ပြည့်တန်ဆာနှင့် မိမာယာ အပိုင်း (၁)

ပြည့်တန်ဆာနှင့် မိမာယာ
ရေးသားသူ – နရသူ

အပိုင်း (၁)

အခန်း ( ၁ )

အရက်ဝိုင်းကို ခပ်စောစောပင် သိမ်းလိုက်သည်။ အရက်ဝိုင်းသိမ်းသည် ဆိုတာက ဆိုင်ကဝိုင်းတွေ အကုန်သိမ်းတာမဟုတ်ဘဲ ဆိုင်ရှင်ကိုမျိုးအောင်ရဲ့ အရက်ဝိုင်းတစ်ခုတည်း သိမ်းလိုက်တာကို ဆိုလိုသည်။ သူ့ရဲ့ညပိုင်းဝိုင်းသိမ်းပြီဆိုတာနှင့် ခင်လေးနွယ်လည်း အိမ်ပေါ်တက် လင်ဖြစ်သူ ညစာစားဖို့ ပြင်ပေးဆင်ပေးနှင့် ခါတိုင်းလိုပဲ အလုပ်များရတော့သည်။ ဒါတင်ပဲလား မဟုတ်သေး။

ကိုမျိုးအောင်ရဲ့အကျင့်အတိုင်း မူးလာလျှင် သူရစ်သမျှ အနွံအတာတွေကိုလည်း မယားဖြစ်သူ ခင်လေးနွယ်တစ်ယောက် တဝကြီး ခံရပါသေးသည်။ဆိုင်မှာ ကူဖော်လောက်ဖက် မနှင်းအေးတစ်ယောက် ရှိလို့သာ တော်ပေသေးသည်။ နို့မဟုတ်လျှင် ဆိုင်မှာ အရက်ရောင်းမည့်သူ မရှိ၍ ဆိုင်ကိုပါ အပြီးအပိုင် ပိတ်လိုက်ရကိန်း ကြုံသွားနိုင်သည်။

ကိုမျိုးအောင်တို့လင်မယားက ပိုက်ဆံသိပ်ရှိလှတာတော့ မဟုတ်။ လင်ဖြစ်သူက ယခင်က အငှားတက္ကစီမောင်းသူဖြစ်ပြီး အခုတော့လည်း နေ့စဉ်ရက်ဆက် အသောက်မက်သည့်ဒဏ်နှင့် မကျန်းမမာဖြစ်လာရာက သူ့ကျန်းမာရေးအခြေအနေအရ ယာဉ်မောင်းအဖြစ်ကနေ အနားယူပြီး မယားဖြစ်သူနှင့်အတူ သူတို့ရပ်ကွက်ထဲမှာ အရက်ဆိုင်ငယ်လေး ဖွင့်လှစ် ရောင်းချနေသူဖြစ်သည်။ မယားလုပ်သူက သူမ အရင်က ကုပ်ကပ်စုမိသမျှလေးနှင့် အိမ်ရှေ့မှာ ဆိုင်ခန်းလေးတစ်ခုဆောက်ပြီး ခနော်နီခနော်နဲ့ အရက်ဆိုင်လေးတစ်ဆိုင် ဖွင့်လိုက်သည်။ ရပ်ကွက်ထဲက ပျံကျအလုပ်သမားတွေအတွက် ရည်ရွယ်ဖွင့်လှစ်ခြင်းဖြစ်ပြီး အရက်ကြိုက်လွန်းသည့် ယောက်ျားဖြစ်သူလည်း အိုးမကွာအိမ်မကွာ အိမ်မှာသောက်ရင်း သူမနှင့်အတူ ဆိုင်မှာဝိုင်းကူ၍ နှစ်ယောက်သား အတူတကွ ဒိုးတူပေါင်ဖက် အလုပ်လုပ်ကိုင်ကာ အိမ်စီးပွားရေး အဖတ်ဆယ်နိုင်ဖို့ မိမိတတ်စွမ်းသမျှ ကြိုးပမ်းခြင်းလည်း ဖြစ်သည်။

ကိုမျိုးက အရက်ကြိုက်ရာမှာလည်း နှစ်ယောက်မရှိသူ။ အပေါင်းအသင်းတရုန်းရုန်းနှင့် အချိန်ပြည့် မူးရူးသောက်စား သုံးဖြုန်းခဲ့သူ ဖြစ်သည်။ အရှုပ်ကြိုက်သောသူ့ကြောင့် အမှုအခင်းမျိုးစုံဖြစ်ပြီး ငွေကုန်ရပေါင်းလည်း မနည်းတော့ပါ။ အသောက်များပြီး ပေပေတေတေ နေထိုင်တတ်လွန်းလို့လည်း နှစ်ခါမက လေဖြန်း မလိုလိုတောင် ဖြစ်ခဲ့ဖူးသည်။ စိတ်ရင်းတော့ တော်တော်ကောင်းသူဖြစ်ကာ စိတ်တိုစိတ်ဆတ်သလောက် မူးလာလျှင် သူမတူအောင် ရစ်တတ်တာလေး တစ်ခုပဲ သူမစိတ်ညစ်ရပါသည်။

ပြီးတော့လည်း လူသူသိပ်မသိလှသည့် သူမတို့လင်မယားနှစ်ယောက်သာသိသော အခြားအကြောင်းရင်းတစ်ခု (လင်မယားကိစ္စလို့ ပြောရမည်။) ကလည်း ရှိသေးသည်။ ဒါကတော့ ကိုမျိုးအောင် အရက်သောက်၍ ရေချိန်ကိုက်ပြီဆိုတာနှင့် သူမအိပ်မချင်း မယားဖြစ်သူကို သူ့အနားခေါ်ပြီး ဟိုကိစ္စ ဒီကိစ္စ မပြီးနိုင်မစီးနိုင် လုပ်တတ်ခြင်းပဲ ဖြစ်သည်။

သူက ဒီမှာဖက်ကြတော့ ဆရာကျပြီး ထူးချွန်လွန်းသူလို့ ဆိုရမည်။ သူ့ယောက်ျားတန်ဆာကြီးကလည်း နည်းတာကြီးမဟုတ်။ စံချိန်မီလွန်းသည်။ လင်နှင့်မယား တစ်ခါတစ်ခါ ကာမဆက်ဆံသည့် အခါမျိုးမှာလည်း အချိန်အကြာကြီးဆွဲ၍ နည်းလမ်းစုံလင်အောင် ဆက်ဆံစခန်းသွားတတ်သူဖြစ်ပေရာ ခင်လေးနွယ်တစ်ယောက် သူ့ဒဏ်တစ်ခါခံရလျှင် တစ်ခါဆိုသလောက် သိသိသာသာ နုံးချိ၍ပင် သွားရတတ်ပါသည်။ အချိန်ဆွဲလိုးနိုင်သည့် အရက်သမားမယားပီပီ ကိုမျိုးအောင်ရဲ့မယားချောလေး ခင်လေးနွယ်တစ်ယောက် ဘယ်လိုမှ သူ့ကိုမခွာနိုင် ဖြစ်ရတာကလည်း ဒီအချက်ကြောင့် ပေပဲလားတော့ မသိ။ ဒါကလည်း ကာယကံရှင် ခင်လေးနွယ်ကိုယ်တိုင်ကို မေးကြည့်တော့မှသာ အကြောင်းစုံ သိနိုင်မည်ဖြစ်သည်။

ဒီနေ့လည်း ခါတိုင်းနေ့ကလိုပဲ ညစာစားသောက်ပြီး ခေတ္တအနားယူ၍ ခင်လေးနွယ်ကိုခေါ်ကာ အိပ်ခန်းထဲမှာ နှစ်ယောက်သား ချစ်ရေယာဉ်ကြောထဲ မျောပါ နှစ်ပါးသွားကြသည်။ ကိုမျိုးအောင် အိမ်ထောင်သက်ရလာပြီဖြစ်သည့်တိုင် အခုချိန်ထိ သားသမီး တစ်ယောက်တစ်လေမှ ရရှိခြင်းမရှိသေးသော မယားချောလေးဖြစ်သူ ခင်လေးနွယ်ကို ပကတိ အပျိုစင်ကလေး တစ်ယောက်နှင့်မခြား များစွာ အချစ်ပိုသူပဲ ဖြစ်သည်။ ခင်လေးနွယ်က သူနှင့်ဆိုလျှင် အသက်တော်တော်ကွာသည်။ အခုမှ အသက် ၂၀ ကျော် အစိတ်ဝန်းကျင် အရွယ် သွေးသားကောင်းမွန်ဆဲဖြစ်သော မိန်းကလေးတစ်ယောက် ဖြစ်သည်နှင့်အညီ သူမအနေနှင့် ခင်ပွန်းဖြစ်သူလိုအပ်သမျှ ဘာမဆို မညည်းမညူ လိုက်ပါဖြည့်ဆည်း ပေးနိုင်စွမ်းရှိသူပင်။

ရုပ်ရည်ကလေးကလည်း တော်တော်လှသည်။ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက် တစ်တစ်ရစ်ရစ် ငါးရံ့ကိုယ်လုံးကလေး နှင့် ရွှေရင်ဖြိးမောက်မောက် တင်ပါးဆုံကလေး လုံးလုံးကစ်ကစ် အပေါ်ကို ကောက်ချိတ်တက်နေပြီး အထောင်းခံအထုခံ အခြစ်ခံ ဘယ်လောက်ဖြိုဖြို မပြိုနိုင် ဆိုသည့် အစားမျိုးထဲကမို့ ဖိုသတ္တဝါတို့အကြိုက် သွားရည်တမြားမြားကျကာ လူတိုင်း မျက်စိစပါးမွှေးစူးချင်စရာကြီး ဖြစ်နေလေသည်။

သူမ၏ အရက်ဆိုင်ကလေးမှာ သူမ၏ မျက်နှာ၊ သူမ၏ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်၊ သူမ၏ အလှအပများကြောင့်ပင် အမြဲတမ်း လူစည်ကားနေလေ့ ရှိပါပေသည်။ တည့်တည့်တစ်မျိုး၊ စောင်းစောင်းတစ်ဖုံ၊ မသိမသာတစ်လီ သူမကို ထိကပါးရိကပါး စောင်းပါးရိပ်ခြည် ပြောဆိုရင်း ရေချိန်ကိုက်အောင် သောက်စားခွင့်ရနေတာကိုကပင် ဒီရပ်ကွက်အတွင်းမှ လက်လုပ်လက်စား ကာလသားများအဖို့ ဘုရားသခင် အထူးတလည် ပေးသနားအပ်သည့် ဆုလာဘ်ကြီးတစ်ပါးပင် ဖြစ်နေပေတော့သည်။

ဒီနေရာမှာ အထူးချီးကျုးထိုက်သူက ကိုမျိုးအောင်ပဲဖြစ်သည်။ သူ့အရက်ဆိုင်မှာ လာရောက်သောက်သုံးသမျှ ယောက်ျားသားအများစုမှာ သူ့ရဲ့မယား အချောအလှကလေး ခင်လေးနွယ်ကို ထိကပါးရိကပါး မတော်တဆလိုလို တမင်တကာပဲ သွေးတိုးစမ်းသလိုလိုနှင့် လူအလစ်မှာ မဖွယ်မရာမထိတထိ စောင်းချိတ်ပြောလိုက် မယားချောကလေးရဲ့ သွားရည်ယိုစရာ နဂိုရည်မပျက် တင်းမာဖွံ့ထွား လုံးဝိုင်းစွင့်ကားလွန်းလှသည့် တင်ပဆုံအသားဆိုင်အိအိ ဖင်အိုးကားကားကြီးနှစ်ဖက်ကို မစားရဝခမန်း အနောက်ကနေ စူးစိုက်ကြည့်ပြီး နေ့တဓူဝ ပါးစပ်အရသာယူကာ ညစ်တီးညစ်ပတ် ပြောဆိုရင်း အရက်ဝိုင်းဖွဲ့ သောက်စားလေ့ရှိကြသူတွေကို သူကိုယ်တိုင်သိလျက်နှင့်ပင် သဝန်တိုခြင်း အလျဉ်းမရှိဘဲ လုံးဝပင်ဂရုမစိုက်သလို ပေယျာလကန် ဥပေက္ခာပြုကာ အေးတိအေးစက် နေနိုင်ခြင်းပဲဖြစ်သည်။

ကိုမျိုးအောင် တော်သည်။ လုပ်စရာရှိတာတွေ မယားချောလေးနှင့်အတူ ဝိုင်းကူလုပ်ပြီး အချိန်ရောက်တာနှင့် သူ့အတွက် သီးသန့် စပါယ်ရှယ် ချက်ပြုတ်ပေးထားသည့် မယားလက်ရာဖြစ်သော အမဲ (အိုးကြီးနှပ်) ဟင်းလျာနှင့် အရက်တစ်လုံးခွဲကုန်အောင် ဇိမ်ခံသောက်ပြီး ညစာစား အနားယူဖို့ အိမ်ပေါ်တက်သွားလေ့ရှိစမြဲ ဖြစ်သည်။ ကျန်သည့်အပိုင်းကတော့ သူ့မိန်းမခင်လေးနွယ်နှင့် အကူအလုပ်သမား မနှင်းအေးတို့ နှစ်ယောက်ရဲ့အပိုင်းသာ ဖြစ်သည်။ ခင်လေးနွယ်လည်း ယောက်ျားဖြစ်သူ အရက်ဝိုင်းသိမ်းပြီဆိုတာနှင့် ပုံမှန်အတိုင်း တစ်နာရီနှစ်နာရီလောက် အချိန်ပေးပြီး ယောက်ျားဖြစ်သူရဲ့အနောက်ကနေ အိမ်ပေါ်ကိုလိုက်ပါ၍ ထမင်းဝိုင်းပြင်ကာ ထမင်းဟင်း ခူးခပ်ပေး ရံဖန်ရံခါ အတူတကွ ထမင်းလက်ဆုံ စားသောက်ရင်း စကားတပြောပြောနှင့်နေပြီး ဆိုင်တာဝန်ကို မနှင်းအေးလက်ထဲသို့ ယာယီခိုက်အတန့် လွဲပေးထားရစမြဲပင် ဖြစ်လေသည်။

ထမင်းစားသောက် အနားယူပြီး ကိုမျိုးအောင် ညအိပ်ရာဝင်ချိန် အိပ်ခန်းထဲအထိ လိုက်ပါပြီး မယားကိစ္စအဝဝကို ဖြည့်ဆီးရွက်ဆောင် ပေးရသည်ကလည်း ညစဉ်မပျက်ယွင်းခဲ့သော သူမ၏ မယားဝတ္တရားများပင် ဖြစ်ပေတော့သည်။

“အနားလာစမ်း လေးနွယ်။ ငါ့ကို နည်းနည်း နှိပ်နယ်ပေးစမ်းပါဦး ”

ခေါ်နေကြအတိုင်း ဒီကိစ္စက ဒီနေရာက စလာစမြဲပင်ဖြစ်သည်။ ခင်လေးနွယ် ယောက်ျားဖြစ်သူကို ခြေဆုပ်လက်နယ်ပြုရင်း ဇက်ကြောတွေနှိပ် တံတောင်နှင့်ထောင်းတန်ထောင်း ပေါင်ကြောခြေသလုံးကြောလေးတွေ လိုက်လံ ဖြေလျှော့ပေးရသည်။ ပေါင်ကြောလျှော့ရာကနေ ပေါင်တွင်းကြောလေးများရှိရာဖက်ဆီ တဖြည်းဖြည်းရောက်လာရပြီး ထူပြောလှသည့် ရာဂသွေးသားကြောင့် သွေးတိုးနှုန်းမြင့်ကာ တဒုတ်ဒုတ်တုန် ခါတောင်မတ်နေပြီဖြစ်သည့် သူ့လိင်တန်လီးငပဲကြီးကိုပါ တစ်ဆက်တည်း လက်နှင့် ပွတ်သီးပွတ်သပ်လုပ်၍ အကြောအချဉ်တွေ အကုန်ဖြေလျှော့ပေးရတာကလည်း ညတိုင်းလိုလို လုပ်ရလေ့ရှိသည့် သူမ၏ကျေပွန်လှသော အလုပ်ဝတ္တရားတစ်ရပ်ပင် ဖြစ်ပေသည်တကား။

တိုးတိုးတိတ်တိတ် ကြိတ်ရယ် လိုက်သော ခိုးခိုးခစ်ခစ်အသံကလေးများသည် သူမတို့အိပ်ခန်းကလေးဆီမှာ ပျံ့လွင့်ထွက်ပေါ်လာခဲ့ရချေပြီ။ မကြာမီ သိမ့်ကနဲသိမ့်ကနဲ သူတို့နှစ်ယောက်အိပ်စက်ရာ ကုတင်ကြီးတစ်ခုလုံးသာမကဘဲ အခန်းတစ်ခုလုံးပါ တသိမ့်သိမ့် တုန်ခါသွားစေသည့် ခပ်ကြမ်းကြမ်း ပွတ်တိုက် လှုပ်ရှားမှုများက အိပ်ခန်းကလေးရဲ့ အလယ်ဗဟိုတည့်တည့်မှာရှိသည့် နှစ်ယောက်အိပ် ကုတင်ကြီးပေါ်ကနေ အစပြု၍ ဖြစ်တည် ပေါ်ပေါက်လာခဲ့ရပြီ ဖြစ်သည်။ မုန်တိုင်းကျသကဲ့သို့သော လှုပ်ရှားမှုများ တဖြည်းဖြည်း အရှိန်လျော့ကျ ငြိမ်သက်သွားပြီး ဆယ်မိနစ် ဆယ့်ငါးမိနစ်လောက်ကြာတော့မှပင် ခင်လေးနွယ်တစ်ယောက် ကုတင်ပေါ်ကနေ ပြေလျော့လျော့ ဖယိုဖရဲဖြစ်နေသော ဆံပင် ချွေးစေးပျံနေလျက်ရှိသည့် နွမ်းလျလျ မျက်နှာပေးလေးနှင့်အတူ အဝတ်အစား ဖိုသီဖတ်သီ မလုံမလဲဖြစ်လျက် ထမီလျော့တိလျော့ရဲ စွန်တောင်ဆွဲ၍ မထချင်ထချင် လေးလေးပင်ပင်ကြီး ထလာခဲ့ပြီးနောက် မှန်တင်ခုံအရှေ့မှာ မိမိတစ်ကိုယ်လုံးကို ရှေ့နောက်ဝဲယာမကျန် အပြစ်အနာအဆာရှိမရှိ အထပ်ထပ် လှန်လှောစစ်ဆေးကြည့်ရင်း ကိုယ်ပေါ်ရှိ အဝတ်အစားများကို သပ်သပ်ရပ်ရပ်ဖြစ်အောင် ပြန်လည်ပြုပြင် ဝတ်ဆင်လျက် သူမစိတ်တိုင်းကျပြီဆိုတော့မှ အခန်းထဲကနေ ဘာမှမဖြစ်သလိုပုံစံနှင့် ဆိုင်ဖက်ကို တစ်လှမ်းချင်း လျှောက်လှမ်း ထွက်လာခဲ့လေသည်။

စားပွဲဝိုင်း သုံးလေးခုလောက်သာ လူရှိတော့သည်။ ယမကာ ယစ်မူးသူတို့သဘာဝ ကိုယ့်ဖီလင်နှင့်ကိုယ် အခန်းထောင့်မှာ စည်းစိမ်ယူပြီး ဆေးလိပ် လက်ကြားညှပ်၍ ရှိုက်ကာရှိုက်ကာ ဖွာရင်း အရက်ရှိန်တက်သူတက် တီးတိုးစကားပြောသူပြော အရက်တစိမ့်စိမ့် ဇိမ်ဆွဲသောက်သူသောက်နှင့်မို့ သူမကို ဘယ်သူမှလည်း သတိပြုမိကြဟန် မတူပါ။ မနှင်းအေး တစ်ယောက်သာ စားသောက်ပြီးစီး သွားသည့် ဝိုင်းအသီးသီးမှ အရက်ဖန်ခွက်နှင့် အမြည်းပန်းကန်များဆေးကြောရင်း တစ်ပက်နှစ်ပက် မှာသောက်သူတွေကို အရက် ပက်ချင်ထည့်ပေးရင်းဖြင့် တစ်ယောက်တည်း အလုပ်များနေတာ တွေ့ရသည်။ ခင်လေးနွယ် မနှင်းအေးဆီ လျှောက်လာပြီး …

“ကဲ မနှင်း ပန်းကန်တွေ ထားခဲ့တော့။ နွယ်ပဲ ဆက်ပြီး ဆေးကြောလိုက်မယ်။ ရေချိုးစရာရှိလည်းချိုး။ ဒီည အိမ်ပြန်ဦးမလား။ မပြန်ရင်လည်း နောက်နေ့ အတွက် စောစောထ ဈေးသွားဖို့ အခုကတည်းက နားလိုက်တော့။ နွယ်တစ်ယောက်တည်းလည်း ဖြစ်တယ်”

ဆိုပြီး ကျန်နေသူတွေရဲ့ ဝိုင်းတွေဆီက ဘယ်သူဘယ်ဝါ ပိုက်ဆံရှင်းဖို့ ကျန်မကျန် သူမထံ မေးမြန်းပြီး အလုပ်သိမ်းခိုင်းလိုက်သည်။

“အင်း ဒီည အိမ်ခဏပြန်ဦးမယ်။ မနှင်း စောစောထွက်လာမယ်လေ ”

“ဒါဆိုလည်း ပြီးရော။ အမြည်းကျန်လေးဘာလေး ထည့်သွားလိုက်ဦး။ အိမ်ကလူတွေ စားချင်လည်း စားရတာပေါ့”

“ကောင်းပါပြီ နွယ်ရယ် ”

မနှင်းအေးလည်း အခွင့်ရသည်နှင့်ပင် လှောင်ချိုင့်မှ လွတ်မြောက်ခွင့်ရသည့် ငှက်ငယ်တစ်ကောင်လို ပေါ့ပါးသွက်လက်သော ခြေလှမ်းများနှင့် သူမထံပါး ကနေ ထွက်ခွာသွားသည်။

မနှင်းအေးက အိမ်ထောင်သည် တစ်ယောက်ပေမယ့် အိမ်ထောင်ပျက် တစ်ခုလပ်မ တစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ သူ့လင်က နောက်မယား ယူသွားပြီး သမီးနှစ်ယောက်နှင့် ကျန်ခဲ့ရာ အကြီးမမှာ လွန်ခဲ့သည့်နှစ်နှစ်ခန့်က ငှက်ဖျားပိုးခေါင်းထဲဝင်ပြီး အသက်ဆုံးပါးသွားခဲ့သည်။ အိမ်မှာ သူမရယ် သမီးအငယ်မရယ် မိခင်ဖြစ်သူနှင့် သူမအောက်မှ ညီမတစ်ယောက်ရယ် လေးယောက်သား စုပြီးနေထိုင်ကြသည်။ မနှင်းအေးမိခင်နှင့်ညီမက ဈေးမှာ ကုန်စိမ်းရောင်းပြီး အသက်မွေးရာ သမီးငယ်သည်လည်း လေးတန်းနှစ်နှင့် ကျောင်းမှထွက်ပြီး အဒေါ်ဖြစ်သူနှင့် အဖွားကို တစ်ဖက်တစ်လမ်းမှ ဝိုင်းကူပေးနေရသည်။ မနှင်းအေးလည်း ရံဖန်ရံခါ ဈေးဆိုင်ဝိုင်းထွက်ပေးပေမယ့် အခုနောက်ပိုင်းတော့ ခင်လေးနွယ်နှင့် နှစ်ယောက်သား အပေးအယူ အစပ်အဟပ်တည့်ပြီး သူမထံမှာပဲ ပင်တိုင်လက်စွဲတစ်ယောက် အနေနှင့် အလုပ်လုပ်ကိုင်နေတာ ဖြစ်သည်။

ခင်လေးနွယ်ကလည်း မရှိအတူရှိအတူ စာနာစိတ်မျိုးထားပြီး ထိုက်သင့်သလောက် သူမကို ပေးကမ်းသည်။ တကယ်တမ်းကြတော့ သူမကိုယ်တိုင်ကလည်း အရက်ဆိုင်ဖွင့်မည့်သာ ဖွင့်ထားသည်။ ငွေအချေးအငှားဘဝကနေ လုံးလုံးလျားလျား လွတ်နိုင်သေးတာတော့ မဟုတ်။ လမ်းထိပ်ရှိ အမျိုးသမီးဝတ်အထည်စုံနှင့် အလှကုန်ပစ္စည်းများ ရောင်းချသည့် သီတာစတိုးဆိုင်မှ ဒေါ်သက်ထားခင်ထံမှာ ဆိုင်စရိတ်လိုအပ်သမျှ ငွေတစ်ဆယ်တိုး တစ်ဆယ့်ငါးကျပ်တိုးနှင့် ချေးပြီး လစဉ်မှန်မှန် အတိုးငွေသွင်းနေရသူပင် ဖြစ်သည်။ ငွေကုန်ကြေးကျများလွန်းသော ဒီနေ့လို ခေတ်အခါသမယမျိုးမှာ အလုပ်အကိုင် မည်မည်ရရမရှိသော အိမ်ထောင်ဦးစီးတစ်ယောက်ထံမှ ဘာမှမျှော်လင့်စရာမရှိသည့် အိမ်ထောင်ရှင်မတစ်ယောက် အဖို့ရာမှာ သူမတစ်ယောက်တည်းရဲ့ ကျုံလှီချိနဲ့လှသော မည်ကာမတ္တ အင်အားလောက်မျှနှင့် အိမ်စရိတ် ဆိုင်စရိတ် ဟင်းရံစရိတ်တွေ လောက်ငှအောင် ရှာဖွေနိုင်ဖို့ဆိုတာ ဘယ်လိုနည်းနှင့်မှ လွယ်လင့်တကူ ဖြစ်လာနိုင်မည့် ကိစ္စတော့ဖြင့် မဟုတ်ပါချေ။

ခင်လေးနွယ် ကိုယ့်အိမ်တွင်းအရေး ကိုယ်တွေးရင်း အဖြေရှာမရဟန်နှင့် သက်ပြင်းတစ်ချက်ကိုသာ ဟင်းကနဲ ချလိုက်မိပါသည်။

……………………………………………………………..

