ဂိုးသွင်းကောင်းတဲ့ တိုက်စစ်မူး

ဂိုးသွင်းကောင်းတဲ့ တိုက်စစ်မူး
ရေးသားသူ – အမည်မသိ

သိန်းဝင်း တစ်ယောက် ရေမိုးချိုး အဝတ်အစားလဲပြီး ဘောလုံးပွဲကြည့်ဖို့ ဦးချိန်တီရဲ့ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ဘက်ကို ထွက်လာတော့ အချိန်က ညဆယ်နာရီရှိနေပြီ ဖြစ်သည်။ ဒီနေ့က မီးပျက်ရက် ဖြစ်သောကြောင့် တစ်လမ်းလုံး မှောင်မဲနေသည်။ မီးစက်ထွန်းဖို့နေနေသာသာ မီးလာရင်တောင် ထွန်းဖို့ အိမ်ရှေ့မီးတိုင် မရှိသည့် သူ့ရွာထဲက အိမ်တွေ ဒီအချိန်ဆို တစ်ရေးတောင် ရနေလောက်ကြပြီ။ မအိပ်သေးတဲ့ အိမ်တစ်ချို့မှ ဖယောင်းတိုင် မီးရောင်ကလည်း မှိန်ပြပြသာ…..။

လရောင်ကိုပဲ အားကိုးလို့မရတာရယ် အရေးအကြောင်းရယ်မှာ သုံးဖို့ သုံးတောင့်ထိုး ဓာတ်မီးကတော့ မပါမဖြစ်ပေ။ ဒီနေ့ သိပ်ကြိုက်ရသည့် အင်္ဂလန်ပရီးမီးယားလိဂ် ဘောလုံးအသင်း မန်ချက်စတာယူနိုက်တက်ပွဲ ရှိတာကြောင့် သိန်းဝင်းတစ်ယောက် တစ်မနက်လုံး ယောက်ယက်ခက်နေတာဖြစ်သည်။ အလုပ်မှာ ဘာလုပ်လုပ် ကပျက်ကချောနှင့် အလွဲလွဲအချော်ချော် ပျာပျာသဲလဲ ဖြစ်နေသည့်သူ့ကို ဝပ်ရှော့ဆရာ ကိုတောကြီးတို့က ဆဲရတာလည်း အာပေါက်မတတ်ပင် ဖြစ်နေမှာ သေချာသည်။

ရွာလယ်မှာ ဖွင့်ထားသည့် ဦးချိန်တီရဲ့ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်နဲ့ သူနေသည့် အိမ်က မိနစ် ၂၀ လောက်သာ လျှောက်ရပေမယ့်လည်း မန်ယူနိုက်တက်ပွဲ ဖြစ်တာကြောင့် လူများမှာ ကြိုသိနေသည်။ ထို့ကြောင့် သိန်းဝင်းတစ်ယောက် ဘောလုံးပွဲမစခင် နှစ်နာရီလောက်အလိုကတည်းက ကြိုထွက်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည် ။ မီးပျက်ရက် ဖြစ်ပေမယ့်လည်း ဦးချိန်တီက ဘောလုံးပွဲလာသည့်ရက်တိုင်း မီးမလာလည်း မီးစက်နိုးပြသောကြောင့် ဆိုင်မှာ လင်းထိန် ဆူညံ နေမှာ သေချာသည်။

သိန်းဝင်းတို့ ကုက္ကိုလ်ကိုင်းရွာအပြင် အနီးက ကျဲစု ၊ သရက်တော ရွာတွေမှာပါ ဦးချိန်တီလို မီးစက်နိုးပြီး ဘောလုံးပွဲပြသည့် လက်ဖက်ရည်ဆိုင်က မရှိတာကြောင့် အခုချိန်လောက်ဆို ဆိုင်မှာ ဘောလုံးပွဲလာကြည့်သည့် လူတော်တော်များနေမှာ သေချာသည်။ ဒါ့ကြောင့်လည်း သိန်းဝင်း စောပြီး ထွက်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

ဟင်း…. ဟင်း… သိန်းဝင်းရဲ့ ဝီရိယကို ဘယ်သူယှဉ်မှာလဲလေ။ ဘောလုံးပွဲက ည ၁၂ မှ စမှာ ဖြစ်ပေမယ့်လည်း သူက ၁၀ နာရီ ၂၀ လောက် ကြိုရောက်နေမှ တော်ကာကြမည်။ ဆိုင်ရောက်လျှင် သူထိုင်နေကြ နေရာမှာ ကြိုနေရာယူထိုင်ရင်း သိပ်ကြိုက်သည့် လက်ဖက်ရည် ကျောက်ပန်းတောင်းကို တစ်ခွက် အရင် ကြိုမှာသောက်ထားမည်။ ဘောလုံးပွဲပြမှ ကြည့်ရင်း နောက်တစ်ခွက် ထပ်မှာသောက်မည်။ အဲ့အချိန်ကြမှ မုန့်ပါ မှာစားချင်စားမည်။

ဘောလုံးပွဲမပြခင် ပထမလာချပေးမည့် လက်ဖက်ရည်သောက်ရင်း ဆေးပေါ့လိပ်ထုတ်ဖွာရင်း သူနဲ့လေပေးဖြောင့်သူ တစ်ယောက်ယောက်နဲ့ စကားပြောမည်။ သူနဲ့အမြဲ မန်ယူနိုက်တက်ပွဲ ကြည့်နေကြ ဦးလှဦးနဲ့ မိုးမြင့်လာရင် ပိုပြီး လေပေါလို့ကောင်းသည်။ သူတို့သုံးယောက်ဆုံမိပါက မပြီးတော့ပေ။ ဘောလုံးအကြောင်းမှသည် နိုင်ငံရေး၊ စီးပွားရေး၊ လူမူရေးနဲ့ နောက်ဆုံး သင်ဇာဝင့်ကျော် ဘောလီမပါသည့် ကိစ္စအထိ လေထိုင်ပစ်ကြမည်။ လက်ဖက်ရည်တစ်ကျိုက် ဆေးလိပ်တစ်ဖွာနဲ့ လေထိုင်ပွားပြီး ပြောလို့မောသွားကြတာနဲ့ တစ်ပြိုင်နက် ဘောလုံးပွဲကလည်း စနေရမည်။ ပြီးပြီ။ ဒါ သိန်းဝင်းရဲ့ ဘောလုံးပွဲကြည့်သည့် အစီအစဉ်ဖြစ်လေသည်။

သိန်းဝင်းသည် စိတ်ရင်းကောင်းသည်။ သို့သော် ကယောက်ကယက်နိုင်သည်။ ကျပ်သိပ်မပြည့်ချင်။ ဒီကြားထဲ ကိစ္စတစ်ခုကို သင်ပြရှင်းရ တော်တော်ခက်ခဲသည့် လူမျိုးဖြစ်သည်။ သို့သော် ဖင်ပေါ့သည် ခိုင်းကောင်းသည်။ စိတ်ဓာတ်ကလေး ကောင်းသည်။ ဒါ့ကြောင့် ကိုတောကြီးက သူ့ဝပ်ရှော့မှာ သိန်းဝင်းကို တောက်တိုမယ်ရ ခိုင်းဖို့ ခေါ်ထားခြင်းဖြစ်သည်။ လစာလည်း ကျန် အလုပ်သမားတွေနဲ့ တန်းတူပေးတော့ အဆင်ပြေသည်။

