အမှောင်ထဲက ချစ်သူတွေ (အပိုင်း – ၁)

 မှတ်ချက် – အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။ အင်းစက်စာပေဆိုသည်မှာ မိသားစု မောင်နှမ သွေးသားရင်း အချင်းချင်း လိင်းဆက်ဆံသော အကြောင်းအရာကို စိတ်ကူးပုံဖော် ရေးသားထားခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ ထို့ကြောင့် မကြိုက် မနှစ်သက်ပါက မဖတ်ရှုပဲ ကျော်သွားပေးပါ။ ယခုဝတ္ထုမှာ စာပေသဘော ရေးသားခြင်း ဖြစ်သဖြင့် လိုက်လံအတုယူ ပြုလုပ်ခြင်းများ မပြုလုပ်ပါရန် မေတ္တာရပ်ခံပါသည်။ 

အမှောင်ထဲက ချစ်သူတွေ (အပိုင်း – ၁)
ရေးသားသူ – Winn (BlackLotus)

အားလုံးပဲ ပျော်ရွင်နိုင်မဲ့ နေ့လေးဖြစ်ပါစေလို့ ခင် ဆန္ဒပြုပါတယ်။ နာမည်ကတော့ ခင်ဖုန်းရွှေ ပါ။ ညီအစ်မနှစ်ယောက်ပဲ ရှိပါတယ်။ ခင်နဲ့ မမတင်ဖုန်းရွှေပေါ့…။ ဖေဖေကတော့ မရှိတော့ဘူး ။ မေမေကတော့ ကျန်းကျန်းမာမာနဲ့ပဲ မမတင်တို့ မိသားစုနဲ့အတူနေတယ်။ ခင်လည်း အိမ်ထောင်နဲ့ပါ။ ဒါပေမဲ့ အခုတော့ မရှိတော့ဘူး။ ဘယ်လိုပြောရမလဲ… ခစ်..ခစ်..။ အခုလောလောဆယ်တော့ အပျိုကြီး ပြန်လုပ်နေတယ်လို့ ပြောရမလား.. ဟင်.. ဟင်။

ခင့်ရဲ့ အစ်မအကြီး ခင့်ဆီဖုန်းဆက်လာပါတယ်။ အကြောင်းကတော့ ရန်ကုန်ကို ကုမ္မဏီကိစ္စ အစည်းအဝေးတစ်ခု သွားစရာရှိတဲ့ ခင့်ကို ရန်ကုန်မှာ ကျောင်းတက်နေတဲ့ တူတော်မောင် သူ့သားဆီ အိမ်ကနေ ပစ္စည်းလေးတချို့ ထည့်ပေးလိုက်ချင်လို့တဲ့ ။ ပြီးတော့ အိမ်တစ်လုံးထဲမှာ သူ့သားတစ်ယောက်ထဲ ဘယ်လိုနေထိုင် စားသောက်နေတယ် ဆိုတာကိုလဲ သိချင်လို့ ခင့်ကို ကုမ္မဏီက စီစဉ်ပေးတဲ့ ဟိုတယ်မှာမနေပဲ သူ့သားနဲ့အတူ တစ်ပတ်လောက် သွားနေပေးဖို့ ပြောလာတယ်။ အိမ်ကို လွမ်းနာကျလို့ အိမ်ကိုလည်း အတော်လွမ်းနေပါတတဲ့…။ ဒါနဲ့ ခရီးမထွတ်ခင် မမတင်အိမ်ရှိရာကို အရင်ဆုံး သွားခဲ့ပါတယ်။ အိမ်လုပ်စားစရာတွေ အကြော်အလှော်တွေ အင်္ကျီအဝတ်အစားတချို့ ထည့်ထားတဲ့ အိတ်တစ်လုံးကို ခင်နဲ့ လူကြုံထည့်ပေးလိုက်ပါတယ်။

သားက ကျောင်းကိစ္စတွေ သူ့အားကစားကိစ္စတွေနဲ့ အခုတလော အိမ်သိပ်မကပ်နိုင်ဘူး ဖြစ်နေတယ်တဲ့ …။ ဒါကြောင်တင် သူ့တိုက်ခန်းသွားရင် သားဝသန်နဲ့ မတွေ့မှာစိုးလို့ဆိုပြီး သားရဲ့ အိမ်ခန်းသော့တစ်ချောင်းကိုပါ တစ်ခါထဲ ထည့်ပေးလိုက်ပါတယ်။ ပစ္စည်းတွေတင်ပြီး ခင်လည်း ခရီးစထွက်ခဲ့ပါတယ်။ ကားကတော့ ခင်ကိုယ်တိုင်ပဲ မောင်းတယ်။ ဒရိုင်ပါ မထားဘူး ။ အခုလို ရန်ကုန်-မန္တလေး ဟိုက်ဝေးလည်း ကိုယ်ကိုယ်တိုင်ပဲ မောင်းနေကြလေ…။ ကားပျက်မှာ ဘာညာ ဘာမှမကြောက်ဘူး …။ ခင်တို့ ငယ်ငယ်ကတည်းက ကားနဲ့ပတ်သက်တဲ့ သိသင့်သိထိုက် ဖြစ်တတ်တာလေးတွေကို ရင်းနှီးကျွမ်းဝင်အောင် ဖေဖေက တင်ပေးထားတယ်လေ…။ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုလည်း ယုံကြည်မူတော့ အပြည့်ရှိပြီးသားပဲ။

ကားလေးမောင်းနေရင်း လွန်ခဲ့တဲ့နှစ်က ထူးခြားတဲ့ အဖြစ်လေးတွေကို သွားပြီး တွေးမိနေပါတယ်။ ခင့် ရဲ့ အိမ်ထောင်ရေး အကွဲအပြဲ တွေ၊ ၃၄ နှစ်ပြည့် မွေးနေ့နဲ့ … အထူးခြားဆုံးကတော့ ခင့် တူတော်မောင်ရဲ့ ထူးခြားတဲ့ အပြုအမူလေးတွေ အကြောင်းပေါ့….။

ဥပမာ အနေနဲ့ ပြောရရင် ပြီးခဲ့တဲ့နှစ် ကုမ္မဏီရုံးပိတ်ရက် တစ်ရက်က မမတင်တို့အိမ်မှာ ခင်ရယ် မမရယ် ဝသန်ရယ် မေမေရယ် ၄ ယောက် မုန့်ဟင်းခါး လုပ်စားကြပါတယ် ။ တင့်ယောကျာ်း ကိုသန်းဝင်းကတော့ မရှိဘူး။ နယ်ဘက်ခရီးထွတ်နေတယ်။

အဲ့ဒီနေ့က ဝသန်တယောက် ထူးခြားနေတယ်..။ ခင့်ကို ကွက်ကြည့်ကွက်ကြည့်နဲ့။ ပထမတော့ သာမန်ပဲကြည့်တယ် ထင်ထားတာ ။ အဲလိုလည်း မဟုတ်ဘူး။ သူကြည့်ရင်လည်း ခင့်ရဲ့ ရင်သားတွေ တင်ပါးတွေကိုပဲ မျက်စိကျွတ်ကျမတတ်ကို ကြည့်တာ။ အဲ့လိုတွေ ကြည့်ကြည့်ပြီးရင် အိမ်သာထဲကို ခဏခဏ ဝင်ဝင်သွားပါရော…။ အဲဒါ ဘာအဓိပ္ပာယ်လဲဆိုတာ ခင် ကောင်းကောင်း သဘောပေါက်ပါတယ်။ မမ တင်ကတော့ ဘယ်လိုမှ သတိထားမိတဲ့ပုံမပေါက်ဘူး။ သူလုပ်စရာရှိတာတွေကိုပဲလုပ်လို့ ချက်ပြုတ်ကြော်လှော်လို့ ဘာမှသတိထားမိပုံ မပေါ်ဘူး။

ဒီလို ဆယ်ကျော်သက်လေးများ ကြီးပြင်းလာတဲ့ သဘာဝကို ခင်ကောင်းကောင်း သဘောပေါက်ပါတယ်… ။ သူတို့အသက်အရွယ်လို အချိန်အခါမျိုးဟာ လေပြေလေး ဖြည်းဖြည်း ဖြတ်တိုက်သွားတာတောင် လိုက်ခံစားပြီး ထိလွယ်ရှလွယ် ခံစားလွယ်တဲ့ အသက်အရွယ်ဆိုတာ။

ခင့်ကို ဝသန် အဲလိုတွေကြည့်တော့ အိမ်ပြန်ရောက်တာနဲ့ မှန်ရှေ့ ရပ်လို့ ခင့်တစ်ကိုယ်လုံးကို ခြေဆုံးခေါင်းဆုံး ပြန်ပြန်ကြည့်မိတယ်။ ခင့် အသက်က အခု ၃၅ နှစ်ထဲမှာ အသားဖြူတယ်။ အရပ် ၅ ပေ ၅ ရှိတယ်။ ကိုခန္ဓောအလေးချိန် ၁၂၅ ပေါင်ရှိတယ်။ ရင်တို့ တင်တို့ကတော့ အကြီးကြီးတွေ မဟုတ်ဘူး သူ့ကောက်ကြောင်းနဲ့သူတော့ တင့်တင့်တယ်တယ်ရှိတယ်။ အိမ်ထောင်ကျဖူးတယ် …။

ဒါပေမဲ့ အဲဒီယောကျာ်းနဲ့ ၁ နှစ်ကျော်ကျော်သာ ပေါင်းပြီး တရားဝင် ကွာရှင်းခဲ့တယ်။ သဘောထားချင်း မတိုက်ဆိုင်တာလား ဘာလားတော့ မသိဘူး။ ခင်သူနဲ့ ဆက်ပေါင်းလို့ မရတော့တာ သေချာသလောက်ရှိနေလို့ ကွာရှင်းပြတ်စဲခဲ့ကြတာပေါ့။

ဒီလို အိမ်ထောင်ကွဲပြီး သိပ်မကြာခင်မှာပဲ ခင့်ကို လက်ထပ်ချင်လို့ နိုင်ငံခြားရှိ မေမေ့ အမျိုးဘက်က လူတစ်ယောက် လာပြီး တောင်းရမ်းဖူးတယ်။ ခင် အိမ်ထောင်ရေးဆိုတာကို စိတ်ကုန်နေတဲ့ အချိန်လည်းဖြစ် စိတ်တွေလည်း အရမ်းရှုပ်ထွေးနေတာကြောင့် ခင် ငြင်းပယ်ခဲ့လိုက်မိတယ်။ မေမေနဲ့ မမတင်ကတော့ အဲလို ငြင်းလိုက်လို့ ခင့်ကို တစ်ပတ်လောက် စကားတောင် မပြောကြဘူးလေ။

ဟုတ်လည်း ဟုတ်ပါတယ်။ ခင့်ကို လက်ထပ်ချင်တယ့် ပုဂ္ဂိုလ်က နိုင်ငံခြားက စတော့တွေ အများကြီးပိုင်တယ်လို့ ပြောတယ် ဘောစိကြီးပေါ့…။ မေမေတို့ ဆွေမျိုးအတိုင်းအဝိုင်းထဲမှာဆိုရင် မျက်နှာတော်တော်ကြီးတယ်လို့ ပြောတာပဲ…။ ခင်လည်း သေချာမသိဘူး..။ ကိုမြင့် အသုံးမကျလို့သာ ကွာရှင်းလိုက်ရတာ အရင်ချစ်သူ သံယောဇဉ်က မကုန်သေးတော့ ခင် စိတ်ရှုပ်လို့ ကိုယ့်ကို တည်ငြိမ်အောင် လုပ်နေတဲ့ အချိန်နဲ့လည်း တိုးသွားတော့ ခင် ငြင်းပယ်ခဲ့ရတယ်လေး။ သူတို့ဘက်က ဘယ်လောက်ချမ်းသာလို့ ဘယ်လောက်မျက်နှာကြီးတယ်ဆိုတာလည်း ခင် သေချာတော့ မသိပါဘူး။

ဒါနဲ့ ဝသန်တစ်ယောက် မမတို့အိမ်မှာ မုန့်ဟင်းခါလုပ်စားတဲ့နေ့က သူ ခင့်ကို အဲလိုတွေ ချောင်းချောင်းကြည့်နေတာတွေကို မသိသလိုပဲ နေပေးလိုက်မိတယ်။

ခင် တစ်ခုပြောချင်တာက ဝသန်တစ်ယောက် ဘာကြောင့် သူ့အဒေါ်အရင်းကိုမှ ဒီလိုစိတ်တွေနဲ့ ခံစားနေရတာလဲ၊ ဘာလို့ အဒေါ်အရင်းကို စိတ်ဝင်စားနေရတာလဲ….၊ သူ့ရုပ်ရည်က အဆိုးကြီး မဟုတ်တဲ့အပြင် အရမ်းကို ကြည့်ကောင်းပြီး ယောကျာ်းပီသတဲ့ လူချောလေးတစ်ယောက်ပါ။ ခန္ဓာကိုယ်ကလည်း အားကစား အရမ်းလုပ်ထားလို့ အရွယ်နဲ့ မလိုက်အောင် တောင့်တင်းလှပတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်အချိုးအစားရှိတဲ့ သူတစ်ယောက်…။

သူ့လိုပုံမျိုးနဲ့ မိန်းမချောလေးတွေကို ခေါင်းခေါက်ပြီး ရွေးလို့ရနေရဲ့သားနဲ့ ကျမလို အသက် ၃၀ ကျော်ပြီဖြစ်တဲ့ တစ်လင်ကွာ တစ်ခုလပ် သူ့အဒေါ်အရင်းခေါက်ခေါက်ကိုမှ ဒီလို ဖိုမစိတ်မျိုးနဲ့ စိတ်ဝင်စားနေရတာလဲ… မစဉ်းစားတတ်အောင်ပဲ ဖြစ်ရပါတယ်။ သား ဝသန် အသက်က ဒီနှစ်ထဲမှာဆို ၂၁ နှစ် ကျော်သွားပြီလေ။ ခင်ကလည်း သူအဲ့လို အပြုအမူမျိုးတွေ လုပ်ပြလာရင် အခန်းထဲဝင်ပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကို မှန်ထဲ ခြေဆုံးခေါင်းဆုံး ပြေးပြေးကြည့်မိတယ်…။ ကိုလည်း ဘာတွေလုပ်လို့ လုပ်မိလဲ မသိတော့ပါဘူး။

