Month: August 2021

ကီ ပင် ရန်ကုန်မြို့ ကန်တော်ကြီးအနီးကသစ်ပင်တွေအုံ့ဆိုင်းစိမ်းစိုနေတဲ့ခြံကျယ်ကြီးတစ်ခုထဲက အိမ်ကလေး အပြင်ကကြည့်ရင်တော့  သာမန်ပျဉ်ထောင်အိမ်ကလေးပါဘဲ အတွင်းမှာတော့ သားသားနားနား ဖိတ်   ဖိတ်တောက်နေတဲ့ကျွန်းအလှကွက်တွေနဲ့နံရံတွေလျာ ထိုးကြမ်းတွေနဲ့ဖြစ်သည်။အိ ပ်ခန် းလေးထဲ   မှာလေအေးစက်ကအသံသဲ့သဲ့မှအပတိတ်ဆိတ်နေသည်ဗိုင်ရာဂရာသောက်ထား တာတောင် မရတော့ပါလား. .ငါ..ဆရာဝန်နဲ့ပြကြည့်အုံးမှဘဲ ။  ဦးလေးစိုးသည်ပက်လက်ကုလားထိုင်ပေါ်ထိုင်ရင်းကုတင်ကြီ း ပေါ်မှ ာ ဘေးတစောင်းလှဲနေသော  ဇီဇဝါရဲ့ဖြူဝင်းတဲ့အမို့အမောက်အကွေ့အကောက်တွေနဲ့လှချင်တိုင်းလှနေတဲ့ဝတ်လစ်စလစ်  ကိုယ်တွေကို ကြည့်ရင်းသက်ပြင်းချသည်။  သူဇီဇဝါကိုထပ် လိုးချင်နေသေးပေမဲ့ သူ့ လီ းသည် ပြန်ထောင်နိုင်စွမ်း မရှိတော့ (အကိုကြီ း ပြန်လိုက်အုံးမယ် .. ဇီဇဝါ ) (ဟုတ်ကဲ့ အကိုကြီး)   ဇီဇဝါကုတင်ပေါ်ကထပြီး ကြမ်းပြင်ပေါ်ကျနေတဲ့သူမထမိန်လေးကို ကောက်ပြီ း ရင်လျားလိုက်သည်။  လှုပ်သွ ားတုန်ခါသွ ားတဲ့ ဇီဇဝါရဲ့နို့လှလှတွေ ကို ဦ းလေးစိုး မြင်ပြီးသဘောကျ ကျေနပ်နေသည်…

ပူစီညောင် ဇော်မိုးကရုပ်ရည်လေးသနား ကမားနဲ့မို့လူချစ်လူခင်ပေါကြတယ်။နယ်ကလာပြီးရန်ကုန်မှာကျောင်း  တက်တော့ရန်ကုန်ကလူကြီး သားသ  မီးတွေနဲ့သိကျွမ်းပြီးကျောင်းပြီးချိန်   တွင်ထိုသူငယ်ချင်းများကအလုပ်  ပေးကြသည်။အလုပ်နဲ့နီးသောရပ်   ကွက်တွင်  နေထိုင်ရန်အတွက်တိုက် ခန်းတစ်ခန်းလိုက်ရှာနေစဉ်သူငယ်  ချင်းတစ်ယောက်၏အကူအညီနဲ့သူ့   အကိုအိမ်မှာခနတာစတည်းချ ပြီး  မိမိနှင့်ကိုက်ညီသောတိုက်ခန်းကိုရှာ  ဖွေနေချိန်မှာတော့အကိုတို့မိသားစု  မှလိုလေသေးမရှိအကူအညီပေးကြ   ပါတယ်။ထို အကိုမှာတော့သမီးတစ်ယောက်နှင့်သားလေးနှစ်ယောက်  ရှိပြီး၊သမီးအကအသက်ကဆယ့်ငါးနှစ်အရွယ်နှင့်သားများကတော့ငယ်   တယ်။ထိုအိမ်ရောက်တော့အကိုကခရီးထွက်သွားပြီးသူ့အမျိုးသမီးနှင့်ကလေးများသာကျန်ခဲ့တယ်။သား  တွေကသူ့အမေနဲ့ အောက်ထပ်အိပ်  ပြီးသမီးဖြစ်သူကအပေါ်ထပ်အိပ်  ပါတယ်။ အပေါ်ထပ်ကတော့အခန်းဖွဲ့ထားခြင်းမရှိပါဘူး၊ကျနော်က  တော့သူငယ်ချင်းနှင့်အတူအပေါ်  ထပ်မှာပဲအိပ်ရပါတယ်။သမီးက   တော့ကျနော်တို့ခြေရင်းဘက်ဆယ်  ငါးပေခန့်အကွာမှာအိပ်ပါတယ်။  သူငယ်ချင်းအကိုသမီးနှင့်ပတ်သက်လို့ကျနော်မှာခံစား ချက်မရှိပါဘူး၊  ညီမလေးတစ်ယောက်လိုပဲသဘော  ထားပါတယ်။သမီးရဲ့နာမည်ကကေခိုင်တဲ့။အဲဒီအိမ်ရောက်ပြီး   တပတ် လောက်မှာတော့ရပ်ကွက်က  လူတွေကကျနော့်ကိုသိနေကြပါပြီ။  ခင်မင်နေကြပါပြီ။ကျနော့်ရုပ်ရည်  ကသနားကမားလို့ပြောတာ ကတော  သားရုပ်လေးမို့လို့ရိုးသားတဲ့ပုံပါပဲ။  မယုံရင်ကျနော့်အသိတွေကိုမေး  ကြည့်ပါ။လုံးဝ အ ပုံပေါ်ပါတယ်။ ဒီလိုနဲ့အလုပ်ကရပြီဗျ။နေမယ့်တိုက်ခန်းကလဲရပြီ၊ဒါပေမယ့်အကိုက  အိမ်ပြန်မရောက်လာသေးတာနဲ့အဲဒီအိမ်မှာဆက်နေဖြစ် တယ်။တရက် မှာသမီးရဲ့သူငယ်ချင်းကသူ့အမနဲ့အတူအိမ်ကိုရောက်လာတယ်။  “ဟေ့ ကေခိုင် ဟိုအကိုနဲ့နင်နဲ့ဘာ  တော်လဲ”   “ကို ကြီးဇော်မိုးကိုပြောတာလား၊ဘာမှမတော်ဘူး” …

အမှောင်ကြိုက်သူများ ကုမ္ပဏီကြီးဖွင့်လိုက်တာဟာ သန်းသန်းစိုးတို့လင်မယားအတွက်လားဟုပင်ထင်ရသည်။   သန်းသန်းစိုးနှင့် စိုးမောင်တို့ကား အစက  ဒီနေရာလေးမှာတိုက်ခန်းကျဉ်းလေးမှာ  လခပေးပြီးငှားနေကြသည်။  အစက ကြုံရာကျပန်းလုပ်စားနေသော သန်းသန်းစိုးတို့ လင်မယားအတွက်  ရေကန်အသင့်ကြာအသင့်ပင်.. ။စိုးမောင်က ကုမ္ပဏီမှာဒရိုင်ဘာဝန်ထမ်းလုပ်သည်။  သန်းသန်းစိုးက အစက  ကုမ္ပဏီမှ ဝန်ထမ်းတွေကို မနက်ပိုင်း  ထမင်းသုတ် ထမင်းပေါင်းများရောင်းချပေးသည်။  ကံကောင်းချင်တော့ သန်းသန်းစိုးကံစမ်း လိုက်တော့ထီက ဆုကြီးထပေါက်ပြီး   ထမင်းဆိုင်ကြီးကြီးမားမားဖွင့်နိုင်သွားသည်။ လင်မယား(၂)ယောက်ကား လောဘဖြင့် ငွေရှာကောင်းသူများဖြစ်ကြသည်။  အသက်ကလည်း(၃၀)ကျော်ကျော်လောက်သာရှိကြ သေးတာကိုး။ စိုးမောင်ကလည်းကုမ္ပဏီမှာ ဝင်လုပ်တော့ အပေါင်းအသင်းကရလာပြီး  အဆက်အစပ်များရှိလာသည်။   ကားပွဲစား လုပ်ကြည့်သည်.