ကျနော့်ချစ်သူမြတ်နိုး ကျနော့်နာမည်ကိုထက်ပါ။ ကျနော်က ကတ်ကိုး စိတ်ကူးရှိသူဖြစ်သော်လည်း ကျနော့်ချစ်သူ မြတ်နိုးကမူ အရှက်အကြောက်ကြီး သည်။ ကျနော်တို့နှစ်ယောက်လုံးအသက် ၂၄ နှစ်ပါ။ မြတ်နိုးက အရပ် ၅ ပေ ၂ လက်မရှိကာ အသားဖြူစွတ်ပြီး ရှည်လျားမဲနက်နေ တဲ့ဆံကေသာပိုင်ဆိုင်ထားတယ်။ မြတ်နိုး၏ခန္ဓာကိုယ်မှာ ပိန်ပါးသော်လည်း ဝိုင်းစက်နေသော သူမ၏နို့နှစ်လုံးနှင့် တင်းရင်းပြည့် ကားနေသောသူမ၏အိုးတို့က ယောကျာ်းတော်တော်များများထံစွဲဆောင်မှုအပြည့်ရှိနေသည်။ ကျနော်တို့နှစ်ယောက်က နှစ်ဖက် မိဘသဘောတူ စေ့စပ်ထားပီးဖြစ်တယ်။ ကျနော်တို့ချစ်သူသက်တမ်း ၂ နှစ်ပြည့်မှာတော့ ကျနော်နဲ့မြတ်နိုး ချောင်းသာကိုခရီးတိုတစ်ခုသွားကြတယ်။ မြတ်နိုးက ဘောင်းဘီ အတိုအကြပ်နဲ့တီရှပ်ကိုဝတ်ထားရာ သူမရဲ့ဖြူဖွေးနေတဲ့ပေါင်တံတွေနှင့် ဘောင်းဘီကြပ်ပေါ်ကနေထင်းနေတဲ့သူ့ဖင်ကြီးတွေကို ယောကျာ်းတချို့ကဝိုင်းငမ်းကြတာ ကျနော်သတိထားမိတယ်။ ကျနော့်ချစ်သူလေးကို ယောကျာ်းကြီးများကဝိုင်းငမ်းနေတာ ကျ နော့်စိတ်ထဲမသိမသာကျေနပ်နေမိတယ်။ ကျနော်တို့နှစ်ယောက်လုံးကားပေါ်မှာပဲအိပ်လိုက်ပြီး မနက်ချောင်းသာရောက်တယ်။ ကျ နော်တို့ဘိုကင်ယူထားတဲ့ ဟိုတယ်ခန်းထဲရောက်ရောက်ချင်း ကျနော် မြတ်နိုးရဲ့နှခမ်းပါးပါးလေးကိုစုပ်နမ်းလိုက်တယ်။…
Month: August 2021
အိုးကောင်းလို့ ဒိုးတောင်းတဲ့ ကျောင်းသူလေး
အိုးကောင်းလို့ ဒိုးတောင်းတဲ့ ကျောင်းသူလေး “ ဖြန်း …. ဖြန်း … ဖြန်း …” ဒီနေ့ … ခင်မေလွင် ကံမကောင်းပါ ။ ဆရာမ အတန်တန်မှာလိုက်သည့် Homework ယူမလာ၍ ကောင်းကောင်း ဆော်ပလော်တီး ခံလိုက်ရသည်။ အင်္ဂလိပ်စာဆရာမ ဒေါ်အိစန္ဒာက ထားဝယ်ကြိမ်ဖြင့် ခင်မေလွင့် တင်ပါးကို အရှိုးထွက်လာအောင်ကို သေသေချာချာ တွယ်ထဲ့လိုက်ခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ ဆရာမ ဒေါ်အိစန္ဒာက သူ့ကိုကြည့်မရဟု ခင်မေလွင် ထင်မိပါသည်။ အကြောင်းကတော့ တကျောင်းလုံးမှာ ဒေါ်အိစန္ဒာက အတောင့်ဆုံး ၊ အဖြောင့်ဆုံးလေ ။ သိတယ်မဟုတ်လား ။ အထူးသဖြင့် သူ့တင်ပါးကြီးတွေက အယ်ပြီးကားထွက်နေတာ ။ အသားညိုပေမယ့် ရုပ်လဲလှ ၊ ဖင်တုံးကြီးကလဲ အိအိလေး ၊…