ခင့် စိတ်တွေဟာလည်း အနယ်မကျသေးဘူး ။ ယောကျာ်းနဲ့ ကွာရှင်းထားတာလည်း သိပ်မကြာသေးတော့ တည်ငြိမ်အောင် လုပ်နေရတဲ့အတွက် စိတ်တွေက သိပ်ပြီး နေသာထိုင်သာ မရှိသေးတဲ့ သဘောလို့ပဲ ပြောရမလား… သိပ်အဆင်မပြေသေးဘူးပေါ့။

အဲလိုကွာရှင်းထားတုန်းက မမတင်တို့အိမ်မှာ တော်တော်ကြာကြာ နေခဲ့တယ်။ ခင့်ကိုယ်ပိုင် အိမ်တစ်လုံး မဝယ်ဖြစ်ခင်အထိလို့ ပြောရမှာပေါ့။

တစ်နေ့ ဝသန် ရန်ကုန်ကနေ ကျောင်းခဏပိတ်လို့ ပြန်လာပါတယ်…။ သူပြန်လာတော့ ခင်က သူ့အခန်းမှာ နေနေတာလေ။ သူ့အတွက် ဘုံပျောက်သွားတာပေါ့…။ ဝသန်အခန်းထဲမှာပဲ ခင်နဲ့ အတူအိပ်ဖို့ ဝသန့်ကို ပြောသေးတယ်…။ ကောင်လေးက အိပ်ချင်နေတဲ့ပုံပဲ …။ ဒါပေမဲ့ ဝသန် ခင်နဲ့အတူ အိပ်ခွင့် မရလိုက်ပါဘူး။ မမတင်က မအိပ်ခိုင်းဘူးလေ ။

“အို .. မင်းတို့ တူဝရီးနှစ်ယောက် ကုတင်တစ်လုံးထဲ ကြပ်ကကြပ်နဲ့ ဘယ်လိုအိပ်လို့ရမလဲ။ အိပ်နေရင်း ကုတင်ပေါ်က ပြုတ်ကျမှဖြင့် အကွဲကွဲအပြဲပြဲတွေ ဖြစ်ကုန်မှာပေါ့ …။ သားက လာတုန်းခဏ အိမ်ရှေ့ ဆိုဖာပေါ် အိပ်လိုက်ပါကွယ် နော်.. သားလေး”

လို့ မမတင်က ပြောလာတော့မှ သူပျော်နေရာကနေ စိတ်အိုက်သွားသလို ပုံစံလေး ဖြစ်သွားတာ ခင် သတိထားလိုက်မိတယ်။ ခင်လည်း ဘာမှမပြောတော့ပဲ သူတို့ သားအမိနှစ်ယောက်ကြား ပြုံးစိစိသာ လုပ်နေမိတော့တယ်။ မမတင်ကလည်း သူ့သား အရွယ်ရောက်နေပြီဆိုတာကို သဘောပေါက်တဲ့ပုံရှိတယ်။ ဒါကြောင့်လည်း ခင်နဲ့ ပေးမအိပ်ရဲတာလည်း ဖြစ်မှာပါ။ ဟုတ်တော့လည်း ဟုတ်တယ်။ သား ဝသန်ရဲ့ ကုတင်က နည်းနည်းမြင့်တယ်…။ တစ်ယောက်အိပ်ကုတင်ဆိုတော့ နည်းနည်းလည်း ကျဉ်းတယ်လေး။ ဒါနဲ ဝသန်က

“ တီတီခင် သားအခန်းမှာပဲ အိပ်လိုက်ပါ …။ သား ဆိုဖာပေါ်မှာပဲ အိပ်လိုက်မယ်”

ဆိုတော့.. အဲဒီည ခင်လည်း ဝသန့်အခန်းမှာပဲ ဆက်အိပ်လိုက်တယ်…။ ညသန်းခေါင်ကျော်လောက် ၁ နာရီ ထိုးလောက်လည်း ရောက်ရော ခင်တရေးနိုးပြီး မျက်လုံးဖွင့်အကြည့် ..

“အမလေး”

ခင် ကြက်သီးတွေ ထပြီး လှန့်ဖြန့်သွားလိုက်တာ မပြောပါနဲ့။ ခင့် ညဝတ်ဂါဝန်လေးက ခင့် ဗိုက်သားအထိ လှန်တက်နေတယ် သိလာ…။ ခင့် အတွင်းခံ အဖြူလေးက ပေါ်လို့။ အတွင်းခံက အရမ်းပါးတော့ ခင့် ပစ္စည်းအကွဲကြောင်းရာလေးက သစ်သစ်ရစ်ရစ်လေး ပေါ်လို့ ။ ခင် အရမ်းလန့်သွားတယ် …။ ခင်က ညဝတ် ဂါဝန်ဇာပါလေးတွေ ဝတ်အိပ်တတ်တယ်…။ တခါတလေတော့ ထမီနဲ့ပဲအိပ်တယ်။ အခုလိုတော့ အပေါ်ထိ လှန်တက်နေရလောက်အောင် ခင် အအိပ်မကြမ်းဘူးဆိုတာ ခင့်ကိုယ် ခင်သိတယ်။

အိပ်ရာပေါ်ကဆင်းပြီး တံခါးသွားကြည့်တော့ တံခါးက ခပ်ဟဟလေး ပွင့်နေတယ်။ ခင် ညက တံခါဂျဂ် မထိုးခဲ့မိဘူးဆိုတာ အခုမှ စဉ်းစာမိတော့တယ်။ ခင် သဘောပေါက်လိုက်ပါပြီ။ ဒါ ဘယ်သူ့လက်ချက်လဲဆိုတာ။

အဲဒီည ခင် အိပ်လို့မရတော့လို့ စဉ်းစားနေရင်းက ရေဆာသလို ဖြစ်လာတာနဲ့ ရေခဲသေတ္တာရှိရာ မီးဖိုခန်းဘက်ကို ထွက်လာခဲ့မိတယ်။ မီးဖိုခန်းထဲရောက်တော့ ဝသန်တစ်ယောက် ရေဖန်ခွက်လေးကိုင်လို့ ထိုင်ခုံတစ်လုံးပေါ် ထိုင်နေလေရဲ့…။ ခင်လည်း အိပ်ချင်မူးတူးပုံစံနဲ့ ဝသန့်ကို ဘာမှမပြောပဲ ရေခဲသေတ္တာရှိရာကို လာခဲ့လိုက်ပြီး သေတ္တာထဲက ရေဘူးကိုထုတ် ဖန်ခွက်တစ်လုံးထဲထည့်ပြီး သောက်ချလိုက်တယ်။ ရေဘူးပြန်ထည့်ရင်း ဝသန်ဘက်ကို ခင် လှည့်လိုက်တယ်…။

“ သား ဝသန် မအိပ်သေးဘူးလာ။ ညနက်နေပြီလေး သားရဲ့”

“ ဟုတ်တယ် တီတီ …။ သား သိပ်အိပ်မရတာနဲ့ ထထိုင်နေမိတာ”

“ဟင်… ဘာလို့လဲသားရဲ့ … ကြိုးစားပြီး အိပ်လိုက်ပါ သားရယ်… မိုးလည်း တော်တော်ချုပ်နေပြီ”

သားဝသန် အိပ်မရတဲ့ အကြောင်းကို ခင်လည်း သိနေတယ်ဆိုတာကို ဝသန်တစ်ယောက် ရိပ်မိတဲ့ပုံမပေါ်ဘူး…။

“ဟုတ်ကဲ့ တီတီ”

ဒါနဲ့ ဝသန် ဖန်ခွက်လေးချလို့ ဧည့်ခန်းရှိရာကို ထွက်သွားတော့တယ်။ အဲနောက် ခင်လည်း အခန်းထဲပြန်လာ တံခါဂျက်ထိုးလို့ အိပ်ရာပေါ်တက် ဟိုဟာစဉ်းစား ဒီဟာစဉ်းစားနဲ့ ခင်လည်း အိပ်မရတော့ဘူး ..။ သိပ်မကြာပါဘူး သား ဝသန် အိပ်နေတဲ့ ဧည့်ခန်းထဲကနေ ညည်းညူသံ သဲသဲလေး ထွက်လာတယ်… ။ ဘာများလဲဆိုပြီး အိပ်ရာပေါ်က ထ ပြီး တံခါးအသာဖွင့်လို့ ဧည့်ခန်းထဲကို တိုးတိုးလေး လမ်းလျှောက်သွားရင်း ဝင်သွားမိတာ တွေ့လိုက်ရတဲ့ မြင်ကွင်းကြောင့် ခင် တစ်ညလုံး အိပ်ရာပေါ် တစ်ယောက်ထဲ နေမထိထိုင်မသာကို ဖြစ်လို့။ ဘာများထင်လဲ .. အမလေး သား ဝသန်တစ်ယောက် သူ့ငယ်ပါလေးကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး အားရပါးရ ပွတ်နေလိုက်တာ။

ကိုမြင့်ရှိစဉ်က ခင့်ကိုလုပ်လို့ ခင်က စိတ်မပါဘူး ပင်လည်းပင်ပန်းနေတယ်လို့ ပြောလိုက်ရင် ကိုမြင့်တစ်ယောက် သူ့လိင်တံကြီးကို ခင့်ပစ္စည်းထဲက ထုတ်လိုက်တယ်။ နောက်ပြီး… ဝသန် အခုလုပ်သလိုပဲ သူ့ပစ္စည်းကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး အပေါ်အောက် ပွတ်ပေးနေတတ်တယ်။ ခင်က ကိုမြင့် အဲလိုလုပ်တာကို ဘာလုပ်တာလဲလို့မေးတော့ ကိုမြင့်က ဒါယောကျာ်းလေးတွေ မိန်းမနဲ့ မဆက်ဆံပဲ ကိုယ့်ကိုယ်ကို အာသာဖြေတာ တစ်နည်းအားဖြင့်ပြောရင် ဂွင်းတိုက်တယ်ခေါ်တယ် ခင့်ရဲ့လို့ ကိုမြင့် ပြောပြဖူးတယ်။

………………………………………………………

ဒါဆို သား ဝသန် ဂွင်းတိုက်လို့ အာသာဆန္ဒ ဖြေဖျောက်နေတာပါလား ဆိုပြီး ခင်လည်း မျက်လုံးလေး အပြူးသားနဲ့ ကြည့်နေမိရော..။ ငယ်ငယ်တုန်းက တွေ့ဖူးတဲ့ ဝသန့် ငယ်ပါလေးက အခုတော့ ရှည်ပြီး အလုံးကလည်း ကြီးလိုက်တာမှ ခင့်ယောကျာ်း ကိုမြင့်ထက် နှစ်ဆနီးပါးလောက်တောင် ကြီးမယ်..။ ကိုယ့်မျက်လုံးတွေ ကိုယ်မယုံနိုင်အောင်ဖြစ်ပြီး ပါးစပ်အဟောင်းသား မျက်လုံးအပြူးသားနဲ့ ကြည့်နေတုန်… သားဝသန် တစ်ယောက် ပါစပ်ကနေ

“အား…အားးး…အ.”

ဆိုတဲ့ အသံတွေထွက်လာပြီး သူ့ငယ်ပါထဲကနေ သုတ်ရည်တွေ တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ လေပေါ် ပြန်တက်လို့ သွားကုန်ပါရော…။ သူ့ဗိုက်က အရစ်အရစ် ကြွက်သားတွေပေါ် သုတ်ရည်တွေ ဖြန်းပက်ထားလိုက်သလို သုတ်ရည်တွေ ပြန်ကျလာတယ်…။ သူ့တစ်ကိုယ်လုံးလည်း တဆတ်ဆတ်တုန်လို့။

ခင်လည်း တအံ့တသြနဲ့ မျက်တောင်မခတ်ပဲ ကြည့်ကောင်းကောင်းနဲ့ ကြည့်ရင်း မှင်တက်မိနေမိတယ်….။ ထွားလာလိုက်တဲ့ ကောင်လေး။ ကြည့်ပါဦး သူ့ငယ်ပါလေးက အခုတော့ တကယ့်ကို ကြီးမားတဲ့ ယောကျာ်းတန်ဆာကြီးကို ဖြစ်လို့။

ခင်လည်း သတိပြန်ဝင်လာပြီး ကိုယ့်အခန်းထဲကို အသာလေး ပြန်ဝင် တံခါးဂျက်ထိုးလို့ အိပ်ရာပေါ် တက်လဲနေလိုက်ပါတယ်။ မျက်စိထဲမှာလည်း သား ဝသန်ရဲ့ လိင်တံကြီးက ပြန်ကိုဖျောက်လို့ မရတော့ဘူး…။ ကြိုးစားပြီး ဘယ်လောက်အိပ်အိပ် အိပ်လို့မရတာ မိုးလင်းထိပဲ။ အမလေး ဘုရားဘုရား… လို့ စိတ်ထဲမှာလည်း ရေရွတ်လိုက်မိတယ်။

နောက်တစ်ခေါက်က ဝသန် သင်္ကြန်ကျောင်းပိတ်လို့ အိမ်ခဏပြန်အလာ မမတင်ယောကျာ်း ဝသန့် အဖေဘက်က အမျိုးတွေ လာလည်ကြတယ်လေ။ အိမ်မှာ ဧည့်သည်တွေတည်းတော့ အိပ်ခန်းများများစားစား မရှိတဲ့ မမတင်တို့အိမ်မှာ ဝသန်အဖို့ အိပ်စရာမရှိ ဖြစ်သွားပါရောလား…။ ဒါနဲ ဝသန်ကို မမတင်က ခင့်အိမ်မှာ ညအိပ်ဖို့ လွှတ်လိုက်တော့တာပေါ့။ အဲဒီအချိန်မှာတော့ ခင် ကိုယ်ပိုင်အိမ်တစ်လုံး ဝယ်ပြီးသွားပြီလေး။

