အပေးအယူ

အပေးအယူ

ဒေါ်ချိုချိုကို သက်နိုင်သိတာတော့ကြာပြီ။ ဒါပေမဲ့ ရင်းနှီးတာတော့အရမ်းကြီးမရင်းနှီး။   သက်နိုင်ကား အသက် (၂၇)နှစ်ခန့်ရှိသည့်  လူလတ်ပိုင်းတစ်ဦး။  ယောကျၤားဆန်ဆန်နှင့် ချောမောသော ရုပ်ရည်ပိုင်ရှင်တစ်ဦး.။   စကားပြောတာလည်းကောင်းသော  ကြောင့် ချစ်သူခင်သူများသည်။  ဘွဲ့ရပြီးနောက်ပိုင်းတွင် မြို့မှာလာပြီး ကုမ္ပဏီတစ်ခုတွင်အလုပ်လုပ်ကိုင်နေသူ။  ဒေါ်ချိုချိုကား သူ ငှားနေသည့် အဆောင်မှ အဆောင်ပိုင်ရှင် ဦးကောင်းမင်း၊ ဒေါ် နီလာ နှင့်သူငယ်ချင်းတွေ။  ဒေါ်နီလာထံလာရင်း မျက်မှန်းတန်းမိ ကာ ရင်းနှီးနေသောသဘော။  ဒီလောက်ဘဲရှိသည်။  ဒါပေမဲ့တစ်ခုတော့ သက်နိုင်သိသည်။ ဒေါ်ချိုချိုကတော်တော်လှသည်ဟု။  ဟုတ်တယ်လေ….အသက်က(၄၀)စွန်းစွန်း။ ငယ်စဉ်ကမယ်ဘွဲ့တွေဘာတွေရဖူးသည်ဟုတော့သိရသည်။   သူမနှင့်သူမယော ကျၤား ဦးမောင်မောင်ဝင်းက ကလေး(၂)ယောက်ထွန်းကားခဲ့သည်။  ထိုကလေးတွေကလည်း သူမြင်တော့မြင်ဖူးသည်။  ဒါကလဲ ကျောင်းပိတ်ချိန်တွေလောက်မှပါ။ ဘော်ဒါဆောင်မှာထားတာဆိုတော့တစ်ခါတစ်ရံမှသာ။  ဒေါ်ချိုချိုယောကျၤားကလည်း  အလုပ်များသူပီပီအိမ်မှာမကပ်။

ဒီတော့ သူမကလည်း သက်နိုင်ငှားနေသော အဆောင်ပိုင်ရှင်ဒေါ်နီလာဆီ မကြာမကြာလာလည်သည်။။  သူမတို့ဘာတွေပြောလို့ ပြောနေကြမှန်းတော့မသိ။  သက်နိုင်အလုပ်ပြန်လာသည့် အခါ မကြာခဏတွေ့သည်။  ထိုအခါမျိုးတွင် ဒေါ်ချိုချိုက သူ့ကို မကြာခဏပြုံးပြတတ်သည်။  ပြုံးသည့်အခါတွင်တော့ တော်တော်ချစ်စရာကောင်းသည်။ ပါးပြင်တွင်ပါးချိုင့်လေးတစ်ခုရှိသည်။  ငယ်စဉ်ကဆိုလျင်တော့ ဒီထက်ပိုလှလိမ့်မည်ဟု သက်နိုင်ထင်သည်။  ပြီးတော့ အဆောင်ပိုင်ရှင် မိန်းမဒေါ်နီလာနှင့် သူမ သူငယ်ချင်းဒေါ်ချိုချိုတို့သည်.. ခေတ်လည်းဆန်သည်။ ခေတ်နှင့်အညီလည်းပြင်ဆင်တတ်ကြသဖြင့်။။  တစ်ခါတစ်ရံမသိသူများက သူမတို့နှစ်ယောက်ကို အပြင်ထွက်သွားလျှင် အပျိုကြီးတွေလိုထင်ကြသေးသည်။သက်နိုင်တို့လိုအကြောင်းသိသူတွေပါ။  ဒါတွေက သက်နိုင်ကဏ္ဍမဟုတ်ပါ။ သက်နိုင်သိသည်က တစ်နေ့တစ်နေ့အလုပ်သွားဖို့။  ပြန်လာလျင် သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ အပြင်ထွက်ချင်ထွက် မည်။  အခန်းထဲအောင်းကာစာအုပ်ဖတ်ချင်ဖတ်မည်။  ဖုန်းဖြင့် အပြာကားကြည့်ချင်ကြည့်နေမည်။

လကုန်လျင် လခထဲမှပိုသော  ပိုက်ဆံကို အိမ်သို့ပို့မည်။ ဒီလောက်ပါဘဲ။  ဒါပေမဲ့ တစ်ခါတစ်ရံပုံမှန်လည်ပတ်နေသော စက်တစ်လုံးသည်  တစ်ခုခုချို့ယွင်းသွား သည်နှင့် ဗွေဖောက်လာတတ်သောသဘောရှိသည်။  သက်နိုင်မသိသည်က သူ့အဆောင်ပိုင်ရှင် ဇနီး ဒေါ်နီလာနှင့် ဒေါ်ချိုချိုတို့ကား  သူထင်ထားသလို အေးဆေးတည်ငြိမ်သောမိန်းမများမဟုတ်ကြ။   လစ်လျှင်လစ်သလို ကမြင်းတတ်ကြသော ကုတ်ကမြင်းများ သာဖြစ်ကြသည်ကိုပင်။  မောင်လေး…ပြန်လာပြီလား….ဒီနေ့နည်းနည်းနောက်ကျတယ်နော်။  အိမ်ရှေ့တွင် လမ်းလျှောက်နေသော  ဒေါ်နီလာက သက်နိုင်ကိုနှုတ်ဆက်လိုက်သည်။  ဒေါ်နီလာဘေးတွင် အတူတူလျှောက်နေသော ဒေါ်ချိုချိုက သက်နိုင်ကိုပြုံးပြသ ဖြင့် သက်နိုင်လည်းပြန်ပြုံးပြလိုက်သည်။

ဟုတ်ကဲ့..အမ..ဒီနေ့ အလုပ်နည်းနည်းရှုပ်နေတာနဲ့ နောက်ကျသွားတာ…။ သက်နိုင်ငှားနေသော အိမ်လေးက ဒေါ်နီလာတို့ အိမ်ကြီး ဘေးကတိုက်ပုလေးမှာ။   ဒေါ်နီလာတို့ နှစ်ထပ်အိမ်သစ်ကြီးဆောက်ခဲ့ရာတွင် ဘေးတွင် သူမတို့ယခင်ကနေခဲ့သော   တိုက်ပုလေး က ပိုနေသဖြင့် အလကားဖြစ်နေမည့်အတူတူလူငှားတင်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။  ငှားစကတော့ သက်နိုင်နှင့် သူ့သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်။  သူ့သူငယ်ချင်းက ကုမ္ပဏီရုံးချုပ်သို့ပြောင်းရွှေ့သွားသဖြင့် သက်နိုင်တစ်ယောက်သာကျန်ခဲ့သည်။    အိမ်ကြီးမှာတော့ ဒေါ်နီလာတို့ လင်မယားနှင့် အိမ်ဖော်အဒေါ်ကြီးတို့သားအမိရှိသည်။  သူမယောကျၤားဦးကောင်းမြတ်ကလည်း ကုန်သည်တစ်ဦးပီပီမကြာမ ကြာခရီးထွက်တတ်သည်။  ဒီရက်ပိုင်းအတွင်း ဦးကောင်းမြတ်ကိုမမြင်မိ။   ခရီးထွက်သွားပြန်ပြီထင်တယ်ဟု သူတွေးမိသဖြင့်…။

အမ…အခုတလော ဦးကိုမမြင်ပါလား..ဘယ်သွားပြန်ပြီလဲ..။  သြော်…မင်းဦးလေးက နယ်ဘက်ခဏဆင်းသွားတယ်…။   ကုန်ဖိုး တွေကောက်ရင်း နှစ်ပတ်လောက်တော့ကြာမယ်ပြောတယ်…။  ငါ့မောင်အိမ်ငှားနေလို့တော်သေးတယ်…နို့မို့ဆိုအမတို့ကမိန်းမသား တွေချည်းနေရတာ..။  သူခိုးတွေကလည်းသောင်းကျန်းလိုက်တာကွယ်..။  ဟုတ်..ဟုတ်..အမကျွန်တော်က ညဖက်ဆိုအပြင်သိပ်မ ထွက်တော့ အမြဲလိုလိုရှိပါတယ်။  တစ်ခုခုကြားရင် လှမ်းခေါ်လိုက်နော်.။   အေးအေး…ငါ့မောင်ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ကွယ်..။   ဒေါ် နီလာကိုနှုတ်ဆက်ပြီး သက်နိုင်သူငှားနေသောတိုက်ပုလေးအတွင်းသို့ဝင်ခဲ့သည်။  တစ်ယောက်ထဲနေတော့ ထမင်းဟင်းကချက်ရဦး မည်…။  ရေအရင်ချိုးပြီး ရေမချိုးခင် ထမင်းအိုးတစ်လုံးတည်ထားဦးမှ.။   အိမ်ကိုသော့ဖွင့်ပြီးဝင်လိုက်ကာ….သူရဲ့လက်ဆွဲအိတ်ကို  စားပွဲပေါ်တင်ပြီး  ခဏအိပ်ယာပေါ်မှာ လဲှကာအညောင်းအညာဖြေနေလိုက်သည်။  ဒေါက်ဒေါက်…တံခါးခေါက်သံကြောင့် သူ တံခါးကိုဖွင့်ပေးလိုက်တော့..။  ဒေါ်နီလာအိမ်မှ အိမ်ဖော်ကောင်မလေး မခိုင်ဖြစ်နေသည်။   ဦး..ဒီနေ့ည အန်တီက သူ့အိမ်မှာ  ထမင်းလာစားပါတဲ့..အကို့ကိုပြောခိုင်းလို့..။   ဒီနေ့ ထမင်းမချက်နဲ့တော့တဲ့…။

ဒေါ်နီလာတို့မိသားစုက တစ်ခါတစ်လေ သူ့ကို ထမင်းဖိတ်ကျွေးတတ်သည်။  သြော်…အေးအေး..  ကောင်းလိုက်တာ။ဒီနေ့အဖို့ တော့ ထမင်းချက်ရမဲ့ ဝဋ်ကျွေးလွတ်သွားပြန်ပြီလို့  တွေးရင်း သက်နိုင် ပုဆိုးဟောင်းတစ်ထည်ကိုယူကာ ရေချိုးခန်းထဲသို့ဝင်သွား တော့သည်။ တစ်နေကုန်ပင်ပန်းခဲ့သမျှကို ပေါ့ပါးလန်းဆန်းသွားအောင် ရေချိုးလိုက်ဦးမယ်လေ။   နီလာ….အဲ့ကောင်လေးနာမည် က သက်နိုင်နော်။  ဟုတ်တယ်…ချိုချိုရဲ့..ကောင်လေးကအေးအေးဆေးဆေးလေး။  နေ့တိုင်း အလုပ်ပြန် အိမ်ထဲတန်းဝင် ဘာတွေ လုပ်လို့လုပ်မှန်းတော့ မသိဘူး။  အေးပါဟဲ့..နင်ကလည်းအဲ့လောက်အမွမ်းတင်မနေပါနဲ့…ခစ်ခစ်…။  ဟင်..စကားကောင်းပြောနေ တာကို..ဖောက်ဖောက်လာတယ်..မိန်းမ..။  ဒေါ်ချိုချိုအပြောကို ဒေါ်နီလာက ပုခုံးကို ပုတ်ရင်း ချက်ချင်းပြန်ပြောလိုက်သည်။  ခိ ခိ…မသိတာကြနေတာဘဲနီလာရယ်…။ အခုက နင့်ဘဲကြီးကလဲ ခရီးတွက်။ ဒီအိမ်မှာကလဲ…   ဒီလို ယောကျၤားပီပီသသကောင် လေးကလည်းရှိ….နင်အပျင်းပြေတာပေါ့..။  ဒေါ်နီလာရှက်သွားသည်.. ဒေါ်ချိုချိုရဲ့ တင်ပါးကိုဆွဲဆိတ်လိုက်ပြီး…။

ညဉ်းနော်..ညဉ်း..ချိုချို…မိန်းမနင့်စိတ်နဲ့နိုင်းမနေနဲ့…နင့်လိုယွတယ်များမှတ်နေလား။ ဘယ်အချိန်ကတဲက အဲ့ကောင်လေးကို နစ်ပစ် မှားနေမှန်း မသိရပါလား..မိချိုချို။  သူမတို့ကား ငယ်သူငယ်ချင်းတွေပီပီဝါသနာတူစရိုက်တူတွေ။  သူတော်ချင်းချင်း သတင်း လွေ့လွေ့ပေါင်းဖက်မိကြတာဆန်းတော့မဆန်း။  အောင်မယ်…ညဉ်းကျတော့ ခိုးစားဖို့ကြံနေတာမသိတာကျ။   ခစ်..ခစ်..နင်သိရင်ပြီးတာဘဲလေ…။  ကောင်လေးကတော့ရိုးရိုးအအပုံစံလေးနော်..နီလာ…။  နင်တစ်ယောက်ထဲတော့ ကြိတ်ကြံမနေနဲ့….ငါ့ကိုမျှပေးရ မယ်။  နင်တစ်ယောက်ထဲစားလို့ကတော့ အားလုံးဖော်ပစ်လိုက်မယ်…ဟင်းဟင်း။  ဘာလဲ..အဝတ်တွေကိုချွတ်ပြီးတော့လား…ခိ ခိ..။  ကဲ..ဟယ်…မိန်းမ..ကြည့်စမ်းကြည့်စမ်း…ယွချက်ကလွန်တယ်။  ဒေါ်ချိုချိုကို ဒေါ်နီလာကပြန်နောက်လိုက်သဖြင့် ဒေါ်ချိုချို ကဒေါ်နီလာကျောကို တအုန်းအုန်းထုတော့သည်။  ရှုး…တိုးတိုး…ကြားသွားဦးမယ်…။  နှုတ်ခမ်းနားတွင် လက်ညိုးထောင်ရင်း ဒေါ် နီလာကပြောလိုက်သည်။  အိမ်ဖော်ကောင်မလေးက သူမတို့ထိုင်နေသည့်နေရာဘက်သို့လာနေသည်။  အမ.ဟိုဖက်အိမ်က ဦးကို ပြောပြီးပါပြီ…ထမင်းလာစားဖို့။  သြော်..အေး…အေး..  ဒေါ်နီလာကမျက်နှာထားကို ခပ်တင်းတင်းပြင်ရင်းပြောလိုက်သည်။   အိမ်ဖော်အဒေါ်ကြီးကလဲ အခန်းထဲဝင်လာသည်…။  မမလေး…။ ပြောပါ..ဒေါ်လေး..ဘာကိစ္စရှိလို့..။  ဟိုလေ…ရွာမှာလေ… ဒေါ်လေးညီမနေမကောင်းလို့တဲ့..လာပြောလို့။  အဲ့ဒါ လေးငါးရက်လောက်ပြန်ချင်တယ်။

သြော်..ဟုတ်လား..ဒေါ်လေး..ကျန်းမာရေးဘဲ…ပြန်ရမှာပေါ့။   ပိုက်ဆံရောလိုမှာဘဲ…ဒေါ်နီလာကား ပိုက်ဆံအိတ်ကိုဖွင့်ပြီး ပိုက်ဆံ တစ်ထပ်ကိုဆွဲထုတ်ကာ  အဒေါ်ကြီးကို ပေးလိုက်ပါတယ်။   အဒေါ်ကြီးကတော့ ကျေးဇူးတွေကိုတင်လို့။ ဒီတစ်ခါသူ့အိမ်ကြီးရှင်မက သဘောကောင်းနေလိုက်တာပေါ့လေ။ ထမင်းစားဖိတ်ထားသည့်အချိန်က နည်းနည်းစောသေးသဖြင့်. သက်အောင် အိပ်ယာ ပေါ်မှာ လှဲနေရင်း နေ့လည်က အလုပ်ထဲမှ မိတ်ဆွေဖုန်းထဲကနေ   သူ့ဖုန်းထဲကို ကူးလာသော အပြာကားတစ်ကားကိုကြည့် နေသည်။  အမေရိကန်ကားဆိုတော့ အားရစရာကောင်းသည်။   ဇာတ်ကားကတော်တော်ကောင်းသည်…။  အပေါက်စုံလိုးရုံမက ဘူး…စုပ်တာမှုတ်တာကလည်း ဘတစ်ပြန်ကျားတစ်ပြန်ပင်..။   ကြည့်ရင်းနှင့်ဖီးလ်တက်လာသဖြင့် ပုဆိုးအောက်ကိုလက်နှိုက်ပြီး  သူ့လီးကြီးကိုဆုပ်ကိုင်ကာဆွနေမိသည်။  သူ့လီးကလည်းဇာတ်ကားထဲက နီဂရိုးလီးထက်မကြီးလျင်သာနေမည်။  လျော့တာတော့ မလျော့..၆လက်မခန့်ရှိပြီး ဓါတ်ခဲလုံးအကြီးခန့်ရှိသည်အတုတ်က။  တစ်ခုတော့ကွာသည်..ဇာတ်ကားထဲကလက်တွေ့လိုးနေတာ။  သူကတော့ မိန်းမပင်မလိုးဖူးသေး။  ဖုန်းကိုဘေးချရင်း ဂွမ်းတိုက်လိုက်သည်။ အာရုံထဲမှာ သူမြင်နေကျမိန်းမတွေကိုမြင်လာသည်။  သို့သော်တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက်မှန်းကြည့်သည်..။  ဖီးလ်ကမလာ။ စိတ်ကူးထဲမှာ ခုနက အိမ်ထဲအဝင်မှာမြင်ခဲ့ရသောဒေါ် နီလာနှင့် ဒေါ်ချိုချိုကို  မြင်လာသည်။

