ပြောတော့ဖြင့် အပျိုကြီး ဖင်လှန်ကြည့်တော့ ဘောရိုက်ရာတွေချည်းပဲ

ပြောတော့ဖြင့် အပျိုကြီး ဖင်လှန်ကြည့်တော့ ဘောရိုက်ရာတွေချည်းပဲ

ရေးသားသူ – မောင်ခြိမ့်

အခန်း ( ၁ )

 တျံ … တျံ … ဒင်ဒင်… ဒန် တန့် ဒန်  တျံ ဒင် … တျံဒင် 

အဖိတ်နေ့ ညတိုင်း မောင်ပျော့ တစ်ယောက် အပျိုကြီး မခင်စမ်း အိမ်ရှေ့ လမ်းတဖက်မှ အုတ်ခုံလေးပေါ် ရင်တွင်းခံစား ချက်များ သီဆိုဖျော်ဖြေရန် ရောက်ရှိနေ၏။

” ဝုတ် ဝုတ် … ဂရား … ဂဲ … ဝုတ် ဝုတ် ”

ပထမဆုံး ဆန့်ကျင် ဆန္ဒပြနေသည်က ရပ်ကွက်အချစ်တော် ခွေးညိုကြီး ဖြစ်သည်။

” ဟာ … ဒီခွေး သွားစမ်း … ဝှီးးး … ဖေါက် … ဂိန် ဂိန် … အီ … ဂိန် ဂိန် ”

မောင်ပျော့ ဂီတာကြိုးညှိသည်နှင် ခွေးညိုကြီးမှာ နားမဒိန်းကျင့်တော့မည်မှန်း သိ၍ ထိုးဟောင်ရာ မောင်ပျော့ BFF ဖြစ်သူ ငသက်မှ လေးဂွနှင် ပစ်ကာ မောင်းထုတ်ပစ်၏။ ငသက်မှာ ခေသူမဟုတ်ပေ။ မူးပြီး လမ်းဘေး ခဏခဏ အိပ်ရာ ရဲက မှောင်ရိပ်ခိုမှုနှင့် အမှုလိုတိုင်း အချုပ်ထဲ ထည့်နေကျ လူတစ်ယောက် ဖြစ်သည်။

 အပျိုကြီး … တကယ် လုပ်မှာလား …

ပြောစမ်းပါ  ဒန့် ဒန့် …

 ရည်ရွယ်တဲ့ မင်း အကြောင်းကို

မောင်ပျော့ သီဆိုလိုက်သည်နှင့် အနီးပတ်ဝန်းကျင်မှ လူကြီး လူငယ် ကလေးအားလုံး ခပ်လှမ်းလှမ်းသို့ တိမ်းရှောင်သွားတော့သည်။ သို့သော် ကြုံနေကြမို့ မောင်ပျော့ လုံးဝ ဂရုမစိုက်ပဲ အသံမြင့်ကာ အော်ဆို လိုက်ပြန်၏။

” ကျွီ … ဒုန်း ဝုန်း … ကျွိ ဒုန်း ”

အပျိုကြီး မခင်စမ်းရဲ့ ဘေးအိမ်မှ ဒေါ်ပုမတစ်ယောက် အိမ်တံခါးအား ပေါ်တင် ဆောင့်ပိတ်ကာ မောင်ပျော့တို့ဘက် မျက်လုံးဆွေပြီး တစ်ချက်ကြည့်လိုက်သည်။ အပျိုကြီး မခင်စမ်းမှာ မောင်ပျော့ အသံကြားလိုက်သည်နှင့် မှန်တင်ခုံရှေ့ သနပ်ခါး အမြန်လူးကာ ပဲကြွေးရန် ထမိန်လဲလိုက်တော့၏။

” အမလေး တော်ပါသေးရဲ့ … ခိခိ ”

ထမိန်လဲပြီး မှန်ရှေ့ ကိုယ်တစ်ပတ်လှည့်ရာ ဖင်ကြား တည့်တည့်၌ လက်ဝါးခန့် အပြဲကြီးကြောင့် ဖင်လေး အေးကနဲ့ ဖြစ်သွားရပြန်သည်။ ပြတင်းပေါက်ဖက် ခေါင်းလေး စောင်းကြည့်ကာ မောင်ပျော့များ မြင်သွား မလားဟု စိုးရိမ်ကာ ရှက်ပြုံးလေးနှင့် တခိခိ ရယ်မိတော့သည်။ ထိုစဉ် မောင်ပျော့ သူငယ်ချင်း ငသက်ကပါ ဝင်ဆိုလိုက်သဖြင့် ကီးကြောင်ရုံသာမကာ သီချင်းပါ ဘဝ ပျက်သွားရရှာ၏။

” ဝှီး … ဒေါက် … အ … ဖေါက်ဖေါက် … အမလေး ”

ဘယ်က ပစ်လိုက်မှန်း မသိသော လောက်စာလုံးများ ကျရောက်လာသဖြင့် ဂီတာ ခဏ ရပ်ကာ ဆေးလိပ် မီးညှိ သောက်နေကြသည်။ ငသက်မှ ခေါင်းလေး လက်နှစ်ဖက်နှင့် အုပ်ကာ အခြေနေထကြည့်ရင်း မျက်စပစ်ပြလိုက်ပြန်၏။ အခြေနေ ငြိမ်သွားကြောင်း သိရသည်နှင့် မောင်ပျော့ တစ်ယောက် ဒုတိယအကြိမ်မြောက် ဂီတသံစဉ်များ တီးခတ်ကာ သီချင်းပါ ပြောင်းဆိုလိုက်သည်။

 မမက … ဒန့်ဒန့်

သိပ်ချစ်ဖို့ ကောင်းတယ် … ဒန့်ဒန့်

ညာညာ ပြီးလဲ … ချစ်တတ်ပါတယ် 

ထိုချိန် အပျိုကြီးမစမ်းမှာ ထမိန်အကွဲအား ရှေ့ပို့ကာ ပြင်ဝတ်ပြီး ပြတင်းပေါက်နား မတ်တပ်ရပ်လျက် ဖင်သား စိုင်ကြီးအား လက်ဖြင့် ပွတ်ကာ မောင်ပျော့ဆီ စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။ အပျိုကြီး ကြည့်နေသည်ကို မြင်လိုက်သည် နှင့် မောင်ပျော့ တစ်ယောက် အဆိုတခြား အတီးတခြား ကျူးရင့်နေရင်း ထိုင်နေသော အုတ်ခုံလေး ပေါ်မှ ထရပ်ကာ ဂီတာအား ဟန်ပါပါ တီးပြနေပြန်၏။ ဂီတာကြိုး ၂ ချောင်း ပြတ်မှ တေးသွားများနှင့်အတူ အဆိုပါ ရပ်ရင်း မစမ်းအား လက်ပြနှုတ်ဆက်လိုက်တော့သည်။

…………………………………………………………..

မခင်စမ်းတစ်ယောက် မောင်ပျော့ ပြန်သွားချိန် အိမ်အောက်ထပ် ဆင်းလာကာ သေးပေါက်ရန် အိမ်သာနား ဓာတ်မီးလေးဖြင့် လျှောက်လာခဲ့တော့သည်။ သေးက မပေါက်လို့ မဖြစ် အိပ်ယာထဲ လှဲလိုက်သည်နှင့် လူက မထခြင် ဆီးပုံးက တင်းနေတတ်၏။ အိမ်သာနား ရောက်သည်နှင့် ဓါတ်မီး ဂျိုင်းကြား ညှပ်ကာ ဘေးဘီ ကြည့်ရင်း ထမိန် အောက်နားစ မကာ ထိုင်ချလိုက်တော့သည်။

ထိုအချိန် အိမ်သာထဲ၌ အောက်ထပ်မှ အိမ်ငှား ကိုသာလောင် အီးပါနေ၏။ အပျိုကြီး မခင်စမ်း လျှောက်လာကတည်းက သေးလာပေါက်တော့မည်မှန်း သိရှိနေသည်။

လီးအား ၅ ချက် ၆ ချက်ခန့် ဂွင်းထုရင်း မျက်လုံးမိတ်ကာ အိမ်သာ ဂလန့်အား ဖြုတ်ထားလိုက်၏။ မခင်စမ်း ဆွဲဖွင့်သည်နှင့် လီးအား တန်းမြင်ရန် ပြင်ဆင်းထားသည်။

သို့သော် မခင်စမ်းမှာ အိမ်သာထဲ မပေါက်ပဲ အိမ်သာ တံခါးရှေ့ ဟိုကြည့်ဒီကြည့်ဖြင့် ထမိန်ကိုလှန် ထိုင်ချ လိုက်တော့၏။ ထမိန်လှန်လိုက်သည်နှင့် ဖြူဖွေးနေသော ဖင်ကြီး ကော့ထွက်နေသည်ကို အိမ်သာ တံခါးကြားမှ ကန့်လန့်ဖျက် မြင်လိုက်ရသည်။ အိပ်သာမှာ ခြေတန်တို ထရံကာ သွပ်မိုး ဖြစ်ကာ တံခါးမှထရံကပ်စများ ပေါက်ပြဲနေသဖြင့် သွပ်ပြား အသေးတစ်ချပ်အား ညှပ်ကာထားရပြန်၏။

မခင်စမ်း မှာ အပျိုကြီးတို့ အစဉ်အလာ အတိုင်း ကပ်စီးနဲကာ အောက်ထပ်မှ အိမ်ငှား ကိုသာလောင်အား ပြင်ဆင်စရာရှိလျင် ကိုယ့်ပိုက်ဆံနှင့်ကိုယ် ပြင်နေကြရန် စာချုပ်ထဲ တစ်ခါထဲ ထည့်ချုပ်ထားသည်။ ကိုသာလောင်မှာ ကလေး ၂ ယောက် အဖေဖြစ်ပြီး အိမ်စပြောင်းလာ ကတည်းက မခင်စမ်းအား ဖြုတ်ရန် အမျိုးမျိုး ကြိုးစားနေတတ်၏။

မယားဖြစ်သူ ညွှန့်ရီ သိလျင် လင်မယားကွဲမည် စိုးသဖြင့် မသိမသာ အထာပြကာ လှုပ်ရှားနေသည်။ အခုလည်း မခင်စမ်း ချိုင်းကြားမှ ဓတ်မီးမှာ ရှေ့စိုက်ကျနေသဖြင့် ပေါင်ဂွလေးထဲမှ စောက်မွှေးအုံ တခြမ်းအား ဘေးတစောင်း မြင်နေရသည်။ အိမ်သာတံခါး အပေါက်လေးမှ အနီးကပ် ချောင်းကြည့်ရာ တရှီးရှီး တရှစ်ရှစ်ဖြင့် သေးထွက်သံ ကြားနေရ၏။

” ဘူ … ဘတစ် … တစ်တစ် ”

” အမလေး … လူလူ ”

ကြည့်ကောင်းနေစဉ် ကိုသာလောင် ဖင်ဝမှ မမျှော်လင့်ပဲ အီးပေါက်မိရာ မခင်းစမ်း တစ်ယောက် သေးတန့်ကာ ထရပ်ရင်း အိမ်ထဲ ဝင်ပြေးသွားတော့သည်။

…………………………………………………..

နောက် ၂ ရက်ခန့် အပျိုကြီး မခင်စမ်း အိမ် အပေါ်ထပ် မောင်ပျော့ ရောက်ရှိနေ၏။ မခင်စမ်းမှာ အောက်ထပ်မှာ အိမ်ငှား မိသားစု ၂ စုလုံး ရွာပြန်ကျသဖြင့် တစ်အိမ်လုံး လူရှင်းနေရာ မနက်ပိုင်း ဈေးဝယ်ထွက်စဉ် မောင်ပျော့အား တိတ်တိတ်လေး ချိန်းထားခဲ့သည်။

” ပြပါဦး … အစမ်းကလည်း … ဒီလို အခွင့်ရေးက ရဖို့ မလွယ်ဘူး ”

” အိုရ် … ကိုပျော့ ကလည်း … စကားပြောဖို့ ခေါ်တာကို … ရောက်ကတည်းက ဒါပဲ … ပူဆာနေတာ … ၂ ခါ ပြပြီးသားကို ”

” ဟုတ်ပါတယ် … အစမ်းရယ် … အစမ်း စောက်ဖုတ်ကြီးက … လှလွန်းလို့ … ကြည့်မဝလို့ပါ ”

မခင်စမ်း တစ်ယောက် ကုတင်စောင်း ထိုင်နေစဉ် မောင်ပျော့မှာ မခင်စမ်း ရှေ့တည့်တည့် ပေါင်ကြားထဲ ဒူးတုတ်ထိုင်ကာ ပူဆာနေတော့၏။

” ခက်တော့တာပဲ … ပြီးရင် ကိုပျော့ ဟာလည်း ပြန်ပြ … အင့် ကြည့် ”

မခင်စမ်းမှာ မျက်ဝန်းရွဲကြီးများနှင့် မောင်ပျော့အား စိုက်ကြည့်ကာ ထမိန်အောက်နားစအား ပေါင်ရင်းထိ လှန်တင်လိုက်သည်။

” အားပါး … ကျွတ်ကျွတ် … လှလိုက်တဲ့ … စောက်ဖုတ်ကြီး … အစိက တော်တော်ကြီးမှာပဲနော် … အစမ်း ”

” အိုရ် … ပုံမှန်ပါ … ကိုပျော့ ကလည်း ”

” ဟုတ်လို့လား ”

” ဟုတ်ပါတယ်တယ်ဆို … မယုံဘူးမလား … အင့် ကြည့် ”

မခင်စမ်း ကာမစိတ် ထကြွစေရန် မောင်ပျော့ တစ်ယောက် စကားလုံးများဖြင့် လမ်းကြောင်းနေ၏။ မောင်ပျော့ ဆင်တဲ့ အကွက်ထဲ မခင်စမ်း မှာလည်း မသိချင်ယောင်ဆောင်ကာ ဝင်လာတော့သည်။ သူမကိုယ်တိုင်လည်း ရာဂစိတ် ကြီးသူမို့ မောင်ပျော့အား စောက်ဖုတ်ကြီး ဖြဲပြလိုက်ပြန်၏။

” အင်း … အစိက ပုံမှန်ပါပဲ … ဒါပေမယ့် မထောင်သေးလို့ပါ ”

” ဟင် … အစိက … ကိုပျော့တို့ ယောင်္ကျား တွေလို … မထောင်ဘူးလေ ”

မောင်ပျော့ ရမ္မက်သွေး ကြွယ်သော စကားများ ကြောင့် မခင်စမ်း တစ်ယောက် စောက်ပတ်ထဲမှ တဆစ်ဆစ်နှင့် အကောင်လေးများ တိုးဝင်လာသလို ခံစားနေရရှာသည်။

” ထောင်တာပေါ့ … အစမ်းကလည်း … ကိုပျော့ ပြမယ် … ပက်လက် လှန်ပြီး ပေါင်ဖြဲထား ”

” ဒါဆိုလဲ … ပြပြ ”

မခင်စမ်း တစ်ယောက် ရွဲ့သလို ခနဲ့သလိုနှင့် ကုတင်ပေါ် ပက်လက်လှန်ကာ ဒူးထောင်ပေါင်ကား အနေအထားဖြင့် စောက်ဖုတ်ကြီး ဖြဲပြလိုက်တော့၏။ ပြတင်းပေါက်မှ ဝင်ရောက်လာသော နေရောင်ကြောင့် ပေါင်တန် ဖွေးဖွေး တုတ်တုတ် ၂ ဖက်တွင် သေးစီးကြောင်းကြီး ထွက်ပေါ်လာပြန်သည်။

” ကြည့်နော် … အစမ်း ”

မောင်ပျော့ မှာ ကြမ်းပြင်ပေါ် ထရပ်ကာ ပုဆိုး ချွတ်ချရင်း လီးတန်းလန်းဖြင့် ကုတင်ပေါ် တက်လာလိုက်၏။

” ဟင် … ကိုပျော့ … ဘာ ဘာ … ဘာလုပ် လုပ် … ”

မခင်စမ်း စကား မဆုံးခင် မောင်ပျော့မှာ ပေါင်ကြားထဲ ဒူးထောက် ထိုင်ရင်း လီးထိပ်ဖြင့် စောက်ပတ်အုံကြီး ထိပ်မှ အစိလေးအား ထိုးကလော် ပစ်သည်။

” ဇွိ … ပလောက် … အ … အမေ့ … အဟင့် ”

ခေါင်းပြူထွက်နေသော စောင်စိထိပ်မှ အဆံလေးအား တည့်တည့် ထိုးကလော်မိရာ မခင်စမ်း ဖင်ကြီး ကြွတက် လာပြီး ဘုတ်ကနဲ့ ကုတင်ပေါ် ပြန်ကျ သွား ရှာသည်။

” ဟော … အစိ တောင်လာပြီ … အစမ်းရဲ့ … ချစ်စရာလေး … ကြည့် ကြည့် ”

” ဟမ် ”

မောင်ပျော့ စကား အဆုံး အပျိုကြီး မခင်စမ်း ခေါင်း ထောင် ကြည့်လိုက်တော့သည်။ သို့သော် သူမ စောက်စိအား မဟုတ်ပေ။ မောင်ပျော့ ပေါင်ကြားမှ မဲပြီး ဘယ်ဘက်ကောက်နေသော လီးကြီးဆီ အကြည့် ရောက်နေ၏။ မောင်ပျော့မှာ လူသာ ပိန်ချင်ပိန် ပျော့ချင်ပျော့မည်။ လီး မပိန်ပါ မပျော့ပါ။

အခုလည်း ဒစ်ကြီးကားထွက်နေပြီး လီးတဝက် မရှိတရှိ လောက်မှ ကောက်နေကာ လီး အရည်ပြား တလျှောက် အကြောများ ထောင်ထနေ၏။ သူ့လီးနှင့် အလိုးခံရသည့် မိန်းမတိုင်း လီးက ကောက်နေသဖြင့် ဒစ်ဖြင့် စောက်ဖုတ် အတွင်းသားများ ချိတ်ဆွဲ ခံရကာ ပထမ နာကျင်ကာ အော်မည်။ နောက်ပိုင်း လီးအရသာ တွေ့သည်နှင့် ဆောင့်ပါ လိုးပါ တဆာဆာ အော်ကာ တောင်းတတတ်ကြောင်း မောင်ပျော့ အတွေအကြုံအရ သိရှိနေ၏။

……………………………………………………

ရပ်ကွက်ကထိန်အတွက် ည ၈ နာရီ ဓမ္မာရုံသို့ လာရန် အစည်းဝေး ဖိတ်စာလာဖိတ်စဉ် အော်သံ ညည်းသံ များကြောင့် ရပ်ကွက်လူကြီး ဦးကြည်မောင် တစ်ယောက် အိမ်ထဲ ရောက်မှ ခြေလှမ်းများ ရပ်တန့် သွားရ၏။ သေချာ အားစိုက် နားထောင်ရင် အသံလာရာ အိမ် အပေါ်ထပ်သို့ လှေကား အတိုင်း ခြေဖွနင်းကာ တက်လာခဲ့သည်။

” အမလေးးး … လုပ်တတ် လိုက်တာ … ကိုပျော့ရယ် … အစမ်း … အူတွေ အသည်းတွေ … ဗြောင်းဆန် နေပါပြီ … အ အား အားးး … ရှီးးးးးး ”

ညည်းသံများကြောင့် အိမ်အပေါ်ထပ် ရောက်သည်နှင့် အခန်းကာထားတဲ့ ပျဉ်ချပ်နှစ်ခုကြားက ချောင်းကြည့်လိုက်တော့သည်။ အခန်းထဲ ကုတင်စောင်းတွင် အပျိုကြီး မခင်စမ်းမှာ လေးဖက်ထောက် အနေထားဖြင့် ဖင်ကုန်းပေးရာ မောင်ပျော့မှ ကြမ်းပြင်ပေါ် ဒူးထောက် ထိုင်ရင်း စောက်ပတ် ကုန်းယက်ပေးနေ၏။ ခဏအကြာ မတ်တပ်ရပ်ပြီး နောက်မှ ဆွဲလိုးရာ တအားအားဖြင့် မခင်စမ်း ညည်းသံ ပြန်ထွက်လာပြီး ခေါင်းလေး လန်တက် သွားသည်ကို မြင်နေရသည်။

” အီးးး … အမလေး … ဘွတ် … အ အ … စောက်ဖုတ်တော့ … ပြဲပြီ ထင်တယ် … ကိုပျော့ရဲ့ … အဟင့် ဟင့် … အီးဟီး ”

ကြည့်နေရင်း ဦးကြည်မောင်မှာ ပုဆိုး အောက်က လီးကြီး ထောင်ထွက်လာသဖြင့် ညာလက်ဖြင့် အုပ်ကိုင်ကာ ဘယ်လက်ဖြင့် ပျဉ်ပြားအား မတ်တပ်ရပ်လျက် အနေထားဖြင့် ထောက်ထား လိုက်ရ၏။ မောင်ပျော့မှာ မခင်စမ်းအား နောက်မှ ဆွဲလိုးလိုက် အဖုတ်အား ကုန်းယက်လိုက်နှင့် ၂ ယောက်သား ကာမ စည်းစိမ်လေး အမိအရ ယူနေကြသည်။

မောင်ပျော့ တစ်ယောက် စလိုး ကတည်းက မခင်စမ်းအား အပျို မဟုတ်မှန်း ရိပ်မိသဖြင့် အားမနာတမ်း ပစ်လိုးနေတော့၏။ အပျိုကြီး မခင်စမ်း မှာလည်း မောင်ပျော့၏ အားပါသော လိုးချက်များအား ဖင်ကြီး ကော့ကာ တောင့်ခံနေသည်။

…………………………………………………….

အခန်း ( ၂ )

” ကောင်းလိုက်တာ … အစမ်းရယ် … လိုးချင်နေတာ ကြာပြီ … အခုမ ဆန္ဒ ပြည့်တော့တယ် ”

” သွား … လူဆိုး … ဘယ်ချိန်ထဲက … ပစ်မှားနေမှန်း မသိဘူး ဟွန့် ”

” အဖြေပေးကတည်းက … အစမ်း ကို လိုးချင်နေတာ … ဘယ်လို ပြောလိုးရမလဲ … မစဉ်းစား တတ်လို့ … ဒီလောက် အချိန်တွေ ကြာသွားတာပါ … ဒါနဲ့ … လိုးပေးတာ ကောင်းလားဟင် ”

” ကောင်းမကောင်းတော့ မသိဘူး … အစမ်း ဟာထဲ … ကိုပျော့ လီးကြီးက … ပြည့်ကျပ်နေတာ … ဘယ်လို အရသာလေး မှန်းလဲ … မပြောပြတတ်ဘူး ”

ဦးကြည်မောင် တစ်ယောက် ချောင်းကြည့်ရင်း လီးအား ၅ ချက် ၆ ချက်ခန့် ပုဆိုး အပြင်မှ ဆုပ်ကိုင် ပွတ်ရာ လရည်များ တဖျောဖျော ပုဆိုးထဲ ထွက်ကျ လာတော့သည်။ မြင်ကွင်းအား အကြည့်လွဲကာ အိမ်အောက်ထပ် ပြန်ဆင်းလာပြီး ထွက်ခွာသွား၏။ မောင်ပျော့နှင့် အပျိုကြီး မခင်စမ်းတို့ နှစ်ယောက်သား စကားပြောရင်း တစ်ယောက်ဟာ တစ်ယောက် ပွတ်သပ်ရင်း ထပ်ဆွနေကြပြန်၏။ မခင်စမ်း နို့ကြီး ၂ လုံးအား တစ်လှည့်စီ ဖိစို့ပေးရာ မခင်စမ်းကလည်း မောင်ပျော့ လီးကြီးအား ဂွင်းပြန် တိုက်ပေးနေတော့သည်။

” ခိခိ … ကိုပျော့ လီးကြီးက … လက်ထဲ ပြန်မာလာပြီ … လိုးနိုင်သေးလား ”

မောင်ပျော့မှာ မခင်စမ်းဘေး ပက်လက်အနေထားဖြင့် လီးကြီးမှာ အပေါ်သို့ ထောင်လျက်ရှိ၏။ မခင်စမ်းမှာ သူမ လက်တစ်ဖက်ဖြင့် အကြောပြိုင်းပြိုင်းထနေသော လီးကြီးအား အထက်အောက် ပွတ်သပ်ပေးနေတော့သည်။

မောင်ပျော့ လက်တစ်ဖက်ကလည်း မခင်စမ်း ပေါင်ကြားမှ စောက်ပတ်လေးအား ပွတ်သပ်ပေးရင်း လက်ခလယ် ထိုးသွင်းကာ မွှေပေးနေပြန်၏။

” ရှီးးးးး အ အားးးး … ကိုပျော့ရယ် ”

” အစမ်း … ကိုပျော့ လီးကြီးကို … အားရရဲ့လား ”

” အိုရ် … ဘာတွေ မေးမှန်းလည်း မသိဘူး … ကိုပျော့ ကလည်း ”

” ခုလေးပဲ … လိုးပေးထားတာ … ပြောပါဦး ”

” ဟင့် အင် … သိဘူးလို့ဆို ”

” ပြောပြပါဆို … အစမ်းကလည်း … မချစ်ဘူးလား ”

” ချစ်လို့ လိုက်လျောတာပေါ့ … ကိုပျော့ ကလည်း …ကိုပျော့ လီးကြီးကို အားရပါသတဲ့ရှင် … ကဲကျေနပ်ပြီလား … ဟွန့် ”

