Month: December 2023

ဆောင်ကြာမြိုင်မှ အဖော်မွန်ရေးသားသူ – အမည်မသိ ရန်ကုန်မြို့လယ်ရှိ ကွန်ဒိုမီနီယံ အဆောက်အအုံကြီးတစ်ခု။ ထိုအဆောက်အဦးကြီး၏ ၁၀ လွှာတွင် ခေတ်မှီ နောက်ဆုံးပေါ် ကရိယာများဖြင့် လှပခမ်းနားသော အလှပြင်ဆိုင်ကြီးတစ်ခု တည်ရှိနေသည်။ အလှပြင်ဆိုင်က အမျိုးသမီးများသီးသန့်ဟု ဆိုသော်လည်း အလှပြင်ပေးသူများက အသက် ၂၀ ကျော်သာရှိသေးသော ကောင်လေးများ ဖြစ်နေသည်။ အလှပြင်ဆိုင်ဟု ဆိုသော်ငြားလည်း အလှပြုပြင်ပေးသူများမှာ အလှပြင်ဆိုင် အများစုတွင် တွေ့ရသော မိန်းမစိတ်ပေါက်နေသော ကောင်လေးများ မဟုတ်ပါ။ ယောက်ျားစစ်စစ် ကျားဖြစ်ပြီး ဝတ်တာစားတာကအစ ယောက်ျားပီသသော သူများဖြစ်သည်။ အားလုံး တောင့်တောင့် ဖြောင့်ဖြောင့်လေးတွေ ချည်းဖြစ်သည်။ အလှပြင်ထိုင်ခုံက ၇ ခုံရှိပြီး ကောင်လေးတွေက အားလုံး စုစုပေါင်း ၁၀ ယောက်ဖြစ်သည်။ အလှပြင်ခန်းကို သီးခြား မှန်လုံခန်းဖြင့် ဖွဲ့စည်းထားပြီး…

ငထွား စိတ်ကြိုက်ရေးသားသူ – အမည်မသိ ကြက်သမား ငထွား ဆိုသည့်အတိုင်း ကြက်ကို လက်ထဲက မချပါ ။ ငထွားမှာ အမြဲ ရွာရိုးကိုးပေါက် လျှောက်သွားနေပြီး ကြုံရာကျပန်း နေတတ်သော လူးဆိုးလေးဖြစ်သည် ။ ခန္ဒာကိုယ် တောင့်တောင့်တင်းတင်းရှိပြီး လက်နှစ်ဖက်လုံးနဲ့ ရင်ဘတ် ကျောပြင် တို့တွင် စွဲမက်စရာတက်တူးများ အပြည့်ထိုးထားသည်။ နှုတ်ခမ်းမွှေး ပါးသိုင်းမွှေး ထိုးထိုးထောင်ထောင်နဲ့ အလွန်ဆိုးပေပေနိုင်သူ ဖြစ်သည် ။ သို့သော်လည်း ပျိုမေတို့၏ အသည်းကို လှုပ်ကိုင်ရမ်းနိုင်သော အစွမ်းရှိသည် ။ မ ကျမ်းကျေတယ်ဟု ပြောရမလား၊ ခပ်ထန်ထန် ခပ်ကြမ်းကြမ်း ရုပ်စပေါက်ကို အကြမ်းစင်လေးဆိုပြီး တင်စားကြသည် ။ ငထွားမှာ မြဒင် ဆိုသည့် သူငယ်ချင်း ရှိသည် ။ မြဒင်က…

အိုတစ်ပင်ထဲ ရင်ထဲကနွယ်ရေးသားသူ – ဝေလင်းမောင် ကျွန်မနာမည်က နွယ်ပါ။ တောသူလေးပေါ့။ အရပ်ရှည်ရှည်၊ ဆံပင်ရှည်ရှည်၊ အသားညိုညိုလေး၊ ခန္ဓာကိုယ်ကလည်း မော်ဒယ်လေးလို ပိန်ပိန်လေးရှင့်။ ချစ်စရာလေးပေါ့နော်။ ကျမကိုချစ်တဲ့ ကောင်လေးတွေက ဝိုင်းနေတာပဲရှင့်။ ဒါပေမယ့် တစ်ယောက်တော့ စတွေ့ခဲ့တယ်။ နာမည်က ကိုတဲ့။ ဘယ်လောက်တောင် နာမည်က ပိုင်စိုးသလဲကြည့်။ သူနဲ့က တစ်ရွာထဲရှင့်။ ကျွန်မက အိမ်မပိုင်တော့ အပြင်သိပ်မထွက်ရဘူးလေ။ အဲဒီတော့ အသိကျွမ်း နည်းတာပေါ့။ ဒါပေမယ့် တစ်ခုသော သင်္ကြန်ရက်မှာ ကျမအိမ်ရှေ့ထွက်ပြီး ရေကစားနေတဲ့သူတွေကို ကြည့်နေတုန်း ကျမရှေ့မှာ သူက နတ်သားလေးတစ်ပါးလို ပေါ်လာခဲ့တယ်။ ရေလောင်းလို့ ရမလားတဲ့။ ကျမလည်း ရှက်ရှက်နဲ့ ခေါင်းငုံ့ပြလိုက်တယ်။ သူက ကလေးနားက ကလေးရဲ့ ရေခွက်ကိုတောင်းပြီး ကျမပုခုံးပေါ်ကနေ ရေလေးလောင်းချလိုက်တယ်။ ကျမ…