ဒေါ်နီလာနှင့်ဒေါ်ချိုချိုကလည်း အအိုတွေသာဆိုတယ်။  အသားဖြူဖြူအရပ်မြင့်မြင့် အိုးကြီးတွေက တောင့်တောင့်ကြီးတွေ။  ကြည့်ရင်းနဲ့..မှန်းလို့ကောင်းလာသည်..သူ့ထုချက်တွေကပိုမိုမြန်ဆန်သွက်လက်လာသည်။  ဆော်ကြီးကလည်း ယောကျၤားမရှိ တော့ ဆာချင်ဆာနေမှာလို့ သူတွေးမိလာသည်။  ဒါပေမဲ့ လက်တွေ့ကျတော့သူမစရဲ။  အင်း…ဟင်း….သူ့စိတ်ထဲမှာ ဒေါ်နီလာ အဖုတ်ကိုတစ်လှည့် ဒေါ်ချိုချိုအဖုတ်ကိုတစ်လှည့်  လိုးပေးနေရသလို ခံစားလိုက်သည်။  အ..အာ..မမချို…မမနီလာ…အအ..  သက် နောင်တစ်ယောက်ဆန့်ငင်ဆန့်ငင်နဲ့ လရေတွေပန်းထွက်ကုန်ပြီ…။  ဒေါက်ဒေါက်..တံခါးခေါက်သံကြားသဖြင့် သက်နောင်တစ်ကိုယ် လုံးတုန်သွားသည်..။  ဦး…မမက ထမင်းစားရအောင်တဲ့…။  သြော်..အေးအေး…လာခဲ့မယ်။   ဒေါ်နီလာအိမ်မှ အိမ်ဖော်မလေး  မင်း စားရအောင်လို့လာခေါ်တာထင်သည်။ သူလဲ ရေချိုးခန်းအတွင်းဝင်ပြီးလက်ကို ကပျာကယာဆေး…။   ပေပွသွားသော ပုဆိုးကို  နောက်တစ်ထည်ဖြင်လဲပြီး အိပ်ယာပေါ်မှချထားသော်ဖုန်းကိုကောက်ယူကာ  အဝတ်အစားကိုသပ်သပ်ရပ်ရပ်ဖြစ်အောင် ပြုပြင် လိုက်ပြီး  အခန်းတံခါးကို ဖွင့်ကာ ဒေါ်နီလာတို့ တိုက်ဖက်ကိုထွက်ခဲ့တော့သည်။

ငါ့မောင်..လာ.လာ..ဒေါ်နီလာက ပျုပျုငှာငှာဖိတ်ခေါ်လိုက်သည်။ သက်နိုင်ထမင်းစားပွဲကို ကြည့်လိုက်တော့ ဒေါ်ချိုချိုပါရောက်နေ တာကိုတွေ့ရသည်။   ဒီလို ငါ့မောင်ရေ မချိုကလည်း သူ့အိမ်မှာတစ်ယောက်ထဲဆိုတော့ မမတို့အိမ်မှာ   ထမင်းစားရအောင်ဖိတ် ထားတယ်…သူ့ချစ်ချစ်ကြီးကလည်းခရီးထွက်သွားတယ်လေ။  သြော်…သက်နိုင် စားပွဲမှာဝင်ထိုင်လိုက်သည်။   ထမင်းစားတယ်ဆို တာထက် ထမင်းထက်ဟင်းကများနေသည်။   သြော်…အမနီလာ..ဒေါ်ကြီးရော မမြင်ပါလား…။  ညနေကဘဲ ရွာကသူ့ညီမနေမ  ကောင်းလို့ဆိုလို့ ပြန်ခိုင်းလိုက်ရတယ်.။ ကောင်မလေးဘဲရှိတယ်…  ထိုအချိန်မှာပင် ကောင်မလေးက စားပွဲပေါ်သို့ဟင်းခွက်တွေချ လာသည်…။  အန်တီနီလာ..သမီးသယ်လာခဲ့ရတော့မလား..အန်တီပြောထားတဲ့ဟာ…။  အေးလေ..သယ်လာခဲ့လိုက်တော့…။  သက်နိုင်နားမလည်နိုင်အောင်ဖြစ်သွားသည်…။ ဘာအစီအစဉ်တွေရှိသေးပါလိမ့်။    ဘာများလဲ..အမလို့မေးလိုက်သည်…သူ့အမေး ကိုဒေါ်နီလာမဖြေပါ.။  ဒေါ်ချိုချိုကကြားထဲကဝင်ဖြေလိုက်ပါတယ်။  ဒီလိုငါ့မောင်ရဲ့ အမအိမ်မှာ ဝိုင်ပုလင်း(၂)ပုလင်းလေ အမ မိတ်ဆွေပေးထားတာ။ မသောက်ဖြစ်တာနဲ့ နီလာနဲ့အတူသောက်ရအောင်ဆိုပြီးသယ်လာတာ။

ဟင်…သက်အောင်အံံ့သြသွားသည်…။  အမတို့ကသောက်တတ်လို့လား…မူးနေဦးမယ်။  သူ့အပြောကြောင့် ဒေါ်နီလာနှင့်ဒေါ်ချိုချို က တပြိုင်တည်း တခစ်ခစ်ရယ်ကုန်သည်။  ကျွတ်စ်..ကျွတ်စ်…ငါ့မောင်က အမတို့ကိုတယ်အထင်သေးတာဘဲ…။  သက်နိုင်လည်း ဘာမှဆက်မပြောတော့။  ထိုအချိန်မှာပင်အိမ်ဖော်ကောင်မလေးက ဗန်းဖြင့် စားပွဲပေါ်သို့ ဝိုင်ပုလင်းများကိုတင်လာသည်။   ဝိုင်က  ပုလင်းအကြီးကြီးတွေ..အကောင်းစားဝိုင်တွေဖြစ်မည်။ ထို့အပြင် Red Label ဝီစကီ တစ်လုံးပါလာတာကိုတွေ့ရသည်။   ဒါက… သက်နိုင်အမေးကို ဒေါ်နီလာက မစောင့်တော့ဘဲ။  နင့်ဦးလေးသိမ်းထားတဲ့ဟာလေ…ငါ့မောင်ဘဲသောက်လိုက်တော့။  ငါ့မောင်ကို  အမက ကိုယ့်မောင်လိုခင်လို့တိုက်တာနော်သိလား။  မိခိုင်ရေ တံခါးတွေပိတ်လိုက်တော့…။  ပြီးတော့ အိမ်အပေါ်ထပ်က အန်တီ အခန်းထဲမှာ နင့်အန်တီ ချိုချိုအိပ်လို့ရအောင်ပြင်ပေးလိုက်ဦး။ ဒီည ချိုချိုက ဒီမှာအိပ်မှာ။ ဟုတ်…အန်တီ…သမီးဘာလုပ်စရာရှိ  သေးလဲရှင့်။ ရပြီ…အန်တီတို့သောက်တာစားတာကိုစောင့်မနေနဲ့ မနက်ကျမှသိမ်းလိုက်တော့။  ပြီးရင် အန်တီအခန်းထဲက အံဆွဲထဲ  မှာ သမီးအတွက်မုန့်ဖိုးထည့်ထားတယ်.။

ယူလိုက်နော်။  ဟုတ်ကဲ့ရှင့်…အန်တီ။ ကောင်မလေးမိခိုင်ကား ဒီနေ့စောစောစီးစီးနားရသည့်အပြင်  မုန့်ဖိုးလည်းရမည်ဆိုတော့  ပျော်ရွင်စွာဖြင့် သွက်လက်စွာ အိမ်အပေါ်ထပ်သို့တက်သွားတော့သည်။   ချီးယား..စ်…ဖန်ခွက်ချင်းတိုက်လိုက်ကြပြီး သက်နိုင်ကား  လက်ထဲမှခွက်ကိုတရှိန်ထိုးမော့လိုက်သည်။ ဝီစကီက တစ်ပိုင်းကျိုးနေပြီဖြစ်သောကြောင့် သူလည်းတော်တော်မူးနေပြီ။   ဒေါ်ချိုချို နှင့် ဒေါ်နီလာတို့၏ သဏ္ဍာန်များကလည်းတော်တော်ရီဝေနေကြပြီ။  သက်နိုင်ကား မူးလာသဖြင့်စကားပြောများကလည်း တော်တော်ရဲတင်းနေပြီ။  ဒေါ်နီလာက ရီဝေနေသော မျက်လုံးများဖြင့် သက်နိုင်ကိုကြည့်လိုက်ပြီး။   နေဦး..ငါ့မောင်ကိုမေးစရာရှိ လို့..။   ဘာမေးမှာလဲ…မမနီလာ..မေးချင်တာမေး။ အပြောများကသွက်လက်လာပြီ။  သက်နိုင်မျက်လုံးများက ဒေါ်နီလာနှင့် ဒေါ်ချို ချိုတို့ ရင်ဘတ်တွေကိုကြည့်နေသည်။  မူးနေသော်လည်း ဒါမျိုးကျတော့သူကမြင်တတ်သည်။  အပန်းရောင် ဘလောက်စ်အကျီကို ဝတ်ဆင်ထားသောဒေါ်ချိုချိုနှင့် နက်ပြာရောင်ဝတ်စုံ  ဝတ်ဆင်ထားသော ဒေါ်နီလာတို့ အကျီများက ထူးထူးခြားခြားဟိုက်နေပြီး သူမတို့ ဟနေသော ရင်ဘတ်ကြားမှ ဖွံ့ထွားနေသော နို့ကြီးများကို မသိမသာမြင်နေရသဖြင့်  ကြည့်နေခြင်းဖြစ်သည်။ ဒါကိုမြင်ရ တော့သူ့စိတ်တွေကြွလာသည်။

ဒီလို..ငါ့မောင်ရဲ့…ငါ့မောင်မှာရည်းစားရှိလား…ခစ်ခစ်။ မရှိဘူး..အမ.။ ဒေါ်ချိုချိုကလည်း အာလေးလျှာလေးဖြင့် ဝင်ထောက်လိုက် သေးသည်။  မယုံပါဘူး…ငါ့မောင်က ဒီလောက်ရုပ်ချောတာ…ရည်းစားမရှိဘူးဆိုတာအမကယုံကိုမယုံဘူး။   ဟာ..တကယ်ပြော တာမမချိုရဲ့….သူကလည်းချက်ချင်းကိုပြန်ငြင်းတာ။   ခိခိ…ဒါဆိုအထီးကျန်မှာပေါ့ငါ့မောင်ရဲ့…   အေးလေ…အတွေ့အကြုံမရှိဘာမ ရှိနဲ့..မိန်းမလည်တွေနဲ့တွေ့မှာစိုးရိမ်စရာ။   အပူမရှာချင်ပါဘူး…မမတို့ရယ်…   အေးပါ…ပြောတော့လဲယုံရသေးတာပေါ့…ဒေါ်ချိုချို က ဝိုင်ခွက်ကို မော့သောက်လိုက်ရင်းပြောလိုက်သည်။ အဟုတ်..တကယ်ပြောတာမမရဲ့…သင်ပေးမဲ့သူမှမရှိတာ။  သင်ပေးမဲ့ သူ လေးတွေရှိရင်တော့အကောင်းသား…။  သက်နိုင်ကလည်း မူးနေတော့ ရဲတင်းနေပြီး မထိခလုပ်ထိခလုပ်တွေပြောကုန်ပြီ။  ဒေါ် နီလာနှင့်ဒေါ်ချိုချိုကား တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက်ကြည့်ကာ  သက်နိုင်မသိအောင် မျက်စပစ်လိုက်သည်။   ကဲ.ကျွန်တော်ပြန် တော့မယ်..။  အခုလို ကျွေးမွေးတာကျေးဇူးပါဘဲဗျာ…သက်နိုင်က ထိုင်ရာမှထလိုက်သည်။

မူးနေသောကြောင့် ခြေထောက်များက  ယိုင်သွားပြီး လဲမလိုဖြစ်သွားသည်။  အို..ငါ့မောင်မူးနေပြီဘဲ…ခစ်ခစ်…  ဒေါ်နီလာနှင့် ဒေါ်ချိုချိုက သူ့ကိုတစ်ဖက်စီမှဖမ်းထိန်း လိုက်သည်။။  သက်နိုင်ကား မူးနေတာဘဲ သိသည်။။အိမ်ပြန်ဖို့ဆိုသည့်စိတ်ကူးကိုသူမေ့သွားပြီ။  ဒေါ်နီလာနှင့်ဒေါ်ချိုချိုကား သက် နိုင်၏ ခန္ဓာကိုယ်ကို ချိုင်းအောက်မှ တစ်ဖက်တစ်ချက်စီမပြီး  အပေါ်ထပ်မှ ဒေါ်နီလာရဲ့အိပ်ခန်းပေါ်သို့တွဲတင်သွားသည်။  ခပ် တောင့်တောင့် အမျိုးသမီးနှစ်ဦး၏ အထိအတွေ့များနှင့် ကိုယ်သင်းရနံ့များကြောင့်  သက်နိုင်တစ်ယောက် ရမ္မက်စိတ်များပိုမို ပြင်းထန်လာသည်။  စိတ်တွေကိုလွတ်ပေးလိုက်သည်..ဒေါ်ချိုချိုနဲ့ ဒေါ်နီလာတို့၏ ဂုတ်များကို တစ်ဖက်စီ   ဖက်ပြီး လိုက်ရတာကို  သူသာယာနေသည်။ ကဲ..ငါ့မောင်..အိပ်တော့..ဒေါ်နီလာနှင့်ဒေါ်ချိုချိုက အိပ်ယာပေါ်ပွေ့တင်ပြီး…  ဒေါ်နီလာရဲ့အိစက်သော  ရင်ညွှန့်ကြီးက သူ့မျက်နှာပေါ်ဖိပြီး ပိပြားနေတာကိုတော့သိသည်။  အမတို့ ဘာလုပ်မလို့လဲ….။   ခစ်ခစ်…ငါ့မောင်ကိုမမတို့က  အချစ်သင်ခန်းစာတွေ ပို့ချမလို့။ မသင်ချင်ဘူးလား…ဒေါ်ချိုချိုကဝင်ပြောလိုက်သဖြင့် သက်နိုင်စိတ်တွေပိုလွတ်သွားပြီ။   ဖြစ်လိုရာ ဖြစ်စေတော့…  ဟင်း..ဟင်း…မမတို့သာ သင်ပေးလို့ကတော့ ဒီကချစ်မောင်လေးကလည်းကြိုက်ကြိုက်ဘဲ။  မင်း..မကြောက်ဘူး လား…ဒေါ်နီလာကပြုံးစိစိမေးလိုက်သည်။

ဟက်..ဟက်…ကြောက်စရာလား…ဒီလောက်ချစ်စရာကောင်းတဲ့မမကြီးတွေကို…။   ကျွန်တော်က အားရပါးရချစ်ချင်နေတာ..စိတ်ကူးနဲ့ရူးနေတာကြာပေါ့။  မူးမူးနဲ့ သက်နိုင်လည်း စိတ်ထဲရှိတာတွေလျှောက်ပြောကုန် ပြီ။  ဒါဆိုမျက်လုံးခဏမှိတ်ထား…သက်အောင်ကားမျက်လုံးကိုမှိတ်ထားလိုက်သည်။  ဒေါ်နီလာက သူ့အကျီကြယ်သီးတွေကို ဖြုတ်ပေးနေတာကိုသိသည်။  လက်ဖြင့် သူ့ရင်ဘတ်ကို ခပ်ဖွဖွပွတ်သပ်ကျီစယ်နေတာလည်းသိရသည်။  သူ့ခါးအောက်ပိုင်းမှ ပုဆိုး ကလည်းပြေလျာ့သွားပြီး အတွင်းခံဘောင်းဘီကို   ချွတ်ခံလိုက်ရမှုနှင့်အတူ ဒုတ်ကြီးအပြင်ထွက်သွားတာကိုသိသည်။   ဒေါ်ချိုချို ကား သက်အောင်ရဲ့လီးကြီးကိုကြည့်ကာတံတွေးနင်သွားသည်။  နည်းတဲ့ လီးကြီးမဟုတ်။ အကြောတပြိုင်းပြိုင်းနှင့်နဂါးတစ် ကောင်လိုမာန်ဖီနေတာ။ သူမယောကျၤားကိုမောင်မောင်ဝင်းထက်ပိုလည်းကြီးပိုလည်းရှည်တာကိုမြင်ရတော့   အဖုတ်ထဲမှ သေး ပင်ပေါက်ချင်သလိုလို ကျင်သလိုလို ခံစားမိသွားကာ  ကျောများပင်စိမ့်သွားသည်။

