စားနေကျ

စားနေကျ

ဗမာပြည်က နာစ့်လေးတွေက ဖင်လုံးလုံးလေးတွေဆို အရမ်းချစ်စရာကောင်းတာ။ ထမီ ကြက်သွေးရောင်လေးနောက်မှာ လုံးတံးုတုံးနဲ့ ဘယ်ညာရွေ့သွားတာလေးတွေကြည့်ရတာ ဖီးလ်ပဲ။ ဘတ်(စ်)ကားစီးတုန်းများဆို မထောက်ဖို့ မနည်းအားတင်းရတယ်။ ဒါမျိုး လူပျိုတိုင်းခံစားရမှာ သေချာတယ်။ အခုစဉ်းစားရင်တောင် တံတွေးမျိုချမိတာအမှန်။ ဆိုးတာတစ်ခုက ကျနော်တို့ဗမာကောင်လေးတချို့အမြင်မှာ နာစ့်တွေဆိုတာက ဒီပစ္စည်းတွေမြင်နေတွေ့နေကျဆိုတော့ ဖီလ်းမလာမှာတို့ ကိုယ့်ထက် စကေးကြမ်းနေမှာတို့ အသေလန့်တာ။ ဟုတ်တော့လည်းဟုတ်ပါတယ်။ ကျနော်တွေ့ဖူးတဲ့ နာစ့်တော်တော်များများက ငထန်နဲ့ ဇယားမတွေချည်းပဲ။ ပိုက်ဆံချူရင်ချူမချူရင် သုက်တော့ချူတာပဲ။ ဖြစ်ချင်တော့ ကျနော့်သူငယ်ချင်းက နာစ့်တစ်ယောက်နဲ့ ယူချလိုက်ပါလေရော။

ဒီမှာ ဇာတ်လမ်းက ရှုပ်တော့တာပဲ။ နာမည်က ခင်မေတဲ့။ ဆော်ကအလန်းဗျ။ ဘော်ဒီကရှယ်ပဲ။ ရင်သားကြီးတွေဆိုတာ အလှူတွေမှာ ငါးပိချက်ထည့်တဲ့ ကြွေပန်ကန်လုံးလောက်ရှိသဗျာ။ တင်ကလည်း ကျွတ်ဆင်ကြီး။တင်ကိတ်ရုံတင်မဟုတ်ဘူး ခါးကလည်း သိမ်တယ်။ GYM ဆော့တယ်ထင်ပါရဲ့။ သူငယ်ချင်းက ဘောစိဆိုတော့ နတ်သမီးလို ဆော်နဲ့ညားတာ မထူးဆန်းပါဘူး။ စိတ်လှုပ်ရှားဖို့ကောင်းတာက ဒီကောင်မူးတိုင်း သူ့မိန်းမက ဘယ်လိုအပေးကောင်းတဲ့အကြောင်း ဘယ်လို ဆွဲလို့ကောင်းတဲ့အကြောင်း လာလာကြွားတာ အမော။ ဒီကောင့်အသိုင်းအဝိုင်းမှာလည်း ကြွားစရာဆိုလို့ ကျုပ်ပဲရှိတာ။ ကျန်တဲ့သူတွေက သွားပုတ်လေလွှင့် အတင်းပြောကြ၊ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် အောက်ဖဲတွေလှန်ကိုက်ကြဖဲ့ကြနဲ့ ဆိုတော့ သူယုံတာ ကျုပ်ပဲလေ။ ကိုယ်က လခစားဆိုတော့ ဘီယာသောက်မယ်ဟေ့ဆိုရင် တော်ရုံမသွားချင်ဘူး။

ဒီကောင်က ရုံးဆင်းချိန်ဆို ကားနဲ့စောင့်စောင့်နေတာက တပိုင်း၊ ဖရီးလဲကြိတ်ရတာတစ်ပိုင်း၊ တခြားလူလည်းမပါ ၂ယောက်ထဲလဲဖြစ်တာမလို့ ဒီကောင်လာလာခေါ်ရင်ပါသွားတာပဲ။ ၁ပတ်၁ခါတော့ ပုံမှန်ကစ်ဖြစ်တယ်။ ဒီကောင်က မိသားစုလိုက်ချမ်းသာတဲ့ကောင်လေ။ ဆွေစဉ်မျိုးဆက် ချမ်းသာနေတဲ့ ခရိုနီတွေဆိုတော့ ဘီယာတစ်ခွက်ကစ်တိုင်း (ငါလည်းပြည်သူပဲ၊ ဒါပြည်သူ့ဘဏ္ဍာကို အလကားမဖြစ်အောင်သုံးစွဲနေတာကွ) ဆိုပြီး တွေးတွေး သောက်ရတာပေ့ါ ဟဲဟဲ။ ကျုပ်ကမူးရင် ရစ်လည်းမရစ်ဘူး။ ရန်လည်းမရှာဘူး။ စော်လည်းပတ်ကြူနေတာမဟုတ်ဘူး။ ခပ်တည်တည်ထိုင်ပြီး ဘာပြောပြော အင်း ဟုတ်တယ်ပဲ ထိုင်လုပ်နေတာ။ ကြားတစ်ချက်မကြားတစ်ချက်။ သောက်လိုက်စ ားလိုက်၊ အင်း အင်း လုပ်လိုက်နဲ့ သာယာနေတာ။ တစ်ရက်တစ်ရက် စကေးက တက်တက်လာတော့ ဘီယာသောက်တာ တော်ရုံမမူးတော့ဘူး။

