မရွယ်ဘဲ စော်ကဲ မင်းဖြစ်

မှတ်ချက် – အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။ အင်းစက်စာပေဆိုသည်မှာ မိသားစု မောင်နှမ သွေးသားရင်း အချင်းချင်း လိင်းဆက်ဆံသော အကြောင်းအရာကို စိတ်ကူးပုံဖော် ရေးသားထားခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ ထို့ကြောင့် မကြိုက် မနှစ်သက်ပါက မဖတ်ရှုပဲ ကျော်သွားပေးပါ။ ယခုဝတ္ထုမှာ စာပေသဘော ရေးသားခြင်း ဖြစ်သဖြင့် လိုက်လံအတုယူ ပြုလုပ်ခြင်းများ မပြုလုပ်ပါရန် မေတ္တာရပ်ခံပါသည်။ 

မရွယ်ဘဲ စော်ကဲ မင်းဖြစ်
ရေးသားသူ – ရတနာဝင်းထိန်

စိုးမောင်သည် လေးငါးဆယ်ချက် ဆက်ပြီး ဆောင့်နေသေးသည် ။ ထို့နောက် အမျိုးသမီးကြီး ငြိမ်ကျသွားသည်ကို သတိပြုမိကာ အဆောင့်ရပ်လိုက် သည် ။ အသာပင် ငြိမ်နေလိုက်သည် ။ လီးကြီးကိုတော့ စောက်ခေါင်းထဲက မထုတ်။ တပ်ရက်ကြီး ထိုးသွင်းထားဆဲ ။ လက်နှစ်ဖက်ကလည်း နို့အုံကြီးများကို စုံကိုင်ကာ ဆွဲထားဆဲ ဖြစ်သည်။

ဒေါ်ခင်မိမိမှာ တဏှာကြီး ရမက်ထန်သော မိန်းမကြီးဖြစ်ရာ လူကမောပြီး နုံးကျနေသော်လည်း ကာမစိတ်ကတော့ မကျချင်သေး ။ ထို့ပြင် မိမိ၏ အဖုတ်ထဲရှိ စိုးမောင်၏လီးကြီး အားမာန်အပြည့်ဖြင့် မာတောင်နေသေးသည်ကို ထိတွေ့ သိရသောအခါ ကောင်လေး သုတ်ရည် မထွက်သေးကြောင်း နားလည်သည် ။ လိုးသည့်လီးက မာန်မကျဘဲ တောင်နေဆဲဖြစ်လို့ တနည်းတမျိုးပြောင်းကာ ဆက်ပြီး အလိုးခံရန် ဒေါ်ခင်မိမိ စိတ်ကူးရသည် ။ ဆယ်လက်မ ရှည်ကာ ဘီယာသံဘူးလောက် တုတ်လျက် အတွေ့ကလည်းကောင်း သုတ်လွှတ်ကလည်း မမြန်ပဲ ကြာကြာ ကြုံးသွင်းလိုးနိုင်သော စိုးမောင်၏ လီးကြီးကိုလည်း ဒေါက်တာ ခင်မိမိက အပြတ်ကို သဘောကျနေလေပြီ ။

“ မင်း လီးတောင်နေတုန်းဘဲ မဟုတ်လား.. လရည် မထွက်သေးဘူးနော်….”

ဒေါ်ခင်မိမိက စိုးမောင်ကို မျက်လုံးလေး မှေးစင်းကာ ကြည့်ပြီး မေးသည် ။

“ ဟုတ်တယ်.. မာနေတုန်းဘဲ .. ထွက်လည်း မထွက်သေးဘူး .. ဆက်လိုးပေးရဦးမလား .. ဟင်… ဒေါ်လေးမိမိ… မောသွားပြီလား …”

စိုးမောင်က ပြောရင်း ဒေါ်ခင်မိမိ၏ နဖူးမှ ချွေးများကို အသာလှမ်းသုတ်ပေးသည် ။

“ ရပါတယ်ကွာ.. တမျိုးတော့ ပြောင်းလုပ်ရအောင်.. မင်းလီးကို တို့အဖုတ်ထဲက ခဏဆွဲဖြုတ်လိုက်ဦး..”

ဘာတွေများ အဆန်းသင်ပြပေးဦးမလဲဟု သိလိုလှသော စိုးမောင်သည် လီးကို အဖုတ်ထဲက ပြွတ်ဆို ဆွဲထုတ်ကာ ဒေါ်ခင်မိမိ ကိုယ်ပေါ်မှ ဆင်းလိုက်သည် ။ ဒေါ်ခင်မိမိသည် ကိုယ်ကို တပတ်လှိမ့်ကာ မှောက်ခုံ အိပ်လိုက်သည် ။

“ တို့ ဖင်ခံချင်တယ်.. ဖင်ထဲ သွင်းပြီး လိုးပေး.. ဟုတ်ပြီလား…”

မှောက်ရက် အိပ်ပြီးနောက် အသာခေါင်းငဲ့ကာ ကြည့်ပြီး ပြောသည် ။ အပြာကားများနှင့် အပြာပုံများထဲတွင် ဖင်လိုးပြမှုများကို စိုးမောင် တွေ့ခဲ့ဖူးသည် ။ ဒါမျိုးက တမင်းသက်သက် ထွင်ကာ လုပ်ပြခြင်းတွေဟုသာ ထင်ခဲ့သည် ။ တကယ် ဖင်လိုးလို့ ရမည် မဟုတ်ဘူးလို့လည်း တွေးထားသည် ။ အထူးသဖြင့် ဗမာပြည်တွင် ဖင်လိုးခံမည့် မိန်းမ ရှိမည် မဟုတ်ဟုလည်း ထင်ခဲ့သည် ။ ယခု ဒေါ်ခင်မိမိ၏ စကားကို ကြားရတော့ စိုးမောင် အံ့အားသင့်သွားသည် ။

“ ဟင်.. တကယ်ပဲ ဖင်ချလို့ ရလို့လား…”

ပါးစပ်မှလည်း ထုတ်ကာ မေးမိသည် ။

“ အိုး.. ရတာပေါ့ကွ.. ဒါလေးများ… လာ.. ဖင်ထဲကို.. မင်းလီးကြီး ထိုးထည့်လေ…”

ဒေါ်ခင်မိမိက မှောက်အိပ်နေရာမှ ဒူးကိုထောက်ကာ ဖင်ကြီးကို ခပ်ကော့ကော့လေး ကြွတင်ပေးလိုက်သည် ။ ဒေါ်ခင်မိမိသည် စိုးမောင်ကို ဘာလုပ်ရမည် ဟု အထူးတလည် ပြောဆို သွန်သင်မနေတော့ ။ စိုးမောင် မည်သို့ လုပ်လာမည်ကိုသာ အသာစောင့်ပြီး နေသည် ။ ဒီကောင်လေး ဖင်မလိုးဖူးသေးတာကို သိသည် ။ ယခုမှ ဖင်စလိုးမည့်ကောင်လေး ဘယ်နည်း ဘယ်ပုံများ လုပ်လေမည်နည်းဟု စူးစမ်းခြင်း ဖြစ်သည် ။ ဒီလို စမ်းကြည့်ရတာကလည်း တမျိုးတဖုံ စိတ်လှုပ်ရှားစရာ ကောင်း၏ ။

ဒေါ်ခင်မိမိ အိပ်ခန်းထဲသို့ ဝင်သွားသည့်အချိန်တွင် ဒေါ်ခင်မေယုသည် အပြင်ဖက် ဧည့်ခန်းထဲတွင် ထိုင်ကာ ကျန်နေခဲ့သည် ။ မိမိ၏တူ စိုးမောင်ကို ဒေါ်ခင်မိမိက ဘယ်နည်းဘယ်ပုံ သင်ပြပေးလေမည်နည်းဟု စိတ်ထဲတွင် တွေးနေသည် ။ သွားလည်း ချောင်းကြည့်ချင်သည် ။ ကြည့်ဖို့လည်း ရှက်သလိုလို ဝန်လေးသလိုလို ဖြစ်နေသည် ။ အိပ်ခန်းထဲက အသံများကိုတော့ တစ်ချက်တစ်ချက် ကြားနေရသည် ။ ကိုယ်တိုင် ကာမစပ်ယှက်မှု အတွေ့အကြုံ ကောင်းကောင်း ရှိခဲ့သူမို့ စိုးမောင်နှင့် ဒေါ်ခင်မိမိတို့ နှစ်ယောက် မည်သို့မည်ပုံ စခန်းသွားနေကြမည်ကို နားလည်ကာ လှုပ်ရှားဟန်တို့ကို မောင်ကြေးမုံ၏ ကက်ဆက် ဇာတ်လမ်းများတွင် ကြော်ငြာလေ့ ရှိသလို “ သံကြားရုပ်မြင် ” ဖြစ်နေသည် ။

အသံများ ကြားရကာ စိတ်အာရုံထဲတွင် ဒေါ်ခင်မိမိနှင့် စိုးမောင်တို့ နှစ်ယောက် လှုပ်ရှား လုပ်ဆောင်နေကြမည့် ပုံရိပ်များကို မြင်ယောင်လာမှုသည် ဒေါ်ခင်မေယု၏ စိတ်ကို နှိုးဆွသလို ဖြစ်သည် ။ ဒီအတိုင်း မနေနိုင်တော့ ။ သေသေချာချာ ကြည့်ချင်လာသည် ။ သွားကြည့်လို့ ကောင်းပါ့မလား..။ ငါ ချောင်းကြည့်တာ သူတို့ သိသွားရင် ရှက်စရာများ ဖြစ်နေမည်လားဟု တွေးကာ ချီတုံချတုံ ဖြစ်သည် ။ အသာထကာ အိပ်ခန်းရှိရာသို့ လျှောက်သွားမည် ပြုလိုက် သိပ်မရဲသည့်အတွက် နေရာမှာ ပြန်ထိုင်လိုက်နှင့် ..။ သို့သော် နောက်ဆုံးတွင်မူ ကြည့်လို မြင်လိုသော စိတ်ဆန္ဒက ပိုမိုပြင်းပြသည်ထက် ပြင်းပြလာသောကြောင့် ဒေါ်ခင်မေယုသည် အိပ်ခန်း ရှိရာသို့ လျှောက်လှမ်းသွားသည် ။

အခန်းတံခါးဝမှနေပြီး အတွင်းသို့ အသာလေး ချောင်းကြည့်သည် ။ ဒေါ်ခင်မေယု ချောင်းကြည့်လိုက်သည့်အချိန်တွင် စိုးမောင်က ဒေါ်ခင်မိမိ၏ နို့အုံကြီးနှစ်လုံးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် စုံကိုင်ဆွဲကာ အားကုန်အင်ကုန် ပုံအော ဆောင့်လိုးပေးနေချိန် ဖြစ်သည် ။ ဒေါ်ခင်မေယုမှာ ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်း ခုန်လာသည် ။ စောက်ဖုတ်ထဲ လီးချောင်းကြီး တိုးဝင်ပြန်ထွက် ဖြစ်နေမှုကိုတော့ ပီပြင်စွာ မမြင်ရ ..။ အပေါ်မှ တက်ခွထားသော စိုးမောင်၏ ခါးတလှုပ်လှုပ်.. လုံးကျစ်သော တင်ပါးများ တလှုပ်လှုပ် ဖြစ်နေမှု.. အောက်ဖက်မှ အလိုးခံနေသော ဒေါ်ခင်မိမိ၏ ပေါင်ကြီးတွေ ထောင်တက် .. ဖင်ဆုံကြီး ကြွတက် လှုပ်ရှားမှုများကိုသာ ထင်ရှားစွာ မြင်ရသည် ။ တဘွပ်ဘွပ် လီးဝင်သံ နှင့် ဆီးစပ်ချင်း ရိုက်မိသံ တဖတ်ဖတ် ကိုတော့ ကောင်းကောင်းကြီး ကြားနေရသည် ။

ဒေါ်ခင်မေယု ကိုယ်တိုင် မကြာသေးမှီကမှ စိုးမောင်၏ လီကြီးနှင့် လိုးတာကို ခံခဲ့ဖူးလေရာ ယခု ဒေါ်ခင်မိမိတစ်ယောက် မည်သို့ အရသာတွေ့ကာ ငြိမ့်နေမည်ကို ဒေါ်ခင်မေယု နားလည်သည် ။ ဒေါ်ခင်မေယု ချောင်းကြည့်ပြီး ခဏအကြာတွင် ဒေါ်ခင်မိမိ ပြီးလို့ သွားသည် ။ စိုးမောင်လည်း အဆောင့်ရပ်ကာ ငြိမ်သွားသည် ။ ကြည့်လို့ကောင်းမည် ရှိဆဲ အလိုးရပ်သွားသည့်အတွက် ဒေါ်ခင်မေယု၏ စိတ်ထဲ မချင့်မရဲကြီး ဖြစ်သွားသည် ။ လူချင်းခွာသည့်အချိန်တွင် စောက်ပတ်နှင့် လီးတို့၏ အခြေအနေကိုသာ ကျကျနန ကြည့်တော့မည်ဟု စိတ်ကို ဖြေသိမ့်တွေးကာ အသာပင် ဆက်ပြီး ချောင်းနေသည် ။

သို့သော် စိုးမောင်နှင့် ဒေါ်ခင်မိမိတို့ နှစ်ယောက် အပြန်အလှန် ပြောကြသော စကားများကို ကြားရသောအခါ စိုးမောင် သုတ်ရည် မထွက်သေးပဲ နောက်တမျိုးပြောင်းကာ လိုးကြဦးမည်ကို သိရသောအခါ ဒေါ်ခင်မေယု ဝမ်းသာသွားသည် ။ ဒါဆို အဖုတ်ထဲက လီး ထုတ်တာရော အနေအထား ပြောင်းတာရော အဖုတ်ထဲ လီး ပြန်သွင်းတာရော ကျကျနန ကြည့်ရပေတော့မည် ။

ဒေါ်ခင်မိမိက ဖင်လိုးပေးရန် ပြောဆိုသံကို ကြားရသော အခါတွင်တော့ ဒေါ်ခင်မေယုတစ်ယောက် ထူးခြားစွာပင် စိတ်လှုပ်ရှားသွားရသည် ။ ဒေါ်ခင်မိမိ၏ ဆွယ်တရားဟော သိမ်းသွင်း လမ်းပြမှုဖြင့် ဒေါ်ခင်မေယုသည် လီးစုပ်တတ်နေပြီ ဖြစ်သော်လည်း ဖင်တော့ အလိုးမခံဘူးသေးပါ ။ ဒေါ်ခင်မိမိက ဖင်လိုးခံကြည့်ရန် ပြောဆို သိမ်းသွင်းနေသော်လည်း ထိုအလုပ်ကိုတော့ ဒေါ်ခင်မေယု ငြင်းပယ်ထားခဲ့သည် ။ ဖင်ထဲသို့ လီးထိုးသွင်းလျှင် နာတာပဲ ရှိမည်..။ ဘာမှ အရသာ တွေ့နိုင်မည် မဟုတ်ဟုလည်း ထင်မှတ်ထားသည် ။ ကိုယ်တိုင် ဖင်လိုး မခံဖူးသလို သူများ ဖင်လိုးခံတာကိုလည်း မမြင်ဖူးသေးပါ ။