ကဲ မျက်လုံးဖွင့်လိုက်တော့…   သက်နိုင် မျက်လုံးကို ဖွင့်လိုက်တော့ သူ့မျက်နှာပေါ်မှာမိုးနေတာက ဒေါ်နီလာရဲ့ဖွံံ့ထားပြီး  နို့သီးလေးမာထောင်နေသည် ဖြူဝင်းနေသည့်နို့နှစ် လုံး။  သူမအဝတ်အစားများ ချွတ်ထားပြီး မျက်လုံးများက ရမ္မက်လွမ်းခြုံနေသည်။  သက်နိုင်ကလည်း ဒါမျိုးတော့လက်မနှေးပါ… ဒေါ်နီလာရဲ့ နို့နှစ်လုံးကို လက်ဖြင့်ဆုပ်နယ်ပြီး ပါးစပ်များဖြင့် တစ်လုံးပြီး တစ်လုံးအပြင်းအထန်စို့လိုက်သည်။  အား…ကျွတ်စ် ကျွတ် သက်အောင်ရဲ့ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်းစုပ်ပေးမှုကို ဒေါ်နီလာ  သဘောတွေ့သွားသည်…စို့စို့…မောင်လေး..ကြမ်းကြမ်းစို့..ဒါမျိုးမ..မမကကြိုက်တာ။ ဘယ်အချိန်ခထဲက စို့ချင်နေမှန်းမသိဘူး..ကောင်ဆိုး လေး..သူမညုတုတုပြောနေချိန်တွင်   အောက်ဖက်မှ သူမသူငယ်ချင်းဒေါ်ချိုချိုကလည်း သက်နိုင်ရဲ့ဒုတ်ကြီးကို   သူမလက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ နှုတ်ခမ်းဖြင့်တေ့ပြီး စုပ်လိုက်ပါတယ်။   ပြွတ်….သက်အောင်လီးချောင်းတစ်ခုလုံး ဒေါ်ချိုရဲ့ခံတွင်းပူပူနွေးနွေးအရသာ နဲ့  ဒစ်ကိုလျာနဲ့ ကစားပေးပြီး လှည့်ပတ်ယက်ပေးနေတာကြောင့်   သူပါမျက်ဖြူလှန်မတတ်ကို လီးချောင်းကကျဉ်ပြီး စိမ့်တက်ကာ  ကောင်းလာပါတယ်။

ဒေါ်ချိုချိုကလည်း သက်အောင်ရဲ့ လီးကြီးကို ရှေ့တိုးနောက်ငင်နဲ့ သူမပါးတွေကိုချိုင့်သွားအောင်ကို   အားရပါးရစုပ်ပေးတာကြောင့် သက်အောင်လည်း ခါးကြီးကို ကော့တက်လာပါတယ်။  ဒေါ်နီလာကလည်းသက်အောင်နို့စို့ပေးတာကို အပီအပြင်ကို ခံယူနေပါ တယ်။ သူမတို့(၃)ဦးရဲ့ လီးစုပ်ပွဲနဲ့ နို့စို့ပွဲကြီးက ထွက်လာတဲ့အသံတွေက  တပြွတ်ပြွတ်…တပြတ်ပြတ်နဲ့ အခန်းထဲမှာ  မြိုင်မြိုင်ဆိုင်ဆိုင်ကြီးထွက်ပေါ်လာသလို  တဟင်းဟင်းနဲ့ ညဉ်းညူသံတွေကလည်း ထွက်ပေါ်လာပါတယ်။  လိုးပွဲမစတင်မီ တစ် ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် သုံးယောက်သား  အပြိုင်အဆိုင်အာရုံနိုးဆွရင်း စိတ်တွေကကြွတက်လာသလို..  ပိုပြီးလည်းစုပ်ချက်တွေ ကကြမ်းတမ်းလာပါတယ်။  ဒေါ်နီလာရဲ့ နို့သီးထိပ်တွေရဲတွတ်လာပြီး သူမပေါင်ကြားထဲမှာ အရည်ကြည်တွေစီးကျလာသလို  သက်နိုင်တစ်ယောက်လည်း ဒေါ်ချိုရဲ့စုပ်ချက်တွေကြောင့် သူ့လီးထိပ်လဲကျင်တက်လာပြီး  အရည်ကြည်တွေ စိမ့်ထွက်ကုန်ပါ တယ်။  သူံလီးကြီးကလည်း အရမ်းကိုမာတောင်နေပြီးပေါက်ကွဲထွက်မတတ်ပါဘဲ။  အိမ်အပေါ်ထပ်မှအသံလိုလိုကြားသဖြင့်…မိ ခိုင်တစ်ယောက် အပေါ်ထပ်ကိုတက်ခဲ့သည်။  အိမ်ရှင်မမကြီး ဒေါ်နီလာရဲ့ အခန်းထဲက အသံတွေထွက်နေတာကြောင့်  မိခိုင် အခန်း ထဲကို ချောင်းကြည့်လိုက်ပါတယ်။  အို…သူမနှုတ်မှ အသံလေးပင်ထွက်သွားတာပါဘဲ…။

ဒါပေမဲ့အခန်းထဲက(၃)ယောက်ကသူမကို မမြင်ကြပါဘူး။ ဒါမျိုးကို အိမ်မှာလူတွေမရှိခိုက် အိမ်ရှင်ဦးလေးကြီးဦးကောင်းမင်းသူ့အခန်းထဲမှာခိုးခိုး   ကြည့်ကြည့်တတ်တဲ့ ဇာတ်ကားတွေထဲကအတိုင်းပါဘဲလား..။  အိမ်ကလူများက သူမကိုကလေးလို့ ထင်နေတာ သူမအသက်(၁၆)နှစ်ဆိုတော့  အပျိုပေါက်အရွယ်ရောက်နေပြီလေ။  ယခုမှဘဲထိုမြင်ကွင်းကို သူမအပြင်မှာကွက်ကွက်ကွင်းကွင်းမြင်ရသည်။  ဒေါ်ချိုချိုရော ခြံထဲ ကတိုက်ပုလေးမှာ အိမ်ငှားနေတဲ့ကိုသက်နိုင်ရော.. သူမအိမ်ကြီးရှင်မ ဒေါ်နီလာရော ကိုယ်တုံးလုံးကြီးတွေ…။   ဘုရား..ဘုရား..ဦး ကောင်းမင်းမရှိတုန်း သူမအိမ်ရှင်မမကြီးက သူ့သူငယ်ချင်းမခေါ်ပြီး  နောက်မီးလင်းနေတာပါလား။ မျက်လုံးကိုလွဲဖို့ကြိုးစားပေ မဲ့..။  သူမစိတ်တွေကထိုနေရာက မခွာနိုင်အောင်ဖြစ်နေတာကြောင့် ဟနေတဲ့တံခါးကြားကနေပြီး  အခန်းထဲကို ခိုးပြီးချောင်းကြည့် နေတာဘဲ။  အင်း…ဟင်း..မောင်ရယ်..မောင်စို့ပေးတာမမနို့တွေပြုတ်ထွက်မတတ်ဘဲ..ဟင်းဟင်း  ကောင်းလိုက်တာ..လို့သူမ အိမ်ကြီးရှင်မ ဒေါ်နီလာက ကိုသက်နိုင်ရဲ့ မျက်နှာပေါ်က သူမနို့ကို  ခွာပြီးပြောလိုက်တာကိုကြားရပြီး။

အောက်မှာ ကိုသက်နိုင်ရဲ့ ပေါင်ကြားမှာ မျက်နှာအပ်နေတဲ့ ဒေါ်ချိုချိုခေါင်းကြွလာတဲ့အခါမှာ..  ကိုသက်နိုင်ရဲ့လီးချောင်းကြီးကို မိခိုင်မြင်လိုက်ရတော့ သူမရင် ထဲမှာတုန်သွားပါတယ်.။လူပျိုယောကျၤားတစ်ယောက်ရဲ့သန်မာထွားကြိုင်းတဲ့ လီးကြီးကို သူမပထမဆုံးမြင်ရတဲ့အချိန်မှာဘဲ   အသည်းတွေကျိမ်းသွားပါတယ်။  နည်းတဲ့ လီးကြီးမဟုတ်ပါလား…အဲ့လီးကြီးမျိုးနဲ့သာသူမအဖုတ်လေးထဲကို  လိုးထည့်လိုက်လို့ ကတော့ အဖုတ်တောင်ကွဲသွားမယ်ထင်တယ်လို့ မိခိုင်တွေးလိုက်မိပါသေးတယ်။  အိုု..ငါဘာတွေစဉ်းစားနေပါလိမ့်လို့…  ကလေးမ လေးမိခိုင်တစ်ယောက် ရှက်တွေးတွေးမိလိုက်ပါတယ်။  သူမမျက်လုံးတွေကလည်း အခန်းထဲကကုတင်ပေါ်ကမခွာနိုင်တော့ဘဲ…  အခန်းထဲက သူမအိမ်ကြီးရှင်မဒေါ်နီလာနဲ့ သူမသူငယ်ချင်းဒေါ်ချိုချိုတို့  လင်ငယ်နဲ့ မြူးနေတာကို ဆက်လက်စိတ်ဝင်တစားစောင့် ကြည့်နေရင်း သူမပေါင်ကြားထဲမှာ အရည်ကြည်လေးတွေ အဖုတ်ထဲက စီးကျလာတာကိုခံစားမိလိုက်ပါတယ်။

မိခိုင်ကား သူမ လက်က အလိုလိုသူမထမိန်အောက်သို့လက်နှိုက်ပြီး  သူမအဖုတ်လေးကို လက်နှိုက်ပြီး အစိလေးကို လက်ဖြင့်ကစားနေပြီ…။  စိတ် ထဲမှာတော့ ထိုအခန်းထဲသို့ ပြေးဝင်ချင်စိတ်များပင် တရွရွဖြစ်ပေါ်လာသည်..။  တွေ့နေရသော မြင်ကွင်းကား ကိုသက်နိုင်၏  မျက်ခွက်ပေါ်တွင် သူမအိမ်ကြီးရှင်မဒေါ်နီလာက  နေရာယူထားပြီး အမှုတ်ခံနေသောမြင်ကွင်းနှင့် ကိုသက်နိုင်၏  လီးတုတ်တုတ်မဲ မဲကြီးကို ဒေါ်နီလာသူငယ်ချင်း ဒေါ်ချိုချိုကား အဖုတ်ဖြင့်တေ့ကာ  ဖိဖိပြီး ဆောင့်ချနေသောမြင်ကွင်းပင်တည်း။  ဒေါ်နီလာနှင့်ဒေါ် ချိုချိုကား တစ်ယောက်နို့ကို တစ်ယောက်အပြန်အလှန်ဆုပ်နယ်နေကြသေးသည်။  ကိုသက်နိုင်ကား ဒေါ်နီလာရဲ့စောက်ပတ်ပြဲပြဲ အာအာကြီးကို အောက်မှပင့်ပင့်ပြီးယက်ပေးနေသလိုု..ဒေါ်နီလာလည်းကော့တက်နေတာကိုတွေ့ရသည်။  အဟင်းဟင်း..မောင် လေးရယ်…ဘယ်လိုလုပ်နေတာလဲ..အအ  ဆိုသည့် ဒေါ်နီလာ၏ညဉ်းတွားသံများနှင့်အတူ…  ဒေါ်ချိုချိုကလည်း ကိုသက်နိုင်လီး ကြီးကို သူမလီးဖြင့် အဆက်မပြတ်ဆောင့်ချနေရင်း..။

ဟင်းဟင်း..အို့အို့..ကောင်းလိုက်တာမောင်ရယ်..မောင့်လီးကြီးက စံချိန်ျမီ ဘဲ…။ ချွတ်တောင်မချွတ်ချင်တော့ဘူး…။ အင်းဟင်း။  မချွတ်ချင်ရင်လဲစိမ်ထားလိုက်တော့..လို့ မိခိုင်စိတ်ထဲက ပြောလိုက်ပါတယ်။   ဒါမျိုး နှစ်ယောက်တစ်ယောက်လုပ်နေတဲ့မြင်ကွင်းမျိုးကိုကြည့်နေတဲ့  အပျိုပေါက်လေးမိခိုင်အဖို့တော့…ထူးဆန်းတဲ့မြင်ကွင်းက အရသာပါဘဲ။  ကြည့်နေတုန်းမှာဘဲ စောက်ပတ်အယက်ခံနေတဲ့ ဒေါ်နီလာရဲ့အသံတွေက ပိုဆူညံလာပါတယ်။  ပြတ်..ပြတ်..ဆိုတဲ့ ကိုသက်နိုင်ရဲ့ စောက်ပတ်ယက်သံနဲ့အတူ… မောင်ရေ…အအ…မမပြီးတော့မယ်…သွက်သွက်လေးစုပ်ပေးပါ…အ..အ   ဆိုတဲ့ ညဉ်း တွားသံနဲ့အတူ ဒေါ်ချိုချိုရဲ့ ကိုသက်နိုင်လီးကို  သူမအဖုတ်နဲ့တေ့ပြီး ဆောင့်ချက်တွေကလည်း အရမ်းကိုမြန်လာတာကိုတွေ့ရပါ တယ်။  နောက်ဆုံးမှာတော့ ဒေါ်နီလာဖင်ကြီးကော့တက်သွားပြီး….  သူမအဖုတ်ထဲက စီးကျလာတဲ့ အရည်ဖြူဖြူတွေက ကိုသက် နိုင်မျက်နှာပေါ်ပွသွားသလို  အောက်က ကိုသက်နိုင်လီးကိုအဖုတ်နဲ့တေ့ပြီးဆောင့်နေတဲ့  ဒေါ်ချိုချိုကလည်း သူမအဖုတ်နဲ့ဖိပြီး  အသာထိုင်လို့အမောဖြေနေပါတယ်..  ပြီးတော့သူမအဖုတ်ထဲကလီးကိုဆွဲချွတ်လိုက်တဲ့ အချိန်မှာ  ဒေါ်ချိုချို အဖုတ်ထဲက အရည် တွေကျလာသလို…ကိုသက်နိုင်လီးထိပ်ကြီးကလဲ  အရည်တွေတစ်စက်စက်နဲ့ ပန်းထွက်ကျလာတာကို မိခိုင်မြင်လိုက်ရပါတယ်။

အပေးအယူ အဆက်…. မိခိုင်ရေ လာဦး…။  ဒေါ်နီလာရဲ့ခေါ်သံကြောင့် မိခိုင်တစ်ယောက် အိမ်ပြူတင်းပေါက်မှာ ကပ်ညှိနေတဲ့ ပင့်ကူမျှင်တွေကို ရှင်းလင်းနေရာမှ…. ဟုတ်..လာပါပြီ..အန်တီဆိုပြီး…ဒေါ်နီလာရဲ့အခန်းထဲကိုသွားလိုက်ပါတယ်..။    မနက်ဖြန်ဆို  ဦးကောင်းမင်းပြန်ရောက်တော့မှာမို့ အိမ်ကိုသန့်ရှင်းရေးလုပ်နေတာပါ။  အခန်းထဲမှာတော့ ဒေါ်နီလာက မှန်တင်ခုံရှေ့မှာ အလှပြင် နေတာပါ…။  မိခိုင်ရေ…နင့်ကိုခွင့်ပေးမလို့…။   ဒေါ်နီလာက မိခိုင်ကိုတကယ်တော့ပထုတ်နေတာမှန်းမိခိုင်သိပါတယ်။   တစ်ဖက် အိမ်က ကိုသက်နိုင်က ဒီနေ့ကုမ္ပဏီမသွားဘူးလေ…။  မနက်ဖြန်ဦးကောင်းမင်းပြန်လာတော့မှာဆိုတော့ ဒီနေ့ကိုသက်နိုင်နဲ့ တစ်နေ ကုန်လိုးကြတော့မည်မှန်း   မိခိုင်သိလိုက်သည်။   ဟုတ်..ဟုတ်..အန်တီ…  သမီးလည်းအိမ်ထဲမှာချည်းနေရတော့ပျင်းနေမှာပေါ့…အဲ့ တော့ဆိုပြီး..။   ဒေါ်နီလာက သူမပိုက်ဆံအိတ်ထဲက ပိုက်ဆံတွေကိုထုတ်နေပါတယ်။   ရော့…သမီး သုံးချင်ရာသုံး….သမီး သူငယ်ချင်းတွေဆီသွားလည်ပေါ့။  ဟုတ်..ဟုတ်..ကျေးဇူးတင်ပါတယ်..အန်တီ။   မိခိုင်လည်း ဒေါ်နီလာပေးသောပိုက်ဆံများကို   လှမ်းယူရင်းပြောလိုက်ပါတယ်။ ဒေါ်နီလာကတော့ ပျော်ရွှင်စွာ သူမအခန်းထဲမှ ထွက်သွားသော မိခိုင်ကိုကြည့်ရင်း   သက်နိုင်က ဒီ နေ့တစ်နေ့လုံး သူမကိုကောင်းကောင်းလိုးတော့မှာကိုတွေးရင်း…  ရင်တွေတဒိတ်ဒိတ်ခုန်နေပါတယ်။

