောင်းတယ် သိလား။ဒွန်း၏ စကားများသည် ပူနေသော ချိုလွင့်ရင်ကို အေးသွားစေ၏။ အောက်မှ ထိုးထည့်နေသော ရှစ်လက်မ လီးကြီးကမူ ချိုလွင့်ညီမလေးကို မီးလိုပူလောင် စေလေသည်။ ချို့ကို သိပ် . . . သိပ် . . . ချစ်တယ်ကွာနောက်ဆုံး စကားများကို ဒွန်းသည် ဖြည်းဖြည်းချင်းနှင့် တစ်လုံးချင်း ကွဲပြားအောင် ပြောရုံမက အောက်မှလည်း တစ်ချက်ချင်း ခပ်ပြင်းပြင်း ညီလေးကို ဆောင့်ထည့်လိုက်လေရာ ချိုလွင်တစ်ယောက် မျက်ဖြူလန်ကာ ဒုတိယမ္ပိ ပြီးချင်လာပြန်လေသည်။ ကော့လန်တက်လာပြန်သော ချိုလွင့်ကို ကြည့်ရင်း ဒွန်း၏ တစ်ကိုယ်လုံး ချစ်စိတ်များ ပြည့်လာရသည်။ ချိုလွင်က ဘာမှမပြောသော်လည်း သူမ၏ လိုအင်ကို သိလိုက်သော ဒွန်းက အားစိုက်လျက် ဆောင့်ပေးလိုက် သောအခါ နောက်ထပ် လက်တစ်သစ်ခန့် ဝင်သွား၏။

အွန့် . . . အွန့် . . . ကောင်းလိုက်တာ ကိုရယ်။ ချိုလွင် ပြီးတော့မယ်။ ပြီးတော့မယ် သိလား ရေထဲမှ ငါးကို ကုန်းပေါ်တင်လိုက်သလို ထွန့်ထွန့်လူးနေသော ချိုလွင်အား ပုခုံးမှကိုင်ကာ ဒွန်းက ဖိထားလိုက်သည်။ ကို အဆုံးထိ သွင်းလိုက်မယ်နော် ချို။ နည်းနည်း အောင့်ခံလိုက်နော်ဟု ပြောလည်းပြော အောက်မှလည်း ဆောင့်ထည့်လိုက်သည်။ ချိုလွင်က နာကျင်ခံခက် ဖြစ်သွားသဖြင့် ဒွန်းကို အတင်း တွန်းထုတ်ပြန်၏။ သည်တစ်ခါတော့ ဒွန်း ကြမ်းတော့၏။ ချိုလွင့်ခါးသိမ်သိမ်လေးကို ကိုင်ကာ အတင်းပင် ဆောင့်ထည့်သည်။ တစ်လက်မ ထပ်ဝင်သွား သောအခါတွင်ကား ချိုလွင်က အတင်းရုန်းသည်နှင့် သူမခါးကို ကိုင်ထားသော ဒွန်းလက်များ ပြုတ်ထွက်သွားရသည်။ သို့သော် စောက်ပတ်ထဲတွင် တင်းကြပ်စွာ ဝင်နေသော လီးကြီးကား လုံးဝမကျွတ်ချေ။ ငရုတ်သီးနှင့် ပက်ခံလိုက်ရသည့်ပမာ ချိုလွင်သည် အတင်းပင် အော်တော့၏။ သို့သော် သူမ၏ ပေါင်နှစ်ဖက်ကား ဒွန်း၏ခါးကို တင်းကြပ်စွာ ညှပ်ထားဆဲ။ စောက်ပတ် ကွဲသွားတာလား။ ကာမအထွတ်အထိပ် ရောက်ပြီး ပြီးသွားတာလား။

ဒါမှမဟုတ် နှစ်ခုလုံးလားကို ဒွန်း မဝေခွဲတတ်။ သိလည်း မသိချင်တော့။ ချိုလွင့်ပေါင်တွေ နည်းနည်းလျော့သွားသည်နှင့် အားကိုတိုးကာ ဆောင့်တော့၏။ နှစ်ယောက်လုံးမှာ အရက်အရှိန်နှင့် ရမက်အရှိန် နှစ်ခုပေါင်းကာ ကွဲကွဲပြဲပြဲ ဂရုမစိုက်တော့ချေ။ ချိုလွင်ကလည်း ဒွန်းကြမ်းလာသည်ကို မတားနိုင်တော့။ သူမသည်လည်း အောက်မှ စောက်ရည်တွေ သာမက သေးတွေပါ တပွက်ပွက် ပန်းကာ တစ်ချီပြီးတစ်ချီ ပြီးနေတော့သည်။ သည်တစ်ခါ ပြီးတာ အတော့်ကိုကြမ်းသည်။ အရည်တွေနှင့်အတူ အသိစိတ်တွေပါ လိုက်ထွက်ကုန်သည်။ ချိုလွင်တစ်ယောက် နတ်ပြည် ရောက်သွားသလိုပင်။ စောက်ပတ်ထဲမှ ဝေါကနဲ ပန်းထွက်သွားသော အရည်များနောက်သို့ စိတ်တွေပါ}ပါသွား၏။

အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်သွားချိန်တွင် ဒွန်းကိုကုတ်ဖဲ့မိသော်လည်း ချက်ချင်းလိုလိုပင် လေလျော့လိုက်သော ဘောလုံးပမာ ဒူးတွေချောင်ကာ ပျော့ကျသွား၏။ ထိုတစ်ခဏလေးသည် ချိုလွင့်အတွက် တစ်ကမ္ဘာလောက် ကြာသလိုပင်။ စောက်ပတ်ထဲတွင် စီးစီးပိုင်ပိုင်ကြီး ရှိနေသော လီးကြီးကြောင့် ချိုလွင့်အိပ်မက်တွေ လှပလို့နေသည်။ ခဏနေတော့ ချိုလွင့်ကို ဖုတ်ကနဲ နတ်ပြည်မှ ပြန်ကျလာအောင် ထိုးချလိုက်သည်ကလည်း ထိုလီးကြီးပင်ဖြစ်သည်။ လေးလေးမှန်မှန်ဖြင့် ဝင်လိုက်ထွက်လိုက် လိုးနေသော လီးကြီးကြောင့် ချိုလွင် သတိပြန်ရလာသည်။

ချိုလွင် မျက်စိ ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ သူ့ကို စိုးရိမ်တကြီး ကြည့်နေသည့် ဒွန်း၏ မျက်ဝန်းများကို တွေ့လိုက်ရသည်။ အခုနက ပြီးချင်တိုင်း ပြီး၊ ဖြစ်ချင်တိုင်း ဖြစ်ခဲ့သည်ကို သတိရလိုက်ပြီး ချိုလွင် တော်တော်ရှက်သွားသည်မို့ နှုတ်ခမ်းလေးကို စူကာ ဘာလို့ သည်လောက်ကြည့်နေရတာလဲ ဟု ရန်ထောင်လိုက်၏။ ဒွန်း ကလည်း သူ့အပူနှင့်သူ။ သူစိတ်ပူသည်ကတော့ ချိုလွင်တစ်ယောက် သေသွားမှာကိုပင် ဖြစ်သည်။ အရင်တုန်းက သူ့လီးတစ်ဝက်အထိ ဘယ်မိန်းကလေးမှ မခံနိုင်ခဲ့။ အခုတော့ ခုနစ်လက်မကျော်အထိ ချိုလွင်က ခံခဲ့ပြီး ဖြစ်သည်။ ပြီးတော့ သေလုမတတ် အော်ဟစ်နေသေးသည်။ ချိုလွင်အော်သည်မှာ နာလို့လား၊ ကောင်းလို့လား၊ သူမသိချေ။ ဒါတင်မက သူတို့လုပ်နေတာ အတော်ပင် ကြာလေပြီ။ လက်ဝှေ့ထိုးကျင့်ရာတွင် ငါးမိနစ် တစ်ဆက်ရှင် ကျင့်လေ့ရှိသော ဒွန်းအတွက် အချိန်မှန်းရတာ သိပ်မခက်ပါ။ အနည်းဆုံး ဆယ့်ငါးမိနစ်မှ နာရီဝက်ခန့်ရှိပြီဟု ဒွန်းခန့်မှန်းမိသည်။

အခုတော့ ချိုလွင် သတိပြန်ရလာသည်ကို တွေ့ရသောအခါ ဒွန်းသိပ်ပျော်သွားပြီး နှင်းဆီဖူးသဏ္ဍာန် နှုတ်ခမ်းလေးများကို ကြင်ကြင်နာနာ နမ်းလိုက်မိသည်။ ချိုလွင်က လိုလိုလားလားပင် ပြန်လည်စုပ်ယူလိုက်၏။ ထို့နောက်တွင်တော့ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဖက်လိုက်မိကြသည်။ အဝတ်အစားမပါသော ခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခု တစ်သားတည်းပမာ ပူးကပ်လို့သွား၏။ ချိုလွင့်လက်တွေက ဒွန်းလက်များကို ဆုပ်ကာ သူမနို့တွေပေါ် တင်ပေးလိုက်မိသည်။ မာတောင်နေသော နို့သီးခေါင်းကလေးများကို ဒွန်းက လက်ချောင်းလေးများဖြင့် ချေပေးလိုက်တော့ ချိုလွင့်ဖင်ကြီးတွေ ကော့လန်တက်လာသည်။ ချိုလွင် ငုံ့ကြည့်လိုက်တော့ သူတို့နှစ်ယောက်၏ ဆီးစပ်များက ပူးကပ်နေပြီ။ အခုနက ပါးစပ်ဖြင့်ပင် မငုံနိုင်သော ဒွန်း၏လီးကြီးတစ်ချောင်းလုံး သူမစောက်ပတ်ထဲ ဝင်သွားသည်ကို ပြန်တွေးမိသောအခါ ချိုလွင့်တစ်ကိုယ်လုံး တုန်ကာသွားသည်။ ကြောက်လို့တော့မဟုတ်၊ ဖီလင်တွေ တက်လာသောကြောင့် ဖြစ်၏။

သည်အခွင့်အရေးကို အရယူပြီး ဒွန်းက နည်းနည်းဖိထည့်လိုက်သည်။ လက်နှစ်သစ်လောက် အကျန်တွင် ချိုလွင့်မျက်နှာကလေး ရှုံ့မဲ့ကာ ထပ်မသွင်းတော့နဲ့ ဟု တားလေတော့သည်။ ပေါင်တွေကို စေ့ထားပြီး စောက်ပတ်ကို အတင်းရှုံ့ထားသည်မို့ ဒွန်း ဘာမှ ဆက်လုပ်၍ မရ။ မျက်နှာကလေး ငယ်နေပြီး အသနားခံနေသော ချိုလွင့်မျက်ဝန်းလေးများကို တွေ့လိုက်ရသောအခါ ဒွန်းအသာကလေး ဆွဲထုတ်မိလိုက်သည်။ ဒွန်း၏ နဖူးမှ ချွေးများ ချိုလွင့်ကိုယ်ပေါ် ကျလာမှ သတိရလိုက်သည်။ သူမတစ်ကိုယ်လုံးလည်း ချွေးတွေ၊ စောက်ရည်တွေနှင့် ရွှဲနေလေပြီ။ အောက်ဖက်မှာတော့ ပူလောင်အိုက်စပ်ပြီး မွေ့ရာတစ်ခုလုံး သူတို့ကိုယ်မှထွက်သော အရည်မျိုးစုံဖြင့် အိုင်ထွန်းနေလေ၏။ ဒွန်း၏နဖူးမှ ချွေးသီးများကို လက်ဖြင့် သုတ်ပေးလိုက်တော့ ဒွန်းက ပြုံးလိုက်ပြီး အသာကလေး တစ်ချက်ချင်း မထိတထိ ဆောင့်ပေးလိုက်ရာ ချိုလွင့်ထံမှ ညည်းသံလေးများ ပြန်ကြားရသည်။ အဟင့် . . . အဟင့် . . . ကိုရယ်ချိုလေး . . . ကိုယ့်ကို ချစ်လားချစ်လည်းချစ်တယ်၊ ကြောက်လည်းကြောက်တယ်။

ချစ်တာကတော့ ချို နည်းနည်းနာတာနဲ့ ရပ်ပေးလို့။ ကြောက်တာကတော့ . . . သူ့ဟာကြီးက သိပ်ကြီးလို့။ ပြီးတော့ . . . နားစိုက်ထောင်နေသော ဒွန်းကို ကြည့်ရင်း ချိုလွင်က ညှို့အားပြင်းသော ညုတုတု လေသံလေးဖြင့် ကိုက သိပ်လုပ်နိုင်တာပဲ။ ဘယ်လောက်ကြာပြီလဲ။ အခုထိ မထွက်သေးဘူး ပြောနေရင်းမှ ရွှေစင့်ကို သတိရသွားပြီး ချိုလွင်က နာရီကို လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ အချိန်အတော်လင့်သွားပြီကို သိသောအခါ ချိုလွင့်စိတ်ထဲမှ ပြောလိုက်မိ၏။ မြန်မြန်လုပ်မှပဲ။ ဟိုကောင်မ ဖင်ခံရာက ပြန်လာရင် ဒုက္ခချိုလွင့်အနေဖြင့် သည်လီးကို မည်သူနှင့်မျှ ဝေမစားနိုင်ချေ။ ဒွန်းကို သူမသာလျှင် လက်ဝါးကြီးအုပ်ထားချင်သည်။ ရွှေစင့်အနေဖြင့် အလိုးခံချင်ပါက လိုးပေးမည့်သူတွေ မရှားပါ။ နောက်တစ်ခုက ရွှေစင်က ယောက်ျားတွေကို စွဲအောင်လုပ်တတ်သည်မို့ ရွှေစင့်နောက် ဒွန်းပါသွားမည်ကို ချိုလွင်စိုးရိမ်ပါသည်။ ဒွန်းကတော့ ဒါတွေကို မသိ။ မပြီးသေးဘူးလား ကိုရယ် ဟု ညုတုတု ပြောလိုက်သော အသံလေးကို ကြားသောအခါ ဖတ်ကနဲ ဖတ်ကနဲ အားရဝမ်းသာ ဆောင့်တော့၏။ အွန့်ကနဲ အွန့်ကနဲ အသံထွက်လာကာ ချိုလွင့်ခေါင်းကလေး လန်ကျသွားတော့သည်။

အောင့်အောင့်ပြီး နာသလို ကောင်းသလိုကြီး ဖြစ်နေသဖြင့် အသံပင် မထွက်နိုင်။ ဒွန်းက သိပ်မကြမ်းလို့သာ တော်တော့သည်။ အပြာကားတွေထဲကလို ကြမ်းပါက အသက်ပင် ပါသွားလောက်သည်။ အတင်းထိုးဝင်လာသော လီးကြီးကို ချိုလွင့်စောက်ပတ်ကြွက်သားလေးများက အတင်းညှစ်ကြသည်။ သို့ရာတွင် လုံးဝပျော့ကျမသွား။ သံမဏိချောင်းပမာ မာတောင်နေသော လီးကြီးသည် လံှရှည်တစ်ခုက ပိုးစကို ထိုးခွဲသလို ချိုလွင့် စောက်ပတ်အဆုံးတိုင် ဒုတ်ဒုတ်ထိ ဝင်ရောက်သွားလေသည်။ ချိုလွင်သည် ပေါင်ကိုကားပြီး စောက်ပတ်ကို ရှုံ့ကာ ညှစ်ရသည့် အရသာကို သိလာပြီမို့ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို တစ်တီတူးပမာ မိုးပေါ်ထောင်ပေးလိုက်၏။ ဒွန်းအနေဖြင့် လှုပ်ရှားရတာ ပိုလွတ်လပ်သွားပြီး လီးကြီးက ချိုလွင့် ဂလိုင်လေးအတွင်း မွှေနှောက်တော့သည်။ ချိုလွင်သော ညည်းသံလေးများက အခန်းတွင်း ပျံ့လွင့်သွားသည်။ အသံပိုင်ရှင် မိန်းမချောလေးမှာမူ ခေါင်းထဲမှာ ချာချာလည်ကာ ဘာတွေကို လုပ်မိလို့ လုပ်မိမှန်းပင် မသိတော့ချေ။ ဒွန်းကို ကုတ်ဖဲ့လိုက်၊ အိပ်ရာခင်းတွေကို ဆုပ်နယ်ချေမွလိုက်၊ စောက်ရည်တွေကို ပန်းထုတ်လိုက်၊ နောက်ဆုံးတွင် တံတွေးများပင် နှုတ်ခမ်းထောင့်မှ စီးကျလာသည်။

ချိုလွင်ပြီးပြန်ပါပြီ။ ဒွန်းကား မပြီးသေးချေ။ မိုင်တစ်ရာခရီးကို ပြေးလိုက်ရသည့်အလား ချိုလွင့်ရင်ထဲတွင် မောဟိုက်လို့နေသည်။ ဒါတောင် သူမက အိပ်ရာပေါ်လှဲကာ ပေါင်ကားပြီး ခံနေခြင်းဖြစ်သည်။ အပေါ်မှ တက်ဆောင့်နေသူကတော့ ဘယ်လိုအင်အားမျိုးနဲ့ ဆောင့်နိုင်သည်မသိ။ နာရီဝက်လည်း ကျော်ပြီ။ ချိုလွင်ပြီးတာလဲ သုံးခါရှိပြီ။ တော်ပါတော့ ကိုရယ်။ ပြီးလိုက်ပါတော့။ မပြီးသေးဘူးလား ကိုရယ်။ ချိုလွင် မောလှပြီ။ အောင့်လဲ အောင့်နေပြီ။ မောဟိုက်စွာ ပြောလာသော ချစ်သူကလေးကိုကြည့်ရင်း ဒွန်းရင်ထဲမှာ ချစ်ခြင်းတွေ ယိုဖိတ်လို့လာသည်။ တကယ်တော့ သူလည်း အရမ်းမောနေပါပြီ။ နာရီဝက်ကျော်အောင် မရပ်မနား အပေါ်မှ ဆောင့်နေရတာ မမောပဲ ဘယ်ခံနိုင်ပါမည်တုန်း။ မိန်းကလေးတွေက ယောက်ျားတွေနဲ့ မတူပဲ ထပ်ခါထပ်ခါ ပြီးနိုင်သည်။ ဒါကြောင့်မို့ ကြာကြာခံချင်ကြသည်ဟု ကြားဖူးသဖြင့် တတ်သမျှ မှတ်သမျှ နည်းတွေဖြင့် သုက်ကို အတင်းအောင့်ထားရခြင်း ဖြစ်သည်။ ယခုတော့ အချစ်ကလေးက တောင်းဆိုလာသည်မို့ ပြီးလိုက်တော့မည် ဟု တွေးရင်း စိတ်ကို လျှော့လိုက်သည်။ စိတ်လျှော့လိုက်သည် ဆိုတော့မှ ဆောင့်ချက်တွေက ပိုပြင်းလာသည်။ ဒွန်း၏ကြီးမားရှည်လျားသော လီးကြီးသည် ချိုလွင့်စောက်ပတ်ကလေး၏ အဆုံးထိ ဝင်လာပြီး သားအိမ်ခေါင်းကလေးကို ထိုးမိလို့နေသည်။

