Month: July 2021

မမဘဲဒါရိုက်တာ ဒါ အက်ဆီးဒင့် ဖြစ်သွားတာဘဲ….အောင် ..မင်းနဲ့ငါ ထပ်တွေ့စရာ အကြောင်း မရှိတော့ဘူး….” မမရိန်ရဲ့စကားလုံးတွေက ကျနော့်ရင်ဘတ်ကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် နာကျင်သွားစေပါတယ် ။ “ မမ…ကျနော့်ကို ဒင်နာစားဖို့ ခေါ်တာကကော အက်ဆီးဒင့်ဘဲလားဟင်……” “ အိုကွယ်…မင်း ထင်ချင်ရာထင်….မတော်တဆဖြစ်သွားတာ..အက်ဆီးဒင့်.ဖြစ်သွားတာ…..လူဆိုတာ အမှားမကင်းဘူး… တသက်တခါ မှားသွားတာလေးတွေ ရှိကြတာပေါ့…ကဲ…မင်း…မမ ကို မေ့လိုက်တော့….” မမရိန် သည် အောင့်ကို ကျောခိုင်းပြီး အပြေးကလေး ထွက်သွားတယ် ။ အောင် တပ်မက်ခဲ့ရတဲ့ ထွာဆိုင်ခါးလေးဲ့ အောက်က လှလွန်းတဲ့ တင်ပါးကြီးတွေက တုန်ခါသွားတာ ကို အောင် ရင်နာနာနဲ့ ငေးရင်း ကျန်ခဲ့တယ် ။ မမနဲ့ အောင်ရဲ့ ဇာတ်လမ်းတိုလေးမှာ မမဘဲ ဇာတ်ညွှန်းရေး..မမဘဲ ဒါရိုက်တာ..မမဘဲ သရုပ်ဆောင် သွားတာပါ….အောင့်မှာတော့…

အရိုင်းပန်းအဖူးလေး မိုးရွာပြီးစ ညနေခင်းလေးတစ်ခုပါ။ စိမ်းစိုနေတဲ့ လယ်ကွင်းပြင်တွေကို လေနုအေးက ညင်ညင်သာသာ ဖြတ်သန်း တိုက်ခတ်နေတယ်။ ကောင်းကင်ပြာပေါ်မှာ ရောင်စုံသက်တန့်နဲ့ အားအင်ကုန်ခမ်းနေတဲ့ နေရောင်ခြည်ရဲ့ အလှက ပတ်ဝန်းကျင်ကို ပိုမို သစ်လွင်စေပါတယ်။ လေညှင်းရဲ့အေးမြတဲ့ ထိတွေ့မှုကလည်း စိတ်ကို ကြည်နူးစေတာ အမှန်ပါ။ သာယာအေးမြတဲ့ ညနေလေးကို ပိုပြီး ပြည့်စုံသွားစေတာကတော့ ချစ်သူရဲ့အပြုံးလို့ ပြောရမှာပဲ။ ကျွန်တော်နဲ့သူ စ တွေ့ဖြစ်တာ မွေးနေ့ပွဲ တစ်ခုမှာပေါ့။ ညမီး အလင်းရောင်အောက်မှာ ရှိုက်ဖိုကြီးငယ် အသွယ်သွယ်နဲ့ ထင်းနေအောင်လှပတဲ့မိန်းကလေးကို ကျနော်မြင်မြင်ချင်း ချစ်မိခဲ့တာ။ သူကလည်း ကျွန်တော့် အကြည့်တွေကို ချက်ချင်း သဘောပေါက် နားလည်ခဲ့ပါတယ်။ ရှေးရေစက်ကောင်းမှုကြောင့် သိပ်မကြာခင်မှာပဲ ကျွန်တော်တို့ ချစ်သူတွေ ဖြစ်သွားခဲ့တယ်ပေါ့။ သူက ကျွန်တော့်ထက် အသက်အများကြီး ငယ်တယ်ဗျ။…