ထို့ပြင် ဒေါ်ခင်မေယုသည် အပြာကားများ.. အပြာဓါတ်ပုံများကိုလည်း မကြည့်ဖူးပေ ။ သူ့အနေနှင့် ပျော်တော်ဆက် ယောကျ်ားများနှင့် စပ်ယှက် စည်းစိမ်ခံဖူးမှုသာ ရှိသည် ။ ယခုတော့ သူမ၏တူ စိုးမောင်နှင့် သူမ၏သူငယ်ချင်း ဒေါ်ခင်မိမိတို့ ဖင်လိုးကြသည်ကို တွေ့ရ မြင်ရတော့မည် ။ ဖင်လိုးတာ ဘယ်လိုများပါလိမ့်ဟု သိလိုသည့် အာသီသကလည်း ထူးဆန်းစွာ ပေါ်လာသည် ။ တဖက်ကလည်း စက်ဆုတ်ဖွယ်ကောင်းသော ဖင်လိုးခြင်းကို မကြည့်ပဲ နောက်ဆုတ်သွားလိုစိတ်လည်း ဖြစ်ပေါ်နေသည် ။ စိုးမောင်ကို ဖင်မလိုးရန် ဝင်ပြီး တားဖို့ပင် အကြံ ဖြစ်မိသည် ။

သို့သော် ထိုစိတ်ကူးနှင့် အကြံတို့မှာ လက်တွေ့ ဖြစ်မလာပါ ။ ဒေါ်ခင်မေယု တကယ် လုပ်မိသည်ကတော့ အိပ်ခန်းဝတွင် ဆက်ရပ်နေကာ အတွင်းဘက်သို့ ချောင်းကြည့်နေမိခြင်းသာ ဖြစ်သည် ။

စိုးမောင်သည် လူပျိုစစ်စစ် ဖြစ်ခဲ့ပေသည် ။ ရည်းစားလည်း မထားဖူး ။ အပျော်မယ်များနှင့်လည်း မသွားလာခဲ့ဖူး ။ စောစောပိုင်းကမှ သူ၏ အဒေါ် ဒေါ်ခင်မေယုထံတွင် လူပျိုရည် ပျက်ခဲ့ရသူ ဖြစ်သည် ။ သို့သော် အပြာဗီဒီယိုကားများနှင့် အပြာ ဓါတ်ပုံစာအုပ်များကြည့် အပြာစာအုပ်များကို ဖတ်ရှုတာတော့ ရှိခဲ့သည် ။ တကယ့်လက်တွေ့ မဟုတ်သေးသည့် ကာမ ဗဟုသုတလေးများ အတန်အသင့် ရှိနေသည် ။ ဖင်လိုးဖူးခြင်း မရှိခဲ့သော်လည်း ကြည့်ဖူးသော အပြာ ဗီဒီယိုကားနှင့် ဖတ်ဖူးသော အပြာစာအုပ်များထဲတွင် ပါသည့် ဖင်လိုးခန်းများကို အတုယူကာ စမ်းသပ် လုပ်ကိုင်ကြည့်သည် ။ ဖင်လိုးလျှင် ဆီဆွတ်ရသည်ဟု ဗဟုသုတ ရှိထားသောကြောင့် ဒေါ်ခင်မိမိ၏ ဖင်သားကြီးများကို အသာဖြဲကာ စအိုတွင် တံတွေး ထွေးချသည် ။

တံတွေး အဆွတ်ခံရလို့ ဖင်၀ အေးတေးတေးလေး ဖြစ်ရာ ဒေါ်ခင်မိမိ ခါးလေး တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားသည် ။ ကြည့်နေသူ ဒေါ်ခင်မေယုမှာလည်း ဖင်ဝကို တံတွေးထွေးထည့်မှုကို မြင်ရလေရာ ရင်တွေ ဒိန်းကနဲ ခုန်သွားသည် ။ တံတွေးဆွတ်ပြီးသည်နှင့် စိုးမောင်သည် သူ့လီးချောင်းကြီးကို စအိုဝတွင် တေ့ကာ ဖိသွင်းလိုက်သည် ။ ဖင်လိုးဖူးသူ မဟုတ်လို့ အချိန်အဆက သိပ်မမှန် ။ ထို့ပြင် စိတ်လည်း တအားလှုပ်ရှားနေရာ ဖိထိုးချလိုက်ရာ လီးတဝက်ခန့် လျှောကနဲ ဝင်သွားသည် ။

ဒေါ်ခင်မိမိမှာ ဖင်လိုးခံနေကျ မိန်းမမို့ လီး အဝင်ကတော့ ချောသည် ။ ဒါပေမယ်က လီးက ကြီးလှပြီး စစချင်း ဆောက်နဲ့ ထွင်းဆိုသလို လုပ်လိုက်မှုမို့ ဒေါ်ခင်မိမိ၏ ဖင်ဝမှာ ကျိန်းစပ်နာကျင်သွားသည် ။နာကြင်မှုက အတော့်ကို ပြင်းသည် ။

“ အား.. အား.. နာလိုက်တာ… အရမ်းကြီးပဲ.. အား…..”

စိုးမောင် လန့်သွားသလို ချောင်းကြည့်နေသူ ဒေါ်ခင်မေယုလည်း ဆတ်ကနဲ တုန်သွားသည် ။ ကြက်သီးပင် ထသည် ။ လီးထိုးသွင်းနေသော စိုးမောင် အရှိန်တန့်သွားသည် ။ တန့်ရုံသာမက ထိုးသွင်းထားသော လီးကို ပြန်ဆွဲထုတ်သည် ။ ဗျစ်ဘု ဟူသော မြည်သံနှင့်အတူ လီးကြီး ဖင်ဝမှ ကျွတ်ထွက်လာသည် ။ ဒေါ်ခင်မေယုအဖို့ ဖင်ထဲက ဆွဲထုတ်ယူလိုက်သော လီးချောင်းကြီး တဆတ်ဆတ် လှုပ်နေမှုနှင့် လီးထိုးသွင်းထားရာမှ ပြုတ်ထွက်သည့် စအိုပေါက် ပွစိပွစိ စပြဲပြဲ ဖြစ်နေမှုကို တစွန်းတစ မြင်လိုက်ရသည်။ ရင်ထဲ လှိုက်ဖိုမောကာ စောက်ဖုတ် စိုလာသည် ။

“ ဟိတ်.. စိုးမောင်.. ဘာလို့ ပြန်ထုတ်တာလဲ .. ဆက်သွင်းလေကွာ…”

ဒေါ်ခင်မိမိမှာ အတော်ကို နာသွားသော်လည်း ဖင်လိုးခံရာတွင် ထိုသို့ နာကျင်မှု ဝေဒနာကပင် ရှိန်းမြမြ အရသာတမျိုးမို့ အငမ်းမရ ဝင်ပြောသည် ။ ဖင်ကြီးကိုလည်း ကော့ထောင်ပေးလိုက်ရာ မှောက်ရက် အနေအထားပင် မဟုတ်တော့ ။ ဖင်ပူးတောင်း ထောင်ပေးထားသလိုမျိုးပင် ဖြစ်သွားသည် ။ မိမိ လီးအသွင်း ကြမ်းလွန်းသွားလေသလားဟု စိုးရိမ်သော စိုးမောင် စိတ်အေးသွားသည် ။ ဒါကြောင့် တုန့်ဆိုင်း မနေတော့ဘဲ ထောင်ပေးထားသော ဒေါ်ခင်မိမိ၏ ဖင်ကြီးကို နောက်တွင် ခပ်ကွကွ ဒူးထောက် နေရာယူကာ ဖင်ဝတွင် လီးတေ့သည် ။

“ သွင်း.. အသာဖြေးဖြေး.. တရစ်ချင်းသာသွင်း… တို့အော်ပေမယ့် ဝင်အောင်သာ သွင်း.. ဟုတ်ပြီလား…”

ဒေါ်ခင်မိမိက စိုးမောင်ကို ဖင်ထဲ လီးသွင်းခွင့် အပြည့်အဝပင် ပေးလိုက်သည် ။ ဒီလိုဆိုတော့လည်း စိုးမောင် လီးသွင်းရဲလာသည် ။ အတွေ့အကြုံလေး အနည်းငယ် ရှိလာပြီမို့ ချိန်လည်း ချိန်ဆတတ်လာသည် ။ တေ့ထားသော လီးကို အသာလေးဖိပြီ ထိုးထိုးသွင်းသည် ။ ဖင်လိုးခံမှု ဝါရင့်နေသော ဒေါ်ခင်မိမိကလည်း ဖင်ဆုံကြီးကို အလိုက်သင့် ကော့တင်ကာ စအိုဝကို ဖြေလျှော့ပြီး ကြိုလင့်ပေးသည် ။ ထိုသို့ ဒေါ်ခင်မိမိ အပေးမှန်သောကြောင့် ဖင်လိုးဖူးခြင်းမရှိလို့ ဖင်ပေါက်ထဲ လီး စနစ်တကျ မထိုးသွင်းတတ်သေးသော စိုးမောင် အနေဖြင့် သိပ်အခက်အခဲ မတွေ့ရပေ ။ သူ၏ လီးကြီးက ဖင်ခေါင်းပေါက်ထဲ တအိအိတိုးလို့ တိုးလို့ ဝင်နေသည် ။

“ အား.. ကျွတ်ကျွတ်.. ဟင့်… နာတယ်… နာတယ်… အိုး.. အိုး …”

ဒေါ်ခင်မိမိမှာတော့ ခေါင်းမော့လိုက် ဖင်ကြီး ရမ်းလိုက်နှင့် ပါးစပ်မှလည်း ညည်းတွား ရေရွတ်နေသည် ။ စောစောက ပြောထားနှင့်ပြီးပြီမို့ စိုးမောင်သည် အမျိုုးသမီး၏ ညည်းငြူ စုပ်သတ် အော်ဟစ်သံများကြောင့် နောက်မတွန့်တော့ ။ လီးကိုသာ ဆက်ပြီး ဖိထိုးသွင်းနေသည် ။ တကယ်တော့ ဖင်လိုးခံသော မိန်းမအဖို့ လီးစသွင်းချိန်ဆိုလျင် နာတာက ထုံးစံပါ ။ ထိုသို့ နာကျင်မှု ဝေဒနာကို ပြင်းပြစွာခံရင်း ပါးစပ်မှ အော်ဟစ် ညည်းငြူနေရမှုကပင်လျှင် ဖင်လိုးခံမှုမှသာ ရနိုင်သည့် သီးသန့် အရသာ တစ်မျိုး ဖြစ်သည် ။

ဖင်အလိုး မခံဖူးသေးသော ဒေါ်ခင်မေယုမှာမူ ဒီအထာကို နားမလည် ။ ဒေါ်ခင်မိမိ ညည်းငြူ အော်ဟစ်နေရမှုကို ကြည့်ရင်း ရင်တုန်ပန်းတုန် ဖြစ်နေသည် ။ ဖင်ခံရတာ သိပ်နာတာပါလား ဟုလည်း ဒေါ်ခင်မိမိအစား ကြားထဲက ကြေက်လန့် တုန်လှုပ်လာသည် ။ သို့သော် ထူးဆန်းသည်မှာ ထိုသို့ ကြောက်လန့် တုန်လှုပ် ရမှုကပင် ဒေါ်ခင်မေယု၏ ကာမစိတ်ကို ပိုလို့ ပြင်းပြလာစေသည် ။ အဖုတ်ကြီးဖောင်းလာရုံမက စအိုဝကပါ ယားကျိကျိ ဖြစ်လာသည် ။ ဒေါ်ခင်မေယုသည် မိမိ အဖုတ်ကို မိမိ ပြန်ကိုင်ကြည့်သည် ။

ဒေါ်ခင်မိမိ၏ တုန်တခိုက်ခိုက်ဖြင့် နာကြင်နေမှု ညည်းငြူ စုတ်သတ်နေမှုသည် စိုးမောင်၏ ရမက်ဇောကို ပိုထန်အောင် လုပ်နေသည် ။ သူသည် လီးကို ဖိဆောင့်သွင်းချလိုက်ချင်သည် ။ သို့သော် ဖင်ပေါက်သည် အထူးပင် ကြပ်သိပ်ကာ သူ့လီးကို ညှစ်ညှစ်နေသလိုမို့ အရမ်းကြီး မလုပ်ရဲ ။ ထို့ပြင် ဒီမျှလောက် ကျဉ်းကြပ်သော ဖင်ခေါင်းပေါက်ထဲသို့ မိမိ၏ လီးချောင်းကြီး အကုန်ဝင်အောင် ထိုးသွင်းလို့ ရပါ့မလားဟုလည်း တွေးမိသည် ။ အကုန်မဝင်လျှင် ဝင်သမျှသာ လုပ်ပေးဖို့လည်း စဉ်းစားထားသည် ။

သို့သော် တကယ်တမ်း ဖိဖိ သွင်းသောအခါ မိမိ ထင်သလို မဟုတ် ။ တင်းကြပ်ပြည့်သိပ်နေသော်လည်း ဖိလျှင် ဖိသလောက်ဝင်သည်ကို တွေ့ရသည် ။ နောက်ဆုံးတော့ စိုးမောင်၏ လီးချောင်း တစ်ချောင်းလုံး ဖင်ခေါင်းထဲ အဆုံးထိ ဝင်သွားလေတော့သည် ။

“ နို့ကြီးတွေကို ကိုင်ညှစ်ဦးလေ…”

ဖင်ထဲ လီးအဆုံးဝင်သောအခါ ဒေါ်ခင်မိမိက ပြောသည် ။ စိုးမောင်သည် ကိုယ်ကို ကိုင်းကာ ဒေါ်ခင်မိမိ၏ ချိုင်းအောက်မှ လက်နှစ်ဖက်ကို လျှိုကာ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ဆုပ်ကိုင် ညှစ်ပေးသည် ။ နို့သီးထိပ်ကိုပါ ဆွဲဖျစ်ပေးရာ ဒေါ်ခင်မိမိ ပိုပြီး ဖီလင်တက်သည် ။ ဆိတ်ပြီး ဆွပေးရာ နို့သီးခေါင်း တစ်ခုလုံး နာနာကျင်ကျင် ဖြစ်သွားသည် ။ ဒါပေမယ့် ထိုသို့သော နာကျင်မှုမျိုးကို အရသာအဖြစ် ဖီလင်ယူတတ်သော ဒေါ်ခင်မိမိက စိုးမောင် နို့သုံးကြမ်းလာသည်ကို ဘာမှ မပြောတော့ပါ..။ အထူးသဖြင့် ဖင်လိုးခံရသည့် အခါများတွင် ဒေါ်ခင်မိမိသည် ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း ပြုပေးတာကို ကြိုက်သည် ။ စိုးမောင်က မကြမ်းလျှင်လည်း သူမက ခပ်ကြမ်းကြမ်း လုပ်ဖို့ ပြောဆိုပေလိမ့်မည် ။