သနားလို့ ခေါ်ထားတဲ့ သိန်းဝင်းအနေနဲ့ကလည်း ထင်မှတ်သလောက် ဖြစ်မလာတဲ့အပြင် သင်ရကြားရ ခက်ခဲပြီး ဒုံးဝေးလွန်းသောကြောင့် ကိုတောကြီးခင်မျာ တပည့်တစ်ယောက်မွေးမည့် အစီအစဉ်ကိုတော့ လက်လျှော့ထားရသည်။ ဒါပေမယ့် သိန်းဝင်းက ဖင်ပေါ့ခိုင်းကောင်းပြီး အားကိုးရလို့ တော်သေးသည်။ ဘယ်သူအော်အော် ဘယ်သူဆဲဆဲ သနားကမား မျက်နှာငယ်လေးနှင့် စပ်ဖြဲဖြဲလုပ်နေတတ်သည့် သိန်းဝင်းကို ဝပ်လျှော့တစ်ခုလုံးက အလုပ်သမားတွေက ချစ်ကြသည်။ အင်း….. ကိုတောကြီး အပါဝင်ပေါ့လေ။

သိန်းဝင်းတစ်ယောက် ဆိုင်ရောက်တော့ ဆိုင်မှာ လူသိပ်မကျသေး။ သူ့နေရာမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်ရင်း လက်ဖက်ရည် ဖျော်နေသည့် ဦးချိန်တီကို လက်ညိုးထောင်ပြလိုက်သည်။ ဦးချိန်တီကလည်း အလိုက်တသိ သူ့ကိုပြန်ခေါင်းညိတ်ပြပြီး လက်ဖက်ရည် ဆက်ဖျော်နေလိုက်သည်။

”ဟား ဟေ့ယောင် သိန်းဝင်း။ မင်း မန်ချက်အင်္ကျီ ဘာလို့ ဝတ်မလာတာလဲ။ ဒီနေ့ အိမ်ကွင်းလေကွာ အောင်ပွဲခံရမယ့် အချိန်လေ ”

ရေနွေးကြမ်းသောက်နေတုန်း နောက်ကနေ ပခုံးကို ပုတ်ရင်း သူ့ဘေးကခုံမှာ ဝင်ထိုင်ပြီး ပြောလိုက်သူက မိုးမြင့် ဖြစ်သည်။ မိုးမြင့်က သူ့ကိုမေးရင်း လက်ဖက်ရည်တစ်ခွက် လှမ်းမှာသည်။

“ဟင့်အင်း… လျှော်ထားတာ မခြောက်သေးလို့ မဝတ်လာတာကွ။ ငါမနေ့က အလုပ်မသွားခင်ကတည်းက မြင့်ဝင်းကို ပြောထားတာပဲ။ ဒါကို ဒီညနေမှ လျှော်တယ်တဲ့လေ။ မပြောချင်တော့ပါဘူး ကွာ ….။ အဲ့တာကြောင့် မဝတ်လာတာ။ နို့မို့ဆိုလို့ကတော့ မင်းကလည်း ဘယ်ရမလဲ……”

သိန်းဝင်းရဲ့ တုန့်ပြန်စကားကို မိုးမြင့်က ရေနွေးကြမ်းကို ဖူးဖူးမှုတ်သောက်ရင်း နားထောင်နေလိုက်သည်။ ခဏနေတော့ ဦးချိန်တီက လက်ဖက်ရည်နှစ်ခွက် လာချပေးသည်။ လက်ဖက်ရည် လာချပေးရင်း သိန်းဝင်းကို ကြည့်ကာ

“ကောင်လေး… စနေမန်ချက် စီးပွားပျက်တဲ့။ မင်း မန်ယူတော့ ဒီည နားကားပြီ ”

ဆိုပြီး နောက်သွားသေးသည်။ သိန်းဝင်းတစ်ယောက် ပြန်ချေပဖို့ ကြိုးစားစဉ်မှာပဲ ဦးချိန်တီက ရယ်ပြီး ပြန်ထွက်သွားသည်။ သူ့ဘေးက မိုးမြင့်ကလည်း တစ်ခွီခွီရယ်ပြီး

“ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် မင်း… မန်ယူအင်္ကျီ မဝတ်လာတာတော့ မမိုက်ဘူးကွာ။ တစ်ထည်တည်းကတော့ အဆင်မှမပြေတာ။ မင်းမိန်းမကို ဝယ်ခိုင်းပေါ့ ”

လို့ပြောတော့ သိန်းဝင်းက လက်ကာပြပြီး

“ဟာ မလုပ်ပါနဲ့ဗျာ။ သူ့မှာလည်း ပိုက်ဆံလည်း ရှိတာ မဟုတ်ဘူး။ ပြီးတော့ ငွေကိုချွေတာ စုနေရတဲ့ အချိန်ဆိုတော့ မဖြစ်ပါဘူး။ ပြီးတော့ သူလည်း အခုဆို ဒါရှိနေပြန်ပြီ”

သိန်းဝင်းကပြောရင်း သူ့ဗိုက်ကို လက်နဲ့ပွတ်သည့် ဟန် လုပ်ပြသည်။ မိုးမြင့်က

“ဟာ…. ငါ့ကောင်ကြီး တယ်စွမ်းလှပါလားဟ။ ဘယ်နှစ်ယောက်မြောက်လဲဟ။ မင်းနှယ် ဘောလုံး တစ်သင်းစာများ ထောင်မလို့လားကွာ။ ကလေးတွေ မွေးခိုင်းလှချည်လားကွာ။ ငါ့နှယ် ကြိုးစားလှချည်လား…..”

သိန်းဝင်းကတော့ ရယ်ကျဲကျဲနဲ့ပဲ။

“ဟာဗျာ ဒါတွေ ခင်ဗျားမသိပါဘူး…..”