ဒီနေ့ချိုချိုက လူမှုရေးကိစ္စတစ်ခုရှိသဖြင့် လာမည်မဟုတ်။   ဒီတော့ သူမတစ်ယောက်ထဲ သက်နိုင်အလိုးကိုကောင်းကောင်းခံလို့ရ နေသည်။  သက်နိုင်ကား သူမထင်ထားတာထက်  အစုပ်လဲကောင်း အမှုတ်လဲကောင်း အလိုးလဲကောင်းနေသဖြင့် သူမသက်နိုင်ကိုစွဲ နေပြီ။   ဦးကောင်းမင်း ပြန်ရောက်လာပါက သက်နိုင်နှင့်မည်သည့်နေရာမှာ ချိန်းပြီး အလိုးခံရမလဲဆိုတာ   သူမဦးနှောက်ထဲမှာ  စဉ်းစားနေသည်။  သူမက ဖုန်းကိုကောက်နှိပ်လိုက်သည်….။  တစ်ဖက်မှ ဖုန်းကိုင်သံကိုကြားရသည်..။   ဟဲလို..မောင်လား… ကောင်မလေးနည်းနည်းနေရင်သွားတော့မယ်…အိမ်ဖက်ကိုကူးလာခဲ့…။  ဟင်းဟင်း..စိတ်သာချ..မမကူးလာခဲ့မယ်..။  မနက်ဖြန်  မမလူကြီးပြန်လာတော့မှာဆိုတော့…မမကိုအပီချစ်ပြမယ်…။   ခိခိ…အသည်းတွေကျိန်းလိုက်တာမောင်ရယ်…လူဆိုး…။   စကားပြောနေရင်းတောင် ဒေါ်နီလာအဖုတ်ထဲမှ အရည်ကြည်လေးတွေကစိမ့်ထွက်လာပြီ။ သက်နိုင်ရဲ့ လီးကြီးကို သူမမျက်လုံးထဲ မှာ မြင်ယောင်လာပြီလေ။   ရှီးအားလားလား…  ဒေါ်နီလာရဲ့ဖင်ကြီးကကော့တက်သွားသည်။   သူမရဲ့ပေါင်တံကြားမှာသက်နိုင် မျက်နှာကရောက်နေပြီး သူမမျက်နှာကသက်နိုင်ပေါင်ခွကြားမှာ  ပြောင်းပြန်အနေအထားဖြင့် လိုးပွဲမစမီ လီးစုပ်စောက်ပတ်ယက် နေကြခြင်းဖြစ်သည်။  သက်နိုင်ကား ဒေါ်နီလာရဲ့အညှာကိုကိုင်မိသွားပြီဖြစ်သဖြင့်ဒေါ်နီလာကိုလူးနေအောင်ပညာပြတော့သည်။

ဒေါ်နီလာရဲ့စောက်ခေါင်းထဲအထိကိုလျှာကိုချွန်ကာထိုးပြီး ဒေါ်နီလာရဲ့စောက်ပတ် အတွင်းသားနုနုလေးတွေကို ကလော်တော့ဒေါ် နီလာမခံနိုင်တော့။   ထို့ပြင်ဒေါ်နီလာရဲ့စောက်စိလေးကိုချိုချဉ်စုပ်သလိုပင် ပြွတ်ခနဲပြွတ်ခနဲစုပ်စုပ်ပေးလျင်   ဒေါ်နီလာတင်ပါး ကြီးများတဆတ်ဆတ်တုန်သွားသည်။  ဒေါ်နီလာကလည်းခေသူမဟုတ်ပါ..သက်နိုင်ကိုပညာပြန်ပြသည်။   သက်နိုင်ရဲ့လီးထိပ်  ကျင်ငယ်ထွက်ရာအပေါက်လေးကိုလျှာဖျားလေးဖြင့်တော့တော့ကာ  ဒစ်ဖျားလေးကိုငုံငုံပြီးစုပ်စုပ်ပေးတော့သက်နိုင်ပင်သုတ်ရေ များထွက်ချင်ချင်ဖြစ်သွားသည်။  ပြွတ်…ဒေါ်နီလာက သက်နိုင်ရဲ့လီးကိုစုပ်ပေးနေတာကိုရပ်လိုက်သည့်အချိန်မှာ   သက်နိုင်လည်း စောက်ပတ်ယက်ပေးတာကိုရပ်လိုက်သည်။  ဒေါ်နီလာက သက်နိုင်မျက်နှာပေါ်ခွထားသော ခြေထောက်များကို ဖယ်ရှားလိုက်ပြီး   မောင်လေး…မမကို လုပ်ပေးတော့လေ.။  ဟင်းဟင်း…စိတ်သာချ..မမရေ..။   မမအီစိမ့်နေအောင်ကို ဒီကချစ်မောင်လေးက  တစ်နေကုန်လုပ်ပေးမှာ။  ဒေါ်နီလာက မွေ့ယာပေါ်တွင် လေးဖက်ထောက်လိုက်ပြီး ဖင်ကုန်းပေးလိုက်သည်။   ဝိုင်းစက်နေသော  တင်ပါးကြီးများကြားမှပြူထွက်နေသောသူမအဖုတ်ကြီးက သက်နိုင်လီးကြီးကိုဖိတ်ခေါ်နေပြီ။   သက်နိုင်က ဒေါ်နီလာရဲ့ခါးကိုသူ့ လက်နှစ်ဖက်နဲ့ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး  သူ့လီးကြီးကို ဒေါ်နီလာအဖုတ်နဲ့တေ့လိုက်သည်။  သူ့လီးကို ဒေါ်နီလာအဖုတ်ထဲ ဒစ်ဖျား လောက်သာထည့်ပြီး ကစားနေသည်။

ဒေါ်နီလာအဖုတ်ထဲမှာ အရည်တွေရွဲနေပြီ။  အို…အင်း..ဟင်း…မောင်လေးရယ်…မမကိုမနှိပ်စက်ပါနဲ့တော့…   လိုးလိုးပေးပါ တော့…အင်းဟင်း..ဒေါ်နီလာကစိတ်တွေကြွတက်လာချေပြီ။  သက်နိုင်ကား ဒေါ်နီလာခါးကိုကိုင်ပြီး…ထပ်ဆွသည်။  အို…မောင် လေး…ဘယ်လိုလုပ်နေတာလဲ….အင်းအင်း..။   မမ…အလိုးခံချင်နေပြီပေါ့…။   လိုးလိုးပေးပါ..မောင်လေးရာ…မမခံချင်နေပြီ.။   မမကကျွန်တော်လိုးတာကို တစ်သက်လုံးခံမှာလား…။   လိုးလိုး…မင်းစိတ်ကြိုက်လိုး…သိပလား…။   ဒါဆိုမမဘဲကြီးကိုကွာ ပြီး..ကျွန်တော့ကိုယူမှာလား..။  မင်းသဘောကောင်လေးရယ်…မမကိုမင်းစိတ်ကြိုက်တာလုပ်…ဟင်းဟင်း။  ဒေါ်နီလာကား ရမ္မက် မီးများတောက်လောင်နေချေပြီ.။  စွပ်ဒုတ်…အင့်..ဒေါ်နီလာရဲ့ခါးကိုကိုင်ပြီးသက်နိုင်ကားလီးကိုတစ်ဆုံးသွင်းလိုက်တော့သည်။   ဖောက်ဖောက်…ဘောက်ဘောက်…  သက်နိုင်ရဲ့ လီးကိုဆွဲထုတ်ပြီး အဖုတ်ထဲအရှိန်နှင့်ဆောင့်ဆောင့်လိုက်တိုင်း   ဒေါ်နီလာရဲ့ဖင် အိအိကြီးတွေ တုန်တုန်သွားတာကိုက သက်နိုင်အဖို့လိုးရတာအရမ်းအရသာရှိလှသည်။  စွပ်စွပ်…ဘွတ်ဘွတ်…အအ..မောင် ရေ..ဆောင့်ဆောင့်…အအ  မညှာနဲ့…အင်းအင်း…စွပ်စွပ်..ဘတ်ဘတ်..ရှီးရှီး..စွပ်စွပ်..အအ..  မမကောင်းနေပြီ..သွက်သွက်ဆောင့် ပါမောင့်ရဲ့..အအ..  စွပ်စွပ်..ပြွတ်ပြွတ်…ပလွတ်ပလွတ်…  သက်နိုင်လဲဒေါ်နီလာကသူမစောက်ပတ်နှင့်သူ့လီးကိုညှစ်ညှစ်ပေးနေ တာကြောင့်  လီးတစ်ခုလုံးကျပ်စီးနေပြီး အရသာတွေ့လှသည်။

နောက်ဆုံးမှာတော့ ဒေါ်နီလာစောက်ပတ်ထဲကိုသူ့ရဲ့လရေတွေကိုပန်းထုတ်လိုက်သည့်   အချိန်မှာတေ့ာ့ ဒေါ်နီလာဖင်ကြီးတုန်ခါ သွားပြီး သူမစောက်ပတ်ထဲမှ စောက်ရည်များပြိုင်တူ  ထွက်ကျလာလေတော့သည်။  မတွေ့တာကြာတော့သိပ်လွမ်းတာဘဲကိုကြီး ရယ်။  ဒေါ်နီလာကား ဦးကောင်းမင်းနားကိုကပ်ချွဲနေသည်။   ဦးကောင်းမင်းကား ဒေါ်နီလာရဲ့ ခါးကိုဖက်ထားသည်။  သူ့စိတ်ထဲမှာ တော့ ဒီနေ့မယားငယ်အိမ်ကိုဘယ်လိုသွားရမလဲတွေးနေမိသည်။  နီလာရေ…နီလာ…  အိမ်ရှေ့မှခေါ်သံကြားရသည်။ အထဲကိုသာ ဝင်ခဲ့တော့ ချိုချိုရေ။  သူ့မိန်းမသူငယ်ချင်းချိုချို….။  ဝတ်ကောင်းစားလှများဝတ်ဆင်ကာရောက်ရှိလာပြီ…။   သြော်..ကိုကောင်း မင်း ဘယ်နေ့ကပြန်ရောက်တာလဲ။  ဒီနေ့ဘဲပြန်ရောက်တယ်…မချို…ဘယ်သွားမလို့လဲ..လှလို့ပလို့ပါလား။  နီလာကိုလာခေါ်တာ  ကိုကောင်းမင်းရဲ့ ဒီနေ့ ကျွန်မတို့အိမ်မှာ ပါတီပွဲ ရှိတယ်လေ။  ကျွန်မတို့ အမျိုးသမီးသူငယ်ချင်းတွေချည်းလုပ်မလို့။ အဲ့ဒါနီလာကို လိုက်မလားလို့ ညအိပ်ခေါ်မလို့။  ကိုကောင်းမင်းလဲပျင်းရင်လိုက်ခဲ့ပါလား။   ဦးကောင်းမင်းစိတ်ထဲမှ ဝမ်းသာသွားသည်…ဂွင်ဘဲ။  လိုက်သွားပါစေသူ့မိန်းမနီလာ။  ဒါမှသူလည်း မယားငယ်အိမ်မှာ သွားနှပ်နေရမည်။   မလိုက်တော့ပါဘူးဗျာ..ခရီးပန်းလာလို့နား လိုက်ဦးမယ်…။

မိန်းမလိုက်သွားမှာမဟုတ်လား….  သွားရမှာပေါ့ကိုကြီးရယ် ငယ်သူငယ်ချင်းတွေလုပ်တဲ့ပွဲဘဲ..သွားမှဖြစ်မယ်။ ရော့လေနီလာ ဦး ကောင်းမင်းကားသူ့ပိုက်ဆံအိတ်ထဲမှ ပိုက်ဆံ (၅)သိန်းကိုထုတ်ပြီး   ဒေါ်နီလာထံပေးလိုက်သည်။ ဖဲရိုက်ဖို့ပေါ့။   အဲ့ဒါကြောင့်ကို ကြီးကို ချစ်ရတာသိလား။ဒေါ်နီလာကဦးကောင်းမင်းပါးကိုတရွတ်ရွတ်နမ်းပြီး  အိမ်ခန်းထဲသို့ဝင်သွားသည်။   မကြာမီမှာတော့  လှလှပပပြင်ဆင်ထားသည့် နီလာကားချိုချိုကားနှင့်အတူ ပါတီပွဲသို့ချီတက်သွားတော့သည်။  ဦးကောင်းမင်းကားပျော်ရွှင်မြူးတူး စွာဖြင့် အခန်းထဲဝင်…အဝတ်အစားလဲလိုက်သည်။  ဖုန်းနံပါတ်တစ်ခုကိုကောက်နှိပ်လိုက်သည်…။   ဟဲလိုသည်းလေးလား…။ ကို ကြီးပါ။ အိမ်ကအဖွားကြီးမရှိတော့ဘူး။ ကိုကြီးလာခဲ့မယ်။စောင့်နေနော်.။သည်းလေးအတွက်လက်ဆောင်တွေဝယ်လာခဲ့မယ်သိ လား။  ဦးကောင်းမင်းပျော်ရွှင်မြူးတူးနေတာကိုကြည့်ပြီးမိခိုင်ရယ်ချင်မိသည်။  ဦးကောင်းမင်းကားသူ့မိန်းမဒေါ်ချိုချိုအိမ်မှာ ပါတီ သွားသည်ထင်နေသည်။  တကယ်တော့ ဒေါ်ချိုချိုအိမ်မှာ ဘာပါတီမှမရှိ။

ဒေါ်ချိုချိုယောကျၤားကခရီးသွားနေသဖြင့် ဒေါ်နီလာကိုအဖော်ခေါ်သည်။  ဒေါ်နီလာနှင့်ဒေါ်ချိုချိုကား လင်ငယ်ဖြစ်သူသက်နိုင် ကို ဒေါ်ချိုအိမ်မှာညအိပ်စေကာ…  အပြာကားတွေတစ်ကားပြီးတစ်ကားပြကာ တစ်ညလုံး  ထိုအပြာကားထဲကအတိုင်း သက်နိုင်ကို  သူမတို့နှစ်ယောက်က စုပ်ခိုင်းမှုတ်ခိုင်း  လိုးခိုင်းကြမှာကို ဦးကောင်းမင်းတစ်ယောက် မသိတာကတော့ရီချင်စရာကြီးပင်။

 

Zawgyi

 

အေပးအယူ

ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳကို သက္ႏိုင္သိတာေတာ့ၾကာၿပီ။ ဒါေပမဲ့ ရင္းႏွီးတာေတာ့အရမ္းႀကီးမရင္းႏွီး။   သက္ႏိုင္ကား အသက္ (၂၇)ႏွစ္ခန႔္ရွိသည့္  လူလတ္ပိုင္းတစ္ဦး။  ေယာက်ၤားဆန္ဆန္ႏွင့္ ေခ်ာေမာေသာ ႐ုပ္ရည္ပိုင္ရွင္တစ္ဦး.။   စကားေျပာတာလည္းေကာင္းေသာ  ေၾကာင့္ ခ်စ္သူခင္သူမ်ားသည္။  ဘြဲ႕ရၿပီးေနာက္ပိုင္းတြင္ ၿမိဳ႕မွာလာၿပီး ကုမၸဏီတစ္ခုတြင္အလုပ္လုပ္ကိုင္ေနသူ။  ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳကား သူ ငွားေနသည့္ အေဆာင္မွ အေဆာင္ပိုင္ရွင္ ဦးေကာင္းမင္း၊ ေဒၚ နီလာ ႏွင့္သူငယ္ခ်င္းေတြ။  ေဒၚနီလာထံလာရင္း မ်က္မွန္းတန္းမိ ကာ ရင္းႏွီးေနေသာသေဘာ။  ဒီေလာက္ဘဲရွိသည္။  ဒါေပမဲ့တစ္ခုေတာ့ သက္ႏိုင္သိသည္။ ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳကေတာ္ေတာ္လွသည္ဟု။  ဟုတ္တယ္ေလ….အသက္က(၄၀)စြန္းစြန္း။ ငယ္စဥ္ကမယ္ဘြဲ႕ေတြဘာေတြရဖူးသည္ဟုေတာ့သိရသည္။   သူမႏွင့္သူမေယာ က်ၤား ဦးေမာင္ေမာင္ဝင္းက ကေလး(၂)ေယာက္ထြန္းကားခဲ့သည္။  ထိုကေလးေတြကလည္း သူျမင္ေတာ့ျမင္ဖူးသည္။  ဒါကလဲ ေက်ာင္းပိတ္ခ်ိန္ေတြေလာက္မွပါ။ ေဘာ္ဒါေဆာင္မွာထားတာဆိုေတာ့တစ္ခါတစ္ရံမွသာ။  ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳေယာက်ၤားကလည္း  အလုပ္မ်ားသူပီပီအိမ္မွာမကပ္။

