Month: July 2021

ဖလှယ်ချင်းအနုပညာ အဟမ်း… အဟမ်း … အိမ်ထဲမှာ နှစ်ယောက်ထဲရှိတုန်း ကေခိုင် နဲ့ ကျနော် ပတ်ဝန်းကျင်ကိုမေ့လျော့ကာ လျှာချင်းစီးချင်းထိုးနေတဲ့ အချိန် ချွဲမကြပ်ပဲဆိုးနေမှန်းသိသာလွန်းတဲ့ အောင်ကျော် ရဲ့ ချောင်းဟန့်သံကြီး ထွက်လာတော့ ကေခိုင် ကသူ့နို့အုံပေါ်ရောက်နေတဲ့ကျနော့် လက်ကို အမြန်ဆွဲချလိုက်တယ်…ရှက်လဲရှက်သွားပုံပဲ အောင်ကျော် …မင်း အထဲဝင်လာတာ အသံလေး ဘာလေး ပေးပါလာကွာ… အော်… ရဲလေးရယ် …အိပ်ဇော ပေါက်နေတဲ့ ငါ့ဆိုင်ကယ်ကြီး ခြံထဲဝင်လာတောင်မကြားဘူးလားကွာ… ဟုတ်လား မင်းဆိုင်ကယ်သံကဒီနေ့မှတိုးနေသလားလို့ အဟီး… ကိုယ့်အပစ်နဲ့ကိုယ်မို့ ကျနော် အောင်ကျော့်ကိုသွားဖြဲပြလိုက်တယ်… သူ့မိဘတွေရှိတဲ့ တောင်ကြီးကို ခဏအလည်သွားတဲ့ အိမ်ရှင် သန်းဇော် လဲရောက်မလာပါစေနဲ့အုံးလို့လဲဆုတောင်းရသေးတာ …ဖြစ်ချင်ရာဖြစ်ဆိုပီး ယုံယုံကြည်ကြည်နဲ့အိမ်သော့အပ်သွားတဲ့ အတွက် မောင်မင်းကြီးသား ကျန်းမာပါစေချမ်းသာပါစေပေါ့ … လီး…တိုး ရမှာလား ပိုကျယ်လာတာကွ မင်းတို့…

ဆယ်တန်းကျောင်းသူ နေက ဆယ်တန်းကျောင်းသူလေးပါ(အဆောင်နေကျောင်းအိပ်ကျောင်းစားပါ ယောကျ်ားလေးတွေနဲ့သပ်သပ်ဆီဆိုတော့ မကမ္ဘာထဲမှာပဲနေခဲ့ရသူပါ။) ဆယ်တန်းကျောင်းသူဆိုတော့ ဆယ်တန်းဖြေရတာပေါ့လေ(သိပြီးသားမလား) နေဆယ်တန်းဖြေ တော့ နေနဲ့တစ်ခုံတည်းထိုင်ရတယ့်ကောင်လေးက နေတို့ ကျောင်းက နာမည်ကျော်လေးလေ(ဆိုးလို့တော့ ဟုတ်ဘူး ပွဲအားလုံးမှာ သူက ခေါင်းဆောင်ပြီး လိုက်လုပ်ပေးလို့)(သူကလဲ အဆောင်ကျောင်းသားပဲလေ) နာမည်သာကြီးတာပါ စာမေးပွဲလာဖြေ တော့ နာရီမပါဘူး (နာမည်ကြီးထမင်းငတ်တစ်ကယ်ရှိမှန်းသိသွားတယ်) မြန်မာစာနေ့ကြီး နာရီတစ်လုံး နှစ်ယောက်ကြည့်လိုက်ရတယ်။ အဲ့ကိုယ်တော်ချောက နောက်တစ်ရက် လည်းကျ ရော ကျေးဇူးတင်ကြောင်းဘာကြောင်းလာပြောတယ်။ နေ့ကို ရောချင်တယ်ပဲ ထင်တာပေါ့ သူက နွေရာသီ အကြောင်း စာစီစာကုံး ဘယ်နှမျက်နှာ ရေးလဲတယ့် နေ က ၆မျက်နှာလို့ပြန်ဖြေ လိုက်တယ် နောက်မှနေ လန့်သွားတယ် ဘယ်နှယ့်လုပ်သိနေရလဲလို့ ဒီလိုနှယ့် နေ့ကို နေ့ရဲ့အကြောင်းလေးတွေကို တစ်ဝက်ပြော တစ်ဝက်မေးလုပ်လာခဲ့တယ့် ကောင်လေးကို နေလည်းခင်မိလာတာပေါ့…