လို့ပဲ ပြောတော့သည်။

လရောင် မစိုမပို့ အလင်းရောက်အောက်က မီးချိတ်မီးကပ် ဝါးတိုင်နှစ်ခု တင်ထားသည့် ဓနိမိုး တဲအိမ်လေးထဲမှာတော့ ဖယောင်းတိုင် မီးအရောင်နဲ့ အရိပ်နှစ်ခု လေနှင်ရာအတိုင်း ရွေ့လျားနေကြသည်။

“အား… ချစ်လိုက်တာကွာ….. မြင့်ဝင်းရာ…..။ နင်က အပြုအစု အရမ်းကောင်းတာပဲ။ နင့်စောက်ဖုတ်က လိုးလို့ အရမ်းစီးပိုင်နေတာပဲ။ နင့်နို့တွေကလည်း မကျနိုင်တော့တဲ့အပြင် အခုစုပ်နေတဲ့ အချိန်အတွင်း ပိုပိုကြီးကြီးလာတော့ ငါ့ဟာ ပြန်တောင်ထလာပြီ ”

မင်းထက်က လှဲနေရင်း သူ့ဘေးက မြင့်ဝင်းကို သိုင်းဖက်ထားကာ နို့နှစ်လုံးကို လျှာနဲ့ အရသာခံစုပ်ပေးနေသည်။ မြင့်ဝင်းကလည်း ပထမတစ်ချီ မင်းထက် လှေကြီးထိုး လိုးသမျှကို ကော့ကော့ခံပေးခဲ့ပြီး ပြီးသွားခဲ့ပေမယ့်လည်း ယခုလို သူ့နို့နှစ်လုံးကို အားပါးတရ လျှာအရသာခံနေတာ ကြုံရတော့ တဏှာစိတ်က ပြန်ထလာသည်။

အမှန်တော့ မြင့်ဝင်းက သိန်းဝင်းရဲ့မိန်းမ ဖြစ်သည်။ သိန်းဝင်းလို မဲမဲသဲသဲ ကြောင်တောင်တောင်နဲ့ မြင့်ဝင်းလို ရွှေဘိုမင်းကြိုက် ခြေတံရှည် လက်တံရှည် လုံးကြီးပေါက်လှတို့ ဖူးစာစုံခဲ့ကြပုံက ထူးဆန်းသည်။ နှစ်ဖက် ဆင်းရဲသားမိသားစုနှစ်ခုမှ ပေးစားခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။

မြင့်ဝင်းက လည်သည် ရှုပ်သည် နှပ်သည်။ သိန်းဝင်းက မအူမလည်။ လင်မရခင်ကတည်းက ရွာမှာ ရည်းစားတွေ ထည်လဲတွဲနေသည့် မြင့်ဝင်းကို မိဘတွေက သိန်းဝင်းနဲ့ ပေးစားတော့ ရွာကတစ်ချို့ သိန်းဝင်းကို နွားဖြစ်ပြီဟု သမုတ်ကြသည်။ အပေါင်းအသင်းများက ကြုံရင် ကြုံသလို သိန်းဝင်းကို “ဂျိုပေါက်နေပြီလား ၊ ပခုံးကောင်းတယ်နော်” စသဖြင့် စကြနောက်ကြသည်။

ဒါပေမယ့် သိန်းဝင်းက မြင့်ဝင်းကိုတော့ တော်တော်ချစ်သည်။ သူရှာရသမျှ ပိုက်ဆံ မြင့်ဝင်းကို တစ်ပြားမကျန် အပ်ပြီး သူအသုံးလိုမှ တောင်းသုံးသည်။ မြင့်ဝင်းမျက်နှာ တစ်ချက်ပျက်တာ မလိုလားသော သူဖြစ်သည်။

မြင့်ဝင်းကရော သိန်းဝင်းကို ချစ်လား မချစ်လား မသိ။ သိန်းဝင်းနဲ့ညားပြီး မကြာ ရပ်ကွက်ထဲက ကာလသားခေါင်း ကျော်မိုးနဲ့ စငြိစွန်းသည်။ ကျော်မိုးကလည်း ကြာသမားဖြစ်သလို မြင့်ဝင်းကလည်း လင်ဖြစ်သူ သိန်းဝင်း တစ်ယောက်တည်းနဲ့ အာသာမပြေပဲ ဗီဇအရ ဖောက်ပြန်ချင်လို့လားမသိ။ သိန်းဝင်းက လူသာကြောင်ပေမယ့် လိုးအားကောင်းသည်။ လီးတုတ်သည် ရှည်သည်။ ဒါတောင် မြင့်ဝင်းက မရချင်။ ကြာသမား ကျော်မိုး၏ဂွင်ထဲ ပျော်ပျော်ကြီး ဝင်ဆင်းရင်း နှစ်ယောက်သား သိန်းဝင်းမရှိချိန် အိမ်ပေါ်ထိ သောင်းကျန်းကြသည်။

မြင့်ဝင်းလည်း ကျော်မိုးနဲ့ ရိုးအီလာသောအခါ ရွာထဲက လူပျိုကြီး ကိုတုတ်ပေါနဲ့ ဖြစ်ပြန်သည်။ ဒီတစ်ခါတော့ ကိုတုတ်ပေါကစခြင်းမဟုတ်။ မြင့်ဝင်းကိုယ်တိုင်ကိုက ယုန်ကမတိုး ပိုက်ကတိုး ခြင်းဖြစ်သည်။ မြင့်ဝင်း၏ မာယာကျော့ကွင်းအောက် လူပျိုကြီး ကိုတုတ်ပေါတစ်ယောက် မျော်ပါမိသည့် အချိန်မှစ၍ အရူးအမဲသားကျွေးသလို ဖြစ်သွားသည်။ တစ်သက်နဲ့တစ်ကို စောက်ဖုတ်မတွေ့ခဲ့ဖူးသော ကိုတုတ်ပေါတစ်ယောက် မြင့်ဝင်း၏ အဆက်အပေါက် အရှိုက်အဟိုက်များကြောင့် တိမ်းညွတ်ခဲ့သလို မြင့်ဝင်း၏ ကိုယ်လုံးတီးအလှ ရင်သားများ တင်ပါးများကို အရှင်လတ်လတ် တွေ့ပြီးချိန်မှာတော့ ရောဂါမတရား ဖြစ်လာတော့သည်။

မြင့်ဝင်းကို မလိုးရမနေနိုင် ဖြစ်လာပြီး လောဘလည်း ကြီးလာသည်။ မြင့်ဝင်းနဲ့ ဆက်ဆံနေရတဲ့ အချိန်တွေဆို သူ့ဘဝကြီးက စိုပြေနေသည်ဟုထင်သည်။ သို့သော် လူပျိုကြီး ကိုတုတ်ပေါနဲ့ သုံးလလောက် အဝလိုးပြီးတဲ့ အချိန်မှာတော့ ကိုတုတ်ပေါကို အဆက်ဖြတ်လိုက်ပြီး နောက်ဆုံး မြို့မှရွာကို စာလာသင်သည့် ကျောင်းဆရာ မင်းထက်နဲ့ ကုန်းပေးဖြစ်တာ ဖြစ်သည်။ ကိုတုတ်ပေါခင်မျာ အရူးအပေါကြီး ဖြစ်ကျန်ခဲ့သော်လည်း မကြာပါ အခြားတစ်ရွာမှ မိန်းမတစ်ယောက် ကောက်ယူသွား၍ မြင့်ဝင်း စိတ်အေးသွားရသည်။