ပထမတော့ ချိုလွင် မျက်ဖြူလန် သွားအောင်ကို ကောင်းသည်။ သို့သော် တဖြည်းဖြည်းနှင့် အရှိန်က ပိုပိုပြင်းလာတော့ နာလာသည်။ သည်အချိန်မှာ ရပ်ခိုင်းလိုက်လျှင် ဒွန်းတစ်ယောက် တိုးလိုးတန်းလန်းကြီး ဖြစ်သွားမည်ကို သိသဖြင့် လုံးဝမအော်ဟု ဆုံးဖြတ်ကာ နှုတ်ခမ်းလေးကို ကိုက်ကာ အောင့်ခံသည်။ ပထမတစ်ချက်၊ နှစ်ချက်၊ နောက်တော့ ငါးချက်၊ ဆယ်ချက်။ မပြီးနိုင်သေး။ ခါးကလေးကို လိမ်တွန့်ကာ နောက်ဆုတ်ရန် ဟန်ပြင်ခိုက်မှာပင် ဒွန်းကလည်း ဖိသိပ်ပြီး သုက်တွေကို ပန်းထုတ်လိုက်သောအခါ ချိုလွင့်အသည်းနှလုံးတွေ ကပြောင်းကပြန် ဖြစ်ကုန်သည်။ သာမန်အားဖြင့်ဆိုလျှင် သားအိမ်ခေါင်းကလေးက ဆံချည်မျှင်ငါးမျှင်စာသာ ပွင့်သည်။ ယခုတော့ ဒွန်း၏ ဒုတ်ရှည်ကြီးက တဒုတ်ဒုတ်ဖြင့် တံခါးလာခေါက် နေသဖြင့် မပွင့်ချင်ပွင့်ချင်ဖြင့် ဟတတကလေး ဖြစ်လာရသည်။ ထိုအချိန်တွင် လီးကြီးက အတင်းဖိသိပ်လာတော့ အပေါက်ကလေး ပိုပွင့်သွားကာ လီးထိပ်မှ ဆီးထွက်ပေါက်နှင့် သားအိမ်ခေါင်းဝလေး တည့်တည့်ဖြစ်သွားရ၏။

သုက်ရည်တွေကို သားအိမ်ထဲ တည့်တည့်ရောက်အောင် သဘာဝက ဖန်တီးပေးထားခြင်းပင် ဖြစ်သည်။ မိနစ်သုံးဆယ်ကျော် လေးဆယ်နီးပါး ဆောင့်လိုးနေချိန် အတွင်းဝယ် ဒွန်း၏သုက်ကောင်များသည် စတိုခန်းဖြစ်သော ဥနှစ်လုံးထဲမှ ထွက်လာပြီးနောက် ပန်းထွက်ရန် တာစူထားရာ အခုလို တာလွှတ်လိုက်သောအခါ ဝေါကနဲ ထွက်သွား။ ရမက်မီးကြောင့် ပူလောင်နေပြီး အရှိန်ကတော့ မီးသတ်ပိုက်ဖြင့် ပက်လိုက်သည့်အလား အားပြင်းလှ၏။ချိုလွင်ကတော့ ယခင့်ယခင် အခါများကထက် ပိုပြီး ခံစားလိုက်ရသည်။ ယခင်တုန်းက ပြီးတာတွေက တာကျိုးသလို၊ ဆည်ပေါက်သလို၊ ပြီးသည်ဆိုပါလျှင် သည်တစ်ခါကတော့ မီးတောင်ပေါက်တာမျိုးဖြစ်သည်။ ပွက်ပွက်ဆူနေသယောင် ထင်ရသော သုက်ရည်များ သားအိမ်ထဲ အပြေးဝင်လာသော ခံစားမှုက အင်ဒိုနီးရှား ဆူနာမီဖြစ်စေသော မီးတောင်ကြီး ပေါက်သလိုပင်။ ယခင့်ယခင်အခါများကထက် အဆပေါင်းများစွာ သာလွန်သော ပြီး}ခြင်းဖြင့် ပြီးသွားပြီးနောက် ချိုလွင့်စိတ်တွေ ခန္ဓာကိုယ်မှ ခဏခွဲခွာသွားသည်။

သည်လိုအရသာမျိုးကို တော်တော်တန်တန် မိန်းမတွေ ခံစားဖူးမှာ မဟုတ်ဘူးဟု တွေးမိရင်းက ချိုလွင်သည် ဒွန်းကို အရမ်းစွဲမက်သွားတော့၏။ ခံစားရတာတွေ များလွန်းသဖြင့် ချိုလွင့်ခန္ဓာကိုယ်ကား ခြေကုန်လက်ပန်း ကျသွားလေပြီ။ ဖားပေါင်စင်းကလေး တစ်ကောင်လို ခြေကားယား လက်ကားယားဖြင့် ကုတင်ပေါ်တွင် အရုပ်ကြိုးပြတ် မလှုပ်မယှက် ဖြစ်နေတော့၏။ ဒွန်းသည်လည်း ဟောဟဲဆိုက်အောင် မောသွားသဖြင့် သုက်ရည်တွေကို ပန်းထုတ်ပြီးနောက် ချိုလွင့် ကိုယ်ပေါ် မှောက်ကျသွား၏။ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် ရင်ခုံသံနှစ်ခုက ထပ်တူထပ်မျှပင်။ မြင်းခွာသံတွေလို ဒုတ်ဒုတ် ဒုတ်ဒုတ်နှင့် ပြိုင်တူခုန်နေကြ၏။ နောက်ထပ် ခုန်နေသော နေရာတစ်ခု ရှိပါသေးသည်။ ယင်းကား ချိုလွင့်စောက်ပတ်ထဲတွင် မြုပ်နေဆဲဖြစ်သော ဒွန်း၏ညီတော်မောင်ပင် ဖြစ်သည်။ မိနစ်လေးဆယ် လိုးပြီးတာတောင် ဒွန်းက မကျေနပ်သေးပါ။ ခဏနားပြီး ထပ်ဆော်ရန် ကြံနေပါ၏။ အမောနည်းနည်းပြေတော့ ဒွန်း၏လက်များက ချိုလွင့် နို့တွေကို ဆုပ်ညှစ်ပေးလိုက်သည်။ မည်သည့်တုံ့ပြန်မှုမှ မရ။

ချိုလွင့်နဖူးကို နမ်းလိုက်သည်။ အရင်က အတိုင်းပဲ။ ရင်သားနုနုကလေးများနှင့် ပုခုံးသားလုံးလုံးကလေးတွေကို ပွတ်သပ်ပေးရင်း နှုတ်ခမ်းလေးကို အားဖြင့် စုပ်ယူလိုက်သည်။ တုတ်တုတ်မျှ မလှုပ်။ စောက်ပတ်ထဲမှ ညီလေးကို နည်းနည်းဆွဲထုတ်ကာ ပြန်ဆောင့်လိုက်သည်။ ဘာမှမထူးချေ။ ချိုလွင်တစ်ယောက် သတိလစ်ကာ လောကကြီးနှင့် အဆက်ပြတ်သွားပြီ ဖြစ်လေသည်။ ဒွန်းက ငုံ့ကြည့်လိုက်တော့ သွေးစများ တွေ့လိုက်ရ၏။ သေချာဖြဲကြည့်တော့ ချိုလွင့်စောက်ပတ် အနားသားတွင် ပွန်းနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ နည်းနည်းကလေး ကွဲနေခြင်း ဖြစ်သည်။ တစ်ရှူးတစ်စယူကာ ဖိထားလိုက်တော့ ခဏအကြာတွင် တိတ်သွားသည်။ ချိုလွင်ကတော့ တစ်ချိန်လုံးပင် အိပ်ရာမှ မနိုးပါ။ ခြေကုန်လက်ပန်း ကျနေသော ချစ်သူလေးကို ဒွန်းကမနှိုးချင်တော့။

ချိုလွင့်ကို စောင်ချုံပေးခဲ့ပြီးနောက် ရေချိုးခန်းထဲ ခြေဖျားထောက်ဝင်ကာ ရေချိုးပြီး အသာကလေး ပြန်ထွက်လာခဲ့သည်။ သူ့ဖုန်းနံပါတ်ကို ချိုလွင့်စားပွဲပေါ်မှ စာရွက်တစ်ရွက်ပေါ်တွင် ရေးထားခဲ့ပြီးနောက် အသာကလေး ထွက်သွားလေ၏။ ချိုလွင်တစ်ယောက် အိပ်မက်ကမ္ဘာတွင် ဒွန်းနှင့် အချီပေါင်း မရေမတွက်နိုင်အောင်ဆွဲပြီး နောက်ဆုံးတွင် ဒွန်းက ချိုလွင့်ပုခုံးကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း လှုပ်ခါပြီး ကိုယ့်ကိုချစ်ရဲ့လား။ ဖြေပါဦး ဟု မေးလေ၏။ ချိုလွင်ကလည်း လေသံပျော့ပျော့လေးဖြင့် ချစ်တာပေါ့ကိုရယ် . . . ကိုရော ချိုလွင့်ကို ချစ်ရဲ့လား။ ချစ်ရင် ထပ်လုပ်ပေးနော် ဟု ညုလိုက်လေသည်။

ပြောနေရင်းတန်းလန်းမှ ချိုလွင် လန့်နိုးလာပြီး မျက်လုံးကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်ရာတွင် သူ့အား ခပ်စူးစူး စိုက်ကြည့်နေသော ရွှေစင်ကို မြင်လိုက်ရ၏။ အခုနက ချိုလွင့်ပုခုံးကို လှုပ်သူမှာလည်း ရွှေစင်ပင် ဖြစ်ပါသည်။ကောင်မ . . . ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ။ နင့်ပေါင်ကြားထဲမှာလဲ မြင်လို့တောင် မကောင်းဘူး။ သွေးတွေရော၊ ဟိုအရည်တွေရော။ မွေ့ရာလဲ ပစ်ရပါပြီ ရွှေစင့်စကားကြောင့် ချိုလွင့်ပါးကလေးများ နီရဲတွတ်သွားသည်။ အောက်ကို ငုံ့ကြည့်တော့လဲ မွေ့ရာပေါ်မှ အကွက်ကြီးက နည်းတာကြီးမဟုတ်။ မွေ့ရာအောက်ပိုင်း တစ်ခုလုံး စိုရွှဲနေကာ လရည်နံ့တွေက မွှန်ထူလို့နေသည်။ ရွှေစင်က ထပ်မေးလိုက်သည်။ နင့်ကို ဘယ်နှချီလောက် လိုးသွားသလဲငါ ပြီးသွားတာ လေးချီထက်တော့ မနည်းနိုင်ဘူး။ သူကတော့ နှစ်ချီပြီးတယ်ဘယ်လိုမျိုး လိုးသွားတာလဲ။ ခွေးလိုးလား၊ မြင်းစီးသေးလားဟင့်အင်း . . . ငါ ပက်လက်လှန်ပေးထားတာကို အပေါ်ကနေ သူဆောင့်သွားတာ။

သူ့ဟာကြီးက အရမ်းကြီးတာပဲ။ ငါဘယ်လိုမှ မတောင့်ထားနိုင်ဘူးဘယ်လောက်ကြာသွားသလဲ ချိုလွင်က နာရီကို လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ ဒွန်းထွက်သွားတာ ဆယ့်ငါးမိနစ်လောက်ပဲ ရှိဦးမည်။ တော်ပါသေးရဲ့။ မဟုတ်ရင် သည်ရွှေစင်ဆိုတဲ့ ဖာသည်မနဲ့ တွေ့နေဦးမယ်။ ဟု စိတ်ထဲမှ တွေးလိုက်ရင်း တစ်နာရီနီးပါးကြာမယ်ထင်တယ်။ မိနစ်လေးဆယ်လောက်မှာ ငါသုံးခါပြီးတာ မှတ်မိတယ်။ အဲသည်နောက်မှာ တစ်ခါ ထပ်ပြီးသေးတယ်။ . . . ငါရေသွားချိုးလိုက်ဦးမယ်ဟာ ပြောရင်းမှ ချိုလွင်က မတ်တတ်ထရပ်လိုက်သောအခါ ဒူးတွေချောင်နေသဖြင့် တစ်ချက်ယိုင်သွား၏။ ကုတင်အောက်က ဖိနပ်ကို ရှာနေရင်းမှ ပေါင်ကြားထဲမှ ပူနွေးသော ခံစားမှုက ပေါင်ရင်းနှင့် ခြေထောက်များဆီ ပြန့်လာသဖြင့် ငုံ့ကြည့်လိုက်တော့ အဖြူရောင်ပျစ်ပျစ် အရည်များ စောက်ပတ်ထဲမှ စီးထွက်လာသည်ကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။ သည်မြင်ကွင်းကို ရွှေစင်က မျက်စေ့ဒေါက်ထောက် ကြည့်နေသဖြင့် ချိုလွင်တစ်ယောက် အနေခက်သွားကာ ရေချိုးခန်းထဲ ခပ်သုတ်သုတ် ဝင်လိုက်ရ၏။

သည်ကြားထဲ ပေါင်ကြောတွေ တင်းနေသဖြင့် ကွတကွတ ဖြစ်နေသေးသည်။ ရေချိုးနေရင်း ချိုလွင်သည် ဒွန်းကို သတိရနေလေ၏။ စောက်ပတ်ကလေးကို ပွတ်ရင်း လိုးခဲ့သည်များကို ပြန်လည်သတိရနေချိန်၌ ဒွန်းသည်လည်း သူ့အခန်းထဲတွင် ဂွင်းထုရင်း ဖီလင်တက်နေလေသည်။ ချစ်သူနှစ်ယောက် တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် သတိရနေချိန်တွင် ရွှေစင်က ကြားဝင်လာတော့သည်။ အခုနက ကုတင်ပေါ်တွင် ပေပွနေပြီး အိပ်မောကျနေသော ချိုလွင့်ပုံစံကို မြင်လိုက်ရသည်တွင် ရွှေစင်တစ်ယောက် အံ့အားသင့်သွားသည်။ တစ်ဆက်တည်းပင် မိန်းမတစ်ယောက်ကို သည်လောက်အထိ စွဲမက်ဖွယ် လိုးပေးနိုင်သော ဒွန်း၏လီးကိုလည်း စမ်းသပ်ချင်လာသည်။ ယခင်ကတည်းက စမ်းသပ်ချင်ပါသော်လည်း ယခုမူကား အရမ်းကို စမ်းသပ်ချင်လာပြီ ဖြစ်လေသည်။ ထိုအချိန်တွင် ဒွန်း၏ ဖုံးနံပါတ်ကို ချိုလွင့်စားပွဲပေါ်တွင် တွေ့လိုက်ရသောအခါ အချိုရှာ သကာတွေ့သကဲ့သို့ ရှိပေတော့သည်။ ချိုလွင် . . . သည်နေ့ တနင်္လာနေ့။ နင် ကွန်ပြူတာ သင်တန်းရှိတယ်မဟုတ်လား အေး . . . ဟုတ်သားပဲ။

မေ့နေလိုက်တာချိုလွင်သည် ကပျာကယာဖြင့် ရေချိုးခန်းထဲမှ ထွက်လာပြီး အဝတ်အစားဝတ်ကာ ဘတ်စကားဂိတ်ဆီ ပြေးတော့၏။ ရွှေစင်တစ်ယောက် ကျေနပ်စွာ ပြုံးလိုက်ပြီး တယ်လီဖုန်းကို ကောက်ကိုင်လိုက်သည်။ ဒွန်း ဂွင်းထုလို့ ပြီးခါစတွင် ဖုန်းမြည်လာသဖြင့် ဒွန်း ကိုင်လိုက်သည်။ ဒွန်းလား . . . ချိုလွင်နိုးပြီ။ . . . အခုလာခဲ့နော်။ . . . စောင့်နေမယ် တစ်ဖက်မှ ဖုန်းချသွားသည်အထိ ဒွန်းစကားမပြောနိုင်ပါ။ အံ့အားသင့်လွန်းနေသဖြင့် ပါးစပ်အဟောင်းသား ဖြစ်နေမိသည်။ အတော်ကြာမှ ဘောင်းဘီကို ဆွဲတင်ကာ ကားသော့ကို လိုက်ရှာမိသည်။ ချိုလွင့်အခန်းသို့ ရောက်သောအခါ ခပ်ဟဟလေး ဖွင့်ထားသော အခန်းတံခါးကို တွေ့ရသည်နှင့် အသာကလေး လှမ်းဝင်လိုက်သည်။ အခန်းထဲသို့ ရောက်သည်နှင့် ရေမွှေးနံ့နှင့် လရည်နံ့တွေ မွှန်ထူနေအောင် ရလေ၏။ အခန်းထဲတွင် မည်သူ့ကိုမျှ မတွေ့ရချေ။ သို့သော် ရေချိုးခန်းထဲတွင် မိန်းကလေးတစ်ယောက် ရေချိုးနေသံ ကြားရသည်။ အခန်းတံခါးကို အထဲမှ သော့ခတ်ထားသဖြင့် ဝင်လို့တော့ မရချေ။ ဒွန်းသည် အိပ်ခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာကာ အဝတ်အစားများကို ချွတ်လိုက်၏။

ထို့နော် ချိုလွင့်ကိုယ်ငွေ့ဖြင့် ပူနွေးနေဆဲ အိပ်ရာပေါ် တက်လှဲနေလိုက်သည်။ နည်းနည်းချမ်းသလို ရှိလာသဖြင့် စောင်ခြုံထားလိုက်မိသည်။ သည့်နောက်တွင်တော့ မျက်လုံးများကို မှိတ်ကာ ခဏနားလိုက်ရင်း ဖျတ်ကနဲ အိပ်ပျော်သွားလေသည်။ မည်မျှကြာအောင် အိပ်ပျော်နေမိမှန်း မသိပါချေ။ နူးညံ့သော လက်နှစ်ဖက်က ဖွားဖက်တော်ကို (စောင်ပေါ်မှ) ပွတ်သပ်ဆုပ်နယ်နေသည်ကို ခံစားရတော့မှ ဒွန်းနိုးလာသည်။ ခေါင်းထောင်နေသော သူ့ညီတော်မောင်ကို ပြုစုနေသော လက်ကလေးများ ပိုင်ရှင်ကတော့ ပရိတ်သတ်ကြီး အကြိုက်ဖြစ်သော ရွှေစင်ပင် ဖြစ်တော့သည်။ “မီးက ရွှေစင်ပါ။ ချိုလွင့်သူငယ်ချင်းပေါ့။ ကိုဒွန်းကို အရင်ဆုံး ချစ်ခဲ့မိတာ မီးပါ။ ဟိုကောင်မ ချိုလွင်က အရင်ဦးသွားတယ်။ အခုတော့ သူဘာတတ်နိုင်သေးသလဲ။ ကိုဒွန်းက မီးဆီ ရောက်လာပြီပဲလေ။ ချိုလွင့်ထက် သာအောင် လုပ်ပေးမယ်” ရွှေစင်သည် တိုးညှင်းစွာ ပြောရင်းက သူ့ကိုယ်မှာ ပတ်ထားသော အဖြူရောင်တဘက်ကို ဆွဲချွတ်လိုက်၏။ မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်း ဖြစ်သွားသော သူမ၏ အလှသည် ဒွန်းကို ပါးစပ်အဟောင်းသား ဖြစ်သွားစေလေသည်။