ညီမပြီးတော့ အစ်မရေးသားသူ – Che မိုးဟိန်းကို ယုံစားပြီး လိုက်ပြေးလာမိတာ မှားပြီလားဟု ယုဇန နောင်တရနေသည်။ အရက်မူးရင် ရန်ရှာတတ်သည့် လင်ဖြစ်သူ အောင်ခင်ကို စိတ်ကုန်ပြီး အရင်ကတည်းက ကြာကူလီဟု နာမည်ကြီးသည့် မိုးဟိန်းနှင့် မူဆယ်ဘက်ကို လိုက်ပြေးလာပြီး မိုးဟိန်းအစ်မလင်မယားပိုင်သည့် မြို့စွန်က ခြံတစ်ခြံမှာ အတူနေကြသည်။ မိုးဟိန်းအစ်မ လင်မယားကတော့ မြို့ထဲမှာနေတာမို့ မြို့စွန်ခြံထဲမှာ လွတ်လပ်လှသည်။ မိုးဟိန်းအစ်မလင်မယားကလည်း မိုးဟိန်းအကြောင်းသိနေပြီမို့ အပျိုကိုခိုးလာတာလား၊ အအိုကို ခိုးလာတာလားပင် မေးမနေတော့။ မိုးဟိန်းကလည်း ယုဇနကို မူဆယ်ထိ ခိုးလာပြီးကတည်းက နေ့ရောညပါ လိုးသည်။ သေးပေါက်ချိန်ပင် မပေး။ သူကိုယ်တိုင်လည်း အားဆေးတွေ ကြက်ဥတွေ စပါကလင်တွေ သောက်ရုံသာမက ရိုးရာတိုင်းရင်းဆေးတွေ ကာမအားတိုးဆေးတွေပါသုံးကာ ဆေးအစွမ်းနှင့် လိုးလေသည်။ လိုးရင်လည်း ရိုးရိုးမလိုး၊…

ရာဂလောင်စာနဲ့ တဏှာမီးရေးသားသူ – တပ်ကြပ်ကြီး မာလေ အခု အလုပ်ကလည်း အနားယူလိုက်ပြီ။ အိမ်မှာလည်း လုပ်စရာက သိပ်မရှိတော့ အိမ်မှာ မာပျင်းနေမှာစိုးလို့ဆိုပြီး ကိုက တပ်ပေးထားတဲ့ အင်တာနက်နဲ့ လိုင်းပေါ်မှာပဲ တစ်နေ့လုံးနီးပါး အချိန်ဖြုန်းနေမိတာလေ။ အဲဒီမှာ အဓိကကတော့ ဖေ့စ်ဘုပ်ပေါ့။ တစ်နေ့တစ်နေ့ ဖေ့စ်ဘုပ်မသုံးရရင် မနေနိုင်အောင်ကို ဖြစ်လာခဲ့တယ်။ ဒါပေမဲ့ နောက်ပိုင်းမှာ လူတွေက ပေါက်ကရ သီအိုရီတွေ သူတို့ထင်တာတွေကို အလကားရတိုင်း ဖေ့ဘုပ်ပေါ်ကနေ ဆရာကြီးတွေလုပ်နေကြ၊ ဖေ့စ်ဘုပ်ပေါ်မှာပဲ ကဗျာတွေရေး၊ စာတွေရေး လုပ်နေကြတာ တွေ့နေရတော့ စိတ်ပျက်လာတယ်။ တချို့တွေဆိုလည်း သူတို့ ချီးပါသေးပေါက်တာကအစ လျှောက်ရေး၊ ဓါတ်ပုံရိုက်၊ တင်နေကြတော့ ကိုယ့်ဘာသာတောင်ကိုယ် တခါတလေ တင်ချင်တဲ့ အပ်ဒိတ်လေးတွေ တင်ရမှာ ရှက်လာတယ်။ တချို့ဆိုလည်း ပြောချင်ရာပြော၊…