ဒီတော့မှ ဒီကောင်ပြောတာ တွေကြားတာ။ သောက်လည်း အဲကွန်းခန်းထဲဝင်သောက်ကြတာဆိုတော့ လွတ်လွတ်လပ်လပ်ပြောလို့ရတယ်လေ။ “ငါ့မိန်းမကကွာ ခုများဆို ခါးလေးကိုင်လိုက်တာနဲ့ ဖင်က ကုန်းပြီးသားပဲကွ” ဆိုတဲ့ သူ့စကားကြားတော့ မျက်စိတွေပါပြူးတက်တယ်။ အမြန် တခွက်ထငှဲ့ပြီး မှ “ဟေ ဟုတ်လား” ဆိုပြီးမေးတော့ အထူးအဆန်းပုံစံနဲ့လှည့်ကြည့်တယ်။ ဟုတ်တယ်လေ။ ခါတိုင်းဆို ေအော် အင်း လုပ်နေတဲ့ကောင်ဆိုတော့သူလည်းအံ့သြမှာပေါ့။ နောက်မကြာပါဘူး ဆက်ပြောတာ စုံနေတာပဲ။ အဲ့နေ့က သောက်တာ များပေမယ့် မမူးဘူးဗျား။ တကယ်မူးတဲ့ညမှ စောက်ပြသနာတက်တော့တာပဲ။ နှစ်ကောင်လုံး မူးနေတော့။ တက္ကစီနဲ့ပြန်ရတာပေါ့။ ဘီယာဆိုင်ကိုပြောပြီး ကားကြီးထားခဲ့ရတယ်။

သူ့အိမ်အရင်လိုက်ပို့။ ခြံစောင့်ကိုကားသွားယူခိုင်း။ကျနော်ပြန်မယ်ဆိုတော့ ကိုယ်တော်ချောက ရစ်ပြီးတော့ မပြန်နဲ့ မင်းမူးနေတာ ဘာညာနဲ့ အတင်းအိပ်ခိုင်းကော။ အိပ်တော့သ ူတို့အိမ်က အခန်းများတယ်။ ဧည့်သည်တွေနေတဲ့အခန်းသွားအိပ်တာပေါ့။ ကျနော်ကမူးရင် ညည မျက်စိတွေကြောင်နေပြီးအိပ်မရဘူး။ တစ်ခေါင်းလုံးလဲ ချာလည်လည်နဲ့။ ရေသောက်လိုက် သေးပေါက်လိုက် လုပ်တတ်တဲ့ကောင်မျိုး။ ခနခန အိမ်သာထသွားတာပေါ့။ ဖြစ်ချင်တော့ သူငယ်ချင်းရဲ့ မိန်းမက သေးဝင်ပေါက်ဖို့ဝင်တဲ့အချိန် ကိုယ်က ငပဲကြီးဆော့နေတဲ့အချိန်နဲ့ သွားတိုက်ဆိုင်တာဗျာ။ မူးနေတဲ့ကောင်ဆိုတာ တံခါးပိတ်ဖို့ နေနေသာ ကိုယ့်ပုဆိုးတောင်မနဲ ထိန်းရတာလေ။ မူးနေတဲ့အချိန်ဆို ငပဲကထောင်နေတာများ ကြီးဆေးလိမ်းထားတဲ့အတိုင်းပဲ။ ပြန်ကိုမကျတာ။

မူးကြောင်ရူးကြောင်နဲ့ ဗိုလ်ထိုင်အိမ်သာမှာ ထိုင်ပြီး ကိုယ့်ပစ္စည်းကိုယ်ရေဆေးနေတာ။ အဲ့တာကိုမြင်တော့ နာ့စ်လေးက ခွိခနဲရီသဗျာ။ ကျနော်ကလည်းမူးမူးနဲ့ပြန်ကြည့်တော့ ရီဝေေ၀ရယ်။ ပြူးပြဲကြည့်တော့မှ ကိုယ့်ဘော်ဒါမိန်းမမှန်းသိတာ။ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိတဲ့အချိန် ပြေးမြင်တာက နန္ဓာလှိုင်။ အဲ့တုန်းက နန္ဓာလှိုင်ခေတ်ထတဲ့အချိန်လေ။ သူ့ဆိုဒ်ကလည်း နန္ဓာလှိုင်ဆိုဒ်ဆိုတော့။ ချော်လဲရောထိုင်ပြီး ပါးစပ်က “ဟာ နန္ဓာလှိုင်ငါ့ရှေ့ရောက်နေပါလား”ဆိုပြီး ဖြီးတာပေါ့။ သူ့ကိုသေချာကြည့်ပြီးထိုင်ထုနေတာ။ သူကလည်း မလှုပ်မယှက် ကြည့်ပြီးတခွိခွိရယ်နေတာ။ မူးတော့ ထုတာကမထွက်ဘူးဗျ။ သာမန်အချိန်ဆို ၁၀ချက်လောက်တိုက်ရင်ထွက်နေတာ ခုမှမထွက်ဘူး။ ချွေးကပြန်နေပြီ။ အဲ့အချိန်မှာပဲ ကျနော့ဆီတလှမ်းချင်းလာရင်း ဆောင့်ကြောင်ထိုင်ချလိုက်တယ်။ ကျနော်လည်းရူးချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ဆက်ထုနေတာပေါ့။

