Month: July 2021

၀မှမဝသေးတာကို ညနေကတည်းက ညစာအတွက်ထမင်းကို တဝတပြဲစားထားပြီးပြီ။ ဒီနေ့ သိန်းဆောင် ကြက်ခြံမှာစောင့်အိပ်မှဖြစ်မယ်။ သူ့ရွာက ကောင်တွေအကြောင်းကို သိန်းဆောင် ကောင်းကောင်းသိတယ်။ တန်ဆောင်တိုင်ည အတွက် ရွာကကာလသားကောင်လေးတွေရဲ့ ပစ်မှတ်က သူ့ရဲ့ကြက်ခြံ ဖြစ်နေမယ်ဆိုတာ မြေကြီးလက်ခတ်မလွဲ။ နောက်နေ့မှ ကြက်ခိးုတဲ့လူတွေကို သိလို့အရေးယူပေးပါ သွားပြောလို့မရဘူး။ တန်ဆောင်တိုင်ညမှာ ရွှေငွေ အဖိုးတန်ပစ္စည်းမဟုတ်ပဲ အသေးအမွှားခိုးတာလောက်နဲ့တော့ ထုံးတမ်းအစဉ်အလာပဲဆိုပြီး အရေးယူလေ့မရှိဘူး။ ရွာထဲမှာလည်း ဧည့်လာရင်ကျွေးမွေးဖို့ ဟင်းမရှိတဲ့အခါ ချက်စားဖို့တစ်နိူင်တစ်ပိုင် ကြက်မွေးကြပါတယ်။ ရွာထဲမှာ တန်ဆောင်တိုင်ညပြီးရင် ကြက်မပျောက်တဲ့အိမ်ဆိုတာ မရှိသလောက်ပဲ။ ကို့ယ်အိမ်ကကြက်သူခိုး သူ့အိမ်ကကြက်ကိုယ်ခိုးနဲ့ ပတ်ချာလည်နေတယ်။ သိန်းဆောင်တို့ရွာမှာ တန်ဆောင်တိုင်ညဆိုတာ ကြက်ခိုးကိုခိုးရမယ်လို့ အစဉ်အလာဖြစ်နေတော့တာပဲ။ သိန်းဆောင် ရဲ့ကြက်ခြံမှာ ကြက်ဖရော ကြက်မရော စုစုပေါင်းဆို ၅၆၈ကောင်ရှိတယ်။ ကြက်ဥ တွေကို မြို့ပေါ်ကဈေးမှာ တစ်ပတ်တစ်ခါ ဖောက်သည်ဈေးနဲ့သွားသွင်းလေ့ရှိတယ်။…

မောင်သိပ်ကြမ်းတာပဲ ဆယ်တန်းအောင်စာရင်းထွက်တော့သူကျတယ် သူကျတာကိုသူကအစောကတည်းကသိပြီးသား သူအင်္ဂလိပ်စာတစ်ဘာသာကို လုံးဝမဖြေခဲ့သူ့အိမ်ကစည်းကမ်းကြီးသည် ဒါဆိုဒါပဲ ဟိုဟာမလုပ်နဲ့ ဆိုတာမျိုးသူနဲ့အတူ သူ့အကို အမ နဲ့ ညီမလေးတစ်ယောက်ရှိသည်အားလုံးထဲမှာ သူကလွဲ၍ သူ့အဖေအမေရဲ့ စစ်စည်းကမ်းအတိုင်းနေကြသည် လိမ်မာကြသည်ပေါ့ သူကတော့ ခွေးဖြစ်မဲ့ကောင်ပေါ့သူက ညဏ်ရည်ကောင်းသည် သူဝါသနာပါတာကိုသာလုပ်မည်ဝါသနာပါတာလုပ်ရမှသာ သူအောင်မြင်မည်ဟု ခံယူထားသူအစတုန်းကတော့ သူ့ဝါသနာက ပရော်ဖက်ရှင်နယ်ဂစ်တာသမားသူ့အိမ်ကမသိအောင်သင်တန်းကိုခိုးတက်ခဲ့ရသည် သင်တန်းကိုစ့်အားလုံးကြေညက်ပြီးဆရာကတောင်လက်ဖျားခါရသည် ရှိသမျှမုန့်ဖိုးလေးစုပြီး ဂစ်တာဝယ်သည် ဂစ်တာကို ဆံပင်ညှပ်ဆိုင်မှာထားပြီး ကျောင်းလွတ်ချိန်မှာ သွားတီးသည်သူ့အဖေကဒါကိုမြင်သွားပြီး