Month: August 2021

လိုအပ်နေသောမချောများ နောက်တနေ့ မနက်မှာ နိုးနေပေမယ့် အိပ်ရာထဲက သူ မထွက်ချင်လို့ ဆက်အိပ်နေတဲ့အချိန် ဖုန်း လာလို့ ကုတင်ဘေး ကပ်ရက်  စားပွဲပေါ်က ဖုန်းကို လှမ်းကောက်ကိုင်လိုက်တယ် ။ “ ထင်အောင်ကျော်လားဟင် …” “ ဟုတ်ကဲ့…မမ ” ဒေါ်ရွေဖြူသန့် ..ခေါ်တာ  ….။ “ ထင်အောင်ကျော် ရေ..နိုးပြီလား..စောစောစီးစီး ခေါ်ရတာတော့ အားနာတယ်ကွယ်…ဒါပေမယ့် ရွေနန်း အိမ်က တယောက် ထဲ ထွက်သွားလို့..မမတို့ စိတ်ပူနေကြတယ် …ထင်အောင်ကျော် လိုက်ရှာပေးပါအုံးကွယ်….ဒီကောင်မလေး ညလဲ မအိပ်ဘူး..ငို လိုက်တာလည်း အရမ်းဘဲ…” “ ဟုတ်ကဲ့မမ..ကျနော် အခုဘဲ လိုက်ရှာပါမယ် …” “ သူ ဘာဖြစ်တာလဲ..ရီးစားနဲ့ ကွဲတာလား….” “  ဟုတ်ပါတယ်..မမ…အဲဒီ သဘောပေါ့…” “…

ပုံရိပ်မဲ့ အလွမ်းနာ နာလိုက်တာ ဦးရယ် ဖြေးဖြေးလေး လိုးပါ ဦးရယ်   လေးဘက်ကုန်းရင်း နောက်လှည့်ရှုံ့မဲ့ညီးထွားပြောနေသော ဆုမြတ်နှင်း ဆိုတဲ့  ကလေးမလေးကို ဦးဘသစ်  လီးကဝင်နေသော စောက်ဖုတ်ထဲ ဖြေးဖြေးလိုးပါ ပြောလေ ဆု ရဲ့ခါးကို စုံကိုင်လို့ တဘုန်းဘုန်းနဲ့ ပစ် ပစ်ဆောင့်လို့လိုးထည့်လိုက်ပါတော့တယ်  အ အားးးးး ဦးရေ အောင်မလေး ဖြေးဖြေး   အားးးး အားးးး အူးးးးး ကောင်းလဲကောင်း  အောင့်လဲအောင့်လိုက်တာကွာ  လိုး လိုးကွာ သေအောင်လိုးစမ်း ဦးရေ အားးးလားးး  အားးးးးး ဆု အ အားးးးကောင်းလိုက်တာကွာ   အင့် အင့် အင့်ဟာ အိုးးးးးး ကောင်းလိုက်တဲ့စောက်ဖုတ်ကွာ အင့် အားးး   ဖတ် ဘွပ် ဘတ် ဖန်းးးးးဖန်းးးးးးး ဘုန်းးးးဘုန်းးးးးး   အိုးးးးးစောက်ရမ်းလိုးကောင်းတယ်ကွာ…

