“မ” နဲ့ “မောင်” နဲ့ အခုမှတွေ့တာ

“မ” နဲ့ “မောင်” နဲ့ အခုမှတွေ့တာ
ရေးသားသူ – နတ်ဆေး

ရွာလမ်းတစ်လျှောက် လက်ချင်းချိတ်ပြီး လျှောက်လာတဲ့ သူတို့အတွဲကို တွေ့တဲ့လူတိုင်းက အထူးအဆန်းသဖွယ် ငေးကြည့်နေတာကြောင့် ရဲလေး ရှက်သလိုလိုတောင် ဖြစ်လာသည် ။ ဒီရွာသားဖြစ်တဲ့ သူ့ကြောင့်တော့မဟုတ်။ သူ “မ´´ လို့ခေါ်တဲ့ ခင်ယုလွင် ကြောင့်ဆိုတာလည်း ရဲလေး သိသည်။ ရွာကလူတွေ မြို့သူမြို့သားဆိုရင် ဇွတ်ကြီးအထင်ကြီး အားကျတတ်တာကို သူမကြိုက်ချင် …။ တောသူတောင်သား ဘဝသမားတွေပီပီ ညိုညိုညစ်ညစ် အသားအရောင်တွေကြားမှာ ဖြူဖွေးစိုလဲ့နေတဲ့ အသားအရည်ကြောင့် ခင်ယုလွင်က ပိုလို့ထင်ပေါ်နေသည်။

ရင်သား အခြေကနေစပြီး ခါးအထိ မသိမ်လွန်း မတုတ်လွန်းပဲ ပြေဆင်သွားတဲ့ ကိုယ်လုံးရှပ်ရှပ်လေးရယ်၊ ခါးအောက်ပိုင်းမှာ ပြည့်တင်းကော့ကားနေတဲ့ တင်သားစိုင်ကြီးတွေကို ရေချိန်ကိုက်လာဟန်တူတဲ့ ငယ်ငယ်က ဆော့ဖော်ဆော့ဖက်ကောင်တွေ ကြည့်ပြီး ပစ်မှားသွားတာကိုလည်း ရဲလေး ခပ်ပြုံးပြုံးပဲ တုန့်ပြန်မိသည်။ စိတ်ထဲကတော့ အိမ်ပြန်ချင်နေသည်။

“မ´´

`ဟင်´

“ရှေ့ဆက်သွားရင် မြစ်ကမ်းပဲရှိတော့တာ အိမ်ပြန်ရအောင်´´

“မောင်ကလည်း အခုမှထွက်လာတာကို အဲ့မြစ် ဘက်ပဲ သွားမယ်လေ။ အိမ်ရှင်က ဧည့်ဝတ်မကျေ မလုပ်နဲ့နော် ´´

တားရမဲ့ပုံမရှိတာနဲ့ တစ်လမ်းလုံး တွေ့သမျှလူ ပြုံးပြပြီး နှစ်ယောက်သား မြစ်ဆိပ်ဆီ ဦးတည်ခဲ့ကြသည်။ ကမ်းစပ်ရောက်လို့ လူတစ်ယောက်မှ မမြင်မှ ရဲလေး သက်ပြင်းချမိသည်။

“မောင်တို့ရွာက သာသာယာယာရှိသားပဲ´´

မျက်စိတဆုံး ပတ်ဝန်းကျင်တစ်ခွင် ဝေ့ဝှိုက်ကြည့်ပြီး ခင်ယုလွင်က ပြောလာသည်။ ရဲလေးဆီက အသံထွက်မလာတာကြောင့် ခင်ယုလွင် သူ့ဘက်လှည့်ကြည့်တော့ ဖုန်းဖွင့်ပြီး စိုက်ကြည့်နေတာတွေ့တာနဲ့ လက်ထဲကဖုန်း ဆွဲလုယူကြည့်သည်။

“ဒါကြည့်ရမဲ့ အချိန်လား´´

“ရွာထဲကကောင်တွေ ဇာတ်ကားတောင်းနေတာလေ။ အဲ့ဒါဖုန်းထဲရှိသေးလား စစ်နေတာ´´

“ပိတ်လိုက်စမ်းပါ မောင်ရာ…။ မဲမဲသဲသဲကြီးတွေ ရွံစရာကြီး´´

“ဖြူတဲ့ကပ္ပလီးရှိလို့လား …မ… ရဲ့´´

“ပိတ်လိုက်တော့ ဒီမှာစကားပြောနေတာကို´´

“ကဲ ပြောဗျာ ပြောတော့´´

ရဲလေး… ခင်ယုလွင် သူတို့ရွာအကြောင်းမေးသမျှ စိတ်မပါလက်မပါ ဒိုင်ခံဖြေရတော့သည်။ မှောင်စပြုမှ သူ့အိမ်ပြန်ခဲ့ကြသည်။ တစ်နှစ်ကျော်ဆိုတဲ့ အချိန်အတွင်းမှာ ရဲလေး နဲ့ ခင်ယုလွင် တော်တော်ခရီးပေါက်ခဲ့ကြတယ်လို့ ဆိုရမည် ။ ရွာကနေ မြို့တက်… ကျောင်းသွားတက်ရာက ကျောင်းပြီးလို့ ဘာအလုပ်လုပ်ရမယ်မှန်းမသိ ဖြစ်နေချိန် ကားဝပ်ရှော့တစ်ခုမှာ အချိန်ပိုင်း ဝင်လုပ်ခဲ့ရာက သူတို့ဆီ ကားလာပြင် ရေလာဆေးနေကြ သူ့ထက်အသက်သုံးနှစ်ခန့်ကြီးတဲ့ ခင်ယုလွင်နဲ့ ရဲလေးဆုံခဲ့သည် ။ ပြောရရင် ဇာတ်လမ်းဆန်မည် ။

ရဲလေး ကိုယ်တိုင်လည်း သူ့လို ရုပ်ရည်ကလွှဲလို့ ဘာမှမရှိတဲ့ လူတစ်ယောက်ကို ခင်ယုလွင် ပြန်ချစ်ခဲ့တယ်ဆိုတာကို … ရည်းစားတွေမဖြစ်ခင် သုံးလေးကြိမ်လောက် စကားပြောကြည့်တာနဲ့ ခင်ယုလွင် အဆင့်အတန်းမခွဲမှန်း သဘောကောင်းဖော်ရွေမှန်း ရဲလေးသိပေမယ့် ဒီနေ့အခြေအနေအထိ ရောက်လာလိမ့်မယ်လို့… သူ ထင်မထားမိခဲ့…။

ရဲလေး အလုပ်ဆင်းချိန်တိုင်း ခင်ယုလွင်က သူအားရင် ကားနဲ့ အလုပ်ကိုလာခေါ်ပြီး ရဲလေးနေတဲ့အဆောင် ပို့ရင်ပို့ပေး မဟုတ်ရင် သူတို့နှပ်နေကြ ဘိ( မိုတယ်)ဆီ ရောက်သွားတတ်ကြသည် ။ ရိုင်းရိုင်းပြောရရင် ခင်ယုလွင်က ခံလည်းခံသည်။ အခန်းခလည်း သူပဲရှင်းသည် ။ ရဲလေး ပိုက်ဆံထုတ်မယ် ဆိုရင်တောင် လက်မခံခဲ့ ။ နေ့တိုင်းမဟုတ်ပေမဲ့ နေ့တိုင်းနီးနီး သူတို့တွေ့ဖြစ်ကြသည်။

ရဲလေးက ခင်ယုလွင် အားတဲ့ရက်မှာ မနက်ပိုင်းအလုပ်လာရင် သွားရမယ့်လမ်းကြောင်းတူ သူငယ်ချင်းတစ်ရောက် ဆိုင်ကယ်နဲ့ လိုက်သွားပြီး အပြန်ကြ သူ့ဆော် ခင်ယုလွင်ကားနဲ့ ပြန်လေ့ရှိသည်။ ခင်ယုလွင် သူတို့ရွာ လာလည်ချင်တယ်လို့ ပြောလာတုန်းကလည်း ရဲလေး လွယ်လွယ်ပဲ လက်ခံခဲ့သည် ။ ကိုယ်က ယောကျ်ားလေးလည်းဖြစ် နားလည်သဘောကောင်းတဲ့ အဖေ တစ်ယောက်ပဲရှိတော့တဲ့ သူ့အတွက် ဒါက ခက်ခဲတဲ့အရာ မဟုတ်တာနဲ့ ခပ်မိုက်မိုက် ရည်းစားလေးကို ခေါ်လာခဲ့တာ ဒီနေ့လို ရွာကလူတွေ ဝိုင်းကြည့်တာ ခံခဲ့ရသည်။ ပြန်ခါနီး သူ့အဖေအတွက် မန်းလေး လက်ဆောင်ဆိုပြီး ပစ္စည်းတွေ အများကြီး ပေးသွားခဲ့ပြန်သေးသည်။

မန်းလေးပြန်ရောက်တော့လည်း ပုံမှန်အခြေအနေနဲ့ပဲ သူတို့ ရှေ့ဆက်ဖြစ်ခဲ့ကြသည် ။ ခင်ယုလွင် မအားလို့ သူ့ကိုလာမကြိုနိုင်တဲ့ ရက်မျိုးဆိုရင် ရဲလေးက သူငယ်ချင်းတွေစုပြီး ဖူဆယ်ဘောလုံး ကန်ဖြစ်ကြသည်။ ရံဖန်ရံခါ ခင်ယုလွင်က သူ့အိမ်သားတွေ မရှိတဲ့အချိန် ရဲလေးကို သူတို့အိမ် ခေါ်သွားတတ်သေးသည်။ သူနေတဲ့နေရာနဲ့ လားလားမှမဆိုင်တဲ့ အိမ်ကြီးထဲမှာ လူလစ်ရင် လစ်သလို သူတို့ဆွဲဖြစ်ကြတာကလည်း ထုံးစံလိုဖြစ်နေပြီ။ ခင်ယုလွင်ကလည်း မလုပ်ပါနဲ့ အိမ်ထဲကြီးတွေ ဘာတွေ သိပ်မပြော အခြေအနေကြည့်ပြီး အချခံခဲ့တာကများများပင်…။

ဒီလိုနဲ့ တစ်ရက်မှာ ခင်ယုလွင် မအားတဲ့နေ့ ထုံးစံအတိုင်း ရဲလေးတို့ ဘောလုံးသွားကန်မယ် ကြံနေတုန်း လူမစုံလို့ ပွဲမဖြစ်တော့တာနဲ့ အဆောင်ကိုပဲ ပြန်ရတော့မဲ့ အခြအနေရောက်နေစဉ်မှာ သူနဲ့ အလုပ်အတူလာတဲ့ သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ သန်းဇော်က ဘောပွဲမဖြစ်လည်း ငါတို့ စက်ရုံဝန်းထဲမှာ ခြင်းဝိုင်းရှိတယ် ပျင်းရင်လိုက်ခဲ့ကွာဆိုပြီး ဆွယ်နေတာနဲ့ ရဲလေး သူ့သူငယ်ချင်းခေါ်တဲ့ဆီ လိုက်သွားမိသည်။ ဟိုရောက်တော့ သူပါ ခြင်းဝင်ခတ်နေတုန်း ကားတစ်စီး ဝင်းထဲ မောင်းဝင်လာတော့ ခြင်းဝိုင်းထဲက ကောင်တစ်ယောက်က သွားဖွင့်ပေးသည်။

ရဲလေး သူ့သူငယ်ချင်းကို မေးမိသည်။ သူ့နေရာကနေ မျက်နှာကို မမြင်ရပေမယ့် ဒီကားက သူအမြဲစီးနေကြ ခင်ယုလွင်ရဲ့ ကားဆိုတာ စက်သံကြားတာနဲ့ တန်းသိသည်။

“ဘယ်သူလဲ သန်းဇော် ´´

“ကိုယ်နဲ့မဆိုင်ပါဘူးကွာ။ ငါတို့ ဘောစိဆော်လိုလို ဘာလိုလို ပြောနေကြတာပဲ။ ဟုတ်မဟုတ်တော့ မသိဘူး´´

ရဲလေး သူ့သူငယ်ချင်းကို တွေတွေကြီး ကြည့်မိသည် ။ ထင်မထားတဲ့ အဖြေကြောင့် ခေတ္တဆွံ့အသွားပုံရသည် ။

“အော် …ဟုတ်လို့လား ဆော်ကချောလား´´

“ရေဆေးငါးကြီး မိုးဦးကျ မြစ်စို့ပေါက်ကြီးလိုပဲ ငါ့ကောင်´´

ဒီစကားကို သန်းဇော်မဖြေခင် ကားဆီပဲ အာရုံရောက်နေကြတဲ့ ဝိုင်းထဲက ကောင်တစ်ယောက်က ဝင်ဖြေပြီးနောက် ကျန်တဲ့သူတွေဆီကပါ တီးတိုးစကားသံတို့ ဆက်တိုက်ထွက်ကျလာပြန်သည်။

“မင်းကသိလို့လား ငါ့ကောင်´´

“ဆိုပါတော့ဗျာ။ ကျနော်တို့ဝပ်ရှော့ကို မကြာမကြာ ကားလာပြင်တတ်တယ်လေ´´

“ဒါဆို အနီးကပ်တွေ့ဖူးမှာပေါ့။ ဆော်ကြီးက ဂျောတောင့်တယ်နော် ´´

တွေ့ဖူးရုံတင် မဟုတ်ဘူး၊ တက်ပါလိုးဖူးတယ်ကွလို့ ဖြေလိုက်ချင်တဲ့ ပါးစပ်ကို ရဲလေး မနည်းပိတ်ထားရသည်။

“မဆိုးပါဘူး မိုက်ပါတယ်´´

“ဒါကြောင့်လည်း အဲ့ဒီမိုက်ခဲလေးကို ကြိုက်ဆွဲဆွဲနေတာပေါ့ တို့ဘောစိက ´´

“တိုးတိုးပြောစမ်း တင့်ဝေ။ ဟိုက ကြားသွားမှ မင်းမျက်နှာ စောက်ပတ်နဲ့ လာပွတ်နေဦးမယ်´´

“ဒါမျိုးဆော်လေးကသာ လာပွတ်လို့ကတော့ လုံးပါး ပါးသွားတဲ့အထိ အပွတ်ခံလိုက်မယ်။ ဂျီးမများပါဘူး။ တွင်းဟောင်းရေကြည် အေးမြသည်တဲ့။ မင်း မကြားဖူးဘူးလား အောင်ကျော်´´

“အေးမြတယ်ဆိုရင်တော့ ကောင်းတာပေါ့ တင့်ဝေရယ်။ တော်ကြာ မအေးမြပဲ အနော်ရထာခေတ်က တွင်းပျက်ကြီးလို နှုတ်ခမ်းနားပန်းနားတွေ ပဲ့ရွှဲ့ပြီး မှိုတက်နေတဲ့ဟာကြီး ဖြစ်နေမှ အလကားနေ ဂလိုင်ခေါက်နေရပါဦးမယ်… ခွိ´´

“ဟေ့ရောင်တွေ မင်းတို့ သူများသားသမီးကို မှိုချိုး မြစ်ချိုး ပြောမယ်ဆိုတာကြီးပဲ…။ ဒါနဲ့ ဒီနေ့ ကောင်မလေး ကားပေါ်ကလည်း မဆင်းပါလား။ ဂလုစ့် … ( တံတွေးမျိုချသံ) ´´