အခန်း ( ၂ )

ခင်လေးနွယ် မျက်လုံးအကြည့်များက ဆိုင်ထောင့်တစ်နေရာမှာ စီးကရက်တစ်လိပ်ကို ဟန်ပါပါခဲကာ အရက်တစ်ကျိုက်စုပ်လိုက် စီးကရက်ဖွာလိုက်လုပ်နေသည့် သက်လတ်ပိုင်းအရွယ် လူရွယ်တစ်ယောက်ဆီ အကြည့်ရောက်သွားသည်။ စောစောတုန်းကတော့ သူ့အဖော်နှစ်ယောက်နှင့် အတူတကွ သောက်စားနေတာဖြစ်ပြီး အရက်ဝိုင်းပြီးလို့ အဖော်တွေပြန်သွားတာတောင် သူမပြန်နိုင်သေးဘဲ အရက်သောက်လို့ မဝသေးဟန်နှင့် နောက်ထပ်အရက်ဖြူတစ်လုံးမှာပြီး တစ်ယောက်တည်း ဇိမ်ခံသောက်နေတာဖြစ်သည်။

ခင်လေးနွယ် ပိုက်ဆံခွက်ထဲက တစ်နေ့တာရောင်းရသမျှ ပိုက်ဆံတွေ ရေတွက်နေရာမှ သူထိုင်နေသည့်ဝိုင်းရှိရာဖက်ကို မသိမသာ လှမ်းလျှောက်လာခဲ့လိုက်ပြီး စားပွဲအရှေ့မှာ ခြေစုံရပ်ကာ တိုးတိုးလေး လှမ်းမေးလိုက်သည်။

“အမြည်း ယူဦးမလား ကိုနောင် ဘာလိုသေးလဲ နွယ့်ကိုပြော”

သူမအမေးကို သူက ပြုံးတုံ့တုံ့ကလေး လုပ်ပြီး …

“အင်း လက်ဖက်သုပ်တစ်ပွဲ ထပ်ပေးဦး။ ခရမ်းချဉ်သီးတော့ မထည့်ခဲ့နဲ့။ ကြက်သွန်ဖြူ သုံးလေးဥလောက် ယူလာခဲ့။ မနွယ် ပြီးရင် အနားမှာ ငြိမ်ငြိမ်လေး လာထိုင်ဦး ”

“အံမယ် သူကများ … ဟွင်း ”

ခင်လေးနွယ် ကြာဟန်ပါပါနှင့် သူ့ကို မျက်စောင်းတစ်ချက်ပစ်ထိုးလိုက်ရင်း သူမမျက်နှာကို မချိုမချဉ်ကလေး ပြုံးလိုက်ရာက …

“ကဲ နွယ် လက်ဖက်သုပ်လိုက်ဦးမယ်။ စီးကရက်တို့ အရက်တို့ရော လိုသေးလား တစ်ခါတည်းပြော ”

“ဟင့်အင်း တော်ပြီ။ မတော်ရင် မှောက်လဲသွားဦးမယ်။ ဒီည အကွဲအပြဲ သောက်လို့မဖြစ်ဘူး”

ခင်လေးနွယ် သူ့စကားကြောင့် သူမအောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို သွားနှင့်အသာဖိကိုက်၍ မရယ်မိအောင် ထိန်းလိုက်ရပြီး အနားကနေ ချာကနဲ အမြန်လှည့်ထွက်ခဲ့လိုက်ရသည်။ လက်ဖက်သုပ်ပြီးနောက် လက်ဖက်သုပ်ပန်းကန်နှင့်အတူ ကိုမျိုးအောင်စားဖို့ ချက်ထားသည့်အထဲက ပိုလျှံနေသော အမဲနှပ် သုံးလေးတုံးကိုပါ ပန်းကန်တစ်ခုထဲထည့်ယူလာလိုက်ကာ သူ့ဝိုင်းကို လာချပေးလိုက်သည်။ အခြား အရက်ဝိုင်းများဖက်ကိုပါ လှည့်ပြီး …

“ဆိုင်သိမ်းချိန်ရောက်တော့မှာနော် မှာစရာရှိတာ အပြီးမှထားကြ။ နောက်မှ မဝဘူးလေး ဘာလေးမလုပ်နဲ့။ ကဲ ဒီက ဦးကျော်တို့ရော ထပ်ယူဖို့ ရှိသေးလား ”

သူမ တပ်လှန့်သံပေးလိုက်ရာ ဦးကျော်ဆိုသော အသက်ငါးဆယ်ကျော်အရွယ်ခန့် လူကြီးနှင့် ဆိုက္ကားသမားတစ်စု ဖီးလ်အပြည့်နှင့် အရက်ခွက်ကသိုဏ်းရှု၍ ထိုင်နေရာက သူမကို ကပျာကယာမော့ကြည့်ပြီး …

“ဟဲ့ မိနွယ် လာဦး ”

“ပြော ဦးကျော် ဘယ်လောက်လဲ တစ်ပိုင်းလား တစ်စိတ်လား လက်ငင်းပဲနော် ဟင်းဟင်း ”

“အာ နွယ်နွယ် နင်ကလည်း သူစိမ်းဆန်လိုက်တာ ဟာ တစ်ရပ်တည်းနေတဲ့လူတွေပဲ ဥစ္စာ။ ဒီမှာ ရေခမ်းနေပြီ ဒီညသောက်ဖို့လည်း မကျန်တော့ဘူး …။ ညဦးပိုင်းက ဟိုကောင် စိန်သောင်းနဲ့အဖွဲ့ ဓားပြတိုက်ပြီး တစ်ဖြဲနှစ်ဖြဲ ဝင်ကစ်သွားတာ နင်မမြင်ဘူးလား။ ရော့ ဒီမှာ တစ်လုံးထည့်ပေး မနက်ဖြန်မှယူ ”

“ဦးကျော် များနေပြီနော်။ တစ်လုံးမရဘူး တစ်ပိုင်းပဲရမယ် ”

“ငါမှ မမူးသေးတာ မိနွယ်”

“ကဲပါကွာ သူမပေးရင် ငါတစ်ဝက်စိုက်ပေးမယ်။ ရော့ ဒီမှာ တစ်ပိုင်းဖိုး။ တစ်လုံးအပြည့်သာပေးလိုက်။ တစ်ပိုင်းဖိုးကျန်တာက သူ့မှာယူပေါ့။ ဟုတ်ပြီလား မနွယ်”

ဦးကျော်နဘေးမှာထိုင်နေသော ဦးလှမောင် ဝင်ပြောရင်း အရက်တစ်ပိုင်းဖိုး စိုက်ပေးလိုက်၍ ခင်လေးနွယ်လည်း …

“တကယ်နော် ဦးလှမောင်ကြီး။ သူမပေးရင် ရှင်ဝင်ခံရမှာ။ ဟင်း ဒီလူကြီး လွယ်တာမဟုတ်ဘူး ”

“မိနွယ်ရာ ရှစ်ကြီးခိုးပါရဲ့ကွာ ငါ တကယ်ပြန်ပေးမှာ တစ်ဝက်တစ်ပျက်ကြီးမလုပ်ပါနဲ့။ ဒီည ငါ့မှာပြတ်သွားလို့ဟ ငါအကြွေးမယူပါဘူး ဘုရားစူးရစေ့”

“အံမယ် အံမယ် ရှင်ကြီးလား အကြွေးမယူတဲ့ရုပ်ကြီး။ ဒီဖက်လှည့်စမ်း ဟွန်း အရင်ကလည်း နှစ်ရာချန် ငါးရာချန်နဲ့ ငွေလေးထောင်ကျော်နေပြီ။ ဒီထက်များလာရင် ဒေါ်လေးမြရီနဲ့ကို တိုင်ပြောပလိုက်မှာ နွယ့်ကို ဘာမှတ်လဲ ”

“ရှစ် ရှစ် ကြီး ခ ခ ခိုးး… ”

“အို ရှစ်တွေ ကိုးတွေ လာမလုပ်နဲ့ သူများငရဲကြီးပါ့မယ်ဆို ဟွင်း မမူးရင်တစ်မျိုး မူးရင်တစ်မျိုး။ ရော့ ဒီမှာ တစ်လုံး …မြန်မြန်သောက် ပြီးရင် ထတော့ ဆိုင်သိမ်းတော့မှာ”

“အမလေးလေး ဘုရားမလို့ မိနွယ်ရာ ငါ ရှစ် ရှစ် …”

“လုပ် ပြန်ပြီလား ဒီ ရှစ်တွေ ကိုးတွေ ဦးကျော်နော် ဟွန်း နွယ် ဂွေးဖမ်းညှစ်ပလိုက်ရ ထိုင်ရက်နဲ့ နတ်ပြည်တက်သွားမယ် ဟွန်းး ”

တစ်ဝိုင်းလုံး တဟားဟား ထရယ်ကြသည်။ ခင်လေးနွယ် အသံကလေးစာစာ စာစာနှင့်။ အရက်ရောင်းတာကြာလာတော့လည်း သူတို့နှင့် ရင်းနှီးမှု ပိုလွန်လာသည့်အလျောက် သူတို့ပြောသမျှ တစ်ခွန်းမခံ ဒုတ်ထိုးအိုးပေါက် ထိထိမိမိ ဒက်ကနဲ ဒက်ကနဲ ချက်ကျလက်ကျ ပြန်ပြောတတ်လာသည်။ ဒါကိုပဲ သူတို့အဖွဲ့တွေ သဘောကျနေကြခြင်း ဖြစ်သည်။ လူရင်းတွေအချင်းချင်း အတည်ပေါက်သဘောနှင့်ရော အပျော်အပြက်ရော စလိုက်နောက်လိုက် မနာအောင် ဖိပြောလိုက်နှင့်ဘဲ သူမ၏ဆိုင်ကလေးက အရှိန်အဟုန်မပျက် ဆက်လက် လည်ပတ်နေခဲ့ရတာ ဖြစ်သည်။

သူမစကားကို ကျန်သည့်ဝိုင်းနှစ်ဝိုင်းကရော တစ်ယောက်တည်းထိုင်နေသည့် ကိုနောင်ဆိုသူပါ တိတ်တိတ်ကလေးနားထောင်ပြီး ပြုံးစိစိလုပ်နေကြသည်။ သူတို့မျက်လုံးများကတော့ ခင်လေးနွယ် သူတို့ဝိုင်းနားကနေ့ ဖြတ်လျှောက်သွားလိုက်တိုင်း လှုပ်လီလှုပ်လဲ့ အိကနဲသိမ့်ကနဲ လှုပ်ရှားယမ်းခါသွားတတ်သည့် သူမ၏ခန္ဓာကိုယ်နောက်ပိုင်းရှိ ပြည့်ဖြိုးကားစွင့်လှသည့် တင်ပဆုံအိုးကြီးနှစ်ဖက်ဆီကို တစ်ချက်တစ်ချက် အကြည့်ရောက်ရောက်သွားကာ ကိုယ်စီကိုယ်စီ တိတ်တဆိတ်ငြိမ်သက် အရသာခံနေလျက်ရှိလေသည်။

ခင်လေးနွယ် စကား ရောသောဖောသောပြောရင်း ကိုနောင်ဆိုသူ တစ်ယောက်တည်း ထိုင်နေသည့်ဝိုင်းမှာ အသာကပ်ထိုင်ချလိုက်သည်။ အမြည်းပန်းကန်နှစ်လုံးကို သူ့ဖက်ထိုးပေးလိုက်ရင်း သူမကပါ လက်ဖက်သုပ်တစ်ဇွန်း ခပ်စားလိုက်ကာ …

“ရှင် စားဦးလေ ကျွန်မ ဖယ်ထားတာ စားနိုင်မှ အားရှိမှာ”

သူမပြောလိုက်သည့် စကားက တစ်စုံတစ်ရာသော အဓိပ္ပါယ်ကို ဖော်ဆောင်နေသည်။ ဒါကလည်း သူတို့ချင်းလောက်သာသိသော ဘာသာစကားပဲ ဖြစ်ပြီး ဘယ်သူတစ်ဦးတစ်ယောက်ကမှ ရိပ်စားမိခြင်းမရှိကြ။ ရိပ်မိစရာလည်း မလိုအပ်ပါချေ။ သူမနှင့်ကိုနောင်တို့ တစ်ဝိုင်းတည်း နီးကပ်စွာ အတူထိုင်ရင်း စကားပြောဆိုနေရာက သူမပေါင်တန်တစ်ဖက်က ကိုနောင်ဆိုသူ၏ ခြေထောက်တစ်ဖက်နှင့် မတော်တဆလိုလို တိုက်ဆိုင်ထိတွေ့မိနေကြပြီး သူမလည်း ညာဖက်ဒူးတစ်ဖက်ကို ထိုင်ခုံပုလေးပေါ် ခပ်ကွေးကွေးလေးလုပ်ပြီး ချိတ်တင်ထားလိုက်ရာ နဘေးမှ သူ့ရဲ့ပေါင်ပေါ်ကို အပေါ်စီးက ဖိထပ်မိသလို ဖြစ်သွားရလေသည်။ ကိုနောင့်လက်တစ်ဖက်က သူမရဲ့ပေါင်တန်တစ်ဖက်ပေါ်ကို မသိမသာရောက်ရှိကာ ဖိအုပ်ကိုင်စမ်းလာသည်။ ခင်လေးနွယ် တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားပေမယ့် ဣန္ဒြေမပျက် ဘယ်သူမှမရိပ်မိအောင် အချိန်မီ ထိန်းလိုက်နိုင်သည်။

“ပိုက်ဆံ ရှင်းမယ်ဟေ့ ”

“အေး ဒီမှာလည်း ရှင်းမယ်။ ပါဆယ် ၂ လုံးပါထည့်ပေး။ အမြည်းက … ”

တစ်ဝိုင်းက ထအော်သည်။ ကျန်တစ်ဝိုင်းကလည်း မရှေးမနှောင်းပင် ငွေရှင်းဖို့ ပြောသည်။ အရက်နှင့်မြည်းစရာ ပါဆယ်ဆွဲသည်။

“လာပြီ ကိုသု လာပြီ …။ ဟုတ် ကိုစိုး … ရှင်တို့ဝိုင်းက အရက်လေးလုံး၊ ပဲကြော်သုပ် ၂ ပွဲ၊ ငါးအူက ၁ ပွဲ၊ မြင်းခွာရွက်သုပ်ရော ယူသေးတယ် မဟုတ်လား …။ ပါဆယ်က အနီ အဲ မဟုတ်ဘူး အဖြူပဲနော်။ အမဲနှပ်လေးတုံး ကျန်တယ် ထပ်ယူသွားမလား”

“အမဲနှပ်လည်း အကုန်ထည့်။ ကြက်ကြာ်ရဦးမလား ရင်အုံသားရရ ပေါင်သားရရ ရှိတာပေးလိုက် ”

“ရှင်တို့ ဝိုင်းဆက်ကြဦးမယ်နဲ့တူတယ် ကိုစိုး။ အသောက်ချည်းပဲ လုပ်မနေနဲ့နော်။ မနက်လည်း အလုပ်ဆင်းရမှာ”

“အေးပါ မိနွယ်ရယ် အိမ်မှာက ငါ့ အလုပ်ဆိုက်ထဲက ချာတိတ်နှစ်ကောင် စောင့်နေတာ ပါးပါးပဲလုပ်မှာပါ”

စာရင်းရှင်းစရာရှိတာ ရှင်းသည်။ အသေအချာ စိတ်ရှည်လက်ရည်နှင့် ပါဆယ်ထုပ်ပေးသည်။ ကိုသု၊ ကိုစိုးတို့နှစ်ဝိုင်း ထွက်သွားတော့ ဆိုင်မှာ လူမကျန်သလောက် ဖြစ်သွားသည်။

“ရိုရိုသေသေ ကိုင်နော် ကိုစိုး။ တစ်စက်မှ မဖိတ်စေနဲ့။ ရှင့်အသက်ထက် အရေးကြီးတယ် ဟွင်း ဟွင်း ”

“အေးပါ မိနွယ်ရယ် ညည်းကျေးဇူးတော့ကြီးပါ့။ ညည်းကြောင့် မှန်မှန်သောက်ပြီး အသက်မပျောက်တာ။ မိန်းမထမီပေါင်ပြီး ဒီဝါတွင်း နင့် လာကန်တော့ပါ့မယ် ဟီးဟီး ဟီး”

“ရှင်နော် ကြီးကောင်ကြီးမားနဲ့။ ကန်တော့မယ့်ကန်တော့မုန့် မလိုပါဘူး။ ဟိုအကြီးကောင်ကလေးသာ မိန်းမမြင် ကစ်ဆင်ဆွဲတတ်အောင် သင်ထားပေးလိုက်။ ကျွန်မ အပိုင်မွေးပြီး စားပလိုက်မယ် ဟင်းဟင်း ဟင်း”

“အမယ်လေး ကွီးမျိုးရေ တစ်ဆုပ်တစ်ကိုင်တည်းနဲ့ တောင် ဒီဟာရီးက မဝပါလားဟ ဪ မိန်းမ မိန်းမ ”

“ဟယ် ဒီလူကြီးတော့ ဟင်း … သွား ဘာမှန်းမသိ တစ်လွဲလျှောက်ပြောနေ … သများက လင်လိုချင်လို့ ပြောတာကို ခိခိ ခိ”

ည ၈ နာရီခွဲလောက်ကြတော့ နောက်ဆုံးကျန်နေသည့် ဦးကျော်တို့ဝိုင်းပါ ပိုက်ဆံရှင်းပြီး ပါဆယ်တစ်လုံးထပ်ဆွဲကာ ပြန်သွားကြပြီ။ ခင်လေးနွယ် စားပြီးကျန်ခဲ့သည့် ပန်းကန်ခွက်ယောက်တွေ လိုက်လံသိမ်းဆည်းပြီး စားကြွင်းစားကျန်တွေကို အမှိုက်ပုံးတစ်လုံးထဲ သွားရောက် စုသွန်ထည့်ကာ ဖန်ခွက်နှင့်ပန်းကန်တွေ အသေအချာ ဆေးကြောသည်။ အားလုံးပြီးသွားတော့ ဆိုင်ရှေ့တံခါးမကြီးကိုပါ သွားပိတ်လိုက်ပြီး ပြတင်းတံခါးနှစ်ချပ်ကိုပါ ဆွဲပိတ် ဂျက်ချကာ ဆိုင်အနောက်ဖက်ဝင်ပြီး ကြည့်မှန်တစ်ချပ်အရှေ့မှာထိုင်၍ ချွေးစေး အနည်းငယ်ပျံနေသော သူမမျက်နှာကလေးကို ရေဝတ်နှင့် သေသေချာချာသုတ် မိတ်ကပ်ပါးပါးလေး လိမ်းကျံလိုက်ပြီးနောက် ဘီးတစ်ချောင်းနှင့် ဖယိုဖရဲဖြစ်နေသော ခေါင်းမှဆံပင်တွေကို သပ်သပ်ရပ်ရပ်ဖြီးကာ ဆံစုကြိုးကလေးနှင့် အနောက်ကို ဆွဲလှန်စုစည်းပြီး မှန်ကို တစ်ခါပြန်ကြည့် တစ်ဖန် သူမကိုယ်ပေါ်ကအင်္ကျီနှင့် ခါးဝတ်ထမီကို ချပ်ချပ်ရပ်ရပ်ကလေးဖြစ်အောင် အသေအချာ ဆွဲဆန့် ပြင်ဝတ်လိုက်ကာ စိတ်တိုင်းကျလောက်တော့မှ အပြင်ကို ဟန်မပျက် ပြန်ထွက်လာခဲ့သည်။

တိတ်ဆိတ်စွာထိုင်နေသော ကိုနောင်ရှိရာ ဝိုင်းဖက်ကို ခပ်စူးစူးကလေး တစ်ချက်စိုက်ကြည့် လိုက်ပြီးနောက် ထိုင်ခုံပုကလေးနှစ်လုံး အသာဆွဲ၍ ဆိုင်နဘေးက အဖီကလေးအောက်ကို ထွက်လာခဲ့လိုက်ရာ မလှုပ်မယှက် ရှိနေသော ကိုနောင်လည်း သတိဝင်ကာ လှုပ်ရှားလာပြီး သူ့အရက်ခွက်ကိုဆွဲ၍ သူမထွက်သွားရာ နောက်ကို အသာလိုက်လာခဲ့လေသည်။ အိမ်နဘေးရှိ ဆိုင်ခန်းအဖီကလေးအောက်မှာ နှစ်ယောက်သား ပူးပူးကပ်ကပ် ထိုင်လိုက်မိသည်။ ခင်လေးနွယ် သူ့လက်ထဲက အရက်ခွက်ကို ရုတ်တရက် ဆတ်ကနဲ လှမ်းဆွဲယူလိုက်ပြီး …

“ဟင်း သောက် သောက် အသက်ထွက်တဲ့အထိ သောက်နေတော့မလား ကိုနောင် စကားလေးဘာလေးပြောဦး”

“အေးပါ ဟဲဟဲ ဟဲ ”

ကိုနောင် မချိသွားဖြဲလုပ်ရင်း သူမလက်ထဲမှ ဖန်ခွက်ကို ပြန်ယူကာ အရက်ကို တစ်ကျိုက်တည်း မော့ချလိုက်သည်။

“ဟား ခါးလိုက်တာကွာ ရေပေးပါဦး မိနွယ် ”

“ရော့ ဒီမှာ သောက်။ အရက်ပဲ ဒီလောက်တော့ ခါးမှာပေါ့။ အမြည်းစားချင်သေးလား”

“ဟင့်အင်း မစားဘူး မြည်းစရာရှိပြီးသား ”

ကိုနောင် မျက်လုံးအကြည့်က သူမတစ်ကိုယ်လုံးကို စားမတတ်ဝါးမတတ် အနီးကပ် စူးစိုက်ကြည့်နေသလို သူ့လက်နှစ်ဖက်ကလည်း ခင်လေးနွယ်ရဲ့ ကိုယ်လုံးအိအိကလေးကို စွေ့ကနဲ တင်းတင်းကြပ်ကြပ် လာရောက်ပွေ့ဖက်လိုက်ပါပြီ။

“သွားပါ … လူကို … အခုမှ … ဟွန်း … အွန်း ဟွန်း ဟွန်းး ”

“ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်”

“အ အ အို အို အ အသံ သိပ်မထွက်နဲ့ ကြားသွားပါ့မယ် ”

“ဟင်း … ညည်းလူ အိပ်ပြီဆို … သိုးနေလောက်ရောပေါ့ ”