စည်းချက်ညီညီ လွန်ခဲ့ တဲ့ ၂၀၀၅/၂၀၀၆ လောက် ကျွန်တော်ဆယ်တန်းအောင်တယ် ဗျ နယ်မှာပဲအောင်တာပါ..ဆ.ယ်တန်းအော င်တော့ ရန်ကုန် မှာ ကျောင်းတက်ခွင့်လေးရတယ် ….. မေဂျာက ကျောက်တွေအကြောင်းသင်တာပေါ့ဗျာ..ကျွန်နော်က ကျောက်တွေအကြောင်း အဲ့လောက်စိတ်မဝင်စားဘူးဗျာ…တကယ်တန်း မိန်းမတွေ အကြောင်းသင်ရတဲ့ ဘာသာတွေဘာတွေရှိရင် ကောင်းမယ်လို့ စဉ်းစားဖူးတယ်…ကျွန်နော်က ဆော်ဖြောင့်ဖြောင့်လေး မြင်လိုက်ရရင် ဘယ်လို မှ မကြည့်ပဲ မနေနိုင်တဲ့သူတစ်ယောက်လေ … ရှင်းရှင်းပြောရင်ဘူးတယ်ဗျာ …ယောကျၤားဆိုတော့ ဘူးချင်ဘူးမယ် …မဘူးရင်တော့ ထူးနေပီဗျာ… ထားလိုက်ပါတော့ အဲ့ဒါက ကျွန်နော် စိတ်အကြောင်းပြောတာပါ ..ဇာတ်လမ်းလေး ပြန်စလိုက်ဦးမယ်.. ဒီလိုနဲ့ ကျွန်နော်ကျောင်းတော်ကြီးကိုရောက်လာခဲ့တယ် …ရောက်စကတော့ အူလည်လည်ပေါ့ဗျာ ..ဘယ်မှမသွားမလာတက်သေးတာကိုပြောတာပါ.. ဟိုဘက်ကိစ္စမှာတော့ လေ့လာထားတာတေမွ ျားတော့ မခေဘူးကွန်တော် အဲဒီဘာသာကို ပထမ ဆုံး တက် ခွင့် ၇အောင်…

ပထမဆုံးပါကင် ရှင်းရှင်းပြောရင် ၁၀ တန်းဖြေပီးတော့ပေါ့ အလုပ်မရှိ လို့ လျှောက်ပတ်လည်စားလုပ်နေတုန်း ဆရာမကခေါ်ပီး ဂိုက်လုပ်ခိုင်းတော သူငယ်ချင်း တျောက်လည်းပါတယ် သူကမလုပ်ခြင်လို့ပြန်ထွက်သွား ကိုတေကတျောက်တည်းပေါ့ အစတည်းက သိပ်လုပ်ခြင်တာ မဟုတ်ဘူး ဆော်ဘေးတေ ဆိလို့သွားတာ ဆရာမကလဲအသေကြမ်းတာ့ လူလဲသိပ်မရှိဘူး ၉ တန်း ၁၀ တန်း ပေါင်းတောင် ၂၀ မပြည့်ဘူး အောင်ချက်ကျတော့ကောင်းပြန်တာပေါ့ ကဲထားပါတော့ အခြေနေလေးပြောရအောင် ဆရာမက ၃၄ လောက်ရှိပီ တော်တော်လေးကျန်သေးတာ ဒါပေမဲ့မစားရပါဘူး မလွယ်ဘူးလေ ဆရာမ အဖေနဲ့အမေလဲရှိတာကိုး ကျွန်တော်စားတာက တပည့်ဆိုးလေး လင်းလင်းထွေးတဲ့ လင်းထွေးက စာသိပ်ညံ့တာ လင်းက စာမရဘူးလေ ရှိတဲ့လူ ၂၀ ကျော်တည်းမှာ အညံ့ဆုံး ကျောင်းရောက်ရင်အားရင် ဘော်လီဘောကစား စာဖတ်ချိန်ရောက်တော့ ငိုက်ရော ငိုက်တဲ့ချိန် စာမရတဲ့ချိန်ဆို…

