Author: wathone

ရေမီးအစုံ အင်း…..ဟင်း…..ဟင်း….အင်း……ဟင်း..ဝမ်းခေါင်းထဲမှ လှိုက်လှိုက်လှဲလှဲညီးညူသံကြီးကို ကြားလိုက်ရသောကြောင့် ဖိုးဇော်  ကျောရိုးထဲ စိမ့်ကနဲဖြစ်ကာ ကြက်သီးမွေးညင်းထသွားရသည်။ အချိန်က ညသန်းခေါင်ကျော်နေပြီ။ နေရာက  ပုဂ္ဂလိကဆေးခန်းအကြီးစားကြီးတစ်ခု။ ဆေးရုံဆေးခန်းလိုနေရာမှာ ညအချိန်မတော် ညီးညူသံကြီးကို အမှတ်မထင်ကြားလိုက်ရသော  ဖိုးဇော်မှာ ကြက်သီးမွေးညင်း ထသွားရခြင်းပင်။ နိုက်ဂျူတီကျသဖြင့် တတိယထပ်အခန်းမှ လူနာတစ်ယောက်ကို  ဒရစ်ပုလင်းလဲချိတ်ပေးပြီး ပြန်အလာတွင် ဓာတ်လှေကား ဘေးတစ်ဖက်ရှိ လှေကားထစ်များဘက်ဆီမှ ထိုညီးညူသံကြီးကို  ဖိုးဇော်ကြားလိုက်ရခြင်းပင်ဖြစ်သည်။ အကူသူနာပြုရာထူးဖြင့်ထိုပုဂ္ဂလိကအထပ်မြင့် ဆေးခန်းကြီးမှာအလုပ်လုပ်နေသော ဖိုးဇော်မှာ  လုပ်သက် နှစ် နှစ်ကျော်ကြာခဲ့သည့်တလျောက် ထိုသို့ အချိန်မတော် ညီးညူသံကြီးကို ပထမဆုံးစပြီး ကြားလိုက်ရသဖြင့်  စိတ်ဝင်စားစိတ်က တစ်ဖက်၊ ထိတ်လန့်စိတ်က တစ်ဖက်ဖြင့် ထိုညီးညူသံ ကြားရာဆီသို့ဦးတည်လျှောက်လာမိသည်။ ဓာတ်လှေကားဘေးရှိ ပုံမှန်လှေကားထစ်များအတိုင်း ဖိုးဇော် ခြေသံတိုးတိတ်စွာ ဆင်းလျှောက်လာခဲ့သည်။ လှေကားတစ်ထစ်၊ နှစ်ထစ်၊  သုံးထစ်မှ သည်…

ကျောင်းသူမလေးရဲ့ ရမ္မက်စိန်ခေါ်သံ ဒေါင်…. ဒေါင်…. ဒေါင်…. ဇီးဖြူတောင် (အ.ထ.က) ကျောင်းမှ ကျောင်းသားများအတွက် သာယာ ဖွယ် ထွက်ပေါ် လာတဲ့ ကျောင်းလွှတ် ခေါင်းလောင်းသံ ပါ။ ဇီးဖြူ တောင် ရွာ အဝင် ဝ မှ ကျောင်း ဆိုင်းဘုတ်ကြီး က ရွာ ကို ဝင်လာမည့် မည်သူ့ ကို မဆိုကြိုဆိုလျှက်။ သည်ရွာ ၏ ကျက်သရေဂုဏ် ဆောင် များစွာ ထဲ မှ ဤကျောင်းသည်လည်း တစ်ခု အပါဝင် မဟုတ်ပါတကား….. တရွေ့ရွေ့ ထွက် သွားနေကြ သော ကျောင်းသားများကို ကြည့်ရင်း ဦးညီအောင် သက်မလေး ချလိုက်မိသည်။ ဟငှး းးးးးးးးး ဤကျောင်းကို သူ…

