ဆရာမအတွက် မျိုးစေ့အလှူ

ဆရာမအတွက် မျိုးစေ့အလှူ
ရေးသားသူ – လေပြေအေးအေး

အခုပြောမဲ့ အဖြစ်အပျက်တွေက ကျွန်တော် တက္ကသိုလ်တက်နေတုန်းကပေါ့ဗျာ။ ကျွန်တော်နဲ့ ပတ်သက်ခဲ့တဲ့ ဆရာမက ဒေါ်သီဒါထွဏ်း။ အဲဒီတုန်းကကျွန်တော် အသက် ၂၀ တောင် မပြည့်သေးဘူးရယ်။

ဆရာမ ဒေါ်သီဒါထွဏ်းက အိမ်ထောင်ပြုထားပြီးကတည်းက သျှောင်နောက်ဆံထုံးပါဆိုသလို ယောက်ျားအိမ် လိုက်နေရတာပေါ့။ ဆရာမယောက်ျားက ဒူဘိုင်းမှာ အလုပ်လုပ်နေတယ်။ ကလေး အခုထိမရသေးဘူး။ ကလေးမရသေးတော့ ဆရာမလည်း သိပ်ပျော်ပုံမရဘူး။ မြေးချီချင်တဲ့ ယောက္ခမတွေက ဖိအားပေးတာကြောင့်လည်း ပါမယ်။ ဆရာမအသက်က ၃၅ လောက်ရှိပြီ။ ဆရာမက တော်တော်ဆွဲဆောင်မှုရှိတယ်။ နဂိုကလည်း လှပြီးသားကို ပြင်တတ်ဆင်တတ်ဆိုတော့ အတိုင်းထက်အလွန်ပါပဲ။

ဆရာမက သူရုပ်ချောတာကိုလည်း သိတယ်။ ချောလို့ ကျောင်းသားတွေ အငမ်းခံရတာကိုလည်း သတိထားမိတယ်။ ချောသထက် ချောအောင်လည်း ပြင်တယ်ပေါ့။ ခန္ဓာကိုယ်အချိုးအစားကလည်း မိုက်မှမိုက်။ ဆရာမယောက်ျားက ဟိုတလောကမှ ဒူဘိုင်းကို ပြန်သွားတာ။ ခွင့်တစ်လရလို့ ပြန်လာတာပေါ့။ ကျွန်တော် ဘာလို့ ဒါတွေသိနေတာလဲဆိုတော့ ဆရာမအိမ်မှာ ကျွန်တော် ကျူရှင်တက်တယ်လေ။

အစပျိုးနေတာ နည်းနည်းများသွားပြီးဆိုတော့ ဇာတ်လမ်းဆီ မြန်မြန်သွားလိုက်မယ်။ စနေတစ်ရက် ကျူရှင်ရှိတဲ့နေ့ပေါ့။ ဆရာမဆီက sms ရတယ်။ ကျူရှင်ချိန် ၄ နာရီအစား ၂ နာရီရောက်အောင်လာခဲ့ဖို့။ ဆရာမ ဘာလို့ အချိန်စောခေါ်ပါလိမ့်လို့ ကျွန်တော်အံသြမိတယ်။ နေ့လည် အိပ်ချိန်လေးတော့ ပါသွားပြီဆိုပြီး စိတ်ကမကြည်ဘူးရယ်။ ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် ကျွန်တော် သွားရမှာပါပဲ။ ဆရာမက သဘောကောင်းပေမဲ့ စိတ်တိုလွယ်တယ်။ နေ့လည် မအိပ်ရတာက ဆရာမ တဗျစ်ဗျစ် တတောက်တောက်ပြောတာ ခံရမှာထက်စာရင် တော်ပါသေးတယ်။ နားပူတော့ မခံနိုင်ဘူးဗျာ။

နေ့လည် ၂ နာရီအတိအကျမှာပဲ ဆရာမတို့အိမ် တံခါးဘဲလ်ကို ကျွန်တော်တီးလိုက်တယ်။ ဒေါ်သီဒါထွဏ်း ကိုယ်တိုင်တံခါးလာဖွင့်တော့ အံ့အားသင့်မိတယ်။ အရင်ဆို ဆရာမရဲ့ယောက္ခထီး ဒါမှမဟုတ် ယောက္ခမပဲ လာဖွင့်ပေးနေကြ။ ဆရာမက အထဲဝင်ခိုင်းပြီး တံခါးမင်းတုံးကို သေချာပိတ်လိုက်တယ်။ ဆရာမယောက္ခမတွေ အသံတိတ်နေလို့ ကျွန်တော် စူးစမ်းနေမိတယ်။ ဆရာမက သတိထားမိပြီး

(အဖေတို့ မရှိကြဘူး မောင်မင်းခန့်ရေ။ မြေးလိုချင်လို့ ဗေဒင်မေး ယတြာချေ သွားလုပ်ကြတယ်ကွယ်။ ထိုင်ဦး တီချယ် မင်းကို ကိုယ်ရေးကိုယ်တာလေး ပြောစရာရှိတယ်)

ဆရာမနဲ့ အိမ်မှာ နှစ်ယောက်တည်း။ ကျွန်တော် ဆိုဖာပေါ်ထိုင်ချလိုက်ပြီး ဆရာမကို ကြည့်နေမိတယ်။ ဆရာမကိုကြည့်ရတာ အခုမှရေချိုးပြီးခါစပုံပဲ။ ဆရာမက အပြာရောင်ဝမ်းဆက်နဲ့ ကျက်သရေရှိနေတယ်။ ဆရာမ ကိုယ်ရေးကိုယ်တာ ဘာပြောမှာပါလိမ့်ဆိုတာ သိချင်နေမိတယ်။

ဆရာမက ကုလားထိုင်တစ်လုံးဆွဲယူပြီး ကျွန်တော့်ရှေ့မှာ ထိုင်လိုက်တယ်။ ကျွန်တော့်လက်ကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး

(တီချယ် အချိန်မဖြုန်းဘဲ လိုရင်းပဲပြောမယ် မောင်မင်းခန့်။ ဒါပေမဲ့ တီချယ် မောင်မင်းခန့်ကို ယုံကြည်လို့ရပါ့မလား)

(ကျွန်တော့်ကို ယုံကြည်လိုက်ပါ တီချယ် ပြောသာပြောပါ)

ဆရာမက ကျွန်တော့်လက်ကိုကိုင်ထားရင်း မျက်လုံးချင်းဆုံလိုက်တယ်။

(မောင်မင်းခန့်သိတဲ့အတိုင်း တီချယ့်အမျိုးသားက အိမ်ခဏပြန်လာပြီး ဒူဘိုင်းပြန်သွားပြီ။ သူလာတဲ့ တစ်လအတွင်း တီချယ်တို့ ကလေးရဖို့ အတော် ကြိုးစားခဲ့တယ်။ ဒါပေမဲ့ ဒီတစ်ခါလည်း ကလေးရမရ တီချယ် မသေချာဘူး။ ဒါကြောင့်မို့ တီချယ် ဒီတစ်ခါ ကိုယ်ဝန်ရတာ သေချာချင်တယ်။ မောင်မင်းခန့် တီချယ့်ကို ကူညီစေချင်တယ်)

ပြောနေရင်း ဒေါ်သီဒါထွဏ်းတစ်ယောက် မျက်နှာရဲလာပြီး ခေါင်းလေးငုံ့သွားတယ်။ အိမ်ထောင်သည်ဆိုပေမဲ့ ရှက်ရှာမပေါ့။

(တီချယ် ကျွန်တော့်ကို ဘာလို့ အဲဒါတွေပြောနေတာလဲ။ ကျွန်တော်က ဘယ်လိုကူညီရမှာလဲ)

(မောင်မင်းခန့်က ကလေးမှမဟုတ်တော့ဘဲကွယ်။ ရူးချင်ယောင်မဆောင်ပါနဲ့။ မောင်မင်းခန့် အိပ်ရာပေါ်မှာ စွမ်းတဲ့အကြောင်း တီချယ် သိပြီးသားပါ… ဟင်းးး ဟင်းးး။ တီချယ့် ရာသီမပေါ်တော့တဲ့အထိ မောင်မင်းခန့် တီချယ့်နဲ့ လိင်ဆက်ဆံပေးစေချင်တယ်ကွယ်။ တီချယ်ပြနေကြ အိုဂျီကလည်း ဒီအတောအတွင်း လိင်ဆက်ဆံရင် ကလေးရနိုင်ချေ များတယ်တဲ့ အကြံပေးလိုက်တယ်)

ကျွန်တော် ရုတ်တရက် ဘာပြောလို့ပြောရမှန်း မသိဘူး ဖြစ်သွားတယ်။ ပြီးတော့မှ

(ဒါပေမဲ့ တီချယ်…)

(တီချယ့်အမျိုးသား သိမှာ ကြောက်နေတာလား။ မပူပါနဲ့။ တီချယ် ရာသီပေါ်တဲ့ရက်တွေ သူသေချာမသိဘူး။ နောက်ပြီး ဒီရက်ပိုင်းအတွင်း မောင်မင်းခန့် တီချယ့်ကို ကိုယ်ဝန်ရအောင် စွမ်းဆောင်နိုင်ရင် သူသံသယဝင်မှာ မဟုတ်ဘူး။ သူပြန်သွားတာ နှစ်ရက်လောက်ပဲ ရှိသေးတယ်လေ။ ဒါပေမဲ့ တစ်ခုတော့ရှိတယ်။ မောင်မင်းခန့်နဲ့ ဆက်ဆံပြီးလို့မှ နောက်လတွေ ရာသီပေါ်နေဦးမယ်ဆိုရင်တော့ တီချယ့်ကို ကူညီစရာမလိုတော့ဘူး။ ဒီကိစ္စတစ်ခုလုံးကို မေ့ပစ်ပေးရမယ်။ ဘယ်လိုလဲ မောင်မင်းခန့်။ တီချယ့်ကို ကူညီနိုင်မလား)

ဆရာမတောင်းတဲ့ အကူအညီက ငြင်းရက်နိုင်စရာရှိမယ် မထင်ပါဘူး။ ဒေါ်သီဒါထွဏ်းလို တောင့်တောင့်ဖြောင့်ဖြောင့်နဲ့ ဆွဲဆောင်မှုရှိတဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်ကို မလိုးချင်တဲ့သူ ဘယ်မှာရှိမလဲ။ တက္ကသိုလ်စတက်ကတည်းက ဆရာမကလည်း ကျွန်တော့်စိတ်ကူးယဉ် မင်းသမီးပါပဲ။ ဆရာမရဲ့ ကလေးအဖေလည်း ဖြစ်ခွင့်ရဦးမယ်။ ဒါပေမဲ့ စိတ်ထဲလည်း သံသယက ရှိနေသေးတယ်။ အဲဒါကြောင့်

(ကူညီရမှာပေါ့ တီချယ်။ ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော့်ကိုမှ ဘာလို့ရွေးရတာလဲ)

(သိပ်ကောင်းတဲ့ မေးခွန်းပဲ မောင်မင်းခန့်။ ဒါက ဒီလို။ မင်းကို တီချယ်သိတာ နှစ်နှစ်ရှိပြီ။ မင်းမျက်လုံးတွေက သစ္စာရှိမဲ့ပုံမပေါ်ဘူး။ ဒါပေမဲ့ မင်းက တီချယ်နဲ့ လိင်ဆက်ဆံဖို့ရယ် အတွင်းရေးတိုင်ပင်ဖို့ရယ် သင့်တော်လောက်မယ်ထင်လို့ ရွေးလိုက်တာပဲ။ တီချယ့်ယောက္ခမတွေ ပြန်မလာခင် ကလေးရဖို့ ကြိုးစားကြရအောင်။ တီချယ်တို့အတွက် ၁၅ ရက်လောက်ပဲ အချိန်ရတယ်။ သူတို့ယတြာလည်း စွမ်းရအောင် မောင်မင်းခန့် တီချယ့်ကို ကူညီလိုက်ပါ…။ ဒါပေမဲ့ မောင်မင်းခန့် ဆန္ဒရှိမှနော် အတင်းအကြပ်မဟုတ်ပါဘူး)

ဆရာမဒေါ်သီဒါထွဏ်းကိုကြည့်ရင်း ကျွန်တော် ခပ်သွက်သွက် ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်တယ်။ ဆရာမက

(ကဲ ဒါဆိုလည်း အချိန်ဖြုန်းမနေနဲ့တော့)

ဆရာမက ကျွန်တော့်လက်ကိုဆွဲပြီး သူတို့အိပ်ခန်းဆီ ခေါ်သွားပါတော့တယ်။ ဆရာမနောက်ကနေ ကျွန်တော် သိုးငယ်လေးတစ်ကောင်လို ပါသွားပါတယ်။ နိမ့်တုံမြင့်တုံ လှုပ်ရှားနေတဲ့ ဆရာမရဲ့ တင်ပါးတွေကို ငေးမောရင်းနဲ့ပေါ့။ ကြည့်နေရင်း ရာဂစိတ်တွေ သောင်းကျန်းလာပြီး ဆရာမတင်ပါးကို ဆုပ်နယ်ချင်လာတယ်။ ဆွဲဖက်ပြီး အတင်းတက်လိုးပစ်ချင်လာတယ်။ ဒါပေမဲ့ လက်ဖက်ကောင်းစားချင်ရင် ပလောင်တောင်တက် နှေးရမယ်လေ။ ကျွန်တော် စိတ်ရှည်ရှည်နဲ့ သည်းခံဖို့လိုပါတယ်။

ဆရာမက ကုတင်ပေါ် တက်လှဲနေလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ကျွန်တော့်ကိုကြည့်ပြီး ပြောလိုက်တယ်။

(လိင်ကိစ္စကတော့ မောင်မင်းခန့်ကို တီချယ် သင်ပေးစရာ မလိုဘူး ထင်ပါတယ်နော်။ တစ်ခုပဲ… မင်းရဲ့မျိုးစေ့လေးတော့ သေချာချပေးနော်။ မောင်မင်းခန့် သဘောရှိသာ လုပ်ပါတော့။ တီချယ့်ခန္ဓာကိုယ်ကို ပုံအပ်လိုက်ပြီကွယ်)

ကျွန်တော်လည်း တုန့်ဆိုင်းမနေဘဲ တီရှပ်နဲ့ ဘောင်းဘီကို ချွတ်ချပြီး ဘစ်လေးနဲ့ပဲ ဆရာမဘေးကို ဝင်လှဲလိုက်တယ်။ ကိုးတန်းလောက်တည်းက ဖာချခဲ့ဖူးပြီး လက်ရှိလည်း ဆော်တွေကို စားနေတာမို့ ဆရာမကို ရှိန်မနေတော့ပါဘူး။