စိုးမောင်သည် ဒေါ်ခင်မိမိ၏ နို့အုံကြီး နှစ်ခုကို ကုန်းဆွဲကာ ခါးကို တလှုပ်လှုပ်ပြုလျှက် ဖင်ထဲသို့ လီးကြီး ထိုးဆောင့်သွင်းနေသည် ။ အစပိုင်းတွင် ခပ်ဖြည်းဖြည်းသာ လုပ်သည် ။ ထိုမှ တဖန် အနည်းငယ် ကြမ်းပေးသည် ။

“ ဆောင့်ကွာ.. ဆောင့်.. တအားကုန်ဆောင့် တို့ကို လုံး၀ မညှာနဲ့.. တအားသာလုပ်…”

ဆောင့်ချက် သိပ်မပြင်းသေးလို့ အားမလို အားမရ ဖြစ်လာသော ဒေါ်ခင်မိမိက ပြောလိုက်သည် ။ စိုးမောင်က ခပ်ကြမ်းကြမ်း ခပ်မြန်မြန် လိုးဆောင့်ပေးသည် ။ ဒေါ်ခင်မိမိသည် စိုးမောင် ဆောင့်သွင်းချက်နှင့် အံကိုက်ဖြစ်အောင် ဖင်ဆုံကြီးကို နောက်သို့ တွန်းတွန်းပေးသည် ။ အမျိုးသမီး၏ မျက်နှာသည် မဲ့မဲ့သွားသည် ။ ဒါပေမယ့် စိုးမောင် ဆောင့်လိုးသမျှကိုတော့ တစ်ချက်မျှပင် မငြီးပဲ ကောင်းကောင်းကြီး ခံနေလေသည် ။ ဖင်ခေါင်းအတွင်းသားများကို ကစားကာ လိုးဆောင့်နေသော လီးချောင်းကြီးကို ဖျစ်ညှစ်ပေးနေလိုက်သေးသည် ။ ထိုသို့သော အခါများတွင် စိုးမောင်မှာ ထိုးကနဲ ထွန့်ကနဲ ဖြစ်ကာ ခေါင်းပင်မော့ကာမော့ကာသွားသည် ။

ထိုသို့ တင်းကြပ်စွာ ဖျစ်ညှစ်မှုမျိုးကို စောက်ပတ်က မလုပ်နိုင် ။ ဖင်ခေါင်းကသာ လုပ်နိုင်သည် ။ စိုးမောင်မှာလည်း ဖင်လိုးရတာနှင့် စောက်ပတ်လိုးရတာတို့၏ ခြားနားမှုကို လက်တွေ့ လီးအရသာခံကာ နားလည် သိရှိသွားသည် ။

ဒေါ်ခင်မိမိ၏ ဖင်သည် အလိုးခံဖူးပြီးသော အပေါက် ဖြစ်သော်လည်း စိုမောင်၏ ကြီးမားတုတ်ခိုင်သော လီးတန်ကြီးနှင့် ဆိုလျှင်တော့ ပြည့်သိပ် တင်းကြပ်နေသည် ။ လီးကို ဆွဲထုတ်သောအခါ စအိုသည် ပြဲလန်ထွက်လာလိုက် လီးပြန်ဆောင့်သွင်းသောအခါ စအိုက ရှုံ့ဝင်သွားလိုက် ဖြစ်နေသည် ။ ဖင်လိုးနေရင်း ကုန်းပြီး ကြည့်သော စိုးမောင်သည် ထိုအဖြစ်ကို ကျကျနန မြင်ရပေသည် ။ ချောင်းကြည့်နေသော ဒေါ်ခင်မေယုကတော့ ထိုမြင်ကွင်းမျိုး မမြင်ရ ။ ဒေါ်ခင်မိမိ၏ မျက်နှာမဲ့သွားပုံ.. စိုးမောင် အံကြိတ်ကာ ခေါင်းမော့သွားပုံ.. နှစ်ယောက်လုံး တုန်တခိုက်ခိုက် ဖြစ်နေပုံ စသည်တို့ကိုသာ ချုံးပြီး မြင်ရသည် ။ စိုးမောင်သည် ကြမ်းပြင်ညီ ဆောင့်နည်းဖြင့် ဆက်တိုက် အချက် သုံးဆယ်ကျော် ဆောင့်လိုးပစ်လိုက်သည် ။

“ ဘွပ်ဘုဘုဗျစ်….”

“ အား..ကျွတ်ကျွတ် ..ကောင်းလိုက်တာကွာ…”

“ ဘွပ် ဘွပ်…”
“ အမလေးလေး… ဖင်ထဲကို နင့်ပြီး အီစိမ့်သွားတာဘဲ.. ဘွပ်ဘွပ်.. ဆောင့်ဆောင့်.. ဆောင့်စမ်းပါ .. စိုးမောင်ရဲ့ ..”

“ ဆောင့်လိုးပေးနေတာဘဲ ဟာကို..”

“ အို..ဟင့်ဟင့် ဘွပ်ဘွပ်… ဘုဗျစ်…. အဲဒီထက် ပိုပြင်းပြင်းနဲ့ မြန်မြန် ဆောင့်ဖို့ ပြောတာ… ဘွပ်.. ဘုဘု ဘွပ်ဘွပ်…”

“ ဖင်ထဲကို ဆောင့်လိုးသွင်းတာ ခံလို့ကောင်းလား.. ဒေါ်လေးမိမိ..”

“ အင်း.. ကောင်းတယ်ကွာ… ကောင်းလို့ ဆောင့်ခိုင်းတာပေါ့…”

“ ဘု ဘု ဗျစ်…အားပါးပါး…အား…”

ဒေါ်ခင်မိမိသည် နာတာကြင်တာတွေကို လုံး၀ အရေးမထားနိုင်ဘဲ ဖီလင်တွေ အပြတ်တက်ကာ အထူးပင် လှုပ်ရှားလို့ နေပေသည် ။ ကြမ်းပြင်ညီ ဆောင့်နည်း တစ်မျိုးတည်းနှင့် ကြုံးဆောင့်ပေးနေသည်ကို အားမရနိုင် ဖြစ်လာသည် ။

“ ဘွပ်..ဘုဘုဗျစ်…”

“ စိုးမောင်…”

“ ဟင်..ဘာလဲ…ဒေါ်လေးမိမိ…ဘွပ် ဘု ဘု…”

“ ကြမ်းပြင်ညီနဲ့ချည်း ဆောင့်မနေနဲ့ကွာ.. အောက်ပင့်ဆောင့်နည်းနဲ့လည်း ဆောင့်ပေးစမ်းပါ .. ဟင့်ဟင့်…”

“ ဟာ.. အဲဒီ အောက်ပင့်ဆောင့်နည်းကို ကျနော်မှ မတတ်သေးတာ.. ဘယ်လို ဆောင့်ရမလဲ ဆိုတာ ပြောပြဦးပေါ့…”

“ အော်.. အေး.. မင်းလီးကြီးကို အောက်ကနေ အပေါ်ကို ထိုးထိုးကော့တင်ပြီး ဆောင့်တာကို ပြောတာ.. ”

“ ဒီလိုမျိုးလား….”

“ ဘွပ်..ဘု…”

ပြောပြောဆိုဆို ငပဲကို ကော့တင် လိုးဆောင့်သွင်းသည် ။

“ အား.. အိ .. ဒူးကိုကွေး အားယူပြီး ဆောင့်တာ ပိုအားပါတယ် ..”

“ သိပြီ..ဟောဒီမှာ…”

စိုးမောင်သည် ဒူးကို ကွေးညွှတ်ကာ ဒူးအားပါ ရောထည့် ကော့တင်ဆောင့်လိုက်ရာ အားပြင်းလှသောကြောင့် ဒေါ်ခင်မိမိ၏ ဖင်ဆုံကြီးပင် ကော့ကြွတက်သွားသည် ။

“ ဟုတ်ပြီ.. အဲလိုမျိုး .. ဆောင့်လေ.. ဆက်ဆောင့်..”

“ အောက်ပင့်ဘဲလား..”

“ ဟုတ်တယ်..ဟုတ်တယ်..”

“ ဘွပ်..ဘု ဘု ဘွပ်…”

“ အားပါးပါး..အား…”

စိုးမောင်သည် ကြမ်းပြင်ညီ အောက်ပင့်တို့သာမက မြေစိုက် ဆောင့်နည်းပါ ဖြည့်ကာ ဆောင့်နည်းသုံးမျိုးကို ရေလဲနှင့် သုံးပြီး အပြတ်လိုးပစ်လိုက်ရာ ဒေါ်ခင်မိမိမှာ တစ်ချီပြီး တစ်ချီ ဆက်တိုက်ကို ပြီးပြီး သွားနေသည် ။ လီးက ဖင်ကို လိုးနေသောကြောင့် စောက်ပတ်ထဲမှ စောက်ရည်ကြည်တွေ အောက်သို့ တောက်တောက် ယိုကျသည် ။ စိုးမောင်က တအားကုန် တရစပ် ဆောင့်လိုးနေရာ ဒေါ်ခင်မိမိမှာ အကြိမ်တော်တော်များများ ပြီးခဲ့သော်လည်း ပျော့ခွေကျမသွားရအောင် တောင့်ခံထားသည် ။

ဒေါ်ခင်မိမိ ငါးကြိမ်မြောက် ပြီးသောအခါတွင် စိုးမောင်၏ လီးထိပ်မှ သုတ်ရည်တွေ ဖင်ခေါင်းထဲ ပျစ်ကနဲ ပျစ်ကနဲ ပန်းထွက်ကုန်လေသည် ။ စိုးမောင် သုတ်ထွက် သွားသောအခါမှ ဒေါ်ခင်မိမိလည်း တောင့်ကာ ဖင်ထောင်ပေးထားမှုကို လျှော့လိုက်ရာ မွေ့ရာပေါ်သို့ မှောက်ရက်သား ပြုတ်ကျသည် ။ ထိုအခါ သူမ၏ ဖင်ပေါက်ထဲမှ လီးချောင်းကြီး ကျွတ်ထွက်သည် ။ သုတ်ရည်တွေ ပန်းထွက်နေဆဲမို့ လီးထိပ်မှ လရည် ပျစ်ချွဲချွဲတွေ ဆက်ပြီး ကျသည် ။ ထိုလရည်တို့သည် ဒေါ်ခင်မိမိ၏ ဖင်ဆုံကြီးပေါ်သို့ ပက်ဖျန်းပေးလိုက်သလို ပေရေကုန်သည် ။ မွေ့ရာပေါ်တွင် မှောက်ကျသွားသော ဒေါ်ခင်မိမိမှာ ဖင်သားကြီးများပေါ် ပူနွေးနွေး လရည်စက်တွေ ကျလာမှုကိုသာ ထိတွေ့ချက်များ အရ သိရှိသည် ။ မျက်မြင်တော့ မဟုတ် ။ လီးကြီးထိပ်မှ လရည်များ ပန်းထွက်ကာ သူလိုးထားခဲ့သည့် ဖင်ကြီးပေါ်သို့ ပေါက်ပေါက်ကျမှုကို စိုးမောင် သေသေချာချာ မြင်ရသည် ။

ဒေါ်ခင်မေယုမှာ ကိုယ်တိုင် ဖင်အလိုးမခံရသည့်တိုင် ဖင်ဝတွင် ယားကျိကျိ တစ်ဆို့ဆို့ ဖြစ်နေသည် ။ စိုးမောင်နှင့် ဒေါ်ခင်မိမိတို့ နှစ်ယောက် ရက်ရက်ရောရော ဖင်လိုးဖင်ခံကြမှုများကို အပီအပြင် ချောင်းကြည့်ရင်း စိတ်တွေ အရမ်း လှုပ်ရှားကာ ဖိုဓါတ်နှင့် အမှန်တကယ် ထိတွေ့ရခြင်း မရှိပါပဲနှင့် ကာမအရသာ ခံစားရလျက် တစ်ချီ ပြီးသွားခဲ့ရလေသည် ။

ထို့နောက် စိုးမောင်နှင့် ဒေါ်ခင်မိမိတို့သည် ရေချိုးခန်းသို့ ဝင်ကာ ပေကျန်နေသည်များကို ဆေးကြောသန့်စင်ကြသည် ။ စိုးမောင်၏ လီးကို ဒေါ်ခင်မိမိ ကိုယ်တိုင် ယုယစွာ ဆေးကြောပေး၏ ။ ဒေါ်ခင်မိမိ၏ စောက်ပတ်နှင့် စအိုတို့ကိုလည်း စိုးမောင်က ပြန်ပြီး ဆေးကြောပေးလေသည် ။ အချိန်မှာ ညခြောက်နာရီကျော်ကျော်ပင် ရှိနေပြီမို့ ဒေါ်ခင်မေယုနှင့် စိုးမောင်တို့ တူအရီးနှစ်ယောက်တို့သည် ဒေါ်ခင်မိမိကို နုတ်ဆက်ကာ အိမ်ပြန်ခဲ့ကြလေသည် ။ သူတို့ တူအရီး နှစ်ယောက် အတော်လေးကို ရင်းနှီးသွားခဲ့ကြရလေပြီ ။ နှစ်ယောက်သား စပ်ယှက်ခဲ့ရမှုကိုလည်း စွဲမက် သဘောကျနေလေပြီ ။

ထိုနေ့ညတွင် ဒေါ်ခင်မေယုရော စိုးမောင်ပါ အိပ်မပျော်နိုင် ဖြစ်နေကြသည် ။ ညနေပိုင်းက လိုးခဲ့ ဆော်ခဲ့ရပုံများကို ပြန်ပြီး မြင်ယောင်နေကြသည် ။ ညနေက လိုးခဲ့ရတာတွေကို အားမရနိုင်ကြ ။ ထပ်ပြီး လိုးချင်သော စိတ်ဆန္ဒတို့သည် အဒေါ်တွင်ရော တူတွင်ရော ဖြစ်ပေါ်နေသည် ။ ဒေါ်ခင်မေယုက စိုးမောင်၏ အိပ်ခန်းသို့ ဆင်းသွားရလျှင် ကောင်းမလားလို့ စဉ်းစားသည် ။ စိုးမောင်ကလည်း ဒေါ်ခင်မေယု၏ အိပ်ခန်းသို့ တက်သွားရလျှင် ကောင်းမလာဟု တွေးတောနေသည် ။ ခမ်းနောင် ရိပ်မိသွားမှာကိုလည်း စိုးသောကြောင့် အဆုံးဖြတ်ရခက်ကာ ချီတုံချတုံ ဖြစ်နေကြသည် ။