မုတ်ဆိတ်ပျားဆွဲ သူငယ်ချင်း ၃ယောက်.. ဖြူဖွေး.. နှင်းအိ.. ကျော်ကြီး.. တက္ကသိုလ် ပထမနှစ် စာမေးပွဲဖြေပြီးလို့ ၃ယောက်သား ပျော်ပျော်ပါးပါး ချောင်းသာကို ခရီးထွက်ကြတာပေါ့. သူချောင်းသာရောက်တော့ တည်းခိုခန်းတခုမှာ ဖြူဖွေးနဲ့ နှင်းအိက တခန်း.. ကျော်ကြီးက တယောက်ထဲ တခန်းပေါ့… ညက အိပ်ရေးပျက်လာကြတာတော့ တည်းခိုခန်းရောက်တာနဲ့ တရေးတမော အိပ်နှင့်လိုက်ကြတာပေါ့.. နေပူတာလည်း ပါတာပေါ့.. ညနေကျမှ ပျော်ပျော်ပါးပါး အုန်းရေသောက်ကြ.. ပင်လယ်ထဲဆင်းပြီး ရေဆော့ကြတော့တာပေါ့… အဲ့အချိန်မှာ မတော်တဆ ဖြူဖွေးက ရေမွမ်းသွားတာကို ကျော်ကြီးနဲ့ နှင်းအိတို့ တွေ့တော့ ဖြူဖွေးကို ကျော်ကြီးက ရေထဲကနေ ပွေ့ပြီး ကမ်းစပ်ပေါ်ခေါ်လာရော.. အရေးပေါ်ကယ်နည်းနဲ့ ကျော်ကြီးက ပြုစုပေးလိုက်တာပေါ့… တော်သေးတာပေါ့.. ဖြူဖွေး ပုံမှန်အသက်ပြန်ရှုလာလို့.. အဲ့အချိန်မှာ ကျော်ကြီးရဲ့လက်က ဖြူဖွေးရဲ့ လုံးအိ…

ပုံစံမျိုးစုံနဲ့ အထက်တန်းပြဆရာမလေးဒေါ်မိုးမိုးဇင် ကျောင်းကပြန်ရောက်ပြီးဆွဲခြင်းလေးချကာ အဝတ်လဲရန်အိပ်ခန်းထဲဝင်သွားသည်နှင့် အထပ်ခိုးပေါ်မှအိပ်ခန်းလေးထဲရှိစည်သူကသူ့ဖုန်းကိုဖွင့်လိုက်သည်။အိပ်ခန်းထဲမှာသူလျို့ဝှက်တပ်ဆင်ထားသောစပိုင်ကင်မရာလေးတွေက ဒေါ်မိုးမိုးဇင်၏လှုပ်ရှားမှုတွေကို ဗီဒီယိုအနေဖြင့်ပို့ပေးနေသည်။ ဒီနေ့မှကင်မရာတပ်ဖြစ်တာမို့ ဒေါ်မိုးမိုးဇင်၏ရှိုက်ဖိုကြီးငယ်တွေကိုမြင်တွေ့ရတော့မည်ဟူသောအသိကြောင့် ဖုန်းဖွင့်တာတောင်စည်သူလက်တွေတုန်နေသည်။အဒေါ်အရင်းဖြစ်သူ၏ခန္ဒာကိုယ်အလှအပတွေကြောင့် တပ်မက်စိတ်ဝင်နေခဲ့တာကြာပြီဖြစ်သည်။ ကိုယ့်အဒေါ်အရင်းခေါက်ခေါက်ကိုမှန်းပြီးကွင်းထုခဲ့ရပေါင်းလည်းမနည်းတော့။ယောကျ်ားနှင့်ကွဲသွားတာငါးနှစ်ရှိပြီဖြစ်သောအဒေါ်ဖြစ်သူလည်းဆာလောင်နေလိမ့်မည်ဟုမှန်းမိသည်။ ကျောင်းဆရာမဟူသောဂုဏ်ပုဒ်ကြောင့်သာဒေါ်တပ်ခေါ်နေရသော်လည်းအသက် ၃၆ နှစ်သာရှိသေးသောဒေါ်မိုးမိုးဇင်၏ခန္ဒာကိုယ်မှာ အမို့အမောက်အစွင့်အကားတွေကပုရိသတို့တပ်မက်ဖွယ်ကောင်းနေဆဲ။ကလေးတယောက်အမေဟုပင်ထင်စရာမရှိ။၂ နှစ်ခန့်သာအလိုးခံထားရသောကြောင့်အလှအပတွေမပျက်သေးသည့်အပြင်တသားမွေးတသွေးလှနေသောအဒေါ်ဖြစ်သူကိုလိုးချင်စိတ်တွေပြင်းထန်နေခဲ့သည်။fb acc တစ်ခုဖွင့်ကာ သူ့အဒေါ်ထံမက်ဆင်ဂျာမှတဆင့် အပြာဝတ္ထုတွေ ဇာတ်ကားတွေပို့ပေးပြီးကာမစိတ်ကိုနွှေးပေးသည်။သူမကဘာမှတော့ပြန်မပြော။block ခြင်းလည်းမရှိ။ဒီနေ့လည်းဂျပန်အင်းစက်ဇာတ်ကားတခုပို့ထားသည်။ ဒေါ်မိုးမိုးဇင်ကတော့ အိပ်ခန်းထဲရောက်သည်နှင့်တံခါးပိတ်ကာ အင်္ကျ ီအဖြူလေး၏နှိပ်ကြယ်သီးတွေကိုစဖြုတ်နေသည်။ စည်သူ့လီးကြီးငေါက်ကနဲဖြစ်လာသည်။ဒေါ်မိုးမိုးဇင်ကအကျၤ ီချွတ်ပြီးချိတ်မှာချိတ်နေစဉ်သူမကျောပြင်ဖွေးဖွေးနှင့်ဘော်လီအဖြူလေးကိုသာမြင်နေရသည်။ထိုအခိုက်သူမက လက်ကလေးနောက်ပြစ်ကာ ဘော်လီချိတ်သုံးခုကိုကျွမ်းကျင်စွာဖြုတ်ပြီးချွတ်ကာအဝတ်ဟောင်းခြင်းထဲထည့်လိုက်သည်။အိမ်နေရင်းဝတ်သောထမီလေးကိုယူရန်လှည့်လိုက်သောအခိုက်မှာ မို့မောက်လုံးအိသောနို့ကြီးနှစ်လုံးကိုမြင်လိုက်ရတော့ စည်သူဆယ်ချက်ခန့်ကွင်းဆောင့်ထုလိုက်မိသည်။ဖြစ်ချင်တော့ သူမကလည်း ကျောင်းစိမ်းထမီလေးကိုခါးမှာဝတ်ထားလျက်နှင့်အပေါ်ပိုင်းဗလာကျင်းကာ သူမနိ့အုံပေါ်ရှိနို့သီးခေါင်းလေးကိုလက်ညှိုးလက်မတို့ဖြင့်ကိုင်ကာလှည့်ပတ်ကြည့်နေသည်ကို စည်သူအတိုင်းသားမြင်နေရသည်။နို့အုံဖွေးဖွေးကြီးတွေကစို့ချင်စရာကောင်းလှသည်။သူမကနို့သီးခေါင်းလေးနှစ်ခုကိုစစ်ဆေးပြီးခါးမှထမီကိုချွတ်လိုက်သည်။ သူမခန္ဒာကိုယ်ပေါ်တွင်ပင်တီအနက်ကလေးတထည်သာကျန်တော့သည်။ပေါင်လုံးဖွေးဖွေးကြီးှနှစ်ခု၏ခွဆုံမှာစောက်ဖုတ်ကြီးဖောင်းမို့နေပုံကိုပင်တီပေါ်မှအတိုင်းသားမြင်နေရသည်။ဖြူဖွေးတောင့်တင်းဖွံ့ထွားသောခန္ဒာကိုယ်အလှသည်တပ်မက်ဖွယ်ရာကောင်းလှသည်။သူမကအခန်းတံခါးပိတ်ထားသည်ဟူသောအသိနှင့်စိတ်ချစွာပင် ပင်တီလေးကိုချွတ်လိုက်ပြန်ရာအမွေးအမြှင်မရှိသောစောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးကိုမြင်လိုက်ရတော့စည်သူမှာအခုပင်တက်လိုးပစ်ချင်လာသည်အထိစိတ်တွေထလာသော်လည်း