မနိုင်စိန်လေးများ ဆရာ့အမည်မှာ ဦးစိုးဝင်းဖြစ်သည်။ ဆရာက အသက်အတော်ရမှ အိမ်ထောင်ကျသည်။ အိမ်ထောင်ကျရသည့် အကြောင်းကလည်း တော်တော်ရယ်စရာ ကောင်းသလို ဖြစ်နေသည်။ ဆရာက အလွန်ရိုး အလွန်အေးသည့်လူ ဖြစ်သည်။ တနေ့၌ သူ၏ ကျောင်းသို့ ကျောင်းဆရာမတစ်ဦးပြောင်းလာသည်။ ဆရာမမှာလည်း အပျိုကြီးဖြစ်သည်။ ဆရာမ၏ အမည်မှ မြမြလှိုင်ဖြစ်သည်။ သူမကတော့ မြမြဟုသာ ခေါ်စေသည်။ ဆရာကလည်း လူပျိုကြီး ဆရာမကလည်း အပျိုကြီးဖြစ်သမို့ အားလုံးက ဆုံတိုင်း ဝိုင်းလော်ကြသည်။ အလော်ကောင်း၍လားမသိ။ နောက်ဆုံးတော့ ထိုဆရာလူပျိုကြီးနဲ့ ဆရာမအပျိုကြီးတို့ ညားသွားကြလေသည်။ ညားကြပြီးသည့်နောက် ကျောင်းနဲ့နီးသည့် ကျောင်းမှ ပေးထားသော တန်းရားတွင် မနေတော့ဘဲ အိမ်ကြီးတစ်လုံးကို ငှါးနေကြသည်။ ညရောက်တိုင်း ဦးစိုးက မြမြကို ဘွတ်သည်။ သို့သော်လည်း မြမြမှာ ဘာခံစားမွုမှ မရှိဘဲ…

မမကြီးတွေအသဲစွဲ ဆိုင်ကယ်ပေါ်မှဆင်းပြီး အိမ်ခြံဝန်းထဲကို လွုပ်လီလွုပ်လဲ့လျှောက်ဝင်သွားသော ဒေါ်နီနီမြင့်၏အိုးကြီးကို ကြည့်၍ ထူးကျော်စိတ်ထဲက ကောင်းကောင်းကြီး ပြစ်မှားနေမိသည်။ ဒေါ်နီနီမြင့်သည် သူဆိုင်ကယ်ကယ်ရီဆွဲလာသည့် သက်တမ်းတစ်လျှောက် စိတ်ဝင်စားစရာ အကောင်းဆုံးဟု ဆိုရမည်ဖြစ်သည့် အမျိုးသမီးကြီးတစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ သူမ အသက်အားဖြင့် ၄၅ နှစ်ဝန်းကျင်ခန့် ရှိပြီ။ ထူးကျော်ထက် အသက် ထက်ဝက်နီးပါးလောက် ကွာသည်။ အဒေါ်အရွယ် အန်တီကြီးအရွယ်သာဖြစ်သည်။ ထူးကျော်က အသက်သုံးဆယ်ပင် မပြည့်သေးပါ။ ဒေါ်နီနီမြင့်က လင်မရှိသည့် မုဆိုးမတစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး သမီးနှစ်ယောက်အမေလည်းဖြစ်သည်။ သမီးတွေက