“အင်းး အိပ်ပြီ…. သူအိပ်ရင် တစ်ရေးတည်း မိုးလင်းတဲ့အထိပဲ။ ဆင်နဲ့နင်းနှိုးတာတောင် မနိုးဘူး။ ဒါပေမယ့် ဘာအသံမှမထွက်တာ ပိုမကောင်းဘူးလား ကိုရဲ့”

“ကောင်းပါရဲ့ဗျား ဒါနဲ့ နွယ့်ကို ပေးစရာလေးရှိတယ် ရော့ ယူလိုက်”

“ဟင် ဘာများလဲ ”

သိလျက်နှင့် တမင်ဟန်လုပ် မေးလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ ထင်သည့်အတိုင်း သူမလက်ထဲကို ငွေစက္ကူတစ်ထပ် ရောက်ရှိလာကြောင်း သူမသိလိုက်ရသည်။ ကိုနောင်ဆိုသူက သူများတကာလို လူကို ဘယ်တော့မှ ဗရမ်းဗတာ မလုပ်။ အလကားပဲတင်း အချောင်နှိုက် အခွင့်အရေးယူသူ မဟုတ်ပါ။ စည်းရှိသည်။ နွမ်းပါးလွန်းလှသည့် သူမဘဝ အခြေအနေကို စာနာနားလည်မှု အပြည့်ရှိသူဖြစ်သည်။ သူ့အလုပ်က အစုံသုပ် ပွဲစားတစ်ပိုင်းဖြစ်၍လည်း တခြားသူတွေနှင့်နှိုင်းစာလျှင် ငွေမရှားသူတစ်ဦးမို့ သူတတ်နိုင်သည့်ဖက်က သူမကို ကူညီထောက်ပံ့မှု အများဆုံးပေးနိုင်သူ တစ်ဦးလည်း ဖြစ်ပေသည်။ သူ့အသက်က ၃၅ နှစ်ခန့် အသားဖြူဖြူ အရပ်အမောင်းမြင့်မားပြီး မိန်းမတွေ သဘောကျလောက်သည့် ရုပ်လက္ခဏာ သွင်ပြင်မျိုး ရှိသူမို့လည်း ကိုမျိုးအောင်ရဲ့ မယားချောလေး ခင်လေးနွယ်ကို အပိုင်ချဉ်းကပ်နိုင်ခဲ့ခြင်း လည်းဖြစ်သည်။

ခင်လေးနွယ် သူပေးသောပိုက်ဆံကို နဘေးကခုံပုကလေးပေါ် အသာတင်ထားလိုက်ပြီး သူ့ကို ချစ်ရည်ရွှန်းလဲ့နေသော မျက်ဝန်းအစုံနှင့် အသာအယာပင် မော့၍ကြည့်လိုက်လေသည်။

“ကိုနောင်ရယ် နွယ် နွယ်လေ မ မတတ်သာလို့သာ အခုလို ကိုယ့်ဆီကငွေကို လက်ခံရတာပါ… တကယ်တော့ … ”

“မပြောနဲ့ ချစ်လေးရာ ကိုယ်သိတာ ချစ်လေးနဲ့ကိုယ် အခုလို နီးနီးကပ်ကပ်နေချင်တယ်။ ဖြစ်နိုင်ရင် အပြင်သွားပြီး လူမသိတဲ့နေရာတစ်ခုခုမှာ တစ်ခါလောက်ဖြစ်ဖြစ် အားရပါးရ ချိန်းတွေ့ချင်တယ်။ စိတ်ရှိလက်ရှိ ပျော်ပျော်ကြီး ကဲပစ်လိုက်ချင်တယ်”

“အခုလည်း ကိုယ့်စိတ်ကြိုက် မနေရလို့လား ကိုရယ်။ နွယ် သူလိုတာမှန်သမျှ ပေးနေတာပဲ ဟင့်ဟင့် ”

ခင်လေးနွယ်ပြောရင်း သူ့ပေါင်တစ်ဖက်အပေါ်ကို သူမတံတောင်ကလေးနှင့် အသာထောက်မှီ လိုက်ရာက သူမလက်ကလေးတစ်ဖက်က ကိုနောင်ရဲ့ပေါင်နှစ်ဖက်ကြားထဲကို ဆက်လက်တိုးဝင်သွားပြီး သူ့ပေါင်ကြားရှိ ပုဆိုးအောက်ကနေ ခိုးလိုးခုလုဖြစ်ကာ တင်းမာထောင်ထ နေပြီ ဖြစ်သည့် လိင်ချောင်း (လီးချောင်း) တုတ်တုတ်ကြီးအား သူမလက်ဖဝါးကလေးနှင့် ခပ်တင်းတင်းကလေး လှမ်းဆုပ်၍ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် လျှောထိုးပွတ်သပ် ညှစ်နယ်ပစ်လိုက်လေသည်။ ကိုနောင်ရဲ့လက်နှစ်ဖက်ကလည်း တစ်ဖက်က သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ်အပေါ်ပိုင်းရှိ ရင်သားဆိုင်အိအိကြီး နှစ်မြွှာအား တစ်လှည့်စီ ဆုပ်နယ်ဖျစ်ကစား ပေးနေသလို ကျန်တစ်ဖက်ကလည်း သူမ၏ခါးအောက်ပိုင်းရှိ တင်ပါးအိအိကြီးနှစ်ဖက်အား ညှစ်နယ်လိုက် ပေါင်ခွကြားထဲ လက်ထည့်ပြီး သူမ၏ဆီးခုံမို့မို့အောက်မှ ဖောင်းကား တင်းကြွနေသော အင်္ဂါဇပ်မျက်နှာပြင်ကြီးအား လက်ဝါးနှင့်ဖိအုပ်ကိုင်ကာ ဖွဖွရွရွပွတ်ကစားပေးလိုက်နှင့် အလုပ်များလျက် ရှိလေတော့၏။

……………………………………………………..

အခန်း ( ၃ )

“အ ယား ယား တယ် ကို နောင် ရယ် အင့် အင့်”

“မသိဘူး ချစ်တယ်ကွာ နွယ် ထမီလှန်ပေး ကိုယ် ပွတ်ပေးမယ် နွယ့်စောက်ဖုတ်လေး ကြည့်ချင်တယ် ”

“ဟင့် မဟုတ်တရုတ်တွေ လျှောက်မလုပ်နဲ့နော် ကိုနောင်”

ခင်လေးနွယ် သူမခါးမှ ထမီအောက်နားစလေးကို ဝမ်းဗိုက်ပေါ်ရောက်သည်အထိ အသာပင့်လှန်ပေးလိုက်ရာ သူမပေါင်ခွကြားရှိ အမွေးအုံထူထပ် သိပ်သည်းလှသည့် စောက်ဖုတ်ကြီးက ဘွားကနဲပင် ပေါ်ထွက်လာရပြီ။ ကိုနောင့်လက်က သူမစောက်ဖုတ်ရှိရာဆီကို ဗြုန်းကနဲရောက်ရှိကာ အကွဲကြောင်းလေးကို အသာစမ်း၍ အရှေ့အနောက် ပွတ်ဆွဲပေးလိုက်သည်။ သူ့လက်က ခင်လေးနွယ် စောက်ဖုတ်ထိပ်က အစိကလေးကိုပါ ခလုတ်တိုက် ထိမိသွားရာ ခင်လေးနွယ်တစ်ယောက် ငိုချင်ချင်ပင်ဖြစ်သွားရသည်။ ခုံပုကလေးထက်မှာ သူမထိုင်နေရာက သူ့အပွတ်အဆွကြောင့် သူမဖင်ကြီးနှစ်ဖက် အပေါ်ကိုပင် ကော့ကြွတက်သွားရလေသည်။

“အ အ ကို ကို ရယ် လုပ်တတ်လိုက်တာ ဟင့် ဟင့် ”

“ကောင်းလား နွယ် ယားလား ”

“အင်း ယား ယားတယ် ဘယ်လိုကြီးလဲ မသိဘူး ”

“ကြယ်သီးဖြုတ်ဦး နို့စို့ချင်လို့ ”

“ဟင့် တစ်ခုမှ မကျန်ဘူး အကုန် လျှောက်လုပ်နေတော့တာပဲ”

ခင်လေးနွယ် တဗျစ်တောက်တောက်ပြောရင်း အပေါ်ပိုင်းအင်္ကျီကြယ်သီးတွေ ဆွဲဖြုတ်ကာ ဘရာစီယာကလေးကိုပါ ကြိုးလျော့၍ ရင်သားနှစ်ဖက်ကို အပြင်ဆွဲထုတ် ပေးလိုက်ရာ ပြည့်ဖြိုးအုံကောင်းလှသော သူမ၏ရင်သားဆိုင်အိအိကြီးနှစ်ဖက်က အပြင်ကို စုပြုံ၍ ထွက်အံကျလာလေသည်။ လင်သားတစ်ယောက်ကို ပြုစုနေသလိုပင် ဖြစ်နေသည်။ ခင်လေးနွယ်လည်း ဒီအချိန်ကြီးကြကာမှ ရှက်မနေနိုင်အားတော့ပါ။ ကိုနောင် သူမနို့အုံအိအိကြီး နှစ်ဖက်ကို အားပါးတရ ဖျစ်နယ်၍ ကိုင်လိုက်စို့လိုက် လုပ်ပေးလိုက်တော့ နို့သီးခဲကလေးနှစ်ခုက ကာမဇောအဟုန်ကြောင့် တဖြည်းဖြည်း ကျစ်ခဲထောင်ထလို့ လာသည်။ သူမပေါင်ခွကြားရှိ စောက်ဖုတ်ကလေးဆီမှလည်း အရည်စိမ့်ထွက်လာသလိုကြီး ခံစားရပြန်ရာ ခင်လေးနွယ် သူမပေါင်တန်နှစ်ဖက်ကို အားကလေးစုစုပြီး လိမ်ကျစ်ဖျစ်ညှပ်လျက် စောက်ဖုတ်အယားပြေအောင် ပေါင်တန်အချင်းချင်း ယှက်လိမ်ပွတ်ကစားပေးနေမိသည်။

ကိုနောင်လည်း ခင်လေးနွယ်ရဲ့ နို့ကို တစ်ဖက်ကစို့လိုက် ကျန်လက်တစ်ဖက်က စောက်ပတ်ကို နှိုက်ပွတ်လိုက်လုပ်နေရာ အတော်ကြီးကို အခံခက်လာရပြီး စောက်ပတ်ယားယံမှုဝေဒနာကို ဆက်လက် သည်းညည်းမခံနိုင်လောက်အောင် ဖြစ်လာသည်။ သူက တစ်ဆင့်ထပ်တက်လာပြီး သူမစောက်ပတ်အဝကလေးကို သူ့လက်နှင့် ဟဟဖြဲဖြဲကလေးလုပ်၍ စောက်ပတ်အကွဲကြောင်း အပေါ်ထိပ်နားရှိ လူကြီးလက်သန်း ထိပ်လုံးအရွယ်ခန့်ရှိသည့် စောက်စိထိပ်ဖူးကလေးကို လက်ညှိုးလက်မအကြားညှပ်ကာ ခပ်ဖွဖွရွရွကလေး ဖျစ်ပွတ် လှိမ့်ချေကစားရင်း ခပ်ဟဟရှိနေသော သူမစောက်ခေါင်းပေါက်ကလေးထဲကို လက်ချောင်းနှစ်ချောင်းပူးကာ ထည့်သွင်း၍ အဆက်မပြတ် သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်လုပ်ကာ ထိုးမွှေဆောင့်သွင်းပေးလိုက်ရာ ခင်လေးနွယ်လည်း ပါးစပ်ကနေ တရှီးရှီးအသံထွက်၍ ရှုံ့ရှုံ့မဲ့မဲ့ ညည်းညူလာမိရင်း …

“အ အ အိ အင့် အင့် ကို ကိုနောင်ရယ် ထည့် ထည့် လိုက်တော့။ တစ်ခါတည်း လိုးရင်လိုးတာ မဟုတ်ဘူး။ နွယ် နွယ် တ တအား ရွ လွန်း နေပြီ ဟင့် …။ ပုဆိုး ချွတ်ဦး သူများကိုချည်း တအားရွအောင် သူ လုပ် လုပ်နေတာ။ သူ့လီးကြီး နွယ် စုပ်ပေးမယ်။ လီးတောင်နေပြီပဲ မဟုတ်လား … ”

အိမ်ထောင်သည်ပီပီ သူမလိုလားချက်ကို မရှက်မကြောက် ထုတ်ပြောမိပြီး သူ့ပုဆိုးစကိုပါ တစ်ဆက်တည်း လှမ်းဆွဲချွတ်၍ ကိုနောင့်ပေါင်ကြားထဲကနေ ဘွားကနဲ ခုန်ထွက်လာသည့် လူနှင့်ဘယ်လိုမှ မလိုက်ဖက်သော လချောင်းညိုညိုတုတ်တုတ် ရှည်လမျောကြီးကို သူမလက်ကလေးနှင့် တအားဖျစ်ညှစ်ဆုပ်ဆွဲလိုက်ကာ လဒစ်ထိပ်သားရေကြီးကို သူမလက်ကလေးနှင့် ဖြဲလှန်ပြီး လေးငါးဆယ်ချက် ဂွင်းရိုက် ဆောင့်ပေးလိုက်လေသည်။ လီးကြီးက အကြောချောင်းတွေ အပြိုင်းပြိုင်းထပြီး သူမလက်ဆုပ်အတွင်းမှာ တဆတ်ဆတ် တုန်ခါလျက် ရှိနေပုံမှာ ရင်တဖိုဖို အသည်းတယားယားဖြစ်ချင်စရာ ကောင်းလွန်းလှသည်ဟု သူမထင်မိသည်။ သူမချစ်လင် ကိုမျိုးအောင်လီးထက်ကြီးပြီး အရှည် ၈ လက်မသာသာခန့်ရှိသော လီးဖြစ်၍လည်း ကိုနောင့်လီးကို ခင်လေးနွယ်တစ်ယောက် စွဲမက်မိခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

လီးကို ရှည်ဆန့်လာအောင် လက်နှင့် အထက်အောက် ဆွဲဆန့်လိုက် လချောင်းတုတ်တုတ်ကြီးကို တဖတ်ဖတ်နှင့် အသံထွက်အောင် လျှောထိုးဂွင်းရိုက် ဆောင့်လိုက် လုပ်ပြီး သူ့လီးကြီး လဒစ်ထိပ်လုံးကြီး ပြုးတူးပြဲတဲနှင့် တဆတ်ဆတ် တုန်ခါမတ်တောင်လာတာ တွေ့ရတော့ ခင်လေးနွယ်လည်း မနေနိုင်မထိုင်နိုင်ဖြစ်ကာ သူမကိုယ်ခန္ဓာအရှေ့ပိုင်းကို သူ့ပေါင်ကြားထဲ ထပ်မှောက်အိပ်ချလိုက်ရင်း ကိုနောင့်လီး ညိုတုတ်တုတ်ကြီးကို ပါးစပ်နှင့် အားပါးတရ ကုန်းစုပ်ယက်ပေး လိုက်လေသည်။

လီးဒစ်ကြီးကို လျှာနှင့်ထိုးမွှေလိုက် လချောင်းတစ်လျှောက် အသွားအပြန် ပါးစပ်နှင့် တပြွတ်ပြွတ်စုပ် လျှာနှင့်ယက်ဆွလိုက်လုပ်၍ လီးထိပ်ကနေ လီးအရင်းတောက်လျှောက် လျှာထိုးကစားပေးလိုက်ကာ လီးကြီးကို လက်တစ်ဖက်နှင့် ဆွဲမကိုင်လိုက်ရာက လီးချောင်းအောက်ခြေမှာရှိသည့် ကိုနောင့်ဂွေးစိနှစ်လုံးကိုပါ ပါးစပ်နှင့် မမှီမကမ်း စုပ်ဆွဲပေးလိုက်ပြန်သည်။

ကိုနောင်လည်း ဖီးလ်အလွန်ရှိဟန်နှင့် ပါးစပ်ကနေ တရှီးရှီး အော်နေသည်။ လက်ကလည်း ခင်လေးနွယ်ဖင်သားကြီးများကို ထမီပင့်လှန်စမ်းသပ်၍ စောက်ဖုတ်ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းပွတ်ချေဆွလိုက် ဖင်ပေါက်ကိုပါဖြဲဖြဲပြီး လက်ထည့်ကာ အသွင်းအထုတ်လုပ်လိုးပေးနေရာ ခင်လေးနွယ်လည်း လီးစုပ်နေရာက သူမစောက်ပတ်တစ်ခုလုံး စောက်ရည်တွေရွှဲစိုအောင် ယိုစီးထွက်လာရပြီး ဘယ်လိုမှ ဂဏှာမငြိမ်နိုင်အောင် ဖြစ်လာသည်။ စိတ်မထိန်းနိုင်သည့်အဆုံးမှာ ခင်လေးနွယ်တစ်ယောက် ခုံပုကလေးမှာထိုင်လျက်သား ကုန်းကုန်းကွကွနှင့် လီးကိုသဲကြီးမဲကြီး ကုန်းစုပ် ပေးနေရာကနေ ရုတ်တရက် မတ်တပ်ထရပ်လိုက်ပြီး သူမခါးဝတ်ထမီကို ကိုယ်ပေါ်ကနေ တစ်ကွင်းလုံးကျွတ်အောင် အောက်ကို ချွတ်ပုံချ လိုက်ရာက ကိုနောင်ရဲ့ အရှေ့ဖက်ကို ခပ်ဆန့်ဆန့်လေးဆင်းပေးထားသည့် ခြေထောက်နှစ်ဖက်အပေါ်ကို သူမခြေနှစ်ဖက်စလုံး ကျော်ခွ၍ အလျင်စလိုပင် တက်ထိုင်ချလိုက်ပါသည်။

သူ့ပေါင်ကြားက ထောင်နေသော လီးထိပ်တည့်တည့်ပေါ်ကို သူမစာက်ပတ်နှင့် အသေအချာတေ့ချိန်ပြီး အပေါ်ကနေ ဗြုန်းကနဲ ဖိထိုင်လိုက်ရာ လီးထိပ်ကြီးက ခပ်ဟဟပြဲပြဲကလေးဖြစ်နေသည့် သူမ၏စောက်ခေါင်းလေးထဲကို အရှိန်နှင့်ဒုန်းကနဲ ပြေးဆောင့် တိုးဝင်လာလေသည်။

“အ အိ အင့် အင့် ဟင် ဟင် ”

“အား မိုက်တယ်ကွာ နွယ် အပေါ်ကနေ အပြတ်ဆောင့်။ လီးမဝင်ဝင်အောင် အားနဲ့ဖိဖိပြီး ဆောင့်ချပေး ”

“ဝင် ဝင်တယ် ဟင့် ဟင့် ကို့ လီး တအား ကြီးတော့ စဖုတ်ထဲမှာ ကြပ်ထုပ်နေတာပဲ”

“ဒီအတိုင်း မလိုးနဲ့လေ ကိုယ်အောက်ကနေ နွယ့်စောက်ဖုတ် လက်နဲ့ဖြဲပေးထားမယ် သေချာဂရုစိုက် ဆောင့် ဒါမှ လီးဝင်မှာ ”

“ရ ရတယ် နွယ့်ဖာသာ နွယ် ဖြဲမှာ ဖယ် လက် လက်ဖယ်လိုက်… ကို့လက်က နွယ့်နို့နှစ်ဖက်ကို ချေပေး နို့သီးကို ကြမ်းကြမ်းလှိမ့်ချေပေး။ နွယ် လီးတစ်ချောင်းလုံး ဝင်အောင် လိုးပေးမယ်။ ဒီပုံစံကို သိပ်ကြိုက်တယ် မဟုတ်လား”

“ကြိုက်တာပေါ့ နွယ်ရာ အဲ ဘွာတေး မိန်းမရာ ဟင်းဟင်း ဟင်း ”

“အင်း အင်းပါတော် ယောက်ျားရယ် လိုး လိုး အောက်ကနေ ပင့်လိုးပေး သိပ် အချောင်ခိုမနေနဲ့ အ ထိ ထိတယ် လိုး လိုး အ အိ အိ အင့် အင့်ဟင့် ဆောင့် ကို ကို မြန်မြန် အ အ အမေ့ အိ ကျွတ် ကျွတ် … နွယ့် စောက်ပတ် ပြဲအောင်လိုး တအား လိုးပေးပါ ဟင့် ဟင့် အ အင့် အင့် နွယ့်ကို နမ်း နမ်းလေ …ဟင့်ဟင့် ချစ်တယ် သိပ်ချစ်တယ် ကိုရယ် လင်ကြီးထက်ချစ်တယ် အား ကောင်းလိုက်တာနော် အိ အီး ဟီး ဟီးး လိုးပါ လိုး လိုး မြန်မြန် လီးတစ်ချောင်းလုံး အရင်ထိလိုး … နွယ်လည်း အပေါ်ကနေ ခပ်သွက်သွက် လိုးပေးမယ် ကဲ ကဲ ”

ခင်လေးနွယ် သူ့ပေါင်ပေါ်ခွထိုင်ရင်း သူ့ကိုယ်လုံးကြီးကို တင်းတင်းကြီးဖက်ထားလိုက်ကာ နှစ်ယောက်သား ရင်ချင်းအပ်လျက် အနေအထားအတိုင်း သူမဖင်သားကြီးနှစ်ဖက်ကို တအိအိတလိမ့်လိမ့် လူးကာလွန့်ကာနှင့် တစ်ချက်ချင်း ဖိထိုင်ဆောင့်ချရင်း အပေါ်စီးကနေ လှိမ့်ပိတ်လိုးပေးနေသည်။ ကိုနောင်လည်း သူမကိုယ်လုံးကလေး ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ပြန်ဖက်ထားရင်း အောက်ကနေ သူ့လီးကြီးကို ခင်လေးနွယ်စောက်ဖုတ်ထဲကို မဝင်ဝင်အောင် ကော့ကာကော့ကာနှင့် အပြတ်အသတ်ပင် ညှောင့်လိုးပေးနေပါသည်။

လီးအဝင်အထွက်က အစပိုင်းလောက်သာ အထစ်ထစ်အငေါ့ငေါ့ ဖြစ်နေပေမယ့် နောက်ပိုင်းကြတော့ အတွေ့အကြုံများစွာ ရှိပြီးသူတွေ ဖြစ်ကြသည့်အတိုင်း လိုးရင်းဆောင့်ရင်းနှင့် စောက်ဖုတ်နှင့်လီး အသားတကျဖြစ်ကာ တဖြည်းဖြည်း အဝင်ရောအထွက်ရော မှန်လာ သွက်လာကြသည်။ ဆောင့်ချက်တွေ ပိုစိပ်လာသည့်အလျောက် ဇိုးဇိုးဇပ်ဇပ်နှင့် ခုနထက် ပို၍လည်း မြန်ဆန်ထိရောက်မှု ရှိလာလေသည်။

“ကောင်းလား နွယ် ကိုယ့်လီးကို ကြိုက်လား ”

“အိုး ကြိုက်တာ မပြောပါနဲ့တော့ ကိုရယ်။ ဦးမျိုးလုပ်ရင်တောင် ကို့လောက်ကောင်းမှာ မဟုတ်ဘူး။ လုပ်လုပ် ကို့သဘောရှိလိုး အချိန်မရှိဘူး နွယ် ပြီးချင်ချင်တောင် ဖြစ်လာပြီ ဆောင့် ဆောင့်မရပ်နဲ့”

“အင်း အင်း နွယ်လည်း မရပ်နဲ့ လိုး အပြတ်လိုးချလိုက် ကို့လရည်တွေ နွယ့်ထဲကို အကုန်ပန်းထည့်မှာနော်”

“ပန်းထည့်လိုက် နွယ် မ မရပ်တော့ဘူး … အ လိုး လိုး လိုးပြီ … အစ်ကိုရယ် အိ အိ အိဟိ … အင့်အ အ အိ အိ ဟိ ကဲ ကဲ”

“လိုးသာလိုး … နွယ် နွယ့်စောက်ဖုတ်ထဲကြတော့ ကို့လီးတောင် ခါတိုင်းထက် ပိုသေးသွားသလိုပဲ နော် အဟင်းဟင်း ”