နန်းစု မြို့ပြရဲ့မွန်းကျပ်မှုနဲ့အတူ ရုံးကအပြန် ဘတ်စ်ကားတိုးစီးရတဲ့ဘဝကို မင်းမင်းစိတ်ကုန်လှပြိ..ရန်ကုန်သားဖြစ်ပေမယ့် ၄လွှာက condo ခန်းလေးသာ ငှားနေနိုင်သည်.. အိမ်ရောက်တော့ပင်ပန်းမှုတွေနဲ့ အိပ်ယာပေါ်ပစ်လှဲပြိး အတွေးနယ်ဆန့်လိုက်သည်.. မနက်ဖြန်ဆိုနယ်ပြန်သွားတဲ ဇနိးလေး မြတ်နိုးပြန်ရောက်မည်.. အိမ်ထောင်ကျပြိး ၃ နှစ် လောက်ထိ လင်မယားနှစ်ယောက်စလုံးကလေး မယူဘဲ လွတ်လွတ်လပ်လပ်နေကြသည်.. ပိုက်ဆံလည်းပိုစုမိအောင်ဖြစ်သည်.. .မြတ်နိုးက ရှမ်း ဗမာ ကပြားဖြစ်သည်.. အသားအရည်ဖြူဖွေးပြိး ကိုယ်လုံးထည်တောင့်သည်.. foreign trading company တစ်ခုမှာလုပ်သောကြောင့် အလုပ်ချိန်တွင် ဘလောက်စ်အကျီ င်္အဖြူနှင့် စကပ်တိုတိုကိုသာ ဝတ်ဆင်ရသည်.. ခလေးလည်းမယူသေး gym လည်းပုံမှန်ကစားသော မြတ်နိုးကိုယ်လုံးကိုကြည့်ပြိး ရုံးက ယောကျာၤးလေးတွေ ပစ်မှားနေကြတာ မင်းမင်းလည်းရိပ်မိသည်.. သို့သော် ကိစ္စမရှိ မြတ်နိုးက ပိုက်ဆံရှာဖို့ကလွဲပြိး ဘာမှစိတ်မဝင်စားသောကြောင့် မင်းမင်း ကစိတ်ချပြိးသား.. မြတ်နိုးနဲ့လက်ထပ်ပြိးကတည်းက နေ့တိုင်းပုံမှန်လိုးဖြစ်သည်…..

ကျနော်မလွန်ဘူး မမမြိုင် တကယ်တော့ သက်လွင် လွန်သည်ဟ မဆိုသာပါ ။ မတ်က မရီးကို ကြံတာမျိုးက မမှန် ဟုသာ အရပ်စကား ကြားခဲ့ဘူးပါသည်။  အမှန်တော့ သက်လွင်မလွန် ။ ဒီအကြောင်းတွေက မမမြိုင်က စခဲ့တာပဲ ဖြစ်သည်။ ဒီတော့ မရီးက မတ်ကိုကြံ လို့ပဲ ပြောင်းပြောရမ လို ဖြစ်နေသည်။သက်လွင်မိန်းမ လှိုင်က ကျောင်းဆရာမ ။ အခုဖောင်ကြီးသင်တန်း သွားတက်နေသည်။ လှိုင် သင်တန်းသွားပြီး  တစ်ပတ်အကြာ မမမြိုင်က လင်ဖြစ်သူနှင့် ရန်ဖြစ်ပြီး အိမ်ပေါ်မှဆင်းကာ ရေနံချောင်းမှနေ သက်လွင်တို့ရှိရာ ရန်ကုန်သို့  ရောက်လာခဲ့သည်။ ပြီးတော့ အိမ်မှာပဲ နေသည်။ မမမြိုင် စရောက်သည့်နေ့မှာပဲ ဇာတ်လမ်းက စသည်ဟု ဆိုရမည် ဖြစ်သည်။ ရေချိုးပြင်ဆင်ပြီး အခန်းထဲမှ…