ရွှေစင်၏ ဖင်များနှင့် နို့များက ချိုလွင့်ထက် ပိုသာသည်။ အသားအရောင်ကလည်း နည်းနည်းကလေး ပိုညိုပြီး ေ- ာက်မွှေးများကို အသေအချာ ရိတ်ထားသဖြင့် အမေပေးသော လယ်ကွက်ကလေးက လှပသပ်ရပ်လို့နေသည်။ ဒွန်း၏ ညီတော်မောင်က လှံတံရှည်လို ထောင်တက်လာပြီး တိုက်ပွဲဝင်ရန် အသင့်ဖြစ်နေလေပြီ။ စောင်ကို လှန်လိုက်သော ရွှေစင့်လက်ကလေးများ တုန်ယင်လို့နေသည်။ “အိုး . . . အကြီးကြီးပါလား” ရွှေစင့်ပါးစပ်ကလေး ပွင့်ဟသွားပြီး အာမေဋိတ်သံကလေး ထွက်ကျလာသည်။ ဒွန်းက အချိန်မဆိုင်းပဲ ဟနေသော ပါးစပ်ကလေးထဲသို့ သူ့- ီးကြီးကို ထိုးသွင်းလိုက်၏။ ရွှေစင် ပါးစပ်ပြန်ပိတ်၍ မရတော့။ ဒွန်း၏- ီးကြီးကို မနိုင့်တနိုင် စုပ်နေရတော့သည်။ – ီးစုပ်ခြင်းသည် ရွှေစင်၏ အထူးပြုဘာသာရပ်တစ်ခု ဖြစ်သည့်အားလျော်စွာ ချိုလွင့်ထက် သာအောင် စုပ်ပြနိုင်ပါသည်။ ခြောက်လက်မကျော်ကျော် – ီးကို ပါးစပ်ဖြင့် ခပ်ပြင်းပြင်းကလေး စုပ်ယူလိုက်၊ ပြန်ထုတ်လိုက်၊ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ပြန်ဆောင့်ထည့်လိုက် လုပ်ရင်း ဒွန်းကို အကဲခတ်လိုက်သည်။ ဒွန်းကတော့ ဘာမှသိပ်ထူးခြားပုံမရချေ။

ရွှေစင်သည် အသက်ပြင်းပြင်း တစ်ချက်ရှိုက်ကာ ပါးစပ်ကို ထပ်ဖြဲရင်း ပိုလို့ စုပ်ယူလိုက်သည်။ တကယ်ကတော့ ဒွန်းဟန်ဆောင်နေခြင်းသာ ဖြစ်ပါသည်။ သူ့ရင်ထဲမှာ အရမ်းကို ထိလို့နေသည်။ သည်လို ဖာသည်စုပ်သည့်ဟန်ဖြင့် စုပ်ပေးတာကို ဒွန်းတစ်ခါမှ မခံဖူးပါ။ – ီးဒ- ်ဖျားက ရွှေစင့်အာခေါင်ထဲအထိ ဝင်သွားသဖြင့် ခံစားမှုက အရမ်းကို ထိမိလို့နေသည်။ ရွှေစင်က မကြာခင်မှာ ဒွန်းပြီသွားလိမ့်မည် ဟု ထင်သဖြင့် ခပ်ကြမ်းကြမ်းကလေး စုပ်ပေးနေသော်လည်း ဒွန်းက တော်တော်နဲ့ မပြီးပါချေ။ နေ့လည်တုန်းက ချိုလွင်နဲ့ စခန်းသွားပြီး အိမ်ပြန်ရောက်တော့ တစ်ချီဆွဲထားသဖြင့် သည်တစ်ခါ တော်တော်နဲ့ မထွက်နိုင်။ ဆယ့်ငါးမိနစ်ခန့် စုပ်ပေး၍ လရည် မထွက်သော အခါတွင်ကား ရွှေစင် လက်မြှောက်လိုက်ရတော့၏။ သည်တစ်ချိန်သည် ရွှေစင့်ဘဝတွင် ယောက်ျားတစ်ယောက်ကို ပထမဆုံး အံ့သြချီးကျူးမိခြင်းပင် ဖြစ်သည်။

ရွှေစင့်ေ- ာက်ပတ်ထဲတွင် မျှော့ပါသည်ဟု မကြာခဏ အပြောခံရသော်လည်း တကယ်ကတော့ ဘာဂျာစွမ်းသာ ဖြစ်ပါသည်။ – ီးစုပ်ခြင်းကို ပါရမီပါသူ ရွှေစင့်အနေဖြင့် ဘယ်လို- ီးမျိုးမဆို ငါစုပ်လိုက်ရင် ပျော့သွားစေရမယ်ဟု ကြိမ်းဝါးလေ့ရှိသည်။ သည်တစ်ယောက်နှင့်မှ ဆယ့်ငါးမိနစ်လောက်ကြာသည်အထိ မထွက်နိုင်။ နောက်ဆုံးတွင် ရွှေစင့်အာခေါင်တွေ ကျိန်းစပ်လာသဖြင့် ပါးစပ်ထဲမှ ထုတ်ပေးလိုက်ရသည်။ သို့သော် စိတ်ကတော့ မလျှော့သေး။ – ီးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ကိုင်ကာ ပြောင်းတိုက်ပေးနေသေး၏။ ဒွန်းက ရယ်လိုက်ပြီးနောက် ခပ်ဖြည်းဖြည်း ပြောလိုက်သည်။ “ဖင်ကုန်းပေး” ရွှေစင်သည် ယောက်ျားတစ်ယောက်နှင့် အိပ်ရာဝင်ရမည် ဆိုပါက ဘယ်တုန်းကမျှ နောက်မတွန့်ခဲ့။ သူမကိုယ်သူမ အပြည့်အ၀ ယုံကြည်မှုရှိသည်ချည်း။ ယခုတော့ ဒွန်း၏လှောင်ရယ်သံကို ကြားလိုက်ရသောအခါ ရွှေစင်နည်းနည်း တွန့်သွားသည်။

သည်လောက် ကြီးတဲ့- ီးနဲ့ အ – ိုးခံရမည်ဆိုတော့လဲ ရွှေစင်တွန့်လောက်ပါသည်။ အယောင်ယောင်အမှားမှားဖြင့် ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာပဲ ဖင်ကုန်း၊ လေးဖက်ထောက်ပေးလိုက်တော့ ဒွန်းကနည်းနည်း စိတ်ပျက်သွားသည်။ “ကုတင်ပေါ် တက်လေကွာ။ မဟုတ်ရင် ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ ဒူးတွေပွန်းကုန်မယ်” ရွှေစင်က ကပျာကယာ ကုတင်ပေါ်တက်လိုက်သည်။ ခါးကိုခွက်ကာ ဖင်ကို ကော့ပေးလိုက်သောအခါ ရေဆေးထားသော ရွှေစင့်ေ- ာက်ပတ်ကလေးက ခရုသင်းလေးပမာ စေ့တေ့တေ့လေး ဖြစ်နေ၏။

အလိုးခံဖူးသော စအိုဝလေးကလည်း စူထွက်လို့နေသည်။ စိတ်လှုပ်ရှားနေသည့်အတွက် ရွှေစင့်ဖင်ကြီးတွေက ဘယ်ညာယမ်းလျက်ရှိ၏။ သူမကို အပြတ်ဖိုက်တော့မည်ဟု ဒွန်းက မောင်းတင်ကာ သူ့ညီကို အရင်းမှကိုင်ပြီး ဒ- ်မြုပ်ရုံသွင်းကာ မွှေနှောက်ပေးလိုက်သည်။ လက်ကလည်း စအိုဝလေးကို ဖိပေးလိုက်တော့ ရွှေစင့်နှုတ်မှ အားကနဲ၊ အိုကနဲ အော်ကာ ဖင်ကို ယမ်းပေးသည်။ ဒွန်းက သူမခါးကိုကိုင်ကာ ခပ်မြန်မြန်လေး ထိုးသွင်းလိုက်တော့ – ီးတစ်ဝက်လောက် ဝင်သွား၏။ “အား . . . နာတယ်” ရွှေစင်က အော်ကာ ဒွန်းကို ခါထုတ်သည်။ သို့သော် ဘာမှလုပ်၍မရ။ ဖင်ကုန်းပေးထားတာမို့ ပေါင်စေ့လို့လည်းမရ။ ဒွန်းကိုလည်း တွန်းထုတ်လို့မရ။ နာတာကို အော်ဟစ်ရင်း – ီးကို ေ- ာက်ပတ်နဲ့ ညှပ်တာလောက်ပဲ တတ်နိုင်သည်။ အရသာတွေ့သွားသော ‘ဒွန်းက ဆက်မသွင်းတော့ပဲ ခပ်မြန်မြန် ပြန်ညှောင့်ပေးလိုက်တော့ ရွှေစင့်ခါးကလေး ပိုခွက်လို့သွားသည်။

ပြီးချင်လာတာမို့ ခါးကို မွှေ့ယမ်းပေးရင်း – ီးကို ညှပ်ညှပ်ဆွဲလိုက်သည်။ ဒွန်းကလဲ ရွှေစင်ခံနိုင်သလောက်သာ ခပ်သွက်သွက် ဆွဲလိုက်ရာ ဆယ်ချက်၊ ဆယ့်ငါးချက်လောက်အတွင်း ရွှေစင်တစ်ယောက် ကိစ္စပြီးမြောက်လို့သွားသည်။ “အား . . . ပြီးပြီ . . . အု အု” ရွှေစင်က ခေါင်းအုံးကြားထဲ မျက်နှာအပ်ကာ အော်လိုက်၏။ ပြီးသွားတာ မြန်လွန်းသဖြင့် သူမကိုယ်သူမ အားမရပါ။ အရင်ကဆိုလျှင် ယောက်ျားတွေက အခုပဲ – ိုး၊ အခုပဲ ထွက်တယ်ဟု လှောင်ရယ်ခဲ့ဖူးသည်။ သည်နေ့တော့ ရွှေစင်ဝဋ်လည်လေပြီ။ သူမကိုလိုးနေသော – ီးကြီးက ေ- ာက်ပတ်ထဲမှာ မာတောင်နေဆဲ။ အဆုံးထိပင် မဝင်ရသေး။ ရွှေစင်တစ်ယောက် အရည်တွေ ပန်းထွက်ကာ ပြီးသွားလေပြီ။ မနေ့ကမှ မိန်းမစချဖူးသော်လည်း အတွေ့အကြုံမနည်းသော ဒွန်းက ရွှေစင်ပြီးသွားတာကို သိလိုက်သည့်အတွက် အသာကလေး အရှိန်လျှော့ကာ ရပ်လိုက်လေသည်။ သူမပြီးသွားတာကို ဒွန်းသိကြောင်း ရွှေစင်က ပြန်သိလိုက်သည့်အတွက် မျက်နှာကလေး ရဲတွတ်ကာသွားလေတော့၏……ပြီး။

 

Zawgyi

 

ညႇစ္ဆြဲလိုက္လွ်င္

အခု ေအာင္ပြဲခံသြားသူကေတာ့ ဒြန္းပါတဲ့။ က်ားကိုးစီး စားမကုန္တဲ့ ဒြန္းပါ။ ဆင္ေျပာင္ငါးစီး အားမာန္ႀကီးတဲ့ ဒြန္းပါ ခင္ဗ်ာ ဒိုင္လူႀကီး ေ႐ႊဓူဝံက အသံဝါႀကီးႏွင့္ ေၾကျငာလိုက္ၿပီးေနာက္ ဒြန္း၏လက္ကို ကိုင္ေျမႇာက္ျပလိုက္ေတာ့မွ ခ်ိဳလြင္ႏွင့္ ေ႐ႊစင္တို႔ႏွစ္ေယာက္ သက္ျပင္းခ်ႏိုင္ေတာ့သည္။ သည္တစ္ပြဲ ဒြန္းႏိုင္ပါေစလို႔ ဆုေတာင္းရတာ အေမာပင္။ ဒြန္းဆိုသည္မွာ ယခုမွ တက္သစ္စ ျဖစ္ေသာ္လည္း ေတာ္ေတာ့္ကို နာမည္ႀကီးေသာ လက္ေဝွ႔သမားတစ္ေယာက္ ျဖစ္သည္ကိုေတာ့ ထည့္ေျပာဖို႔ လိုမည္ မထင္ပါ။ သံမဏိဒြန္းဟု နာမည္ႀကီးသည္ကို ေထာက္ျခင္းအားျဖင့္ သူ႔ခံႏိုင္ရည္ မည္မွ်ရွိသည္ကို မွန္းဆႏိုင္ပါသည္။ အရပ္က ၆ ေပ ၆ လက္မ။ ကိုယ္လုံးကိုယ္ထည္ကလည္း အရပ္ႏွင့္ မလိုက္ေအာင္ ေတာင့္တင္းႀကံ့ခိုင္တာမို႔ ခ်ိဳလြင္စြဲမက္ေလာက္စရာ ျဖစ္ေနသည္။ ခ်ိဳလြင္သည္ မိန္းကေလးပင္ ျဖစ္ေသာ္လည္း သူ႔အေဖက အားကစားျဖင့္ နာမည္ေက်ာ္လာျခင္းျဖစ္သျဖင့္ ငယ္ငယ္ကတည္းက အားကစားပြဲမ်ားကို စြဲစြဲၿမဲၿမဲ ၾကည့္ရင္းမွ ဒြန္းကို တစ္ဖက္သက္ စြဲမက္ေနျခင္း ျဖစ္ေလသည္။

ခ်ိဳလြင္၏ စုံစမ္းခ်က္အရဆိုပါလွ်င္ ဒြန္းသည္ အသက္ သုံးဆယ္ မျပည့္ေသး။ ရည္းစားလက္ကိုင္မရွိ။ ယခင္တုန္းကေတာ့ ရွိခဲ့ဖူးမွာ ေသခ်ာသည္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ဒြန္းသည္ ကိုယ္ခႏၶာ ေတာင့္တင္းႀကံ့ခိုင္႐ုံမက ႏႈတ္ကလည္း အလြန္ခ်ိဳေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ သာမန္လက္ေဝွ႔သမားတစ္ေယာက္လို အ အႀကီးမဟုတ္။ သြက္လက္ဖ်တ္လတ္စြာ စကားဆိုတတ္တာေၾကာင့္လည္း ပရိတ္သတ္ ခ်စ္ျခင္းကို ခံရေလသည္။ မ်က္လုံးမ်က္ဖန္ေကာင္းၿပီး နဖူးက်ယ္သျဖင့္ ႐ုပ္ကလည္း အေတာ့္ကို ခန႔္သည္။ လက္ေဝွ႔ထိုးသည္ကလည္း ဆုေၾကးမနည္းလွ။ သည္လိုလူမ်ိဳးတစ္ေယာက္သည္ ဘာေၾကာင့္ မိန္းမမရွိေသးသလဲကို ခ်ိဳလြင္စဥ္းစား၍ မရေခ်။ ခ်ိဳလြင္ေရာ ေ႐ႊစင္ပါ ဒြန္း၏ စံခ်ိန္လြန္ လီးႀကီးကို သတိမျပဳမိပဲ မေနႏိုင္။ အားကစားေဘာင္းဘီ ပြပြႀကီးဝတ္ထားေသာ္လည္း စားေနက် ေၾကာင္ဖားမ်ားအေနျဖင့္ ဒြန္း၏ ေယာက္်ားအဂၤါ ဘယ္ေလာက္ႀကီးသလဲကို ခန႔္မွန္းႏိုင္ၾကသည္။

အေတြ႕အႀကဳံ ပိုမ်ားေသာ ေ႐ႊစင္က သူ႔ကိုယ္သူ ပိုယုံသည္။ ဘယ္ေယာက္်ားမဆို သူမ၏ ေရွ႕ေမွာက္တြင္ ဒူးေထာက္ရစၿမဲ မဟုတ္ပါလား။ စစခ်င္းတုန္းကေတာ့ ရွက္သည္၊ ေၾကာက္သည္၊ သိပ္ခံစားရသည္။ တစ္ခါ၊ ႏွစ္ခါကေန သုံးေလးခါ ျဖစ္လာေတာ့ ထိုေယာက္်ားဆိုသူမ်ား ေ႐ႊစင့္ ေပါင္ၾကားထဲတြင္ အရည္ေပ်ာ္ကုန္ၾကေတာ့သည္။ ေ႐ႊစင္တစ္ေယာက္ စိတ္ပါလက္ပါျဖင့္ ညႇစ္ဆြဲလိုက္လွ်င္ သူတို႔အားလုံး ငါးမိနစ္အတြင္း ထြက္ကုန္ၾကသည္။ ၾကာေလေလ ေ႐ႊစင္အတြက္ ပ်င္းဖို႔ေကာင္းေလ ျဖစ္လာရ၏။ ဒါေပမယ့္ လူသားစားေသာ က်ားကိုမွ ေ႐ြးစားသည့္ က်ားဆရာ ေၾကာင္ျဖစ္ေသာ ေ႐ႊစင္မွာ ေယာက္်ားဆိုလွ်င္ အၿမဲအဆင္သင့္ပင္။ ဒါ့အျပင္ ဒြန္းက ေလာေလာဆယ္ အရမ္းကို ဝက္ေထာေနသည္ မဟုတ္ပါလား။ ဒြန္းတစ္ေယာက္ ေ႐ႊစင္ကို စြဲသြားပါက သူမအေနျဖင့္ တစ္ခ်က္ခုတ္၊ ႏွစ္ခ်က္ျပတ္ပင္။ ခ်ိဳလြင္ကေတာ့ ေ႐ႊစင္လိုမဟုတ္။

ေ႐ႊစင္တစ္ေယာက္ မ်က္ႏွာမ်ားသည္ကို သူမက လုံး၀ သေဘာမက်ေခ်။ ရည္းစားတစ္ေယာက္၊ ႏွစ္ေယာက္ေလာက္ ရွိတာက ဘာမွ မဆန္းေသာ္လည္း ေယာက္်ားေတြ တစ္ေယာက္ၿပီး တစ္ေယာက္ႏွင့္ လိုက္အိပ္ေနတာကိုေတာ့ ဘယ္လိုမွ ဘဝင္မက်ႏိုင္။ ခ်ိဳလြင္ကိုယ္တိုင္လည္း အပ်ိဳမဟုတ္ပါ။ ဒါေပမယ့္ မီးနဲ႔ကစားတာ သိပ္မေကာင္းဘူးလို႔ေတာ့ ခံယူထားသည္။ ေျပာမယ့္သာေျပာရသည္။ ဒြန္း၏ ေဘာင္းဘီေအာက္မွ ဖုထစ္ေနေသာ အရာႀကီးကိုေတာ့ ေ႐ႊစင့္လိုပင္ ခ်ိဳလြင္လည္း ရင္ခုန္ပါသည္။ ဒြန္းတစ္ေယာက္ အဝတ္လဲခန္းအတြင္းတြင္ အေမာေျဖေနခိုက္ ေလ့က်င့္ဖက္ ေအာင္ဇံက ေမးလိုက္သည္။ သည္ေန႔ည ငါတို႔ ကလပ္သြားမယ္။ လိုက္ခဲ့ေလဟင့္အင္း၊ ငါအိမ္ျပန္ခ်င္တယ္ဟာကြာ၊ မင္းက အၿမဲတမ္း သည္လိုပဲ။ ေနာက္တစ္လဆိုရင္ မင္းအေနနဲ႔ ေ႐ႊခါးပတ္ လုရေတာ့မယ္။ ၿပီးရင္ စိန္ေခၚပြဲေတြ ေတာက္ေလွ်ာက္လာမွာ။ အခုအခ်ိန္ကေလး ေပ်ာ္ရမွာကို။ လာစမ္းပါကြာ။ အေသအေၾက ထိုးတဲ့အခါလည္း ထိုး။ အနားယူတဲ့ အခါလည္း အနားယူေပါ့ ထိုေနရာသို႔အေရာက္ ေအာင္ဇံ၏ ေလသံက တိုးညႇင္းသြားၿပီးေနာက္ အခုတစ္ေလာ ပြဲခင္းထဲကို အလန္းကေလးေတြ ေရာက္လာတယ္ေနာ္။

