Month: December 2023

ကျော်ကျော့်ကျေးဇူးရှင် မလှမေရေးသားသူ – ကိုကိုအောင် ကျွန်တော့် ဘဝမှာ ပထမဆုံး တွေ့ကြုံခဲ့ရတဲ့ အစ်မကြီး တစ်ယောက်အကြောင်းကို ပြောပြချင်ပါတယ်။ ပြောရရင် ကျွန်တော့် ကျေးဇူးရှင်ဆိုလည်း မှားမယ်မထင်ဘူး။ သူ့ကြောင့်ဘဲ ကျနော့မှာ ကျွမ်းကျင်အဆင့် (၁) ဖြစ်ခဲ့ရတာပါ။ အဲဒီ အစ်မကြီး နာမည်က မလှမေ ပါ။ ကျနော်တို့ မိသားစုက ဒီရပ်ကွက်ကို နယ်ကနေ ပြောင်းလာကြတာ။ အစ်မလှမေတို့က ကျနော်တို့ အိမ်ရှေ့အိမ်က၊ သူတို့အိမ်မကြီးက ခြံနောက်ဘက်မှာ။ အစ်မလှမေက ခြံရှေ့မှာ အိမ်သေးသေးလေးနဲ့ စက်ချုပ်တယ်။ သူတို့အိမ်မှာ အစ်မလှမေက အိမ်ထောင်သည် ကလေးတစ်ယောက်အမေ။ သူ့ယောကျ်ားက ပုံနှိပ်စက်က စက်ဆရာ။ အိမ်မှာ မလှမေတို့ အမေကြီးရယ်၊ မောင်နှစ်မတွေရယ်၊ အားလုံး အတူတူ နေကြတယ်။ နေ့လယ်ဆိုရင် အိမ်ရှေ့က…

ကျော်ကျော်၊ မသန်းအေးနဲ့ တင်မေရေးသားသူ – ကိုကိုအောင် ကျွန်တော့် ဘဝ တစ်လျှောက်လုံးမှာ မိန်းမ တော်တော်များများနဲ့ ဖြစ်ခဲ့ပါတယ်။ အဲဒီထဲက မမေ့နိုင်တဲ့ ညီအစ်မနှစ်ယောက်အကြောင်းကို ပြောပြချင်ပါတယ်။ ကျွန်တော့်မှာ အရမ်းခင်တဲ့ တင်ဝင်း ဆိုတဲ့ သူငယ်ချင်း ရှိပါတယ်။ သူ့အိမ်က ကျနော့ရဲ့ စားအိမ်သောက်အိမ်ပါ။ သူ့မိဘတွေက တစ်နေကုန် ဈေးမှာ ဆိုင်ထွက်ပါတယ်။ သူ့မှာ ညီမအရင်းတစ်ယောက်ရှိပြီး တင်မေ လို့ခေါ်ပါတယ်။ တင်မေက ၈ တန်း ကျောင်းသူပါ။ နောက်ပြီး မုံရွာကလာပြီး စက်ချုပ်တဲ့ မသန်းအေးဆိုတဲ့ အစ်မတစ်ယောက်လည်း သူတို့နဲ့ အတူနေပါတယ်။ ဇာတ်လမ်းစခဲ့ပုံက ဒီလိုပါ။ အဲဒီအချိန်မှာ တင်ဝင်းက နယ်မှာ သင်တန်းတက်နေပါတယ်။ အိမ်မှာမိသားစုလို ဖြစ်နေတော့ နေ့လယ်နေ့ခင်းဆို ကျနော်က သူတို့ အိမ်မှာနေနေကြ။…

ကိန်းဂဏန်းများနောက်က ရမ္မက်နှောင်ကြိုးလေးရေးသားသူ – မောင်ခြိမ့် အခန်း ( ၁ ) ” မမလေး … ကားအဆင်သင့် ဖြစ်ပါပြီ ” ” အေးအေး … မောင်တိုး … ငါလာပြီ … ငါ့ကား ဘယ်ချိန်ရမှာလဲ ” ” ညနေပိုင်းမှ … ရမှာ … မမလေး ” ဧည့်ခန်းထဲ ထိုင်နေတုန်း ဒါရိုင်ဘာ မောင်တိုးက အဆင်သင့် ဖြစ်ကြောင်း လာပြောလို့ ပြည့်လည်း လွယ်နေကြ အိတ်ကလေး ကောက်လွယ်ပြီး ကုမ္ပဏီ သွားဖို့ ထွက်ခဲ့လိုက်တယ်။ ပြည့်ကား ပျက်လို့ ကိုမိုးက သူ့တပည့် မောင်တိုးကို လာခေါ်ခိုင်းတာပါ။ ခြံတံခါးနား ရောက်တော့ ခြံစောင့် ဦးသိန်းက…