ကမ္ဘာသစ်တွေ့သူရေးသားသူ – Kyaw Kyaw (အခန်း ၁) “သားရေ ခြံရှေ့က ဆိုင်ကယ်ဟွန်းတီးနေတယ်။ ထွက်ကြည့်လိုက်ဦး။” “ဟုတ်ကဲ့ အမေ” ဖိုးကျော် သူ့ရဲ့မိခင်ဖြစ်သူ နောက်ဖက်မှာ ရေချိုးနေသဖြင့် အိမ်ရှေ့သို့ ထွက်ကြည့်လိုက်သည်။ မေမေ့မိတ်ဆွေဖြစ်သူ မဇင်မာသဲ ။ “ကဲ ငါ့မောင်ရေ စားစရာတွေ လာယူဦး” ဇာခြည်သဲက ဆွဲလာသော ခေါက်ဆွဲကြော်ထုပ်နှစ်ထုပ်ကို ဖိုးကျော်ဆီ ပေးလိုက်သည်။ ဒီလိုဘဲ ဇာခြည်သဲက အိမ်လာတိုင်း ဖိုးကျော်တို့သားအမိ စားဖို့ တစ်ခုမဟုတ် တစ်ခုတော့ ယူလာနေကြ။ “ဟဲ့ မင်းအစ်မကို အိမ်ထဲခေါ်ဦးလေ။ လာ အထဲဝင်ဦး သဲသဲ။ ဘာလို့ စားစရာတွေ ယူလာတာလဲ အားနာစရာ” “အို အန်တီကလည်း အားနာစရာမှ မဟုတ်တာ။ ကျွန်မဆိုင်မှာဘဲ လုပ်တာကို” ဇင်မာသဲက…

တဏှာကချိုချို လတ်တာက အသိရေးသားသူ – ဝင်း အားလုံးပဲ မင်္ဂလာပါလို့ နှုတ်ခွန်းဆက်ပါရစေရှင် ။ နာမည်ကတော့ မျိုးမမ ပါ၊ မျိုးလို့ပဲ ခေါ်ကြပေါ့နော်။ တဆက်တည်း မျိုးရဲ့ အကြောင်းအရာလေးတစ်ခုကို ရင်ထဲမှာ သိမ်းထားရတာ ပင်ပန်းလွန်းလို့ အကုန်လုံးရှေ့မှာ ဖွင်ပြပြောပြချင်တယ်၊ ပြောပြပါရစေနော်. .. ။ အသက်ကတော့ မပြောတော့ပါဘူးရှင် ။ အဲ မပြောလို့တော့ မဖြစ်သေးဘူး ။ ကိုကို မောင်မောင်များကတော့ အသက်မသိပဲ မျိုးကို စိတ်၀င်တစားရှိကြမှာ မဟုတ်ဘူးလေ၊ ဟုတ်တယ်မလား။ အသက်ကတော့ ပြောရမှာတော့ ခက်ရှက်ရှက်ပါ ။ အဲ့လိုပြောလို့ အသက် ၅၀ အဖွားကြီးလို့ မထင်လိုက်ကြပါနဲ့နော် ။ မျိုးအသက်က ၃၀ ရှိပြီ ၊ အိမ်ထောင်သည်ပါ ။…