မင္းကို လာၾကည့္ၾကတာ ျဖစ္မယ္။ ဘယ္လိုလဲ။ သူတို႔ကို စိတ္မဝင္စားဘူးလား။ ေယာက်္ားေကာင္း၊ ေမာင္းမတစ္ေထာင္တဲ့ေနာ္။ မင္းနဲ႔ငါ တြဲလာတာ သူငယ္တန္းကတည္းက။ မင္း-ေကာင္မေလးေတြနဲ႔ တြဲသြားတာ ႏွစ္ခါ-သုံးခါလားပဲ ျမင္ဖူးတယ္။ ဒြန္းက မခ်ိလို႔သြားၿဖဲ ရယ္သလားေမး ဆိုေသာ သေဘာျဖင့္ သြားၿဖဲျပလိုက္သည္။ ေအာင္ဇံကေတာ့ အာေပါင္အာရင္း သန္သန္ျဖင့္ ဆက္ေျပာေနဆဲ။ စိတ ္ေလးဘာေလး ေလွ်ာ့ ကိုယ့္လူ။ မေလွ်ာ့ရင္ ေပါက္ထြက္သြားမယ္။ ဟား ဟား။ အဲဒါမွ ေက်ာ္မေကာင္း ၾကားမေကာင္းေတြ ျဖစ္ကုန္မယ္သည္လိုေျပာလို႔ ဒြန္းတစ္ေယာက္ အရမ္းႏွာဘူးက်ၿပီး မိန္းမလိုက္စားေနသည္ဟု မထင္ေစလိုပါ။ သူ႔ျပႆနာမွာ ညီေလးက အရပ္သိပ္ရွည္ေနသျဖင့္ ဂြင္းထုေသာအခါ လရည္အကုန္မထြက္ျခင္းပင္ ျဖစ္ေလသည္။ ၾကာလာေတာ့ က်င္ေခ်ာင္းထဲက လရည္မ်ားက စုကာ ေဘာေအာင့္လာတတ္သည္။ ၾကာလာလွ်င္ေတာ့ ဘာေတြ ျဖစ္ကုန္မည္ မသိ။ ဒါကို ေအာင္ဇံအား ေျပာျပဖူးတာမို႔ ေအာင္ဇံက သူ႔အား ေနာက္ေျပာင္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။

သည္လိုျဖင့္ ႏွစ္ခါတိတိ ကံမေကာင္းခဲ့ေသာ ဒြန္းသည္ မိန္းကေလးမ်ားကို စ}ရန္ပင္ မဝံ့မရဲ ျဖစ္လာရေတာ့သည္။ တစ္ေန႔တစ္ခါ ဂြင္းထုျခင္းကသာ သူ႔အတြက္ ထြက္ေပါက္ ျဖစ္ေပေတာ့၏။ ၾကာလာေတာ့လဲ ထုရင္းထုရင္း ခံႏိုင္ရည္ေတြ တိုးလာကာ အခုဆိုလွ်င္ နာရီဝက္ေလာက္ၾကာေအာင္ ထုေနရေလသည္။ ငါ ကားထဲ သြားလိုက္ဦးမယ္ ေအာင္ဇံတစ္ေယာက္ မိန္းမအေၾကာင္း ၿမိန္ေရယွက္ေရ ေျပာေတာ့မည္ကို အေတြ႕အႀကဳံအရ သိလိုက္သည္။ သည္လို နားေထာင္လွ်င္ ညီေလးေခါင္းေထာင္လာမည္ စိုးသျဖင့္ ဒြန္းက မတ္တတ္ရပ္လိုက္၏။ သူ႔ညီေလး ႏိုးလာလွ်င္ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ ျပန္မအိပ္တတ္သည္ကို သိထားသျဖင့္ အႏၲရာယ္ကို မဖိတ္ေခၚဝံ့ပါ။ ေအာင္ဇံကလည္း အတင္းပင္ ေတာက္တဲ့ကပ္ ကပ္လိုက္လာ၏။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ကားရပ္ထားရာ ေနရာသို႔ ထြက္လာရင္းက လမ္းတြင္ ျမင္ျမင္သမွ် အမဟူသမွ်ကို ငမ္းလာခဲ့သည္။ စိတ္ႀကိဳက္ေတြ႕တာ တစ္ေယာက္မွ မရွိ။ သူက ေပါင္တံရွည္ရွည္၊ အရပ္ျမင့္ျမင့္ မိန္းမပ်ိဳမ်ားကိုသာ လိုခ်င္သည္။

သူ႔ညီေတာ္ေမာင္အတြက္ ေ႐ႊဘိုမင္းႀကိဳက္ မွ အံကိုက္ျဖစ္ေပမည္။ သာမန္ တ႐ုတ္မ ပုပုကေလးမ်ားဆိုလွ်င္ သူ႔ေကာင္ႏွင့္ ဘယ္လိုမွ ေတာ္မည္မဟုတ္။ ခက္တာက အရပ္ရွည္ေသာ မိန္းကေလးမ်ားက မေခ်ာၾကေပ။ သည္အေၾကာင္းကို ေျပာျပေသာအခါ ေအာင္ဇံက ရယ္သြမ္းေသြးလ်က္ အရပ္ရွည္တဲ့လူက ဟိုဟာရွည္မယ္လို႔ မင္းကို ဘယ္သူေျပာသတုန္း ဟု ဆိုသည္။ ဒြန္းက ၿပဳံးရင္း ကားကို ေဒးကလပ္တစ္ခုဆီ ဦးတည္လိုက္သည္။ သည္လို ေအာင္ပြဲခံသည့္ေန႔မ်ိဳးမွ လိုက္မပို႔ေပးလွ်င္ ေအာင္ဇံက သူ႔ကို အျပစ္တင္လို႔ ဆုံးေတာ့မည္မဟုတ္။ သူကိုယ္တိုင္ကေတာ့ အရက္ေသာက္ၿပီး ပုေလြမႈတ္ခံတာေလာက္နဲ႔ပဲ ေက်နပ္ရမည္ ျဖစ္သည္။ အရင္တစ္ေခါက္က ၾကဴၾကဴဆိုတဲ့ ေကာင္မေလးကို သတိရလာသည္။ ခ်က္ခ်င္းလိုလိုပင္ ညီေလးက ေခါင္းေထာင္ခ်င္လာ၏။ သည္လိုနဲ႔ အေတြးေတြ မ်ားေနသျဖင့္ ဘယ္လိုကေန ဘယ္လို ကလပ္ထဲ ေရာက္လာသည္ကိုပင္ မသိလိုက္။ ေအာင္ဇံကေတာ့ အရပ္ရွည္တဲ့လူကို ရွာေပေတာ့။

ငါကေတာ့ ထုံးစံအတိုင္း ရွမ္းတ႐ုတ္မေလးေတြပဲ ကိုင္မယ္ ဟုဆိုကာ စူဠလိပ္ ေရထဲလႊတ္လိုုက္သလို ထြက္သြား၏။ တစ္ေယာက္တည္း ေယာင္လည္လည္ျဖင့္ ဒြန္းသည္ အရက္ဘားဖက္ ေရာက္လာ၏။ သည္ေနရာက နည္းနည္း ျမင့္သျဖင့္ ကလပ္ တစ္ခုလုံးကို အေပၚစီးမွ ျမင္ရသည္။ အေပ်ာ့နဲ႔ပဲ စတာေပါ့ဟု ေတြးရင္း က်ားဘီယာ ႏွစ္လုံးဟု မွာလိုက္ရင္းက ေဘးဘီကို မ်က္လုံး ကစားလိုက္သည္။ သည္တြင္ပဲ ခ်ိဳျမျမ မ်က္ဝန္းတစ္စုံႏွင့္ အၾကည့္ခ်င္း ခလုပ္တိုက္မိသည္။ လွလိုက္တာဟုေတြးရင္း က်ားဘီယာကို စုပ္လိုက္၏။ မိန္းကေလးက သူ႔အား တစ္ခ်က္မွ် ျပန္ၾကည့္ၿပီး အၾကည့္ကို လႊဲလိုက္၏။ လွပေၾကာ့ရွင္းေသာ ကိုယ္ခႏၶာေလးကို ဒြန္းဖက္ ေက်ာေပးကာ တစ္စုံတစ္ခုကို ရွာေနသကဲ့သို႔ ရွိေလသည္။ ေဒါက္ျမင့္ဖိနပ္ စီးထားသျဖင့္ ေျဖာင့္တန္းေသာ ေပါင္တံကေလးမ်ားက သာလို႔ ေပၚလြင္ေနသည္။ တင္ပါးကေလးမ်ားကလည္း လုံးက်စ္ကားစြင့္လို႔ေန၏။ သူမက ဒြန္းကို ေနာက္တစ္ခ်က္ ၾကည့္ျပန္သည္။

သည္အခါတြင္ေတာ့ ဒြန္း၏ႏွလုံးသားမ်ား အခုန္ျမန္လာေတာ့သည္။ ထိုစဥ္မွာပင္ အလွနတ္ဘုရားမေလးက ဒြန္းဆီသို႔ ေလွ်ာက္လာ၏။ အင္ . . . မဟုတ္ေသးဘူး။ ဒြန္းကို ေက်ာ္ကာသြားသည္။ မျဖစ္ေခ်ဘူး။ ဒြန္း၏ ဘီယာေသာက္ေနသည့္တိုင္ ေျခာက္ေသြ႕ေနေသာ ပါးစပ္ထဲမွ စကားသံအခ်ိဳ႕ ထြက္လာသည္။ ဘယ္သူ႔ကို ရွာေနတာလဲဟင္?ခ်ိဳလြင့္ရင္ထဲတြင္ ထိတ္ကနဲ ျဖစ္သြား၏။ မေမွ်ာ္လင့္ပဲ ဒြန္း၏ အသံကို ၾကားရသျဖင့္လား။ ဒါမွမဟုတ္ ကိုယ္လိုခ်င္တာ ရေတာ့မည္မို႔လား မေျပာတတ္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ခ်ိဳလြင္ အရမ္း ရင္ခုန္ေနပါသည္။ လည္ပင္းနည္းနည္း ဟိုက္ေသာ အနက္ေရာင္ အက်ႌေလးကို ဝတ္ထားတာမို႔ ခ်ိဳလြင့္ရင္ေတြ ခုန္ေနတာကို ဒြန္းသတိထားမိလွ်င္ ျမင္ႏိုင္ပါသည္။ သို႔ရာတြင္ ဒြန္းမွာ ခ်ိဳလြင့္ရင္သားမ်ားကို အာ႐ုံေရာက္ေနပုံရသျဖင့္ ပါးကေလးမ်ား ရွိန္းကနဲျဖစ္ေအာင္ ခ်ိဳလြင္ရွက္သြား၏။ အို . . . မဟုတ္ပါဘူး။ ခ်ိဳလြင့္ သူငယ္ခ်င္း ေ႐ႊစင္ကို ရွာေနတာပါ ဒြန္းက နည္းနည္း ရဲတင္းလာၿပီးေနာက္ စကားဆက္လိုက္သည္။ ဘဲဘဲကို ရွာတာ မဟုတ္ဘူးလားမဟုတ္ပါဘူး။ ဘာဘဲဘဲမွ မရွိဘူးသည္ေလာက္ဆိုလွ်င္ ဒြန္းစိတ္ခ်ၿပီ။ လက္ထဲမွ တိုက္ဂါးတစ္လုံးကို ကမ္းေပးရင္း သိပ္လွတာပဲဟု ခ်ီးက်ဴးလိုက္၏။

ေကာင္မေလးက ခ်ိဳခ်ိဳလြင္လြင္ ရယ္ကာ အသာတၾကည္ပင္ ဘီယာကို ေသာက္သုံးသည္။ ကံတရားကို ဒြန္းမယုံခ်င္။ သည္ေကာင္မေလးသည္ ပ်ိဳျမစ္ႏုနယ္ၿပီး တကယ္ကို ထြားသည္။ ေဒါက္ျမင့္ စီးထားေသာ အရပ္က ေျခာက္ေပထက္ မနည္းႏိုင္။ တင္ေတြ၊ ရင္ေတြကလည္း အေတာ့္ကို ထြားသည္။ သည္အခ်ိန္တြင္ ေအာက္ပိုင္းတစ္ေနရာမွ တင္းလာသည္ကို ဒြန္းတစ္ေယာက္ သတိျပဳလိုက္မိသည္။ သည္ေကာင္မေလးကို မရရင္ မျဖစ္ဟု သူ ဝန္ခံလိုက္ရေလသည္။ သူ႔ကို ဒြန္းတစ္ေယာက္ စိတ္ဝင္စားေနသည္မွာ ခ်ိဳလြင့္အတြက္ သိပ္ကိုေသခ်ာေနပါသည္။ သူမကလည္း ဒြန္းကို လိုခ်င္ေနသည္မွာ တစ္ပိုင္းကို ေသမတတ္ပင္။ ခက္တာက ေျမာင္းေပးေနသည့္တိုင္ ေရက ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မလာေသး။ ခ်ိဳလြင္ စိတ္မရွည္ေတာ့။ သည္ကေန႔ သိပ္ပူတာပဲေနာ္ ဟု ေျပာလိုက္ရင္းက အက်ႌရင္ပတ္ေလးကို ေလဝင္ေစရန္ ဟေပးလိုက္သည္။ တစ္ဆက္တည္း သည္မွာ လူေတြ သိပ္မ်ားေတာ့ ပို ပူေနသလိုပဲ သည္ေလာက္ ပါးစပ္နားေရာက္ေနမွေတာ့ လွ်ာနဲ႔ ထုတ္လ်က္လိုက္မွာေပါ့။ ဒြန္းက လက္လြတ္မခံႏိုင္ေတာ့ပါ။ အဲဒါဆိုရင္ နားေအးပါးေအး ေအးေအးေဆးေဆး ေနလို႔ရမယ့္ေနရာတစ္ခု သြားရေအာင္ေလ ဘယ္နားသြားမလဲ။

အိမ္ျပန္ၿပီးေတာ့ပဲ နားေတာ့မယ္ ပါးစပ္နားေရာက္ေနေသာ အစာကို ပုတ္ခ်ခံလိုက္ရသလိုမ်ိဳး ခံစားလိုက္ရသည္။ ဒြန္းတစ္ေယာက္ ၾကက္နာႀကီး လည္လိမ္သလို ငိုင္က်သြားသည္ကို ျမင္ရေသာအခါ ခ်ိဳလြင့္ရင္ထဲတြင္ ၾကည္ႏူးျခင္းမ်ားျဖင့္ ျပည့္ႏွက္သြားသည္။ သူခံစားေနရသည္ကို မၾကည့္ရက္သျဖင့္ ခပ္ျမန္ျမန္ကေလး ေျပာလိုက္သည္။ ကားမေမာင္းႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ကိုဒြန္း လိုက္ပို႔ေပးမလား သည္လိုက်ျပန္ေတာ့လဲ ဒြန္းၿပဳံးလိုက္သည္မွာ ေမး႐ိုးျပဳတ္ေတာ့မလားလို႔ေတာင္ ထင္ရေလသည္။ ယိုင္ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္လာေသာ ခ်ိဳလြင့္ပုခုံးကေလးကို အသာကေလး ဖက္ရင္း ဒြန္းက အခန္းထဲ ျမန္ျမန္ဝင္လိုက္၏။ အခန္းတံခါးကို ျပန္ပိတ္လိုက္ၿပီးသည္ႏွင့္ ခ်ိဳလြင္က ဒြန္း၏ ရင္ခြင္ထဲ ေရာက္သြားေတာ့သည္။ အနမ္းေတြ ဖလွယ္ၿပီးေနာက္ ခ်ိဳလြင္က ပါးစပ္ကို ဟေပးလိုက္သည္။ ဒြန္း၏လွ်ာက ခ်က္ခ်င္းပင္ ထိုးဝင္လာ၏။ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ ဖက္ကာ လွ်ာခ်င္းကလိေနရင္းကေန ဒြန္း၏ ပုဆိုးထဲ ထိုးထားေသာ ပိုက္ဆံအိတ္က ခ်ိဳလြင့္ဗိုက္ကို လာေထာက္မိေနသည္။

ပိုက္ဆံအိတ္ကို ခါးေနာက္ေက်ာမွာ ထိုးထားတာ မဟုတ္ဘူး ဟု ေတြးမိေသာ္လည္း ခါးေနာက္ေက်ာမွာ ထိုးပါက ခါးပိုက္ႏႈိက္ခံရတတ္သည္ကို ခ်က္ခ်င္းပင္ သေဘာေပါက္လိုက္၏။ ပိုက္ဆံအိတ္ကို ပုဆိုးၾကားထဲ ထိုးထားရင္ အဲသည္ပုဆိုးကို ခြၽတ္ပစ္မယ္ဟု ေတြးရင္း ဘီယာအရွိန္ျဖင့္ နဂိုကထက္ ရဲတင္းေနေသာ ခ်ိဳလြင္က ဒြန္း၏နားနားကပ္ကာ အထဲသြားရေအာင္ ဟု ေဆာ္ၾသလိုက္၏။ ဒြန္းကဖ်တ္ကနဲ ခ်ိဳလြင့္ကို ေပြ႕ယူလိုက္ေတာ့ ခ်ိဳလြင့္ရင္ထဲ ေအးကနဲ ေႏြးကာသြားသည္။ ေအးကနဲဆိုတာက သည္လို ေယာက္်ားတစ္ေယာက္၏ အေပြ႕မခံဖူးသျဖင့္ လန႔္သြားျခင္း ျဖစ္ၿပီး ေႏြးကနဲဆိုတာကေတာ့ ဒြန္း၏ ရင္ခြင္ႀကီးက ေႏြးေထြးလြန္းလွသျဖင့္ ျဖစ္ေလသည္။ အားကစားလုပ္ေသာ ဒြန္း၏ ရင္အုပ္ႏွင့္ လက္ေမာင္းသားမ်ားမွာ ဖုထစ္႐ုန္းႂကြလို႔ေနသည္။ ဒါမ်ိဳးႀကီးကို ဟိုေကာင္မ ေ႐ႊစင္ ဘယ္ေလာက္လိုခ်င္မလဲ ဟု ေတြးမိေသာအခါ ခ်ိဳလြင့္ရင္ထဲတြင္ ပီတိတို႔ ျဖာေဝသြားသည္။ ]]ေယာက္်ားေတြဆိုတာ ငါနဲ႔မေတြ႕ခင္သာ ေဟာသည္ေပတံလို ေထာင္ေနတာ။ ငါနဲ႔ေတြ႕လိုက္ရင္ သည္ပီေကဝါးဖတ္လို ေပ်ာ့သြားတာပဲဟု ဆိုေလ့ရွိေသာ ေ႐ႊစင္ကို သည္တစ္ခါေတာ့ အျပတ္ခ်ိဳးႏိုင္ၿပီဟု ေတြးရင္း ခ်ိဳလြင့္စိတ္ထဲတြင္ ၾကည္ႏူးလ်က္ရွိသည္။