ဆရာမက ကျွန်တော့်ကို ခြေထောက်နဲ့ခွတယ်။ ပါးပြင်ပေါ် အနမ်းမိုးတွေ ရွာချတယ်။ နှုတ်ခမ်းကို လျှာလေးနဲ့ ရွရွလေးပွတ်ဆွဲတယ်။ ပြီးတော့မှ ပါးစပ်ထဲ စုပ်ယူလိုက်တယ်။ နို့တွေ ကစားရတာကြိုက်တဲ့ ကျွန်တော့်အတွက် ဆရာမရဲ့ ဖွံ့ထွားတဲ့ ရင်သားတွေကို တွေ့ချင်လာတယ်။ နှုတ်ခမ်းချင်းနမ်းနေတာကိုရပ်ပြီး အောက်ကိုလျှောတယ်။ ဆရာမအင်္ကျီ ကြယ်သီးလေးတွေကို ဖြုတ်လိုက်တော့ ဖြူဝင်းနေတဲ့ အသားနဲ့ ပနံရနေတဲ့ ဘရာအနက်ကလေး ပေါ်လာတယ်။ ဆရာမရဲ့ နို့တွေကို ဘရာပေါ်ကပဲ အငမ်းမရ နမ်းနေမိတယ်။ အတွေ့အကြုံအရဆို ဆရာမက C cup size တောင် ကျော်ချင်နေသေးတယ်။ ဒေါ်သီဒါ့ယောက်ျား ကံကောင်းလေစွ။ အို ငါလည်း ကံကောင်းတာပါပဲ။ ၁၅ ရက်လောက် ဆရာမကို ဖြုတ်ရမှာပဲလေ။ စိတ်ထဲက တွေးနေမိတာလေးပါ။

ပြီးတော့ ချပ်ရပ်နေတဲ့ ဆရာမဗိုက်သားလေးတွေကို ဖွဖွနမ်းတယ်။ ခါးပေါ်က ချွေးစက်လေးကို လျက်လိုက်ပြီး ချက်တွင်းလေးထဲ လျှာကို ထိုးစိုက်လိုက်တယ်။ ချက်ကို လျက်ပေးနေတဲ့အချိန် ဒေါ်သီဒါထွဏ်း အော်ညည်းစပြုလာပါပြီ။

(အားးး အိုးးး အီးးး မောင်မင်းခန့် မင်းက မိန်းမကျမ်း အရမ်းကျေတာပဲကွယ်)

ဆရာမရဲ့အင်္ကျီကို ချွတ်လိုက်တယ်။ တဆက်တည်း ထမီကိုပါ ဆွဲချွတ်တော့ ဆရာမက တင်ပါးလေးကြွပေးတယ်။ ပင်တီကလည်း အနက်ရောင်ပဲ။ ဝမ်းဆက်ပေါ့။ ဆရာမက ကျွန်တော့်ကို ဖက်ဖို့လုပ်တယ်။ အဖက်မခံဘဲ ဆရာမကို တူးပိစ်လေးနဲ့ ကုတင်ပေါ်မှာ ထိုင်ခိုင်းလိုက်တယ်။ မျက်နှာချင်းဆိုင်ပြီး ဆရာမရဲ့ နို့တွေကိုဖိညှစ်တယ်။ ဆရာမက နာလည်းနာ ကောင်းလည်းကောင်းမို့ ညည်းတယ်။ လက်ကိုကျောဖက်ပို့ပြီး ဘရာချိတ်ကို ဖြည်းဖြည်းဖြုတ်တယ်။ ကျွတ်ထွက်လာတဲ့ အနက်ရောင်ဘရာလေးကို ကုတင်အောက် ကြမ်းပေါ် ပစ်ချလိုက်တယ်။

ဆရာမက ကျွန်တော့်ခေါင်းကို လက်နဲ့ကိုင်ထားတယ်။ လက်မြှောက်ထားတဲ့ ဆရာမရဲ့ ချိုင်းကြားလေးကို ကျွန်တော် ပွတ်ပေးလိုက်တယ်။ ချိုင်းက အမွေးတွေရိတ်ထားပေမဲ့ ကျိုးတိုးကျဲတဲ ပြန်ပေါက်နေတယ်။ ဆရာမကို ညင်ညင်သာသာလေး ကုတင်ပေါ် တွန်းလှဲလိုက်တယ်။ ဒေါ်သီဒါထွဏ်းက ကျွန်တော့်ကိုကြည့်ရင်း ကျွန်တော်လုပ်သမျှကို စည်းချက်ညီညီ တုန့်ပြန်တယ်။

ပါးလွှာတဲ့ ပိုးသားပင်တီအနက်လေးနဲ့ ဆရာမဟာ sexy ကျပြီး လိင်ခွန်အားပြည့်နေပါတယ်။ ကျွန်တော်ကလည်း ဘစ်လေးတစ်ထည်တည်းနဲ့ ဆရာမကလည်း ပင်တီလေးနဲ့ပဲ ကျန်တယ်။ ဆရာမခြေထောက်ကို ကားလိုက်ပြီး ပေါင်ဂွဆုံနေရာကို တစ်ချက်ကြည့်တယ်။ ကားထားတဲ့ ခြေထောက်ကြား ဝင်လိုက်ပြီး ကျွန်တော့်ဘစ်အောက်က ဖောင်းတင်းထောင်မတ်နေတဲ့ လီးနဲ့ ဆရာမအဖုတ်ကို ပင်တီပေါ်ကနေ ပွတ်တယ်။ ဆရာမလည်း

(မောင်မင်းခန့် အချိန်မဆွဲနဲ့ကွယ်။ တီချယ့်ကို အခုပဲ လိုးပြီး အဖုတ်ထဲ မျိုးစေ့လေး မြန်မြန်ထည့်ပေးပါတော့)

ဆရာမဆီက တစ်တစ်ခွခွတွေ ကြားရတော့ ကျွန်တော့်စိတ်က ပိုထန်လာတယ်။

(အိုကေ တီချယ်)

ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ကျွန်တော် ဆရာမခြေထောက်ကို မြှောက်ပြီး တစ်ခုတည်းကျန်နေတဲ့ ပိုးသားပင်တီအနက်လေးကို ဆွဲချွတ်လိုက်တယ်။ ကုတင်အောက် ဘရာဘေးနားကို ပစ်ချထားလိုက်တယ်။ ကုတင်ပေါ်မှာ မတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီး အမွေးအမျှင်ထူထဲတဲ့ ဆရာမအဖုတ်လေးကို စိုက်ကြည့်တယ်။ ဘစ်ကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ချွတ်ချပြီး ကျွန်တော့်ရဲ့ အဖုတ်ဆာလောင်နေတဲ့ စံချိန်မီ ၈ လက်မ လီးကို ဒေါ်သီဒါထွဏ်း မြင်သာအောင် ပြလိုက်တယ်။ ကျွန်တော့်လီးကို မြင်တော့ ဆရာမ သက်ပြင်းတစ်ချက်ရှိုက်တယ်။

(အို ဘုရားရေ။ မောင်မင်းခန့် မင်းရဲ့လီးက အရွယ်နဲ့ မလိုက်အောင်ပါပဲ။ တီချယ့်ယောက်ျားထက်တောင် ကြီးတယ်။ ထိပ်အရေပြားလည်း မဖြတ်ရသေးဘူးပေါ့။ တီချယ့်ယောက်ျားက အရေပြားဖြတ်ထားတော့ ဒစ်ကကားနေတာ။ နောက်မှ မောင်မင်းခန့်ကို ပုလွေကောင်းကောင်းမှုတ်ပေးမယ်။ အခုတော့ လိုးပေးပါတော့နော်)

ဒေါ်သီဒါထွဏ်းက ပြောပြီး ညုတုတုကြည့်နေတယ်။ ကျွန်တော်လီးကို လက်နဲ့ ပွတ်ကိုင်ရင်း ဆရာမရဲ့ ဝတ်လစ်စလစ်ခန္ဓာကို နဖူးကခြေဖျားထိကြည့်တယ်။ ပြီးတော့ ဆရာမရဲ့ ခြေထောက်ကြား ဒူးထောက်ထိုင်တယ်။ ဆရာမရဲ့ အဖုတ်ကို လက်ချောင်းတွေနဲ့ ပွတ်တယ်။ လီးကိုလက်ခံဖို့ ကာမရှေ့ပြေး စောက်ရည်ကြည်လေးတွေ ထွက်နေပြီလား သိရအောင် လက်ခလယ်ကို အဖုတ်ထဲ ထိုးသွင်းလိုက်တယ်။ ချွဲကျိကျိ စေးထန်းထန်း စောက်ရည်တွေက အဖုတ်ထဲမှာ ရွှမ်းနေခဲ့ပါပြီ။ အဖုတ်ထဲမှာ လက်ခလယ်ကို ထပ်ထည့်ပြီး လှည့်လိုက်တော့ ပွက်ခနဲ မြည်သွားတယ်။ ဆရာမက သူ့ရင်သားတွေကိုကိုင်ပြီး ညည်းတယ်။

(အားး အင်းးးး ရက်စ်းးးး)

လက်ခလယ်ကို ဆွဲထုတ်ပြီး လီးကို ဆရာမအဖုတ်ထဲ ထည့်ဖို့ပြင်လိုက်တယ်။ ဆရာမအဖုတ်က စောက်ရည်တွေနဲ့ ရွှဲရွှဲစိုနေတယ်။ လီးကိုကိုင်ရင်း အဖုတ်ဝမှာ တေ့လိုက်တယ်။ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေကိုဖြဲပြီး လီးကိုထိုးသွင်းလိုက်တယ်။ ဒေါ်သီဒါထွဏ်းက ပင့်သက်ရှိုက်လိုက်ပြီး

(အားးး ဖြည်းဖြည်း မောင်မင်းခန့်။ တီချယ့်အဖုတ်လေး ပြဲသွားပါဦးမယ်။ တီချယ့်ယောက်ျားဟာက သေးတယ်ကွယ့်။ မင်းလီးကကြီးတော့ ညင်ညင်သာသာလေး လုပ်ပေးပါ)

ဒေါ်သီဒါထွဏ်းကို စိတ်ရှိလက်ရှိ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်လိုးပစ်လိုက်ချင်ပေမဲ့ သူ့စကားကို ကျွန်တော် နားထောင်လိုက်တယ်။ စောက်ရည်ရွှဲနေတဲ့ ဒေါ်သီဒါထွဏ်းရဲ့ အဖုတ်ကို ဖြည်းဖြည်းချင်း လီးအထုတ်အသွင်းလုပ်ပြီး လိုးပေးနေလိုက်တယ်။ ဆရာမကတော့ မျက်လုံးတွေ ခပ်မှေးမှေးမှိတ်ထားပြီး လက်တွေကတော့ အိပ်ရာခင်းစကို ဆွဲဆုပ်ထားပါတယ်။ ပါးစပ်ကလည်း ချစ်တင်းနှီးနှောတဲ့အချိန် မြည်တွန်သံတွေ ထွက်နေတယ်။ ဆရာမအဖုတ်က သဘာဝချောဆီတွေနဲ့ စိုစွတ်ပြီး ကျွန်တော့်ရဲ့လီးကို လက်ခံနိုင်လာပါပြီ။

လီးအထုတ်အသွင်း လုပ်လိုက်တိုင်း စောက်ရည်တွေကြောင့် တဗွက်ဗွက် မြည်လာပါတယ်။ ဆရာမရဲ့ နို့အစုံကိုကိုင်ဆွဲပြီး အထုတ်အသွင်းကို ခပ်မြန်မြန် လုပ်လိုက်တယ်။ ဆရာမ မကန့်ကွက်တော့ အဖုတ်ထဲ လီးကို အဆုံးထိထိုးသွင်းပြီး လိုးတယ်။ ဆရာမနဲ့ ကျွန်တော့်ရဲ့ ဆီးခုံချင်းရိုက်သံတွေကလည်း အိပ်ခန်းထဲမှာ ဆူညံနေပါတယ်။

ဆရာမရဲ့ အဖုတ်အတွင်းသားတွေနဲ့ ကျွန်တော့်လီးပွတ်တိုက်မှုအရသာဟာ ပြောမပြတတ်အောင်ပါပဲ။ ဆရာမကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်လိုးရင်း ကျွန်တော်လည်း မာန်သွင်းမိပါတော့တယ်။ ဆရာမရဲ့ ညည်းသံတွေကလည်း တဖြည်းဖြည်း ကျယ်လောင်လာတယ်။ လိုးနေတုန်းမှာပဲ ဆရာမကို တာဝန်ကျေကူညီပြီး လိုးပေးရုံမဟုတ်ဘဲ ကျွန်တော်လိုးတာကို စွဲလမ်းသွားအောင် လုပ်ဖို့ စိတ်ကူးရတယ်။ နို့တွေကိုင်ထားတဲ့ လက်ကိုလွှတ် ဆရာမရဲ့ လက်အောက်ကိုလျှိုုပြီး ခန္ဓာကိုယ်ကို တင်းတင်းလေးဖက်လိုက်တယ်။ ဆရာမလည်း ကျွန်တော့်ကိုပြန်ဖက်ပြီး ကျောပြင်ကို နူးညံ့တဲ့လက်အစုံနဲ့ ပွတ်သပ်နေတယ်။

လီးကို အရည်စေးထန်းနေတဲ့ ဆရာမအဖုတ်ထဲ အဆုံးထိထိုးသွင်းထားပြီး ငြိမ်နေလိုက်တယ်။ အဖုတ်က ပွစိပွစိနဲ့ လီးကိုညှစ်ပေးနေတယ်။ နှစ်ယောက်သား ကာမရဲ့အရသာကို ငြိမ့်ငြိမ့်လေးခံစားနေလိုက်တယ်။ ဆရာမက ညည်းညူရင်း တိုးတိုးလေးပြောတယ်။

(အင်းးးးး မောင်မင်းခန့် မင်း မိန်းမတွေကို ဘယ်လိုလိုးရမလဲ ကောင်းကောင်းသိတာပဲ)

ဆရာမက ကလေးလိုချင်တာထက် အလိုးခံရတာ ပိုနှစ်ခြိုက်နေမှန်း ကျွန်တော်အာရုံရတယ်။ အဖုတ်ထဲ စိမ်ထားရာကနေ ပြန်ပြီး အထုတ်အသွင်း မြန်မြန်လုပ်ပေးတယ်။ ဆရာမကိုတော့ ဖက်ထားဆဲပါပဲ။ ဆရာမကို ခေါင်းမော့ပြီးကြည့်လိုက်တော့ မျက်လုံးလေးမှေးပြီး ပြုံးယောင်သန်းနေတယ်။ တစ်ချက်တစ်ချက် နှုတ်ခမ်းလေးကို ကိုက်တယ်။ ဆရာမကိုကြည့်ပြီး မဆီမဆိုင် သဇင်ရဲ့ ဇာတ်ကားတောင်သတိရသွားတယ်။ စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ပဲ ဆရာမရဲ့ တံတွေးတွေစိုစွတ်နေတဲ့ အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို စုပ်နမ်းလိုက်တယ်။