ငပဲက အဲ့တော့မှ တဆတ်ဆတ်တုန်ရင်း ပြီးချင်နေတာ ။ ခုချိန်ပြီးရင် သူ့မျက်နှာဒဲ့ပဲ။ သူကမကြောက်မရွံကြည့်ရင်း ကျနော့်ဒူး၂ချောင်းကို တွန်းပြီး ကုန်းစုပ်မယ်အလုပ် ဗြစ်ခနဲထွက်သွားပါလေရော။ ပါးစပ်တွေကော မျက်နှာတွေပါပေတာပေါ့။ ပထမတော့ သူစိတ်ဆိုးပြီး မျက်စောင်းလေးထိုးသား။နောက်တော့မှ ကုန်းစုပ်တာ။ တောင်တာမကျခင် အစုပ်ခံရတော့ ထပ်တောင်တာပေါ့။ မတ်ထောင်နေပြီး တံတွေးတွေစိုနေတဲ့လီးတံကို ကမုတ်ပေါ်မှာပဲ သူက တက်ခွတယ်။ ကျနော်တို့၂ယောက် အချစ်ကြမ်းလိုက်တာ ၄နာရီလောက်မှ ခြေပစ်လက်ပစ် အိမ်သာထဲ လဲကြတာပေါ့။ ကျုပ်ဘော်ဒါကမူးရင် မုးိအလင်းအိပ်တဲ့ကောင်ဆိုတော့ ၂ယောက်သား မနက်စာကို ၅နာရီလောက်ထဲက စားပြီးလင်းဆွဲလေး ထပ်ဆွဲကြသေး။ ၈နာရီလည်းထိုးရော လူလည်းမှောက်ကောပဲ။ အဲ့နေ့ကစလို့ တစ်ပတ်တစ်ခါသူ့အိမ်သွားသွားသောက်တော့တာပဲ။

ဒီကောင့်ကိုအမူးတိုက်လိုက် သူ့မိန်းမကို အမှောက်ချလိုက်နဲ့။ သာယာနေတာ။ ဖြစ်ချင်တော့ အဲ့ညက သူ့တပည့်ကျော် ဒရဝမ်ကောင် ဂေါ်ရခါးနဲ့ပက်ပင်းတိုးတာပဲ။ နွေလည်းနွေဆိုတော့ အိုက်တယ်။ အဲကွန်းက ကျနော့် အခန်းထဲမှာမရှိတော့ ပြူတင်းပေါက်ဖွင့်ပြီးဆော်တာပေါ့။ မီးပိတ်ထားပေမယ့် လရောင်ကြောင့် ပြူတင်းပေါက်နားကကြည့်ရင် အတိုင်းသား။ ခင်မေက အပေါ်ကတက်ဆောင့်နေရင်း ခနရပ်သွားတော့ ဘာလို့လဲဆိုြ့ပီးမေးမိတာပေါ့။ ဒရဝမ်ကကြည့်နေတယ်ဆိုပြီး နားနားကပ်ပြီးတိုးတိုးလေးပြောတော့။ ကျနော်လည်းဖီလ်းပိုတက်လာပြီး သူ့ကို လေးဖက်ထောက်ကုန်းခိုင်းတော့တာပဲ။ ခွေးလိုးအလိုးခံနေရတာကို ခြံစောင့်က ကြည့်နေတယ်ဆိုတဲ့အသိက ခင်မေ့ကို စိတ်တွေအရမ်းကြွစေတယ်လေ။

ကျနော်လည်း စိတ်မထိန်းနိုင်တာနဲ့။ “ဟေ့ကောင် ချောင်းမနေနဲ့ လာချင်လာခဲ့ဆိုပြီး”အသံအုပ်အုပ်ပြောလိုက်မိတယ်။ ရိပ်ခနဲ ခြုံပုတ်ကလှုပ်သွားပြီး မကြာခင်မှာ အိမ်တံခါးဖွင့်သံကိုကြားရတာပေါ့။ ၂ယောက်သား စိတ်လှုပ်ရှားချက်က ရင်တွေ တဒိုင်းဒိုင်းခုန်နေတယ်။ ခြံစောင့်ကလည်းမခေဘူးဗျ အခန်းတံခါးဖွင့်ပြီးဝင်လာလာချင်း ပုဆိုးကို ကွင်းလုံးချွတ်ပြီး ခင်မေ့ မျက်နှာနားမတ်တပ်ရပ်တယ်။