အဲဒီည ခင် ကုမ္မဏီမှာ စိတ်ရှုပ် အလုပ်ရှုပ်ခဲ့သမျှ အိမ်ရောက်တယ်ဆိုရင်ပဲ ခင့် အခန်းထဲကို အမြန်ဝင်၊ ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်အစားတွေ အားလုံးကို ချွတ်၊ အတွင်းပစ္စည် အပြင်ပစ္စည်း တစ်ခုမှမကျန်အောင် ချွတ်ပြီး ရေချိုးခန်းထဲဝင် ရေကို အဆုံးထိဖွင့်လို့ ရေပန်းလေးနဲ့ ရေစချိုးတော့တယ်။ ရေချိုးနေရင်းက ပိုက်ပေါ်သွယ်ထားတဲ့ ရေပန်းလေးကိုဖြုတ် ခင့် ကိုယ်ခန္ဓာအနံ့ ရေပန်းနဲ့ လိုက်ပန်းလို့ တိုက်ချွတ်ဆေးကြော နေမိတာပေါ့…။ နို့တွေ ဟိုကြားဒီကြား ကြားမှန်သမျှ နိုက်ပြီး အားရှိပါးရှိ ပွတ်သပ်ချိုးနေရင်းက ဖီလင်ယူနေတဲ့အချိန် … မျက်လုံးလေး ဟဟ ဖွင့်အမိမှာ … အမလေး ဝသန်တစ်ယောက် ရေချိုးခန်းတံခါး ခပ်ဟဟလေးကြားကနေ ရပ်လို့ ခင့်ကို ဝါးစားတော့မတတ် ကြည့်နေလေရဲ့….။ ခင်တာ ထအော်လိုက်ရင် တူနဲ့ အဒေါ်ကြား တစ်ယောက်မျက်နှာ တစ်ယောက် မကြည့်ရဲပဲ မကောင်းမကောင်းတွေ ဖြစ်မှာစိုးလို့ မသိသလို မျက်လုံးလေးပြန်မေးပြီး ဆက်ချိုးနေမိတယ်။

ခင်ကလည်း ခင်ပဲ။ ဝသန် အိမ်မှာရှိနေတာကို သတိမထားပဲ အရင်လို တစ်ယောက်ထဲ လွှတ်လွှတ်လပ်လပ် အခန်းတံခါးတွေဘာတွေ ပိတ်မနေပဲ ဒီအတိုင်း လုပ်နေမိတာပေါ့။ တော်တော်ကြာကြာ ခင်လည်း ချိုးနေရင်းက ရေပန်းလေးကိုပိတ် တဘက်လေးကို လှမ်းယူလို့ ရေချိုးခန်းအဝကို မျက်နှာမူလိုက်တဲ့ အချိန် ဝသန် မရှိတော့ဘူး … သူထွက်သွားပါပြီ ။

ရေချိုးပြီး တဘက်လေးနဲ့ ရေသုတ်နေရင်းက စဉ်းစားရင်း ရှက်စိတ်တွေ ဝင်လာမိတယ်။ အဲဒီညလည်း ဝသန့် အခန်းထဲကနေ … အာသာဖြေရင်းက ထွက်လာတဲ့ အသံသဲသဲကို ကြားနေရတယ်…။ အသံတွေကို နားစွန့်ရင်း စောင်အောက်က ပစ္စည်းလေးကို လက်နိုက်လိုက်တဲ့ အချိန်မှာတော့ အကွဲကြောင်းလေး တစ်ခုလုံး အရည်တွေရွှဲလို့။

ခင့် ကိုယ့်ကိုယ်ကို ရှက်လဲရှက် … ငါကပါ ဒီလိုစိတ်တွေ ဘာလို့ လိုက်ဖြစ်နေရတာလဲ။ ကိုယ့်တူက ကိုယ့်အပေါ် အဲလိုစိတ်တွေ ဖြစ်နေတာကို ဆုံးမရမယ့် အစား ကိုယ်ကိုယ်တိုင်ကပါ အရသာလိုက်ခံနေတော့ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုလည်း ရှက် အံ့လည်းအံသြမိတယ် သိလား။ စိတ်လည်းတိုမိတယ်။ အဲဒီညအဖြစ်တွေကို ဘယ်လိုလုပ်ရမယ်မှန်း မသိတာနဲ့ ခင်လည်း အမှုမဲ့အမှတ်မဲ့ ခင့် စိတ်ထဲပဲထားလိုက်တယ်။

ဒီလိုနဲ့ ပြီးခဲ့တဲ့နှစ်က ဖြစ်ပျက်ခဲ့သမျှတွေကို ပြန်တွေးလို့ ကားလေးမောင်းလာရင် တောင်ငူမြို့လေးကိုတောင် ရောက်လို့လာပါပြီရှင်။ တောင်ငူမှာ ခဏနားပြီး ဆက်ထွက်လာခဲ့လိုက်တယ်။

နောက်တစ်နေ့ မနက်အရောက်မှာတော့ ရန်ကုန်ကို ခင် ချောမောစွာပဲ ရောက်လာခဲ့ပါတယ်။ ဝသန်ရှိတဲ့ ကွန်ဒိုရှိရာကို အရင်မောင်းသွားလိုက်တယ်။ ရောက်တော့ ကားကို တိုက်ခန်းအောက် ပါကင်မှာထိုးပြီး ဓာတ်လှေကားကတဆင့် ဝသန့်အခန်းနံပါတ် အတိုင်း အပေါ်ကို တက်သွားလိုက်ပါတယ်။

ဝသန့် အခန်းတံခါးရှေ့လည်းရောက်ရော လူခေါ်ဘဲလ်ကို နှစ်ချက်ဆင့်နှိပ်ပြီး ခေါ်ကြည့်ပါသေးတယ်…။ လာမဖွင့်ပေးပါဘူး..။ နောက်တစ်ချက် ထပ်နှိပ်ပြီး ခေါ်ကြည့်တာ လာမဖွင့်တာနဲ့ မမတင်ပေးလိုက်တဲ့ သော့ထုတ်ပြီး ဝသန့် အခန်းထဲကို ဝင်လိုက်ပါတယ်.။

ထင်တဲ့အတိုင်းပဲ တူတော်မောင် မောင်ဝသန်တစ်ယောက် မရှိပါဘူး။ ဒါနဲ့ ခင်လည်း ခရီးကလည်း ပန်းပန်းနဲ့ဆိုတော့ … ရေချိုးမိုးချိုးပြီး တရေးလောက် အိပ်လိုက်မယ်ဆိုပြီး… ပါလာတဲ့ အိတ်ကိုချ အဝတ်စားရှိသမျှချွတ်ပြီး တဘက်လေးထုတ်လို့ ရေချိုးခန်းရှိရာဘက်ကို ထွက်ခဲ့လိုက်တယ်။ ဝသန်တစ်ယောက် ယောကျာ်းလေးလို့သာပြောသာ တစ်ယောက်ထဲ အတော့်ကို နေတတ်ထိုင်တတ်တဲ့ ကောင်းလေးပဲလို့ … သန့်ရှင်းသပ်ရပ်နေတဲ့ သူ့ဧည့်ခန်းလေးကို ကြည့်လို့ စိတ်ထဲ တူတော်မောင်ကို ချီးကျူးနေမိတယ်။

ဒါနဲ့ သူ့အိပ်ခန်းထဲကိုလည်း ဝင်လိုက်ရော အိပ်ရာတွေကလည်း သပ်သပ်ရပ်ရပ်နဲ့ အဝတ်အစားဗီရိုတွေ စာအုပ်စင်တွေ အခန်းထဲမှာရှိတဲ့ သူ့အားကစားပစ္စည်းတွေ နံရံကပ် ပိုစတာတွေ အားလုံး သူ့နေရာနဲ့သူ နေသားတကျပါပဲ။ အရင်က အိမ်မှာနေတုန်းကဆို ဝသန်တစ်ယောက် သူ့အခန်းကို အမေလုပ်သူ ရှင်းရင်ရှင်း မဟုတ်ရင် ခင့်မေမေ သူ့အဖွားကိုယ်တိုင် ဝင်ဝင်ရှင်းပေးရတာပေါ့။ အခုတော့ ကြည့်ပါဦး တော်လိုက်တဲ့ တူလေးဆိုပြီး ဝသန့်ကို ချီးကျူးနေမိတယ်။

………………………………………………………….

ဒါနဲ့ သူ့အခန်းလေးကိုဖြတ်လို့ ရေချိုးခန်းထဲရှိရာကို ဝင်လိုက်ပါတယ်။ တစ်ညလုံးလည်း ကားမောင်းထားတာဆိုတော့ ပင်ကလည်းပင်ပန်းနဲ့ ဆိုတော့ ရေမိုးချိုးပြီး တရေးလောက်အိပ်ဖို့ စဉ်းစားမိတယ်။ ရေးပန်းလေးဖွင့်လို့ တစ်ကိုယ်လုံးကို နေရာမကျန် တိုက်ချွတ်ဆေးကြောပြီး ရေချိုးနေလိုက်မိရော…။ ရေချိုးပြီးလို့ ရေချိုးခန်းကအထွက် …တဘက်လေး တစ်ထည်တာ ခင့် ကိုယ်ပေါ်မှာရှိတယ် သိလား…။

“အမလေး….. ဪ… အသံမပေးဘာမပေးနဲ့ ဝသန်ရယ်… တီခင် လန့်ဖျန့်သွားတာပဲ…။ ဘယ်တုန်းကတည်းက အိမ်ပြန်ရောက်နေတာတုန်းဟဲ့…”

ကိုတော်ချော တူတော်မောင် ဝသန်တစ်ယောက် ရေချိုးခန်း၀ကို ရောက်လို့နေတယ်လေ ။ ဝသန်က

“ခုနမှရောက်နေတာ တီတီရဲ့ …။ ဒီအချိန်ဆို တီခင် အိမ်ရောက်နေလောက်ပြီဆိုတာ သိလို့ ကျောင်းကပြန်ခဲ့တာ။”

“ ဟုတ်လား။ တီလည်း ရောက်တာ မကြာသေးဘူး…။ ရောက်ရောက်ချင်း မင်းဆီ အရင်လာတာပဲ ..။ ကုမ္မဏီက လူတွေနဲ့တောင် မဆက်သွယ်ရသေးဘူး….။ မမတင်က သားနဲ့အတူ တစ်ပတ်လောက်နေဖို့ မှာလိုက်တယ်…။ အဲဒါကော သိလား”

“သိပါတယ်.. တီခင်ရယ်…။ သား မေမေနဲ့ ဖုန်းရပြီးပါပြီ…။ တီခင် ရန်ကုန်လာမယ်ဆိုတာ မေမေကပြောလို့ သိပြီးသား…။ တီ ဒီမှာနေဖို့လည်း မေမေ့ကို သားပြောလိုက်တာ .. တီရဲ့”

ကြည့်စမ်း ဒီကောင်လေး သူနဲ့ တစ်ပတ်လောက် အတူတူနေဖို့ သူကိုယ်တိုင် မမတင်ကို ပြောလို့ စီစဉ်ထားတာကိုး။ တော်တော်မလွယ်တဲ့ တူတော်မောင်ပဲလို့ ခင့် စိတ်ထဲ ရေရွတ်နေမိပါတယ်။

သူ့နဲ့များ တစ်ပတ်လောက် ဘယ်လို အတူတူ အိမ်တစ်လုံးထဲမှာ နှစ်ယောက်ထဲ ဘယ်လိုနေရမလဲ…။ ခင်နဲ့ တစ်ပတ်နီးနီး အတူနေမယ့် ယောကျာ်းတစ်ယောက်ဟာ တူတော်မောင်ဖြစ်ပေမဲ့လည်း ခင့်ကို ဆန့်ကျင်ဘက် လိင်တစ်ယောက်လို သဘောအမြင်မျိုးနဲ့ သဘောကျနေတဲ့ သူဆိုတော့ တစ်ပတ်တောင် ဘယ်လိုနေရမလဲလို့ ခင်လည်း စဉ်းစားနေမိတယ်။ အခုမှတော့လည်း မထူးတော့ပါဘူး… နေရုံပဲရှိတာပေါ့ …။

“ ဟုတ်ပါပြီ ကိုတော်ချောရယ် နေပေးပါ့မယ်”

လို့ ခင် သူ့ကို ပြုံးလို့ ပြောလိုက်မိတယ်။ အဲလိုပြောလိုက်တော့ ဝသန်တစ်ယောက် မှိုရတဲ့ မျက်နှာနဲ့ ခင့်ကို ကျေနပ်ပြုံး ပြန်ပြုံးပြနေလေရဲ့ …။

လူတစ်ယောက်က တစ်ယောက်ကို ပြုံးပြတယ်ဆိုတာ အမျိုးမျိုးရှိတယ်နော်…။ လူတွေ ပြုံးပြုံးပြတယ်ဆိုတာ ရည်ရွယ်ချက် အများကြီးရှိတယ်….။ လူတစ်ယောက်က ကိုယ့်ကို လိုလို့လား၊ မလိုလို့ ပြုံးတာလား၊ မချိပြုံး ရွဲ့ပြုံး စောင်းပြုံး လူတွေကဘယ်လိုစိတ်ရှိလို့ ဘာရည်ရွယ်ချက်ရှိလို့ ထွက်လာတဲ့ မျက်နှာဘေးနဲ့ အပြုံးလေးတွေကို ကြည့်လို့ လူအကဲခပ် ပညာကို ခင်က တဖက်ကမ်းခပ် တတ်မြှောက်ထားတာနော်.. ဟဲဟဲ..။ အထင်တော့မသေးလိုက်နဲ့…။

အခု ဝသန်ပြုံးတဲ့ အပြုံးက ခင်သိတယ်။ သူဘာကို သဘောကျနေလဲ ဘာကိုတော့ဖြင့် လုပ်ခွင့်ရတော့မယ်ဆိုတာကို တွေးလို့ ပျော်နေတဲ့ အပြုံး။ စကားတွေပြောရင်း ဝသန်နဲ့ခင် တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် မျက်လုံးချင်းဆိုင်ကြည့်ပြီး ၁ မိနစ်လောက် ငြိမ်သွားကျတယ် .. သိလား။