နှစ်ယောက်သား ချွေးတလုံးလုံးဖြစ်နေပေမဲ့ ကာမရေယာဉ်ကြောမှာ မျောလို့ကောင်းနေတုန်းပါပဲ။ ခပ်သွက်သွက် လိုးဆောင့်ပေးနေတုန်း ဆရာမအဖုတ်ထဲ ကျွန်တော့်လီး ဆက်ခနဲတုန်သွားတာ သတိထားမိတယ်။ စိတ်ကိုထိန်းထားပေမဲ့ မရတော့ပါဘူး။ ကျွန်တော့်ရဲ့ သုတ်တွေက ဆရာမအဖုတ်ထဲ တဖြောဖြော ပန်းထွက်နေပါပြီ။ ဆရာမကို ကြာကြာဆွဲလိုးချင်ပေမဲ့ မရတော့ပါဘူး။ မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ အဖုတ်ထဲ သုက်တွေပန်းထုတ်ရတာလည်း ဘာနဲ့မှမလဲနိုင်တဲ့ အရသာပါပဲ။ အဲလိုလုပ်ရတာကိုလည်း ကျွန်တော် သဘောကျပါတယ်။

အရင်က ဖာချတော့လည်း ကူးစက်ရောဂါတွေကြောက်လို့ ကွန်ဒုံးနဲ့ လုပ်ရတယ်။ ဆော်တွေကြပြန်တော့လည်း ဗိုက်ကြီးသွားမှာစိုးတော့ အဖုတ်ထဲ သုတ်မလွှတ်ရဲဘူး။ သူတို့ကလည်း လက်မခံဘူး။ ဆရာမနဲ့မှ အဖုတ်ထဲ သုတ်လွှတ်ရတာကို တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့် ခံစားဖူးတော့တယ်။

သုတ်တွေပန်းထည့်နေတဲ့အချိန် ဆရာမက ကျွန်တော့်ကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဖက်ထားတယ်။ လက်သည်းတွေနဲ့ ကျွန်တော့်ကျောကို ကုတ်ခြစ်တယ်။ ကျွန်တော်လည်း လီးကို အဖုတ်ထဲ တဆုံးထိုးသွင်းစိမ်ထားပြီး ဆရာမပေါ်မှာ နားနေလိုက်တယ်။ ဆရာမက မျက်လုံးမှေးလျက်နဲ့ပဲ ကျွန်တော့်မျိုးစေ့အလှူကို ကျေကျေနပ်နပ် ခံယူနေပါတော့တယ်။

ချွေးတွေရွှဲနေတဲ့ ဒေါ်သီဒါထွဏ်းရဲ့ နူးနူးညံ့ညံ့ ကိုယ်လုံးလေးတွေကို ထွေးပွေ့ထားလိုက်တယ်။ ဆရာမခြေထောက်တွေက ကျွန်တော့်ခါးကိုချိတ်ထားတယ်။ ဆရာမအဖုတ်ထဲ သုတ်တွေပန်းထုတ်နေတဲ့ အခိုက်အတန့်ဟာ ဘဝမှာမမေ့နိုင်စရာပါ။ သုတ်တွေကုန်သွားတော့ ဆရာမပခုံးကို ဖွဖွလေးမနာအောင် ကိုက်လိုက်တယ်။ လိုးပြီးစ သေးပြီးပျော့သွားတဲ့ လီးက ဆရာမအဖုတ်ထဲက ကျွတ်လုကျွတ်ခင်၊ အသက်ရှူသံတွေကလည်း ခပ်ပြင်းပြင်း…။

ဆရာမက ကျွန်တော့်ကို ပြုံးပြုံးလေး ကြည့်နေတယ်။ နဖူးကိုပွတ်သပ်ပေးပြီး ခြင်ထောင်သံလေးနဲ့ ပြောတယ်။

(ဘယ်လိုလဲ မောင်မင်းခန့်။ တီချယ့်လို အသက်ကြီးကြီး မိန်းမကြီးနဲ့ လိုးရတာ ကျေနပ်ရဲ့လား)

ဆရာမဒေါ်သီဒါထွဏ်းကို လိုးရတာ ဘယ်လောက်အားရလည်း မပြောပြတတ်အောင်ပါပဲ။ နောက်ပြီး ဒါဟာ ကျွန်တော့် ပထမဆုံး လိုးဖူးတဲ့အတွေ့အကြု မဟုတ်ပါဘူး။ စိတ်လှုပ်လှုပ်ရှားရှားနဲ့ ကျွန်တော် ပြန်ပြောတယ်။

(သီဒါက ဟော့တယ်။ တခြားဆော်တွေနဲ့ မတူတာက လိုးတဲ့အခါ အပြန်အလှန် အပေးအယူမျှတယ်။ လုံးဝကို ကျေနပ်တာပေါ့ဗျာ)

ဒေါ်သီဒါထွဏ်းက ပြုံးလိုက်ပြီး

(တီချယ်ကနေ သီဒါတဲ့လား။ အပြင်မှာဆို ငါ မင်းဆရာမဆိုတာ မမေ့နဲ့။ ငါ့အိပ်ခန်းထဲမှာတော့ ငါက မင်းရဲ့သီဒါ။ မင်းက ငါ့ရဲ့ လိင်ခွန်အားရှိတဲ့ လူရွယ်လေးပေါ့)

ကျွန်တော် ခေါင်းတဆတ်ဆတ် ညိတ်ပြလိုက်တယ်။ ဆရာမက သဘောကျသွားပုံနဲ့ ထပ်မေးပြန်တယ်။

(တပည့်လေး မင်းဆရာမကိုလိုးရတာ သဘောကျရဲ့လား)

(အရမ်း အရမ်းကို ကျေနပ်ရပါတယ် တီချယ်။ အမှန်အတိုင်းဝန်ခံရရင် ကျောင်းစတက်ကတည်းက တီချယ့်ရဲ့ အလှအပ ကောက်ကြောင်းတွေကို မှန်းပြီး ကွင်းတိုင်ခဲ့ရတာပါ။ ဒီလိုနေ့ကို စောင့်မျှော်ခဲ့ရတာ ၂ နှစ်နီးပါးရှိပါပြီ)

ဒေါ်သီဒါထွဏ်းတစ်ယောက် မျက်လုံးပြူး မျက်ခုံးတွေတွန့်သွားပြီး

(ဟင် တကယ်ကြီးလား။ မင်းလေးက ငါ့ရဲ့ဘာကိုကြိုက်တာတုန်း)

ဆရာမမေးတာကို ကျွန်တော်ရှက်နေတာနဲ့ ချက်ချင်းမဖြေနိုင်ပါဘူး။

(အမယ် ဘာခုမှ လာရှက်နေတာလဲ။ ခုနကတော့ မင်းလေးက လိုးချင်တိုင်းလိုးပြီးတော့။ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောစမ်းပါ။ မင်းလေးထက် ငါက ၁၅ နှစ်လောက် ကြီးတယ်လေ။ မင်းလေးက ငါ့ကိုမှန်းပြီး ကွင်းတိုက်တယ်ဆို။ ငါသိချင်တာက မင်းလေးက ဘာကိုဖီးလ်တက်တာလဲ)

ဆရာမ မေးခွန်းကိုဖြေဖို့ စကားလုံးတွေ အဆင်သင့်ရှိပေမဲ့ ပြောထွက်ဖို့ အတော်အားယူရပါတယ်။ လိုးတာကတော့ တကဏ္ဍပေါ့။ ရှက်ရှက်နဲ့ပဲ

(သီဒါ အမှန်ဆို ကျွန်တော်က အသက်ကြီးတဲ့အမျိုးသမီးတွေနဲ့ လိုးရတာကို ဖီးလ်လာတာ။ ကျောင်းက ဆော်လေးတွေကို လိုးရတာ အဲလောက်သဘောမခွေ့ဘူး။ နောက်ပြီး သီဒါက ချောတယ်။ အသားဖြူတယ်။ သီဒါလမ်းလျှောက်ရင် နို့နဲ့ တင်ပါးက အရှေ့နဲ့အနောက် စည်းချက်ညီညီ ခါရမ်းနေတာ။ အဲဒါတွေက ကျွန်တော့်ကိုရူးစေတာပဲ။ ကုတင်ပေါ်မှာ သီဒါကို အနီးကပ်မြင်ချင်ခဲ့တာ။ အခုတော့ ဆန္ဒပြည့်သွားပြီ)

ဆရာမလည်း မျက်နှာနည်းနည်းတည်သွားပြီး

(မင်းလေး အဲလိုအကြံဆိုးနဲ့ ငါ့ကိုကြည့်နေမှန်း ငါမသိခဲ့ပါလား။ အခုတော့ ကျေနပ်သွားပြီ မဟုတ်လား)

ဆရာမကို ထပ်လိုးချင်သေးတာနဲ့ စကားမပြန်ဘဲ လိုးဖို့ပြင်လိုက်တယ်။ ဒါပေမဲ့ ဆရာမက ရုန်းလိုက်ပြီး နာရီကို လက်ညှိုးထိုးပြတယ်။

(နောက်မှကွာ ခဏနေ ယောက္ခမတွေ ပြန်လာတော့မယ်။ တီချယ် ကိုယ်လက်သန့်စင်ရဦးမယ်လေ)

(ကျွန်တော့ကို အချိန်ဆယ်မိနစ်ပဲပေးပါ သီဒါ။ ဒီနေ့ သေချာပေါက် ကိုယ်ဝန်ရသွားအောင်လို့ပါ)

ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ဆရာမအဖြေကို မစောင့်ဘဲ မျက်နှာကို နမ်းလိုက်တယ်။ အပေါ်ကနေ တက်ခွတယ်။ လီးကလည်း ပြန်တောင်လာပါပြီ။ လက်က ဆရာမကိုယ်လုံးလေးကို ပွတ်သပ်နေတယ်။ ဆရာမက ခြေထောက်တွေကို ကားပေးတယ်။ ကျွန်တော်လည်း အချိန်မဆွဲဘဲ ဆရာမအဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားနဲ့ စောက်စိလေးကို လီးနဲ့ ပွတ်ဆွဲပြီး အတင်းဆောင့်လိုးတယ်။ အချိန်မရဘူးဆိုပေမဲ့ ဆရာမအဖုတ်က အလိုးခံဖို့ အဆင်သင့်ဖြစ်နေပါပြီ။ ဆရာမပါးတွေကို နမ်းရှုပ်ရင်း လီးကို ခပ်မှန်မှန်လေး အထုတ်အသွင်း လုပ်ပေးနေလိုက်တယ်။ ဒုတိယအချီဆိုတော့ နည်းနည်းပင်ပန်းတာနဲ့ လီးကို အဖုတ်ထဲ ထိုးသွင်းပြီး စိမ်ထားလိုက်တော့ ဆရာမက

(ဆယ်မိနစ်ပြည့်ပြီထင်တယ်နော် မောင်မင်းခန့်။ တော်ကြရအောင်)

ဒါပေမဲ့ ဆရာမအဖုတ်ထဲ သုတ်ထပ်ပန်းထည့်ချင်နေသေးတာကြောင့်မို့ ဆရာမပြောတာ ဂရုမစိုက်တော့ပါဘူး။ ဆရာမခြေထောက်တွေကို ပခုံးပေါ်ထမ်းတင်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ဆရာမခါးကို ကိုင်ပြီး ကြမ်းကြမ်းရမ်းရမ်း ဆောင့်လိုးပစ်တယ်။ ခြေသလုံးသားဝင်းဝင်းလေးတွေကိုလည်း နမ်းလိုက် လျက်လိုက် လုပ်တယ်။

လီးနဲ့ အဖုတ်အတွင်းသားတွေ မရပ်မနား ပွတ်တိုက်နေတာမို့ မိနစ်ပိုင်းအတွင်းမှာပဲ ဆရာမအဖုတ်ထဲ သုတ်ထပ်ထည့်လိုက်နိုင်ပါပြီ။ အရသာဟာ ကောင်းလွန်းတာမို့ ဆရာမနို့တွေကို ဆွဲညှစ်ရင်း ဒုတိယအချီ ပြီးသွားပါတယ်။ ဆရာမပေါ်မှာ အသက်ပြင်းပြင်းရှူရင်း နားနေလိုက်တယ်။ ထုံးစံအတိုင်း လီးကပျော့ခွေပြီး အဖုတ်ထဲက ကျွတ်ထွက်လာပါတယ်။ ဆရာမဘေးမှာ လှဲနေလိုက်တယ်။ ဆရာမ အသက်ရှူသံတွေကလည်း ပြင်းထန်နေပါတယ်။ ဆရာမနို့တွေမှာ လက်ချောင်းရာတွေ ထင်းနေတယ်။ ဒါ ကျွန်တော့်လက်ချက်ကြောင့်ပဲ။ ဆရာမနားကပ်ပြီး ညာဖက်နို့ကိုပွတ်သပ်ရင်း ဘယ်ဖက်နို့ကို စို့လိုက်တယ်။ နို့သီးခေါင်းလေးတွေက ထောင်မတ်နေတယ်။ ဆရာမကတော့ ဘာမှမပြောဘဲ ကျွန်တော့်ဆံပင်တွေထဲ လက်ချောင်းလေးတွေ ထိုးသွင်းရင်း ဖွကစားနေတယ်။

ကာလရှည်တောင့်တခဲ့ရတဲ့ ဆရာမဒေါ်သီဒါထွဏ်းကို ၂ ချီတိတိ ဖြုတ်လိုးလိုက်ရတာမို့ ပီတိက အတိုင်းမသိပါပဲ။ ခဏနေတော့ ဆရာမလည်း အသက်ရှူသံ ပြန်မှန်လာတယ်။ ကျွန်တော့်ဖက်ကို လှည့်ပြီး

(မင်းလေးရဲ့ လီးထွားထွားနဲ့ အလိုးခံရတာ တကယ်သဘောကျတယ်ကွယ်။ အထူးသဖြင့် ဒုတိယတခါပေါ့။ ရည်ရွယ်ချက်ကလည်း မတူဘူးလေ)

ကျွန်တော်ပြုံးပြီး ဒေါ်သီဒါထွဏ်းရဲ့ ဗိုက်သားလေးကို ရွရွပွတ်ပေးနေလိုက်တယ်။ ဒေါ်သီဒါထွဏ်း ကျွန်တော့် အလိုးအဖြုတ်ကို စွဲသွားပြီထင်ပါရဲ့။

(ကျွန်တော်ကတော့ဖြင့် နှစ်ချီလုံးကို သဘောကျပါတယ် သီဒါ)

ဆရာမက ကျွန်တော့်ကို အပြုံးတွေနဲ့ ငေးကြည့်နေတယ်။

(သီဒါ ကိုယ်ဝန်ရသွားရင် ကျွန်တော့်ကို အရင်ဆုံးပြောနော်)

———————————————-

ဆရာမ ဒေါ်သီဒါထွဏ်းနဲ့ လစ်ရင်လစ်သလို ခိုးစားတာ တစ်ပတ်လောက်ရှိလာပါပြီ။ ကိုယ်ဝန်ရှိမရှိတော့ နောက်တစ်ပတ်လောက်ဆို သိရမှာပါ။ တစ်ညနေ ထုံးစံအတိုင်း ဆရာမယောက္ခမတွေ မရှိခင် ချစ်ပွဲဝင်ကြတယ်။ ပြီးတော့ သီဒါက ကျွန်တော့်ဘေးမှာ အိပ်နေတယ်။ ခဏနားပြီးတော့ ကျွန်တော့်ဘက်ကိုလှည့်ပြီး စိုးရိမ်ပူပန်တဲ့ အသံနဲ့

(မောင်မင်းခန့် တီချယ် တစ်ခု ပြောစရာရှိတယ်)

(ဘာများလဲ သီဒါရယ်)

ဆရာမရဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ကိုင်ဆော့နေရင်း ပြန်မေးလိုက်တယ်။

(အရေးကြီးတယ် မောင်မင်းခန့် နို့တွေကို ဆော့မနေနဲ့ မရိုးသေးဘူးလား)

ဆရာမပုံကြည့်ရတာ တကယ်စိုးရိမ်နေပုံပါပဲ။ ဆရာမက ဆက်ပြောတယ်။

(ဆရာမယောက်ျားရဲ့ ညီမ ပိုးဥကို သိတယ်မဟုတ်လား)

ကျွန်တော် မပိုးဥကို နှစ်ခါသုံးခါလောက် မြင်ဖူးတယ်။ ဆရာမတို့အိမ်နား ကပ်ရက်ပဲ နေတယ်။ ယောက်ျားနဲ့ ကလေးငယ်ငယ် တစ်ယောက်ရှိတယ်။

(တီချယ်တစ်ယောက်တည်း ရှိနေတုန်း မင်းလေးလာတာ သူမြင်သွားပုံရတယ်။ တစ်နာရီလောက်လိုးပြီး မင်းပြန်ထွက်သွားတာလည်း သူတွေ့တယ်။ အဲ့ဒါနဲ့ သူလိုက်ချောင်းတယ်။ ပြီးခဲ့တဲ့ ကြာသာပတေးနေ့က မင်းလေးလိုးပြီး ပြန်သွားတာနဲ့ သူရောက်လာတယ်။ အဝတ်အစားတွေ ပြန်ဝတ်ပြီးရုံ ရှိသေးတယ်။ သန့်ရှင်းရေးတောင် မလုပ်ရသေးဘူး။ သူလည်း ယောက်ျားနဲ့ဆိုတော့ လိုးပြီးတဲ့ အရည်အနံ့တွေ သူရသွားတယ်။ မင်းလေးနဲ့ တီချယ်လိုးနေတာ သူသိသွားတယ်။ တီချယ်လည်း မလိမ်တော့ဘဲ ဇာတ်စုံခင်းပြလိုက်တယ်။ မင်း နားထောင်နေရဲ့လား)

ဆရာမက စကားအရှည်ကြီးပြောပြီး ကောက်မေးလိုက်တယ်။ စိတ်တိုနေတဲ့ပုံပါပဲ။ ဆရာမကိုကြည့်ရင်း ကျွန်တော် တကယ်လန့်လာတယ်။ သူများမယား ခိုးစားထားပြီးတော့မှ။ ဆရာမ မိသားစုသာ သိသွားခဲ့ရင် ကျွန်တော်သေပြီပဲ။ ဆရာမက ကျွန်တော်ဖြစ်သွားတဲ့ပုံကို ကြည့်ရင်း

(စိတ်အရမ်းမပူပါနဲ့။ တီချယ်လည်း ပိုးဥကို မင်းရဲ့စွမ်းဆောင်ရည်တွေ ပြောပြလိုက်ပါတယ်။ မိန်းမသားချင်းဆိုတော့ သူလည်း နားလည်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူက ထူးထူးခြားခြားတစ်ခု တောင်းဆိုတယ်။)

(မပိုးဥက ဘာတောင်းဆိုတာလဲ သီဒါ)

ဆရာမဆီက ဘာများလိုချင်ပါလိမ့်သိချင်တာနဲ့ မေးလိုက်တယ်။

(မင်းလေးရဲ့ စံချိန်မီလီးနဲ့ အပြုအစုကောင်းတာတွေ ပြောပြလိုက်တယ်လေ။ သူ့အစ်ကိုတောင် မင်းလေးကို မမှီဘူးလို့။ ဒါနဲ့ သူက မင်းလေးနဲ့ နှစ်ယောက်တည်း တွေ့ချင်တယ်တဲ့)

ကျွန်တော့်အမူအရာကို အကဲခတ်ရင်း ဆရာမကပြောတယ်။ အဲဒီစကားကိုကြားတော့ ကျွန်တော်ပိုလန့်သွားတယ်။

(ခက်တယ် သီဒါရယ်)

(ကဲ ငါ ဒါဆိုဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ။ ပိုးဥက မနက်ဖြန် သူ့ယောက်ျား အလုပ်သွားတဲ့အချိန် သူ့ကလေး မူကြိုသွားတဲ့အချိန် မင်းကိုတွေ့ချင်တယ်တဲ့။ ပြောစရာရှိတာက ဒါပဲ။ ဒီနေ့မင်းကို ခေါ်လိုက်တာ ဒီကိစ္စပြောချင်လို့။ အလိုးခံဖို့ရာ စိတ်မပါဘူး။ ဒါပေမဲ့ မင်းလေးကို မငြင်းရက်လို့ မင်းသဘောရှိလုပ်ပြီးတဲ့အထိ စောင့်နေတာ)

ကျွန်တော့်မျက်နှာကို ပွတ်သပ်နေရင်း သီဒါ ထပ်ပြောလိုက်တယ်။

(ကျွန်တော်က ဒီမှာ သူနဲ့နှစ်ယောက်တည်း တွေ့ရမယ်ပေါ့။ တခြားသူတွေ ရှိနေရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ)

(မင်း တီချယ့်ကို ယုံတယ်မဟုတ်လား)

ကျွန်တော် ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်တယ်။

(ကောင်းပြီ ဒါဆိုမနက်ဖြန် မနက် ၁၀ နာရီအတိ ဒီကိုလာခဲ့။ အိမ်မှာ ဘယ်သူမှမရှိဘူး။ တီချယ် အိမ်နားက စောင့်နေမယ်။ ပိုးဥမှာ သော့အပိုရှိတယ်။)

(တကယ်လို့ အိမ်သားတွေရဲ့ အရိပ်အယောင်မြင်ရရင် တီချယ် မင်းကိုပြောပါ့မယ်။ မင်း အိမ်ထဲမဝင်ဘဲ ပြန်သွားလိုက်။ နားလည်တယ်နော် မောင်မင်းခန့်)

(သီဒါ့ကိုယုံလို့ မနက်ဖြန် ၁၀ နာရီလာခဲ့ပါ့မယ်)

ကျွန်တော့်စိတ်ထဲ ဆုံးဖြတ်ချက်ချပြီး ကတိပေးလိုက်ပါတော့တယ်။

(မင်းလေးကို ဒါကြောင့် သဘောကျရတာ။ ကဲ သန့်ရှင်းရေးသွားလုပ်ပြီး ပြန်ချေတော့။ ဘယ်သူမှသတိမထားမိစေနဲ့နော်)

ဆရာမကတော့ အိပ်ရာထဲ ဝတ်လစ်စလစ်နဲ့ လှဲနေခဲ့တယ်။ ကျွန်တော်ကတော့ ရေချိုးခန်းထဲသွားပြီး ကိုယ်လက်သန့်စင်တယ်။ ပြီးတော့ အိပ်ခန်းကိုပြန်လာတယ်။ ဆရာမက မနက်ဖြန်အတွက် စိတ်ပူနေတယ်။ အဝတ်အစားတွေ ပြန်ဝတ်ပြီး အိမ်ကိုပြန်လာခဲ့တယ်။ မနက်ဖြန် မပိုးဥနဲ့ ရင်ဆိုင်ရမဲ့အရေး ရင်မောရင်းနဲ့လေ။

မပိုးဥနှင့် တွေ့ဆုံရာဝယ်

ချိန်းဆိုထားတဲ့နေရာကို ချိန်းဆိုထားတဲ့အချိန်မှာ ရောက်လာခဲ့ပြီ။ ဆရာမက အိမ်နဲ့မလှမ်းမကမ်းမှာစောင့်နေတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော့်ကို ထွက်လာမတွေ့ဘူး။ အဝေးကနေပဲ အိမ်ကိုလက်ညှိုးထိုးပြီး လက်ကိုဝှေ့ရမ်းပြတယ်။ ကျွန်တော်လည်း ဆရာမတို့အိမ်မှာ မပိုးဥတစ်ယောက်တည်းပဲ ရှိနေမယ်လို့ တွေးတယ်။

ဆရာမအိမ်ဘဲလ်တီးရတဲ့ အခိုက်အတန့်လေးက တုန်လှုပ်ရပါတယ်။ တံခါးပွင့်လာပြီး ညအိပ်ဝတ်စုံနဲ့ မပိုးဥကို တွေ့တယ်။ အထဲဝင်လာဖို့ခေါ်ပြီး ဆိုဖာပေါ်ထိုင်ခိုင်းတယ်။ မပိုးဥက တံခါးကို သေချာလော့ချလိုက်တယ်။ ပြီးမှ ကျွန်တော့်ဘေး ဆိုဖာပေါ် ဝင်ထိုင်တယ်။

စိတ်က ဂနာမငြိမ်ဖြစ်ပြီး မပိုးဥကို စူးစူးစိုက်စိုက်ကြည့်တယ်။ မပိုးဥက အသက် ၂၇ /၂၈ လောက်ပဲရှိဦးမယ်။ ညအိပ်ဝတ်စုံနဲ့ဆိုတော့ မပိုးဥရဲ့ ကောက်ကြောင်းတွေကို ခန့်မှန်းရခက်တယ်။ မပိုးဥမျက်နှာက သင်ဇာဝင့်ကျော်နဲ့ နည်းနည်းဆင်တယ်။ ကျွန်တော် သူ့ကိုစိုက်ကြည့်နေတာမြင်တော့

(ဘာတွေကြည့်နေတာလဲ ကောင်လေး။ မတ်တပ်ရပ်ပြီး မင်းဘောင်းဘီထဲကဟာကို ပြစမ်းပါ။ မင်း တီချယ့်သီဒါကတော့ မင်းနဲ့ မင်းလီးအကြောင်း တခမ်းတနား ချီးကျူးလေရဲ့။ ငါ့ယောင်းမကို ကာမသုခပေးပြီး ဗိုက်ကြီးသွားစေတဲ့လီးကို ကြည့်ပါရစေ)

မပိုးဥရဲ့ တစ်တစ်ခွခွ ကြမ်းကြမ်းရမ်းရမ်း စကားလုံးတွေကြောင့် ကျွန်တော် တုန်လှုပ်သွားတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူပြုသမျှ လည်စင်းခံဖို့ ဆုံးဖြတ်ထားတာမို့ ဘာမှပြန်မပြောဘဲ မတ်တပ်ရပ်လိုက်တယ်။ တီရှပ်ကိုချွတ်ပြီး ကြမ်းပေါ်ချတယ်။ ကြွက်သားအမြောင်းမြောင်း မထနေပေမဲ့ ကျစ်လစ်တဲ့ အပေါ်ပိုင်းခန္ဓာကို မပိုးဥကိုပြတယ်။ သေချာကြည့်နေတဲ့ မပိုးဥနား ခြေနှစ်လှမ်းလောက် ကပ်လိုက်တယ်။

ကျွန်တော် သူ့နားကပ်လာတော့ ဆိုဖာပေါ်မှာ မပိုးဥက မတ်မတ်ထိုင်တယ်။ ကျွန်တော် ဘောင်းဘီဇစ်ကိုဆွဲချပြီး ဘောင်းဘီကိုချွတ်တယ်။ ခါးကိုင်းပြီး ဘောင်းဘီကို လုံးဝချွတ်လိုက်တယ်။ မပိုးဥရှေ့မှာ ဘစ်တစ်ထည်တည်းနဲ့ ရပ်နေလိုက်တယ်။

(မင်းလီးက အရွယ်နဲ့ မလိုက်ပါလားကွ ဟင်)

ဘစ်အောက်က ဖုဖောင်းနေတာကြည့်ပြီး မပိုးဥကပြောတယ်။ ပြီးတော့ ဘစ်ကိုပါချွတ်ဖို့ လက်နဲ့အမူအရာပြတယ်။ ဘစ်ကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ကိုင်ပြီး အပြာကားထဲက ကောင်မလေးတွေ ချွတ်သလို တဖြည်းဖြည်းချင်း ချွတ်ပြတယ်။ မမာမပျော့အနေအထားနဲ့ လီးက ပေါ်ထွက်လာတယ်။ မပိုးဥက လီးကိုကြည့်ရင်း ပြုံးနေတယ်။ ဘစ်ပါကျွတ်သွားတော့ မပိုးဥရှေ့ မိမွေးဖမွေးတိုင်း ရပ်နေရတယ်။

(မင်းလီးက တော်တော်ထွားတာပဲ။ ငါ့ကိုကြောက်လို့ မတောင်တာလား။ မတောင်သေးတဲ့အချိန်တောင် ကြီးတယ်။ အပြည့်တောင်ရင် ဘယ်လောက်ရှိလဲ ကောင်လေး)

မပိုးဥရဲ့ မျက်လုံးထဲ စပ်စုတဲ့ ကျေနပ်တဲ့ အရိပ်အယောင် မြင်ရတယ်။

(၈ လက်မပါ မမ)