ကိုယ့်အဒေါ်ကိုယ်ပြန်၍မုဒိမ်းကျင့်ရမှာကိုတော့မလုပ်ရဲသဖြင့်အဒေါ်ဖြစ်သူ၏အဝတ်မဲ့ခန္ဒာကိုယ်ကိုကြည့်ရင်းတချီပြီးအောင်ကွင်းထုလိုက်မိတော့သည်။ သုက်ရည်တွေထွက်သွားပြီးချိန်မှာတော့ဒေါ်မိုးမိုးဇင်သည်အိပ်ခန်းနှင့်တွဲလျက်ရှိသောရေချိုးခန်းထဲသို့ရောက်သွားပြီဖြစ်သည်။တိုက်ခန်းလေးထဲမှာရေချိုးခန်းတခန်းတည်းသာရှိပြီသူမအိပ်ခန်းအတွင်းမှဝင်ထွက်နိုင်ရန်တံခါးတပ်ထားပြီးအသုံးပြုပြီးလျင်အိပ်ခန်းအတွင်းမှချက်ပြန်ထိုးထားလေ့ရှိသည်။ ညဘက်များတွင်တော့ချက်ထိုးလေးမရှိ။သူမရေချိုးခန်းထဲရောက်တော့ရှေ့ဘက်တံခါးကိုအတွင်းမှလော့ချပိတ်လိုက်ပြီး ကိုယ်လုံးတီးနှင့်ပင် လက်ကိုဆပ်ပြာဖြင့်အရင်ဆေးသည်။ထို့နောက်ရေပန်းပိုက်ကိုကိုင်ကာပေါင်ကြားထဲရှိစောက်ဖုတ်ကြီးကိုသေချာစွာပွတ်သပ်ဆေးကြောနေပြန်သည်။သူ့အဒေါ်စောက်ဖုတ်ဆေးတာကိုအခုမှမြင်ဖူးသောစည်သူမျက်တောင်မခတ်ကြည့်ရင်းလီးကပြန်တောင်ချင်သလိုဖြစ်လာသည်။ခြေလက်နှင့်စောက်ဖုတ်ကိုဆေးပြီးထမီဟောင်းတထည်နှင့်သုတ်ကာနောက်ထပ်ထမီတထည်ကိုရင်လျားလိုက်ပြီးရေချိုးခန်းရှေ့တံခါးကိုပြန်ဖွင့်လိုက်ကာစည်သူရှိရာအထပ်ခိုးလေးဆီမော့လျက် သားရေ တီလေးခဏနားဦးမယ် ထမင်းဆာရင်စားနှင့်နော် –ရတယ်တီလေး သားမဆာသေးပါဘူး ဒေါ်မိုးမိုးဇင်သူမအိပ်ခန်းထဲပြန်ဝင်ကာရေချိုးခန်းဖက်သို့ကူးသောတံခါးကိုပြန်ပိတ်ကာချက်ထိုးလိုက်သည်။ သူမအိပ်ခန်းနှင့်ရေချိုးခန်းထဲမှာတပ်ထားသောစပိုင်ကင်မရာလေးတွေက သူမ၏လှုပ်ရှားမှုတွေကို တူအရင်းဖြစ်သူစည်သူထံပို့ပေးနေမှန်းမသိရှာချေ။ ကျွန်မထမီရင်လျားလေးနဲ့ပဲဖုန်းကိုယူပြီးအိပ်ရာပေါ်လှဲချလိုက်ပါတယ်။ကျောင်းမှာဖုန်းကိုဖွင့်ကြည့်တုန်းကဇာတ်ကားတကားပို့ထားမှန်းသိထားပါတယ်။သုံးလေးရက်တကြိမ်လောက် အပြာဝတ္ထုတွေ…