မြင့်ဝင်းတစ်ယောက် ဘယ်လောက် ဖင်သရမ်းသရမ်း လိင်ဗဟုသုတတော့ ရှိသည်။ နိုင်ငံခြားအပြာကား စာအုပ်များ ဖတ်ဖူးကြည့်ဖူးတော့ နိုင်ငံခြားသားတွေ လိင်ဆက်ဆံပုံတွေ အကုန်သိသည်။ ပါးစပ်နဲ့ အားပါးတရ ဆက်ဆံတာ ၊ ဓမ္မတာမဟုတ်တဲ့ ဖင်ကိုပဲ ဆက်ဆံတာတွေ အကုန်သိသည်။ ယောကျာ်းတကာလီး အားပါးတရ စုပ်ပေးဖူးသော်လည်း ယောကျာ်းဖြစ်သူ သိန်းဝင်းလီးကိုတော့ မြင်တောင် သိပ်မမြင်ဖူးချင်။ သိန်းဝင်းလိုးပြီဆို မျက်လုံးမှိတ် ကြိတ်ခံနေတာ များသည်။ ဟန်ဆောင်ခြင်းပါလေ။ ဒါ့အပြင် လိင်ကြောင့်ဖြစ်တဲ့ ရောဂါတွေအကြောင်းကိုလည်း မသိချင်မှအဆုံး သိနေရတော့ ဆက်ဆံမယ့် ယောကျာ်းတိုင်းကို ကွန်ဒုံးအကာကွယ် သုံးခိုင်းသည်။ ယောကျာ်းနဲ့ နေပြီးတိုင်း ဆေးသောက်သည်။ ဒါ့ကြောင့် သိန်းဝင်းတစ်ယောက် သူဘယ်လောက် ကြိုးစားကြိုးစား သားသမီးမရခြင်းပင် ဖြစ်သည်။

သူတို့ရွာမှာ စာလာသင်ပေးသည့် ကျောင်းဆရာလေး မင်းထက်က ငယ်သည် ချောသည်။ ထို့အတူ လီးလည်း ကြီးမည်ဟု ထင်သည်။ မင်းထက်ကလည်း သူ့ကို စိတ်ဝင်စားနေကြောင်း သိသာသည်။ မင်းထက်က အမှန်တော့ စားနေကြ ကြောင်ဖားပင်ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် မြွေမြွေချင်း ခြေမြင်ကာ နှစ်ယောက်သား လိုးဖြစ်ကြခြင်းဖြစ်သည်။

မင်းထက်မှာ မနက်ပိုင်းမှာ စေတနာ့ဆရာတစ်ယောက် ဖြစ်ပေမယ့်လည်း ညပိုင်းမှာတော့ အအိုမုဆိုးအဖြစ် ကျင်လည်ခဲ့တာ ကြာပြီဖြစ်သည်။ သူလိုးခဲ့ဖူးသည့် မုဆိုးမ တစ်ခုလပ် အိမ်ထောင်သည် များစွာ ရှိခဲ့ဖူးသည်။ မင်းထက်က မိန်းမတွေ ကျအောင် ပြောတက်တာကြောင့်လည်းပါသည်။ ရုပ်ရည် ချောမောခန့်ညားသော သူ့ကို ကုတင်ပေါ်မှာလည်း နတ်ဘီလူးတစ်ကောင်ကဲသို့ စွမ်းဆောင်နိုင်တာကို တွေ့နိုင်မည် ဖြစ်သည်။ အခု ဒီကုက္ကိုလ်ကိုင်းရွာမှာလည်း သူကြီးကတော် ဒေါ်ခင်ခင်အပြင် မမြင့်ဝင်းကိုပါ အခုစားဖြစ်နေသည်။

သူကြီးကတော် ဒေါ်ခင်ခင်က တစ်ရွာလုံးမှာ အလှူဒါယကာမ ခံယူထားသူဖြစ်ပြီး ဘာသာရေး ကိုင်းရှိုင်းသူဖြစ်ကြောင်း အားလုံးက သိထားကြသော်လည်း မင်းထက်နဲ့ တွေ့ပြီးနောက်မှာတော့ မင်းထက်နေသည့် တဲကို သွားပြီး ကုန်းတဲ့အဆင့်ထိ ဖြစ်သွားသည်။ မင်းထက်ကလည်း အဘွားကြီး၏ အညှာကို ကိုင်တက်သည်။ သူကြီးကတော် ဒေါ်ခင်ခင်က သူကြီးဦးသာလှနှင့်အတူ သားသုံးယောက်၊ သမီးနှစ်ယောက်နှင့် မြေးသုံးယောက် ရှိပြီဖြစ်သော်လည်း ထန်တုန်းဖြစ်သည်။

မင်းထက်က အနားယူပြီး ခဏအကြာ လှဲနေရာမှ ထလိုက်ပြီး မြင့်ဝင်းကို ကြည့်လိုက်သည်။ မြင့်ဝင်းက အပေါ်ပိုင်း ဘော်လီဝတ်ထားသော်လည်း ရင်သားနှစ်ဖက် အောက်ရောက်နေသည်။ ထွန်းထားသည့် ဖယောင်းတိုင် မီးရောင်အောက်မှာ မြင့်ဝင်း၏ နို့နှစ်လုံးက အရောင်ပိုတောက်နေသလိုလို။ မင်းထက် အချိန်ဆွဲမနေတော့ပဲ မြင့်ဝင်းရဲ့ နို့ကြားထဲ သူ့လီးကို ထားလိုက်ပြီး မြင့်ဝင်းကို နိုးလိုက်သည်။

” မြင့်ဝင်း…. မြင့်ဝင်း…. ထ…. ထ…. ငါတို့ နောက်တစ်ချီ လိုးရအောင်ဟ…… ထ… ထ… အချိန်မရှိဘူး… နင့်လင်က ပြန်လာတော့မှာ…. ဘောပွဲလည်း ပြီးတော့မယ်…..”

ပြောလည်းပြော လှဲနေတဲ့ မြင့်ဝင်းရဲ့ ရင်ဘတ်ပေါ် တက်ခွလိုက်ရင်း နို့ကြားထဲ သူ့လီးကို အပေါ်အောက် ပွတ်ဆွဲပေးနေလိုက်သည်။ မြင့်ဝင်းက အိပ်ချင်မူတူးပုံစံနဲ့ အတူနိုးလာပြီး

“အင်း…. လိုးလေ…. လိုး….. ရတယ်… လေ….”

လို့ပြောရင်း သူ့နို့ကြားထဲဝင်ပြီး နယ်နေသော မင်းထက်လီးကို လျှာနဲ့အရသာခံပေးလိုက်သည်။

“အ့.. ရှီး… ကောင်းလိုက်တာ…. အ့… အ့…..”