ဒီေတာ့ သူမကလည္း သက္ႏိုင္ငွားေနေသာ အေဆာင္ပိုင္ရွင္ေဒၚနီလာဆီ မၾကာမၾကာလာလည္သည္။။  သူမတို႔ဘာေတြေျပာလို႔ ေျပာေနၾကမွန္းေတာ့မသိ။  သက္ႏိုင္အလုပ္ျပန္လာသည့္ အခါ မၾကာခဏေတြ႕သည္။  ထိုအခါမ်ိဳးတြင္ ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳက သူ႔ကို မၾကာခဏၿပဳံးျပတတ္သည္။  ၿပဳံးသည့္အခါတြင္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ခ်စ္စရာေကာင္းသည္။ ပါးျပင္တြင္ပါးခ်ိဳင့္ေလးတစ္ခုရွိသည္။  ငယ္စဥ္ကဆိုလ်င္ေတာ့ ဒီထက္ပိုလွလိမ့္မည္ဟု သက္ႏိုင္ထင္သည္။  ၿပီးေတာ့ အေဆာင္ပိုင္ရွင္ မိန္းမေဒၚနီလာႏွင့္ သူမ သူငယ္ခ်င္းေဒၚခ်ိဳခ်ိဳတို႔သည္.. ေခတ္လည္းဆန္သည္။ ေခတ္ႏွင့္အညီလည္းျပင္ဆင္တတ္ၾကသျဖင့္။။  တစ္ခါတစ္ရံမသိသူမ်ားက သူမတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို အျပင္ထြက္သြားလွ်င္ အပ်ိဳႀကီးေတြလိုထင္ၾကေသးသည္။သက္ႏိုင္တို႔လိုအေၾကာင္းသိသူေတြပါ။  ဒါေတြက သက္ႏိုင္က႑မဟုတ္ပါ။ သက္ႏိုင္သိသည္က တစ္ေန႔တစ္ေန႔အလုပ္သြားဖို႔။  ျပန္လာလ်င္ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ အျပင္ထြက္ခ်င္ထြက္ မည္။  အခန္းထဲေအာင္းကာစာအုပ္ဖတ္ခ်င္ဖတ္မည္။  ဖုန္းျဖင့္ အျပာကားၾကည့္ခ်င္ၾကည့္ေနမည္။

လကုန္လ်င္ လခထဲမွပိုေသာ  ပိုက္ဆံကို အိမ္သို႔ပို႔မည္။ ဒီေလာက္ပါဘဲ။  ဒါေပမဲ့ တစ္ခါတစ္ရံပုံမွန္လည္ပတ္ေနေသာ စက္တစ္လုံးသည္  တစ္ခုခုခ်ိဳ႕ယြင္းသြား သည္ႏွင့္ ေဗြေဖာက္လာတတ္ေသာသေဘာရွိသည္။  သက္ႏိုင္မသိသည္က သူ႔အေဆာင္ပိုင္ရွင္ ဇနီး ေဒၚနီလာႏွင့္ ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳတို႔ကား  သူထင္ထားသလို ေအးေဆးတည္ၿငိမ္ေသာမိန္းမမ်ားမဟုတ္ၾက။   လစ္လွ်င္လစ္သလို ကျမင္းတတ္ၾကေသာ ကုတ္ကျမင္းမ်ား သာျဖစ္ၾကသည္ကိုပင္။  ေမာင္ေလး…ျပန္လာၿပီလား….ဒီေန႔နည္းနည္းေနာက္က်တယ္ေနာ္။  အိမ္ေရွ႕တြင္ လမ္းေလွ်ာက္ေနေသာ  ေဒၚနီလာက သက္ႏိုင္ကိုႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္။  ေဒၚနီလာေဘးတြင္ အတူတူေလွ်ာက္ေနေသာ ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳက သက္ႏိုင္ကိုၿပဳံးျပသ ျဖင့္ သက္ႏိုင္လည္းျပန္ၿပဳံးျပလိုက္သည္။

ဟုတ္ကဲ့..အမ..ဒီေန႔ အလုပ္နည္းနည္းရႈပ္ေနတာနဲ႔ ေနာက္က်သြားတာ…။ သက္ႏိုင္ငွားေနေသာ အိမ္ေလးက ေဒၚနီလာတို႔ အိမ္ႀကီး ေဘးကတိုက္ပုေလးမွာ။   ေဒၚနီလာတို႔ ႏွစ္ထပ္အိမ္သစ္ႀကီးေဆာက္ခဲ့ရာတြင္ ေဘးတြင္ သူမတို႔ယခင္ကေနခဲ့ေသာ   တိုက္ပုေလး က ပိုေနသျဖင့္ အလကားျဖစ္ေနမည့္အတူတူလူငွားတင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။  ငွားစကေတာ့ သက္ႏိုင္ႏွင့္ သူ႔သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္။  သူ႔သူငယ္ခ်င္းက ကုမၸဏီ႐ုံးခ်ဳပ္သို႔ေျပာင္းေ႐ႊ႕သြားသျဖင့္ သက္ႏိုင္တစ္ေယာက္သာက်န္ခဲ့သည္။    အိမ္ႀကီးမွာေတာ့ ေဒၚနီလာတို႔ လင္မယားႏွင့္ အိမ္ေဖာ္အေဒၚႀကီးတို႔သားအမိရွိသည္။  သူမေယာက်ၤားဦးေကာင္းျမတ္ကလည္း ကုန္သည္တစ္ဦးပီပီမၾကာမ ၾကာခရီးထြက္တတ္သည္။  ဒီရက္ပိုင္းအတြင္း ဦးေကာင္းျမတ္ကိုမျမင္မိ။   ခရီးထြက္သြားျပန္ၿပီထင္တယ္ဟု သူေတြးမိသျဖင့္…။

အမ…အခုတေလာ ဦးကိုမျမင္ပါလား..ဘယ္သြားျပန္ၿပီလဲ..။  ေၾသာ္…မင္းဦးေလးက နယ္ဘက္ခဏဆင္းသြားတယ္…။   ကုန္ဖိုး ေတြေကာက္ရင္း ႏွစ္ပတ္ေလာက္ေတာ့ၾကာမယ္ေျပာတယ္…။  ငါ့ေမာင္အိမ္ငွားေနလို႔ေတာ္ေသးတယ္…ႏို႔မို႔ဆိုအမတို႔ကမိန္းမသား ေတြခ်ည္းေနရတာ..။  သူခိုးေတြကလည္းေသာင္းက်န္းလိုက္တာကြယ္..။  ဟုတ္..ဟုတ္..အမကြၽန္ေတာ္က ညဖက္ဆိုအျပင္သိပ္မ ထြက္ေတာ့ အၿမဲလိုလိုရွိပါတယ္။  တစ္ခုခုၾကားရင္ လွမ္းေခၚလိုက္ေနာ္.။   ေအးေအး…ငါ့ေမာင္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ကြယ္..။   ေဒၚ နီလာကိုႏႈတ္ဆက္ၿပီး သက္ႏိုင္သူငွားေနေသာတိုက္ပုေလးအတြင္းသို႔ဝင္ခဲ့သည္။  တစ္ေယာက္ထဲေနေတာ့ ထမင္းဟင္းကခ်က္ရဦး မည္…။  ေရအရင္ခ်ိဳးၿပီး ေရမခ်ိဳးခင္ ထမင္းအိုးတစ္လုံးတည္ထားဦးမွ.။   အိမ္ကိုေသာ့ဖြင့္ၿပီးဝင္လိုက္ကာ….သူရဲ႕လက္ဆြဲအိတ္ကို  စားပြဲေပၚတင္ၿပီး  ခဏအိပ္ယာေပၚမွာ လဲွကာအေညာင္းအညာေျဖေနလိုက္သည္။  ေဒါက္ေဒါက္…တံခါးေခါက္သံေၾကာင့္ သူ တံခါးကိုဖြင့္ေပးလိုက္ေတာ့..။  ေဒၚနီလာအိမ္မွ အိမ္ေဖာ္ေကာင္မေလး မခိုင္ျဖစ္ေနသည္။   ဦး..ဒီေန႔ည အန္တီက သူ႔အိမ္မွာ  ထမင္းလာစားပါတဲ့..အကို႔ကိုေျပာခိုင္းလို႔..။   ဒီေန႔ ထမင္းမခ်က္နဲ႔ေတာ့တဲ့…။

ေဒၚနီလာတို႔မိသားစုက တစ္ခါတစ္ေလ သူ႔ကို ထမင္းဖိတ္ေကြၽးတတ္သည္။  ေၾသာ္…ေအးေအး..  ေကာင္းလိုက္တာ။ဒီေန႔အဖို႔ ေတာ့ ထမင္းခ်က္ရမဲ့ ဝဋ္ေကြၽးလြတ္သြားျပန္ၿပီလို႔  ေတြးရင္း သက္ႏိုင္ ပုဆိုးေဟာင္းတစ္ထည္ကိုယူကာ ေရခ်ိဳးခန္းထဲသို႔ဝင္သြား ေတာ့သည္။ တစ္ေနကုန္ပင္ပန္းခဲ့သမွ်ကို ေပါ့ပါးလန္းဆန္းသြားေအာင္ ေရခ်ိဳးလိုက္ဦးမယ္ေလ။   နီလာ….အဲ့ေကာင္ေလးနာမည္ က သက္ႏိုင္ေနာ္။  ဟုတ္တယ္…ခ်ိဳခ်ိဳရဲ႕..ေကာင္ေလးကေအးေအးေဆးေဆးေလး။  ေန႔တိုင္း အလုပ္ျပန္ အိမ္ထဲတန္းဝင္ ဘာေတြ လုပ္လို႔လုပ္မွန္းေတာ့ မသိဘူး။  ေအးပါဟဲ့..နင္ကလည္းအဲ့ေလာက္အမြမ္းတင္မေနပါနဲ႔…ခစ္ခစ္…။  ဟင္..စကားေကာင္းေျပာေန တာကို..ေဖာက္ေဖာက္လာတယ္..မိန္းမ..။  ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳအေျပာကို ေဒၚနီလာက ပုခုံးကို ပုတ္ရင္း ခ်က္ခ်င္းျပန္ေျပာလိုက္သည္။  ခိ ခိ…မသိတာၾကေနတာဘဲနီလာရယ္…။ အခုက နင့္ဘဲႀကီးကလဲ ခရီးတြက္။ ဒီအိမ္မွာကလဲ…   ဒီလို ေယာက်ၤားပီပီသသေကာင္ ေလးကလည္းရွိ….နင္အပ်င္းေျပတာေပါ့..။  ေဒၚနီလာရွက္သြားသည္.. ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳရဲ႕ တင္ပါးကိုဆြဲဆိတ္လိုက္ၿပီး…။

ညဥ္းေနာ္..ညဥ္း..ခ်ိဳခ်ိဳ…မိန္းမနင့္စိတ္နဲ႔ႏိုင္းမေနနဲ႔…နင့္လိုယြတယ္မ်ားမွတ္ေနလား။ ဘယ္အခ်ိန္ကတဲက အဲ့ေကာင္ေလးကို နစ္ပစ္ မွားေနမွန္း မသိရပါလား..မိခ်ိဳခ်ိဳ။  သူမတို႔ကား ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြပီပီဝါသနာတူစ႐ိုက္တူေတြ။  သူေတာ္ခ်င္းခ်င္း သတင္း ေလြ႕ေလြ႕ေပါင္းဖက္မိၾကတာဆန္းေတာ့မဆန္း။  ေအာင္မယ္…ညဥ္းက်ေတာ့ ခိုးစားဖို႔ႀကံေနတာမသိတာက်။   ခစ္..ခစ္..နင္သိရင္ၿပီးတာဘဲေလ…။  ေကာင္ေလးကေတာ့႐ိုး႐ိုးအအပုံစံေလးေနာ္..နီလာ…။  နင္တစ္ေယာက္ထဲေတာ့ ႀကိတ္ႀကံမေနနဲ႔….ငါ့ကိုမွ်ေပးရ မယ္။  နင္တစ္ေယာက္ထဲစားလို႔ကေတာ့ အားလုံးေဖာ္ပစ္လိုက္မယ္…ဟင္းဟင္း။  ဘာလဲ..အဝတ္ေတြကိုခြၽတ္ၿပီးေတာ့လား…ခိ ခိ..။  ကဲ..ဟယ္…မိန္းမ..ၾကည့္စမ္းၾကည့္စမ္း…ယြခ်က္ကလြန္တယ္။  ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳကို ေဒၚနီလာကျပန္ေနာက္လိုက္သျဖင့္ ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳ ကေဒၚနီလာေက်ာကို တအုန္းအုန္းထုေတာ့သည္။  ရႈး…တိုးတိုး…ၾကားသြားဦးမယ္…။  ႏႈတ္ခမ္းနားတြင္ လက္ညိဳးေထာင္ရင္း ေဒၚ နီလာကေျပာလိုက္သည္။  အိမ္ေဖာ္ေကာင္မေလးက သူမတို႔ထိုင္ေနသည့္ေနရာဘက္သို႔လာေနသည္။  အမ.ဟိုဖက္အိမ္က ဦးကို ေျပာၿပီးပါၿပီ…ထမင္းလာစားဖို႔။  ေၾသာ္..ေအး…ေအး..  ေဒၚနီလာကမ်က္ႏွာထားကို ခပ္တင္းတင္းျပင္ရင္းေျပာလိုက္သည္။   အိမ္ေဖာ္အေဒၚႀကီးကလဲ အခန္းထဲဝင္လာသည္…။  မမေလး…။ ေျပာပါ..ေဒၚေလး..ဘာကိစၥရွိလို႔..။  ဟိုေလ…႐ြာမွာေလ… ေဒၚေလးညီမေနမေကာင္းလို႔တဲ့..လာေျပာလို႔။  အဲ့ဒါ ေလးငါးရက္ေလာက္ျပန္ခ်င္တယ္။

ေၾသာ္..ဟုတ္လား..ေဒၚေလး..က်န္းမာေရးဘဲ…ျပန္ရမွာေပါ့။   ပိုက္ဆံေရာလိုမွာဘဲ…ေဒၚနီလာကား ပိုက္ဆံအိတ္ကိုဖြင့္ၿပီး ပိုက္ဆံ တစ္ထပ္ကိုဆြဲထုတ္ကာ  အေဒၚႀကီးကို ေပးလိုက္ပါတယ္။   အေဒၚႀကီးကေတာ့ ေက်းဇူးေတြကိုတင္လို႔။ ဒီတစ္ခါသူ႔အိမ္ႀကီးရွင္မက သေဘာေကာင္းေနလိုက္တာေပါ့ေလ။ ထမင္းစားဖိတ္ထားသည့္အခ်ိန္က နည္းနည္းေစာေသးသျဖင့္. သက္ေအာင္ အိပ္ယာ ေပၚမွာ လွဲေနရင္း ေန႔လည္က အလုပ္ထဲမွ မိတ္ေဆြဖုန္းထဲကေန   သူ႔ဖုန္းထဲကို ကူးလာေသာ အျပာကားတစ္ကားကိုၾကည့္ ေနသည္။  အေမရိကန္ကားဆိုေတာ့ အားရစရာေကာင္းသည္။   ဇာတ္ကားကေတာ္ေတာ္ေကာင္းသည္…။  အေပါက္စုံလိုး႐ုံမက ဘူး…စုပ္တာမႈတ္တာကလည္း ဘတစ္ျပန္က်ားတစ္ျပန္ပင္..။   ၾကည့္ရင္းႏွင့္ဖီးလ္တက္လာသျဖင့္ ပုဆိုးေအာက္ကိုလက္ႏႈိက္ၿပီး  သူ႔လီးႀကီးကိုဆုပ္ကိုင္ကာဆြေနမိသည္။  သူ႔လီးကလည္းဇာတ္ကားထဲက နီဂ႐ိုးလီးထက္မႀကီးလ်င္သာေနမည္။  ေလ်ာ့တာေတာ့ မေလ်ာ့..၆လက္မခန႔္ရွိၿပီး ဓါတ္ခဲလုံးအႀကီးခန႔္ရွိသည္အတုတ္က။  တစ္ခုေတာ့ကြာသည္..ဇာတ္ကားထဲကလက္ေတြ႕လိုးေနတာ။  သူကေတာ့ မိန္းမပင္မလိုးဖူးေသး။  ဖုန္းကိုေဘးခ်ရင္း ဂြမ္းတိုက္လိုက္သည္။ အာ႐ုံထဲမွာ သူျမင္ေနက်မိန္းမေတြကိုျမင္လာသည္။  သို႔ေသာ္တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္မွန္းၾကည့္သည္..။  ဖီးလ္ကမလာ။ စိတ္ကူးထဲမွာ ခုနက အိမ္ထဲအဝင္မွာျမင္ခဲ့ရေသာေဒၚ နီလာႏွင့္ ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳကို  ျမင္လာသည္။