တစ္ေန႔လည္လုံး ၾကားခဲ့ရေသာ ဒြန္း၏ခ်ီးက်ဴးစကားတို႔ကို ျပန္စဥ္းစားရင္း ခ်ိဳလြင္တစ္ေယာက္ အေပ်ာ္ႀကီးေပ်ာ္ေနသည္မို႔ မည္သို႔မည္ပုံ အိပ္ခန္းထဲ ေရာက္လာသည္ကိုပင္ မသိလိုက္ေခ်။ ဒြန္းက လက္ျမန္ေျချမန္ျဖင့္ ခ်ိဳလြင့္ အက်ႌႏွင့္ စကတ္ကို ခြၽတ္ပစ္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ေတာ့ သူ႔စပို႔ရွပ္ကို သူျပန္ခြၽတ္ကာ ေနာက္ဆုံးတြင္မွ ႐ုန္းကန္ေနေသာ ညီေလးကို ထြက္ေပါက္ေပးသည့္ အေနျဖင့္ အတြင္းခံေဘာင္းဘီကို ဆြဲခ်လိုက္သည္။ စိတ္ထဲမွေတာ့ သည္ေကာင္မေလး ထြက္ေျပးလွ်င္လဲ အခန္းတံခါးကို ပိတ္ထားသျဖင့္ သူ႔လက္က လြတ္ေအာင္ မေျပးႏိုင္ေလာက္ဟု ခန႔္မွန္းေနမိသည္။ ေအာင္မယ္ေလးေတာ့ ခ်ိဳလြင့္ပါးစပ္မွ ထြက္လာေသာ အသံပါ။ ဒြန္းသည္ ပိုက္ဆံအိတ္ကို ခါးပုံစထဲ ထိုးေလ့ရွိသူမဟုတ္မွန္း ခ်ိဳလြင္ သိလိုက္ရပါၿပီ။ အခုနက ခ်ိဳလြင့္ဗိုက္ကို လာေထာက္မိေသာ အရာမွာ ဒြန္း၏ညီေတာ္ေမာင္သာ ျဖစ္သည္။ ပုံမွန္ဆိုလွ်င္ ရွစ္လက္မေက်ာ္ေသာ စံခ်ိန္လြန္လီးကို ျမင္ပါက ခ်ိဳလြင္တစ္ေယာက္ ထြက္ေျပးမိမည္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ယခုေတာ့ အရက္ကေလး ဝင္ထားသျဖင့္ ထြက္ေျပးဖို႔ကို စိတ္ပင္မကူးမိ။

ဘာေတြကို စိတ္ကူးမိေနသလဲေတာ့ မသိ။ သူမ၏ လက္တစ္ဖက္က ေပါင္ၾကားထဲ ေရာက္သြားသည္ကိုေတာ့ ဒြန္းျမင္လိုက္ရသျဖင့္ သိန္းထီေပါက္သူပမာ ေပ်ာ္ျမဴးသြားသည္။ ဒြန္းက အေပ်ာ္တစ္ဝက္ျဖင့္ ခ်ိဳလြင့္ကို ကုတင္ေပၚ တြန္းလွဲကာ အေပၚမွ တက္ခြလိုက္သည္။ သူ႔လက္ထဲမွ ညီေတာ္ေမာင္က ႀကီးသထက္ ႀကီးလို႔လာသည္။ ေနာက္ဆုံးတြင္ ထည့္ေတာ့မည္ဟု ခ်ိဳလြင့္ညီမေလးေရွ႕ ေတ့လိုက္ေသာအခါ ခ်ိဳလြင္က ဆတ္ကနဲ ႐ုန္းေတာ့သည္။ မ . . . မျဖစ္ဘူးထင္တယ္။ မလုပ္ပါနဲ႔ဦး ဟာကြာ . . . ကိုယ့္ကိုလဲ သနားပါဦး။ သည္မွာ တိုးလို႔တန္းလန္းႀကီး ျဖစ္ေနၿပီအဲသည္ေလာက္ဆိုရင္ေတာ့ မျဖစ္ဘူး။ ကြဲသြားလိမ့္မယ္။ ခ်ိဳလြင္ ဘာလုပ္ေပးရမလဲ ေျပာေလ။ တစ္ျခားဟာ လုပ္ေပးမယ္ေနာ္။ . . . စုပ္ေပးရမလားမခ်င့္မရဲျဖင့္ ဒြန္းက သူ႔ညီေတာ္ေမာင္ကို ခ်ိဳလြင့္ပါးစပ္နား ေတ့ေပး၏။

ဟ . . . က်ယ္က်ယ္ဟ။ အက်ယ္ႀကီးဟ ဟု သြားဆရာဝန္မ်ား ဆိုေလ့ရွိသလိုပင္ ခ်ိဳလြင္က ပါးစပ္ကို အစြမ္းကုန္ၿဖဲကာ သူမ၏ လက္ဖ်ံ႐ိုးေလာက္နီးနီးရွိေသာ တုတ္ရွည္ႀကီးကို ငုံခဲလိုက္သည္။ အေရျပားျဖတ္ထားေသာ ဒြန္း၏ ဒစ္ဖ်ားမွာ နည္းနည္းေနာေနာမဟုတ္။ ပါးစပ္ကို အစြမ္းကုန္ၿဖဲမွ အေတာ္ေလာက္ျဖစ္သည္။ က်င္ငယ္ထြက္သည့္ အေပါက္ကေလးကို လွ်ာဖ်ားျဖင့္ ကလိလိုက္ေတာ့ ဒြန္းတစ္ေယာက္ ထြန႔္ထြန႔္လူးသြားသည္။ ခ်ိဳလြင္က အားတက္လာၿပီး ဒစ္ဖ်ားကိုငုံကာ သြားျဖင့္ အနည္းငယ္ ကိုက္ေပးလိုက္၏။ ဒါတင္မက ဒြန္း၏လီးႀကီးကို အဖ်ားမွ အရင္းတိုင္ လွ်ာျဖင့္ အားရပါးရ လ်က္ေပးလိုက္ေလသည္။ အား . . . ေကာင္းလိုက္တာ ခ်ိဳရယ္ ဒြန္း၏ အားေပးသံေၾကာင့္ ခ်ိဳလြင္အားတက္လာၿပီး ဥေတြကိုပါ ငုံလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ေအာက္မွအေပၚ ျပန္တက္ျပန္သည္။ ဒြန္းက အားမရေတာ့ပဲ ခ်ိဳလြင့္ေခါင္းကို ဆုပ္ကာ သူ႔ဒုတ္ကို ထိုးထည့္လိုက္သည္။ ေလးလက္မထက္ ပိုမဝင္ႏိုင္ပါေခ်။ ခ်ိဳလြင္သည္ အေလ်ာ္ေပးသည့္အေနျဖင့္ လြတ္ေနေသာ အရင္းပိုင္းကို လက္ျဖင့္ကိုင္ကာ ဂြင္းတိုက္ေပးလိုက္သည္။

လီးႀကီးက ခ်ိဳလြင့္ပါးစပ္အတြင္းဝယ္ ပိုလို႔ႀကီးလာသေယာင္ရွိ၏။ ေၾကာက္လာေသာ ခ်ိဳလြင္က ေတာင္းေတာင္းပန္ပန္ျဖင့္ ထုတ္လိုက္ပါေတာ့ ကိုရယ္။ ကို႔ဟာႀကီးက အရမ္းႀကီးေနတယ္။ အရည္ေတြ ထုတ္လိုက္မွ ေပ်ာ့သြားမွာ။ အဲသည္ေတာ့မွ ထုတ္လိုက္ၾကရေအာင္ေနာ္ဒါလည္း ဟုတ္သားပဲဟု ေတြးရင္း ဒြန္းက သုက္လႊတ္ရန္ ႀကိဳးစားသည္။ သည္တစ္ေခါက္တြင္ေတာ့ လြန္ခဲ့ေသာ ဆယ္ႏွစ္တုန္းကလို မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံး ေပကုန္ေအာင္ မပန္းမိေစရန္ သတိထား၏။ ခ်ိဳလြင္ကလည္း စုပ္ေပးေနရင္းက လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ သူမ၏ ေပါင္ၾကားထဲမွ အေစ့ေလးကို ပြတ္ေပးရင္း ဖီလင္ယူေနသည္။ သည္လိုျဖင့္ ႏွစ္ေယာက္သား အရွိန္ေတြတက္လာၿပီးေနာက္ ခ်ိဳလြင္က အားစိုက္ကာ စုပ္ေပးသည္။ ပန္းတိုင္ႏွင့္ နီးသထက္ နီးလာၿပီး ေနာက္ဆုံးတြင္ ဒြန္းတစ္ေယာက္ ဆန႔္ငင္ဆန႔္ငင္ ျဖစ္လာသည္တြင္ ၿပီးခါနီးၿပီဟု သိေသာ ခ်ိဳလြင္က အားကုန္ကုန္းစုပ္လိုက္ရာ ဒြန္းေရာ သူ႔ညီေလးပါ ဆန႔္ငင္ဆန႔္ငင္ျဖင့္ ၿပီးသြားေလသည္။

ထြက္လာသမွ် လရည္မ်ားကို ခ်ိဳလြင္က ေလာဘတႀကီး စုပ္ယူလိုက္၏။ တစ္လုပ္စာ အျပည့္ရေသာအခါ မ်ိဳခ်လိုက္ၿပီးေနာက္ က်န္ေသာ အကပ္အသပ္မ်ားကို လွ်ာျဖင့္လ်က္ယူလိုက္သည္။ သည္ေလာက္ႀကီးေသာ လီးႏွင့္ သည္ေလာက္ႀကီးေသာ ေဝွးေစ့မ်ားမွ ထြက္ေသာ သုက္ရည္မ်ားမွာ နည္းေနသည္ဟု ခ်ိဳလြင့္စိတ္ထဲတြင္ ထင္လိုက္မိေလသည္။ အမွန္မွာ အစိုးရိမ္ႀကီးေသာ ဒြန္းက ဥမ်ားထဲမွ သုက္ကို မလႊတ္ပဲ အတင္းေအာင့္ထားျခင္း ျဖစ္ေလသည္။ အက်ိဳးဆက္မွာ ေဘာေအာင့္လာၿပီး မ်က္ႏွာရႈံ႕လိုက္မိသည္။ ခ်ိဳလြင္က သတိထားလိုက္မိၿပီး ဘာျဖစ္တာလဲ ကို ဟု ေမးလိုက္ေသာ္လည္း ဒြန္းက ဘာစကားမွမေျပာပဲ သူမကို ကုတင္ေပၚ တြန္းလွဲလိုက္ရာ ငိုခ်င္လ်က္ လက္တို႔ျဖစ္ေနေသာ ခ်ိဳလြင္က အခ်ိန္မဆိုင္းပဲ ေပါင္ကားၿပီး လမ္းခင္းေပးလိုက္သည္။ ကုတင္ေပၚ အသာတက္လာေသာ ဒြန္း၏ေပါင္ၾကားထဲမွ ရွစ္လက္မ ေပတံႀကီးမွာ ယခင္အတိုင္းပင္ မာေက်ာဆဲ။ ခ်ိဳလြင့္ ေစာက္ပတ္ကေလးထဲမွ တထုတ္ထုတ္ျဖင့္ ယားလာ၏။

အခုနကတည္းက ပြတ္ထားသျဖင့္ ေစာက္ရည္ေတြ ေညာင္ေစးက်ေအာင္ ေစးေနၿပီ ျဖစ္ေလသည္။ ခ်ိဳလြင္က ကုတင္ေပၚ လွဲခ်ကာ မ်က္ေစ့မ်ား မွိတ္ထားလိုက္သည္။ ခ်စ္သူသေဘာက် လုပ္ပါေစ။ ျဖစ္လိုရာ ျဖစ္ပါေစေတာ့။ လီးဒစ္ႀကီး ဝင္လာေသာအခါ ခ်ိဳလြင့္ေပါင္ႀကီးမ်ား ပိုကားသြားသည္။ ကန႔္ကြက္သံ တစ္စုံတစ္ရာ မၾကားရသျဖင့္ ဒြန္းက အသာကေလး ေရွ႕တိုးလိုက္၏။ ပုခုံးပိုင္း ဝင္သြားေသာအခါ ခ်ိဳလြင့္ထံမွ တအင္းအင္းျဖင့္ အသံထြက္လာသည္၊ နာက်င္ပုံေတာ့ မရေခ်။ ခ်ိဳလြင့္ ေစာက္ပတ္ကေလးထဲမွ တထုတ္ထုတ္ ေသြးတိုးေနသည္ကို ဒြန္းက ခံစားေနသလို ဒြန္း၏ ဒစ္ဖ်ားမွ တထုတ္ထုတ္ ေသြးခုန္ေနသည္ကို ခ်ိဳလြင္က အာ႐ုံခံေနမိသည္။ ပူေႏြးေသာ ခံစားမႈက ေစာက္ပတ္မွတစ္ဆင့္ သူမတစ္ကိုယ္လုံးသို႔ ျပန႔္သြားၿပီးေနာက္ ေရေႏြးေႏြးျဖင့္ ေရခ်ိဳးေနရသလိုမ်ိဳး ဇိမ္ရွိလွသည္။ မိနစ္ပိုင္းကေလး ၿငိမ္ေနမိသည္က စိတ္တြင္းမွာ တစ္ကမာၻေလာက္ၾကာသည္ ထင္ရ၏။ သည့္ေနာက္မွာေတာ့ ဒြန္းက ေရွ႕ထပ္တိုးလိုက္သည္။ လီးတစ္ဝက္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ ဝင္ေသာအခါ ခ်ိဳလြင့္လက္ကေလးေတြက ဒြန္းကို တြန္းရင္း ေပါင္ေတြကို ေစ့လိုက္၏။ ဒြန္းက အဝင္မၾကမ္းရဲပဲ ခ်ိဳလြင့္ႏို႔ေတြကို ကုန္းစို႔ေပးလိုက္သည္။

သည္ေလာက္တုတ္ေသာ လီးႀကီး တစ္ဝက္ေက်ာ္ ဝင္ေနတာကိုေတာင္ မေအာ္တာကို ဒြန္းအံ့အားသင့္သည္။ သည္ေကာင္မေလးႏွင့္ ေတြ႕ရေအာင္ ဖန္လာေသာ ကံတရားကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ေနမိသည္။ ခ်ိဳလြင့္ ေခါင္းကေလး ေနာက္သို႔ လန္သြားသည္။ အခုနက နည္းနည္း နာသလို ရွိသျဖင့္ ေပါင္ကို ေစ့လိုက္ေတာ့ ဒြန္း ဆက္မသြင္းႏိုင္ေတာ့။ ခ်က္ခ်င္းလိုလိုပင္ နာတာေပ်ာက္ၿပီး အရမ္းယားလာသည္။ ယားတာလဲမဟုတ္။ ခံလို႔ ေကာင္းလွသည္။ ေပါင္ေတြကို ေစ့လိုက္၊ ကားလိုက္ လုပ္ေပးေနမိသည္။ အလိုက္သိေသာ ဒြန္းက အသာကေလး ႏႈတ္ၿပီး ျပန္ေဆာင့္သည္။ အရင္းအထိ မသြင္းပဲ တစ္ဝက္ေလာက္သာ အသြင္းအထုတ္ လုပ္ေပးေနရင္းမွ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း မသိမသာကေလး တိုးဝင္လာသည္။ သိပ္မၾကာပါ။ အရွိန္တက္ေနေသာ ခ်ိဳလြင္တစ္ေယာက္ ေကာ့လန္ကာ ၿပီးသြားေတာ့၏။ အား . . . မရေတာ့ဘူး။ ထြက္ၿပီ။ ထြက္ကုန္ၿပီကြာ။

အား . . . ဒြန္း၏ေက်ာျပင္ႀကီးကို ကုတ္ဖဲ့ရင္း ခ်ိဳလြင္တစ္ေယာက္ ထြက္သြား၏။ သူမ၏ သန္စြမ္းလွေသာ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းက အတင္းပင္ ညႇပ္ထားသည္မို႔ ဒြန္းပင္လႈပ္၍မရ။ ခ်ိဳလြင္ၿပီးတာ ခဏေလးမို႔သာ ေတာ္ေတာ့သည္။ ဒြန္းလို ႀကံ့ခိုင္ေသာလူမို႔သာ ခံႏိုင္ျခင္းျဖစ္သည္။ ပိန္ေညႇာင္ေညႇာင္ ကိုရီးယားမင္းသားေတြလို ပုံစံမ်ိဳး ဆိုလွ်င္ေတာ့ ခါးက်ိဳးသြားႏိုင္သည္။ ဒါေပမယ့္ အဲသည္လို လူပိန္ေလးေတြကလည္း ခ်ိဳလြင့္လို ေကာင္မေလးမ်ိဳးကို သည္လိုမ်ိဳး ေက်ေက်နပ္နပ္ ကိစၥၿပီးေအာင္ စြမ္းေဆာင္ေပးႏိုင္မည္မဟုတ္။ သူ႔လီးဒါဏ္ေၾကာင့္ ခ်ိဳလြင္တစ္ေယာက္ မခ်ိမဆန႔္ ခံစားၿပီး အရည္ေတြ ထြက္ကုန္သည္ကို ဒြန္းက ေက်နပ္စြာ ၾကည့္ရင္း ခ်ိဳလြင့္ႏွဖူးေလးကို ညင္သာစြာ နမ္းရႈိက္လိုက္သည္။

ထို႔ေနာက္ ခ်ိဳလြင့္ နား႐ြက္ေလးမ်ားကို မနာေအာင္ အသာကေလး ကိုက္ေပးလိုက္သည္။ ဒြန္း၏လီးေအာက္တြင္ မရႈမလွ ခံစားရေနေသာ ခ်ိဳလြင္သည္ ဒြန္းကို ပါးခ်င္းအပ္ကာ အတင္းဖက္ထားေတာ့သည္။ ဒြန္းက ရင္ထဲတြင္ ဖိုးႀကိဳင္းတုတ္ ျဖစ္သြားၿပီး ေစာက္ပတ္ထဲမွ လီးကို ေဆာင့္ရန္ ႀကိဳးစားလိုက္သည္။ ခ်က္ခ်င္းေတာ့ လႈပ္၍ပင္မရ။ ခ်ိဳလြင္ၿပီးတာ အရွိန္ေသသြားေတာ့မွ အသာကေလး နည္းနည္းေညႇာင့္ေပးလိုက္သည္။ လီးက ေျခာက္လက္မေက်ာ္ ဝင္သြားၿပီမို႔ အျပင္မွာ ႏွစ္လက္မခန႔္သာ က်န္ေတာ့သည္။