မခင်စမ်း စကားအဆုံး ကိုပျော့မှာ ကိုယ်တစောင်း လှည့်ရင်း နို့အုံနှစ်လုံးအား ဘယ်ပြန်ညာပြန် ဆွဲစို့ ပစ်သည်။ လက်ကလည်း အငြိမ်အနေပဲ စောက်ဖုတ်ထဲ ထုတ်ချီသွင်းချီ ပြုလုပ်ကာ တစ်ချက်တစ်ချက် စောက်စိလေးအား ဖိချေပေး၏။ မခင်စမ်းကလည်း ကိုယ်တစောင်း ဖြစ်နေသော ကိုပျော့ လီးကြီးအား ဂွင်းထုပေးနေရာ စောက်စိလေး ချေခံရသည်နှင့် ရမ္မက်စိတ်များ ထကြွလာကာ ဂွင်းတိုက် မပေးနိုင်တော့ပဲ လီးအား တင်းကြပ်စွာ ဆုပ်ကိုင်ထားတော့သည်။ မခင်စမ်း ပေါင်တန်ကြီးများ စုလိုက်ကားလိုက်နှင့် စောက်ပတ်အုံကြီး တင်းပြောင်ကာ အရည်များ စောက်ခေါင်းဝထဲ အိုင်ထွက်လာ၏။

” အ အားးး .…… အစမ်း မနေနိုင်တော့ဘူး … ကိုပျော့ရယ် … အဟင့် ”

ခပ်တိုးတိုး ညည်းသံလေးကြောင့် ကိုပျော့ နို့သီး ခေါင်းလေး စုပ်နေရာမှ ရပ်ကာ စောက်စိလေးအား ချေနေသော လက်က အဖုတ်ထဲ နောက်ဆုံးအနေဖြင့် အထုတ်အသွင်း ၁၀ ချက်ခန့် လုပ်ကာ ထထိုင်လိုက်၏။ မခင်စမ်းကလည်း ဆုပ်ကိုင်ထားသော လီးအား ဖြည်းဖြည်းချင်း လွှတ်ပေးလိုက်ရာ လက်မှ လွတ်သွားသော မောင်ပျော့ လီးကြီးမှာ အကြော ပြိုင်းပြိုင်းထလျက် တဆက်ဆက် တုန်ခါနေပြန်၏။

မခင်စမ်းမှာ သူမ ပေါင်ကြားထဲ မောင်ပျော့ ဒူးထောက် နေရာ ယူလိုက်ရာ ဒုတိယ အချီ လိုးတော့မည်မှန်း သိ၍ ရင်တွေ တဒိုင်းဒိုင်း ခုန်လာတော့သည်။ မောင်ပျော့ လီးကြီးအား ကြည့်ကာ လိုးဖို့ အဆင်ပြေရန် ဒူးထောင် ပေါင်ကား ပေးလိုက် ပြန်၏။ အရည်ရွှဲနေသော စောက်ဖုတ်ကြီးအား ဒစ်ထိပ်နှင့် ဖိပွတ်ခံရသဖြင့် မခင်စမ်း ခါးလေး ကော့တက် လာသည်။

” အင်း … ဟုတ်တယ် … ကိုပျော့ … လီးကြီးကို … အစမ်း စောက်ဖုတ်ထဲ သွင်းပြီး လိုးပါတော့ … အဟင့် ဟင့် ”

ခါးထပ်ကော့ကာ စောက်ပတ်ထဲ လီးဝင်ရန် ကြိုးစား လိုက်ပြန်သည်။

” အားးး … အမလေးးးး ရှီးးးး … ရှီးးးးး ”

မခင်စမ်း အဖုတ်ထဲ လီးတဝက်လောက် ဝင်ရာ အမလေး တရင်း မောင်ပျော့လီးကြီးရဲ့ အရသာအား သိရှိနေသဖြင့် အံကြိတ် အလိုးခံ နေလိုက်၏။ တဖြည်းဖြည်း လီးဝင်လီးထွက် ကောင်းလာရာ အဖုတ်အတွင်းသားများက လီးအား ဆောင့်လိုးစေရန် တောင့်တလာသည်။ လီးအား အဖုတ်ထဲ အဆုံးထိ ဆောင့်လိုးရာ မခင်စမ်း မျက်လုံးများ စင်းကျ လာတော့၏။

” အမယ်လေး … ကိုပျော့ရယ် … ဆောင့်ဆောင့် … အစမ်း … ခံလို့ ကောင်းလာပြီ ”

” ဆောင့်ပါတယ် … အစမ်းရဲ့ … လိုးရတာ … ကောင်းလိုက်တာ ”

စကားတပြောပြောနှင့် လိုးကျရာ မခင်စမ်း အော်ဟစ် ညည်းငြူသံလေးများ ဆူညံလာပြီး ခဏအကြာ ၂ ယောက်သား ဒုတိယအချီ အထွဋ်ထိပ် ရောက်သွားတော့သည်။

၃ လခန့် အကြာ မောင်ပျော့ တစ်ယောက် မခင်စမ်းအား လက်ထပ် ယူနိုင်ရန် ဖားကန့်ဘက် ကျောက်တူး ထွက်သွား၏။

…………………………………………………

” ခင်စမ်းရေ … ပြီးပြီလား ”

” ဟုတ် … ဒေါ်မိုး … ကျမက ပြီးတာကြာပေါ့ ”

” အေး … လာဟေ့ … မိတုတ်တို့ ဖြူမတို … ပတ်ခေါ် ရအောင် ”

ဒေါ်မိုး အော်သံကြောင့် မခင်စမ်း တစ်ယောက် အဝတ်စား အိတ်လေး ကိုင်ကာ အိမ်ပေါ်မှ ဆင်းလာခဲ့သည်။ ရပ်ကွက်ထဲ မရှမ်းမ မင်္ဂလာဆောင်ရာ မူဆယ်သို့ ၂ ညအိပ် သွားကြမည်ဖြစ်သည်။ မရှမ်းမ အမျိုးသားမှာ မူဆယ်ဈေးတွင် အထည်လိပ်များ ရောင်းချသူ တစ်ယောက်ဖြစ်၏။ ဒီရပ်ကွက်လေးထဲ မင်္ဂလာဆွမ်းကပ်ကာ မူဆယ်တွင် မင်္ဂလာ အခန်းနား ကျင်းပမည်မို့ မရှမ်းမနှင့်အတူ ရပ်ကွက်သူ ရပ်ကွက်သားများ ရွှေပြ မျိုးပြ လိုက်ပါကြသည်။ မရှမ်းမ သတို့သားလောင်းမှ သူတို့ မင်္ဂလာပွဲသို့ လိုက်ချင်တဲ့သူ လိုက်ပါရန် မှန်လုံ အိတ်စပတ် ကားကြီး တစီး ငှားပေးထား၏။

ရင်မှာခံစား

ငါ့ရဲ့ အသဲထဲက … အတွင်းကြေ 

လမ်းမကြီးပေါ် မှန်လုံကားကြီးပေါ်မှ ကော်နီရဲ့ သီချင်းသံ ခပ်မြူးမြူးလေး လွင့်ပြန့်နေ၏။ မခင်စမ်းတို့ ရပ်ကွက် သူ ရပ်ကွက်သားများ မူဆယ်မြို့၌ ကျင်းပမည် ဖြစ်သော မရှမ်းမ မင်္ဂလာဆောင်သို့ လိုက်ပါ လာကြတော့သည်။

” ဝုန်း … ဒလိန်း … ဝုန်း ဂျိမ်း ”

ပုံမှန်လေး မောင်းနေရင်း ချိုင့်တစ်ခုပေါ် နင်းမိရာ ဘုရားဖူးကားကြီး ဝုန်းခနဲ မြောက်တက်သွားကာ ပြန်အကျတွင် ကားထဲ ဆူညံ့စွာ အော်ဟစ် နေကြ သည်။

” အမလေး … ဖျားဖျား ”

” သေပါပြီ တော် ”

” ဟဲ့ … ကားဆရာ … မအေလိုး … ဘယ်လိုမောင်းနေတာလဲ … ငါတို့များ နင့်မယားတွေ ထင်နေတာလား ”

” စောက်ဖုတ်ကြီး ပြဲ ”

ကြောက်စိတ်နဲ့ဒေါသစိတ် ဒွန်တွဲကာ ယောင်သူကယောင် ကားသမားအား ဆဲသူကဆဲဖြင့် ဆူညံနေရာ မခင်စမ်း တစ်ယောက်သာ ရင်ခုန်နေရ၏။ ကားမြှောက်တက် သွားသည်နှင့် မခင်စမ်း ဖင်ကြီး လေပေါ်ဝဲသွားကာ ပြန်အကျတွင် ညာလက်က ဘေးနား အတူထိုင်နေသော ဦးကြည်မောင် ပေါင်ကြား ထောက်မိသွားတော့၏။

ရပ်ကွက်လူကြီး ဦးကြည်မောင်မှာ အသက် ၄၅ ခန့် ခပ်ဝဝ အရပ်ပုပုနှင့် မျက်စိတစ်ဖက် မကောင်းသော သူတစ်ယောက် ဖြစ်သည်။ အပျိုကြီး မခင်စမ်းအား စိတ်ဝင်စားကာ မောင်ပျော့နှင့် မခင်စမ်း ချစ်ရည်လူးချိန် အမှတ်တမဲ့ မြင်တွေ့ခဲ့သည့် နောက်ပိုင်း မခင်စမ်းအား လုပ်ချင်စိတ်များ တဖွားဖွား ဖြစ်ပေါ်နေတော့၏။ မောင်ပျော့ ရှိနေစဉ် ဆန္ဒများ မျိုသိပ်ကာ ရှောင်နေရင်း မောင်ပျော့ ဖားကန့် တက်သွား သည်နှင့် ပြန်ကပ်နေတော့သည်။

အခုလည်း ပေါင်ကြားထဲ ရောက်လာသော မခင်စမ်း လက်မောင်းကို ကိုင်ကာ ရလာသည့် အခွင့်အရေးကို အမိအရယူရင်း ကိုယ်လုံး အိအိလေးအား ဖက်ထားလိုက်သည်။ ကားပေါ် တစ်ယောက် တစ်ပေါက်ဆူညံနေကာ ကားနောက်ဆုံးခုံ ထိုင်နေသော သူမတို့ နှစ်ဦးအား ဘယ်သူမှ သတိမထားမိတော့ပေ။

” အမလေး … ရင်ကို တုန်သွားတာပဲ ”

” ကျနော်ရှိပါတယ် … မခင်စမ်းရယ် … မကြောက်ပါနဲ့ ”

ဦးကြည်မောင်မှာ မခင်စမ်းထက် အသက်ကြီး သော်လည်း အရပ်ထဲ လူတိုင်းခေါ်သလို မခင်စမ်း ဟုသာ ခေါ်၏။ ခပ်တင်းတင်း ဖက်ထားရင်း ဂုတ်သားလေးအား ရွှတ်ကနဲ့ နမ်းကာ အားပေးနှစ်သိမ့်နေပြန်သည်။

” အိုးးး … လူကို တအားဖက်ထားတာ … လွတ်ဦးလေ ”

ဦးကြည်မောင် အား မျက်ဝန်းရွဲကြီးနှင့် စွေကြည့်ကာ ပြောနေတော့၏။

” အင်းပါ … မခင်စမ်းရဲ့ … မခင်စမ်း လက်လဲ လွတ်ပါဦးဗျာ … ကျိန်းနေပြီ ”

” အိုရ် … ဆောရီးနော် … ဟုတ်ဟုတ် ”

မခင်စမ်းတစ်ယောက် မျက်နှာ ပန်းရောင်ပြေးသွားရသည်။ ချိုင့်စောင့်ပြီး ကားပြန်အကျ ဦးကြည်မောင် ပေါင်ကြား လက်ထောက်မိကာ ပေါင်ကြားငိုက်ဆင်းနေသော လီးကြီးအား အမှတ်တမဲ့ ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ထားမိနေ၏။ မခင်စမ်း လီးအား လွတ်လိုက်သည်နှင့် နှစ်ယောက်သား ငြိမ်သက်သွားကာ ခဏအကြာ ဦးကြည်မောင်မှ မခင်စမ်း ညာလက်အား ဆွဲယူကာ ပေါင်ပေါ်တင်ပေးလိုက်ပြန်သည်။ မခင်စမ်း တစ်ယောက် ပြတင်းပေါက်မှ အပြင်ဘက် တရိပ်ရိပ် ကျန်ရစ်နေခဲ့သော သစ်ပင်များ လယ်ကွင်းများအား ကြည့်ကာ ဦးကြည်မောင် ပေါင်ပေါ်က လက်အား ပြန်မရုတ်တော့ပေ။

ခဏအကြာ အရှိန်ဖြင့် မောင်းနေသော ကားကြီးမှာ ဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုးရပ်သွားတော့သည်။ ထမင်းစားနားရန် ကားအမိုးအောက် ဆောင်းဘောက်မှ အသံ ပေါ်ထွက်လာ၏။ ကားပေါ်မှ တစ်ယောက်ပြီး တစ်ယောက် ဆင်းရာ နောက်ဆုံး ဦးကြည်မောင်နှင့် မခင်စမ်းတို့ နှစ်ဦးသာ ကျန်ရှိတော၏။

” ဦးကြည်မောင် … ထမင်းစား မဆင်းဘူးလား ”

မခင်စမ်း မှာ ဦးကြည်မောင် ပေါင်ပုတ်ရင်း လှမ်းမေးလိုက် ပြန်သည်။ သူမမှာ ပြတင်းပေါက်ဖက် ထိုင်ရာ ကားအောက်ဆင်းလျင် ဦးကြည်မောင် ရှေ့က ဖြတ်ရမည်မို့ မေးလိုက်ချင်း ဖြစ်၏။

” ဗိုက်သိပ်မဆာလို့ မခင်စမ်း … ကျနော် မုန့်တွေပါလာတယ် ”

” ဒါဆို … ကျမ ဆင်းစားလိုက်ဦးမယ် ”

ပြောပြောဆိုဆိုနှင့် ဦးကြည်မောင် ရှေ့မှ တိုးထွက်ရာ ပိုက်ဆံအိတ်က ရှေ့ထိုင်ခုံနှင့် ချိတ်မိသွားသဖြင့် ပိုက်ဆံအိတ် သိုင်းကြိုးလေး မပြတ်ရန် ဒူးညွတ်ပြီး အပေါ်ဘက် လက်ဝှေ့ရမ်း ဖြုတ်လိုက်သည်။ သို့သော် ပိုက်ဆံအိတ် သိုင်းကြိုးလေးက မပြုတ်ပဲ ဦးကြည်မောင်ရှေ့ ဒူးညွတ်မိသဖြင့် ဖင်ကြားတည့်တည့် ခပ်မာမာ အရာကြီးနှင့် ထောက်မိတော့၏။

” အို့ … ဦးကြည်မောင် … ရှင့်ဟာကြီးက … တကတည်း … မပြောလိုက်ချင်ဘူး ”

မခင်စမ်း ဖင်ဝလီးထောက်မိသည်နှင့် ညွတ်ထားသော ဒူးအား ပြန်ဆန့်ပြီး ရှေ့ထိုင်ခုံ ကျောမှီအား ခါးကုန်းကာ ချိတ်မိနေသော ပိုက်ဆံအိတ်ကြိုးအား ဆွဲဖြုတ်ပြန်သည်။

” ရလား … မခင်စမ်း ”

ဦးကြည်မောင်မှာ သူ့ရှေ့ ဖင်ကုန်းပေးသလို ဖြစ်နေသော မခင်စမ်း ဖင်ကြားထဲ ထောင်မတ်နေသော လီးထိပ်ဖြင့် တေ့ကာ ထရပ်လိုက်၏။ မခင်စမ်း ခါးလေး တွန့်သွားကာ ပါးစပ်မှ မသဲမကွဲ အသံလေး ထွက်ပေါ်လာသည်။

” အမ့် ”

ဖင်ကြားအောက် အဖုတ်နေရာအား ထောက်မိသဖြင့် မခင်စမ်းတစ်ယောက် စိတ်ထဲ အားရကျေနပ် နေသော်လည်း ဟန်ဆောင်ပလီ နေလိုက်၏။ မောင်ပျော့ ဖားကန့် တက်သွား ကတည်းက မခင်စမ်း ကာမသုခလေး ပျောက်ဆုံးနေရာ တောင့်တနေလျက်ရှိသည်။ ပိုက်ဆံအိတ် ခုံစောင်းနှင့် ချိတ်မိနေသည်ကို အခွင့်ကောင်းယူကာ တမင်သက်သက် ဖန်တီးလိုက်၏။ ထမင်းစား နားချိန်မို့ ကားပေါ် လူတစ်ယောက်မှ မရှိတော့ပေ။

” အို အို … အဲဒါ ဘာ လုပ် … အ ရှီးးးး ”

မခင်စမ်းကိုယ်လုံး တုန်တက် သွားရ၏။ ရုတ်တရက် ဦးကြည်မောင်မှာ ခုံပေါ်ပြန်ထိုင်ပြီး မခင်စမ်း ထမိန် အောက်နားစအား ခါးထိ လှန်တင်ကာ ဖင်ပေါက်လေးအား ယက်ပေးလိုက်၏။ ဖင်ဝထဲ လျှာထိပ်လေးက ထိုးစွ ပင့်ယက်နေသဖြင့် အူတွေ အသဲတွေ ပြောင်းပြန် ဖြစ်ကုန်ရသည်။ မောင်ပျော့ တစ်ခါမှ မလုပ်ပေးခဲ့သော သူမ ဖင်ဝလေးအား ဦးကြည်မောင် မှ ယက်ပေး ကလိပေးနေသဖြင့် တအီးအီး ညည်းနေပြန်၏။

” အ … အ … ယားတယ် … ဦးကြည်မောင်ရဲ့ … တော် တော် … တော်တော့နော် ”

ပြောပြီးသည်နှင့် မခင်စမ်းမှာ ကိုယ်လုံးလှည့်ရာ သူမ ပေါင်ဂွကြားနှင့် ဦးကြည်မောင်မျက်နာမှာ တတန်းထဲ ကျရောက်သွားတော့၏။ ဖင်ကြီးမှာ ရှေ့ထိုင်ခုံ ကျောမှီနှင့် ထောက်ကာ နောက်ဆုတ်မရ။

ဦးကြည်မောင်မှာ ထမိန်ဆွဲလှန်ရင်း အဖုတ်ကိုသေချာဖြဲပြီး စောက်ခေါင်း အတွင်းသားလေးအား လျှာဖြင့် ပင့်ယက်ပေးရာ စောက်ရည်များ ပွက်ကနဲ့ ထွက်ကျလာ၏။ အပေါ်ဘက် ခေါင်းထောင်လာသော စောက်စိလေးအား နူတ်ခမ်းသားဖြင့် ဖိစုပ်ပစ်ရာ မခင်စမ်းတစ်ယောက် မတ်တပ်ရပ်လျက် အနေအထားဖြင့် နောက်ကျောဘက်မှ ထိုင်ခုံပေါ် လက်ထောက်ကာ တအအ ညည်းနေရပြန်သည်။ မနက်က ရေချိုးထားသော်လည်း နေ့တဝက်ခန့် ကားပေါ် ထိုင်နေရသဖြင့် စောက်ချီးနံ့လေး ထွက်စပြုနေ၏။

” အ … အ … ဦးကြည်မောင် … အဟင့် ဟင့် … အမလေး … မရ တော့ … တော့ … အအ … ထွက်ပြီ … ထွက်ပြီ … အ … အားးးးး ”

မခင်စမ်း တစ်ယောက် ဖင်သားကြီး ရှုံ့ကာ စောက်ရည်များ ပန်းထုတ်လိုက်ရရှာသည်။ စောက်ခေါင်းထဲမှ ပန်းထွက်လာသော စောက်ရည်များမှာ ထိုင်ယက်ပေးနေသော ဦးကြည်မောင် မေးစိနှင့် ရင်ဘတ်အား ပန်းမိသဖြင့် ဦးကြည်မောင်မှာ စောက်ပတ်ဝလေးအား ပါးစပ်ဖြင့် တေ့စုပ်ရင်း ဝင်လာသမျှ အရည်များအား တဂွတ်ဂွတ်နှင့် မျိုချပစ်တော့၏။

” အိုရ် … မရွံဘူးလား … ဦးကြည်မောင်ရယ် … ကျမတော့ ငရဲကြီးတော့မှာပဲ … ဟင့်ဟင့် ”

………………………………………..

အခန်း ( ၃ )

ဦးကြည်မောင် အနည်းငယ် မောသွားကာ နှုတ်ခမ်းဒေါင့်က ပေကပ်နေသော စောက်ရည်များအား လျှာဖြင့် သပ်ချရင်း ဖေါင်းကြွနေသော မခင်စမ်း စောက်ဖုတ်ကြီးအား စိုက်ကြည့်နေသည်။ မခင်စမ်း တစ်ယောက် သူမအရည်တွေ မြိုချနေသော ဦးကြည်မောင်အား ကြည့်ရင်း အားနာနေ၏။ ထိုစဉ် ထမင်းစားပြီး ကားပေါ် ပြန်တက်လာသော လူသံများ ကြားလိုက်ရသဖြင့် လူချင်းခွဲကာ မခင်စမ်းမှာ သူမ ထိုင်ခုံပေါ် ခပ်တည်တည် ပြန်ထိုင်နေတော့သည်။

ကားကြီး ဆက်လက်ထွက်ခွာလာရာ လမ်းဘေး တောတောင်များ ချိုင့်ဝမ်းများ တဖြည်းဖြည်း ကျန်ရစ်ကာ နောင်ချို့မြို့အနီး ရောက်ရှိလာ၏။ ကားခေါင်မိုး မျက်နှာချက်ပေါ်မှ ဖလက်တီဗွီ အပြားလေးတွင် ဇတ်ကား ပြသလျက်ရှိသည်။ တနေကုန် ထိုင်လာ ရသည်မို့ အိပ်သူကအိပ် ဇတ်ကား ကြည့်သူက ကြည့်နှင့် ဇတ်ကား ပြီးဆုံးသွားသည်နှင့် သီချင်း ဖွင့်ပေးထားပြန်၏။

ထိုချိန် ဦးကြည်မောင်တစ်ယောက် ထိုင်လျက် အနေအထားဖြင့် အံကြီးကြိတ်ကာ မျက်နှာ ရှုံ့မဲ့နေရှာသည်။ စောင်အပါးလေးအား ကိုယ်တပိုင်း ခြုံထားရာ ပေါင်ကြားထဲမှ နိမ့်လိုက်မြင့်လိုက်ဖြင့် စောင်လေးမှာ လူးလွန့်နေ၏။

” အ အ … မခင်စမ်းရာ ”

ရှေ့ခုံမှ အိပ်ပျော်နေသော လူ ၂ ယောက် ကြားသွားမည် စိုးရိမ်သဖြင့် ခပ်တိုးတိုး ကြိတ်ညည်းနေရသည်။ စောင်အပါးလေးအောက် ခန္ဓာကိုယ် ဘေးတိုက် အနေထားနှင့် ခါးညွတ်ကာ မခင်စမ်း တစ်ယောက် ခေါင်းတိုးဝင်ရင်း တပြွတ်ပြွတ်နှင့် ဦးကြည်မောင် လီးအား ကုန်းစုပ်ပေးနေ၏။ သူမအဖုတ်အား ယက်ပေးထားသဖြင့် အခွင့်ရေး ရသည်နှင့် ဦးကြည်မောင် လီးအား ပြန်စုပ်ပေးလိုက်သည်။

စစုပ်ပေးစဉ် လီးဆီမှ လချီးနံ့များ သူမ နှာခေါင်းထဲ တိုးဝင်လာရာ ပျို့တက်လာခဲ့သော်လည်း အသက်အောင့် စုပ်ရင်း ထိုအနံ့များ ယဉ်လာကာ မက်မက် မောမော စုပ်နေတော့သည်။

ဦးကြည်မောင် တစ်ယောက် လီးတန်တလျှောက် ကျင်တက်လာပြီး စောင်အပြင်မှ မခင်စမ်း ခေါင်းအား တွန်းဖယ်ရာ မခင်စမ်းမှာလည်း လီးအရသာ တွေ့နေသဖြင့် ဖယ်မပေးပေ လီးထိပ်အား သွားလေးဖြင့် ဖိကိုက်ထား၏။

” မခင်စမ်း … ဖယ် ဖယ် … ထွက် … ဟာ … မရ မရ … အီး အီး အိ့ ”

လီးတစ်ချောင်းလုံး ယားတက်လာစဉ် ဒစ်ဖူးအား သွားဖြင့် ကိုက်ခံရကာ ပြန်လွတ်လိုက်စဉ် ဘယ်လိုမှ မထိန်းနိုင်တော့ပဲ မခင်စမ်း ပါးစပ်ထဲ လရည်ပျစ်ပျစ်များ ပန်းထုတ်လိုက်ရသည်။ ပါးစပ်မှ ညည်းသံထွက်မှာ စိုးသဖြင့် သူ့လက်မောင်း သူ ဖိကိုက်ကာ တအိ့အိ့နဲ့ ဖြစ်နေရှာ၏။

” အု … ဝု … ဖလု … ဝေါ ဝေါ့ ”

မခင်စမ်းမှာလည်း လီးစုပ်ပေးရင် သူမ လျှာစွမ်းကြောင့် ဦးကြည်မောင် မခံမရပ်နိုင်ဖြစ်ကာ ခေါင်းအား တွန်းဖယ်သည်ထင်ကာ လီးထိပ်အား မနာတနာလေး ကိုက်ရင်း ပေကပ်နေရာ ပါးစပ်ထဲ လရည်များ ဝင်လာမှ အခြေနေအား သဘောပေါက်သွားရတော့၏။ ချက်ချင်း ခေါင်းမော့ပစ်ရာ မမှီတော့ပေ။

ဦးကြည်မောင် ကလည်း လရည်ထွက်သည်နှင့် ယောင်ပြီး မခင်စမ်း ခေါင်းအား ဖိချရင်း လီးအရင်းထိ ကပ်ထားလိုက်သည်။ လရည်ကုန်မှ လွတ်ပေးရာ မခင်စမ်းတစ်ယောက် တဝေါ့ဝေါ့ နှင့် သီးနေရှာတော့၏။ စောင်ခြုံထဲမှ ခေါင်းတိုးထွက်ရာ ရှေ့ခုံမှ လူတစ်ယောက် လှည့်ကြည်နေသဖြင့် ခါးမတ်ကာ ပါးစပ်အား လက်ဝါးဖြင့် အုပ်ရင်း ရင်ကျပ်သလိုလိုနှင့် ချောင်းဆိုးပြနေပြန်သည်။