ဝသန်နဲ့ အတူတူနေရမယ်ဆိုတော့ နည်းနည်းတော့ ကြောက်မိတယ်…။ ဟုတ်တယ်လေး သူက ခင့်ကို အဒေါ်တစ်ယောက်လို သဘောထားပြီး ချစ်နေတာမှ မဟုတ်တာ….။ ပြီးရင် ခင်ကလည်း ခင့်တူလေးလို ယောကျာ်းပီသတဲ့ လူချောလေးကို နည်းနည်းတော့ ရင်ခုန်မိခဲ့ဖူးတဲ့သူ ….။ ဒါပေမဲ့ ဒီလို မတင့်တော်တဲ့ ကိစ္စကို ခင့်ခေါင်းထဲကနေ ဘယ်လိုမှလည်း လက်ခံမှာ မဟုတ်ဘူး။ ဘာအခွင့်အရေးမှလည်း ပေးမှာ မဟုတ်ဘူးလို့ စိတ်ထဲကနေတော့ ပြောနေမိတာပေါ့။

သား ဝသန်ကလည်း အခွင့်အရေးကို အလွတ်ယူတတ်တဲ့ လူစားမျိုးတော့ မဟုတ်ပါဘူး။ ဒါပေမဲ့ အခွင့်ရေးရရင်တော့ လက်လွတ်ခံတတ်တဲ့ သူတစ်ယောက်လည်း မဟုတ်တာတော့ သေချာတယ်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ခင့် သဘောပါ။ ခင် အနေအထိုင် ဆင်ချင်ပြီး နေရင် ဘာမှဖြစ်လာစရာ အကြောင်းမရှိဘူး။ လက်ခုပ်ဆိုတာ တစ်ဖက်ထဲတီးလို့ မမြည်ဘူး။ နှစ်ဖက်တီးမှ မြည်တဲ့ အမျိုးပဲလေ။ ပြီးရင် ဒီလောက် ကြီးမားကျယ်ဝန်းတဲ့ ကွန်ဒိုတိုက်ခံထဲမှာ ဖိုနဲ့မ နှစ်ယောက်ထဲ ။ သူကြိတ်ကျွေနေတဲ့ သူ့အဒေါ်နဲ့ တစ်ပတ်ကြီးများတောင် အတူတူနေရမှာဆိုတော့ …. ခင့် အတွက် စဉ်းစားရမယ်။ အနေအထိုင် ဆင်ချင်ရမယ်လေ..။ ကိုယ်ကအကြီးပဲ မဟုတ်လား….။

မျက်လုံးချင်းစုံရပ်လို့ ပြောနေကြရင်းက … ခင်လည်း မျက်နှာကို တစ်ဖက်လွဲလိုက်ပြီး…. ဒါနဲ့ ခင့် ကိုယ်ပေါ်မှာ တဘက်လေး တစ်ထည်သာ ပတ်ထားတာကို အခုမှ သတိထားမိတော့တယ်…

“ သားဝသန် တီတီခင် အခန်းထဲမှာ ခဏအနားယူလိုက်ဦးမယ်နော်”

လို့ ပါစပ်ကပြောရင်း ခပ်မြန်မြန်လျှောက်လို့ ဝသန့်ကို လှည့်ကြည့်မနေတော့ပဲ ခင်အိပ်ရမယ့် အခန်းထဲကို သုတ်ခြေသင်ခဲ့မိတယ်…။ အိပ်ခန်းထဲရောက်တော့ တံခါးလေးကိုပိတ် ပတ်ထားတဲ့ တဘက်လေးကို ချွတ်ချလိုက်ပြီး ခင့် အိပ်ထဲက အတွင်းခံ ပင်တီလေးကို ယူပြီး ဝတ်မယ်ရှိသေးတယ်…

“ဒုန်း… ဒုန်း.. ဒုန်း….”

“ တီတီ နေ့လည်စာ ဘာစားချင်လဲ …။ ကျနော် စီစဉ်ပေးထားမယ်…။ တီတီနိုးတာနဲ့ တစ်ခါထဲ စားလို့ရအောင်”

ဒါနဲ့ ခင်လည်း ပင်တီလေးကို ခင့်တင်ပါး သစ်သစ်ရစ်ရစ်လေးပေါ် အသာလေး ဆွဲဝတ်လို့

“ ရပါတယ် သားရယ်။ သားစားသလိုပဲ တီတီအတွက် လုပ်ထားလိုက်ပါ…။ တီတီအတွက် အရေးမကြီးပါဘူး”

“ ဒါဆိုလဲ …. သား စီစဉ်ထားလိုက်မယ်..။ တီတီအနားယူလိုက်ဦးနော်..”

“ဟုတ်ပါပြီ ရှင့်…”

လို့ ခင် ပြန်ဖြေလိုက်တယ်။

……………………………………………………………..

သား ဝသန်တစ်ယောက် အဲလိုပြောပြီး ထွက်သွားပါရော..။ ခင်လည်း ဘော်လီဝတ် တီရှပ်ပါးပါးလေး တစ်ထည်နဲ့ လုံချည်ကောက်စွပ်ပြီး ဆံပင်တွေကို ခြောက်အောင် တဘက်နဲ့ နာနာလေး သုတ်နေမိတယ်။ ဆံပင်ရေခြောက်အောင် သုတ်နေရင်း အခန်းဝရန်တာကနေ ထွက်ကြည့်လိုက်တာ သားရဲ့ ကွန်ဒိုခန်းကနေ ရန်ကုန်တစ်မြို့လုံးကို တွေ့ရတယ်။ ဒီကောင်လေး အိမ်ဝယ်တာ တော်တော်နေရာရှာတတ်တာပဲလို့ စိတ်က ချီးကျူးမိသေးတယ်။

ဆံပင်တော်တော် ခြောက်သွားတော့မှ အိပ်ရာပေါ် အသာလဲပြီး မျက်လုံးလေး တစ်ချက်မှိတ်လိုက်တာနဲ့ ခရီးပန်းလို့လားမသိ အိပ်ပျော်သွားပါရော။

“ဒုန်း … ဒုန်း…. တီခင်… ဒုန်း… ဒုန်း…. တီ… ထတော့လေ ညနေ ၅ နာရီတောင်ခွဲနေပြီ..”

ဝသန်လာနိုးသံကြားလို့ ခေါင်းရင်းက နာရီလေးလှမ်းယူလို့ ကြည့်မိတယ်…။ ဟုတ်ပါ့တော် အိပ်ပျော်သွားလိုက်တာ ညနေ ၅ နာရီတောင် ထိုးနေပါရောလား…။ ဆက်အိပ်လို့တော့ မဖြစ်ဘူး ထဦးမှပဲ ဆိုပြီး အိပ်ရာက လူးလဲထလိုက်မိတယ်။

“သား ဝသန် … တီတီ အခုလာခဲမယ်.. စောင့်နေနော်… မျက်နှာသစ် သွားတိုက်လိုက်ဦးမယ် ..”

“ဟုတ်ကဲ့… ဟုတ်ကဲ့.. တီတီ … တီခင် စားဖို့ ဝယ်ထားပြီးပြီနော်”

ခင်လည်း ရေချိုးခန်းထဲဝင် သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီး မီးဖိုခန်းထဲ ထွက်လာလိုက်တယ်…။ မီးဖိုခန်းထဲ ရောက်တော့ သားဝသန် အလုပ်ရှုပ်နေတယ်…။ ဟင်းတွေ ပန်းကန်တွေထဲထည့် ဟိုဟာယူ ဒီဟာယူနဲ့ပေါ့။

သား ဝသန်က တစ်ယောက်ထဲနေတော့ အပြင်မှာပဲ ထမင်းစားတာလေး…။ တခါတလေ အိမ်ကို ပါဆယ်ဆွဲလာပြီး သူ့အခန်းထဲမှာပဲ စားတယ်။ ကျောင်းကိစ္စတွေနဲ့ပဲ အလုပ်များနေတဲ့ ဝသန်တစ်ယောက် ကျောင်းမှာ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ဖြစ်သလို တွေ့တဲ့နေရာ ဝင်စားမယ် အစားအသောက်အတွက် အစီအစဉ် စနစ်တကျ စားချိန်သောက်ချိန် ဇယားဆွဲထားပုံ မပေါ်ဘူး။ အခု သူ့အဒေါ် ခင့်ကို ထမင်းဟင်း ချကျွေးနေတဲ့ ပုံကိုပဲကြည့် ပြာယာကိုခတ်နေတာပဲ။ ဒါနဲ့ ခင် ချောင်းတစ်ချက် ဟန့်လိုက်ပြီး

“အ..ဟမ်း”

ဝသန် ခင့်ကို ပြန်လှည့်ကြည့်တယ်။

“ ဟာ တီတီလာပြီ … အဆင်သင့်တော့ ဖြစ်နေပြီ တီခင် … လာ စားရအောင်”

ခင်လည်း ခုံတစ်လုံးပေါ် ထိုင်လိုက်ပြီး ဝသန့်ကို ပြုံးလို့ကြည့်နေမိတယ်။ အော်.. ငါ့တူတစ်ယောက် မိဘအိမ်မှာတုန်းက လက်ဆေးစားခဲ့ပြီး အခု သူတစ်ယောက်ထဲနေတော့မှ အမလေး… ထမင်းစားဖို့အရေး အလုပ်တွေရှုပ်လို့ ဆိုပြီး ခင်တွေးရင်း သဘောကျ ပြုံးကြည့်မိနေတာပေါ့။ ဒါကို သူက

“ တီတီ … ကျနော့်ကို ဘာလို့ ရယ်နေတာလဲ..”

“ ဘာမှ ဟုတ်ပါဘူးကွယ်။ ငါ့တူလေးကို သဘောကျနေလို့ပါ ..။ တီ ဗိုက်ဆာပြီကွား စားကြရအောင် ”

“ အင်.. စားမယ် တီတီ ..”

လို့ပြောပြီး ထိုင်ခုံတစ်လုံးဆွဲယူပြီး ခင့်အနားမှာ သူထိုင်လိုက်တယ်…။ လာထိုင်တာကလည်း အရမ်းကပ်နေလို့… ခင်က

“ အော်.. သားရယ် အဲလောက်ကပ်ထားမှတော့ တီ ဘယ်လို ထမင်းစားမလဲကွဲ့ … ခစ်.. ခစ်”

လို့ ပြောတော့မှပဲ

“ ဟုတ်သားပဲ .. အရမ်းကပ်နေတာကြီးကို .. ဟီဟီ.. စောတီး.. စောတီး…. တီတီ…”

ဆိုပြီး ခင့်ကို စပ်ဖြဲဖြဲ အပြုံးနဲ့ ပြန်ပြောလို့ … ဝသန် ခင့်ကို ဟင်းတွေ ထည့်ပေးတော့တာပဲ။

“စား တီတီ… သားက အခုလို အိမ်မှာ တကူးတက ဝယ်စားတာ မဟုတ်ဘူး … တီတီရှိလို့သာ။ သားတစ်ယောက်ထဲဆို ကျောင်းသွားရင်း မြို့ထဲ သွားရင်း အဲလိုပဲ .. ကြုံရာထိုင်စားလိုက်တာ”

“ သားရတယ်.. တီ့ကို ဟင်းတွေ ထည့်ပေးမနေနဲ့ .. တီမစားနိုင်ဘူး…”

လို့ပြောရင်း ထမင်းစားကြတော့တယ်။ ထမင်းစားရင်းက

“သား ဝသန် မင်းအဲလိုတွေ အပြင်မှာ လျှောက်ဝယ်စားနေတယ်… သန့်လားမသိ မသန့်လားမသိကွယ်…”

“ အော်.. တီတီကလည်း သားက သန့်ရှင်းတဲ့ဆိုင်ပဲ စားတာပေါ့…။ မသန့်ရှင်းရင် မစားပါဘူး…။ သား အသန့်ကြိုက်တာလည်း တီတီ သိရဲ့သားနဲ့ ..”

“ ဟုတ်ပါတယ်.. မောင်သန့်ရှင်းလေးရယ်…။ ဒီက စိတ်ပူလို့ ပြောတာကို “

ခင်လည်း တူတော်မောင်ကို မျက်စောင်းလေး တစ်ချက်ပစ်ပြီး ပြန်ပြောလိုက်မိတယ်။

“သားက .. ကျောင်းဘယ်လောက်ထိ တက်ရဦးမှာလဲ .. ဟင်”

“သားလား… သားနောက်ထပ် ၂ နှစ်လောက်တော့ တက်ရဦးမယ် … တီတီရဲ့”

“ဟုတ်လား… ဒါဆို သိပ်မလိုတော့ဘူးပဲ …။ ကျောင်းပြီးရင်ကော ဘာဆက်လုပ်မှာလဲ?”

“သားကျောင်းပြီးရင် … အမေရိကတော့ သွားချင်တယ်..။ အဲမှာ အလုပ်လုပ်ချင်တယ် တီတီ”

“ကောင်းပါတယ် သားရယ် …။ ဒါဆို စာများများကြိုးစားနော်…။ အခုကော တင်းနစ်ရိုက်သေးလာ ?”