မင်းထက်တစ်ယောက် မြင့်ဝင်း၏ ရင်သားနှစ်လုံးကြားထဲက သူ့လီးကို ထုတ်လိုက်ပြီး နို့တံမဲမဲကြီးကို ကောက်စို့သည်။ စို့လို့ကို မဝနိုင်ပေ။ မြင့်ဝင်းက ကလေးသာမရှိတာ အအိုနို့ဖြစ်နေပြီဖြစ်သလို မင်းထက်တို့ လက်ချက်ကြောင့် နို့အုံမှာ အစဉ်အမြဲ တင်းရင်းကာ နို့တံမဲမဲကြီးများက ကာမစိတ်ကို ပိုထကြွစေသည်။ အားပါးတရ စို့ပေးပြီးသောအခါ မြင့်ဝင်းကို ထခိုင်းလိုက်သည်။

မြင့်ဝင်းက လှဲနေရာက ထလိုက်ပြီး ပျက်နေသော ဆံပင်ကို ပြန်ပြင်နေတုန်း မင်းထက်က နံရံထောင့်ကို မှီထိုင်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ မြင့်ဝင်းကိုယ်ပေါ်က လက်ကျန်ဘော်လီပါ ဆွဲချွတ်ရင်း သူ့ပေါင်ပေါ် တက်ခွ ထိုင်ခိုင်းလိုက်သည်။

“လာ မြင့်ဝင်း…..။ နင် ငါ့ပေါင်ပေါ်ကနေ တက်ထိုင်ဆောင့်ပေး…”

မြင့်ဝင်းကလည်း နှစ်ခါမပြောရ မင်းထက် ပေါင်ပေါ်တက်ခွကာ လီးနဲ့သူ့စောက်ဖုတ် ချိန်သားတကျဖြစ်အောင် လုပ်ရင်း ထိုင်ထစလုပ်သည်။

”အ့… ကျွတ်.. ကျွတ်… ရှီး… ဟုတ်တယ်… အဲ့အတိုင်း… အ့…. အ့… အင်း… ဝင်နေပြီ…. အ့…. အ့… ဒီတိုင်းပဲ ထိုင်ထမလား…… ”

“အင်း…. အခုက နင်ခဏထိုင်ထပေးနှင့်ဦး။ အရှိန်ရမှ ငါ… ဆောင့်မယ်….”

မင်းထက်က ပြောလည်းပြော သူ့အပေါ် တက် ဆောင့်ပေးနေတဲ့ မြင့်ဝင်းရဲ့ နို့တွေကို လိုက်စို့ပေးနေမိသည်။ နောက်နံရံမှီရင်း မြင့်ဝင်းရဲ့ စည်းချက်အညီ ခုန်တက်နေတဲ့ နို့နှစ်လုံးကို မရမက လိုက်ယက်နေရင်း တစ်ခါတစ်ခါ အားမရလို့ မြင့်ဝင်းကိုယ်ကို အတင်းဆွဲဖက်ပြီး နို့တွေကို အားပါးတရ ခေါင်းနှစ်ပြီးလည်း စို့တက်သေးသည်။

မြင့်ဝင်းခင်မျာလည်း လင်ဖြစ်သူ သိန်းဝင်း ပြန်မလာခင် အပြည့်အဝ ကာမအရသာကို ရသလောက် ခံစားနေမိသည်။ မင်းထက်အပေါ်ကနေ မင်းထက် ပုခုံးကိုကိုင်ရင်း ထိုင်ထလုပ်ပေးနေရင်း သူ့ရင်သားတွေကို မင်းထက်က တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ကိုင်တွယ်ရင်း ကလေးတစ်ယောက်လို အားပါးတရ စို့နေတာကို ကြည့်ရတာ သူ့ကိုစိတ်ပိုပါစေသည် ။ ထို့ကြောင့်လည်း မင်းထက်ခိုင်းသမျှ အရှက်ကုန် လိုက်လုပ်ပေးနေမိတာ ဖြစ်သည်။

”ရပြီအစ်မ… ခဏရပ်… ကျွန်တော် ဆောင့်ချင်နေပြီ…. အ့…. အ….. အာ့…..”

မင်းထက်က မြင့်ဝင်း ထိုင်ထလုပ်နေတာကို ရပ်ခိုင်းလိုက်ပြီး သူက နောက်နံရံကို ပြန်မှီလိုက်သည်။ မျက်နှာချင်းဆိုင် အနေအထားနဲ့ သူ့အပေါ် ထိုင်နေသော မြင့်ဝင်း၏ တင်ပါးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဆုပ်ကိုင်ပြီး ရှေ့တိုးနောက်ငင် လုပ်ပေးနေလိုက်တော့သည်။ မြင့်ဝင်း၏ ဖင်လုံးကြီးကို အားပါးတရ ညစ်ကိုင်ရင်း ဆောင့်ဆောင့်လိုးပေးနေရင်း အော်ညီးနေတဲ့ မြင့်ဝင်း၏ ဆံပင်တွေကို ဆွဲဆောင့်ရင်း လည်ပင်းမှ ရင်သားအထိ မှီသလောက် ကို လျှာနဲ့အရသာခံပေးနေသလို မြင့်ဝင်းကလည်း အပေါ်ကနေ မင်းထက်၏ ရှေ့တိုးနောက်ငင် လိုးသမျှကို ကော့ခံပေးရင်း မင်းထက် သူ့နို့စို့နေသည့် အချိန်တွေဆို မင်းထက်ခေါင်းက ဆံပင်လေးတွေကို ပွတ်သပ်ပေးနေမိသည်။

အခုလို လိုးတာက နှစ်ယောက်လုံးအတွက် ပိုသက်သာသည်ဟု မင်းထက် ထင်သည် ။ ကုတင်ပေါ် ခြေဆင်းတက်ထိုင်ကာ နောက်ဝါးထံရံကို မှီရင်း သူ့အပေါ်တက်ထိုင်နေသော မြင့်ဝင်းရဲ့ ဖင်ကို အားပါးတရ ဆုပ်ကိုင်ရင်း ရှေ့တိုးနောက်ငင် လိုးပေးနေရတာက အရသာရှိလှသည်။ ဒီကြားထဲ တစ်ခါတစ်ခါ စိတ်ပါသွားပါက လိုးပေးနေရင်း လှုပ်ခါနေသည့် မြင့်ဝင်းနို့တွေကို လက်နဲ့ တဖြန်းဖြန်း ရိုက်တတ်ပြီး နှစ်ယောက်သား အားပါးတရ နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းတာမျိုး၊ လိုးနေသည့် အရှိန်ကိုလျှော့ကာ လီးကို စောက်ဖုတ်အထဲ စိမ်စိမ်လိုးတာမျိုး၊ မြင့်ဝင်းရဲ့ဆံပင်ကို အားပါးတရ ဆောင့်ကိုင်ထားရင်း လိုးတာမျိုးတို့ လုပ်ပေးဖြစ်သည်။

ဓနိမိုးဝါးထံရံကာ ၁၀ ပေပတ်လည် တဲလေးထဲ နှစ်ယောက်အိပ် ဝါးကုတင်ပေါ် စောင်ကြမ်းတွေခင်းရင်း လိုးနေကြသည့် လူနှစ်ယောက်၏ တဏှာတေးသွားများက လမသာသော ညမှောင်မှောင်တွင် ပျံ့လွင့်နေသည်။ သူတို့နှစ်ယောက်၏ ကာမရေယာဉ်ကြောကို အခုချိန်အထိ မသိသေးသော သိန်းဝင်းခင်မျာမှာတော့ ဘောလုံးပွဲကိုသာ အာရုံရောက်နေလေသည်။ ဒီအချိန်တွင် သိန်းဝင်းအာရုံထဲ ဘာမှမရှိ မန်ယူသာရှိသည်။ အခုချိန် မိန်းမကို သူများလိုးနေတယ်ဆိုလည်း အာရုံစိုက်နိုင်မှာ မဟုတ်တော့။ ဘာကြောင့်ဆို သူအားပေးသည့် မန်ယူက ပြိုင်ဘက်အသင်းနဲ့ နှစ်ဂိုးနှစ်ဂိုးဖြင့် သရေကျနေခြင်းကြောင့်ဖြစ်သည်။