” တအားဆိုးတာပဲ … အန်တောင် အန်ချင်တယ် … ရှု့ရှု့ ”

မျက်ရည်လည်ကာ နှာခေါင်း တရှုံ့ရှုံ့ဖြင့် ဦးကြည်မောင်အား မျက်လုံးဆွေကြည့်ရင်း ကြိတ်ပြောနေ၏။

” တောင်းပန်ပါတယ် … မခင်စမ်းရယ် … စိတ်လွတ်ပြီး … မထိန်းနိုင်တော့တာ ”

…………………………………………………

အပူရှိန်လျော့ကာ မြေနီနံ့ သင်းသင်းဖြင့် လေနုအေးများ တိုက်ခတ်နေသော်လည်း မခင်စမ်းတစ်ယောက် ပါးစပ်ထဲ လရည်နံ့ ညှီစို့စို့ ကြောင့် အနေရခက်နေပြန်၏။ နောင်ချိုမြို့ အဝင်တွင် သေနတ်သံများ ကြားလိုက်ရပြီး ကားတန်းကြီး ပိတ်မိသွားသည်။ မခင်စမ်းတို့ တသိုက် ရှေ့ဆက်မရ ပြန်လှည့် မရနှင့် ကားထဲ ထိုင်နေရ၏။

ပစ်သံ ခတ်သံများ ငြိမ်သွားသော်လည်း ဘယ်သူမှ ကားပေါ်မှ မဆင်းရဲကြပေ။ ကုန်ကားများ လိုင်းကားများ အိမ်စီးကား များ အစီး ၂၀ ခန့် လမ်းဘေး တန်းစီရပ်ကာ ငြိမ်သက်နေကြသည်။ ဦးကြည်မောင်နှင့် မခင်စမ်းမှာ နေ့လည်စာ မစားလိုက်ရသဖြင့် အသင့်ပါလာသော ပါမုန့်များအား စားကာ ရေအဝ သောက်နေရ၏။

” မခင်စမ်း ”

” ဘာလဲ ”

” အပေါ့ပါး … သွားချင် သွားလေ ”

ဦးကြည်မောင် စကားကြောင့် မခင်စမ်း ကားနောက် ခန်းမှ ကားရှေ့မှန်သို့ လှမ်းကြည့်လိုက်၏။ အမှောင်ထု ကြီးစိုးလာသဖြင့် ကားကြီး ကားငယ် အသွယ်သွယ်မှ လူကြီး လူငယ်များ ကုန်းကုန်း ကုန်းကုန်းနှင့် လမ်းဘေး ချုံပုတ်များထဲ အပေါ့အပါး သွားနေသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။

” အင်း… သေးပေါက်ချင်တာ ကြာပြီ … အခြေအနေက ဘာမှန်း မသိလို့ ”

” သေနတ်သံ တွေတော့ မကြားရတော့ပါဘူး … သူများတွေလည်း … ကားပေါ်က ဆင်းနေကြပါပြီ ”

ဟုတ်တော့လည်း ဟုတ်သည်။ ကားပေါ် ထိုင်နေကြသော လူများ အရဲစွန့်ကာ အညှောင်းပြေ အညာပြေ ခဏ လမ်းထွက်လျှောက်ရင်း အပေါ့ပါး သွားနေကြ၏။

” အင်း … ဦးကြည်မောင် … ခဏလိုက်ခဲ့ ”

စကားဆုံးသည်နှင့် ၂ ယောက်သား ကားရှေ့ခန်း တံခါးနား လျှောက်လာကြ၏။

” အပေါ့ … သွားမလို့ … ဘယ်သူ လိုက်ဦးမလဲ ”

တကားလုံး ဘုရားစာ ရွတ်သူရွတ် စောင်ခေါင်းမြှီးခြုံကာ အိပ်ချင်ယောင် ဆောင်သူကဆောင် ငြိမ်နေကြသည်။

” ခင်စမ်းရေ … ခဏ … ငါလိုက်မယ်အေ ”

ကားရှေ့ပေါက်တံခါး ရောက်ခါနီး တစ်ကားလုံး ငြိမ်နေရာမှ အသံထွက်ပေါ်လာရာ ကြည့်လိုက်တော့ ဒေါ်ပုမ ဖြစ်နေ၏။ ပေါင်ကြား လက်နှင့် ဖိကာမျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့နေရင်း မခင်စမ်းတို့နားလေး လျှောက်လာခဲ့၏။

” ဒုတ် … အမေ့ … စောက်ပတ်ကြီး ပြဲ ”

ကားကြီးမှာ နောက်ဖျားဆုံး ကြသဖြင့် ဘေးပတ်ဝန်းကျင်အား မျက်စိကစားရင်း ကြောက်ကြောက် လန့်လန့်နှင့် လျှောက်လာခဲ့ကြသည်။ ဒေါ်ပုမတစ်ယောက် မြေစိုင်ခဲ တစ်ခုအား ခလုပ်တိုက်မိရာ ဟန်ချက်ပျက်ကာ ပါးစပ်က ယောင်ရင်း လဲမလို ဖြစ်သွားခဲ့ပြန်သည်။

” ရလား … ဒေါ်ပု ”

” ကြည်မောင် … ဖုန်းပါလား ”

” ဟုတ် … ဖုန်းလိုင်း မမိဘူး … ဗျ ”

” ဖုန်း မီးထွန်းခိုင်း မလို့ပါဟာ … ဟိုးနား ချုံလေးထဲ … ငါနဲ့ ခင်စမ်း … အပေါ့သွားမလို့ ”

ဒေါ်ပုမ စကားကြောင့် ဦးကြည်မောင်မှာ အိတ်ထောင်ထဲမှ ဖုန်းအား ထုတ်ကာ ဖုန်းမီး ဖွင့်လိုက်တော့သည်။ ဖုန်းမီး ပွင့်သည်နှင့် ရှေ့မှ လျှောက်နေသော မခင်စမ်း၏ ဖင်ကြီးမှာ ယမ်းခါလျှောက်နေသဖြင့် ဦးကြည်မောင် တစ်ယောက် စိတ်ထဲ တရှိန်းရှိန်း ဖြစ်နေရ၏။

မခင်စမ်း ကိုယ်လုံးမှာ ပုခုံးကျယ်ကာ ခါးသေးကျဉ်းလေးဖြင့် ခါးအောက် ဝိုင်းစက် ကော့ထွက်နေသော ဖင်သားစိုင် ၂ ဖက်မှာ လမ်းလျှောက်တိုင်း တုန်ခါနေသည်။ ဦးကြည်မောင်တစ်ယောက် နောက်မှ ကြည့်ရင်း အသက်အန္တရယ် ကြားထဲ ရောက်နေသည်ကို မေ့လျော့ကာ ပုဆိုးကြားမှ လီးက ထောင်မတ်လာရ၏။

” ရပြီ ရပြီ … ဒီနားပဲ … ရှုးပေါက်လိုက်မယ်… ကြည်မောင် … ဖုန်းမီးကို အောက်စိုက်ထားလိုက် … တော်ကြာ သူပုန်တွေ မြင်လို့ … သေနတ်နဲ့ အပစ်ခံနေရမယ် ”

ပြောပြောဆိုဆို ဒေါ်ပုမ မှာ မရှက်နိုင်တော့ပဲ ထမိန် ခါးထိ ဆွဲတင်ကာ တရှစ်ရှစ် နှင့် ပေါက်ချတော့သည်။

” ရှစ်ရှစ် … ရှစ်ရှစ် … ဘူ … … ဘရစ် တစ်တစ် … ဗွတ် ”

ဒေါ်ပုမမှာ ၃ ယောက်ထဲ အသက်ကြီးဆုံးမို့ ဘယ်သူ့မှ ဂရုမစိုက်ပဲ သေးပေါက်ရင်း အီးထပ်ပေါက်ကာ ဗွတ်ကနဲ့ ပွဲသိမ်းအီး ပေါက်ပြီးမှ ဖင်ပေါ်မှ ဂျွတ်တက်နေသော ဝဲများအား ဗြိကနဲ့ ကုတ်လိုက်၏။ မခင်စမ်းမှာလည်း ဦးကြည်မောင်အား ကျောပေးရင်း ပါတိတ်ထမိန် အောက်နားစလေးအား ခါးထိတင်ပြီး အတွင်းခံ ဘောင်းဘီအား ပေါင်လယ်ဆွဲချရင်း အောင့်ထားသော သေးများ ပန်းထုတ်ပစ်၏။

ဦးကြည်မောင်မှာ ဖုန်းမီး အောက်စိုက်ချရင်း မခင်စမ်း နောက်ကျောဘက် ခြေ ၅လှမ်း အကွာတွင် သေးထိုင်ပေါက်လိုက်သည်။ ပါတိတ်ထမိန် ပန်းပွင့်ရိုက် အစိမ်းရောင်လေးအောက် ဖင်သားစိုင် ဖွေးဖွေး ကြီးအား ကြည့်ရင်း နေ့လည်က ယက်ပေး ထားသည်ကို အမှတ်ရနေမိသည်။

ဒေါ်ပုမ ပါမလာလျင် ခြုံထဲ ဆွဲလိုးပစ်ရန် စဉ်းစားနေ၏။ မခင်စမ်း သေးပေါက်ပြီး ထရပ်ရင်း ပေါင်လယ်မှ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီအား ခါးပေါ် ပြန်ဆွဲတင်ရာ ခါးအညွတ် ဖင်ကြားထဲမှ စောက်မွှေး အုံအောက် အဖုတ်လေးအား ဖျက်ကနဲ့ မြင်လိုက် ရပြန်သည်။

ကားပေါ်ရောက်သည်နှင့် မခင်စမ်းတစ်ယောက် ရောက်ရာပေါက်ရာ စဉ်းစားနေရင်း ထိုင်ခုံအား ကျောမှီကာ မှေးနေလိုက်သည်။ မှေးနေရင်း တဖတ်ဖတ်နှင့် အသားချင်း ပွတ်တိုက်သံ ခပ်တိုးတိုး ကြားရသဖြင့် မျက်လုံး အားယူ ဖွင့်ကြည့်လိုက်ရာ ဘေးနား ဦးကြည်မောင်မှာ စောင်ခြုံထားရင်း ဂွင်းတိုက်နေသည်ကို မြင်လိုက်ရ၏။ မခင်စမ်းမှာ သေရေး ရှင်ရေး ဒုက္ခရောက်နေစဉ် ဦးကြည်မောင် အပြုမူကြောင့် ဘာပြောရမှန်း မသိတော့ပေ။

” ဒေါက်ဒေါက် … ဒေါက်ဒေါက် ”

ထိုစဉ် ကားတံခါး ခေါက်သံ ပေါ်ထွက်လာသဖြင့် ကားပေါ်ရှိ လူများ၏ တီးတိုး စကားသံများ တိတ်ဆိတ်သွားကာ လူအားလုံး ငြိမ်ကျသွား၏။ ဦးကြည်မောင်မှာလည်း ဂွင်းထုနေရင်း အသံလာရာ ကားတံခါးဆီ ကြည့်နေလိုက်သည်။ ကားတံခါး ပွင်လာပြီး တောတွင်း ဝတ်စုံများနှင့် မျက်နှာထား တင်းတင်း လူ ၃ ယောက် သေနတ်များဖြင့် ကားပေါ် တက်လာကာ ချိန်ရွယ်ထားသည်ကို တွေ့လိုက်ရ၏။

” အထဲက … လူ ဘယ် ၂ ယောက်လဲ … အပြင်ထွက်ကြစမ်း ”

သေနတ်ကိုင် လူ ၂ ယောက် နောက်မှ ဗမာစကား မပီတပီဖြင့် အသံတစ်သံ ထွက်ပေါ်လာပြန်၏။ လူအားလုံး ဆင်းသွားကြပြီး နောက်ဆုံးခုံမှ မခင်စမ်းတို့ ကားအပြင်ထွက်စဉ် ကားအနီး လူ ၁၀ ယောက်ခန့် သေနတ်များ ကိုင်ဆောင်ထားသည်ကို ထပ်မံမြင်တွေ့ လိုက်ရပြန်၏။

” မင်းတို့က … လင်မယားလား ”

နူတ်ခမ်းမွှေးထူထူ ကတုံးနှင် ခန္ဓာကိုယ် ထွားထွား လူကြီးမှ လှမ်းမေးနေ၏။

” မဟုတ်ပါဘူး … သူက … ကျမ အသိပါ ”

မခင်စမ်းမှာ လူအုပ်ရှေ့ မေးခံရသဖြင့် ပြာပြာသလဲ ပြန်ဖြေလိုက်သည်။ ရှင်းပြမှ ပိုဆိုးသွားတော့၏။သေနတ် ကိုင်ထားသော လူ ၂ ဦးက မခင်စမ်းအား ဂတုံးကြီး အမိန့်ဖြင့် ကားလမ်းတောင်ဘက် လျှိုလေးထဲ ခေါ်လာခဲ့တော့သည်။ မခင်စမ်း နှင်အတူ လူ ၈ ယောက် နောင်ချိုမြို့အနီး ကားလမ်းပေါ်တွင် တန်ဆာခံအဖြစ် ဖမ်းဆီးခံလိုက်ရ၏။

လျှိုလေးထဲ ဆင်းလာပြီး အချုပ်ကား ပုံစံ လေဝင်ပေါက် တံခါး အသေးလေးပါသော ကားနောက်ခန်းထဲ ရောက်ရှိလာရာ အနေအထားက လွတ်လွတ်လပ်လပ်တော့မဟုတ် လက်နောက်ပြန် ကြိုးတုတ် ထားခံရပြီး သူမနှင်အတူ ယောင်္ကျား ၃ ဦး မိန်းကလေး ၅ ဦး အားလုံး ၉ ယောက်တိတိ ချုပ်ခံထားရ၏။

ကားအမိုး မျက်နှာချက်တွင် မီးလုံး အကြည်တစ်လုံး ထွန်းပေးထားသဖြင့် လင်းထိန်နေသည်။ ကားစထွက်ပြီး ခဏအကြာ တဝုန်းဝုန်း တဒုန်းဒုန်းဖြင့် လူးလိမ့်ကာ ကားနောက်ခန်းရှိ လူအားလုံး တကျွတ်ကျွတ်ဖြင့် စုပ်သပ် နေရသည်။ တောတွင်းလမ်းမို့ ကားချိုင့် ဆောင့်တိုင်း လူများ ဟိုဘက်လိမ့်လိုက် ဒီဘက်လိမ့် လိုက်ဖြင့် လိုက်ပါနေကြရသည်။

” ဒုန်း … ဂလုန်း … ဝုန်း … ”

” အွပ် … ခွပ် … အားးး ”

” အမလေး … သေပါပြီ ”

” အ … အမလေး … အဟင့် ဟင့် ”

ကားနောက်ခန်း အခင်းမပါသော အသားကြမ်းပြင်တွင် လူအားလုံး မြှောက်တက်သွားကာ ပြန်အကျ တစ်ယောက် နှင့် တစ်ယောက် တိုက်မိကာ အော်ဟစ်နေကြ၏။ မိန်းကလေး ၅ ဦးထဲမှ ဒူးဖုံးစကပ် ဝတ်ထားသော အသက် ၂၀ ကျော် မိန်းမလှလေးမှာ စကပ်အောက်နားစလေး ခါးထိ လှန်တက်ကာ ဖင်သားဖွေးဖွေးလေးအား ဖုံးအုပ်ထားသော အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ အနီရဲလေး ပေါ်ထွက်နေသည်။

သူမ ဖင်နောက်တွင် လက်ပြန်ကြိုးတုတ် ထားလျက် အသက် ၅၀ ခန့် လူကြီးတစ်ဦးမျက်နှာနှင့် ကပ်လျက် ရှိသည်။ မခင်စမ်း ကားနောက်ခန်း အလယ်လောက်တွင် ကွေးကွေးလေး ပြန်ကျလာရာ ကားဘော်ဒီ ဘေးနား ချိတ်တစ်ခုဖြင့် ထမိန်အနားစ ချိတ်မိပြီး ပါတိတ်ထမိန်လေးမှာ ပေါင်လည်ထိ လှန်နေပြန်၏။

သူမခြေရင်းဘက်တွင် လူငယ်တစ်ဦးမှာ ခန္ဓာကိုယ် ဘေးတစောင်း အနေထားဖြင့် ရောက်ရှိနေပြီး ခြေတဖက်မှာ သူမဖင်အား ထိကပ်နေသည်။ သက်တူရွယ်တူ နဖူး ပြောင်ပြောင် မျက်မှန်နှင့်လူမှာ နောက်ကျောဘက် ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန် အနေထား နှင့် ရှိနေ၏။ သူတို့ ၂ ဦးမှာလည်း လက်ပြန် ကြိုး တုတ်ထားလျက်ပင်။

လူငယ်၏ မျက်လုံး အစုံမှာ သူမ ပေါင်ဂွထဲ စိုက်ကြည့်နေ၏။ မခင်စမ်းမှာလည်း ခပ်ကွေးကွေး လဲလျက် အနေထားဖြင့် ပေါင်ဂွလေး မမြင်စေရန် ဒူးကွေးကြုံ့ရာ ပိုဆိုးသွားတော့သည်။ ထမိန်အနားစမှာ ကားဘော်ဒီ ကြမ်းပြင်နှင့် ညှပ်ပြီး တင်းခံနေရာ ဖင်တဝက်ခန့် ပေါ်လာပြီး ဖင်ကြားထဲ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီအောက် စောက်ဖုတ်လေး ပြူးပြသလို ဖြစ်သွားရ၏။

ရှက်စိတ်နှင့် အတူ မျက်နှာလေး ရဲတက်လာပြန်သည်။ ထိုစဉ် သူမနှင့် မျက်နှာချင်း အနေထားမှ အသက် ၅၀ ခန့် လူကြီးမှာ သူ့မျက်နှာရှေ့ အသက် ၂၀ ကျော် မိန်းမလှလေး၏ ဖင်ဝနား တိုးကပ်ကာ လျှာထိပ်လေးဖြင့် ပေါင်ရင်းအား ဖိယက်နေသည်ကို မြင်လိုက်ရ၏။ ဒုက္ခရောက်နေသူ အချင်းချင်း အခွင်းအရေး ယူနေသဖြင့် စိတ်ထဲ အတော်ချဉ်သွားရသည်။ မိန်းမလှလေးမှာ ဖင်ကြားလေး အယက်ခံရ သဖြင့် တစောင်းလဲနေလျက် အနေထားနှင့် ခါးလေး ဆက်ကနဲ့ ဆက်ကနဲ့ တုန်နေရှာ၏။

…………………………………………

အခန်း ( ၄ )

ရှက်လည်းရှက် လူသိမှာ စိုးသဖြင့် ကြိတ်ခံ နေပုံလေးက မိန်းမချင်း ကိုယ်ချင်းစာနေမိသည်။ ခဏအကြာ မိန်းမလှလေး ပေါင်ကြားထဲ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ ဂွကြားလေးမှ အရည်လေးများ စီးကျလာတော့၏။ မခင်စမ်း တစ်ယောက် ကြည့်ရင်း စိတ်လူပ်ရှား သွားစဉ် သူမပေါင်ကြားထဲ အသားစိုင် တစ်ခု ထိကပ်လာသဖြင့် အောက်ဖက် ငုံ့ကြည့်လိုက်မိသည်။ ခြေရင်းဘက် လူငယ်လေး၏ ခြေမထိပ်လေးမှာ စောက်ပတ်အုံ လေးအား မထိတထိဖြင့် ပွတ်စွနေသည်ကို မြင်နေရ၏။

နောက်ကျောဘက်မှ လူ၏ ပေါင်ဂွမှ ခပ်နွေးနွေး အသားစိုင်ထိပ်ကလည်း ဂုတ်သား ဖွေးဖွေးလေးအား ဖိထောက်လာပြန်သည်။ စောက်ပတ်အား ခြေမနှင့် ထိုးကလိခံရရင်း ဂုတ်သားလေးအား လီးဖြင့် ထောက်ခံနေရကာ စိတ်ထဲ တဖိန်းဖိန်း တရှိန်းရှိန်းနှင့် မျက်နှာလေး ရဲတွတ်နေတော့၏။ နှုတ်ခမ်းများ ခြောက်သွေ့လာကာ ရေငတ်သလို ခံစားလာရပြန်သည်။ ဘယ်နေရာ ရောက်လို့ ရောက်မှန်း မသိ အတူ ဖမ်းဆီးခံရသော ယောင်္ကျား များကလည်း ရာဂစိတ် ကြီးမားနေရာ တွေးရင်း ဝမ်းနည်းလာတော့၏။

” ရေ … ရေ … ရေပေးကြပါ ”

” ရေ … ရေ ”

ထိုစဉ် မခင်စမ်း ခေါင်းရင်းဘက်မှ မိန်းမတစ်ယောက် ရေတောင်းသံ ထွက်ပေါ်လာသည်။ ထိုအသံကြောင့် သူမ အဖုတ်လေးအား ခြေမဖြင့် ကလိနေသော လူငယ်၏ ခြေထောက် ပြန်ရုပ်သွားကာ ဂုတ်သားလေးအား လီးဖြင့် ဖိထောက်ထားသော နောက်ကျောဘက်မှ လူလည်း ခွာသွားတော့၏။ မခင်စမ်းလည်း ရလာသည့် အခွင့်ရေး လက်လွတ် မခံပဲ ရောယောင်ပြီး ရေ တောင်းလိုက်တော့သည်။

” ရေပေးပါ ရှင် … ရေ ရေ … ရေပေးကြပါ ”

အားယူပြီး အော်လိုက်သဖြင့် ခဏအကြာ ကားထိုးရပ်ကာ ကားနောက်ဖုံးတံခါး ပွင့်လာပြီး မျက်နှာ ဓါးခုတ်ရာနှင့် လူတစ်ယောက် ပေါ်လာ၏။

” ဘာလို့ … အော်ဟစ် နေတာလဲ … ဒါ ဘုရားဖူး ထွက်နေတာ … မဟုတ်ဖူး … နင်တို့ကို တန်ဆာခံလုပ်ဖို့ ဖမ်းခေါ်လာတာ ”

” ဟုတ် ဟုတ် … ရေ … ရေပေးပါ … ရေဆာလို့ပါရှင် ”

မခင်စမ်း ကြောင်နေစဉ် ခေါင်းရင်းဘက်မှ မိန်းမ အသံ ထွက်ပေါ်လာပြန်သည်။

” ဘာဖြစ်တာလဲ … ငမိုး ”

” ဟားဟား … ဟောဒီက … မိန်းမချောလေးတွေက … ရေဆာလို့တဲ့ ”

မျက်နှာ ဓါးခုတ်ရာနှင့် ငမိုးဆိုတဲ့ လူမှာ တဟားဟား အော်ရယ်ရင်း နောက်မှ ထပ်ရောက်လာသော သူအား ရှင်းပြနေ၏။ ခဏအကြာ နောက်မှ ရောက်လာသော သူမှ ပလပ်စတစ် ဂါလံပုံးနှင့် ဝါကျင့်ကျင့် ရေပုံးတစ်ပုံး ယူလာကာ ကားပေါ်တက်ချလာသည်။ ရေပုံးကိုဆွဲကာ အဖုံးဖွင့်ရင်း တလှည့်စီ ပါးစပ်ထဲ လောင်းချပေးနေ၏။

” ပါးစပ်ဟ … ကောင်မ … မူမနေနဲ့ … ငါတို့ တောထဲမှာ ချောင်းရေပဲရမယ် … နင်တို့ မြို့ပေါ်လို … ရေသန့် … ဘာညာ … မရှိဘူး ”

မခင်စမ်း အလှည့်တွင် ပါးစပ်ပေါ် ရေလောင်းချကာ လက်ကျန်ရေများကို အဖုံးပိတ်ကာ ပြန်ယူသွား တော့သည်။ ခဏအကြာ တဝုန်းဝုန်း တဒုန်းဒုန်းဖြင့် မောင်းနှင်နေရာ ကားနောက်ခန်းမှ လူများ တကျွတ်ကျွတ်ဖြင့် စုပ်သပ် လိုက်ပါခဲ့ရတော့၏။

……………………………………………

” ဖြန်း … ဖြန်း … သူတောင်းစား … မျက်လုံး ဖောက်ပစ် လိုက်မယ် … ဘာမှတ်နေလဲ ”

တောတွင်းတနေရာ ဝါးရုံပင်များ၏ အလယ်တည့်တည့် မိုးကာစများ ကာထားသော တဲကြီး တစ်လုံးရှေ့ ဘေးတိုက် တန်းစီပြီး မခင်စမ်းတို့ ဒူးထောက် ထိုင်နေရာ နဖူးပြောင်ပြောင် မျက်မှန်နှင့် လူအား အသက် ၂၅ နှစ်ခန့် နန်းသူဇာ ဆိုသော မိန်းမချောလေးက ပါး ၂ ချက် ဆင့်ရိုက်ကာ ကြိမ်းမောင်းနေသည်။ မျက်မှန်နှင့်လူမှာ သူရှေ့ မတ်တပ်လာရပ်သော နန်းသူဇာ၏ ဘောင်းဘီတို ဂွကြားလေးအား မော့ကြည့်မိသဖြင့် ပါးရိုက်ခံရကာ မျက်မှန် ပြုတ်ကျသွားတော့၏။ နန်းသူဇာမှာ သူပုန်ခေါင်းဆောင် စိုင်းနောင်၏ မယား ၃ ယောက်ထဲမှ အချစ်ဆုံး မယားချော လေးမို့ ဒီစခန်းတွင် ထင်တိုင်းကျဲနေသည်။