မှတ်ချက် – အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။ အင်းစက်စာပေဆိုသည်မှာ မိသားစု မောင်နှမ သွေးသားရင်း အချင်းချင်း လိင်းဆက်ဆံသော အကြောင်းအရာကို စိတ်ကူးပုံဖော် ရေးသားထားခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ ထို့ကြောင့် မကြိုက် မနှစ်သက်ပါက မဖတ်ရှုပဲ ကျော်သွားပေးပါ။ ယခုဝတ္ထုမှာ စာပေသဘော ရေးသားခြင်း ဖြစ်သဖြင့် လိုက်လံအတုယူ ပြုလုပ်ခြင်းများ မပြုလုပ်ပါရန် မေတ္တာရပ်ခံပါသည်။  သူများနဲ့ညားတဲ့ ငါ့ရည်းစားရေးသားသူ – အမည်မသိ ကျေးရွာဓလေ့ ပျော်မွေ့စရာ အလွန်ကောင်းတယ်။ ကျုပ်နာမည်က လင်းထင်ပါ။ ရွာအခေါ်အဝေါ်ကတော့ ငလင်းပေါ့။ ကျုပ်မှာမိဘတွေ မရှိတော့ဘူး။ ညီမတစ်ဝမ်းကွဲလေး တစ်ယောက်ပဲ ရှိတာ။ ကျုပ်မိဘတွေနဲ့ ကျုပ်ညီမဝမ်းကွဲလေး မိဘတွေက ခရီးသွားရင်း ကားမှောက်ပြီး ဆုံးပါးသွားကြတယ်ဗျာ။ ကျုပ်မှာ ငယ်ငယ်ကလေးတည်းက မိခြူးလေးရဲ့အဖေဆိုလည်းကျုပ် အမေဆိုလည်းကျုပ် ပေါ့ဗျာ။ ကျုပ်ကတော့…

မှတ်ချက် – အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။ အင်းစက်စာပေဆိုသည်မှာ မိသားစု မောင်နှမ သွေးသားရင်း အချင်းချင်း လိင်းဆက်ဆံသော အကြောင်းအရာကို စိတ်ကူးပုံဖော် ရေးသားထားခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ ထို့ကြောင့် မကြိုက် မနှစ်သက်ပါက မဖတ်ရှုပဲ ကျော်သွားပေးပါ။ ယခုဝတ္ထုမှာ စာပေသဘော ရေးသားခြင်း ဖြစ်သဖြင့် လိုက်လံအတုယူ ပြုလုပ်ခြင်းများ မပြုလုပ်ပါရန် မေတ္တာရပ်ခံပါသည်။  ညီမလေး အိလှသူရေးသားသူ – အမည်မသိ ဒီလိုနဲ့ပဲ နေ့တွေရက်တွေ ပြောင်းသွားလိုက်တာ ဘာလိုလိုနဲ့ အဖေနဲ့အမေ ကွဲသွားခဲ့တာလည်း ကြာခဲ့ပြီပဲ။ ကျွန်တော်လည်း အဖေရဲ့နောက်ကို ပါသွားပြီးတဲ့နောက် စင်္ကာပူနိူင်ငံမှာပဲ ကျောင်းတက်ရင်း စာမေးပွဲကျလိုက် ပြန်ဖြေလိုက်နဲ့ ငါးနှစ်တိတိ ကြာခဲ့ပါပြီ။ အဖေနဲ့အမေက မွေးထားတာ ကျွန်တော်တစ်ယောက်ထဲတော့ မဟုတ်ဘူးဗျ။ ကျွန်တော့်ညီမလေးတစ်ယောက် ရှိသေးတယ်။ သူ့နာမည်က အိလှသူ…

အတိတ်လမ်းရေးသားသူ – အလင်းစက် မြင်လိုက်ရတဲ့ မြင်ကွင်းကြောင့် ကမ္ဘာပျက်လုမတတ် ဒေါသတွေ ငယ်ထိပ်ရောက်နေလို့၊ အသားတွေ တဆက်ဆက်တုန်လို့၊ ခံစားချက်တွေ မျိုသိပ်ထားရင်း မကောင်းတဲ့ လူတစ်ယောက်အတွက်နဲ့ ငါ့ဘဝ အပျက်မခံနိုင်ဘူး။ အံကိုခပ်တင်းတင်းကြိတ်ရင်း အိမ်ထဲက ပြန်ထွက်လို့ ဒေါသတွေ ပြေဖျောက်ဖို့ ကျနော် ဘုရားအရိပ်အောက် ခိုလှုံပြီး ရသလောက် စိတ်ကို တည်ငြိမ်အောင် စုစည်းပြီး KK ဆီကို ဖုန်းခေါ်လိုက်တယ်။ “ဟယ်လို အောင် အိမ်မပြန်လာသေးဘူးလား။ မိုးချုပ်နေပြီလေ” “KK ဘုရားကို ခဏလောက် ထွက်လာခဲ့ပါလား။ အောင် စောင့်နေမယ်။ တနင်္ဂနွေတောင့်ကို လာခဲ့နော်” “အောင်ကတော့ လုပ်ပြီ။ KK လာခဲ့မယ်” ဖုန်းချသွားပြီး နာရီဝက်လောက်အကြာမှာ လှုပ်လီလှုပ်လဲ့ ပါတိတ်အနီရောင်အပွင့်လေးနဲ့၊ သနပ်ခါး ပါးကွက်လေးနဲ့၊ ချစ်စရာအပြုံးလေးနဲ့ ကျနော့်အနားမှာ…

မှတ်ချက် – အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။ အင်းစက်စာပေဆိုသည်မှာ မိသားစု မောင်နှမ သွေးသားရင်း အချင်းချင်း လိင်းဆက်ဆံသော အကြောင်းအရာကို စိတ်ကူးပုံဖော် ရေးသားထားခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ ထို့ကြောင့် မကြိုက် မနှစ်သက်ပါက မဖတ်ရှုပဲ ကျော်သွားပေးပါ။ ယခုဝတ္ထုမှာ စာပေသဘော ရေးသားခြင်း ဖြစ်သဖြင့် လိုက်လံအတုယူ ပြုလုပ်ခြင်းများ မပြုလုပ်ပါရန် မေတ္တာရပ်ခံပါသည်။ စိန်စီနန်းက ချစ်ဇာတ်လမ်းရေးသားသူ – အမည်မသိ “ဦးဇေယျာလင်း ရပါပြီခင်ဗျာ။ တစ်သိန်းငါးသောင်း ရေကြည့်ပါဦးဗျ။ သုံးလပြည့်ရင် ရွေးပါ။ မရွေးဖြစ်လဲ အတိုးသတ်ပေးပါ ခင်ဗျာ” “ကျေးဇူးပါပဲ ညီလေး” လူကြီး ပိုက်ဆံယူပြီး ထွက်သွားလေသည်။ “ဟေ့ယောင် ဒီဒေါ်တင်တင်ဦးက ဘာလဲ ရွေးတာလား” “ဟုတ်တယ်အစ်ကိုလေး ရွေးတာပါ” “အန်တီ ခဏလေး စောင့်ပေးပါခင်ဗျ” စည်သူစိုး…

မှတ်ချက် – အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။ အင်းစက်စာပေဆိုသည်မှာ မိသားစု မောင်နှမ သွေးသားရင်း အချင်းချင်း လိင်းဆက်ဆံသော အကြောင်းအရာကို စိတ်ကူးပုံဖော် ရေးသားထားခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ ထို့ကြောင့် မကြိုက် မနှစ်သက်ပါက မဖတ်ရှုပဲ ကျော်သွားပေးပါ။ ယခုဝတ္ထုမှာ စာပေသဘော ရေးသားခြင်း ဖြစ်သဖြင့် လိုက်လံအတုယူ ပြုလုပ်ခြင်းများ မပြုလုပ်ပါရန် မေတ္တာရပ်ခံပါသည်။ ဖေကြီးချစ်တဲ့ မီးလေးရေးသားသူ – ဇင်မျိုး ကျွန်တော့် နာမည်က ဇင်မျိုး၊ အသက်က ၃၆ နှစ်ပါ။ ကျွန်တော့်သမီးနာမည်က ချောအိအိခန့်၊ အသက်က ၁၄ နှစ် ရှိပြီ။ သမီးလေးက အသားဖြူဖြူ၊ ကိုယ်လုံးတောင့်တောင့်နဲ့ ခန္ဓာကိုယ်လှပတဲ့ မိန်းမချောတစ်ယောက်ဖြစ်တယ်။ တစ်ဦးထဲသော သမီးလေးဖြစ်သည့်အတွက် အမေလိုရော အဖေလိုရော မောင်နှမလိုရော သူငယ်ချင်းလိုရော လိုလေသေးမရှိဖြည့်ဆည်းပေးတယ်။…