ဝါးရင်းတုတ် ဇာတ်လမ်းက ဒီလိုစတယ်။ …သေချင်းဆိုး ကာလနာကြီး … ရှင် ဒီ သေရည်တွေ သောက်လာပြန်ပြီလား။ ဒီမိသားစု ဒီလောက်နဲ့မွဲတာကို ကြည့်လို့ အားမရသေးလို့ပေါ့။ ဟုတ်လား။ ခွေးမြီးအိုအကောက်ကြီးရဲ့…..…..ဟာ .. မိန်းမကလည်း သေရည်မဟုတ်ပါဘူးကွာ။ ဂျက်ဒင်နီယယ်ပါ။ ၁၈ နှစ်အထူး။ ငါ့သူငယ်ချင်း သင်္ဘောသား ကျော်ထွတ် ကမ်းပြန်ကပ်လို့ ပြုစုတာပါဟ။ ဒီမယ် ဂျက်ဒင်နီယယ်သောက်ရင် ကာမအားကောင်းတယ်လို့ ကျော်ထွတ်က… …. တိန်…. ….အမလေးဗျ.. စောက်ကောင်မရဲ့ စောက်ရမ်းလုပ်ရသလား….. စောက်ပတ်ပြဲမရဲ့။ နဖူးကွဲပါပြီဗျ။…. မိရွှေတုတ် လက်မြန်တာကတော့ ပြောမနေနဲ့။ အနားမှာရှိတဲ့ အပွေးတုံး သနပ်ခါးတုံးနဲ့ ကောက်ထုလိုက်တာ ဘမြင့် နဖူးကို သွေးဖြာကနဲ ရဲထွက်သွားတယ်။ …ဒီမယ် ကိုဘမြင့် ဒီအရည်တွေသောက်လာရင် အိမ်ထဲမဝင်ရဘူးဆိုတာ နားမလည်ဘူးလား။ ကျွန်မ…

ထိတွေ့ဖူးတဲ့အရသာ မိန်းမတစ်ယောက်ဟာ အနားမှာ အားကိုးအားထားပြုစရာ ယောက်ျားသားတစ်ယောက်မရှိရင် မတင့်တယ်လှပါဘူး။ ဒါကြောင့်လည်း ရှေးလူကြီးတွေက “ အလံ မရှိတဲ့ရထား ” ဟာ မသင့်တော်ဘူးရယ်လို့ အဆိုရှိခဲ့ကြတာကိုး။ မိန်းမတွေထဲက မိန်းမတစ်ယောက်ဖြစ်နေတဲ့ ကျမဟာ အားကိုးအားထားပြုစရာ ယောက်ျားတစ်ယောက်ကို အပျိုဖြစ်ခါစကတည်းက ပေါင်း သင်းလက်ထပ်ယူခဲ့ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ရှင်…ကျမတို့ အိမ်ထောင်သက် နှစ်(၂၀)လောက်မှာပဲ ကျမရဲ့အမျိုးသားဟာ အက် ဆီးဒင့်တစ်ခုကြောင့် ဆုံးပါးသွားခဲ့ရပါတယ်။ ကျမဟာ ကလေးနှစ်ယောက်အမေ၊ အသက်(၃၇)နှစ်အရွယ်နဲ့ မုဆိုးမဘဝကို ရောက်ရှိခဲ့ရပါတော့တယ်။ ကျမယောက်ျားက ကျမကို အတော်လေးချစ်ပါတယ်။ သူဆုံးပါးသွားတဲ့အချိန်ထိ ကျမကို စောင့် ရှောက်ခဲ့တုန်းပါပဲ။ သူအက်ဆီးဒင့်ဖြစ်ပြီး ဆုံးသွားခဲ့ရတဲ့အတွက် လျော်ကြေးရတဲ့ငွေနဲ့ ကျမဟာ စက်ဆန်းဘက်မှာ ကိုယ်ပိုင် အိမ်လေးတစ်လုံးကို ဝယ်ယူနိုင်ခဲ့ပါတယ်။ အခုဆို ကျမရဲ့သားအကြီး မင်းမင်းတောင် အသက်(၁၈)နှစ်ကျော်…

