Month: August 2021

ခပ်သွက်သွက် ခိခိ … မမထား … အဖုတ်ကြီးက အသံတွေ ထွက်နေတာ ” ” ထွက်မှာပေါ့ … မင်းပဲ မညှာမတာ … လိုးထားတာကို ” ” အဲလိုတော့ မပြောပါနဲ့ … မမထားရာ … ကျနော်က မမထားကို ဖြည့်စီးပေးတာပါ ” ” အမလေးတော် … ပြောတတ်တာ ” ” ဟုတ်တယ်လေ … နေ့လည်က ကိုကြီးစိုးမြင့် … မမထားကို လိုးရင်း … လီးက ပျော့ခွေပြီး ကျွတ်သွားတာ … ပြီးတော့ မမထားလည်း ” ” ဟယ် … ဖြိုးသူ ချောင်းကြည့်နေတာလား ” ”…

ရည်းစားအမေဒေါ်ခင်လေး ( စ / ဆုံး ) ရေးသူ ကာမလူဆိုး ( ကိုစည် ) ကျနော့်ရည်းစားလှိုင်လှိုင်နှင်းနဲ့တွေ့ဖို့သူမအိမ်ဖက်ကိုကျနော်ဆိုင်ကယ်နဲ့ထွက်လာခဲ့တယ်ကျနော့်နာမည်ကဝေယံ  အသက်က၂၀ ကျောင်းပြီးထားတာမကြာသေးတော့လောလောဆယ်အလုပ်အကိုင်မရှိ ၁၀၉ ၁၁၀ပေါ့ဗျာ။ လှိုင်လှိုင်နှင်းက၁၉နှစ်သူမနဲ့ရည်းဖြစ်တာတစ်နှစ် လောက်ရှိပြီလှိုင်လှိုင်နှင်းတို့မိဘတွေနဲ့ကျနော့်မိဘတွေကမိတ်ဆွေတွေဖြစ်ကြပါတယ်။ လူကြီးချင်းကလည်းခင်မင်နေတော့လှိုင်လှိုင်နှင်းတို့အိမ်ကိုကျနော် ကတံခါးမရှိဓါးမရှိဝင်ထွက်သွားလာပေါ့ပြီးတော့နှစ်ဖက် မိဘတွေကလည်းသဘောတူထားတော့တခါတလေသူမတို့အိမ်နဲ့ကျနော်တို့အိမ်မှာတွေ့ကြ စကားပြောကြပါတယ်။  လှိုင်လှိုင်နှင်းအမေကဒေါ်ခင်လေးအသက်၄၂နှစ်ဝန်းကျင်လောက်ရှိပြီအန်တီခင်လေးကခေတ်မှီပြီးပွင့်လင်းတယ် လှိုင်လှိုင်နှင်းတို့ အဖေကကွန်ဒေါင်းလေးစီးထောင်ထားပြီးအုတ်သဲကျောက်တိုက်တဲ့အလုပ်လုပ်ပါတယ်။ သုံးစီးကိုလူငှားများကိုမောင်းခိုင်းပြီးတစ်စီးကသူကိုယ်တိုင်မောင်း ပါတယ်ဦးကမနက်ဆိုကားထွက်ပြီးညမှောင်မှအိမ်ပြန်ရောက်တတ်တယ်။ လှိုင်လှိုင်နှင်းတို့အိမ်ရှေ့မှာဆိုင်ကယ်ရပ်ပြီးခြံထဲဝင်လာခဲ့တယ်။လှိုင်လှိုင်နှင်းက အိမ်ရှေ့ကဒန်းလေးပေါ်မှာထိုင်နေတယ်။ ကျနော်သူမဘေးမှာထိုင်ပြီးကျနော်တို့စကားပြောနေလိုက်ကြတယ်။ ကျနော့်ယောက္ခမလောင်းဒေါ်ခင်လေးကအ ငြိမ်နေတတ် သူမဟုတ်အိမ်မှုအလုပ်တစ်ခုခုလုပ်နေရမှခုလည်းကျနော်တို့ရှေ့မလှမ်းမကမ်းမှာကုန်းကွပြီးပန်းအိုးထဲကမြက်တွေကိုနှုတ်နေတယ်။ လှိုင်လှိုင် နှင်းနဲ့စကားပြောနေရာကအန်တီရဲ့သိပ်မတုတ်တဲ့ခါး