စုပ်ခိုင်းတာလေ။ လီးနံ့ကနံတဲ့အပြင် အလုပ်ကြမ်းလုပ်တဲ့သူဆိုတော့ ချွေးနံ့လည်းလှိုင်တာပေါ့။ ဒါပေမယ့်လည်း မထူးဇာတ်ခင်းရလေတော့ ခင်မေလည်း မထိ တထိစုပ်နေရတာပဲလေ။ ခင်မေစုပ်တာအားမရပုံရတဲ့သူက ခေါင်းကိုကိုင်ပြီး ပါးစပ်ကို ဖြည်းဖြည်းချင်းစောင့်လိုးတယ်။ ဒီကောင်လုပ်နေတာမြင်ရတဲ့ကျနော်လည်း ရပ်မနေအားပဲ အနောက်ကစောင့်တာပေါ့။အနောက်ကစောင့်လို့ အခနဲအော်ရင် အရှေ့ကလီးက လည်ပင်းကိုဒုတ်ခနဲထောက်ကော။ ရှေ့နှောက်ညှပ်လိုးရတဲ့ဖီလ်းက ဘာနဲ့မှမလဲနိုင်ဘူး။ အဲ့တစ်ညလုံးတော့ ခင်မေ့ ဘ၀ လောကနိဗ္ဗာန်ပဲ။ နောက်ပိုင်းတွေတော့ ခင်မေ့ဘဝလည်း နတ်ပြည်လား ငရဲလားမသဲကွဲတော့ဘူး။ တနသာ်သောကြာဆို ရုံးကပြန်ရောက်ရောက်ချင်း ခြံစောင့်ကုလားကလိုးတယ်။ ညကျ သူ့လင်ကလိုးတယ်။ စနေတနင်္ဂနွေကျ ကျုပ်ကလိုးတယ်။ တစ်လလောက် ပိုးစိုးပက်စက် ပုံမှန်အလိုးခံပြီးတဲ့နောက်မှာတော့ ခင်မေက လီးဆိုတာနဲ့ ဖင်က ကပ်ပြီးသားဖြစ်ကော။ ဟုတ်တယ်ဗျ။ဘတ်စ်ကားတွေကြပ်ရင် သူ့ကိုသူများကမထောက်ရဘူး။

သူက ဖင်နဲ့လိုက်လိုက်ပွတ်တာ။ မသိမသာပေါ့။ အဲ့ဒါကြောင့်လည်း လမ်းဘေး ၊ ဟော်တယ်၊တည်းခိုခန်း၊အစုံပဲ ခံဖူးသွားတယ။်ဘဝကဆိုးချင်တော့ ဒရိုင်ဘာနဲ့ပါ ကားပေါ်အလိုးခံရသေး။ အဲ့တုန်းက သူအထောက်ခံနေရတာ။ စပါယ်ယာဆိုတဲ့ကောင်တွေကမြင်တယ်လေ။ ဒါပေမယ့် သူက မညင်းတဲ့အပြင်ဖင်လေးကို ကောက်ကောက်ပြီးခံနေတာမြင်တော့။သူ့မှတ်တိုင်လည်းရောက်ရော မဆင်းခိုင်းပဲ။ “အမ ဂိတ်ဆုံးလိုက်မှာမလား”ဆိုပြီးအထာလေးနဲ့ေးမးတယ်။ သူလည်း စိုနေတာ့မို့မညင်းမိ။ ကားလည်းလူကုန်ကော။ စပါယ်ယာက ဒရိုင်ဘာကိုတိုးတိုးနဲ့ပြောတော့ ဒရိုင်ဘာလည်း ဂိတ်ဆုံးထိတောင်မစောင့်။ ကားကိုလူပြတ်တဲ့နေရာရပ်ပြီး လိုးတော့တာပဲ။ ဘတ်စ်ကားပေါ်၊ လမ်းဘေး အထိ အလိုးခံရတဲ့ဘဝကိုရောက်ပါလေရော။ ဒါတွေကို မသိနိုင်တဲ့ ကျနော့်ဘော်ဒါကိုတော့ သနားပါတယ။် အဲ ပုံမှန်စားနေကျတော့ ဘယ်ငြင်းမလဲ စားပါတယ် ဟဲဟဲ….ပြီးပါပြီ။

 

Zawgyi

 

