ညီမလေး ခမ်းစုမီရေးသားသူ – ????? ညီမလေး (၁) ဝါကျင့်ကျင့် ညအိပ် မီးရောင်အောက်မှာ ဆံပင်ရှည်ရှည် ပျော့ပျော့လေးတွေ အုပ်မိုးနေတဲ့ သူ့မျက်နှာလေးက အရက်ရှိန် နဲ့ နီရဲနေတယ်။ မျက်လုံးညိုညိုလဲ့လဲ့ကြီးတွေက အရည်လဲ့ပြီး ရီဝေနေတယ်။ ရှေ့မှာချထားတဲ့ ငါးကင် ခပ်ကြီးကြီးတစ်ကောင်ရဲ့ တစ်ဝက်ကျော်ကျော်ဟာလည်း နှုတ်ခမ်းပါးပါးရဲရဲလေးတွေကြားမှာ အစအန ပျောက်သွားပြီ။ ကုတင်ခြေရင်း ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ ကျနော်နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် တင်ပလ္လင်ခွေ ထိုင်နေရင်း ဘာစကားမှ မပြောဘဲ ခေါင်းငုံ့ထားပြီး အစားစားလိုက် ဘာမှ မရောဘဲ ရေခဲနဲ့ on the rock စပ်ထားတဲ့ ဘလက်လေဘယ်ကို ဒီတိုင်း သောက်လိုက် လုပ်နေတယ်။ ခါတိုင်းဆို ပေးသောက်ပေမယ့် အမြဲတမ်း လစ်မစ်ထားပြီး သူ့ဖို့ သတ်မှတ်ပေးထားတာကုန်ရင် ရပ်ခိုင်းတာပဲ။ အဲဒီမျက်လုံး…
Month: December 2023
ချွေးမလေး ဖြိုးဖြိုး
ချွေးမလေး ဖြိုးဖြိုးရေးသားသူ – ????? “ဖြိူး စားလေ… ရော့” စားပွဲပေါ် ရှိ ပန်းကန်ထဲက ဘူးသီးကျော်တစ်ခုကို ကောက်ယူပြီး ဖြိုးဆိုတဲ့ ချစ်သူလေးကို ဖိုးကျော်က ခွံ့ကြွေးလိုက်သည်။ ဖြိုးကို ဖိုးကျော် မြတ်မြတ်နိုးနိုးကို ချစ်ရှာသည်။ ချစ်သူသက်တမ်း(၂)နှစ် အတွင်းမှာ လက်ကိုင်ရုံ ပါးလေးနမ်းရုံကလွဲပြီး ကျန်တာဘာမှ မလုပ်ပေ။ ချစ်ရသောဖြိုးကို ဖိုးကျော် တန်ဖိုးထားသည်။ ဒါကြောင့်မို့လည်း ဆင်ဆင်ချင်ချင်နေသည်။ အခွင့်အရေးတွေရှိပေမယ့် မယူခဲ့တာ ဖိုးကျော်ရဲ့ ဖြိုးအပေါ်ထားတဲ့ ချစ်ခြင်းသည်သာ။ ဘူးသီးကြော်ခွံ့ကြွေးနေတဲ့ မောင့်ကိုကြည့်ရင်း ရင်ထဲမှာအချစ်တွေပြည့်နေသည်။ ဒီလိုဂရုတစိုက် ရှိတဲ့သူမို့လည်း ဖြိုးကို သူပစ်သွားမှာကြောက်သည်။ အခွင့်အရေးမယူတတ်သောသူမို့လည်း မောင့်ကို လေးစားမိသည်။ (အခွင့်အရေး ယူခဲ့မယ်ဆိုရင်လည်း ပေးဖို့အသင့်ပါမောင်ရယ်)။ “အန်တီ ကျွန်တော်တို့ ဘယ်လောက်ကျလဲခင်ဗျ” “ဘူးသီးကြော်တစ်ပွဲတည်းဆိုတော့…ငါးရာပဲကျပါတယ်ကွယ်” ဖိုးကျော် ငါးရာတစ်ရွက်…
သွေးရည်စက်တို့ထိမှန်ခြင်း
