သက်သေခံ

သက်သေခံ
ရေးသားသူ – အိတ်ကြီး

နယ်ကအိမ်တွေဆိုတော့ သစ်သားနဲ့ မြေစိုက်ဆောက်၊ ဆောက်လိုက်ရင်လည်း နှစ်ထပ် အကြီးကြီး။ ဒီတော့ အခန်းတွေပိုလာရင် ပျဉ်ပြားလေးတွေနဲ့ကာပြီး အိမ်ကို တစ်ခြမ်းခွဲလို့ ငှားကြရော။ ကိုပြုံးချိူနဲ့ မငယ်တို့ လင်မယားက အဲဒီလို အိမ်ကြီးရခိုင်ကို အဘွားတော်စပ်သူကွယ်လွန်တော့ အမွေရ၊ စျေးထဲမှာလည်း အထည်ဆိုင်လေးဖွင့်ထား၊ အိမ်ကိုထက်ခြမ်းခွဲလို့ သူများတွေကိုငှားစားတာ အိမ်ငှားခနဲ့တင် စားဝတ်နေရေးက အတော်ချောင်လည်တာ။ သူတို့ရှိတာက လင်မယားနှစ်ယောက်ထဲရယ်၊ အိမ်ထောင်ကျတာ ၅ နှစ်ကျော်ပေမယ့် ဘယ်လိုပဲကြိုးစာကြသော်ငြားလည်း ကလေးက မရနိုင်သေး။ ကလေးမရတဲ့ ကိစ္စနဲ့ ပတ်သတ်ရင် လင်မယားကြားမှာ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် အပြစ်ဖို့ကြလို့ တကျိတ်ကျိတ်နဲ့ ရန်ဖြစ်နေတာ။

ကိုပြုံးချိုက တော်တော်ပိန်တာ၊ ခါးအားမသန်လောက်ဘူးလို့ ထင်ရတယ်။ အချိန်မရွေးလည်း နှာစေး၊ ချောင်းဆိုးနဲ့ တီဘီရောဂါသည်လို တစ်ရှောင်ရှောင်ရယ်။ မငယ်က အသားဖြူဖြူ လုံးကြီးပေါက်လှ ထွားတယ် ကားတယ် မြင်သူတကာ ယားစေလောက်တဲ့ မျှစ်ဆို့ပေါက်ကြီးပေါ့။ ကိုပြုံးချိုကြီး ၅ နှစ်လောက်ဖြိုခဲ့တာ မပြိုခဲ့တဲ့ မငယ်ရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ကြီး ပိုလို့တောင် ဆူဖြိုးလို့လာခဲ့တာပေါ့။ လက်ဘက်ရည်ဆိုင်ရှေ့ကများ မငယ် ဖြတ်လျှောက်သွားရင် ရှိသမျှ ပုရိဿတွေက အကြည့်ပေါင်းမျိုးစုံနဲ့ မငယ်ရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ကို အားပါးတရ အားပေးကြတော့တာ။ မငယ်ကလည်း သူ့ရဲ့ကိုယ်လုံးအလှကို သူယုံကြည်တော့ ဝတ်လိုက်ရင် ကိုယ်လုံးကို ပေါ်လွင်စေမယ့် ကိုယ်ကြပ်အဝတ်အစားတွေပဲ။

ဒီလိုနဲ့ တစ်နေ့ သူတို့လင်မယားကြားကို မငယ်ရဲ့ အဆိုအရ တူတော်မောင်လို့ တော်စပ်သူ မောင်ဇော်ရဲလေးက တောကနေ ရောက်လာပါလေရာ။ တောသားမောင်ဇော်ရဲ တောမှာ လယ်လုပ်ယာလုပ်နဲ့ ခန္ဓာကိုယ်က တောင့်တင်းကြံခိုင်တယ်။ ကိုပြုံးချို မလုပ်နိုင်တော့တဲ့ အိမ်မှုကိစ္စတွေနဲ့ မငယ် အထည်ဆိုင်ဖွင့်ရင်လည်း လိုက်ပြီးကူညီတာတွေနဲ့ အတော်လေးကို အားကိုးရတဲ့ ကူဖော်လောင်ဖက်တစ်ယောက် ဖြစ်လာတာပေါ့။ မနက်ဆို မငယ်နဲ့ စျေးလိုက်သွား ဆိုင်ဖွင့် ညနေမှပြန်လာ။