။  ကံစပ်သည်ဘဲပြောရမည်လား ရန်ကုန်ကားပွဲစားလောကမှာစိုးမောင်ဆိုလျှင်မသိသူ   မရှိလောက်အောင်ဖြစ် သွားပြီး အောင်မြင်သွားသည်။  ဒီတော့ ကုမ္ပဏီကထွက်ပြီးကားပွဲစားအလုပ်ကိုဇောက်ချလုပ်တော့သည်။  သန်းသန်းစိုးဖွင့်ထား သောဆိုင်ကလည်းအောင်မြင်သည်။  အလုပ်သမားတွေပင် ငှားထားရသည်။ သူမရွာမှ ရပ်ဆွေရပ်မျိုးတော်သူ ကောင်လေး/ကောင်မလေးများကိုခေါ်တော့  စိတ်ချရသည်။  စိုးမောင်ကလည်း စီးပွားရေးအရ…

သို့ ( စ/ဆုံး ) တောင်ကုန်းလေးပေါ်မှာ တည်ဆောက်ထားတဲ့ နှစ်ထပ်အိမ်မြင့်မြင့်ကြီး။ နှစ်ထပ်အိမ်ကြီးရဲ့ ပြတင်းပေါက်တစ်ခုက အိမ်ကြီးဆီကို  လာတဲ့ လမ်းဘက်ကို မျက်နှာမူထားသည် ။ ထိုပြတင်းပေါက်ကနေပြီးတော့ လမ်းလေးကို မျှော်ငေးနေတဲ့ မိန်းမလှလေး တစ်ဦး ။  အသက်အရွယ်အားဖြင့် သုံးဆယ်ဝန်းကျင်လောက်ရှိမည်။ နက်မှောင်သော ဆံပင်ရှည်တွေ မှိုင်းညှို့သော မျက်ဝန်းတွေက ချောမော လှပမှု့ကို ပံ့ပိုးပေးထားပေမယ့် ဆွေးရိပ်သန်းပြီး တစ်စုံတစ်ယောက်ကို မျှော်လင့်နေတာကိုလည်း သိသာစေသည် ။ ပိုပြီး ထူးခြားစေတာက သူမရဲ့ လက်နှစ်ဘက်ကို စတီးလက်ထိပ်လေးက လက်နောက်ပြန်ခတ်ထားခြင်းဖြစ်သည် ။ စတီး လက်ထိတ်လေးက တစ်ချိန်တုန်းက သစ်လွင်ခဲ့ပေမယ့် ခုတော့ အရောင်တွေက မှေးမှိန်ဖျော့တော့နေပြီ ။  ညနေတိုင်း ခုလို  အနေအထားနဲ့ မျှော်နေမိတာ တစ်ရက်မဟုတ် နှစ်ရက်မဟုတ်…

လိုးချက်က နာ ကျွန်တော့်စိတ်တွေ လုံးဝရှုပ်ထွေးနေခဲ့တယ် ဘာလို့ဆို ကျွန်တော်အရမ်းချစ်တဲ့ ကျွန်တော့် မိန်းမက ကျွန်တော့်ကို စကားမပြောတာ  နှစ်ပတ်ရှိပြီ စီးပွားရေးကအဆင်မပြေ လူမှု့ရေးက ခက်ခဲဆိုတော့ စိတ်တွေလေလာခဲ့တယ် စိတ်လေလို့ဆိုပြီး ဖြစ်ချင်ဖြစ်  official facebook account ကိုခေတ္တခဏ နားပြီးတော့ acc တစ်ခုထပ်ဖွင့်ပြီးသုံးလိုက်တယ်။ acc name က Ahkker Naing တဲ့ ဆက်ဆီ acc ဖွင့်လိုက်တယ် ဒီ acc လေးထဲမှာပဲ သာယာနေခဲ့မိတယ် ဝါသနာလည်းပါတာကိုး  အလုပ်နားချိန်လေးတွေမှာ internet လေးဖွင့်ပြီး အပြာစာလေးဖတ်လိုက် ကြိုက်တဲ့ဇာတ်လမ်းဆို copy ယူပြီးတင်လိုက်ပေါ့  တစ်နေ့သူမနဲ့ဆုံဖို့အကြောင်းဖန်လာခဲ့တယ် ” ချွင် … …” ဆိုပြီး Messager ကနေ မက်ဆေ့လေးတစ်စောင်ရောက်လာခဲ့တယ်   …