ထိုသို့ဖြင့် ညသန်းခေါင် အချိန်သို့ ရောက်လာသည် ။ အဒေါ်နှင့်တူတို့၏ ကာမစိတ်နိုးကြွနေမှုက လျော့ပါးမသွား ။ ထိန်းသိမ်းနေသည့်ကြားကပင် တိုးလို့ ထန်ပြင်းလာသည် ။ ဘယ်လိုမှ မနေနိုင်တော့ ။

“ စိုးမောင် အိပ်ခန်းက အောက်ထပ်မှာ.. ငါ အသာလေး ဆင်းသွားလိုက်ရင် နောင်နောင် ဘယ်လို သိနိုင်မလဲ..။ ပြီးတော့ အခုလောက်ဆိုရင် ဒီကောင်မလေး ကောင်းကောင်း အိပ်ပျော်နေပြီ ..။ စိုးမောင် အခန်းထဲမှာ ငါတို့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် လုပ်ကြတာကိုတော့ ခမ်းနောင် အိပ်ရာက နိုးနေတာတောင် ကြားနိုင် သိနိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး…”

ဒေါ်ခင်မေယုက ထိုသို့ တွေးတောကာ အသာပင် အိပ်ခန်းထဲက ထွက်သည် ။ ပိုပြီး စိတ်ချလက်ချ ရှိရအောင် ခမ်းနောင်၏ အိပ်ခန်းတံခါးကို တွန်းဖွင့်ပြီး အခန်းထဲသို့ ကြည့်သည် ။ ငါးတိုင်အား ညအိပ်မီး အလင်းရောင် အောက်တွင် ခမ်းနောင်သည် ငြိမ်သက်စွာ အသက်ရှူမှန်မှန်နှင့် အိပ်နေသည်ကို တွေ့ရသည် ။ ခြင်.. ယင်.. ခြ.. ပိုးဟတ်.. ကြွက် အိမ်တွင်းပိုးမွှားများနှင့် တိရစ္ဆာန်ငယ်လေးများ လုံး၀ မရှိရလေအောင် ဆေးဖျန်း သန့်စင်ထားသည့် အိမ်မို့ ခြင်ထောင်ချ အိပ်စရာ မလို ။ ထို့ကြောင့် အိပ်ခန်းထဲရှိ ကုတင်ထက်တွင် နှစ်ခြိုက်စွာ အိပ်နေသော ခမ်းနောင်ကို ဒေါ်ခင်မေယု ကောင်းကောင်း မြင်ရသည် ။

ဒေါ်ခင်မေယုသည် ကျေနပ်စွာ ခေါင်းတစ်ချက်ညှိမ့်ကာ တံခါးကို အသာ ပြန်စေ့ပိတ်လိုက်သည် ။ တံခါးပတ္တာများသည် အကောင်းစားများ ဖြစ်သည့်အပြင် ဆီလည်း အပြည့်ထည့်ထားသည်မို့ အသံမမြည် ။ တံခါးသော့ လက်ကိုင်ကို ဆွဲလှည့်ပြီး ဖွင့်ခဲ့ချိန်နှင့် ပြန်လှည့်ပိတ်ချိန်တို့တွင်သာ “ ကလစ် ” ဟူသော အသံလေး ခပ်သဲ့သဲ့ပေါ်သည် ။

ဒေါ်ခင်မေယုသည် ခမ်းနောင်၏ အိပ်ခန်းတံခါးကို ပြန်ပိတ်ပေးပြီးနောက် အောက်ထပ်သို့ ဆင်းရန် လှေခါးဆီသို့ ရှေးရှူလာခဲ့သည် ။ ထိုအချိန်တွင် စိုးမောင်မှာလည်း တရှိန်ရှိန် နိုးကြွနေသော ရမက်ဇောဆန္ဒကို ဘယ်လိုမှ မထိန်းနိုင်တော့သည့်အတွက် အဒေါ်ဖြစ်သူ၏ အိပ်ခန်းသို့ ဆောင်တော်ကူးရန် အကြံဖြင့် အသာ ထွက်လာခဲ့သည် ။ ဒေါ်ခင်မိမိအိမ်တွင် ကောင်းကောင်း စပ်ယှက်ခဲ့ကြပြီးပြီမို့ သူမ၏ အိပ်ခန်းသို့ မိမိသွားလျင် ဒေါ်လေးက ကန့်ကွက်ငြင်းပယ်မည် မဟုတ်ဟုလည်း စိုးမောင်က တွက်သည် ။

တစ်ခုတော့ ရှိသည် ။ ခမ်းနောင်၏ အိပ်ခန်းမှ မကြားရအောင် အသံ သိပ်မမြည်စေဘဲ ခပ်ဖြည်းဖြည်း ထိန်းပြီး လုပ်ဖို့တော့ လိုပေလိမ့်မည် ။ အဒေါ်နှင့် တူသည် လှေကားတွင် ဆုံမိကြသည် ။ တူ၏ အလိုးခံရန် အောက်ထပ်သို့ ဆင်းမည့် ဒေါ်ခင်မေယု လှေခါးထိပ်သို့ ရောက်လာချိန်တွင် အဒေါ်ကို လိုးရန် အပေါ်ထပ်ကို တက်မည့် စိုးမောင် လှေခါးခြေရင်းသို့ ရောက်သည် ။ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် မြင်ကြချိန်တွင် ခြေလှမ်းတွေ အလိုလို ရပ်သည် ။ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် ခေတ္တကြည့်သည် ။ တစ်ယောက်စိတ်ထဲတွင် မည်သို့သော ခံစားမှုနှင့် အကြံအစည် ရှိသည်ကို ကျန်တစ်ယောက်က ကောင်းကောင်း နားလည် သဘောပေါက်သည် ။

ဒေါ်ခင်မေယုက မိမိအောက်သို့ ဆင်းလာမည် ဖြစ်ကြောင်း လက်ဟန်ပြသည် ။ ထိုအချိန်မှာပင် စိုးမောင်ကလည်း ဒေါ်ခင်မေယုကို အောက်သို့ ဆင်းလာရန် လက်ဟန်ခြေဟန်ပြသည် ။ နှစ်ယောက်လုံး ပြိုင်တူ စိုးမောင်၏ အိပ်ခန်းသို့ သွားကြသည် ။ လွတ်လပ်ကာ ကောင်းမွန်ကြောင်း နှစ်ယောက်လုံး အထာပေါက်ကြပြီး ယခုလို ပြိုင်တူ လက်ဟန်ပြမိခြင်း ဖြစ်သည် ။

ဒေါ်ခင်မေယု လှေခါးမှ အောက်သို့ ဆင်းသည် ။ စိတ်လှုပ်ရှားပြီး စပ်ယှက်လိုစိတ်လည်း ပိုထန်ပြင်းလာသည်မို့ ဆင်းလာသည့် ခြေလှမ်းများက သွက်သည် ။ မြန်သည် ။ ထို့နောက် တူအရီးနှစ်ယောက်တို့သည် တစ်ယောက်လက် တစ်ယောက်ကိုင်ကာ စိုးမောင်၏ အိပ်ခန်းထဲသို့ ဝင်လာခဲ့ကြလေတော့သည် ။ အိပ်ခန်းထဲသို့ ရောက်သည်နှင့် ဒေါ်ခင်မေယုက စိုးမောင်၏ ပုဆိုးကို ဆတ်ကနဲ ဆွဲချွတ်သည် ။ ညအိပ်ချိန်မို့ စိုးမောင်သည် တီရှပ် တပတ်နွမ်းနှင့် ချည်ပုဆိုးတို့ကိုသာ ဝတ်ထားသည် ။ ဒေါ်ခင်မေယု ဆွဲချွတ်လို့ ပုဆိုးကျွတ်ကျသောအခါ သူ၏ အောက်ပိုင်း ဗလာကျင်းသွားသည် ။

ဒေါ်ခင်မေယု၏ လက်သည် စိုးမောင်၏ ငပဲကို အသာ လှမ်းကိုင်သည် ။ စိုးမောင်၏ လီးသည် ချက်ချင်း အသက်ဝင်ကာ မတ်တောင်လာသည် ။ ကြီးမား တုတ်ခိုင်သော လီးတန်ကြီးကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်မိသည့်အချိန်တွင် ဒေါ်ခင်မေယု၏ ရာဂစိတ်တို့သည် တဆပိုကာ ထန်ပြင်းလာသည် ။ လီးစုပ်လိုသည့် အာသီသတွေလည်း ပေါ်လာသည် ။ ပါးစပ်တပြင်ပြင် တံတွေးတကျွင့်ကျွင့် ဖြစ်လာသည် ။

ထိုအချိန်မှာပင် စိုးမောင်ကလည်း ဒေါ်ခင်မေယု ဝတ်ထားသော ထမိန်ကို လှမ်းချွတ်ပစ်သည် ။ ဒေါ်ခင်မေယုသည် ပါတိတ်ထမိန်နှင့် ဘလောက်စ်ပွပွကို ဝတ်ထားသည် ။ ဘရာစီယာ စည်းနှောင်မထားသော်လည်း အောက်ပိုင်းတွင်တော့ ပင်တီလေး ဝတ်ထားသည် ။ ထမိန်ကွင်းလုံးပုံ ကျွတ်ကျသောအခါ သူမ၏ ကိုယ်အောက်ပိုင်းမှာ ပင်တီ ဘောင်းဘီ တိုတိုလေးသာ ဖုံးထားလျက် ရှိတော့သည် ။

ဒေါ်ခင်မေယုသည် စိုးမောင်၏ ခြေရင်းတွင် ဗြုံးကနဲ ဒူးထောက်ချကာ စိုးမောင်၏ လီးကို စုပ်သည် ။ လီးသည် ဆယ်လက်မကျော် ရှည်သည် ။ လုံးပတ်က ဘီယာ သံဘူးလောက်ပင် တုတ်သည် ။ ဒေါ်ခင်မေယု တွေ့ဖူးသမျှသော လီးများတွင်တော့ အရှည်ဆုံး အတုတ်ဆုံး အကြီးဆုံးပင် ။ လီးအလုံး တုတ်သောကြောင့် ဒေါ်ခင်မေယုမှာ ပါးစပ်ကို အတော့်ကို ပြဲအောင် ဟပြီး လီးကို ငုံရသည် ။ ငုံမိသောအခါ အားရပါးရပင် စုပ်လိုက်ရာ ပြွတ်ကနဲ အသံပင် မြည်သည် ။ စိုးမောင်မှာလည်း တကိုယ်လုံး ဖြိုးဖြိုးဖျင်းဖျင်း ဖြစ်အောင် လီးစုပ်ခံရမှု အရသာကို ကျကျနနကြီး ခံစားလိုက်ရသည် ။

“ အားပါးပါး… ကောင်းလိုက်တာ.. ဒေါ်လေးရယ်.. ဟင်းဟင်း… စုပ်ပေးပါ.. ကျနော့်လီးကို ကောင်းကောင်း စုပ်ပေးပါ…”

အရသာတွေ့သွားသော စိုးမောင် အံကြိတ်ကာ ပြောလိုက်သည် ။ သူသည် စိတ်လည်း အထူးထန်ပြင်းလာရာ ဒေါ်ခင်မေယုကို ဆတ်ကနဲ ဆွဲပွေ့ကာ ကုတင်ပေါ်သို့ တစ်ခါတည်း ဆွဲတင်လိုက်သည် ။ အဒေါ်၏ ကိုယ်ပေါ်တွင် ရှိနေသေးသော အဝတ်အစားများကိုလည်း ခပ်သွက်သွက်ပင် လက်မြန်ခြေမြန် ချွတ်ပစ်သည် ။ ဒေါ်ခင်မေယုကလည်း စိုးမောင်၏ ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းမှ တီရှပ်ကို အပြန်အလှန် ဆိုသလို ဆွဲချွတ်ပေးသည် ။ အဒေါ်ရော တူပါ ကိုယ်တုံးလုံးကြီးများ ဖြစ်သွားကြလေတော့သည် ။

စိုးမောင်သည် မိမိလီးကို စုပ်ပေးခဲ့မှုကို တုန့်ပြန်သည့်အနေဖြင့် ဒေါ်ခင်မေယု၏ စောက်ပတ်ကြီးကို ယက်ပေးရန် စိတ်ပိုင်းဖြတ်သည် ။ သို့သော် စောက်ပတ် ယက်မပေးမှီ ဒေါ်ခင်မိမိ သင်ပြပေးလိုက်သည့် နည်းလမ်းများကို ဒေါ်ခင်မေယုနှင့် လက်တွေ့ အသုံးချသော သဘောဖြင့် အရင် အစပျိုး လုပ်ဆောင်သည် ။ ပထမ ဒေါ်ခင်မေယု၏ ပါးစပ်ကို ဖွဖွ စုပ်နမ်းသည် ။ ထို့နောက် မျက်နှာအနှံ့ အနမ်းမိုးများ ရွာသည် ။ ပြီးတော့ လည်တိုင်ကျော့ကျော့ကို တပြွတ်ပြွတ်နှင့် စုပ်နမ်းပေးသည် ။ စုပ်နမ်းမှုသည် အောက်သို့ တဖြေးဖြေး ဆင်းလာသည် ။ ရင်ညွန့်ပေါ် ရောက်သည် ။ နို့ကြီးနှစ်လုံးဆီသို့ ဆင်းလာသည် ။

နို့အုံများကို စုပ်နမ်းရာတွင်တော့ လျှာဖြင့် အသာယက်သလို ပါးစပ်ဖြင့် စုပ်ပေးသည် ။ အထူးသဖြင့် နို့သီးများကို စို့ပေး စုပ်ပေး ယက်ပေး ဖျစ်ညှစ်ပေးသည် ။ နို့အုံကြီး တစ်ခုလုံးကို ပါးစပ်ဟကာ ငုံခဲသည် ။ နို့တစ်ဖက်ကို ပါးစပ်ဖြင့် ငုံပေး စို့ပေး ယက်ပေး နေချိန်တွင် ကျန်နို့ကို လက်ဖြင့် ဆုပ်နယ် ဖျစ်ညှစ်ပေးသည် ။ ဒေါ်ခင်မေယုမှာတော့ တဟင်းဟင်းဖြင့် လူးကာ လွန့်ကာ တုန်တခိုက်ခိုက် ဖြစ်လို့နေလေတော့သည် ။