စောက်ရည်များရွှဲအိုင်နေတာမို့ စောက်ပတ်တစ်ခုလုံး ဘတ်လဘိုင်လိုက်ပြီး သူ့လီးကြီး စလိုးစဉ်ကလောက် တစ်ကြပ်မနေတော့ဘဲ အဝင်ရောအထွက်ပါ တဇွပ်ဇွပ်တဖွတ်ဖွတ် အသံထွက်အောင် ကြမ်းကြမ်းသွက်သွက်ကြီး ဆောင့်လိုးဝင်ရောက်နိုင်လာသဖြင့် ကိုနောင်လည်း သူမကိုကျီစယ်ချင်လာပြီး ခပ်နောက်နောက်ကလေး အရွှန်းဖောက်ပြောလိုက်ရာ …

“နွယ့် စောက်ပတ်ထဲက အရည်တအားထွက်နေတာ ကိုရယ် …။ ဗလွတ် ဗလွတ်နဲ့ နားတောင်ရှက်တယ်။ အရည်တွေကြောင့် သူ့လီးက စောစောကလောက် မကြပ်တော့တာ လီးသေးသွားတာ ဖြစ်နိုင်မလားလို့ …။ အခုလို ရှောကနဲရှောကနဲပဲ ဝင်နေတာ သားအိမ်အရမ်းထိတယ် အောင့်တောင့်တောင့်နဲ့ တဒုတ်ဒုတ်ဆောင့်မိနေတာ ကိုရယ်”

ခင်လေးနွယ်လည်း မျက်နှာလေးရှုံ့မဲ့ပြီး သနားစဖွယ်ပြောလိုက်တော့ ကိုနောင်က …

“အလကား နောက်တာပါ နွယ်ရာ အောင့်ပစေ သားအိမ်ဆောင့်မိတော့ ဖီလင်ပိုရှိတာပေါ့ ခဏပဲ ကောင်းလာတော့မှာ … လိုးသာလိုး တအားဖိလိုး ကိုလည်း ပြီးချင်နေပြီ ”

“အင့် အင့် လ လိုး လိုး နေတာပဲ ဟင့် ဟင့် လိုးရလွန်းလို့ သေ တော့မယ် စပတ်လည်း ဗွက်ပေါက်နေပြီ ကို ရဲ့”

“စွတ် ဗွပ် ဘုတ် ဖတ် … ဗလပ် ဇွပ် စွိ … ဘုတ် ဇွပ်ဖွပ် …ဗလွတ် လွတ် ဘုတ် … စွိ စွတ် ဗြွတ် ဖွပ် ဘုတ် ဗွပ်”

“ဟား ကောင်းတယ် ဆောင့်ဆောင့် မရပ်နဲ့ ဆောင့် ဖိလိုးစမ်း နွယ် ဖင်ကြီးဝိုက်ဝိုက်ပြီး လိုးပေး အ ဟုတ်ပီ ဟုတ်ပီ”

“အ အ … ကို …နွယ် … ပြီး ပြီး တော့မှာ … ကို တ တစ်လှည့် လိုး လိုး ပေး ”

“အင်း နွယ် ထ ထ ရပ်လိုက် … နွယ့်ဖင်ကြီး ကို မပြီး လိုးပေးမယ် မတ်တပ်ရပ်ပြီး အောက်ပင့်လိုးမှာ ”

“ဟင့် ဟင့် … အဲလို မလုပ်နဲ့ အ … နွယ် … အဲ …ဒါ … အား မ မ ရ ဘူး … နွယ် အောက်ဆင်းမယ် မြေကြီးပေါ်ပဲ လိုး နွယ် ပက်လက်လှဲပေးမယ် …စပတ်ဖြဲပေးမယ် ကို အပေါ်ကနေ ပေါင်ထမ်း လိုးပေး … အ အ ”

ခင်လေးနွယ် သူ့အပေါ်ကထပြီး ခုံပေါ်ကနေ ဆိုင်ဘေးအဖီအောက်ရှိ မြေသားကြမ်းပြင်ထက်မှာပဲ သူမကိုယ်လေးကို နောက်လှန် လှဲအိပ်ချလိုက်ကာ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဟဟပြဲပြဲလုပ်ပြီး ရက်ရက်ရောရောပင် ဖြဲကားပေးလိုက်ပါသည်။ စောက်ရည်တွေရွှဲစိုနေသည့် သူမစောက်ပတ်ကြီးမှာ အပြင်ဖက်လမ်းမီးတိုင်ကနေ ဖြာကျလာသည့် ဝိုးတဝါးအလင်းရောင်အောက်မှာ အဆီရည်တရွှဲရွှဲ ပြဲပြဲကားကားကြီး ဖြစ်လျက် သူ့လီးအလာကို ငံ့လင့်တကြီး စောင့်ကြိုနေတာ တွေ့ရလေသည်။ နောက်ဆုံးပိတ် အပြီးသတ်လိုးခြင်းဖြစ်၍ အီလေးဆွဲကာ အချိန်ဆိုင်းမနေတော့ဘဲ ကိုနောင်လည်း သူမအပေါ်ကနေအုပ်မိုးပြီး သူမစောက်ပတ် ဟပြဲပြဲကလေးထဲကို သူ့လီးကြီး တစ်ရှိန်ထိုးကြီး (မြေစိုက်လိုးနည်းပုံစံ) ထိုးစိုက်ထည့်သွင်းကာ စက်သေနတ်ပစ် သကဲ့သို့ အဆက်မပြတ် တရစပ်ပင် ဖြစ်ချင်ရာဖြစ်ဆိုပြီး မနားစတမ်း ဆောင့်လိုးချလိုက်လေတော့ရာ အချက်လေးဆယ်ငါးဆယ်မက အချက်ပေါင်းရာချီအောင် တဘုတ်ဘုတ် တဘောက်ဘောက် တဖွပ်ဖွပ်တဘွပ်ဘွပ် သံစုံပေးပြီး ငလျင်တော်လဲ ငရဲပွက်သကဲ့သို့ ဆိုင်တစ်ခုလုံး သွက်သွက်ခါမတတ် တသိမ့်သိမ့်လှုပ်ရှား တုန်ခါသွားခဲ့ရာက သူ့လီးထိပ်ဆီမှ ကျင်ကနဲကျင်ကနဲ ဖြစ်သွားသည့်နည်းတူ ခင်လေးနွယ်စောက်ပတ်အတွင်း မှလည်း ပူကနဲနွေးကနဲ အီကနဲဆိမ့်ကနဲ အရသာမျိုးစုံအောင် နှစ်ယောက်သား ပေါင်းရုံး ခံစားကြရပြီးနောက် ကာမရာဂအထွတ်အထိပ် ဘုံနန်းဆီသို့ နှစ်ဦးသားပြိုင်တူပင် အတူတကွ တက်လှမ်းရောက်ရှိ သွားခဲ့ကြလေတော့၏။

နှစ်ယောက်သား မြေပေါ်မှာ အတန်ကြာသည်အထိ ပွတ်သပ်နမ်းရှုံ့ကာ လူးလှိမ့်နေမိကြသည်။ ကိုနောင့်လက်တွေကလည်း အရှိန်မသေသေးဘဲ သူမဖင်ကိုင်လိုက် စောက်ပတ်နှိုက်လိုက် နို့နှစ်လုံးကို ဆုပ်ဆွဲနယ်ပြီး နို့ဖမ်းစို့လိုက်နှင့် သူမစိတ်ပြန်လည်လာအောင် မသိမသာဆွနှူးပေးနေပြန်ရာ ခင်လေးနွယ်လည်း သူ့ရင်ခွင်ထဲကနေ ရုန်းမထွက်သာဘဲ သူပြုသမျှ နုရသောဘဝကို ရောက်ရပြန်ပါသည်။ ခင်လေးနွယ်စောက်ပတ်တစ်ဝိုက်မှာ ပေကျံနေသည့် လရည်နှင့်စောက်ရည်တွေကို သူက ထမီနှင့်ပြောင်စင်အောင် သုတ်ပေးသည်။ စောက်ပတ်ကို သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီး ခင်လေးနွယ်ပေါင်နှစ်ဖက်ကြားထဲ ခေါင်းတိုးဝင်ကာ စောက်ပတ်ကို မျက်နှာအပ်ပြီး သူ့ပါးစပ်နှင့် နမ်းလိုက်စုပ်လိုက် အစိကလေးလှုပ်ဆွဖျစ်ချေလိုက် စောက်ခေါင်းထဲလျှာထည့်မွှေလိုက်နှင့် ဘာဂျာကိုင် ပေးနေပြန်သည်။

ခင်လေးနွယ်လည်း သူမစောက်ပတ်က ယားကျိကျိ မချိအောင်ခံစားရပြန်ကာ ကာမစိတ် အလွန်အမင်းထကြွလာခဲ့ပြီး သူ့လီးကြီးကိုပါ လက်နှင့်ဆွဲကိုင်၍ အထက်အောက် ပွတ်ဆွဲဂွင်းရိုက်ဆောင့်ရင်း နှစ်ယောက်သား မြေကမ္ဗလာမွေ့ယာထက်မှာပဲ ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန် လီးစုပ် စောက်ပတ်ယက်ခြင်း အမှု (စစ်စတီနိုင်းဟုလည်း ခေါ်သည်။) ကို ပြုကြပြန်လေတော့သည်။ ကိုနောင့်လီးလည်း ဒေါင်ဒေါင်မြည်တောင်မတ်လာသလို သူမစောက်ပတ်ကလည်း စောက်ရည်တွေ ရွှဲသထက် ရွှဲစိုလာရပြန်ပြီ။

“လိုးကြစို့ နွယ်ရာ ကိုယ့်လီးက တအားတောင်နေပြီ”

“နွယ်ရောပဲ နွယ်လည်း ကို့ကို ပြောချင်နေတာ စပတ်ထဲက အရမ်းရွနေပြီ ကို လိုးပေးမှဖြစ်တော့မယ် ”

မိန်းမတွေ စောက်ပတ်မရွခင် တုံဏှိဘာဝေဣ‌န္ဒြေ ကြီးမားကြသလောက် စောက်ပတ်က စောက်ရည် ထွက်ပြီဆိုတာနှင့်ပင် သူတို့ကို ဘယ်လိုမှ ထိန်းမရနို်င်တော့။ ဒီသဘောကို ကိုနောင်ဆိုသည့်သူက ကောင်းကောင်းနားလည်ပြီးသားလည်း ဖြစ်သည်။ ခွေးကုန်းလိုးချင်သည်ဆိုပြီး ပူဆာရုံရှိသေး ခင်လေးနွယ်တစ်ယောက် မြေပေါ်မှာ ခြေလက်လေးဘက်ထောက်ကာ မှောက်ခုံရက် ဖင်ကုန်းပေးပြီးသား ဖြစ်နေပြီ။ အောက်ပိုင်းဗလာကျင်းပြီးဖြစ်၍ သူမဖင်သားကားကားကြီးနှစ်ဖက်က မြင်ရသူအနေနှင့် အနောက်ကနေ ကျုံးလိုးပစ်ချင်စရာ ကောင်းနေသည်။

ကိုနောင် အနောက်ကနေ သူမ၏ကြီးမားထည်ဝါလှသော ဖင်သားအိအိကြီးနှစ်ဖက်ကို လက်နှင့်ဆွဲဖြဲပြီး ဖင်သားကြီးနှစ်ဖက် အကြားကနေ ပြူးပြဲထွက်ပေါ်လာသည့် သူမစောက်ပတ်ထဲကို လီးချောင်းကြီး ထိုးနှစ်ထည့်သွင်း လိုက်ချိန်မှာ ခင်လေးနွယ်လည်း ချက်ကောင်းမိပြီး သူမပါးစပ်က အိုးကနဲ ဖြစ်ကာ မျက်စိစုံမှိတ်၍ မေးကလေးအရှေ့ကို ငေါ့ထိုးတက်သွား ရလေသည်။

“ဖွတ် စွတ် ဖောက် ”

“စွိ ဘွတ် ဖွတ် ဘု ဘောက် ဘုတ် ဇွပ် ဖွပ် ဘုတ် ဘွပ်”

“အင့် အင့် အင်းး ဟင်းးး … အင်းးး ”

“အ အား … ကောင်း ကောင်းတယ် ကို နောင်ရယ် ဆောင့် တအားဆောင့် …လိုး လိုးစမ်းပါ မြနိမြန် သွက်သွက်လေးလုပ် အ အ အား ကောင်းတယ် ကောင်းတယ် အင့် အင့် ကောင်း လွန်းလိုက်တာနော် ”

“ကိုလည်း အရမ်းကောင်းတယ် နွယ့်စောက်ဖုတ်ကြီး ကြိုက်တယ် ဒီမှာလိုးတာအားမရဘူး အပြင်မှာ တစ်ရက်ချိန်းလိုးရအောင်ကွာ ဟောဒီ နွယ့် ဖင်ပေါက် စူတုတူကလေးကိုပါ ကိုနောင် အပီလိုးခွဲလိုက်ချင်တယ် ”

“နွယ် နွယ်လည်း ကိုနဲ့ လိုက်ချင်တယ် အိ အိ အ … ကို လိုးသမျှ အ အားရအောင် ခံ ခံပေးချင်တယ် တစ်နေကုန် လိုး … ဖင်ပဲလိုးလိုး စောက်ပတ်ပဲ လိုးလိုး ရတယ် … ကို့ စိတ်တိုင်းကျပဲ … အချိန်တော့ ယူရဦးမယ် ကိုရယ်”

“အား တောက် !! ကောင်းလိုက်တာ နွယ်ရာ !! ဟင်း ဟင်း … နွယ့်စောက်ပတ်လေးလိုးရတာ ဝက်သားသုံးထပ်သားကြီး သွားဖုံးမြုပ် အောင် ကိုက်ဝါးလိုက်ရသလိုပဲ … အီဆိမ့်ပြီး နေတာပဲ နွယ့်အဖုတ်ကြီး အရည်ရွှဲလေ … လိုးလို့ကောင်းလေပါပဲကွာ ”

“စွတ် ဖွတ် စွိ ဇွိ ဇွပ် ဖွတ် ဘု ဘွတ် ဇွပ် ဗွပ် ဖွတ် စွိ ဖောင် ဘွပ်”

“ကို ဆောင့် တအား ဆောင့် ဆောင့် လေ … လိုး သာလိုး မညှာနဲ့ အင့် အင့် … နွယ့် နို့ …ကိုလည်း အလှကြည့်မနေနဲ့ ကိုင်ဆွဲပြီးလိုး … နို့ဆွဲဆွဲပြီး လိုးတာ …မိန်းမတိုင်းအကြိုက် ကိုရဲ့”

“ဟုတ်လား ဒါဖြင့် လိုးပြီ … နွယ်ရာ စကားမပြောနဲ့ ပါးစပ်သာပိတ်ထားလိုက် အပီဆွဲမှာ”

“ဘုတ် စွပ် ဗလပ် … ဘုတ် ဖွပ် ဗွပ် ဘွတ် ဖွတ် ဘုတ် ဘတ် ဖွပ်”

“အ အိ အိ … လိုး လိုး ကြမ်းကြမ်း လိုး … အ ထိ ထိတယ်ကွာ အ ဟ အင့် အင်းဟင့် ဟင့် … ကို ကို့လီးကြီး တစ်ချောင်းလုံး ထည့်လိုးပေး ကိုရာ နွယ်တအားခံလို့ ကောင်းနေပြီ”

သူမစကားသံအဆုံးမှာ နောက်ထပ် ဘာစကားမှမကြားရတော့။ ကိုနောင်လည်း ဖင်အပီ ကုန်းထားပေးသည့် ခင်လေးနွယ်ရဲ့ စောက်ပတ်ကို သူ့လီးကြီးတစ်ဆုံး ထည့်သွင်းကာ လဒစ်ထိပ်ကနေ လီးအရင်း အရှိန်ပြင်းပြင်း တအားကုန် ဖိဆောင့် လိုးချလိုက်ရင်း အီဆိမ့်နေအောင် ကောင်းမွန် လွန်းလှသော လောကီကာမဂုဏ်အဆီအနှစ် အရသာထူးကြီးကို ပေးနေပေပြီ။

တွတ်တီးတွတ်တာ စကားသံတွေအစား လက်တွေ့ကျကျ လီးနှင့်စောက်ပတ် ထိတွေ့လိုးဆောင့်သံ တွေကသာ တဘုတ်ဘုတ် တဗွပ်ဗွပ်နှင့် ဆူညံပွက်လောရိုက်လျက် ဆိုင်ခန်းအဖီလေးအောက်မှာ ကမ္ဘာပျက်သလိုပင် ဖြစ်နေပေတော့၏။

“စွတ် ဖောက် စွိ ဖတ် ဘုတ် ဘတ် ဗလပ် စွိ ဇွတ် ဖြွတ် ဗြွတ် ”

“အို့ အိ အိ အင့် အ အင့်ဟင့် လိုး ကို မြန်မြန် ကြမ်းကြမ်းလိုး နွယ့်စောက်ပတ်ကွဲပစေ လိုး ကို့အလိုး ခံရတာ ဘာနဲ့မှမလဲနိုင်ဘူး”

ခင်လေးနွယ် ကုန်းရင်းကွရင်း တထွန့်ထွန့်လွန့်လူးရင်း လီးကြီးဝင်လိုက်ထွက်လိုက် အကြမ်းပတမ်းပွတ်တိုက်မှု အရသာအောက်ဝယ် စိုက်လိုက်မတ်တပ် မျောပါပြီး လောကကြီးကိုတောင် မေ့နေခဲ့လေပြီ။

………………………………………………………

အခန်း ( ၄ )

ထိုညက ကိုနောင် သုံးချီတိတိလိုးပြီးမှ ပြန်သွားသည်။ ခင်လေးနွယ်လည်း ယောက်ျားနှင့်လိုးတာရော ကိုနောင်လိုးတာပါ ပေါင်းပြီး သူမအိပ်ရာထက်မှာ လီးနှစ်ချောင်းနှင့်လိုးခဲ့သမျှ ပြန်လည်စားမြုံ့ပြန်၍ သူမပေါင်ကြားကို ပွတ်ကာသပ်ကာ ရာဂအဆိပ်တွေ တက်ပြီးရင်းတက်ရင်း အချိန်တော်တာ်လေးကြာအောင် စိတ်ကမ္ဘာထဲ တဝဲလည်လည်ရှိနေရာက နာရီပြန် ၂ ချက်တီးအချိန်လောက်မှ အိပ်ပျော်သွားသည်။ ခင်ပွန်းဖြစ်သူ ကိုမျိုးအောင်ကတော့ ဘာမှမသိပါ။ ဇရက်မင်းစည်းစိမ်ခံစားပြီး သူမရဲ့နဘေးကုတင်တစ်ဖက်မှာ နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်မောကျလျက်သာ ရှိနေပေသည်။ သားမသိ မယားမသိ သူရာရည်တစ်မျိုးတည်းကိုသာ မက်မက်စက်စက် စွဲလမ်းနှစ်ခြိုက် တတ်လွန်းသည့် အိမ်ထောင်ရှင် အမျိုးကောင်းသားတို့ သတိထားဖွယ်ရာပင်။

နောက်တစ်နေ့မနက်ကြတော့ မနှင်းအေး အစောကြီးရောက်လာပြီး ခင်လေးနွယ်ကိုလာနှိုးကာ နှစ်ယောက်သား ဆိုင်အတွက် လိုအပ်သည်များကို ခေါင်းချင်းဆိုင်တိုင်ပင်၍ မနှင်းအေးတစ်ယောက်တည်းကို ဈေးထဲလွှတ်လိုက်သည်။ ခင်လေးနွယ်လည်း အိပ်ရာမှထ ရေချိုးသန့်စင်ပြီး အိပ်ခန်းထဲပြန်ဝင်လာရာ ကိုမျိုးအောင်နိုးနေတာတွေ့ရသည်။

“နွယ် ဒီနားလာပါဦး ”

“ဟုတ် ကိုမျိုး ဘာလဲ ပြော ”

သူမ သိလိုက်ပြီ။ အိပ်ချင်မူးတူးနှင့် မနက်လင်းလင်းချင်း မထသေးဘဲ မယားဖြစ်သူကို တစ်ချီကောင်း လင်းဆွဲဆွဲချင်သေးသော လင်သားဖြစ်သူရဲ့ အမူအကျင့်အား သိပြီးဖြစ်၍ ခင်လေးနွယ်လည်း သူမကိုယ်ပေါ်မှာ ရင်လျားထားသည့်ထမီကို ပြင်ဝတ်ပြီး သူ့အနားကို ဆင်မယဉ်သာဟန်နှင့် အသာအယာပင် တိုးကပ်လာခဲ့လေသည်။ ကိုမျိုးအောင် သူမကို လက်ကမ်းကြိုလိုက်ရာ အလိုက်တသိရှိသော မယားချောလေးကလည်း လင်တော်မောင်ရဲ့ လက်မောင်းနှစ်ဖက် အကြားကို တစ်ကိုယ်လုံး မှီနွဲ့တိုးဝင်လိုက်ပြီး နှစ်ယောက်သား အပြန်အလှန်ပွေ့ဖက် နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်နမ်း၍ တစ်ယောက်ကိုယ်အင်္ဂါကို တစ်ယောက်် ပွတ်သပ်ကိုင်စမ်းကြရင်း ကုတင်ကြီးထက်မှာ အလုပ်များသွားကြလေသည်။ မကြာမီ သူတို့အခန်းကလေးထဲမှ နေ့စဉ်အမြဲကြားနေကျ အသံဗလံများက ခါတိုင်းကဲ့သို့ပင် စတင်ထွက်ပေါ်လာပြီဖြစ်သည်။

ဒီတစ်ခါတော့ ခင်လေးနွယ်ကသာ ဦးဆောင်လှုပ်ရှားသည်။ ကိုမျိုးအောင်ရဲ့တောင်မတ်နေသော လီးကြီးပေါ်ကနေ သူမကိုယ်တိုင် တက်ခွထို်င်ပြီး အပေါ်စီးကနေ သူမစောက်ပတ်ထဲကို သူ့လီးထိပ်ကြီး တေ့ချိန်ထည့်သွင်းကာ သူမဖင်ကြီးကို နှိမ့်လိုက်ကြွလိုက်လုပ်၍ အဆက်မပြတ် ဖိဆောင့်လိုးချပေးနေသည်။ အရှည် ၈ လက်မနီးနီးရှိသော ကိုမျိုးအောင်၏လီးတစ်ချောင်းလုံး ခင်လေးနွယ်ရဲ့ စောက်ပတ်ထဲကို စည်းချက်မှန်မှန်နှင့် ဝင်ချည်ထွက်ချည်ဖြစ်လျက်ရှိလေတော့သည်။ နှစ်ယောက်သား စိတ်လိုလက်ရရှိကြပြီး လိုးချိန်လည်း တော်တော်လေးကြာမြင့်သည်။ ခင်လေးနွယ်အပေါ်ကနေ နှိမ့်ချည်ကြွချည် ဖိဆောင့်လိုးပေးနေသလို ကိုမျိုးအောင်လည်း မယားချောလေး၏ဖင်ထွားအိအိကြီးနှစ်ဖက်ကို အောက်ကနေ သူ့လက်နှစ်ဖက်နှင့်ပင့်မထိန်းကိုင်ပြီး လီးကိုတစ်ချက်ချင်း ကော့လိုး ပေးခြင်းအားဖြင့် နှစ်ယောက်သား အပေးအယူညီမျှလျက်ရှိကြလေသည်။

မနှင်းအေး ဈေးကပြန်လာချိန်အထိ သူတို့လင်မယားလိုးပွဲက မပြီးကြသေး။ ခင်လေးနွယ် မောနေပေမယ့် ရမ္မက်ဇောကပ်နေချိန်မို့ ကိုမျိုးအောင်လီးကြီးကိုသာ ဖိလိုက်ကြွလိုက်လိုးရင်း နှစ်ယောက်သားလိုးလိုက် နားလိုက် နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ် ကစ်ဆင်ဆွဲ၍ ကိုမျိုးအောင်လည်း အောက်ကနေ သူမနို့လုံးအိအိနှစ်ဖက်ကို လက်နှင့်ဆွဲဆွဲပြီး ဖျစ်နယ်လိုက်စို့လိုက်လုပ်၍ သူ့လီးကို အချက်ကျကျပင် မပြတ်ကော့လိုးပေးနေပေရာနှစ်ယောက်လုံး ဖီလင်တွေရှိလာပြီး လိုးရတာလည်း ပို၍ပင် အသားပါလာသည်။ သူမဖင်ကြီးကို အပေါ်ကြွလိုက်နှိမ့်လိုက် ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်လိုက် စကောဝိုင်းမွှေ့လိုးလိုက်နှင့် လိုးချက်တွေစုံလာရပြီး ခန္ဓာကိုယ်ထဲရှိသွေးတွေ တစ်စတစ်စ ဆူဝေအုံကြွလာရသည့်အလျောက် လှုပ်ရှားမှုတွေလည်း တဖြည်းဖြည်းနှင့်သွက်လက်မြန်ဆန်လို့ လာကြလေသည်။