အိမ်ထောင်ရက်သား ကျကုန်ကြပြီး အဝေးမှာ သွားရောက်၍ မိသားစုအလိုက် အလုပ်လုပ်ကိုင်နေကြသည်။ သူမအနားမှာ ဘယ်သူမှမရှိပါ။ အချိန်မရွေး ဆွဲစားလို့ရသည်ဆိုတာ သေချာပါသည်။ ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ ဆိုင်ကယ် ကယ်ရီသမားများစွာအထဲကမှ ထူးကျော်ဆိုင်ကယ်ကိုသာ အမြဲတစေ ရွေးစီးတတ်သည့် သူမကို ထူးကျော်ကိုယ်တိုင်ပင် သတိထားမိလာခြင်းကြောင့်ပဲ…

မနေတတ်သူ “လိုးစမ်းကွာ … လိုးလိုး … နင်ဘယ်လောက်လိုးမလဲ ကြည့်စမ်းမယ် အောင်မောင်း … ငါ့တစ်ကိုယ်လုံးလည်း နင် တစ်ညလုံးဆော်ချင်သလို ဆော်နေတာနဲ့တင် … ငြီးစော်နံနေပြီ … လိုးစမ်း … ဒီလောက်လိုးချင်နေတာ နင့် အိမ် မပြန်နဲ့ တော့ … ဒီမှာပဲ မိုးလင်းတဲ့အထိ အပြီးသာ လိုးသွားလိုက် ကြားလား”အောင်မောင်း မသိန်းတင်စကားကို ကြားတော့ ဟက်ဟက်ပက်ပက်ရယ်လိုက်မိသည်။မသိန်းတင် ပြောမယ်ဆိုလည်းပြောချင်စရာ။ သူ မသိန်းတင်အိမ်မှာ တစ်ညလုံး သောင်တင်နေပြီး အရက်သေစာများ သောက်လိုက်စားလိုက် မသိန်းတင်ကို ဖီးလ်လာလျှင်လာသလို တစ်ချီပြီးတစ်ချီ စိတ်ရှိလက်ရှိ လိုးလိုက်နှင့် သူ့ထက်အသက်အများကြီး ပိုကြီးသည့် မသိန်းတင်ကို အစ်မကြီးတစ်ယောက်ကို မောင်ငယ်လေးတစ်ယောက်က နွဲ့ဆိုးဆိုးနေသလို ဂျီကျချင်တိုင်းကျကာ နိုင်ထက်စီးနင်းလုပ်နေပေသည်။ မသိန်းတင်က လင်မရှိ။ သေပြီ။(၉၆)ပါးနှင့်လား…

အပေါ်ကမနေချင်သူ နင်ကလဲ မောနေပြီလား၊ လုပ်ပါအုံးဟ၊ ငါဒီမှာကောင်းတုန်း” လုပ်နေရင်း တန်းလမ်း သူ့ကိုယ်ပေါ်ပိကျလာသော ကိုရဲနောင်ကို လှမ်းဖက်ရင်း ခင်မာရီကပြောလိုက်သည်။ ခု နောက်ပိုင်း ခင်မာရီ နှင့် သူ ဒီကိစ္စ အပေးအယူ တည့်နေသည်။ သူ့ မိန်းမနှင့် လားလားမှ မတူ။ ခင်မာရီက ဒီကိစ္စ စိတ်ပါသည်။ သူနှင့် ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ရှိသည်။ ဒါကို ကိုရဲနောင်ကလဲ ကြိုက်သည်။ သူ့ မိန်းမဆီက မရသည့် အရာကို ခင်မာရီဆီမှ အပြည့်အဝ ရနေသည်။ “မောတယ်ဟ၊ ငါဒီမှာ မနားတမ်းလုပ်နေတာ ဘယ်လောက်ကြာပြီလဲ၊ သေရောပေါ့၊ ခန နားအုံးမယ်ဟာ၊ နင်မစောင့်နိုင်ရင် ငါ့ အပေါ်က တက်လုပ်” ကိုရဲနောင်က ပြန်ပြောသည့် လေသံကိုက မောသံပေါက်နေသည်။ မမောခံနိုင်ရိုးလား၊…