တစ်ရောက်တစ်ပေါက် ပြောနေတဲ့ကြားထဲ ရဲလေး အများကြီး ဝင်မစပ်စုမိခဲ့။ အပြန်လမ်းမှာတော့ ခေါင်းထဲ အတွေးတွေအပြည့်နဲ့ အဆောင်ကို ဘယ်လိုရောက်သွားမှန်းတောင်မသိ ဖြစ်ခဲ့ရသည်။ သန်းဇော်ဆီက သိခဲ့ရတာက သူတို့သူဌေးနာမည်က ဦးမင်းဇော် ဆိုတာ တစ်ခုပင်။ ညရောက်တော့ သမီးရည်းစား စုံတွဲတွေရဲ့ ပုံမှန်အလုပ်လို ဖြစ်နေတဲ့ ညဘက် လိုင်းပေါ်မှာ ချက်တင်ထိုင်ကြသလို သူလည်း အများနည်းတူ ညစဉ်လိုလို ခင်ယုလွင်နဲ့ စကားတွေ ပြောဖြစ်သည်။

“မောင် ဒီနေ့ကော ဘောလုံးကန်ဖြစ်သေးလား´´

“မကန်ဖြစ်ဘူး ´´

ခြင်းခတ်ဖြစ်တယ်လို့လည်း ရဲလေး မဖြေမိခဲ့။

“မရော ဒီနေ့ ဘယ်တွေသွားသေးလဲ ´´

“အလုပ်ကိစ္စနဲ့ လမ်း ( ……) ဘက် သွားဖြစ်တယ်။ အဲ့ဒါပြီး အိမ်ပြန်ပေါ့။ ဒီနေ့ ဘယ်မှ ထွေထွေထူးထူး မသွားရဘူး ´´

ခင်ယုလွင်ပြောတဲ့ လမ်းက သူခြင်းသွားခတ်တဲ့ လမ်းပဲမို့ အဲ့ဒီဆီသွားတာကိုတော့ အမှန်ပြောတာပဲလို့ ရဲလေး တွေးမိသည် ။ ကျန်တဲ့ကိစ္စတွေကိုတော့ ရဲလေး ထပ်မမေးမိ။ သူ့အလုပ်ကိစ္စတွေကို ကိုယ်လည်း အသေးစိတ်သိတာ မဟုတ်။ သူ အကြမ်းဖျင်သိတာ။ ခင်ယုလွင် ရှယ်ယာဝင်ထားတဲ့ လုပ်ငန်း သုံးလေးခုလောက်ရှိပြီး မီတင်တွေ သွားရတယ်၊ စာရင်းသွားစစ်ရတယ် ဒီလောက်ပဲ သူသိသည် ။ ဆက်ပြီး တခြား ရောက်ရာပေါက်ရာတွေ ပြောဖြစ်ပေမဲ့ ဦးမင်းဇော်နဲ့ အကြောင်းကို ရဲလေး ယောင်လို့တောင် မဟမိခဲ့…။ မနက်ဖြန် တွေ့ဖို့သာ သူ့စိတ်ထဲရှိတဲ့အတိုင်း ချိန်းလိုက်မိသည်…။

“ဂွတ်နိုက်… မ … မနက်ဖြန် ဖင်လာခံဦး ´´

“အွန်း ( ရိုင်းတာ)  ´´

ခင်ယုလွင်ဆီက အဲ့ဒီစာကြောင်းလေး သူ့ဆီရောက်ပြီးတော့ ရဲလေး ဂွကြားက မာဆတ်ဆတ် ဖြစ်ချင်လာလို့ အချိုသပ်ထားရသေးသည် ။

“ငြိမ်ငြိမ်နေစမ်း မနက်ဖြန်ကြမှ မင်းအစာနဲ့ ပေးတွေ့မယ်´´

ကျန်တဲ့ မရေမရာ အကြောင်းတွေ တောင်တောင်အီအီ လျှောက်တွေးပြီး အပူပေးမနေတော့ပဲ အိပ်ယာပေါ် ပစ်လှဲလိုက်တော့သည်။

နောက်တစ်ရက် …

ရေချိုးလိုက်ဦးမယ် ပြောပြီး ဝင်သွားတဲ့ ခင်ယုလွင် ကို စောင့်နေရတာ ရဲလေး စိတ်မရှည်တာနဲ့ အဝတ်အစားတွေ ချွတ်ချထားခဲ့ပြီး စေ့ရုံသာစေ့ထားတဲ့ တံခါးကိုဆွဲဖွင့်ပြီး သူပါ လိုက်ဝင်လာသည်။ သူ့ကိုမြင်တော့ တစ်ကိုယ်လုံး ဆပ်ပြာမြှပ်တွေနဲ့ ဖွေးနေတဲ့ ခင်ယုလွင်က ရေစိုနေတဲ့ ဆံပင်တွေကို တစ်ချက်ခါရမ်းလိုက်ရင် ပြောလာသည်။

“ရေချိုးမလို့လား ချိုးခဲ့ပြီဆို´´

“မကို ဆပ်ပြာတိုက်ပေးမလို့ ဝင်လာတာ´´

ပြောပြီး ရဲလေးက ခါးကနေ ဆွဲဖက်လိုက်တော့ သူ့ဒုတ်က ခင်ယုလွင်ဗိုက်ကို သွားထောက်မိသည်။

“ဘာတွေလောနေတာလဲ မောင်။ ဇာတ်ကားကြည့်လာလို့လား ´´

“မနေ့ကတည်းက လုပ်ဖြဲ လုပ်ခွဲချင်နေတာ´´

အဲ့လိုပြောပြီး မနေ့က ခြင်းဝိုင်းကကောင်တွေ ပြောနေကြတဲ့ စကားတွေ ရဲလေးနားထဲ ပြန်ကြားယောင်သလို ဖြစ်လာမိသည်။ ဒါကြောင့်မို့လို သူ ဒီစကားထွက်သွားသလားဆိုတာကိုတော့ မစဉ်းစားမိ။

ရေနဲ့ ဆပ်ပြာမြှပ်တွေ ရောပြီး တင်ပါးဖောင်းဖောင်းကားကားကြီးပေါ် စီးကျနေတာကြည့်ပြီး အောက်ကဒုတ်က သွေးတိုးလာတာနဲ့ လက်ဝါးနဲ့ ဖောင်းခနဲ့ တစ်ချက်ဆော်ပြီး လက်ခလည်ကို ဖင်ထဲ အားစိုက်ထိုးထည့်တာ ဆပ်ပြာမြှပ်အကူအညီနဲ့ လျှောကနဲ လွယ်လွယ်ကူကူဝင်သွားပြီး ဇိကနဲ အသံထွက်သွားသည်။

“အားးး မောင်´´

“ဘာလဲ… မ´´

“တအားကြီး မလုပ်နဲ့လေ။ အဲ့ဟာက မလုပ်တာ ကြာပြီ´´

ဒါတော့ ဟုတ်သည် ။ ဒီနောက်ပိုင်း အရှေ့ကပဲ အဝင်များပြီး အနောက်တံခါးကို သူမေ့လျော့နေခဲ့သည်။ ခင်ယုလွင်က သူ့ပေါက်ကြားထောက်နေတဲ့ ရဲလေးဒုတ်ကြီးကို ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် လုပ်နေပြီး ရဲလေးကို ကစ်ဆင်လာဆွဲသည်။ ရဲလေးကလည်း ဖင်ထဲ လက်ထိုးမွှေတာ တော်တော်လေးကြာလာတော့ ခင်ယုလွင် မရိုးမယွဖြစ်လာပြီး သူ့ဖင်ထဲက ရဲလေးလက်ကို ဆွဲဖယ်ကာ ပေါင်တစ်ချောင်း ဘိုထိုင်ပေါ် တင်ပေးလိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲ ရဲလေးက မျက်နှာချင်းဆိုင် အနေအထားကနေ ဒူးအနည်းငယ်ညွှတ်လို့ စောက်ပတ်ထဲ ကော့ထိုးထည့်သည်။

မိနစ်အနည်းငယ်လောက်အထိ ဖြည်းဖြည်းမှန်မှန် နည်းလမ်းမှန်ဆိုတဲ့အတိုင်း သွားနေတုန်း ခင်ယုလွင် ဒူးတွေတုန်လာပြီး ထွက်သွားပုံရသည်။ နှပ်ထားတဲ့ အရှိန်ကြောင့်လားတော့ မသိ၊ ပြီးတဲ့သူက ပြီးပေမဲ့ ကိုယ်ကလိုသေးတာကြောင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် နေရာယူထားရာကနေ နံရံဖက် လက်ထောင်ကုန်းခိုင်းပြီး ပစ်ပစ်ဆောင့်တာ… မကြာခင်မှာပဲ သူ့အရည်တွေ ခင်ယုလွင်ကိုယ်ထဲ ပန်းထည့်ပစ်တော့သည်။

ပထမတစ်ချီအပြီး နှစ်ယောက်စလုံး ကိုယ်လုံးတီးတွေနဲ့ ကုတင်ပေါ် အနားယူနေတုန်း ရဲလေးဘက်က စကားစလာသည်။

“မ … အရင်က ရည်းစားထားဖူးလား´´

“ဟင် ´´

သူ့လက်မောင်းပေါ် ခေါင်းခုအိပ်နေရာက ခင်ယုလွင် မျက်နှာလေး မော့လာသည်။

“တစ်ယောက်ထားဖူးတယ်လေ။ အဲ့ဒါ မောင့်ကို ပြောဖူးသားပဲ။ အခုမှ ရုတ်တရက်ကြီး ဘာဖြစ်ပြန်တာလဲ´´

“ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး သိချင်ရုံပါ။ တကယ် တစ်ယောက်ထဲပေါ့´´

“အင်း´´

သူနဲ့စဖြစ်တုန်းက ခင်ယုလွင် အပျိုလား အအိုလားတွေ ရဲလေး သတိမထားမိခဲ့။ မိန်းမမြင်တိုင်း မှန်းထုချင်နေတဲ့ အရွှယ်ပီပီ အဓိကပစ်မှတ် မိန်းမချရဖို့သာ စိတ်ဝင်စားပြီး ပျိုတာအိုတာတွေ ခေါင်းထဲ ယောင်လို့တောင် ရှိခဲ့တာ မဟုတ်တဲ့လူက ကိုယ်တစ်နှစ်လောက် ဘွတ်လာတဲ့ မိန်းမကို အခုမှ အပျိုဟုတ်မဟုတ် သိချင်နေတဲ့ ကိုယ့်အဖြစ်ကို တွေးမိတော့ ရယ်ချင်သလို ဖြစ်လာပြန်သည်…။

“ဒါနဲ့လေ… မ … မောင် နဲ့ ဘယ်အချိန်ထိ တွဲမှာလဲ။ နောက်ထပ် ရည်းစားထားဖို့ကော အစီအစဉ်ရှိလား´´

“မောင် ဒီနေ့ဘာဖြစ်နေတာလဲ ´´

“ဘာမှမဖြစ်ဘူး တစ်ခါတလေ တွေးမိတာလေးတွေ မေးကြည့်တာ ´´

“နောက်ရည်းစားထားဖို့လည်း အစီအစဉ်မရှိဘူး။ ရှေ့ရည်းစားထားဖို့လည်း အစီအစဉ်မရှိဘူး …။ မ… တို့နှစ်ယောက် အခုလို တစ်သက်လုံး အဆင်ပြေသွားဖို့ အရေးကြီးတာပဲ မဟုတ်လား ´´

“ဟုတ်ပါပြီ … ဒါနဲ့… မ… အလုပ်တွေကော အဆင်ပြေလား´´

“အားလုံးအဆင်ပြေတယ်။ အော် အလုပ်ဆိုလို့ ပြောရဦးမယ်´´

“ဘာများလဲ´´

“မ …အလုပ်တွေပါးသွားရင် ခရီးထွက်မလားလို့ စဉ်းစားနေတာ´´

“ဘယ်ကိုလဲ ဘယ်သူနဲ့လဲ´´

“မောင်နဲ့လေ ဘယ်သူနဲ့ရမှာလဲ ´´

“နှစ်ယောက်ထဲလား´´

“အင်းပေါ့´´

“မ… ဘက်က အဆင်ပြေပါ့မလား။ နှစ်ယောက်ထဲ အကြာကြီးသွားမှာ ဆိုတော့လေ´´

“သူများကို မပြောပါနဲ့။ အလုပ်လုပ်နေတဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်ပါ။ ကျုပ်အိမ်က လူတွေအကြောင်း ခင်ဗျား သိသင့်သလောက်သိတာပဲ။ ခင်ဗျားကိုပဲ ပြောရမှာ ´´

“အင်း ဟုတ်တယ် မောင့်အလုပ်က အကြာကြီး နားလို့ရမှာ မဟုတ်ဘူး´´

“နားမရရင် ထွက်လိုက် အလုပ်မရှားဘူး … မ …ရှာပေးမယ် အလုပ်တွေပေါတယ် ´´

“ပေါပေမဲ့ ရဦးမှလေ´´

“ဒီမှာ ကျမ ရှင့်ကို တစ်သက်လုံး တင်ကျွေးထားနိုင်တယ်နော် ´´

သံသယတွေကို ဘေးထားလို့ ဟုတ်သော်ရှိ မဟုတ်သော်ရှိ ကိုယ့်ရည်းစားဆီက ဒီလိုစကားမျိုးကြားရတာ ပုရိသတိုင်း တဒင်္ဂတော့ ကျေနပ်ကြည်နူးမိမည် ထင်ပါသည်။

“ဟုတ်သားပဲ တခြားဆီမှာ မလုပ်ချင်ရင်တောင်… မရဲ့ … အလုပ်မှာ ဝင်လုပ်လို့ရတာပဲနော့´´

“ဒါပေါ့… အဲ့ဒါပြောတာပေါ့´´

“ဒါပေမယ့် မကောင်းပါဘူး …။ မ…ဆီမှာ ဝင်လုပ်ဖို့ရာက´´

“ဟယ် ဘာဖြစ်လို့တုန်း´´

“စဉ်းစားကြည့်လေဗျာ။ ကိုယ်လုပ်နေတဲ့ အလုပ်က ပိုင်ရှင်ကို သူ့ဝန်ထမ်းက တက်တက်လိုးနေတာ သိသွားရင် ကျော်မကောင်း ကြားမကောင်းတွေ ဖြစ်ကုန်ပါ့မယ်´´

“ခ်ခ် … အဲ့တော့လည်း မသိအောင် ခိုးလိုးပေါ့နော်… ဟီးး´´

`|`အခုတော့ ပေါ်တင်လိုးဦးမယ်ဗျာ´´

ပြောပြီး ခင်ယုလွင်တင်ပါးကြီးကို သူ့ဖက်ဆွဲကပ်မလို့လုပ်တုန်း ဖုန်းဝင်းလာတာကြောင့် ရဲလေး တန့်သွားရသည် ။ သူ့ဖုန်းတော့မဟုတ်… ဘယ်သူလဲ မသိဘူး ဆိုပြီး ခင်ယုလွင်က ဖုန်းကောက်ကိုင်ကာ ၅ မိနစ်လောက်ကြာအောင် ပြောအပြီးမှာတော့ …

“မ… အလုပ်ကိစ္စ သွားစရာပေါ်လာလို့ သွားစို့မောင်။ မောင့်အဆောင်ကို အရင်လိုက်ပို့ပေးမယ်´´