ဒြန္း၏မ်က္ႏွာမွ အၿပဳံးရိပ္ကို ျမင္ရေသာအခါ ခ်ိဳလြင္တစ္ေယာက္ ရွက္သြား၏။ အခုနက ကုတ္လိုက္၊ ျခစ္လိုက္ျဖင့္ အိေျႏၵသိကၡာ တစ္စက္မွမရွိေအာင္ ျပဳမူခဲ့မိသည္မ်ားကို ျပန္လည္သတိရေသာအခါ ေသေလာက္ေအာင္ ရွက္မိေတာ့သည္။ ဦးေႏွာက္က ရွက္ေလေလ၊ ႏွလုံးသားက ခံစားရေလေလ၊ ၿပီးေတာ့ ေစာက္ပတ္ေလးက ပိုက်ဥ္းေလေလ ျဖစ္ကာ ခ်ိဳလြင့္ဖီလင္မ်ား တက္လာျပန္သည္။ ေယာက္်ားလီးႏွင့္ အေတြ႕အႀကဳံမရွိတာလဲ မဟုတ္။ ဒါေပမယ့္ သည္တစ္ေယာက္ကိုမွ ဘာလို႔သည္ေလာက္ စြဲမက္ေနသည္ကို ကိုယ့္ဟာကိုယ္ပင္ နားမလည္ႏိုင္။ အခုေတာ့ ဒြန္းက သူမကို အထင္ေသးသြားၿပီဟု ခ်ိဳလြင္တစ္ထစ္ခ် ယူဆလိုက္မိေတာ့သည္။ ငါကလည္း ငါပါပဲေလ။ သည္ကေန႔ပဲ စကားေျပာတယ္။ အခုေတာ့ တစ္တစ္ခြခြကို အလိုးခံေနမိတယ္။ ေသလိုက္ပါေတာ့ မိခ်ိဳလြင္ရယ္ ဒြန္းၿပဳံးေနမိသည္မွာ ခ်ိဳလြင့္ကို အထင္ေသးေသာေၾကာင့္ မဟုတ္ပါ။

သူ႔လီးကို ေျခာက္လက္မအထိ အံႀကိတ္ခံေနေသာ ခ်စ္သူေလးကို ၾကည့္ရင္း အခ်စ္စိတ္ေတြ တိုးေနသျဖင့္ ပီတိအျပည့္ျဖင့္ ၿပဳံးလိုက္မိျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။ ဒြန္းက ခ်ိဳလြင့္နားနားကပ္ခါ တိုးတိုးေလး ေျပာလိုက္သည္။ ခ်စ္တယ္ ခ်ိဳရယ္။ သိပ္ခ်စ္တယ္။ သိလား။ . . . ခ်ိဳက သိပ္လွတာပဲ။ ၿပီးေတာ့ အေပး သိပ္ေကာင္းတယ္ သိလား။ဒြန္း၏ စကားမ်ားသည္ ပူေနေသာ ခ်ိဳလြင့္ရင္ကို ေအးသြားေစ၏။ ေအာက္မွ ထိုးထည့္ေနေသာ ရွစ္လက္မ လီးႀကီးကမူ ခ်ိဳလြင့္ညီမေလးကို မီးလိုပူေလာင္ ေစေလသည္။ ခ်ိဳ႕ကို သိပ္ . . . သိပ္ . . . ခ်စ္တယ္ကြာေနာက္ဆုံး စကားမ်ားကို ဒြန္းသည္ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းႏွင့္ တစ္လုံးခ်င္း ကြဲျပားေအာင္ ေျပာ႐ုံမက ေအာက္မွလည္း တစ္ခ်က္ခ်င္း ခပ္ျပင္းျပင္း ညီေလးကို ေဆာင့္ထည့္လိုက္ေလရာ ခ်ိဳလြင္တစ္ေယာက္ မ်က္ျဖဴလန္ကာ ဒုတိယမၸိ ၿပီးခ်င္လာျပန္ေလသည္။ ေကာ့လန္တက္လာျပန္ေသာ ခ်ိဳလြင့္ကို ၾကည့္ရင္း ဒြန္း၏ တစ္ကိုယ္လုံး ခ်စ္စိတ္မ်ား ျပည့္လာရသည္။ ခ်ိဳလြင္က ဘာမွမေျပာေသာ္လည္း သူမ၏ လိုအင္ကို သိလိုက္ေသာ ဒြန္းက အားစိုက္လ်က္ ေဆာင့္ေပးလိုက္ ေသာအခါ ေနာက္ထပ္ လက္တစ္သစ္ခန႔္ ဝင္သြား၏။

အြန႔္ . . . အြန႔္ . . . ေကာင္းလိုက္တာ ကိုရယ္။ ခ်ိဳလြင္ ၿပီးေတာ့မယ္။ ၿပီးေတာ့မယ္ သိလား ေရထဲမွ ငါးကို ကုန္းေပၚတင္လိုက္သလို ထြန႔္ထြန႔္လူးေနေသာ ခ်ိဳလြင္အား ပုခုံးမွကိုင္ကာ ဒြန္းက ဖိထားလိုက္သည္။ ကို အဆုံးထိ သြင္းလိုက္မယ္ေနာ္ ခ်ိဳ။ နည္းနည္း ေအာင့္ခံလိုက္ေနာ္ဟု ေျပာလည္းေျပာ ေအာက္မွလည္း ေဆာင့္ထည့္လိုက္သည္။ ခ်ိဳလြင္က နာက်င္ခံခက္ ျဖစ္သြားသျဖင့္ ဒြန္းကို အတင္း တြန္းထုတ္ျပန္၏။ သည္တစ္ခါေတာ့ ဒြန္း ၾကမ္းေတာ့၏။ ခ်ိဳလြင့္ခါးသိမ္သိမ္ေလးကို ကိုင္ကာ အတင္းပင္ ေဆာင့္ထည့္သည္။ တစ္လက္မ ထပ္ဝင္သြား ေသာအခါတြင္ကား ခ်ိဳလြင္က အတင္း႐ုန္းသည္ႏွင့္ သူမခါးကို ကိုင္ထားေသာ ဒြန္းလက္မ်ား ျပဳတ္ထြက္သြားရသည္။ သို႔ေသာ္ ေစာက္ပတ္ထဲတြင္ တင္းၾကပ္စြာ ဝင္ေနေသာ လီးႀကီးကား လုံးဝမကြၽတ္ေခ်။ င႐ုတ္သီးႏွင့္ ပက္ခံလိုက္ရသည့္ပမာ ခ်ိဳလြင္သည္ အတင္းပင္ ေအာ္ေတာ့၏။ သို႔ေသာ္ သူမ၏ ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကား ဒြန္း၏ခါးကို တင္းၾကပ္စြာ ညႇပ္ထားဆဲ။ ေစာက္ပတ္ ကြဲသြားတာလား။ ကာမအထြတ္အထိပ္ ေရာက္ၿပီး ၿပီးသြားတာလား။

ဒါမွမဟုတ္ ႏွစ္ခုလုံးလားကို ဒြန္း မေဝခြဲတတ္။ သိလည္း မသိခ်င္ေတာ့။ ခ်ိဳလြင့္ေပါင္ေတြ နည္းနည္းေလ်ာ့သြားသည္ႏွင့္ အားကိုတိုးကာ ေဆာင့္ေတာ့၏။ ႏွစ္ေယာက္လုံးမွာ အရက္အရွိန္ႏွင့္ ရမက္အရွိန္ ႏွစ္ခုေပါင္းကာ ကြဲကြဲၿပဲၿပဲ ဂ႐ုမစိုက္ေတာ့ေခ်။ ခ်ိဳလြင္ကလည္း ဒြန္းၾကမ္းလာသည္ကို မတားႏိုင္ေတာ့။ သူမသည္လည္း ေအာက္မွ ေစာက္ရည္ေတြ သာမက ေသးေတြပါ တပြက္ပြက္ ပန္းကာ တစ္ခ်ီၿပီးတစ္ခ်ီ ၿပီးေနေတာ့သည္။ သည္တစ္ခါ ၿပီးတာ အေတာ့္ကိုၾကမ္းသည္။ အရည္ေတြႏွင့္အတူ အသိစိတ္ေတြပါ လိုက္ထြက္ကုန္သည္။ ခ်ိဳလြင္တစ္ေယာက္ နတ္ျပည္ ေရာက္သြားသလိုပင္။ ေစာက္ပတ္ထဲမွ ေဝါကနဲ ပန္းထြက္သြားေသာ အရည္မ်ားေနာက္သို႔ စိတ္ေတြပါ}ပါသြား၏။

အထြတ္အထိပ္သို႔ ေရာက္သြားခ်ိန္တြင္ ဒြန္းကိုကုတ္ဖဲ့မိေသာ္လည္း ခ်က္ခ်င္းလိုလိုပင္ ေလေလ်ာ့လိုက္ေသာ ေဘာလုံးပမာ ဒူးေတြေခ်ာင္ကာ ေပ်ာ့က်သြား၏။ ထိုတစ္ခဏေလးသည္ ခ်ိဳလြင့္အတြက္ တစ္ကမာၻေလာက္ ၾကာသလိုပင္။ ေစာက္ပတ္ထဲတြင္ စီးစီးပိုင္ပိုင္ႀကီး ရွိေနေသာ လီးႀကီးေၾကာင့္ ခ်ိဳလြင့္အိပ္မက္ေတြ လွပလို႔ေနသည္။ ခဏေနေတာ့ ခ်ိဳလြင့္ကို ဖုတ္ကနဲ နတ္ျပည္မွ ျပန္က်လာေအာင္ ထိုးခ်လိုက္သည္ကလည္း ထိုလီးႀကီးပင္ျဖစ္သည္။ ေလးေလးမွန္မွန္ျဖင့္ ဝင္လိုက္ထြက္လိုက္ လိုးေနေသာ လီးႀကီးေၾကာင့္ ခ်ိဳလြင္ သတိျပန္ရလာသည္။

ခ်ိဳလြင္ မ်က္စိ ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူ႔ကို စိုးရိမ္တႀကီး ၾကည့္ေနသည့္ ဒြန္း၏ မ်က္ဝန္းမ်ားကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ အခုနက ၿပီးခ်င္တိုင္း ၿပီး၊ ျဖစ္ခ်င္တိုင္း ျဖစ္ခဲ့သည္ကို သတိရလိုက္ၿပီး ခ်ိဳလြင္ ေတာ္ေတာ္ရွက္သြားသည္မို႔ ႏႈတ္ခမ္းေလးကို စူကာ ဘာလို႔ သည္ေလာက္ၾကည့္ေနရတာလဲ ဟု ရန္ေထာင္လိုက္၏။ ဒြန္း ကလည္း သူ႔အပူႏွင့္သူ။ သူစိတ္ပူသည္ကေတာ့ ခ်ိဳလြင္တစ္ေယာက္ ေသသြားမွာကိုပင္ ျဖစ္သည္။ အရင္တုန္းက သူ႔လီးတစ္ဝက္အထိ ဘယ္မိန္းကေလးမွ မခံႏိုင္ခဲ့။ အခုေတာ့ ခုနစ္လက္မေက်ာ္အထိ ခ်ိဳလြင္က ခံခဲ့ၿပီး ျဖစ္သည္။ ၿပီးေတာ့ ေသလုမတတ္ ေအာ္ဟစ္ေနေသးသည္။ ခ်ိဳလြင္ေအာ္သည္မွာ နာလို႔လား၊ ေကာင္းလို႔လား၊ သူမသိေခ်။ ဒါတင္မက သူတို႔လုပ္ေနတာ အေတာ္ပင္ ၾကာေလၿပီ။ လက္ေဝွ႔ထိုးက်င့္ရာတြင္ ငါးမိနစ္ တစ္ဆက္ရွင္ က်င့္ေလ့ရွိေသာ ဒြန္းအတြက္ အခ်ိန္မွန္းရတာ သိပ္မခက္ပါ။ အနည္းဆုံး ဆယ့္ငါးမိနစ္မွ နာရီဝက္ခန႔္ရွိၿပီဟု ဒြန္းခန႔္မွန္းမိသည္။

အခုေတာ့ ခ်ိဳလြင္ သတိျပန္ရလာသည္ကို ေတြ႕ရေသာအခါ ဒြန္းသိပ္ေပ်ာ္သြားၿပီး ႏွင္းဆီဖူးသ႑ာန္ ႏႈတ္ခမ္းေလးမ်ားကို ၾကင္ၾကင္နာနာ နမ္းလိုက္မိသည္။ ခ်ိဳလြင္က လိုလိုလားလားပင္ ျပန္လည္စုပ္ယူလိုက္၏။ ထို႔ေနာက္တြင္ေတာ့ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ ဖက္လိုက္မိၾကသည္။ အဝတ္အစားမပါေသာ ခႏၶာကိုယ္ႏွစ္ခု တစ္သားတည္းပမာ ပူးကပ္လို႔သြား၏။ ခ်ိဳလြင့္လက္ေတြက ဒြန္းလက္မ်ားကို ဆုပ္ကာ သူမႏို႔ေတြေပၚ တင္ေပးလိုက္မိသည္။ မာေတာင္ေနေသာ ႏို႔သီးေခါင္းကေလးမ်ားကို ဒြန္းက လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားျဖင့္ ေခ်ေပးလိုက္ေတာ့ ခ်ိဳလြင့္ဖင္ႀကီးေတြ ေကာ့လန္တက္လာသည္။ ခ်ိဳလြင္ ငုံ႔ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္၏ ဆီးစပ္မ်ားက ပူးကပ္ေနၿပီ။ အခုနက ပါးစပ္ျဖင့္ပင္ မငုံႏိုင္ေသာ ဒြန္း၏လီးႀကီးတစ္ေခ်ာင္းလုံး သူမေစာက္ပတ္ထဲ ဝင္သြားသည္ကို ျပန္ေတြးမိေသာအခါ ခ်ိဳလြင့္တစ္ကိုယ္လုံး တုန္ကာသြားသည္။ ေၾကာက္လို႔ေတာ့မဟုတ္၊ ဖီလင္ေတြ တက္လာေသာေၾကာင့္ ျဖစ္၏။

သည္အခြင့္အေရးကို အရယူၿပီး ဒြန္းက နည္းနည္းဖိထည့္လိုက္သည္။ လက္ႏွစ္သစ္ေလာက္ အက်န္တြင္ ခ်ိဳလြင့္မ်က္ႏွာကေလး ရႈံ႕မဲ့ကာ ထပ္မသြင္းေတာ့နဲ႔ ဟု တားေလေတာ့သည္။ ေပါင္ေတြကို ေစ့ထားၿပီး ေစာက္ပတ္ကို အတင္းရႈံ႕ထားသည္မို႔ ဒြန္း ဘာမွ ဆက္လုပ္၍ မရ။ မ်က္ႏွာကေလး ငယ္ေနၿပီး အသနားခံေနေသာ ခ်ိဳလြင့္မ်က္ဝန္းေလးမ်ားကို ေတြ႕လိုက္ရေသာအခါ ဒြန္းအသာကေလး ဆြဲထုတ္မိလိုက္သည္။ ဒြန္း၏ နဖူးမွ ေခြၽးမ်ား ခ်ိဳလြင့္ကိုယ္ေပၚ က်လာမွ သတိရလိုက္သည္။ သူမတစ္ကိုယ္လုံးလည္း ေခြၽးေတြ၊ ေစာက္ရည္ေတြႏွင့္ ႐ႊဲေနေလၿပီ။ ေအာက္ဖက္မွာေတာ့ ပူေလာင္အိုက္စပ္ၿပီး ေမြ႕ရာတစ္ခုလုံး သူတို႔ကိုယ္မွထြက္ေသာ အရည္မ်ိဳးစုံျဖင့္ အိုင္ထြန္းေနေလ၏။ ဒြန္း၏နဖူးမွ ေခြၽးသီးမ်ားကို လက္ျဖင့္ သုတ္ေပးလိုက္ေတာ့ ဒြန္းက ၿပဳံးလိုက္ၿပီး အသာကေလး တစ္ခ်က္ခ်င္း မထိတထိ ေဆာင့္ေပးလိုက္ရာ ခ်ိဳလြင့္ထံမွ ညည္းသံေလးမ်ား ျပန္ၾကားရသည္။ အဟင့္ . . . အဟင့္ . . . ကိုရယ္ခ်ိဳေလး . . . ကိုယ့္ကို ခ်စ္လားခ်စ္လည္းခ်စ္တယ္၊ ေၾကာက္လည္းေၾကာက္တယ္။

ခ်စ္တာကေတာ့ ခ်ိဳ နည္းနည္းနာတာနဲ႔ ရပ္ေပးလို႔။ ေၾကာက္တာကေတာ့ . . . သူ႔ဟာႀကီးက သိပ္ႀကီးလို႔။ ၿပီးေတာ့ . . . နားစိုက္ေထာင္ေနေသာ ဒြန္းကို ၾကည့္ရင္း ခ်ိဳလြင္က ညႇိဳ႕အားျပင္းေသာ ညဳတုတု ေလသံေလးျဖင့္ ကိုက သိပ္လုပ္ႏိုင္တာပဲ။ ဘယ္ေလာက္ၾကာၿပီလဲ။ အခုထိ မထြက္ေသးဘူး ေျပာေနရင္းမွ ေ႐ႊစင့္ကို သတိရသြားၿပီး ခ်ိဳလြင္က နာရီကို လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။ အခ်ိန္အေတာ္လင့္သြားၿပီကို သိေသာအခါ ခ်ိဳလြင့္စိတ္ထဲမွ ေျပာလိုက္မိ၏။ ျမန္ျမန္လုပ္မွပဲ။ ဟိုေကာင္မ ဖင္ခံရာက ျပန္လာရင္ ဒုကၡခ်ိဳလြင့္အေနျဖင့္ သည္လီးကို မည္သူႏွင့္မွ် ေဝမစားႏိုင္ေခ်။ ဒြန္းကို သူမသာလွ်င္ လက္ဝါးႀကီးအုပ္ထားခ်င္သည္။ ေ႐ႊစင့္အေနျဖင့္ အလိုးခံခ်င္ပါက လိုးေပးမည့္သူေတြ မရွားပါ။ ေနာက္တစ္ခုက ေ႐ႊစင္က ေယာက္်ားေတြကို စြဲေအာင္လုပ္တတ္သည္မို႔ ေ႐ႊစင့္ေနာက္ ဒြန္းပါသြားမည္ကို ခ်ိဳလြင္စိုးရိမ္ပါသည္။ ဒြန္းကေတာ့ ဒါေတြကို မသိ။ မၿပီးေသးဘူးလား ကိုရယ္ ဟု ညဳတုတု ေျပာလိုက္ေသာ အသံေလးကို ၾကားေသာအခါ ဖတ္ကနဲ ဖတ္ကနဲ အားရဝမ္းသာ ေဆာင့္ေတာ့၏။ အြန႔္ကနဲ အြန႔္ကနဲ အသံထြက္လာကာ ခ်ိဳလြင့္ေခါင္းကေလး လန္က်သြားေတာ့သည္။