အိမ်ရောက်တော့ ခြိုးခြိုးနှိမ်နှိမ်ပြောပြီး ရိုက်ပါလေရော ဒါနှင့်လားဇွဲမလျှော့ သဘောထားပြည့်ဝသော ကျူရှင်ဆရာအိမ်မှာ ဂစ်တာကိုလေ့ကျင့်ပြန်သည် ဒီတခါတော့ ကျူရှင်ဆရာအပါအဝင် သူ့ဂစ်တာသင်တန်းဆရာကိုပါ သူ့အမေနဲ့အဖေက သွားသောင်းကြမ်းကြတော့ သူအားနာမွုရှက်ရွံ့မွုတို့နှင့် မျက်နှာမပြဝံ့ အိမ်အပြင်လည်းမထွက်တော့ သူ့ကို ဂိုက်ဆရာခေါ်ပေးပြီးမောင်းပြန်သည်။ သူစာအားလုံးရသည် သို့သော် သူစိတ်မပါတော့ဒူးထောက်တောင်းပန်၍သော်၎င်း အေးအေးဆေးဆေးပြောပြ၍သော်၎င်း သူ့ရည်မှန်းရာဝါသနာပါရာသာလုပ်ခွင့်ပြုပါရန် မိဘနှစ်ပါးကိုတောင်းဆိုခဲ့သော်လည်း အကိုကဲ့သို့DSA…

အပေးကောင်းတော့စွဲမိပြီ မလွှဲသာလို့သာ ရီလေးမှာ စက်ဘီးကို ဆွဲပြီး ထွက်လာရသည်။ ဒီကြည်ကြည်အေး ဆိုသော မိန်းမဆီကို သွားချင်တာမ ဟုတ်ပေ။ ဒီမိန်းမက ရပ်သိရွာသိ နှာဘူးမဖြစ်သည်။ အသက်က သုံးဆယ်လောက်။ လူကတော့ လှသည်။ မိန်းမချင်း မနာလို လောက်အောင် လှသည်။ သူက ဈေးရုံထဲတွင် ကလေးဝတ် အဝတ်အစားလေးတွေ ရောင်းသည်။ ဒါပေမယ့် ဒါက အဓိက အလုပ်မဟုတ်။ ဈေးထဲတွင် နေ့ပြန်တိုးပေးတာက ကြည်ကြည်အေး၏ အဓိကအလုပ်ဖြစ်သည်။ ကြည်ကြည်အေးဆိုင်မှာက ကောင်လေးတွေ တရုန်းရုန်းနဲ့ အမြဲစည်ကားနေသည်။ ရီလေးမှာ ကြည်ကြည်အေးကို ကြည့်လို့ရတာမဟုတ်။ ကြည်ကြည် အေးက မုဆိုးမဆိုပေမယ့် အပျိုရှုံးလောက်အောင်ကို ဝတ်စားပြင်ဆင်သည်။ သေသွားသော ယောက်ျားထားခဲ့သည့် စီးပွား ဥစ္စာများနှင့် ချမ်းသာနေသည်။ ရင်ထဲက ဘယ်လိုပဲ မကျေနပ်ပေမယ့်…

ချစ်လို့အလိုလိုက်ခဲ့တယ် “ငြိမ်းငြိမ်းရေ””ရှင်မေမေ””ညည်းကောင်လေးလာတယ်၊ ငါဘာပြောလိုက်ရမလဲ””မရှိဘူးလို့သာပြောလိုက်ပါ မေမေ””ဟင်.ဘာဖြစ်လို့တုန်း””ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး မေမေ” “အေးအေး.ငါပြောလိုက်မယ်” ကျမအိပ်ခန်းထဲဝင်ပြီးငိုချလိုက်တယ်။ “ကျမရင်တွေကွဲခဲ့ရပြီမောင်၊ မောင့်ကိုမချစ်လို့မဟုတ်ပါဘူး မောင်ရယ်၊ မောသ့်ဘဝတက်လမ်းအတွက်. မ.