ပြောပေမယ့် ရဲလေးက

“အရေးကြီးရင်… မ… အရင်သွားနှင့်။ မောင် တက္ကစီငှားပြီး ပြန်လိုက်မယ်´´

ဆိုတော့ ခင်ယုလွင် တစ်ချက်စဉ်းစားသလိုပြုပြီးမှ

“ဒါဆိုရင် မောင် အဲ့လိုပဲသွားလိုက်ပေါ့…။ မ… သွားရမှာဝေးတယ်´´

ဆိုတာနဲ့ အခန်းခရှင်း… ဟိုတယ်ရှေ့ကနေ ခင်ယုလွင်က ကားနဲ့ အရင်ထွက်သွားပြီးမှ ရဲလေးလည်း ပြန်စရာ တက္ကစီရှာရတော့သည်။ အခန့်သင့်စွာပဲ ဟိုတယ်နဲ့ မျက်နာချင်းဆိုင် ရှေ့ဘက်လမ်းဘေးမှာ ရပ်ထားတဲ့ သုံးဘီးမီနီအိုးဝေတစ်စီး သူ့ကိုမြင်သွားပြီး လက်လှမ်းပြတာနဲ့ လက်ယက်ခေါ်လိုက်သည်။

“ညီလေး ဘယ်သွားချင်လဲ ´´

“မိန်းထဲ ´´

သူ့အဆောင် လိပ်စာပြောပြီးး ရဲလေး တက်ထိုင်လိုက်သည် ။

“ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲဟ။ ဆော်ကကြ ကားနဲ့ပြန်သွားပြီး ငါ့ညီကတော့ တက်စီငှားပြန်ရတယ်ဆိုတော့´´

“သူ့အလုပ်ကိစ္စ အရေးကြီးလာလို့ပါ။ သွားရမယ့်နေရာလည်း မတူတာနဲ့ ဆင်းနေခဲ့တာ ´´

“ချောသားပဲကွ ငါ့ညီဆော်က´´

“ခင်ဗျား မြင်လိုက်လား ´´

“ညီလေးတို့အလာထဲက အစ်ကိုက ဒီနားမှာရှိတယ်။ ညီလေးဆော်ရဲ့ မျက်နှာကိုတော့ အခုအထွက်မှ မြင်တာပါ´´

“အော် …ဒီအနားမှာ အမြဲရှိတယ်ပေါ့´´

“အဲ့လိုလည်း မဟုတ်ပါဘူးကွာ…။ ကျောင်းသားပဲလား ငါ့ညီက´´

“ပြီးသွားပါပြီ …အလုပ်ဝင်လုပ်နေတာ´´

“ဟုတ်လား… ဘယ်မှာလုပ်တာလဲ အဆင်ပြေလား´´

“မဆိုးပါဘူး ကားပြင်တဲ့အပိုင်း စိတ်ဝင်စားလို့ ဝပ်ရှော့တစ်ခုမှာ ဝင်လုပ်နေတာ´´

တစ်လမ်းလုံး လေပစ်လာတဲ့ တက္ကစီသမားက သူ့ ကို အဆောင်ပို့လို့အပြီး ပြန်ခါနီးမှာ

“ကိုယ့်နာမည်က ပိုင်စိုး။ ကိုယ့်ဖုန်းနံပါတ် မှတ်ထားလေ …။ လိုအပ်ရင် ဖုန်းဆက်လိုက်´´

ဆိုတာနဲ့ ရဲလေး ဝတ်ကျေတန်းကျေ မှတ်ထားလိုက်သည်။ စိတ်ထဲကတော့ လီးမှ မခေါ်ဘူး စကားများတဲ့ကောင်ဟု တွေးမိသည် ။ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်ပဲ နောက်ရက်တွေမှာ ပိုင်စိုးဆိုတဲ့ လူကို သူ့အလုပ်နဲ့ အဆောင်သွားတဲ့လမ်းကြောင်းမှာ မကြာခဏဆိုသလို တွေ့လာရသည်။

တစ်ရက် ခင်ယုလွင် လာမကြိုနိုင်တဲ့နေ့မှာ သူ့သူငယ်ချင်းကလည်း သူအလုပ်ဆင်းတာ နည်းနည်းနောက်ကျမယ် ဆိုတာနဲ့ တက်စီပဲငှားပြန်ရမလား သူငယ်ချင်းပဲစောင့်ရမလား ချည်တုံချတုံ ဖြစ်နေတုန်း ပိုင်စိုးဆိုတဲ့လူ ရောက်ချလာသည်။

“ဟာ… ညီလေး ဘာစောင့်နေတာလဲ ပြန်စရာမရှိရင် တက်ကွာ ´´

နားငြီးမခံနိုင်တာနဲ့ မလိုက်ချင်လို့ နေပါစေ ကျနော် ပိုက်ဆံမပါဘူး ပြောတာလည်း နားမလည်ဘူး၊ မပါရင် နောက်ရက်မှပေး လာတက် ဆိုပြီးအတင်းခေါ်နေတာကြောင့် ရဲလေး ပိုင်စိုးနဲ့ ပါသွားရပြန်သည်။

“ဆိုင်ကယ်မရှိဘူးလားဟ´´

“ဆိုင်ကယ်ကရှိတယ်ဗျ။ သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်နဲ့ လမ်းကြုံလို့ သူနဲ့ပဲသွားနေတာ၊ ဒီနေ့ အဲ့ကောင် အလုပ်နောက်ကျလို့ စောင့်နေတုန်း ခင်များ ရောက်လာတာပဲ´´

“ဒါများကွာ မင်းဆော်လာကြိုခိုင်းပေါ့´´

“အားရင် သူလာကြိုနေကြပါ။ အလုပ်တစ်ဖက်နဲ့ဆိုတော့ နေ့တိုင်းတော့ မလာနိုင်ဘူးလေ´´

“ အင်း ဒါလည်းဟုတ်တာပဲ… ထမင်းကော စားပြီးပြီလား´´

“ဘယ်စားရသေးမလဲဗျာ အခုမှ အလုပ်ပြီးတာကို´´

“ငါလည်း မစားရသေးဘူး တစ်ဆိုင်ဆိုင် ဝင်လိုက်မယ်လေ´´

“သဘောဗျာ´´

အဆောင်ရောက်ရင်လည်း ပြန်ထွက်စားရမှာကြောင့် မထူးတာနဲ့ ရဲလေး လက်ခံလိုက်သည် ။ အဲ့ဒီမှာ ဖြစ်ချင်တော့ ရဲလေးသူငယ်ချင်း သန်းဇော်က သူမနက်ဖြန် ခရီထွက်ရဦးမယ် ဆိုတဲ့အကြောင်း ဖုန်းဆက်ပြောလာတာကို ပိုင်စိုး ရိပ်မိသွားပုံရသည်။

“မင်းသူငယ်ချင်းမရှိရင် မနက်ဖြန် ငါနဲ့လိုက်ခဲ့ လမ်းကြုံတယ်´´

ဇွတ်ခေါ်နေတာကို အစက ငြင်းမလို့လုပ်မိပေမယ့် ထမင်းကျွေးထားတဲ့ မျက်နှာကြောင့်

“ဒါဆိုလဲလာခေါ်ဗျာ´´

လို့ပဲ ပြောလိုက်ရပြန်သည်။ ဒါနဲ့ပဲ နောက်နေ့ ပိုင်စိုး သုံးဘီးနဲ့ ရဲလေး အလုပ်သွားဖြစ်သည်။ အပြန်ကြတော့လည်း သူတောင်မဆင်းသေးဘူး ကြိုရောက်နှင့်နေတာကြောင့် ပါသွားပြန်သည် ။

“ခင်ဗျား အလုပ်သိမ်းတာလား အစောကြီးပါလား ကိုပိုင်စိုး´´

“ဒီနေ့ သိပ်အဆင်မပြေတာနဲ့ စောစောသိမ်းလာတာကွ၊ မင်းဆော် ဒီနေ့လည်း မအားဘူးပေါ့´´

“မနက်ဖြန်လည်း အားမှာမဟုတ်ဘူး ´´

“ဟုတ်လား ´´

“ သူကကိုယ့်ထက် အလုပ်များတဲ့လူလေ´´

“ငါစဉ်းစားနေတာကွ ´´

“ဘာကိုလဲဗျ´´

“မင်းကို ပြောသင့် မပြောသင့်ဆိုတာ´´

“အဆန်းပါလား ပြောကြည့်ပေါ့ ရပါတယ်´´

“မင်းဆော် အကြောင်းလေ´´

ရဲလေး နားရွှက်ထောင်လာသည်။

“ပြောပါဦး ဘာပြောမှာတုန်း ´´

“မင်း စိတ်မဆိုနဲ့ကွာ စိတ်လည်းမတိုနဲ့ အဲ့ဒါဆို ငါပြောမယ်´´

“ပြောမှာသာ ပြောပါဗျာ´´

“မင်းဆော်နာမည်ဘယ်သူ´´

“ခင်ယုလွင်´´

“အေးအး… သူကလေ ဘယ်လိုပြောရမလဲကွာ… ဦးမင်းဇော်ဆိုတဲ့ ဘဲကြီးတစ်ဗွေ ခေါ်ဖြုတ်နေကြ ဆော်လို့ ကြားတယ်နော်´´

“ခင်ဗျား ဘယ်ကကြားလာတာလဲ ´´

“အဲ့ဒါအရေးမကြီးဘူး ရဲလေး…. မှန်မမှန်ပဲ အရေးကြီးတာ။ မင်းမယုံရင် စုံစမ်းကြည့်ပေါ့ ´´

“အခုလို အသိပေးတာ ကျေးဇူးပဲဗျာ။ နောက်တော့ စုံစမ်းသင့်ရင် စုံစမ်းရမှာပေါ့´´

ဒီလူက ဦးမင်းဇော်ကို ဘယ်လိုသိတာလဲ၊ ခြင်းဝိုင်းက လူတွေနဲ့များ သိနေတာလား စသဖြင့် တွေးမိသည်။ နောက် လေးငါးရက်အတွင်း သူနဲ့ ပိုင်စိုး မတွေ့ဖြစ်တော့ပြန်…။ အဲ့ဒီအတောအတွင်း ရဲလေး ခင်ယုလွင်နဲ့ ပုံမှန်အတိုင်းပဲ ဆုံဖြစ်ကြသည်။ ဆုံတိုင်းလည်း ဆော်ဖြစ်ကြသည် ။ ဒီအချိန်ထိ ဖြစ်နေတဲ့ သံသယကို ထုတ်မမေးမိသေး…။

တစ်ရက် မှောင်စပျိုးခါနီး ရဲလေး သူ့အဆောင်ကနေ ဆိုင်ကယ်နဲ့ မြို့ထဲထွက်လာတုန်း လမ်းမှာ ပိုင်စိုး သုံးဘီးပေါ်မှာ ခင်ယုလွင်ကို တွေ့လိုက်ရတော့ ဇဝေဇဝါ ဖြစ်သွားသည်။ သူ့ကိုတော့ မြင်ပုံမပေါ်ကြ …။ မ… က ပိုင်စိုးသုံးဘီးပေါ် ဘယ်လိုရောက်နေတာတုန်း သူ့မှာကားတွေရှိရဲ့သားနဲ့ အခုလိုတွေ့လိုက်ရတော့ တမျိုးဖြစ်နေတာနဲ့ ခပ်ခွာခွာကနေ မသိမသာ နောက်ကလိုက်ခဲ့မိသည်။

သုံးဘီးလေးက တော်တော်နဲ့ ရပ်မသွား…။ လိုက်ရင်း … လိုက်ရင်း တဖြည်းဖြည်း လူပြတ်လာတာကြောင့် ပတ်ဝန်းကျင်းကို အကဲခတ်ကြည့်တော့ မြို့စွန် မရောက်တရောက်က တိုးချဲ့ကွက်သစ်တွေဆီ ရောက်လာမှန်း သတိထားမိလာသည်။ ဒီဘက်တွေက ဂရံမြေမရှိတဲ့ လယ်မြေတွေကို အကွက်ရိုက် ခြံခတ်ရောင်းကြတဲ့ နေရာတွေဆိုတာ ရဲလေး သိသည်။ လူလည်းရှင်းသည် ။ အိမ်ဆက်လည်း ခြားသည် ။ လူတွေက ဈေးပေါ်တာနဲ့ ဝယ်ထားပြီး မြတ်ရင်ပြန်ရောင်းနဲ့ လူလာနေတယ်ဆိုတာ ခပ်ရှားရှားလို့ ဆိုရမည်။

တစ်နေရာအရောက် နန်းကြိုးတွေနဲ့ ခြံခတ်ထားပြီး အထဲမှာ ထရံကာဆောက်ထားတဲ့ တစ်ထပ်အိမ်သစ်လေး တစ်လုံးရှေ့မှာ ပိုင်စိုးရဲ့ သုံးဘီးလေး ရပ်သွားတာနဲ့ တပြိုင်နက် ရဲလေး ဆိုင်ကယ်ကို စက်ပိတ်ပစ်သည်။ ပိုင်စိုးက ခြံတံခါးဆင်းဖွင့်ပြီး သူ့သုံးဘီး မောင်းဝင်သွားတဲ့အထိ ရဲလေး စောင့်ကြည့်နေသည်။ ခြံထဲမှာ လှုပ်ရှားမှု မရှိတော့ပဲ စိတ်ချရမှ သူ့ဆိုင်ကယ်ကို ခြံနဲ့မလှမ်းမကန်း မှောင်ရိပ်ကျတဲ့နေရာ ဇက်သော့ခတ်ထားခဲ့ပြီး တုံ့ဆိုင်းမနေပဲ ငါးပေသာသာလောက်သာရှိမဲ့ ခြံထဲကျော်ဝင်ကာ အိမ်နား ခြေသံလုံလုံနဲ့ လျှောက်သွားလိုက်သည်။

ပိုင်စိုးနဲ့ ခင်ယုလွင် အိမ်ထဲရောက်နေကြလောက်ပြီဟုလည်း တွေးမိသည် ။ တဖြည်းဖြည်း အိမ်နဲ့နီးကပ်လာချိန် ဖျက်ခနဲ လင်းထိန်လာတာကြောင့် အမြန်ဝပ်ချလိုက်ရသည် ။ အိမ်ထဲက မီးတွေပွင့်လာသလို အသံသဲ့သဲ့ ထွက်လာတာကြောင့် နံရံနားကပ်ကာ နားထောင်ကြည့်သည်။

“ဒါနင့်အိမ်ပေါ့လေ (ခင်ယုလွင်ရဲ့အသံ)´´

“အေး ဝယ်ထားတာ မကြာသေးဘူး´´

“လူမနေဘူးလား ´´

“နေဖို့မဟုတ်ဘူး ရောင်းစားဖို့ မြိုးမြိုးမြက်မြက်ရရင်ပေါ့။ နင်ဝယ်ချင်လို့လား နင့်ဆိုရင်တော့ ဈေးလျှော့ပေးမယ်လေ ´´