ေအာင့္ေအာင့္ၿပီး နာသလို ေကာင္းသလိုႀကီး ျဖစ္ေနသျဖင့္ အသံပင္ မထြက္ႏိုင္။ ဒြန္းက သိပ္မၾကမ္းလို႔သာ ေတာ္ေတာ့သည္။ အျပာကားေတြထဲကလို ၾကမ္းပါက အသက္ပင္ ပါသြားေလာက္သည္။ အတင္းထိုးဝင္လာေသာ လီးႀကီးကို ခ်ိဳလြင့္ေစာက္ပတ္ႂကြက္သားေလးမ်ားက အတင္းညႇစ္ၾကသည္။ သို႔ရာတြင္ လုံးဝေပ်ာ့က်မသြား။ သံမဏိေခ်ာင္းပမာ မာေတာင္ေနေသာ လီးႀကီးသည္ လံွရွည္တစ္ခုက ပိုးစကို ထိုးခြဲသလို ခ်ိဳလြင့္ ေစာက္ပတ္အဆုံးတိုင္ ဒုတ္ဒုတ္ထိ ဝင္ေရာက္သြားေလသည္။ ခ်ိဳလြင္သည္ ေပါင္ကိုကားၿပီး ေစာက္ပတ္ကို ရႈံ႕ကာ ညႇစ္ရသည့္ အရသာကို သိလာၿပီမို႔ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို တစ္တီတူးပမာ မိုးေပၚေထာင္ေပးလိုက္၏။ ဒြန္းအေနျဖင့္ လႈပ္ရွားရတာ ပိုလြတ္လပ္သြားၿပီး လီးႀကီးက ခ်ိဳလြင့္ ဂလိုင္ေလးအတြင္း ေမႊေႏွာက္ေတာ့သည္။ ခ်ိဳလြင္ေသာ ညည္းသံေလးမ်ားက အခန္းတြင္း ပ်ံ႕လြင့္သြားသည္။ အသံပိုင္ရွင္ မိန္းမေခ်ာေလးမွာမူ ေခါင္းထဲမွာ ခ်ာခ်ာလည္ကာ ဘာေတြကို လုပ္မိလို႔ လုပ္မိမွန္းပင္ မသိေတာ့ေခ်။ ဒြန္းကို ကုတ္ဖဲ့လိုက္၊ အိပ္ရာခင္းေတြကို ဆုပ္နယ္ေခ်မြလိုက္၊ ေစာက္ရည္ေတြကို ပန္းထုတ္လိုက္၊ ေနာက္ဆုံးတြင္ တံေတြးမ်ားပင္ ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္မွ စီးက်လာသည္။

ခ်ိဳလြင္ၿပီးျပန္ပါၿပီ။ ဒြန္းကား မၿပီးေသးေခ်။ မိုင္တစ္ရာခရီးကို ေျပးလိုက္ရသည့္အလား ခ်ိဳလြင့္ရင္ထဲတြင္ ေမာဟိုက္လို႔ေနသည္။ ဒါေတာင္ သူမက အိပ္ရာေပၚလွဲကာ ေပါင္ကားၿပီး ခံေနျခင္းျဖစ္သည္။ အေပၚမွ တက္ေဆာင့္ေနသူကေတာ့ ဘယ္လိုအင္အားမ်ိဳးနဲ႔ ေဆာင့္ႏိုင္သည္မသိ။ နာရီဝက္လည္း ေက်ာ္ၿပီ။ ခ်ိဳလြင္ၿပီးတာလဲ သုံးခါရွိၿပီ။ ေတာ္ပါေတာ့ ကိုရယ္။ ၿပီးလိုက္ပါေတာ့။ မၿပီးေသးဘူးလား ကိုရယ္။ ခ်ိဳလြင္ ေမာလွၿပီ။ ေအာင့္လဲ ေအာင့္ေနၿပီ။ ေမာဟိုက္စြာ ေျပာလာေသာ ခ်စ္သူကေလးကိုၾကည့္ရင္း ဒြန္းရင္ထဲမွာ ခ်စ္ျခင္းေတြ ယိုဖိတ္လို႔လာသည္။ တကယ္ေတာ့ သူလည္း အရမ္းေမာေနပါၿပီ။ နာရီဝက္ေက်ာ္ေအာင္ မရပ္မနား အေပၚမွ ေဆာင့္ေနရတာ မေမာပဲ ဘယ္ခံႏိုင္ပါမည္တုန္း။ မိန္းကေလးေတြက ေယာက္်ားေတြနဲ႔ မတူပဲ ထပ္ခါထပ္ခါ ၿပီးႏိုင္သည္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ၾကာၾကာခံခ်င္ၾကသည္ဟု ၾကားဖူးသျဖင့္ တတ္သမွ် မွတ္သမွ် နည္းေတြျဖင့္ သုက္ကို အတင္းေအာင့္ထားရျခင္း ျဖစ္သည္။ ယခုေတာ့ အခ်စ္ကေလးက ေတာင္းဆိုလာသည္မို႔ ၿပီးလိုက္ေတာ့မည္ ဟု ေတြးရင္း စိတ္ကို ေလွ်ာ့လိုက္သည္။ စိတ္ေလွ်ာ့လိုက္သည္ ဆိုေတာ့မွ ေဆာင့္ခ်က္ေတြက ပိုျပင္းလာသည္။ ဒြန္း၏ႀကီးမားရွည္လ်ားေသာ လီးႀကီးသည္ ခ်ိဳလြင့္ေစာက္ပတ္ကေလး၏ အဆုံးထိ ဝင္လာၿပီး သားအိမ္ေခါင္းကေလးကို ထိုးမိလို႔ေနသည္။

ပထမေတာ့ ခ်ိဳလြင္ မ်က္ျဖဴလန္ သြားေအာင္ကို ေကာင္းသည္။ သို႔ေသာ္ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ အရွိန္က ပိုပိုျပင္းလာေတာ့ နာလာသည္။ သည္အခ်ိန္မွာ ရပ္ခိုင္းလိုက္လွ်င္ ဒြန္းတစ္ေယာက္ တိုးလိုးတန္းလန္းႀကီး ျဖစ္သြားမည္ကို သိသျဖင့္ လုံးဝမေအာ္ဟု ဆုံးျဖတ္ကာ ႏႈတ္ခမ္းေလးကို ကိုက္ကာ ေအာင့္ခံသည္။ ပထမတစ္ခ်က္၊ ႏွစ္ခ်က္၊ ေနာက္ေတာ့ ငါးခ်က္၊ ဆယ္ခ်က္။ မၿပီးႏိုင္ေသး။ ခါးကေလးကို လိမ္တြန႔္ကာ ေနာက္ဆုတ္ရန္ ဟန္ျပင္ခိုက္မွာပင္ ဒြန္းကလည္း ဖိသိပ္ၿပီး သုက္ေတြကို ပန္းထုတ္လိုက္ေသာအခါ ခ်ိဳလြင့္အသည္းႏွလုံးေတြ ကေျပာင္းကျပန္ ျဖစ္ကုန္သည္။ သာမန္အားျဖင့္ဆိုလွ်င္ သားအိမ္ေခါင္းကေလးက ဆံခ်ည္မွ်င္ငါးမွ်င္စာသာ ပြင့္သည္။ ယခုေတာ့ ဒြန္း၏ ဒုတ္ရွည္ႀကီးက တဒုတ္ဒုတ္ျဖင့္ တံခါးလာေခါက္ ေနသျဖင့္ မပြင့္ခ်င္ပြင့္ခ်င္ျဖင့္ ဟတတကေလး ျဖစ္လာရသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ လီးႀကီးက အတင္းဖိသိပ္လာေတာ့ အေပါက္ကေလး ပိုပြင့္သြားကာ လီးထိပ္မွ ဆီးထြက္ေပါက္ႏွင့္ သားအိမ္ေခါင္းဝေလး တည့္တည့္ျဖစ္သြားရ၏။

သုက္ရည္ေတြကို သားအိမ္ထဲ တည့္တည့္ေရာက္ေအာင္ သဘာဝက ဖန္တီးေပးထားျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ မိနစ္သုံးဆယ္ေက်ာ္ ေလးဆယ္နီးပါး ေဆာင့္လိုးေနခ်ိန္ အတြင္းဝယ္ ဒြန္း၏သုက္ေကာင္မ်ားသည္ စတိုခန္းျဖစ္ေသာ ဥႏွစ္လုံးထဲမွ ထြက္လာၿပီးေနာက္ ပန္းထြက္ရန္ တာစူထားရာ အခုလို တာလႊတ္လိုက္ေသာအခါ ေဝါကနဲ ထြက္သြား။ ရမက္မီးေၾကာင့္ ပူေလာင္ေနၿပီး အရွိန္ကေတာ့ မီးသတ္ပိုက္ျဖင့္ ပက္လိုက္သည့္အလား အားျပင္းလွ၏။ခ်ိဳလြင္ကေတာ့ ယခင့္ယခင္ အခါမ်ားကထက္ ပိုၿပီး ခံစားလိုက္ရသည္။ ယခင္တုန္းက ၿပီးတာေတြက တာက်ိဳးသလို၊ ဆည္ေပါက္သလို၊ ၿပီးသည္ဆိုပါလွ်င္ သည္တစ္ခါကေတာ့ မီးေတာင္ေပါက္တာမ်ိဳးျဖစ္သည္။ ပြက္ပြက္ဆူေနသေယာင္ ထင္ရေသာ သုက္ရည္မ်ား သားအိမ္ထဲ အေျပးဝင္လာေသာ ခံစားမႈက အင္ဒိုနီးရွား ဆူနာမီျဖစ္ေစေသာ မီးေတာင္ႀကီး ေပါက္သလိုပင္။ ယခင့္ယခင္အခါမ်ားကထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာ သာလြန္ေသာ ၿပီး}ျခင္းျဖင့္ ၿပီးသြားၿပီးေနာက္ ခ်ိဳလြင့္စိတ္ေတြ ခႏၶာကိုယ္မွ ခဏခြဲခြာသြားသည္။

သည္လိုအရသာမ်ိဳးကို ေတာ္ေတာ္တန္တန္ မိန္းမေတြ ခံစားဖူးမွာ မဟုတ္ဘူးဟု ေတြးမိရင္းက ခ်ိဳလြင္သည္ ဒြန္းကို အရမ္းစြဲမက္သြားေတာ့၏။ ခံစားရတာေတြ မ်ားလြန္းသျဖင့္ ခ်ိဳလြင့္ခႏၶာကိုယ္ကား ေျခကုန္လက္ပန္း က်သြားေလၿပီ။ ဖားေပါင္စင္းကေလး တစ္ေကာင္လို ေျခကားယား လက္ကားယားျဖင့္ ကုတင္ေပၚတြင္ အ႐ုပ္ႀကိဳးျပတ္ မလႈပ္မယွက္ ျဖစ္ေနေတာ့၏။ ဒြန္းသည္လည္း ေဟာဟဲဆိုက္ေအာင္ ေမာသြားသျဖင့္ သုက္ရည္ေတြကို ပန္းထုတ္ၿပီးေနာက္ ခ်ိဳလြင့္ ကိုယ္ေပၚ ေမွာက္က်သြား၏။ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ရင္ခုံသံႏွစ္ခုက ထပ္တူထပ္မွ်ပင္။ ျမင္းခြာသံေတြလို ဒုတ္ဒုတ္ ဒုတ္ဒုတ္ႏွင့္ ၿပိဳင္တူခုန္ေနၾက၏။ ေနာက္ထပ္ ခုန္ေနေသာ ေနရာတစ္ခု ရွိပါေသးသည္။ ယင္းကား ခ်ိဳလြင့္ေစာက္ပတ္ထဲတြင္ ျမဳပ္ေနဆဲျဖစ္ေသာ ဒြန္း၏ညီေတာ္ေမာင္ပင္ ျဖစ္သည္။ မိနစ္ေလးဆယ္ လိုးၿပီးတာေတာင္ ဒြန္းက မေက်နပ္ေသးပါ။ ခဏနားၿပီး ထပ္ေဆာ္ရန္ ႀကံေနပါ၏။ အေမာနည္းနည္းေျပေတာ့ ဒြန္း၏လက္မ်ားက ခ်ိဳလြင့္ ႏို႔ေတြကို ဆုပ္ညႇစ္ေပးလိုက္သည္။ မည္သည့္တုံ႔ျပန္မႈမွ မရ။

ခ်ိဳလြင့္နဖူးကို နမ္းလိုက္သည္။ အရင္က အတိုင္းပဲ။ ရင္သားႏုႏုကေလးမ်ားႏွင့္ ပုခုံးသားလုံးလုံးကေလးေတြကို ပြတ္သပ္ေပးရင္း ႏႈတ္ခမ္းေလးကို အားျဖင့္ စုပ္ယူလိုက္သည္။ တုတ္တုတ္မွ် မလႈပ္။ ေစာက္ပတ္ထဲမွ ညီေလးကို နည္းနည္းဆြဲထုတ္ကာ ျပန္ေဆာင့္လိုက္သည္။ ဘာမွမထူးေခ်။ ခ်ိဳလြင္တစ္ေယာက္ သတိလစ္ကာ ေလာကႀကီးႏွင့္ အဆက္ျပတ္သြားၿပီ ျဖစ္ေလသည္။ ဒြန္းက ငုံ႔ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေသြးစမ်ား ေတြ႕လိုက္ရ၏။ ေသခ်ာၿဖဲၾကည့္ေတာ့ ခ်ိဳလြင့္ေစာက္ပတ္ အနားသားတြင္ ပြန္းေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ နည္းနည္းကေလး ကြဲေနျခင္း ျဖစ္သည္။ တစ္ရႉးတစ္စယူကာ ဖိထားလိုက္ေတာ့ ခဏအၾကာတြင္ တိတ္သြားသည္။ ခ်ိဳလြင္ကေတာ့ တစ္ခ်ိန္လုံးပင္ အိပ္ရာမွ မႏိုးပါ။ ေျခကုန္လက္ပန္း က်ေနေသာ ခ်စ္သူေလးကို ဒြန္းကမႏႈိးခ်င္ေတာ့။

ခ်ိဳလြင့္ကို ေစာင္ခ်ဳံေပးခဲ့ၿပီးေနာက္ ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ေျခဖ်ားေထာက္ဝင္ကာ ေရခ်ိဳးၿပီး အသာကေလး ျပန္ထြက္လာခဲ့သည္။ သူ႔ဖုန္းနံပါတ္ကို ခ်ိဳလြင့္စားပြဲေပၚမွ စာ႐ြက္တစ္႐ြက္ေပၚတြင္ ေရးထားခဲ့ၿပီးေနာက္ အသာကေလး ထြက္သြားေလ၏။ ခ်ိဳလြင္တစ္ေယာက္ အိပ္မက္ကမာၻတြင္ ဒြန္းႏွင့္ အခ်ီေပါင္း မေရမတြက္ႏိုင္ေအာင္ဆြဲၿပီး ေနာက္ဆုံးတြင္ ဒြန္းက ခ်ိဳလြင့္ပုခုံးကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း လႈပ္ခါၿပီး ကိုယ့္ကိုခ်စ္ရဲ႕လား။ ေျဖပါဦး ဟု ေမးေလ၏။ ခ်ိဳလြင္ကလည္း ေလသံေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလးျဖင့္ ခ်စ္တာေပါ့ကိုရယ္ . . . ကိုေရာ ခ်ိဳလြင့္ကို ခ်စ္ရဲ႕လား။ ခ်စ္ရင္ ထပ္လုပ္ေပးေနာ္ ဟု ညဳလိုက္ေလသည္။

ေျပာေနရင္းတန္းလန္းမွ ခ်ိဳလြင္ လန႔္ႏိုးလာၿပီး မ်က္လုံးကို ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ရာတြင္ သူ႔အား ခပ္စူးစူး စိုက္ၾကည့္ေနေသာ ေ႐ႊစင္ကို ျမင္လိုက္ရ၏။ အခုနက ခ်ိဳလြင့္ပုခုံးကို လႈပ္သူမွာလည္း ေ႐ႊစင္ပင္ ျဖစ္ပါသည္။ေကာင္မ . . . ဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလဲ။ နင့္ေပါင္ၾကားထဲမွာလဲ ျမင္လို႔ေတာင္ မေကာင္းဘူး။ ေသြးေတြေရာ၊ ဟိုအရည္ေတြေရာ။ ေမြ႕ရာလဲ ပစ္ရပါၿပီ ေ႐ႊစင့္စကားေၾကာင့္ ခ်ိဳလြင့္ပါးကေလးမ်ား နီရဲတြတ္သြားသည္။ ေအာက္ကို ငုံ႔ၾကည့္ေတာ့လဲ ေမြ႕ရာေပၚမွ အကြက္ႀကီးက နည္းတာႀကီးမဟုတ္။ ေမြ႕ရာေအာက္ပိုင္း တစ္ခုလုံး စို႐ႊဲေနကာ လရည္နံ႔ေတြက မႊန္ထူလို႔ေနသည္။ ေ႐ႊစင္က ထပ္ေမးလိုက္သည္။ နင့္ကို ဘယ္ႏွခ်ီေလာက္ လိုးသြားသလဲငါ ၿပီးသြားတာ ေလးခ်ီထက္ေတာ့ မနည္းႏိုင္ဘူး။ သူကေတာ့ ႏွစ္ခ်ီၿပီးတယ္ဘယ္လိုမ်ိဳး လိုးသြားတာလဲ။ ေခြးလိုးလား၊ ျမင္းစီးေသးလားဟင့္အင္း . . . ငါ ပက္လက္လွန္ေပးထားတာကို အေပၚကေန သူေဆာင့္သြားတာ။

သူ႔ဟာႀကီးက အရမ္းႀကီးတာပဲ။ ငါဘယ္လိုမွ မေတာင့္ထားႏိုင္ဘူးဘယ္ေလာက္ၾကာသြားသလဲ ခ်ိဳလြင္က နာရီကို လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။ ဒြန္းထြက္သြားတာ ဆယ့္ငါးမိနစ္ေလာက္ပဲ ရွိဦးမည္။ ေတာ္ပါေသးရဲ႕။ မဟုတ္ရင္ သည္ေ႐ႊစင္ဆိုတဲ့ ဖာသည္မနဲ႔ ေတြ႕ေနဦးမယ္။ ဟု စိတ္ထဲမွ ေတြးလိုက္ရင္း တစ္နာရီနီးပါးၾကာမယ္ထင္တယ္။ မိနစ္ေလးဆယ္ေလာက္မွာ ငါသုံးခါၿပီးတာ မွတ္မိတယ္။ အဲသည္ေနာက္မွာ တစ္ခါ ထပ္ၿပီးေသးတယ္။ . . . ငါေရသြားခ်ိဳးလိုက္ဦးမယ္ဟာ ေျပာရင္းမွ ခ်ိဳလြင္က မတ္တတ္ထရပ္လိုက္ေသာအခါ ဒူးေတြေခ်ာင္ေနသျဖင့္ တစ္ခ်က္ယိုင္သြား၏။ ကုတင္ေအာက္က ဖိနပ္ကို ရွာေနရင္းမွ ေပါင္ၾကားထဲမွ ပူေႏြးေသာ ခံစားမႈက ေပါင္ရင္းႏွင့္ ေျခေထာက္မ်ားဆီ ျပန႔္လာသျဖင့္ ငုံ႔ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အျဖဴေရာင္ပ်စ္ပ်စ္ အရည္မ်ား ေစာက္ပတ္ထဲမွ စီးထြက္လာသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရေလသည္။ သည္ျမင္ကြင္းကို ေ႐ႊစင္က မ်က္ေစ့ေဒါက္ေထာက္ ၾကည့္ေနသျဖင့္ ခ်ိဳလြင္တစ္ေယာက္ အေနခက္သြားကာ ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ခပ္သုတ္သုတ္ ဝင္လိုက္ရ၏။