ကံကြမ္မာ မျက်လှည့်ရေးသားသူ – မန္တလာမောင်မောင်တုတ် အောင်အောင်သည် ဆောက်လုပ်ရေး အင်ဂျင်နီယာ ကျောင်းဆင်းခါစ အလုပ်မရှိသေးသူ တစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး နွေးနွေးသည် Eco ကျောင်းပြီးခါစ ဖြစ်သည်။ ချစ်သူနှစ်ဦးမှာ အလုပ်မရှိသေးခင် အိမ်မှ သဘောမတူသဖြင့် ခိုးပြေးကြသည်။ ဘယ်သွား၍ ဘယ်လာရမှန်း မသိကြ။ နှစ်ဦးသား ပါလာသော လက်ဝတ်ရတနာများအား ထုခွဲရောင်းချကာ အောင်အောင်၏ သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ ဝင်းနိုင်အိမ်သို့ ရောက်ရှိလာကြသည်။ သပ်ရပ်သော နှစ်ထပ်အိမ်လေးသို့ ရောက်သော် “ဝင်းနိုင်ရေ ဝင်းနိုင်” “ဟာ အောင်အောင် အကြောင်းမကြား ဘာမကြားနဲ့” “အေး ငါ မိန်းမ ခိုးပြေးလာလို့။ အဲဒါ ဘယ်သွားရမှန်း မသိတာနဲ့ မင်းဆီမှာ ခဏနေမလို့ကွ။ ဒါ ငါ့ချစ်သူ နွေးနွေးတဲ့” “ဟားးး လန်းလှချည်လား အောင်အောင်ရ။ လာလာ…

အငယ်တို့ရဲ့ကမ္ဘာရေးသားသူ – ကမ္ဘာကျော်ရတနာဝင်းထိန် မန္တလေးမြို့ ကန်တော်ကြီး အရှေ့ဖက်ခြမ်း တစ်ခုသော တိုက်ခန်း၏ အစွန်ဆုံးရှိ တတိယအလွှာတွင် အမျိုးသမီး ၃ ဦး တိုးတိုးတိတ်တိတ်နှင့် ကြိတ်၍ တိုင်ပင်နေကြသည်။ မည်မျှအရေးကြီးသော စကားမို့ ယခုလို ကြိတ်၍ တိုင်ပင်နေကြသည် မသိ။ အဝင်တံခါးမကြီးကို အသေအချာ ဂျက်ထိုးပိတ်၍ တကယ့်ကို တိုးတိတ်စွာလေး။ အသားညိုညို ခပ်တောင့်တောင့် မျက်နှာခပ်ချောချော မိန်းမနာမည်က မညိုရှိန်။ အသားညိုသော်လည်း ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်က ယောက်ျားတွေမက်လောက်သည့် အဖုအထစ် အမို့အမောက် အစွင့်အကား အင်္ဂါရပ်တွေနှင့် အားလုံးပြည့်စုံသည်။ မျက်လုံးဝိုင်းဝိုင်းနှင့် ကြာမူကြာဟန်က အပြည့်ရှိသည်။ အသက်က ၃၅ နှစ်ဝန်းကျင်။ ဤတတိယအလွှာက တိုက်ခန်းက သူမပိုင်ဆိုင်သည်။ သူမက မန္တလေးမြို့တွင်းရှိ တရုတ်သူဌေးတစ်ဦး၏ တတိယမြောက်မယား။ နောက်တစ်ယောက်က မညိုရှိန်ထက်…

အနုသယ မလွမ်းသာတဲ့ ဆုံရပ်မှသည်ရေးသားသူ – ဘုံခုနှစ်ဆင့် မြင်လိုက်ရတဲ့ မြင်ကွင်းကြောင့် ကျွန်တော် အံ့ဩတုန်လှုပ်သွားခဲ့ရတယ်။ ရုံးက AE မွေးနေ့မို့ ရုံးသူရုံးသားတွေကို နေ့လည်စာလိုက်ကျွေးလို့ ကျွန်တော်က ဘီယာအမူးသောက်ပြီး အိမ်ပြန်လာခဲ့တာ။ ကျနော်တို့အိပ်ခန်း လင်မယားအိပ်တဲ့ကုတင်မှာ လီးက မပျော့မမာ အနေအထားနဲ့ ပေါင်တွေဖြဲပြီး ကုတင်ဇောင်းမှာ ထိုင်နေတာ အရပ်ထဲက ဆိုက်ကားသမားကြီး ဦးအေးမောင်ပေါ့။ လီးကြီးကို တယုတယကိုင်ပြီး ပန်းသွေးရောင် နှုတ်ခမ်းလေးဟကာ မက်မက်မောမော ကြည့်နေသူက ကျနော့်မိန်းမ ခင်မိုးဝေလေ။ ခင်မိုးဝေ အသက်က ကျနော့်ထက် ၄ နှစ်ငယ်တာ၊ ကျနော်က ၃ဝ ဗျ၊ သူက ၂၆ နှစ်။ ကျနော်တို့လက်ထပ်တာ ၁ နှစ်ကျော်ပါပြီ။ ဦးအေးမောင်က အသားမဲမဲ ဗိုက်ပူကြီးပါ။ နှုတ်ခမ်းထူထူနဲ့ ၂၄…