ရွာသူလေး
ရွာသူလေး (စ/ဆုံး) လွန်ခဲ့သော ၂ နှစ်ခန့်က ဦးသာလှမိန်းမ မအုံးရှင် သားအိမ်ကင်ဆာရောဂါ နှင့် ကွယ်လွန်ခဲ့သည်။ မအုံးရှင် မကွယ်လွန်ခင်ကပင် ဦး သာလှတို့နှင့် တဆက်တည်း ရှိနေသော မြေကွက်ကိုဝယ်ယူ၍ ၂ ခန်း ၃ ခန်း မြေစိုက်အိမ်တစ်လုံးဆောက်ပေးကာ မရင်မေ ကို နေထိုင်စေသည်။ ခြံက ပေတစ်ရာပတ်လည် ကျယ်ဝန်းသဖြင့် ထိုခြံထဲတွင် သနပ်ခါးပင်များ စိုက်ပျိုးထား၏။ မရင်မေက စိုက်ပျိုးရေးဝါသနာပါသည်။ ဆယ်တန်း အောင်ပြီးလည်းဖြစ်၏။ မေထုန်နို့စားနွားမ သုံးကောင်လည်းရှိသည်။ ထို့ကြောင့် သူတို့ တူ ဝရီးမှာ ဤရွာတွင် စီးပွားရေး ချောင်လည်သူများဖြစ်ကြ၏။ အမျှော်အမြင် ရှိသူများ ဖြစ်ကြ၍ အဝီစိတွင်းတူးကာ စိုက်ပျိုးရေးကို တိုးချဲ့ကာလုပ်ကိုင်ကြသည်။ အနှစ် ၂၀ ကျော်ကြာပြီဖြစ်၍ မရင်မေသည် ဤရွာသူလုံးလုံးဖြစ်နေပါပြီ…. ရွာ၏သာရေး…
မယားပါ ညီမလေး
မယားပါ ညီမလေး(စ ဆုံး) ကျွန်တော်တို့က ဖအေတူအမေကွဲ မောင်နှမနှစ်ယောက်တည်းပဲရှိတာပါ… ငယ်ငယ်ထဲကယူထားတယ်ဆိုတော့ အမေအရင်းလို့ပဲ အမေလို့ခေါ်ပါတယ် ညီမနဲ့က သုံးနှစ်ကွာပါတယ်…ကျနော်က ၉တန်းလောက်မှ ဂွင်းစထုဖူးတာ… ကျနော်၁၀တန်းအောင်တော့ ညီမလေးက ၈တန်း အဲ့အချိန်မှာပဲ ညီမနဲ့စဖြစ်တာပါ။ ၁၀တန်းအောင်ပြီး ကျောင်းကမတက်ရသေးတော့ မနက်ဆိုတော်တော်နဲ့ အိပ်ယာမထဘူး။ ကိုယ်အိပ်တဲ့ခြင်ထောင်နဲ့ ဘီဒိုနဲ့ကကပ်နေတာ…. ညီမလေးကမနက်ပိုင်းကျောင်းသွားဖို့ ရေချိုးပြီးရင် အဲ့နားမှာ ထမိန်ရင်လျှားလေးနဲ့ အကျႌလာလာဝတ်တယ်။ တခါတလေကိုယ်ကနိုးနေရင် ခြင်ထောင်ထဲကမြင်မြင်နေရတာပေါ့။ တစ်ရက်မှာ ဘီဒိုထဲကသူ့ပင်တီအနီရဲရဲလေးကို ဝတ်ပြီး