“မဝယ်ပါဘူး ဝယ်ပြီးဘာလုပ်ရမှာလဲ ´´

“နင့်ဘဲနဲ့ လာနှပ်ပေါ့ဟ ဟက်ဟက်´´

“ဟားဟား …ဒီလိုနေရာတော့ လာနှပ်မလားဟယ်…. ဟိုတယ်သွားမှာပေါ့´´

“ငါတွေ့လိုက်ပါတယ်။ နင်နဲ့ ကောင်လေးတစ်ယောက် မိုတယ်ထဲက ထွက်လာတာကို´´

“ နင် ငါ့နောက် လိုက်ချောင်းနေတာလား ´´

“မချောင်းပါဘူး တိုက်ဆိုင်သွားတာပါ´´

“နင် လျှောက်မလုပ်နဲ့နော်….။ ငါ အဲ့တစ်ယောက်နဲ့က အတည်´´

ပိုင်စိုး ဘာပြောမလဲ ရဲလေး နားစွင့်နေတုန်း အသံက ချက်ချင်းထွက်မလာပဲ ခဏတိတ်သွားသည်။

“အတည်ဟုတ်လား ယုလွင်´´

“အေး… ဟုတ်တယ် အတည်´´

“ထူးခြားဖြစ်စဥ်ပါလားဟ…။ ရေချိုးလိုက်ဦးမယ်ဟာ ခဏစောင့်´´

“ရေရတယ်ပေါ့´´

“စက်ရေတွင်းလေ ခြံထောင့်မှာ။ နင်ရော ချိူးဦးမလား´´

“မချိုးတော့ဘူး ငါချိုးခဲ့ပြီး´´

“ဒါဆို ခဏစောင့် ´´

တံခါးဖွင့်သံကြားလို့ ရဲလေး နောက်တစ်ကြိမ် မြေပေါ်ဝပ်ချလိုက်ပြန်သည်။ အရှေ့တံခါးတော့မဟုတ် အနောက်တံခါးကနေ ထွက်သွားပုံရသည်။ ပိုင်စိုးထွက်သွားပြီး သိပ်မကြာခင်မှာပဲ ခင်ယုလွင်ပါ ထွက်သွားတာကြောင့် အခွင့်အရေးရတုန်း သူတို့ထွက်တဲ့ အပေါက်ကနေပဲ အိမ်ထဲလှစ်ခနဲ ပြေးဝင်ကာ ပုန်းစရာနေရာ ရှာကြည့်သည် ။

ဖျာလေးတစ်ချပ်သာခင်းထားတဲ့ အခန်းလေး တစ်ခုသာရှိပြီး ကျန်တဲ့နေရာ ကွယ်ဝှက်ပုန်းစရာ ဘာပစ္စည်းမှ မရှိတာကြောင့် ရဲလေး စိတ်လေသွားသည်။ ကြံရာမရတဲ့အဆုံး ခေါင်းပေါ်က ထုတ်တန်ကြီး မော့ကြည့်မိသည်။ မတက်နိုင် ဒါပဲရှိတော့သည်။

ထုတ်တန်းပေါ်မတက်ခင် တံခါးပေါက်ဘေးကနေ အပြင်ကို ချောင်းကြည့်မိသည်။ မှောင်နေတာကြောင့် ရေသံမှလွှဲ၍ ဘာမှမမြင်ရ။ ခြံကျယ်တာကိုပဲ ကျေးဇူးတင်ရမည်။ လူတွေရောက်မလာခင် နံရံအသားဘောင်တန်းတွေကနေ ကုတ်ကပ်တက်ကာ အခန်းရှိရာဘက်ခြမ်းမှာ ခဏငြိမ်နေလိုက်သည်။

ရဲလေးအကြံက အပြင်ကနေ အထဲဝင်လာရင် အခန်းဘက်ခြမ်း အမိုးပေါ်ကို ရုတ်တရက် မမြင်နိုင် …။ သူတို့ အခန်းထဲ ဝင်လာတဲ့အချိန် အခန်းပြင်ဘက်ကို မရိပ်မိအောင် ပြန်ကူးဖို့ရာဖြစ်သည် ။ မလွယ်ပေမယ့် ဒီတစ်နည်းပဲရှိသည်။ တွေ့သွားတော့လည်း ဘာဂရုစိုက်စရာလိုလဲ ရှင်းမယ်ဆိုတဲ့ အကြံနဲ့ဖြစ်သည် ။ သိပ်ကြာကြာ မစောင့်လိုက်ရ အထဲဝင်လာတဲ့ ပိုင်စိုးအသံကြီး ထွက်လာသည်။

“တော်တော်ဆာနေလား ယုလွင် ´´

“အထဲမှာ တစ်ယောက်ထဲ မနေရဲလို့ လိုက်လာတာ လျှောက်ပြောမနေနဲ့´´

“လာ… အခန်းထဲသွားမယ်´´

သူထင်ထားတဲ့သလို ဖြစ်လာတာကြောင့် အထဲသွားမယ် အသံကြားတာနဲ့ အပြင်ဘက်ကို ခြေလှမ်းဖို့ အသင့်ပြင်ထားလိုက်သည်။ ပိုင်စိုး အခန်းတံခါးဖွင့်ပြီး ခြေတစ်လှမ်း လှမ်းလိုက်တာနဲ့ ဖြုတ်ခနဲ တစ်ဖက်ကို လှမ်းလိုက်သည်။ သတိတော့ထားရသည်။ အခန့်မသင့်ရင် သေနိုင်တဲ့ အမြင့် မဟုတ်ပေမဲ့ ကျိုးကန်းမဲ့ကိန်းပင်။ အခန်းထဲရောက်သွားချိန် ခင်ယုလွင်အသံက အရင်ထွက်လာသည်။

“ပိုင်စိုး ငါက ဒီဖျာပေါ်မှာ ကုန်းရမှာလား´´

“အေးလေ… နင်ကလည်း အိမ်အသစ်ပါဆိုမှ။ ဖျာပေါ်မှာ မခံဖူးတာကြနေတာပဲ။ ကျောင်းတုန်းက လူမနေတဲ့ ထန်းတောထဲက တဲပျက်ထဲမှာ တစ်ခါ နင် ငါ့ကို ခံဖူးတယ်လေ မေ့နေပြီလား´´

“ကြာပြီလေဟာ … အံ့သြလို့ပါ နင်လည်း အဲ့လောက်မွှဲနေတာမှ မဟုတ်ပဲ။ ဟိုတယ်သွားလို့ရနေတာကို ဒီခေါ်ခဲ့လို့ပါ´´

“နင့်ကို ငါ့ဝယ်ထားတဲ့အိမ် ပြချင်လို့ပါဆို။ အပိုတွေပြောနေတာနဲ့ အချိန်ကုန်နေပြီ။ လာစမ်းပါ ဒီနားကို ´´

“အာ့… အသာလုပ်ပါ လဲတော့မယ်´´

ပိုင်စိုးက ခင်ယုလွင်ကို သူ့အနား ဆွဲခေါ်ပုံရသည်။ အသံသာကြားရသည်။ မမြင်ရလည်း ကိစ္စမရှိပေမယ့် ဇောင်းတွေနဲ့ အသားထုတ်တန်းကို အားနဲ့ကိုင်ထားရတာကြာတော့ ရဲလေးလည်း မသက်သာချေ …။ အဲ့ဒါနဲ့ တက်လာတုန်းက နေရာကနေ သတိထားပြီး ပြန်ဆင်ခဲ့သည်။ အခန်းနား ချက်ချင်းမသွားသေးပဲ ထွက်ပေါက်တံခါးဂျက်ကို အသာလေး သွားဖြုတ်ခဲ့ပြီးမှ အတွင်းထဲမြင်ရတဲ့ အခန်းထရံပေါက်ကနေ အထဲကို ကြည့်မိသည်။

ပိုင်စိုးက ကိုယ်တုန်းလုံး ဖြစ်နေပြီ …။ လူကသာ အသားအမဲကြီး မဟုတ်ပေမဲ့ လီးကတော့ အတော်မဲရှာသည် ။ ဖျာပေါ် ပက်လှန်အိပ်နေတာကြောင့် လီးက ခေါင်မိုးပေါ် ထိုးချိန်ထားတဲ့ လွှတ်ခါနီး ဒုံးပျံကြီးလို ဖြစ်နေသည်။ သူ့ဘေးမှာတော့ ခင်ယုလွင်က ကိုယ်လေးဘေးတစောင်း ကွေးအိပ်နေရာကာ ပိုင်စိုးလီးကို ပွတ်သပ်နေသည်။

“နင်က လီးအသစ်တွေ့နေတော့ ငါ့လီးကို မေ့ပြီပေါ့လေ´´

“ နင်လည်း ဘာထူးလဲ။ ကောင်မတစ်ယောက်နဲ့ ခိုးစားနေတာ ငါမသိဘူးထင်နေလား´´

“ပြတ်သွားပြီ သူနဲ့က ´´

“ဘာဖြစ်လို့ … စားရတာ ဝလို့ ထားခဲ့တာလား ´´

“အိမ်ကပေးစားတဲ့ လူနဲ့လေ ယူသွားပြီ။ ဒရာမာတွေ လာခင်းပြနေတာ နားငြီးတာနဲ့ ယူချင်ယူ မယူချင်နေ အပေါက်မရှားဘူးလို့ တစ်ခွန်းပဲ ပြောခဲ့တာ ဟက်´´

“လုပ်စရာအပေါက် မရှိတော့လို့ ငါ့ဆီဝဲလာတာ မဟုတ်လား´´

“ခွိ… အဲ့ဒါလည်း အဲ့ဒါပေါ့ဟာ …။ ပြီးတော့ ငါချဖူးတဲ့ ဆော်တွေက နင့်လောက်ကို ပုံမလာဘူး။ နင့်လိုလည်း အထုအထောင်း မခံနိုင်ကြဘူး´´

“ဟုတ်လား ညံ့တာပေါ့နော်…။ ငါသိပါတယ် နင် အဲ့ကောင်မလေးနဲ့ ပြတ်သွားတာကို…။ ပြတ်သွားလို့လည်း နင်ခေါ်တာ လိုက်ခဲ့တာပေ့ါ´´

“ငါ့သာပြောတယ်။ နင်ကသာ ငါ့နောက် လိုက်ချောင်းနေတဲ့ပုံနော်´´

“ချောင်းစရာ မလိုပါဘူး။ လာလာပြောကြလွန်းလို့လေ နင့်သူငယ်ချင်းတွေ´´

“ဒီကောင်တွေ နင်နဲ့ငါ့အကြောင်း သိတာမဟုတ်ဘူး။ အခုလို နင့်ကို ငါဆော်နေတာကိုပေါ့။ စောက်တင်းတုတ်ချင်လို့သာ လာပြောကြတာ …။ ကဲကဲ အဲ့တာတွေ ထားလိုက်တော့။ ဝင်လိုက်ပါဦး ငါ့ပေါင်ကြားထဲ´´

ပြန်ပဲထွက်သွားရမလား… ဝင်ပဲဖမ်းရမလား … စဉ်းစားရခက်နေတဲ့ ရဲလေး အတွေးတစ်ခု ဝင်လာတာနဲ့ ဖုန်းထုတ်ပြီး အသံဖမ်း app ဖွင့်ထားလိုက်သည်။ အခန်းတံခါးဆီ ကြည့်မိတော့ အတွင်းထဲက ဂျက်ထိုးမထားတာကို တွေ့ရသည် ။ အိမ်မကြီးတံခါး ပိတ်ထားလို့ အတွင်းတံခါး ဖွင့်ထားပုံရသည်။ တံခါးက အနည်းငယ် ဟနေသည်။

သူအထဲကို ပြန်ကြည့်မိတဲ့အချိန် ပိုင်စိုးက မျက်စိမှိတ်ကာ မှိန်းနေပြီး ခင်ယုလွင်ကိုယ်လေးက အောက်နည်းနည်း လျှောသွားပြီး ပိုင်စိုးပေါင်ကြား မျက်နှာအပ်ကာ ခေါင်းကနိမ့်လိုက် မြင့်လိုက် ဖြစ်နေတာကြောင့် လီးစုပ်နေပြီဆိုတာ ရဲလေး သိလိုက်သည်။ အဝတ်အစားတွေကတော့ ရှိတုန်းပင်…

“စုပ်စုပ်… (ဖီလ်းတက်နေတဲ့ ပိုင်စိုးအသံ) ´´

ပြောပြီး ပိုင်စိုးက နက်ပြောင်လက်နေတဲ့ ခင်ယုလွင် ထဘီကို ခါးပေါ်ဆွဲလှန်တင်လိုက်သည်။ ဖင်ကားကားကြီးက မီးရောင်အောက်မှာ ဝင်းပြောင်လို့နေသည်။ ပိုင်စိုးက ကျန်နေသေးတဲ့ ပန်းဆီရောင် အတွင်းခံလေးကို အထက်ကနေ စုကိုင်တော့ အတွင်းခံမှာ လုံးကျစ်ကျစ်လေး ဖြစ်သွားပြီး အဲ့ဒါကို တင်ပါးနှစ်ခြမ်းကြား လွှဆွဲသလို ဆွဲနေသည်။

“ဘုန်း ´´

ပိုင်စိုးရဲ့ တင်သားစိုင်ကြီးတွေကို အားနဲ့ပစ်ရိုက်လိုက်တဲ့ အသံကြီးမှာ တိတ်ဆိတ်နေတဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်မှာ အကျယ်ကြီး ထွက်လာသည်။ ကာယကံရှင်တွေထက် ရဲလေး ပိုစိုးရိမ်သွားသည်။ ကြားကုန်မှဖြင့် ဘေးဘီကို ယောင်ရမ်းပြီး လှည့်ကြည့်မိသည်။

“ထထ ထတော့´´

ပါးစပ်နဲ့လီး မလွှတ်တန်း စုပ်နေတဲ့ ခင်ယုလွင်ကို ဆံပင်ကနေ ဆွဲမော့ကာ ပြောနေသည်။

“ဘာလဲလို့ ´´

သူစုပ်ကောင်းနေတုန်း ထခိုင်းတော့ ခင်ယုလွင် သိပ်ကျေနပ်ပုံမပေါ်…။ ဝဲဖျာကျနေတဲ့ ဆံပင်တွေကို သိမ်းရင် ခေါင်းမော့လာသည်။

“ငါထွက်သွားလိမ့်မယ်… နင်က အသကုန် စုပ်နေတာကို´´

“ဟယ်… သူများတွေကိုလည်း ဒီလိုပဲ စုပ်တာပါဟယ်´´

“အေး ငါတော့တော်ပြီ။ အဝတ်အစားတွေ ချွတ်ပြီး အိပ်လိုက်´´

လှဲနေရာက ကုန်းထကာ သူကိုယ့်ပေါ်က အဝတ်အစားတွေကို ဘရာစီယာတစ်ထည်သာ ချန်ပြီး အကုန်ချွတ်ကာ ပက်လက်လှန် ပေါင်ကားပေးသည်။ အနေအထားကျသွားမှ ပိုင်စိုး… ခင်ယုလွင်ပေါင်ကြား ဒူးထောက်ဝပ်ကာ လျှာစွမ်းပြတော့သည်။