အပျိုမလေး ကျောင်းမှပြန်လာသောပိုးအိလွင်တယောက်အိပ်ခန်းထဲရောက်သည်နှင့် ကျောပိုးအိပ်လေးကိုအသာချကာ ရေချိုးဖို့ပြင်သည်။တံခါးလည်းလော့ချပြီးသား ပြူတင်းပေါက်ခန်းစီးတွေလည်းပိတ်ပြီးသားမို့ လွတ်ဘွတ်လပ်လပ်ပင်အဝတ်တွေတခုပြီးတခုချွတ်ကာ အိပ်ခန်းနှင့်တွဲလျက်ရှိသောရေချိုးခန်းထဲဝင်ခဲ့သည်။အိမ်မှာက အိမ်ဖော်များအတွက်မှလွဲလျင် ရှယ်အခနိး တွေချည်းဖြစ်သည်။ဖေဖေနှင့်မေမေကတစ်ခန်း သူမကတစ်ခန်း မမ နှင်းအိလွင်ကတစ်ခန်း ဧည့်သည်များအတွက်ထားသောအိပ်ခန်းသုံးခန်းလည်းရှိသေးသည်။ဖိုးဖိုးရှိစဉ်က အိပ်ခန်းလည်းအခုတော့ ဧည့်သည်ခန်းထဲပါသွားပြီ။မနှစ်က သူမစာမေးပွဲရက်မှာ ဖိုးဖိုးကွယ်လွန်သွားခဲ့သည်။ဖေဖေနဲ့မေမေမှာ ပထမတော့ သမီးနှင်းအိလွင်တယောက်သာရှိသည်။နှင်းအိလွင်ဆယ်နှစ်သမီးအရွယ်ခန့်မှာ ဖိုးဖိုးငယ်သူငယ်ချင်းတယောက်ရဲ့တဦးတည်းသောသားဖြစ်သူ အသက်သုံးဆယ်အရွယ်မှာကွယ်လွန်သွားတာကိုမြင်တော့ ဖေဖေနဲ့မေမေကို ဖိုးဖိုးကနားချသည်။ သားသမီးတယောက်တည်းမွေးထားခြင်းဖြင့် မိဘများအရွယ်လွန်ချိန်ကျမှ သားသမီးဆုံးပါးသွားခဲ့လျင် မိမိမျိုးဆက်မကျန်နိုင်ကြောင်း မိဘများကအရင်ကွယ်လွန်ခဲ့လျင်လည်း လောကအလယ်တွင် ကျန်ခဲ့မည့်သားသမီးအနေဖြင့် အရင်းဆုံးဆွေမျိုးဟူသည်မှာ တဝမ်းကွဲသာဖြစ်လိမ့်မည်ဖြစ်ကြောင်း အကြောင်းကိစ္စကြီးငယ်ပေါ်ပေါက်လာပါက မောင်နှမအရင်းအခြာကသာ ကျောချင်းကပ် ရင်ချင်းအပ်လေ့ရှိကြောင်း စသည်ဖြင့်နားချသောကြောင့် ပိုးအိလွင်ကိုထပ်မွေးခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ဖိုးဖိုးကလည်း မြေးအငယ်ဆုံးလေးကိုတုန်နေအောင်ချစ်သလို သူမဆန္ဒမှန်သမျှအကုန်ဖြည့်ဆည်းပေးသောဖိုးဖိုးကိုသူမကလည်း အလွန်ချစ်ခဲ့သည်။သူမကိုအလွန်ချစ်သောဖိုးဖိုး သူမကလည်းအလွန်ချစ်သောဖိုးဖိုးကွယ်လွန်တော့ သူမစာမေးပွဲဆက်မဖြေနိုင်တော့။ ထိုကြောင့် ဆယ်တန်းကိုပြန်တက်နေရခြင်းဖြစ်သည်။Car showroom နှင့်သွင်းကုတ်ထုတ်ကုန်လုပ်ငန်းရှင်ဖခင်နှင့် စိန်ရွှေရတနာဆိုင်ဖွင့်ထားသောမိခင်တို့၏ကြွယ်ဝမှုများကြောင့် အပူအပင်မရှိ ဘော်ဒါတက်နိုင်သော်လည်း အိမ်နှင့်မခွဲနိုင်သောသူမက သူငယ်ချင်းများနှင့်စုပြီး ဝိုင်းကျူရှင်သာတက်သည်။ ငယ်စဉ်ကတည်းကစာတော်ခဲ့သောသူမကို…