သူတို့ဇောကပ်နေချိန်မှာ ကာမမှုကိုဝါသနာကြီးပြီး အိမ်ထောင်သည်တို့၏ အထာလည်းနပ်နေပြီဖြစ်သော မနှင်းအေးတစ်ယောက် သူမတို့လင်မယားအဖြစ်ကို ဆိတ်ကွယ်ရာတစ်နေရာရာကနေ ချောင်းများချောင်းကြည့်နေမလား မသိ။ ချောင်းကြည့်မှာတော့ သေချာသည် လို့ပဲ ခင်လေးနွယ် တစ်ထစ်ချတွက်ဆလိုက်မိသည်။ အခုမှတော့ သူမ ရှက်မနေနိုင်တော့။ ကြည့်ပဲကြည့်ကြည့် မြင်ပဲမြင်မြင် ကိစ္စမရှိ။ လင်မယားချင်း လုပ်ကြတာဖြစ်ပြီး အပြင်လူနှင့် လော်လီဖောက်ပြားနေခြင်း မဟုတ်၍လည်း ဘာမှ မျက်နှာပူစရာ မလိုအပ်ဘူး လို့လည်း ကိုယ့်ဖာသာ ဖြေတွေးတွေးလိုက်မိသည်။

တကယ်တော့လည်း … မနှင်းအေးတစ်ယောက် သူမတို့လင်မယား၏ အိပ်ခန်းထဲကမြင်ကွင်းကို ကွယ်ရာကနေ တိတ်တဆိတ် ချောင်းကြည့်နေတာအမှန်ပင်။ သူမဈေးကပြန်လာပြီး အမဲသားကြက်သား အသားတွဲတွေနေရာချ ခရမ်းချဉ်သီး ကော်ဖီထုပ် ကန်စွန်းရွက် ကိုက်လန် မုန်ညင်းစသည့် အသီးအရွက်တွေကိုတစ်နေရာမှာ သီးသန့်ဖယ်ထားပြီး ခင်လေးနွယ်ကိုအသိပေးဖို့ အိမ်ပေါ်တက်လာရာ ခါတိုင်း သူမ မကြာခဏ ကြားဖူးနေကြ ရင်းနှီးပြီးသားဖြစ်သည့် မသင်္ကာဖွယ်ရာအသံဗလံတွေ နားထဲဝင်လာ၍ ခင်လေးနွယ်တို့ အိပ်ခန်းဖက်ဆီ အသာချဉ်းကပ်လာခဲ့ပြီး တိတ်တဆိတ် ခိုးချောင်းကြည့်လိုက်ရာ မနက်စောစောစီးစီး ကုတင်ပေါ်မှာ အချစ်နားလန်ထကာ လင်းဆွဲဆွဲနေကြသည့် လင်မယားနှစ်ယောက်ရဲ့အဖြစ်ကို သေသေချာချာ ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်းကြီး ပက်ပင်း တွေ့မြင်လိုက်ရလေတော့သည်။

ခင်လေးနွယ်က လင်သားဖြစ်သူထက်စာလျှင် အသက်အားဖြင့် ပိုငယ်သူဖြစ်၍ပဲလားမသိ။ ရာဂစိတ်ပိုကဲကာ လှုပ်ရှားမှုတွေ ပိုမို၍ ထက်ထက်သန်သန် ရှိနေပုံရသည်။ သူမလှုပ်ရှားပုံက အားပါပြီး လင်သားဖြစ်သူ ပက်လက်အိပ်နေသည့်အပေါ်ကနေ သူမဖင်သား အိအိကြီးနှစ်ဖက်ကို မြှောက်ကာကြွကာနှင့် နှိမ့်လိုက်မြှင့်လိုက်လုပ်ပြီး တက်ကြွထက်သန်စွာလိုးနေပုံက စိတ်လိုက်မာန်ပါရှိလွန်းလှသည် ဟု မနှင်းအေးထင်သည်။

သူမယောက်ျား ဦးမျိုးအောင်သည်လည်း ယောက်ျားပီသသူတစ်ယောက် ဖြစ်လေရာ နှစ်ယောက်သား တက်ညီလက်ညီနှင့် အချိန်ကလေးဆွဲဆွဲပြီး စိမ်ပြေနပြေလိုးနေကြပုံမှာ အပြာမူဗီကားတွေထဲက လဗ်ဆင်းခေါ် အချစ်ဇာတ်ဝင်ခန်းများ ကြည့်ရသလိုပင် အသည်းတယားယားရင်တဖိုဖို တစ်မျိုးတစ်ဖုံ ရမ္မက်ကြွချင်စဖွယ်ကောင်းကာ ဖီလင်ရှိလွန်းလှသည်ဟု မနှင်းအေး ခံစားမိလေသည်။

ကြည့်ရင်းနှင့်သူမလည်း တဖြည်းဖြည်းနှင့် စိတ်ဝင်စားမှု ပိုကဲလာသည့်အလျောက် အခန်းတံခါးကို အနည်းငယ် ထပ်ဟကာ တံခါးဝကနေ ကိုယ်တစ်ခြမ်းစောင်းပြီး သူတို့လင်မယား လိုးနေကြသည့်မြင်ကွင်းကို အသေအချာ အာရုံစူးစိုက်၍မျက်စိအရသာခံကြည့်နေရင်း သူမပေါင်ကြားရှိ အင်္ဂါဇပ်ထဲကနေ တဆစ်ဆစ်တရွရွ ရွစိထလာသည်နှင့် လက်ကလေးတစ်ဖက်က ပေါင်ကြားဆီ ရောက်ရှိသွားကာ ထမီပေါ်ကနေ သူမစောက်ပတ်ကို အသာအယာပွတ်ဆွ၍ ဖီလင်ယူနေမိသည်။

ရာဂအရှိန်က တသိမ့်သိမ့်တငြိမ့်ငြိမ့်နှင့် တဖြည်းဖြည်းတက်လာသည်။ မုဒ်ဝင်လာသည်။ မနှင်းအေး ကြည့်ရင်းက အာခေါင်တွေတောင် ခြောက်လာရသလိုပင်။ သူတစ်ပါးလုပ်နေတာကိုကြည့်၍ ကိုယ်တိုင်ခံစားလိုစိတ်က ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရဖြစ်လာသည်နည်းတူ မနှင်းအေးလည်း ကာမစိတ်ထကြွပြီးဖြစ်သည့်အတိုင်း သူမဝတ်ဆင်ထားသည့် ထမီအောက်နားစကလေးကို အောက်ကနေ လက်တစ်ဖက်နှင့် အသာပင့်လှန်တင်လိုက်ရာက အောက်ခံဘောင်းဘီမပါသည့် သူမပေါင်ခွဆုံနေရာမှ အမွေးအမြင် ထူထပ်ရှုပ်ပွနေသော ဖောင်းကြွကြွ အင်္ဂါဇပ်ခေါ် စောက်ပတ်ပြင်ကြီးကို အကွဲကြောင်းကလေးအား လက်ကလေးနှင့် ခပ်ဖွဖွကလေးပွတ်ဆွ၍ အကွဲကြောင်း ထိပ်ရှိ အစိအသားညှောက်တောက်ကလေးအား လက်ညှိုးလက်မကြားညှပ်ကာ ခပ်ဆတ်ဆတ်ကလေး လှုပ်ခတ်ပွတ်ချေပေးနေမိသည်။ နောက် အားမလိုအားမရ ရှိလာသည်နှင့် စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းအောက်ဖက်ရှိ လင်သားနှင့်ကာလကြာရှည်စွာ ထိတွေ့မှု ကင်းကွာ နေသည့် စောက်ပတ်အခေါင်းပေါက်ဝ ကျဉ်းကျဉ်းကလေးထဲကို လက်ညှိုးလက်ခလယ်နှင့် အသာထိုးမွှေလှည့်ပတ်၍ မပြတ် ဆွကစား ပေးလိုက်ရာ သူမစောက်ခေါင်းပေါက်ကလေးထဲမှ စောက်ရည်ကြည်ကလေးများ တစိမ့်စိမ့်စီးယိုကျဆင်း၍ တစ်ခဏအတွင်း ရွှဲအိုင်လို့ လာရလေသည်။ အင်္ဂါဇပ်ဒွါရပေါက်ကလေးထဲကို သူမလက်ချောင်းများနှင့် အဆက်အပြတ် ပွတ်လိုက်နှိုက်လိုက်လုပ်ရင်း သိန်းစွန်ငှက် တစ်ကောင်ကဲ့သို့ သူမမျက်လုံးအစုံတို့ကလည်း အခန်းတွင်းမှ လင်စုံမယားဖက်ဇနီးမောင်နှံနှစ်ယောက် ရဲ့ စီးချင်းထိုးမြင်းစီးပွဲကို လှိုက်လှဲအားကျသော အကြည့်များဖြင့် မမှိတ်မသုန် စူးစိုက်ငေးကြည့်လျက်ရှိနေပေ၏။

ခင်လေးနွယ်ကား ပတ်ဝန်းကျင်ကို ဂရုမစိုက်နိုင်အားဘဲ ယောက်ျားလုပ်သူလီးကြီးကို တင်ပါးကြီးတလှုပ်လှုပ် လူးလှိမ့်ကော့ထိုးကာ နှိမ့်လိုက်မြင့်လိုက် ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်လိုက်နှင့် အဆက်မပြတ် ဖိဆောင့်လိုးချနေရင်း အချိန်ကြာလေအရှိန်နှုန်းမြန်လာလေဖြစ်ကာ သူမကြည့်နေစဉ်မှာပဲ ကိုမျိုးအောင်ရင်ဘတ်ပေါ်ကို သူမခန္ဓာကိုယ်အရှေ့ပိုင်းတစ်ခုလုံး ဗြုန်းကနဲဖိမှောက်အိပ်ချလိုက်ရာက သူမဖင်သားကြီးနှစ်ဖက်က ရုတ်တရက် လှုပ်ရှားမှုတွေ တန်ပိုမြင့်သထက်မြင့်လာပြီး တဆတ်ဆတ်တဖတ်ဖတ် အသံထွက်အောင် ဆန့်ငင်တွန်းထိုးညှောင့်လိုးလျက် အချက်သုံးဆယ်လေးဆယ်မက တလူးလူးတလှိမ့်လှိမ့်အားသွန် ရုန်းဆောင့်ကာဖြင့် တစ်အောင့်ခန့် အကြာမှာ လေထဲကနေ ရုတ်တရက်အရှိန်လျော့ပြီး ကြိုးပြတ်ကျလာသည့် လေတံခွန်သို့နှယ် အရုပ်ကြိုးပြတ်ဆိုသလို ကိုမျိုးအောင်ရဲ့ ကိုယ်ပေါ်ကို ပုံ့ပုံ့ကြီးမှောက်အိပ်ကျလျက် ငြိမ်ကျသွားတာကို တွေ့ရလေတော့သည်။

ခင်လေးနွယ် ငြိမ်ကျသွားပေမယ့် မနှင်းအေးခင်မျာ အရှိန်ကောင်းတုန်းမို့ စောက်ပတ်ထဲလက်ထည့်နှိုက်ရင်း တစ်ကိုယ်လုံးနတ်ပူးသလို တုန်ယင်၍နေလေရာ မကြာမီမှာပင် ခင်လေးနွယ်တစ်ယောက် ခေတ္တအမောဖြေလှဲနေရာမှ လူးလဲပြန်ထလာပြီး သူ့ယောက်ျားဖြစ်သူ ကိုယ်ပေါ်ကနေ အသာလျှောဆင်းလာကာ ပျော့ခွေနေဟန်တူသည့် ယောက်ျားကိုမျိုးအောင်ရဲ့လီးကို တယူတယဆုပ်နယ်၍ အပေါ်အောက်ဆွဲဆန့်လျက် လျှောထိုးဂွင်းရိုက်ရင်း လီးဒစ်ကြီးအား သူမပါးစပ်နှင့်ကုန်းဟပ်စုပ်ပေး လိုက်တာကို မြင်ရပြန်လေသည်။

မနှင်းအေး တအားတက်သွားပြီး သူမကဲ့သို့ပင် မိန်းကလေးတန်မဲ့ တဏှာလိုဘကြီးလွန်းအားကြီးလှသည့် ခင်လေးနွယ်ကို စိတ်ထဲက ကြိတ်၍ ချီးကျူးလိုက်မိသည်။

အာဂ မနွယ်ပေပဲ မိုးလင်းတစ်ချီနှင့်ပင် မတင်းတိမ်နိုင်ဘဲ နောက်တစ်ချီ ပြန်စပြန်ပဟဲ့ ဆိုပြီး အသက်တောင် ရဲရဲမရှူဝံ့ဘဲ အသာငြိမ်ပြီး စောင့်ကြည့်နေရာ ခင်လေးနွယ်လည်း လင်ဖြစ်သူလီးကို မတောင်တောင်အောင်စုပ်ပြီး လီးတောင်လာပြီ ဆိုတော့မှ နှစ်ဦးသား စိတ်ကြိုက်အနေအထားပြင်၍ ဒီတစ်ချီမှာ ခင်လေးနွယ်က ကုတင်စောင်းမှာပက်လက် ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ကုတင်အောက်မှာ တွဲလောင်းချလျက်သား ဆန့်ဆန့်ရန့်ရန့်နေပြီး ကိုမျိုးအောင်က ကုတင်အောက်ဆင်း ပြီးတော့ ဆန့်တန်းထားသည့် ခင်လေးနွယ်ရဲ့ ပေါင်တန်နှစ်ဖက်ကို ခပ်ကားကား သူလိုချင်သည့်ပုံစံရအောင် ဘေးတစ်ဖက်တစ်ချက်ဆီ ဆွဲဖြဲကားထုတ်လိုက်ကာ ပေါင်နှစ်ဖက်ကြားမှာ နေရာယူ၍ အပေါ်စီးကနေ သူမစောက်ပတ်ထဲ လီးထည့်သွင်းကာ လိုးဆောင့်ခြင်းဖြစ်သည်။ လူကြိုက်များလှသည့် ကုတင်စောင်း လိုးနည်းပဲ ဖြစ်ပေသည်။

ခင်လေးနွယ်၏ ကြီးမားလုံးဝိုင်းသော ဖင်အိုးကြီးနှစ်ဖက်က ကုတင်စွန်းမှာ ထက်ဝက်ခန့်မေးတင်နေသဖြင့် သူမပေါင်ခွကြားရှိ ပြဲအာအာလေးဖြစ်နေသောစောက်ပတ်ကို အပေါ်ဖက်သို့ ကော့ကော့ကြီး ဖြဲဟဖွင့်ခံပေးထားသလိုဖြစ်နေရာ လိုးသူရော အလိုးခံသူအနေနှင့်ပါ နှစ်ဦးနှစ်ဖက်အကျိုးများလှပြီး ကာမစည်းစိမ်အပြည့်အဝရရှိစေသောနည်း ဖြစ်မည်မှာ မြေကြီးလက်ခတ်မလွဲ ကျိန်းသေပင်တည်း။

မနှင်းအေးလည်း သူ့လုပ်ငန်းကိုပြန်စပြီး ကိုမျိုးအောင်ဖိလိုးခြင်းကြောင့် ခင်လေးနွယ်ရဲ့စောက်ပတ်ကလေးကို ပြဲပြဲလန်သွားအောင်ပင် အဝင်တစ်ချက်အထွက်တစ်ချက် ဝင်စို့ထွက်စို့နှင့် အင်အားကောင်းလှသော စပရိန်မောင်းတံကြီးတစ်ခုလုံး အင်ဂျင်ထဲကို အဆက်မပြတ် ထိုးဖောက်တိုးဝင်နေဘိသကဲ့သို့ ဆုပ်လိုက်တက်လိုက်နှင့် လှုပ်ရှားနေသော မျက်စိပသာဒရှိလှသည့် မြင်ကွင်းကို အထူးပင် ငေးမောအားကျကာ အာရုံထဲစွဲနေအောင် မြင်ယောင်ခံစားရင်း သူတို့နှစ်ဦး စိတ်ရှိတိုင်းလိုး၍ မပြီးမချင်း မိမိကိုယ်တိုင်လည်း နောက်ထပ် နှစ်လီတိုင်တိုင် ဆက်လက်ပြီး ပေါင်ခွကြားရှိစောက်ပတ်ထဲမှ စောက်ရည်များ တဖြောဖြောပန်းထွက်လာသည်အထိ အသည်းအသန် တစ်ကိုယ်ရည် ပွတ်ဆွနှိုက်ကလိကာ ကာမအာသာဖြေဖျောက်ရင်းဖြင့် အခန်းထဲမှနှစ်ယောက်ရော သူမကိုယ်တိုင်ကပါ မိမိတို့နေရာမှာပင် မလှုပ်မယှက် နုံးချိ ငြိမ်သက်သွားသည့်တိုင်အောင် ရှားပါးထူးကဲလွန်းလှသည့် ကာမဂုဏ်စည်းစိမ် အရသာထူးကြီးကို အသီးသီး အသကအသက တရှိုက်မက်မက်ပင် ခံစားရရှိသွားကြရတော့၏။

ပွဲလည်းပြီးပြီမို့ မနှင်းအေး တိတ်တိတ်ကလေး အိမ်ပေါက်ဝကနေ ပြန်ဆင်းလာခဲ့သည်။ မကြာမီ ခင်လေးနွယ်လည်း သနပ်ခါးဘဲကြား ကလေး လိမ်းရင်း ဆံပင်ကိုကပိုကယိုထုံးဖွဲ့ကာ အိမ်နေတီရှပ်အင်္ကျီအဟောင်းကလေးနှင့် ထမီတိုတိုဝတ်ပြီး အိမ်ပေါ်မှဆင်းလာခဲ့ကာ နှစ်ယောက်သား တစ်နေ့စာအတွက် ဆိုင်မှာလိုအပ်သည့် အမြည်းဟင်းလျာများကို အတူတကွ စီမံချက်ပြုတ် ကြော်လှော်နေကြရင်း စကားတပြောပြောနှင့် ရှိကြလေသည်။ မနှင်းအေး တုံးတစ်လှီးပေးသမျှ အသားများကို ဆီဆားနနွင်းနယ်ဖတ်ကာ ဒယ်အိုးတစ်လုံးထဲမှာ ဆီသတ်နှပ်နေရင်းက ခင်လေးနွယ် သူမကို ရုတ်တရက် ဆိုင်းမဆင့်ဗုံမပါ မေးခွန်းထုတ်လိုက်သည်။

“မနှင်း မှန်မှန်ပြော နွယ်မေးမယ်”

“ဘာလဲ နွယ် အလန့်ထညက်နဲ့”

“ညက မနှင်းပြန်သွားတာ အိမ်ကို ဖြောင့်ဖြောင့်မှရောက်ရဲ့လား ဟင် ပြောစမ်း”

“အို ရောက် ရောက်ပါတယ် နွယ် ဘာဖြစ်လို့ ”

“သိဘူးလေ ဦးတရုတ်နဲ့တစ်ယောက် အရှေ့ကင်းတဲကနေ မနှင်းနောက်ကို ထလိုက်သွားတာ ကျွန်မ မြင်သလားလို့ ”

“မဟုတ်ကဟုတ်က နွယ်ရယ် အဟင်းဟင်း ဟင်း ”

“နွယ့်ကို မပတ်နဲ့နော် ဒါမျိုးတော့ နွယ် အံတိုနေပြီ”

“အို ဘုရားစူးရစေ့ ဟင့်ဟင့် ”

မနှင်းအေး တကယ်ပဲ အထိတ်တလန့် ဖြစ်သွားသည်။ အသားလှီးပြီး၍ ပေကျံနေသောလက်ကိုရေဆေးကြောကာ နောက်ထပ် ဟင်းအနှစ်လုပ်ဖို့အတွက် ငရုတ်ကြက်သွန်အဖြူအနီ အခွံခွာပြီး ငရုတ်ဆုံထဲထည့်ထောင်းမလို့ ဟန်ပြင်နေသော သူမလက်တွေ လေထဲမှာ တို့လို့တန်းလန်း ရပ်တန့်လို့သွားရသည်အထိပင်။ ခင်လေးနွယ် ဆက်ပြောသည်။

“ဦးတရုတ်ကိုယ်တိုင် ပြောတာနော် နွယ့်နားနဲ့ဆတ်ဆတ် ကြားပြီးသား ”

“အို သူက လူရှုပ်ကြီးကို … နွယ် ဘာ ဘာတွေကြားမိလို့လဲ ”

“ဟင်း ပြောရမလား … ဒီ ဖာဂေါင်းကြီးအကြောင်း ”

“ပြောကြည့်လေ နွယ် … မနှင်း …ဟို ဟို ဘာမှတော့ မပတ်သက်ဘူးနော် ”

ခင်လေးနွယ် မနှင်းအေးကို မျက်စောင်းကြီးထိုးပြီး မျက်နှာကလေး မဲ့ရွဲ့ပြလိုက်သည်။ ပြီးမှ သူမအနားကပ်ကာ အိမ်ပေါ်ကလူ မကြားအောင် ခပ်အုပ်အုပ်လေသံနှင့် …

“ဟင်း မသိရင်အခက် …နွယ်မပြောချင်လို့ …။ အခုလည်း စကားအဖြစ် ပြောတာပါ။ နွယ့်မှာလည်း ကိုယ့်အကြောင်းနဲ့ကိုယ် မနှင်းလည်း အသိပဲ။ မနှင်းကို နွယ် ဆူနေတာ မဟုတ်ဘူးနော်”

ဆိုပြီး စကားပလ္လင်ခံလိုက်ရင်း …

“မနှင်းနဲ့သူ လေးငါးခါ မကတော့ဘူး ဆို …။ သူကိုယ်တိုင် မနှင်းအိုးကြီးကို ဖွင့်တာလို့ ပြောတယ်။ တစ်ခုလပ်ပေမယ့် အောက်ပေးတော့ အလွန်ကောင်းသတဲ့ … လှိုက်လှိုက်လှဲလှဲလည်းရှိတယ်။ တချို့ညတွေ အိမ်တောင်ပြန်မရောက်ဘူးဆို …။ သူ့လူရင်းတစ်ယောက်နဲ့ သောက်ရင်း ပြောတာလေ နွယ်ကိုယ်တိုင် အမြည်းချပေးရင်း နားနဲ့ဆတ်ဆတ်ကြားတာနော်”

“ဒါ ဒါ က တော့ … ”

မနှင်း ဘာပြန်ပြောရမှန်းမသိ စကားလုံးရှာမရဟန်နှင့် အထစ်ထစ်အငေါ့ငေါ့ ဖြစ်နေသည်။

“ဘယ်သူ့ပြောလဲ သိလား ”

“ဘယ်သူလဲ ပြောပါဦး နွယ်ရယ် ”

“ကိုနောင်လေ ကိုနောင် နွယ့်ကို သူကိုယ်တိုင်ပြောပြတာ။ နွယ်လည်း ဘေးကနေပြီး ကြားသင့်သလောက် ကြားတာပဲ မြိန်ရည်ယှက်ရည်ကြီးကို ပြောနေတာ …။ ကိုနောင်ရော သူနဲ့ပါမလားတဲ့ ဆွယ်လိုက်သေးတယ် ”

“အို ဒုက် ဒုက္ခပါပဲ နော် … ဒီလူကြီး ပါးစပ်သရမ်းလွန်းလိုက်တာ ဟင်းးး ငါ့နှယ် … ”

မနှင်းတစ်ယောက် ချက်ကျလက်ကျပြောလိုက်သော ခင်လေးနွယ်စကားကြောင့် ဘာမှပြန်မပြောနိုင်ဖြစ်ကာ လဒမှိုင်မှိုင်သွားရသည်။

“ဘာ အခုမှ ဒုက္ခလဲ လုပ်တုန်းက လုပ်ပြီးတော့။ မနှင်း ကဲပြော ဟုတ်တယ်မဟုတ်လား ကိုနောင့်ကိုပါ သက်သေခေါ်လိုက်ရမလား”