ေဒၚနီလာႏွင့္ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳကလည္း အအိုေတြသာဆိုတယ္။  အသားျဖဴျဖဴအရပ္ျမင့္ျမင့္ အိုးႀကီးေတြက ေတာင့္ေတာင့္ႀကီးေတြ။  ၾကည့္ရင္းနဲ႔..မွန္းလို႔ေကာင္းလာသည္..သူ႔ထုခ်က္ေတြကပိုမိုျမန္ဆန္သြက္လက္လာသည္။  ေဆာ္ႀကီးကလည္း ေယာက်ၤားမရွိ ေတာ့ ဆာခ်င္ဆာေနမွာလို႔ သူေတြးမိလာသည္။  ဒါေပမဲ့ လက္ေတြ႕က်ေတာ့သူမစရဲ။  အင္း…ဟင္း….သူ႔စိတ္ထဲမွာ ေဒၚနီလာ အဖုတ္ကိုတစ္လွည့္ ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳအဖုတ္ကိုတစ္လွည့္  လိုးေပးေနရသလို ခံစားလိုက္သည္။  အ..အာ..မမခ်ိဳ…မမနီလာ…အအ..  သက္ ေနာင္တစ္ေယာက္ဆန႔္ငင္ဆန႔္ငင္နဲ႔ လေရေတြပန္းထြက္ကုန္ၿပီ…။  ေဒါက္ေဒါက္..တံခါးေခါက္သံၾကားသျဖင့္ သက္ေနာင္တစ္ကိုယ္ လုံးတုန္သြားသည္..။  ဦး…မမက ထမင္းစားရေအာင္တဲ့…။  ေၾသာ္..ေအးေအး…လာခဲ့မယ္။   ေဒၚနီလာအိမ္မွ အိမ္ေဖာ္မေလး  မင္း စားရေအာင္လို႔လာေခၚတာထင္သည္။ သူလဲ ေရခ်ိဳးခန္းအတြင္းဝင္ၿပီးလက္ကို ကပ်ာကယာေဆး…။   ေပပြသြားေသာ ပုဆိုးကို  ေနာက္တစ္ထည္ျဖင္လဲၿပီး အိပ္ယာေပၚမွခ်ထားေသာ္ဖုန္းကိုေကာက္ယူကာ  အဝတ္အစားကိုသပ္သပ္ရပ္ရပ္ျဖစ္ေအာင္ ျပဳျပင္ လိုက္ၿပီး  အခန္းတံခါးကို ဖြင့္ကာ ေဒၚနီလာတို႔ တိုက္ဖက္ကိုထြက္ခဲ့ေတာ့သည္။

ငါ့ေမာင္..လာ.လာ..ေဒၚနီလာက ပ်ဳပ်ဳငွာငွာဖိတ္ေခၚလိုက္သည္။ သက္ႏိုင္ထမင္းစားပြဲကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳပါေရာက္ေန တာကိုေတြ႕ရသည္။   ဒီလို ငါ့ေမာင္ေရ မခ်ိဳကလည္း သူ႔အိမ္မွာတစ္ေယာက္ထဲဆိုေတာ့ မမတို႔အိမ္မွာ   ထမင္းစားရေအာင္ဖိတ္ ထားတယ္…သူ႔ခ်စ္ခ်စ္ႀကီးကလည္းခရီးထြက္သြားတယ္ေလ။  ေၾသာ္…သက္ႏိုင္ စားပြဲမွာဝင္ထိုင္လိုက္သည္။   ထမင္းစားတယ္ဆို တာထက္ ထမင္းထက္ဟင္းကမ်ားေနသည္။   ေၾသာ္…အမနီလာ..ေဒၚႀကီးေရာ မျမင္ပါလား…။  ညေနကဘဲ ႐ြာကသူ႔ညီမေနမ  ေကာင္းလို႔ဆိုလို႔ ျပန္ခိုင္းလိုက္ရတယ္.။ ေကာင္မေလးဘဲရွိတယ္…  ထိုအခ်ိန္မွာပင္ ေကာင္မေလးက စားပြဲေပၚသို႔ဟင္းခြက္ေတြခ် လာသည္…။  အန္တီနီလာ..သမီးသယ္လာခဲ့ရေတာ့မလား..အန္တီေျပာထားတဲ့ဟာ…။  ေအးေလ..သယ္လာခဲ့လိုက္ေတာ့…။  သက္ႏိုင္နားမလည္ႏိုင္ေအာင္ျဖစ္သြားသည္…။ ဘာအစီအစဥ္ေတြရွိေသးပါလိမ့္။    ဘာမ်ားလဲ..အမလို႔ေမးလိုက္သည္…သူ႔အေမး ကိုေဒၚနီလာမေျဖပါ.။  ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳကၾကားထဲကဝင္ေျဖလိုက္ပါတယ္။  ဒီလိုငါ့ေမာင္ရဲ႕ အမအိမ္မွာ ဝိုင္ပုလင္း(၂)ပုလင္းေလ အမ မိတ္ေဆြေပးထားတာ။ မေသာက္ျဖစ္တာနဲ႔ နီလာနဲ႔အတူေသာက္ရေအာင္ဆိုၿပီးသယ္လာတာ။

ဟင္…သက္ေအာင္အံံ့ၾသသြားသည္…။  အမတို႔ကေသာက္တတ္လို႔လား…မူးေနဦးမယ္။  သူ႔အေျပာေၾကာင့္ ေဒၚနီလာႏွင့္ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳ က တၿပိဳင္တည္း တခစ္ခစ္ရယ္ကုန္သည္။  ကြၽတ္စ္..ကြၽတ္စ္…ငါ့ေမာင္က အမတို႔ကိုတယ္အထင္ေသးတာဘဲ…။  သက္ႏိုင္လည္း ဘာမွဆက္မေျပာေတာ့။  ထိုအခ်ိန္မွာပင္အိမ္ေဖာ္ေကာင္မေလးက ဗန္းျဖင့္ စားပြဲေပၚသို႔ ဝိုင္ပုလင္းမ်ားကိုတင္လာသည္။   ဝိုင္က  ပုလင္းအႀကီးႀကီးေတြ..အေကာင္းစားဝိုင္ေတြျဖစ္မည္။ ထို႔အျပင္ Red Label ဝီစကီ တစ္လုံးပါလာတာကိုေတြ႕ရသည္။   ဒါက… သက္ႏိုင္အေမးကို ေဒၚနီလာက မေစာင့္ေတာ့ဘဲ။  နင့္ဦးေလးသိမ္းထားတဲ့ဟာေလ…ငါ့ေမာင္ဘဲေသာက္လိုက္ေတာ့။  ငါ့ေမာင္ကို  အမက ကိုယ့္ေမာင္လိုခင္လို႔တိုက္တာေနာ္သိလား။  မိခိုင္ေရ တံခါးေတြပိတ္လိုက္ေတာ့…။  ၿပီးေတာ့ အိမ္အေပၚထပ္က အန္တီ အခန္းထဲမွာ နင့္အန္တီ ခ်ိဳခ်ိဳအိပ္လို႔ရေအာင္ျပင္ေပးလိုက္ဦး။ ဒီည ခ်ိဳခ်ိဳက ဒီမွာအိပ္မွာ။ ဟုတ္…အန္တီ…သမီးဘာလုပ္စရာရွိ  ေသးလဲရွင့္။ ရၿပီ…အန္တီတို႔ေသာက္တာစားတာကိုေစာင့္မေနနဲ႔ မနက္က်မွသိမ္းလိုက္ေတာ့။  ၿပီးရင္ အန္တီအခန္းထဲက အံဆြဲထဲ  မွာ သမီးအတြက္မုန႔္ဖိုးထည့္ထားတယ္.။

ယူလိုက္ေနာ္။  ဟုတ္ကဲ့ရွင့္…အန္တီ။ ေကာင္မေလးမိခိုင္ကား ဒီေန႔ေစာေစာစီးစီးနားရသည့္အျပင္  မုန႔္ဖိုးလည္းရမည္ဆိုေတာ့  ေပ်ာ္႐ြင္စြာျဖင့္ သြက္လက္စြာ အိမ္အေပၚထပ္သို႔တက္သြားေတာ့သည္။   ခ်ီးယား..စ္…ဖန္ခြက္ခ်င္းတိုက္လိုက္ၾကၿပီး သက္ႏိုင္ကား  လက္ထဲမွခြက္ကိုတရွိန္ထိုးေမာ့လိုက္သည္။ ဝီစကီက တစ္ပိုင္းက်ိဳးေနၿပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သူလည္းေတာ္ေတာ္မူးေနၿပီ။   ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳ ႏွင့္ ေဒၚနီလာတို႔၏ သ႑ာန္မ်ားကလည္းေတာ္ေတာ္ရီေဝေနၾကၿပီ။  သက္ႏိုင္ကား မူးလာသျဖင့္စကားေျပာမ်ားကလည္း ေတာ္ေတာ္ရဲတင္းေနၿပီ။  ေဒၚနီလာက ရီေဝေနေသာ မ်က္လုံးမ်ားျဖင့္ သက္ႏိုင္ကိုၾကည့္လိုက္ၿပီး။   ေနဦး..ငါ့ေမာင္ကိုေမးစရာရွိ လို႔..။   ဘာေမးမွာလဲ…မမနီလာ..ေမးခ်င္တာေမး။ အေျပာမ်ားကသြက္လက္လာၿပီ။  သက္ႏိုင္မ်က္လုံးမ်ားက ေဒၚနီလာႏွင့္ ေဒၚခ်ိဳ ခ်ိဳတို႔ ရင္ဘတ္ေတြကိုၾကည့္ေနသည္။  မူးေနေသာ္လည္း ဒါမ်ိဳးက်ေတာ့သူကျမင္တတ္သည္။  အပန္းေရာင္ ဘေလာက္စ္အက်ီကို ဝတ္ဆင္ထားေသာေဒၚခ်ိဳခ်ိဳႏွင့္ နက္ျပာေရာင္ဝတ္စုံ  ဝတ္ဆင္ထားေသာ ေဒၚနီလာတို႔ အက်ီမ်ားက ထူးထူးျခားျခားဟိုက္ေနၿပီး သူမတို႔ ဟေနေသာ ရင္ဘတ္ၾကားမွ ဖြံ႕ထြားေနေသာ ႏို႔ႀကီးမ်ားကို မသိမသာျမင္ေနရသျဖင့္  ၾကည့္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ ဒါကိုျမင္ရ ေတာ့သူ႔စိတ္ေတြႂကြလာသည္။

ဒီလို..ငါ့ေမာင္ရဲ႕…ငါ့ေမာင္မွာရည္းစားရွိလား…ခစ္ခစ္။ မရွိဘူး..အမ.။ ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳကလည္း အာေလးလွ်ာေလးျဖင့္ ဝင္ေထာက္လိုက္ ေသးသည္။  မယုံပါဘူး…ငါ့ေမာင္က ဒီေလာက္႐ုပ္ေခ်ာတာ…ရည္းစားမရွိဘူးဆိုတာအမကယုံကိုမယုံဘူး။   ဟာ..တကယ္ေျပာ တာမမခ်ိဳရဲ႕….သူကလည္းခ်က္ခ်င္းကိုျပန္ျငင္းတာ။   ခိခိ…ဒါဆိုအထီးက်န္မွာေပါ့ငါ့ေမာင္ရဲ႕…   ေအးေလ…အေတြ႕အႀကဳံမရွိဘာမ ရွိနဲ႔..မိန္းမလည္ေတြနဲ႔ေတြ႕မွာစိုးရိမ္စရာ။   အပူမရွာခ်င္ပါဘူး…မမတို႔ရယ္…   ေအးပါ…ေျပာေတာ့လဲယုံရေသးတာေပါ့…ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳ က ဝိုင္ခြက္ကို ေမာ့ေသာက္လိုက္ရင္းေျပာလိုက္သည္။ အဟုတ္..တကယ္ေျပာတာမမရဲ႕…သင္ေပးမဲ့သူမွမရွိတာ။  သင္ေပးမဲ့ သူ ေလးေတြရွိရင္ေတာ့အေကာင္းသား…။  သက္ႏိုင္ကလည္း မူးေနေတာ့ ရဲတင္းေနၿပီး မထိခလုပ္ထိခလုပ္ေတြေျပာကုန္ၿပီ။  ေဒၚ နီလာႏွင့္ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳကား တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ၾကည့္ကာ  သက္ႏိုင္မသိေအာင္ မ်က္စပစ္လိုက္သည္။   ကဲ.ကြၽန္ေတာ္ျပန္ ေတာ့မယ္..။  အခုလို ေကြၽးေမြးတာေက်းဇူးပါဘဲဗ်ာ…သက္ႏိုင္က ထိုင္ရာမွထလိုက္သည္။

မူးေနေသာေၾကာင့္ ေျခေထာက္မ်ားက  ယိုင္သြားၿပီး လဲမလိုျဖစ္သြားသည္။  အို..ငါ့ေမာင္မူးေနၿပီဘဲ…ခစ္ခစ္…  ေဒၚနီလာႏွင့္ ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳက သူ႔ကိုတစ္ဖက္စီမွဖမ္းထိန္း လိုက္သည္။။  သက္ႏိုင္ကား မူးေနတာဘဲ သိသည္။။အိမ္ျပန္ဖို႔ဆိုသည့္စိတ္ကူးကိုသူေမ့သြားၿပီ။  ေဒၚနီလာႏွင့္ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳကား သက္ ႏိုင္၏ ခႏၶာကိုယ္ကို ခ်ိဳင္းေအာက္မွ တစ္ဖက္တစ္ခ်က္စီမၿပီး  အေပၚထပ္မွ ေဒၚနီလာရဲ႕အိပ္ခန္းေပၚသို႔တြဲတင္သြားသည္။  ခပ္ ေတာင့္ေတာင့္ အမ်ိဳးသမီးႏွစ္ဦး၏ အထိအေတြ႕မ်ားႏွင့္ ကိုယ္သင္းရနံ႔မ်ားေၾကာင့္  သက္ႏိုင္တစ္ေယာက္ ရမၼက္စိတ္မ်ားပိုမို ျပင္းထန္လာသည္။  စိတ္ေတြကိုလြတ္ေပးလိုက္သည္..ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳနဲ႔ ေဒၚနီလာတို႔၏ ဂုတ္မ်ားကို တစ္ဖက္စီ   ဖက္ၿပီး လိုက္ရတာကို  သူသာယာေနသည္။ ကဲ..ငါ့ေမာင္..အိပ္ေတာ့..ေဒၚနီလာႏွင့္ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳက အိပ္ယာေပၚေပြ႕တင္ၿပီး…  ေဒၚနီလာရဲ႕အိစက္ေသာ  ရင္ၫႊန႔္ႀကီးက သူ႔မ်က္ႏွာေပၚဖိၿပီး ပိျပားေနတာကိုေတာ့သိသည္။  အမတို႔ ဘာလုပ္မလို႔လဲ….။   ခစ္ခစ္…ငါ့ေမာင္ကိုမမတို႔က  အခ်စ္သင္ခန္းစာေတြ ပို႔ခ်မလို႔။ မသင္ခ်င္ဘူးလား…ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳကဝင္ေျပာလိုက္သျဖင့္ သက္ႏိုင္စိတ္ေတြပိုလြတ္သြားၿပီ။   ျဖစ္လိုရာ ျဖစ္ေစေတာ့…  ဟင္း..ဟင္း…မမတို႔သာ သင္ေပးလို႔ကေတာ့ ဒီကခ်စ္ေမာင္ေလးကလည္းႀကိဳက္ႀကိဳက္ဘဲ။  မင္း..မေၾကာက္ဘူး လား…ေဒၚနီလာကၿပဳံးစိစိေမးလိုက္သည္။

ဟက္..ဟက္…ေၾကာက္စရာလား…ဒီေလာက္ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့မမႀကီးေတြကို…။   ကြၽန္ေတာ္က အားရပါးရခ်စ္ခ်င္ေနတာ..စိတ္ကူးနဲ႔႐ူးေနတာၾကာေပါ့။  မူးမူးနဲ႔ သက္ႏိုင္လည္း စိတ္ထဲရွိတာေတြေလွ်ာက္ေျပာကုန္ ၿပီ။  ဒါဆိုမ်က္လုံးခဏမွိတ္ထား…သက္ေအာင္ကားမ်က္လုံးကိုမွိတ္ထားလိုက္သည္။  ေဒၚနီလာက သူ႔အက်ီၾကယ္သီးေတြကို ျဖဳတ္ေပးေနတာကိုသိသည္။  လက္ျဖင့္ သူ႔ရင္ဘတ္ကို ခပ္ဖြဖြပြတ္သပ္က်ီစယ္ေနတာလည္းသိရသည္။  သူ႔ခါးေအာက္ပိုင္းမွ ပုဆိုး ကလည္းေျပလ်ာ့သြားၿပီး အတြင္းခံေဘာင္းဘီကို   ခြၽတ္ခံလိုက္ရမႈႏွင့္အတူ ဒုတ္ႀကီးအျပင္ထြက္သြားတာကိုသိသည္။   ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳ ကား သက္ေအာင္ရဲ႕လီးႀကီးကိုၾကည့္ကာတံေတြးနင္သြားသည္။  နည္းတဲ့ လီးႀကီးမဟုတ္။ အေၾကာတၿပိဳင္းၿပိဳင္းႏွင့္နဂါးတစ္ ေကာင္လိုမာန္ဖီေနတာ။ သူမေယာက်ၤားကိုေမာင္ေမာင္ဝင္းထက္ပိုလည္းႀကီးပိုလည္းရွည္တာကိုျမင္ရေတာ့   အဖုတ္ထဲမွ ေသး ပင္ေပါက္ခ်င္သလိုလို က်င္သလိုလို ခံစားမိသြားကာ  ေက်ာမ်ားပင္စိမ့္သြားသည္။