“ ရိုက်တာပေါ့ တီတီရဲ့။ အဲဒါကတော့ training ပြတ်လို့ မဖြစ်ဘူးလေ…။ ကိုယ်လက်လုပ်ရှားမှု တစ်ခုခုရှိမှပဲ…။ မဟုတ်ရင် သားက ထိုင်နေရတာများတယ်”

ဟုတ်လည်း ဟုတ်ပါတယ်လေ …။ သား ဝသန်ကိုကြည့်ပါဦး။ တကယ့် athletic ဘော်ဒီမျိုး …။ အရင် ယောကျာ်း ကိုမြင့်နဲ့များ ဘာမှမဆိုင် …။ ကိုမြင့်က ငပိန်…။ ဒီကြားထဲ ဆေးလိပ်က သောက်သေးတယ်…။ ဘာမှသုံးမရဘူး …။ ခင်လည်း မစီမဆိုင် ခင့်အရင်ယောကျာ်းနဲ့ ဝသန့်ကို နှိုင်းယှဉ်ကြည့်မိနေတယ်…။ ဒါနဲ့

“ ကောင်းတာပေါ့ သားရယ်။ အဲလို အားကစားလည်းလုပ် …။ ပညာလည်း ထူးချွန်အောင်လုပ်မှ အဖက်ဖက်က ပြည့်စုံတဲ့ ယောကျာ်းကောင်းတစ်ယောက်ဖြစ်မှာ သိလား…။ တီတီတို့ကတော့ အားကစားလည်း မလုပ်နိုင်တော့ပါဘူး”

“တီတီကလည်း .. အားကစားမလုပ်ဘူးသာဆိုတယ် ..။ တီတီ့ကိုယ်ခန္ဓာက တကယ့်အနစ်ဗျ… ဟဲဟဲ”

“ ဟင်.. ကောင်လေး ကိုယ့်အဒေါ်ကိုနော်.. ငါထုလိုက်ရ… ခွေးစုတ်လေး”

“ ဟုတ်လို့ပြောတာပေါ့ တီတီရယ်..။ တီခင်က ယောကျာ်းတာရတာ ကလေးမယူရသေးဘူးဆိုတော့ … တကယ့် လုံးကြီးပေါက်လှ အပျိုလေးတစ်ယောက်လိုပဲ… သိလား…။ ဝသန်က အမှန်ပြောတာ… စိတ်ဆိုးလား”

ဟုတ်တော့လည်း ဟုတ်ပါတယ်လေး… ခစ်.. ခစ် …။ သားဝသန် ကိုယ့်အဒေါ်ကို အဲ့လိုပြောလို့ စိတ်ဆိုးဟန်သာဆောင်ရတာ… ရင်ထဲမှာတော့ သဘောတွေကျလို့ ပီတိတွေဖြာလို့ .. ကျေနပ်မိနေတာ…။ မျက်နှာကလည်း သူအဲ့ဒီလိုပြောလို စိတ်ဆိုးဟန်ဆောင်နေတဲ့ ကြားထဲက … ပြုံးဖီးဖီးလေးလုပ်မိတယ်။

“ အမလေး…. ကိုယ့်အဒေါ်ကို လာမြှောက်နေတယ်…။ တစ်ခုခုလိုချင်လည်း ပြောပါနော် ..။ မြှောက်နေစရာ မလိုဘူး…။ ချက်ချင်း ဝယ်ပေးလိုက်မယ် သိလား”

“သားကလည်း …တစ်ခုခုလိုချင်တာများ တီတီ့ကို မြှောက်ပြောမှရမှာလား…။ သား တီခင့်ဆီက ဘာမှမလိုချင်ပါဘူးဗျာ…။ သား လိုချင်တာလည်း တီတီ ပေးနိုင်မယ် မထင်ပါဘူး”

“သားက ဘာလိုချင်လို့လဲ …။ တီ တတ်နိုင်တာဆိုရင် ကြိုက်တာပြော ချက်ချင်းဝယ်ပေးလိုက်မယ် ငါ့တူလေးကို”

လို့ပြောပြီး ဝသန့်မျက်နှာလေးကို ကြည့်လိုက်တယ်။ ခုနက ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်နဲ့ စကားပြောနေတဲ့ ဝသန့်မျက်နှာလေး ညိုးသွားပြီး ခင့်ကို စိုက်ကြည့်နေလေရဲ့…။ ခင်လည်း သူနောက်နေတယ်ထင်ပြီး ပြုံးစိစိလုပ်ပြောနေရင်းက … ဝသန်တစ်ယောက် ခင့်ကို ပြန်မပြုံးပြဘူး…။ စိုက်လို့ပဲ ကြည့်နေတယ်။ ခင်လည်း သူ့ကို တစ်ချက် အကဲခက်ပြီး … ဒီကောင်လေးတော့ ဒီလိုမတော်တဲ့ အကြည့်တွေနဲ့ သူ့အဒေါ်ကို ကြည့်နေပြန်ပါပြီဆိုပြီး စိတ်ထဲပြောလို့ ခေါင်းလေးငုံ့ထားလိုက်မိတယ်။

ရုတ်တရက်ဆိုသလိုပဲ ခင့်လက်ကလေးကို ဝသန် လာကိုင်လိုက်ပါရော…။ ခင် လန့်သွားတယ်။ ခဏတော့ အကိုင်ခံနေပြီး သတိဝင်လာမှ လက်ကို ပြန်ဆွဲယူလိုက်တယ်။ ပြီးအရည်ရွှမ်းတဲ့ မျက်လုံးလေးတွေနဲ့ ချစ်စရာအရမ်းကောင်းတာပဲ သိလား … ခင့်ကိုကြည့်နေတဲ့ သူ့မျက်လုံးတွေကလေ…။ ခင်လည်း ခဏတော့ စိုက်ကြည့်မိနေလိုက်သေးတယ်…။ ပြီးမှ

“ သား ဝသန် မင်းဘာတွေဖြစ်နေတာလဲကွာ…။ အခုပဲ ပျော်ရွှင်နေရာကနေ ဘာလို့ အဲလိုမျက်နှာကြီး ညိုးသွားရတာလဲ…။ တီ ဘာပြောမှားသွားလို့လဲ”

“ မဟုတ်ပါဘူး တီခင်…။ သား ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး…။ ဒီလိုပါပဲ … ဘာရယ်မဟုတ်ပါဘူး”

ဝသန် ခင့်ကို ညာနေပေမဲ့ သူ့အမူအရာတွေက အရမ်းသိသာလွန်းနေတယ်…။ ခင့်ကိုလည်း မကြည့်တော့ပဲ ခေါင်းလေးကိုငုံ့လို့ ထမင်းပြန်စားနေတယ်..။ ခင်လည်း မနေတတ်တော့တာနဲ့

“သား ဝသန်ရယ်…။ သားဘာတွေ ဖြစ်နေတယ်ဆိုတာ တီသိတယ်နော်..။ အဲလိုမနေနဲ့ကွာ တီမကြိုက်ဘူး…။ တီက သားနဲ့အတူ တစ်ပတ်လောက် နေဦးမှာနော်…။ အဲလိုတွေ မလုပ်ပါနဲ့ …။ တီတီ မနေတတ်ဘူး…။ အဲလိုတွေဖြစ်နေရင် တီတီ သားနဲ့ မနေတော့ဘူးနော်…။ တီတီ ကုမ္မဏီကပေးတဲ့ ဟိုတယ်မှာ သွားနေလိုက်မယ်”

လို့ ခင် ပြန်ပြောလိုက်မိတယ်….။ ဒါနဲ့ ဝသန် ခေါင်းလေးငုံ့သွားပြီး…

“သား ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး တီခင်ကလည်း … ဒီလိုပါပဲ အကြောင်းတိုက်ဆိုင်မှု တစ်ခုကို သွားစဉ်းစားမိလိုက်လို့ပါ…။ တီခင် တခြားမှာတော့ သွားမနေပါနဲ့နော်…။ တီခင် မကြိုက်ရင် ဝသန် မလုပ်တော့ဘူး…။ တီခင့်နားမှာ ပျော်ပျော်ရွင်ရွှင်နဲ့ နေပါ့မယ်..နော်…။ တီခင်… နော်လို့”

အဲလို သားဝသန်က ပြောလာတော့ ခင်လည်း စိတ်မကောင်း ဖြစ်မိတယ်…။ စားပွဲပေါ်မှာ တင်ထားတဲ့ ဝသန့်လက်ကလေးကို ခင့်လက်က ရုတ်တရက် သွားအုပ်ကိုင်လိုက်မိတယ်…။

ဝသန်လည်း ခေါင်းလေးမော့လာပြီး ခင့်ကို တောင်းပန်တဲ့ မျက်နှာငယ်လေးနဲ့ ကြည့်နေတာပေါ့ ….။ ခင့်ရင်ထဲမှာလည်း တမျိုးကြီးပဲ …။ သူ့မျက်နှာလေးကို ကြည့်လိုက်တာ သနားဖို့ကောင်းလိုက်တာရှင်… ချစ်စရာလည်း အရမ်းကောင်းတာပဲ သိလား။ သားကို အရမ်းသနားမိသွားတယ်။ အစကတည်းက ဒီမှာလာမနေရင် အကောင်းသားလို့ စိတ်ထဲမှာလည်း တွေးနေမိတယ်…

“သားဝသန် တီတီနဲ့ သားရဲ့ကြားမှာ တချို့ကိစ္စတွေက မဖြစ်သင့်ဘူးဆိုတာကို သား နားလည်ရမယ်နော် “

လို့ ခင်လည်း ဝသန့်ကို ချော့ပြောရတာပေါ့….။ ဝသန်ကလည်း

“သား သိပါတယ် တီခင် … စိတ်မပူပါနဲ့…။ သားနဲ့အတူရှိနေတဲ့ အချိန်တွေ တီ့အတွက် စိတ်အနှောက်အယှက် မဖြစ်စေရပါဘူးလို့ သား ကတိပေးတယ်…။ တီလည်း ဘယ်မှသွားမနေပါနဲ့နော်”

ခင်လည်း ခေါင်းကို ညိတ်ပြရင်း

“စိတ်ချ တီ ဒီတစ်ပတ်လုံး သားနဲ့ပဲနေမယ်.. နော်… ဝသန်”

လို့ပြောရင်း သူ့လက်ကလေးကို ဆုပ်ကိုင်ရင်းက အနည်းငယ် ဖိညစ်မိလိုက်တယ်။ ဝသန်တစ်ယောက် ရုတ်တရက် ထရပ်ပြီး

“တီ.. သား အပြင်မှာ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ချိန်းထားတာ ရှိသေးတယ်…။ တီအိမ်မှာ လွတ်လွတ်လပ်လပ်နေပါ…။ လိုအပ်တာရှိရင် သားကို ဖုန်းဆက်နော်…။ ပြီးတော့ ကုမ္မဏီကိစ္စ တစ်ခုခုသွားစရာရှိရင်လည်း သားကိုပြော …။ သားကားနဲ့ပဲ လိုက်ပို့ပေးမယ် သိလား”

“ အင်… ဒီနေ့တော့ တီဘယ်မှမသွားချင်ဘူး …။ ရုံးကိစ္စလည်း တီဖုန်းဆက်ထားလိုက်မယ်…။ အစည်းအဝေးကလည်း မနက်ဖြန်မှဆိုတော့လေ…။ သား သွားစရာရှိတာသွား.. တီတီ အိမ်မှာပဲရှိမယ်… နော်”

“ ဒါဆို သား သွားမယ်နော်”

လို့ပြောပြီး ကျောပိုးအိတ်နဲ့ ကားသော့ကို ယူပြီး ဝသန် ထွက်သွားတာပေါ့..။ ခင်လည်း ဘာလုပ်လို့ဘာကိုင်ရမှန်းမသိပဲ ဝသန်ထွက်သွားတာကို ငေးကြည့်ရင်း ခင်တစ်ယောက်ထဲ ထမင်းစား စားပွဲမှာ တစ်ယောက်ထဲထိုင်လို့ အတွေးပင်လယ်ဝေနေမိတယ်..။

အော်… ဝသန်တောင် တကယ့်ယောကျာ်းကြီးတစ်ယောက် ဖြစ်နေပါပေါ့လား…။ အခုဖြစ်သွားတဲ့ကိစ္စမှာတောင် ခင် စိတ်တွေ မနည်းထိန်းထားရတယ်…။ ဝသန့်မျက်နှာလေးကို ကြည့်ပြီး ခင် အရမ်းသနားသွားမိတယ်။ လူတစ်ယောက်က ခင့်ရဲ့ အချစ်မေတ္တာတွေကို ပေးပါ သနားပါလို့ အသနားခံ တောင်းနေသလိုပဲ …။ သနားလည်း အရမ်းသနားသွားတယ် သိလား။

……………………………………………………………

မယ်မင်းကြီးမ ခင်ဖုန်းရွှေ ညည်းမကြံကောင်းမစီရာတွေ တွေးမနေနဲ့နော် … လို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုပြောရင်း စားသောက်ထားတဲ့ ပန်းကန်တွေကို ဆေးကြောသုတ်သင်ဖို့ ထရပ်လိုက်တယ်။ ပန်းကန်တွေကို ဆေးစရာရှိဆေး လဲစရာရှိလဲကျင်းပြီး ခင့်အခန်းဖက် ထွက်လာလိုက်တယ်။ ခင့်အခန်းဘက်ထွက်လာတော့ ဘေးက ဝသန့်အခန်းလေးက ပွင့်နေတယ်…။ ဒါနဲ့ ဝသန်မရှိတုန်း သူ့အမေ မမတင် မှာထားတဲ့အတိုင်း ဝသန့်အခန်းကို မွေအုံးမှပဲဆိုပြီး ဝသန့်အခန်းထဲ ဝင်လိုက်မိတယ်။

အခန်းထဲရောက်တော့ အရင်ဆုံး ကွန်ပျူတာစာပွဲ ရှိရာကို သွားပြီး ထိုင်ချလိုက်တယ်….။ ကွန်ပျူတာစာပွဲပေါ်မှာလည်း သူ့ကျောင်းကိစ္စနဲ့ ပတ်သက်တဲ့ စာရွက်စာတန်းတွေနဲ့ ရှုပ်လို့…. ဟိုလန်ဒီလန် လုပ်လိုက်တာ….။ ဟော်တွေ့ပါပြီ… ခွေတွေထားတဲ့ ကွန်ပျူတာစင်အောက် အန်ဆွဲထဲမှာ …အပြာဇာတ်လမ်းတွေ…။ အမလေး ကြောက်စရာကြီးတွေရှင်။ ယောကျာ်းသားများရဲ့ လိင်တံကြီးများကလည်း လှေကားလက်ကိုင်လောက်နီးနီးရှိတဲ့ ဟာကြီးတွေ။ မိန်းမသားများရဲ့ နို့တွေ အဖုတ်တွေဟာလည်း အကြီးကြီး ပြဲပြဲလန်လန်ကြီးတွေနဲ့။