သည္ၾကားထဲ ေပါင္ေၾကာေတြ တင္းေနသျဖင့္ ကြတကြတ ျဖစ္ေနေသးသည္။ ေရခ်ိဳးေနရင္း ခ်ိဳလြင္သည္ ဒြန္းကို သတိရေနေလ၏။ ေစာက္ပတ္ကေလးကို ပြတ္ရင္း လိုးခဲ့သည္မ်ားကို ျပန္လည္သတိရေနခ်ိန္၌ ဒြန္းသည္လည္း သူ႔အခန္းထဲတြင္ ဂြင္းထုရင္း ဖီလင္တက္ေနေလသည္။ ခ်စ္သူႏွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ သတိရေနခ်ိန္တြင္ ေ႐ႊစင္က ၾကားဝင္လာေတာ့သည္။ အခုနက ကုတင္ေပၚတြင္ ေပပြေနၿပီး အိပ္ေမာက်ေနေသာ ခ်ိဳလြင့္ပုံစံကို ျမင္လိုက္ရသည္တြင္ ေ႐ႊစင္တစ္ေယာက္ အံ့အားသင့္သြားသည္။ တစ္ဆက္တည္းပင္ မိန္းမတစ္ေယာက္ကို သည္ေလာက္အထိ စြဲမက္ဖြယ္ လိုးေပးႏိုင္ေသာ ဒြန္း၏လီးကိုလည္း စမ္းသပ္ခ်င္လာသည္။ ယခင္ကတည္းက စမ္းသပ္ခ်င္ပါေသာ္လည္း ယခုမူကား အရမ္းကို စမ္းသပ္ခ်င္လာၿပီ ျဖစ္ေလသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ဒြန္း၏ ဖုံးနံပါတ္ကို ခ်ိဳလြင့္စားပြဲေပၚတြင္ ေတြ႕လိုက္ရေသာအခါ အခ်ိဳရွာ သကာေတြ႕သကဲ့သို႔ ရွိေပေတာ့သည္။ ခ်ိဳလြင္ . . . သည္ေန႔ တနလၤာေန႔။ နင္ ကြန္ျပဴတာ သင္တန္းရွိတယ္မဟုတ္လား ေအး . . . ဟုတ္သားပဲ။

ေမ့ေနလိုက္တာခ်ိဳလြင္သည္ ကပ်ာကယာျဖင့္ ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွ ထြက္လာၿပီး အဝတ္အစားဝတ္ကာ ဘတ္စကားဂိတ္ဆီ ေျပးေတာ့၏။ ေ႐ႊစင္တစ္ေယာက္ ေက်နပ္စြာ ၿပဳံးလိုက္ၿပီး တယ္လီဖုန္းကို ေကာက္ကိုင္လိုက္သည္။ ဒြန္း ဂြင္းထုလို႔ ၿပီးခါစတြင္ ဖုန္းျမည္လာသျဖင့္ ဒြန္း ကိုင္လိုက္သည္။ ဒြန္းလား . . . ခ်ိဳလြင္ႏိုးၿပီ။ . . . အခုလာခဲ့ေနာ္။ . . . ေစာင့္ေနမယ္ တစ္ဖက္မွ ဖုန္းခ်သြားသည္အထိ ဒြန္းစကားမေျပာႏိုင္ပါ။ အံ့အားသင့္လြန္းေနသျဖင့္ ပါးစပ္အေဟာင္းသား ျဖစ္ေနမိသည္။ အေတာ္ၾကာမွ ေဘာင္းဘီကို ဆြဲတင္ကာ ကားေသာ့ကို လိုက္ရွာမိသည္။ ခ်ိဳလြင့္အခန္းသို႔ ေရာက္ေသာအခါ ခပ္ဟဟေလး ဖြင့္ထားေသာ အခန္းတံခါးကို ေတြ႕ရသည္ႏွင့္ အသာကေလး လွမ္းဝင္လိုက္သည္။ အခန္းထဲသို႔ ေရာက္သည္ႏွင့္ ေရေမႊးနံ႔ႏွင့္ လရည္နံ႔ေတြ မႊန္ထူေနေအာင္ ရေလ၏။ အခန္းထဲတြင္ မည္သူ႔ကိုမွ် မေတြ႕ရေခ်။ သို႔ေသာ္ ေရခ်ိဳးခန္းထဲတြင္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ ေရခ်ိဳးေနသံ ၾကားရသည္။ အခန္းတံခါးကို အထဲမွ ေသာ့ခတ္ထားသျဖင့္ ဝင္လို႔ေတာ့ မရေခ်။ ဒြန္းသည္ အိပ္ခန္းထဲ ျပန္ဝင္လာကာ အဝတ္အစားမ်ားကို ခြၽတ္လိုက္၏။

ထို႔ေနာ္ ခ်ိဳလြင့္ကိုယ္ေငြ႕ျဖင့္ ပူေႏြးေနဆဲ အိပ္ရာေပၚ တက္လွဲေနလိုက္သည္။ နည္းနည္းခ်မ္းသလို ရွိလာသျဖင့္ ေစာင္ၿခဳံထားလိုက္မိသည္။ သည့္ေနာက္တြင္ေတာ့ မ်က္လုံးမ်ားကို မွိတ္ကာ ခဏနားလိုက္ရင္း ဖ်တ္ကနဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားေလသည္။ မည္မွ်ၾကာေအာင္ အိပ္ေပ်ာ္ေနမိမွန္း မသိပါေခ်။ ႏူးညံ့ေသာ လက္ႏွစ္ဖက္က ဖြားဖက္ေတာ္ကို (ေစာင္ေပၚမွ) ပြတ္သပ္ဆုပ္နယ္ေနသည္ကို ခံစားရေတာ့မွ ဒြန္းႏိုးလာသည္။ ေခါင္းေထာင္ေနေသာ သူ႔ညီေတာ္ေမာင္ကို ျပဳစုေနေသာ လက္ကေလးမ်ား ပိုင္ရွင္ကေတာ့ ပရိတ္သတ္ႀကီး အႀကိဳက္ျဖစ္ေသာ ေ႐ႊစင္ပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။ “မီးက ေ႐ႊစင္ပါ။ ခ်ိဳလြင့္သူငယ္ခ်င္းေပါ့။ ကိုဒြန္းကို အရင္ဆုံး ခ်စ္ခဲ့မိတာ မီးပါ။ ဟိုေကာင္မ ခ်ိဳလြင္က အရင္ဦးသြားတယ္။ အခုေတာ့ သူဘာတတ္ႏိုင္ေသးသလဲ။ ကိုဒြန္းက မီးဆီ ေရာက္လာၿပီပဲေလ။ ခ်ိဳလြင့္ထက္ သာေအာင္ လုပ္ေပးမယ္” ေ႐ႊစင္သည္ တိုးညႇင္းစြာ ေျပာရင္းက သူ႔ကိုယ္မွာ ပတ္ထားေသာ အျဖဴေရာင္တဘက္ကို ဆြဲခြၽတ္လိုက္၏။ မိေမြးတိုင္း ဖေမြးတိုင္း ျဖစ္သြားေသာ သူမ၏ အလွသည္ ဒြန္းကို ပါးစပ္အေဟာင္းသား ျဖစ္သြားေစေလသည္။

ေ႐ႊစင္၏ ဖင္မ်ားႏွင့္ ႏို႔မ်ားက ခ်ိဳလြင့္ထက္ ပိုသာသည္။ အသားအေရာင္ကလည္း နည္းနည္းကေလး ပိုညိဳၿပီး ေ- ာက္ေမႊးမ်ားကို အေသအခ်ာ ရိတ္ထားသျဖင့္ အေမေပးေသာ လယ္ကြက္ကေလးက လွပသပ္ရပ္လို႔ေနသည္။ ဒြန္း၏ ညီေတာ္ေမာင္က လွံတံရွည္လို ေထာင္တက္လာၿပီး တိုက္ပြဲဝင္ရန္ အသင့္ျဖစ္ေနေလၿပီ။ ေစာင္ကို လွန္လိုက္ေသာ ေ႐ႊစင့္လက္ကေလးမ်ား တုန္ယင္လို႔ေနသည္။ “အိုး . . . အႀကီးႀကီးပါလား” ေ႐ႊစင့္ပါးစပ္ကေလး ပြင့္ဟသြားၿပီး အာေမဋိတ္သံကေလး ထြက္က်လာသည္။ ဒြန္းက အခ်ိန္မဆိုင္းပဲ ဟေနေသာ ပါးစပ္ကေလးထဲသို႔ သူ႔- ီးႀကီးကို ထိုးသြင္းလိုက္၏။ ေ႐ႊစင္ ပါးစပ္ျပန္ပိတ္၍ မရေတာ့။ ဒြန္း၏- ီးႀကီးကို မႏိုင့္တႏိုင္ စုပ္ေနရေတာ့သည္။ – ီးစုပ္ျခင္းသည္ ေ႐ႊစင္၏ အထူးျပဳဘာသာရပ္တစ္ခု ျဖစ္သည့္အားေလ်ာ္စြာ ခ်ိဳလြင့္ထက္ သာေအာင္ စုပ္ျပႏိုင္ပါသည္။ ေျခာက္လက္မေက်ာ္ေက်ာ္ – ီးကို ပါးစပ္ျဖင့္ ခပ္ျပင္းျပင္းကေလး စုပ္ယူလိုက္၊ ျပန္ထုတ္လိုက္၊ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ျပန္ေဆာင့္ထည့္လိုက္ လုပ္ရင္း ဒြန္းကို အကဲခတ္လိုက္သည္။ ဒြန္းကေတာ့ ဘာမွသိပ္ထူးျခားပုံမရေခ်။

ေ႐ႊစင္သည္ အသက္ျပင္းျပင္း တစ္ခ်က္ရႈိက္ကာ ပါးစပ္ကို ထပ္ၿဖဲရင္း ပိုလို႔ စုပ္ယူလိုက္သည္။ တကယ္ကေတာ့ ဒြန္းဟန္ေဆာင္ေနျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။ သူ႔ရင္ထဲမွာ အရမ္းကို ထိလို႔ေနသည္။ သည္လို ဖာသည္စုပ္သည့္ဟန္ျဖင့္ စုပ္ေပးတာကို ဒြန္းတစ္ခါမွ မခံဖူးပါ။ – ီးဒ- ္ဖ်ားက ေ႐ႊစင့္အာေခါင္ထဲအထိ ဝင္သြားသျဖင့္ ခံစားမႈက အရမ္းကို ထိမိလို႔ေနသည္။ ေ႐ႊစင္က မၾကာခင္မွာ ဒြန္းၿပီသြားလိမ့္မည္ ဟု ထင္သျဖင့္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းကေလး စုပ္ေပးေနေသာ္လည္း ဒြန္းက ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မၿပီးပါေခ်။ ေန႔လည္တုန္းက ခ်ိဳလြင္နဲ႔ စခန္းသြားၿပီး အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ တစ္ခ်ီဆြဲထားသျဖင့္ သည္တစ္ခါ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မထြက္ႏိုင္။ ဆယ့္ငါးမိနစ္ခန႔္ စုပ္ေပး၍ လရည္ မထြက္ေသာ အခါတြင္ကား ေ႐ႊစင္ လက္ေျမႇာက္လိုက္ရေတာ့၏။ သည္တစ္ခ်ိန္သည္ ေ႐ႊစင့္ဘဝတြင္ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ကို ပထမဆုံး အံ့ၾသခ်ီးက်ဴးမိျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။

ေ႐ႊစင့္ေ- ာက္ပတ္ထဲတြင္ ေမွ်ာ့ပါသည္ဟု မၾကာခဏ အေျပာခံရေသာ္လည္း တကယ္ကေတာ့ ဘာဂ်ာစြမ္းသာ ျဖစ္ပါသည္။ – ီးစုပ္ျခင္းကို ပါရမီပါသူ ေ႐ႊစင့္အေနျဖင့္ ဘယ္လို- ီးမ်ိဳးမဆို ငါစုပ္လိုက္ရင္ ေပ်ာ့သြားေစရမယ္ဟု ႀကိမ္းဝါးေလ့ရွိသည္။ သည္တစ္ေယာက္ႏွင့္မွ ဆယ့္ငါးမိနစ္ေလာက္ၾကာသည္အထိ မထြက္ႏိုင္။ ေနာက္ဆုံးတြင္ ေ႐ႊစင့္အာေခါင္ေတြ က်ိန္းစပ္လာသျဖင့္ ပါးစပ္ထဲမွ ထုတ္ေပးလိုက္ရသည္။ သို႔ေသာ္ စိတ္ကေတာ့ မေလွ်ာ့ေသး။ – ီးကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ကိုင္ကာ ေျပာင္းတိုက္ေပးေနေသး၏။ ဒြန္းက ရယ္လိုက္ၿပီးေနာက္ ခပ္ျဖည္းျဖည္း ေျပာလိုက္သည္။ “ဖင္ကုန္းေပး” ေ႐ႊစင္သည္ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ႏွင့္ အိပ္ရာဝင္ရမည္ ဆိုပါက ဘယ္တုန္းကမွ် ေနာက္မတြန႔္ခဲ့။ သူမကိုယ္သူမ အျပည့္အ၀ ယုံၾကည္မႈရွိသည္ခ်ည္း။ ယခုေတာ့ ဒြန္း၏ေလွာင္ရယ္သံကို ၾကားလိုက္ရေသာအခါ ေ႐ႊစင္နည္းနည္း တြန႔္သြားသည္။

သည္ေလာက္ ႀကီးတဲ့- ီးနဲ႔ အ – ိုးခံရမည္ဆိုေတာ့လဲ ေ႐ႊစင္တြန႔္ေလာက္ပါသည္။ အေယာင္ေယာင္အမွားမွားျဖင့္ ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာပဲ ဖင္ကုန္း၊ ေလးဖက္ေထာက္ေပးလိုက္ေတာ့ ဒြန္းကနည္းနည္း စိတ္ပ်က္သြားသည္။ “ကုတင္ေပၚ တက္ေလကြာ။ မဟုတ္ရင္ ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ ဒူးေတြပြန္းကုန္မယ္” ေ႐ႊစင္က ကပ်ာကယာ ကုတင္ေပၚတက္လိုက္သည္။ ခါးကိုခြက္ကာ ဖင္ကို ေကာ့ေပးလိုက္ေသာအခါ ေရေဆးထားေသာ ေ႐ႊစင့္ေ- ာက္ပတ္ကေလးက ခ႐ုသင္းေလးပမာ ေစ့ေတ့ေတ့ေလး ျဖစ္ေန၏။

အလိုးခံဖူးေသာ စအိုဝေလးကလည္း စူထြက္လို႔ေနသည္။ စိတ္လႈပ္ရွားေနသည့္အတြက္ ေ႐ႊစင့္ဖင္ႀကီးေတြက ဘယ္ညာယမ္းလ်က္ရွိ၏။ သူမကို အျပတ္ဖိုက္ေတာ့မည္ဟု ဒြန္းက ေမာင္းတင္ကာ သူ႔ညီကို အရင္းမွကိုင္ၿပီး ဒ- ္ျမဳပ္႐ုံသြင္းကာ ေမႊေႏွာက္ေပးလိုက္သည္။ လက္ကလည္း စအိုဝေလးကို ဖိေပးလိုက္ေတာ့ ေ႐ႊစင့္ႏႈတ္မွ အားကနဲ၊ အိုကနဲ ေအာ္ကာ ဖင္ကို ယမ္းေပးသည္။ ဒြန္းက သူမခါးကိုကိုင္ကာ ခပ္ျမန္ျမန္ေလး ထိုးသြင္းလိုက္ေတာ့ – ီးတစ္ဝက္ေလာက္ ဝင္သြား၏။ “အား . . . နာတယ္” ေ႐ႊစင္က ေအာ္ကာ ဒြန္းကို ခါထုတ္သည္။ သို႔ေသာ္ ဘာမွလုပ္၍မရ။ ဖင္ကုန္းေပးထားတာမို႔ ေပါင္ေစ့လို႔လည္းမရ။ ဒြန္းကိုလည္း တြန္းထုတ္လို႔မရ။ နာတာကို ေအာ္ဟစ္ရင္း – ီးကို ေ- ာက္ပတ္နဲ႔ ညႇပ္တာေလာက္ပဲ တတ္ႏိုင္သည္။ အရသာေတြ႕သြားေသာ ‘ဒြန္းက ဆက္မသြင္းေတာ့ပဲ ခပ္ျမန္ျမန္ ျပန္ေညႇာင့္ေပးလိုက္ေတာ့ ေ႐ႊစင့္ခါးကေလး ပိုခြက္လို႔သြားသည္။

ၿပီးခ်င္လာတာမို႔ ခါးကို ေမႊ႕ယမ္းေပးရင္း – ီးကို ညႇပ္ညႇပ္ဆြဲလိုက္သည္။ ဒြန္းကလဲ ေ႐ႊစင္ခံႏိုင္သေလာက္သာ ခပ္သြက္သြက္ ဆြဲလိုက္ရာ ဆယ္ခ်က္၊ ဆယ့္ငါးခ်က္ေလာက္အတြင္း ေ႐ႊစင္တစ္ေယာက္ ကိစၥၿပီးေျမာက္လို႔သြားသည္။ “အား . . . ၿပီးၿပီ . . . အု အု” ေ႐ႊစင္က ေခါင္းအုံးၾကားထဲ မ်က္ႏွာအပ္ကာ ေအာ္လိုက္၏။ ၿပီးသြားတာ ျမန္လြန္းသျဖင့္ သူမကိုယ္သူမ အားမရပါ။ အရင္ကဆိုလွ်င္ ေယာက္်ားေတြက အခုပဲ – ိုး၊ အခုပဲ ထြက္တယ္ဟု ေလွာင္ရယ္ခဲ့ဖူးသည္။ သည္ေန႔ေတာ့ ေ႐ႊစင္ဝဋ္လည္ေလၿပီ။ သူမကိုလိုးေနေသာ – ီးႀကီးက ေ- ာက္ပတ္ထဲမွာ မာေတာင္ေနဆဲ။ အဆုံးထိပင္ မဝင္ရေသး။ ေ႐ႊစင္တစ္ေယာက္ အရည္ေတြ ပန္းထြက္ကာ ၿပီးသြားေလၿပီ။ မေန႔ကမွ မိန္းမစခ်ဖူးေသာ္လည္း အေတြ႕အႀကဳံမနည္းေသာ ဒြန္းက ေ႐ႊစင္ၿပီးသြားတာကို သိလိုက္သည့္အတြက္ အသာကေလး အရွိန္ေလွ်ာ့ကာ ရပ္လိုက္ေလသည္။ သူမၿပီးသြားတာကို ဒြန္းသိေၾကာင္း ေ႐ႊစင္က ျပန္သိလိုက္သည့္အတြက္ မ်က္ႏွာကေလး ရဲတြတ္ကာသြားေလေတာ့၏……ၿပီး။