“ဟုတ်ပြီ….. ဆွဲလာ… အေး… ဟုတ်တယ်… ပေးလိုက်လေ… ဟ…. ပေးလေ… ကွာ….. တောက်ကွာ…. ညံ့လိုက်တာ…. လူတောင် မပေးတတ်ဘူးလား…ကွာ……”

” ဟ… ဂိုးပေါက်တည့်ကြီး ကန်လေကွာ….. ဟ…. သွင်းလေ…… သွင်သွင်း….. ဟုတ်ပြီ… ကန်… အဲ…. ဟာ….. ငှက်လာပစ်နေတယ် ”

တစ်ဆိုင်လုံးမှာ မန်ယူအသင်းကို အားမရဆုံးက သိန်းဝင်း ဖြစ်လေသည် ။ ဘာမဟုတ်သည့် ပြိုင်ဘက် အသင်းသေးကိုမှ လာပြီး သရေကျနေသည့် သူ့အသင်းကို သူအားမလိုအားမရ ဖြစ်နေတာဖြစ်သည်။

“ငါသာ…. ဝင်ကန်ပစ်လိုက်ချင်တယ်… လီး… လခွမ်း… သေချာကန်ကြပါဟ…. နွားတွေရ….. ကန်… ဟာ…”

တစ်ဆိုင်လုံးက ပရိတ်သတ်တွေ ဟာချင်လည်း ဟာချင်စရာဖြစ်အောင် မန်ယူနိုက်တက် တိုက်စစ်က ဂိုးသွင်းမသေချာ။ ဒီကြားထဲ တစ်ဖက်အသင်းက ပြန်လည် ဖိအားပေးလာမူ့ကြောင့် ပြိုင်ပွဲပြီးခါနီးမှ အနိုင်ဂိုးရသွားမည့် တစ်ဖက်အသင်းကိုလည်း သေချာထိန်းကစားဖို့ သိန်းဝင်းတစ်ယောက် အော်ပြောနေရသည်။ နည်းပြဖြစ်သူတာင် သူ့လောက် ပျာယာမခတ်နေ။ သူ့မှာတော့ ရေနွေးကြမ်းငှဲ့သောက်လိုက် လက်ခုပ်လက်မောင်းတီးလိုက်နဲ့ အလုပ်ရှုပ်နေသည်။

ထိုအချိန် နောက်ဆုံးမိနစ် ရောက်လာသည်။ အခုချိန်အထိ အရှုံးအနိုင်အတွက် ဂိုးထပ်မသွင်းကြသေး။ တစ်ဖက်နဲ့တစ်ဖက် ရှိန်နေကြသည်။

ဒီဖက်မှာလည်း မင်းထက်က မြင့်ဝင်းကို လေးဘက်ထောက်ကုန်းခိုင်းရင်း နောက်ကနေ အားပါးတရဆောင့်လိုးပေးနေချိန် ဖြစ်သည် ။ ကုတင်အစွန်းနားမှာ မြင့်ဝင်းကို ခေါင်အုံးခုထားတဲ့ အပေါ် လက်ထောက်ကုန်းခိုင်းပြီး သူက ကုတင်အောက် ခြေချကာ ဆောင့်လိုးပေးနေခြင်း ဖြစ်သည်။ ပြောရမယ်ဆို မင်းထက်တစ်ယောက် ကုတင်အောက် ခြေစုံချရပ်ကာ ကုတင်စွန်းနား ကုန်းပေးနေတဲ့ မြင့်ဝင်းဖင်ကြီးကို အားပါးတရ ကိုင်ဆောင့်လိုးနေခြင်းဖြစ်သည်။

မာန်ပါတဲ့ ဆောင့်ချက်များကြောင့် မြင့်ဝင်းရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲမှာလည်း နှစ်ချီမြောက် ပြီးသွားပြီ ဖြစ်တာကြောင့် စောက်ရည်တွေက လျှံတောင်ထွက်နေသလို မင်းထက်ကလည်း တစ်ချီပြီးသွားတာတောင် လီးကမကျဘဲ မနားတမ်း ဆက်လိုးနေနိုင်မှုကြောင့် လီးနဲ့စောက်ဖုတ် အဝင်အထွက် ဆောင့်ချက်တွေက တစ်ရှုပ်ရှုပ် တစ်ဖွတ်ဖွတ်နှင့် အသံမျိုးစုံ မြည်နေလေတော့သည်။

မင်းထက်ကလည်း မော်တာစက်ပမာ သူ့လီးကို အနားတစ်စက္ကန့်တောင် မပေးဘဲ ဆက်တိုက်ဆိုသလို ဆောင့်လိုးပေးနေရင်း ပါးစပ်ကလည်း ညစ်ညစ်ပတ်ပတ်တွေ ပြောကာ အရသာခံနေလေသည်။ မင်းထက်တစ်ယောက် ပါးစပ်ကနေ အညှီအ ဟောက်တွေပြောကာ ခွေပုံစံနဲ့ အားပါးတရ ဆောင့်ဆောင့်လိုးနေသလို မြင့်ဝင်းခင်မျာလည်း ကုတင်ပေါ်မှာ ကျကျနန ကုန်းပေးကာ လီးကြီးကြီးနဲ့ လိုးဆောင့်ဒဏ်ကို အံကြိတ်ခံရင်း ဖင်ကိုပစ်ပစ်ပြီးပါ ခံပေးနေမှုကြောင့် မင်းထက်ခင်မျာ ပြီးတောင်ပြီးချင်လာသည်။

ခဏကြာတော့ မင်းထက်ခင်မျာ အချိန်ကိုဆွဲထားလို့ မဖြစ်နိုင်တော့မှန်း သိလိုက်သည်။ သူပြီးတော့မည် ကြိုသောက်လာတဲ့ ဆေးအစွမ်းကြောင့် ၃ နာရီအတွင်း လေးချီလောက်အထိ အားပါးတရ လိုးနိုင်တာပဲ တော်ရမည်။ ပြီးချင်လာပြီ ဖြစ်တာကြောင့် ဆောင့်လိုးပေးနေရင်း

“မြင့်ဝင်း.…. အ့…. အ့… ဖွတ်… ဖွတ်…. ငါ… ငါပြီးတော့ မယ်…. အာ့…. အ့… နင်ရော…. ဖွတ်ဖွတ်….. ရှီး…”

“အင်း…. ငါလည်းပြီးတော့မယ်…. အ့…. အမေ့… အ့… ဆောင့်…. ဆောင့်…. အာ့…. ဖွတ်ဖွတ်… ဖွတ်”