နောက်တစ်ဆင့် ကလင်…ကလင်…ကလင်…ကလင်’ အလုပ်တက်ဘဲလ်သံနဲ့အတူ လုပ်ငန်းခွင်သို့ အပြေးလေးလှမ်း ဝင်ခဲ့ပြီး တနေ့တာအလုပ်ခွင်ကိုစတင်လိုက်ပါသည်။ အော်မေ့နေလို့ ကျနော့်နာမည်နဲ့ မိတ်လိုက် အဲလေ မိတ်ဆက်ပေးရဦးမှာပဲ ကျနော်နာမည်က ‘မိုးမခ’ ခင်မင်သူအများစုကတော့ ကိုမိုးပဲခေါ်ကြတာပေါ့ သချာင်္နဲ့ကျောင်းပြီးထားပြီး ရေသန့်စက် ရုံလေးတခုမှာ လခစား ဝန်ထမ်းလေးတဦးပေါ့ဗျာ……… ဒီအလုပ်မှာကျနော်လုပ်တာ၅နှစ်လောက်တော့ရှိပြီ ဒါပေမဲ့ စွန်တော့မစွန်သေးဘူး (ကြွားတာ)… ဒီနေ့တော့အလုပ်သမားလိုအပ်ချက်အရ အင်တာဗျူးခေါ်ထားလို့စက်ရုံအပြင်မှာပွဲတော်ကြီးဖြစ် နေပြီလေ မန်နေဂျာကဗျူး ကိုယ်ကဘူးပေါ့ ဟဟ အဲပြောရင်းနဲ့ ချာတိတ်လေးတဘွေ ရုံးခန်း ထဲဝင်လာပြီး မန်နေဂျာကြီးကစမေးနေပါပြီ……… ’သမီးနာမည်က’……’သန္တာ ပါဆရာ’……’သမီးအသက်က ၁ရနှစ်ပဲရှိသေးတာပဲ……ကျောင်းဆက်မတက်ပဲဘာလို့အလုပ်လာလုပ်တာလဲ’ ……’သမီးက အဖွားနဲ့နေရတာပါ ဆရာ…အလုပ်မလုပ်ရင်အဆင်မပြေတော့လို့ အိမ်နားကအဒေါ် တယောက်ကဒီမှာအလုပ်ခေါ်နေတယ် သူပြောပေးမယ်ဆိုလို့ လာခဲ့တာပါ ဆရာ’………အေးပါကွယ် ဒီမှာကမိသားစုစက်ရုံ သဘောမျိုုးလုပ်နေကြတာပါ သမီးလုပ်နိုင်မယ်ဆိုရင် ဦးတို့ဘက်ကပြန်ဆက်သွယ်ပေးပါ့မယ်နော်……ဟုတ်ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ဆရာ……အေးအေးပြန်လို့ရပြီသမီး ညနေ သမီးအိမ်နားကအဒေါ်နဲ့ အကြောင်းပြန်ပေးလိုက်မယ်နော်………

အပိုင်ဂွင် တကောင်ကြွက် ဖြစ်သည့် ကိုကိုလေး ရွာမှ ခြောက်လကျော်ကြာ ပျောက်သွားသည်ကို ဘယ်သူမှ သတိမထားလိုက်မိပေ။ ထို့အတူ ရွာသို့ ပြန်ရောက်လာသည်ကိုလည်း သတိထားမိသူ မရှိ။ ခံကုန်းရွာကလည်း အိမ်ခြေ တစ်ထောင်နီးပါး ရှိရာ တယောက်နဲ့ တယောက်သိပ်မသိကြ။ ရွာက မြို့နီးပါး ဖြစ်နေသလို သူ့စီးပွား ကိုယ့်စီးပွားကိုသာ ဂရုစိုက်နေကြသည်။ စီးပွားရေးကို အရေးထားကြလွန်းသည့်အထဲတွင် ကိုကိုလေး၏ ဦးလေးလည်း ပါသည်။ ထို့အတူ ငယ်ငယ်လေးကတည်းက အိမ်တွင် ကြည့်ရွုစောင့်ရှောက်ထားသဖြင့် လူပျိုပေါက် ဖြစ်နေသည်ကိုလည်း သူ့ဦးလေးက သူ့ကို သတိမထားမိပဲ ဖြစ်နေသည်။ အဆိုးဆုံးမှာ သူ့ဦးလေးသည် သူ့မိန်းမကို လှစ်တိုင်း မျော့နေအောင် လိုးနေသည်ကိုလည်း သတိမထားမိ။ ယောက်ျားဆိုသည်မျိုးကလည်း လိုးရပါများလာတော့ ကိုယ့်မိန်းမကိုပင် ရိုးတတ်သည့်အမျိုးမို့ ကိုကိုလေးတယောက် အန်တီမိုးကို ခြောက်လကျော်ကြာ…

မခေတဲ့သူမ နုနုမေ မှာမိန်းငလေးပေမဲ့ ခေသူတော့မဟုတ်။ ယောက်ျားနှစ်ယောက်ကိုတစ်ပြိုင်ထဲယူထားသူဖြစ်သည်။ အမှန်က နုနုမေမှာ အထက်တန်းပြကျောင်းဆရာမတစ်ယောက်ဖြစ်သလို တရားဝင်ယောက်ျားလဲရှိသည်။ နုနုမေယောက်ျား သန်းမြင့်မှာ လွန်ခဲ့သည့်တစ်နှစ်လောက်ထဲက မတော်တဆမှုကြောင့် အိပ်ယာထဲလဲနေသူဖြစ်သည်။ သို့ပေမဲ့ ယခင်က ငွေရှာကောင်းသူဖြစ်သည့်အတွက် အိပ်ယာထဲမလဲခင်ထဲက ရှာထားသည့်ငွေတွေနှင့်ရော အမွေရထားသည့် ပစ္စည်းတွေနှင့်ပါဆိုလျှင် တစ်သက်စာလောက်တော့အေးဆေးစားသောက်နိုင်လောက်သည့် အနေအထားဖြစ်သည်။ နုနုမေကိုယ်တိုင်ကလဲ အထက်တန်းပြကျောင်းဆရာမအလုပ်အပြင် သူဌေးအိမ် ကလေးတွေကို စာသင်ပေးသည့် ဂိုက်ဆရာမအလုပ်ကနေလဲ တစ်လတစ်လကိုဝင်ငွေကကောင်းလှသည်။ ဒါကြောင့် သားသမီးလဲမရှိသေးသည့် လင်မယားနှစ်ယောက်အဖို့ဘာမှပူစရာမလို။ လက်ထပ်ခါစက နှစ်ဖက်မိသားစုကလက်ဖွဲ့ထားသည့် နှစ်ထပ်အိမ်လေးထဲမှာ အေးအေးဆေးဆေးနေနိုင်စားနိုင်သည့်အနေအထားတွေဖြစ်သည်။ သို့ပေမဲ့ သန်းမြင့်အိပ်ယာထဲကမလဲခင်ထဲက ယောက်ျားဆို တစ်ယောက်နှင့်အားမရတတ်သည့် နုနုမေက သန်းမြင့်ကိုအနီးကပ်ပြုစုပေးဖို့အိမ်မှာလာနေသည့် ရဲမောင်ဆိုသည့်ကောင်လေးနှင့်လဲဖောက်ပြန်နေလေသည်။ အမှန်တော့ရဲမောင်မှာ သန်းမြင့်၏ဆွေမကင်းမျိုးမကင်းဖြစ်ပြီး အမျိုးစပ်လျှင် တူရီးတော်လေသည်။ အသက်နှစ်ဆယ်ဝန်းကျင်သာရှိသေးပြီး လူငယ်ပီပီသန်မာသလောက် လိင်စိတ်လဲများသူဖြစ်သဖြင့် နုနုမေက လွယ်ကူစွာ ဖျားယောင်းနိုင်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ ရဲမောင်အတွက်တော့…