ကိုပြုံးချိုကတော့ စပါးပေးလိုလို၊ ဆန်ပွဲစားလိုလိုနဲ့ နေ့လည်ဖက်တွေဆို အလုပ်တွေရှုပ် တစ်ခါတရံ ညအိပ်ခရီးတွေတောင် ထွက်တတ်သေးတာ။ ကြာလာတော့ မောင်ရဲနဲ့ အန်တီငယ် ဇာတ်လမ်းလေးက ပေါ်လာခဲ့ပြီလေ။ လူမြင်ကွင်းမှာ သူတို့နှစ်ဦး အနေအထိုင် ဆင်ခြင်ခဲ့သော်လည်း၊ မမြင်ကွယ်ရာ အိမ်ထဲပြန်ရောက်ရင်တော့၊ ဇာတ်လမ်းလေးတွေကို သိရှိနေသူက သူတို့အိမ်ကို တစ်ခြမ်းငှားပြီး နေထိုင်နေတဲ့ ကိုသော်ဇင်တို့ မိသားစုပဲပေါ့။ ကိုပြုံးချိုက ခရီးမထွက်ခဲ့ရင်တောင် အိမ်မကပ်ပဲ နေ့နေ့ညည အပေါင်းအသင်းတွေနဲ့ လည်ပတ်နေတော့ မိန်းမနဲ့ တူတော်မောင်ရဲ့ ဇာတ်လမ်းကို မသိရှာသေး။

ကိုသော်ဇင်အနေနဲ့ မငယ်တို့ဇာတ်လမ်းကို သတိထားမိသွားတာကလည်း ဒီလို။ တစ်ည ၉ နာရီဝန်းကျင် မီးဖိုခန်းဘက်က ဒန်အိုးပြုတ်ကျသံလိုလို ကြားမိတော့ သူအခန်းကလို့ထင်ပြီး သွားကြည့်တော့ သူ့မီးဖိုခန်းကမဟုတ်။ ဒါနဲ့ပဲ မီးပိတ်ပြီး အိမ်ရှေ့ကို ပြန်သွားမယ်လုပ်တော့ တစ်ဖက်ခန်းက မငယ်ရဲ့ အသံတိုးတိုးအုပ်အုပ် ပြောသံကို ကြားလိုက်ရတာ။ သူလည်း စိတ်ဝင်စားသွားခဲ့ရတယ်။ ကြားလိုက်ရတာက “အရမ်းပဲ” တဲ့။

ဒါနဲ့ ကိုသော်ဇင်လည်း မီးအမှောင်ထဲမှာပဲ တစ်ဖက်ခန်းကိုကာထားတဲ့ ပျဉ်မှာ အပေါက်ရှာလို့ ချောင်းကြည့်မိလိုက်တော့ ၆၀ ဝပ်မီးလုံးရဲ့ အလင်းရောင်အောက်မှာ မငယ်က အိုးတွေပန်းကန်တွေ တင်ထားတဲ့စင်ကို မတ်တတ်ရပ်အနေအထားနဲ့ လက်ကကိုင်ထားရင်း ရှေ့ကိုခါးလေးကိုင်းထားပြီး ရပ်နေတယ်။ မောင်ရဲကတော့ မငယ်ရဲ့နောက်ကနေ ထမိန်ကို အပေါ်လှန်တင်ထားပြီး သူ့ပုဆိုးကိုလည်း အပေါ်ကိုလှန်ထားပြီး မငယ်ရဲ့ ဖင်လုံးဖွေးဖွေးကားကားကြီးကို လက်နှစ်ဘက်နဲ့ကိုင်ပြီး ဆောင့်နေတော့တာကို အံ့သြစွာ တွေ့လိုက်ရတာပေါ့။

ကိုသော်ဇင် တွေ့နေရတာလည်း ဘေးတိုက်မြင်ကွင်းဆိုတော့ မောင်ရဲရဲ့ဆောင့်ချက်တွေကို ကောင်းကောင်းမြင်နေရတယ်။ ကိုပြုံးချိုကြီးရဲ့ အသံကိုလည်း မကြားမိတော့ မငယ်တစ်ယောက် ယောက်ျားလစ်တုန်း ဖောက်ပြန်နေပြီလေ။ မောင်ရဲက အသက်ကလည်းငယ်သေး သန်မာတဲ့ အရွယ်ဆိုတော့ ဆောင့်ချက်တွေက ပြင်းထန်လိုက်တာ။ မငယ်တစ်ယောက် ပါးစပ်တွေဟနေပြီး ခေါင်းကိုမော့ ဖင်ကိုကော့လို့ ခံနေတော့တာ။

ချောင်းကြည့်နေတဲ့ ကိုသော်ဇင်တောင် စိတ်တွေကြွလာတော့ ဒီညတော့ သူမိန်းမ မဝေတော့ ကောင်းကောင်း အလုပ်ခံရတော့မှာပေါ့။ မောင်ရဲက နောက်ကနေ မငယ်ရဲ့ ဖင်ကိုကိုင်ပြီး ဆောင့်နေတုန်း တချက်တချက် မငယ်ရဲ့အင်္ကျီကို အောက်ကနေလှန်ပြီး နို့တွေကို လှမ်းဆွဲတာလည်း တွေ့ရတယ်။ ကိုသော်ဇင်လည်း မငယ်ရဲ့ အဝတ်အစားမပါတဲ့ ကိုယ်လုံးကို မြင်ချင်နေခဲ့သော်လည်း အခွင့်အရေးက မသာခဲ့ဘူးလေ။ တစ်ချိန်ထဲမှာဘဲ မငယ်နဲ့ မောင်ရဲတို့ရဲ့ ဇာတ်လမ်းကို မိန်းမမဝေကို ပြောပြပြီး အတူချောင်းရင်ကောင်းမယ်လို့တောင် စိတ်ကူးမိလိုက်တယ်လေ။