“အမယ်လေး ရှစ်ကြီခိုးပါရဲ့ နွယ်ရယ် … မ နှင်း ရှက် ရှက် လွန်းလို့ ညည်း လူကြီးတော့ ပြန်မပြောလိုက်ပါနဲ့ အေ ”

“ပြောမှာပဲ မရဘူး မနှင်း သူခေါ်ရင်ရော လိုက်မှာလား နွယ်ကိုယ်တိုင် ခေါ်ခိုင်းမှာနော် ”

မနှင်းအေး ခေါင်းကိုသာ တွင်တွင်ငုံ့ထားလိုက်မိသည်။ သူမမျက်ဝန်းအိမ်မှာ မျက်ရည်များဝဲလာသည်။ တကယ်တော့ မနှင်းအေးတစ်ယောက် ဆိုင်ရှင်ခင်လေးနွယ်နှင့် ကိုနောင်ဆိုသူတို့ရဲ့ နီးစပ်ပတ်သက်မှုကို မသိမဟုတ်။ သူမအနေနှင့် သူတို့နှစ်ယောက်စလုံးနှင့် အနီးကပ်နေလာသူဖြစ်၍ အခြေအနေကို ကောင်းကောင်းကြီး ရိပ်စားမိပြီးလည်း ဖြစ်ပါသည်။ ကိုမျိုးအောင် တစ်ယောက်တည်းသာ အိမ်မှာနေပေမယ့် မသိတာ။ တချို့ဒီဆိုင်လာနေသော ကာလသားတွေထဲကတောင်မှ ခင်လေးနွယ်တို့အဖြစ်ကို ရိပ်မိသူတွေ ရိပ်မိကြသည်။ ပါးစပ်အရသာခံပြီး ပြောဆိုစရာဖြစ်ခဲ့သည်။

ယခုလို သူမပါးစပ်ကနေ ဤကိစ္စကို ကိုယ်တိုင် ထုတ်ဖော်ပြောကြားလာသည့်အခါတွင်မူ ခင်လေးနွယ်သူ့အကြောင်းကိုသူ ဝန်ခံပြီးဖြစ်သွားသလို မနှင်းအေးရဲ့အကြောင်းကိုလည်း မြွေမြွေချင်းခြေမြင် ဆိုဘိသကဲ့သို့ သူမကိုယ်တိုင် အပ်ကျတာကအစ အဘယ်မျှအထိ ထဲထဲဝင်ဝင်သိပြီးဖြစ်ကြောင်းကို အတိအလင်း ထုတ်ပြောလိုက်သလိုပင် ဖြစ်သွားရတော့သည်။ မိန်းမသားနှစ်ယောက်လုံးမှာ လူမသိသူမသိ အပြစ်အနာအဆာတွေ ကိုယ်စီနှင့်မို့ သူမသာကိုယ်အသုဘ အဖြစ်မျိုးလို့တောင် ဆိုဖွယ်ရာ ရှိနေပေတော့သည်။

ခင်လေးနွယ် သူမအရှေ့မှာ ရုတ်ခြည်းငိုင်ကျသွားသည့် မနှင်းအေးပုခုံးပေါ်လက်တင်ကာ ပုခုံးကို သူမလက်ကလေးနှင့် တစ်ချက်ဖျစ်ညှစ် လိုက်ရင်းက …

“ကဲ ထ နွယ့်နောက် ခဏလိုက်ခဲ့ မနှင်း …။ နှစ်ယောက်တည်း အေးဆေး စကားပြောချင်လို့။ ဒီဟာတွေ အဖုံးဖုံးပြီး ခဏပစ်ထားလိုက်။ နောက် ပြန်လာမှ ဆက်လုပ်ကြမယ်”

မနှင်းအေးကိုယ်လုံးလေးကို အသာဆွဲထူခေါ်လာခဲ့လိုက်ကာ ဆိုင်အနောက်ဖက်တွင်ရှိသည့် ခန်းဆီးလိုက်ကာလေး ကာရံထားသော နားနေခန်းသဘောမျိုးလုပ်ထားသည့် တစ်ယောက်အိပ်ကွပ်ပျစ်ကလေးဆီ လျှောက်လာခဲ့ကြသည်။ ကွပ်ပျစ်ပေါ် နှစ်ဦးသား ဘေးချင်းယှဉ်လျက် ထိုင်မိကြရာက ခင်လေးနွယ်ကနေ စတင်ပြီး …

“ကဲ မနှင်း ပြောပါဦး။ မနှင်းရော နွယ်ရော မိန်းမသားချင်း နောက်ဆို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ခရစေ့တွင်းကျ မချွင်းမချန်ပြောမှဖြစ်တော့မယ်။ နွယ့်ကိစ္စရော မနှင်းသိချင်မှာပဲ မဟုတ်လား”

“အင်း သိချင်တာပေါ့ နွယ်ရယ် ”

“နွယ် ပြောပါ့မယ်။ နွယ် ကိုနောင်နဲ့ ဘယ်ကနေဘယ်လို စဖြစ်တယ်။ နေ့တိုင်း ဘယ်မှာတွေ့ကြတယ်။ ပြီးတော့ ဒီအခြေအနေအထိ ရောက်လာတာ လူကြောင့်လား ငွေကြောင့်လား သူ့ဟိုဟာကြီးတာကြောင့်လား … သူနဲ့ တစ်ခါတွေ့ရင် ဘယ်နှစ်ချီလုပ်တယ် ဆိုတာကအစ အိမ်ထောင်သည် အချင်းချင်းပဲ မဟုတ်လား။ မနှင်းကို နွယ် အသေအချာ ပြောပြမှ ဖြစ်မှာပေါ့။ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်လည်း ဘာလုပ် ဘာကိုင်ရမလဲဆိုတာ အကြံပေးနိုင်ကြရင် ပိုမကောင်းဘူးလား မနှင်းရယ် ”

ကြောင်းကျိုးညီညွတ်မှုရှိသော သူမစကားကြောင့် မနှင်းအေးလည်း သူမခေါင်းလေးကို အသာအယာပင် ညိတ်ပြလိုက်ရတော့သည်။

“နွယ် အခုလို ပြောတော့ မနှင်း စိတ်ထဲမှာလည်း သံသယရှင်းသွားပါပြီ။ တို့မိန်းမသားချင်းကိစ္စမို့ မနှင်း အားလုံး အကုန်ပြောပြပါ့မယ်။ လာ နွယ် ဒီအနားတိုးပါ”

“အမယ်လေး တိုးပါ့မယ်တဲ့တော် ဒီအခန်းက လုံတယ် မနှင်းပြောသာပြော။ နွယ် မနှင်းကို ဟောဒီလို အသေအချာဖက်ပြီး နာထောင်မယ်။ နွယ် သိချင်လို့ ပြန်မေးတာရှိရင်လည်း ဘာမှထိန်ချန်မထားနဲ့ နော်။ မနှင်း ဖြေကိုဖြေရမယ် ဒါပဲ ဟင်းဟင်း ”

“ဖြေပါ့မယ် နွယ်ရယ် နွယ်သိချင်တာမေး အတိုင်းအထွာကအစ မနှင်း အကုန်ပြောပြပါ့မယ် ဟင်း ဟင်း ကိုင်း မှတ်ပလား”

“ခိခိ ခစ်ခစ်ခစ် အဟင့် ဟင်း ဟင်း ”

အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်ရဲ့ တိတ်တိတ်ကြိတ်ပြီး ရယ်လိုက်သံက အခန်းကလေးထဲမှာ ပျံ့လွင့်ထွက်ပေါ်လို့လာလေသည်။

…………………………………………………….

အခန်း ( ၅ )

အမှန်ကတော့ ငွေကသာ အစစရာရာကို အဆုံးအဖြတ်ပေးသွားခြင်း ဖြစ်သည်။ မနှင်းအေး၏အဖြစ်ကို စေ့စေ့တွေးကြည့်လျှင် သွေးသားဆန္ဒဆိုတာက သပ်သပ် ဆင်းရဲနွမ်းပါးမှုပြဿနာက သပ်သပ်စီခွဲ၍ ပြောရမည်ဖြစ်သည်။ မနှင်းအေးသည် ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နှင့် တစ်ခုလပ်မဘဝကို ရောက်ခဲ့ရသူဖြစ်သည့်တိုင်အောင် အကျင့်စာရိတ္တအားဖြင့် ယုတ်ညံ့သိမ်ဖျင်းသော လော်လီဖောက်ပြားတတ်သည့် မိန်းမဆိုးစာရင်းဝင် တစ်ယောက်တော့ မဟုတ်ပါချေ။ လူတိုင်းမှာ အသွေးအသား ရာဂဆန္ဒနှင့်မကင်း ဟုဆိုသော်ငြားလည်း အသေအချာ ဓမ္မဓိဋ္ဌာန်ကျကျ ဆန်းစစ်ကြည့်မည်ဆိုပါက သူမရုပ်သူမရည်နှင့် ဖွံ့ထွားကျစ်လျစ် တောင့်တင်းအချိုးကျသည့် သူမ၏ခန္ဓာကိုယ်တည်ဆောက်ပုံ အချိုးအစားများအရ ဦးတရုတ်ကဲ့သို့သော ရပ်ကွက်က အော့ကြောလန် သည့် သက်ကျားအိုအရွယ် လူမသမာကြီးတစ်ယောက်နှင့် ဘယ်လိုနည်းနှင့်မှ မဟုတ်မဟတ်ကိစ္စ ဖြစ်လောက်စရာ အကြောင်းတော့ မရှိချေ။ အသက်ငယ်ငယ်ချောချော တောင့်တောင့်တင်းတင်း လုလင်ပျိုလေးတွေ အများကြီး သူမအတွက် တန်းစီနေပြီးသားပဲ ဖြစ်သည်။ ကြိုက်တဲ့သူ ခေါင်းခေါက်ယူနိုင်သည့် အနေအထားမျိုးရှိပါသည်။

ဆိုလိုတာက ငွေကြေးသာမပြည့်စုံပေမယ့် အနေအေးအေး ရိုးရှင်းစွာ အသက်မွေးနေထိုင်ပြီး ချောမောတောင့်တင်းပြေပြစ်လှသည့် သူမ၏ ရုပ်အဆင်းအင်္ဂါရပ်နှင့် လျော်ညီသည့် လုလင်ပျိုတစ်ဦးတစ်ယောက် မျှလောက်ကို မိန်းမသားတို့၏ မွေးရာပါပညာဟုဆိုအပ်သော မာယာအတတ်ကို အသုံးပြုပြီး ပုံမှန်အထာကလေး အသာပြလိုက်ရုံနှင့်ပင် တစ်သက်စာ ကုန်းရုန်းရှာဖွေထမ်းပိုးကျွေးမည့် သူကောင့်သား တစ်ယောက်မဟုတ် တစ်ယောက်ကတော့ဖြင့် သူမ၏ ဖူးစာဖက်အနေနှင့် သေချာပေါက်ပေါ်ထွန်းလာမှာ အမှန်ပဲဖြစ်သည်။ အထုပ်အခြေ မရှိပေမယ့် ရုပ်ရည်ရှိပြီး အောက်ခြေခိုင်ခိုင် အိမ်ထောင်မှုနိုင်နင်းသူတစ်ယောက် ဖြစ်သည့်အားလျော်စွာ သူမကို မျက်စိကျသူ လူကြီး လူငယ် လူလတ်ပိုင်းတွေ တော်တော်များများ သူတို့ပတ်ဝန်းကျင်မှာ တစ်ပုံတစ်ပင်ကြီး ရှိနေပါသည်။

သို့စဉ်လျက် မနှင်းအေး ရေလိုက်လွဲကာ လမ်းကြောင်းအလိုက်မှားပြီး မသူတော်တစ်ယောက်နှင့်မှ တွေ့ဖို့ စိတ်ပိုင်းဖြတ်ခဲ့မိသည်။ မိခင်နှင့်ညီမဖြစ်သူတို့ နှစ်ယောက်သာ အဓိက ရှာဖွေလုပ်ကိုင်နေရသည့် အိမ်ထောင်စုတစ်ခုမှာ ဘယ်လောက်ပဲ အပင်ပန်းခံပြီး နဖူးကချွေးမြေကျသည်အထိ ကြိုးစားလုပ်ကိုင်နိုင်သည် ဆိုစေဦးတော့ သူမတို့ သားအမိနှစ်ယောက်အပါအဝင် မိသားစုဝင် လေးယောက် နေ့ဖို့ညစာအလျင်မီအောင် စားနိုင်ဖို့ကြတော့ သူတို့ရဲ့ ရှိစုမဲ့စုအင်အားလောက်မျှနှင့် မတတ်နိုင်တာ အမှန်ပင်။

သူမယောက်ျားရှိစဉ်အခါက ပေးကမ်းစွန့်ကြဲနိုင်ခဲ့သော်လည်း ယခုလို အိမ်ထောင်ရေးကံအကြောင်းမလှ၍ လင်မယားကွဲကြပြဲကြပြီ ဆိုကတည်းက ပျက်စီးခြင်းရဲ့လမ်းစကို မလွဲမသွေ ရောက်ရှိအောင် လမ်းစဉ်ချမှတ်ဖော်ဆောင်ပေးခဲ့သလို ဖြစ်နေသည်ဟု မနှင်းအေး တစ်ထစ်ချယုံကြည်မိသည်။ မိမိရတတ်သမျှ တစ်ပိုင်တစ်နိုင် ဝိုင်းဝန်းကုပ်ကပ် ဖွေရှာပါသော်လည်း ဆင့်ပါးစပ်နှမ်းပက်သည့်နှယ်သာ။ ဒီနေ့ခေတ်အခါမှာ ဖြတ်လမ်းမှ မလိုက်ပြန်လျှင်လည်း လူဖြစ်ရှုံးရုံသာ ရှိပေတော့မည် ဟုတွေးပြီး ငွေဝင်လမ်းမြက်မြက်ကလေးလည်းရ မခံစားရတာကြာပြီဖြစ်သော ကာမဂုဏ်လိုအင်ဆန္ဒကိုလည်း တစ်လုံးတစ်ဝတည်း ပြည့်ဝစေနိုင်မည့် လမ်းတစ်ခုကို (အခြေအနေကလည်း ပေးသည့်အခိုက်မှာ) သူမအနေနှင့် စိတ်ဆန္ဒစောစွာနှင့်ပဲ ဆိုက်ဆိုက်မြိုက်မြိုက်ရွေးချယ်မိခဲ့ခြင်း ဖြစ်ပေတော့သည်။

ဦးတရုတ်က သူမတို့ရပ်ကွက်ထဲမှာ နေသည်။ တပ်ကနေ ပြစ်မှုကျူးလွန်၍ ထွက်လာသူတစ်ယောက်ဟုသိရပြီး ဘယ်တပ်လဲ ဆိုတာတော့မသိ။ ထောင်တွေတန်းတွေ သုံးလေးကြိမ်မကကျဖူးခဲ့ပြီး ထောင်ထွက်ပီပီ အတတ်စုံသူဖြစ်သည်။ တပည့်တပန်း အစွယ်အပွားလည်း ပေါများသူဖြစ်ကာ မဟုတ်သည့်အလုပ်ကို အစုံလုပ်သည်။ အပေါင်းအသင်းဆန့်သလောက် အထက်ရောအောက်ရော ပိုင်ရာဆိုင်ရာတွေကအစ လူစုံပေါင်းနိုင်သူဖြစ်သည်။

မိခင်နှင့်ညီမဖြစ်သူ (သူမသမီး အငယ်မပါ အပါအဝင်) ဈေးမှာ ဆိုင်ဝိုင်းကူထွက်ပြီး အိမ်မှာ လူတစ်ယောက်မှ မရှိကြသည့်အခိုက်မှာ ဦးတရုတ် မနှင်းအေးထံ မကြာခဏ အလည်အပတ် လာရောက်ပြီး သူမအတွက် လက်ဆောင်တွေ ယူလာပေး ထိကပါးရိကပါးစကားတွေ လာလာပြောပြီး ရစ်သီရစ်သီ လုပ်လေ့ရှိသည်။ တစ်နည်းအားဖြင့် အပျိုရည်ပျက်ပြီး အိမ်ထောင်ပျက်တစ်ယောက်လည်းဖြစ်သည့် သူမကို အညှာလွယ်သူတစ်ယောက်ဆိုပြီး ဇာတ်လမ်းထွင် ဂွင်ဆင်ခြင်းလည်း ဖြစ်သည်။ ဒီလိုနှင့် ကြာလာတော့လည်း အပျိုစင်မဟုတ်ဘဲ ဖိုနှင့်မ လိင်မှုကိစ္စ အတွေ့အကြုံအဝဝရှိသူ တစ်ယောက်လည်းဖြစ်ကာ လင်နှင့် အလှမ်းဝေးခဲ့တာ ကြာပြီဖြစ်သည့် တစ်ခုလပ်မတစ်ယောက်ပီပီ သူမအနေနှင့် အပျော့ဆွဲဆွဲတတ်သော သူ့ပြောလုံးဆိုလုံး ညုလုံးများအောက်မှာ စိတ်ယိမ်းယိုင်ကာ တဖြည်းဖြည်း ယစ်မူးသာယာစပြုလာရပြီး နှစ်ယောက်သား မစွန်းရင်းလည်းရှိ ကန်စွန်းခင်းလည်းငြိ ဖြစ်ခဲ့ကြပါသည်။ သူမတို့ အိမ်မှာပဲ တစ်ခါလားနှစ်ခါလား အလုပ်ဖြစ်ခဲ့ကြသည်။ နောက်တော့ အပြင်ကို ပါလာသည်။ သူချိန်းသည့်နေရာကို မဆိုင်းမတွ လိုက်ပါလာတတ်သည့်အဆင့်ကို ရောက်ခဲ့ရသည်။

ခင်လေးနွယ်ထံ သူမအလုပ်ဝင်ချိန်မှာ ဦးတရုတ်ကြီးနှင့်သူမ အချစ်နယ်ကျွံမိခဲ့တာ နှစ်လနီးနီးလောက်ရှိခဲ့ပြီ။ ဦးတရုတ်ကြီးအနေနှင့် ပထမတော့ သူမကို တစ်ယောက်တည်း မောင်ပိုင်စီးပြီး နေရာမျိုးစုံမှာ နည်းမျိုးစုံစခန်းသွားခဲ့ပေမယ့် နောက်ပိုင်းကျတော့ သူမကို သူစိမ်းယောက်ျား တစ်ယောက်စနှစ်ယောက်စနှင့် အစမ်းသဘောမျိုး လွှတ်ပေးခဲ့သည်။ လမ်းစရပြီးဖြစ်၍ မနှင်းအေးလည်း အတွေ့ရဲ့နောက်ကို မရှောင်သာဘဲ ဦးတရုတ်ကြီးအလိုကျ လိုက်ပါမိခဲ့သည်။ ဦးတရုတ်ကြီးက ငွေအပေးအကမ်း ရက်ရောသူလည်းဖြစ်ရာ မနှင်းအေးကို သူမအလိုအပ်ဆုံးဖြစ်သော ငွေနှင့်ကျုံးသွင်းပြီး သူအလိုရှိရာကို မရရအောင် ခိုင်းစေနိုင်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

မနှင်းအေးတစ်ယောက် သူ့ကို လုံးဝမလွန်ဆန်နိုင်တော့ပြီ။ ဦးတရုတ်၏ ထားရာနေစေရာသွား ဘဝကို အလိုအလျောက် ရောက်ရှိနေခဲ့ပြီ ဆိုတာ ခင်လေးနွယ် ကောင်းကောင်း သဘောပေါက်လိုက်သည်။သူမပြောသမျှ အာရုံစိုက်နားထောင်ပြီး ခင်လေးနွယ် မနှင်းအေးအနားကို အသာတိုးကပ်ကာ …

“မနှင်း ပြောပါဦး ဦးတရုတ်ကြီးက ဘယ်လို၊ သူကတခြားလူတွေနဲ့ ဘယ်လိုတွေများ ကွဲပြားခြားနားမှုရှိလိမ့်မလဲ ဆိုတာ … ”

“အဟင်း ဟင်း ဟင်း ”

မနှင်းအေး ခပ်ရှက်ရှက်နှင့်ပင် ရယ်လိုက်ပြီး သူမကို အဓိပ္ပါယ်ပါပါနှင့် မျက်လုံးကလေး ဝေ့ကြည့်လိုက်သည်။

“သူက ထောင်ထွက်တစ်ယောက်လေ နွယ်ရယ်။ နွယ်လည်း အဲလိုလူတွေအကြောင်း နည်းနည်းပါးပါး ကြားဖူးနားဝတော့ ရှိမှာပဲပေါ့ ”

“အင်း ပြောပါဦး မနှင်းရယ်။ သူ့ဟာကြီးက မတန်တဆ အော်လန်ပြဲဒစ်ကြီးဖြစ်နေမလား။ နွယ်တော့ သွေးရိုးသားရိုးလို့ကိုမထင်ဘူး။ မနှင်းလိုမိန်းမကိုတောင် ဒီလောက်အထိ စွဲနေအောင် လုပ်ထားနိုင်တဲ့ဥစ္စာ ဟီးဟီး ”

ခင်လေးနွယ် မရမက စကားနှိုက်သည်။

“ညည်း ဒီလောက်သိချင်ရင် ပြောပြမယ်။ သူ့လီးက တော်ရုံ စောက်ပတ်ကွဲအောင် လိုးနိုင်တဲ့လီး။ ရေယက်တို့ ဂေါ်လီတို့ ဆိုတာလည်း ထောင်မှာနေကတည်းက လုပ်ခဲ့ ထည့်ခဲ့တာတဲ့။ လေးငါးခြောက်လုံးမကဘူး လဒစ်သားရေကြီးကိုလည်း အနောက်လှန်ပြီး ငါးပါးဟက်လို လိပ်တင်ထားတာ။ လီးက ပြူးတူးပြဲတဲနဲ့ ခေါင်းကြီးထိပ်ကြီး သာမန်လူထက် သုံးဆလောက် ပိုကြီးနေတယ်”

မနှင်းအေးက ပြောရုံနှင့် အားမရသေးဘဲ သူမလက်ညှိုးလက်မနှစ်ခုကိုပါ ဝိုင်းပြီး အမူအယာလုပ်ပြလိုက်သေးသည်။

“ဟင် ဒါဖြင့် ကိုနောင့်ထက်တောင် ကြီးမလားဘဲ အစ်မနှင်းရော ဘာ ဘာမှ မခံစားရဘူးလား ”

“ညည်းဆိုရင်ကော မိနွယ် ငါ ခံရတာမှ နှစ်ပတ်လောက်ကို အိပ်ရာကမထနိုင်တာ စောက်ပတ်တစ်ခုလုံး အနားသားတွေ ရစရာမရှိအောင် စုတ်ပြတ်သတ်ကုန်တာပဲ ဟင်း ဟင်း ဟင်း ”

“ဘယ်မလဲ ပြကြည့်ရမယ် ”

ခင်လေးနွယ် မနှင်းအေးရဲ့ပေါင်ကြားကို သူမလက်ကလေးနှင့်နှိုက်စမ်းပြီး စောက်ဖုတ်ကိုကိုင်သည်။

“တကယ်ကြည့်မလား ဟင်း ဟင်း ”

“ပြဆို ဘယ်သူမှမရှိဘူး အစ်မနဲ့နွယ် နှစ်ယောက်တည်းရှိတာ”

“တော်တော်ကြာ အမြည်းအတွက် ချက်ပြုတ်ဖို့ မမီဘဲနေမယ် ဟင်း ဟင်း”

“ရတယ် ပဲခြမ်းကြော်နဲ့ သံပုရာသီးလေးညှစ်ပြီး ပဲလက်သုပ်လုပ်မြည်းကြပစေ ဟင်းဟင်းဟင်း။ အခုကိစ္စက အဲဒါတွေထက် အရေးကြီးတယ်”