မြင့်ဝင်းရော မင်းထက်ရော ချွေးတွေ ရွှဲနစ်နေကြသည်။ နှစ်ယောက်လုံး ရည်မှန်းထားသည့် ပန်းတိုင်ကို အမြန်ရောက်ဖို့အတွက် ကြိုးစားနေသလို တစ်ဖက်မှာလည်း မန်ယူက နောက်ဆုံးမိနစ် ထိုးဖောက်သည့်အလုံး ဂိုးရဖို့ နီးစပ်ခဲ့ပေမယ့် တစ်ဖက်ဂိုးသမား၏ ဂိုးစည်းထဲရောက်မှ ဖျက်ထုတ်မှုကြောင့် ပယ်နယ်တီ ရလေသည်။ ဒီပယ်နယ်တီကို မန်ယူအသင်းက နံပါတ်ခုနှစ် ကန်မည်ဖြစ်သည်။

“ဆောင့်…. ဆောင့်…. အ့… အမေ့…. ဖွတ်… ဖွတ်… အ့… အမေ့… သေပါပြီ…. သေပါစေ… ဆောင့်… မင်းထက်….. ဆောင့်… ဆောင့်….. အမေ့… အ့ အာ့….. အ့….. ပြီးတော့မယ်….. ပြီးတော့မယ်… အ့ာ.. အ့…. ငါလိုးမ….. အ့…. ငါလိုး.. ပဲ…. အ့…..”

တရားဝင် လင်ယောကျာ်းရှိသော်လည်း လင်ဖြစ်သူကလည်း ကာမဆန္ဒကို အပြည့်အဝ ပေးနိုင်ပါသော်လည်း နောက်မီးလင်းသည့် မြင့်ဝင်း နှင့် သူများမယား တစ်ခုလပ် မုဆိုးမ မချန် တွင်းဟောင်းပဲ စိမ်တတ်သော မင်းထက်တို့၏ တဏှာကြောက ကျယ်ပြန့်လှသလို ညီးသံ ဆဲသံ တဏှာသံတွေက အိမ်အပြင်သို့ ပျံ့လွင့်နေသည်။ သို့သော် အိမ်က အခြားအိမ်တွေနဲ့ နည်းနည်းလှမ်းလို့သာ တော်သေးသည်။

ပယ်နယ်တီ ပြစ်ဒဏ်ဘော ဝင်ပါစေဟု သိန်းဝင်း လက်အုပ်ချီ ဆုတောင်းနေမိသည်။ တစ်ဆိုင်လုံးလည်း အပ်ကျသံပင် မကြားရအောင် ရင်ခုန်စိတ်လူပ်ရှားနေကြသည်။ အသက်ပင် မရှူရဲရလောက်အောင်ပင် ဖြစ်သည်။ ပယ်နယ်တီ ကန်သွင်းမည့် နံပါတ်ခုနှစ် ကစားသမားကလည်း ချွေးသံတရဲရဲနှင့် ဂိုးပေါက်ရှေ့ နေရာယူရင်း စိတ်လူပ်ရှားနေမှာ သေချာသည်။

“ဝင်ပါစေ…. ဝင်ပါစေ… ဝင်အောင်ကန်ပါ ငါ့ကောင်ရာ… ဝင်လိုက်စမ်း… ထအော်ပစ်မယ်….”

အမှန်က ပယ်နယ်တီ ပြစ်ဒဏ်ဘောက ဂိုးရဖို့ အလွယ်ဆုံးနည်း ဖြစ်ပေမယ့် ကစားသမားတွေအနေနဲ့ စိတ်လူပ်ရှားမှုနှင့် ဝင်လာသည့် ဖိအားကို အသုံးမချတတ်လျင် လွဲချော်နိုင်သည်။ နာမည်ကြီး ကစားသမား တော်တော်များများ လွဲချော်တတ်သောကြောင့် ပယ်နယ်တီက နတ်ကြီးသည်ဟု ဆိုကြသည်။

ပယ်နယ်တီ ပစ်ဒဏ်ဘောကို ခရစ်စတီယာနိုရော်နယ်ဒိုက ကန်မှာပါ။ ခရစ်စတီယာနိုရော်နယ်ဒိုက ဂိုးသမားရဲ့ ဘယ်ဘက်ကို ကန်သွင်းမလဲ။ ကြည့်ရင်းကနေ ပြေးလာတယ်။ နောက်ခံစကားပြောသူရဲ့ ကြေညာသံနဲ့အတူ ပါသွားသော ဘောလုံးကို သိန်းဝင်းအပါဝင် တစ်ဆိုင်လုံး တိတ်ဆိတ်မှုအပြည့်နဲ့ ငေးကြည့်နေကြသည်။

“ဆောင့်…. ဆောင့်… အ့….. အမေ့…… အမေ…… သေပါပြီ…. အ့… အမေ….. မေ့…”

“ဖွတ်… ဖွတ်….. ဘွတ်…. ဘွတ်…. ဘွတ်… ဘွတ် …”

“အ့….. အာ့…. အာ့. . အာရှီး….. အာ့…. အ့…. အ့…. ….ပြီးပြီ…. အ့… ငါလိုး… ပြီးပြီ….. အား…… အား… ရှီး…. ရှီးပဲ…. အား ကောင်းလိုက်တာ ဖာသည်မရာ…. ငါလိုးပဲ… နင့်စောက်ဖုတ်ကောင်းလိုက်တာ….. ဟာ……. အား… ငါလိုး… အရည်တွေအများကြီး ထွက်နေပြီ…. ကြည့်စမ်း… အာ့… ဒီဘက်လှည့် ဒီဘက်လှည့်…”

မင်းထက်က ပြီးခါနီး အချက်သုံးဆယ်ခန့် မနားတမ်း ဆောင့်ပေးအပြီးမှာတော့ လရည်ပူပူပျစ်ပျစ်တွေကို မြင့်ဝင်းစောက်ဖုတ်ထဲ ထည့်လွှတ်ပေးရင်း ပြီးသွားတော့သည်။

ခရစ်စတီယာနိုရော်နယ်ဒိုရဲ့ ကန်ချက်က ကောင်းမွန်လွန်းလှသည်။ ပြိုင်ဘက်အသင်းဂိုးသမား ဘယ်လိုမှ မတတ်နိုင်ခဲ့ဘဲ လက်လျှော့ပေးလိုက်ရတဲ့နောက် တစ်ဆိုင်လုံးရဲ့ ထအော်သံတွေထဲ သိန်းဝင်းအသံက အကျယ်ဆုံးဖြစ်သည်။

သိန်းဝင်းတစ်ယောက် သူအားပေးတဲ့ မန်ယူနိုက်တက်အသင်း အခုလို နောက်ကျခြေပဂိုးနဲ့ နိုင်တော့ ထခုန်ရုံတင်မက အော်ဟစ်နေတာ မပြီးနိုင်လောက်အောင်ပါပဲ။ ဒီနေ့ကတော့ သိန်းဝင်း ဘောလုံးပွဲကြည့်ရတာ တန်သွားပါပြီ။ နောက်ဆုံးအချိန်အထိ ဘောလုံးရသ အပြည့်နဲ အနိုင်ပေးခဲ့တဲ့ အတွက်ပါ။