အချက် ၅၀ ကျော်လောက် မောင်ရဲက မငယ်ကို နောက်ကနေဆောင့်လို့ လုပ်အပြီးမှာ မောင်ရဲရဲ့ဆောင့်ချက်တွေက မြန်လာတယ်။ မငယ်ကလည်း ဖင်ကိုပိုကောက်ပေးပြီး စည်းချက်ညီညီ နောက်ကို ပြန်တောင်ဆောင့်ပေးနေတော့တာ။ ခဏနေတော့ မောင်ရဲရဲ့ခေါင်းက မော့သွားပြီး ကိုယ်လုံးကြီးက တောင့်တင်းလာတယ်။ တင်ပါးကခွက်သွားလို့ ငြိမ်ကျသွားတော့တာ။ ပြီးသွားပြီလို့ ထင်မိတယ်လေ။ နှစ်ဦးစလုံး လှန်တင်ထားတဲ့ လုံချည်တွေကို ပြန်ဖုံးလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ မငယ်က မောင်ရဲရဲ့လည်ပင်းကို ဖက်လိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းကို နမ်းလိုက်တာတွေ လုပ်လိုက်တယ်လေ။ နမ်းလို့ ပြီးသွားတော့မှ မငယ်က မောင်ရဲကိုပြောလိုက်တဲ့ စကားသံ ကြားလိုက်ရတယ် “အရမ်းကောင်းတာပဲ” တဲ့။

ကိုသော်ဇင်လည်း တွေးမိတာက နောက်ဆို မိန်းမကိုပြောပြပြီး မငယ်နဲ့ မောင်ဇော်ရဲတို့ရဲ့ ဇာတ်လမ်းကို အတူချောင်းကြည့်မယ်လို့ စိတ်ကူးမိတော့တာပေါ့။ အဲဒီညက ကိုပြုံးချို ည ၁၁ နာရီကျော်မှ အရက်ကလေးထွေပြီး ပြန်လာသံကြားရတယ်။ မငယ်ကတော့ သူ့ယောကျ်ားမူးလာရင် ထုံးစံအတိုင်း ပွစိပွစိပြောရင်း အိပ်ရာထဲဝင်သွားတာပေါ့။ ကိုသော်ဇင်လည်း မငယ်နဲ့ မောင်ရဲအကြောင်းကို သူ့မိန်းမ မဝေကို မပြောဖြစ်တော့ဘဲ လင်မယားနှစ်ယောက် ညရေးညတာ ကိစ္စကိုလုပ်ပြီး အိပ်ပျော်သွားကြတာပေါ့။

နောက်နေ့ ကိုသော်ဇင်လည်း ညနေ ၅ နာရီကျော်လောက်မှာ အလုပ်ကနေ အိမ်ကို ပြန်ရောက်လာတယ်။ သူ့မိန်းမကတော့ အိမ်ရှေ့ရေတွင်းနားမှာ အဝတ်လျှော်နေလေရဲ့။ အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ သတင်းစာကို ဖတ်နေရင်း မိနစ် ၂၀ လောက်ကြာတော့ မငယ်နဲ့ သူ့ရဲ့တူတော်မောင် စျေးသိမ်းပြီး အိမ်ပြန်လာနေတာကို တွေ့လိုက်ရတော့ မနေ့ညက မြင်ကွင်းထဲကအတိုင်း မငယ်ရဲ့ဖင်လုံးကြီးကိုသာ မြင်ယောင်နေတော့တာ။ ဒီနေ့တော့ မိန်းမကို ဖွင့်ပြောဖြစ်အောင်တော့ ပြောထားမှ ဖြစ်တော့မယ်။ အဲ့လိုမှ ပြောမထားရင် မဝေက အထင်လွဲလာနိုင်တာကိုတော့ ကိုသော်ဇင် စိုးရိမ်မိတာပေါ့။

ဟိုဖက်ခန်းက တူဝရီးလည်း အိမ်ထဲဝင်သွားချိန် မဝေလည်း အဝတ်လျှော်ရေချိုးပြီး အိမ်ပေါ်တက်လာပြီ။ ကိုသော်ဇင်လည်း မိန်းမနောက်ကလိုက်သွားပြီး အဝတ်အစားလဲနေတာကို ကြည့်နေရင်း မမငယ်တို့ အကြောင်းကို ပြောမိတာ။ မဝေတစ်ယောက် အဝတ်အစားတွေတောင် ဆက်မဝတ်နိုင်ပဲ အံ့ဩတစ်ကြီး ပါးစပ်အဟောင်းသားနဲ့ နားထောင်နေတာပေါ့။ အားလုံးပြောပြီးသွားတော့ ဒီတစ်ခါ သူလည်း ချောင်းကြည့်ချင်တယ်လို့ ဖြစ်လာရော။ ပွဲသိမ်းပြီ မိန်းမနဲ့အတူ ချောင်းရတော့မယ်။