အရမ်းဆိုးတဲ့ မောင် ဇော်ထွန်းနိုင်ဆိုတဲ့ကျနော်ကအခုတစ် ကောင်ကြွက်ဖြစ်နေပြီ။ငယ်ငယ်ကတည်းကအမေဆုံးတယ်။ကျောင်းပြီးတော့အဖေဆုံးပါးသွားပြန်တယ်။လူ့လောကအလယ်မှာတစ်ယောက်တည်းကျန်နေတယ်။ပျင်းရိစရာအရမ်းကောင်းတယ်။ဒါတောင်မှအဖေကနေစ ရာအခန်းလေးတခန်းပေးထားခဲ့ပြီးပညာ လေးတတ်အောင်ကျောင်းထားပေးခဲ့လို့ပါ။ ကျနော်မှာနေ ထိုင်ဖို့အိမ်ရှိတယ်။အဲဒီအတွက် စိတ်မပူရဘူး၊ ဒါပေမယ့်ငွေမရှိဘူး။ကုမ္ပဏီတစ်ခုမှာအလုပ်ဝင်ရင်းကခင်ခင်ငြိမ်းဆိုတဲ့မိန်းကလေးနှင့်တွေ့ကြတယ်။ခင်ခင်ငြိမ်းက လည်းနယ်ကပဲအဆောင်မှာနေရင်းအလုပ်လာလုပ်တာပါ။ တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက်ဖေးမကူညီကြရင်းနီးစပ်လာခဲ့တယ်။ ကုမ္ပဏီကCEOကလည်းသဘောကျတယ်။ရိုးသားတဲ့အပြင်လုပ်ငန်းစီစဉ်တာကောင်းမွန်တဲ့အတွက်သူ ဌေးကလည်းချစ်တယ်။ အစကတော့ ကျနော်ခင် ခင်ငြိမ်းအပေါ်ရိုးရိုးသားသားပဲခင်တယ်။စနောက်တာတော့ရှိတယ်။ခင်ငြိမ်းလဲဒီလိုပဲနေမှာပါ။ဒါပေမယ့် ခင်ငြိမ်းကကျနော့်အတွက်ဆိုရင်စေတနာပိုပါတယ်။ယောက်ကျားလေးကတစ်ယောက်တည်းဘဝဆိုတော့ကောင်းကောင်းချက်မ စားနိုင်ဖြစ်သလိုပဲချက်ပြုတ်စားသောက်တတ်တာ။သူကတော့သူ့ဘာသာချက်ပြုတ်စားတတ်တဲ့အတွက်အမြဲပဲကျနော့်အတွက် ဟင်းပိုထည့်ခဲ့တယ်။”ခင်ငြိမ်း ဘာချ က်လာသလဲ” ကိုဇော် ကရောဘာချက်လာသလဲ” “ကြက်ဥကြော်ပဲ” ထင်သားပဲ” အင်းလေငါ လဲဒါပဲချက်တတ်တယ်” လာပါခင်ငြိမ်းမှာစုံတယ်၊ခင်ငြိမ်းအပိုချက်လာတယ်” ဟ့ခင်ငြိမ်းနင်ကကိုဇော့်အတွက်ပဲချက်လာသလား၊ ငါတို့အတွက်မပါဘူးလား” CEOကလှမ်းစတယ်။ “အာဆရာကလည်းဆရာမှာကအစစအရာရာပြည့်စုံတယ်။ သမီးဟင်းဆရာဘယ်စားမလဲ””နင်ကမကျွေးချင်ရင်ဒီလိုပဲ””မဟုတ်ပါဘူးဆရာရယ်၊ဆရာစားချင်တာပြောခင်ငြိမ်းသေချာချက်လာ ပါ့မယ်””ဟားးးဟားးစတာပါခင်ငြိမ်းရာ၊ကိုဇော်ကိုပဲသေချာချက်ကျွေးလိုက်ပါ။ဒီကောင်ဟင်းကြည့်လိုက်ရင်ကြက်ဥကြော် ပဲ””ဟုတ်တယ်ဆရာရေ” “ကိုဇော် မင်းငါ့ဆီကဟင်းလာယူ၊မင်းအမလဲ မင်းအတွက်ပိုထည့်ပေးလိုက်တယ်””ဟုတ်ကဲ့ပါဆရာ”  “ခင်ငြိမ်း နင်နှော်ငါမပြောမရှိနဲ့၊ကိုဇော်ကငါ တွေ့ဖူးတဲဝန်ထမ်းထဲမှာ တော်တဲ့လူထဲပါတယ်” “ဆရာကလည်းမြှောက်နေပြန် ပြီ””တကယ်ပြောတာ ၊ဥက္ကဌကလည်းမင်းကိုမျှော့်လင့်ချက်ထားတယ်ကွ” “ဆရာရယ် ကျတော်ကဘာကောင်မှမဟုတ်ပါဘူး”  “မဟုတ်ဘူးကိုဇော်မင်းကရိုးသားတယ်ထက်မြက်တယ်၊ငါတို့ကုမ္ပဏီအတွက်အားကိုးရတယ်””ကျေးဇူးပါဆရာရေ” ကျ နော်CEOဆီကဟင်းသွားယူတယ်။သူကလည်းပိုပိုသာသာထည့်ပေးတယ်။ကျနော်ခင်ငြိမ်းဆီပြန်လာပြီး “ခင်ငြိမ်းစားတော့မ လား””စားမယ်လေကိုဇော်” “အင်းစားလေ”ထမင်းဘူးတွေကိုဖွင့်လိုက်တယ်။ခင်ငြိမ်းကသူ့ထမင်းချိုင့်ထဲကဟင်းကိုကျနော့်ကိုအ ရင်…

ကျနော်နှင့် ဆံနွယ် အညိုးအတေး ၆လပိုင်းကျောင်းများဖွင့်ပြီ ဖြစ်သဖြင့် ၁၀တန်းကျောင်းသားဘဝကို စတင်ဖြတ်သန်းရတော့မည် ဖြစ်သောကြောင့် ကျနော်စိတ်လှုပ်ရှားနေတော့သည်. ကျောင်းအသစ်ပြောင်းလာရသဖြင့် ပိုမိုစိတ်လှုပ်ရှားနေမိသည်. စာသင်ခန်းထဲ ဝင်လိုက်သည်နှင့် အခန်းထဲတွင် ကျောင်းသားများပြည့်နေပြီဖြစ်သည်. ခုံတန်းသုံးတန်း ရှိသည်အနက် ဘေး ၂တန်းပြည့်သွားလေပြီ. အလယ်တစ်တန်းတွင် ရှေ့ဘက်တစ်ဝက်တွင် မိန်းကလေးများထိုင်ရ၍ နောက်တစ်ဝက်တွင်ယောက်ျားလေးများထိုင်ရလေသည်. ကျနော်လည်း ရှေ့က စရေလျှင် ၄တန်းမြောက်ခုံတွင် နေရာယူလိုက်လေသည်. ကျောင်းအသစ် နေရာအသစ် သူငယ်ချင်းအသစ်များနှင့် တွေ့နေသဖြင့် အကဲခတ်စပ်စုနေမိသည်. သည်လိုနှင့် ကျောင်းတတ်ချိန်ပင် နီးလာတော့သည်. ထိုအချိန်တွင် စာသင်ခန်းပေါက်ဝတွင် အဖြူအစိမ်းလေးဖြင့် ခန္ဓာကိုယ်အနိမ့်အမြင့် အတတ်အကျ အချိုးညီညီ ရင်မို့မို့ နှင့် ဂစ်တာရှိတ်လေးသဖွယ် ထဘီအစိမ်းအောက်တင်းပြည့်နေသော တင်ပါးလုံးလုံးလေးနှင့် ကောင်မလေးတယောက်ကိုတွေ့လိုက်လေသည်. ကျနော်လည်း မြင်မြင်ချင်း စွဲလမ်းမိသွားလေသည်. စွဲလမ်းမိတာကတော့ သူမ ခန္ဓာကိုယ်ထက် သူမရဲ့…