“အားး လားး လားး ငတ်ပြတ်နေတဲ့ ခွေးလေးပါလား´´

“ဖာသည်မ အဲ့ခွေးလိုးတာပဲ ကြိုက်နေတာ မဟုတ်လား´´

“ခ်ခ်… ပြောမိလို့လား´´

“ဟဲ့ … ဒါနဲ့ နင် ဟိုဘဲကြီးကို ကုန်းနေတုန်းလား´´

ဟိုက် ဘာလဲဟပေါ့ ရဲလေး ဆတ်ခနဲ ဖြစ်သွားသည်။

“ဘယ်သူကို ပြောတာလဲ နာမည်တပ်ပြော´´

စောက်ပတ်ယက်တာ မှိန်းခံနေရာက ခင်ယုလွင် အိပ်ချင်မူးတူး အသံမျိုးနဲ့ ပြန်မေးသည်။

“ဦးမင်းဇော်လေ´´

“ငါ သူနဲ့ မတွေ့တာကြာပြီ ´´

“ဘာဖြစ်လို့ ´´

ပိုင်စိုးက လျက်လိုက် မေးလိုက် လုပ်နေသည်။

“မတွေ့ချင်တော့လို့ ပေါ့´´

“ဒါနဲ့ နင့်ကောင် ရဲလေးကော ဘယ်လိုလဲ။ နင့်ကို ကောင်းကောင်းမှ ဖြုတ်ပေးနိုင်ရဲ့လား´´

“သူလည်း မဆိုးပါဘူး …။ အားးးးးး သေပါပြီ´´

မပြောမဆို စောက်ပတ်ထဲ လျှပ်တစ်ပြက် ဆောင့်ထည့်လိုက်တဲ့ ပိုင်စိုးလီးဒဏ်ကြောင့် ခင်ယုလွင် အငိုက်မိသွားသည်။

“မြန်လိုက်တာနော် လျှာကနေ လီးပြောင်းတာ´´

“ဘာသေပါပြီလဲ။ လီးပေါင်းသောင်းခြောက်ထောင်လောက် လိုးတာခံလာတဲ့ စောက်ပတ်က´´

“နင်ကလည်း အဲ့လောက်လည်း မများပါဘူးဟာ´´

“စွပ်စွပ် ဗျစ် ဗျစ် အင့် အင့် အာ့ အားးး´´

အသံတွေ စထွက်လာသည်။ ခင်ယုလွင် သူ့ပေါင်နှစ်ချောင်း ဘေးကို တန်းနေအောင် တွန်းကားခံထားရပြီး အရှိန်နဲ့ ပစ်ပစ်ဆောင့်တာ ခံနေရသည် ။

“ကောင်မ နင့်စောက်ပတ် နည်းနည်းတောင် ကျယ်လာသလိုပဲ ´´

“နင့်လီးက ကျုံ့သွားတာနေမှာပါ။ သူများတွေ အဲ့လို မပြောပါဘူး … အာ့´´

“ဖာသည်မ လီးကြိုက်တဲ့ကောင်မ´´

“အင့် …အင့် … သေစမ်း´´

ဖင်ကြီးကြွကြွကာ ကိုယ်လုံးအားပါသုံးပြီး အားကုန်ထုတ် လီးဆုံးအောင် စောက်ခေါင်းထဲ ဆောင့်ထည့်သည်။ အနေအထားက ခုဏကလို ပေါင်တွေ ဘေးတန်းနေတာ မဟုတ်တော့ပဲ ပိုင်စိုးက ခြေကျင်းဝတ်နှစ်ဖက် စုကိုင်ပြီး ခင်ယုလွင် ရင်ဘတ်နားအထိ ပေါင်တံတွေကို ဖိချထားပြီး သူက အပေါ်ကနေ ကွကွကြီး ကျုံးလိုးနေသည်။

ရဲလေး မြင်ကွင်းကကြည့်ရင် ခင်ယုလွင် ဖင်ကားကားကြီးက လေထဲမြောက်နေပြီး စောက်ပတ်အမြှောင်းထဲ လီးကြီးဝင်ထွက်နေတာ မြင်သာလှသည်။ သူ့ဆော်ဖင်ကြားက အရည်တွေ စီးကျနေတာကိုပါ မြင်နေရသည်။

“ခ်ခ်… နောက်တွေ့ဖို့ရာ မသေချာဘူး။ တွေ့တုန်း အားရအောင်ချသွား စောက်ကောင် ´´

“ပြွတ်ပြွတ် ´´

အဲ့လိုပြောလာတဲ့ ခင်ယုလွင်ပါးစပ်ကို ပိုင်စိုးက ဖိစုပ်သည် ။ ခင်ယုလွင်ကလည်း ပိုင်စိုး ခေါင်းကိုင်ကာ အပီအပြင်ကို ပြန်စုပ်ပေးနေသည်။

“ဟူးးးး ဟားးးး အင်းးး´´

“နင်ပြီးတော့မလား´´

“အင်း …နီးလာပြီ ´´

ပြောပြီး ပိုင်စိုးခါး လက်နှစ်ဖက်နဲ့ စုံကိုင်ကာ အပေါ်ကလူ ဆက်တိုက်လိုးနေတာတောင် သူကပါ အောက်ကနေ ပိုင်စိုးပေါင်ကြား ကော့ကော့ပြီး ပစ်ကပ်လာသည်။ အောက်ကနေ မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့ကာ လမ်းဆုံးရောက်ဖို့ အားထုတ်နေတဲ့ ကောင်မလေးကို ဆံပင်ဆွဲမပြီး ပိုင်စိုးက သူ့လီးကြီး စောက်ပတ်ထဲဝင်နေတာကို မြင်အောင်ပြသည်။

“မြင်လား ခွေးမ။ နင့်လင်တွေလီးနဲ့ ငါ့လီး အရသာချင်း တူလား´´

နီမြန်းနေတဲ့ မျက်နှာလေးနဲ့ ခင်ယုလွင် ပိုင်စိုးမျက်နှာကို မော့ကြည်သည်။ ပြီးတော့ ပြောသည်။

“အတူတူပဲ ´´

ပြောပြီး မျက်နှာကို တံတွေးနဲ့ပါ ထွီခနဲ ထွေးပစ်ခဲ့သည်။ စကားပြောနေပေမဲ့ လီးကိုလည်း အနားမပေးတဲ့ ပိုင်စိုးက သူ့မျက်နှာကို ခင်ယုလွင် မျက်နာအနား ကပ်ပေးလိုက်သည်။

“ပြန်လျက် ´´

ချက်ချင်းဆိုသလိုပဲ သူ့တံတွေးတွေကို ခင်ယုလွင်က ပြန်လျက်ကာ ခေါင်းလေးပါ ကြမ်းပြင်ပေါ်လှဲပြီး ဘရာစီယာအောက်ကနေ သူ့နို့သူ ချေနေသည်။ အဲ့ဒီလို မိန်းကလေးက အရှိန်အတက်ဆုံး ဖြစ်နေချိန်မှာ လိုးနေရာက ပိုင်စိုး သူ့လီးကို စောက်ပတ်ထဲက ဆွဲနှုတ်ပစ်သည်။ ခင်ယုလွင် မျက်လုံးပွင့်လာပြီး စိတ်ပျက်သွားတဲ့ လေသံလေး ထွက်လာသည်။

“ဘာလဲဟာ ´´

“ထဦး… ကုန်း´´

“ဒီအချိန်မှ ကုန်းခိုင်းရလား´´

“အေး … ဒီအချိန်မှပဲ ကုန်းခိုင်းတာ။ နင်က စောပြီးသွားရင် မလုပ်ချင်တော့ဘူးတွေ ဘာတွေလုပ်နေမှာ ကြုံဖူးတယ်လေ ´´

လူးလဲထပီး ခင်ယုလွင် လေးဖက်ထောက် ကုန်းပေးသည်။

“မပူပါနဲ့ဟ နင့်ကိုပြီးအောင် လိုးပေးမှာပါ´´

“အမယ် အထာကြီးနဲ့။ နင်ပြီးအောင် လုပ်မပေးလည်း လုပ်ပေးမယ့်သူတွေ တပုံကြီး။ သဘောပေါက်´´

ဖင်ကုန်းနေရာကနေ ပြန်ပက်သည်။

“ဒီလောက်တောင်ဖြစ်နေတာ ငါ့သူငယ်ချင်းတွေ ခေါ်လိုက်ရမလား´´

“ခေါ်လိုက်လေ… ကြာသလားလို့။ နင်လာစတာနော်´´

“ဟင်းဟင်း… တော်တော်ယွတဲ့ စောက်ပတ်´´

တင်ပါးကြီးနှစ်ခြမ်း ဆွဲဖြဲပြီး အံကြိတ်သံကြီးနဲ့ ပြောလာသည်။

“မနိုင်တော့ဘူးမလား …ခ်ခ်´´

“လာစမ်း အပေါ်က တက်ဆောင့်´´

“ကုန်းပေးဆို´´

“စိတ်ပြောင်းသွားပြီ တက် အပေါ်ကို´´

ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ခင်ယုလွင်ကို ဘေးတွန်းလွှတ်ပြီး သူက အဲ့နေမှာ ဝင်လှဲချလိုက်သည်။ ခင်ယုလွင် ချက်ချင်းဆိုသလို ပိုင်စိုးအပေါ် ဆောင့်ကြောင့်ခွထိုင်ပြီး သူ့စောက်ပတ်ဝ လီးနဲ့ချိန်ကာ ထိုင်ချသည်။ နောက်တော့ ဆက်တိုက် ဆက်တိုက် ပိုင်စိုး ရင်ဘတ် လက်နှစ်ဖက်ထောက်ပြီး သူ့ဖင်ကားကားကြီးကို တဘုန်းဘုန်းနဲ့ ဆောင့်ချတော့သည်။ အားပါချက်က လဥပေါ်များ ဆောင့်ချမိရင် တက်သေမည့်ကိန်းပင်…။

အသံဖမ်းထားတာကို ရဲလေး ပိတ်ပစ်သည်။ စိတ်ခံစားချက် ပေါင်းစုံတို့ ရောထွေးလာသည်။ ခင်ယုလွင်ကို ဆဲဆို ပေါက်ကွဲပစ်ချင်စိတ် ဖြစ်နေတာလား။ ဒါလည်း မသေချာ။ သူ့အပေါ် ခင်ယုလွင် ဘယ်လောက်ကောင်းခဲ့တယ် ဆိုတာလည်း သူသိသည် ။ ချစ်သူတစ်ယောက်လိုကော မိသာစုဝင်တစ်ဦးလိုပါ ငွေရေးကြေးရေးကအစ ကူညီပေးခဲ့တာတွေ ပြောရင် ကုန်မယ်မထင်တော့။ သူ့အဆောင်လခတောင် သူအမြဲပေးရတယ်မရှိ ။ သူမပဲ ပေးခဲ့တာတွေကများများ။ ဒါတွေကြောင့်ပဲ သူပြောမထွက်တာလား ဝေခွဲမရ ဖြစ်နေသည်။ သေချာတာ တစ်ခုကတော့ သူ့ပေါင်ကြားက ဒုတ်က သံချောင်းလို ဖြစ်နေပြီ …။

မ… နဲ့ …မောင် တစ်သက်လုံး အဆင်ပြေသွားဖို့ အရေးကြီးတာပဲ မဟုတ်လား ဆိုတဲ့ စကားက နားထဲ ရောက်လာပြန်သည် ။ သို့သော် လျှိုု့ဝှက်ဖုံးကွယ် ဆက်ဆံနေတဲ့ အခြေအနေမျိုးနဲ့တော့ အဆင်မပြေနိုင်လို့ ယူဆသည့်အလျောက် ထွေပြားနေတဲ့ စိတ်ကို ရှင်းထုတ်ကာ ရဲလေး ဘောင်းဘီချွတ်ချလိုက်သည်။ သူ့ညီတော်မောင်က စစ်ထွက်ခါနီး လှံတံတစ်လက်လို တဝင့်ဝင့်ဖြစ်လာသည်။

အခန်းတံခါးကို အသာတွန်းဖွင့်လိုက်သော်လည်း အထဲက နှစ်ယောက်ကတော့ မွှန်နေတဲ့ အရှိန်ကြောင့်လားတော့ မသိ။ သူ့ဝင်လာတာကို မမြင်ကြသေး။ အနေအထားကလည်း ခုဏကလို ခင်ယုလွင်က ခွထိုင် ဆောင့်ချနေတာမျိုး မဟုတ်တော့ပဲ ပိုင်စိုးကိုယ်ပေါ် မှောက်နေပြီး နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်နေကြပုံရသည် ။ ခင်ယုလွင်က ငြိမ်နေပေမဲ့ ပိုင်စိုးလီးကတော့ အောက်ကနေ စောက်ပတ်ထဲ ညှောင့်ကာ ကော့လိုးနေတုန်းပင်…။

ရဲလေး ပိုင်စိုးပေါင်ကြား ဒူးတစ်ဖက်ထောက်ကာ ခင်ယုလွင် ဖင်အနောက်တွင် နေရာယူလိုက်သည်။ လက်ကလည်း တင်ပါးကြီးပေါ် အသာလေးတင်လိုက်ချိန် ခင်ယုလွင် ဆတ်ခနဲ ခေါင်းလှည့်လာသည်။

“ မောင်´´

ခင်ယုလွင်ရဲ့ အသံနဲ့အတူ အောက်က ပိုင်စိုးပါ လှုပ်လှုပ်ရှားရှား ဖြစ်လာတော့ ခင်ယုလွင်ခါးပေါ် က သူ့လက်ကို ပိုအားထည့်ဖိထားပြီး ကျန်လက်တစ်ဖက်နဲ့ လက်ကာပြလိုက်သည်။

“နေနေ အသာနေ မထနဲ့ မထနဲ့´´

လက်ကလည်း အတင်းဖိထားသည်။

“ဟေ့လူ ကိုပိုင်စိုး´´

“ရဲလေး မင်းဘယ်လို ရောက်လာတာလဲ´´

“အဲ့ဒါအရေးမကြီးဘူး။ ကျုပ်ရောက်တာ ခင်ဗျားတို့နဲ့ အတူတူပဲ ´´

ခင်ယုလွင်က ပိုင်စိုးအပေါ်ကနေ ဆင်မလို့ လုပ်နေလို့ ရဲလေး သူ့ခါးကို ထပ်ပြီး အားထည့်ဖိထားလိုက်သည်။

“မ … အသာနေပါဆို ´´

ရဲလေးက လေသံအေးအေးနဲ့ပဲ ပြောသည်။

“ခင်ဗျား ကျုပ်ကိုပြောဖို့ မေ့နေတာထင်တယ် ကိုပိုင်စိုး ´´

“ဘာကိုလဲဟ´´

“ဦးဇော်မင်းက မကို ခေါ်ခေါ်ဖြုတ်တယ် ဆိုတာပဲ ပြောသွားတယ်လေ။ ခင်ဗျား အခုလို ခေါ်ဖြုတ်တာကြ ပြောမသွားဘူး´´

“ငါမင်းကို ပြောဖို့ အစီအစဉ်ရှိပါတယ်ကွာ…..။ လုံးဝ မလိမ်ဖူး။ ဒါကြောင့်လည်း မင်းအနားကပ်ခဲ့တာပေါ့´´

ခင်ယုလွင် ပိုင်စိုးကို မျက်လုံးပြူးကြည့်သည်။

“ကဲပါ ဆက်ဆွဲလိုက်ရအောင် ´´

ပြောပြီး ရဲလေးက သူ့လီးကို တံတွေးဆွတ်သည်။ ခင်ယုလွင် စောက်ပတ်ထဲမှာတော့ ပိုင်စိုးလီးရှိနေတုန်း …။

“မောင် …ဘာလုပ်မှာလဲကွာ´´

မျက်နှာလေးက ညှိးငယ်နေတာလား တည်နေတာလား တောင်းပန်ချင်နေတာလား ဘာမှန်းမသိတဲ့ မျက်နှာပေးနဲ့ ခင်ယုလွင်က မေးသည်။ ရှူး… ဆိုပြီး ရဲလေးက နှုတ်ခမ်းနား လက်တေ့ကာပြသည်။ ဒီနောက်တွင်တော့ ဒစ်ခေါင်းကို မဝင်တာကြာပြီဖြစ်တဲ့ ခင်ယုလွင်ရဲ့ ဖင်ဝတွင်တေ့ကာ ဖိထည့်သည်။ မဝင် ချော်သွားသည်။ လီးကို မြဲမြဲကိုင်ပြီး ထပ်ထိုးထည့်ပြန်သည်။ ခင်ယုလွင် ပါးလေးဖောင်းသွားပြီး ရဲလေးဖက် လှည့်နေရာက ပိုင်စိုးမျက်နှာပေါ် ခေါင်းစိုက်ကျသွားတော့သည်။