သွေးရည်စက်တို့ထိမှန်ခြင်းရေးသားသူ – ????? ကွင်းထဲသို့ မအေးမြင့် မသွားချင်တာ အမှန်ပင်။ မိုးကုန်သွားပြီဆိုပေမယ့် တစ်ညလုံးကျထားသော ဆောင်းနှင်းတွေကြောင့် ကန်ဇင်းရိုးတွင် ချော်ချော်ချွတ်ချွတ် ဖြစ်နေသေးသည်။ သွားရမည့်အချိန်ကလည်း မနက်စောစောသွားဟု အရီးလေးက ခိုင်းထားသည်။ စီးနေကျ သားရေစိမ်းဖိနပ်ဆို ဝေးရော့…။ ဖိနပ်စီး၍ရသည့်ခရီးမဟုတ်..။ ဒါကိုဘဲ မအေးမြင့် စိတ်ညစ်ရခြင်းဖြစ်သည်။ သွားရမည့်ခရီးကလည်း မအေးမြင့်တို့ ကျုံတာရွာမှ တစ်နာရီနီးပါးလျှောက်ရမည့် ကွင်းခေါင်ခေါင်မှ ကိုသာစိန်၏ လယ်တဲကို ဖြစ်သည်။ သီးထပ်စိုက်သဖြင့် ကိုသာစိန်တို့လင်မယားက တဲတွင်ပြောင်းနေသည်မှာ တစ်လခန့်ရှိပြီဖြစ်သည်။ ကွင်းထဲသွားတာ ဝေလီဝေလင်း ထ၍လာရသည်။ နေထွက်မှဆိုလျှင် နေပူဒဏ်ကို မခံနိုင်။ ဒီနေ့ စပါးဝယ်မည့်သူ လာမည်ဖြစ်သဖြင့် စပါးခြင်ရန် ကိုသာစိန်အား အရီးလေးက ခေါ်ခိုင်းခြင်း ဖြစ်သည်။ တခြားလူတွေကို ခေါ်၍ခြင်ခိုင်းရင်လည်း ရတာပါပဲ..၊ ဒါပေမယ့် မအေးမြင့်…
စမ်းမြရဲ့သား (သို့မဟုတ်) ငါလို းမသူငယ်ချင်း
စမ်းမြရဲ့သား (သို့မဟုတ်) ငါလို းမသူငယ်ချင်းရေးသားသူ – ကျော်ကြီး (ဤအပြာဝတ္ထုအတွက် ရေးသားရန် အကြံပေးသော စာဖတ်သူ မိတ်ဆွေ တစ်ယောက်ကို ကျေးဇူးတင်ပါသည်။) အခန်း ( ၁ ) ကျွန်တော်နဲ့ အန်တီ စမ်းမြ တို့ ခိုးစားတာ ၃ နှစ်လောက် ရှိပြီးတဲ့ အချိန်မှာတော့ နှစ်ဦးသဘောတူ လက်ထပ်လိုက်ကြပါတယ်။ လက်ထပ်ကြတော့ ကျွန်တော့် အသက်က ၂၄ နှစ်၊ အန်တီ ဒေါ်စမ်းမြက ၄၆ နှစ် ရှိပါပြီ ။ သည်တော့ သူနဲ့ ကျွန်တော်က အသက် ၂၀ ကျော်လောက် ကွာတယ်ပေါ့။ ပြီးတော့ အန်တီ ဒေါ်စမ်းမြရဲ့သား ဇော်ထွေး က ကျွန်တော့်သူငယ်ချင်း အရင်းကြီးပါ။ ဟာ သည်လိုဆို…
သူမပြောသော သူမအကြောင်း
သူမပြောသော သူမအကြောင်းရေးသားသူ – ????? “စိတ်ပျက်လိုက်တာ အမေရယ်…. ရှေ့ရေးကို မတွေးချင်တော့ဘူး… သေသာ သေလိုက်ချင်တော့တယ်” “အဲ့လိုလည်း ဘယ်ဟုတ်ပါ့မလဲ သမီးရယ်.. ဘယ်သူမှတော့ ကြုံချင်ပါ့မလဲ… ဒါမယ့်လည်း ဖြစ်ချိန်တန်လို့ဖြစ်လာတော့ ရင်ဆိုင်ရမှာပေါ့” မိုးတဖွဲဖွဲကျနေသော ဇူလိုင်လ ညနေခင်း တစ်ခုတွင် အသက် ၃၆ နှစ်အရွယ် အရပ် ၅ ပေ ၄ လောက်ရှိပြီး တင်ကားရင်စွံကာ အသားအရည် ညှိညှိညက်ရှိသော မိန်းမတစ်ယောက်နှင့် အသက် ၇၀ ခန့် အဘွားအိုအရွယ် မိန်းမတို့မှာ ဝမ်းနည်းပူဆွေးသော မျက်နှာ ပူဆွေးသော သောကများ ပြည့်နှက်လျက်ရှိသည်။ ထိုမိန်းမမှာ မအေးမြင့်ဖြစ်ပြီး လွန်ခဲ့တဲ့ တစ်ပတ်ကျော်ခန့်ကမှ သူမ ယောကျ်ား ဆုံးပါးသွားကာ အသက် ၄ နှစ်ခန့် ကလေးတစ်ယောက်နှင့်…