လေးအောက်ကကားစွင့်လုံးဝန်းတဲ့တင်ကြီးကိုမသိမသာကြည့်နေလိုက်တယ်ကျနော့်ရည်းစားလှိုင်လှိုင် နှင်းကသူမအမေလို မကိတ်လှဘော်ဒီကသာမန်လောက်ပဲရှိတာကျနော်ဆိုတဲ့ကောင်ကလည်းငယ်ငယ်လေးတွေထက်အန်တီမမကြီးအရွယ်တွေကို  စိတ်ဝင်စားတဲ့သူကျနော်တို့ရည်းစားသက်တမ်းတစ်နှစ်ပဲရှိသေးပေမယ့်လှိုင်လှိုင်နှင်းကိုလိုးဆော်ခဲ့တာလေးငါးဆယ်ကြိမ်မကတော့ပါဘူး။ ကျနော်  ခုတလောဘယ်လိုဖြစ်တယ်မသိဘူးဗျာအန်တီခင်လေးကိုအရမ်းဖီးနေမိပြီးတခါတလေအန်တီ့ကိုဂွင်းတောင်မှန်းထုဖြစ်ခဲ့ပါတယ် “သားဝေယံရေခဏလာပါအုံးကွယ်” ပန်းအိုးမတာမနိုင်လို့ထင်ပါရဲ့အန်တီကျနော်ကိုလှမ်းခေါ်တယ်။  “လာပြီ အန်တီ”   အန်တီ့နားကိုလျှောက်လာပြီး ပန်းအိုးမတဲ့အခါအန်တီကဟိုနေရာမှာထားမယ်သားဆိုပြီးသူမကလည်းမကူပါတယ်။ပန်းအိုးကလေးချက်နှစ်ယောက်မရတယ်အန်တီဝတ်ထားတာကဆွဲ သားလည်ဟိုက်ဆိုတော့ငုံ့လိုက်တဲ့အချိန်မှာဘရာစီယာထဲက နို့ဖွေးဖွေးကြီးနှစ်လုံးကိုကျနော်တစွန်းတစမြင်လိုက်ရတယ်ပန်းအိုးမနေရင်းကအန်တီရဲ့ ရင်သပ်ရှုမောဖွယ်အလှအပကိုခံစား ပြီးထားရမယ့်နေရာမှာပန်းအိုးကိုချလိုက်တယ်အန်တီလက်ဆေးဖို့ရေကန်ဖက်ကိုထွက်သွားတဲ့အခါပခုံးကျော်ရုံအုံထူ နက်မှောင် တဲ့ဆံပင်များကဝဲခနဲဖြထွက်သွားပြီးကားစွင့်လုံးဝန်းတဲ့အန်တီ့တင်စိုင်ကြီးတလုံးတက်တလုံးဆင်းသွားတာရင်သပ်ရှုမောဖွယ်ဖြစ်နေတော့တယ်  ဂလုခနဲစတွေးမြိုချပြီးဒန်းနားသွားပြီးလှိုင်လှိုင်နှင်းဘေးမှာထိုင်လိုက်တယ်။   ဒီလိုနဲ့တနေ့ပေါ့အိမ်မှာအလှူရှိလို့လှိုင်လှိုင်နှင်းတို့ကိုဖိတ်ဖို့ညနေလေးနာရီ…

ဒရိုင်ဘာမြတ်ထွန်း ( စ / ဆုံး ) ( နရသူ ) ခြံဝင်းကျယ်ကြီးအနောက်ဖက်က ဒရိုင်ဘာအတွက် သီးသန့်ပေးထားသည့် အခန်းကလေးထဲမှာ ကားဒရိုင်ဘာမြတ်ထွန်းတစ်ယောက်တည်း သူ့ဖီ လင်နှင့်သူ အရက်ထိုင်သောက်နေသည်။ ဒီနေ့ သူ အလုပ်အားသည်။ အိမ်ကြီးရှင်တွေ တစ်ယောက်မှမရှိကြဘဲ မေမြို့ဖက်ကိုခရီးထွက်သွားတာကြောင့်  အိမ်မှာမာလီဘိုးစိန်ရယ် အိမ်ဖော်မအုန်းတို့သားအမိရယ်သာရှိကြသဖြင့် ပင်ကိုယ်ကပင် အသောက်အစား မက်လွန်းသူပီပီ ဇာတိပြပြီး