စားေနက်

ဗမာျပည္က နာစ့္ေလးေတြက ဖင္လုံးလုံးေလးေတြဆို အရမ္းခ်စ္စရာေကာင္းတာ။ ထမီ ၾကက္ေသြးေရာင္ေလးေနာက္မွာ လုံးတံးုတုံးနဲ႔ ဘယ္ညာေ႐ြ႕သြားတာေလးေတြၾကည့္ရတာ ဖီးလ္ပဲ။ ဘတ္(စ္)ကားစီးတုန္းမ်ားဆို မေထာက္ဖို႔ မနည္းအားတင္းရတယ္။ ဒါမ်ိဳး လူပ်ိဳတိုင္းခံစားရမွာ ေသခ်ာတယ္။ အခုစဥ္းစားရင္ေတာင္ တံေတြးမ်ိဳခ်မိတာအမွန္။ ဆိုးတာတစ္ခုက က်ေနာ္တို႔ဗမာေကာင္ေလးတခ်ိဳ႕အျမင္မွာ နာစ့္ေတြဆိုတာက ဒီပစၥည္းေတြျမင္ေနေတြ႕ေနက်ဆိုေတာ့ ဖီလ္းမလာမွာတို႔ ကိုယ့္ထက္ စေကးၾကမ္းေနမွာတို႔ အေသလန႔္တာ။ ဟုတ္ေတာ့လည္းဟုတ္ပါတယ္။ က်ေနာ္ေတြ႕ဖူးတဲ့ နာစ့္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ငထန္နဲ႔ ဇယားမေတြခ်ည္းပဲ။ ပိုက္ဆံခ်ဴရင္ခ်ဴမခ်ဴရင္ သုက္ေတာ့ခ်ဴတာပဲ။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းက နာစ့္တစ္ေယာက္နဲ႔ ယူခ်လိုက္ပါေလေရာ။

ဒီမွာ ဇာတ္လမ္းက ရႈပ္ေတာ့တာပဲ။ နာမည္က ခင္ေမတဲ့။ ေဆာ္ကအလန္းဗ်။ ေဘာ္ဒီကရွယ္ပဲ။ ရင္သားႀကီးေတြဆိုတာ အလႉေတြမွာ ငါးပိခ်က္ထည့္တဲ့ ေႂကြပန္ကန္လုံးေလာက္ရွိသဗ်ာ။ တင္ကလည္း ကြၽတ္ဆင္ႀကီး။တင္ကိတ္႐ုံတင္မဟုတ္ဘူး ခါးကလည္း သိမ္တယ္။ GYM ေဆာ့တယ္ထင္ပါရဲ႕။ သူငယ္ခ်င္းက ေဘာစိဆိုေတာ့ နတ္သမီးလို ေဆာ္နဲ႔ညားတာ မထူးဆန္းပါဘူး။ စိတ္လႈပ္ရွားဖို႔ေကာင္းတာက ဒီေကာင္မူးတိုင္း သူ႔မိန္းမက ဘယ္လိုအေပးေကာင္းတဲ့အေၾကာင္း ဘယ္လို ဆြဲလို႔ေကာင္းတဲ့အေၾကာင္း လာလာႂကြားတာ အေမာ။ ဒီေကာင့္အသိုင္းအဝိုင္းမွာလည္း ႂကြားစရာဆိုလို႔ က်ဳပ္ပဲရွိတာ။ က်န္တဲ့သူေတြက သြားပုတ္ေလလႊင့္ အတင္းေျပာၾက၊ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ေအာက္ဖဲေတြလွန္ကိုက္ၾကဖဲ့ၾကနဲ႔ ဆိုေတာ့ သူယုံတာ က်ဳပ္ပဲေလ။ ကိုယ္က လခစားဆိုေတာ့ ဘီယာေသာက္မယ္ေဟ့ဆိုရင္ ေတာ္႐ုံမသြားခ်င္ဘူး။

ဒီေကာင္က ႐ုံးဆင္းခ်ိန္ဆို ကားနဲ႔ေစာင့္ေစာင့္ေနတာက တပိုင္း၊ ဖရီးလဲႀကိတ္ရတာတစ္ပိုင္း၊ တျခားလူလည္းမပါ ၂ေယာက္ထဲလဲျဖစ္တာမလို႔ ဒီေကာင္လာလာေခၚရင္ပါသြားတာပဲ။ ၁ပတ္၁ခါေတာ့ ပုံမွန္ကစ္ျဖစ္တယ္။ ဒီေကာင္က မိသားစုလိုက္ခ်မ္းသာတဲ့ေကာင္ေလ။ ေဆြစဥ္မ်ိဳးဆက္ ခ်မ္းသာေနတဲ့ ခ႐ိုနီေတြဆိုေတာ့ ဘီယာတစ္ခြက္ကစ္တိုင္း (ငါလည္းျပည္သူပဲ၊ ဒါျပည္သူ႔ဘ႑ာကို အလကားမျဖစ္ေအာင္သုံးစြဲေနတာကြ) ဆိုၿပီး ေတြးေတြး ေသာက္ရတာေပ့ါ ဟဲဟဲ။ က်ဳပ္ကမူးရင္ ရစ္လည္းမရစ္ဘူး။ ရန္လည္းမရွာဘူး။ ေစာ္လည္းပတ္ၾကဴေနတာမဟုတ္ဘူး။ ခပ္တည္တည္ထိုင္ၿပီး ဘာေျပာေျပာ အင္း ဟုတ္တယ္ပဲ ထိုင္လုပ္ေနတာ။ ၾကားတစ္ခ်က္မၾကားတစ္ခ်က္။ ေသာက္လိုက္စ ားလိုက္၊ အင္း အင္း လုပ္လိုက္နဲ႔ သာယာေနတာ။ တစ္ရက္တစ္ရက္ စေကးက တက္တက္လာေတာ့ ဘီယာေသာက္တာ ေတာ္႐ုံမမူးေတာ့ဘူး။