ကဲ မ်က္လုံးဖြင့္လိုက္ေတာ့…   သက္ႏိုင္ မ်က္လုံးကို ဖြင့္လိုက္ေတာ့ သူ႔မ်က္ႏွာေပၚမွာမိုးေနတာက ေဒၚနီလာရဲ႕ဖြံံ့ထားၿပီး  ႏို႔သီးေလးမာေထာင္ေနသည္ ျဖဴဝင္းေနသည့္ႏို႔ႏွစ္ လုံး။  သူမအဝတ္အစားမ်ား ခြၽတ္ထားၿပီး မ်က္လုံးမ်ားက ရမၼက္လြမ္းၿခဳံေနသည္။  သက္ႏိုင္ကလည္း ဒါမ်ိဳးေတာ့လက္မေႏွးပါ… ေဒၚနီလာရဲ႕ ႏို႔ႏွစ္လုံးကို လက္ျဖင့္ဆုပ္နယ္ၿပီး ပါးစပ္မ်ားျဖင့္ တစ္လုံးၿပီး တစ္လုံးအျပင္းအထန္စို႔လိုက္သည္။  အား…ကြၽတ္စ္ ကြၽတ္ သက္ေအာင္ရဲ႕ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္းစုပ္ေပးမႈကို ေဒၚနီလာ  သေဘာေတြ႕သြားသည္…စို႔စို႔…ေမာင္ေလး..ၾကမ္းၾကမ္းစို႔..ဒါမ်ိဳးမ..မမကႀကိဳက္တာ။ ဘယ္အခ်ိန္ခထဲက စို႔ခ်င္ေနမွန္းမသိဘူး..ေကာင္ဆိုး ေလး..သူမညဳတုတုေျပာေနခ်ိန္တြင္   ေအာက္ဖက္မွ သူမသူငယ္ခ်င္းေဒၚခ်ိဳခ်ိဳကလည္း သက္ႏိုင္ရဲ႕ဒုတ္ႀကီးကို   သူမလက္ျဖင့္ ဆုပ္ကိုင္ကာ ႏႈတ္ခမ္းျဖင့္ေတ့ၿပီး စုပ္လိုက္ပါတယ္။   ႁပြတ္….သက္ေအာင္လီးေခ်ာင္းတစ္ခုလုံး ေဒၚခ်ိဳရဲ႕ခံတြင္းပူပူေႏြးေႏြးအရသာ နဲ႔  ဒစ္ကိုလ်ာနဲ႔ ကစားေပးၿပီး လွည့္ပတ္ယက္ေပးေနတာေၾကာင့္   သူပါမ်က္ျဖဴလွန္မတတ္ကို လီးေခ်ာင္းကက်ဥ္ၿပီး စိမ့္တက္ကာ  ေကာင္းလာပါတယ္။

ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳကလည္း သက္ေအာင္ရဲ႕ လီးႀကီးကို ေရွ႕တိုးေနာက္ငင္နဲ႔ သူမပါးေတြကိုခ်ိဳင့္သြားေအာင္ကို   အားရပါးရစုပ္ေပးတာေၾကာင့္ သက္ေအာင္လည္း ခါးႀကီးကို ေကာ့တက္လာပါတယ္။  ေဒၚနီလာကလည္းသက္ေအာင္ႏို႔စို႔ေပးတာကို အပီအျပင္ကို ခံယူေနပါ တယ္။ သူမတို႔(၃)ဦးရဲ႕ လီးစုပ္ပြဲနဲ႔ ႏို႔စို႔ပြဲႀကီးက ထြက္လာတဲ့အသံေတြက  တႁပြတ္ႁပြတ္…တျပတ္ျပတ္နဲ႔ အခန္းထဲမွာ  ၿမိဳင္ၿမိဳင္ဆိုင္ဆိုင္ႀကီးထြက္ေပၚလာသလို  တဟင္းဟင္းနဲ႔ ညဥ္းညဴသံေတြကလည္း ထြက္ေပၚလာပါတယ္။  လိုးပြဲမစတင္မီ တစ္ ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ သုံးေယာက္သား  အၿပိဳင္အဆိုင္အာ႐ုံႏိုးဆြရင္း စိတ္ေတြကႂကြတက္လာသလို..  ပိုၿပီးလည္းစုပ္ခ်က္ေတြ ကၾကမ္းတမ္းလာပါတယ္။  ေဒၚနီလာရဲ႕ ႏို႔သီးထိပ္ေတြရဲတြတ္လာၿပီး သူမေပါင္ၾကားထဲမွာ အရည္ၾကည္ေတြစီးက်လာသလို  သက္ႏိုင္တစ္ေယာက္လည္း ေဒၚခ်ိဳရဲ႕စုပ္ခ်က္ေတြေၾကာင့္ သူ႔လီးထိပ္လဲက်င္တက္လာၿပီး  အရည္ၾကည္ေတြ စိမ့္ထြက္ကုန္ပါ တယ္။  သူံလီးႀကီးကလည္း အရမ္းကိုမာေတာင္ေနၿပီးေပါက္ကြဲထြက္မတတ္ပါဘဲ။  အိမ္အေပၚထပ္မွအသံလိုလိုၾကားသျဖင့္…မိ ခိုင္တစ္ေယာက္ အေပၚထပ္ကိုတက္ခဲ့သည္။  အိမ္ရွင္မမႀကီး ေဒၚနီလာရဲ႕ အခန္းထဲက အသံေတြထြက္ေနတာေၾကာင့္  မိခိုင္ အခန္း ထဲကို ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္ပါတယ္။  အို…သူမႏႈတ္မွ အသံေလးပင္ထြက္သြားတာပါဘဲ…။

ဒါေပမဲ့အခန္းထဲက(၃)ေယာက္ကသူမကို မျမင္ၾကပါဘူး။ ဒါမ်ိဳးကို အိမ္မွာလူေတြမရွိခိုက္ အိမ္ရွင္ဦးေလးႀကီးဦးေကာင္းမင္းသူ႔အခန္းထဲမွာခိုးခိုး   ၾကည့္ၾကည့္တတ္တဲ့ ဇာတ္ကားေတြထဲကအတိုင္းပါဘဲလား..။  အိမ္ကလူမ်ားက သူမကိုကေလးလို႔ ထင္ေနတာ သူမအသက္(၁၆)ႏွစ္ဆိုေတာ့  အပ်ိဳေပါက္အ႐ြယ္ေရာက္ေနၿပီေလ။  ယခုမွဘဲထိုျမင္ကြင္းကို သူမအျပင္မွာကြက္ကြက္ကြင္းကြင္းျမင္ရသည္။  ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳေရာ ၿခံထဲ ကတိုက္ပုေလးမွာ အိမ္ငွားေနတဲ့ကိုသက္ႏိုင္ေရာ.. သူမအိမ္ႀကီးရွင္မ ေဒၚနီလာေရာ ကိုယ္တုံးလုံးႀကီးေတြ…။   ဘုရား..ဘုရား..ဦး ေကာင္းမင္းမရွိတုန္း သူမအိမ္ရွင္မမႀကီးက သူ႔သူငယ္ခ်င္းမေခၚၿပီး  ေနာက္မီးလင္းေနတာပါလား။ မ်က္လုံးကိုလြဲဖို႔ႀကိဳးစားေပ မဲ့..။  သူမစိတ္ေတြကထိုေနရာက မခြာႏိုင္ေအာင္ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ ဟေနတဲ့တံခါးၾကားကေနၿပီး  အခန္းထဲကို ခိုးၿပီးေခ်ာင္းၾကည့္ ေနတာဘဲ။  အင္း…ဟင္း..ေမာင္ရယ္..ေမာင္စို႔ေပးတာမမႏို႔ေတြျပဳတ္ထြက္မတတ္ဘဲ..ဟင္းဟင္း  ေကာင္းလိုက္တာ..လို႔သူမ အိမ္ႀကီးရွင္မ ေဒၚနီလာက ကိုသက္ႏိုင္ရဲ႕ မ်က္ႏွာေပၚက သူမႏို႔ကို  ခြာၿပီးေျပာလိုက္တာကိုၾကားရၿပီး။

ေအာက္မွာ ကိုသက္ႏိုင္ရဲ႕ ေပါင္ၾကားမွာ မ်က္ႏွာအပ္ေနတဲ့ ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳေခါင္းႂကြလာတဲ့အခါမွာ..  ကိုသက္ႏိုင္ရဲ႕လီးေခ်ာင္းႀကီးကို မိခိုင္ျမင္လိုက္ရေတာ့ သူမရင္ ထဲမွာတုန္သြားပါတယ္.။လူပ်ိဳေယာက်ၤားတစ္ေယာက္ရဲ႕သန္မာထြားႀကိဳင္းတဲ့ လီးႀကီးကို သူမပထမဆုံးျမင္ရတဲ့အခ်ိန္မွာဘဲ   အသည္းေတြက်ိမ္းသြားပါတယ္။  နည္းတဲ့ လီးႀကီးမဟုတ္ပါလား…အဲ့လီးႀကီးမ်ိဳးနဲ႔သာသူမအဖုတ္ေလးထဲကို  လိုးထည့္လိုက္လို႔ ကေတာ့ အဖုတ္ေတာင္ကြဲသြားမယ္ထင္တယ္လို႔ မိခိုင္ေတြးလိုက္မိပါေသးတယ္။  အိုု..ငါဘာေတြစဥ္းစားေနပါလိမ့္လို႔…  ကေလးမ ေလးမိခိုင္တစ္ေယာက္ ရွက္ေတြးေတြးမိလိုက္ပါတယ္။  သူမမ်က္လုံးေတြကလည္း အခန္းထဲကကုတင္ေပၚကမခြာႏိုင္ေတာ့ဘဲ…  အခန္းထဲက သူမအိမ္ႀကီးရွင္မေဒၚနီလာနဲ႔ သူမသူငယ္ခ်င္းေဒၚခ်ိဳခ်ိဳတို႔  လင္ငယ္နဲ႔ ျမဴးေနတာကို ဆက္လက္စိတ္ဝင္တစားေစာင့္ ၾကည့္ေနရင္း သူမေပါင္ၾကားထဲမွာ အရည္ၾကည္ေလးေတြ အဖုတ္ထဲက စီးက်လာတာကိုခံစားမိလိုက္ပါတယ္။

မိခိုင္ကား သူမ လက္က အလိုလိုသူမထမိန္ေအာက္သို႔လက္ႏႈိက္ၿပီး  သူမအဖုတ္ေလးကို လက္ႏႈိက္ၿပီး အစိေလးကို လက္ျဖင့္ကစားေနၿပီ…။  စိတ္ ထဲမွာေတာ့ ထိုအခန္းထဲသို႔ ေျပးဝင္ခ်င္စိတ္မ်ားပင္ တ႐ြ႐ြျဖစ္ေပၚလာသည္..။  ေတြ႕ေနရေသာ ျမင္ကြင္းကား ကိုသက္ႏိုင္၏  မ်က္ခြက္ေပၚတြင္ သူမအိမ္ႀကီးရွင္မေဒၚနီလာက  ေနရာယူထားၿပီး အမႈတ္ခံေနေသာျမင္ကြင္းႏွင့္ ကိုသက္ႏိုင္၏  လီးတုတ္တုတ္မဲ မဲႀကီးကို ေဒၚနီလာသူငယ္ခ်င္း ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳကား အဖုတ္ျဖင့္ေတ့ကာ  ဖိဖိၿပီး ေဆာင့္ခ်ေနေသာျမင္ကြင္းပင္တည္း။  ေဒၚနီလာႏွင့္ေဒၚ ခ်ိဳခ်ိဳကား တစ္ေယာက္ႏို႔ကို တစ္ေယာက္အျပန္အလွန္ဆုပ္နယ္ေနၾကေသးသည္။  ကိုသက္ႏိုင္ကား ေဒၚနီလာရဲ႕ေစာက္ပတ္ၿပဲၿပဲ အာအာႀကီးကို ေအာက္မွပင့္ပင့္ၿပီးယက္ေပးေနသလိုု..ေဒၚနီလာလည္းေကာ့တက္ေနတာကိုေတြ႕ရသည္။  အဟင္းဟင္း..ေမာင္ ေလးရယ္…ဘယ္လိုလုပ္ေနတာလဲ..အအ  ဆိုသည့္ ေဒၚနီလာ၏ညဥ္းတြားသံမ်ားႏွင့္အတူ…  ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳကလည္း ကိုသက္ႏိုင္လီး ႀကီးကို သူမလီးျဖင့္ အဆက္မျပတ္ေဆာင့္ခ်ေနရင္း..။

ဟင္းဟင္း..အို႔အို႔..ေကာင္းလိုက္တာေမာင္ရယ္..ေမာင့္လီးႀကီးက စံခ်ိန္်မီ ဘဲ…။ ခြၽတ္ေတာင္မခြၽတ္ခ်င္ေတာ့ဘူး…။ အင္းဟင္း။  မခြၽတ္ခ်င္ရင္လဲစိမ္ထားလိုက္ေတာ့..လို႔ မိခိုင္စိတ္ထဲက ေျပာလိုက္ပါတယ္။   ဒါမ်ိဳး ႏွစ္ေယာက္တစ္ေယာက္လုပ္ေနတဲ့ျမင္ကြင္းမ်ိဳးကိုၾကည့္ေနတဲ့  အပ်ိဳေပါက္ေလးမိခိုင္အဖို႔ေတာ့…ထူးဆန္းတဲ့ျမင္ကြင္းက အရသာပါဘဲ။  ၾကည့္ေနတုန္းမွာဘဲ ေစာက္ပတ္အယက္ခံေနတဲ့ ေဒၚနီလာရဲ႕အသံေတြက ပိုဆူညံလာပါတယ္။  ျပတ္..ျပတ္..ဆိုတဲ့ ကိုသက္ႏိုင္ရဲ႕ ေစာက္ပတ္ယက္သံနဲ႔အတူ… ေမာင္ေရ…အအ…မမၿပီးေတာ့မယ္…သြက္သြက္ေလးစုပ္ေပးပါ…အ..အ   ဆိုတဲ့ ညဥ္း တြားသံနဲ႔အတူ ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳရဲ႕ ကိုသက္ႏိုင္လီးကို  သူမအဖုတ္နဲ႔ေတ့ၿပီး ေဆာင့္ခ်က္ေတြကလည္း အရမ္းကိုျမန္လာတာကိုေတြ႕ရပါ တယ္။  ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ ေဒၚနီလာဖင္ႀကီးေကာ့တက္သြားၿပီး….  သူမအဖုတ္ထဲက စီးက်လာတဲ့ အရည္ျဖဴျဖဴေတြက ကိုသက္ ႏိုင္မ်က္ႏွာေပၚပြသြားသလို  ေအာက္က ကိုသက္ႏိုင္လီးကိုအဖုတ္နဲ႔ေတ့ၿပီးေဆာင့္ေနတဲ့  ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳကလည္း သူမအဖုတ္နဲ႔ဖိၿပီး  အသာထိုင္လို႔အေမာေျဖေနပါတယ္..  ၿပီးေတာ့သူမအဖုတ္ထဲကလီးကိုဆြဲခြၽတ္လိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ  ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳ အဖုတ္ထဲက အရည္ ေတြက်လာသလို…ကိုသက္ႏိုင္လီးထိပ္ႀကီးကလဲ  အရည္ေတြတစ္စက္စက္နဲ႔ ပန္းထြက္က်လာတာကို မိခိုင္ျမင္လိုက္ရပါတယ္။