လမ်းထိပ်ကဆိုင်မှာ  အရက်နှစ်လုံးသွားဝယ်လာခဲ့ကာ တစ်ယောက်တည်း ထိုင်ချရင်း ဆက်ရက်မင်းစည်းစိမ်ခံစားနေခြင်းပင်ဖြစ်သည်။ မြတ်ထွန်းအသက် ၄၀ ကျော်ပြီ။ဒီ အိမ်မှာပဲ အိမ်ကြီးရှင်၏ကားဒရိုင်အဖြစ်ကျိုးနွံစွာ အမှုတော်ထမ်းလာခဲ့တာ ကြာပြီ ဖြစ်သည်။ အိမ်ရှင်ဦးကောင်းဇံ ရှိစဉ်ကတည်းကဖြစ်သည်။ ခုတော့ သူ လည်း ကွယ်လွန်အနိစ္စ ရောက်ခဲ့ရပေပြီ။ သူ့ဇနီးနှင့် သားသမီးများသာကျန်ရစ်ခဲ့သည်။ သားသမီးတွေကလည်း နိုင်ငံခြားသို့ ရောက်သူရောက် တစ်ရပ် တစ်ပါးမှာအခြေချသူချနှင့်မို့…

အန်တီဦးကို လိုးမိတယ် (အစ/အဆုံး) အမေရဲ့ မောင်၊ ကျနော်ဦးလေးက အောက်ပြည်အောက်ရွာမှာ စက်လှေတွေပိုင်သတဲ့၊ သူ့မိန်းမ ကျနော်ရဲ့ အန်တီတော်စပ်သူကလဲ စီးပွားရေးမှာ မခေ၊ ကုန်ခြောက်ဆိုင်ဖွင့်လို့ အနီးအနားကရွာတွေကို အကြွေးစနစ်နဲ့ ကုန်ခြောက်တွေဖြန့်ချီနေတာ မြောင်းမြတစ်ခွင်မှာ အလုပ်အကိုင်နဲ့ ပတ်သတ်ရင် နာမည်ကြီးလင်မယားတွေ၊ သူတို့ညားဖြစ်ကြတာကလဲဒီလို အပျိုလူပျိုဘဝကထတည်းက အန်တီလေးက သူရဲ့ကုန်ခြောက်တွေကို ဦးလေးရဲ့ စက်လှေနဲ့ တင်ပြီး ရွာတွေကို အကြွေးစနစ်နဲ့ ဖြန့်ချီခဲ့တာ၊ စီးပွားဖက်တွေလို့ဆိုရမယ်၊ ဒါကြောင့်လူကြီးတွေက စီးပွားလဲပေါင်း လူချင်းပါ ဆုံဖက်သွားအောင် အိမ်ထောင်ချပေးလိုက်ရော၊ အခုတော့ ဦးလေးတို့လင်မယားက အသက် ၃၅ နှစ်ဝန်းကျင်တွေနဲ့ (၅) နှစ်အရွယ်နဲ့ (၃) နှစ်အရွယ် သားနှစ်ဦးတောင် ထွန်းကားနေခဲ့ပြီ၊ ကျနော်အဖေက အစိုးရတာဝန်နဲ့ အဲဒီမြို့တာဝန်ကျေတော့ ဦးလေးတို့ အိမ်နဲ့ မနီးမဝေး ၂…

အိုလည်းကောင်း ပျိုလည်းကောင်း တိုက်ခန်း တံခါးဝကိုရောက်တော့ ဖွင့်လျှက်မို့ ကြည့်လိုက်သည်။ မိန်းမ ဖိနပ်တစ်ရံ တွေ့တာနဲ့ ဧည့်သည်ရောက်နေတယ်ဆိုတာ ခန့်မှန်းမိတယ်။ ဝင်လိုက်တော့ ဧည့်ခန်းထဲမှာ ဘယ်သူမှလဲ မတွေ့ရ နောက် ကိုသိန်းအောင် အခန်းက အသံကြားနေရသည်။ အကျယ်ကြီးမဟုတ်ပေမဲ့ ပုံမှန်ထက်တော့ပိုသည်။ သုံးထပ်သားအခန်းဖွဲ့မို့ ကြားလိုက်ရသသည်။ “ နင်ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ ဒါတော့ပေးလို့မဖြစ်ဘူး။ ငါအရင်း ပြန်ထည့်ရမှာပါ သိန်းအောင်ရယ် ငါတစ်ကယ် ဒုက္ခရောက်နေပြီ ငါသဘက်ခါ မပေးနိုင်ရင် တရားစွဲတော့မှာ လုပ်ပါဟယ် နင်ငါ့ကို ဆယ်သိန်းပဲချေးရမှာ နင့်ဆီမှာ အစိတ်တောင် ကျန်နေသေးတာကို… ” ဒါဟိုဘက်လမ်းက မအေးမိအသံပဲ ဘာတွေဖြစ်နေကြလဲတောမသိ အသံမပေးတော့ပဲ ဆက်နားထောင်လိုက်မိသည်။ “ အေး..