ခေါင်းဆောင်မှာ နန်းသူဇာ၏ တပ်မက်ဖွယ် ကိုယ်လုံးနှင့် မျက်နှာချောချောလေးကြောင့် ဖူးဖူးမူတ်ကာ အချစ်ပို၍ လုပ်ချင်ရာ လုပ်ခွင့်ပေးထား၏။ နန်းသူဇာမှာ တောထဲ မှိုချိူး မျှစ်ချိုး ဘဝနှင့် ပင်ပန်းဆင်းရဲစွာ နေလာခဲရာ သူပုန် ခေါင်းဆောင်၏ မယားဖြစ်သော အနေထားတွင် အလှဂုဏ် မှောက်ကာ ခေါင်းဆောင်၏ အရင်မယား ၂ ယောက်ကိုပင် ဂရုမစိုက်ပေ။

လက်အောက် ငယ်သားများ အပေါ်တွင်လည်း စိတ်အခန့် မသင့်လျင် ကြမ်းတမ်းစွာ အပစ်ပေးတတ်သဖြင့် နန်းသူဇာအား တစ်စခန်းလုံး ကြောက်ရွံ့နေရ၏။ မခင်စမ်းကိုယ်တိုင် မျက်လုံးချင်း ဆုံမိချိန် စူးရှသော နန်းသူဇာ မျက်ဝန်းအောက် စိတ်ထဲ ဒိန်းကနဲ့ တုန်လှုပ်ကာ မျက်လွှာချပစ်ရသည်။ ဖမ်းထား သော လူများ အခန်းခွဲရာ မခင်စမ်းမှာ နန်းသူဇာတို့ လင်မယား အိပ်သော အိပ်ခန်းနှင့် ကပ်လျက် အခန်းတွင် နေထိုင်ရ၏။

” ဘွတ် … အ အားးး … ဗျစ် … အ… ရှီးးး ရှီးးးး ”

မခင်စမ်း တဖက်ခန်းမှ အသားချင်း ရိုက်ခတ်သံများ ကြားနေရသည်။ ကြိတ်မှိတ် အိပ်တော့လည်း အိပ်မရ။

” ဗျစ် … ဗျစ် … အ အမလေးးး … ရှီးးးးး … အအ … ဘွတ် ဘွတ် ”

အားကနဲ့ အသံ စူးစူးလေးကြောင့် မခင်စမ်း တစ်ယောက် ကာထားသော ထရံ ပေါက်လေးထဲမှ ချောင်းကြည့် လိုက်၏။

” အအ … အဟင့် ဟင့် … ကောင်းလိုက်တာ ဦးစိုင်းရယ် … ဆောင့်ပါ … အင်း ဟုတ်တယ် … နာနာလိုး ပေး ”

” ရှီးးးးး … အားးးးးး အ … ကောင်းတာ … နန်းလေးရယ် … ကင်းထောက်နေရတာနဲ့ … မလိုးရတာ ကြာတော့ … တအားလိုးကောင်းတာ … အင့် … စီးကြပ် နေတာပဲ ”

ဦးစိုင်းနောင်မှာ အသက် ၄၇ ထဲ ရောက်ရှိနေကာ သမီးအရွယ် နောက်ဆုံး ယူထားသော မယားချောလေး နန်းသူဇာအား ပိုးစိုးပက်စက် ဆွဲလိုးနေ၏။

” အဟင့် … အ … အမလေး … ကောင်းလိုက်တာ ”

မခင်စမ်း တဖက်ခန်းမှ ဦးစိုင်းနောင်တို့ လင်းမယား လိုးသံများ အတိုင်းသား မြင်နေ ကြားနေရ၏။ ရာဂစိတ် အားသန်ကာ ပိုးစိုးပက်စက် ညည်းငြူ ပြောဆိုလိုးနေကြသည်ကို ကြည့်ရင်း ခါးအောက်ပိုင်း တဆစ်ဆစ်နှင့် ခံစားလာရသည်။ လတ်တလော ဦးကြည်မောင်၏ လီးအား စုပ်ပေးခဲ့ပုံများနှင့် ဖားကန့်တက်သွားသော မောင်ပျော့နှင့် ချစ်ရည်လူးခဲ့ပုံများ ပြန်မြင်ယောင် တွေးမိကာ ခံစားမှုက ပြင်းထန်လာ၏။

” ဦးစိုင်း … ဟိုဘက်ခန်းက တစ်ယောက်တော့ … နန်းတို့ … လိုးတာ ကြားပြီး … ခံချင်နေမှာ ”

” ဂတုံး ပြောတာ အပျိုကြီးတဲ့ … မူဆယ်ဘက် မင်္ဂလာဆောင် အလာ … နောင်ချိုမှာ တန်ဆာခံ ဖမ်းလာတာ … တိုက်ပွဲပြီး ပြန်လွတ်ပေးရမှာပါ ”

” ဟွန်း … ဦးစိုင်းနော် … သူသိအောင် … တအားလိုးပြနေတာ မဟုတ်လား … နန်း သိတယ်နော် … အရင်ဆို … ဒီလာက်မလိုးပါဘူး … အဲဒီ … အပျိုကြီးကို … ဖြုတ်ချင်နေတာမလား ”

” ဟာ … နန်းကလည်းကွာ … မဟုတ်တာ ပြောတော့မယ် … ဦးစိုင်းတို့က အဖွဲ့အစည်းအတွက် … ငွေရှာ ပေးနေတာလေ … မရောရဘူး ”

” အံမယ် … အပျိုကြီးကသာ … ခံရင် … ဦးစိုင်း တက်လိုးမှာ … မြင်ယောင်သေးတယ် … ခိခိ ”

” ကြည်ဖြူရင်တော့ … စားရမှာပေါ့ … နန်းကလည်း ”

ဦးစိုင်းနောင်မှာ စခန်းထဲ မခင်စမ်း စရောက်ကတည်းက တင်းမှောက်နေသော ရင်သားများနှင့် ကော့ထွက်နေသော ဖင်သားစိုင်ကြီးအား ကြည့်ကာ စိတ်ဝင်စားနေမိသည်။ သူတို့ လင်မယားခန်းနှင့် ကပ်လျက် ဘေးခန်းအား သေချာ နေရာပေးကာ နန်းသူဇာအား ကော့ပျံနေအောင် စောက်ပတ်ယက်ပေးပြီး ထိထိမိမိလေး လိုးပြလိုက်၏။ မခင်စမ်း စိတ်အား စမ်းကြည့်နေသည်။ အခြေအနေ ကောင်းကြောင်း သေချာ ဖေါက်ပေးထားသော ထရံပေါက်လေးမှ မခင်စမ်း မျက်လုံးလေးက သက်သေခံနေ၏။

” အဆင်ပြေရင် … ဦးစိုင်လိုးပေးလိုက်လေ … နန်း ကျေနပ်ပါတယ် … ပြီးတော့ … ဦးစိုင်း လီးကြီးနဲ့ အဲဒီ အပျိုကြီးကို … ကော့ပျံနေအောင် လိုးတာ … ကြည့်ချင်မိတယ် ”

” တကယ်နော် … နန်းလေး … ပြီးတော့မှ … စိတ်မဆိုးရဘူးနော် ”

ဦးစိုင်းနောင်မှာ လိုးပြီးခါစ စောက်ပတ် လေးအား နိုက်စွနေသလို နန်းသူဇာမှာလည်း လီးကြီးအား စုလိုက် ဖြဲလိုက်ဖြင့် တတွတ်တွတ် ပြောဆိုနေသော လင်မယား အားကြည့်ကာ မခင်စမ်း တစ်ယောက် ကြက်သီးများ ထလာတော့၏။

…………………………………………………

နောက်ရက်မနက် မခင်စမ်းအား မနက်စာ ကောက်ညှင်း ပေါင်းနှင့် ဆတ်သားခြောက်ဖုတ် လာကျွေးနေ၏။

” ဒါ … မမ … အဝတ်စားအိတ်မလား ”

” ဟုတ် ဟုတ် … ဟုတ်ကဲ့ရှင့် ”

” ခ်ခ် … ကျမကို … မကြောက်ပါနဲ့ … မမရယ် ”

” ဟုတ် ဟုတ် ”

မခင်စမ်းမှာ အလိုက်ထိုက်သာ ပြောနေရသည်။ သူမရှေ့ မျက်မှန်နှင့် ထိပ်ပြောင်အား ခေါင်းလည်ထွက်အောင် ရိုက်ပစ်သည့် နန်းသူဇာအား ရှိန်းနေရှာ၏။

” ရေချိုး အဝတ်စားလဲထား … ရေချိုးကန်က … တဲရဲ့ အနောက်ဖက်မှာ … ခဏနေ မမကို … တောထဲက … အလှအပတွေ … လိုက်ပြပေးမယ် ”

နန်းသူဇာ ထွက်သွားပြီး ခဏအကြာ မခင်စမ်း ရေချိုးရန် အပေါ်အင်္ကျီချွတ်ပြီး ဘရာစီယာအား လက်နောက်ပြန် ချိတ်ဖြုတ်ကာ လက်တဖက် ဆီကနေ တဖက်ချင်း ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ ဘရာစီယာ ကျွတ်သွားသည်နှင့် နို့ ၂ လုံးက ဘွားကနဲ့ ပေါ်ထွက်လာ၏။ ထိုအချိန် ဦးစိုင်းနောင်မှာ သူတို့လင်မယားခန်းထဲမှ မခင်စမ်း အခန်းထဲ အသာလေး ချောင်းကြည့်နေသည်။

မခင်စမ်း တစ်ယောက် ထမိန်ရင်လျားရင်း ပေါင်ကြား လက်ဖြင့်ပွတ်ကာ လက်ထိပ်လေးအား နမ်းကြည့်လိုက်ပြန်၏။ တဲအပြင်ဘက် ထွက်ကာ ပတ်ဝန်းကျင်အား မျက်စိ ကစားကြည့်သည်။

တဲအနောက်ဖက် ကွေ့လျှောက်လာစဉ် ဝါးရုံပင်များနှင့် ကာရံထားသော အသားစည်ကန်တစ်ခု တွေ့လိုက်ရ၏။ ဝါးရုံပင်ကြားမှ ဝင်သွားကာ အသားရေစည်ကန်နား အရောက် တာယာဖြင့် ပြုလုပ်ထားသော ရေပုံးအား ယူ၍ ရေတစ်ပုံးခပ်ကာ မျက်နှာအရင်သစ်လိုက်၏။ ပြီးမှ ပုံးလေးဖြင့် ၁၅ ပုံးလောက် တစ်ပုံးပြီးတစ်ပုံး ခပ်ချိုးနေသည်။ ဘေးနား အရံသင့်ရှိသော ဆပ်ပြာခဲအား ယူကာ မျက်နှာအား စတိုက်လိုက်တော့၏။

မျက်နှာ ဆပ်ပြာတိုက်ရင်း မျက်လုံးက အငြိမ်မနေ နေရာစိမ်းမို့ သတိထားကာ ကိုယ်တပတ် လှည့်ကြည့်လိုက်ပြန်သည်။ လူရိပ် လူယောင် မမြင်တာမို့ လည်ပင်းအား တိုက်ရင်း ရင်လျားထားသော ထမိန်အား ဖြည်ကာ ဘယ်လက်ဖြင့် ထမိန်အနားစအား ကိုင်ပြီး ညာလက်က နို့အုံ ၂ ဖက်အား ဆပ်ပြာဖြင့် ပွတ်သပ် တိုက်လိုက်၏။

ဟိုကြည့် ဒီကြည့်ဖြင့် ဖင်ထိုင်ချကာ ထမိန်အား ခါးထိ လျှောချရင်း ဗိုက်သားနှင့် ဆီးခုံးအား ထပ်မံတိုက်ချွတ်နေသည်။ တဆက်ထဲ ပေါင်ခြံလေး ဖြဲကာ စောက်ဖုတ်အက်ကွဲကြောင်းနှင့် အစိလေးပါ ပွတ်သပ် ဆေးကြောလိုက်၏။ အားလုံးပြီးမှ ထမိန်ရင်ပြန်လျားကာ ရေတဗွမ်းဗွမ်း ချိုးပြီး သူမ တဲလေးထဲ ပြန်ဝင်လာတော့သည်။ ရေချိုးကန်နှင့် မျက်စောင်းထိုး သူမ တဲနှင့် ကပ်လျက် တဲထဲမှ တချိန်လုံး ချောင်းကြည့် နေသော ဦးစိုင်းနောင်အား သတိမထားမိခဲ့ပေ။

………………………………………………….

ရေချိုးပြီး တောထဲ လိုက်လံပြသပေးရာ မခင်စမ်း မှာ နန်းသူဇာ နောက်မှ ဖင်ကြီး တရမ်းရမ်းဖြင့် လိုက်ပါ ကြည့်ရှု့နေရှာသည်။

” ဒီ ရှု့ခင်းတွေက … မမတို့ မြို့ပေါ် တွေ့ဖို့ … မလွယ်ဘူး ”

” ဟုတ်ပ … သစ်ရိပ် ဝါးရိပ်တွေနဲ့ … စိတ်ထဲ အေးချမ်းသွားတာပဲ ”

မခင်စမ်း တစ်ယောက် လောလောဆယ် သူပုန် စခန်းထဲ စားကောင်း သောက်ကောင်းရန် ဖောရှော လိုက်နေတော့၏။ ဒီကြားထဲ သွားရင်းလာရင်း နန်းသူဇာ လက်များက ဖင်သားစိုင်အား ပွတ်သပ် စကားပြောနေသဖြင့် စိတ်ထဲ မရိုးမယွ ဖြစ်နေရပြန်သည်။ တဲသို့ ပြန်ရောက်ပြီး ညပိုင်း ညစာစားရန် နန်းသူဇာ လာခေါ်သဖြင့် သူမတို့လင်မယား အခန်းထဲ ရောက်ရှိလာရ၏။ အိပ်ခန်းထဲ ပရိဘောဂ ပစ္စည်း က ဘာမှမရှိ။ နန်းသူဇာ အလှပြင်ရန် မှန်တစ်ချပ် ထံရံအား ထောင်ထားကာ သံသေတ္တာ အနက်ကြီး ၂ လုံး၏ တောင်ဘက် ထရံကပ်လျက် လင်မယား အိပ်သော မွှေ့ယာနှင့် စောင် ခြင်ထောင် ခေါင်းအုံးများသာ ရှိသည်။

” ကဲ … ထမင်း မစားခင် … အညှောင်းပြေ အညာပြေလေး … ဝိုင်သောက်လိုက်ဦး … မမ ”

စားပွဲခုံ အဝိုင်းလေးပေါ် ထမင်း ပန်းကန်များနှင့် ဝိုင်ပုလင်း ၃ လုံး ချထားရာ နန်းသူဇာမှ ခွက်များထဲ ဝိုင်များ လောင်းထည့်နေ၏။ ၃ ယောက်သား ဖိုခနှောက် ဆိုင် ထိုင်ရင်း ဦးစိုင်းနောင်မှာ ကြမ်းပြင်ပေါ် အိကား ထွက်နေသော မခင်စမ်း ဖင်ကြီးအား ခိုးကြည့်နေသည်။

ဦးစိုင်းနောင်မှာ စကားမပြောပဲ ဝိုင် တစ်ခွက်ပြီး တစ်ခွက် သောက်နေစဉ် နန်းသူဇာနှင့် မခင်စမ်း တို့ ၂ ဦး မနက်ပိုင်း တောထဲ လျှောက်ကြည့်စဉ် မြင်သမျှ မြင်ကွင်းများအား စားမြုပ်ပြန်နေကြ၏။ မခင်စမ်းတစ်ယောက် မသောက်တတ် သောက်တတ်နှင့် သောက်ရာ ပထမ တစ်ခွက်တွင် ရင်ထဲ ပူဆင်းသွားပြီး ချိုမျှမျှလေးမို့ ဆက်တိုက် သောက်ရင်း တစ်ပုလင်း ကုန်ခါနီး မျက်လုံးများ ရီဝေလာကာ ရယ်ချင်သလို ငိုချင်သလို ဖြစ်လာရသည်။

ခန္ဓာကိုယ်ထဲမှ သွေးကြောများ စူးကနဲ့ ဖြစ်လာလိုက် ယားတက်လာလိုက်နှင့် ဖော်မပြနိုင်သော ဝေဒနာလေး ခံစားနေရရှာသည်။ အမှန်တော့ မခင်စမ်း သောက်မည့် ဝိုင်ပုလင်းထဲ နန်းသူဇာမှာ သူမ တခါတလေ သုံးသော စိတ်ကြွဆေး ကြိုခတ်ထားခြင်းကြောင့် ဖြစ်သည်။

” ဦးစိုင်း … အပျိုကြီး ကြည့်လိုက် … အဆင်သင့် ဖြစ်နေပြီ ”

” အင်း … နန်းလေးက … ပျိုးထားလေ ”

မခင်စမ်းတစ်ယောက် ရင်ထဲ တလှပ်လှပ်ဖြင့် စကားသံများ ကြားတစ်ချက် မကြားတစ်ချက် အရာရာ ဝေဝါးနေရ၏။

……………………………………………

အခန်း ( ၅ )

ခန္ဓာကိုယ်အား အုပ်ကိုင် ပွတ်သပ်ပြီး အဝတ်စားများ ချွတ်ခံရစဉ် အလိုက်သင့် နေပေးရင်း အထိအတွေ့ နောက် လိုက်ပါမိနေသည်။

” မမ … အင့် … ”

ပက်လက်အနေထားနှင့် မခင်စမ်း မျက်နှာပေါ် နန်းသူဇာတစ်ယောက် တက်ခွကာ စောက်ပတ်လေးနှင့် ပါးစပ်အား တေ့ပေးလိုက်၏။ မခင်စမ်းတစ်ယောက် နန်းသူဇာ၏ စောက်ဖုတ်လေးမှ ညှီစို့စို့ အရသာကြောင့် အမ်ချင်နေမိသည်။ သို့သော် အလိုအလျောက် လျှာဖျားလေးဖြင့် စောက်ပတ်လေး ဖြဲကာ ကြိတ်မှိတ် ယက်ပေးနေ၏။

မခင်စမ်း ပင့်ယက်တိုင်း နန်းသူဇာ နဖူးကြောများ ကြုံ့လာကာ တအီးအီး ညည်းနေရပြန်သည်။ နန်းသူဇာ နို့အုံလေး နိမ့်လိုက် မြင့်လိုက်နှင့် အသက်ရှူသံများ ပြင်းထန်လာရ၏။ ဘေးမှ လီးကြီးအား ပွတ်သပ်နေသော ဦးစိုင်းနောင်ကိုယ်တိုင် မယားချောလေး နန်းသူဇာ၏ ခံစားမှု့ကြောင့် စိတ်လှုပ်ရှား နေတော့သည်။ နန်းသူဇာ၏ လက်နှစ်ဖက်မှာ မခင်စမ်း ဆံနွယ်များအား ခပ်တင်းတင်း ဆွဲဆုပ်ကိုင်ရင်း သူမ နှုတ်ခမ်းသားများ ပြတ်လုမတတ် ကိုက်ထားပြန်၏။

နန်းသူဇာတစ်ယောက် အဖုတ်အား အယက်ခံရင်း အစိလေးအား လျှာထိပ်ဖြင့် ထိမိရာ ဖင်သားများ တုန်ခါလာ၏။ ခဏအကြာ လည်ပင်းသား အပျော့လေးပေါ် အကြောစိမ်းများ ထောင်လာကာ တအားအား ညည်းရင်း မခင်စမ်း မျက်နှာအား သူမ ပေါင်ကြားထဲ မလွတ်တမ်း ဆွဲကပ်ထားတော့သည်။ မျက်နှာအား ဆွဲကပ်ထားရာမှ ခွာပေးလိုက်ချိန် မခင်စမ်း ပါးစပ်ထဲမှ စောက်ရည်များ ပြန်အမ် စီးကျ လာ၏။

မခင်စမ်း တဖြည်းဖြည်း ဆေးရှိန်လျော့ကာ အသိစိတ် တချို့တဝက် ပြန်ကပ်လာစဉ် ကိုယ်လုံးတီး အနေအထားဖြင့် ပက်လက်အနေအထား လှဲချခံရပြန်သည်။ ဦးစိုင်းနောင်မှာ မခင်စမ်း ဒူးကောက်ကွေးထဲ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ပင့်ကိုင်ကာ ပေါင်တန်နှစ်ဖက် ဖြဲမြှောက်ရင်း ဒူးထောက်လျက် အနေအထားနှင့် ဖိတွန်းလိုက်၏။ မခင်စမ်း၏ ပေါင်ကြားမှ စောက်ပတ်ကြီး ပြဲလာကာ ဖင်ကြီးမှာ ကြမ်းပြင်ပေါ် အိကားနေတော့သည်။

နန်းသူဇာမှာ မခင်စမ်း မျက်နှာအနှံ့ စောက်ပတ်ဖြင့် ဖိပွတ်ကာ ဦးစိုင်းနောင် လီးကြီးအား ၅ ချက် ၆ ချက်ခန့် ဂွင်းတိုက်ပေးရင်း မခင်စမ်း စောက်ဖုတ်ထဲ လီးထိပ် တေ့ပေးလိုက်၏။

” ဗျစ် … ဇွိ … အ … အ ”

လီးကြီးမှာ မခင်စမ်း စောက်ပတ်ထဲ တရစ်ချင်း တိုးဝင်သွားရာ အ ကနဲ ညည်းရင်း ရင်ဘတ်ကြီး ကော့တက်လာသည်။ ပုံမှန်လေး လိုးရင်း ခါးအားဖြင့် ကြိတ်လှည့်ရာ မခင်စမ်း မျက်ဖြူလန်မတတ် ခံစားရပြီး စောက်ခေါင်း ပေါက်ထဲမှ စောက်ရည်များ လီးအရည်ပြား ဘေးမှ လျှံထွက်ကာ ဖင်ဝကြားထဲ စီးကျလာ၏။

” ရှီးးးး … အ … ဗြိ … ဗွက် ပလွပ် … အ အားးး … ကောင်းလိုက်တာ … လိုးလိုး … ပလွပ် … အင့် ………… အားးး အားးးးးး ”

မခင်စမ်းမှာ ဦးစိုင်းနောင် လီးအရသာကြောင့် ညည်းတွားနေရာ နန်းသူဇာမှ ပါးစပ်အား စောက်ပတ်အုံဖြင့် ထပ်ပွတ်နေသဖြင့် ညည်းသံလေးများ ပျက်တောင်း ပျက်တောင်း ထွက်ပေါ်လာသည်။ ထိုချိန် မခင်စမ်း စောက်ပတ်မှ စီးကျလာသော စောင်ရည်များက ဖင်ကြားထဲ ဖြတ်သွားရာ ဖင်ဝလေး နွေးကနဲ့ ဖြစ်သွားပြီး ခါကော့ထိုးကာ ဦးစိုင်းနောင် လီးအား စောက်ခေါင်း အတွင်းသားများနှင့် ညှစ်ထားလိုက်ပြန်သည်။

” အားးးးး … ပြီးတောမယ် … ပြီးတော့မယ် … ဆောင့်လိုးပေး … အ အားးးး … ဆောင့်လိုးပါရှင် … အဟင့် ဟင့် … ဆောင့် ဆောင့် … အားးးးးးးးး ”

မခင်စမ်း မရှက်မကြောက် ဖင်ကြီး ကော့ထိုးကာ တောင်းဆိုနေသည်။ ရမ္မက်စိတ် ငယ်ထိပ် တက်နေသည်မို့ စကားသံများ တုန်ရီလာ၏။ ဦးစိုင်းနောင်မှာလည်း မယားချော စောက်ပတ်အုံလေးအောက် မခင်စမ်း ပါးစပ်လေးမှ တုန်တုန်ရီရီဖြင့် တောင်းဆိုနေသဖြင့် မီးပွင့်မတတ် ဆောင့်လိုးပစ်သည်။

နန်းသူဇာမှာ မခင်စမ်း မျက်နှာပေါ် ဒူးထောက် ခွထားလျက်ဖြင့် လင်ဖြစ်သူ ဦးစိုင်းနောင်၏ ကာမစိတ် ထကြွနေပုံကို ကြည့်ရင်း သူ့စောက်ပတ်လေး လိုးပေးသလို ခံစားလာရကာ ဒုတိယအကြိမ် စောက်ရည်များ ပန်းထွက်လာပြန်၏။ မခင်စမ်း စောက်ဖုတ်အား မီးပွင့်မတတ် အလိုးခံရင်း မျက်နှာပေါ် စောက်ရည်နွေးနွေးလေး ပန်းခံရကာ အရသာ ထူးကဲနေတော့သည်။ အထွတ်အထိပ် ရောက်ခါနီးမို့ အကြောအချင်များ တင်းလာကာ စောက်ခေါင်းထဲ တဘွတ်ဘွတ် ဝင်ထွက်နေသော လီးအား ညှစ်ရင်း စောက်ရည်များ ပန်းထုတ်ပစ်၏။

” အားးးး အားးးး … ထွက် ထွက် … ထွက်ကုန်ပြီ … အမလေးးးး … ကောင်းလိုက်တာရှင် … အမလေး … ကောင်းလိုက်တာ ”

ခပ်ကျယ်ကျယ် အော်ဟစ်ညည်းတွားရင်း ခန္ဓာကိုယ် တွန့်လိမ်ကာ ကော့ပျံနေသည်။ စောက်ဖုတ်ထဲမှ ပန်းထွက်လာသော အရည်များက လီးတန်အား နွေးကနဲ့ ဖြစ်ကာ ဦးစိုင်းနောင်လည်း အချက် ၃၀ ခန့် မနားတမ်း ဖိလိုးရင်း လရည်များ ပန်းထည့်လိုက်တော့၏။ ဦးစိုင်းနောင်မှာ လရည်ကုန်သည်နှင့် မခင်စမ်းအား ဒူးထောက်လိုးနေရာမှ ကိုယ်လုံး နောက်ဆုတ်ကာ ထရပ်ပြီး ဘေးနား ပက်လက်လှန် လှဲချလိုက်သည်။ လီးကြီးမှာ စောက်ဖုတ်ထဲမှ ကျွတ်ထွက်လာကာ တဆက်ဆက် တုန်ခါနေ၏။ လီးကျွတ်ထွက် သွားသည်နှင့် မခင်စမ်း စောက်ပတ်ထဲ ဟာသွားကာ ဦးစိုင်းနောင် လရည်များ စိမ့်ထွက်လာတော့သည်။