ဒီေတာ့မွ ဒီေကာင္ေျပာတာ ေတြၾကားတာ။ ေသာက္လည္း အဲကြန္းခန္းထဲဝင္ေသာက္ၾကတာဆိုေတာ့ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေျပာလို႔ရတယ္ေလ။ “ငါ့မိန္းမကကြာ ခုမ်ားဆို ခါးေလးကိုင္လိုက္တာနဲ႔ ဖင္က ကုန္းၿပီးသားပဲကြ” ဆိုတဲ့ သူ႔စကားၾကားေတာ့ မ်က္စိေတြပါျပဴးတက္တယ္။ အျမန္ တခြက္ထငွဲ႔ၿပီး မွ “ေဟ ဟုတ္လား” ဆိုၿပီးေမးေတာ့ အထူးအဆန္းပုံစံနဲ႔လွည့္ၾကည့္တယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ။ ခါတိုင္းဆို ေေအာ္ အင္း လုပ္ေနတဲ့ေကာင္ဆိုေတာ့သူလည္းအံ့ၾသမွာေပါ့။ ေနာက္မၾကာပါဘူး ဆက္ေျပာတာ စုံေနတာပဲ။ အဲ့ေန႔က ေသာက္တာ မ်ားေပမယ့္ မမူးဘူးဗ်ား။ တကယ္မူးတဲ့ညမွ ေစာက္ျပသနာတက္ေတာ့တာပဲ။ ႏွစ္ေကာင္လုံး မူးေနေတာ့။ တကၠစီနဲ႔ျပန္ရတာေပါ့။ ဘီယာဆိုင္ကိုေျပာၿပီး ကားႀကီးထားခဲ့ရတယ္။

သူ႔အိမ္အရင္လိုက္ပို႔။ ၿခံေစာင့္ကိုကားသြားယူခိုင္း။က်ေနာ္ျပန္မယ္ဆိုေတာ့ ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာက ရစ္ၿပီးေတာ့ မျပန္နဲ႔ မင္းမူးေနတာ ဘာညာနဲ႔ အတင္းအိပ္ခိုင္းေကာ။ အိပ္ေတာ့သ ူတို႔အိမ္က အခန္းမ်ားတယ္။ ဧည့္သည္ေတြေနတဲ့အခန္းသြားအိပ္တာေပါ့။ က်ေနာ္ကမူးရင္ ညည မ်က္စိေတြေၾကာင္ေနၿပီးအိပ္မရဘူး။ တစ္ေခါင္းလုံးလဲ ခ်ာလည္လည္နဲ႔။ ေရေသာက္လိုက္ ေသးေပါက္လိုက္ လုပ္တတ္တဲ့ေကာင္မ်ိဳး။ ခနခန အိမ္သာထသြားတာေပါ့။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ မိန္းမက ေသးဝင္ေပါက္ဖို႔ဝင္တဲ့အခ်ိန္ ကိုယ္က ငပဲႀကီးေဆာ့ေနတဲ့အခ်ိန္နဲ႔ သြားတိုက္ဆိုင္တာဗ်ာ။ မူးေနတဲ့ေကာင္ဆိုတာ တံခါးပိတ္ဖို႔ ေနေနသာ ကိုယ့္ပုဆိုးေတာင္မနဲ ထိန္းရတာေလ။ မူးေနတဲ့အခ်ိန္ဆို ငပဲကေထာင္ေနတာမ်ား ႀကီးေဆးလိမ္းထားတဲ့အတိုင္းပဲ။ ျပန္ကိုမက်တာ။

မူးေၾကာင္႐ူးေၾကာင္နဲ႔ ဗိုလ္ထိုင္အိမ္သာမွာ ထိုင္ၿပီး ကိုယ့္ပစၥည္းကိုယ္ေရေဆးေနတာ။ အဲ့တာကိုျမင္ေတာ့ နာ့စ္ေလးက ခြိခနဲရီသဗ်ာ။ က်ေနာ္ကလည္းမူးမူးနဲ႔ျပန္ၾကည့္ေတာ့ ရီေဝေ၀ရယ္။ ျပဴးၿပဲၾကည့္ေတာ့မွ ကိုယ့္ေဘာ္ဒါမိန္းမမွန္းသိတာ။ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိတဲ့အခ်ိန္ ေျပးျမင္တာက နႏၶာလႈိင္။ အဲ့တုန္းက နႏၶာလႈိင္ေခတ္ထတဲ့အခ်ိန္ေလ။ သူ႔ဆိုဒ္ကလည္း နႏၶာလႈိင္ဆိုဒ္ဆိုေတာ့။ ေခ်ာ္လဲေရာထိုင္ၿပီး ပါးစပ္က “ဟာ နႏၶာလႈိင္ငါ့ေရွ႕ေရာက္ေနပါလား”ဆိုၿပီး ၿဖီးတာေပါ့။ သူ႔ကိုေသခ်ာၾကည့္ၿပီးထိုင္ထုေနတာ။ သူကလည္း မလႈပ္မယွက္ ၾကည့္ၿပီးတခြိခြိရယ္ေနတာ။ မူးေတာ့ ထုတာကမထြက္ဘူးဗ်။ သာမန္အခ်ိန္ဆို ၁၀ခ်က္ေလာက္တိုက္ရင္ထြက္ေနတာ ခုမွမထြက္ဘူး။ ေခြၽးကျပန္ေနၿပီ။ အဲ့အခ်ိန္မွာပဲ က်ေနာ့ဆီတလွမ္းခ်င္းလာရင္း ေဆာင့္ေၾကာင္ထိုင္ခ်လိုက္တယ္။ က်ေနာ္လည္း႐ူးခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ဆက္ထုေနတာေပါ့။