ငါသဘက်ခါ မပေးလို့မရတော့ဘူး သိန်းအောင် နင့်ဆီကပဲ ဆွဲရမှာပဲ သိန်းအောင် နင်ဒီမှာကြည့်စမ်းဟာ ”…

ရေစုန်မှာ လှေကြုံစီး ထွန်းမြိုင် ကျနော် နဲ့ လုပ်ဖေါ်ကိုင်ဖက် အရင်းနှီးဆုံးသူငယ်ချင်း ။ ကျနော် ဆည်မြောင်းမှာအလုပ်ဝင်တော့ ပစ္စည်းထိန်းဌာနမှာ အတူတူ ကျနော်တို့မြို့က မြန်မာနိုင်ငံရဲ့အလယ်ပိုင်း ခရိုင်မြို့လေးပါ။ အဲ့ချိန်က ကျနော်ရော ထွန်းမြိုင်ပါ အသက်၂၀ အရွယ်တွေဘဲ ရှိသေးတယ်။ ဆည်မြောင်းဌာနပစ္စည်းထိန်းတွေဆိုတော့ သိတဲ့ အတိုင်းလက်ဖျားနဲနဲရေစိုတာပေါ့။ အော် သူများအကြောင်းထက် ကိုယ့်အကြောင်းပြောပြအုန်းမှ ဖြစ်မယ်။ ကျနော့်နာမည် သူရ အဖေမရှိတော့ဘူး။ အကိုတစ်ယောက်ရှိတယ် သူရိန် တဲ့။ ကျနော့်ထက် ၅ နှစ်ကြီးတယ်။ မြို့က အမျိုးသမီးတစ်ယောက်နဲ့ အိမ်ထောင်ကျလို့ ဆံထုံးနောက်ယောင်ပါသွားတယ်။ သူ့အမျိုးသမီးက ဈေးထဲမှာ ကုန်ခြောက်ဆိုင်ဖွင့်ထားတော့ သူလဲဈေးသည်ဖြစ်နေပြီပေါ့။ အမေကတော့ အသက်သိတ်မကြီးသေးဘူး ၅၁နှစ်ဘဲရှိသေးတယ်။ အရွယ်တင်လို့ မထင်ရဘူး။ အမေ့တောင်လာရစ်ချင်သူရှိနေသေးတယ်ဗျ။ အသားဖြူဖြူ ဆံပင်ကောင်းကောင်းနဲ့ မနိမ့်မမြင့်တဲ့ အရပ်…

သစ္စာရှင်းတမ်း မဖြစ်နိုင်ဘူး ဒါ လုံးဝမဖြစ်နိုင်ဘူး „ အတွေးနှင့် ခါးခါးသီးသီးငြင်းဆန်ရင်း ခေါင်းကိုခါရမ်းပစ်မိတော့ တားဆီးချိန်မရလိုက်တဲ့မျက်ရည်တွေက ဟိုတစ်စ ဒီတစ်စ လွင့်စင်ကုန်ကြသည် သူငယ်ချင်းတွေ လာလာသတိပေးခဲ့ ပြောခဲ့ကြပေမယ့် ယုံကြည်လို့မရခဲ့ အခု မိမိမျက်လုံးနဲ့ တပ်အပ်မြင်နေသည့်တိုင်အောင် ချစ်မိတဲ့နှလုံးသားက အမှန်ကိုလက်ခံဖို့ ခက်ခဲနေသည်..