မပိုးဥက မတောင်တဲ့အချိန် ၅ လက်မလောက်ရှိတဲ့ ကျွန်တော့်လီးကို စက္ကန့်ပိုင်းလောက် ငေးကြည့်တယ်။ ပြီးတော့ ညာဖက်လက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်တယ်။ လက်ချောင်းလေးတွေကို လီးတံတလျှောက်ရွေ့ပြီး ထိပ်ဖုံးအရေပြားကို နောက်ဆွဲလိုက်တယ်။ ကားစွင့်နေတဲ့ မှိုပွင့်ပုံ လီးဒစ်ပေါ်လာတယ်။

မပိုးဥရဲ့ ပုလွေ

ကျွန်တော့်လီးဟာ မပိုးဥရဲ့ ပွတ်သပ်ထိတွေ့မှုကြောင့် ၈ လက်မထိ မတ်ထောင်လာတယ်။ လီးက တစက်စက်ထွက်တဲ့ အရည်ကြည်လေးတွေ သူ့လက်မှာစိုနေတယ်။ လက်နဲ့ဆုပ်ပြီး ကွင်းတိုက်ပေးတာနဲ့အမျှ အရည်ကြည်လေးတွေ ပိုထွက်ပိုစိုလာတယ်။ ကျွန်တော့်မျက်နှာကိုလည်း ကွင်းတိုက်ရင်းအကဲခတ်နေတယ်။ ကျွန်တော်လည်း ဟန်ဆောင်မထားနိုင်ဘဲ သာယာနေတယ်။

(မင်းလီးကိုတော့ သဘောခွေ့သွားပြီ ကောင်လေး။ ငါ့ယောင်းမ မင်းလီးကိုစွဲနေတာ မဆန်းပါဘူး။ မင်းကလိုးတာ ကြမ်းတယ်တဲ့။ သူ့ကို တိရစ္ဆာန်လို ကြမ်းကြမ်းလိုးတယ်တဲ့။ ငါ့ယောင်းမက ပြောတာပဲ။ ငါ့ကိုလိုးဖို့တော့ စိတ်တောင်ကူးမနေနဲ့ ကောင်လေး။ ငါက မင်းနဲ့ မင်းလီးကို ကြည့်ရုံကြည့်ချင်တာ)

ပါးစပ်ကပြောနေပေမဲ့ မပိုးဥကလက်က ကွင်းတိုက်ပေးနေဆဲပါပဲ။ ဘယ်လက်ကတော့ ဥလေးတွေကို ဖွဖွလေး ညှစ်နယ်ပေးတယ်။ မပိုးဥရဲ့ မြှောက်ပင့်ချီးကျူးတော့ ကျွန်တော် ဘဝင်လေဟပ်ပြီး ပြုံးမိတယ်။

မပိုးဥက ကွင်းတိုက်တာရပ်ပြီး ဒစ်ပေါ်အောင်လက်ချောင်းတွေနဲ့ အရေပြားကို ဆွဲထားတယ်။ လီးထိပ်ကလည်း အရည်ကြည်တွေ တစက်စက်ကျနေတယ်။ ဒစ်ကလည်း အရည်ကြည်လေးတွေကြောင့် ပြောင်လက်နေတယ်။

(ငါ့ယောက်ျားလီးက ထိပ်အရေပြား ဖြတ်ထားတယ်။ မင်းလီးက ဖြတ်မထားဘူးလို့ ယောင်းမကပြောတာနဲ့ ငါမြင်ဖူးချင်သွားတာ။ တခါမှမမြင်ဖူးဘူးလေ။ ဒါပေမဲ့ မင်းလီးကိုမြင်ပြီး ငါ စုပ်ချင် အရသာခံချင်လာတယ်။ ငါ လီးစုပ်လို့ရမလား ကောင်လေး)

မပိုးဥလိုချောတဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်က လီးစုပ်ပေးပါရစေ တောင်းဆိုလာတဲ့အခါ ဘယ်ယောက်ျားသားငြင်းရက်နိုင်မှာလဲ။ ခေါင်းညိတ်ရုံညိတ်ပြလိုက်တယ်။ ခွင့်ပြုချက်ရတာနဲ့ မပိုးဥက ပါးစပ်ကိုဟ လျှာဆန့်ထုတ်ပြီး လီးထိပ်က အရည်ကြည်လေးကို လျက်တယ်။ ဒစ်မြုပ်အောင် ပါးစပ်ထဲငုံပြီး အာငွေ့ပူပူလေးပေးတယ်။ ဘယ်လက်က ဥတွေကိုကစားပေးတယ်။ ရေခဲချောင်းစုပ်သလို လီးကိုစုပ်ပေးနေပြီးမှ ထုတ်လိုက်တယ်။

(မင်းလီးက စုပ်လို့ကောင်းလိုက်တာ။ ငါ့ယောက်ျားနဲ့ကွာပါ့။ သူ့ဟာက သေးသေးလေး။ ပြီးတော့အရည်တွေက နံဟောင်နေတာပဲ။ သူ့ဟာကို စုပ်တောင်မစုပ်ချင်ဘူး။ မင်းလီးကိုတော့ ဖြစ်နိုင်ရင် တစ်နေကုန် စုပ်နေချင်လိုက်တာ။ သြော် ဒါနဲ့ မင်းနာမည်က ဘယ်သူလဲ)

(မင်းခန့် မင်းခန့်ပါ မမ။ တီချယ်သီဒါ ဘယ်သွားလဲဟင်)

ဆရာမ ဘယ်ရောက်နေလဲ သိသိကြီးနဲ့ မပိုးဥကို မေးလိုက်တယ်။

(မသီဒါကို ငါရှောင်ခိုင်းထားတယ်။ ကောင်လေး မကြောက်ပါနဲ့။ ငါမင်းကို ကိုက်မစားပါဘူး။ လီးလေးစုပ်ရုံပါ)

ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ မပိုးဥက ပါးစပ်ဟပြီး ကျွန်တော့်လီးကို ငုံသွင်းလိုက်တယ်။ လီးကို တထစ်ချင်း အဆုံးထိဝင်အောင် စုပ်ပေးတယ်။ ဆီးခုံနဲ့ မပိုးဥနှုတ်ခမ်း ထိမိတဲ့အချိန် အိမ်တံခါးပွင့်လာပြီး ဆရာမဒေါ်သီဒါထွဏ်း ဝင်လာတယ်။ ဆရာမက တံခါးမြန်မြန်ပိတ်ပြီး ကျွန်တော်နဲ့ မပိုးဥဆီ လျှောက်လာပါတော့တယ်။

ဆရာမဒေါ်သီတာထွဏ်း ဝင်လာတော့ ကျွန်တော်အသက်ရှူရပ်မတတ်ပဲ။ မပိုးဥကလည်း ခြေသံကြားလို့ လှည့်ကြည့်တယ်။ စုပ်လက်စလီးကို ပါးစပ်ထဲက ထုတ်လိုက်ပြီး မပိုးဥတစ်ယောက် သူ့ယောင်းမကို ရန်တွေ့ပါတော့တယ်။

(ဘာလို့လဲ မသီဒါ။ ရှောင်ပေးပါလို့ ပြောထားတယ် မဟုတ်လား။ ကောင်လေးရဲ့လီးနဲ့ ခဏတောင် မခွဲနိုင်ဘူးလား)

(မဟုတ်ပါဘူး ပိုးဥရယ်။ ငါထင်တာ မင်းခန့် ညည်းကို ကြောက်နေမှာစိုးလို့ ငါလာကူညီတာပါ။ ညည်းလည်း အတူတူပဲ။ တမျိုးမထင်ပါနဲ့)

ဆရာမက သူ့ယောင်းမကို လေချိုသွေးပြီး ချော့တယ်။

(ကောင်းပြီလေ မသီဒါ။ ဒါဆို ဘေးကပဲ ထိုင်ကြည့်နေ)

ပြီးတော့ မပိုးဥက လီးကိုတဖန်ပြန်စုပ်ပါတော့တယ်။ ဒေါ်သီဒါ့မျက်နှာက ဒေါသကြောင့် နီရဲနေပါတယ်။ သူ့ယောင်းမရဲ့ ရိုင်းစိုင်းတဲ့ အပြုအမူကြောင့်ဖြစ်မယ်။ စိတ်ဆိုးမာန်ဆိုးနဲ့ သူ့အိပ်ခန်းဆီထွက်သွားတယ်။

မပိုးဥက ကျွန်တော့်ကိုမော့ကြည့်ပြီး ပါးစပ်ကို ဟထားပေးတယ်။ ကျွန်တော့်လီးကို နှုတ်ခမ်းတွေကို ပွတ်တိုက်ပြီး ပါးစပ်ထဲ ဖြည်းဖြည်းချင်းထည့်တယ်။ ဒစ်ဝင်သွားတော့ ခဏငြိမ်နေတယ်။ မပိုးဥက ပါးစပ်ထဲရောက်တဲ့ လီးဒစ်ကို လျှာနဲ့ ညင်ညင်သာသာလေး လျက်ပေးတယ်။ စုပ်ပေးတယ်။

သူ့အပြုအစုကြောင့် ပါးစပ်ထဲကို လီးပိုထိုးထည့်တယ်။ လီးဝင်သွားတာနဲ့အမျှ မပိုးဥလျှာနဲ့ လီးအောက်ပိုင်း ပွတ်ထိတယ်။ အာငွေ့နွေးနွေးနဲ့ လီးကအရသာတော်တော်ရှိတယ်။ လီးကိုပါးစပ်ထဲ တဝက်လောက်ပဲချန်ထားပြီး ပြန်ထုတ်တယ်။ မပိုးဥက လျှာနဲ့နှုတ်ခမ်းကို သုံးပြီး ပုလွေပညာကို အစွမ်းကုန်ထုတ်တယ်။ သုတ်ထွက်ချင်လာတာနဲ့ လီးကိုအပြင်ထုတ်ပြီး မပိုးဥရဲ့ပါးကို လီးနဲ့ပွတ်တယ်။ အဲဒီအချိန် မပိုးဥက ညုတုတုကြည့်တော့ ကျွန်တော်ရှက်သလိုလို ဖြစ်သွားတယ်။ ပြီးမှ ပြန်ထည့်ပြီး ပါးစပ်ကို ဖြည်းဖြည်းလိုးတယ်။

မပိုးဥပါးစပ်ကို ဇိမ်ခံလိုးနေတုန်း ဆရာမက ညအိပ်ဝတ်စုံလဲပြီး အခန်းထဲက ထွက်လာတယ်။ ပြီးတော့ မပိုးဥဘေးမှာ ထိုင်တယ်။ မပိုးဥရဲ့ နို့တွေကို ဂါဝန်ပေါ်ကနေ ညှစ်တယ်။ နို့သီးခေါင်းတွေကို ဆွဲဆော့တယ်။

(ဘယ်လိုလဲ မင်းခန့်ရဲ့လီးကို ကြိုက်လား ပိုးဥ။ ညည်းစုပ်နေတာ အငမ်းမရပဲနော်)

ဆရာမမေးတာကို မပိုးဥ မဖြေအားဘူး။ ပါးစပ်က ကျွန်တော့်အလိုးကို ခံနေရတယ်လေ။ ခေါင်းပဲညိတ်ပြလိုက်တယ်။

(ညည်း သူ့လီးကိုစုပ်ရတာ ကြိုက်မယ်ဆိုတာ ငါသိပြီးသားပါအေ)

မပိုးဥက လီးစုပ်မပျက်ဘဲ ပြုံးပြတယ်။ ပါးစပ်ကိုလိုးတာ အရှိန်မြှင့်လိုက်တုန်းမှာပဲ ဆရာမက

(မောင်မင်းခန့် ပိုးဥရဲ့ပုလွေက ကောင်းရဲ့လား)

(မပိုးဥရဲ့ ပုလွေပညာက တဖက်ကမ်းခပ်ပါပဲ။ ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော် သူ့ကို အနီးကပ် ကြည့်ချင်သေးတယ်ဗျာ။ ဂါဝန်အောက်က အလှတွေ တွေ့မြင်ချင်မိတယ်)

ပုလွေလောက်နဲ့ အားမရတဲ့ ကျွန်တော် ဆရာမကိုပြောရင်း မပိုးဥဂါဝန်ကို လက်ညှိုုးထိုးပြလိုက်တယ်။

(ပြဿနာမရှိဘူး ခဏလေးစောင့် မောင်မင်းခန့်)

ဆရာမက မပိုးဥရဲ့ ဂါဝန်အောက်နားကကိုင်ပြီး ဒူးလောက်ထိ ဆွဲမလိုက်တယ်။ ခြေသလုံးဖွေးဖွေးကို စမြင်ရပါပြီ။ မပိုးဥက လီးကိုမကျွတ်အောင် စုပ်ထားရင်း ဆိုဖာကနေ တင်ပါးကိုကြွပေးတယ်။ ဆရာမက ဂါဝန်ကို လုံးဝကျွတ်သွားအောင် ချွတ်တယ်။ မပိုးဥက ဂါဝန်အောက်မှာ ဘာမှဝတ်မထားတာမြင်တော့ ကျွန်တော်ရော တီချယ်ပါ အံ့သြသွားတယ်။ ဆရာမက ဂါဝန်ကို ကြမ်းပေါ်ချပြီး ဆိုဖာပေါ်ထိုင်တယ်။

(ညည်း အတွင်းခံတွေ ဘယ်မှာလဲ ပိုးဥ။ အိမ်ကတည်းက ချွတ်ခဲ့တယ်တော့ မပြောနဲ့)

ဆရာမဒေါ်သီဒါထွဏ်းရဲ့ ဒေါသတွေ အထွဋ်အထိပ် ရောက်နေပါပြီ။ မပိုးဥက ကျွန်တာ့်လီးကို ပါးစပ်က ဖယ်လိုက်ပြီး

(ဟို… ဟို… မသီဒါအခန်းထဲ ချွတ်ထားခဲ့တယ်။ စိတ်တွေ ထန်လာတာနဲ့…)

(ကောင်းပြီလေ ငါ့တပည့်လီးကို ကောင်းကောင်းစုပ်ပေးလိုက်။ လီးပေါ်မှာ သွားရာ ထင်ကျန်ခဲ့လို့ကတော့ ညည်းအသိပဲ)

ဆရာမ ဒီလောက်စိတ်ဆိုးမာန်ဆိုးဖြစ်တာ တခါမှမတွေ့ခဲ့ဖူးပါဘူး။ ဖြစ်နိုင်တာက ကျွန်တော့်ကို သူ တစ်ယောက်တည်း စားချင်တာဖြစ်မယ်။ ယောင်းမနဲ့ ရှယ်ယာလုပ်ချင်ပုံမရဘူး။ ကျွန်တော့်ရဲ့ အတွေးသက်သက်ပါ။ မိန်းမတွေရဲ့ စိတ်ကလည်း ဆန်းကြယ်တာကလား။