“ အိုဟင့်ဟင့်….. စိုးမောင်ရာ… အား…. အိ… အို…. အို…”

ဒေါ်ခင်မေယု၏ နို့အုံများသည် ဒေါ်ခင်မိမိထက် ပိုကြီးသည် ။ ပိုပြီး တင်းသည် ။ နို့သီးခေါင်းလည်း ပိုရှည်သည် ။ ထို့ကြောင့် စိုးမောင်အဖို့ ဆုပ်ကိုင်ပွတ်သပ် စို့ယက်ပေးရတာ ပိုမိုက်သည် ။ ညနေပိုင်း တုန်းက ကမူးရှူးတိုး ကိုင်တွယ်ဆုပ်နယ်ရမှုမျိုး မဟုတ်ပဲ စနစ်တကျ နည်းလမ်းမှန်မှန် ကိုင်တွယ်နေမှုကလည်း အရသာပို ထူးစေသည် ။ နှစ်ယောက်လုံး ဖီလင် ညိမ့်နေကြသည် ။ မိမိတို့၏ နေအိမ်တွင် လွတ်လွတ်လပ်လပ် လုပ်နေရမှု ဖြစ်လို့ ဘာမှ လောကြီးစရာလည်း မလို ။ စိတ်ကြိုက် အချိန်ယူလို့ ရလေသည် ။

ယနေ့ည ခမ်းနောင် နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်လို့ မပျော် ။ မှေးကနဲ အိပ်ပျော်သွားလိုက် ဆတ်ကနဲ လန့်နိုးလာလိုက် ဖြစ်နေသည် ။ ဒါကလည်း ခမ်းနောင်၏ မိန်းမ ဓမ္မတာ ရာသီလာနေသည့် ရက်ပိုင်းများအတွင်း ဖြစ်နေကြပါ ။ ဒီနေ့ ပထမဆုံးနေ့မို့ ပိုပြီး နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်မပျော်နိုင်ဘဲ ဖြစ်ရသည် ။ ထို့ကြောင့်လည်း ဒေါ်ခင်မေယုက ခမ်းနောင်၏ အိပ်ခန်းထဲသို့ အခြေအနေ အကဲခတ်ကြည့်ရန် အိပ်ခန်းတံခါး လက်ကိုင်ကို လှည့်ဖွင့်လိုက်သည့် ခပ်သဲ့သဲ့ ကလစ် ဟူသော အသံလေးသည် မပျော့်တပျော် ဖြစ်နေသော ခမ်းနောင်ကို ဆတ်ကနဲ နိုးသွားစေသည် ။ အခန်းတံခါးဖွင့်ပြီး ဒေါ်ခင်မေယု အခန်းထဲကို အသာ ခေါင်းပြူကာ ကြည့်သည်ကို မြင်သည် ။ ခေါင်းပြန်ထွက်ကာ တံခါးပိတ်သွားသည်ကိုလည်း တွေ့သည် ။ ထို့ပြင် လျှောက်လှမ်းသွားသော ခြေသံ ခပ်ဖွဖွကိုပါ ကြားဖြစ်အောင် ကြားလိုက်သေးသည် ။

မိမိ၏ အိပ်ခန်းထဲသို့ ဒေါ်ခင်မေယုက ဘာကြောင့် လာပြီး ချောင်းကြည့်ရလေသနည်းဟု ခမ်းနောင် မတွေးတတ်အောင် ဖြစ်ရသည် ။ တစ်ခုခုတော့ ထူးပြီဟု စဉ်းစားမိကာ စပ်စုတတ်သည့် အရွယ်ပီပီ အကျိုးအကြောင်း သိလိုရညား အသာထွက်ကြည့်ရန် ဆုံးဖြတ်ပြီး အိပ်ခန်းထဲမှ အသာထွက်လာသည် ။

ဒေါ်ခင်မေယု၏ အိပ်ခန်းဘက်သို့ ခြေလှမ်းကို ခပ်ဖြည်းဖြည်း တစ်လှမ်းချင်း လှမ်းကာ ချဉ်းကပ်လာသည် ။ ထို့နောက် တံခါးသော့ပေါက်ကြားမှနေပြီး အိပ်ခန်းထဲသို့ ချောင်းကြည့်သည် ။ ထုံးစံအတိုင်းပင် အိပ်ခန်းထဲတွင် ငါးတိုင်အား ညအိပ်မီး ထွန်းထားသည် ။ ခြင်ထောင် မသုံးသည့်အတွက် ကုတင်ကို ကောင်းကောင်း မြင်နိုင်သည် ။ ကုတင်ပေါ်တွင် ဒေါ်ခင်မေယု မရှိ ။ ခမ်းနောင် ပိုပြီး စိတ်ဝင်စားလာကာ တံခါးကို တွန်းဖွင့်ပြီး အခန်းထဲကို ဝင်သည် ။ဟိုဟိုဒီဒီ မျက်စိ ကစားကြည့်သည် ။ အိပ်ခန်းထဲတွင် ဒေါ်ခင်မေယု မရှိတာ သိပ်ကို သေချာသွားသည် ။

အိပ်မပျော်လို့ အလုပ်များ ထလုပ်နေလေသလားဟု တွေးမိရင်း အိမ်တွင်း အလုပ်ခန်းငယ် လုပ်ထားသော စာကြည့်ခန်းသို့ သွားကြည့်သေးသည် ။ စာကြည့်ခန်းထဲတွင်လည်း မည်သူမျှ မရှိ ။ ထို့ကြောင့် အောက်ထပ်သို့ ခမ်းနောင် ဆင်းလာခဲ့သည် ။

လှေခါးအရင်းသို့ အရောက်တွင် စိုးမောင်၏ အိပ်ခန်းထဲမှ အသံဗလံများကို ခမ်းနောင် ကြားရလေတော့သည် ။ အသက်ပြင်းပြင်း ရှူသံများ တဟင်းဟင်းနှင့် အဖျားတက်သလို ညည်းသံများ အိုကနဲ အင်ကနဲ ရေရွတ်သံများ…။ ထိုအိပ်ခန်းထဲတွင် တစ်ခုခု ထူးခြားမှု ဖြစ်နေမှန်း ခမ်းနောင် သိလိုက်သည် ။ ဘာလဲဆိုတာကိုတော့ မခွဲခြားနိုင် ။ ကွဲကွဲပြားပြား သိရအောင် စူးစမ်းကြည့်ရန် စိတ်ကူးဖြင့် စိုးမောင်၏ အိပ်ခန်းသို့ ချဉ်းကပ်လာခဲ့သည် ။

ဘာရယ်လို့ သေသေချာချာ မသိရသေးသော်လည်း သဘာဝ၏ လွှမ်းမိုး စေ့စော်မှုကြောင့် ခမ်းနောင်မှာ ရင်ဖို စိတ်လှုပ်ရှားစ ပြုသည် ။ အိပ်ခန်းနား နီးလာသည်နှင့်အမျှ အသံများကို ပိုပြီး ပီပြင်စွာ ကြားရသည် ။ အိပ်ခန်းတံခါးက ပိတ်မနေ ..။ ဟာလာဟင်းလင်းလည်း ပွင့်မနေ ။ မဟတဟ ဖြစ်နေသည် ။ အခန်းစည်းကတော့ ဘေးနားဖက် မကပ်တကပ်.. ။ ဟနေသော တံခါးကြားနေရာမှ အိပ်ခန်းတွင်းသို့ ကောင်းကောင်း မြင်နိုင်သည် ။ ဒီအိမ်၏ အိပ်ခန်းတိုင်းတွင် ညအိပ် ငါးတိုင်အားမီးလုံးများ တပ်ထားရာ စိုးမောင်၏ အိပ်ခန်းထဲတွင်လည်း ညအိပ်မီးလေး ထွန်းထားသည် ။ အမှောင်တွင် ကျင့်သားရနေသောကြောင့် ခမ်းနောင်အဖို့ ငါးတိုင်အား ညအိပ်မီးသီး၏ အလင်းရောင်ဖြင့်ပင် အိပ်ခန်းထဲရှိ မြင်ကွင်းကို ကျကျနန မြင်ရသည် ။

မြင်လိုက်ရသော မြင်ကွင်းသည် အပျိုမလေး ခမ်းနောင်ကို ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်း ခုန်သွားစေသည် ။ မျက်နှာ ထူအမ်းကာ တကိုယ်လုံးလည်း ပူထူဖိန်းရှိန်းသွားစေသည် ။ သူမ မြင်တွေ့လိုက်ရသည်မှာ ကုတင်ထက်တွင် စိုးမောင်နှင့် ဒေါ်ခင်မေယုတို့ နှစ်ယောက်သား ဖြစ်ချင်တိုင်း ဖြစ်ပျက်နေမှုများပင် ဖြစ်တော့သည် ။

အဒေါ်ရော တူပါ ကိုယ်ပေါ်တွင် အဝတ်အစားများ မရှိကြ ။ ဗလာကိုယ်လုံးတီး ဒေါ်ခင်မေယု၏ ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်လုံးကြီးမှာ မီးရောင်အောက်ဝယ် အဖွေးသား ထင်းထင်းကြီး…။ စိုးမောင်၏ ညိုလတ်သော ဗလာကိုယ်လုံးတီးကိုလည်း ငါးတိုင်အား မီးရောင်ဖြင့် ကောင်းကောင်း မြင်နိုင်သည် ။ ပြီးတော့ သူတို့နှစ်ယောက် ပြုမူလုပ်ဆောင်နေကြပုံတို့က အပျိုမလေးကို အသည်းယားကာ ကျောတုန်ချမ်းသွားစေသည် ။

စိုးမောင်သည် ဒေါ်ခင်မေယု၏ နို့အုံတစ်ဖက်ကို လက်ဖြင့် ဆုပ်နယ်ကာ ကျန်နို့အုံကိုတော့ ပါးစပ်ဖြင့် ငုံခဲထားသည် ။ တပြွတ်ပြွတ် အသံများကိုလည်း ကြားရသည် ။ နို့စို့ပေးနေတာလားလို့ ခမ်းနောင် တွေးမိသည် ။ ထိုအခိုက် စိုးမောင်၏ ပါးစပ်က ငုံခဲထားသော နို့အုံကြီးမှ ခွာသည် ။ ထိုနို့အုံကြီး၏ နို့သီးခေါင်းကြီး ကော့ထောင် စူတက်နေသည်ကို ခမ်းနောင် မြင်ရသည် ။ ခမ်းနောင်သည် မိမိ၏ ရင်သား ကို ညာလက်ဖြင့် ယောင်ပြီး ဆုပ်ကိုင်လိုက်မိသည် ။ ညအိပ်ချိန်မို့ ခမ်းနောင်သည် ဘရာစီယာ အတွင်းခံ ဝတ်မထား ။ ညဝတ် ဘလောက်စ် ပွပွကိုသာ ဝတ်ထားသည် ။ ထို့ကြောင့် နို့အုံ ပကတိ နီးပါးကို ဆုပ်ကိုင်မိသည် ။ မိမိနို့ကို မိမိလက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ရခြင်း ဖြစ်သော်လည်း ခမ်းနောင်မှာ ကြက်သီးတွေ တဖျန်းဖျန်း ထသည် ။ ရင်လည်း ဖိုကာ မောသွားသည် ။

ခမ်းနောင်သည် စိုးမောင်လို မဟုတ် ။ စိုးမောင်ထက် အသက်ငယ်သော်လည်း အချစ်ကိစ္စမှာတော့ စိုးမောင်ထက် သာသည်ဟု ဆိုရမည် ။ ခမ်းနောင်တွင် ရည်းစား ရှိသည် ။ ရည်းစားနှင့်လည်း ချိန်းတွေ့ဖူးသည် ။ အချစ်နယ် မကျွံသေးလို့ အပျိုရည်တော့ မပျက်သေး ။ ဒါပေမယ့် နမ်းတာ နို့ကိုင်တာ ဖက်ပွတ်တာမျိုးတော့ ခံဖူးသည် ။ အဖုတ်ပင် တစ်ခါလောက် အနှိုက်ခံဖူးသည် ။ အခုလောလောဆယ်တွင်တော့ ခမ်းနောင်၏ ရည်းစား ခင်မောင်သက်မှာ မလေးရှားသို့ အလုပ်သွားလုပ်နေသည် ။ မြန်မာပြည်မှာ မရှိ ။

ဖိုဓါတ်နှင့် အပရိက ထိတွေ့ဖူးသော ခမ်းနောင်မှာ ယခု စိုးမောင်နှင့် ဒေါ်ခင်မေယုတို့ စပ်ယှက်ကြပုံကို မြင်ရတော့ ငြိမ်နေသော ရမက်သွေးတွေ နိုးထလာသည် ။ ကိုယ့်ရင်သား ကိုယ်ကိုင်မိတော့ ကာမဆိပ်တက်မှု ပိုမြင့်မားလာသည် ။ တံခါးဟနေသည့်နေရာမှ ကျကျနနပင် ကြည့်နေမိသည် ။ စိုးမောင်တို့ စုံတွဲကတော့ ခမ်းနောင် ချောင်းကြည့်နေသည်ကို မသိသည့်အတွက် ထင်တိုင်းကျဲနေကြသည် ။ စိုးမောင်သည် နိုအုံနှစ်လုံးကို တလှည့်စီ ဆုပ်နယ် ဖျစ်ညှစ်ပေး ဘယ်ညာနို့သီးများကို တစ်လှည့်စီ စို့ပေး ယက်ပေးနှင့် အတန်ကြာ လုပ်ပေးပြီးနောက် ဒေါ်ခင်မေယု၏ ရှပ်ဟိုက်သော ဝမ်းပျဉ်သားတလျှောက် အသာ လျှာလေးနဲ့ ယက်ပေးရင်း အောက်ဖက်သို့ တစစ လျှောဆင်းလာသည်။ ကြည့်ခဲ့ဖူးသော အပြာကားများဆီက ပြကွက်တို့ကို အတုယူကာ လက်တွေ့ စမ်းလုပ်ပေးခြင်း ဖြစ်သည် ။ ဒေါ်ခင်မေယု တစ်ယောက်မှာတော့ တဟင်းဟင်းကို ဖြစ်နေသည် ။

လျှောဆင်းသွားသော စိုးမောင်၏ ပါးစပ်သည် ဘယ်နေရာကို ဦးတည်နေသည်ကို ဒေါ်ခင်မေယု ကောင်းကောင်း သိသည် ။ ဒေါ်ခင်မေယုသည် စောက်ဖုတ် အယက်ခံဘူးသည် ။ ကွယ်လွန်သူ လင်တော်မောင် ကိုယာကွတ်ကတော့ မဟုတ် ။ သူမနှင့် ပျော်ပါးခဲ့သော ကြေးစား အလိုးသမား အချို့က ဖြစ်သည် ။ ကြေးစား အလိုးသမားတိုင်းကတော့ စောက်ပတ် ယက်မပေးကြပေ ။ ဒေါ်ခင်မေယုသည် ယက်ပေးလျှင်တော့ ဖီလင်ယူလိုက်သည် ။ ယက်မပေးသူကိုတော့ အယက် မခိုင်းပါ ။ ယခု စိုးမောင်က သူမ၏ စောက်ပတ်ကို ယက်ပေးလျင် အပြတ်အရသာခံလိုက်မည်သာ ။

စိုးမောင်သည် သူ့အဒေါ်၏ စောက်ပတ်ကို ပြွတ်ကနဲ တစ်ချက် အရင်စပြီး နမ်းလိုက်သည် ။ စိတ်ထနေချိန်မို့ အဖုတ်က မို့ဖေါင်းနေသည် ။ အမွှေးများ ရိတ်ထားသည်အတွက်လည်း အဖုတ်သည် ရှင်းသန့်နေ၏ ။ စောက်ရည်ကြည်များကတော့ စိုနေသည် ။ စိုးမောင်အဖို့ အဖုတ်နံ့ကိုပါ ရှူမိသည် ။ ထို့ကြောင့် နမ်းပြီးသည်နှင့် စိုးမောင်သည် ဒေါ်ခင်မေယု၏ စောက်ပတ်ကို အားရပါးရပင် ယက်ပေးလေတော့သည် ။

“ အောင်မလေးလေး.. စိုးမောင်ရယ် …. ကောင်းလှချည်လား… ယက်စမ်းပါ… ဟင့်ဟင့် …. ယက်စမ်းပါ…..”