ထိုစဉ် နန်းသူဇာ ထရပ်ကာ မခင်စမ်း ပေါင်ကြားထဲ ဒူးတုတ် ထိုင်ရင်း စောက်ခေါင်းထဲမှ စီးကျနေသော လင်တော်မောင် ဦးစိုင်းနောင်၏ လရည်များအား စုပ်ယူမျိုချပစ်၏။ ပူပူနွေးနွေး အလိုးခံထားရသော စောက်ပတ်လေးအား စုပ်ယူခံရစဉ် မခင်စမ်းတစ်ယောက် လရည်များနှင့် လက်ကျန် စောက်ရည်များ ညှစ်ထုတ်ကာ ဖင်ကြီး ကော့တက်သွားပြီး ခဏအကြာမှ ဘုံးကနဲ့ ကြမ်းပြင်ပေါ် ပြန်ကျလာတော့သည်။

ခဏအနားယူပြီးသည်နှင့် ဦးစိုင်းနောင်မှာ မခင်စမ်း ဖင်ကြီးအား တက်မက်စွာ ကြည့်ရင်း လေးဖက် ကုန်းခိုင်း လိုက်ပြန်သည်။ ကုန်းပေးထားသော မခင်စမ်း စောက်ပတ်ထဲ လီးထိပ်တေ့ကာ ဆောင့်လိုးရင်း မယားဖြစ်သူ နန်းသူဇာအား အိပ်ယာဘေးနာ သေတ္တာအနက်အား မေးဆက်ပြလိုက်၏။

နန်းသူဇာမှာ ထရပ်ကာ သေတ္တာဖွင့်ကာ ဂျယ်ဘူး တစ်ဘူး ထုတ်ယူနေသည်။ ဦးစိုင်းနောင်တို့နား ပြန်လျှောက်လာပြီး သေတ္တာထဲမှ ယူလာသော ဂျယ်ဗူး လေး အဖုံးဖွင့်ကာ မခင်စမ်း ဖင်ဝလေးထဲ ညှစ်ချလိုက်၏။ တဆက်ထဲ လက်ခလယ်နဲ့ ဖင်ပေါက် လေးထဲ ထိုးကလိရာ မခင်စမ်းတစ်ယောက် လည်ပြန်ကြည့်ရင်း နန်းသူဇာအား လှမ်းပြော နေသည်။

” ရှီးးးးးး … အား … ညီမရယ် … ဘယ်လို လုပ်နေတာလည်း … ဖင်ဝက ယားနေပြီ … ဟင့် ဟင့် ”

” ယားနေရင် … လိုးခိုင်းပေးမှာပေါ့ … မမရယ် ”

စကားဆုံးသည်နှင့် နန်းသူဇာမှာ မခင်စမ်း စောက်ပတ်ထဲမှ ဦးစိုင်းနောင်လီးအား ဆွဲထုတ်ပြီး ဖင်ပေါက်လေးထဲ တေ့ပေးလိုက်၏။

” ခဏလေး … ဖြစ်ပါ့မလား … ညီမရယ် … အစ်မ ကြောက်တယ် … ဦးစိုင်းဟာက … အကြီးကြီး ”

ဖင်ဝကို လီးဖြင့် တေ့ချိန် မခင်စမ်း လန့်ပြီး နန်းသူဇာအား မေးနေပြန်သည်။ သို့သော် ဦးစိုင်းနောင်မှာ နန်းသူဇာ အဖြေအားမစောင့်ပဲ မခင်စမ်း ခါးလေးအား လက်ဖြင့် ထိန်းကိုင်ကာ ဖင်ဝလေး ဗျစ်ကနဲ့ နေအောင် လီးထိပ်ကို ဖိသွင်းပစ်၏။

” အားးးး … သေပြီ သေပြီ … အဟင့် ဟင့် … မရဘူး … နာတယ် … ပြန်ထုတ်ပေးပါ … အမလေးးး ”

မခင်စမ်း ရုန်းနေသော်လည်း ဦးစိုင်းနောင်မှာ ထုတ်မပေးပဲ လီးအရင်းထိ ဖိလိုးလိုက်တော့သည်။ မခင်စမ်း ဖင်ပေါက်မှာ လီးတစ်ခါမှ မဝင်ဘူးသဖြင့် ဦးစိုင်းနောင် လီးကြီး ဝင်လာရာ တစ်ဆို့ကြီး ဖြစ်ကာ နာကျင် နေရှာသည်။

” ဦးစိုင်း ခဏထုတ်ပြီး … အဖုတ်လေး ပြန်လိုးလိုက် … နန်း … မမဖင်ပေါက်လေး … ကလိပေးမှ ရမယ် ”

နန်းသူဇာ စကားကြောင့် ဦးစိုင်းနောင်မှာ ဖင်ပေါက်ထဲမှ လီးအား ထုတ်ကာ စောက်ရည်အိုင်နေသော အဖုတ်ထဲ ပြောင်းလိုးလိုက်၏။ ထိုစဉ် နန်းသူဇာမှ မခင်စမ်း ဖင်ဝလေးအား လျှာထိပ်လေးဖြင့် ဝိုင်းပေးလိုက်၏။ ချက်ချင်း မခင်စမ်း မျက်နှာလေး အမူယာ ပြောင်းသွားတော့သည်။ စောက်ဖုတ်လေး အလိုးခံရင်း ဖင်ဝလေး အယက်ခံရသဖြင့် ကာမအရသာ အသစ်လေး ခံစားလာရသည်။ နန်းသူဇာမှာ မခင်စမ်း အမူယာကြည့်ကာ ဖင်ပေါက်ထဲ လက်ခလယ်လေး ဖိသွင်းလိုက်၏။

” စွတ် … အ … ရှီးးးးးးးးး ”

ဦးစိုင်းနောင်ကလည်း အဖုတ်ထဲ တစ်ချက်ချင်း လိုးပေးရာ နန်းသူဇာကလည်း လက်ခလယ်လေးအား ညင်ညင်သာသာလေး အသွင်းအထုတ် လုပ်ပေးနေသည်။ နန်းသူဇာမှာ လက်ခလယ် အဖြောင့် ထိုးသွင်းရာမှ ခပ်ကွေးကွေး ပြောင်းသွင်းရာ မခင်စမ်း ဖင်ကြီး ကော့တက်လာကာ တအီးအီး ညည်းပြနေ၏။

ထိုအချိန် ဦးစိုင်းနောင်မှာ ဆက်ကနဲ့ ဆွဲလိုးပစ်ရာ အဖုတ်ထဲဝင်သော လီးနှင့် ဖင်ပေါက်ထဲ ထိုးသွင်းထားသော နန်းသူဇာ၏ လက်ခလယ်တို့ ထိကပ်မိတော့သည်။ စောက်ဖုတ်အား လီးဖြင့်လိုးကာ ဖင်ပေါက်အား လက်ချောင်းလေးနှင့် လိုးပေးသလိုဖြစ်ကာ မခင်စမ်းတစ်ယောက် အသဲခိုက် သွားရတော့သည်။ ဖင်ကြီးထောင်ကာ တစ်ကိုယ်လုံး တုန်ခါလာ၏။

ဦးစိုင်းနောင်မှာလည်း အားထည့်လိုးသဖြင့် အဖုတ်ထဲ လီးဝင်လာတိုင်း ကော့ပျံသွားကာ ဖင်ပေါက်ထဲမှ နန်းသူဇာ လက်ခလယ်အား ညှစ်လိုက်သလို ဖြစ်နေရသည်။

” ဘွတ် … ဘွတ် … အ … ဘွတ် ဗျစ် … ဇွိ … ဗျစ် အ အ … အမလေး ကောင်းလိုက်တာ ”

မခင်စမ်း ကာမစိတ်များ ပြင်းထန်လာ၏။ ထိထိမိမိ ဆောင့်အလိုးခံချင်နေသည်။ အဖုတ်ထဲ လိုးပေးသလို ဖင်ထဲလည်း ခပ်ကြမ်းကြမ်း အလိုးခံချင် သဖြင့် စဉ်းစားရ ခက်နေပြန်၏။ လက်ခလယ်ဖြင့် ဖင်ပေါက်ထဲ လိုးပေးသည့် အရသာလေးလဲ မပျက်စေလိုပေ။ စောက်ခေါင်းနှင့် ဖင်ပေါက်ထဲ တိုးဝင်လာသော လီးအရည်ပြားနှင့် လက်ချောင်းလေးမှာ အဖုတ်နံရံများနှင့် ဖင်အတွင်း ကြွက်သားများအား ဖိညှပ်သလို ဖြစ်ရာ မခင်စမ်းတစ်ယောက် အရှင်လတ်လတ် နတ်ပြည်ရောက်နေတော့သည်။ ဖင်ကြီးနွဲ့ကာ ရမ်းကာဖြင့် ပါးစပ်မှ အသံပေါင်းစုံ ညည်းကာ ကာမစည်းစိမ်လေး ခံယူနေ၏။

” အားးးး အားးးး … ကောင်းလွန်းလို့ပါ … ဆောင့်လိုး ပေးပါရှင် …… အဟင့် ဟင့် … ပြီးတော့မယ် … ထင်တယ် … အားးးးး ဆောင့်ဆောင့် … အားးးးးးးး … ဟင့် ဟင့် ဟင့် ”

အငမ်းမရ တောင်းဆိုနေရင်း ရမ္မက်စိတ်များ တောက်လောင်ကာ ရှိုက်သံများနှင့် တုန်ရီနေရှာသည်။ ထိုချိန် နန်းသူဇာမှာ သူမလက်ချောင်းလေးအား ထုတ်ပြီး ဖင်ဝထဲ ဦးစိုင်နောင်လီးအား ပြောင်းထည့်ပေးလိုက်တော့၏။ ဖင်ပေါက်ထဲ လီးဝင်လာစဉ် မခင်စမ်းမှာ အထွဋ်ထိပ် ရောက်လုချိန်မို့ အံကြိတ်ခံကာ နောက်ပြန် ပြန်ဆောင့်ပေးနေသည်။ ဦးစိုင်းနောင် ကိုယ်တိုင် မခင်စမ်း ဖင်အတွင်း ကြွက်သားများ၏ ညှစ်အား မခံနိုင်ပဲ မေးကြောများ ထောင်လာကာ ဖင်ပေါက်ထဲ လရည်များ ပန်းထုတ်ပစ်ရ၏။

” ဖင်ထဲ … လရည်တွေ … ဝင်ကုန်ပြီ … အာ … ဟာ … အမလေးးးး … အ အားးးး ”

ရင်ခေါင်းသံဖြင့် ညည်းရင်း ဖင်သားစိုင်ကြီးများ တဆက်ဆက် တုန်ခါနေပြီး လေးဘက်ထောက် အနေထားနှင့် စောက်ရည်များ တဗြန်းဗြန်း ပန်းထုတ်နေတော့သည်။

နောက် ၂ ရက်ထိ ဦးစိုင်းနောင်မှာ မခင်စမ်းအား ဖင်ရော အဖုတ်ရော စိတ်တိုင်းကျလိုးပြီး အထူးအခွင့်ရေးပေးသည့် အနေဖြင့် နောင်ချိုကားဂိတ်အား ပြန်ပို့ပေးလိုက်၏။

……………………………………………………….

မခင်စမ်းတစ်ယောက် အိမ်ပြန်ရောက်စဉ် ရပ်ကွက်ထဲမှ တစ်ဦးပြီးတစ်ဦး လာမေးကြရာ သူမ အလိုးခံရသည်မှ လွဲ၍ အားလုံး အမှန်အတိုင်း ပြောပြနေသည်။ ဦးကြည်မောင်မှာ မခင်စမ်း ပြန်ရောက်ပြီ ကြားသည်နှင့် အရင်ဆုံး ရောက်လာကာ တော်တော်နှင့် မပြန်ပဲ ညမိုးချုပ်မှ ပြန်သွားရှာ၏။

၅ ရက်ခန့်အကြာ ရပ်ကွက် ကထိန် အတွက် အလှူခံ လုပ်အားပေးလိုက်ရာ ပြန်ရောက်သည်နှင့် ထုံးစံအတိုင်း နောက်ဖေးဘက်ပြေးကာ အိမ်သာထဲ ဝင်ချိန်မရ ဆီးအောင့်ထားရသဖြင့် အိမ်သာ ရှေ့တည့်တည့် ထမိန်မကာ တဗြန်းဗြန်းနှင့် သေးထိုင်ပေါက်နေတော့၏။ ကိုသာလောင် အိမ်သာထဲ ရှိနေသည်ကို မခင်စမ်း မသိရှိပေ။

ကိုသာလောင်မှာ အိမ်အောက်ထပ် ရေနွေး သောက်နေရင်း မခင်စမ်း အိမ်ရှေ့ တံခါးချိတ် ဖြုတ်နေသည်ကို မြင်သည်နှင့် အိမ်သာထဲဝင်ထိုင် နေလိုက်သည်။ မခင်စမ်း အပြင်က ပြန်လာတိုင်း သေးပေါက်တတ်သည်ကို သိရှိထား၏။

” အိမ်သာထဲ … လူရှိလား ”

သေးပေါက်ရင်း အိမ်တံခါး ညှပ်ကာထားသော အပေါက်မှ လူရိပ်မြင်သဖြင့် ရှက်ရှက်နှင့် လှမ်းမေးလိုက်သည်။

“ဟုတ် မခင်စမ်း … ကျနော်ပါ … ဗိုက်ရစ်နေလို့ ”

” ဟော်တော် … ကိုသာလောင်လား … ကျမ … လူမရှိဘူး ထင်လို့ … ကန်တော့နော် ”

အပြင်မှ ပြန်လာသည်နှင် သေးပေါက်ချင်လှသဖြင့် အိမ်သာတံခါး မခေါက်မိပဲ တံခါးရှေ့ ထိုင်ပေါက်ရာ အခုမှ မျက်နှာလေးရဲကာ ရှက်စိတ်ဖြင့် ဝန်းထရံဘက် လှည့်လိုက်ရသည်။ အရေးထဲ အလိုက်ကန်းဆိုး မသိသော စောက်ပတ်က သေးကြော မပြတ်နိုင် သေးသဖြင့် စောက်ဖုတ်အား မကျေမနပ် ဖြစ်မိပြန်၏။

၂ ချက်ခန့် လက်ကျန် သေးအား ဖင်ရှုံ့ညှစ်ကာ ထရပ်ရင်း အိမ်ထဲ ဝင်လာခဲ့လိုက်သည်။ ကိုသာလောင် တစ်ယောက် မခင်စမ်း စောက်ဖုတ်အား အနီးကပ် မြင်လိုက်ရသဖြင့် ချက်ချင်း မှန်းကာ ဂွင်းထုပစ်၏။ တအီးအီး ကြိတ်ငြီးကာ ခဏလေးဖြင့် လီးထိပ် အပေါက်မှ လရည်များ တဖျောဖျော ပန်းထွက်လာကာ အိမ်သာ တံခါးအား စင်ကုန်တော့သည်။

……………………………………

အခန်း ( ၆ )

နေ့ခင်းဘက် တအီးအီး တအားအားနှင့် ခပ်တိုးတိုး ညည်းသံလေးကြောင့် ကိုသာလောင် အပေါ်ကြမ်းပြင်အား ကြည့်ကာ စူးစိုက်နားထောင်နေ၏။ မယားဖြစ်သူ ရွာပြန် သွားသည်မှာ ၂ ရက်ရှိပြီမို့ ပေါင်ကြားမှ လီးမှာ လူနိုးသည် နှင့် လီးနိုးနေတတ်သည်။ အခုလည်း ပုဆိုးအထဲမှ ထောင်မတ်နေသော လီးအား အုပ်ကိုင် ပွတ်သပ်ရင်း ထထိုင်လိုက်၏။ ရေတစ်ခွက် ခပ်သောက်ကာ အိပ်ခန်း တံခါး ဖွင့်လိုက်ပြန်သည်။

နောက်ဖေး သေးပေါက်ရန် အိမ်ပေါ်တက်သော လှေကားကွေ့လေးမှ အဖြတ် မခင်စမ်း ဖိနပ်လေး တွေ့နေ၏။ စိတ်ကူးပြောင်းကာ နောက်ဖေးတံခါးဆီ မသွားပဲ ခြေဖွနင်းကာ အိမ်ပေါ် တက်ခဲ့လိုက်သည်။ ခါတိုင်း မခင်စမ်း အိပ်ချိန် ချောင်းကြည့်ကာ ဂွင်းမှန်းထုနေကြမို့ အိပ်ခန်းဝနား ခပ်ရဲရဲ လျှောက်လာရာ တအီးအီး အသံလေးများ ပီပြင်စွာ ကြားလာရ၏။

ချောင်းနေကြ အပေါက်လေးမှ ချောင်းရာ မခင်စမ်း တစ်ယောက် ကုတင်ပေါ် ပက်လက်အနေထားဖြင့် ခြေရင်းဘက်မှ တီဗွီအား စူးစိုက်ကြည့်ရင်း ပေါင်ကြားထဲ လက်သွင်း ပွတ်သပ်နေ၏။ ဘေးတိုက်အနေထားမို့ မခင်စမ်း ကြည့်နေသော တီဗွီအား ကန်လန့်ဖျက် တစောင်းလေး မြင်နေရသည်။ မခင်စမ်း တီဗွီကြည့်ရင်း ဘယ်ဖက်ပေါင်တန် ကွေးကာ ကုတင်ကြမ်းပြင်အား ခြေဖျား ထောက်လိုက်၏။ ညာဘက်လက်မှ ပေါင်ကြားထဲ အပွတ်မပြတ်ပေ။ ကြည့်နေရင်း ဘယ်ဘက်လက်မှာ ကြွလာပြီး အင်္ကျီအပြင်မှ နို့အုံများအား ပွတ်သပ် ညှစ်ချေနေပြန်သည်။

ကိုသာလောင် တီဗွီဘက် အကြည့်ရွေ့ရာ မျက်လုံး ပြူးလာတော့၏။ အသားဖြူဖြူ မိန်းမချောလေးအား အသက်ခပ်ကြီးကြီး အဖိုးကြီးမှ အပေါ်မှ ဖိလိုးနေသည့် ဂျပန်ဖူးကားအား မခင်စမ်း ကြည့်ရင်း စောက်ပတ် ပွတ်နေသည်ကို သဘောပေါက် လာတော့သည်။ အသားကြမ်းပြင်ပေါ် မွှေ့ယာအထူ ခင်းကာ ၂ ဦးလုံး ကိုယ်တုံးလုံးနှင့် မိန်းမချောလေး နို့အုံအား စို့ရင်း ဆောင့်လိုးနေ၏။ ကင်မရာ အနီးကပ် ရိုက်ပြသဖြင့် စောက်ပတ်နီတာရဲလေးထဲ အဖိုးကြီး လီး ဝင်ထွက်နေသည်ကို ရှင်းလင်းစွာ မြင်နေရပြန်သည်။

မိန်းမချောလေးမှာ လီးဝင်နေသည်ကို အားမရဟန်နှင့် ခါးကော့ပေးနေသည်။ မခင်စမ်းကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ ထမိန်အောက်နားစလေး ဗိုက်ပေါ်ရောက်နေပြီး သူမ ပေါက်ကြားထဲမှ စောက်ဖုတ်အား ကော့ကာ လက်ခလယ် နှင့် လက်သကြွယ် ၂ ချောင်းပူးကာ စောက်ခေါင်းထဲ တဇွိဇွိနှင့် အသွင်းအထုတ် လုပ်နေပြန်၏။ ဘယ်လက်က နို့အုံညှစ်ကာ ညာလက်မှ အဖုတ်ထဲ ထိုးသွင်းကာ နူတ်ခမ်းများ တဆက်ဆက် တုန်နေရှာသည်။

” အ … အ ”

နောက်တစ်ခန်းတွင် မိန်းမချောလေးမှာ အဖိုးကြီး အပေါ်မှ ခွလိုးရာ နို့အုံလေး ရမ်းခါနေပြန်သည်။ ကိုသာလောင် ခြေလှမ်းများ မခင်စမ်း ကုတင်နား အလိုလျောက် လျှောက်လာခဲ့တော့၏။ မခင်စမ်း တကိုယ်လုံး တွန့်လိမ်ကာ ရမ္မက်စိတ်များ အမြင့်ဆုံး ရောက်လာစဉ် ပေါင်ကြားထဲမှ သူမလက်အား တစ်စုံ တစ်ယောက်မှ ဆွဲဖယ်လိုက်သဖြင့် မျက်လုံးဖွင့် ကြည့်လိုက်တော့သည်။

” ဟင် … ရှင် ရှင် … ကိုသာလောင် … ဘာလုပ် လုပ် …… ”

သူမစကားမဆုံးခင် ကိုသာလောင်မှာ စောက်ဖုတ်အား ကုန်းယက်လိုက်သည်။

” အာ … မလုပ်နဲ့ … ကျွတ် ”

မခင်စမ်း တားပေမယ့် မရတော့ပေ ကိုသာလောင့် လျှာက စောက်ဖုတ်ပေါ် ထိထိမိမိနှင့် ဖိယက်နေ၏။ ကုတင်စောင်း ဒူးတဖက် ကွေးတင်ကာ လက်က နို့အုံများအား အင်္ကျီအပြင်မှ ညှစ်ချေပစ်သည်။ မခင်စမ်း ခေါင်းခါရမ်းရင်း ဇတ်ကားကြည့်ထားသည့် အရှိန်ဖြင့် အလိုအလျောက် ဖင်ကြီး ကော့ပေးရင်း ညည်းနေရှာ၏။

ကိုသာလောင် မျက်နှာနီရဲ အဆီပြန်နေကာ ကုတင်ပေါ်တက်ပြီး မခင်စမ်းအားခွရင်း အင်္ကျီ ကြယ်သီးဖြုတ်ကာ နို့သီးခေါင်းများ ဆွဲစို့တော့သည်။ မခင်စမ်း မထိန်းနိုင်တော့ပေ။ စောက်ဖုတ်အား ကိုသာလောင် ပုဆိုးထဲမှ လီးဖြင့် အမြှောင်းလိုက် ထောက်မိကာ အရည်များ ထွက်ကျလာတော့၏။

အဖြစ်အပျက်မှာ မြန်ဆန်သဖြင့် မခင်စမ်း မျက်စိမှိတ်ကာ တိုးတိုးလေး ညည်းနေရှာသည်။ ကိုသာလောင်မှာ မခင်စမ်း တွန့်လိမ့်ရင်း အရည်များ ပန်းထုတ်စဉ် နောက်ဆုတ်ရင်း စောက်ဖုတ်အား မျက်တောင်မခတ်ဘဲ ကြည့်နေ၏။ စောက်ခေါင်းပေါက် နီနီလေးထဲမှ သေးပန်းသလို စောက်ရည်များ ပန်းထွက်နေရာ ကြည့်ရင်း ပုဆိုးထချွတ်ကာ လီးအား ကိုင်ဆွနေသည်။

စောက်မွှေးအုံအောက် အစိလေး ခေါင်းထောင်နေပြီး အဖုတ် နှုတ်ခမ်းသား ၂ ဖက်ကြား အရည်လဲ့ကာ အတွင်းသား နုနုလေးများ ပွစိပွစိဖြင့် လက်ကျန်အရည်များ ညှစ်ထုတ်ရင်း မခင်စမ်း မျက်လုံး ပြန်ပွင့်လာ၏။ အမောပြေမှ အဖုတ်အား ကိုသာလောင် ကြည့်နေမှာကို တွေးမိပြီး မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်ကာ လက်နှင့် အုပ်ထားလိုက်သည်။

” ဖုံးမနေပါနဲ့ … မခင်စမ်းရယ် ”

ကိုသာလောင့် စကားသံကြောင့် အကြည့်ရွေ့ရာ ညာဘက် ပေါင်ဘေးနား ဒူးထောက်လျက် အနေအထားနှင့် ဒစ်ကြီး ပြဲလန်နေသော လီးကြီးအား ကိုင်ဆွနေသည်ကို မြင်လိုက်ရ၏။ မခင်စမ်း ကြည့်နေစဉ် ကိုသာလောင်မှာ ပေါင်ကြားထဲ နေရာယူကာ မခင်စမ်းလက်အား ဆွဲဖယ်ရင်း လီးထိပ်နှင့် တေ့လိုက်သည်။

” ဟာ … မသင့်တော်ပါဘူး … ရှင်က မိန်းမ ရှိသားနဲ့ ”

” မိန်းမက … ရွာပြန်သွားလို့ပါ … မခင်စမ်းရယ် ”

လီးအား ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖိသွင်းရာ ဒစ်ဖူး ကျွံလာသည်နှင့် မခင်စမ်း စောက်ဖုတ်က အလိုအလျောက် ညှစ်ထားမိ၏။

” အမလေး … ကြပ်လိုက်တာ … ကျွတ်ကျွတ် ”

ညည်းနေတုန်း လီးအရင်းထိ ဆောင့်လိုးရာ နင့်ကနဲ့ ခံစားလိုက်ရပြီး ကိုသာလောင့် လက်မောင်းအိုးအား လှမ်းဆွဲထားလိုက်ရသည်။ ဒစ်ဖူးမှ စောက်ဖုတ် အတွင်း သားများအား ပွတ်ဆွဲသည့် အထိအတွေ့ ကြောင့် ဇတ်ကားထဲမှ မြင်ကွင်းများ မြင်ယောင်လာမိသည်။ ခြေဖျားထောက် ခါးကော့ပေးရာ ကိုသာလောင်၏ ဆောင့်ချက်များ တဘွတ်ဘွတ်နှင့် မြန်ဆန်လာ၏။