မပိုးဥဖက်ပြန်ကြည့်တော့ သူ့ရဲ့ညုဒ်အလှက ကျွန်တော့်ကို မင်သက်သွားစေတယ်။ ရင်သားတွေက C cup လောက်ပဲ။ နို့သီးခေါင်းလေးတွေက ညိုညစ်ညစ်နဲ့ ထိုးထွက်နေတယ်။ မသိရင် နို့တွေပေါ် စပျစ်သီးလေး တင်ထားသလိုမျိုး။ ဗိုက်သားလေးတွေက ချပ်ချပ်ရပ်ရပ်။ ခန္ဓာကိုယ်ကောက်ကြောင်းကလည်း လှလှပပ။ မပိုးဥရဲ့ အဖုတ်က ဘယ်လိုမျိုးဆိုတာနဲ့ သူ့ကိုလိုးဖြုတ်ဖို့ စောင့်တောင်မစောင့်နိုင်တော့ပါဘူး။

မပိုးဥရဲ့ ချက်တွင်းလေးက ရေတွင်းလိုနက်နက်ကလေး။ သူ့ပေါင်တွေကို ပူးကပ်စေ့ထားတော့ အဖုတ်ကိုမမြင်ရဘဲ ခွဆုံနေရာက စောက်မွေးလေးတွေပဲ မြင်ရတယ်။

(သီဒါ မပိုးဥခြေထောက်ကိုကားပြီး အဖုတ်လေးပြပေးပါ)

မပိုးဥအဖုတ်ကို အသည်းအသန် မြင်ချင်နေတာမို့ ဆရာမကို အကူအညီတောင်းလိုက်တယ်။ ဆရာမက ပခုံးတွန့်ပြပြီး

(ကောင်းပါပြီတဲ့ရှင်)

ဆရာမက မပိုးဥကိုကြည့်ပြီး

(ငါ့တပည့်က ညည်းစောက်ဖုတ်ကို ကြည့်ချင်နေတယ်။ ခြေထောက်တွေကားပြီး ပြလိုက်စမ်းအေ)

မပိုးဥလည်း ရှက်ရှက်နဲ့ ခေါင်းကို ငုံ့ထားတယ်။ ဒါပေမဲ့ ပေါင်ကိုကားပြီး အဖုတ်က လှစ်ဟပြပါတယ်။ ခြေထောက်တွေကားလိုက်တော့ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေက ပြဲအားပြီး ပန်းရောင်အတွင်းသားတွေကို မြင်နေရပါတယ်။ အဖုတ်ဆီက အချစ်ရည်တွေ ဖင်ဝအထိ စီးကျနေပြီး ဆိုဖာပေါ်ပါ ပေနေပါတယ်။

ဒေါ်သီဒါထွဏ်းက သူ့ယောင်းမရဲ့ ပေါင်ကြားကနေ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေကို လက်နဲ့ပွတ်သပ်ပေးတယ်။ ဆရာမလက် လွတ်လွတ်လပ်လပ် လှုပ်ရှားလို့ရအောင် ပေါင်တွေကို ပိုကားတယ်။ တပြိုင်တည်းမှာပဲ ပါးစပ်ကိုဟပြီး ကျွန်တော့်လီးကို စုပ်ပေးတယ်။

(ငါ့တပည့်လီးကို အရမ်းကြိုက်နေရှာပါလား)

ပြောရင်းနဲ့ ဆရာမလက်ချောင်း သွယ်သွယ်လေးတွေက မပိုးဥအဖုတ်ထဲ လျှောကနဲ ထိုးသွင်းလိုက်တယ်။

(အားးး အူးးးး)

မပိုးဥက ပါးစပ်ကို လီးနဲ့အဖုတ်ကို လက်ချောင်းနဲ့ အလိုးခံနေရတာမို့ ရှက်တာတွေမေ့ပြီး ကာမအရသာကို ညည်းညူခံစားနေတယ်။ မပိုးဥက ကျွန်တော့်ပေါင်ကို ဘယ်လက်နဲ့ကိုင်ပြီး ညာလက်က လီးကိုဆုပ်လိုက်တယ်။ ကျွန်တော်လည်း ပါးစပ်ကို လိုးနေတာရပ်ပြီး အပြင်ဆွဲထုတ်တယ်။ လီးတံတလျှောက်ကို မပိုးဥက လျှာနဲ့ လျက်ပေးတယ်။ လီးတံကိုမပြီး ဥတွေကို လျက်လိုက် စုပ်လိုက် လုပ်တယ်။ ဥကိုအစုပ်ခံရတာ အသည်းတယားယားနဲ့ပါပဲ။ ခုမှကြုံဖူးတာပါ။ အိမ်ထောင်သည် အမျိုးသမီးတွေက အပြုအစုပိုကောင်းတာ အမှန်ပဲ။

မပိုးဥ လီးတံကိုလျှာနဲ့ သေချာလျက်ပေးနေရာကနေ ပါးစပ်ထဲပြန်ထည့်ပြီး ပါးတွေခွက်ဝင်အောင် စုပ်ပါတော့တယ်။ ခေါင်းကိုရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်ရင်း ပုလွေအစွမ်းပြတယ်။ ကျွန်တော် ကောင်းလွန်းတာမို့ အသံထွက်ပါ ညည်းမိတယ်။ လက်က မပိုးဥနို့တွေကို ညှစ်နေတယ်။ မပိုးဥကိုကြည့်ရင်း ဆရာမကမေးတယ်။

(အို ဘယ်လိုတွေတောင် လီးစုပ်နေတာလဲ။ ညည်းကြည့်ရတာ လီးဆာနေသလိုပဲ။ ညည်းယောက်ျားက သေချာလိုးမပေးဘူးလား)

မပိုးဥက ကျွန်တော့်လီးကို ပါးစပ်ထဲက ဖယ်ပြီးပြောတယ်။

(ကျွန်မယောက်ျားက ထမီကိုလှန်တယ်။ ပဲမြစ်လောက်ရှိတဲ့ သူ့လီးကိုထည့်တယ်။ တစ်မိနစ် နှစ်မိနစ်လောက် လိုးပြီး ပြီးသွားရော။ ကျွန်မက ဖီးလ်လေးစတက်ရုံ ရှိသေးတယ်။ သူပြီးသွားရင် တခေါခေါနဲ့ အိပ်နေတာ။ သူ့လီးကို ပြန်တောင်မလား စုပ်ပေးပေမဲ့ မရပါဘူး။ အိမ်ထောင်ရေးသုခ မပြည့်ဝတာ ကြာခဲ့ပါပကော)

စကားဆုံးတာနဲ့ မပိုးဥက ကျွန်တော့်ဥတွေကို ဆွဲစုပ်တယ်။

(အားးး မမ ဖြည်းဖြည်း)

ကျွန်တော်လည်း အရသာတွေ့ပြီး မပိုးဥရဲ့ဆံပင်တွေကို ဆွဲဆောင့်မိတယ်။ လီးကလည်း သူမျက်နှာနားမှာ တရမ်းရမ်းနဲ့။ ဆရာမက မပိုးဥအဖုတ်ထဲလက်ချောင်းနှစ်ချောင်းနဲ့ ခပ်သွက်သွက် လိုးပေးနေတယ်။ ဆရာမလက်ချောင်းနဲ့လိုးတာမို့ မပိုးဥ ညည်းချင်လာတယ်။ ကျွန်တော့်ဥတွေ စုပ်နေတာရပ်ပြီး ညည်းသံပေးတယ်။

ပြီးတာနဲ့ ပါးစပ်ဟပြီး လီးပြန်စုပ်ဖို့လုပ်တယ်။ ထန်နေတဲ့ မပိုးဥကိုကြည့်ပြီး ကျွန်တော့်စိတ်တွေ ထိန်းမရတော့ဘူး။ သူ့ခေါင်းကို ကိုင်ပြီး ပါးစပ်ထဲ လီးထည့်ဆောင့်တယ်။ ကျွန်တော် ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း ပါးစပ်ကိုလိုးတော့ မပိုးဥမျက်နှာ နည်းနည်းပျက်သွားတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူ့လက်တွေက ကျွန်တော့်တင်ပါးကို ကိုင်ထားပြီး ငြိမ်ခံရှာတယ်။ ခေါင်းကို သေချာကိုင်ပြီး ဆောင့်လိုးတော့ ရုန်းမရတာလည်း ပါမယ်။ ဆရာမက မပိုးဥကိုကြည့်ရင်း

(လိုးစမ်း မောင်မင်းခန့် လိုးပေးလိုက်စမ်း။ ဒါမှ သူစွဲသွားပြီး တခြားသူတွေကို လျှောက်မပြောမှာ)

ဆရာမလက်ကလည်း သူ့ယောင်းမအဖုတ်ကို မနားတမ်း လိုးပေးနေတယ်။ ကျွန်တော့်မျက်နှာ အမူအရာကိုကြည့်ပြီး ဆရာမက

(ညည်း သေချာစုပ်နော် ငါ့တပည့် ပြီးတော့မယ်)

ကျွန်တော် မပိုးဥပါးစပ်ထဲ မပြီးလိုက်ချင်ပေမဲ့ မရပါဘူး။

(အားးး ကောင်းလိုက်တာ မမရယ်)

သုတ်တွေက မပိုးဥပါးစပ်နွေးနွေးထဲ ပန်းထွက်သွားတယ်။ ပါးစပ်ထဲ သုတ်တွေပြည့်နေတယ်။ မပိုးဥက ထွေးထုတ်ဖို့လုပ်တော့ ဆရာမက

(မျိုချလိုက်စမ်း တစက်ကလေးတောင် မကျန်စေနဲ့နော်)

မပိုးဥလည်း အဖိတ်အစင်မရှိ မြိုချလိုက်တယ်။ ပျော့သွားတဲ့လီးကို ပါးစပ်ထဲက ဆွဲထုတ်တယ်။ ဆရာမလက်ကို အဖုတ်ထဲက ထုတ်တော့ တပွက်ပွက်နဲ့ ဖြူဖြူအရည်တွေ စီးကျလာတယ်။ အတွေ့အကြုံအရ မပိုးဥ ပြီးသွားပြီဆိုတာ သိလိုက်တယ်။

မပိုးဥလည်း အရမ်းပင်ပန်းသွားပြီး ဆိုဖာမှာ ကျောမှီထိုင်ရင်း မျက်စိမှိတ်ထားတယ်။ ဆရာမက သူ့ဘေးမှာ ထိုင်နေတယ်။ ကျွန်တော်လည်း ကုလားထိုင်တစ်လုံးဆွဲပြီး အမျိုးသမီးတွေရှေ့မှာ ထိုင်တယ်။ စက္ကန့်ပိုင်းလောက်ကြ မပိုးဥ မျက်စိဖွင့်လာပြီး ထိုင်နေတဲ့ ကျွန်တော့်ကို မြင်သွားတယ်။ သုံးယောက်လုံး စကားမပြောနိုင်ဘဲ မောပန်းနေတယ်။

အမောပြေလောက်တဲ့ အချိန်မှာတော့ ဆရာမက ကျွန်တော့်ဆီ လက်ကမ်းလိုက်တယ်။ ကျွန်တော်လည်း ထရပ်ပြီး ဆရာမခေါ်ရာ အိပ်ခန်းဆီ ငြိမ်ငြိမ်ဆိမ်ဆိမ် ချီတက်ခဲ့တယ်။

(ဘယ်သွားမှာလဲ မသီဒါ)

မပိုးဥက လှမ်းမေးတယ်။

(ငါ့တပည့်အလိုး သွားခံမလို့ဟေ့။ ညည်းတို့လုပ်တာ ငါ့စိတ်တွေထပြီး အဖုတ်ကလီးကို တောင့်တနေပြီ)

ဆရာမက မပိုးဥဘက်လှည့်ပြီး ပြန်ဖြေတယ်။ မပိုးဥက ပဟေဠိဆန်တဲ့ အကြည့်နဲ့ ပြန်ပြောတယ်။

(သူ အခုလေးတင် သုတ်ထွက်ထားတာလေ။ ခဏလေးနဲ့ သူ့လီးက ပြန်တောင်ပါ့မလား။ လီးပျော့ပျော့နဲ့ ဘယ်လိုအလိုးခံမှာလဲ)

(ငါ့တပည့်က ညည်းယောက်ျားလို ပန်းသေနေတာမဟုတ်ဘူးဟဲ့။ သိချင်ရင် အိပ်ခန်းထဲသာလိုက်ခဲ့ ယောင်းမရေ)

ဆရာမစကားဆုံးတာနဲ့ မပိုးဥလည်း အိပ်ခန်းထဲ လိုက်လာတယ်။ သူက ကုတင်စွန်းမှာ ထိုင်တယ်။ ကျွန်တော်က မတ်တပ်ရပ်နေတဲ့ ဆရာမရဲ့ ခါးသိမ်သိမ်လေးကို တင်းတင်းလေး ပွေ့ဖက်ထားတယ်။

…………………………………………………………..