ထမိန်ကိုအကုန်ချွတ်ချလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ဘီဒိုရှေ့ဒူးထောက်ပြီး ဘာ ရှာနေတာလဲမသိဘူး…ပင်တီအနီရဲရဲလေးနဲ့ဖင်လေးကတင်းနေတာပေါ့ဗျာ။ ကျနော်လည်း ခြင်ထောင်ထဲကနေစိတ်တွေဘယ်လို ဖြစ်သွားမှန်းမသိပါဘူး။ အဲ့ဒီမှာ မနေနိုင်တော့ပဲညီမလေးကဒူးထောက်ပြီးထိုင်နေလို့ နောက်ကိုပြူးထွက်နေတဲ့သူ့ အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးကို ပင်တီပေါ်ကနေသွားပွတ်ပေးမိတယ်…။ အဲချိန်မှာ သူကလန့်ပြီးနောက်လှည့်ကြည့်ရင်း “အကိုကြီး ဘာလုပ်တာလဲ” တဲ့… ကျနော်လည်း လန့်ဖြန့်ပြီး…
ညီအစ်မနှစ်ဦး
ညီအစ်မနှစ်ဦး တင်မေအိ ဖုန်းကနေ အောကားတွေကြည့်ရင်း စိတ်ထလာပြီး နို့ကိုလက်တစ်ဖက်နဲ့ ပွတ်နေသည်။ အောကားထဲ ဘဲက ဘာဂျာကို တာ တွေ့ရတော့ မနေနိုင်တော့ဘဲ ထိုင်ခုံပေါ်လျောချထိုင်ကာ ထမီကိုဖြေချပြီး စောက်စိကို လက်နဲ့ပွတ်နေမိတော့သည်။ သူ့ကို ပြူ တင်းပေါက်ကနေ ချောင်းနေတဲ့ တစ်ဘက်အိမ်က ဘိုဘိုကို သူသတိမထားမိ။ ဘိုဘိုက ဘေးတိုက်မို့ စောကဖုတ်ကြီးကို ကောင်းကောင်းမမြင်ရဘဲ စောက်မွှေးမဲနက်ကာ ထူပစ်နေတာကိုတော့ ကောင်းကောင်းတွေ့နေရသည်။ မတင်မေအိရဲ့ လှုပ်ရှားဟန် နဲ့အမူအယာက သူတို့ဂွင်းထုလို့ ကောင်းတဲ့ပုံစံနဲ့တူလို့ မိန်းမတွေဂွင်းထုတာ ဒီလိုပါလားလို့ တွေးမိလိုက်သေးသည်။ တင်မေအိပြီး တော့ ကိုယ်လုံးကြီး ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ တွန့်ကာညိမ်ကျသွားသည်။ ဘိုဘိုလည်း ချောင်းကြည့်ရင်း ဂွင်းထုတာ တစ်ချီပြီးသွားခဲ့ သည်။ တင်မေအိက စောက်စိကိုဖိထားရင်း… “ကောင်းလိုက်တာ ဘိုဘိုရယ်–မမကို တကယ်လာလိုးလှဲ့ပါလား”…
ဖူးစာဖက်