” ရှီးးးး … ကောင်းလိုက်တာ … မခင်စမ်းရယ် ”

” အမလေး … ဖြည်းဖြည်းနော် … ကိုသာလောင် ”

” နာလို့လား ”

” အင်း … ရှင့် လီးက … တုတ်လို့ ”

မခင်စမ်း စကားကြောင့် ကိုသာလောင်မှာ လီးအား ဆွဲထုတ်၍ ဒစ်ဖူးချန်ထားကာ လက်ဖြင့် လီးအရင်းမှ ကိုင် မွှေပေးတော့သည်။ မခင်စမ်း ဇိမ်တွေ့ကာ ခါးကော့လာမှ ကော့တက်လာသော စောက်ဖုတ်အား ဘွတ်ကနဲ့ ဘွတ်ကနဲ့ ဆီးခုံးချင်း ထိနေအောင် ဆောင့်တော့သည်။ ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း ကုတင်တိုင်များပါ ခါရမ်းနေပြီး အချက် ၈၀ လောက်တွင် မခင်စမ်း စောက်ဖုတ်မှ ပွက်ကနဲ့ ပွက်ကနဲ့ အသံများမြည်ကာ ပြီးသွားပြန်၏။

” မခင်စမ်း … လေးဖက် ကုန်းပေးပါ့လား … ကျနော် မပြီး သေးလို့ ”

” ဟမ် … ဘာလုပ်မလို့လဲ … ဖင်လုပ် မလို့လား ”

” မဟုတ်ပါဘူး … အဖုတ်ကိုပဲ လုပ်မှာပါ ”

မခင်စမ်း လေးဖက်ကုန်းပေးရာ ဖင် ၂ ခြမ်း ကြားမှ အဖုတ်မှာ စောက်ရည်များ ရွှဲနေရာ စောက်မွှေးများပါ စေးကပ်နေသည်။ ကိုသာလောင်မှ နောက်မှ ဒူးထောက် ခါးညွတ်ရင်း အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသား ၂ ဖက်အား လက်ဖြင့်ဖြဲကာ လျှာဖြင့် ထိုးယက်ပေးလိုက်တော့၏။

” အ အားးးးး … ရှီးးးးးးးး ”

မခင်စမ်း ၂ ကြိမ်တိတိ ပြီးထားရာ အံသြစရာပင် ရမ္မက်စိတ်များ ကျမသွားပဲ ဖင်ကြီးထောင်ပေးရင်း လူးလွန့် ညည်းတွားနေ၏။ လျှာဖြင့် စောက်ဖုတ် အတွင်းသားအား ထိုးစုပ်ရာ စောက်ရည် အကျိ အချွဲလေးများ ကိုသာလောင့်လျှာဖျား ကပ်ပါလာ၏။ ဒုတိအကြိမ် အဖုတ် ဘေးနှုတ်ခမ်းသား နှစ်ခုအား တစ်ဖက်ပြီးတစ်ဖက် ပါးစပ်ထဲ မြုပ်ပါလာအောင် စုပ်ယူလိုက်ရာ မခင်စမ်းတစ်ယောက် တကိုယ်လုံး ဆက်ဆက်ခါ တွန့်လိမ်နေပြန်သည်။

” ရှီးးးးး … အားလားလား … ကိုသာလောင်ရယ် … တအားပဲ … အင်းဟင်း ”

ကိုသာလောင်မှာ ထောင်တက်လာသော ဖင်ကြီးအား ထိန်းကိုင်ရင်း လျှာထိပ်ဖြင့် စောက်စိလေးအား မထိတထိ ဆွကာ ဝိုက်ယက်ပစ်၏။

” အာ … လိုးမှာဖြင့် … လိုးတော့လေ … အာ … ဟာ ”

မခင်စမ်းတစ်ယောက် မထိန်းနိုင်ပဲ လိုးပေးရန် တောင်းဆို နေတော့သည်။ မခင်စမ်း စကားအဆုံး ဖောင်းကြွနေသော အဖုတ်အား နောက်ဆုံးအကြိမ် လျှာအပြားလိုက် ပင့်ယက်ကာ ဒစ်မြုပ်ရုံသာ ထည့်ထားပြီး အဖုတ် အက်ကွဲကြောင်းအတိုင်း ပွတ်ဆွဲ လိုက်သည်။

” အဟင့် ဟင့် … ဘာလုပ်နေတာလဲ … လိုးပါဆို …မညဉ်းပါနဲ့တော့ … ဟင့်ဟင့် ”

မခင်စမ်း ဖင်ကြီးတွန့်ကာ အရှက်အကြောက် မရှိတော့ပဲ အတင်းတောင်ဆိုလိုက်ပြန်၏။ ဒီတစ်ကြိမ် ကိုသာလောင်မှာ မခင်စမ်း ဆံပင်များအား ဘယ်လက်မှ စုကိုင်ဆွဲရင်း ညာလက်မှ ခါးအားဆွဲရင်း လီးတစ်ဆုံး ဆောင့်လိုး ပစ်တော့သည်။

” အမလေး … အ အားးးးးးးးး ”

အာခေါင်ခြစ်အော်ရင်း ဆံပင်ကို နောက်လှန် ဆွဲခံရသဖြင့် ခေါင်းလှန်သွားသလို ဖင်ပါ ကော့တက်သွားရှာ၏။ ကိုသာလောင်မှာ အတွေ့ကြုံများသော အိမ်ထောင်သည် မို့ နူးနှပ်ပြီးသည်နှင့် မညှာမတာ မနားတမ်း ဆွဲလိုးတော့သည်။ မခင်စမ်း ဖင်ကြီးအား ညာလက်ဖြင့် တဖြန်းဖြန်း ရိုက်ကာ ပါးစပ်မှ ကာမစိတ် တောက်လောင်စေသော စကားများ မေးမေး လိုးနေပြန်၏။

” ကောင်းလား … မခင်စမ်း ”

” ဟုတ် ”

” ဘယ်ဟာက … ကောင်းတာလဲ ”

” အောက်က ”

” ဖြန်း ဖြန်း … အောက်က ဘယ်ဟာလဲ ”

” အ … အ … အောက်က … စောက်ဖုတ်ကြီးပါ … ကိုသာလောင်ရဲ့ … ဟင့် ဟင့် ”

” ဘာလို့ … ကောင်းတာလဲ … ဖြန်းဖြန်း ”

” ရှင်လီးကြီးနဲ့ … လိုးလို့ … အ အား … ”

မခင်စမ်း ဖင်ကြီး တဖြည်းဖြည်း နီရဲလာသလို ကိုသာလောင့် ဆောင့်ချက်များက မီးပွင့်မတတ် ပြင်းထန်လာ၏။ ဖင်သားများအား တဖြန်းဖြန်း ရိုက်ကာ ဆံပင်ဆွဲပြီး မညှာမတာ လိုးနေသည့် ကိုသာလောင့်ကြောင့် ခံစားမှု အသစ်များဖြင့် ရမ္မက်စိတ်များ တောက်လောင် လာပြန်သည်။

” အမလေးးးး … ကောင်းလိုက်တာ … အဖုတ် ကွဲချင် ကွဲပါစေ … လိုးလိုး … အ အားးးး ”

မခင်စမ်း စကားကြောင့် ကိုသာလောင်မှာ မေးကြောများ ထောင်လာပြီး အားအကုန် ထည့်ဆောင့်ကာ နောက်ဆုံးတစ်ချက် ဆောင့်လိုးပြီးသည်နှင့် လရည်များ ပန်းထွက်လာရ၏။ အဖုတ်ထဲ လီးတစ်ဆုံး စိမ်ထားပြီး ပြန်ဆွဲမထုတ်သေးပဲ ခါးအားဖြင့် ကြိတ်ဝိုက်ပေးရာ မခင်စမ်းဆီမှ တတိယအကြိမ် စောက်ရည်များ ထွက်ကာ လီးအရည်ပြား တလျှောက် နွေးကနဲ့ ခံစားမိတော့သည်။ ၂ ယောက်သား မျက်နှာချင်းဆိုင် ဖက်ရင်း အနားယူနေကြ၏။

” လိုးဦးမှာနော် … မခင်စမ်း ”

” ရှင် … ဒီနေ့ တော်တော့လေ … ကိုသာလောင်ကလည်း ”

” မခင်စမ်း … စောက်ပတ်ကြီး မြင်ရင် … မနေနိုင်ဘူး … ဖြစ်နေတာ ”

” ကျမ … အားမရှိတော့ဘူး … ကိုသာလောင်ရဲ့ … နောက်ရက်မှ … လိုး ”

” တကယ်နော် ”

” တကယ်ပေါ့ … ရှင့် မိန်းမ … ပြန်မလာမချင်း … လိုး ”

ကိုသာလောင် အခန်းထဲမှ ထွက်သွားသည်နှင့် မခင်စမ်း နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက် အိပ်ပျော်သွားရာ ညနေစောင်းမှ နိုးလာခဲ့သည်။ ရေချိုး သနပ်ခါးလူးကာ လိမ်းထိပ် မုန့်ဟင်းခါးဆိုင်သို့ ထွက်လာလိုက်၏။

” ဟော … အပျိုကြီး … ရိုးရိုးပဲလား … ကြက်ဥ ထည့်ဦးမလား ”

” ထည့်မှာပေါ့ … ကိုထွန်းကျော်ရယ် … အကြော်လည်း … ပိုထည့် ”

မခင်သန်းတို့ ရပ်ကွက်ထိပ် ကိုထွန်းကျော် မုန့်ဟင်းခါး ဆိုင်လေးမှာ ညနေမှ ည ၈ နာရီထိ လူမပြတ်ပေ။ စကားပြော ဖော်ရွှေကာ လက်ယာ ကောင်းလှသဖြင့် အမြဲတမ်း လူစည်နေတတ်၏။

” အပျိုကြီး … ရပြီဗျို့ … အကြော် ပိုထည့်ထားတယ် … အငံလျှော့ထားတယ် … လိုရင် … ရှေ့မှာနော် ”

ကိုထွန်းကျော်မှ မုန့်ဟင်းခါးပြင်ရာ ပုံမှန်သာ ပြင်ပေးတတ်သည်။ ဆိုင်ရှေ့ စားပွဲခုံ အရှည်လေးပေါ်တွင် ငံပြာရည်ဗူး ငရုတ်သီး အကြမ်းမှုံ့ဗူးနှင့် သံပရာသီးစိတ်ကာ စားသုံးသူ စိတ်ကြိုက် သုံးဆောင်နိုင်ရန် ပြင်ဆင်ပေးထား၏။

” ကိုထွန်းကျော် … ကျမ … ဟင်းရည်လေး ပေးပါဦး ”

မခင်စမ်း အစပိတ် ဟင်းရည် အပိုတောင်းကာ တရှုးရှုး သောက်ပြီး ပိုက်ဆံရှင်းကာ ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။ ရပ်ကွက်ထဲ ပြန်လျှောက်လာရာ ဒေါင့်ချိုးတစ်ခုတွင် နောက်မှ အသံတသံ ပေါ်ထွက်လာ၏။

” ဒီမှာ … ဒီမှာ … ခင်စမ်းလား မသိဘူး … လူမှား မှာစိုးလို့ ”

သူမနာမည် ပါနေသဖြင့် လှည့်ကြည်ရာ သန့်သန့်ပြန့်ပြန့် ဝတ်ဆင်ထားသော လူတစ်ယောက် အသက်အရွယ် မတိမ်းမယိမ်းမို့ သေချာ ကြည့်နေမိသည်။ မခင်စမ်း မမှတ်မိ။

” ဟာ … ဟုတ်ပါတယ် … နင် နင် … ခင်စမ်းပါ … ငါ စိုးကျော်လေဟာ … မမှတ်မိဘူးလား … ခုနကတည်းက ငါသေချာ ကြည့်နေတာ … တူပါတယ်လို့ ”

တဖက်လူ စကားကြောင့် မခင်စမ်း စူးစိုက်ကြည့်ရာ ငယ်ရုပ် ဖမ်းမိသွားတော့၏။

” ဟင် … မအေဘေး … စိုးကျော် … ငါ့ မှတ်တောင် မမှတ်မိဘူး … ဝလိုက်တာ နင်က ”

” အေး … ငါလည်း နင် အိမ်ထောင်ကျသွား ကတည်းက … နယ်ပြန်သွားတာဟ … နင်အမျိုးသားက ဘယ်မှာလဲ … ပြီးတော့ ဒီရပ်ကွက်ထဲ နေနေတာလား ”

” ပြောရင်တော့ … အရှည်ကြီးပဲ … စိုးကျော်ရာ … ငါ အမေတို့အိမ်လေး ရောင်းပြီး … ဒီရွှေ့လာတာ ကြာပြီဟ … ဒါနဲ့ နင်ကရော ဘာလာလုပ်တာလဲ ”

” ငါ အိမ်ငှား လာရှာတာဟ … နယ်မပြန်တော့ဘူး … ဒီမှာပဲ … အခြေချမလို့ ”

” အေးဆေး … စကားပြောရအောင် … ငါ့အိမ် လိုက်ခဲ့လေ … ဒီနားလေးတင် ”

” နောက်ရက်မှ … လာလည်မယ်ဟာ … အခု နင့်အိမ် လိုက်ကြည့်လိုက်မယ် … ငါ လောလောဆယ် အသိတစ်ယောက် … အိမ် … အလကား နေနေတာမို့ … မိုးချုပ်ရင် မကောင်းဘူး ”

” အံမယ် … ကိုက်မစားဘူး … မအေဘေးရယ် … ငါက ငယ်သူငယ်ချင်း ကြုံတုန်းမို့ … အိမ် အလည်ခေါ်တာ ”

မခင်စမ်းတစ်ယောက် အရင်ရပ်ကွက်ထဲမှ ငယ်ပေါင်း စိုးကျော်နှင့်အတူ အိမ်သို့ ပြန်လာရာ ကိုသာလောင်မှာ ကွက်ကြည့် ကွက်ကြည့် လုပ်နေရှာ၏။ စကားအသွားလာ နားထောင်၍ သူငယ်ချင်းမှန်း သိမှ အပြင်ထွက်သွားတော့သည်။

………………………………………..

အခန်း ( ၇ )

” ငါ … သွားဦးမယ် … ခင်စမ်း … နက်ဖန်မှ လာမယ် … ငါ့ဖို့လည်း … အိမ်ငှား ရှာထားပေးဟာ … နင့်အိမ်က ငါနဲ့ အဆင်ပြေပါတယ် … လက်ရှိ အိမ်ငှားတွေ ရှိနေတာ … ဂွကျနေတာ ”

” အေးပါဟဲ့ … ဒီရပ်ကွက်ထဲ ငါ့ အသိတွေ … ပေါပါတယ် … ရှာထားပေးမယ် ”

စိုးကျော် ပြန်သွားသည်နှင့် မခင်စမ်းတစ်ယောက် အိပ်ခန်းလေးထဲ ဝင်လာကာ ကုတင်ပေါ် လှဲလိုက်တော့ ၏။ ဟိုတွေးဒီတွေးဖြင့် လူးလိမ့်ရင်း ဒီရပ်ကွက်လေးထဲ မရောက်ခင် အတိတ်ကာလများအား ပြန်စဉ်းစားနေတော့၏။

………………………………………………

” အမလေး … အ အားးး … မသင့်တော်ပါဘူး … ဦးလေးထွန်း ရယ် ”

မခင်စမ်း လင်နောက် လိုက်ပြေးထားသည်မှာ ၂ လ မပြည့်သေး လင်တော်မောင် မိုးအောင်မှာ ရည်းစား ဘဝကတည်းက အရက်လေး တမျှမျှနဲ့မို့ မိဘများ သဘောမတူသည့် ကြားမှ ခိုးရာ လိုက်ခဲ့တော့၏။ လင်ဖြစ်သူ ဦးလေးအိမ် အရောက် မင်္ဂလာဆွမ်း ကျွေးကာ ပေါင်းသင်းနေထိုင်လိုက်သည်။ အလုပ်အကိုင် မယ်မယ်ရရ မရှိသော မိုးအောင်တို့ လင်မယားအား ဦးထွန်းလူမှ စောင့်ရှောက်ထား ရတော့၏။

မခင်စမ်းမှာလည်း ဖြစ်သမျှအကြောင်း အကောင်းပင် သဘောထားကာ နေရရှာသည်။ အိမ်ထောင် ကျခါစ ၁ လလောက်သာ မိုးအောင်မှာ လိုးနိုင်သော်လည်း နောက်ပိုင်း မူးပြန်လာလျင် အချက် ၂၀ ခန့် လိုးပြီးသည်နှင့် လရည်ထွက်ကာ လီးမှာ ပျော့ကျသွားတော့၏။ မခင်စမ်းတစ်ယောက် ကာမမီးတောက်လေးအား ဖြစ်သလို ငြိမ်းရာ ခရမ်းသီးဖြင့် အာသာဖြေ နေစဉ် ဦးထွန်းလူနှင့် မိကာ စောက်ပတ် အယက်ခံနေရ၏။

ရှက်ရှက်နှင့် ကျောပေးကာ ဘေးတစောင်းကွေးလိုက်မှ ပိုဆိုးသွားသည်။ မခင်စမ်း ဖင်ကြီးအား ကြည့်ကာ ဦးထွန်းလူ ပေါင်ကြားမှ လီးကြီး ထောင်မတ်လာပြီး လိုးချင်စိတ်များ ပြင်းထန်လာ၏။ ဖင်သားစိုင်နောက်မှ ဒူးထောက်ကာ လီးအား စောက်ရည်ရွှဲနေသော အဖုတ်လေးအား ထိုးထဲ့လိုက်သည်။ စောက်ဖုတ်မှာ ကျဉ်းနေသဖြင့် လီးထိပ်အဝလေးတွင် တစ်နေရာ ဖိထည့်လိုက်သဖြင့် တဗျစ်ဗျစ်နှင့် လီးတဝက်ခန့် တိုးဝင်သွားတော့၏။

” အမလေး သေပါပြီ … အား အမေ့ … နာလိုက်တာ … ဖြေးဖြေးလုပ်ပါ … မခံနိုင်ဘူး နာတယ် … အဟင့် ဟင့် ”

” ခဏလေးပါ … ခင်စမ်းရယ် … အောင့်ခံလိုက် … နည်းနည်းလေးပဲ နာမှာပါ … နောက်တော့ ကောင်းလာမှာပါကွယ် ”

ဦးထွန်းလူ ချော့ပြောရင်း ဖိလိုးရာ လီးကြီး အဆုံးထိ ဝင်သွားတော့၏။ ခင်စမ်း စောက်ပတ်လေးမှာ ကြပ်နေသဖြင့် ဒစ်ပါ ကျိန်းလာခဲ့သည်။ ဦးထွန်းလူမှာလည်း မယားဖြစ်သူ ဆုံးသွားကတည်းက နောက် အိမ်ထောင် မပြုပဲ တူတော်မောင် မိုးအောင်အား စောင့်ရှောက်ရင်း ၁၀ နှစ်ကျော် နေလာခဲ့၏။

မလိုးရတာ နှစ်ချီနေသော်လည်း တူတော်မောင်၏ မယားချောလေးအား မထင်မှတ်ပဲ လိုးခွင့်ရလိုက် သဖြင့် အားရ ကျေနပ်နေတော့သည်။ ဘေးတစောင်း အနေထားမှ လေးဖက် ကုန်းခိုင်းပြီး လိုးရာ ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း တုန်ခါနေသည့် မခင်စမ်း ဖင်ကြီးအား ကြည့်ကာ မနားတမ်း ဆွဲလိုးနေ၏။ မခင်စမ်း အံကြိတ်ခံနေရင်း တအားအား ညည်းနေရသည်။

” အီး အီး … အမေ့ … အားးးး အ အ … အဟင့် ဟင့် … ဖြည်းဖြည်း … ဖြည်းဖြည်းလိုးပါ … ဦးလေးထွန်းရယ် ”

စောက်ဖုတ်လေးမှာ စီးစီးပိုင်ပိုင်နှင့် လိုးကောင်းနေ သည့် အပြင် မခင်စမ်းမှာ နာလွန်းသဖြင့် တကိုယ်လုံး တုန်ခါနေရာ ဦးထွန်းလူတစ်ယောက် ကာမအရသာလေး ထူးကဲနေတော့သည်။

” ဘွတ် … ဘွတ် ဘွတ် … ဗျစ် … အားးးးး အမလေးးးး … အဟင့် ဟင့် … ဖွပ် ဖွပ် … ဘွတ် ”

ဦးထွန်းလူ ဆောင့်လိုးတိုင်း မခင်စမ်း ဖင်ကြီးတစ်ခုလုံး တုန်ခါပြီး မျက်နှာလေးရှုံ့မဲ့နေ၏။

” အမေ့ … နာတယ် … အား သေပါပြီ … အရမ်းမဆောင့်ပါနဲ့ … သမီးနာလှပြီ … အားးးးး … အ အ စောက်ပတ်လေး … ကွဲပြီထင်တယ် … အဟင့် … စပ်လဲစပ် … နာလဲနာ … အားးး … ဖြည်းဖြည်း မခံနိုင်တော့ဘူး … အဟင့် …… အီး ဟီးးး ”

မခင်စမ်း ငယ်သံပါအောင် ညည်းကာ အော်ဟစ်နေရတော့သည်။ စောက်ပတ်လေးမှာ မခံနိုင်ရှာပေ။ လင်ဖြစ်သူ မိုးအောင်လီးထက် ကြီးမားတုတ်ခိုင်သော ဦးထွန်းလူ လီးအား အော်ဟစ်ကာ အလိုးခံနေရ၏။ ဦးထွန်းလူ လီးဒဏ်ကြောင့် ပထမတစ်ချီမှာပင် အားမရှိသလိုဖြစ်ကာ မျော့သွားရသည်။

နောက် ၁ လ ခန့်တွင် မိဘအိမ် ပြန်တက်နေကာ မိုးအောင်နှင့် ကွာရှင်းလိုက်တော့သည်။ မိဘ ၂ ပါး သေဆုံးချိန် အိမ်ဝိုင်းလေးအား ရောင်းချပြီး ဒီရပ်ကွက်လေးထဲ အပျိုကြီးအမည်ခံကာ နေထိုင်လာခဲ့၏။

………………………………………………..