မနေ့က ထုံးနှလုံးမူ၍ အိမ်ရှေ့ခန်းကလွဲလို့ အိမ်ကမီးတွေ အကုန်ပိတ်၊ အိမ်ရှေ့အိမ်နောက် စင်္ကြန်လျှောက်၊ အသံတွေကိုနားစွင့်၊ ည ၉ နာရီထိုးခါးနီးတော့ မငယ်တို့ အိမ်ရှေ့ဘက်က တိတ်ဆိတ်နေ၊ မနေ့က ချောင်းခဲ့တဲ့အပေါက်ကို စိတ်ထဲထင်နေလို့ ချောင်းကြည့်မိလိုက်တာ၊ ဟိုနှစ်ယောက်က ဒီနေ့တော့ မီးဖိုခန်းကြမ်းပြင်မှာထိုင်လို့ နမ်းနေရင်း ဇာတ်လမ်းတောင်စနေပြီ။ ခြေသံလုံအောင် အိမ်ရှေ့ကိုပြေး မိန်းမကိုလက်တို့လိုက်တော့ မိန်းမက အိမ်ရှေ့တံခါးပိတ်လို့ နောက်ကနေ သုတ်သုတ်လိုက်လာတာပေါ့။

ပျဉ်ပြားနှစ်ခု ဟနေတဲ့ကြားလေးကနေ နှစ်ယောက်အတူကြည့်နေတာ။ မောင်ရဲက နှုတ်ခမ်းချင်းနမ်းနေရင်းနဲ့ မငယ်ကို အဝတ်အစားတွေ လှန်တင်လိုက်တာ လုံးဝန်းနေတဲ့ ရင်သားနှစ်ခုက ဖွေးကနဲ့ ပေါ်ထွက်လာတော့တယ်။ စိတ်ထဲမှာ တွေးမိနေတာ မငယ်ရင်သားတွေက မိန်းမထက်တောင်ကြီးမယ့်ပုံပဲ။ မောင်ရဲဆိုတဲ့ကောင်က တောသား မိန်းမမမြင်ဖူးတဲ့ပုံနဲ့ မငယ်ရဲ့ ရင်သားတွေကို ဝါးစားတော့မယ်ပုံစံနဲ့ စုပ်ဆွဲနေတာ။ မငယ်ကတော့ ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး ကြိုက်ပုံပေါ်တယ် မျက်စိလေးမှိတ်လို့ ပါးစပ်လေးတောင် ဟနေလိုက်သေး။

ခဏနေတော့ မငယ်က မောင်ရဲကို သူ့အပေါ်က ထခိုင်းလိုက်ပြီး ဖင်လေးကိုကြွလို့ ထမိန်လေးကို ခါးအထက်ဆီ လှန်တင်လိုက်တော့ မငယ်ရဲ့ အမွှေးတွေထူနေတဲ့ စောက်ပတ်ကို မီးရောင်အောက်မှာ အပေါ်စီးကနေ အထင်းသားတွေလိုက်ရရော၊ စောက်ပတ်က အလွန်ပဲဖောင်းနေပြီး အမွှေးတွေတောင် ထောင်နေတာတွေ့နေရတယ်။ မောင်ရဲက လုံချည်ကိုလှန်တင်ပြီး သူ့ရဲ့လီးကို ထိုးထည့်မယ်လုပ်တော့ မငယ်က စောက်ပတ်ကိုတစ်ခါ နှုတ်ခမ်းကိုတစ်လှည့် လက်ညှိုးထိုးပြတော့တာပေါ့။ ပြီးတော့ မောင်ရဲရဲ့ခေါင်းကိုဆွဲလို့ ပေါင်ကြားထဲကို ထည့်လိုက်တော့တယ်လေ။

မဝေခင်ဗျာ အံ့ဩသွားပြီး ကိုသော်ဇင်ရဲ့ လက်မောင်းကိုတောင် ကိုင်လိုက်မိတာပေါ့။ မောင်ရဲက မငယ်ရဲ့စောက်ပတ်ကို မလုပ်တတ်လုပ်တတ်နဲ့ လုပ်နေတာ။ ခွေးက ထမင်းပန်းကန်ကို လျှာနဲ့ အပြောင်လျက်နေသလိုပဲ။ မငယ်ကတော့ မျက်စိမှိတ်ထားရင် လက်နှစ်ဘက်ကို စောက်ပတ်ကို ပြဲသထက်ပြဲအောင် ဖြဲပေးထားလေရဲ့။ ကိုသော်ဇင်လည်း ချောင်းကြည့်ရတာ ဖီးလ်တွေဖြစ်လာပြီး မဝေရဲ့ဖင်ကို လက်နဲ့ကိုင်လို့ ညှစ်ပေးနေမိတော့တယ်။ မငယ်လည်း မောင်ရဲရဲ့လျှာအစွမ်း ခပ်ကြမ်းကြမ်းတွေကြောင့် ဖင်က ကြမ်းပြင်ကနေ ကြွကြွတက်နေတော့တာ။ ကိုသော်ဇင်ရဲ့လက်တွေက ညှစ်နေတဲ့ဖင်ကနေ ကြားထဲရောက်သွားပြီး မဝေက ရှေ့ကိုကုန်းထားတော့ ပေါင်ကြားကညှပ်နေတဲ့ စောက်ပတ်ကို လုံချည်ပေါ်ကနေ လက်နဲ့ထိုးလိုက်မိတော့ စောက်ရည်တွေက လုံချည်ကိုဖောက်ထွက်လို့ လက်ကိုတောင် စိုစွတ်လာတယ်။ မဝေလည်း ကောင်းသွားတော့ သူ့ယောကျ်ားကိုသော်ဇင်ရဲ့ လိင်တံကို လှမ်းကိုင်မိတာပေါ့။ မာတောင်နေလို့ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်တောင် လုပ်ပေးနေမိသေးတယ်။