ဒေါ်ခင်မေယုမှာ ခေါင်း ဘယ်ညာရမ်းလျက် ပါးစပ်မှလည်း ထုတ်ဖေါ်ပြောဆိုမိလေသည် ။ ဖင်ကြီးကတော့ ကြွတက်လာသည် ။ ဒါကို မြင်နေရသူ ခမ်းနောင်မှာလည်း ကိုယ့်အဖုတ်ကို လက်ဖြင့် အုပ်ကိုင် စမ်းမိသည် ။ ခမ်းနောင်သည် ပိုးပျော့ ဘောင်းဘီရှည် ဝတ်ထားသည် ။ အတွင်းခံ ပင်တီ ရှိနေသည် ။ အဖုတ်ကို ပကတိအသား နည်းပါးအတိုင်း မထိကိုင်မိ ။ ပင်တီက အနည်းငယ် ထူထူထဲထဲ ရှိသည် ။ ဒါပေမယ့် အဖုတ်မို့ဖေါင်းနေသည်ကို ထိကိုင်ရသည် ။ တကိုယ်လုံးလည်း တုန်ရင်သွားသည် ။ ပါးစပ်မှ “ အို ” ဟုပင် ယောင်ယမ်းကာ မြည်တမ်းမိရသည် ။

မိမိ၏အဒေါ် ခါးတကော့ကော့ ဖင်ကြီး တကြွကြွ ခေါင်း ဘယ်ညာရမ်းခါကာ အပြတ်ဖီလင်တက်နေသည်ကို ခမ်းနောင် ကျကျနန မြင်သည် ။ အဖုတ်ယက်ခံရသည်မှာ အလွန် အရသာတွေ့ရကြောင်း ယုံမှားသံသယ ဖြစ်စရာ မရှိပေ ။ ခမ်းနောင်မှာ ကြည့်ရင်း အဖုတ်ထဲက ယားလာသည် ။ ကိုယ်တိုင် အဖုတ်ယက်ခံကြည့်လိုစိတ်များ ပေါ်လာသည် ။ အဖုတ်ကို လက်ဖြင့် ကိုင်ရုံသာ မဟုတ်..။ အသာပွတ်ပေးနေမိသေးသည် ။ မလုပ်တတ် လုပ်တတ်နှင့် ပွတ်ပေးခြင်း ဖြစ်သော်လည်း ထိတွေ့မှုကတော့ အရသာ ထူးသည် ။ စိုးမောင်သည် စောက်ပတ်ကို ယက်ပေးရင်း စောက်ခေါင်းထဲကိုလည်း လက်ချောင်းထိုးသွင်းကာ ကလိပေးသေးသည် ။

“ ဟင့်.. ဟင့်.. လုပ်တော့ကွာ . . တက်တော့… တို့ အရမ်း ယားနေပြီ .. တက်ချတော့.. တက်လိုးပါတော့… ဟင့်ဟင့်….”

ဒေါ်ခင်မေယုက အံကြိတ်ကာ ပြောသည် ။ စိုးမောင်သည် ဒေါ်ခင်မေယု၏ အဖုတ်ကို ကုန်းယက်ရာမှ အသာထသည် ။ ယခုအခါတွင်မှ ခမ်းနောင် အနေဖြင့် စိုးမောင်၏ လီးကြီးကို ကျကျနန မြင်ရလေတော့သည် ။ စောစောပိုင်းကမူ စိုးမောင်မှာ အဖုတ် ကုန်းယက်နေရာ လီးကို အပီ မမြင်ခဲ့ရ ။ ခမ်းနောင်သည် ရည်းစားရှိပြီး ရည်းစား၏ အနမ်း အကိုင် အနှိုက်များ ခံဖူးသော်လည်း ယောကျ်ားလီးကိုတော့ မမြင်ဖူးသေးပါ ..။ ယခု ပထမဦးဆုံး အကြိမ် မြင်ရခြင်းဖြစ်ရာ ဖိုမ သဘာ၀အရ အလိုအလျောက် စိတ်ဝင်စားမှုလည်း ရှိသည့်အတွက် စူးစူးစိုက်စိုက်ပင် ကြည့်မိသည် ။

ဆယ်လက်မကျော်ကာ ဘီယာသံဘူးလောက် တုတ်သော စိုးမောင်ရဲ့ အာဂ လီးချောင်းကြီးသည် ယခုမှ ယောကျ်ားလီး စတင်မြင်ဖူးသော အပျိုမလေး ခမ်းနောင်ကို ရင်ဖိုသွားစေသည် ။ ဒါကြီးနဲ့များ ငါ့ကို ချရင် ဟူသော အတွေးလေးလည်း ဝင်ကာ ရင်တွေပိုပြီး မောလှိုက် ဖိုရသည် ။

“ လေးဘက် ကုန်းပေးပါလား.. ဒေါ်လေးရယ်… နော်…”

စိုးမောင်က မုန့်ပူဆာသော ကလေးတစ်ယောက် လေသံဟန်ပန်မျိုးနှင့် ပြောသည် ။ မိန်းမ လိုးရတာ ကောင်းမှန်း သိနေသော စိုးမောင်သည် လိုးနည်း ပုံစံများကိုလည်း ပြောင်းလဲ စမ်းသပ် သုံးကြည့်ချင်သည် ။

“ ဘာလဲ.. ခင်မိမိကို မင်းချတဲ့ ပုံစံမျိုးလား…”

ဒေါ်ခင်မေယု၏ မေးလိုက်သံသည် ခမ်းနောင်ကို တစ်မျိုး စိတ်လှုပ်ရှားသွားစေသည် ။ ဒီအမေးစကား အရ စိုးမောင်သည် ဒေါက်တာခင်မိမိကိုလည်း လိုးခဲ့ပြီး ဖြစ်ကြောင်း ခမ်းနောင် နားလည်လိုက်သည် ။ ခမ်းနောင်သည် ဒေါ်ခင်မိမိနှင့်လည်း ရင်းနှီးသည် ။ ဒေါ်ခင်မိမိ၏ ဘဲတွေအကြောင်းလည်း တစွန်းတစ သိသည် ။ ခမ်းနောင်သည် ဒေါ်ခင်မိမိကို ကြိတ်ပြီး အားကျမိသလိုလို မနာလိုသလိုလို ရှိနေသည် ။ ယခု ဒေါ်ခင်မိမိကရော မိမိဒေါ်လေးကရော စိုးမောင်နှင့် လိုနေကြလျက် မိမိက ကွက်ကျန်နေမှုကို မခံချင်သလိုလိုလည်း ဖြစ်သည် ။

ရာသီလာနေသော အမျိုးသမီးတို့ ထုံးစံအတိုင်း ခမ်းနောင်မှာ ပင်ကိုယ်ကပင် စိတ် ဂယောက်ဂယက် ဖြစ်ချင်ချင် အခြေမနေတွင်ရှိရာ ဒေါ်ခင်မေယုနှင့် စိုးမောင်တို့ကို ချောင်းကြည့်ရာမှ စိတ်တွေ ပိုလှုပ်ရှားလာသည် ။ ယခု ဒေါ်ခင်မိမိနှင့် စိုးမောင်တို့လည်း လိုးနေကြကြောင်း သိရပြန်တော့ မ သဘာ၀ မနာလိုမှုနှင့် အတူ ရမက်စိတ်လည်း ပိုပြင်းပြလာသည် ။

“ ဟုတ်တယ်.. ဒေါ်လေး… အဲ့လိုမျိုး လုပ်ကြည့်ချင်တယ်…”

“ ခင်မိမိက ဖင်ထောင် ကုန်းပေးတာပါကွ .. လေးဘက်ထောက်ပြီး ခံတာ မဟုတ်ပါဘူး…။ မင်းက ဘယ်လိုမျိုး လုပ်ချင်တာလဲ.. လေးဘက် ကုန်းပြီးတော့လား… ဖင်ထောင်ပြီးတော့လား…”

ဒေါ်ခင်မေယုက ကောင်လေး စိတ်ပို လှုပ်ရှားအောင် တမင် မေးလိုက်သည် ။

“ လေးဘက်ဘဲ ထောက်ထောက်.. ဖင်ဘဲ ထောင်ထောင်.. ဒေါ်လေး ကြိုက်သလို ကုန်းဗျာ…. ကျနော်ကတော့ ဖင်ကြီးနောက်ကနေ လိုးရရင် ပြီးတာပဲ…”

စိုးမောင်၏ ပြန်မေးလိုက်မှုက ဒေါ်ခင်မေယုကို ပိုပြီး တဏှာ ထန်သွားစေသည် ။ အမျိုးသမီးသည် ပက်လက် အိပ်နေရာမှ ချက်ချင်းပင် လူးလဲထကာ ဒူးတုတ်ပြီး ဖင်ပူးတောင်း ထောင်ပေးသည် ။ အသားဖြူဝင်းသူမို့ ထောင်တက်လာသော ဖင်ဆုံကားကားအိအိကြီးသည် ငါးတိုင်အား ညအိပ်မီး အလင်းရောင် အောက်တွင် ဝင်းလက်နေသည် ။

ဒေါ်ခင်မေယုသည် ပေါင်တန် တုတ်တုတ် ဖြိုးဖြိုး ကြီး နှစ်ချောင်းကို ခပ်ကားကားလုပ်ကာ ဖင်ကို ကော့ပေးထားခြင်း ဖြစ်သည် ။ စောက်ဖုတ်ကြိး နောက်သို့ ပြူးကာ ထွက်နေပုံကို လိုးတော့မည့် စိုးမောင်ရော ချောင်းကြည့်နေသော ခမ်းနောင်တို့ပါ ကောင်းကောင်း မြင်ရသည် ။ စိုးမောင်က ဒေါ်ခင်မေယု၏ ဖင်သားကြီး နှစ်ခြမ်းကို ဆွဲဖြဲကာ ဖင်ဝတွင် တံတွေး ထွီကနဲ ထွေးချသည် ။ ဒေါ်ခင်မေယု ခါးလေးတွန့်သွားသည် ။ ချောင်းကြည့်နေသော ခမ်းနောင်မှာမူ အသည်းအေး ရင်ဖိုသွားသည် ။ အဖုတ်ထဲမှ စောက်ရည်ကြည်တွေ စိုလာသည် ။ ရာသီလာနေချိန်မို့ ခမ်းနောင်သည် ပင်တီအောက်မှာ ရာသီထိန်း ဂွမ်းစကို ထည့်ထားရာ စောက်ရည်ကြည်တို့ ထိုဂွမ်းစတွင် စိမ့်ဝင်သည် ။

“ ဟိတ်.. ဘာလို့ ဖင်မှာ တံတွေး ဆွတ်တာလဲ.. ဖင်ချမလို့လား…”

ဒေါ်ခင်မေယုက ခေါင်းလေး နောက်ကို ငဲ့ကြည့်ကာ မေး၏ ။ ကိုယ်တိုင် ဖင်လိုးမခံဖူးသေးသော်လည်း ဖင်လိုးလျင် တံတွေးဆွတ်ရမှုမျိုးကိုတော့ နားလည်သည် ။ သိနေသည် ။

“ ဟုတ်တယ်.. ဒေါ်လေးကို ဖင်ချကြည့်မလား လို့…”

“ ဟာ.. ဖင်တော့ မချသေးနဲ့ကွာ… အဖုတ်ပဲလုပ်…”

“ လုပ်ပါ ဒေါ်လေးရာ.. ဒေါ်လေးမိမိတောင် ဖင်လိုးခံသေးတာပဲဥစ္စာ…”

အလို.. စိုးမောင်က ဒေါ်ခင်မိမိကို ဖင်ချပြီးပါပကောလား ….။ တကယ်ဘဲ ဖင်လိုးလို့ ရသလားဟု ခမ်းနောင် တွေးမိသည် ။ ဖင်ချသည်မှာ စကားအဖြစ်သာ ပြောခြင်းဟု ခမ်းနောင်က ထင်နေခဲ့သည် ။ ဒေါ်ခင်မေယုမှာ ဒေါ်ခင်မိမိကို စိုးမောင် ဖင်လိုးသည်ကို ကျကျနန ကြည့်ခဲ့ပြီးနောက် ဖင်ခံကြည့်လိုသည့်စိတ်များလည်း ပေါ်ခဲ့သည် ။ သို့သော် နာရမှာကိုတော့ အရမ်းကြောက်နေသည် ။ ပြီးတော့ ဖင်လိုး မကျွမ်းသေးသော စိုးမောင်အနေဖြင့် ဒီအတိုင်းကြီး ချလျှင် နည်းလမ်း မမှန်ပဲ နာကြင်မှုသာ ပိုများနေမည်ဟု လည်း တွေးမိသည် ။

“ မနက်ဖန် ညနေကြမှ မိမိဆီကို သွားကြမယ်.. အဲဒီကြရင် တို့ကို မင်း ဖင်စိတ်ကြိုက်ချ.. ဟုတ်ပြီလား.. အခုတော့ ရှေ့ပေါက်ကိုပဲ လုပ်ပေးကွာ….”