” မခင်စမ်း … မခင်စမ်း ”

” ရှင် … ကိုသာလောင် ”

အတိတ်ကာလလေးအား တွေးရင်း မှေးကနဲ့ အိပ်ပျော်သွားရာ အောက်ထပ်မှ ကိုသာလောင် အော်သံကြောင့် အသံပြန်ပေးလိုက်သည်။

” အပြင်က ပြန်လာတာ … ခေါက်ဆွဲကြော် ဝယ်လာလို့ … စားဦးမလား ”

” တော်ပြီ … ကိုသာလောင်ရေ … ညနေက မုန့်ဟင်းခါး သောက်ထားတာ … ည မစားတော့ပါဘူး … ဝိတ်လျှော့နေတာ ”

ကိုသာလောင်အား ပြန်ဖြေရင် ကုတင်ပေါ်မှ ဆင်းကာ တီဗွီ ဖွင့်ကြည့်လိုက်၏။ ၁၁ ထိုးလောက်တွင် မျက်လုံးများ လေးလံလာကာ တီဗွီပိတ်ပြီး တချိုးတည်း အိပ်ပစ်တော့သည်။ နောက်ရက်မနက် ရေချိုးပြီးခါစ သနပ်ခါး သွေးချိန် အိမ်ရှေ့မှ ခေါ်သံ ကြားလိုက် ရ၏။

” ခင်စမ်းရေ … ခင်စမ်း… ရှိလား … ငါပါဟ … စိုးကျော် ”

” အေး … စိုးကျော် လာဟေ့ … အိမ်ပေါ်သာ တက်ခဲ့ … ငါ သနပ်ခါး သွေးနေတာ ”

သနပ်ခါး လူးနေရာမှ ထရပ်ရင်း ပြတင်းပေါက်မှ ပြန်ပြောကာ ကျောက်ပြင်နား ပြန်ထိုင်ရင်း သနပ်ခါး ထပ်သွေးနေသည်။ စိုးကျော် အိမ်ပေါ်တက်စဉ် အိပ်ခန်းထဲမှ ကြမ်းပြင်ပေါ် တင်ပလင်ခွေလျက် သနပ်ခါး သွေးနေသော မခင်စမ်းအား မြင်လိုက်ရ၏။

” ခဏထိုင်ဦး … စိုးကျော် … ငါ သနပ်ခါးလူးပြီး … ထွက်လာခဲ့မယ် ”

အခန်းရှေ့ ခြေသံကြားရသဖြင့် မခင်စမ်းမှာ လှည့်မကြည့်ပဲ လှမ်းပြောလိုက်သည်။ သို့သော် စိုးကျော်မှာ အခန်းဝမှ ခြေလှမ်းများ မခွာနိုင်အောင် ဖြစ်နေမိ၏။ တပ်လာသော နေကာမျက်မှန် အနက်အား ချွတ်ကာ ရှေ့တိုးကပ် ကြည့်လိုက်သည်။ မခင်စမ်း ဖင်ကြီးမှာ ကြမ်းပြင်ပေါ် အိကားနေပြီး ရင်လျားထားသော ထမိန်အဟောင်းလေး အောက် နို့အုံ ၂ ဖက်က လက်မောင်းဝိုက်ပြီး သနပ်ခါးသွေးတိုင်း လှုပ်ခါနေပြန်သည်။ မနေ့က လင်ဖြစ်သူ နှင့် ကွာရှင်းထားကြောင်း နောက်ထပ် အိမ်ထောင် မပြုတော့ကြောင်း ပြောပြထားသဖြင့် စိုးကျော်တစ်ယောက် ငယ်သူငယ်ချင်းမလေးအား စိတ်ဖြင့် ပစ်မှားနေ၏။

သနပ်ခါးလူးပြီး ထမိန်လဲရာ မခင်သန်းမှာ စိုးကျော် ဧည်ခန်းဘက် ထိုင်စောင့်နေသည် အထင်ဖြင့် ထမိန်အား ခြေရင်း ပုံချရာ ဖင်ကြီးမှာ ရေချိုးပြီးစမို့ ဖွေးဥ ပြောင်ချောနေသည်။ ဖင်သားစိုင်ကြီးများ ကားထွက်နေကာ ဖင်အက်ကွဲကြောင်းက ထင်းနေ၏။ စိုးကျော် အကြည့်များ မလွဲနိုင်ပဲ ပုဆိုးအောက်မှ လီးက ဆက်ကနဲ့ ထောင်လာတော့သည်။ မခင်စမ်း အိပ်ခန်းထဲက မထွက်ခင် ဧည့်ခန်းဘက် ထိုင်ခုံလေးပေါ် အမြန်ထိုင်လိုက်ရ၏။

” အံမယ် … မျက်မှန်တွေနဲ့ပါလား … ကဲ … ငါပြီးပြီ … နင် တစ်ယောက်ထဲ နေမှာဆို … ဒေါ်လုံး အိမ်အောက်ထပ် … သွားကြည့်ရအောင် အိမ်က ကျဉ်းပေမယ့် … တစ်ယောက်ထဲဆို … အဆင်ပြေမှာပါ ”

” အေး … ဒါနဲ့ … နင့်အိမ် အောက်ထပ်က … အိမ်ငှားတွေရော … ဘယ်တော့ ပြည့်မှာလည်း ”

” ကိုသာလောင်တို့က … ၃ လ လောက် လိုသေး တယ်ဟ … ဒီနှစ်ပြီး သူတို့က ထွက်မှာ … နင်က အရေးကြီးနေလို့ … ငါလိုက်ရှာပေးရတာ ”

” အေးဟာ … လောလောဆယ် … ၆ လစာ တင်ရရင် … ကောင်းမယ် … နင့် အိမ်ငှားတွေ ထွက်မှ … ငါ ဒီလာ နေတော့မယ် ”

” အေးပါ … ပြောကြည့်ကြတာပေါ့ … လမ်းရောက်မှ တစ်ခုခု စားရအောင် … သွားစို့ ”

” အေးပါ ”

သို့သော် မျက်နှာချင်းဆိုင် ထိုင်ခုံပေါ်ထိုင်ကာ တတွတ်တွတ် ပြောနေသော မခင်စမ်း ရင်ဖုံးအင်္ကျီအောက်က နို့အုံ့ကြီးအား ကြည့်ရင်း စိုးကျော် လီးမှာ ထိန်းမရအောင် တင်းမာနေသဖြင့် အထ ခက်နေတော့သည်။

” ဟဲ့ … ထလေ … စိုးကျော် ”

” အေးပါဟ … ဟိုဟို ”

” လာပါဟာ … ငါ ဗိုက်ဆာလှပြီ ”

မခင်စမ်းမှာ ပြောပြောဆိုဆို စိုးကျော် လက်မောင်းအား ဆွဲထူလိုက်သဖြင့် စိုးကျော် တစ်ယောက် မျက်နှာပူပူဖြင့် ထရပ်လိုက်ရ၏။

” ဟာ … မအေပေး … စောစောစီးစီး … ထနေတာ … ခိခိ ”

” ငါလာတုန်းက … မထဘူးဟ … ဒီရောက်မှ … ဟီးဟီး ”

” အံမယ် … ဒီရောက်တော့ ဘာလို့ … ဟမ် … နင် နင် … ငါ အဝတ်လဲတာ … ချောင်းကြည့်တာပေါ့ ”

” သေချာကြည့်တာ မဟုတ်ပါဘူးဟာ … အမှတ်တမဲ့ ကြည့်မိတာပါ … နင်ကလည်း အခုထိ … ငယ်ငယ်က အတိုင်းပဲ ”

” တော်တော့ … မသာ … သွားစို့ … နင့်ဟာ … ငြိမ်အောင် … လုပ်ဦး ”

၂ ယောက်သား ရပ်ကွက် တောင်ဘက်ခြမ်း ဒေါ်လုံးတို့အိမ် လျှောက်လာခဲ့ကြသည်။ ရောက်သည် နှင့် မခင်စမ်း အကျိုးကြောင်း ပြောပြရာ အဆင်မပြေခဲ့ပေ။

” ညည်းလည်း … အိမ်ငှားစားနေတာပဲ … ခင်စမ်းရယ် … အနည်းဆုံး ၁ နှစ်တော့ … ချုပ်မှပေါ့ ”

” အင်းပါ … ဒေါ်လုံးရဲ့ … ကျမလည်း … လူရင်းမို့ ပြောကြည့်တာပါ … သွားဦးမယ် ”

” အေးအေး ”

ဒေါ်လုံးတို့အိမ်မှ အပြန် လဖက်ရည်ဆိုင်ဘက် လျှောက်လာပြီး ရှမ်းခေါက်ဆွဲနှင့် လက်ဖက်ရည် သောက်ကာ မခင်စမ်းအိမ် ပြန်လာခဲ့ကြတော့၏။

” နေပါစေတော့ … ခင်စမ်းရာ … ငါ အခု နေတဲ့ … အိမ်ကို … ပြောကြည့်ဦးမယ် … နင့် အိမ်က … နောက် ၃ လ ဆို … ရပြီမလား ”

” ငါ့ အိမ်က … သေချာပါတယ် စိုးကျော်ရယ် … လောလောဆယ်သာ … နင့်ဟာနင် … အဆင်ပြေ တဲ့ဆီနေ ”

” ဒါဆို … ငါသွားပြီဟာ … နောက်ရက် အားတဲ့ချိန် … လာခဲ့ဦးမယ် ”

” အေး … သွားတော့ စိုးကျော် … ငါ လိုက်မပို့ တော့ဘူး ”

” ရပါတယ်ဟာ … နင်တို့ လမ်းထိပ် … ဆိုင်ကယ် တက္ကစီတွေ … ပေါပါတယ် ”

စိုးကျော် ပြန်သွားသည်နှင့် ကုတင်ပေါ် မှေးနေရာ ခဏအကြာ အောက်ထပ်မှ လှေကားအတိုင်း တက်လာသော ခြေသံကြားလိုက်ရသဖြင့် ပြုံးမိလိုက် သည်။ မနေ့က ကိုသာလောင် တစ်ယောက် ဆက်ရန် ချိန်းထားသည်ကို အမှတ်ရကာ ကုတင်ပေါ်မှ ဆင်းရင်း အိပ်ခန်း တံခါးဘက် ကျောပေးလိုက်၏။

အောက်ထပ်မှ တက်လာသော ခြေသံမှာ သူမ အိပ်ခန်း တံခါးဝရှေ့ ရပ်သွားတော့သည်။ အခန်းတံခါးဝသို့ လူရိပ်မြင်သည်နှင့် မသိဟန် ဆောင်ကာ အပေါ်အင်္ကျီအား ချွတ်ကာ တံခါးဝဘက် လှည့်လိုက်၏။ ခြေသံပိုင်ရှင်မှာ အသံမထွက် ငြိမ်နေပြန်သည်။ ဘရာစီယာ ချိတ်ဖြုတ်ကာ တံခါးဝဘက် ကိုယ်လုံးလှည့်ရာ လျှောကျသွားသော ဘရာစီယာ အောက် နို့အုံကြီးများ ပေါ်လာတော့၏။

ကိုယ်လုံးအား ပြန်လှည့်ကာ ခါးပေါ်မှ ထမိန်အား ဖြည်ကာ အိပ်ခန်းထဲ တစ်ယောက်ထဲ လွတ်လွတ်လပ်လပ်ဟန်ဖြင့် ခြေရင်းပုံချပစ်ပြန်သည်။ ရှေ့မှ ကုတင်စောင်းအား လက် ၂ ဖက်ထောက်ကာ ခြေရင်း ပုံထားသော ထမိန်ကွင်းထဲမှ ခြေတစ်ဖက်ပြီး တစ်ဖက် ကြွထုတ်လိုက်၏။

ဖင်သားစိုင်၂ ခြမ်း အလယ်တည့်တည့် ပေါင်တန် ၂ ဖက် ကြားမှ စောက်မွှေးအုံ မှာ ဖျက်ကနဲ့ ပေါ်လာတော့သည်။ ပြီးမှ ထမိန်အဟောင်း တစ်ထည်အား ယူကာ ရင်လျားရင်း ကုတင်ပေါ် ဘေးတစောင်း လှဲပြီး အိပ်ခန်းဝအား ကျောပေးလိုက်၏။ ပေါင်တန် နောက်ဖက် အသားစိုင်အား ဝဲကုတ်သလို တဗျင်းဗျင်း ကုတ်ကာ ထမိန်အောက်နားစ အား လက်ဖြင့် ချိတ်ကာ ဆွဲတင်ရင်း ဖင်တစ်ခြမ်း ပေါ်လာနေသည်။

” ကျွီ … ကျွိ … ရှပ် ရှပ် … ရှပ် ရှပ် ”

ထိုစဉ် အိပ်ခန်းတံခါးအား ဖြည်းဖြည်းချင်း တွန်းဖွင့် ကာ သူမ ကုတင်နား လျှောက်လာသော ခြေသံ ကြောင့် ဘေးတစောင်း ကျောပေးလှဲကာ ပေါင်တန် အား ကုတ်နေသော မခင်စမ်း လက်ကလေး ရပ်သွားတော့၏။ အိပ်ခန်း တံခါးဝမှ ခြေသံပိုင်ရှင်မှာ ဝင်လာပြီး ဖင်ကြားထဲ ယက်ပေးနေသည်။

” အာ …… ဟာ … အဲဒါ ဖင်ပေါက်ကြီး … ကိုသာလောင် ရဲ့ … ယား တယ် ရှင့် … ဟင့် ဟင့် ”

ဘာစကားမှ ပြန်မပြောပဲ ဖိယက်နေသဖြင့် ခါးလှည့် ကာ ကိုယ်လုံးစောင်းပြီး ကြည်ရာ အံသြ ထိတ်လန့် သွားတော့၏။

” ဟာ … နင် နင် … စိုး … စိုး … စိုး ကျော် … ”

မခင်စမ်းမှာ ကိုသာလောင် မနေ့က ပြောထားသဖြင့် စိုးကျော် ပြန်သွားသည်နှင့် အိမ်ပေါ်တက်လာသည် ထင်ကာ မြူဆွယ်ရင်း အထာပေးနေမိသည်။ ထူးထူးခြားခြား ဖင်ပေါက်လေး ယက်နေသဖြင့် မနေနိုင်ပဲ လှည့် ကြည်ရာ စိုးကျော် ဖြစ်နေသဖြင့် ထထိုင်လိုက် တော့သည်။

” ဟာ … နင် နင် … ဘယ်လိုလုပ် ပြန်ရောက်လာတာလဲ ”

” ဟို ဟို … ငါ မျက်မှန် မေ့ကျန်ခဲ့လို့ … နင်တို့ လမ်းထိပ် ရောက်မှ … တစ်ခေါက် ပြန်လာယူတာဟ … ဒီရောက်တော့ … နင့် အဝတ်စားလဲတာ မြင်ပြီး … စိတ် မထိန်းနိုင်တော့တာပါ ”

စိုးကျော်မှာလည်း ခိုးထုတ်ခိုးထည်နှင့် မိသွားသဖြင့် မျက်နှာငယ်လေးနှင့် ရှင်းပြနေရှာ၏။

” ဒုက္ခပါပဲဟာ … ငါက … ကိုသာလောင်နဲ့ … ချိန်း ထား … ထား .…… အဲ … ဟိုဟို … ကိုသာလောင် တက်လာရင် … မကောင်းဘူးပေါ့ဟာ ”

မခင်စမ်း တစ်ယောက် စကားမှားသွားသဖြင့် ဖုံးဖုံး ဖိဖိလေး ပြန်ပြောနေသည်။

” ဟင် … ဘယ်က … ကိုသာလောင်လဲ … ခင်စမ်းရ … နင် ပြောတော့ … လောလောဆယ် … အိမ်ထောင် မရှိဘူးဆို ”

” ကိုသာလောင် ဆိုတာ … ငါ့အိမ် အောက်ထပ်က … အိမ်ငှားလေးဟာ … တခါတခါ … သူက အိမ်ပေါ် … တက်လာတတ်လို့ ”

” ငါ တက်လာတော့ … အောက်ထပ်က … အိမ်တံခါး … သော့ခတ်ထားတာဟ … လူမရှိပါဘူး … ခင်စမ်းရာ ”

” နင်ဖယ် … စိုးကျော် … ငါသွားကြည့်မယ် ”

ပြောပြောဆိုဆိုဖြင့် ကုတင်ပေါ်မှ ဆင်းကာ အိပ်ခန်း တံခါးဝဘက် ထွက်သွားသော မခင်စမ်း ဖင်ကြီးအား ကြည့်၍ စိုးကျော်တစ်ယောက် ကျန်နေရစ်သည်။

…………………………………………

(ဇာတ်သိမ်း)

မခင်စမ်း အိမ်အောက်ဆင်းရာ လှေကားတဝက် အရောက် ခေါင်းငုံ့ကြည့်လိုက်ရာ ကိုသာလောင့် အိပ်ခန်း တံခါးသော့ခတ်ထားသည်ကို တွေ့၍ အိမ်ပေါ်ပြန်တက် လာခဲ့တော့၏။ အိပ်ခန်းထဲ ပြန်အဝင် စိုးကျော်မှာ မျက်နှာချင်းဆိုင် သိုင်းဖက်ကာ မျက်နှာအနံ့ နမ်းနေပြန်သည်။

” လွတ်ဟာ … စိုးကျော် … ငါ ငါ … အထိအတွေ့ နောက် … သာယာ တတ်ပေမယ့် … သူငယ်ချင်းနဲ့တော့ ဆန္ဒ မရှိဘူး ”

” တစ်ခါထဲပါ … ခင်စမ်းရာ ”

” အို … လွတ် လွတ် … တော်ပြီ တော်ပြီ … နင်လည်း … ပြန်တော့ ”

မခင်စမ်း ပြောပြီးသည်နှင့် လူချင်း တွန်းခွာကာ နောက်ဆုတ် လိုက်တော့၏။ စိုးကျော်မှာ မချင့်မရဲဖြင့် အခန်းပြင်ထွက်ကာ စားပွဲခုံ ပေါ်မှ ကျန်ခဲ့သော မျက်မှန် အနက်လေးအား ယူ၍ အိမ်အောက် ဆင်းသွား ရှာသည်။

” ဟူးးးးး ”

စိုးကျော် အောက်ဆင်း သွားသည်နှင့် ကုတင်ပေါ် လှဲချကာ သက်ပြင်း ရှည်ကြီး မှုတ်ထုတ် ပစ်လိုက်၏။ ကာမဆန္ဒများအား သူစိမ်းယောင်္ကျားများနှင့် အာသာဖြေတတ်သော်လည်း အတွင်းသိ အဆင်းသိ ငယ် သူငယ်ချင်းအား ငြင်းလွတ် လိုက်မိသည်။ ထိုကိစ္စကြောင့်လားမသိ ကိုသာလောင်တို့ လင်မယား အိမ်ပြောင်း သွားပြီး ၁ လ ကြာသည့်တိုင် စိုးကျော်တစ်ယောက် ပေါ်မလာတော့ပေ။

…………………………………………………….

တဖြည်းဖြည်း အချိန်များ တရွေ့ရွေ့ ကုန်ဆုံးလာရာ ရက်မှ လသို့ ကူးပြောင်းလာသည်။ မနက်အိပ်ရာ ထသည်နှင့် မျက်နှာသစ်ရင်း တစ်စုံတစ်ခု တွေးမိကာ နှုတ်ခမ်းလေး ကွေးရင်း ပြုံးနေမိ၏။ ရပ်ကွက်ထဲ ပြောင်းလာတာ မကြာသေးသော ဂျစ်တူး ဆိုသည့် ကောင်လေးအား သတိထားမိလာ၏။ သွားရင်း လာရင်း စုံစမ်းကြည့်ရာ မုန့်ဟင်းခါးရောင်းသော ကိုထွန်းကျော်၏ တူတော်မောင် ဖြစ်ကြောင်းနှင့် သူမအား စိတ်ဝင်စား နေကြောင်း ရိုးတိုးရိပ်တိတ်လေး သိရှိလိုက်သည်။

သတင်း သေချာသည်နှင့် မခင်စမ်းတစ်ယောက် ပြင်ပြင်ဆင်ဆင်လေး ဝတ်ကာ ဂျစ်တူး နှင့် မတော်တဆ ဆုံမိတိုင်း လိုအပ်သည်ထက် ဖင်ကြီးအား မသိမသာလေး လှုပ်ခတ် လျှောက်ပြ နေသည်။

ကာမ အထိအတွေ့လေး ဝေးနေသဖြင့် ခပ်မြန်မြန် ငြိစွန်းကာ တိတ်တခိုး ဇာတ်လမ်းလေး ခင်းချင်နေ၏။ ပြုံးပြ နှုတ်ဆက်ဖြင့် နေလာခဲ့ရာ အချိန်ကြာ လာသည်နှင့်အမျှ ရင်းနှီးမှုလေး တိုးလာခဲ့သည်။ မခင်စမ်းမှာ ရာဂစိတ် အားသန်သော်လည်း ဇယားကပ်မည့် လူများအား ရှောင်လွဲတတ်၏။

ကာမစည်းစိမ်လေး အတူခံစားရင်း ကိုယ့်လမ်း ကိုယ်လျှောက်သော ဘဝမျိုးအား သဘောကျတတ်သည်။ အလိုးအဆောင့် လိုသလို ထိန်းချုပ်လိုးပေးတတ်သော ကိုသာလောင် အိမ်မပြောင်းခင်အထိ သူ့မိန်းမ မသိအောင် ခိုးစားဖူးသော်လည်း လူပျိုလီး မာမာထန်ထန်လေးအား မြည်းစမ်းချင်နေရှာသည်။ လင်မယူပဲ တိတ်တိတ်ပုန်း အလိုးခံရသည့် အရသာမှာ ရင်တဖိုဖိုဖြင့် အထွဋ်ထိပ် ရောက် သွားသဖြင့် စွဲလမ်း နှစ်ချိုက် လာမိတော့၏။

ဂျစ်တူး မခင်စမ်း ဖင်ကြီးကို ခိုးခိုးကြည့်တတ်ပေမယ့် မျက်နှာချင်းဆိုင်တွေ့လျင် ခပ်တည်တည် လုပ်နေတတ်၏။ ဒါကိုပဲ အပျိုကြီး မခင်စမ်း အူယား နေ သည်။ အခုလည်း ဒေါ်တုတ်အိမ်သို့ မနက် ၄ နာရီ ထလာကာ မုန့်ဟင်းခါး ဆွမ်းကပ်ရန် ကူချက်ပေးရင်း မခင်စမ်းတစ်ယောက် ခုံပုလေးပေါ် ခဏထိုင်နေစဉ် မနက် ဝေလီ ဝေလင်း ဂျစ်တူးမှာ ဓမ္မာရုံမှ ကော်ဇောများ ဆိုက်ကားဖြင့် လာချပေးနေသည်။

” ဂျစ်တူး … ည ပွဲမသွားဘူးလား ”

” မကြည့်တော့ပါဘူး အပျိုကြီးရာ … စင်လက်မှတ်က … ဈေးကြီးတယ်ဗျ ”

” ငါက ကြည့်ချင်နေတာဟ … အဖေါ်မရှိတာ ”

စကားပြောရင်း ဂျစ်တူးမှာ ပေါင်ကြားအား ကြည့်နေသဖြင့် ပေါင်တန် ၂ ဖက်အား မသိမသာ ဖြဲပြ လိုက်သည်။ ဂျစ်တူး မျက်လုံးပြူးကာ ဆက်မကြည့်ပဲ အကြည့်လွှဲပစ်တော့၏။

” အပျိုကြီး … အဖေါ် မရှိရင် … ဟို ဟို …… ကျ နော် လိုက်ခဲ့ရမလား ”

မခင်စမ်းမှာ မောင်ပျော့ ဖားကန့် တက်သွားကတည်းက စာမလာ သတင်းမကြားမို့ ကာမဆန္ဒလေး တောင့်တ ဆာလောင်နေချိန် အကြိုက်တွေ့သွားမိသည်။

” အေး … နင့် ဆိုက်ကားနဲ့ … သွားမယ်လေ … ပြီးတော့ … ငါ မုန့်လည်း ကျွေးမယ် … ပွဲပြီးမှ ပြန်ရအောင် ”

” ဟုတ် … ဒါဆို ကျနော် … ည ၈ နာရီ လောက် … ထွက်ခဲ့မယ် ”

” အရက် … သောက် မလာနဲ့ … နော် ”

” အင်းပါ ”

ညနေကတည်းက မခင်စမ်းတစ်ယောက် ရေမိုးချိုး အလှပြင်ကာ မှန်ရှေ့မှ မခွာတော့ပေ။ တဖြည်းဖြည်း အမှောင်ထု ကြီးစိုးလာရာ စိတ်ကူးဖြင့် ရင်ခုန်နေမိ၏။

” ကလင် … လင် လင် ”

” လာပြီ … ဂျစ်တူး ရေ ”

နူတ်ခမ်းနီ ဆိုးကာ နှုတ်ခမ်း ၂ ခုအား ဖိ၍ ညီအောင် ညှိရင်း ကော်ဖီဖျော်ထည့် ထားသော ဓါတ်ဗူးနှင့် အိပ်ချင်ပြေ စားရန် လက်ဖက်ချိုင့်အား ကြိမ်ခြင်း အသေးလေးထဲ ထည့်ယူလိုက်သည်။ ပိုက်ဆံအိတ် လေး လွယ်ကာ လှေကားအတိုင်း အပေါ်ထပ်မှ အောက်ဆင်း လိုက်ခဲ့၏။ ဆိုက်ကားနား ရောက်သည်နှင့် ကြိမ်ခြင်းအား ဆိုက်ကား နောက်ခုံပေါ် တင်ကာ လူက ရှေ့မှ တက်လိုက်တော့သည်။ ဂျစ်တူးတစ်ယောက် ရပ်ကွက် အရှေ့ပေါက်မှ ထွက်ကာ လမ်းမကြီးအတိုင်း နင်းလာခဲ့၏။

” ဂျစ်တူး … နင့် အသက် ဘယ်လောက်လဲ ”

” ၂၄ နှစ် ကျော်ပြီ … အပျိုကြီး ”

” အံမယ် … ငါ့ထက် ၆ နှစ်တောင် ငယ်တယ် … ဒါနဲ့ နင် … ရည်းစားတွေ ဘာတွေ … မထားဘူးလား … ခိခိ ”

” ကျနော့်လို … ဦးလေးအိမ် ကပ်နေတဲ့ … တောသားကို … ဘယ်သူ ကြိုက်မှာလည်း ဗျာ ”

” မယ့်လေး … ဟုတ်မှလည်း … ပြောပါ … ဒေါ်မိုး သမီး … မိဖြူနဲ့ … ငါ တွေ့ပါတယ်နော် ”

မခင်စမ်းတစ်ယောက် ဂျစ်တူးအား အစ်မေး နေတော့သည်။

” မဟုတ်ပါဘူး … အပျိုကြီးရာ … သူ ဈေးရောင်း ထွက်ရင် … ကျနော့် ဆိုက်ကားပဲ … အမြဲ ငှားစီး တာပါ ”

” တကယ် ”

” တကယ်ပေါ့ … ကျနော်က မိဖြူလို … ပိန်တာတွေ … မကြိုက်ဖူးဗျ … အပျိုကြီးတို့လို … တောင့်တောင့် ဖြောင့်ဖြောင့်တွေ ကြိုက်တာ ”

” အံမယ် … ဂျစ်တူး နော် … ဟွန့် ”

ဂျစ်တူး ရိုးရိုးသားသား ပြောလိုက်ပေမယ့် မခင်စမ်းမှ မျက်လုံးရွဲကြီးဖြင့် မော့်ကြည့် ပြောနေသဖြင့် အနည်းငယ် ရှက်ကာ ငြိမ်သွားပြီး ဆိုက်ကားအား ဖိနင်းနေ၏။ လမ်းမကြီးပေါ် ကား ဆိုင်ကယ် တစ်စီးစ နှစ်စီးစမှ လွဲ၍ လူရှင်းနေကာ လေတဖြူးဖြူး တိုက်ခတ်နေသည်။ အတော်ကြာမှ ဂျစ်တူးဆီမှ စကားသံ ထွက်ပေါ် လာတော့၏။

” ကျနော့်သာ … ပြောနေတာ … အပျိုကြီးကျ … ရှိလို့လား ”

” အထင်သေးတာ … ဂျစ်တူးရယ် … ငါ့ ရည်းစားက … ဖားကန့်မှာ … ကျောက်သွားတူးနေတာဟ … အဆင်ပြေရင် ပြန်လာပြီး … ငါနဲ့ … လက်ထပ်မှာ ”

” ဟင် … တကယ်လား ”

” အေး … နင် … နင့်ဦးလေးအိမ် … မရောက်ခင် … ၁ လ လောက်က … ထွက်သွားတာပေါ့ ”

” အော် … ဒါမို့ … အပျိုကြီးက … တခါတခါ … မှိုင်နေတာကိုး ”

” ဟုတ်တယ်ဟာ … ကိုပျော့ ရှိတုန်းကဆို … ဒီလို ပွဲသွားကြည့်ရင် … မလွယ်ဘူး ”

” ဟမ် … ဘာဖြစ်လို့ ”

” ဘာဖြစ်ရ မလဲ … ဂျစ်တူးရ … ပွဲခင်းထဲ … ပွဲထွက်လို့ မီးပိတ်တာနဲ့ … ဖက်နမ်းတော့တာ … လက်ကလည်း … အငြိမ် မနေဘူး … ခိခိ ”

” ဟာဗျာ … ဒါတော့ … ရည်းစားတွေပဲလေ ”

” အင်း … ငါပြောချင်တာက … ဒီလိုဟ … နမ်းရင်း … ဟိုကိုင် ဒီကိုင် … လုပ်တတ်တာ … ပြောတာ ”