တစ်ဖက်ခန်းမှာလည်း မငယ်က အတော်ကို ပုံပျက်ပန်းပျက် ကော့ပျံလန်နေပြီ။ မောင်ရဲကို သူ အပေါ်တက်ခိုင်းလို့ လီးကို စောက်ပတ်ထဲ ထိုးထည့်ခိုင်းတော့တာ။ မောင်ရဲလည်း မငယ်ကို ပေါင်နှစ်ချောင်းကားထားတဲ့ ကြားထဲကို ဝင်လို့ နသိုးကြိုးပြတ် ဆောင့်နေတော့တာပေါ့။ မငယ်ကလည်း မောင်ရဲရဲ့ ဆောင့်ချက်တွေနဲ့ စည်းဝါးကိုက် အောက်ကနေ ခါးကိုကော့ပေးနေတော့တာ။ အဲဒီတော့မှ သတိထားမိတော့တယ် ။ မငယ်ဟာ ကိုယ်လုံးတောင့်သလောက် အတော်ကိုထန်တဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်ပဲ။ သူ့ယောကျ်ား ကိုပြုံးချိုက ဒီလိုခပ်ကြမ်းကြမ်း မလုပ်နိုင်ခဲ့ဘူးထင်တယ်။ မောင်ရဲနဲ့မှ အားရနေပုံပဲ။

မောင်ရဲကလည်း အသားညိုညို ထောင်ထောင်မောင်းမောင်း၊ ဆောင့်ချက်တွေက ပြင်းထန်အားပါလွန်းတော့ မငယ်ခင်ဗျာ ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ ကိုယ်လုံးက ရှေ့ကိုတောင် ရွေ့နေရှာတယ်လေ။ ကိုသော်ဇင်လည်း စိတ်တွေကို ထိန်းဖို့ခက်လာတော့ ချောင်းကြည့်နေတာကို ရပ်လိုက်ပြီး မိန်းမနောက်ကနေ လုံချည်ကို ခါးပေါ်လှန်တင်လိုက်ပြီး ပေါင်ကြားထဲမှာ ညှပ်နေတဲ့ မဝေရဲ့စောက်ပတ်ကို လီးထိပ်နဲ့ စပြီး ထိုးလိုက် ပွတ်လိုက်လုပ်တော့တာ။

မဝေကလည်း ချောင်းကြည့်နေတဲ့အရှိန်နဲ့ စောက်ပတ်ထဲမှာ အတော်ကိုယားနေခဲ့ပြီ။ ယောကျ်ားက နောက်ကနေလီးနဲ့ လာထိုးနေတော့ အလိုက်သင့် ခြေထောက်နှစ်ချောင်းဘေးကို ကားပေးမိလိုက်တယ်။ ခြေထောက်တွေ ကားသွားတယ်ဆိုရင်ပဲ ယောကျ်ားဖြစ်သူရဲ့လီးက စောက်ပတ်ထဲကို တစ်ရစ်ခြင်း ထိုးဝင်လာတော့တာပေါ့။ မျက်စိကချောင်းနေရင်း အောက်ကအချောင်း တိုးဝင်လာတာ မဝေတစ်ယောက် တော်တော့ကို အရသာတွေ့နေခဲ့ပြီ။ ပြီးတော့ ကိုသော်ဇင်က မဝေရဲ့ခါးကို လက်နှစ်ဘက်နဲ့ကိုင်ပြီး စဆောင့်တော့ မဝေလည်း လက်တွေနဲ့ နံရဲကို တွန်းထားရတော့တယ်။