ငပဲက အဲ့ေတာ့မွ တဆတ္ဆတ္တုန္ရင္း ၿပီးခ်င္ေနတာ ။ ခုခ်ိန္ၿပီးရင္ သူ႔မ်က္ႏွာဒဲ့ပဲ။ သူကမေၾကာက္မ႐ြံၾကည့္ရင္း က်ေနာ့္ဒူး၂ေခ်ာင္းကို တြန္းၿပီး ကုန္းစုပ္မယ္အလုပ္ ျဗစ္ခနဲထြက္သြားပါေလေရာ။ ပါးစပ္ေတြေကာ မ်က္ႏွာေတြပါေပတာေပါ့။ ပထမေတာ့ သူစိတ္ဆိုးၿပီး မ်က္ေစာင္းေလးထိုးသား။ေနာက္ေတာ့မွ ကုန္းစုပ္တာ။ ေတာင္တာမက်ခင္ အစုပ္ခံရေတာ့ ထပ္ေတာင္တာေပါ့။ မတ္ေထာင္ေနၿပီး တံေတြးေတြစိုေနတဲ့လီးတံကို ကမုတ္ေပၚမွာပဲ သူက တက္ခြတယ္။ က်ေနာ္တို႔၂ေယာက္ အခ်စ္ၾကမ္းလိုက္တာ ၄နာရီေလာက္မွ ေျခပစ္လက္ပစ္ အိမ္သာထဲ လဲၾကတာေပါ့။ က်ဳပ္ေဘာ္ဒါကမူးရင္ မုးိအလင္းအိပ္တဲ့ေကာင္ဆိုေတာ့ ၂ေယာက္သား မနက္စာကို ၅နာရီေလာက္ထဲက စားၿပီးလင္းဆြဲေလး ထပ္ဆြဲၾကေသး။ ၈နာရီလည္းထိုးေရာ လူလည္းေမွာက္ေကာပဲ။ အဲ့ေန႔ကစလို႔ တစ္ပတ္တစ္ခါသူ႔အိမ္သြားသြားေသာက္ေတာ့တာပဲ။

ဒီေကာင့္ကိုအမူးတိုက္လိုက္ သူ႔မိန္းမကို အေမွာက္ခ်လိုက္နဲ႔။ သာယာေနတာ။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ အဲ့ညက သူ႔တပည့္ေက်ာ္ ဒရဝမ္ေကာင္ ေဂၚရခါးနဲ႔ပက္ပင္းတိုးတာပဲ။ ေႏြလည္းေႏြဆိုေတာ့ အိုက္တယ္။ အဲကြန္းက က်ေနာ့္ အခန္းထဲမွာမရွိေတာ့ ျပဴတင္းေပါက္ဖြင့္ၿပီးေဆာ္တာေပါ့။ မီးပိတ္ထားေပမယ့္ လေရာင္ေၾကာင့္ ျပဴတင္းေပါက္နားကၾကည့္ရင္ အတိုင္းသား။ ခင္ေမက အေပၚကတက္ေဆာင့္ေနရင္း ခနရပ္သြားေတာ့ ဘာလို႔လဲဆိုျ့ပီးေမးမိတာေပါ့။ ဒရဝမ္ကၾကည့္ေနတယ္ဆိုၿပီး နားနားကပ္ၿပီးတိုးတိုးေလးေျပာေတာ့။ က်ေနာ္လည္းဖီလ္းပိုတက္လာၿပီး သူ႔ကို ေလးဖက္ေထာက္ကုန္းခိုင္းေတာ့တာပဲ။ ေခြးလိုးအလိုးခံေနရတာကို ၿခံေစာင့္က ၾကည့္ေနတယ္ဆိုတဲ့အသိက ခင္ေမ့ကို စိတ္ေတြအရမ္းႂကြေစတယ္ေလ။