ပုထုဇဉ်လူသားတစ်ဦး၏တစ်ခန်းရပ်ဇာတ်လမ်းများ နေ့လည် နေ့ခင်း အိမ်မှာ ပျင်းတာနဲ့ ဇိုးကြီးတယောက် လက်ဘက်ရည်ဆိုင်ကို ထွက်ခဲ့တယ်။ နေပူလို့ ဆိုင်မှာက ဘယ်သူမှကိုမရှိ ဘူး။  ကောင်တာမှာ ဆိုင်ရှင်ရဲ့သမီး ဒုတိယနှစ်ကျောင်းသူ မိစုဖုန်းထဲကို အသည်းအသန်အာရုံရနေတယ်။ ဇိုးကြီးဝင်လာတောင်မ သိ။  ကောင်တာနောက်ဘက်ခြမ်းဝိုင်းမှာ ထိုင်ပီး စားပွဲထိုးလေးရောက်လို့ အအေးတလုံးမှာလိုက်တယ်။   အအေးလာချပီး စားပွဲ ထိုးက ပျောက်သွားတယ်။ ဇိုးကြီးလည်း ဆေးလိပ်သောက်ချင်တာနဲ့ ကောင်တာကို ကိုယ်တိုင်ထယူဖို့ အသွား   မိစုတယောက် သူ့ အနောက်မှာ လူရောက်တာတောင် မသိရလောက်အောင် သူ့ဖုန်းထဲစိတ်ရောက်နေတယ်။  ဇိုးကြီးလည်း ဘာလဲဆိုပီး သူ့ဖုန်းကို လှမ်းကြည့်မိတော့ မိစုတယောက် အောကားကြည့်နေလေတယ်။ အမေရိကန်ကားနော် HDအကြည်။ ဇိုးကြီးလည်း ထိတ်ခနဲတောင်ဖြစ်သွားပီး ကိုယ်ရှိန်သတ်ပီး ခပ်တည်တည်ပဲ  မိစုနားသွားပီး  ကောင်တာက ဆေးလိပ်ယူပီး မီးညှိလိုက်တယ်။ အဲ့တော့မှ…

နှစ်ဖုတ် နဲ့ တစ်ယောက် အောင်ထွန်းတို့မိသားစု လေးယောက် အကိုဖြစ်သူကတာဝန်နှင့် တစ်နယ်တစ်ကျေးမှာ၊အဖေကတော့ ကုန်တင်ကားမောင်း၊အမေ ကတော့ ကွယ်လွန်သည်မှာ ရက်ပိုင်းသာရှိသေးသည်။အောင်ထွန်းပညာရေးမှာ ဆယ်တန်းအောင်ပြီးကာစသာ ရှိသေးသည်။      သင်းသင်းနွယ်မှာ အသက်က၂၇အိမ်ထောင်သည်၊အဖေဖြစ်သူက ဘုရားဂေါပက တစ်နေကုန်ဘုရားမှာ၊အမေကတော့ လေဖြတ် နေသည်။သင်းသင်းနွယ်မှာ ဝါသနာအရ ယောက်ျားဖြစ်သူ အလုပ်မှပန်းတိမ်ပစ္စည်းများကို အိမ်မှာပင် အမေဖြစ်သူကိုပြုစုရင်း လုပ်ကိုင်သည်။သားသမီးကတော့မထွန်းကားပေ။  ဝေဝေစိုးမှာ သင်းသင်းနွယ်နှင့် ရပ်ကွက်တစ်ခုတည်းနေသည်၊ဆယ်တန်း ကတော့အောင်ပြီးသား။သင်းသင်းနွယ် ထူးခြားချက်မှာယောက်ျားလျာဖြစ်သည်။ သုံးဦးမှာဝမ်းကွဲမောင်နှမများဖြစ်ကြသည်။တော်စပ်ကြပုံမှာ သင်းသင်းနွယ်အဖေနှင့် အောင်ထွန်းအဖေမှာ ညီအကို၊သင်းသင်းနွယ် အမေနှင့် ဝေဝေစိုးအမေမှာညီအမများဖြစ်ကြသည်။သင်းသင်းနွယ်က ကြားခံမောင်နှမဖြစ်ရသည်။  အောင်ထွန်းအဖေမှာ အလုပ် ဝင်ချိန် သားဖြစ်သူကို အိမ်မှာတစ်ယောက်တည်း ထားခဲ့ဖို့စိတ်မချပေ။ထို့ကြောင့်သားအဖသုံးယောက် တိုင်ပင်ကာ အောင်ထွန်းကို  သင်းသင်းနွယ်တို့အိမ်မှာ နေထိုင်စေဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။အောင်ထွန်းက ထုတ်မပြောသေးဘဲ အလွတ်သဘော လေ့လာရန် ခွင့်တောင်းသည်။ရာသီဥတုသာယာသောတစ်နေ့ သင်းသင်းနွယ်တို့ရပ်ကွက်ကို စက်ဘီးဖြင့်သာထွက်ခဲ့သည်။သင်းသင်းနွယ်တို့ …