“ရဲလေး မင်း အနောက်ဖွင့်နေတာလား ( ပိုင်စိုး အသံ)´´

“ဖွင့်ပြီးသား မရောက်တာကြာလို့ ပြန်ချော့နေရတယ်။ ခင်ဗျားလည်း နည်းနည်းလှုပ်ရှားပေးလေ။ ဟိုမှာ ခေါင်းစိုက်သွားပြီး´´

“အော် အေးပါဟ …။ ယုလွင် နင်ဖင်ခံတာ ငါ့ကို ပြောသင့်ပါတယ်ဟာ။ ဘော်ဒါချင်းကို´´

“စောက်ပတ်ကို ဘော်ဒါလား…။ တက်လိုးနေတာ ဘော်ဒါခေါ်ရမှာလား…။ အားး… ကျွတ် …ကျွတ်´´

အစမို့ နာကနာ သူ့ဘဲကိုလည်း တစ်ခုခု ပြောထားပုံရတာနဲ့ အံကြိတ်ဖင်ခံနေရတာတောင် ခင်ယုလွင်က ပိုင်စိုးကို ရန်တွေ့နေသည်။

“ခင်ဗျားတို့ တော်တော်ရင်းနှီးကြတာပဲ။ ကျုပ်အကုန်ကြားတယ် ပြောနေတာတွေ´´

“မ… ပြောတာ နားထောင်ပေးဦးလေ မောင်´´

“နောက်မှပြော မ ´´

စကားတပြောပြောနဲ့ နှဲ့သွင်း ဖိသွင်း ဆသွင်းရာကနေ ရဲလေး လီးတစ်ချောင်းလုံး ဖင်ထဲ စုံစုံမြှပ်သွားချိန်မှာ အသွင်းအထုတ်ကို ရမ်းမလုပ်သေးပဲ လီးအရင်းနားတင်ပဲ ကပ်ဖိကာ ဆေးကြိတ်သလို ကြိတ်ကြိတ်ချသည်။ အထာသိပြီးသား ဖင်မို့ ဘယ်လိုစခန်းသွားရမယ်ဆိုတာ ရဲလေး ကောင်းကောင်းသိသည်။

ခပ်ကြာကြာလေး ဒီပုံအတိုင်းလုပ်ပေးပြီးမှာ ခင်ယုလွင်ဆီက ဟူးးး အင်းးး အားးး နဲ့ ခပ်တိုးတိုး ညည်းသံလေး ထွက်လာတော့ ဖင်ကလီးကို လက်ခံလာပြီဆိုတာ ရိပ်မိတဲ့ ရဲလေး လီးကို ပိုပြီး အပြင်ဆွဲထုတ်ကာ ဆောင့်ကြည့်သည် ။ အသုံးမပြုတာကြာလို့ အသစ်လိုဖြစ်နေတဲ့ ဖင်က ညှစ်အားကောင်းကောင်းနဲ့ကို ညှစ်ယူသည်။ အထဲထိုးထည့်လိုက်တိုင်း ဖျစ်ဖျစ်ဖျစ်နဲ့ မြည်သွားမှာပင် စိုရိမ်စရာ ဖြစ်နေသည်။ ဒူးတစ်ဖက်ထောက်ထိုင်ပြီး ဆွဲနေတဲ့ ရဲလေး ဆောင့်ကြောင့်ပုံစံ ခပ်မြင့်မြင့်ခွပြီး ပုံစံပြောင်းလိုးကြည့်သည် ။

“ဟေ့လူ ကိုပိုင်စိုး ခင်ဗျားရလား´´

“ငါကရတယ် မင်းပဲ ´´

ဒီအနေအထားမှာ အောက်ကလူထက် အပေါ်ကလူက လှုပ်ရှားရ ပိုလွယ်တာကြောင့် ရဲလေး ပိုအားထည့်ကြည့်သည်။ အခြေအနေက မဆိုးလှ။ ခင်ယုလွင် လက်ခံနိုင်လောက်တဲ့ အခြေအနေ ရောက်လာတာနဲ့ လီးကို ကျွတ်ခါနီးနီး ဆွဲနုတ်ပြီး ကျုံးဆောင့်တော့သည်။

“အားးး အင့် … အာ့… အာ့´´

ခေါင်းလေးထောင်လာသည်။ အောက်က ပိုင်စိုးကလည်း စောက်ပတ်ထဲက လီးကို မကျွတ်စေရပဲ ရသလောက် ညှောင့်လိုးသည်။

“ဘုန်း´´

တင်ပါးကားကားကြီးကို ရဲလေး လက်ဝါးစာ တစ်ချက်ကျွေးပြီး ခေါင်းထောင်နေတဲ့ ခင်ယုလွင် မျက်နှာအနား ကပ်မေးသည်။

“ခံနိုင်သေးလား´´

“ဟင်´´

“ခံနိုင်သေးလားလို့´´

“လုပ်ကြည့်လေ´´

လှည့်မကြည်ပဲ ပြောလာသည်။

“အောက်ကလူ ခင်ဗျားကောရလား´´

“သူ့ကိုမေးမနေနဲ့။ မောင် အပေါ်ကဆောင့်လေ သူ့ဟာ အထဲဝင်လေပဲ´´

ဒီတော့မှ ရဲလေးလည်း ခါးကနေ အပိုင်ကိုင်ပြီး တဘုန်းဘုန်းနဲ့ ပိတ်ဆောင့်တော့သည်။

“အားးးအင်းးအားးးအာ့… မောင်… မောင်´´

“ဟင် ဘာလဲ´´

အရှိန်ကောင်းကောင်းနဲ့ ကျူံးဆောင့်နေတုန်း ခင်ယုလွင်ဆီက အသံထွက်လာပြန်သည်။

“ပိုင်စိုး ဘာတွေပြောထားသေးလဲ´´

“ဘာမှမပြောရသေးပါဘူးဆို´´

ရဲလေး မဖြေခင် ပိုင်စိုးက ဝင်ဖြေသည်။

“နင့်ကို မမေးဘူး´´

“ဦးမင်းဇော်က… မ… ကို ခေါ်ဖြုတ်တယ်တဲ့ ဒါပဲပြောတာ ´´

ဖင်ခံနေတာကိုတောင် မေ့သွားပုံရပြီး ခင်ယုလွင် သူ့အောက်က ပိုင်စိုးကို ရန်လုပ်ပြန်သည်။

“နင့်ကိုလေ စောက်ပတ်နဲ့ မျက်နှာကို တက်ပွတ်ချင်တာ´´

“ လာလေ လုပ်လိုက်စမ်းပါ´´

ပြီတီတီမျက်နှာနှင့် ပိုင်စိုးက ပြောသည်။

“သူ့ကိုပြောမနေပါနဲ့… မ …။ သူပြောလို့ မောင် သိတာလေ။ မဟုတ်ရင် ဘယ်အချိန်ထိ မောင့်ကို ဖုံးထားမှာလဲ မသိနိုင်ဘူးလေ´´

“မဟုတ်ပါဘူးကွာ …။ မ … သူတို့ကို ဖြည်းဖြည်းချင်း အဆက်ဖြတ်နေပါပြီ´´

ဆက်ပြောလာမယ့် စကားတွေကို ရဲလေး နားမထောင်တော့ပဲ ညောင်းသလို ဖြစ်လာလို့ ပုံစံပြောင်းချင်တာနဲ့ လီးကို ဆွဲနုတ်ပစ်သည်။ ခင်ယုလွင်ပါ ပိုင်စိုးပေါ်က ဆင်းလာသည်။

“မောင် …ဘာဖြစ်လို့လဲ´´

“ညောင်းလို့ ခဏနားတာ´´

“ရဲလေး မင်းနေရာ ငါခဏဝင်မယ်နော်´´

ပက်လက်လှန်နေရာက ပိုင်စိုး ထလာသည်။

“ဘာကိုလဲဗျ ´´

“ငါသူ့ကို ဖင်မလိုးဖူးသေးဘူး´´

“အဲ့ဒါသူ့ကိုမေး ဖင်က သူခံရမှာလေ´´

ရဲလေး သူ့ဆော်ဆီ မေးငေါ့ပြသည်။

“ယုလွင်… ကုန်း …ကုန်း´´

ခင်ယုလွင် ပိုင်စိုးကို မျက်စောင်းတစ်ချက်ထိုးကာ ဖရိုဖရဲဖြစ်နေတဲ့ ဆံပင်တွေကို အပေါ်ကို သပ်တင်လိုက်ပြီးမှ ဖျာပေါ်မှာ ကိုယ်လေးဝပ်ကာ ဖင်ဗူးတောင်း ထောင်ပေးလိုက်သည်။ ပိုင်စိုးလည်း အရင်ဆုံး တင်ပါးကြီးတွေ ဆွဲဖြဲပြီး ဖင်ဝကို တံတွေးထွေးချကာ ချော့သွင်းတာတွေ ဘာတွေ လုပ်မနေတော့ပဲ တစ်ခါထဲ လီးတစ်ဆုံး စိုက်ချသည်။

ခင်ယုလွင်ဆီက အားးးခနဲ အော်လိုက်တဲ့ အသံစူးစူးလေး ထွက်လာပြီး လက်လေးတွေက အနားက တစ်ခုခုဆီ လှမ်းဆွဲလိုက်ပေမဲ့ တစ်ခန်းလုံး ဖျာတစ်ချပ်ကလွှဲပြီး ဘာမှမရှိတာကြောင့် လက်သီးလေးပဲ ကျစ်ကျစ်ဆုပ်ထားရရှာသည်။ အောက်က မိန်းကလေး ဘာဖြစ်ဖြစ် စိတ်ဝင်စားပုံမရတဲ့ ပိုင်စိုးက အသားကုန် ခွလိုးတော့သည်။ ခင်ယုလွင်ခင်မျာ အမြဲမဟုတ်ပေမဲ့ တစ်ချက် တစ်ချက် ခွေးအော် ဝက်အော် ကုန်းအော်ရရှာသည်။

“တောက် ကောင်းလိုက်တဲ့ ဖင် .. ဖာသည်မ စောစောထဲက ဒီဖင်ကို လိုးခွဲပစ်ရမှာ´´

ပိုင်စိုးစကားကြောင့် ခင်ယုလွင် နောက်လှည့်ကြည့်ကာ သူ့ဖင်ခွလိုးနေတဲ့ ပိုင်စိုးကို အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကိုက်ပြီး ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ ဒီမှာ ငါ့ဘဲရှိတယ်နော် ဆိုတဲ့ သဘောမျိုး ကြည့်လာသည်။ ပြီးတော့ ရဲလေးကိုပါ ဖျက်ခနဲ လှမ်းကြည့်ပြီး လက်လေးထောက်ကာ ဖင်ဆက်ခံရှာသည်။ ခဏနေတော့ ပိုင်စိုးက

“ရဲလေး လာ´´

ဆိုပြီး နေရာဖယ်ပေးသည်။

“ခင်ဗျား မပြီးသေးဘူး မဟုတ်လား´´

“ ငါကအိမ်ရှင်ပဲ ဧည့်သည်ကို ဦးစားပေးရမှာပေါ့´´

ရဲလေး အနောက်လမ်းကနေပဲ ပြန်ဝင်မိသည်။ ဧည့်ဝတ်ကျေချင်တဲ့ ပိုင်စိုးက ရဲလေး လိုးကောင်စေရန် ဘေးကနေ ခင်ယုလွင်ဖင်ကြီးနှစ်ခြမ်းကို အားကုန်ဆွဲဖြဲထားသည်မှာ ဖင်နှစ်ခြမ်း ကွဲထွက်တောမည့်ပုံပင် ဖြစ်နေသည် ။ စကားများသူပီပီ ဘေးကနေလည်း တတွတ်တွတ် လျှောက်ပြောနေသည်။

“လိုးစမ်း လိုးထား သနားလို့ကောင်းတဲ့ဖင် မဟုတ်ဘူး … ဖောင်း ´´

ရိုက်လည်း ရိုက်ပြန်သည်။ သူတို့လုပ်သမျှကို ရှုံ့လိုက် မဲ့လိုက် မျက်နှာလေးနဲ့ ခင်ယုလွင် လှည့်လှည့်ကြည့်တတ်ပေမဲ့ ဘာမှတော့ မတားဆီးခဲ့။

“ဟဲ့ … ဦးဇော်မင်းကော နင့်ကို ဖင်လိုးလား ယုလွင်။ လိုးမှာပါလေ ဒီလောက် မိန်းမမြင်ရင် သွားရည်တမြားမြား ကျနေတဲ့လူက မလိုးပဲ နေမလား´´

“နင့် စောက်ပေါက်ပိတ်ထားတော့ ပိုင်စိုး။ မဝသေးရင် ကြိုက်တဲ့အပေါက် ကြိုက်သလို ထပ်ချသွားလိုက်။ အပေါက်လေးတော့ ပိတ်ထားပေး´´

သူလည်း ထွက်ခါနီးနေတာကြောင့် ကြားနေရတဲ့ စကားတွေကို ရဲလေး သိပ်အာရုံမထားတော့ပဲ ပိုင်စိုး ဖြဲပေးထားတဲ့ ခင်ယုလွင်ဖင်ထဲသာ သွက်သွက်ကြီး အားကုန် ဆောင့်ဆောင့်ချတော့သည် ။ ရေထဲက မိကျောင်း အမြီးခတ်သလို တဘုန်းဘုန်းနဲ့ ပစ်ဆောင့်ပြီး အရည်တွေပါ တစ်ခါထဲ ဖင်ထဲ ပန်းထုတ်ပစ်သည်။

သူ့ကို ပိုင်စိုး ကြည့်လာတာနဲ့ ပြီးပြီးချင်း လီးကိုဆွဲနုတ်ပြီး အခန်းအပြင်ထွက်ခဲ့ကာ ဘောင်းဘီသွားဝတ်သည်။ အထဲပြန်ရောက်ချိန်မှာ ပိုင်စိုးက ဘေးစောင်းလှဲနေတဲ့ ခင်ယုလွင်ကို ပေါင်တစ်ချောင်း ပုခုံးပေါ်တင် တစ်ပေါင်ခွပုံစံနဲ့ စက်သေနတ်ပစ်သလို အဆက်မပြတ် လိုးနေပြန်သည်။

ရဲလေး အသာငုံ့ကြည့်မိသည်။ ပိုင်စိုးက စောက်ပတ်ကို ပြောင်းလိုးနေသည်။ အားနဲ့ပစ်ဆောင့်တာ ခံနေရတာမို့လို့ သူ့ကိုယ်လေး အထက်ကို ရွှေ့ရွှေ့သွားပြီး အခန်းနံရံနဲ့ တိုက်မိမလို ဖြစ်နေတာကြောင့် ခင်ယုလွင်က လက်တစ်ဖက်နဲ့ နံရံကို လှမ်းထောက်ထားသည်။ များမကြာမီ အချိန်အတွင်းမှာပင် ပိုင်စိုးမျက်နာကြီး မဲ့ရွှဲ့လာပီး သူ့ပေါင်ဂွကြားနဲ့ ခင်ယုလွင်ပေါင်ဂွကြားကို ဆွဲကပ်ကာ ခေါင်းကြီးမော့သွားတော့သည်။