။ ကိုကိုနဲ့ချစ်သူဖြစ်တာ နောက်တစ်ပက်ဆိုရင်ပဲ တစ်နှစ်ပြည့်ခဲ့ပြီ အစစအရာရာ အနွံတာခံလွန်းသော အရာရာ အလျော့ပေး ချစ်တတ်လွန်းသော မိမိဆန္ဒကို အလေးအနက်ထားက လိုက်လျောပေးတတ်သောကိုကို့ကို အတိုင်းအဆမဲ့စွာချစ်မိရင်း ယုံကြည်အားကိုးသည့်စိတ်က အခိုင်အမာကပ်တွယ်လာခဲ့တာ ကိုကိုမသိ…. တကယ်တော့ မှူးသခင်ဆိုတာ အချစ်ကို ရေလိုသဘောထားသည့် မိန်းမစားမျိုးမှမဟုတ်တာ ကိုကို့အချစ်ကို လက်ခံဖို့တောင် တစ်နှစ်ခွဲကျော်အချိန်ယူလေ့လာပြီးမှ ကိုကိုလိုချင်သည့်အဖြေကို ပေးခဲ့တာပါ…. ချစ်သူဖြစ်ပြီးနောက်မှာလည်း ချစ်သူတို့သဘာဝ ပွေ့ဖက် နမ်းရှုံ့တာလေးတွေရှိခဲ့ပေမယ့် စည်းအကျော်မခံခဲ့… မိမိအပျိုစင်ကို အချိန်မတန်ပဲ မပေးချင်သလို…

အထာပိုင်တဲ့ မမများ မောင်ဇော်အိပ် ယာကနိုးတော့ မနက် (၈)နာရီခွဲကျော်နေပြီ ကျူရှင်မရှိတာနဲ့ အိပ်ရေးဝအောင်အိပ်ပစ်လိုက်တယ်။ မနက်စာစားဖို့ထမင်းစားခန်းထဲဝင်တော့ မနီလာက ဟင်းချက်နေတယ်။ မောင်ဇော်ကော်ဖီတစ်ခွက်ဖျော်သောက်ရင်း စိတ်ဝင်စားစရာမြင်ကွင်းတစ်ခုတွေ့လိုက်တယ် နီလာတစ်ယောက် အင်္ကျ ီနဲ့ဂါဝန်ထွဲထားတဲ့ ဂျင်းဝတ်စုံဖါးဖါးကြီးဝတ်ထားတယ်။ အဲဒီဂျင်းဝတ်စုံက ကြယ်သီးတွေ တစ်လုံးနဲ့တစ်လုံး တော်တော်ကျဲတယ်။ အိမ်နေရင်းဆိုတော့ နီလာလည်း ဘရာစီရာဝတ်မထားဘူး ……။ မောင်ဇော်ကော်ဖီသောက်ရာကနေ ဘေးတစောင်းနဲ့ခုံမှာထိုင်ပြီး ဟင်းရွက်လှီးနေတဲ့နီလာ……… လူကလည်းရှေ့ခပ်ငိုက်ငိုက်၊ ဂျင်းအင်္ကျ ီအသားကလဲမာမာ၊ ကျယ်သီးကလည်းကျဲကျဲဆိုတော့ …….. ဘေးကထိုင်ကြည့်နေတဲ့ မောင်ဇော်တစ်ယောက် သူ့အစ်မဖြစ်သူနီလာရဲ့နို့တစ်လုံးကို ကျယ်သီးနှစ်လုံးကြားဟနေတဲ့နေရာကနေ အတိုင်းသားမြင်နေရတယ်။ ဖွားဖက်တော်လဲထောင်လာပါလေရော…. ကြည့်လို့ကောင်းနေတုန်း နီလာဆတ်ခနဲဆို မောင်ဇော့ဘက်လှည့်လိုက်တယ်။ သူခိုးလူမဖြစ်သွားလို့ မောင်ဇော်လန့်သွားတယ်။ ……. နီလာက မောင်ဇော့ကို “နင်ဘာတွေကြည့်နေတာလဲ” မောင်ဇော်က “ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး” နီလာက “ဘာမှမဟုတ်ပါဘူးလုပ်မနေနဲ့ စားပြီးရင်ငါ့ကိုနည်းနည်းလာကူဦး ဒီနေ့ညအိမ်မှာ ဟော့ပေါ့လုပ်စားကြမယ်။”…