အားလပ်ရက် စွန့်စားခန်း
မှတ်ချက် – အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။ အင်းစက်စာပေဆိုသည်မှာ မိသားစု မောင်နှမ သွေးသားရင်း အချင်းချင်း လိင်းဆက်ဆံသော အကြောင်းအရာကို စိတ်ကူးပုံဖော် ရေးသားထားခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ ထို့ကြောင့် မကြိုက် မနှစ်သက်ပါက မဖတ်ရှုပဲ ကျော်သွားပေးပါ။ ယခုဝတ္ထုမှာ စာပေသဘော ရေးသားခြင်း ဖြစ်သဖြင့် လိုက်လံအတုယူ ပြုလုပ်ခြင်းများ မပြုလုပ်ပါရန် မေတ္တာရပ်ခံပါသည်။ အားလပ်ရက် စွန့်စားခန်းရေးသားသူ – ????? ဒီနေ့…. ဦးအောင်မော်တို့ မိသားစု အနောက်ဘက် ကမ်းခြေသို့ ခရီးထွက်လာခဲ့ကြသည်။ သူတို့မိသားစုအပိုင်ဝယ်ထားသော ကိုယ်ပိုင်ကမ်းခြေနှင့် အပန်းဖြေ အိမ်ကြီးတွင် ဟောလီးဒေး ပိတ်ရက်အတွင်း မိသားစု အနားယူရန် လာခဲ့ကြခြင်းဖြစ်သည်။ အခြား ဂဇက်တက် ဟောလီးဒေး ၂ ရက်နှင့် ကြား ၁ ရက်ခံပြီး စနေ…
တခုလပ်
တခုလပ်ရေးသားသူ – ????? “ဟေ့ကောင်… ဇော်ကြီး … အဲ့ဆော်… မိုက်တယ်နော်” “အေး…ဟုတ်တယ်ကွ… နောက်ကကြည့်ရင် ပိုတောင်မိုက်သေးတယ်” “အမလေးလေ ဘာတွေကြည့်ပြီး မိုက်နေရတာလည်း ဇော်ကြီး နဲ့ ကျော်မြင့် ရယ်…. နင်တို့လည်း ငမ်းစရာရှားလို့ ဒီလို တစ်ခုလပ်ကိုမှ ငမ်းရသလားဟဲ့” “ဟင် တစ်ခုလပ် ဟုတ်လို့လား မတင်ထွေးရဲ့” “အဟုတ်တော့…အဟုတ်… တစ်ခုလပ်တင်… ဘယ်ကမလဲ… ကလေးတစ်ယောက်လည်း ရှိသေး… သူ့သားလေးကလည်း အခြောက်လိုလေးလေ သားထူး ဆိုလား?” “ဟာ ဒါဆို ပိုတောင်မိုက်သေးတယ်… အမေကော… သားကော ဟား…ဟား…ဟား…ဟား…” “ဟဲ့ မိုက်မနေနဲ့ နင်တို့ သေသေချာချာကြည့် မိန်းမဖင်တွဲ… လင်မမြဲ တဲ့” “ဟင်… မတင်ထွေးပြောတာ ဘာလဲဗျ” “အော်…ဘာကမှာလဲ…ဟဲ့… အဲ့မိန်းမနောက်ပိုင်းကို သေသေချာချာ…
မင်္ဂလာဦးည
မင်္ဂလာဦးညရေးသားသူ – မန္တလာမောင်မောင်တုတ် ကျွန်တော်တို့ ရည်စားသက် သုံးလကျော် ဆယ်တန်စာမေးပွဲ ဖြေအပြီးမှာ ခိုးပြေးခဲ့ကြတယ်။ ခိုးပြေးတဲ့ နေရာကတော့ ကျွန်တော့် အဒေါ် အပျိုးကြီး ဝယ်ထားတဲ့ အိမ်ကို ခိုးပြေးခဲ့ကြတယ်။ အဒေါ်က တာဝန်နဲ့ နယ်ကို သွားနေရတာဆိုတော့ အဲ့အိမ်မှာဘယ်သူမှ မရှိကြဘူး။ ကျွန်တော်ကတော့ အဲ့အိမ်ကို အရင်ကတည်းက တစ်လကို တစ်ကြိမ်လောက်တော့ သွားဖြစ်တယ်။ အဒေါ်က အိမ်ရှင်းဖို့ မီတာဆောင်ဖို့ အတွက်ဆိုပြီး အိမ်သော့ အပိုပေးထားတယ်။ အဲ့တော့ ကျွန်တော်တို့ ခိုးပြေးကြတော့ အဲ့အိမ်ကိုပဲ ခိုးပြေးခဲ့ကြတယ်။ အိမ်အပြင်ကိုတော့ ထွက်လို့ မရဘူးပေါ့။ ဒါမှ ကျွန်တော်တို့ ဒီရောက်နေတယ်ဆိုတာကို မသိကြမှာလေ။ စားဖို့ သောက်ဖို့ အတွက် အရင် အဲ့အိမ်ကို သွားကတည်းက ဝယ်ဖြည့်ထားတယ်။ ညဆိုရင်တော့…
ကိုယ်ဟန်ပြကျောင်းသူ
ကိုယ်ဟန်ပြကျောင်းသူရေးသားသူ – ????? ဇေယျသီရိ တက္ကသိုလ်မှာ လက်ထောက် ပါမောက္ခ ဟန်နရီ ရာဇ၀င် ဘာသာရပ်ကို လာပြနေသည်မှာ ဆယ်စုနှစ်တစ်ခုနီးပါး ကြာမြင့်ခဲ့ပြီ။ ပရော်ဖက်ဆာဟု ဆိုသော်လည်း ဟန်နရီမှာ အသက် ၃၀ ကျော်ကျော် ၄၀ မပြည့်သေး၊ အသက်က ငယ်ငယ် အားကစားလိုက်စားသူဖြစ်၍ ဗလတောင့်တောင့်၊ ပါးသိုင်းမွှေးခပ်ရေးရေးနှင့် ဟန်နရီမှာ ကျောင်းဆရာနှင့်မတူပဲ ဘိုင်စကုပ် ဓာတ်ရှင်မင်းသားနှင့် ပိုတူနေသည်။ အမှီအခိုမရှိ၊ လူပျိုလူလွတ်မို့ ရသည့်လခက လောက်ငရုံမက ပိုလျှံသည်ဟု ဆိုရမည်၊ သို့သော်လည်း ဝါသနာအလျှောက် ဓာတ်ပုံတိုက်နှင့် ပန်းချီသင်တန်း ဖွင့်ထားသေးသည်။ တကိုယ်တည်းသမားမို့ တိုက်ခန်းသီးသန့် ငှားမနေတော့ပဲ ဓာတ်ပုံတိုက်တွင်ပင် ဟန်နရီ နေသည်။ ရုံးခန်းထဲမှာ သူရိယ သတင်းစာကို ဟိုလှန်ဒီလှန် လုပ်နေစဉ် တံခါးခေါက်သံကြားရသဖြင့် ဟန်နရီ…
ဘဝတကွေ့ဆုံတွေ့ခဲ့ရ မဆုံတဲ့ဖူးစာ
ဘဝတကွေ့ဆုံတွေ့ခဲ့ရ မဆုံတဲ့ဖူးစာရေးသားသူ – နတ်ဆိုးကြီး (ယခု ဝတ္တုတိုသည် အချစ်တက္ကသိုလ် ၃ နှစ်ပြည့် မဂ္ဂဇင်းတွင် ဖော်ပြခံရသော ဇာတ်လမ်းတိုဖြစ်သည်…။ နတ်ဆိုး ကိုယ်တိုင်ရေးသည်..။ထို့ကြောင့် credit ကို အချစ်တက္ကသိုလ် ဟုပင်…။) ဘဝတကွေ့ဆုံတွေ့ခဲ့ရ မဆုံတဲ့ဖူးစာ လောကကြီးက ဆန်းကြယ်တယ်… တကယ့်ကို ဆန်းကြယ်တယ်။ အဆင့်အတန်း ပညာအရည်အချင်းတွေ ကွဲကွာရင် တကယ်တန်းတော့ ရုပ်ရှင်တွေ ဝတ္တုတွေထဲမှာပဲ ဖတ်လို့ကောင်းတယ် လက်တွေ့ဘဝမှာ လုပ်နိုင်ဖို့ ရင်ဆိုင်နိုင်ဖို့ ခဲယဉ်းလှတယ် မဟုတ်ပါလား….။ အခန်း(၁)တွေ့ဆုံခြင်း၏ ကနဦးအစ ပထမ “ကောင်းကင်…မင်း ဒီည အိပ်ရမယ် ဒီတော့ ငါတို့အိမ်မှာ ထမင်းသွားစား” “ဟုတ်…အစ်ကို” ဟုပြောသော်လည်း ကျနော် စိတ်ညစ်တာကအမှန်..။ အလုပ်မှာအိပ်ရတာ အိမ်မှာ အိပ်ရတာလောက် အဆင်မပြေနိုင်ဘူးလေ။ တနေကုန် ပင်ပန်းထားတော့…