ငယ်သူငယ်ချင်း ( စ / ဆုံး ) ည 12 နာရီကျော်နေပြီ ယောကျၤားဖြစ်သူပြန်အလာကို စောင့်နေရတာ သီရိတစ်ယောက်သစ်ကုလားအုပ်ဖြစ်တော့မယ် အခုတ လောစီးပွားရေးကလည်းသိပ်အဆင်မပြေ အဲ့ဒါကိုအကြောင်းပြပြီး လင်တော်မောင်ကမှုးမှုးရူးရူးနဲ့ ပြန်လာ   ပြီးရင်တခါထဲ အသေကောင်လိုတန်းထိုးအိပ်  သီရိခမျာ အရက်နံ့ကတထောင်းထောင်း အိပ်ရင်းဟောက်လိုက်တာကလည်း မီးရထားစက်ခေါင်း ကြီးအလား သူ့ဘေးမှာလှဲရင်း အိပ်မရတဲ့ညတွေလည်းများနေပါပြီ အိပ်လို့မရတိုင်း ကိုယ့်အဖုတ်ကလေးကိုယ် လက်ကလေးနဲ့ ကလိလိုက် နို့ကလေးကို အသာလေးချေလိုက်နဲ့ အာသာဖြေနေရတာပေါ့။  ဒီယောကျၤားကိုယူရတာ အိမ်ထောင်ရေးသုခလည်း  အပြည့်အဝမခံစားရ ပြီးတော့မငတ်ရုံတမယ် နေရတော့ တခါတလေ ယူမိတာမှားပြီလို့တောင်တွေးမိသေးတယ်အိမ်ကလည်း  သဘောမတူတဲ့သူနဲ့ယူလို့ဆိုပြီး ပစ်ထားတာ အခုမှအိမ်ပြန်သွားရင်လည်း အိမ်ကပြန်လက်ခံမယ်မထင်ဘူး။ သီရိဘဝများ ရှေ့လည်းမတိုးသာနောက်လည်းမဆုတ်သာ ဆိုသလိုအကျဉ်းအကြပ်ထဲရောက်နေတာပေါ့ဟော ကိုယ်တော်ချော ပြန်လာပါပြီ အသံကိုကအာလေးလျှာလေးနဲ့ မူးနေပြီပေါ့ အင်း ဒီညလည်း ငတ်ပြန်ပြီဒီညတော့ သူတစ်ယောက်ထဲမဟုတ်ဘူး…

ဆန်းတဲ့ဖူးစာ ထိုနေ့က ဒေါ်သီတာဝင်း ဝတ်လာတာက၊ ဟိုတလော မင်္ဂလာဆောင်တခု ကို သွားတုန်းက အဝတ်အစား ပင်။ ရင်ဖုံးအကျႌ လက်ရှည် ကို အပေါ်ပိုင်း အတွင်းက ရှင်မြီးပုံစံ အောက်ခံ အထူသား နေရာမှ လွဲ၍၊ ရင်ညွှန့်ကျော နှင့် လက်မောင်း တို့ မှာ အမဲ ရောင်နိုင်လွန်ဇာ အသား ပါးပါးလေးနှင့်၊ အတွင်းမှ အသားကို ထိုးယိုပေါက်တွေ့ နေရ သည်။ အတွင်း မှ ရှင်မြီးပုံစံ အောက်ခံက ငွေ ရောင် လက်လက်၊ အောက်ခံထမိန်က လည်း အနက် ပေါ်မှာ ထို ငွေရောင် အသား ကန့်လန့် အကြားအကြား နှင့ အချိတ်ထမိန်ပုံစံ  ဖြစ်သည်။ ထိုအဝတ်အစား နှင့်…

အပျိုစင်ရှမ်းမလေး (စ/ဆုံး) “ ငါ.. နင်နဲ့အတူတူနေကြည့်ချင်တယ်ဟာ…” လို့ တည့်တည့်ပြောချလိုက်တော့ သူက ရှက်သွားပြီး ခေါင်းလေးငုမ့်ပြီးပြုံးနေတယ်  ဆိတ်ငြိမ်ခြင်းသည် ဝန်ခံခြင်းတဲ့…. ကျွန်တော်လည်း အချိန်ဆွဲမနေတော့ဘဲ မှတ်ပုံတင်ပါလား မေးတယ် သူကလည်း ခေါင်းငြိမ့်ပြ တယ်၊ ပြီးတော့ သူက သူ့သူငယ်ချင်းဆီဖုန်းဆက်ပြီး ဒီညပြန်မရောက်တော့ဘူး အမျိုးအိမ်သွားလည်ရင်း အဲ့ဒီမှာအိပ်မှာလို့ ရွီး လိုက်တာပေါ့ နှစ်ယောက်သား တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ရှက်နေတာကတစ်ကြောင်း ဟိုတယ်က ဝန်ထမ်းတွေရဲ့အကြည့်ကို  မနည်းရင်ဆိုင်နေရတယ်… ဟိုတယ်ကိုရောက်လာတော့ ည ၁၀နာရီလောက်ရှိနေပြီ နှစ်ယောက်ခန်းအဲကွန်းခန်းတစ်ခန်းယူလိုက်ပြီး  နှစ်ယောက်သားထင်တိုင်းကျဲတော့မယ့်အချိန်ပေါ့ ပြတင်းပေါက်ကနေ အောက်ငုမ့်ကြည့်လိုက်တော့ အဲ့ဒီအချိန်.. မန်းလေးမြို့ ကြီးလည်း အိမ်ပျော်လုဆဲငြိမ်သက်နေပြီလေ၊ “ မီးပိတ်လိုက်ဟာ… “ ကျွန်တော်သူ့ကို နမ်းရင်းနဲ့ အဝတ်တွေချွတ်ချိန်မှာ သူ  ရုတ်တရက်ပြောလာတော့ နည်းနည်းကြောင်သွားတယ်.. မီးပိတ်လိုက်ရင် ဘာမြင်ရမှာတုန်းနော့…..