ဘဝအပျက်ခံပါ့မယ်” ကျမလေ. AGTI(မြို့ပြ)ဘာသာရပ်တက်ရင်း အဝေးသင်နှင့် ကျောင်းပြီးခဲ့တယ်နှင့် ကျောင်းပြီးတော့၊ ကလေးတွေစာပြခဲ့တယ်။ နောက်တော့ စာရင်းကိုင်ပါတက်ရင်း အလုပ်လည်း ဝင်လုပ်ခဲ့သေးတယ်။ ကျောင်းတက်တုန်းကတော့ သူများတွေရည်းစားထားတော့ ကျမလည်း ရည်းစားထားခဲ့သေးတယ်။ ချစ်ခဲ့သလားဆိုတော့ ကျမသူ့ကို မချစ်ခဲ့ဘူး။ နောက်တော့ ကျမတို့မြို့ကို ဆောက်လုပ်ရေးလုပ်တဲ့သူဌေးက ရောက်လာတော့။ “ဟေ့ နင်က AGTI ပြီးပြီးသားဆို” “ဟုတ်ကဲ့ရှင့်” “နင်.ဒီမြို့သေးသေးမှာ ဘာလုပ်နေလဲ၊ စာရင်းကိုင်သင်တန်းလည်းပြီးပြီဆိုတော့ ရန်ကုန်ကိုလာခဲ့၊ ဟိုမှာ တိုးတက်ရာတိုးတက်ကြောင်း လုပ်ပါလား” “ဆရာအလုပ်ခန့်ရင် ကျမလာချင်တာပေါ့” “အေး.နင်လာရင် လက်ထောက်မန်နေဂျာ ရာထူးပေးမယ်” ကျမလည်း တစ်ရွာမပြောင်း သူကောင်းမဖြစ်ဘူးဆိုပြီး ကျမလည်း ရန်ကုန်ကိုတက်ခဲ့တယ်လေ။…

လိုလားနေတာကြာပြီ ဒီနေ့လည်း အောင်မိုးခြိမ့် သူ့ရုံးခန်းကို စောစောစီးစီး ရောက်နေတယ် ။ သူ့ထက် စောတာက သူ့တပည့် သိန်းအုပ်ကျော် ။ သူ့ကား ထိုးဆိုက်လိုက်တာနဲ့ သိန်းအုပ်ကျော် ကားဆီကို ပြေးလာတယ် ။ အောင်မိုးခြိမ့်ရဲ့ လက်ဆွဲအိတ်အပြားလေးကို သိန်းအုပ်ကျော်က လှမ်းယူလိုက်တဲ့အချိန် အောင်မိုးခြိမ့်က “ ဒီနေ့ ရှိုင်းတို့အမှု ရုံးချိန်း ရှိတယ် မဟုတ်လား…. တပည့်…” လို့ မေးလိုက်တယ် ။ သိန်းအုပ်ကျော်က ချက်ချင်းဘဲ.. “ ဟုတ်တယ်..ဆရာ…၁၁နာရီ …” လို့ ဖြေလိုက်တယ် ။ ရုံးခန်းပေါ်ကို တက်လာတဲ့အချိန် အောင်မိုးခြိမ့်က “ တပည့်ရေ..ဆရာ့အတွက် ကော်ဖီ ဖျော်တဲ့ အချိန်မှာ အောက်ထပ်ဆိုင်က ဘဲသားမုန့်လေးပါ မှာလိုက်ကွာ.. ဟီး..အိမ်က ဘာမှ မစားခဲ့ရသေးလို့…

မမေ့နိုင်သောညတစ်ည နှင်းထည်ဝါ တယောက် ဧည့်ခန်းထဲ စာအုပ်တအုပ်အား အာရုံစိုက်ပြီးဖတ်သော ခင်ပွန်းဖြစ်သူဆီ ကော်ဖီခွက်လေး ကိုင်ကာ လျှောက်လာခဲ့၏။ ” မောင် … ကော်ဖီ ရပြီနော် ” ” အင်း … ခဏထိုင်ဦး ဝါလေး … မွေးနေ့က နောက်အပတ်ထဲ မလား ” ” အင်းလေ … မောင်ရဲ့ … ဝါလေးရဲ့ ၃၀နှစ်မြှောက် မွေးနေ့ပေါ့ ” နှင်ထည်ဝါ တယောက် ခင်ပွန်းသည် နိုင်ဦးအား ပြုံးပြရင်း ဘေးနားဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ အိမ်ထောင်သက် ၅နှစ်အတွင်း မွေးနေ့ ရောက်တိုင်း တနှစ်ပြီး တနှစ် မတူညီသော လက်ဆောင်များ ပေးရင်း ဆက်ပရိုက်လုပ်တတ်သော ခင်ပွန်းသည် နိုင်ဦး၏ လက်ဆောင်အား ကြိုတင်ရင်ခုန်…