ခင်လေးနွယ် မနှင်းထမီကို မရမကဆွဲချွတ်လိုက်၍ သူမခါးမှထမီကလေးက ပေါင်လယ်လောက်အထိ လျှောကျွတ်ကျသွားရသည်။ မနှင်းအေးစောက်ပတ်က ထူထပ်သိပ်သည်းလှသော စောက်ပတ်အမွေးအမြှင်တွေကြားကနေ ဘွားကနဲ ထွက်ပေါ်လို့လာသည်။ အမွေး တကယ်သန်သူဖြစ်သည်။ ခင်လေးနွယ်လည်း စောက်မွေးသန်သူတစ်ယောက်ပင်ဖြစ်ရာ သူမစောက်မွေးတွေက ဆီးခုံအစပ်နားကနေ ချက်အနားလောက်ရောက်သည်အထိ ခပ်ရေးရေးပေါက်နေသူဖြစ်သည်။ မနှင်းအေးလည်း မထူးဘူးဆိုပြီး ထမီကိုခြေကန်ချွတ်လိုက်ရာ တစ်ကွင်းလုံးကျွတ်သွားသည်။ ထမီကျွတ်သွားရုံနှင့်အားမရသေးဘဲ မနှင်းအေးလည်း သူမကိုယ်ပေါ်ကအင်္ကျီနှင့်ဘရာစီယာကိုပါ ဆက်ချွတ်နေပြန်သည်။

တစ်ကိုယ်လုံး ဝတ်လစ်စားလစ် ဗလာကျင်း သွားသည်။ ပြီးတော့ သူမက ခင်လေးနွယ်ဆီလာပြီး ခင်လေးနွယ်ရဲ့ကိုယ်လုံးအိအိလေးကို ဖက်ကာ ကုတင်ပေါ်ကို ဆွဲလှဲချလိုက်ရာက သူမခါးလေးကိုပွေ့ဖက်ရင်း နှုတ်ခမ်းအစုံကိုတပြွတ်ပြွတ်နမ်းစုပ် နို့ကိုင်ဖင်နှိုက်လုပ်ပြီးမှ ထမီကိုပါ ချွတ်ခိုင်းရာ ခင်လေးနွယ်လည်း အားကျမခံပင် …

“ရတယ် အစ်မဟာ ကျွန်မမြင်ချင်သလို ကျွန်မဟာလည်း အစ်မ တဝကြီးကြည့်နိုင်ပါတယ်။ မိန်းမချင်းပဲ အသားပဲ့ပါသွားတာမှ မဟုတ်ဘဲ”

ပြောပြီး ထမီချွတ်ပေးသည်။ ကိုယ်ပေါ်ကအင်္ကျီကိုလည်း ခေါင်းပေါ်မှနေ လှန်၍ ချွတ်ပေးလိုက်သည်။ ဒီနောက်တော့ တစ်ယောက်နှင့် တစ်ယောက် အပြန်အလှန်ကြည့်ရင်း တစ်ယောက်ဟာကို တစ်ယောက် နှိုက်လိုက်ကိုင်လိုက် စမ်းလိုက်လုပ်နေရာက စောက်ပတ်ကို အပြန်အလှန် ပွတ်သပ်ကျီစယ်နေမိကြပြန်ပါသည်။

တစ်ယောက်အကြောင်း တစ်ယောက်သိပြီးဖြစ်၍လည်း ရှက်စိတ်မရှိကြတော့။ မနှင်အေးရောသူမပါ အင်္ကျီနှင့် ဘော်လီတွေ မရှိကြတော့တာမို့ နှစ်ယောက်သား ပကတိအနေအထားအတိုင်းပင် ကိုယ်လုံးချင်း နီးစပ်ပူးကပ်သွားကြရာက အပြန်အလှန် နို့ကိုင် ဖင်ကိုင် နှုတ်ခမ်းချင်း မခွာစတမ်း နမ်းကြစုပ်ကြနှင့် အတန်ကြာအောင် အတွေ့အရသာထဲ မျောပါနေမိကြသည်။ မိန်းမသားနှစ်ယောက်က အသက်ချင်းလေးငါးနှစ်မက ကွာသော်လည်း ခန္ဓာကိုယ် အလုံးအထည်ချင်း သိပ်တော့ မကွာလှချေ။ နှစ်ယောက်လုံး တောင့်တင်းပြည့်ဖြိုး၍ ခန္ဓာကိုယ်အချိုးအဆစ် ပြေပျစ်ကျနလှပသူတွေချည်း ဖြစ်သည်။

“နွယ့်လူအကြောင်းလည်း မနှင်းကိုပြောဦးနော်။ ဘာလုပ်တယ် ဘာကိုင်တယ်ဆိုတာကအစ ပြော”

ခင်လေးနွယ် ပြောပြသည်။ ညက ကိုနောင်နှင့် ဆိုင်ဘေးအဖီအောက်မှာ အပြန်အလှန်ဆွဲကြတာတွေပါ ထည့်ပြောပြခြင်းဖြစ်သည်။ မနှင်း စိတ်ဝင်တစားနားထောင်သည်။ စိတ်ပါလက်ပါ ရှိနေပုံလည်း ရပါသည်။

စကားပြောရင်း ပွတ်သပ်နမ်းရှုံ့နေကြရာက တစ်ယောက်က နို့နှစ်ဖက်ကိုကိုင်ကာ ဖျစ်ပေးနယ်ပေးရင်း ကျန်တစ်ယောက်ကလည်း ပေါင်ကြားထဲကို လျှိုနှိုက်၍ လက်ကိုတဆတ်ဆတ် ထိတွေ့လှုပ်ဆွပေးနေလေရာအမျိုးသမီးနှစ်ယောက်လုံး စိတ်ဇောအဟုန်များ ထကြွ ထက်သန်လာကြပြီး သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့အင်္ဂါဇပ် အသီးသီးဆီမှ ကာမရှေ့ပြေးအရည်ကြည်ကလေးများ စိမ့်ယိုထွက်လာကြလေသည်။

“မနှင်း ကျွန်မ သူနဲ့ တစ်ခါလောက် ဆုံချင်တယ် ဖြစ်မလား ”

မနှင်းအေး အံ့အားသင့်သွားသည်။ ဆိုင်ရှင်လည်းဖြစ် လင်ရှိမယားတစ်ယောက်လည်းဖြစ်သော ခင်လေးနွယ်ပါးစပ်မှ ဒီလိုစကားမျိုး ထွက်လာလိမ့်မည်လို့ သူမ တစ်ခါမှ ယောင်လို့တောင် မတွေးမိခဲ့ပါချေ။

“အိုး တ တကယ်လား နွယ်။ မဟုတ်က ဟုတ်က ပြောနေ ”

“ဟင်း မနှင်း တကယ်မထင်ဘူးမို့လား …။ နေဦး ပွတ်ပါ မနှင်းရဲ့ နွယ့်ဟာလေးကို ကြမ်းကြမ်းပွတ်ပေး အ အ အဲလို ပွတ်ရင်း ပြောတာ ပိုမိုက်တယ်။ နွယ်လည်း မနှင်းစောက်ပတ် ပွတ်ပေးမယ်။ ယက်လည်း ယက်ပေးမယ်။ မနှင်းကို အားရအောင် မှုတ်ပေးချင်တယ်”

“ဟင်း ဟင်း နွယ်လေးသဘောပါကွယ် အဟင်း ဟင်း ကြံကြီးစီရာ နွယ်ရယ် ဒီနေ့မှ ဘာစိတ်များပေါက်နေသလဲ မသိဘူး ခိခိခိ ”

လူချင်း လုံးထွေးသွားရာကနေ ခင်လေးနွယ် သူမခံစားချက်တွေကို မနှင်းကို အကုန်ရင်ဖွင့်လိုက်သည်။

“တကယ်နော် အစ်မ။ ကြည့်နေ အစ်မပြောမပေးလည်း နွယ် သူ့ကို ဘယ်သူမှမသိအောင် တိတ်တိတ်ကလေး ဝင်လုံးဖို့အထိ စဉ်းစားထားပြီးသား။ နွယ် ရေလိုတယ်။ အခု မ မနှင်းဆီက သူ့အကြောင်းသိလိုက်ရတော့ ကိုယ်တိုင်လည်း တွေ့ချင်စိတ်ပြင်းပြလာတယ်။ အဲ့လို ကောင်ကြီးနဲ့တွေ့ရင် ဘယ်လိုနေမလဲလို့ စိတ်ကူးယဉ်ခဲ့ရတာ ကြာပြီ ”

“အိုကွယ် ပြောမနေနဲ့တော့ သူမို့လို့ လိုးလိုက်ရင်များ ကိုယ့်ပိပိထဲကို ပစ်စတင်ကြီးတစ်ချောင်းနဲ့ တအားဝင်မွှေ့နေသလား အောက်မေ့ရတာ။ ဂေါ်လီလီးပါဆိုမှ စွဲကိုစွဲတယ်။ သူ့အကောင်တွေ နှစ်ယောက်သုံးယောက် တစ်ခါခေါ်လာတာလည်း သူ့လိုပဲ လီးမှာ ဂေါ်လီထည့်တာတို့ ခွဲထားစိပ်ထားတာ ကြီးဆေးထိုးတာဘာညာပေါ့ အမျိုးစုံအောင် လုပ်ထားတော့ မနှင်းမှာ တစ်နေ့လုံးတစ်ညလုံး သေလုမျောပါး မျော့နေအောင်ကို အလိုးခံရတာ နွယ်ရဲ့ … ဟင်းဟင်း …။ ဒါ အခုမှ မနှင်း နွယ့်ကို ကိုယ့်ညီမအရင်းလေးတစ်ယောက်လို ချစ်လွန်းလို့ ပြောပြရတာပါ”

“အ အား မနှင်းရယ် မိုက်လိုက်တာနော် ဆက်ပြော ဒါဆို မနှင်း သူတို့ဆီက အခကြေးတော့ မြက်မြက်ကလေးရမှာပေါ့ ဦးတရုတ်ကြီး မပေးဘူးလား ”

“ပေးတယ် ပေးလို့လည်း မနှင်းလည်း အရဲစွန့်ပြီးခံတာလေ။ တစ်ကြိမ်နှစ်ကြိမ်နဲ့တင် အော့ကြောလန်ပါတယ်ကွယ်။ လူတွေရော လီးကြီးတွေရော သရမ်းလိုက်ကြတာ အစ်မပြောရင် မိနွယ် ယုံမှာတောင်မဟုတ်ဘူး”

“အိုး ဆက်ပြော ဆက်ပြော နားထောင်လို့မဝဘူး မနှင်း … လာ နွယ့်ပေါင်ကြားထဲလည်း ဝင်ပေးပါဦး … နွယ် … မ ရ မ ရတော့ဘူး … မနှင်း ပြီးရင် … အဲဒီဟာ အစအဆုံး ဆက်ပြောရမှာနော်။ ခု ခုတော့ နွယ်နဲ့မနှင်း အပြိုင်စုပ်ကြယက်ကြမယ် …။ မနှင်း နွယ့်စောက်ပတ်ကို တအားဖြဲပြီးတော့သာ မှုတ်ပေး။ နွယ်လည်း အပေါ်ကနေ ဒီလို … ဒီလို အဟင့် ဟင့် ဟင့် … ”

“အို အို အို နွယ် နွယ် ရယ် စစ်စတီနိုင်းကြီးပါလား ဟင့်ဟင့် …တတ်လည်း တတ်နိုင်လိုက်တာကွယ် အဟင့် ဟင့် ဟင့် အင့် အင့် ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်”

“အ ထိ ထိတယ် အစ်မရဲ့ စုပ်ပါ အစိကလေး နာနာစုပ် အပေါက်ထဲကို တအားနှိုက်ဆောင့်ပေး နွယ် အစ်မပြောတာ ကြားရရုံနဲ့တင် အရည်တွေ အ အရမ်း ပဲ ရွှဲလွန်းနေပြီကွာ အစ်မရော ရွှဲနေပြီလားလို့ ကြည့်စမ်းမယ် မှန်း …”

“အို တော် ရွှဲ ရွှဲ ပါဘူး အင်း ဟင့်ဟင့် ”

“ဟင် ဘာ မရွှဲရမှာလဲ စိမ့်နေလိုက်တာများ ပက်ကြားအက်လေးထဲက အရည်တောင်ကျန်သေးရဲ့လားမသိဘူး အဟင်းအဟင်း ဟင်း ကဲကွာ ဒီတစ်ခါဖြင့် တွေ့ကြပြီပေါ့ ”

ခင်လေးနွယ် မနှင်းအေးရဲ့ခြေရင်းဖက်ဆီ မျက်နှာမူပြီး အပေါ်စီးကနေ ပြောင်းပြန်မှောက်အိပ်ချလိုက်ရာ မနှင်းအေးမျက်နှာပေါ်ကို သူမစောက်ပတ်တစ်ခုလုံး အပေါ်မှ ပိုင်စိုးပိုင်နင်း ဖိအုပ်မိသွားသကဲ့သို့ဖြစ်သွားရပြီး သူမဦးခေါင်းပိုင်းတစ်ခုလုံးလည်း မနှင်းအေးရဲ့ ပေါင်ကြားခွဆုံရှိရာဆီ ကျကျနနအပ်မိသွားသည်။

ခင်လေးနွယ်နှုတ်ခမ်းများက မနှင်းအေးရဲ့စောက်ပတ်ကို အပီကုန်းစုပ် နမ်းလိုက် ချိန်မှာပင် မနှင်းအေးလည်း အောက်ကနေ သူမစောက်ပတ်တစ်ပြုံလုံးကို အမွေးအမြှင်တွေဖယ်ရှားကာ သူ့နှုတ်ခမ်းအစုံဖြင့် ထိုးဟပ်၍ စုပ်နမ်းပစ်လိုက်ပြီ ဖြစ်သည်။ နှစ်ယောက်သား သူ့စောက်ပတ်ကိုမှုတ် သူ့အဖုတ်ကိုယ်ယက်နှင့် အသီးသီးအလုပ်ဖြစ်သွားကာ နောက်ထပ် စကားဟဟပင် မပြောနိုင်တော့လောက်အောင် ဖြစ်သွားကြလေသည်။

“အ ယက် ယက် ယက်ပေး မမ နှင်း အ အိ အိ ကောင်း ကောင်းလိုက်တာ ဟင်းဟင်း ဟင်း”

“နွယ်လေးလည်း ယက် မြန်မြန် မမစောက်ဖုတ် ယားလွန်းနေပြီ အ အိအိ မထိတထိမလုပ်နဲ့တော့ ဆောင့် လက်သုံးချောင်းပူးပြီး ဆောင့်ပေး လိုးပေး ကြမ်းကြမ်း လိုး”

“လိုးမယ် မနှင်းကို လိုးပေးမယ် အ အင့်အင့် ဟင့် ကျွတ်ကျွတ် ကျွတ် မနှင်း လည်း ဆောင့် လုပ်ပါ မြန်မြန် သွင်သွက်လေးလုပ် အ အိ ထိ ထိတယ် အ အ အင့် အင်းးး”

စောက်မွေးထူပြော နက်မှောင်နေသည့် မနှင်းအေးစောက်ဖုတ်အုံကြီးကို ဖတ်ကနဲဖတ်ကနဲ လက်ဖဝါးကလေး နှင့်နာနာလေးနှက်ရင်း ခုံညင်းဖားတစ်ကောင်ကဲ့သို့ မို့မောက်ဖောင်းကြွလာသော ဆီးခုံကြီးအောက်ဖက်ရှိ စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းရဲ့အခြေ၌ရှိသည့် တွင်းချိုင့်ကလေးထဲကို သူမလက်ညှိုးလက်ခလယ် လက်သူကြွယ်သုံးချောင်းပူးကာ ခပ်ရဲရဲပင် တဆတ်ဆတ်ထိုးနှိုက် ဆောင့်သွင်း ပေးနေလေသည်။

အရည်တွေ ရွှဲအိုင်ကာ ချွဲကျိကျိဖြစ်နေတာမို့ စောက်ဖုတ်ထဲ လက်နှိုက်ဆောင့်ပေးခြင်းက ရှောရှောရှူရှုဖြစ်ကာ တွင်းချိုင့်ကလေးထဲကို မြန်ဆန်ထိရောက်စွာ အသွင်းအထုတ် ပြုလုပ်ပေးနိုင်လာပြီး မနှင်းကလည်း သူမစောက်ပတ်ကို အောက်ကနေ နှုတ်ခမ်းသားထူထူနှစ်ချပ်ကို ဖွင့်လှစ်ဖြဲဟလျက် အတွင်းသားပတ်ပတ်လည်တစ်ဝိုက်ကို လျှာနှင့်ထိုးမွှေယက်ဆွပေးလိုက် အစိကလေ းစုပ်စုပ်ပြီး သွားနှင့်မနာကျင်အောင် ကိုက်ငုံ လှုပ်ယမ်းပေးလိုက်လုပ်ပြီး စောက်ခေါင်းထဲကို လက်နှင့်အပြတ်ထိုးမွှေကာ အဆက်မပြတ် ဆောင့်လိုးပေးလိုက်ပြန်ရာ ခင်လေးနွယ်လည်း ဖင်ကြီးတယမ်းယမ်းဖြစ်ပြီး မနေနိုင်အောင်ကော့ပျံလူးခါနေပါတော့သည်။

နှစ်ယောက်သား ဖီးလ်တွေစွတ်တက်ပြီး သူနိုင်ကိုယ်နိုင် အပြိုင်ကြဲကာ စိတ်ရှိနွှဲလိုက်ကြရာက မိနစ်လေးဆယ်ကျော်လောက်ကြာတော့မှ သူမတို့ နှစ်ဦးစလုံးလှုပ်ရှားမှုတွေ မြန်ဆန်လာကြသလို စောက်ပတ်နှစ်ခုလုံးဆီမှလည်း စောက်ရည်တွေ တဖြန်းဖြန်း သွန်ထွက်ကျဆင်း လာရပြီးနောက် လှုပ်ရှားမှုတွေပါ တဖြည်းဖြည်းငြိမ်ကျသွားရတော့သည်။

……………………………………………………..

အခန်း ( ၆ )

ခင်လေးနွယ်တို့နှစ်ယောက် အခန်းလေးထဲမှာ နှစ်ကြိမ်တိတိချစ်ပွဲဝင်ခဲ့ကြသည်။ တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် အတွေ့အကြုံချင်း ဖလှယ်မိကြသလို ရမ္မက်ကြွစရာတွေ အဖြစ်တွေ ပြန်ပြောင်းပြောလိုက် တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် အပြန်အလှန်ခွစီးပြီး ပေါင်ချင်းပွတ်လိုက် နှိုက်လိုက် ကိုင်လိုက်နှင့် ချစ်ရည်လူးကြရင်း အချိန်တော်တော်ကလေး ကြာမြင့်သွားရသည်။ စိတ်နောက်ကိုယ်ပါ လုပ်ချင်ရာလုပ်ပြီး နှစ်ယောက်သား မောမောပန်းပန်း ချွေးတစ်လုံးလုံးနှင့် ဖြစ်နေခဲ့ကြပြီ။

“ကိုင်း နွယ်ရေ အလုပ်ပြန်စရအောင်။ မကြာခင် ဖောက်သည်တွေရောက်တော့မှာ။ ကိုမျိုးအောင်တောင် သူ့ဖာသာသူ ဝိုင်းစဖွင့်နေလောက်ပြီ ထင်တယ် ”

“သူ့ဖာသာ သောက်ချင်သလောက်သောက် နွယ်တော့ ထည့်မငှဲ့ပေးနိုင်ပါဘူး။ ဒီလောက်တောင် မိန်းမထက် အရက်ကိုမက်နေမှတော့ ကိုယ်လည်း ကိုယ့်အကြိုက်လုပ်ရမှာပဲ ”

ခင်လေးနွယ်ပြောလိုက်ရင်း …

“မနှင်းကို နွယ် ရင်ဖွင့်စရာတွေ အများကြီးရှိသေးတယ် ”

ဆိုပြီး လမ်းထိပ်ရှိ (သီတာစတိုး)ဆိုင်ကနေ ဆိုင်ပစ္စည်းဝယ်ရန် အကြွေးစယူမိရာက တစ်စတစ်စနှင့် သူမလက်လွန်ပြီး ငွေတွေ နင်းကန် ချေးမိရင်း လောလောဆယ် ပြန်အဆပ်ခက်နေရပုံတွေ ငွေတိုး မှန်မှန်သွင်းဖို့ဝေးစွ။ ဆိုင်ခင်းဖို့နှင့် သူမအလွန်ဝါသနာကြီးသော ချဲထီကြွေးတွေပါ ပေါင်းပြီး တစ်နေ့တစ်နေ့ အလျဉ်မီအောင်ပင် မနည်းကြိုးစား ရုန်းကန်နေရသည့်အကြောင်းများကို မနှင်းအေးသိအောင် နတ်သံကလေးနှော၍ အကုန်အစင် ဖွင့်ပြောပြလိုက်သည်။

“ဒါကြောင့် ပြောတာ နွယ့်မှာ ချဲကြွေးဆပ်ရမှာရော အတိုးသွင်းဖို့နဲ့ အသုံးစရိတ်တွေအတွက်ပါ ငွေကအမြဲတမ်းလိုနေတယ်။ နို့မဟုတ်ရင် ဆိုင်ပါ အရင်းပြုတ်သွားမှာ။ သူနဲ့တွေ့ပြီး စကားတွေပြောချင်တယ် ခွင်လေးဘာလေးလည်း ညှိချင်တယ်။ နွယ်ကရှင်းရှင်းပဲ ပြောင်ပြောင်တင်းတင်းပဲ ဖွင့်ပြောမှာ။ မနှင်း ဆိုင်မလာတာမျိုးလုပ်ပြီး နွယ် မနှင်းကို အိမ်အထိလိုက်ခေါ်မယ် ဆိုတဲ့ပုံစံနဲ့ အိမ်ကလူကို အကြာင်းပြ ထွက်လာလို့ရတယ်။ တစ်နေရာမှာ တွေ့ကြတာပေါ့။ … အခြေအနေပေးသလို နွယ်ကြည့်လှုပ်ရှားမယ်။ တစ်ခုခု ကြိုတင် အချိန်းအချက်လုပ်နိုင်ရင် ပိုတောင် အဆင်ပြေမယ်လို့ ထင်တယ်”

သူမကပြောလိုက်ရာ မနှင်းအေး တွေးတွေးဆဆနှင့် …

“အင်း ဒီလိုလုပ် … ငါ ကိုတရုတ်နဲ့ သေချာတိုင်ပင်မယ်။ သူ ညည်းကို စိတ်ဝင်စားမှာတော့ သေချာတယ် ။ သူ့လိုလူက စောက်ပတ်မရွေးဘူး ရသမျှ အကုန်လိုးမယ့်လူ။ သူ့ကိုလည်း ဒီရက်ပိုင်း ဆိုင်ကို မကြာမကြာ အလာခိုင်းရမယ်။ ကြိုလုပ် ကြိုညှိစရာရှိတာ ကြိုညှိကြတာပေါ့ ။ လူမသိဖို့သာ အရေးကြီးတာ။ ဒီကြားထဲ ဆိုင်မှာ ညည်းလူကရှိသေးတယ်။ အရင်ဆုံး သူ့ကို ပထုတ်ရဦးမယ်။ ညဖက် အချိန်ပေးနိုင်ရင်တော့ အကောင်းဆုံးပဲ”

မနှင်းအေးက ပြောသည်။ ခင်လေးနွယ်လည်း ခေါင်းလေးအသာညိတ်ပြီး …

“ကျွန်မလူ (ကိုနောင်) က လွယ်ပါတယ် …။ မနှင်းသာ ဦးတရုတ်နဲ့လှော်ပြီး သူ့ကိုတစ်ကြိမ်လောက် အခွင့်အရေးပေးလိုက်။ သူ မနှင်းနောက်ကို ကောက်ကောက်ပါသွားမှာ သေချာတယ် ။ ဟင်းဟင်း နွယ်ကတော့ သူ့ရှေ့မှာလည်း ဖြစ်ရဲတယ်။ လူဆိုတာ ကိုယ့်အပိုင်းနဲ့ကိုယ်ပဲလေ။ တကယ်တမ်းကြတော့ သူက နွယ်နဲ့ ဘာမှပတ်သက်တဲ့လူမှ မဟုတ်တာ။ ရည်းစားလည်းမဟုတ် လင်သားလည်းမဟုတ်ဘူး သူပြောခွင့်မရှိပါဘူး …။ ငွေပေးလို့ နွယ့် ခန္ဓာကိုယ် သူ့ကို ပြန်ပေးတာပဲ မဟုတ်လား”

“ကောင်းပြီလေ အခြေအနေကြည့် လှုပ်ရှားတာပေါ့။ နွယ် အခုပြောတဲ့စကားက အတည်နော်”

“အော် အခုထိ မယုံသေးဘူးလား အစ်မရယ်။ ဘာလဲ နွယ် သက်သေထပ်ပြရဦးမလား ဟင်းးဟင်းး”