ချော့ဖေါက်တဲ့ ပါကင် ရန်ကုန်မြို့၌ ခုနစ်ထွေ တီးဟောက်စ် ဆိုလျင် သားသားနားနားနှင့် အကောင်းဆုံးဆိုင်ဟု လူသိများသည်..။ ပိုင်ရှင်မှာ ဦးမြမောင် နှင့်  ဒေါ်သန်း တို့ဖြစ်ပြီး သမီး ချိုမာဆိုသော အပျိုမလေး သာရှိသည်..။  ကလေးစိတ်မကုန်သေးသော အပျိုမလေး မြီးကောင်ပေါက်မ လေး အရွယ်ပင်…။ မောင်မောင်မှာ ပွင့်ဆိုတဲ့ အစ်မတစ်ယောက်ရဲ့ ဆက်သွယ်ပေးမှုကြောင့် ထိုဆိုင်တွင် Casher ဟုခေါ်သော ငွေ သိမ်းကောင်တာ ထိုင်ရသော အလုပ်ကို ရရှိသည်..။ ဆိုင်အိပ်ဆိုင်စား နှင့် မပူမပင် နေရ၏..။  မောင်မောင်က အပြောအဆို မွန်ရည်  ပြေပြစ်မှု ၊ အနေအထိုင် သိမ်မွေ့နူးညံ့မှု ၊ သစ္စာရှိမှု တို့ကြောင့် သူ့အလုပ်ရှင်က ချစ်ခင်သနားကြသည်..။ မိသားစုပမာ ပျော်ရွှင်စွာ  နေထိုင်ကြသည်..။ ချိုမာလေးမှာလည်း…

ခိုးစားတဲ့အသီးက ပိုချိုတယ် ကျွန်နော့် မန်နေဂျာ ( ဂျာကြီး ) ကိုတော်တော် တင်းနေပီဗျာ ။ ကျွန်နော့် ပရောဂျက် တစ်ခု ကို တင်ပြတယ် ။ သူသဘောကျတယ် ဒါ ကို သဘောမကျသလို ကလဲ ပြောသေးတယ် ဘာလိုတယ် ညာလိုတယ် နဲ့ ။ ထားပါ ဒီလိုပြောတာကတော့ လူကြီးတော်တော် များ များ ရဲ့ စိတ်ဓါတ်ဆိုတာ ကျွန်နော် သဘောပေါက်တယ်တယ် ။  ဒါပေမယ့် ဗျာ အမ်ဒီ တင်ပြတဲ့ အခါ ဒီပရောဂျက် ကို သူပဲ ဆွဲထား သလိုလို သူကိုယ်တိုင်ပဲ အပင်ပန်းခံထားရသလို တင်ပြတယ် ။ အမ်ဒီက ကျွန်တော့ ပရောဂျက်ကို လက်ခံလိုက်တယ် ။…

အလိုးကြမ်းသော လင်ငယ်များ ” မောင်က မိန်းမ အပေါ် အချစ်မလျော့ပါဘူးကွာ … မိန်းမ  စိတ်ပျော်သလိုနေ … မောင်တို့ အိမ်ထောင်ရေး   ခိုင်မြဲဖို့ အရေးကြီးတာ  ”  ” တကယ်နော် … မောင် … သင်းသင်း ဝမ်းသာလိုက်တာ အရမ်းပဲ … ဒီရက်ထဲ မောင်မသိအောင် အလိုးခံနေမိလို့ စိတ်မ ကောင်း ဖြစ်နေတာ မောင်ရဲ့ ”  ” တခုတော့ရှိတယ် မိန်းမရယ် … ဖိုးဇော်နဲ့ ကြိုက်သလောက် လိုး … မောင့်ကို အစ အဆုံး ပြန်ပြော ပြပေးရမယ် …… မောင်လည်း မိန်းမ ခံစားတာကို တွေးပြီး အရသာယူချင်မိတယ် ”  ” အင်းပါ…