ပိုင်စိုး ထလာပေမယ့် ခင်ယုလွင်ကတော့ ချက်ချင်းထမလာသေး။ ရေထဲကငါး ကုန်ပေါ်တင်ခံထားရသလို ဟပ်ပက် ဟပ်ပက်နဲ့ ဖြစ်နေသည်။ အမောပြေသွားပုံရမှ လူးလဲထလာပြီး အဝတ်အစားတွေ ပြန်ဝတ်ကာ သူကအရင် အခန်းပြင်ထွက်သွားသည်။ ရဲလေးတို့လည်း အနောက်က ကပ်လိုက်လာခဲ့သည်။ အပြင်ရောက်မှ ခင်ယုလွင် ပိုင်စိုးကို ပြောသည်။

“နင် ငါ့ကို လိုက်မပို့နဲ့တော့။ ငါ ရဲလေးနဲ့ပဲ ပြန်လိုက်မယ်´´

ပိုင်စိုးလည်း ခေါင်းငြိမ့်ပြသည်။

“နောက်မှဆုံမယ် ရဲလေး´´

ဆိုပြီး နှုတ်ဆက်ကာ ခြံဝအထိ လိုက်ပို့သည်။ ခင်ယုလွင် ရဲလေးရဲ့ ဆိုင်ကယ်နောက်က ပါသွားရပြန်တော့သည်။

“မောင်… ဒီည အပြင်မှာအိပ်ရအောင်´´

“ဘာလို့လဲ´´

“အိမ်ပြန်ချင်စိတ် မရှိလို့´´

“မ… က ရလို့လား´´

“ရပါတယ်။ ကားကို သူငယ်ချင်းအိမ်မှာ ထားခဲ့တယ်။ စိတ်ချရတယ်။ မနက်ကြမှ စောစောပြန်ပို့ပေးပေါ့ ´´

သူ့ကို ခင်ယုလွင် စကားတွေ ပြောချင်နေမယ်ဆိုတာ ရဲလေး ရိပ်မိသည် ။ အဲ့ဒါကြောင့် သူမပြောသလို ဟိုတည်ဆီပဲ ဦးတည်လိုက်သည်။ ဟိုတည်ရောက်လို့ အခန်းထဲရောက်တာနဲ့ ရဲလေး မွှေ့ယာပေါ် ခြေပစ်လက်ပစ် လှဲချပစ်သည်။ သူ့ဘေးကို ခင်ယုလွင်က ခွေခွေလေး ဝင်အိပ်လာသည်။ နှစ်ယောက်သား တော်တော်ကြာတဲ့အထိ ငြိမ်သက်နေကြသည် ။

“မောင်… မောင်´´

“ဟင် ´´

မျက်စိမှိတ် မှိန်းနေရာက ရဲလေး ထူးလိုက်သည်။

“အိပ်ပျော်နေပြီလား´´

“မအိပ်ပါဘူး မှိန်းနေတာ။ ဘာပြောချင်လို့လဲ ပြောလေ´´

“ မောင်… ပိုင်စိုးနဲ့သိတာ ကြာပြီလား´´

“မကြာသေးဘူး …။ မ… သွားစရာရှိလို့ မောင် တက္ကစီးငှားပြန်တဲ့ နေ့ကမှသိတာ သူ့တက္ကစီလေ ´´

ဘယ်ကနေ စဖြေရှင်းရမှန်းမသိ ဖြစ်နေပုံရတဲ့ ခင်ယုလွင် ရဲလေးကို ဖက်လိုက်ပြီး ပေါင်တစ်ချောင်းကလည်း ရဲလေးကိုယ်ပေါ် ဖက်တုံးခွသလို ခွတင်လိုက်သည်။

“မ …သူတို့ကို အဆက်ဖြတ်နေပါတယ် ´´

“ပြတ်ပြီလား …အဲ့ဒီတော့´´

“ပြတ်နေပြီ။ ဦးမင်းဇော်နဲ့လည်း ပြတ်နေပြီ။ ဟိုးတစ်ရက်ကတောင် သူ့အလုပ်ဆီ လိုက်သွားပြီး … မ… နဲ့ ကင်းကင်းနေပေးဖို့ သွားပြောဖြစ်သေးတယ်။ လူချင်းတော့ မတွေ့ခဲ့ဘူး။ ဖုန်းဆက်ပြောလိုက်တယ်လေ´´

သူမပြောတာ အမှန်ဆိုရင် သူ ခြင်းသွားခတ်တဲ့နေ့က တွေ့ခဲ့တာ ဖြစ်မည်ဟု ရဲလေး တွေးမိသည်။

“ဘယ်နားမှာလဲ သူ့အလုပ်က ´´

“(…) လမ်းဘက်မှာ ဂိုထောင်ပါ ရုံးခန်းက မြို့ထဲမှာ´´

ဟုတ်သည်။ ရဲလေး ခင်ယုလွင်ကို တွေ့ခဲ့တာလည်း အခု သူမပြောတဲ့ လမ်းမှာပဲဆိုတော့ ဒါတော့ မှန်နေပြီ ။ ကျန်တာတွေ သူဘာတစ်ခုမှမသိ။ သူ့ဘက်က တစ်ခုချင်း မေးလို့ရပေမဲ့ သူမ ပြောတာကိုပဲ နားထောင်ချင်တာနဲ့ အသာပဲ ငြိမ်နေသည်။

“အဲ့လူနဲ့က အလုပ်အတူလုပ်ရင်း ပတ်သက်မိတာပါ။ သူတို့တွေ… မ… အနားကပ်တယ်ကွာ။ ဘာလိုချင်လို့ ရောက်လာမှန်းလည်း သိတယ် ..။ ပြောရရင်လေ သူတို့တွေနဲ့ ဖြစ်ခဲ့တဲ့အချိန်က ဟာတွေကို မ… ပြန်မစဉ်းစားတတ်တော့ဘူး။ စိတ်ထင်ရာ လျှောက်လုပ်ခဲ့မိတယ်။ မှားခဲ့တယ်လို့ ဆိုရမလားပဲ ..…။ မ… ပြောချင်တာ မောင် နားလည်မလားတော့ မသိဘူး´´

“အင်း ´´

ရဲလေး… ခေါင်ငြိ့မ်ပြသည်။ တကယ်လည်း သူ နားလည်ပါသည်။ အရွယ်ရောက်ပြီးသား ခေတ်လူငယ်တစ်ယောက် အနေနဲ့ အရိပ်ပြ အကောင်မြင်တတ်ပါသည်။ တစ်ခုပဲရှိသည် ။ အထက်မှာဆိုခဲ့သလို ထောက်ထားစရာ မျက်နှာတွေရှိလို့ သူတက်ထောင်မောင်းနှင်း မဖြစ်မိတာလား ဒါမှမဟုတ် အများနဲ့မတူတဲ့ ထူးဆန်းလွန်းတဲ့ သံယောစဉ်မျိုး ရှိနေသေးလား … ဒါကြောင့်ပဲ သူမအနားက ထွက်သွားဖို့ မစဉ်းစားမိတာလား…. အဖြေမရှာနိုင် ဖြစ်နေသည် ။ ခင်ယုလွင်က ဆက်ပြောနေသည်။

“ပိုင်စိုးနဲ့လည်း မနေ့ကမှ ပြန်တွေ့တာပါ။ သူ အိမ်ဝယ်ထားတာ လိုက်ကြည့်ပြီး ဝယ်လူရှိရင် စပ်ပေးဦး ဆိုတာနဲ့ ပါသွားတာပါ ..။ ပြီးတော့ တစ်ခါထဲ … မ … နဲ့ နောက်ထပ် မပတ်သက်တော့ဖို့ပါ ပြောရင်း ဆိုပါတော့။ ဖြစ်ချင်တော့ မောင် မြင်တဲ့အတိုင်းပဲ ရပ်ကွက်ကလည်း လူရှင်း၊ အိမ်ထဲလည်း လူတစ်ယောက်မှ မရှိဘူးလေ …။ မ… က တစ်ခြားလူတွေ ရှိဦးမယ် ထင်ခဲ့တာ။ အိမ်နားရောက်ခါနီးမှ သူက အိမ်ထဲ ဘယ်သူမှမရှိဘူးတဲ့ …။ မ… ဝန်ခံပါတယ်။ သူနဲ့ကတော့ တခြားလူတွေထက် တော်တော်လေး ရင်းရင်းနှီးနှီး ရှိခဲ့ကြပါတယ်။ နောက်ပိုင်း အိမ်ထဲ ဖြစ်ခဲ့တာတွေတော့ မောင်မြင်တဲ့အတိုင်းပဲ…။ မ… လည်း ဒါနောက်ဆုံးပဲလေ ပြီးရင် အပြတ်ပြောခဲ့မယ်ဆိုပြီး လိုက်လျောမိခဲ့တာပါ…။ ဟိုလေ… နောက်ပြီး သူနဲ့ ပြောခဲ့ဆိုခဲ့ကြတဲ့ စကားတွေကိုလည်း စိတ်ထဲမထားပါနဲ့နော် … မောင် …။ ဘာရယ်မဟုတ်ပါဘူး သူနဲ့က သူငယ်ချင်းဘဝကနေ ဖြစ်သွားတာဆိုတော့ အဲ့လိုပဲ ပါးစပ်ထဲ တွေ့ကရာ လျှောက်ပြောဖြစ်ကြရုံပါ …။ တစ်ချို့လူတွေနဲ့ကြ အလုပ်အတူတူ လုပ်နေကြတော့ ရှောင်ရခက်နေတာမျိုးတွေ ရှိခဲ့ပေမယ့် အခုတော့ အားလုံးနဲ့ ကင်းကင်းရှင်းရှင်း ဖြစ်တော့မှာပါ။ မောင် နားလည်ပေးနော်… နော်…။ မောင်… မ… တို့နှစ်ယောက် တစ်သက်လုံး အဆင်ပြေပြေ နေသွားကြမယ်လေ နော်လို့´´

နောက်ဆုံးပြောသွားတဲ့စကား ဒီစကားကို ရဲလေး ထပ်ကြားရပြန်ပြီ ။

“ဒါပေမဲ့… မ… ကျနော့်ကို တစ်ခု လိမ်တယ်လေ´´

“ဘာလိမ်လို့လဲ´´

“ရည်းစားတစ်ယောက်ပဲ ထားခဲ့တယ် ဆိုတာလေ´´

“ဟုတ်တယ်လေ ရည်းစားက တစ်ယောက်ပဲ။ အဲ့ ဒါလည်း ဘာမှမဖြစ်ခဲ့ဘူး ´´

“ဒါဆို အခု မ… ပြောတဲ့ လူတွေကြတော့´´

“သူတို့က ရည်းစားမှမဟုတ်တာ´´

“ရည်းစားထက်တောင် ဆိုးနေတယ်လေဗျာ´´

“မောင်ကလည်းကွာ စိတ်မဆိုးပါနဲ့တော့။ ကျေနပ်အောင် ဘာလုပ်ပေးရမလဲပြော´´

“ဘာမှလုပ်ပေးစရာ မလိုဘူး။ ပိုင်စိုးက အလွှတ်ပေးမယ် ထင်လား။ ဖာသည်မဆိုပြီး ဖင်ရိုက်လိုးဖို့ ချောင်းချင်ချောင်းနေဦးမှာ ´´

“အဲ့ကောင်က… မ …လက်မခံရင် လက်ဖျားနဲ့တောင် လာတို့ရဲတာ မဟုတ်ဘူး။ မပြောနဲ့တော့နော်…။ ထ ရေသွားချိုးရအောင်´´

သူက အရင်ထပြီး ရဲလေးကို ဆွဲထူသည်။

“ချိုးချင်တော့ဘူး… မ … ပဲ သွားချိုးတော့´´

“ဒါဆို ခဏစောင့်´´

အဝတ်အစားတွေ အကုန်ချွတ်ပြီး တဘက်နံငယ်ပိုင်းလေး ပတ်ကာ ရေချိုးခန်းဆီ လျှောက်သွားတဲ့ ခင်ယုလွင်က တံခါးဝနားအရောက်မှာ ရဲလေးဘက် လှည့်လာပြန်သည်။

“မောင် လူတွေက ဘာသတ္တဝါတွေလဲဟင်´´

“ဟမ် … ဘာပြောတာလဲ´´

ဘယ်လိုမေးခွန်းကြီးမှန်း မသိလို့ ရဲလေး ကြောင်သွားသည်။

“လူတွေက ဘာသတ္တဝါလဲလို့…..။ ဟိုလိုလေ ပြောကြပါတယ် သွေးနွေးသတ္တဝါ သွေးအေးသတ္တဝါ ဆိုလား စာတွေထဲ တွေ့ဖူးလို့´´

“မသိဘူးလေ ဘာလို့မေးတာလဲ …။ မ… ကော သိလား´´

“တခြားလူတွေတော့ မသိဘူး…။ မောင်ကတော့ သွေးအေးသတ္တဝါပဲနေမှာပါ …။ ကျမက ပြတ်ပြီထင်နေတာ ´´

ရယ်နေတာလဲ မဟုတ်…၊ ပြုံးနေတယ်ဆိုရင်လည်း ပီပီပြင်ပြင် ပြုံးတာမျိုး မဟုတ်ဘဲ ပြုံယောင်သမ်းနေတဲ့ မျက်နှာ…၊ တစ်ဖက်လူရဲ့ စိတ်ကို ခန့်မှန်းနေတဲ့ အကြည့်မျိုးနဲ့ တံခါးဘောင်လေးမှီပီ ပြောလာတဲ့ ခင်ယုလွင်စကားကို ရဲလေး တဖြည်းဖြည်းနဲ့ သူ ဘာကိုရည်ရွှယ်ပြီး ပြောနေတယ်ဆိုတာ သဘောပေါက်လာသည်။

“ထင်တယ်ပေါ့ အဲ့လို´´

“ထင်တာပဲလေ ´´

“ကြာကြာပေါင်းကြည့်… သိလာမှာပေါ့´´

“ခ်ခ် ´´

“ဒါနဲ့ နေပါဦး မေးစရာရှိတယ်´´

“မေး ဘာမေးမလဲ မချွင်းမချန် ဖြေပေးမယ်´´

“ရွာမှာတုန်းကတော့ လီးမဲမဲကြီးတွေဆို ရွှံစရာကြီးဆို။ ပိုင်စိုးလီးလည်း မဲတာပဲ ´´

“အင်းလေ ရွံစရာကြီးလို့ပဲ ပြောတာလေ ´´

ပြုံးစိစိမျက်နှာပေးနဲ့ ပြောလာတဲ့ သူ့ဆော်ကိုကြည့်ပြီး ရဲလေးစိတ်ထဲ မရိုးမယွ ဖြစ်လာသည်။ သဘောကတော့ ရွှံစရာကြီးပဲ ပြောတာ မခံဘူးလို့ ပြောတာမှ မဟုတ်ပဲ ဆိုတဲ့ အဓိပ္ပါယ်ပေါ့…။