“ယုံပါပြီတဲ့ ရှင် ယုံပါပြီ တဲ့”

နှစ်ယောက်သား အဝတ်အစား သပ်သပ်ရပ်ရပ်ဝတ်ဆင်ပြီး အပြင်ပြန်ထွက်လာသည်။ ထင်သည့်အတိုင်း ကိုမျိုးအောင်က သောက်တောင်သောက်နေပြီ။ မယားဖြစ်သူဖက် လှည့်ကြည့်ပြီး …

“ဟင် ငါက မိန်းမနှစ်ယောက် ဈေးဝယ်ထွက်တယ်ထင်နေတာ အခုတော့ အခန်းအောင်းနေကြတာကိုး ဟားဟား ”

“အို ပြောစရာကိစ္စ ရှိလို့ပါတော်။ ကိုယ်တော် ဒီနေ့ သောက်တာစောလှချည်လား”

“စောပါဘူး မိန်းမရာ ၁၀ နာရီတောင်ထိုးနေပြီပဲ ”

ခင်လေးနွယ် လင်ဖြစ်သူကို မျက်စောင်းကလေးထိုးပြီး …

“ကဲပါ သောက်ပါတော် အမြည်းကျန်ပဲရှိမယ်။ အခုမှ ကျုပ်တို့ စပြီးချက်ပြုတ်ရမှာ”

ခင်လေးနွယ် ယောက်ျားဖြစ်သူကို စကားစဖြတ်လိုက်ပြီး နောက်ထပ် သူ့အတွက် အရက်တစ်လုံးနှင့် ရေသန့်တစ်ဘူး အသင့်ထပ်ချထား ပေးလိုက်ကာ ဆိုင်နောက်ကို ပြန်ဝင်လာခဲ့သည်။ ဆိုင်ရှေ့မှာ သူ့တစ်ယောက်တည်း ဆိုင်စောင့်ချန်ထားပြီး မနှင်းအေးနှင့်အတူ နှစ်ယောက်သား မီးဖိုချောင်ထဲမှာ အမြည်းဟင်းလျာတွေ အတူတကွ ချက်ပြုတ်ကြသည်။ ကြက်ကြော် အသားလုံးကြော်များ အရင်လုပ်ပြီးမှ ဟင်းအနှစ်တွေဆီသပ်ပြီး ဂက်စ်မီးဖိုပေါ် အမဲသားအိုး တင်ကာ မီးငွေ့ငွေ့နှင့် နှပ်ထားလိုက်သည်။ သူတို့နှစ်ယောက် အမြဲလုပ်နေကြအလုပ်တွေမို့ တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် အထူးပြောစရာ မလိုအပ်ဘဲ အပေးအယူညီမျှလျက် ရှိကြသည်။

နေ့ခင်းရောက်၍ အရက်သောက်သူ တစ်ယောက်စနှစ်ယောက်စ ဝင်လာတာမို့ ပြင်ဆင်ပေးပြီး ကိုမျိုးအောင်လည်း စကားပြောဖော်တွေ ရလာတာကြောင့် သူ့ဖက်လှည့်ကြည့်စရာမလိုတော့ဘဲ မီးဖိုကိစ္စပြတ်အောင် အရင်လုပ်ပြီးမှ ဆိုင်ကို သူနှင့် ခဏတာလွဲထားခဲ့လိုက်ကာ နှစ်ယောက်သား နံနက်စာစားသောက်ဖို့ ဆိုပြီး အိမ်ပေါ်သို့ တက်လာခဲ့ကြသည်။ ခင်လေးနွယ်ရော မနှင်းအေးပါ နှစ်ယောက်သားစိတ်ထဲမှာ မနက်ခင်းတုန်းက အတူတကွ အချစ်နယ်ကျွံစဉ်အချိန်ကလိုပင် ကာမသံဝါပြုလိုစိတ် တို့က မကုန်ခမ်းကြသေးဘဲရှိလေရာ ခင်လေးနွယ်ကပဲ စတင်ပြီး …

“ကဲ မနှင်းရယ် လုပ်လက်စတွေ ခဏနားထားလိုက်စမ်းပါ။ စားတာက နောက်မှ ဖြေးဖြေးစားလည်းရသားနဲ့ ”

“ဘာလဲ ညည်း တစ်ခုခု လုပ်ဖို့ ကြံစည်နေတယ်မဟုတ်လား နွယ် ရယ် အဟင်း ဟင်း”

“အို မမနှင်း အသိပဲ ဥစ္စာ ”

ခင်လေးနွယ်ပြောရင်း ဆိုင်ဖက်ကို ခဏငုံ့ချောင်းကြည့်လိုက်ကာ အားလုံးကိုယ့်ဖီးလ်နှင့်ကိုယ် ငြိမ်သက်နေကြတာမြင်ရ၍ ရင်ထဲ ဘဝင်ကျသွားဟန်နှင့် နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်ပြုံးလိုက်မိပြီး မနှင်းခါးကလေးကို အနောက်ကနေ သူမလက်နှစ်ဖက်နှင့် ရုတ်တရက် ဆွဲယူပွေ့ဖက် နမ်းရှုံ့ပစ်လိုက်သည်။ သူမလက်တစ်ဖက်က မနှင်းရဲ့ပေါင်ခွကြားထဲကို မသိမသာ တိုးဝင်သွားရာက ဖုဖုဖောင်းဖောင်း ကလေးဖြစ်နေသော မနှင်းရဲ့အင်္ဂါဇပ်အုံကြီးကို အသာဖွဖွ ဖိပွတ်လိုက်ရင်း သူမနားနားကပ်ကာ နှစ်ကိုယ်ကြား တီးတိုးလေသံကလေးနှင့် …

“ချစ်ထှာ မနှင်းရယ် … နွယ် မနှင်းကို ချစ်မဝသးဘူး။ လာ လာခဲ့စမ်းပါ ဒီကို … အဟင်းဟင်း ဟင်း ”

မနှင်းအေး ကိုယ်တစ်ပတ်လှည့်ပြီး သူမကို ပြန်လည် မျက်နှာချင်းဆိုင်လိုက်သည်။

“မနှင်းလည်း နွယ့်လိုပါပဲကွယ်။ တို့နှစ်ယောက် တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ဒီနေ့မှ ပိုရင်းနှီးလာကြသလိုပဲနော် အဟင်းဟင်း ဟင်း”

မိန်းမသားနှစ်ယောက် ပွေ့ကြဖက်ကြနှင့်။ မက်မက်စက်စက် အနမ်းက မသိမ်မွေ့သည့်အပြင် လိုအပ်တာထက် ပိုရှည်ကြာပြီး အကြမ်းပတမ်းလည်း နိုင်လွန်းနေသည်။ တစ်ယောက်နှုတ်ခမ်းတစ်ယောက် အပီအပြင် စုပ်နမ်းမိကြသလို ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်မှု အရာမှာလည်း မိန်းမသားချင်းဆိုပြီး အချင်းချင်းငဲ့ညှာမှုလုံးဝမရှိကြဘဲ ရမ္မက်ဇောထန်နေသော ယောက်ျားအရင့်အမာကြီးတစ်ယောက် ခပ်ကြမ်းကြမ်း ပွတ်နှိုက်ကိုင်ဆွပေးနေသည့်အလား ရင်သားဆိုင်တွေရော ပေါင်ရင်းခွဆုံ အကြိုအကြားမကျန်အောင် အပြန်အလှန် နှိုက်ဟယ်ဆွဟယ်နှင့် ရင်သပ်ရှုမောဖြစ်ချင်စရာ တကယ်လည်း သရုပ်ပီပြင်လွန်းလှပေသည်။ ကိုယ်လုံးချင်း ပူးကပ်ပွေ့ဖက်ကာ တစ်ယောက်တစ်ပြန်စီ သူနိုင်ကိုယ်နိုင် စောက်ဖုတ်နှိုက်ဆွပွတ်ကိုင်လျက် ရှိကြရာက တဖြည်းဖြည်း ခင်လေးနွယ်တို့လင်မယား အိပ်စက်ရာအခန်းဆီ ရောက်ပြီး ကုတင်ကြီးအနားကို နှစ်ယောက်သား ချဉ်းကပ်မိလာကြသည်။

ခင်လေးနွယ် မနှင်းအေးကိုယ်လုံးအိအိကြီးကို ကုတင်ပေါ် ပစ်လှဲချလိုက်ပြီး အပေါ်ကနေ အုပ်မိုးခွစီးလိုက်ရာက မျက်နှာထိမျက်နှာထားနှင့် …

“ဟင်း မပြေးနဲ့တော့ မနှင်း ဒီနေ့ မနှင်း ကျမလက်က လုံးဝမလွတ်စေရဘူး ”

“အိုး သ သနား ပါဦး နွယ်ရယ် မနှင်း အသက်ရှူ ခက် ခက်လွန်းလို့ ခိခိ ခိ ”

“မခက်စေရဘူး နွယ် အောက်ကနေ မှုတ်သွင်းပေးမယ် မပူနဲ့ခစ်ခစ် ခစ်”

“နွယ် နွယ် နော် လွန်မယ် မနက်ကလည်း တမနက်လုံး ဟင်းးး ”

“ဘာလဲ မနှင်း သဘောမကျလို့လား ပြော”

“အိုး ဘယ်သူပြောလဲ သဘောမကျဘူးလို့ ကျသမှ သိပ်ကျ ဟင့်ဟင့်ဟင့် ကဲ ကဲ ဟယ်”

မနှင်းအေးလည်း အားကျမခံပင် နွယ့်ထမီအောက်ကနေ စောက်ပတ်ကို လှမ်းနှိုက်ကာ ပွတ်သည်။ နွယ်ကတော့ သူမ ရင်သားအုံ အိအိနှစ်လုံးကို လက်နှစ်ဖက်နှင့် စုံကိုင်ဖျစ်နယ်ပေးနေပြီး ရင်သားကိုဖုံးအုပ်ထားသည့်အင်္ကျီနှင့်ဘရာစီယာကို ကိုယ်ပေါ်ကနေ အားလုံးဆွဲချွတ်ခွာပစ်လိုက်ပါသည်။ မနှင်းအေးအပေါ်ပိုင်း ဗလာကျင်းသွားသည်။ နွယ်လည်း သူမထမီလှန်လိုက်တာမို့ အောက်ပိုင်းကို ဟဖွင့်ပေးလိုက်သလိုဖြစ်ပြီး မထူးတော့ဘူးဆိုပြီး ကိုယ်ပေါ်ကအင်္ကျီရော ဘော်လီတွေပါ ကိုယ်တိုင်ချွတ်၍ မနှင်းအေးထမီကိုပါဆွဲလှန်ချွတ်ပစ်လိုက်ရာက နှစ်ယောက်သား ကုတင်ပေါ်မှာပဲ တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန်အိပ်ပြီး စစ်စတီနိုင်း (69) ပုံစံ လုပ်ပစ်လိုက်ကြပါသည်။

တစ်ယောက်ပေါင်ခွကြားရှိစောက်ပတ်ကို တစ်ယောက်ကပွတ်ဆွပြီး တစ်ယောက်စောက်ပတ်ကို တစ်ယောက် နမ်းကြယက်ကြ စုပ်ကြသည်။ ဖင်တွေကိုင်ကာ ဖျစ်နယ်လိုက်ကြသည်။ စောက်ပတ်အခေါင်းပေါက်ကလေးထဲကို လက်ထိုးထည့်ပြီး အလုအယက် နှိုက်ကြဆွကြသလို ဖင်ပေါက်ထဲကိုပါ လက်နှင့်ထည့်လိုးရင်း မမောနိုင်မပန်းနိုင်အောင် ရမ္မက်မီးတောက်ကာ ထန်ချင်တိုင်းထန် လိုက်ကြရာ အချိန်နှစ်နာရီလောက်ပင် ကြာမြင့်သွားသည်။

ပြီးမှ လူချင်းခွာပြီး ခဏနား တစ်ယောက်ကိုယ်ပေါ်ကချွေးစက်များကို တစ်ယောက်သုတ်ပြီး ကြင်ကြင်နာနာအနမ်းပေးနေကြရင်း ယနေ့ညအတွက် လုပ်ဆောင်ရန်ရှိသည်များကို နှစ်ယောက်သား ခေါင်းချင်းရိုက်တိုင်ပင်ကာ ဉာဏ်နီဉာဏ်နက်ထုတ်ကြသည်။ အမောပြေသလောက်ရှိမှ စားကြသောက်ကြနှင့် အိမ်အောက်ပြန်ဆင်းပြီး ဟန်မပျက် အရက်ရောင်းကြသည်။ အရက်ဆိုင်က နေညိုလေ လူစည်လေပဲဖြစ်တော့သည်။

ခင်လေးနွယ်ယောက်ျား ကိုမျိုးအောင်ကား တစ်နေကုန်မအိပ်ဘဲ အဆော်ကောင်းသဖြင့် ရေချိန်အတော်ကြီးကိုက်ကာ အာလေးလျှာလေးဖြစ်ရုံမက သူ့ပုဆိုးသူမနိုင်အောင်ဘဲ ဖြစ်နေပေပြီ။ ညမရောက်ခင် မနှင်းအေးကို ခဏအပြင်လွှတ်လိုက်ပြီး ဦးတရုတ်နှင့် အဆက်အသွယ်ယူခိုင်းသည်။ ဦးတရုတ် ဝမ်းသာအားရဖြစ်ပြီး ဒီနေ့ည သူ ဆက်ဆက်လာခဲ့မည်ဟု မှာလိုက်ကြောင်း ခင်လေးနွယ်ကို ပြန်ပြောပြသည်။

ညရောက်တော့ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်ပင် ကိုနောင်လည်း ရောက်ရှိလာရာ သူတို့နှစ်ယောက် ဆုံမိသွားကြသည်။ အမှန်က ဦးတရုတ်ကြီးရဲ့ အကြံဉာဏ်သာ ဖြစ်ပေတော့သည်။ သူတို့နှစ်ယောက် တစ်ဝိုင်းတည်းအတူထိုင်ပြီး သောက်စားကြရင်း ဝါသနာပါရာ မိန်းမကိစ္စ ပြောဆိုဆွေးနွေးကြရာက ဦးတရုတ်စကားစပြီး ခင်လေးနွယ်နှင့် မနှင်းအေးတို့ မိန်းမသားနှစ်ယောက်အကြောင်းကို ရောက်ရှိသွားသည်။ တစ်ယောက်စီကို အပိုင်ကိုင်ထားကြမှန်း ကိုယ်စီသိပြီးဖြစ်၍လည်း ယခုတစ်ဖန် သူမတို့နှစ်ယောက်လုံးကို အပီချုပ်နိုင်မည့် အနေအထားကို ပြောဆိုတိုင်ပင်ကြရာ ဦးတရုတ်ကြီးက သူ ညစဉ်လိုးနေကြဖြစ်သော မနှင်းအေးကို ဆိုင်ရှင်လည်းဖြစ် ကိုနောင့်ခွင်လည်းဖြစ်သည့် ခင်လေးနွယ်ရှေ့မှောက်မှာပင် ဒီဆိုင်မှာအလုပ်ဖြစ်အောင် ခေါ်ညှိပေးမည့်အကြောင်း အကယ်၍ ဆိုင်ရှင်ခင်လေးနွယ်ကိုယ်တိုင် သူ့ကို စိတ်ပါဝင်စားမှုရှိမည်ဆိုလျှင်လည်း ကိုနောင့်အနေနှင့် မည်သည့်အနှောင့်အယှက်မှမပေးဘဲ ကိုယ်ကြိုက်ရာကိုယ် လှုပ်ရှားနိုင်ခွင့် ပေးရမည့်အကြောင်း ကတိစကားတောင်းခံလိုက်ရာ ကိုနောင်လည်း မဆိုင်းမတွပင် ကောင်းပြီ ဆိုပြီး တရုတ်ကြီးကို ခေါင်းညိတ် ကတိပေးလိုက်သည်။

သူ့အနေနှင့်လည်း ခင်လေးနွယ်လို မိန်းမတစ်ယောက်အနေနှင့် ဦးတရုတ်ကဲ့သို့ နာမည်ပျက်ရှိနေသူတစ်ယောက်ကို လက်ခံမည် လက်မခံမည် ဆိုသည်ကို တပ်အပ်ပြောဆိုနိုင်ခြင်းမရှိဘဲ ဖြစ်နေပေရာ အဖြေကို ကွဲကွဲပြားပြား သိလိုလှပေသည်။ အကယ်၍ ခင်လေးနွယ် ဦးတရုတ်ကို လက်ခံပြီး သူတို့နှစ်ယောက် အလွယ်တကူငြိသွားကြမည်ဆိုလျှင်လည်း သူ့အနေနှင့် ဘာတစ်ခွန်းမှတော့ ဝင်ပြောနိုင်မည်မဟုတ်ပါ။

ည လူရှင်းချိန်မှာ မနှင်းအေးနှင့် ခင်လေးနွယ်ကို ဝိုင်းထဲခေါ်သွင်းလိုက်ရာက ဦးတရုတ်ကြီးက ခင်လေးနွယ်ရှေ့မှာထားပြီး မနှင်းအေးကို ကိုနောင်နှင့်ချိတ်ပေးမည်ဆိုပြီး ကြေးတစ်ခုသတ်မှတ်ကာ ဈေးဖွင့်ပေးလိုက်ရာ မနှင်းအေးလည်း ကိုနောင် ဘာပြန်ပြောမည်လဲဆိုတာကို အသာနားစွင့်ရင်း ခေါင်းလေးကို အောက်ငုံ့ထားမိသည်။ ဦးတရုတ်က ကိုနောင်သာ တကယ်စိတ်ဝင်စားလျှင် လောလောဆယ် လူရှင်းခိုက် ဤဆိုင်မှာပင် တွေ့နိုင်မည့်အကြောင်း မယုံလျှင် သူမကိုမေးနိုင်ကြောင်း ပြောရာ ကိုနောင်လည်း

“တကယ်လား မနှင်း။ ဒါဖြင့် အခုချက်ချင်းပဲ နှစ်ယောက်တွေ့နိုင်အောင် စီစဉ်ပေးနိုင်မလား ”

မေးသဖြင့် မနှင်းအေးလည်း အဓိကလူဖြစ်သော ဆိုင်ရှင်ခင်လေးနွယ်ဆီ အသာမေးငေါ့ပြလိုက်ရင်း …

“ကိုနောင် မေးချင်းမေး နွယ့်ကိုသာမေးပါ … သူခွင့်ပြုရင် ဘာမဆို ဖြစ်ပါတယ်”

မနှင်းအေးစကားကြောင့် ကိုနောင် ခင်လေးနွယ်ဖက်လှည့်ပြီး …

“နွယ် တကယ်ဖြစ်နိုင်လား ကိုနောင် ဆိုလိုတာက နွယ် ကိုနောင့်ကို အခွင့်ပေးနိုင်မလား”

မေးလိုက်ရာ ခင်လေးနွယ်လည်း ဘာမှမဖြစ်သလိုပုံစံနှင့် အသာအယာပြုံးလိုက်ပြီး …

“ကိုနောင့်သဘောပဲလေ။ အခု ဖြစ်ချင်ရင် ဖြစ်လို့ရပါတယ်။ သိတဲ့အတိုင်းပဲ နွယ့်အိမ်ကလူလည်း မူးပြီး အိပ်ပြီဆိုတော့ ရှင်တို့နှစ်ယောက် အနောက်ခန်းသွားလို့ရတယ်။ တစ်ခုခုအရေးကြုံရင်လည်း နွယ် ဒီကနေ အသံပေးလိုက်မှာပေါ့ ”

“နွယ် … က ဟို … အခန်းစောင့် လုပ် လုပ်ဖို့လား ”

“ဟင်းဟင်း နွယ့်အတွက်မပူနဲ့ … ဦးတရုတ်ရှိသားပဲ။ သူသောက်တာထိုင်စောင့်ရင်း နှစ်ယောက်စကားတပြောပြောနဲ့ ရှိနေမှာပေါ့။ စိတ်ချသာ သွား အဟင်းဟင်းး ”

“ကောင်းပြီ ရော့ ဒီမှာ … ကိုတရုတ် … မနှင်းကို ကျုပ် ဝမ်းနိုက် ခေါ်မယ်ဗျာ။ လောလောဆယ် အနောက်ခန်းသွားမယ်။ ကျန်တဲ့ခင်ဗျားကိစ္စ ခင်ဗျားဖာသာ ကြည့်ကျက်လုပ်ပေါ့ ဟုတ်လား”

ပြောပြီး ခင်လေးနွယ်ဖက်ကိုပါ လှည့်ကြည့်လိုက်ရာက …

“နွယ် … ကိုယ့် ကို … အဲ … စိတ် … မဆိုးပါဘူးနော် ”

“ဆိုးစရာလား … ကိုယ့်ဟာကိုယ် အလုပ်ဖြစ်တဲ့ဟာကို။ နွယ်တောင် မနှင်းကို အားကျမိသေး … အဟင်းဟင်း ဟင်း”

မနှင်းအေး ထိုင်ရာက ထလိုက်ပြီး ကိုနောင့်ဖက်ကို အသာလက်ကမ်းပေးလိုက်သည်။

“ကဲ ကိုနောင် သွားမယ်ဆို ထပါ … နှင်း အိမ်မပြန်ခင် ခဏပဲ အချိန်ရမှာနော် … ဒီမှာ တစ်ညလုံးတော့ မဖြစ်ဘူး။ နောက်ပိုင်း ရှင် အဆင်ပြေတဲ့ဆီ သွားတာပေါ့။ နှင်း ကိုယ့်အလုပ်ကိုယ် နားလည်ပါတယ်”

“ကောင်းပြီလေ ကဲ မရွှေနှင်း … အရှေ့က ကြွ ”

နှစ်ယောက်သား ဆိုင်အနောက်ဖက်မှာရှိသည့် နားနေခန်းလေးဆီ ထွက်သွားကြရာ ခင်လေးနွယ်နှင့် ဦးတရုတ်ကြီး နှစ်ယောက်တည်းသာ ကျန်ပါတော့သည်။

အချိန်က ည ၉ နာရီခွဲသာသာ ၁၀ နာရီဝန်းကျင်ခန့် …

ခါတိုင်းညတွေထက် စောသေးပေမယ့် ဒီည ထူးထူးခြားခြား ဆိုင်မှာလူရှင်းနေသည်။ ဆိုင်ရှေ့တံခါးမကြီးကို အသာပင် သွားရောက် စေ့ပိတ် ထားလိုက်ပြီး အရက်ပုလင်းနှစ်လုံးဆွဲကာ ဦးတရုတ်ထိုင်နေသည့် ဝိုင်းဆီ ခင်လေးနွယ် ပြန်ရောက်လာသည်။ သူနှင့်ကပ်ရက် ခုံပုကလေးမှာ ဝင်ထိုင်ချလိုက်တော့ ဦးတရုတ်ကြီးရဲ့မျက်လုံးများက သူမခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးကို စူးစူးစိူက်စိုက်အကဲခတ်ကြည့်နေတာ မြင်လိုက်ရသည်။ ခင်လေးနွယ် သူ့ကို မပွင့်တစ်ပွင့်ကလေးပြုံး၍ ကြည့်လိုက်ပြီး …

“ဘာကြည့်တာလဲ မမြင်ဖူးလို့လား ဦးတရုတ်ရဲ့”

“အင်း ဒီလို တစ်ခါမှ မမြင်ဖူးလို့ ခင်လေးနွယ် ဒီညတော်တော်လှနေသလားပဲ ”

“အဟင်း ဟင်း ဟင်း ”

ခင်လေးနွယ် ကိုယ်ကလေး တသိမ့်သိမ့်လှုပ်ခါပြီး ဟက်ဟက်ပက်ပက်ပင် ရယ်ချလိုက်မိသည်။ရုတ်တရက် ဦးတရုတ်ကြီးလက်တစ်ဖက်က သူမခါးလေးဆီရောက်လာသည်။ သူမခါးလေးကို ပိုင်စိုးပိုင်နင်း စွေ့ကနဲ လှမ်းပွေ့ဖက် လိုက်ရင်း သူ့ရင်ခွင်ထဲကို မထင်မှတ်ဘဲ ဆွဲသွင်းလိုက်ခြင်းပဲ ဖြစ်သည်။

 ပြည့်တန်ဆာနှင့် မိမာယာ (အပိုင်း ၂) ဆက်ဖတ်ရန် ဒီကိုနှိပ်ပါ