အခွင့်သင့်တိုင်း တခြားယောကျာၤးတွေတော့မသိ ကျနော်ကတော့ မိန်းမလိုးရမယ်ဆိုရင် အပျိုထက် အိမ်ထောင်သည်မိန်းမ သို့မဟုတ် တစ်ခုလပ်မိန်းမတွေကိုလိုးရတာပိုကြိုက်တယ်ဗျာ။ အပျိုရဲ့အဖုတ်ကကျဉ်းတော့ လိုးတဲ့အခါကျဉ်းကျပ်တဲ့အတွက် အရသာပိုကောင်းတာတော့မှန်တယ် သို့သော် အိမ်ထောင်သည်မိန်းမတွေကိုလိုးသလို စိတ်ထင်တိုင်းဆောင့်ဆောင့်လိုးလို့မရဘူးလေ အဲ့လိုစိတ်ထင်တိုင်းဆောင့်ဆောင့်မလိုးရပဲ ညင်ညင်သာသာလေးပဲလိုးပေးရတာကိုစိတ်ထဲမှာအားမရတဲ့အတွက် အပျိုထက်အအိုကိုပိုလိုးချင်တယ်ပြောတာပါ။ အခု ကျနော်ရေးတင်မည့်ဇာတ်လမ်းကတော့ စတိုးဆိုင်ပိုင်ရှင် အိမ်ထောင်သည်မိန်းမတစ်ယောက်နဲ့လိုးဖြစ်ပုံဇာတ်လမ်းဆိုကြပါစို့ဗျာ။ သူ့နာမည်ကိုမေလို့ခေါ်အလွယ်ခေါ်ရအောင်ဗျာ ကျနော့်ထက်ကြီးတော့ မမမေလို့ဆိုကြပါစို့။ မမမေက ကလေး၃ယောက်ရဲ့အမေပါ ဒါပေမယ့် သူ့အိုးကတောင့်သလို နို့တွေကလဲတွဲမနေပဲ အခုထိဆွဲဆောင်မှုကအပြည့်ရှိတယ်လေ ။ ဘော်ဒီကအမိုက်စားမို့ ကျနော်အရမ်းလိုးချင်လို့လိုက်ခဲ့တာပါ။ ဒီနေရာမှာ သယ်ရင်းတို့ကို အကြံပြုလိုတာတစ်ခုရှိပါတယ် သယ်ရင်းတို့အနေနဲ့ အိမ်ထောင်ရှိမိန်းမတွေကိုလိုက်မယ်(အရှင်းဆုံးပြောရရင် လိုးရဖို့ကြိုးစားမယ်)ဆိုရင် ပထမဆုံးသူတို့နဲ့ရင်းနှီးအောင်အရင်လုပ်ကြပါနော် အပျိုတွေကိုလိုက်သလို ဘာမှမသိသေးပဲနဲ့လမ်းမှာစကားလိုက်ပြောလို့ကတော့ ပါးကွဲမလား အချုပ်ထဲရောက်မလား တစ်ခုခုသာမျှော်ပေတော့ပဲ ဟိုကအအိုလေ သူ့ဘက်ကစိတ်ပါဦးတော့ ပက်ဝန်းကျင်အခြေအနေအရ ဟန်လုပ်ပြီး ရှက်ရမ်းရမ်းမှာပဲလေ အဲ့ဒါကိုမမေ့ကြပါနဲ့လို့အကြံပေးချင်ပါတယ်။နောက်ထပ်ပြောချင်တစ်ခုကတော့ အိမ်ထောင်ရှိမိန်းမပင်ဖြစ်ပါစေ ၁၀ယောက်မှာ ၈ယောက်လောက်တော့ ပက်ဝန်းကျင်သာမသိစေ…