ယောက်ျားနဲ့ဝေးနေချိန် “ကိုညီ..မလုပ်နဲ့တော့…တစ်ယောက်ယောက်တွေ့သွားလိမ့်မယ်”  “ခနလေးပါ မီမွန်ရယ်”  ကိုညီနောက်ကနေ…ခပ်သွက်သွက်လေး လုပ်ပြီးတော့…တင်ပါးပေါ်ကို..လရည်တွေတင်ပေးလိုက်တယ်။   “ကိုကြီး…သုတ်ပေးဦး”   “အေးအေး”    ကိုညီလဲမြန်မြန်သုတ်ပြီး တော့…ညီတော်မောင်ကိုပါ…မြန်မြန်သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီးတော့…တံခါးကိုဟပြီး..ချောင်းကြည့်လိုက်တယ်။ဘယ်ဝန်ထမ်းမှကော် ရစ်တာမှာ..မရှိတာသေချာမှTrayကိုယူပြီးထွက်လာလိုက်တယ်။  ဖြစ်ပုံကတော့ဒီလိုလေ….ရန်ကုန်မြို့ရဲ့နာမည်သိပ်မကြီး တဲ့..အတွဲတွေလည်းလာပုံမှန်လာတတ်တဲ့…Hotelအလတ်စားတစ်ခုမှာပေါ့။   Waiterလုပ်နေတဲ့ကိုညီဆိုတဲ့ကောင်လေးနဲ့…မီမွန် စိုးဆိုတဲ့Housekeepingကောင်မလေးတို့….Checkoutလုပ်သွားတဲ့အခန်းထဲမှာ…တစ်ယောက်ကလဲအခန်းရှင်းဖို့လာရင်း… ပန်းကန်တွေသိမ်းဖို့လှမ်းခေါ်ရာကနေ…လူလစ်တုန်းအလုပ်ဖြစ်နေတာပါ။ အချိန်ကလည်းနေ့ခင်းဆိုတော့…လူလည်းရှင်းပြီးတော့…အလုပ်လုပ်ရတာကလည်း…ကိုယ့်အလွှာနဲ့ကိုယ်ဆိုတော့…ဘယ်သူမှမသိ လိုက်ပဲ…အဆင်ပြေသွားတာပေါ့။မီမွန်မှတ်မှတ်ရရပြောရရင်တော့…ပြီးခဲ့တဲ့နှစ်ပါတ်လောက်က…အပြင်မှာ..ကိုညီ့ကိုအဖြေပေး ပြီးတော့…သိပ်မကြာဘူး..အချစ်ခံရတော့တာပဲ။  ဟိုတယ်မှာလုပ်ရတယ်ဆိုတော့…တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်…ဂျူတီတွေကလဲ မတူကြဘူးလေ။ဒါပေမယ့်…အခုနောက်ပိုင်းကျတော့…နည်းပညာကလဲအကုန်လုံးလိုလို…အသုံးပြူနိုင်ပြီဆိုတော့…ညဖက်ကိုညီနို က်ဂျူတီကျတာတို့ဆိုလည်း…vdo..callပဲခေါ်မလား..chatမလား…ကြိုက်တာလုပ်လို့ရတယ်လေ။ အဖြေမပေးခင်ကတည်းက…လုပ်ဖေါ်ကိုင်ဖက်ဘဝထဲမှာလည်း…ကိုညီကရောက်နေတာလဲကြာပြီ။အသက်ကလဲ…မီမွန်ထက်ပိုကြီးတော့…အစစအရာရာကူညီပေးရင်းနဲ့…ရင်းနှီးခဲ့ကြတာပါ…Departmentမတူတော့လည်း..ပိုပြီးကောင်းပါတယ်… တူနေရင် ကြိုက်ဖြစ်ချင်မှ ကြိုက်ဖြစ်မှာပါ  ဒီလိုနဲ့အိမ်ပြန်ချိန်ရောက်လာတော့…ယူနီဖေါင်းလဲပြီး..အောက်ကိုဆင်းလာခဲ့တယ်။ကားဂိတ်မှာ အသင့်စောင့်နေတဲ့….ဝေမင်းကိုတွေ့တော့ပြုံးပြလိုက်တယ်။သူကTaxiမောင်းတော့… အိမ်အပြန်မပူရဘူးလေ။နေ့တိုင်းတော့ မဟုတ်ပေမယ့်….တစ်ပါတ်ကို…လေးငါးရက်လောက်ကြိုတော့…အဆင်ပြေတာပေါ့ ။  ပြီးတော့…အိမ်ကအမေကတော့..သူ့ကို သဘောကျတယ်။မီမွန်လဲအရမ်းချစ်တယ်…ပထမဆုံးချစ်သူမို့လေ။သူနဲ့ပဲအရာအားလုံးကိုသိခွင့်ရခဲ့တာလေ။ဟိုဖက်ရပ်ကွက်ဒီ ဖက်ရပ်ကွက်ဖြစ်ပေမယ့်….ငယ်ငယ်လေးထဲကအရမ်းသဘောကျခဲ့ရတဲ့အကိုတစ်ယောက်ဆိုလဲဟုတ်တယ်။သူကဟိုဖက် ရပ်ကွက် ကဆိုပေမယ့်….ကိုယ့်ဖက်ရပ်ကွက်မှာပဲ…ဂိမ်းလာလာဆော့နေတတ်တာ။ “မောနေပြီလား သဲလေး”  “မမောပါဘူး..ဒီနေ့နေ့လည်လောက်ကတည်းက…အခန်းတွေ ရှင်းပြီးသွားတာ”   “သြော်…. ကောင်းတာ ပေါ့…ဘယ်သွားမလဲ…”   “ဘယ်သွားချင်လို့လဲ”  “မေးကြည့်တာပါ….ကားမဆွဲတော့ဘူးလေ….နေ့လည်က ပွိုင့်တစ်ခုက ရလာ သေးတယ်”  “အင်းဒါပေမယ့်.ခြောက်နာရီလောက်တော့အိမ်ပြန်မယ်နော်”    “အိုကေ”  မီမွန်အလုပ်လုပ်တဲ့ဟိုတယ်က…ရွှေဂုံတိုင် ဖက်ကဆိုတော့…နီးနီးနားနားဖြစ်အောင်…အင်းယားလမ်းက ဟိုတယ်တစ်ခုပဲ…