တိုက်ပွဲဝင် အချစ်ဇာတ်လမ်းရေးသားသူ – ဥက္ကာမင်း ” အစ်ကို….နာသေးလား ဟင်….” အေးသီက သူ့အစ်ကို မျိုးစစ်ကို ဒဏ်ရာများအား ဆေးထည့်ပေးရင်း လှမ်းမေး၏။ မျိုးစစ် အံကို တင်းတင်းကြိတ်သည်။ ” သက်သာနေပါပြီ…. ညီမလေးရယ်…. တောက်…. ဒီကောင်ငဘ တမင်ယုတ်မာတာ…. ဒီကောင် ငါ့ကို ရန်ငြိုးထားပြီး တမင်ချောက်ချတယ်… ဆိုတာ… ငါသိတယ်…. အေးသီ….” ” အစ်ကိုရယ်…. ဒေါသမထွက်ပါနဲ့…. သူ့အကုသိုလ်နဲ့သူသွားမှာပါ….” အေးသီက ဂွမ်းကို အရက်ပျံညှစ်ချပေးရင်း ပတ်တီးစည်းပေးရင်း သူ့အစ်ကိုအား နှစ်သိမ့်သည်။ မျိုးစစ်မှာ တောက်တခေါက်ခေါက်နှင့် ငဘနှင့် ဂျပန်တွေကို စက်ဆုပ်ရွံရှာ မုန်းတီးသွားသည်။ ” နေနှင့်ဦးပေါ့ ငဘရာ…. ကံကြမ္မာဟာ ဘယ်တော့မှ မျက်နှာမလိုက်ပါဘူး….” အေးသီ မျိုးစစ်ကိုကြည့်ရင်း ပင့်သက်ကို ရှူသွင်းလိုက်သည်။…

ကွက်လပ်ဖြည့်ပါ​ရေးသားသူ – ဂျူနီယာဝင်းထိန် တင်ယုနွယ် စိတ်ပျက်လက်ပျက် ဖြစ်နေရသည်။ လူနေထူထပ်သော ရန်ကုန်မြို့ကြီးမှာ လူတန်းစားအမျိုးမျိုးရှိသည့်အနက် အလုပ်သမားလူတန်းစား များပြားခြင်းကြောင့် ညနေစောင်း အလုပ်ဆင်းချိန်များ၌ ကားဂိတ်တွေမှာ လူတွေပုံလို့နေ၏။ ထိုအချိန်မှစ၍ ကားတွေ လူကြပ်သွားသည်မှာ ညရှစ်နာရီခွဲလောက်အထိ ကားပေါ်တိုးတက်၍ပင် မရနိုင်။ ထို့နောက်ပိုင်းတွင်တော့ ကားကရှားသွားပေပြီ။ တင်ယုနွယ်တို့အလုပ်က မော်တာစက်ချုပ်လုပ်ငန်း။ အလုပ်ကျလျင် ကျသလို အိမ်ပြန်နောက်ကျတတ်သည်။ တခါတရံဆို ညရှစ်နာရီခွဲ ကိုးနာရီလောက်မှ အလုပ်သိမ်းရတတ်သည်။ ထို့ကြောင့် အလုပ်ရှိရာ မင်္ဂလာဒုံမှ သူမနေထိုင်ရာ အင်းစိန်စျေးနားသို့ အပြန်ခက်ခဲတတ်၏။ ပုံမှန်ပြေးဆွဲနေကျ လိုင်းကားတွေ ဂိတ်သိမ်းသွားပြီး အောက်ဆိုက်ကားတောင် အလာကျဲသွားသည့် အချိန်မို့ တင်ယုနွယ်တစ်ယောက် စိတ်ပျက်လက်ပျက် ဖြစ်နေရခြင်းဖြစ်၏။ အိမ်ပြန်ရောက်လျင် အိမ်မှုကိစ္စအတွက် ပူပန်ရခြင်းမရှိသူမို့သာ တင်ယုနွယ်အတွက် တော်သေးသည် ဟုပြောရမည်။ တင်ယုနွယ်တို့အိမ်မှာက လူဦးရေ…