ကျွန်တော်ရယ် သီဒါရယ် ပိုးဥရယ် (သရီးဆမ်း)

ဆရာမက သူ့ကိုဖက်ထားတဲ့ ကျွန်တော့်ကိုလှည့်နမ်းတယ်။ မပိုးဥက ကုတင်ခြေရင်းမှာ ခြေထောက်ချထားပြီး ထိုင်နေတယ်။ ကျွန်တော်နဲ့ ဆရာမကို သေချာကြည့်နေတယ်။ ကျွန်တော်လည်း ဆရာမကို မျက်နှာချင်းဆိုင်ဖြစ်အောင် ဆွဲလှည့်လိုက်ပြီး ပါးကိုနမ်းတယ်။ ဆရာမရဲ့ ဂါဝန်ကို မပြီးချွတ်တယ်။ ဂါဝန်အောက်မှာ ဘရာအနီနဲ့ ဂျီစထရင်းအနီလေးက အသားဖြူဖြူနဲ့ ပနံရနေတယ်။ ဆရာမက ကျွန်တော်နှုတ်ခမ်းတွေကို အငမ်းမရ စုပ်နမ်းတယ်။ ဆရာမစိတ်တွေ အရမ်းထကြွနေပြီး အဖုတ်က ကျွန်တော့်လီးကို တောင့်တနေတယ်ဆိုတာ သိလိုက်တယ်။

မပိုးဥကထလာပြီး သူ့ယောင်းမနောက်မှာ ဝင်ရပ်တယ်။ ဘရာချိတ်ကိုဖြုတ်ပြီး ချွတ်လိုက်တယ်။ ဆရာမဒေါ်သီဒါထွဏ်းရဲ့ ရင်ဖွံ့ထွားထွားတွေက လျှံကျပြီး ကျွန်တော့်ရင်ဘတ်ကို လာထိနေတယ်။ မပိုးဥက ဆရာမနောက်ကနေ လက်ထည့်ပြီး ရင်သားတွေကို ဆုပ်နယ်တယ်။ အဲ့လိုအခြေအနေမှာ ဆရာမကတော့ ကျွန်တော်နဲ့ နှုတ်ခမ်းချင်းနမ်းရင်းအလုပ်များနေတယ်။ ကျွန်တော့်လျှာကို ဆွဲစုပ်လိုက် သူ့လျှာကို ထိုးထည့်လိုက်နဲ့ပါ။ မပိုးဥက ထိုင်လိုက်ပြီး ဆရာမရဲ့ ဂျီစထရင်းကိုချွတ်တယ်။ ချွတ်ရလွယ်အောင် ဆရာမက ခြေထောက်တွေ တစ်ဖက်ချင်း မြှောက်ပေးတယ်။ အခုတော့ သုံးယောက်လုံး မိမွေးဖမွေးတိုင်း ဖြစ်သွားပါပြီ။

ဆရာမညာလက်က ကျွန်တော့်ကို ညင်ညင်သာသာလေး ကွင်းတိုက်ပေးတယ်။ မပိုးဥက ဆရာမတင်ပါးတွေကို နယ်လိုက် နှစ်ခြမ်းဖြဲလိုက် လုပ်တယ်။ တင်ပါးနှစ်ခုကြားကို လျက်တယ်။ တချက်တချက် ဆရာမရဲ့စိုစွတ်နေတဲ့ အဖုတ်လေးကို လက်နဲ့ကလိတယ်။ သူ့လက်က ကျွန်တော့်ကို ကွင်းတိုက်ပေးနေတဲ့ ဆရာမလက်နဲ့ လာထိထိနေတယ်။ သူ့အဖုတ်ကို မပိုးဥကလိနေတာ သတိထားမိတော့ ဆရာမက လှည့်ပြီးပြုံးပြတယ်။ ဆရာမက ကျွန်တော်ကို ထပ်နမ်းပြီး ဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်တယ်။

ဆရာမ ဒူးထောက်လိုက်တော့ မပိုးဥက အဖုတ်ကို ဆွနေတာရပ်ပြီး ဘေးကကြည့်နေတယ်။ ဆရာမက သူ့ယောင်းမကိုကြည့်ရင်း ကျွန်တော့်ရဲ့ ပျော့နေတဲ့လီးကို ပါးစပ်ထဲထည့်လိုက်တယ်။ ဆရာမက သူ့ယောင်းမကို အကြည့်မပျက်ဘဲ ပုံမှန်လေးပဲ လီးကိုစုပ်ပေးတယ်။

ဆရာမဒေါ်သီဒါက လီးပြန်တောင်လာအောင် နှိုးဆွပေးနေတဲ့အချိန် ကျွန်တော့်မျက်လုံးတွေမှိတ်ပြီး ကောင်းကောင်းဇိမ်ယူနေလိုက်တယ်။ ဆရာမရဲ့ ဘလိုးဂျော့အစွမ်းနဲ့ စက္ကန့်ပိုင်းအတွင်း လီးကပြန်မတ်လာတယ်။ အပြည့်အဝ မတ်တောင်လာတဲ့အခါ ဆရာမရဲ့ အစုပ်အမှုတ်က ပိုပြင်းထန်လာတယ်။

သမီးယောင်းမနှစ်ယောက်ရဲ့ ပုလွေပညာပြိုင်ပွဲကိုခံစားရတဲ့ ကျွန်တော် လေထဲမြောက်နေသလိုပါပဲ။ ဆရာမက ဥတွေကိုလည်း အလွတ်မပေးပါဘူး။ ဆရာမစုပ်နေတာ နှစ်မိနစ်လောက်ရှိတော့ ကျွန်တော့်လီးကို ပါးစပ်ထဲက ဆွဲထုတ်လိုက်တယ်။

(သီဒါ ကျွန်တော် လိုးချင်ပြီ။ ပါးစပ်ထဲမှာ မပြီးချင်ဘူးဗျာ)

ဆရာမက တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့် မတ်မတ်ထောင်နေတဲ့ ကျွန်တော့်လီးကို မပိုးဥကိုပြရင်း ပြောတယ်။

(တွေ့လား ငါ့တပည့်လီးပြန်တောင်တာ ဘယ်လောက်မြန်လဲ။ ငါ လီးစုပ်တာ ဘယ်လောက်ကောင်းလိုက်လဲ)

(အင်း ဟုတ်တယ် မသီဒါ လီးစုပ်တာ ဆာရှာဂရေး (အပြာမင်းသမီး) ကျနေတာပဲ)

မပိုးဥက သူ့အဖုတ် သူကလိနေရင်း ပြန်ပြောတယ်။

(အခု ကျွန်တော် သီဒါ့ကို လိုးလို့ရပြီလား)

ဆရာမက ကျွန်တော့်အမေးကို ခေါင်းညိတ်ပြရင်း ခွင့်ပြုတယ်။ ကုတင်ပေါ်တက်လှဲပြီး ခြေထောက်တွေ ကားလိုက်တယ်။ ကျွန်တော်က ဆရာမခြေထောက်ကြား ဝင်ထိုက်လိုက်တယ်။ ဆရာမက

(ကဲ ပိုးဥ ငါတို့ရဲ့ လိုက်ဖ်ရှိူးကို ခံစားလိုက်ပါဦး)

ဒေါ်သီဒါထွဏ်းကိုနမ်းနေရင်း အဖုတ်အဝကို လီးနဲ့တေ့လိုက်တယ်။ ဆရာမက အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေကို ဖြဲပေးထားတယ်။ အဖုတ်မှာလည်း ကာမအရည်ကြည်တွေ အဆင်သင့်နေတာမို့ လီးကိုအဆုံးထိ တစ်ချက်တည်း ဆောင့်သွင်းလိုက်တယ်။ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေကို လီးကိုထိုးခွဲဝင်သွားတဲ့အချိန် ဆရာမ အသက်ရှူတောင် မှားသွားတဲ့ပုံပဲ။

ကာမအချီ အလီလီ ဆင်နွှဲခဲ့ဖူးသူတွေမို့ အထိုးအဆောင့် အပင့်အညှောင့်တွေက စည်းချက်ညီနေတယ်။ လီးဆောင့်သွင်းလိုက်တိုင်း ဆရာမဆီက ညည်းညူသံလေး ကြားရတယ်။ ဆရာမက အပေါ်က လှေကြီးထိုးရိုးရိုးနဲ့ လိုးနေတဲ့ ကျွန်တော့်ကို သူ့ဆီဆွဲတယ်။ ခေါင်းကိုလက်နဲ့ဖက်ပြီး အားပါးတရနမ်းတယ်။

နှုတ်ခမ်းနဲ့လျှာတွေ အပြန်အလှန် ဝင်ထွက်နေတယ်။ ဘယ်လက်က ဆရာမနို့ကိုဆော့တယ်။ ပြီးတော့ ခေါင်းကိုအောက်လျှောပြီး နို့တွေကို နမ်းတယ်။ စို့တယ်။ ဘယ်ညာ နို့တွေပြောင်းစို့ရင်း ဆရာမကိုကြည့်တော့ မျက်လုံးလေးမှိတ် ပါးစပ်လေးမဟတဟနဲ့ ဖီးလ်လာနေတယ်။

ပါးစပ်ကိုအလုပ်ပေးထားပေမဲ့ လီးအဆောင့်ကိုလည်း အရှိန်မပျက်စေဘဲ သွက်သွက်မှန်မှန်လေး လုပ်ပေးတယ်။ ဆရာမလက်က ကျောကိုဖက်ထားပြီး ခြေထောက်က ခါးမှာချိတ်ထားတယ်။ ပါးစပ်ကလည်း အရသာတွေ့လို့ မြည်တွန်နေသံထွက်နေတယ်။ စံချိန်မီ ၈ လက်မလီးရဲ့ အထိအတွေ့က အိမ်ထောင်သည် အမျိုးသမီးတစ်ယောက်ကို စွဲလမ်းနေစေတယ်။ ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နဲ့ ဖာချခဲ့တဲ့ကျွန်တော် လိုးနည်းဗျူဟာ ကြွယ်တာလည်းပါမယ်။

(ဟင်းးးးးအားးးးးးးအီးးးးးးးး)

တက်ညီလက်ညီ ချစ်ပွဲဆင်နေတုန်း မပိုးဥရဲ့ညည်းသံ ကျယ်ကျယ်ကို ကြားလိုက်ရတယ်။ နှစ်ယောက်သား လှည့်ကြည့်တော့ မပိုးဥက သူ့အဖုတ်ကို သူကလိနေတယ်။ သူ့မျက်နှာမှာလည်း ချွေးသီးချွေးပေါက်တွေနဲ့။ ကြည့်ရတာ အာသာဖြေရင်း အထွဋ်အထိပ် ရောက်သွားခဲ့ပုံပါ။ ခဏတဖြုတ် မပိုးဥကိုကြည့်ရင်း ရပ်သွားတဲ့ အလိုးအဆောင့်ကို ပြန်စတယ်။ ဆရာမကတော့ သူ့ယောင်းမကိုကြည့်နေဆဲပါ။

(မသီဒါ ယောင်းမရေ ကျွန်မအလိုးခံချင်လှပြီ။ မင်းခန့်ကို ကျွန်မလိုးဖို့ ခွင့်ပြုပေးပါ။ ထိန်းမချုပ်နိုင်တော့ဘူး။ သူ့လီးကို အဖုတ်က ဆာလောင်နေပြီ)

မပိုးဥက ဆရာမကို တောင်းပန်တယ်။ ကျွန်တော်လည်း ဆရာမကိုလိုးနေတာရပ်ပြီး မပိုးဥဘက်ကြည့်လိုက်တယ်။

(ငါ့ကိုလိုးပေး အဖုတ်ကိုလိုးပေးပါ မင်းခန့်ရယ်)

မပိုးဥက ကျွန်တော့်ကို တောင်းဆိုပြန်တယ်။ ဆရာမကို ကြည့်တော့ ဆရာမက မပိုးဥကို ကျေနပ်တဲ့အပြုံးနဲ့ ကြည့်နေတယ်။ ဆရာမက ကျွန်တော့်ဘက်လှည့်ပြီး နှုတ်ခမ်းကိုနမ်းတယ်။

(ပိုးဥကို လိုးပေးလိုက်ပါ မောင်မင်းခန့်ရယ်။ တီချယ့်အဖုတ်က မင်းကြိုက်တဲ့အချိန် လိုးလို့ရနေတာပဲ။ ဒါ တီချယ်တို့အတွက် အခွင့်အရေးပဲ။ လရည်ဝင်ရင် အသေခင်တယ်။ သူလည်း အလိုးခံရမှ တီချယ်တို့အကြောင်း လျှောက်မပြောတော့မှာ။ သူက တစ်ယောက်ယောက်ကိုပြောရင် တီချယ်လည်း ပြောလိုက်ရုံပဲ။ မောင်မင်းခန့်ကတော့ ကံကောင်းတာပေါ့။ လီးငတ်နေတဲ့ အဖုတ်တွေကို အငတ်ပြေအောင် လုပ်ပေးပေါ့)

ဆရာမကတော့ သူ့ယောင်းမ မပိုးဥကိုလိုးဖို့ ပါမစ်ပေးလိုက်ပါပြီ။ ဒီထက် ဘာကများ ကျေနပ်စရာကောင်းဦးမှာလဲ။ ဒေါ်သီဒါထွဏ်းရဲ့အဖုတ်ထဲက လီးကိုဆွဲထုတ်ပြီး ထရပ်လိုက်တယ်။ မပိုးဥက တပြိုင်နက်တည်း လီးကိုကိုင်ပြီး စုပ်ပါတော့တယ်။ လီးပေါ်က ဆရာမရဲ့အချစ်ရည်တွေ အရသာလည်း မပိုးဥ မြည်းစမ်းမိမှာပါ။

ခဏပဲ မပိုးဥပုလွေမှုတ်တာခံလိုက်တယ်။ သူ့ပါးစပ်ထဲက လီးကိုထုတ်ပြီး ကုတင်ပေါ် တွန်းလှဲလိုက်တယ်။ ယောင်းမနှစ်ယောက်က အခုဆို ကုတင်ပေါ်မှာ ဘေးချင်းယှဉ်လျက်ပါ။ မပိုးဥရဲ့ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းနဲ့ စောက်စိလေးကို လီးနဲ့ပွတ်ပေးတော့ သူကပြုံးကြည့်တယ်။ သုံးလေးချက်လောက် ပွတ်ဆွဲပြီး လီးကို အဖုတ်ဝမှာ တေ့ထားလိုက်တယ်။

မပိုးဥကို လိုးဆော်ခြင်း

အပေါ်ကဆွနေတဲ့ ကျွန်တော့်ကို မပိုးဥက ထကပ်ပြီး နမ်းပါတော့တယ်။ သူ့အနမ်းတွေကို ကျေကျေနပ်နပ်ခံယူရင်း လီးကိုညာလက်နဲ့ကိုင်ပြီး မပိုးဥရဲ့ စွတ်စွတ်စိုစိုအဖုတ်ထဲ ထိုးသွင်းလိုက်တယ်။ တဖြည်းဖြည်း တထစ်တရစ်ချင်း လီးကိုသွင်းတယ်။

ဒစ်ဝင်သွားတော့ ခေါင်းဝင်ကိုယ်ဆန့်ဆိုသလို မပိုးဥရဲ့ စေးစေးပိုင်ပိုင်အဖုတ်ထဲ လီးက လျှောကနဲ ဝင်သွားပါတော့တယ်။ မပိုးဥအဖုတ်ကိုလိုးရတာ ဒေါ်သီဒါထွဏ်းအဖုတ်ထက် ကျဉ်းကြပ်ပါတယ်။ သူ့ယောက်ျားက ကလေးရတဲ့အထိ လိုးဆော်ထားပေမဲ့ အဖုတ်က မကျယ်သေးပါဘူး။ တစိမ့်စိမ့် လီးထိုးသွင်းရင်း ကျွန်တော် အားရနေမိတယ်။ မပိုးဥက မျက်လုံးလေးတွေ မှိတ်ထားပေမဲ့ ပါးစပ်က အနမ်းမိုးမပြတ် ရွာနေပါတယ်။ လီးက အဖုတ်ထဲဝင်လေလေ မပိုးဥအနမ်းတွေက ပိုကြမ်းလေလေပါ။ ဖက်ထားတာကလည်း ပိုတင်းလာတယ်။ အဲဒီအချိန်မှာပဲ ဆရာမက မေးတယ်။