တစ်ခါပဲတော်ပါပြီ စိမ်းမြကြည်လင်နေသော ချောင်းရေပြင်ကို နှင်းအိ ငုံ့ကြည့်လိုက်သည်..။ ထိုအခိုက် ကြွေကျလာသော စကားပွင့်ကြောင့် ရေမျက်နှာပြင်လှုပ်ခါသွားပြီး ကြည်လင်သောရေ၌ ထင်ဟပ်နေသော နှင်းအိရဲ့ ရုပ်ပုံလွှာမှာ တွန့်လိမ်ကောက်ကွေး၍ လှုပ်ခါသွားရသည်..။ သူမ၏ ရုပ်လွှာမှာ ခုလို တကယ်ပဲ ရုပ်ပျက်ဆင်းပျက် ဖြစ်နေပြီလား…နှင်းအိ တွေးလိုက်မိသည်..။ ကြွေကျလာသော တရုတ်စကားပွင့် ဖြူဖြူလေးက ချောင်းရေပြင်တွင် အခိုက်အတန့်လေးသာ ရပ်တန့်သွားပြီးနောက် ရေစီးနှင့်အတူ မျောပါသွားသည်ကို နှင်းအိ လိုက်ပြီး ကြည့်နေမိသည်..။ တရုတ်စကားပန်းပွင့်ဖြူဖြူလေးက ရေစီးအတိုင်း လွတ်လွတ်ကျွတ်ကျွတ်ကြီး မျောပါသွားရသည် မဟုတ်..။ ရေစပ်တွင်ရှိသော သစ်မြစ်ဆုံများ ၊ ကျောက်တုံးများကို ကွေ့ပတ်ကာ မျောပါသွားရသည်..။ ပန်းပွင့်လေးက အရာဝတ္ထုတို့ကို လွယ်လွယ်ကူကူတော့ ကွေ့ပတ်သွားနိုင်သည် မဟုတ်ပါ..။ ဆုံတွေ့သော အရာတို့ကို ရေစီးအရှိန်နှင့်အတူ တိုးတိုက်ထိခိုက်မိပြီးမှသာ ရေစီးနှင့် ပါသွားရခြင်း…

မေ့နိုင်မည်မထင် ကျောင်းမှပြန်လာအိပ်ခန်းထဲရောက်သည်နှင့် ကျောပိုးအိပ်လေးကိုအသာချကာ ရေချိုးဖို့ပြင်သည်။တံခါးလည်းလော့ချပြီးသား ပြူတင်းပေါက်ခန်းစီးတွေလည်းပိတ်ပြီးသားမို့ လွတ်ဘွတ်လပ်လပ်ပင်အဝတ်တွေတခုပြီးတခုချွတ်ကာ အိပ်ခန်းနှင့်တွဲလျက်ရှိသောရေချိုးခန်းထဲဝင်ခဲ့သည်။အိမ်မှာက အိမ်ဖော်များအတွက်မှလွဲလျင်ရေချိူးခန်း တွေချည်းဖြစ်သည်။ဖေဖေနှင့်မေမေကတစ်ခန်းlသူမကတစ်ခန်းlမမ နှင်းအိလွင်ကတစ်ခန်းlဧည့်သည်များအတွက်ထားသောအိပ်ခန်းသုံးခန်းလည်းရှိသေးသည်။ဖိုးဖိုးရှိစဉ်က အိပ်ခန်းလည်းအခုတော့ ဧည့်သည်ခန်းထဲပါသွားပြီ။ မနှစ်က သူမစာမေးပွဲရက်မှာ ဖိုးဖိုးကွယ်လွန်သွားခဲ့သည်။ ဖေဖေနဲ့မေမေမှာ ပထမတော့ သမီးနှင်းအိလွင်တယောက်သာရှိသည်။နှင်းအိလွင်ဆယ်နှစ်သမီးအရွယ်ခန့်မှာ ဖိုးဖိုးငယ်သူငယ်ချင်းတယောက်ရဲ့တဦးတည်းသောသားဖြစ်သူ အသက်သုံးဆယ်အရွယ်မှာကွယ်လွန်သွားတာကိုမြင်တော့ ဖေဖေနဲ့မေမေကို ဖိုးဖိုးကနားချသည်။သားသမီးတယောက်တည်းမွေးထားခြင်းဖြင့် မိဘများအရွယ်လွန်ချိန်ကျမှ သားသမီးဆုံးပါးသွားခဲ့လျင် မိမိမျိုးဆက်မကျန်နိုင်ကြောင်း မိဘများကအရင်ကွယ်လွန်ခဲ့လျင်လည်း လောကအလယ်တွင် ကျန်ခဲ့မည့်သားသမီးအနေဖြင့် အရင်းဆုံးဆွေမျိုးဟူသည်မှာ တဝမ်းကွဲသာဖြစ်လိမ့်မည်ဖြစ်ကြောင်း။ အကြောင်းကိစ္စကြီးငယ်ပေါ်ပေါက်လာပါက မောင်နှမအရင်းအခြာကသာ ကျောချင်းကပ် ရင်ချင်းအပ်လေ့ရှိကြောင်း စသည်ဖြင့်နားချသောကြောင့် ပိုးအိလွင်ကိုထပ်မွေးခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ ဖိုးဖိုးကလည်း မြေးအငယ်ဆုံးလေးကိုတုန်နေအောင်ချစ်သလို သူမဆန္ဒမှန်သမျှအကုန်ဖြည့်ဆည်းပေးသောဖိုးဖိုးကိုသူမကလည်း အလွန်ချစ်ခဲ့သည်။သူမကိုအလွန်ချစ်သောဖိုးဖိုး သူမကလည်းအလွန်ချစ်သောဖိုးဖိုးကွယ်လွန်တော့ သူမစာမေးပွဲဆက်မဖြေနိုင်တော့။ ထို့ကြောင့် ဆယ်တန်းကိုပြန်တက်နေရခြင်းဖြစ်သည်။ကားပြခန်း နှင့်သွင်းကုတ်ထုတ်ကုန်လုပ်ငန်းရှင်ဖခင်နှင့် စိန်ရွှေရတနာဆိုင်ဖွင့်ထားသောမိခင်တို့၏ကြွယ်ဝမှုများကြောင့် အပူအပင်မရှိ ဘော်ဒါတက်နိုင်သော်လည်း အိမ်နှင့်မခွဲနိုင်သောသူမက သူငယ်ချင်းများနှင့်စုပြီး ဝိုင်းကျူရှင်သာတက်သည်။ ငယ်စဉ်ကတည်းကစာတော်ခဲ့သောသူမကို မိဘတွေကလည်းယုံကြည်သည်။သူမဆန္ဒအတိုင်းသာဖြစ်စေသည်။တနေ့လျင် အနည်းဆုံး သုံးဝိုင်းခန့်လှည့်တက်နေရသည်။…

သဘာရင့်ဝါရင့် “ဟူး..” ခေါင်းတစ်ခုလုံး ကိုက်ခဲနေသဖြင့် တေဇာ မနည်း ထယူရသည်။ ညက အပေါင်းအသင်းတွေနဲ့ သောက်တာ များသွားသည်။ အချိန်ကို ကြည့်လိုက်တော့ မနက်(၉)နာရီ ထိုးခါနီးနေပြီ။ ရုံးချိန်တော့ နောက်ကျတော့မှပဲ။ ဒါပေမဲ့ ပြသနာမရှိပါ။ သူတာဝန်ကျနေသော ဲမြို့လေးက မြို့ကြီးတွေလိုမှ မဟုတ်တာ။ တော်ရုံ နောက်ကျတာလောက်တော့ ကိစ္စမရှိ။ ရန်ကုန်မှာ နေစဉ်အပေါင်း အသင်းများပြီး လမ်းများသော သူ့ကို မိဘများက ခြေငြိမ်အောင် အလုပ်ထဲ ထည့်လိုက်မှ သူ ပိုလွှတ်လပ်နေသည်။ နယ်မှာ မိဘများနှင့် ဝေးရာနေရာမှာ တာဝန်ကျနေတော့ ပိုဆိုးသည်။ နေ့တိုင်းလိုမဟုတ်ပေမဲ့ ပုံမှန်လိုတော့ သောက်ဖြစ်သည် တာဝန်ကျနေသောရုံးမှာ လူပျိုလူလွှတ်က သူတစ်ယောက်ထဲပါသည်။ ဒီတော့မြို့ထဲမှ အခြားလူငယ်များနှင့် တွဲနေရသည်။ လူပျိုလိုင်းခန်းမှာ သူ့တစ်ယောက်ထဲ။ အိပ်ယာပေါ်တွင် ခဏလှဲနေလိုက်ပြီး…

ပထမဦးဆုံးအကြိမ် သန်းကြိုင် နဲ့ ထွန်းကျော် တို့နေတဲ့တိုက်ခန်းတွဲကိုညားခါစလင်မယားနှစ်ယောက်ရောက်လာတယ်…။သန်းကြိုင်အခန်းနဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်ဖြစ်ပြီး ထွန်းကျော် နဲ့ကကပ်ရပ်အခန်းဖြစ်သည်…။ သန်းကြိုင် သည်လူပျို လူလွတ်တစ်ကောင်ကြွက်ဖြစ်ပြီးမိန်းမကိစ္စအတော်ရှုပ်သည်…။ ဝင်ငွေကောင်းလေတော့တစ်ခါတရံသူ့အခန်းမှာပဲ ဖာသည်မတွေခေါ်ခေါ်ပြီးဖာချလေ့ရှိသည်…။ ထွန်းကျော် ကတော့မိန်းမရှိပြီးကလေး ၂ ယောက်အဖေဖြစ်လေတော့ သန်းကြိုင် လောက်မရှုပ်နိုင်…။ သန်းကြိုင် သူနဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်အခန်းကိုရောက်လာတဲ့လင်မယား ကိုသေချာလေ့လာနေသည်…။ ယောက်ျားဖြစ်သူကကုမ္ပဏီတစ်ခုမှာအလုပ်လုပ်ပြီးမိန်းမဖြစ်သူကမူလတန်းပြကျောင်း ဆရာမတစ်ဦးဖြစ်သည်…။ အသက်အားဖြင့်လင်မယားနှစ်ယောက်စလုံး ၂၃ နှစ် ၂၄ နှစ်မျှပင်ရှိအုံးမည်…။ ယောက်ျားနာ မည်က အောင်သီဟ ဖြစ်ပြီးမိန်းမနာမည်က ဖြိုးဖြိုးဝေ ဖြစ်သည်…။ အောင်သီဟ သည်တည်တည်ကြည်ကြည်နေတတ် ပြီးယောက်ျားပီသသလို ဖြိုးဖြိုးဝေ ဟာလည်းရုပ်ရည်ချောမောလှပတဲ့မိန်းကလေးတစ်ဦးပင်ဖြစ်သည်…။ သန်း ကြိုင် ဖြိုးဖြိုးဝေ စတွေ့ကတည်းကစိတ်ဝင်စားသည်…။ ဖြိုးဖြိုးဝေ သည်ဆံပင်ရှည်ရှည်အရပ်မြင့်မြင့်နဲ့ဖြူဝင်းတဲ့အသား အရေကိုပိုင်ဆိုင်ထားပြီးခန္ဓာကိုယ်အချိုးအစားလှပသည်…။ လုံးဝန်းသောရွှေရင်နှစ်မွှာမှာရင်ပြင်ကျယ်ကျယ်တွင်မို့မောက် နေပြီးတင်ပါးမှာစွင့်ထွားပြီးဘေးကိုပြန့်ကားနေသည်…။ သေးသွယ်သောခါးကြောင့် ဖြိုးဖြိုးဝေ ရဲ့ရင်သားနဲ့တင်ပါးအလှက ပို၍ပေါ်လွင်စေသည်…။ ထိုကဲ့သို့လှပတောင့်တင်းတဲ့ ဖြိုးဖြိုးဝေ ကိုလိုးခွင့်ရဖို့…