ခင် ခွေတွေ တစ်ချပ်ပြီးတစ်ချပ်ကြည့်ရင်း တံတွေးတွေ တအွန့်အွန့်နဲ့ မျိုချနေမိတယ်။ တစ်ခုထူးဆန်းတာက မိန်းမပုံတွေက အသက်ခပ်ငယ်ငယ် ဝသန့်လို အသက်အရွယ်မျိုး sexy လေးတွေမဟုတ်ပဲ … ခင်တို့လို အသက်သုံးဆယ်ကျော် လေးဆယ်ဝင်းကျင် မိန်းမပုံတွေ …။ ခင် တော်တော် အံ့သြနေမိတယ်…။ ရေးထားသေးတယ် ဘာတဲ့ MILFS တဲ့။

ဘာလဲ MILFs ။ မသိဘူး … အသက်ကြီးတဲ့ မိန်းမပြည့်တန်ဆာတွေ ဆိုတာတော့ ခင် သေချာပြောနိုင်တယ်…။ ဒါနဲ့ ခင်လည်း ခွေတွေကို အံဆွဲထဲ ပြန်ထည့်ထားလိုက်တယ်…။ ဒါကိုတော့ သူ့အမေကို တိုင်ပြောလည်း အပိုပဲ။ ဒါတွေက အခုခေတ်လူငယ်တိုင်း ယောကျာ်းလေးတိုင်းရဲ့ အခန်းထဲမှာ ရှိတယ်လေ….။

ခင် ကိုမြင့်နဲ့ တက္ကသိုလ်မှာ ရည်းစားဖြစ်တုန်းကတောင် ကိုမြင့်က ဒါမျိုးကားတွေ ခင့်ကို လာလာပြလို့ ရန်ခဏခဏ ဖြစ်ရဖူးတယ်လေး…။ ဒါကတော့ မဆန်းဘူး။ ခင် ခွတ်လွတ်နိုင်တယ်…။ ဒါပေမဲ့ တစ်ခုရှိတာက အပြာခွေတွေ အားလုံးက အသက်ကြီးတဲ့ မိန်းမပုံတွေကြီးပဲ…။ ဒါကို ခင် ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ…။ အို .. လျှောက်စဉ်းစားနေ တာ ကိုယ့်နဲ့မှ မဆိုင်တာပဲ .. ဆိုပြီး ခွေတွေ သူ့နေရာနဲ့သူ ပြန်ထားလိုက်တယ်…။

ခွေတွေထားတဲ့ အံဆွဲလေးထဲမှာပဲ ရွှေဗူးလေးနဲ့ထည့်ထားတဲ့ Diary စာအုပ်တစ်အုပ်ကို ထပ်တွေ့ပြန်တယ်။ ဒါနဲ့ .. ဗူးလေးကို ယူပြီး ဖွင့်ကြည့်မိတယ်..။ ဗူးထဲမှာ စာအုပ်တစ်အုပ်။ diary စာအုပ်လေး…။ ဖွင့်ဖတ်ရကောင်းမလား ဖွင့်မဖတ်ရကောင်းမလား ခင် စဉ်းစားသေးတယ်…။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်လေ ခင်က သူ့အဒေါ်ပဲ ကိုယ့်တူတစ်ယောက်ရဲ့ အခြေအနေကိုတော့ အဒေါ်တစ်ယောက်အနေနဲ့ သိခွင့်ရှိတယ်ဆိုပြီး ဖွင့်ဖတ်ပစ်လိုက်တယ်…။

ဘာတွေများ ရေးထားတယ် ထင်လဲ…။ သူထားခဲ့ဖူးတဲ့ ရည်းစားအကြောင်းတွေရှင့်…။ ဒီကတော့ တူတော်မောင်လေး ရည်းစာလည်းမထား ဘာမထားနဲ့ သူ့အဒေါ်ကိုပဲ သဘောကျနေတယ် ထင်ခဲ့တာ…။ အမလေး ငါမှားပါပေါ့လားလို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို စိတ်တိုမိတယ် သိလား…။ သူ့ကိုလည်း အရမ်းကို စိတ်တိုမိတယ်…။ တူလေး ရည်းစားထားတာ သူများအဒေါ်တွေ အတွက်တော့ စိတ်တိုစရာမဟုတ်ပေမဲ့ ခင်ကတော့ ရင်ထဲမှာ ဘလောင်ကိုဆူသွားတာပဲ…။ ဝသန် နင့်ကိုငါ အရမ်းမုန်းတယ် သိလားလို့ စိတ်ထဲမှာလဲ ဝသန့်ကို ပြောလိုက်မိတယ်။

စာအုပ်ကို တရွက်ချင်းလှန်ရင်းက သူ့ရည်းစားတွေအကြောင်း ရေးထားတာ စာမျက်နှာ ၁၅ မျက်နှာလောက်ရှိတယ် ..။ သူတို့အရပ်အမောင်းတွေ ဘယ်လိုသူတို့နဲ့ ဆက်ဆံရရင် အရသာရှိတာတွေ ဘယ်တစ်ယောက်က ဘယ်လို အပြုအစုတော်တာတွေ အဲဒါတွေကို ရေးထားတာ ရှင့် …။ ဘယ်တစ်ယောက်ကိုတော့ ဘယ်လောက်အထိ ချစ်မိတယ် ဆိုတာမျိုးကိုတော့ တစ်ရွက်မှာမှ မရေးထားဘူး….။

လှန်ဖတ်ရင်းနဲ့ သူ့ကောင်မလေးတွေရဲ့ စာမျက်နှာကုန်သွားတယ်…။ လှန်ရင်းလှန်ရင်း အမလေး…. တွေ့လိုက်ရတဲ့ ဓာတ်ပုံတစ်ပုံကြောင့် ခင် အရမ်းကို အံသြသွားမိတယ် …။ ဘယ်သူ့ပုံများ မှတ်သလဲ။ ခင့်ပုံပါရှင်..။ ခင့်ပုံမှ …ခင့်ပုံအစစ်။

ပုံလေးက ကွဲသွားတဲ့ ယောကျာ်းကိုမြင့်နဲ့ ယူပြီး ဟန်းနီးမွန်းထွက်တုန်းက ပုံလေးပါ ..။ အဲ့တုန်းက ဝတ်ထားတာက ပင်တီအဖြူ ဘော်လီအဖြူလေးနဲ့ အိပ်ရာပေါ် မောက်ရက်အနေအထားနဲ့ ကိုမြင့် လက်ဆော့ပြီး ရိုက်ထားတာ …။ အဲဒီပုံက အယ်လ်ဘန်ထဲက ပျောက်သွားတာ တစ်နှစ်လောက်ရှိနေပြီ။ တစ်အိမ်လုံးနံ့နေအောင် ရှာတာလည်း မတွေ့ဘူး …။ အခုတော့ တရားခံပေါ်ပြီ။ ဒင်းလေးက ခိုးထားတာကို သူ့အဒေါ်ပုံကို။

သူများတွေ့မှာစိုးလို့ အဲလိုတွေ ပျောက်မှာစိုးလို့ ဘယ်မှာမှမထားဘူး။ ခင့် အခန်းထဲက သီးသန့် အယ်လ်ဘန်ထဲမှာ ထည့်ထားတာ….။ အခုမှ တွေ့တော့တယ်ရှင်…။ ဝသန် … ဝသန် သူခိုးလေး…။ ဟင်း.. ဒင်းတော့ တွေ့မယ်ဆိုပြီး ပုံကိုကြည့်ရင် ပုံအောက်က စာကို ဖတ်ကြည့် မိလိုက်တယ်…

“ တစ်လောကလုံးမှာ ဒီမိန်းမကလွဲပြီး ဘယ်သူ့ကိုမှ မချစ်နိုင်ဘူး”

ခင် ပျော်ပဲပျော်ရမလား စိတ်ပဲညစ်ရမလား ဟင်…။ ဒီစာသားလေးကြောင့် ခင့ ရင်ထဲမှာ အရမ်းဝမ်းသာသွားတာတော့ သေချာတယ်…။ ဦးဏှောက်ကတော့ လက်မခံနိုင်ဖြစ်လို့ ဝသန့်ကို စိတ်တိုရမလား … ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ ခင် မသိတော့ပါဘူးရှင်…။ ခင် ပျော်နေတာကတော့ အမှန်ပဲ။

အဲဒီစာလေးကိုလည်းတွေ့ရော ခင် ပြုံးလိုက်မိတယ်.. ခုနကတော့ သူ့ရည်းစားတွေအကြောင်း ရေးထားတာတွေ ဖတ်နေတုန်းကတော့ ခင် ဝသန့်ကို အရမ်းဒေါသထွက်နေမိတယ်….။ ဒါပေမဲ့ ဒီစာသားလေးတွေ့မှ ခင် အရမ်းကို ပျော်သွားတယ် သိလား…။

“ တလောကလုံးမှာ ဒီမိန်းမကလွဲပြီး ဘယ်သူ့ကိုမှ မချစ်နိုင်ဘူး“ တဲ့။

ခင် ရင်တွေခုန်လို့ ပျော်နေမိတယ် သိလာ…။ မပျော်ပဲနေမလား ကြည့်ဦးလေ…။ သူထားခဲ့တဲ့ ကောင်မလေးတွေက ခင့်ထက် အသက်ထက်ဝက်လောက်ကွာတဲ့ ငယ်ငယ်ချောချောလေးတွေ…။ အဲ့လို ကောင်မလေးတွေ ပိုင်ဆိုင်ခွင့်ရှိနေတာတောင် ဒီက အဒေါ်အအိုကြီးကို ချစ်နေရှာတဲ့ တူကို ဘယ်လိုလုပ်ပြီး မုန်းလို့ရနိုင်တော့မှာလဲ… ဟုတ်တယ်မလား….. ခစ်.. ခစ်။

အော်… သား ဝသန်ရယ် မင်းတီတီ့ကို အဲလောက်တောင်ပဲလားကွယ်ဆိုပြီး ပီတိတွေဖြစ်လို့ ခင် အရမ်းပျော်နေမိတယ် သိလား။ ခင်လည်း ခြေရာလက်ရာမပျက် စာအုပ်ကို ပြန်ထားပြီး ခင့် အခန်းထဲ ထွက်လာလိုက်မိတယ်။ အခန်းထဲရောက်တော့ .. အိပ်ရာပေါ်တက် နဖူးပေါ်လက်တင်ရင်း အတွေးပင်လယ် ဝေနေမိပါရော။…

အော် ဒီကောင်လေး ငါ့ကို ဘာလို့ အဲလောက်တောင် ရူးသွပ်နေရတာလဲ … ဘာလို့လဲ … သူ့မှာ ငယ်ငယ်ချောချော ရည်းစားတွေဆိုတာလည်း တပုံကြီးနဲ့။ ခင့်လို တစ်ခုလပ် အဒေါ်အရင်းကိုမှ ဘာလို့ အရမ်းချစ်နေရတာလဲ ဝသန်ရယ်…။

ဒါနဲ့ နေပါဦး။ ခင်ကကော ဝသန့်ကို မချစ်ဘူးလား။ ချစ်ရင်လည်း တူလေးတစ်ယောက်ကို အဒေါ်တစ်ယောက်က သာမန်ထားတဲ့ အချစ်မေတ္တာသန့်သန့်နဲ့ပဲ ချစ်တာလား…. သေကော သေချာလို့လား ဆိုပြီး …. ခင့်ကိုခင် ပြန်ဆန်းစစ်မိနေတယ်။ ဘာပဲပြောပြော … ခင် သူ့အကြည့်တွေကို မခံနိုင်တာကတော့ အမှန်ပဲ ..။ အဲ့လို ရည်းစားတွေထားတယ် ဆိုတာကိုလည်း ခင့်ရင်ထဲမှာ မကျေနပ်သလို ဖြစ်နေမိတယ်…။ အဲဒါတွေက ဘာကြောင့်လဲ ကိုယ့်ကိုယ်ကို မေးခွန်းထုတ်နေမိတယ်ရှင်။

ခင်တို့နှစ်ယောက် ဒီထက်ပိုပြီး ဘာမှလည်း ထပ်ဖြစ်မလာပါစေနဲ့လို့လည်း ဆုတောင်းမိတယ်။ နာရီဝက် တစ်နာရီလောက်လည်း ကြာရော.. အိမ်ရှေ့အခန်းတံခါးကို သော့နဲဖွင့်ဝင်လာတဲ့ အသံကို အခန်းထဲက ကြားနေရတယ်…။ ဒါနဲ့ ဘယ်သူများလဲ သူခိုးများလားဆိုပြီး အခန်းတံခါး ဖွင့်ကြည့်လိုက်မှ ဝသန် ပြန်ရောက်နေပြီ…။

“သား ဝသန် ပြန်ရောက်နေပြီလား … အသံမပေးဘာမပေးနဲ့ .. တီတီဖြင့် သူခိုးထင်လို့ လန့်သွားတာပဲ”

“ တီတီကလည်း ဒီရပ်ကွက် သူခိုးမရှိဘူး … လူခိုးပဲရှိတာ… ဟဲ.. ဟဲ”

ဝသန်က ခင့်ကို စနေသေးတယ် ..။ မျက်နှာကလည်း ပြုံးဖီးဖီးနဲ့ မုန်းဖို့ကောင်းလိုက်တဲ့ ကောင်လေးလို့ စိတ်ထဲကပြောရင်း … သူ့ကို

“ အမလေး .. တီခင်တို့က လူမပြောနဲ့ ဂေါ်ဇီလာတောင် မကြောက်ဘူးနော်.. သိလား”

လို့ မျက်စောင်းလေး တစ်ချက်ခဲပြီး ဝသန့်ကို ပြန်ပြုံးပြလိုက်တယ်။

“ တီ ဒီည ဘယ်မှမသွားဘူးလာ ဟင်…။ ဘယ်မှလျှောက်မလည်ချင်ဘူးလား…။ လည်ချင်ရင် ဝသန် လိုက်ပို့မယ်နော်”

“ရပါတယ် ဝသန်ရယ်။ တီခင် ဒီည ဘယ်မှမသွားဘူး …။ ကို့တူလေးနားမှာပဲ နေမယ် ..။ စကားတွေအများကြီး ပြောရင်းနဲ့ပေါ့”

လို့ ကြာပါတဲ့ အပြုံးလေးနဲ့ ကိုလူချောလေးကို ပြန်ပြောလိုက်မိတယ်။ ဝသန် ခင့်အနားကပ်လာပြီး

“တကယ်ပြောတာလား တီခင်…။ တီခင်က ဝသန်နဲ့ ဘာအကြောင်းတွေများ ပြောချင်တာလဲ…”

လို့ ခင့်အနားကပ်ပြောတော့ ခင်ကလည်း

“ခစ်.. ခစ်.. ဟိုအကြောင်း ဒီအကြောင်းပေါ့”

လို့ ပြောလိုက်တယ်။

“ ဒါဆိုရင် တီခဏစောင့် ကျနော် ရေမိုးချိုးလိုက်ဦးမယ်နော်”

“ အင်”

ဝသန် သူ့အခန်းထဲ ဝင်သွားပါလေရော။

…………………………………………………………….