စိုးမောင်မှာ အဒေါ်၏ ဖင်ကို အရမ်း လိုးချင်နေသည် ။ သို့သော် ဒေါ်ခင်မေယုက ယခု လောလောဆယ် မလုပ်ရန် ပြောနေရာ အပြတ်ငြင်းခြင်း မဟုတ်ပဲ မနက်ဖန် ညနေကြလျှင် ဖင်လိုးရဖို့ သေချာနေသည်မို့ စိုးမောင်ကလည်း ယခု လောလောဆယ် အသာချိုလိုက်ရန် ဆုံးဖြတ်သည် ။

“ မနက်ဖန် ညနေကြရင် တကယ် ဖင်ဆော်ရမှာနော် ..”

“ စိတ်ချ.. စိတ်ချ .. မင်း သဘောရှိ ချနိုင်အောင် တို့ ဖင်ခံမယ်.. ဟုတ်ပြီလား…”

“ ဟုတ်ပြီ…”

စိုးမောင်က ဖင်လိုးရန် အချိန်ရွှေ့မှုကို သဘောတူလက်ခံလိုက်ပြီးနောက် ဒေါ်ခင်မေယု၏ အဖုတ်ဝတွင် လီးကို တေ့ထောက်ကာ ထိုးသွင်းသည် ။ ဒေါ်ခင်မိမိ သွန်သင်ထားသည့်အတိုင်း လီးကို ခပ်ဖြည်းဖြည်းလေး ဖိဖိထိုးသွင်းခြင်း ဖြစ်သည် ။

“ ဖွတ် ပြွတ်ပြွတ်..ဖုတ်..ဖွတ်…”

လီးသည် တစ်ထစ်ချင်း မြုပ်မြုပ်ဝင်သည် ။

“ အား.. ကျွတ်ကျွတ် … စိုးမောင်ရယ်… ဟင့်…”

ဖင်ထောင်ကုန်းပေးထားလို့ ပြူးနေသော အဖုတ်ထဲ အသွင်းခံရသည်မို့ အဝင်ထိမိတင်းကြပ်နေရာ ဒေါ်ခင်မေယု တုန်တခိုက်ခိုက်ဖြင့် စုတ်သတ် ညည်းရလေသည် ။

ခမ်းနောင်မှာလည်း ဖင်လိုးတာကို မျက်မြင် မတွေ့ရသေးသော်လည်း ဒေါ်ခင်မေယုနှင့် စိုးမောင်တို့ ပြောဆိုနေကြသည့် စကားများအရ ဖင်ကိုလည်း လိုးလို့ရကြောင်းကို သဘောပေါက် နားလည်သွားသည် ။ ဒေါ်ခင်မေယု၏ အဖုတ်ထဲ လီးသွင်းတာကိုပင် အပြတ် ကြည့်ရှုလေ့လာနေမိလေသည် ။ ဒီအနေအထားတွင် ခမ်းနောင် အနေဖြင့် အဖုတ်ထဲ လီး တိုးဝင်မှုကို သိပ်အထင်ရှားကြီး မဟုတ်သည့်တိုင် အတော်လေး မြင်သာနေသည် ။ လီးကြီး အဆုံးဝင်အောင် ထိုးသွင်းပြီးနောက် စိုးမောင်သည် ကိုယ်ကို အသာကိုင်းကာ ဒေါ်ခင်မေယု၏ ၃၆ လက်မ အတိုင်းအတာရှိသော နို့အုံထွားထွားကြီးများကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် စုံကိုင်ကာ ဆွဲသည် ။ ၃၈ လက်မ ရှိသည့် ဒေါ်ခင်မေယု၏ တင်ပါးဆုံကြီးကတော့ စိုးမောင်၏ ပေါင်ခြံတွင် တင်းတင်းအိအိကြိး ထိကပ်မိနေသည် ။

ကာမစပ်ယှက်မှု အတွေ့အကြုံ ကောင်းကောင်း ရှိနေသော ဒေါ်ခင်မေယုသည် စိုးမောင် အားပြင်းပြင်းနှင့် ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်လိုးတော့မှာကို နားလည်သည် ။ ဒီလို ဖင်ထောင်ပေးပြီး အလိုးခံဖူးသူမို့ ဒေါ်ခင်မေယုသည် ဒူးကို အားပြုထောက်ကာ ပေါင်ကို ညွှတ်ပြီး တောင့်ထားလိုက်သည် ။ ဒေါ်ခင်မေယု ထင်သည့်အတိုင်းပင် ဆောင့်အားပြင်းသည် ။ လီးက ကြီးမား တုတ်ခိုင်သည် ။ ထို့ပြင် လီးအတွေ့ကလည်း ထူးကဲလွန်းသည် ။ ဒီတော့ ဒေါ်ခင်မေယုမှာ အလိုးခံ သက်တမ်းတွင် မကြုံဖူးသော ကာမစည်းစိမ်ကို အလွန်ပင် ခံစားနေရသည် ။ စိုးမောင် လူပျိုရည် စပျက်ခဲ့သည့် လိုးပွဲတွင် ရခဲ့သည့်ကာမအရသာထက်ပင် ပိုကောင်းသေးသည် ။

ထိုအချိန်က စိုးမောင်မှာ နွားသိုးကြိုးပြတ် ဆိုသလို ကြုံးပြီး ဆောင့်လိုက်ခြင်းသာ ဖြစ်သည် ။ လိုးနည်း ဆောင့်နည်းများ စနစ်တကျ မတတ်သေး ..။ ယခုတော့ ဆောင့်နည်း သုံးမျိုးကို အတော် အထာကျ ကျွမ်းကျင်နေရာ အလိုးခံရတာ ပိုကောင်းပြီး ပိုငြိမ့်နေလေသည် ။

“ ဖွတ် ဖုတ် ဖတ်…ဖွတ်ဖုတ် ဖတ် …”

ကြမ်းပြင်ညီ ဆောင့်နည်းဖြင့် သုံးချက် ဆက်တိုက် ဆောင့်သည် ။

“ ဘွပ်…အိ…ဘွပ်…အား ပါး ….”

အောက်ပင့် ဆောင့်ချက် နှစ်ချက် ဆောင့်ချသည် ။

“ ဘွပ်.. အားပါးပါး… စိုးမောင်ရယ်… ဘွပ်ဘွပ်.. ကောင်းလိုက်တာ .. ဟင့်…. ဘွပ်….”

မြေစိုက်ဆောင့်နည်း သုံးချက် တစ်ချက်ချင်း ဆောင့်သွင်းခံရသောအခါတွင်တော့ ဒေါ်ခင်မေယု ခါးကော့ ခေါင်းမော့ ဖင်ကြီးရမ်းကာ တစ်ချီ ပြီးသွားလေတော့သည် ။ စိုးမောင်ကတော့ သုတ်ရည် မထွက်သေး ..။ လီးမာနေဆဲ ..။ တအားကုန် ဆက်ဆောင့်နေဆဲ ..။ ဒေါ်ခင်မေယု ဖီလင်ပြန်ပြီး တက်လာရပြန်သည် ။

“ ဆောင့်စမ်းပါ.. စိုးမောင်.. အဖုတ်ထဲကို တအားဆောင့်လိုးစမ်းပါ … ကောင်းလိုက်တာ.. ကောင်းလိုက်တာ…. အား…. အား..”

စိုးမောင်သည် အလိုးအဆောင့် စံချိန်တင်သည့်နှယ် ဆယ့်ငါးမိနစ်ခန့်ကြာအောင်ပင် အားပြင်းပြင်း ဆောင့်ချက် သွက်သွက်နှင့် တရကြမ်း ကြုံးကာ လိုးပစ်လိုက်သည် ။ ဒေါ်ခင်မေယု သုံးကြိမ်ဆက်ပြီး ပြီးသည် ။ ဆယ့်ငါးမိနစ်ခန့် ကြာအောင် စံချိန်မကျစတမ်း ဆက်တိုက် ဆောင့်လိုးပြီးမှ စိုးမောင်၏ လီးမှ သုတ်ရည်တွေ ပန်းထွက်ကာ ပြီးသွားလေတော့သည် ။

အဒေါ်နှင့် တူတို့သည် မှောက်ခုံကြီး တပ်ရက်သား ကုတင်ပေါ် လဲကျ ငြိမ်သက်သွားကြသည် ။ ခဏ အကြာတွင် အမော အနည်းငယ် ပြေကာ အသက်ရှူ မှန်လာတော့မှ အိပ်ရာထက်မှ ဆင်းကာ ရေချိုးခန်းသို့ သွားပြီး ပေကျံနေသည်များကို ဆေးကြောကြသည် ။ အပေါ်ထပ်ရှိ အိပ်ခန်းများတွင် ရေချိုးခန်းနှင့် အိမ်သာ တွဲလျှက် ရှိနေသော်လည်း စိုးမောင်အိပ်သော အခန်းမှာမူ မူလက အိပ်ခန်း မဟုတ်ပဲ အလုပ်သမားခန်းကို အိပ်ခန်း အဖြစ် ပြောင်းထားသည်မို့ ရေချိုးခန်းနှင့် အိမ်သာ တွဲလျှက် မရှိ ။ မီးဖိုခန်းလေးနားရှိ ရေချိုးခန်းသို့ သွားကာ ဆေးကြော သန့်စင်ရသည် ။ ထို့နောက် နုတ်ဆက် အနမ်းများ နမ်းပြီး ဒေါ်ခင်မေယု အပေါ်ထပ်ရှိ မိမိ၏ အိပ်ခန်းသို့ ပြန်တက်သွားသည် ။ စိုးမောင်လည်း ကိုယ့်အိပ်ခန်းထဲကို ပြန်လာခဲ့သည် ။

“ မနက်ဖန် ညနေကြရင် ဒေါ်လေးကို ဖင်ချမှာ နော် …”

အဒေါ်နှင့် ခွဲခါနီးတွင် စိုးမောင်က မနက်ဖန်ကြရင် ဖင်လိုးရရေး အတွက် သေချာစေရန် ပြောလိုက်လေသည် ။

“ အေးပါကွာ… လိုးရမှာပေါ့… မင်းက တို့ကို ဖင်အရမ်းချချင်နေပြီလား …”

“ ဒါပေါ့.. ဒေါ်လေးရ … ဒေါ်လေးမိမိကို ဖင်လိုးပြီးကတည်းက ဖင်ချရတာလည်း သိပ်ကောင်းမှန်း သိပြီး ဖင်မြင်ရင် လိုးချင်နေတာ…”

“ မင်းကလည်း.. ပြောရော့မယ် …”

ခမ်းနောင်မှာတော့ အပေါ်ထပ်ရှိ သူမ၏အိပ်ခန်းသို့ မပြန်နိုင်သေးပါ ။ ရှမ်းတရုတ်မလေး၏ စိတ်အစဉ်သည်လည်း အရမ်းပင် လှုပ်ရှားကာနေသည် ။ ရာသီလာချိန် ကာမစိတ် ထက်သန်တတ်မှုမီးပုံတွင် စိုးမောင်တို့ စပ်ယှက်ကြပုံများကို ကြည့်မြင်ခဲ့ရမှုတွေက ဓါတ်ဆီ ထပ်ဖြည့်ပေးရာ အလျှံညီးညီးကို လောင်မြိုက်လို့ နေသည် ။ ဘယ်လိုမှ ထိန်းလို့ သိမ်းလို့ မရနိုင်တော့ ။ ဒါကြောင့် ခမ်းနောင်သည် ဒေါ်ခင်မေယု အပေါ်ထပ်သို့ တက်သွားသည် အထိ ဧည့်ခန်းထောင့်နား မှောင်ရိပ်တွင် ခိုကာ ငြိမ်ပြီး စောင့်နေသည် ။ ထို့နောက် စိုးမောင်၏ နောက်မှ အသာ အိပ်ခန်းထဲသို့ ဝင်လိုက်လာခဲ့သည် ။

ဒေါ်ခင်မေယုကို ကျကျနန လိုးခဲ့ရသည့်အတွက် ( ဖင်မချရသေးသည့်တိုင် ) စိုးမောင်က အတော်လေး ကျေနပ်ကာ လေကလေး တချွန်ချွန်နှင့် အိပ်ခန်းထဲ ဝင်ကာ ကုတင်ပေါ် ခုန်တက်ပြီး ပက်လက်လှန်ကာ လှဲအိပ်ချသည် ။ စောစောကတည်းက ကုတင်ပေါ်တွင် ဒေါ်ခင်မေယုနှင့် လိုးခဲ့ကြသည်များကို ပြန်ပြောင်း စားမြုံ့ပြန်ကာ စဉ်းစားရင်း ဖီလင်ခံနေသည် ။ ထို့ကြောင့် အိပ်ခန်းထဲသို့ ခမ်းနောင် ဝင်လာသည်ကို ချက်ချင်း မသိပေ ။

ခမ်းနောင်မှာ အပျိုလေး ဖြစ်သော်လည်း ထိန်းမနိုင် သိမ်းမရ တော့အောင် နိုးကြွနေသော ကာမဆိပ်ကြောင့် အိန္ဓြေတွေ သိက္ခာတွေ စောင့်စည်းရမည်ကိုလည်း မသိနိုင်တော့ ။ မဆင်ခြင်နိုင်တော့ ။ ကာမစိတ်ရိုင်း၏ စေစားမှုဖြင့် ယောကျ်ားတစ်ယောက် ရှိနေသော အိပ်ခန်းထဲသို့ ခပ်ရဲရဲ ဝင်လာခဲ့လေပြီ ။

“ ရှူး . . ”

ခမ်းနောင်က အသံခပ်တိုတိုး တစ်ချက်ပြုသည် ။ မိမိ၏ ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းရှိ ညဝတ်ဘလောက်စ်ကိုလည်း ဆတ်ကနဲ ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်သည် ။ ရှူးကနဲ အသံကြောင့် လှမ်းကြည့်လိုက်သော စိုးမောင်သည် ကုတင်ဘေးတွင် ရပ်နေသော ခမ်းနောင်ကို မြင်သောအခါ အံ့သြသွားသည် ။ စိုးမောင် လှမ်းကြည့်လိုက်သည့်အချိန်တွင် ခမ်းနောင်က ဘလောက်စ်ကို ဆွဲချွတ်လိုက်ပြီ ဖြစ်ရာ အတွင်းခံ ဘရာစီယာလည်း စည်းမထားသောကြောင့် အပေးပိုင်း ဗလာကျင်းပြီး ရင်သားစိုင်များ ဟင်းလင်း ဖြစ်နေသည် ။

ခမ်းနောင်သည် သူမ၏အဒေါ် ဒေါ်ခင်မေယုလို ဆိုက်အကြီးစား မဟုတ် ။ ကိုယ်လုံး သွယ်သွယ် ကျစ်ကျစ်လုံးလုံးလေး ဖြစ်သည် ။ အရပ် ငါးပေ လေးလက်မခန့် မြင့်သည် ။ ကိုယ်လုံး ကိုယ်ထည်ကတော့ ရင် ၃၂.. ခါး၂၁.. တင်၃၄ . .အမျိုးအစား လောက် ရှိပေမည် ။ ဗလာကျင်းနေသော ရင်သားလေး နှစ်ခုသည် မို့မို့လုံးလုံးလေးများ ဖြစ်သည် ။ စူစူပုံ့ပုံ့လေး ဖြစ်သည် ။ စိုးမောင် အံ့အားသင့်ကာ မျက်လုံး အပြူးသား ကြည့်နေဆဲမှာပင် ခမ်းနောင်သည် အောက်ပိုင်းတွင် ဝတ်ထားသော ပိုးပျော့ဘောင်းဘီရှည်ကိုလည်း ခပ်သွက်သွက်ပင် ချွတ်ပစ်လိုက်သည် ။ ထို့နောက် အတွင်းခံ ပင်တီသာ ဝတ်လျက်ဖြင့် ကုတင်ပေါ်သို့ လှမ်းတက်သည် ။ စိုးမောင်၏ ဘေးတွင် ဝင်ကာ လှဲချသည် ။

“ ဟေ့ .. နောင်နောင်… ဒါ… ဒါ…. ဘာလုပ်တာလဲ….”

အံ့အားသင့်နေသော စိုးမောင်မှာ ယခုမှ အသိဝင်လာကာ အသံ ခပ်အုပ်အုပ်ဖြင့် မေးသည် ။

“ နင် ဖင်သိပ်လိုးချင်နေတယ် မဟုတ်လား… ငါက နင့်ဆန္ဒကို ဖြည့်မလို့ပါ…”

ရာသီသွေး ဆင်းနေချိန် ကာမရမက်စိတ် ထန်ပြင်းမှုကြောင့် ဆင်ခြင်နိုင်စိတ်ပင် မရှိတော့သော ခမ်းနောင်က နှုတ်ရဲရဲဖြင့် ပြောကာ စိုးမောင်ကို သိုင်းဖက်သည် ။ စိုးမောင်၏ ညာလက်ကို ဆွဲယူကာ မိမိ၏ တင်ပါးပေါ်သို့ အုပ်တင်ပေးသည် ။ စိုးမောင်၏ ရင်ခွင်ထဲသို့လည်း ပိုပြီး တိုးဝင်သည် ။ ခမ်းနောင်၏ ဗလာကျင်းနေသော ရင်သားမို့မို့လေးများသည် စိုးမောင် ရင်ခွင်တွင် အပ်မိသည် ။ သွေးဆူကာ ရမက်ဇောအားလည်း ထန်သော စိုးမောင်၏ လီး ဆတ်ကနဲ တောင်သည် ။ စိုးနောင်၏ လက်ကလည်း ခမ်းနောင်၏ တင်ပါးကို အလိုလိုပင် ကိုင်ညှစ်မိသည် ။ ပင်တီအောက်မှ လုံးလုံးကျစ်ကျစ် တင်ပါးလေးက သိပ်မကြီးသော်လည်း ကိုင်လို့ကောင်းသည် ။

ခမ်းနောင်ကလည်း ကဲမည့်ကဲတော့ ဘာမှ နောက်တွန့်မနေ ။ တဏှာစိတ် တအားမွှန်နေသော မိန်းမသည် ဘာမှ အရှက်အကြောက် မရှိတတ် ။ ယခုလည်း ကြည့်လေ ..။ ခမ်းနောင်သည် စိုးမောင်၏ ရင်ခွင်ထဲ တိုးဝင်ရုံသာမက ပါးစပ်ချင်း တေ့ကပ်ပြီး အာသာပြင်းပြင်း စုပ်နမ်းလိုက်လေပြီ ။ ရည်းစားနှင့် နမ်းဖူး စုပ်ဖူးသည့် အတွေ့အကြုံ ကောင်းကောင်း ရှိသည်မို့ ခမ်းနောင်သည် အနမ်းအစုပ်တွင် စိုးမောင်ထက် သာသည် ။ စိုးမောင်၏ နှုတ်ခမ်းကို မျှော့သွေး စုပ်သလို မျှင်းပြီး စစုပ်ကာ ခပ်ကြမ်းကြမ်း တအားစုပ်သည် ။ ပြီးတော့ စိုးမောင်၏ ပါးစပ်ထဲသို့ လျှာကို ထိုးကလိပေးသည် ။

မိန်းကလေးဘက်က ဒီလိုစလာတော့ စိုးမောင် ဘယ်ခံနိုင်တော့မည်နည်း ..။ သူက ယောကျ်ား…။ ပြီးတော့ တဏှာကလည်း သိပ်ထန်တဲ့ကောင်…။ ချက်ဆို လီးက ထောင်နေတဲ့လူ …။ ပြီးတော့ ခမ်းနောင် နှင့် စိုးမောင်တို့က ဘယ်လိုမှ သွေးသား တော်စပ်သူတွေ မဟုတ် ။ စိုးမောင်၏ အမေက ဒေါ်ခင်မေယု၏ အဖေတူ အမေကွဲ အစ်မ ..။ ခမ်းနောင်က ဒေါ်ခင်မေယု မိခင်၏ မောင်အငယ်ဆုံးက မွေးသော သမီး ..။ မိမိနှင့် သွေးသား တော်စပ်သော အဒေါ်ဖြစ်သူ ဒေါ်ခင်မေယုနှင့်ပင် စပ်ယှက်ခဲ့ပြီးသော စိုးမောင်မှာ သွေးသား မတော်သော ခမ်းနောင်ကို ရှောင်နေစရာ အကြောင်း မရှိ ..။

စိုးမောင်၏ ရမက်ဆန္ဒဇောတွေလည်း ပေါက်ကွဲ နိုးကြွလာသည် ။ ဒီတော့ ငနဲသားကလည်း လက်မြန်ခြေမြန်ပင် လှုပ်ရှားလေတော့သည် ။ ခမ်းနောင်၏ ကိုယ်ပေါ်တွင် နောက်ဆုံး ကျန်နေသည့် အဝတ်ဖြစ်သော ပင်တီဘောင်းဘီလေးကို ဆွဲချွတ်သည် ။ ခမ်းနောင်ကလည်း အလိုက်သင့်ပင် ခြေထောက်ကို လှုပ်ရှားပေးရာ ပင်တီဘောင်းဘီ ကျွတ်သည် ။ စိုးမောင်သည် မိမိ၏ ပုဆိုးကိုလည်း ကန်ချွတ်ပစ်သည် ။ ပြီးတော့ ခမ်းနောင်၏ ပေါင်ခွကြားကို လက်ဝါးနှင့် အုပ်ပွတ်သည် ။ ရာသီထိန်း ဂွမ်းစ ဖောင်းဖောင်းအိအိကို စမ်းမိရာ ဒီအဖုတ်အတွေ့က တစ်မျိုးကြီးပါလားဟု စိတ်ထဲ ထင်ကာ အသာကုန်းပြီး ကြည့်သည် ။

“ ငါ… ရာသီလာနေတယ် .. အဖုတ်ကို မသုံးနဲ့… ဖင်ပဲ … ချ…”

ခမ်းနောင်က ထိုသို့ ပြောရင်း လူးလဲထကာ ဒူးတုတ်ပြီး ဖင်ပူးတောင်း ထောင်ပေးသည် ။ စောစောက ဒေါ်ခင်မေယု နေပေးသွားသည်ကို အတုယူကာ လိုက်လုပ်ခြင်း ဖြစ်သည် ။ ဖင်လိုးချင်နေသော စိုးမောင်မှာ ခမ်းနောင်၏ ခပ်ရှင်းရှင်း ပြောချလိုက်သော စကားများကြောင့် အလွန် ကျေနပ်သွားသည် ။ ခမ်းနောင် ရာသီလာနေမှုအတွက် ဘယ်လိုမှ စိတ်အနှောက်အရှက် ဖြစ်မနေတော့ ။

စိုးမောင်သည် ကော့ထောင်ပေးထားသော ခမ်းနောင်၏ ဖင်နောက်တွင် ဒူးထောက်ကာ နေရာယူသည် ။ ဒေါ်ခင်မေယုလောက် ဆုံမထွားသော်လည်း ရှမ်းတရုတ်မမို့ ဒေါ်ခင်မေယု၏ ဖင်လိုပင် ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ဖြစ်သည် ။ ရာသီထိန်း ဂွမ်းစကို သိုင်းထားသည့် ခါးစည်းမျှော့ကြိုးလေးက အနက်ရောင် ကြိုးက ခပ်သေးသေး ဖြစ်သော်လည်း ဖြူဖွေးဥနေသော အသားရောင် အောက်ခံတွင်တော့ အနက်ရောင်က ထင်းနေသည် ။

ရာသီထိန်း ဂွမ်းစသည် ရှေ့ဘက် အဖုတ်ပေါ်တွင်သာ ပိပြားသေသပ်စွာ ဖုံးထားကာ အဖုတ်အောက်ဖက် အထိသာ ရှိသည် ။ ဖင်ပေါက် အထိတော့ ဖုံးမနေ ..။ အောက်ဘက် ခွသိုင်းကြိုးက ဖင်အကွဲ ကြောင်းကြားတွင် ညပ်နေသည် ။ ဖင်ဝအပေါ် ထိုကြိုးလေးက ဖြတ်ကာသွားသည် ။ ဒါပေမယ့် ဘာမှတော့ အတားအဆီး မဖြစ်ပါ ။ ထိုကြိုးလေးကို အသာလေး ဖယ်လိုက်လျှင် ဖင်ဝနေရာတွင် ရှင်းသွားသည် ။

ခမ်းနောင်သည် လက်ကလေး နှစ်ဖက် နောက်ပစ်ကာ လုံးလုံးကျစ်ကျစ် ဖင်သားနှစ်ခြမ်းကို ဆွဲဖြဲပေးသည် ။ စိုးမောင်က ဂွသိုင်းကြိုးလေးကို ဘေးသို့ အသာဖယ်ပြီး ဖင်ဝတွင် တံတွေး အတော်များများ ထွေးထည့်လိုက်သည် ။

“ ထွီ..ထွီ..ထွီ…”

တံတွေး တချို့ ဖင်ခေါင်းပေါက်ထဲ စိမ့်ဝင်သည် ။ တချို့ကတော့ စအိုဝတွင် အိုင်ပြီး တင်ကျန်နေသည် ။ အမြုပ်ကလေးများ တစီစီ ဖြစ်နေသော စအိုဝမှ တံတွေးအိုင်လေးသည် ငါးတိုင်အား မီးရောင် မှိန်မှိန်လေး အောက်တွင် ပုလဲဥလေးများလို ဖြစ်နေသည် ။

စိုးမောင်က သူ၏ လီးချောင်းကြီးတွင်လည်း တံတွေးများ ဆွတ်သည် ။ ထို့နောက် ရှမ်းတရုတ်မလေး ကိုယ်တိုင် ဆွဲဖြဲပေးထားသော စအိုဝတွင် လီးကိုတေ့သည် ။ ကောင်မလေး ဖင်တွန့်သွားသလို ငနဲသားလည်း ခေါင်းမော့သွားသည် ။

“ နင့်ဖင်ထဲ လီးကို သွင်းတော့မယ် နောင်နောင်…”

“ အင်း.. သွင်းလေ …”

“ စသွင်းခါစတော့ နာလိမ့်မယ်.. အောင့်ခံ.. ဟုတ်ပြီလား… လီးတစ်ချောင်းလုံး ဝင်အောင်သွင်းပြီး ဖင်လိုးပေးရင်တော့ … နင် အပြတ် ဖီလင် ငြိမ့်မှာပါ… စိတ်ချ…”

စိုးမောင်က လူတတ်ကြီးလုပ်ကာ ရှမ်းတရုတ်မလေး ခမ်းနောင်ကို ပြောလိုက်သည် ။ ထို့နောက် သူ၏ လီးချောင်းကြီးကို ရှမ်းတရုတ်မလေး၏ ဖင်ပေါက်ထဲသို့ အသာ ထိုးသွင်းသည် ။ လီးဒစ်ကြီး မြုပ်ဝင်သည် ။ ဖြူဖွေးဥနေသော ဖင်ထဲသို့ မိမိ၏လီးတန် မဲတုတ်တုတ်ကြီး တိုးဝင်နေမှုကို စိုးမောင်က မျက်စေ့ အရသာခံကာ ကုန်းကြည့်နေလိုက်သေးသည် ။ အပျိုစစ်စစ် ဖင်ပေါက်လေးမို့ ကျဉ်းကာ ကြပ်နေသည် ။ စိုးမောင် အနေနှင့် အတော်ကို ထိန်းကာ ကြိုးစားပြီး သွင်းနေရသည် ။

ခမ်းနောင်မှာ နာသော်လည်း ကြိတ်ပြီး ခံသည် ။ သို့သော် တစ်ခါမှ အလိုးမခံဖူးသေးသော အပျိုစစ်စစ်လေးမို့ ဖင်ပေါက်ကို ဖွင့်မပေးတတ် ။ လီး အဝင်ချောအောင်လည်း လုပ်မပေးတတ် ..။ သူမ တတ်သမျှမှာ ဖင်ကြီးကို ကော့ထောင်ကာ ပေးလျှက် ဖင်သားနှစ်ခြမ်းကို ဆွဲဖြဲထားခြင်းသာ ဖြစ်သည် ။ ဖိပြီး ထိုးသွင်းသောအခါ လီးကြီးသည် တစ်ထစ်ချင်း ဖင်ထဲသို့ ဝင်သည် ။ စိုရွှဲနေအောင် သုတ်ထားသော တံတွေးများ၏ ကျေးဇူးဟု ဆိုရမည် ။ အချိန် တော်တော်ကြာကြာ စိတ်ရှည်ရှည်နှင့် ကြိုးစားသွင်းမှ လီးတစ်ချောင်းလုံး ဝင်သည် ။

လီးဝင်ပြီးသောအခါ စိုးမောင်က အသာ ဖြည်းဖြည်းလေး စပြီး လိုးပေးသည် ။ အရှိန်ရလာမှ အားနည်းနည်း ထပ်ထပ် ထည့်သည် ။ အထာကျသွားတော့မှ ခမ်းနောင်၏ ဖင်ကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် လိုးပေးလိုက်လေတော့သည် ။

“ ဘု ဘု ဘု .. ဘွပ်.. ဘု.. ဘွပ်…”

“ အီး.. ဟင်း… အား… အီး….”

ခမ်းနောင်မှာ အောက်မှ စိုးမောင် လိုးသမျှ အောင့်အီးကာ ခံရင်း ညည်းတွားနေပေတော့သည် ။

ပြီးပါပြီ ။