ပညာစွမ်း ဆရာထွန်းစိန်ဆိုလျှုင် ကလေးအစခွေးအစသိသည်ဟုဆိုရလောက်အောင် ဒီနယ်တစ်ကြောမှာ နာမည်ကြီးလှသည့် အထက်လမ်းဆရာတစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ သို့သော် လူတွေမသိကြသည့်အချက်က ဆရာထွန်းစိန်၏မိန်းမဒေါ်နန်းမြိုင်မှာလဲ အစွမ်းထက်သည့် အောက်လမ်းဆရာမတစ်ယောက်ဖြစ်လေသည်။ ဒေါ်နန်းမြိုင်က အောက်လမ်းနှင့်တိုက်ထားသည့် လူနာကို ဦးထွန်းစိန်က အထက်လမ်းနှင့်ကုကာ လင်မယားနှစ်ယောက် အတိုင်အဖောက်ညီညီစီးပွားဖြစ်နေကြခြင်းဖြစ်သည်။ နောက် ဦးထွန်းစိန်က မိန်းမကိစ္စလဲဝါသနာထုံသည်။ အထက်လမ်းဆရာနာမည်ခံထားသူမို့ စိတ်ထင်တိုင်း လီးမသရမ်းရဲပေမဲ့ လင်မယားနှစ်ယောက်၏ပညာစွမ်းကိုသုံးကာ ဂွင်လေးတွေဖန်လေ့ရှိသည်။ ပိုက်ဆံပဲစိတ်ဝင်စားသည့် ဒေါ်နန်းမြိုင်ကလဲ ဦးထွန်းစိန်စိတ်ကျေနပ်ရင်ပြီးရော မသိလိုက်မသိဘာသာဝင်ကူညီပေးလေ့ရှိသည်။ ယခုလဲ ဦးထွန်းစိန်၏အိပ်ခန်းထဲဝယ် အသက်နှစ်ဆယ်ကျော်ဝန်းကျင်သာရှိဦးမည့် အသားအရေကောင်းကောင်း ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်လှလှနှင့် မိန်းမပျိုနှစ်ယောက်ရောက်ရှိနေလေသည်။ ထိုမိန်းမပျိုနှစ်ဦးအနက် တစ်ဦးမှာ ခင်ခင်ဆိုသူဖြစ်ပြီး ကျန်တစ်ဦးမှာ မူယာဆိုသူဖြစ်လေသည်။ ကောင်မလေးနှစ်ယောက်လုံးမှာ ဦးထွန်းစိန်ကိုယ်တိုင်ကုပေးခဲ့သည့် မိသားစုများမှဖြစ်ကြပြီး မိန်းမဆိုလျှင် ပျိုပျိုအိုအိုအလွတ်မပေးတတ်သည့် ဦးထွန်းစိန်၏ဆေးစွမ်းကြောင့် ယခုလိုဦးထွန်းစိန်၏အိပ်ခန်းထဲရောက်နေကြခြင်းဖြစ်သည်။ ဦးထွန်းစိန်မှာ သူဆေးကုပေးသည့် မိသားစုထဲမှ သဘောကျသည့် မိန်းကလေးတွေ့လျှင် တစ်နည်းမဟုတ်တစ်နည်းနှင့် ထိုမိန်းကလေးကိုဆေးခတ်လေ့ရှိသည်။…