ဝသန် အခန်းထဲ ဝင်နေတုန်း ခင်လည်း ကုမ္မဏီက ဒါရိုက်တာကို ဒီနေ့ သူရန်ကုန်ရောက်ကြောင်း .. မနက်ဖြန် အစည်းအဝေးကြမှပဲ ဆုံကြမယ်လို့ လှမ်းဖုန်းဆက်လိုက်တယ်။ ဒါရိုက်တာကလည်း ခင် ခရီးပန်းလာရင် ဟိုတယ်မှာပဲ အနားယူလိုက်ပါ … ဒီနေ့တော့ လာမတွေ့တော့ပါနဲ့လို့ တစ်ဖက်က ပြန်ပြောတယ်…။

ခင်က အခုဟိုတယ်မှာ ခင် မနေတဲ့အကြောင်း ခင့်အစ်မတိုက်ခန်းမှာ တူတစ်ယောက်နဲ့ နေနေတာကြောင့် ဟိုတယ်မှာ မနေဖြစ်တော့ကြောင်း ပြန်အကြောင်းကြားလိုက်တယ်…။ ဒါရိုက်တာကလည်း အဲဒါလည်း ရတာပဲ ဒါဆို မနက်ဖြန် အစည်းအဝေးတော့ အမှီလာခဲ့နော် ခင် ဆိုပြီး တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် အပြန်အလှန် အကြောင်းကြား အသိပေးရင်း ဖုန်းချလိုက်ကြတယ်။

ဖုန်းပြောပြီး ဘာလုပ်ရမှန်းမသိတာနဲ့ တီဗွီဖွင့်ပြီး ဟိုလိုင်းပြောင်းကြည့် ဒီလိုင်းပြောင်းကြည့်နဲ့ လုပ်နေလိုက်တယ်။ ဝသန် သူ့အခန်းထဲကနေ ပြန်ထွတ်လာပါပြီရှင်…။ အားကစားဘောင်းဘီတို တီရှပ်အဖြူနဲ့ … တကယ့် အားကစားသမားကြီးပုံစံကို ပေါက်နေတာ…။ ရင်အုပ်တွေကလည်း ကားကား၊ လက်မောင်းတွေကလည်း ကြွက်သားလုံးကြီးတွေနဲ့ တော့ …။ သူ့ကြည့်ရတာ ဟိုလွန်ခဲ့တဲ့ ၃ လ ၄ လကနဲ့ မတူပဲ အရမ်းကို ပြောင်းလဲနေတဲ့ ကောင်လေးပဲလို့ ဝသန် ဧည့်ခန်းထဲ လမ်းလျှောက်လာတာကို ငေးကြည့်နေရင်း ခင် သူ့ကို အားကျနေမိတယ် သိလား…။ ပြီးတော့ အရမ်းယောကျာ်းကောင်း ပီသပြီး ချောတာလည်း မပြောပါနဲ့တော့လို့ ခင် ဝသန့်ကို စိတ်ထဲကနေလည်း ချီးမွမ်းနေမိတယ်…။

ခင်က ချောတယ်လို့ ပြောတဲ့ ယောကျာ်းဆိုတာ တော်တော်ရှားတာနော်…။ ကျောင်းတုန်းကဆို သူငယ်ချင်းတွေက ခင့်ကို အပျိုကြီးဖြစ်မယ်လို့ တောင် ထင်ထားကြတာ သိလာ…။ ခင်က ဇီဇာအရမ်းကြောင်ပြီး လူလည်း အရမ်းရွေးလို့တဲ့…။ ဟုတ်လည်းဟုတ်တယ် သိလား…။

ခင် ကျောင်းတုန်းကဆို အရမ်းမာနကြီးတာ …။ ကိုယ်တိုင်ကားမောင်းပြီး ကျောင်းတက်တယ်လေ…။ အဲဒီခေတ်က မန္တလေးတစ်မြို့လုံး ကားဘယ်နှစ်စီးရှိလဲ လိုက်ရေလို့ရတဲ့ ခေတ်မျိုး….။ ကျောင်းကို ကားနဲ့လာတက်တယ်ဆိုတာ အတော်ပိုက်ဆံချမ်းသာမှ ကားစီးနိုင်တာ..။ အခုခေတ်လို မျက်စိနှောက် ပလူပျံနေအောင် ကားတွေက မများသေးဘူး…။ ရုပ်ကလည်း အသင့်သင့်ချော ပိုက်ဆံလည်းရှိ ကားကြီးနဲ့ဆိုတော့ … ကျောင်းထဲက ဘဲတွေများ ခင့်ကို လိုချင်လိုက်တာများ မပြောနဲ့။ ကြွားပြောတာ မဟုတ်ဘူး သိလား…။ တကယ်…။

ခင်ကလည်း အဲလိုအနေအထားတွေ သိတော့ … မာနကြီးတခွဲသားနဲ့ တော်ယုံယောကျာ်းဆို စကားလာပြောရင် ပြန်ဟောက်လွှတ်တာ… ဘယ်သူမှ မကပ်ရဲဘူး …။ ကိုမြင့်တစ်ယောက်သာ ခင်က လက်ခံခဲ့တာလေး…။

ကိုမြင့်က အဲဒီအချိန် မန္တလေးမိန်းထဲမှာ ကင်းနော်…။ ဒီလိုနဲ့ ကိုမြင့်နဲ့ပဲ ယူဖြစ်ခဲတာလေ…။ လည်လွန်းတဲ့ဘီး ချီးနင်း ဆိုသလို ကိုမြင့်ဆိုတဲ့လူဟာ ခင့်အတွက်တော့ ရုပ်ချောတာတစ်ခုပဲ မက်မောစရာရှိတယ်…။ ကျန်တာ ဘာမှသုံးစားမရတဲ့ လူကြီးပါ…။ ဒါကြောင့်လည်း ကိုမြင့်နဲ့ခင် မနှစ် တနှစ်ကပဲ ကွဲခဲ့ကြတာပေါ့..။

ဒါကြောင့် ဝသန့်ကို ခင်က ချောတယ်လို့ စိတ်ထဲမှာ ပြောနေမိတာ။ ဝသန်က တကယ်လည်း ချောလို့ပေါ့…။ ခင် သူ့ကိုကြည့်နေရင်း တစ်ချက်တစ်ချက် လွှတ်လွှတ်သွားတယ်…။ အဲဒါဘာလဲ သိလား…။ ဝသန့်ကို ကို့တူလေးတစ်ယောက်လို မမြင်မိပဲ တကယ်ဆွဲဆောင်မှုရှိလွန်းတဲ့ အစင်လေး ဆိုပြီးပေါ့။

ဒီလို စိတ်ထဲမှာ ဖြစ်နေတာကို ဝသန် သတိထားမိမှာစိုးလို့ မနည်းပြန်ပြန် ထိန်းယူရတယ်…။ ကိုယ်ကအကြီးနော် ဆိုတာကို ခေါင်းထဲ အမြဲတမ်း ပြန်သတိရပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပြန်ထိန်ထိန်းပစ်ရတယ်…။ တခါတလေ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပြန်ပြီး မထိန်းနိုင်မှာတောင် ခင် ကြောက်နေမိတယ်။

ဒီလိုနဲ့ ဝသန် ခင့်အနားမှာ လာထိုင်တယ်..။ ဆိုဖာနှစ်ယောက်ထိုင်ခုံမှာ ခင်ကတစ်ဖက် ဝသန်က တစ်ဖက်ပေါ့။ သူလာထိုင်ပြီး နှစ်ယောက်သား ဘာစကားမှ မပြောဖြစ်ကြပဲ တီဗွီကိုသာ ဆိုက်ကြည့်နေမိကြတယ်…။ ဒါနဲ့ ဝသန်က ခင့်ဖက်လှည့်ပြီး စကားစတယ်…။

“ တီခင် … တီခင် ည ဘာမှမစားတော့ဘူးလာ .. ဟင် …။ တီခင်.. ဗိုက်ဆာတယ်ဆို သား အောက်ဆင်းပြီး တစ်ခုခုဝယ်ပေးမယ်လေး..”

ခင်ကလည်း သူ့ဖက်လည့်ပြီး

“ တော်ပါပြီ သားရယ်…။ တီတီ ဘာမှမစားချင်တော့ပါဘူး။ ၅ နာရီလောက်ကပဲ သားနဲ့ စားထားတဲ့ဥစ္စာကို ..။ ရပြီ တီခင် ည ဘာမှမစားတော့ဘူးနော် သား”

“ အင်… အဲဒါဆို သားလည်း ဘာမှသွားမဝယ်တော့ဘူး…။ ရေခဲသေတ္တာထဲမှာလည်း ကိတ်တွေ ဒိုးနပ်တွေ ရှိတယ်…။ ထမင်းမှ စားချင်တယ်ဆိုရင်လည်း … ကြက်ဥနဲ့ ဝက်အူချောင်းတွေရှိတယ်.. တီတီ”

“ရေခဲသေတ္တာထဲကို သားက အစုံထည့်ထားတာပဲ…။ အမလေး အစားပုပ်လိုက်တာ ငါ့တူလေးကလဲ…”

“မဟုတ်ဘူး တီတီရဲ့…။ သားက တခါတလေ ညတော်တော်နက်တဲ့အထိ စာဖတ်နေတတ်တယ် …။ အဲလိုစာဖတ်နေရင်း ဗိုက်ဆာဆာလာတတ်လို့ ရေခဲသေတ္တာထဲ … ရိက္ခာတွေ ဖြည့်ထားတာ…။ ညကြီးမင်းကြီးကြတော့ ဘယ်မှ သွားဝယ်စားလို့ မရတော့ဘူးလေ…။ ဒါကြောင့်ပါ တီခင်ရဲ့”

“ဟုတ်တော့… ဟုတ်တာပဲ…။ အဲ့လိုဗိုက်ဆာရင် ညကြီး ဘယ်မှလျှောက်မသွားနဲ့နော် သား ဝသန်…။ လူဆိုးသူခိုးနဲ့ တွေ့နေမှဖြင့် ဒုက္ခများနေမယ်”

“အင်ပါ တီခင်ရဲ့ ..။ အဲလိုတွေ သိလို့ကို ရိက္ခာအပြည့် ဖြည့်ထားတာ.. ဟဲ.. ဟဲ”

ခင့်ကို ပြုံးဖြီးဖြီးဖြင့် ပြန်ဖြေတယ်။ ဒီလိုနဲ့ နှစ်ယောက်သား ဘာမှ ထပ်မပြောဖြစ်ပဲ တီဗွီကိုသာ ဆက်ပြီး ကြည့်နေကြတာပေါ့ ..။ နည်းနည်းကြာတော့ ခင်ကပဲ စကားစလို့

“သား ဝသန် မင်းမှာ ချစ်သူရည်းစားများ ရှိနေပြီလား…။ ရှိရင်လည်း တီတီ့ကို ပြောပြလေ…။ သူက ချောလား… ဘယ်လိုလေးလဲ ဆိုတာ ..။ တီတီလည်း သိချင်တယ်… ပြောပြပါလား…”

လို့ ဝသန့်မျက်နှာ တစ်ချက်ကြည့်ပြီး မသိချင်ယောင်ဆောင်ကာ မေးလိုက်မိတယ်…။ ဒါနဲ့ ဝသန်ကလည်း တီဗွီကို မျက်နှာမူထားလျက်နဲ့ ခင့်ကို ပြန်ဖြေတယ်…။

“တီကလည်းဗျာ…။ ကျတော်က ရည်းစားဘယ်လိုလုပ်ရှိမှာလဲ …။ ကျောင်းနဲ့အိမ်… အိမ်နဲ့ တဲနစ်ကွင်း… ဒါတွေနဲ့ပဲ ပတ်ရှုပ်နေတဲ့ ဥစ္စာ။ ဘယ်သူက သားကို လာကြိုက်မှာလဲ…။ မရှိသေးပါဘူး တီတီရယ် ..”

ဆိုပြီး ခင့်ကို ခပ်ယဲ့ယဲ့အပြုံးနဲ့ ပြန်ပြောတဲ့ သူ့ပုံစံကို ခင်လေး သိလား နာရွက်ဆွဲပြီး .. ဗိုက်ခေါက်တွေ ဆွဲလိမ်ပစ်ချင်တယ်…။ သူ့အဒေါ်ကိုများ ဘာမှတ်နေလဲ မသိဘူး။ လာလိမ်နေသေးတယ်…။ ခင်လည်း သူ့အကြောင်း မသိသလိုပဲနေပြီး ပြန်ပြုံးပြလို့ … တစ်ခုမေးလိုက်မိတယ်။

“ သားမှာ ရည်းစားမရှိဘူးဆိုတာကို တီ ယုံပေးလိုက်မယ် ဟုတ်ပြီလား..”