လူကွယ်ရာကျ သွားပြီ ကိုမင်းရေ… …အေး ဖြေးဖြေး ငါ့ကောင်… ကိုမင်းကိုနှုတ်ဆက်ကာ နေဝင်းထွက်လာခဲ့သည်။ ထမင်းချိုင့်ကို နောက်ကယ်ရီယာမှာ ညှပ်ကာ စက်ဘီးကို လှည့်၍ နင်းလိုက်သည်။ နေဝင်းက တွင်ခုံမှာ ပညာသင်နေ့စားလုပ်သည်။ ဆယ်တန်းသုံးနှစ်ကျလို့ ကျောင်းဆက်မတက်တော့ပဲ အလုပ်ဝင်ခဲ့သည်မှာ လေးနှစ်ရှိပြီ။ အခုတော့ ပညာတတ်ကာ ဆရာတွေ မျက်နှာလွဲရသည်။ ကိုမင်းက လက်ထောက်တွင်ခုံဆရာ။ သူက ကိုမင်းအောက်က သူ့အောက်မှာ ပညာသင်ကလေး၃ယောက်ရှိသည်။ ပညာတတ်တော့ လခတိုးသည်။ ဝင်ဝင်ချင်း ၁သောင်းသာရပေမယ့် အခုတော့ တလ ၄သောင်းခွဲရချေပြီ။ စက်ဘီးကို ခပ်သွက်သွက်နင်းရင်း စဉ်းစားနေမိသည်။ အိမ်ရောက်မှ ရေမိုးချိုးကာ ဂိမ်းဆိုင်သွားမည်။ ဒီနေ့လဲ ဟိုကောင်မျိုးသူတို့အုပ်စုနှင့် ချိန်းပွဲရှိသည်။ မနေ့ကလဲ နိုင်လိုက်သည်က ၃၀၀၀ကျော်လောက်ရှိသည်။ PS2 ဘောလုံးမှာ သူ့လက်ကို မှီသူ ခပ်ရှားရှား။…

ကျွန်း(စ/ဆုံး) ရုတ်တရက်မြင်လိုက်ရသည့် မြင်ကွင်းကြောင့် နေခြည်မှင်သက်သွားမိသည်။ဒီကျွန်းပေါ်ကို သဘောင်္မုန်တိုင်းမိပြီး အသက်ကယ်လှေလေးတစ်စင်းနှင့် ရောက်နေခဲ့သည်မှာတစ်ပတ်လောက်ရှိပြီဖြစ်သည်။သက်ရှိလူသားတစ်ယောက်မှမတွေ့ခဲ့။ အခုတော့ ကပ္ပလီတစ်ယောက်လို မည်းနက်နေသည့်အသားအရေနှင့် လူထွားကြီးနှစ်ယောက်ကိုမျက်ဝါးထင်ထင်တွေ့နေရသည်။ ညဘက်မို့ တောခြောက်တာလားလို့တောင်ထင်ရသည်။ နေခြည် ငယ်ငယ်ကကြားဖူးသည့် လူမနေသည့်ကျွန်းတွေပေါ်မှာခြောက်လှန့်တတ်သည့် နာနာဘာဝတွေများလားလို့တွေးမိပြီး  ကြောက်ကြောက်နှင့် အနားကမီးပုံထဲက မီးတုတ်တစ်ချောင်းကိုအသင့်ကောက်ကိုင်လိုက်သည်။နာနာဘာဝတွေ ကမီးကြောက် တတ်သည် ကြားဖူးနားဝရှိသောကြောင့် လုပ်မိလုပ်ရာလုပ်လိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။သို့ပေမဲ့ ထိုလူထူးဆန်းနှစ်ယောက်ကတော့  ကြောက်ရွံ့ဟန်မရှိပဲ နေခြည့်ဆီသို့သာချဉ်းကပ်လာကြသည်။  ထိုအခါမှ နေခြည်ပိုကြောက်သွားသည်။ ဒီလူနှစ်ယောက်သာ နာနာဘာဝတွေမဟုတ်ပဲ လူသားအစစ်တွေသာဆိုပိုအန္တရာယ်များသည်။ကျွန်းပေါ်မှာက တစ်ခုခုဆိုအကူအညီ တောင်းစရာလဲမရှိ။ထွက်ပြေးမယ်ဆိုလျှင် အသက်ကယ်လှေလေးနှင့် ကမ်းမမြင်လမ်းမပြင်ပင်လယ်ပြင်ကြီးထဲသို့နောက်တစ် ကြိမ် လှော်ခတ်ရုံသာရှိတော့သည်။   နောက်ပြီးထိုလူနှစ်ယောက်၏ဝတ်ပုံစားပုံကလဲ ရုပ်ရှင်တွေစာအုပ်တွေ ဓာတ်ပုံတွေထဲမှာသာ မြင်ဖူးသည့် လူရိုင်းမျိုးနွယ်စုတွေ၏ဝတ်ပုံစားပုံမျိုးဖြစ်သည်။သတ္တဝါတစ်ကောင်ကောင်၏ သားရေဖြစ်ဟန်တူသည့် အရာကို ခါး တွင်အရှက်လုံရုံလောက်သာပတ်ထားသည်။မိန်းကလေးတွေစကတ်တိုတိုဝတ်ပုံမျိုးနှင့်ဆင်ပြီး သူတို့ပေါင်ကြားကဖွားဖက်တော်ကို ဖုံးနိုင်ရုံလောက်သာရှိလေသည်။တစ်ခြားအဝတ်စားဝတ်ဆင်ထားခြင်းမရှိပဲ ခန္ဓာကိုယ်အပေါ်ပိုင်းဗလာဟင်းလင်းနှင့် အဖုအထစ် ကြွက်သားကြီးတွေက အထင်အရှားပေါ်လွင်နေကာ အချိုးအစားကျနလှသည့် ခေါမရုပ်တုကြီးတွေလားပင်ထင်မှတ်မှားရလောက်…