က်ေနာ္လည္း စိတ္မထိန္းႏိုင္တာနဲ႔။ “ေဟ့ေကာင္ ေခ်ာင္းမေနနဲ႔ လာခ်င္လာခဲ့ဆိုၿပီး”အသံအုပ္အုပ္ေျပာလိုက္မိတယ္။ ရိပ္ခနဲ ၿခဳံပုတ္ကလႈပ္သြားၿပီး မၾကာခင္မွာ အိမ္တံခါးဖြင့္သံကိုၾကားရတာေပါ့။ ၂ေယာက္သား စိတ္လႈပ္ရွားခ်က္က ရင္ေတြ တဒိုင္းဒိုင္းခုန္ေနတယ္။ ၿခံေစာင့္ကလည္းမေခဘူးဗ် အခန္းတံခါးဖြင့္ၿပီးဝင္လာလာခ်င္း ပုဆိုးကို ကြင္းလုံးခြၽတ္ၿပီး ခင္ေမ့ မ်က္ႏွာနားမတ္တပ္ရပ္တယ္။

စုပ္ခိုင္းတာေလ။ လီးနံ႔ကနံတဲ့အျပင္ အလုပ္ၾကမ္းလုပ္တဲ့သူဆိုေတာ့ ေခြၽးနံ႔လည္းလႈိင္တာေပါ့။ ဒါေပမယ့္လည္း မထူးဇာတ္ခင္းရေလေတာ့ ခင္ေမလည္း မထိ တထိစုပ္ေနရတာပဲေလ။ ခင္ေမစုပ္တာအားမရပုံရတဲ့သူက ေခါင္းကိုကိုင္ၿပီး ပါးစပ္ကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္းေစာင့္လိုးတယ္။ ဒီေကာင္လုပ္ေနတာျမင္ရတဲ့က်ေနာ္လည္း ရပ္မေနအားပဲ အေနာက္ကေစာင့္တာေပါ့။အေနာက္ကေစာင့္လို႔ အခနဲေအာ္ရင္ အေရွ႕ကလီးက လည္ပင္းကိုဒုတ္ခနဲေထာက္ေကာ။ ေရွ႕ေႏွာက္ညႇပ္လိုးရတဲ့ဖီလ္းက ဘာနဲ႔မွမလဲႏိုင္ဘူး။ အဲ့တစ္ညလုံးေတာ့ ခင္ေမ့ ဘ၀ ေလာကနိဗၺာန္ပဲ။ ေနာက္ပိုင္းေတြေတာ့ ခင္ေမ့ဘဝလည္း နတ္ျပည္လား ငရဲလားမသဲကြဲေတာ့ဘူး။ တနသာ္ေသာၾကာဆို ႐ုံးကျပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ၿခံေစာင့္ကုလားကလိုးတယ္။ ညက် သူ႔လင္ကလိုးတယ္။ စေနတနဂၤေႏြက် က်ဳပ္ကလိုးတယ္။ တစ္လေလာက္ ပိုးစိုးပက္စက္ ပုံမွန္အလိုးခံၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ ခင္ေမက လီးဆိုတာနဲ႔ ဖင္က ကပ္ၿပီးသားျဖစ္ေကာ။ ဟုတ္တယ္ဗ်။ဘတ္စ္ကားေတြၾကပ္ရင္ သူ႔ကိုသူမ်ားကမေထာက္ရဘူး။

သူက ဖင္နဲ႔လိုက္လိုက္ပြတ္တာ။ မသိမသာေပါ့။ အဲ့ဒါေၾကာင့္လည္း လမ္းေဘး ၊ ေဟာ္တယ္၊တည္းခိုခန္း၊အစုံပဲ ခံဖူးသြားတယ။္ဘဝကဆိုးခ်င္ေတာ့ ဒ႐ိုင္ဘာနဲ႔ပါ ကားေပၚအလိုးခံရေသး။ အဲ့တုန္းက သူအေထာက္ခံေနရတာ။ စပါယ္ယာဆိုတဲ့ေကာင္ေတြကျမင္တယ္ေလ။ ဒါေပမယ့္ သူက မညင္းတဲ့အျပင္ဖင္ေလးကို ေကာက္ေကာက္ၿပီးခံေနတာျမင္ေတာ့။သူ႔မွတ္တိုင္လည္းေရာက္ေရာ မဆင္းခိုင္းပဲ။ “အမ ဂိတ္ဆုံးလိုက္မွာမလား”ဆိုၿပီးအထာေလးနဲ႔ေးမးတယ္။ သူလည္း စိုေနတာ့မို႔မညင္းမိ။ ကားလည္းလူကုန္ေကာ။ စပါယ္ယာက ဒ႐ိုင္ဘာကိုတိုးတိုးနဲ႔ေျပာေတာ့ ဒ႐ိုင္ဘာလည္း ဂိတ္ဆုံးထိေတာင္မေစာင့္။ ကားကိုလူျပတ္တဲ့ေနရာရပ္ၿပီး လိုးေတာ့တာပဲ။ ဘတ္စ္ကားေပၚ၊ လမ္းေဘး အထိ အလိုးခံရတဲ့ဘဝကိုေရာက္ပါေလေရာ။ ဒါေတြကို မသိႏိုင္တဲ့ က်ေနာ့္ေဘာ္ဒါကိုေတာ့ သနားပါတယ။္ အဲ ပုံမွန္စားေနက်ေတာ့ ဘယ္ျငင္းမလဲ စားပါတယ္ ဟဲဟဲ….ၿပီးပါၿပီ။