အေပးအယူ အဆက္…. မိခိုင္ေရ လာဦး…။  ေဒၚနီလာရဲ႕ေခၚသံေၾကာင့္ မိခိုင္တစ္ေယာက္ အိမ္ျပဴတင္းေပါက္မွာ ကပ္ညႇိေနတဲ့ ပင့္ကူမွ်င္ေတြကို ရွင္းလင္းေနရာမွ…. ဟုတ္..လာပါၿပီ..အန္တီဆိုၿပီး…ေဒၚနီလာရဲ႕အခန္းထဲကိုသြားလိုက္ပါတယ္..။    မနက္ျဖန္ဆို  ဦးေကာင္းမင္းျပန္ေရာက္ေတာ့မွာမို႔ အိမ္ကိုသန႔္ရွင္းေရးလုပ္ေနတာပါ။  အခန္းထဲမွာေတာ့ ေဒၚနီလာက မွန္တင္ခုံေရွ႕မွာ အလွျပင္ ေနတာပါ…။  မိခိုင္ေရ…နင့္ကိုခြင့္ေပးမလို႔…။   ေဒၚနီလာက မိခိုင္ကိုတကယ္ေတာ့ပထုတ္ေနတာမွန္းမိခိုင္သိပါတယ္။   တစ္ဖက္ အိမ္က ကိုသက္ႏိုင္က ဒီေန႔ကုမၸဏီမသြားဘူးေလ…။  မနက္ျဖန္ဦးေကာင္းမင္းျပန္လာေတာ့မွာဆိုေတာ့ ဒီေန႔ကိုသက္ႏိုင္နဲ႔ တစ္ေန ကုန္လိုးၾကေတာ့မည္မွန္း   မိခိုင္သိလိုက္သည္။   ဟုတ္..ဟုတ္..အန္တီ…  သမီးလည္းအိမ္ထဲမွာခ်ည္းေနရေတာ့ပ်င္းေနမွာေပါ့…အဲ့ ေတာ့ဆိုၿပီး..။   ေဒၚနီလာက သူမပိုက္ဆံအိတ္ထဲက ပိုက္ဆံေတြကိုထုတ္ေနပါတယ္။   ေရာ့…သမီး သုံးခ်င္ရာသုံး….သမီး သူငယ္ခ်င္းေတြဆီသြားလည္ေပါ့။  ဟုတ္..ဟုတ္..ေက်းဇူးတင္ပါတယ္..အန္တီ။   မိခိုင္လည္း ေဒၚနီလာေပးေသာပိုက္ဆံမ်ားကို   လွမ္းယူရင္းေျပာလိုက္ပါတယ္။ ေဒၚနီလာကေတာ့ ေပ်ာ္႐ႊင္စြာ သူမအခန္းထဲမွ ထြက္သြားေသာ မိခိုင္ကိုၾကည့္ရင္း   သက္ႏိုင္က ဒီ ေန႔တစ္ေန႔လုံး သူမကိုေကာင္းေကာင္းလိုးေတာ့မွာကိုေတြးရင္း…  ရင္ေတြတဒိတ္ဒိတ္ခုန္ေနပါတယ္။

ဒီေန႔ခ်ိဳခ်ိဳက လူမႈေရးကိစၥတစ္ခုရွိသျဖင့္ လာမည္မဟုတ္။   ဒီေတာ့ သူမတစ္ေယာက္ထဲ သက္ႏိုင္အလိုးကိုေကာင္းေကာင္းခံလို႔ရ ေနသည္။  သက္ႏိုင္ကား သူမထင္ထားတာထက္  အစုပ္လဲေကာင္း အမႈတ္လဲေကာင္း အလိုးလဲေကာင္းေနသျဖင့္ သူမသက္ႏိုင္ကိုစြဲ ေနၿပီ။   ဦးေကာင္းမင္း ျပန္ေရာက္လာပါက သက္ႏိုင္ႏွင့္မည္သည့္ေနရာမွာ ခ်ိန္းၿပီး အလိုးခံရမလဲဆိုတာ   သူမဦးေႏွာက္ထဲမွာ  စဥ္းစားေနသည္။  သူမက ဖုန္းကိုေကာက္ႏွိပ္လိုက္သည္….။  တစ္ဖက္မွ ဖုန္းကိုင္သံကိုၾကားရသည္..။   ဟဲလို..ေမာင္လား… ေကာင္မေလးနည္းနည္းေနရင္သြားေတာ့မယ္…အိမ္ဖက္ကိုကူးလာခဲ့…။  ဟင္းဟင္း..စိတ္သာခ်..မမကူးလာခဲ့မယ္..။  မနက္ျဖန္  မမလူႀကီးျပန္လာေတာ့မွာဆိုေတာ့…မမကိုအပီခ်စ္ျပမယ္…။   ခိခိ…အသည္းေတြက်ိန္းလိုက္တာေမာင္ရယ္…လူဆိုး…။   စကားေျပာေနရင္းေတာင္ ေဒၚနီလာအဖုတ္ထဲမွ အရည္ၾကည္ေလးေတြကစိမ့္ထြက္လာၿပီ။ သက္ႏိုင္ရဲ႕ လီးႀကီးကို သူမမ်က္လုံးထဲ မွာ ျမင္ေယာင္လာၿပီေလ။   ရွီးအားလားလား…  ေဒၚနီလာရဲ႕ဖင္ႀကီးကေကာ့တက္သြားသည္။   သူမရဲ႕ေပါင္တံၾကားမွာသက္ႏိုင္ မ်က္ႏွာကေရာက္ေနၿပီး သူမမ်က္ႏွာကသက္ႏိုင္ေပါင္ခြၾကားမွာ  ေျပာင္းျပန္အေနအထားျဖင့္ လိုးပြဲမစမီ လီးစုပ္ေစာက္ပတ္ယက္ ေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။  သက္ႏိုင္ကား ေဒၚနီလာရဲ႕အညႇာကိုကိုင္မိသြားၿပီျဖစ္သျဖင့္ေဒၚနီလာကိုလူးေနေအာင္ပညာျပေတာ့သည္။

ေဒၚနီလာရဲ႕ေစာက္ေခါင္းထဲအထိကိုလွ်ာကိုခြၽန္ကာထိုးၿပီး ေဒၚနီလာရဲ႕ေစာက္ပတ္ အတြင္းသားႏုႏုေလးေတြကို ကေလာ္ေတာ့ေဒၚ နီလာမခံႏိုင္ေတာ့။   ထို႔ျပင္ေဒၚနီလာရဲ႕ေစာက္စိေလးကိုခ်ိဳခ်ဥ္စုပ္သလိုပင္ ႁပြတ္ခနဲႁပြတ္ခနဲစုပ္စုပ္ေပးလ်င္   ေဒၚနီလာတင္ပါး ႀကီးမ်ားတဆတ္ဆတ္တုန္သြားသည္။  ေဒၚနီလာကလည္းေခသူမဟုတ္ပါ..သက္ႏိုင္ကိုပညာျပန္ျပသည္။   သက္ႏိုင္ရဲ႕လီးထိပ္  က်င္ငယ္ထြက္ရာအေပါက္ေလးကိုလွ်ာဖ်ားေလးျဖင့္ေတာ့ေတာ့ကာ  ဒစ္ဖ်ားေလးကိုငုံငုံၿပီးစုပ္စုပ္ေပးေတာ့သက္ႏိုင္ပင္သုတ္ေရ မ်ားထြက္ခ်င္ခ်င္ျဖစ္သြားသည္။  ႁပြတ္…ေဒၚနီလာက သက္ႏိုင္ရဲ႕လီးကိုစုပ္ေပးေနတာကိုရပ္လိုက္သည့္အခ်ိန္မွာ   သက္ႏိုင္လည္း ေစာက္ပတ္ယက္ေပးတာကိုရပ္လိုက္သည္။  ေဒၚနီလာက သက္ႏိုင္မ်က္ႏွာေပၚခြထားေသာ ေျခေထာက္မ်ားကို ဖယ္ရွားလိုက္ၿပီး   ေမာင္ေလး…မမကို လုပ္ေပးေတာ့ေလ.။  ဟင္းဟင္း…စိတ္သာခ်..မမေရ..။   မမအီစိမ့္ေနေအာင္ကို ဒီကခ်စ္ေမာင္ေလးက  တစ္ေနကုန္လုပ္ေပးမွာ။  ေဒၚနီလာက ေမြ႕ယာေပၚတြင္ ေလးဖက္ေထာက္လိုက္ၿပီး ဖင္ကုန္းေပးလိုက္သည္။   ဝိုင္းစက္ေနေသာ  တင္ပါးႀကီးမ်ားၾကားမွျပဴထြက္ေနေသာသူမအဖုတ္ႀကီးက သက္ႏိုင္လီးႀကီးကိုဖိတ္ေခၚေနၿပီ။   သက္ႏိုင္က ေဒၚနီလာရဲ႕ခါးကိုသူ႔ လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ဆုပ္ကိုင္လိုက္ၿပီး  သူ႔လီးႀကီးကို ေဒၚနီလာအဖုတ္နဲ႔ေတ့လိုက္သည္။  သူ႔လီးကို ေဒၚနီလာအဖုတ္ထဲ ဒစ္ဖ်ား ေလာက္သာထည့္ၿပီး ကစားေနသည္။

ေဒၚနီလာအဖုတ္ထဲမွာ အရည္ေတြ႐ြဲေနၿပီ။  အို…အင္း..ဟင္း…ေမာင္ေလးရယ္…မမကိုမႏွိပ္စက္ပါနဲ႔ေတာ့…   လိုးလိုးေပးပါ ေတာ့…အင္းဟင္း..ေဒၚနီလာကစိတ္ေတြႂကြတက္လာေခ်ၿပီ။  သက္ႏိုင္ကား ေဒၚနီလာခါးကိုကိုင္ၿပီး…ထပ္ဆြသည္။  အို…ေမာင္ ေလး…ဘယ္လိုလုပ္ေနတာလဲ….အင္းအင္း..။   မမ…အလိုးခံခ်င္ေနၿပီေပါ့…။   လိုးလိုးေပးပါ..ေမာင္ေလးရာ…မမခံခ်င္ေနၿပီ.။   မမကကြၽန္ေတာ္လိုးတာကို တစ္သက္လုံးခံမွာလား…။   လိုးလိုး…မင္းစိတ္ႀကိဳက္လိုး…သိပလား…။   ဒါဆိုမမဘဲႀကီးကိုကြာ ၿပီး..ကြၽန္ေတာ့ကိုယူမွာလား..။  မင္းသေဘာေကာင္ေလးရယ္…မမကိုမင္းစိတ္ႀကိဳက္တာလုပ္…ဟင္းဟင္း။  ေဒၚနီလာကား ရမၼက္ မီးမ်ားေတာက္ေလာင္ေနေခ်ၿပီ.။  စြပ္ဒုတ္…အင့္..ေဒၚနီလာရဲ႕ခါးကိုကိုင္ၿပီးသက္ႏိုင္ကားလီးကိုတစ္ဆုံးသြင္းလိုက္ေတာ့သည္။   ေဖာက္ေဖာက္…ေဘာက္ေဘာက္…  သက္ႏိုင္ရဲ႕ လီးကိုဆြဲထုတ္ၿပီး အဖုတ္ထဲအရွိန္ႏွင့္ေဆာင့္ေဆာင့္လိုက္တိုင္း   ေဒၚနီလာရဲ႕ဖင္ အိအိႀကီးေတြ တုန္တုန္သြားတာကိုက သက္ႏိုင္အဖို႔လိုးရတာအရမ္းအရသာရွိလွသည္။  စြပ္စြပ္…ဘြတ္ဘြတ္…အအ..ေမာင္ ေရ..ေဆာင့္ေဆာင့္…အအ  မညႇာနဲ႔…အင္းအင္း…စြပ္စြပ္..ဘတ္ဘတ္..ရွီးရွီး..စြပ္စြပ္..အအ..  မမေကာင္းေနၿပီ..သြက္သြက္ေဆာင့္ ပါေမာင့္ရဲ႕..အအ..  စြပ္စြပ္..ႁပြတ္ႁပြတ္…ပလြတ္ပလြတ္…  သက္ႏိုင္လဲေဒၚနီလာကသူမေစာက္ပတ္ႏွင့္သူ႔လီးကိုညႇစ္ညႇစ္ေပးေန တာေၾကာင့္  လီးတစ္ခုလုံးက်ပ္စီးေနၿပီး အရသာေတြ႕လွသည္။

ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ ေဒၚနီလာေစာက္ပတ္ထဲကိုသူ႔ရဲ႕လေရေတြကိုပန္းထုတ္လိုက္သည့္   အခ်ိန္မွာေတ့ာ့ ေဒၚနီလာဖင္ႀကီးတုန္ခါ သြားၿပီး သူမေစာက္ပတ္ထဲမွ ေစာက္ရည္မ်ားၿပိဳင္တူ  ထြက္က်လာေလေတာ့သည္။  မေတြ႕တာၾကာေတာ့သိပ္လြမ္းတာဘဲကိုႀကီး ရယ္။  ေဒၚနီလာကား ဦးေကာင္းမင္းနားကိုကပ္ခြၽဲေနသည္။   ဦးေကာင္းမင္းကား ေဒၚနီလာရဲ႕ ခါးကိုဖက္ထားသည္။  သူ႔စိတ္ထဲမွာ ေတာ့ ဒီေန႔မယားငယ္အိမ္ကိုဘယ္လိုသြားရမလဲေတြးေနမိသည္။  နီလာေရ…နီလာ…  အိမ္ေရွ႕မွေခၚသံၾကားရသည္။ အထဲကိုသာ ဝင္ခဲ့ေတာ့ ခ်ိဳခ်ိဳေရ။  သူ႔မိန္းမသူငယ္ခ်င္းခ်ိဳခ်ိဳ….။  ဝတ္ေကာင္းစားလွမ်ားဝတ္ဆင္ကာေရာက္ရွိလာၿပီ…။   ေၾသာ္..ကိုေကာင္း မင္း ဘယ္ေန႔ကျပန္ေရာက္တာလဲ။  ဒီေန႔ဘဲျပန္ေရာက္တယ္…မခ်ိဳ…ဘယ္သြားမလို႔လဲ..လွလို႔ပလို႔ပါလား။  နီလာကိုလာေခၚတာ  ကိုေကာင္းမင္းရဲ႕ ဒီေန႔ ကြၽန္မတို႔အိမ္မွာ ပါတီပြဲ ရွိတယ္ေလ။  ကြၽန္မတို႔ အမ်ိဳးသမီးသူငယ္ခ်င္းေတြခ်ည္းလုပ္မလို႔။ အဲ့ဒါနီလာကို လိုက္မလားလို႔ ညအိပ္ေခၚမလို႔။  ကိုေကာင္းမင္းလဲပ်င္းရင္လိုက္ခဲ့ပါလား။   ဦးေကာင္းမင္းစိတ္ထဲမွ ဝမ္းသာသြားသည္…ဂြင္ဘဲ။  လိုက္သြားပါေစသူ႔မိန္းမနီလာ။  ဒါမွသူလည္း မယားငယ္အိမ္မွာ သြားႏွပ္ေနရမည္။   မလိုက္ေတာ့ပါဘူးဗ်ာ..ခရီးပန္းလာလို႔နား လိုက္ဦးမယ္…။

မိန္းမလိုက္သြားမွာမဟုတ္လား….  သြားရမွာေပါ့ကိုႀကီးရယ္ ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြလုပ္တဲ့ပြဲဘဲ..သြားမွျဖစ္မယ္။ ေရာ့ေလနီလာ ဦး ေကာင္းမင္းကားသူ႔ပိုက္ဆံအိတ္ထဲမွ ပိုက္ဆံ (၅)သိန္းကိုထုတ္ၿပီး   ေဒၚနီလာထံေပးလိုက္သည္။ ဖဲ႐ိုက္ဖို႔ေပါ့။   အဲ့ဒါေၾကာင့္ကို ႀကီးကို ခ်စ္ရတာသိလား။ေဒၚနီလာကဦးေကာင္းမင္းပါးကိုတ႐ြတ္႐ြတ္နမ္းၿပီး  အိမ္ခန္းထဲသို႔ဝင္သြားသည္။   မၾကာမီမွာေတာ့  လွလွပပျပင္ဆင္ထားသည့္ နီလာကားခ်ိဳခ်ိဳကားႏွင့္အတူ ပါတီပြဲသို႔ခ်ီတက္သြားေတာ့သည္။  ဦးေကာင္းမင္းကားေပ်ာ္႐ႊင္ျမဴးတူး စြာျဖင့္ အခန္းထဲဝင္…အဝတ္အစားလဲလိုက္သည္။  ဖုန္းနံပါတ္တစ္ခုကိုေကာက္ႏွိပ္လိုက္သည္…။   ဟဲလိုသည္းေလးလား…။ ကို ႀကီးပါ။ အိမ္ကအဖြားႀကီးမရွိေတာ့ဘူး။ ကိုႀကီးလာခဲ့မယ္။ေစာင့္ေနေနာ္.။သည္းေလးအတြက္လက္ေဆာင္ေတြဝယ္လာခဲ့မယ္သိ လား။  ဦးေကာင္းမင္းေပ်ာ္႐ႊင္ျမဴးတူးေနတာကိုၾကည့္ၿပီးမိခိုင္ရယ္ခ်င္မိသည္။  ဦးေကာင္းမင္းကားသူ႔မိန္းမေဒၚခ်ိဳခ်ိဳအိမ္မွာ ပါတီ သြားသည္ထင္ေနသည္။  တကယ္ေတာ့ ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳအိမ္မွာ ဘာပါတီမွမရွိ။

ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳေယာက်ၤားကခရီးသြားေနသျဖင့္ ေဒၚနီလာကိုအေဖာ္ေခၚသည္။  ေဒၚနီလာႏွင့္ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳကား လင္ငယ္ျဖစ္သူသက္ႏိုင္ ကို ေဒၚခ်ိဳအိမ္မွာညအိပ္ေစကာ…  အျပာကားေတြတစ္ကားၿပီးတစ္ကားျပကာ တစ္ညလုံး  ထိုအျပာကားထဲကအတိုင္း သက္ႏိုင္ကို  သူမတို႔ႏွစ္ေယာက္က စုပ္ခိုင္းမႈတ္ခိုင္း  လိုးခိုင္းၾကမွာကို ဦးေကာင္းမင္းတစ္ေယာက္ မသိတာကေတာ့ရီခ်င္စရာႀကီးပင္။