“မ… ဘယ်နှစ်ယောက်ကို ကုန်းခဲ့တာလဲ ´´

“ဟယ် … နည်းနည်းလေး သိမ်သိမ်မွှေ့မွှေ့မေးလို့ မရဘူးလား´´

“ဖြေပါ။ ကျနော် အခုမှ ဒါတစ်ခုပဲ မေးတာနော်´´

“လေးယောက်ထဲ… မောင် မပါပဲ´´

“အော် … အကောက် အဖြောင့် အစောင်း ဒုတ်စုံခဲ့တာပဲ ´´

“အဲ့လိုတွေ မပြောတော့ပါနဲ့ဆို …။ ဪ ပြောရဦးမယ် …။ မ… ရေချိုးနေတုန်း… မ… ဖုန်းထဲက မက်စင်ဂျာထဲမှာပေါ့။ အပေါ်ဆုံးက တစ်ယောက်ထဲ ဝင်ကြည့်ကြည့်။ ပြီးရင် ဘလော့လိုက်တော့ ´´

“ဘယ်သူလဲ သူက´´

“ထွက်လာရင် ပြောမယ် ´´

ပဟေဠိလုပ်ပြီး ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားတော့မှ ရဲလေး သူ့ဆော်ရဲ့ ပိုက်ဆံအိပ်ထဲက ဖုန်းကိုထုတ်ပြီး ဒေတာဖွင့်ကာ… ခင်ယုလွင်ပြောတဲ့အတိုင်း အပေါ်ဆုံးက တစ်ယောက်ထဲ ဝင်လိုက်သည်။

“တွေ့ချင်တယ် ကလေး လာခဲ့ဦး ´´

ဆိုတဲ့ စာတိုလေးတစ်ကြောင်းနဲ့ ဗွီဗီဒီယိုဖိုင်တစ်ခု … လေးထောင့်အကွက်ထဲ လက်ညိုးထိပ်နဲ့တို့ကာ ဘာတွေပေါ်လာမလဲ စာင့်မိသည်။ ဖွင့်ဖွင့်ချင်း ဘာမှ ပေါ်မလာသေးပဲ မဲမှောင်နေရာက မွှေ့ယာထူထူကြီးခင်းထားတဲ့ ကုတင်ကြီးကြီး တစ်လုံးပေါ်မှာ မိန်းမတစ်ယောက် မှောက်ရက် အိပ်နေတဲ့ပုံ ပေါ်လာသည်။ ကင်မရာရိုက်နေတဲ့ လူက ကုတင်ပေါ်က မိန်းကလေးအနား တိုးကပ်သွားမှ ကျောက်ကျောတုံးကြီး ရေဖြန်းထားတဲ့အတိုင်း တင်းပြောင်းကားထွက်နေတဲ့ ဖင်ကြီးကို ရဲလေး အနီးကပ် မြင်ရတော့သည်။ အဲ့ဒီအချိန် ကောင်မလေးက

“ဦး ဗွီဒီယို ရိုက်နေတာလား။ မရိုက်ပါနဲ့ဆိုကွာ´´

ဆိုတဲ့ အသံထွက်လာမှ သူ့ဆော် ခင်ယုလွင်မှန်း သိတော့သည်။

“ မျက်နှာမပါပါဘူး ကလေးကလည်း ခဏလေးပဲ ဖင်ထောင်ပေး´´

ခင်ယုလွင် လေးဖက်ထောက်… ဖင်ထောင်ပြီးလို့ အသင့်အနေအထားရောက်မှ ကင်မရာသမား ကုတင်ပေါ် တက်လာသည်။ သူ့ဖင်ကြီးအနောက် ကင်မရာသမား ရောက်လာတာနဲ့ ခင်ယုလွင်က သူ့တင်ပါးကြီးနှစ်ခြမ်းကို လိုးကောင်းစေရန် လက်နောက်ပစ်ကာ ဆွဲဖြဲပေးထားသည်။ ကင်မရာသမားက ကင်မရာကို ညာလက်နဲ့ကိုင်… ဘယ်လက်က သူ့လီးကိုကိုင်ပြီး ခင်ယုလွင်ရဲ့ ပြူထွက်နေတဲ့ စောက်ပတ်ထဲ ထိုးသိပ်ထည့်တော့သည်။

ကင်မရာ ရှု့ထောင့် ပြောင်းသွားမှ ယောကျ်ားဖြစ်သူရဲ့ အောက်ပိုင်း ကိုယ်အနေအထားကို မြင်ရတော့သည်။ လူကြီးက ဝမည့်ပုံပင်…။ ဗိုက်ဖောင်းဖောင်းကြီးနဲ့ အနောက်ကနေ ပစ်ဆောင့်လိုက်တိုင်း ခင်ယုလွင် ဖင်ကြီးနဲ့ ဗိုက်အိုးကြီး ရိုက်မိတဲ့ အသံမှာ လှုပ်ရှားမှု မြန်ရင်မြန်သလို ဘုန်းခနဲ ဖန်းခနဲ ဆက်တိုက် ထွက်ပေါ်လာသည်။

ဖင်နဲ့ဗိုက် ကပ်နေရာက ခွာသွားတိုင်း စောက်ပတ်ထဲက အရည်တွေ အရွှဲသားနဲ့ ထွက်လာတဲ့ လီးကြီးကိုလည်း အနီးကပ်ကို ရိုက်ပြထားသည်။ လီးကြီးထိုးထည့်လိုက်တိုင်း စောက်ပတ်အပေါ်ယံ နှုတ်ခမ်းသားတွေ အထဲကျူံ့ဝင်သွားပုံမှာလည်း ရှင်းလင်းလှသည်။ ငါလိုးရင်ကော ဒီလိုဖြစ်လားလို့ ကြုံတုန်း ရဲလေး တွေးမိလိုက်သေးသည်။

“ဖြဲထား… ဖြဲထား .. အေး …ဟုတ်ပြီ အဲ့လိုလေး´´

“ကြိုက်လား ခလေး ´´

“ကြိုက်တာပေါ့။ မကြိုက်ရင် အခုလို နေ့တိုင်းလာကုန်းပါ့မလား´´

“ဗျစ်… ဗျစ်… ဗျိ ´´

“ အာ့ …အာ့´´

“ဦး… လေခိုနေတယ်ထင်တယ်နော်။ အသံတွေ အရမ်းထွက်တာပဲ ´´

“အထဲမှာ စောက်ရည်တွေများလာလို့ ဖြစ်မယ် လလေး´´

“ဦး… ခလေးနဲ့ ဦးအရင်မိန်းမနဲ့ ဘယ်သူက ပိုကောင်းလဲဟင်´´

“ခလေးကလည်းကွာ ဘာဆိုင်လဲလို့။ ခလေးက နတ်သမီးလေးဆို … ဟိုဟာကြီးက မီးကျွမ်းနေတဲ့ မျောက်နာမကြီး´´

“တော်ပြီလေ… ပိတ်လိုက်တော့´´

ဖုန်းထဲ အာရုံရောက်နေတာနဲ့ သူ့ဘေး ခင်ယုလွင် ရောက်လာတာကိုတောင် ရဲလေး မသိလိုက်။ သူ့လက်ထဲကနေ ဖုန်းကို ဆွဲယူသွားသည်။

“ဘလော့လိုက်ပါဆို… အဆုံးထိ ထိုင်ကြည့်နေတယ်´´

“အဲ့ဒါ ဦးမင်းဇော်လား´´

“အင်း ဟုတ်တယ် ´´

“မျက်နှာပေါ်တဲ့ ဖိုင်တွေ ရှိသေးလား´´

“မရှိပါဘူး … ဒီတစ်ခုပဲ။ အဲ့လောက် အမလားလို့ ´´

ပြောရင်းနဲ့ ခင်ယုလွင်က လေးဖက်ထောက်ကာ ရဲလေးပေါင်ကြား ဝင်လာသည်။

“မောင်… ဘောင်းဘီချွတ်´´

ရဲလေးက ခါးပတ်ဖြုတ်ပေးလိုက်သည်။ စိတ်လောနေပုံရတဲ့ ခင်ယုလွင်က ခြေရင်းကနေ အတင်းဆွဲချွတ်ပစ်သည်။ အပေါ်က ဂျင်းဘောင်းဘီအရှည် မရှိတော့ပေမဲ့ အတွင်းခံအတိုလေးတော့ ကျန်သေးသည်။ တစ်ထည်ထဲ ကျန်တော့တဲ့ ဘောင်းဘီတိုလေးထဲ ခင်ယုလွင်က လက်နှိုက်ကာ လီးဆွဲထုတ်သည်။ အားပြန်ပြည့်လာတဲ့ ရဲလေးလီးကြီး ဘွားခနဲ ထွက်ပေါ်လာသည်။ မဆိုင်းမတွပဲ သူမပါးစပ်ထဲ ဆွဲသွင်းကာ ကလေး ရေခဲချောင်းစုပ်သလို တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ အငမ်းမရ စုပ်တော့သည်။ လီးလုံးကိုပင့်ကာ လဥတွေကို ငုံသည်။ နှုခမ်းနှစ်လွှာကြားညှပ်ကာလည်း ဖိဖိတတ်သေးသည်။

ရဲလေး နည်းနည်းတောင် အောင့်သက်သက် ဖြစ်ချင်လာသည်။ ဒါပေမယ့် သူ မတားမိ …။ နေပါစေလေ မဝရှာသေးဘူးနေမှာ ဆိုပြီး လွှတ်ပေးထားသည်။ အဲ့ဒီအချိန် သူ့ဖုန်းဝင်လာတော့ ခင်ယုလွင် အနှောင့်အယှက် ဖြစ်သွားပုံရသည်။ ကျွတ်ခနဲ စုပ်သပ်ပြီး ဖုန်းကို ချက်ချင်းမကိုင်သေးပဲ နံပါတ်ကို အရင်ကြည့်လိုက်သည်။

“မ ဘယ်သူလဲ´´

“မသိဘူး နံပါတ်အစိမ်းနဲ့´´

“ကိုင်လိုက်လေ ကျသွားဦးမယ်´´

ခင်ယုလွင်လည်း “အင်း ´´ ဆိုပြီး ဖုန်းကို စပီကာပါ ဖွင့်လိုက်သည်။

“ဟဲလို ဘယ်သူလဲ´´

“ခလေး ဦးလေ´´

ခင်ယုလွင် ရဲလေးကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်သည်။ ရဲလေးက

“ကိုယ့်ကိစ္စကိုယ်ရှင်း ´´

လို့ ခပ်တိုးတိုး ပြန်ပြောသည်။

“ဘာကိစ္စရှိလို့လဲ ဦး´´

“လေစိမ်းတွေတိုက်တာ ခလေးရယ်။ ဦးကို တကယ် အဆက်ဖြတ်ပြီလား။ မလာတော့ဘူးပေါ့´´

“ဟုတ်တယ် ဖြတ်ပြီ။ အခုလည်း မလာဘူး၊ နောက်လည်း မလာတော့ဘူး၊ နောက်တစ်ယောက် ရှာလိုက်တော့။ ဒါပဲနော် ခလေးမအားဘူး ´´

“ဘာလုပ်နေလို့ မအားတာလဲ အိပ်ချိန်ကြီးကို´´

“လီးစုပ်နေလို့… လီးစုပ်နေလို့ မအားတာာ´´

“ဟာ… ကြွေကွဲတယ် ခလေးရာ …။ ပြောတော့ ဦးလီးပဲ ကြိုက်တယ် ဦးလီးပဲ စုပ်မှာဆို´´

“အဲ့ဒါပလီတာ … ဦး… ဒီလီးက ပိုကောင်းတယ် ဒါပဲသိလား။ နောက်ကို ဘယ်တော့မှ ဖုန်းမဆက်နဲ့တော့နော်´´

ဖုန်းချပြီး ပါဝါပါ တစ်ခါထဲ ပိတ်ပစ်သည်။

“ဟိုလူကြီး တော်တော်ထိသွားမဲ့ပုံပဲနော် … မ´´

ခင်ယုလွင်က မတတ်နိုင်ဘူးလေဆိုတဲ့ အထာမျိုးနဲ့ ပခုံးလေးတွန့်ပြသည်။

“မ… သေချာသွားပြီလား ´´

“ဘာကိုလဲ မောင်´´

ရဲလေး သူ့ဆော်မျက်နှာကို အကဲခတ်သလို စိုက်ကြည့်ပြီး မေးကြည့်သည်။

“ဖင်မသရမ်းတော့ဘူး ဆိုတာလေ´´

“တစ်ယောက်ထဲဆီမှာတော့ သရမ်းလို့ရတယ်မလား´´

ထိုသို့ပြောပြီး တဆက်ထဲ ကိုယ်မှာပတ်ထားတဲ့ တဘက်အဖြူလေး ဖြည်ချကာ လေးဖက်ထောက်ပြီး ကိုယ်အရှေ့ပိုင်း ကုတင်ပေါ် ပြားနေအောင် ဝပ်ကာ သူ့ဖင်ကြီးကို ထောင်ကားပေးလာသည်။

“လာလေ ´´

ရဲလေးလည်း လီးကိုင်ကာ နေရာဝင်ယူသည်။

“ဖင်တော့ မလိုးနဲ့ဦး … မောင်´´

“ဘာဖြစ်လို့´´

“ကျမက ဝမ်းဘိုင်ဝမ်းပဲ ဆွဲဖူးတာရှင့် …။ ခုဏကမှ လီးနှစ်ချောင်းနဲ့ တစ်အိပ်ယာထဲ တစ်ချိန်ထဲ ဖင်ခံခဲ့ရတာလေ။ အီတာပေါ့´´

“ဟုတ်ပြီလေ ဒီနေ့တော့ အနားပေးလိုက်ပါ့မယ်´´

စပ်ဖြီးဖြီးနဲ့ သူက နောက်သလို ပြောမိပေမဲ့ ခင်ယုလွင်ကတော့ မျက်နှာလေး ခပ်တည်တည် ဖြစ်သွားပြီး သူ့ကို

“မောင် … တခြားမိန်းမတွေနဲ့ မလုပ်ရဘူးနော်´´

တဲ့ …။ ဒီနေရာမှာ သူမ အဖြစ်အပျက်တွေနဲ့ နှိုင်းယှဉ်ကာ စောဒကတက်ချင် တက်လို့ရတဲ့ အခြေအနေရှိပေမဲ့ ရဲလေးပါးစပ်က “အင်း´´ လို့ပဲ ဖြေခဲ့မိသည်။ နောက်တော့ စကားတွေများနေလို့ တွင်းအောင်းဖို့ရာ စောင့်ဆိုင်းနေတဲ့ သူ့မြွေကြီးကိုလည်း ခင်ယုလွင် စောက်ပတ်ဝနဲ့ ခေါင်းတေ့ပေးလိုက်သည်။ အိစက်နူးညံ့နေတဲ့ နံရံတွေကို ဖြတ်သန်းပြီး သူ့လီးကြီးက အနက်ရှုံးဆုံးထိ တိုးဝင်သွားတော့သည်။

“အာရုံငါးပါးနှင့် အနီးကပ် ရင်ဆိုင်ရပါမူ ပုထုဇဉ်တို့မည်သည် ရန်သူပင် ဖြစ်လင့်ကစား ကျရှုံးတတ်သော သဘောရှိကြကုန်၏´´

ဆိုတဲ့ စကားကို သွားသတိရမိသည်။ မည်သို့ပင် ဖြစ်နေပါစေ သူ … နဲ့ …“မ´´… ဟာ ဘယ်တော့မှ လွယ်လွယ်နဲ့ ဝေးသွားမယ့် သူတွေ မဟုတ်ဘူးဆိုတာတော့ ရဲလေး ကောင်းကောင်းသိနေသည်။

ပြီးပါပြီ။