မင်းထက်က သူ့ရဲ့ လက်ကျန်လရည်တွေကို မြင့်ဝင်းရဲ့ ခေါင်းကိုကိုင်ရင်း ပါးစပ်ထဲ ထည့်ပေးနေသည်။

“အ့…. ရှီး…. ရှီးပဲ…၊ ကောင်းလိုက်တာကွာ….. ငါလိုး… မြဝင်းရာ…. နင့်လင်နဲ့ ငါလိုးတာ ဘယ်သူပိုကောင်းလဲ ဖာသည်မ… အမ်း…… လီးပဲ စောက်ဖုတ်ကြီး လိုးမဝဘူး…. နင့်လင်မအေဘေးက လာတော့မယ်… လီးပဲ… လိုးရတာ မဝနိုင်ဘူး”

မင်းထက်ရဲ့ စကားတွေကို မြင့်ဝင်းက မဖြေနိုင်သေးဘဲ မင်းထက်ရဲ့ လရည်တွေကို အရသာခံမျိုချနေမိသည်။

” အခုလို ခိုးချစ်နေရတာပဲ ကျေနပ်နေရတယ်။ ဘောလုံးပွဲက တစ်ပတ်မှာ ဘာလို့ တစ်ရက်ပဲ ရှိရတာလဲကွာ”

မင်းထက်ရဲ့ အမေးကို မြင့်ဝင်းက

“သြော် အခုလို လိုးနေရတာနဲ့ပဲ ကျေနပ်တော့လေ။ သိန်းဝင်းက ငါ့တရားဝင်လင်ဟဲ့။ နင် ငါ့ကို တစ်ပတ်တစ်ရက် လိုးရတာ မဝရင် ယူလိုက်လေ။ သိန်းဝင်းနဲ့ ငါကွာပေးမယ်”

မြင့်ဝင်းရဲ့ ပြန်ပက်တဲ့စကားကို မင်းထက်က ပြန်မပြောဘဲ အင်္ကျီနဲ့ပုဆိုးကို ပြန်ဝတ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့

“ငါသွားပြီ…..။ ဒီရက်ပိုင်းထဲ လစ်ရင် ခေါ်လိုက်ဦး။ ပြီးတော့ နောက်နေ့ ငါကြိုက်တဲ့ ဟင်းလေး လာပို့ပါဦး”

“အင်း…. ဂရုစိုက်သွားဦးနော်….။ ဓာတ်မီး မပါဘူးလား။ လမ်းမှာ ကိုသိန်းဝင်းနဲ့လည်း တွေ့နေဦးမယ်”

“အမယ်…. တွေ့တော့လည်း ဘာဖြစ်လဲ။ နင့်လင် ဂေါက်သီးက ငါ့ကို ရိုသေပါတယ်ဟ…..။ ကဲကဲ သွားပြီ ငါပြောတာ မမေ့နဲ့”

မင်းထက်က ပြောပြီးတာနဲ့ အိမ်ထဲကနေ တန်းထွက်သွားတော့သည်။ မြင့်ဝင်းလည်း အိပ်ရာပေါ်ကနေ မထချင် ထချင်နဲ့ ထပြီး အင်္ကျီအဝတ်အစားတွေကို ပြန်ဝတ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့မှပဲ အိပ်ချင်ယောင်ဆောင် နေလိုက်တော့သည်။

သုံးနာရီနီးပါး စိတ်ရှိလက်ရှိ အလိုးခံခဲ့ရလို့ ပေါင်တွေလည်းတောင့် စဖုတ်တစ်ခုလုံးလည်း ကျိန်းနေသည်။ သူ့လင်လာလို့ လိုးရင်တောင် ခံနိုင်တော့မယ်မထင်။ တော်တော်လေး ပင်ပန်းနေပြီ ပြောရမလားပဲ….။

မြင့်ဝင်း မျက်လုံးမှိတ်ရုံရှိသေး ခြံဝက သိန်းဝင်းရဲ့ အသံကို လှမ်းကြားလိုက်ရသည်။ မြင့်ဝင်း မျက်လုံးမှိတ်ထားလိုက်သည်။ သီချင်းတအေးအေးနဲ့ ဝင်လာတဲ့ သိန်းဝင်းက အခန်းထဲတန်းဝင်ပြီး အဝတ်အစားလဲသည်။ ပြီးတော့ မြင့်ဝင်းအိပ်နေပြီအထင်နဲ့ မြင့်ဝင်းနောက် ဝင်အိပ်ရင်း သိုင်းဖက်လိုက်သည်။

ဒီညတော့ အပီအပြင် ဂိုးသွင်းရဦးမှာပေါ့လေ။ ဟင်းဟင်း…. ပယ်နယ်တီနဲ့ နိုင်တယ်။ အခုငါလည်း ပယ်နယ်တီသွင်းမှပဲ နိုင်မှာလား။ ဒိုလေးက ဂိုးသွင်းကောင်းသလို ကက္ကိုလ်ကိုင်းက သိန်းဝင်းကလည်း ဂိုးသွင်းကောင်းပါတယ်။

သို့ပေမယ့် အခုချိန်အထိ သိန်းဝင်းကတော့ ဂိုးသာသွင်းနိုင်နေတာ ဂိုးအဖြစ် မပြောင်းလဲနိုင်သေးဘူးပေါ့ ( ကလေးမရခြင်း)။ ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် ပွဲအချိန်အတွင်း တတ်နိုင်သလောက် ကြိုးစားရမှာပါပဲလေ။ ဘောလုံးပွဲပြီးတာ ညဥ့်နက်လို့ ဇနီးသည်တောင် အိပ်နေပြီဆိုပေမယ့် သိန်းဝင်းက သူ့ရဲ့ နိစ္စဓူဝ လုပ်ငန်းတစ်ခုကိုတော့ မမေ့ပါဘူးလေ။ အဲ့တာကတော့ မြင့်ဝင်းလေးကို ဂိုးသွင်းဖို့ပါပဲ။ ဂိုးအဖြစ်လည်း ပြောင်းလဲချင်နေလှပါပြီလေ။

အတွေးများစွာနဲ့ သိန်းဝင်းတစ်ယောက် ကျေကျေနပ်ပြုံးရင်း မြင့်ဝင်းကို နောက်ကနေ သိုင်းဖက်ထားတဲ့ သူ့လက်တွေက နို့တင်းတင်းတွေဆီကို ရောက်သွားပြီး စတင်နယ်ပါတော့သည်။

ဤဖြစ်ရပ်များ မကြာမှီ ၁၁ လအတွင်း သိန်းဝင်းနဲ့ မြင့်ဝင်းတို့၏ ဘဝလေးထဲ ကလေးတစ်ယောက် စတင်ရောက်ရှိလာခဲ့ပြီး နောက်မှာတော့ တရပ်စပ်ဆိုသလို သားသမီးများ ထွန်းကားလေတော့၏။

အခုဆို သိန်းဝင်းတစ်ယောက် ဂိုးသွင်းကောင်းတဲ့ တိုက်စစ်မူးဆိုပြီး မိတ်ဆွေတွေကြား ဂုဏ်ကြွယ်နေရပြီလေ။

ပြီးပါပြီ။