(ပိုးဥ ငါ့တပည့်လီးက ဘယ်လိုနေလဲ)

မပိုးဥ မျက်စိပွင့်လာပြီး အောက်ကိုငုံ့ကြည့်တော့ ကျွန်တော့်လီးက အဆုံးထိ အဖုတ်ထဲ နေရာယူထားပါပြီ။

(မသီဒါ ဒီကောင်လေးကို ဘာလို့ တမ်းတမ်းစွဲနေလည်း အခုသိပြီ။ အဖုတ်ထဲ သူ့လီးနဲ့ ပြည့်နေတာပဲ။ ယုံတောင်မယုံနိုင်ဘူး။ ရမက်ကြီးတဲ့ ကောင်လေးကို လိုးခွင့်ပေးလို့ ကျေးဇူးတင်ပါတယ် မသီဒါ။)

(ရပါတယ်အေ ညီအစ်မချင်းတွေပဲ။ ညည်းသာ အာမချောင်နဲ့။ လိုးခြင်းရဲ့ အရသာကိုပဲ တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့် ခံစားလိုက်ပါ။ ကျန်တာ စိတ်မပူနဲ့)

ဆရာမက ပြန်ပြောပြီး မပိုးဥပါးကိုနမ်းတယ်။ ကျွန်တော်က သမီးယောင်းမနှစ်ယောက် စကားပြောနေတာ စောင့်နေတဲ့အချိန် မလှုပ်ရှားဘဲ လီးကိုစိမ်ထားတယ်။ ပြီးမှ လီးကို တဝက်လောက် ဖြည်းဖြည်းဆွဲထုတ် ပြန်ထည့်လုပ်တယ်။ ခဏလောက်ကို ပုံမှန်လေးပဲ အထုတ်အသွင်း လုပ်ပေးတယ်။ ကျွန်တော် ကိုယ်ကိုကြွ လက်နှစ်ဖက်ကို မပိုးဥဘေးတစ်ဖက်စီမှာထောက်ပြီး မပိုးဥနဖူးကို နမ်းတယ်။ ပြီးတော့

(စလိုးရတော့မလား မမ)

(နံပါတ်တစ် မင်း ငါ့ကို မမလို့ မခေါ်နဲ့ ပိုးဥလို့ပဲခေါ်။ နံပါတ်နှစ် ငါ့ကို လိုးဖို့ခွင့်တောင်းစရာမလိုဘူး။ မင်းစိတ်ကြိုက်ပဲ။ ဒီနေ့ ငါက မင်းအပိုင်းပဲ။ အခု ငါ့ကိုလိုးပေးပါတော့)

မပိုးဥမျက်နှာမှာ တဏှာခိုးတွေဝေနေတယ်။ စကားဆုံးတာနဲ့ လီးကိုအဖုတ်ကနေ ကျွတ်အောင် ဆွဲထုတ်တယ်။ အမြောင်းလိုက် အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေပေါ် ထိုးတင်တယ်။ ပြီးမှ သေချာတေ့ပြီး အဆုံးထိဝင်အောင် အားပါပါနဲ့ ဆောင့်ထည့်တယ်။ မပိုးဥအော်သံက ကျယ်ကျယ်လောင်လောင် ထွက်လာတယ်။

မပိုးဥကိုဆောင့်တာ သွက်လာတာနဲ့အမျှ ခြေထောက်တွေမြှောက်ပြီး ကားပေးလာတယ်။ ဆောင့်နေရင်း မပိုးဥနှုတ်ခမ်းတွေကို နမ်းလိုက် လည်ပင်းကိုနမ်းလိုက် လုပ်တယ်။ လည်တိုင်ဘေးကိုကပ်ပြီး ပါးစပ်နဲ့ စုပ်လိုက်တော့ မာကင်ရာပေါ်သွားတယ်။

(မသီဒါ ကျွန်မနို့တွေကို စို့ပေးစမ်းပါ)

မပိုးဥက သူ့ဘေးမှာအိပ်နေတဲ့ ဆရာမကို ဆာလောင်မွတ်သိပ်နေတဲ့ အသံနဲ့ အကူအညီတောင်းတယ်။ ဆရာမက မပိုးဥ နို့သီးခေါင်းတွေကို လက်နဲ့ကစားပေးပြီး

(ကောင်းပြီ။ ဒါပေမဲ့ ညည်းလည်း ငါ့အဖုတ်ကို လက်နဲ့လုပ်ပေး ပိုးဥ။ ငါ့မှာ တဝက်တပျက်ကြီး နင့်ကိုလီးပေးလိုက်ရတယ်)

(အင်းးးး လုပ်ပေးမယ် မသီဒါ)

မပိုးဥက ကျွန်တော့်ကျောကို ဖက်ထားတဲ့ လက်ကိုလွှတ်ပြီး ဒေါ်သီဒါထွဏ်းအဖုတ်ကို ကလိပေးပါတော့တယ်။ ဆရာမက သူ့နို့သီးခေါင်းကို စို့လိုက်တဲ့အချိန် မပိုးဥအရှိန်တက်ပြီး ကျွန်တော့်နှုတ်ခမ်းကို ကိုက်တယ်။ ကျွန်တော်လည်း စိတ်ပိုကြွလာပြီး ပိုပြင်းပြင်းဆောင့်တယ်။ မပိုးဥက ကျွန်တော့်ကိုစေ့စေ့ကြည့်ပြီး ပါးစပ်ကညည်းနေတယ်။ ဆရာမလက်တစ်ဖက်က ကျွန်တော်တို့ပေါင်ကြား ရောက်လာပြီး မပိုးဥရဲ့အစေ့ကို ဆွပေးနေတယ်။

အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်က ကိုယ်စီကိုယ်စီ အဖုတ်ကို ဆွနေတယ်။ ကာမရမက်ဇောတွေက သူတို့မျက်နှာပေါ် အတိုင်းသား မြင်နေရတယ်။ ကျွန်တော်လည်း မပိုးဥရဲ့ ခါးကိုကိုင်ပြီး မညှာမတာ လိုးဆောင့်တယ်။ မပိုးဥရဲ့ လည်ပင်းသာမက နားရွက်တွေပါ နမ်းစုပ်တယ်။

မိနစ် ၂၀ လောက် မပိုးဥကို လိုးပေးပြီးတော့ ကျွန်တော် သုတ်လွှတ်ချင်လာတယ်။ မပိုးဥလည်း ပြီးသွားပုံရတယ်။ ကျွန်တော့်လီးက သူ့စောက်ရည်တွေ ပိုရွှဲလာတယ်။ ဆရာမကတော့ မပိုးဥရဲ့နို့ရယ် စောက်စေ့ရယ်နဲ့ အလုပ်များနေတယ်။ မပိုးဥလက်ကလည်း ဆရာမအဖုတ်ကို သွက်သွက်လေး လိုးပေးနေတယ်။ သုံးယောက်တည်း ကာမသုခဘုံလေး ဖန်တီးထားသလိုပါပဲ။

(ကျွန်တော်ပြီးသွားပြီ ပိုးဥရေ လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာ)

ပြောရင်းဆိုရင်း မပိုးဥအဖုတ်ထဲ ကျွန်တော့်သုတ်တွေ ပန်းထုတ်လိုက်တယ်။ မပိုးဥက ကျွန်တော့်ပခုံးကို ဖွဖွလေးကိုက်လိုက်တော့ နောက်တစ်ချီ ပြီးသွားတယ်ထင်တာပဲ။ မပိုးဥကို ကလိနေတဲ့ ဆရာမကို ဘေးဘက်တွန်းပြီး မပိုးဥကိုယ်ပေါ်မှာ နားနေလိုက်တယ်။ အချိန်တိုအတွင်း သုတ် ၂ ခါ လွှတ်လိုက်တော့ ကျွန်တော် တော်တော်ပင်ပန်းသွားတယ်။

မပိုးဥလည်း အသက်ပြင်းပြင်းရှူပြီး နားနေတယ်။ မျက်နှာမှာလည်း ချွေးတွေရွှဲနေတယ်။ မပိုးဥပေါ် ခဏနားရင်း လက်က သူ့စောက်စေ့ကို ပွတ်သပ်ပေးနေတယ်။ ဖာချလာတဲ့ အတွေ့အကြုံအရ မိန်းမတွေကပြီးသွားရင် စောက်စေ့ကို ကစားပေးရင် စွဲတတ်ကြတယ်။ ပြီးသွားတဲ့အချိန် ဘာဂျာကိုင်ပေးရင် အသည်းစွဲပဲ။

မပိုးဥအဖုတ်က အတော်တင်းကြပ်စေးပိုင်တုန်းမို့ နောက်ထပ်ဆက်စားချင်တာနဲ့ သူစွဲအောင် လုပ်ပေးတာပါ။ မပိုးဥအဖုတ်က လီးကိုထုတ်ပြီး ပါးစပ်နားတေ့ပေးတယ်။ မပိုးဥက အလိုက်တသိနဲ့ သူ့စောက်ရည်နဲ့ သုက်တွေပေကျံနေတဲ့ လီးကိုစုပ်ပြီး သန့်ရှင်းပေးတယ်။

(ဘယ်လိုလဲ ပိုးဥ ငါ့တပည့်လိုးပေးတာ ကောင်းရဲ့လား)

ဒေါ်သီဒါထွဏ်းက မပိုးဥမျက်နှာပေါ် သီးနေတဲ့ ချွေးစက်လေးတွေကို သုတ်ပေးရင်း မေးလိုက်တယ်။ မပိုးဥ မျက်လုံးတွေပွင့်လာပြီး သူ့ယောင်းမကို ပြုံးပြတယ်။ လီးကိုခဏဖယ်ပြီး

(သူက လူသာငယ်ပေမဲ့ လိုးတဲ့နေရာမှာ ပက်စက်တယ်။ အညှာအတာကင်းတယ်။ မသီဒါ သူနဲ့ နေ့တိုင်း လိုးနေရတာကို မနာလိုတောင် ဖြစ်မိတယ်။ ကျွန်မကတော့ မင်းခန့်လီးကို အမြဲအဖုတ်ထဲ ထည့်ထားချင်တော့တာပါပဲ။)

ဖြေပြီးတာနဲ့ မပိုးဥက လီးကိုသေချာပြန်စုပ်နေတယ်။ ကျွန်တော့်လီးမှာ ဆရာမစောက်ရည်၊ မပိုးဥစောက်ရည်နဲ့ ကျွန်တော့်သုတ်ရည်တွေ ပေပွနေခဲ့တာ။ မပိုးဥ အမှုတ်အစုပ်နဲ့ ပြန်သန့်လာတယ်။ မပိုးဥက အဲဒီအရည်တွေကို အရသာခံမိမှာပါပဲ။ နှစ်ခြိုက်နေပုံလည်းရတယ်။

(ကောင်းပြီလေ ပိုးဥ။ နင် ခံချင်တဲ့အချိန် သူ့ကိုခေါ်ပေါ့။ ငါ တစ်ယောက်တည်း အပိုင်မစီးထားပါဘူး)

ဆရာမက ပြန်ဖြေရင်း မပိုးဥပါးမို့မို့ကို နမ်းတယ်။ အဲဒါနဲ့ ကျွန်တော်လည်း ရမက်ထန်ထန် သမီးယောင်းမနှစ်ယောက် အာသာဖြေရာ အရုပ်ကလေး ဖြစ်လာခဲ့တယ်။

ဒေါ်သီဒါထွဏ်းက ကာမပွဲကို အဆုံးသတ်ချင်ပုံမရသေးပါဘူး။ မပိုးဥရဲ့ ဘလိုးဂျော့ကို သူပါဝင်ကူညီပါတော့တယ်။ တစ်ယောက်လျှာတစ်ယောက် လီးစုပ်လျက်ရင်း ပွတ်တိုက်မိတယ်။ အရုပ်အသစ်ရတဲ့ကလေးတွေလို အမျိုးသမီးနှစ်ယောက် ကျွန်တော့်လီးကို စုပ်ပေးနေကြတယ်။ ခဏနေတော့ အတိုင်အဖောက် ညီသွားတယ်။ တစ်ယောက်က လီးအချောင်းကိုစုပ်ရင် တစ်ယောက်က ဥတွေကို စုပ်လျက်တယ်။

၁၀ မိနစ်လောက်စုပ်ပြီးတော့ ကျွန်တော် မပိုးဥဘေး ဝင်လှဲအိပ်လိုက်တယ်။ လီးက ပျော့ဖတ်ပြီး ခွေချင်နေတယ်။ လူလည်း နုန်းချိနေပါတယ်။ ဆရာမက မပိုးဥကိုယ်ပေါ်ကို ပြောင်းပြန်တက်ခွလိုက်တယ်။ စစ်စတီနိုင်းဆွဲမဲ့ပုံစံ အနေအထားပါ။ ကျွန်တော့်သုတ်တွေ ပြည့်နေတဲ့ မပိုးဥအဖုတ်ကို ဆရာမဒေါ်သီဒါထွဏ်း မြည်းစမ်းတော့မယ်။ မပိုးဥကိုလည်း သူ့အဖုတ်က ရက်ရက်ရောရော ကမ်းလှမ်းထားပါပြီ။

ကျွန်တော့်မျက်နှာက မပိုးဥနဲ့နီးနေတော့ မပိုးဥ ဆရာမတင်ပါးကို ဆွဲဖြဲတာမြင်ရတယ်။ ခေါင်းကိုမော့ လျှာကိုဆန့်ထုတ်ပြီး ဆရာမစောက်စေ့ကနေ စအိုဝအထိ လျှာအပြားလိုက် လျက်ပေးတယ်။ ဆရာမနဲ့ မပိုးဥ စစ်စတီနိုင်းဆွဲရင်း အသက်ပြင်းပြင်းရှူနေကြတာ အတိုင်းသားကြားရတယ်။

မိန်းမချင်း ဆက်ဆံတဲ့ လိုက်ဖ်ရှိုးမှာ ကျွန်တော် ပရိတ်သတ် ဖြစ်နေခဲ့တယ်။ လူက ပင်ပန်းနေတာကြောင့် ဝင်မပါဘဲ မျက်လုံးပိတ်ပြီး အနားယူလိုက်တယ်။ စိတ်ကူးအတွေးထဲမှာတော့ တဏှာလွန်ကဲတဲ့ သမီးယောင်းမနှစ်ယောက်နဲ့ ဆက်ရမဲ့ အနာဂတ်ကို ကြိုတွေးပူပန်နေမိပါတော့တယ်။

ပြီးပါပြီ။