ဖူးစာဖက် ( အပြာစာအုပ် ) မောင်မောင်မျိုးတစ်ယောက်တော်တော်ပျော်နေသည်။ အခုချိန်တွင် ကမ္ဘာပေါ်မှာ စိတ်အချမ်းသာဆုံးလူစာရင်း ကောက်လိုက်ရင် သူထိပ်ဆုံးနားလေးကပင် ပါလာနိုင်သည်။ တကယ်ပေါက်ရင်တောင် အိမ်တစ်လုံးဝယ်လို့ မရနိုင်တဲ့ အောင်ဘာလေ သိန်း၁၅၀၀ ထီပေါက်တာထက်ပင်ပျော်နေရသည်ဟု ဆိုလျှင် လွန်အံ့မထင်။ အကြောင်းကား သူအလွန်အမင်းစွဲလမ်း ချစ်ခင်ရပါသော…….. ဖူး ဖူး ဟုသူအမြတ်တနိုးခေါ်ဆိုအပ်သော မေမီဖူးဖူး ထံမှ ချစ်အဖြေ ကို အံ့သြတကြီး လက်ခံရရှိလိုက်သည်မှာ နာရီပိုင်းမျှသာရှိသေး သောကြောင့်ပင်။ အံ့သြတကြီး ဟူသောစာလုံးကိုရှင်းပါအုံးမည်။ တကယ်တော့ ကိုယ့်ချစ်သူ မိန်းကလေးထံမှ ချစ်အဖြေ စကားပြန်ကြားရသည်မှာ ဘာမှအံ့သြလောက်စရာတော့မဟုတ်။ သို့သော် မောင်မောင်မျိုး မျှော်မှန်းခဲ့မိသော မေမီဖူးဖူးမှာ သူ့တ သက်တာ မြင်ဖူးသမျှထဲတွင်….မော်ဒယ်၊ မင်းသမီးတမျှ လှပသူလေးတစ်ယောက်ဖြစ်နေသောကြောင့်ပင်။ မောင်မောင်မျိုးကလည်း ရုပ်ရှိ ရေလျှံ ရှိုးကောင်းသူ တစ်ယောက်သာဆိုလျှင်…
ကိုယ့်လီးက မင်းအတွက်ပါ
ကိုယ့်လီးက မင်းအတွက်ပါ သက်နွယ်မှာ ခုတစ်လောပိုင်း သန့်ဇင့်ရဲ့ မစွတ်မပွတ် လိုးချက်များကို အားမရတော့ပဲ ဆွပေးသလိုဖြစ်ကာ ပိုပိုပြီး အလိုးခံချင်လာသည်။ သန့်ဇင်မွေးနေ့တွင် သက်နွယ် အရက်များသောက်ကာ နဲနဲမူးလာချိန်တွင် သန့်ဇင်သူငယ်ချင်းတွေရဲ့ ဖောင်းကြွနေသော နေရာများကိုကြည့်ကာ ကာမစိတ်များကြွလာသည်။ ထို့ကြောင့် အရက်များကို ဖိသောက်ပြီး မူးပြစ်လိုက်သည်။ အခန်းထဲ dj များဖွင့်ကာ တစ်ခန်းလုံး ကချိန်တွင် သက်နွယ်လဲ အလိုက်သင့်လိုက်ကလိုက်သည်။ ထိုချိန် ကိုနှင့်အလုပ်တူလုပ်သည့် ငထူးရဲ့ အကြည့်များကို သက်နွယ်မြင်လိုက်ရသည်။ ထို့ကြောင့် သန့်ဇင်ရဲ့ သူငယ်ချင်း သန်းဇော်ဘေးတွင် ဝင်ကာ က လိုက်သည်။ သန်းဇော်က အတူတူတွဲကရင်း သက်နွယ်ရဲ့ အိုးကြီးအား တစ်ချက်တစ်ချက် လာကာပွတ်သည်။ သက်နွယ်က သိသော်လည်း မသိချင်ယောင်ဆောင်ကာ နေလိုက်သည်။ ထို့ကြောင့် သန်းဖေထ်ာက အတင့်ရဲလာပြီး…
အကြင်တို့လယ် ကောက်စိုက်တုန်းက