ဂျီတီစီ ကျောင်းသားဘ၀ ကျွန်တော် ဂျီတီစီကျောင်းသားဘဝတုန်းကပေါ့ဗျာ…ဆယ်တန်းအောင်ပြီး ပထမနှစ်စတက်ချိန်ပေါ့ အဲဒီတုန်းက ကျောင်းကိုရောက်စမှာ တက်္ကသိုလ်ကောလိပ်ဆိုတာရုပ်ရှင်တွေ ဝတ်္တုတွေထဲကလို စိမ်းစိမ်းစိုစိုအေးအေးချမ်းချမ်းရှိမှာပဲလို့ထင်ထားတဲ့ ကျွန်တော့်အတွက် မှော်ဘီဂျီတီစီဟာ တကယ့်ကိုမဲဇာပဲဗျို့ ကြည့်လေရာမှာဖုန်တသောသောနဲ့လယ်ကွင်းတွေအထက်တန်းကျောင်းအဆင့်သာရှိတဲ့ ကျောင်းဆောင်တွေ မခံနိုင်လောက်အောင်ပူပြင်းတဲ့နေရောင်တွေဟာကျွန်တော့်ရဲ့စိတ်ကူးထဲက ကောလိပ်ကျောင်းသားဘဝလေးကို ဖျက်ဆီးပစ်လိုက်တော့တာပဲကျွန်တော်ဆို ရောက်စကချက်ချင်းတောင် ကျောင်းပြောင်းဖို့ စိတ်ကူးမိခဲ့သေးတယ် ဒါပေမယ့်ကျွန်တော်ဖြစ်ချင်တဲ့အင်ဂျင်နီယာဖြစ်ဖို့ ဒီလောက်တော့ အဆင်းရဲခံနိုင်ရမှာပေါ့ဆိုတဲ့အဖေ့ရဲ့စကားကြောင့် ကျွန်တော်ဆက်နေမိခဲ့တာ ဒါပေမယ့် မကြာခင်မှာပဲ ကျောင်းမပြောင်းဖြစ်တာမှန်လိုက်လေခြင်းလို့ ကျွန်တော်အမြင်မှန်ရသွားခဲ့ပါတယ် ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ဒီလိုကန်္တာရကြီးထဲမှာ အိုအေစစ်လေးတစ်ခု မမျှော်လင့်ဘဲ ရှာဖွေတွေ့ရှိခဲ့လို့လေ………………….. သူမရဲ့နာမည်က ရှယ်လီတဲ့ (မှတ်ချက်-နာမည်ပြောင်းလဲရေးသားထားခြင်းဖြစ်ပါသည်)သူတို့ရဲ့မေဂျာမှာတော့ကွင်းလို့တောင်ခေါ်လို့ရပါတယ်ဝင်းပကြည်လင်နေတဲ့မျက်နှာလေးနဲ့ ပြည့်ဖြိုးအိစက်တဲ့ ကိုယ်လုံးလေးကိုပိုင်ဆိုင်ထားသူပါလှတဲ့မိန်းကလေးဆိုတဲ့ ထုံးစံအတိုင်း ချုချင်သူ ကိုကိုမောင်မောင်တွေက ဒုနဲ့ဒေးပေါ့ဗျာ အဲဒီထဲမှာ အီဖေကိုယ်ကလဲ တစ်ယောက်အပါအဝင်ပေါ့ ဟီး..ပြောရင်တော့ ကိုယ့်ဂုဏ်ကိုယ်ဖော်သလိုများ ဖြစ်နေမလားမသိဘူး ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင်ကလည်းငယ်ငယ်ကတည်းက စော်ကြည်ဘဲတစ်ယောက်ပဲဗျ (ကြုံတုန်းကြော်ငြာဝင်တာ) ဒါပေမယ့် ငယ်ငယ်တုန်းက မိန်းကလေးတွေနဲ့ အရောဝင်ရတာ…