မမကိုချစ်လို့ မျက်နှာချင်းဆိုင်းလိုက်မိသည်နှင့်ကိုယ့်ဖက်ကသိမ်ငယ်သ ွားမိ၏ ။ မရယ်မပြုံးသော်လည်း ဝမ်းသာပီတိဖြစ်သည့်မျက်လုံးများနှင့်  စိုက်ကြည့်နေသည်ပာုပဲ — ခံစားလိုက်ရသည်။   ‘‘ ဗိုလ်ချူပ်ဈေးသွားချင်လို့ ’   ‘’ ဟုတ်ကဲ့ — တက်ပါ ’’   ကားတံခါးကိုဖ ွင့် ပေးပြီး — နောက်ခန်းအတွက်ထုငိ ်ခုံကိုလှန်ပေးလိုက်စဉ် — သူမက — ထုံးစံအတိုင်းမရယ်မပြူံး နှင့်ပင်ပြောသည်။ ‘’ ရပါတယ်  — ရှေ့ခုံမှာပဲထိုင်မယ် ‘’  အသံ — အပြောလေးတွေက — ဟိုးတုန်းကလိုပင်ဖြစ်သော်လည်း — မျက်နှာအမူအရာကမူအနည်းငယ် ရင့်ကျက်သ ွားသည်ထင်၏။ ခန ကိုယ်ကတော့ — ယခင်ကထက်နှစ်ဆလောက် — ပွသွားသလိုပင်။  ယခင်ကသူမထံမှ ပြန့်လွင့် လာလေ့ရှိသော ရေမွှေးနံ့မှာ ယခု — ခပ်စူးစူးရေမွှေးနံ့က…

အင်တာဗျူး အတွေ့အကြုံ ကျွန်မ နံမည်..မစီစီ တရုပ်ကပြားမလေးပေါ့…ကျမ ပါပါ သေသွားပြီးနောက်ပိုင်း မေမေနဲ့ အတူတူ ဘဝ ကို ခက်ခက်ခဲခဲ ရုံးကန်ခဲ့ရ  ပါတယ်…ဘွဲ့လည်းရပြီးပြီ…ကွန်ပြူတာ ဒီပလိုမာ လည်းအောင်ပြီးပါပြီ…ကုမ္ပဏီတွေက လျှောက်လွှာ ခေါ်တိုင်း လျှောက်ခဲ့ပေမဲ့  အဆင်မပြေခဲ့ ပါဘူး…အခု ကုမ္ပဏီ မှာ အတွင်းရေးမှူး ရာထူးနဲ့ လျှောက်လွှာ ခေါ်ထားလို့ လျှောက်တာ စာတွေ့ လည်း အောင်ခဲ့ပါ ပြီ.. အခု လူတွေ့ဖြေရမယ်…စကာတင် ရွေးထားတာ သုံးယောက် ထဲက တစ်ယောက်ဘဲ ရွေးမယ် ဆိုတာ သိရလို့   စိတ်တွေလှုပ်ရှားမိပါတယ်…လစာကလည်း မက်လောက်တယ်..လောလောဆယ် အိမ်စရိတ်နဲ့ မေမေအတွက် ဆေးဘိုးက အရေးတစ်ကြီးလိုနေတာကြောင့် ဒီအလုပ်ကို ရမှဖြစ်မှာပါ… ကုမ္ပဏီက ဝန်ထမ်းတွေအားလုံး အဆင်ပြေကြတယ်…ကုမ္ပဏီ သူဌေးကလည်းသဘောကောင်းတယ်..အလုပ်ကြိုးစားရင်ကြိုးစား သလို ဆုချပေးတယ်…ဆုကြေးငွေ…