ကိုယ်စားလိုသည် ကျုပ်ကတပ်မတော်သားကြီး။ အောင်မောင်း။ တပ်ထဲမှာ ပျော်ပျော်နေခဲ့တယ်။ မိန်းမ မယူခဲ့ဘူး။ တပ်မှာပျော်ပေမယ့် အသက်ပြည့်တဲ့အထိ မနေခဲ့ရဘူး။ ဆေးပင်စင်ယူလိုက်ရတယ်။ ဒါနှင့်တပ်ထဲကထွက်တော့ ကျနော်မှာ ပိုက်ဆံနည်းနည်းစုမိတယ်။ ရွာဘက်က မိန်းကလေးတစ်ယောက်နှင့် လက်ထပ်တယ်။ အသက်က တော်တော်ကွာပါတယ်။ ကျနော်က ငါးဆယ့်ငါး၊ သူကသုံးဆယ့်ငါးပေါ့။ ကျနော်ပင်စင်ယူလိုက်ရတဲ့အခါ ကျတော့စားဝတ်နေရေး အဆင်ပြေအောင် ဈေးထဲမှာဆိုင်ခန်းလေးဖွင့်ပြီး ဈေးရောင်းတယ်။ပြသနာက့ ကျနော်ပဲဗျတပ်ထဲက ထွက်လာကတည်းက လူက ရှူနာရှိုက်ကုန်းဖြစ်နေပီ။ ပြောရရင် မိန်းမကို ကောင်းကောင်းမလိုးနိုင်ဘူးလေ။ အားရအောင် မလိုးနိုင်ဘူး။ တပ်ထွက်စစ်စစ်ပါ။ ဒါနှင့် ဘာလို့မိန်းမယူလဲမေးရင် ဆေးပေးမီးယူ လိုအပ်တယ်မလား။ ကျနော်ကျန်းမာရေးက ညံ့လာပြီလေ။ ကျနော့်မိန်းမသုံးဆယ့်ငါးဆိုတော့ တင်းတင်းရင်းရင်းရှိသေးတယ်။ လုံးကြီးပေါက်လှပေါ့။ တဏှာစိတ်ကပြင်းတယ်။ ကျနော်ကြိုးစားပြီး လိုးသေး တယ်။ သူအာသာမပြေဘူး။ ဒါပေမယ့် မိန်းမသားဆိုတော့ တောင်းဆိုတာမျိုးမရှိဘူး။ ကျနော်လည်း…

ချစ်ရေ သွန်းပြီ ခံဝန်းကျယ်ကြီးတစ်ခု၊ နှစ်ဧကခန့် ကျယ်ဝန်းသည်။ ထိုခြံဝန်းကျယ်ကြီးအတွင်းရှိ တစ်ထပ်တိုက်လေးက စိမ်းပြာ ရောင်ဆေးသုတ်ထားသည်။ တစ်ထပ်တိုက်ဆိုပေမယ့် ခပ်သေးသေးတော့မဟုတ်ပါ။အဆောက်အဦးပမာဏပင် ပေ(၅၀) ပတ်လည်လောက်ရှိသည်။ တစ်ထပ်တိုက်လေး၏ နောက်မီးဖိုချောင်နှင့် တည့်တည့်လောက်ရှိ တိုက်လေး၏ ဘေးဖက်နား တွင် ရေစင်တစ်ခုရှိပြီး ထိုရေစင်၏ရှေ့ အိမ်ရှေ့ဘက်နားတွင်တော့ ကားဂိုဒေါင်လေးတစ်ခုရှိလေသည်။ တဖန်တိုက်လေး၏ နောက်ဖက်ခြံဝန်း၏ ဒေါင့်လောက်တွင် ဂိုဒေါင်လိုလို သစ်သားအိမ်လေးတစ်လုံးရှိလေသည်။ ခြံဝန်းကျယ်ကြီးထဲတွင်တော့ သီးပင်၊ စားပင်၊ အပင်ကြီးများ၊ အရိပ်ရ အပင်ကြီးများအပြင် အိမ်ရှေ့ဖက်တွင်တော့ ပန်းအလှများ စိုက်ပျိုးလျက် ခုံတန်းလျား လေးများနှင့်အတူ ပန်းခြံလေးသဖွယ် ပြုလုပ်ထားလေသည်။ အချိန်က ည(၁၀)နာရီကျော်ပြီဖြစ်သည်။ ခြံဝန်းထဲရှိ ပန်းခြံလေးထဲတွင် လူတစ်ယောက် ထိုင်နေပြီး လက်ထဲမှ စီးကရက်ကို ဖွာ၍ တစုံတရာကို စဉ်းစားတွေးတော၍နေသည်။ ထိုသူကတော့ ဤခြံဝန်းနှင့် တိုက်တို့၏…