တစ်အိမ်လုံး အတွဲနှစ်တွဲက စည်းချက်မှန်မှန်နဲ့ ဆောင့်နေတာ၊ ပျဉ်ထောင်အိမ်မို့တော်သေး တဲသာဆိုပြိုကျပြီ။ နောက်ဆုံးတော့ အတွဲနှစ်တွဲလုံး ကိုယ့်ဖီလင်နဲ့ကိုယ် ကောင်းနေကြတော့ မဝေလည်း ချောင်းမကြည့်ဖြစ်။ ကိုသော်ဇင်ကြီးလည်း အချိန်အတော်ကြာအောင် အချက်ပေါင်းများစွာနဲ့ မဝေကိုဆောင့်ပြီး သုတ်ရည်တွေကို စောက်ပတ်ထဲ ပန်းထည့်လိုက်တော့တယ်။ ပြီတော့မှ တစ်ဖက်ခန်းက မငယ်တို့ကို ချောင်းကြည့်လိုက်တာ သူတို့က ဘယ်အချိန်ကတောင် ပြီးသွားလဲမသိ။ တစ်ယောက်မှတောင်မရှိတော့ဘူး။ ဒါနဲ့ပဲ ကိုသော်ဇင်တို့ လင်မယားလည်း မငယ်တို့ကြောင့် တစ်ချီပြီးသွားလို့ ရေဆေးသန့်ရှင်းရေးလုပ်လို့ အိပ်ရာဝင်ခဲ့တော့တယ်လေ။

နောက်နေ့ ကိုသော်ဇင် အလုပ်ကပြန်တော့ အိမ်ရောက်ရောက်ခြင်း မိန်းမဖြစ်သူမဝေက အကြောင်းကြားလာတယ်။ ““ကိုပြုံးချိုကြီး စပါးဝယ်ဖို့ ကိစ္စနဲ့ ရွာဖက်တွေကို နေလည်က ခရီးထွက်သွားတယ် ၊ ဒီညတော့ ပွဲကြီးပွဲကောင်း ကြည့်ရတော့မယ်”” တဲ့။ မဝေလည်း စိတ်ဝင်စားနေသလို ကိုသော်ဇင်လည်း ညရောက်ဖို့သာ စိတ်စောနေတာပေါ့။ ကိုပြုံးချိုလည်း မိန်းမကို သူတို့တူဝရီး နှစ်ယောက်ထဲ ထားခဲ့တာ စိတ်ချနေပုံရတယ်။ နောက်တန်းပွင့်နေပြီး ဂိုးတွေ အသွင်းခံနေရတာ ကိုပြုံးချိုတစ်ယောက် မသိရှာ။ မငယ်တစ်ယောက်ကတော့ စိတ်တွေချမ်းသာနေလို့ ဂိုးပေါက်ကို ဖွင့်ပေးထားတာပေါ့။

ညနေ ၆ နာရီထိုးတော့ မငယ်နဲ့ သူ့ရဲ့တူ မောင်ရဲတို့ ထုံးစံအတိုင်း ဆိုင်သိမ်းပြီး စျေးက ပြန်လာတော့တာပေါ့။ မငယ်က ကိုသော်ဇင်ကို မြင်မိတော့ ပြုံးပြနှုတ်ဆက်ပြီး ကိုပြုံးချို ခရီးထွက်သွားလို့ ““ညရေးညတာ အိမ်အပြင်ဘက် ဂရုစိုက်ပေးပါဦး”” လှမ်းပြောတော့ ကိုသော်ဇင်လည်း ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်တာပေါ့။ စိတ်ထဲမှာတော့ သူတို့ ဒီည အသားကုန်ကဲတော့မလားလို့တောင် ထင်လိုက်မိတယ်။

မိုးမချူပ်ခင် အိမ်မှုကိစ္စတွေလုပ်နေကြတုန်း ကိုသော်ဇင်လည်း မငယ်တို့အိပ်ခန်းကို ချောင်းကြည့်နိုင်ဖို့ သူတို့ရဲ့အိပ်ခန်းနံရံကာထားတဲ့ ပျဉ်ကြားက အပေါက်တွေကို ရှာရတာပေါ့။ အပေါက်က ဘယ်လိုမှရှာတာမတွေ့။ ဒါနဲ့ပဲ အိပ်ခန်းအပြင်ပြန်ထွက် အိပ်ခန်းနဲ့ မီးဖိုခန်းကြားမှာ အိမ်ပေါ်ထပ်တက်တဲ့ လှေခါးခွင်ရှိတယ်။ လှေခါးအောက်မှာက မိန်းမသနပ်ခါးလိမ်းတဲ့နေရာလေး။ အဲဒီနေရာမှာ ချထားတဲ့ ပစ္စည်းလေးတွေဖယ်လို့ ရှာလိုက်တော့ တွေ့ပါပြီ၊ ကြမ်းပြင်ကနေ တစ်ပေလောက်အမြင့်မှာ ကာထားတဲ့ ပျဉ်ပြားက သနပ်ခါးသွေးတဲ့ ခုံပုလေးကို ဖယ်လိုက်တော့ အတော်လေးဟနေတာ တွေ့လိုက်ရတယ်။ လူနှစ်ယောက်လောက် ဘေးချင်းယှဉ်လို့ကြည့်ရင် လုံလောက်တဲ့ ပျဉ်ပြားအဟလေးပဲ။ ဝမ်လျားလေးမှောက်ပြီး ကြည့်လိုက်တော့ မငယ်တို့လင်မယားရဲ့ အိပ်ခန်းကို မြင်လိုက်ရတာ ဝမ်းသာသွားတော့တာ။ မငယ်တို့လင်မယားလဲ ကိုသော်ဇင်တို့လိုပဲ ကုတင်မရှိ၊ ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ ဖျာခင်း၊ ဖျာပေါ်မှာ မွေ့ယာခင်းလို့ အိပ်ကြတာလေ။