ခင်ယုလွင် ရွာလမ်းတစ်လျောက် လက်ချင်းချိတ်ပြီး လျှောက်လာတဲ့ သူတို့အတွဲကို တွေ့တဲ့လူတိုင်းက အထူးအဆန်းသဖွယ် ငေးကြည့်နေတာ ကြောင့် ရဲလေး ရှက်သလိုလိုတောင် ဖြစ်လာသည် ။ ဒီရွာသားဖြစ်တဲ့ သူ့ကြောင့်တော့မဟုတ် သူ မ လို့ခေါ်တဲ့ ခင်ယုလွင် ကြောင့်ဆို တာလဲ ရဲလေးသိသည်။ ရွာကလူတွေ မြို့သူ မြို့သားဆိုရင် ဇွတ်ကြီးအထင်ကြီး အားကျတတ်တာကို သူမကြိုက်ချင်။   တောသူတောင်သား ဘဝသမားတွေပီပီ ညိုညိုညစ်ညစ် အသားအရောင်တွေကြားမှာ ဖြူဖွေးစိုလဲ့နေတဲ့အသားရည်ကြောင့် ခင်ယု လွင်က ပိုလို့ထင်ပေါ်နေသည်။ ရင်သား အခြေကနေစပီး ခါးအထိ မသိမ်လွန်း မတုတ်လွန်းပဲ ပြေဆင်သွားတဲ့ ကိုယ်လုံးရှပ်ရှပ်လေး ရယ် ခါးအောက်ပိုင်းမှာ ပြည့်တင်းကော့ကားနေတဲ့ တင်သားစိုင်ကြီးတွေ ကို ရေချိန်ကိုက်လာဟန်တူတဲ့ ငယ်ငယ်က ဆော့ဖော် ဆော့ဖက်ကောင်တွေ ကြည့်ပီး ပစ်မှားသွားတာကိုလဲ ရဲလေး…