ပြောရင်း မခင်းစမ်း တစ်ယောက် သူမနို့အုံနှင့် ပေါင်တန်များအား ပွတ်သပ်ပြကာ ဂျစ်တူး မျက်လုံးထဲ မြင်အောင် အမူအယာပါ လုပ်ပြနေပြန်သည်။

” နမ်းရင်း ပါးစပ်ချင်း စုပ်ပြီး … ငါ့ ဖင်တွေပါ ညှစ်သေးတာ … နာဘူးကျတယ်ဟ ”

မခင်စမ်း တစ်ယောက် စိတ်ပါလက်ပါ ပြောရင်း အမူယာတွေပါ လုပ်ပြနေသဖြင့် ဂျစ်တူးမှာ နားထောင်ရင်း ပေါင်ကြားမှ လီးက ခုံးထနေတော့၏။

” နင် … တကယ် … ချစ်သူ မထားဖူးဘူး ပေါ့ ”

ဂျစ်တူး ငြိမ်သွားသဖြင့် မခင်စမ်းမှာ စကားပြန်စနေပြန်သည်။

” ဟာ … အပျိုကြီးကလည်း … တကယ် မထားဖူး တာပါ … ရွာမှာလည်း အချိန်ပြည့် … လယ်ထဲ ဆင်းနေရတာ … ဒီရောက်တော့လည်း … ဆိုက်ကား ထွက်နင်းနေတော့ … ဘယ်ချိန် ထားရမလဲ ”

” ခိခိ … အေးအေး … သနား စရာလေးပေါ့ ”

ပြောရင်း ဆိုက်ကား နောက်ခုံမှ ခြင်းတောင်းအား ပြုတ်ကျမည် စိုးသဖြင့် လက်နောက်ပြန် ဆွဲကပ်ရာ ဂျစ်တူး ပေါင်ကြားထဲ အကြည့် ရောက်ရှိသွာသည်။ ဂျစ်တူးမှာ အတွင်းခံ မဝတ်တတ်သဖြင့် ပေါင်ကြားမှ လီးမှာ ထောင်ထွက်နေ၏။ မခင်စမ်း တစ်ယောက် ခြင်းတောင်း ဆွဲကပ်သော လက်အား ပြန်ရုတ်ကာ ထောင်နေသော အရာကြီးအား ဆက်ကနဲ့ ပုတ်ကြည့်လိုက်သည်။

” ဟဲ့ … နင် ဘာတွေ တွေးနေတာလဲ … ဂျစ်တူး ”

” ဘာ ဘာ … ဘာမှ … မတွေးပါဘူး ”

” မညာနဲ့ … နင် ငါ့ဖင်ကို … ခိုးခိုးကြည့် တတ်တာ … ငါသိတယ်နော် ”

” ဟာဗျာ ”

ဂျစ်တူးမှာ မခင်စမ်း စကားလုံးများအောက် ချောင်ပိတ်မိကာ စိတ်ထဲ တရှိန်းရှိန်းဖြင့် လီးတောင်နေချိန် လီးထိပ်အား ပုတ်ခံရသဖြင့် ဆိုက်ကားနင်းရင်း ဖင်ကြွ တက်လာကာ ထရပ်နင်းနေမိ၏။ ထရပ်နင်းမှ ပုဆိုးထဲက လီးမှာ ဆန့်ထွက်လာကာ ပိုဆိုးသွားတော့သည်။

” နင့်ဟာကြီးက … လူမြင်မကောင်းဘူး … ခဏ ရပ်လိုက် ”

မခင်စမ်း စကားကြောင့် ဂျစ်တူးမှာ လမ်းဘေး သစ်ပင်ကြီး တစ်ပင်အောက် ထိုးရပ်လိုက်၏။

” ဟဲ့ … ရရဲ့လား … ပွဲခင်းထဲ … ရောက်ရင် … ရှက်စရာ ကြီးဟာ ”

ဂျစ်တူး တိုင်ပတ်နေ၏။ မခင်စမ်း သူ့ရည်းစား မောင်ပျော့ နှင့် အကြောင်းတွေ အမူယာနဲ့ ပြောက တည်းက လီးက တောင်လာကာ လီးထိပ် အပုတ်ခံ လိုက်ရသဖြင့် စိတ်ကြွလာကာ ပြန်မကျတော့ပေ။

” ကဲ … လာလာ … နင့်ဟာကြီး … အရင် ငြိမ်သွား အောင် လုပ်ဦး ”

ပြောပြောဆိုဆိုနှင့် မခင်စမ်းမှာ ဆိုက်ကားရှေ့ခုံပေါ် ထိုင်နေရာမှ ဆင်းကာ သစ်ပင် နောက်ကျောဘက် လျှောက်သွားလိုက်သည်။ ဂျစ်တူး ကြောင်ကြည့် နေသဖြင့် မခင်စမ်းက သစ်ပင်အကွယ်မှ ခေါင်းထုတ် ကြည့်ကာ လက်ယပ် ခေါ်လိုက်ပြန်၏။ မခင်စမ်း အမူအယာကြောင့် ဂျစ်တူး တစ်ယောက် ဆိုက်ကားပေါ်မှ ဆင်းကာ သစ်ပင်နား လျှောက်လာတော့သည်။

” လာ … ဒီနား ”

သစ်ပင်နား ရောက်လာသော ဂျစ်တူးအား သူမရှေ့ ဆွဲကပ်လိုက်ပြန်၏။ ပခုံးပေါ်လက်တင်ကာ အမှောင်ထဲ စူးစိုက် ကြည့်နေလိုက်သည်။ ခန္ဓာကိုယ်ချင်း ကပ်သွားသည်နှင့် ဂျစ်တူးပုဆိုးအတွင်းမှ လီးက မခင်စမ်း ဆီးခုံးအား ထောက်မိနေ၏။ မခင်စမ်း ကိုယ်တိုင် ဒီအခြေနေမျိုး ပေါ်ပေါက်လာအောင် ပွဲကြည့်ရန် အကြောင်းပြ ခေါ်လာခဲ့သည်။

ဂျစ်တူး ရင်ဘတ်ကြီး တဒုတ်ဒုတ်နှင့် ခုန်နေကာ လီးက မခင်စမ်း ဆီးခုံးအား ထောက်ရင်း စိတ်ရိုင်းများ ဝင်လာတော့သည်။ ထမိန်နှင့် ပုဆိုး ကြားခံထားပေ မယ့် နှစ်ယောက်သား အထိအတွေ့ကြောင့် အလိုလို မျောနေကြ၏။ မခင်စမ်းမှာ ရုတ်တရက် ဂျစ်တူးခါးအား ဖက်ကာ နှုတ်ခမ်းချင်း ဆွဲစုပ်လိုက်သည်။

အတွေ့ကြုံ မရှိသေးသော ဂျစ်တူးအား သူမ စိတ်ကြိုက် ဂျစ်တူးအား အရုပ်တရုပ်လို သဘောထားကာ ပါးစပ်ထဲ လျှာထည့်မွှေကာ ကျောပြင်အား ပွတ်သပ် နေပြန်၏။ ဂျစ်တူးလည်း မနေနိုင်တော့ပေ။ မခင်စမ်း ဖင်ကြီးအား ညှစ်ကိုင်ပြီး လီးထိပ်ဖြင့် ဆီးခုံးအား ဖိထိုး နေတော့သည်။ ဘာစကားမှ မပြောတော့ပဲ ရမ္မက်စိတ်များ ထကြွကာ အပြန်အလှန် ပွတ်သပ် နေကြပြန်၏။ ထိုစဉ် မခင်စမ်းမှာ ကိုယ်လုံး နောက်ဆုတ်ကာ ဆီးခုံး ထောက်နေသော လီးအား ဆုပ်ကိုင် လိုက်သည်။

လက်ထဲ အုပ်ကိုင်မိသည်နှင့် အမှောင်ထဲ မျက်လုံးများ အရောင်လဲ့နေ၏။ မခင်စမ်း အတွေ့အကြုံအရ လက်ထဲ တိုးနေသော ဂျစ်တူး ပစ္စည်းမှာ အားရ ကျေနပ်မိနေသည်။ ဂျစ်တူး မနေနိုင်တော့ပေ။ မခင်စမ်း အင်္ကျီကြယ်သီးများ ဆွဲဖြုတ်ကာ ဘော်လီ ပင့်တင်ပီး နို့ ၂ လုံးအား အငမ်းမရ ဆွဲစို့တော့၏။

လက်တဖက်ကလည်းထမိန်အပြင်မှ မခင်စမ်း ပေါင်ကြားအား ထိုးနိုက်နေပြန်သည်။ မခင်စမ်း လွတ်နေသော လက်တစ်ဖက်က ထမိန်အနားစအား ဆွဲတင်ကာ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီအား ပေါင်ကြားကပ် ပေးနေ၏။ အရိုင်းလေးမို့ မနိုက်တတ် နိုက်တတ်နှင့် စောက်စိအား လက်ထိပ်လေးများဖြင့် ကုတ်မိရာ မခင်စမ်း အခံရ ခက်လာတော့သည်။

” အဟင့် ဟင့် … အာ … အစ်မ … မနေတတ်တော့ဘူး … တစ်ခုခုလုပ်ဟာ … ဂျစ်တူး ”

မခင်စမ်း ဖင်ကြီးရမ်းကာ လမ်းဘေး အပင်အောက် တွင် အလိုးခံချင်နေ၏။ ဂျစ်တူးအား ဂွင်းထုပေးပြီး အာသာဖြေရုံ စဉ်းစားထားရာမှ မမျှော်လင့်ပဲ ကာမ စိတ်များ ပြင်းထန်လာရသည်။ ဂျစ်တူး အတွေ့အကြုံ မရှိသော်လည်း ကြားဖူးသမျှ အောကားထဲကအတိုင်း လုပ်ရန် ပုဆိုးအား စလွယ်သိုင်းကာ မခင်စမ်း ပေါင်ကြား လီးအား ထိုးထည့်တော့၏။

” ပလွပ် … ဇိဇိ … ပလွပ် ”

” ဟဲ့ … ခဏ … မ ဝင် သေး ဘူး … ဂျစ်တူးရဲ့ … အာ … နေပါဦးဆို ”

” ကောင်းတယ် … အပျိုကြီးရာ … အင့် … အ အားးးးးး ”

ဂျစ်တူးတစ်ယောက် ပေါင်ကြားထဲ လီးထိပ်လေး ညှပ်သွားသည်နှင့် အောကားထဲက အတိုင်း မခင်စမ်း ဖင်ကြီး ဆွဲညှစ်ကာ မျက်နှာချင်းဆိုင် မတ်တပ်ရပ်လျက် အနေအထားဖြင့် ဆောင့်လိုးနေသည်။ သို့သော် လီးထိပ်မှာ စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ မဝင်ပဲ အဖုတ် အက်ကွဲကြောင်းထဲ ထိုးမိရာ တဇွိဇွိနှင့် အသံများ ထွက်ပေါ်နေပြန်၏။ ဂျစ်တူး ဖင်နောက်ပြန်အဆုတ် ဒစ်ဖူးမှာ အပေါ်ထိုးတက်ကာ စောက်စိခေါင်းအား ချိတ်ဆွဲမိရာ ဖင်ပြန်ကပ်လျင် အဖုတ်အက်ကွဲကြောင်းအတိုင်း အောက်ဖက် ထိုးစိုက်သွားသည်။

” နေ … နေဦးဟ … ဂျစ်တူးရ … အစ်မပြမယ် … ဟာ … ထွက် ထွက် … ထွက်ကုန်ပြီ … ”

မခင်စမ်းတစ်ယောက် အားမလို အားမရဖြစ်ကာ ဂျစ်တူးလီးအား လက်ဖြင့်ထိန်းကာ စောက်ခေါင်း ပေါက်လေးထဲ တေ့ပေးစဉ် ဂျစ်တူး ခါးလေး တဆက်ဆက် တုန်ကာ လရည်များ ပန်းထွက်လာတော့၏။

” အားးးး … ကောင်းလိုက်တာ … အပျိုကြီးရာ … ဟူးးးး ”

” နင်ကသာ … ကောင်းနေတာ … လီးက … အထဲ မဝင်ဘူးဟ … ကျွတ် ”

” ဗျာ … မဝင်သေးဘူး လား ”

” လီးသာ မဝင်တာ … လရည်တွေက ပျစ်ခဲနေတာ ”

မခင်စမ်း လက်တွင် ပေနေသော လရည်များအား စလွယ်သိုင်းထားသော ဂျစ်တူး ပုဆိုးစနှင့် ယူသုတ် ရင်း သူမပေါင်ကြားမှ စောက်ဖုတ်ကြီးအား ဖိပွတ် သန့်ရှင်း လိုက်တော့သည်။ ၂ ယောက်သား ပွဲခင်း အရောက် ပွဲကြည့်ရာ မနက် ၂ နာရီလောက် အိမ် ပြန်လာခဲ့ကြ၏။ ထိုစဉ် ဘေးအိမ် ဒေါ်ပုမ အိမ်ထဲမှ ဘုရားလူကြီး ဦးစံမောင် ထွက်လာပြီး မခင်စမ်းနှင့် ဂျစ်တူးအား မြင်သည်နှင့် ပြန်ဝင်သွားပြန်သည်။

” ဆိုက်ကားကို … အိမ်ပြင်ပဲထား … ဂျစ်တူး … အိမ်တံခါး … စိထားခဲ့လိုက် … အစ်မ သေးပေါက်ချင်လှပြီ ”

မခင်စမ်းနှင့်ဂျစ်တူး အိမ်ထဲရောက်မှ ဦးစံမောင် တစ်ယောက် ဒေါ်ပုမ အိမ်ထဲမှ ပြန်ထွက်လာပြီး ရပ်ကွက် ကြားလမ်းလေးထဲ တိတ်တိတ်လေး ထွက်ခွာသွားတော့၏။ မခင်စမ်း ထုံးစံအတိုင်း နောက်ဖေးဘက် ပြေးကာ သေးပေါက်ပြီးမှ အိမ်ထဲ ပြန်ဝင်လာသည်။

အိမ်အောက်ထပ် ကြောင်တောင် တောင်နှင့် ရပ်နေသော ဂျစ်တူးအား လက်ဆွဲကာ အိမ်အပေါ်ထပ် ခေါ်ခဲ့တော့၏။ အိပ်ခန်းထဲ ရောက်သည်နှင့် အပေါ်အင်္ကျီချွတ်ပြီး ဘော်လီကြိုး ဖြုတ်ရာ နို့အုံကြီးနှစ်ခု အိကျလာသည်။

ထိုနောက် ကုတင်ခြေရင်းဘက် လျှောက်ကာ ထမိန်ချွတ်ရင်း အတွင်းခံ ဘောင်းဘီပါ တဆက်ထဲ ချွတ်ရာ စွင့်ကားပြီး အိစက်နေသော မခင်စမ်း ဖင်ကြီးအား မီးရောင်အောက် ဂျစ်တူး မြင်နေရသည်။ ခါးညွတ်လိုက်သဖြင့် ဖင်ကြားမှ အမွှေးများ ဖုံးအုပ်နေသော စောက်ဖုတ်အား ကြည့်ရင်း ရင်ခုန်သံ မြန်လာတော့၏။ မြင်ကွင်းမှာ အချိန်မကြာလှ။ မခင်စမ်းမှာ ဂျစ်တူးအား တစ်ချက် လှည့်ကြည့်ရင်း ကုတင်ပေါ် ပက်လက်လှဲကာ ပေါင်တန် ၂ ဖက် ဖြဲထားလိုက်သည်။ ခဏလေး အတွင်း ဂျစ်တူး ပုဆိုးအောက်က လီးမှာ ထောင်ထွက်လာ၏။

” ဟုတ် ”

” ခိခိ … ဂျစ်တူးရယ် … နင်က လိုးချင်တာလဲ … ပြာလို့ … အလိုက်တာလဲ ချာလို့ … ပုဆိုး ချွတ်ဦးလေ … အစ်မ ပေါင်ကြား ဒူးထောက် ထိုင်လိုက် ”

ကုတင်ပေါ် ကုန်းတက်နေသော ဂျစ်တူးအား မခင်စမ်း ပြုံးကာ ပြောဆိုနေ၏။ ဂျစ်တူး ကုတင်ပေါ် ရောက်သည်နှင့် ပုဆိုးအား ခေါင်းမှ ပင့်ချွတ်ကာ မခင်စမ်း ပေါင်ကြား ဒူးထောက် နေရာယူရင်း မျက်နှာမှာ ချွေးစေးများ ပြန်နေတော့သည်။ လူပျို နုနုထွတ်ထွတ်လေး၏ လီးနှင့် အလိုးခံတော့မည် ဖြစ်သဖြင့် မခင်စမ်း ကိုယ်တိုင် စိတ်ကြွနေ၏။

” အင်းဟင်း… ဟင်း ”

” အ … ရှီးးးးး ”

မခင်စမ်းမှာ သူမပေါင်ကြား ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်သော ဂျစ်တူးလီးအား ညာလက်ဖြင့် ဆွဲယူကာ အဖုတ်အက်ကွဲကြောင်းထဲ နှစ်ကာ စောက်စိထိပ် လေးအား ဖိပွတ်နေသည်။ ဂျစ်တူး ခါးလေး တွန့်သွားသလို မခင်စမ်း ပေါင်တန်များ ထောင်လာပြီး ခြေဖျားထောက်ကာ နှစ်ဦးစလုံး ကာမ အထိအတွေ့အား ခံယူရင်း ညည်းနေကြ၏။ ဂျစ်တူးမှာ မီးရောင်အောက် မခင်စမ်း၏ မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်း အလှအား ကြည့်ရင်း စိတ်ခံစားမှု ပြင်းထန်လာရသည်။ လီးထပ်မှာ စောက်ခေါင်းပေါက်လေး တေ့မိသည်နှင့် မခင်စမ်း မခိုင်းခင် ဖိလိုးပစ်တော့၏။ မခင်စမ်း ဂျစ်တူးလီးအား လက်မှလွတ်ကာ ခေါင်းလေး မော့တက်သွားတော့သည်။

” အင့် … ဇွိ … အ … ဗျစ် … အားးး ကျွတ်ကျွတ် ”

လီးထိပ်ဝင်သည်နှင့် ဂျစ်တူး ခါးကော့ထိုးလိုက် ပြန်သည်။

” အမလေး … နင့် လီးက … တုတ်လိုက်တာဟာ … အင်းဟင်း ”

ခေါင်းမော့နေရာမှ မခင်စမ်း အသံထွက် ညည်းလိုက် ရ၏။ လီးရည်ပြား နုနုလေးက စောက်ပတ်အတွင်း သားများအား ပွတ်ဆွဲနေရာ မခင်စမ်းတစ်ယောက် နာကျင်နေသလို နှင့် ဘဝကျနေမိသည်။ ဂျစ်တူး လီးတဝက်ခန့် ဝင်သွားသည်နှင့် မခင်စမ်း ကိုယ်ပေါ် မှောက်ချလိုက်သည်။ လီးစိုက်လျက် အနေအထားဖြင့် မခင်စမ်း မျက်နှာဘေးနား လက်ထောက်လိုက်သည်။ မျက်လုံးစင်းကာ ပါးစပ်လေး ဟနေသော မခင်စမ်း မျက်နှာလေးကြောင့် ရမ္မက်စိတ် ပိုထလာပြန်၏။ ဖင်ကြွကာ အားစိုက်ပြီး ဆောင့်ကြည့်လိုက်သည်။

” အ … အ … ဖြည်းဖြည်း … ဂျစ်တူး ”

အရည်ရွှဲနေသော မခင်စမ်း အဖုတ်ထဲ လီးအရင်းထိ ဝင်သွားသော်လည်း တင်းကြပ်နေသဖြင့် သတိပေးနေရ၏။ မခင်စမ်း တားလိုက်သဖြင့် ခဏရပ်ကာ ပြီးမှ တဘွတ်ဘွတ် ဆောင့်လိုးနေသည်။

” ဘွတ် … အ … ဘွတ် ဘွတ် … အဟင့် … နာတာ … ဂျစ်တူးရယ် … တအား မဆောင့်နဲ့ဦး ”

မခင်စမ်း ဟန်မဆောင်ပေ မျက်စိမျက်နာ ပျက်နေ ရ၏။ တစ်ချက်ချင်း ခံနိုင်သော်လည်း ဆက်တိုက် ဆောင့်လျင် မခံနိုင်တော့ပေ။ ဂျစ်တူး ဆောင့်ချက် အား လန့်နေမိသည်။ မခင်စမ်း မျက်နှာပျက်နေသဖြင့် ဆောင့်မလိုးပဲ နို့သီး ခေါင်း ၂ ဖက်အား တဖက်ပြီး တဖက် စို့ကာ ပုံမှန်လေး လိုးနေရှာ၏။

” ရှီးးးးး … အားဟား … ရပြီ ဂျစ်တူး … နဲနဲ … ဆောင့်ကြည့် ”

အချက် ၅၀ ကျော်ကျော်တွင် အရည်ကြည်များ အိုင်လာကာ နာကျင်မှု လျော့လာသဖြင့် ဆောင့်ခိုင်း နေသည်။ မခင်စမ်း ကိုယ်တိုင် ဂျစ်တူး ကျောပြင်အား ခပ်တင်းတင်း ဖတ်ရင်း ခါးလေး မသိမသာ ကော့ရင်း စမ်းကြည့်လိုက်ပြန်သည်။ ထိုစဉ် ဂျစ်တူး ဆောင့်ချက်များ မြန်လာကာ တဘွတ်ဘွတ် တအားအားနှင့် ၂ ယောက်သား တက်ညီလက်ညီ အပြန်အလှန် ဆောင့်လိုးနေကြ၏။

” အအ အအ … အားးးးး ရှီးးးးးး … ကောင်းလိုက်တာ … အပျိုကြီးရယ် ”

” အဟင့် ဟင့် … ကောင်းရင် လိုး … နာနာလေး … လိုးလေ … ဟင့် ”

” အာ … မရ တော့ … အ အားးးး … ထွက် ပြီ … ဗျာ … အားဟား …… ရှီးးးးးး ”

” မရပ်နဲ့ ဦး … ဆက်လိုး … ဂျစ်တူး … အားဟား ……………… ရှီးးးးးးး ”

လရည်များ ပန်းထုတ်လိုက်သည် နှင့် မခင်စမ်း စောက်ပတ်မှာ ဂျစ်တူးလီးအား ပြန်ညှစ်ပေးရင်း ခဏအကြာမှ စောက်ရည်များ ညှစ်ထုတ်ပစ်သည်။

” ဟူးးးးး … ရှီးးးးးး ရှီးးးးးးးး … အင်းဟင်း ”

တဟူးဟူး ညည်းရင်း မောဟိုက်စွာဖြင့် သူမ ကိုယ်ပေါ် မှောက်လျက်ဖြစ်နေသော ဂျစ်တူးအား ကျစ်နေအောင် ဖက်ထားလိုက်တော့သည်။ ၂ ယောက်သား ဖက်အိပ်ရင်း မနက်လင်းခါနီး မခင်စမ်းတစ်ယောက် ဂျစ်တူးအား နိုးကာ တစ်ချီ ထပ်လိုးခိုင်းပြီး ပြန်လွတ်လိုက်၏။

…………………………………………………..

မနက်လင်းသည်နှင့် အိမ်ရှေ့ အထွက် ဘေးအိမ်မှ ဒေါ်ပုမ မျက်နှာ ပြုံးဖြီးကြီးဖြင့် မခင်စမ်းအား ကြည့်နေသည်။

” ခင်စမ်းတို့များ … အားကျလိုက်တာအေ ”

” ဟောတော် … အရင်းမရှိ အဖျားမရှိ … ဘာတုန်း … ဒေါ်ပုမရဲ့ ”

” မနက်အစောက … ခွေးဟောင်သံကြားလို့ … ထကြည့်တာ … ညည်းအိမ်ထဲက … ဂျစ်တူး ထွက်လာတာ … မြင်ပါတယ်အေ ”

” အမ် … ခိခိ … ဘာများလဲလို့ … ဒေါ်ပုမရယ် ”

” သိပါ့အေ … သိပါ့ … ခင်စမ်းတို့များ … ပြောတော့ဖြင့် … အပျိုကြီး … ဖင်လှန်ကြည့်တော့ … ဘောရိုက်ရာတွေ … ခ်ခ် ”

” မယ့်လေး … ကျမသာ … ပြောနေတာ … ဒေါ်ပုမ … ကျတော့ရော … သွေးဆုံးပေမယ့် ဂွေးမမုန်းသေးပါ မောင် … လုပ်နေတာ မလား … ခိခိ ”

” ဟမ် ”

” ဟမ် … မနေပါနဲ့ … မနက် ၂ ချက်ထိုးလောက် … ကျမနဲ့ ဂျစ်တူး … ပွဲက ပြန်လာတော့ … ဒေါ်ပုမ … အိမ်ထဲက … ဘုရားလူကြီး … ဦးစံမောင် … ထွက်လာတာ တွေ့ပါတယ်နော် … ခိခိ ”

” ဟဲ့ … ကောင်မ … လျှောက်မဖွနဲ့ဦး … တော်ကြာ … ငါ့ အသက်ကြီးမှ … စောက်ရှက် ကွဲနေပါ့မယ်အေ ”

” ခ်ခ် ခ်ခ် ခ်ခ် ”

ဖတ်မိသမျှ ဟာသ စာစုလေးများ မှီညမ်း ရေးဖွဲ့သည်ကို ရိုးသားစွာ ဝန်ခံရင်း

စိတ်ကူးယဉ် အပျော် ဇာတ်လမ်းလေးအား ဒီမှာပဲ ရပ်နားရင်း စ/ဆုံး ဖတ်ရှု့ပေးသော စာဖတ်သူများအား ကျေးဇူးတင်ရှိပါသည်။

မောင်ခြိမ့်

ပြီးပါပြီ။