ကိုသော်ဇင်လည်း မိန်းမ မဝေကို အကြောင်းကြား၊ ပြီးတော့ ဒီည အဲဒီနေရာကို အိပ်ယာနေရာ ပြောင်းအိပ်ဖို့လည်း ပြောမိတာပေါ့။ လောလောဆယ်တော့ အဲဒီနေရာကို ခုံပုလေးနဲ့ ပြန်ကာထားလိုက်တော့တယ်။ ညနေစာ ထမင်းစားပြီးတော့ အစာကျေအောင် ကိုသော်ဇင်တစ်ယောက် အိမ်ရှေ့အိမ်နောက် လမ်းလျှောက်ရင်း တစ်ဖက်ခန်းကိုလည်း မသိမသာ နားစွင့်ထားတာပေါ့။ မိန်းမကတော့ သိပ်ပြီး စိတ်မပါရှာဘူး။ ၈ နာရီလောက်ကတည်းက အိပ်ယာပြောင်းခင်းနေပြီ။ မီးတော့ အမှောင်ချထားတာပေါ့။

ည ၈ နာရီကျော်ပဲ ရှိသေးတာ တဖက်ခန်းက အသံတွေတိတ်သွားပြီ၊ မိန်းမကတော့ အိပ်ရာပေါ်လှဲရင်း ချောင်းကြည့်နေတာပေါ့။ ခဏနေတော့ လမ်းလျှောက်နေတဲ့ ကိုသော်ဇင်ကို မဝေက လက်ယက်ပြီး လှမ်းခေါ်တယ်။ ကြည့်မိတဲ့အချိန်မှာ မငယ်တို့ တူဝရီးနှစ်ယောက် မီးရောင်ဖျော့ဖျော့ အိပ်ခန်းထဲက အိပ်ရာပေါ်မှာ နမ်းနေရင်း အဝတ်အစားတွေ အပြန်အလှန် ချွတ်နေကြပြီ။

နောက်တော့ မငယ်က လေးဖက်ထောက်လို့ ဖင်ကုန်းပြီး မောင်ရဲရဲ့လိင်တံကို ပါးစပ်ထဲထည့်လို့ အားပါးတရ စုပ်တော့တာ။ ကုန်းနေတဲ့ဖင်ကြီးကလည်း ဖြူဖွေးတင်းကားနေပြီး နို့လုံးကြီးတွေက အောက်ကိုတွဲကျနေတော့ ပြေးပြီးနယ်ပစ်ချင်စရာ။ စုပ်နေတာလည်း အငမ်းမရနဲ့ လီးတချောင်းလုံး တံတွေးတွေနဲတောင် ပြောင်လက်နေခဲ့ပြီ။ မောင်ရဲခင်ဗျာ ကောင်းလွန်းလို့ မျက်စိကိုမှိတ်ပြီး မငယ်ရဲ့ ပါးစပ်ထဲကို သူ့လီးကို ခါးကော့ပြီး ထိုးထည့်နေတော့တာပဲ။ မငယ်လည်း တော်တော်ထန်တဲ့ မိန်းမဆိုတာ အခုမှဘဲ ပိုလို့သေချာလာတော့တယ်။

နောက်တော့ မငယ်လည်း မောင်ရဲရဲ့ အပေါ်ကိုတက်ခွကာ သူ့ရဲ့စောက်ပတ်အဝမှာ လီးကိုတေ့ပြီး တစ်ဖြည်းဖြည်းခြင်း နှဲ့သွင်းသွားတော့တာ။ ပြီးတော့ မောင်ရဲအပေါ်ကို လှဲချလိုက်တော့ နို့တွေက မောင်ရဲရဲ့မျက်နှာပေါ်မှာပေါ့။ ဖင်လေးကိုပဲလှုပ်ပြီး လီးကို အထုတ်အသွင်း တဖြည်းဖြည်း လုပ်နေတော့တယ်လေ။

ကိုသော်ဇင်လည်း ချောင်းကြည့်နေတာရပ်လိုက်ပြီး မဝေရဲ့ထမိန်ကို ဆွဲလှန်လိုက်တယ်။ မှောက်လျက်လှဲနေတော့ ဖင်လုံးကပေါ်လာပြီး ပေါင်ကြားကို လက်နှိုက်လိုက်တော့ စောက်ပတ်က အရည်တွေစိုရွှဲနေခဲ့ပြီ။ ကိုသော်ဇင်လည်း မဝေရဲ့ ဖင်ပေါ်ကိုခွထိုင်လိုက်ပြီး နောက်ကနေပဲ ပေါင်ကြားက စောက်ပတ်ရှိတဲ့နေရာကို မှန်းဆလို့ လီးကိုထိုးသွင်းလိုက်တော့တယ်။ မဝေက ဖင်ကိုကော့ပြီး ကောက်ပေးလိုက်တော့ စောက်ပတ်ထဲကို လီးကဝင်သွားပြီး ကောင်းကောင်းလုပ်လို့ ရသွာတာပေါ့။ အခုတော့ တစ်အိမ်လုံး နှစ်တွဲ​ပြိုင် လုပ်ပွဲကြီးစနေပြီလေ။

မဝေက သူ့ယောကျ်ား ကိုသော်ဇင်ရဲ့ပေါင်ကို လက်နဲ့လှမ်းပုတ်ပြီး အချက်ပေးလိုက်တော့ ကိုသော်ဇင်လုပ်နေတာ ခဏရပ်ပြီး ချောင်းလိုက်တာ။ မငယ်က မောင်ရဲရဲ့အပေါ်မှာ မြင်းစီးနေသလိုပဲ ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့် နေတော့တာပေါ့။ ကိုသော်ဇင်လည်း မဝေကို “အဲဒီလို လုပ်ချင်လို့လား” လို့ မေးလိုက်တော့ အဖြေပြန်မပေးဘဲ ပြုံးနေတော့တာ။

ကိုသော်ဇင်က မွေ့ယာပေါ်လှဲချလိုက်ပြီး လီးကို အစွမ်းကို ထောင်ပေးထားလိုက်တော့တာပေါ့။ မဝေလည်း ကိုသော်ဇင်အပေါ် တက်ခွပြီး လီးကိုလက်နဲ့ကိုင်ကာ သူ့မစောက်ပတ်အဝမှာတေ့ပြီး ထိုင်ချလိုက်တော့တယ်။ အရည်တွေကရွှဲနေတော့ လီးကလျှောကနဲ ဝင်သွားတော့တယ်လေ။ ပြီးတော့ မဝေက မငယ်လိုပဲ အားကုန်းဆောင့်တော့တာ။ ၁၅ မိနစ်လောက် ဆက်တိုက်ဆောင့်ပြီး မဝေလည်း အရည်တွေထပ်ထွက်၊ ကိုသော်ဇင်လည်း သုတ်ရည်တွေ ပန်းထုတ်လို့ ပြီးသွားတာပေါ့။

အဲဒီတော့မှ ပြန်ချောင်းကြည့်လိုက်တာ၊ တစ်ဖက်ခန်းက တူဝရီး တစ်ချီပြီးလို့ အနားတောင်ယူနေပြီ၊ နှစ်ဦးစလုံး အဝတ်အစားတွေ မရှိကြဘူး။ အဲဒီလိုနဲ့ မငယ်တို့လဲ တစ်ညလုံး ၄ ချီလောက်ဆွဲ၊ သူတို့ဆွဲတိုင်း ကိုသော်ဇင်တို့ လင်မယားလဲထဆွဲ၊ ပြိုင်ပွဲများလုပ်နေသလားတောင် ထင်နေရတော့တယ်လေ။

ဒီလိုနဲ့ နောက်ထက် ၆ လလောက်ကြာတော့ မငယ်လည်း ဗိုက်တစ်လုံးထွက်လာ။ ကိုသော်ဇင်ရဲ့မိန်းမလည်း ဗိုက်တစ်လုံး ထွက်လာကြတော့တယ်။ ညနေပိုင်းဆို ကိုသော်ဇင်တို့လင်မယား လမ်းလျှောက်ထွက်ရင်၊ ကိုပြုံးချိုလည်း မငယ်ကိုလက်တွဲပြီး လမ်းလျှောက်ထွက်ကြတော့တာပေါ့။

ထူးခြားတာက မဝေရဲ့မျက်နှာမှာ ပေါ်လွင်နေတဲ့ ကြည်နှုးမှုက တစ်မျိုး၊ မငယ်ရဲ့မျက်နှာမှာတော့ ကိုယ်ဝန်မရ သား/သမီးမရခဲ့တာ ကိုပြုံးချိုအသုံးမကြတာကြောင့်လို့ တူတော်မောင် မောင်ရဲနဲ့ သက်သေပြလိုက်နိုင်တဲ့ အောင်မြင်သူမျက်နှာပေးမျိုး။ ကိုပြုံးချိုကတော့ သူ လူဖြစ်အောင် လုပ်နိုင်ခဲ့ပြီလို့ ပတ်ဝန်းကျင်က လူတွေကြားမှာ ဂုဏ်ယူနေခဲ့ပေမယ့် ကိုသော်ဇင်ကတော့ နောက်ထပ် ကလေးတစ်ယောက်ကို မငယ်နဲ့ရအောင် ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲလို့ စဉ်းစားနေတာပေါ့လေ။

ပြီးပါပြီ။