အကြင်တို့လယ် ကောက်စိုက်တုန်းက (စ/ဆုံး) Crd ငွေလမင်း (မြကျွန်းညို) အကြင်တို့လယ် ကောက်စိုက်တုန်းက.. (အစ) “မိုးကလည်းနော်.. ရွာမှာဖြင့် ရွာတာ မဟုတ်ဘူး.. အလုပ်ပျက်ရုံ စွက်ကယ် စွက်ကယ်နဲ့ တကတည်း..” “ဘာတွေ မြည်တွန်နေတုန်း အဘွားကြီးရဲ့..” “အဝတ်တွေ မခြောက်လို့ တော် ရေ.. ဒီ မိုးနှယ်ကြောင့်.. ဟွမ်း..” “ဟ.. မိုးကို အဲ့သလို မပြောရဘူးလေ.. မင့်နှယ်.. လယ်ထဲကိုင်းထဲ ကြီးခဲ့တာ မဟုတ်တဲ့ တိုင်းပဲ..” “ဒါတော့ ဒါပေါ့တော်.. ခုလို ရာသီများတော့ ရွာက အိမ်နဲ့ ခြံဝိုင်းပဲ သတိရမိပါတယ်.. မြို့ကြီးပြကြီးမယ် တိုက်ခန်း ကျဉ်း လေးနဲ့ နေပြီး မိုးလည်း မိုးမို့.. နွေလည်း နွေမို့.. အဝတ်ကလေး လှန်းဖို့တောင်မှ ဒုက္ခကများ…..
အချစ်နှင့်ခဏတာ
အချစ်နှင့်ခဏတာ (စ/ဆုံး) ဇော်မိုးဆိုတဲ့ကျနော်ဟာရှစ်တန်းအောင်ကတည်းကမြို့ မှာကျောင်းတက်ခဲ့တယ်။ ရွာမှာတော့သူငယ်တန်းကြီးသူငယ် တန်း ကလေးတက်ရတာရယ်အရေး အခင်းကိုပထမတန်းလောက်မှာကြုံ ခဲ့ရတာရယ်ကြောင့်မြို့မှအတန်း တူတွေထက်အသက်က တစ်နှစ် လောက်ပိုကြီးတယ်။ရှစ်တန်း နှစ်ရောက်တော့လူပျိုဖြစ်စပြုလာတယ်လေ။မြို့ကိုရောက်တော့ဦး လေးအိမ်မှာနေရတာ ပေါ့။ဦလေး ကလည်းအလွန်အရေးပေးတယ်။ အိမ်မှာအမဝမ်းကွဲတွေလည်း ကျောင်းတက်တဲ့သူနှင့်အကိုဝမ်း ကွဲတွေကအလုပ် လုပ်တဲ့သူနှင့် တပျော်ကြီးပါပဲ။တစ်ခုတော့ရှိ တယ်ရွာမှာလည်းအမတွေပဲရှိလို့ ယောက်ျားလေးလို့သာပြောတယ် ဟော့ဟော့ရမ်းရမ်းမရှိဘူး၊ဂွင်းတောင်မတိုက်တတ်ဘူး၊ပြောရင် ယုံမှာမဟုတ်ဘူး။မြို့ကအိမ်မှာကလူပျိုတွေရောလူအိုတွေရေစုံ နေ တာလေ။အဲဒီရောက်မှမျိုးစုံတတ် လာတယ်။ဂွင်းမတိုက်တော့လီးက အရေပြားကရှေ့မှာဖုံးနေလို့ဆေး ခန်းကဆရာဝန် အခြောက်ကိုဆေး ခန်းပြတာကနေလုပ်ပေးတယ်။ အရေခွံနောက်လှန်ပြီးချုပ်ပေး လိုက်တယ်။အဲဒါလည်းလုပ်ပြီးလူ ကထွားလာလိုက်တာတော်တော်ကြီးကိုအရပ်တွေရှည်လာ တယ်။စားတာ လည်းတစ်အားစားလာတယ်။အိမ် မှာရှိတဲ့လူပျိုကြီးနှစ်ယောက် တောင်အံ့ဩသင့်တယ်။ အဲဒီနှစ်ယောက်ကဝိတ် ပေါကြီးတွေ။ဗလတွေကနည်းတာကြီးတွေ မဟုတ်ဘူး၊လူတွေကကြောက် တတ်သေးတယ်။ကျနော်နှင့် ကတော့တစ်ခြားစီပေါ့။ သူတို့ကျ နော်ကိုပြောသေးတယ်။လူကမူကြို လီးကတက္ကသိုလ်တဲ့။ ပြောရင်လည်းပြောချင်စရာသူတို့ ဝိတ်ပေါတွေထက်တော့ သာတယ်။ အမြဲအတွင်းခံဝတ်နေရတယ်။ ဦးလေးအိမ်မှာကားကြီးလေးစီးရှိတယ်။အားလုံးကကားမောင်းသူနှင့် စပါယ်ယာတွေရှိ တယ်။ကားမောင်း သူခြောက်ဦး နောက်လိုက်ရှစ်ဦး၊ထမင်းချက် …
သိပ်အနိုင်ကျင့်တဲ့ ကောင်လေး
သိပ်အနိုင်ကျင့်တဲ့ ကောင်လေး မင်းအောင်နှင့် မဝင်းကြည်တို့က ရပ်ဆွေရပ်မျိုးဟု ပြောရမည့် တစ်ရွာတည်းသားတွေဖြစ်သည်။ ရွာမှာနေစဉ်ထဲက ခြံခြင်းကပ် အိပ်ချင်းကပ်လျက်နေထိုင်ခဲ့ကြသည်ဖြစ်သည်။ မဝင်းကြည်က လွန်ခဲ့သော ၄နှစ်ခန့်ကထဲက ကိုရွှေတင်နှင့် အိမ်ထောင်ကျကာ မြို့သို့ပြောင်းရွှေ့နေထိုင်ခဲ့သည်။ ရွာမှာကအလယ်တန်းကျောင်းသာ ရှိသည်။ အထက်တန်းကျောင်းမရှိသဖြင့် ၈တန်းအောင်ပြီး ကျောင်းဆက်တတ်မည့်ကျောင်းသားကျောင်းသူတိုင်း မြို့သို့ ပြောင်းရွှေ့နေထိုင်ကာ ကျောင်းတက်ကြရသည်။ မြို့တွင်လည်း နီးစပ်ရာဆွေမျိုးမိတ်ဆွေများ၏ နေအိမ်တွင်အတူနေထိုင်ကာ ကျောင်းတက်ကြရသည်ဖြစ်သည်။ ိုထို့ကြောင့်ပင် မင်းအောင်တစ်ယောက် ၈တန်းအောင်ပြီး ၉တန်းတွင်ကျောင်းဆက်တက်ရန်အတွက် မြို့သို့ရောက်ခဲ့ရသည်။ မင်းအောင်၏မိဘများနှင့်ကလဲ မဝင်းကြည်နှင့်ကသားချင်းတွေလိုဖြစ်နေပြန်၊ နောက်ပြီး မင်းအောင်၏အဒေါ်နှင့်ကလည်း မဝင်းကြည်နှင့်က သူငယ်ချင်းတွေဖြစ်လေတော့ မဝင်းကြည်သည် မင်းအောင်ကျောင်းတက်ရန်အတွက် အိမ်တွင်နေထိုင်ရန် လက်ခံထားခဲ့ရလေသည်။ လယ်တွေခြံတွေရှိသော မင်းအောင် ၏မိဘများက မဝင်းကြည်တို့အတွက် တစ်လလျှင်ဆန်တစ်အိပ်နှင့် ငွေတစ်သောင်းအား မင်းအောင်၏ စားစရိတ်အတွက်ဆိုကာပေးသဖြင့်လဲ မဝင်းကြည်တို့လင်မယားက မင်းအောင်ကိုလိုလိုလားလားထားခဲ့သည်လည်း ဖြစ်သည်။ မင်းအောင်…