လို့ ခပ်ယဲ့ယဲ့အပြုံးနဲ့ပဲ ဝသန့်ကို ပြန်ပြောလိုက်မိတယ်…။ သူ့မှာရည်းစား မရှိဘူးဆိုတာ ခင် မယုံမှန်း သူရိပ်မိတဲ့ပုံပဲ…။ သွားတွေပေါ်အောင် ဖီးပြီး ခင့်ကို ပြန်ရယ်ပြနေတယ်လေ…။

“ဟီ.. ဟီ… ဟုတ်တယ် တီရဲ့ သားမှာမရှိဘူး…”

ဟင်.. ဟင်.. ကောင်လေးနော်… ငါအကုန်သိတယ်ဆိုတဲ့ အထာနဲ့ သူ့ကို မျက်လုံးတစ်ချက် ပြူးပြလိုက်တယ်..။ အဲတော့ သူက

“တီကလည်း.. အဟုတ်ပြောတာ …။ သားမှာ လုံးဝ ရည်းစားမရှိသေးဘူး… ယုံ”

ဆိုပြီး မျက်နှာပိုး အချိုးသတ်လို့ ခင့်ကို အတည်ပေါက်ပုံစံမျိုးနဲ့ ပြန်ဖြေတယ်…။ ဒါကြောင့် ခင်လည်း ထပ်မမေးတော့ပါဘူး။ မေးလည်း ဒါပဲဖြေမယ်… ခွေးကောင်လေးဆိုပြီး ထပ်မမေးပဲ… ပြုံးစိစိလုပ်ကာ တီဗွီဖက် ခေါင်းလည့်လို့ တီဗွီဖန်သားပြင်ကြီးကို ဆက်ငေးနေလိုက်တယ်…။ ဒီလို တီဗွီကို စိတ်မပါပဲ ကြည့်နေရင်းက မေးစရာတစ်ခု ခေါင်းထဲ ထပ်ပေါ်လာတယ်…။

“သား ဝသန်…”

ခင် သူ့ကိုမကြည့်ပဲ လေသံခပ်တိုးတိုးနဲ့ ခေါ်လိုက်တယ်…။

“တီပြော”

သူကလည်း လည့်မကြည့်ပဲ ပြန်ဖြေတယ်…။ ခင်ကပဲ ဆက်ပြီး…

“သား ဝသန်မှာ ချစ်သူရည်းစား မရှိဘူးဆိုတော့ သားရင်ထဲကနေ တဖက်သတ် ချစ်နေတာမျိုးကော မရှိဘူးလား.. ဟင်…”

လို့ နှစ်ယောက်ထဲ ကြားနိုင်တဲ့ လေသံတိုးတိုးနဲ့ပဲ ထပ်မေးလိုက်မိတယ်…။

………………………………………………………….

ဝသန် ခင့်ကို ဘာမှ ပြန်မဖြေဘူး တီဗွီကိုပဲ စိုက်ကြည့်နေတယ်…။ ညကလည်း တဖြည်းဖြည်းနက်လာရင်းက လမ်းထဲ ကားတွေ ဖြတ်သွားဖြတ်လားလုပ်တဲ့ အသံတွေတောင် ခပ်ကျဲကျဲသာ ကြားရတော့တယ်…။ တီဗွီက သရုပ်ဆောင်များရဲ့ စကားတွေကတော့ အတိုင်းသာ ကြားနေရပေမဲ့ ဘာတွေဆိုလိုနေတာလဲ ဆိုတာကိုတော့ ဝသန်ကော ခင်ပါ လုံးဝနားလည်မှာ မဟုတ်ဘူး…။ အနေအထားတစ်ခု အတွက်သာ စိတ်မပါပဲ ကြည့်နေကြရတာပေါ့…။ ဝသန် အတော်နဲ့ ခင့် မေခွန်းကို မဖြေဘူး …။ ခဏကြာတော့

“တီခင်…”

လို့သာ ခေါ်ပြီး ပြန်တိတ်ဆိတ်သွားပြန်တယ်….။ ခင် ကပြန်လို့…

“ပြောလေ.. ဝသန်”

ဝသန်က ဆက်ပြီး …

“ သား အရမ်းချစ်ရတဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်တော့ ရှိတယ် သိလား တီခင်”

“အင်.. ပြောလေသား.. သူကဘယ်သူလဲ .. ဟင်”

သိလိုဇောအားကြီးတဲ့ ပုံစံနဲ့ ဝသန့်ဖက်လည့်ပြီး ခင် ထပ်မေးလိုက်တယ်…။ ဒါနဲ့ ဝသန်က…

“ သား အရမ်းချစ်ရတဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်တော့ ရှိတယ် သိလား တီ….။ သူ့ကို ဘယ်လောက်ချစ်ချစ် ဘယ်လောက်ပဲ မြတ်နိုးနိုး … သား ရင်ထဲကစကားတွေကို သူ့ကို ပြောပြလို့ လုံးဝမဖြစ်ဘူး တီ…။ တစ်သက်လုံးလည်း မဖြစ်နိုင်ဘူးဆိုတာ ကျနော် သိတယ်….။ ဒါပေမဲ့ ကျတော် သူ့ကလွဲပြီး တခြားမိန်းကလေးတွေကို ပြောင်းချစ်ကြည့်တယ်….။ လုံးဝပြောင်းလဲလို့ မရဘူး…။ သူက သားအတွက်တော့ နတ်သမီတပါးပါပဲ … တီတီ”

ခင် ဘာဆက်ပြောရမှန်မသိ ဖြစ်သွားတယ်..။ ရုတ်တရက်မို့ သူ့စကားတွေက ခင့်ရင်ထဲ စူးဝင်သွားသလိုပဲ။ ဒါကြောင့် ခင့်မျက်နှာ ရဲကနဲ ဖြစ်သွားတာကို ဝသန် မသိစေချင်လို့ အရှေ့ကိုပဲ စိုက်ကြည့်နေလိုက်မိတယ်။ အတွေးထဲမှာလည်း

“….အော်.. ဝသန်ရယ် တီခင် မင်းရင်ထဲမှာ ဘာတွေရှိတယ် ဆိုတာကို တီခင် တိတိကျကျကို သိပါတယ်ကွယ်…. မင်းရင်ထဲက အချစ်ဆိုတာကြီးက ဘယ်သူ့အတွက် သိမ်းဆည်းထားသလဲဆိုတာ တီခင် အသိဆုံးပါ…။ ဒါပေမဲ့ လုံးဝမဖြစ်နိုင်တဲ့ အရာတစ်ခု ဆိုတာလည်း မင်းနားလည်ထားစမ်းပါ ဝသန်…။ ဒီလိုကိစ္စမျိုး ဖြစ်ခဲ့သည်ရှိသော် .. မင်းရော မင်းရင်ထဲမှာ ရှိနေတဲ့သူပါ … တသက်လုံး အမှောင်ကမ္ဘာထဲမှာ နေသွားကြရမယ်ဆိုတာ… မင်းသိထားသင့်တယ် ဝသန်…”

လို့ စိတ်ထဲမှာ ရေရွတ်နေမိတယ်…။ မျက်လုံးထဲမှာလည်း မျက်ရည်ပူတွေဝဲလို့ စုပြုံလာတယ်…။ ခင် မငိုမိအောင် မျက်ရည်မကျမိအောင် မနည်း စိတ်ထိန်းထားနေရတယ်။ ဒါနဲ့ သူမရိပ်မိအောင် စီရီထားချင်း မရှိတဲ့ ကပေါက်တီကပေါက်ချာ စကားလုံးတွေကို အမြန်ပြောလိုက်မိတယ်…။

“အော်.. ဟုတ်လား… ဝသန်….။ အင်…. ဒါဆို… ဒါဆို သား ချစ်နေတဲ့ သူက သားနဲ့ အဆင့်အတန်းချင်း လုံးဝကွာခြားနေလို့လားကွာ…။ ဘယ်လို မိန်းမမျိုးမို့လို့လဲ… တီတီကိုပြ …။ တီတီတို့ကလည်း အခြေအနေမဲ့တွေမှ မဟုတ်တာ….။ ဘယ်သူလဲ သား”

လို့ ဝသန်ကို မေးလိုက်မိတယ်…….။ ဝသန်… ခင့်ဖက်ကို လည့်လို့ စူးစူးရဲရဲ ကြည့်နေတယ် ဆိုတာကို ခင် သိတယ်။ ဒါကြောင့် သူ့ဖက်ကို မလည့်ပဲ စကားတွေ ပြောနေမိတာပေါ့…။ သူနဲ့ ခင် အကြည့်ချင်းဆုံလို့ မဖြစ်။ ခင့် မျက်လုံးတွေကို သူတွေ့သွားလို့ လုံးဝမဖြစ်ဘူး။

သူ တီဗွီဖက် မျက်နှာလည့်သွားမှပဲ ခင် သူ့ဖက်ကို လည့်ကြည့်မိလိုက်တယ်…။ ဝသန် မျက်လုံးတွေထဲမှာ အရည်တွေ လဲ့နေလေရဲ့။ တီဗွီဖန်သားပြင်က ပို့လွှတ်တဲ့ အလင်းရောင်ကြောင့် မျက်လုံးထဲ မျက်ရည်တွေ ဝိုင်းနေတယ်ဆိုတာ ပိုသိသာတယ်။ ခင့် ရင်ထဲမှာလည်း အရမ်းကို ဝမ်းနည်းစိတ်မကောင်း ဖြစ်ရတယ်….။ ဝသန် တီဗွီကို ငေးနေရင်းမှ

“ အဲလိုမျိုးကြီးလည်း မဟုတ်ပါဘူး တီတီရယ်….။ သားပြောတဲ့ ကွာခြားမှုတွေ .. ဘယ်လိုမှ မဖြစ်နိုင်မှုတွေဆိုတာ တီပြောသလိုမျိုးတွေနဲ့ ဘာမှမဆိုင်ပါဘူး … တီခင်ရယ်…။ အဲ့တာကို ကျနော်တစ်ယောက်ကလွဲပြီး ဘယ်သူမှလည်း .. နှိုင်းယှဉ်ပြလို့ အဖြေထုတ်နိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး…”

ခင် ဝသန့်ကိုကြည့်ရင်း ရင်ထဲစို့လာတယ်…။ ခင် စိတ်တွေကို မနည်းထိန်းချုပ်ထားရတယ်…။

“သား ဝသန်ရယ် ..။ လောကကြီးမှာ မဖြစ်နိုင်ဘူးဆိုတာလည်း မရှိပါဘူး…။ သား အဲ့လို တယူတန်တော့ မတွေးပါနဲ့ သားရယ်”

လို့ ခင် ဝသန့်ကို နှစ်သိမ့်ရင်း သူအနားကို တိုးသွားလိုက်တယ်…။ ပြီးတော့ ဝသန့် လက်ကောက်ဝတ်လေးကို ခင့် ဘယ်လက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်လို့ ဝသန့်ပုခုံးပေါ်ကို ခင် ခေါင်းလေးမှီထားလိုက်မိတယ်။

ဝသန် ရုတ်တရက် နည်းနည်း အံ့သြသွားပုံရတယ်…။ မှီထားတဲ့ ခင့် ခေါင်းလေးကို ကြည့်ပြီး ခဏအကြာမှ ဝသန့်ရဲ့ ဘယ်လက်ကလေးက ခင့်ပုခုံးပေါ်ကို ရောက်လာတော့တယ်ရှင်…။

ဒီလိုနဲ့ နှစ်ယောက်သား တိတ်ဆိတ်လို့ ဘာမှဆက်မပြောဖြစ်ကြတော့ဘူး…။ ခင်လည်း သူ့ပုခုံးလေးကို မှီထားရင်းက သူ့ရင်ခုန်သံတွေကို အတိုင်းသာ ကြားနေရတယ်…။ ဝသန်တစ်ယောက် ရင်ခုန်သံတွေ အရမ်းမြန်နေတယ်လေ…။ သူ့ရဲ့ ဝင်သက် ထွက်သက်တွေကလည်း ပိုမြန်မြန်လာသလိုပဲ…။ ခင့် ပုခုံးပေါ်တင်ထားတဲ့ သူ့လက်က ခင့် ပုခုံးကို တစ်ချက်တစ်ချက် ဖြည်းဖြည်း ညစ်ပေးနေတယ်…။ ချစ်သူတစ်ယောက်ကို ဖက်လို့ နှစ်သိမ့်ပေးတဲ့ ပုံစံမျိုးလေးပေါ့…။ ခင်လည်း အရမ်းကို သာယာမိနေတာပေါ့….။

အဲ့လို ပုံစံလေးနဲ့ပဲ နှစ်ယောက်သား ဆိုဖာပေါ်မှာ တိတ်ဆိတ်လို့နေတာ ဘာစကားမှကို မပြောမိကြပဲ တော်တော်ကြာ နေလိုက်မိကြတယ်…။ ဒါနဲ့ ခင်ကစလို့ …

“ သား ဝသန် … သွားအိပ်ကြစို့နော် …။ ညလည်း နက်လာပြီ…။ တီလည်း မနက်ဖြန် ကုမ္မဏီ အစည်းအဝေး တက်ရမယ်..။ သားလည်း ကျောင်းတက်ရမယ်မလား”

လို့ ပြောပြီး မှီထားတဲ့ ခင့်ခေါင်းလေးကို သူ့ပုခုံးပေါ်က အသာထလို့ မတ်တပ်ထရပ်လိုက်တယ်…။

“တီ သွားအိပ်တော့မယ်နော်… သား”

“ဟုတ်ကဲ့ …တီ..”

လို့ ဝသန်ပြန်ဖြေပြီး ခင်လည်း ဝသန်ကို ကျောခိုင်းလို့ ဧည့်ခန်းထဲကနေ ခင့် အခန်းဖက်ကို လျှောက်လာခဲ့လိုက်တယ်။

ခင် အိပ်ရာပေါ်ရောက်တော့ ခင့် ရင်ထဲမှာ ဟာသွားသလိုပဲ…။ လုံးဝမဖြစ်နိုင်တဲ့ အရာကြီးကို ရှေ့ဆက်မတိုးမိအောင် ခင် မသိစိတ်နဲ့ သိစိတ်နှစ်ခုက အပြင်းအထန် တိုက်ခိုက်နေကြသလိုပဲ ..။ ခင့် ရင်ဘတ်ကြီးတစ်ခုလုံးလည်း တဒုတ်ဒုတ်နဲ့ ရင်ခုန်နှုန်းတွေ အရမ်းကို မြန်နေတော့တာပဲ…။ အဲ့လိုနဲ့ ဟိုစဉ်းစား ဒီစဉ်းစားနဲ့ ခင် အိပ်ပျော်သွားခဲ့ပါတယ်။

အပိုင်း (၁) ပြီးပါပြီ။

— (အပိုင်း – ၂) ဆက်ဖတ်ရန် ဒီကိုနှိပ်ပါ—