တောသားမြို့ရောက် မောင်မောင်ကြီး “ မင်္ဂလာပါ ” ခင်ဗျာ . ကျွန်တော် လေသန့် လေးစားစွာ တင်ပြရေးသားလိုက်ပါတယ်. … ဘကြီးထောင်ရဲ့ချစ်ဒုက္ခ ဇာတ်လမ်းအပေါ်  မှီငြမ်းရေးသားချင်း ဖြစ်သောကြောင့်   ကိုတပ်ကြပ်ကြီးအားအကြောင်းကြား၊ အကူအညီတောင်း၊ အကြံဉာဏ်တောင်းကာ  ရေးသားချင်းဖြစ်ပါသည်။   ဘကြီးထောင်နှင့် တူကြီးတော်သူ မောင်မောင်ကြီးအဖြစ် ဇာတ်ကောင်ဖန်တီး ထားမျှသာ ဖြစ်ပါ တယ်။ မှုလ ဇာတ်လမ်းအပေါ် မှားရွင်းစေလိုခြင်း၊အနှောက်အယှက်ပေးလိုခြင်း လုံးဝမရှိကြောင်း လေးစားစွာဖြင့်တင်ပြအပ်ပါ တယ်။  အားလုံးကိုကျေးဇူးတင် ပါတယ်….   လေသန့်   “ မောင်မောင်ကြီး ( တောသား ) ”   ကျွန်တော်က မောင်မောင်ကြီးပါ။ တောသားကြီးပေါ့ဗျာ ။ တောသားဆိုတော့ အတီးအတပေါ့ ။ တစ်နေ့ ရွာမှာ အမျိုးတွေနဲ့ စကားပြောရင်း …. မြို့…

ဘောနပ်စ် သူ့နာမည်က ဇွဲ .. ။နာမည်အရင်းက ဇွဲနေအောင် ဖြစ်သော်လည်း နေအောင်ဆိုသည်က သူ့အဖေနာမည် ဖြစ်သဖြင့် သူ့ကိုယ်သူ ဇွဲဟု သာ ခေါ်ဝေါ်သုံးစွဲခဲ့သည်။ အများကလည်း သူပြောသလို သူ့ကို ဇွဲဟုသာ ခေါ်ခဲ့သဖြင့် အပေါင်းအသင်းများကြားတွင် သူ့နာမည် အရင်း ဇွဲနေအောင်ကို သိသည့်သူတောင် ရှားပါးလှသည်။ ဇွဲသည် ခေတ်လူငယ် တစ်ယောက် .. တိတိကျကျ ပြောရလျှင် တက္ကသိုလ်ကျောင်းပြီးခါစ အသက်၂၄နှစ်အရွယ် တက်သစ်စ  လူငယ်တစ်ယောက်။ ဘယ်နေရာတွင် အသုံးတည့်မည်မှန်း သေချာမသိသော ဘွဲ့တစ်ခုကို ရန်ကုန်မြို့စွန်ရှိ တက္ကသိုလ်တစ်ခုမှရရှိ ပိုင်ဆိုင်ထားသော လူငယ်ယောကျ်ားလေးတစ်ယောက်ဟုလည်း ထပ်မံ၍ ဖြည့်စွက်ဆိုလို့ရသည်။ ဇွဲသည် ရန်ကုန်ဇာတိတော့ မဟုတ်။ အထက်အညာရှိ မြို့တစ်မြို့မှ နေ၍ ရန်ကုန်လာပြီး ကျောင်းတက်ခြင်း ဖြစ်သည်။ အညာသား…