လုပ်ငန်းခွင်ထဲက ဘဝများ….. ဒီနေ့ ဌာကို မန်နေဂျာ အသစ်ရောက်လာမည် ဆိုသောကြောင့်….. ဝင့်ဝါ အပါအဝင် အားလုံး စိတ်လုပ်ရှားနေကြသည်….လက်ရှိ မန်နေဂျာ မမကြီးက အပေါက်ဆိုးလွန်းလှသည်………. ဒါကြောင့် နောက်လာမည့် မန်နေဂျာ လူကြီးကို မျှော်နေသည်မှာ ကြာပြီဝင့်ဝါဒို့ ဌာနဆို…..လူကြီး တွေက မလာချင်ကြ………… အခွင့်အရေးတွေ အများကြီးရတာ မှန်ပေမယ့်Target တွေကြားမှာ စိတ်ဖိစီးမှု များလှသည်.။ယခု လာမည့် မန်နေဂျာ အသစ်က နိုင်ငံခြားပြန်ဆိုတော့…… စိန်ခေါ်မှု အသစ်ကို လိုချင်လို့သာ ဒီအလုပ်ကို လက်ခံခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်ဟု ကြားသိရသည်……..။ ဝင့်ဝါက အရောင်း ဌာနရဲ့ executive , ရာထူး တူသူတွေထဲမှာ အငယ်ဆုံး……….ဌာနမှာကလည်း…………… မိန်းကလေးက များပြီး………ယောက်ျားလေးဆိုလို့ နှစ်ယောက်သာ ရှိသည်…. ရှိသည့် နှစ်ယောက်ကလည်း………….. မိန်းမလျာ…
Author: wathone
တဒင်္ဂပျော်ရွှင်ရာ
တဒင်္ဂပျော်ရွှင်ရာ ”ဟယ် ကိုပိုင်စိုးမဟုတ်လား” ”ဟုတ်ပါ့ဗျား။ နှင်းမြတ်မွန်ပါလား။မတွေ့တာကြာလို့ ပိန်သွားတာလား ဝိတ်ချထားတာလား ဟမ်” ”နှစ်ခုစလုံးပဲ။ကြည့်စမ်း မတွေ့တာတောင်ဘယ်လောက်ကြာပြီလဲ။ခုဘယ်ရောက်နေလဲ။ဘာတွေလုပ်နေလဲ။ ဒီသင်တန်းမှာ ဟိုနေ့ ကတွေ့လိုက်လို့ ကိုပိုင်နဲ့တူတယ်ဆိုပြီး ကြည့်နေတာ။နှုတ်ဆက်မယ်လုပ်တော့ မတွေ့တော့ဘူး။မိန်းမရပြီလား။ကလေးကောရပြီ လား” ”အမလေးဗျာ။နှင်းမြတ်မွန်ရယ် မေးလိုက်တာလဲ ရေလေးဘာလေးသောက်ပါဦး။ဘယ်ကစဖြေရမှန်းမသိတော့ဘူး။” ”ခိခိအကုန်လုံးဖြေ။တကတည်း ပျောက်သွားလိုက်တာ ဘယ်နှစ်နှစ်ရှိပြီလဲ။ညီမတို့ကိုတော့ အရင်လိုခင်လို့ရပါတယ်။အဆက်ဖြတ် ထားပြီး မခင်ချင်တော့တာလား” ”မဟုတ်ပါဘူးအေ။ဒီလိုပါပဲ။ညည်းအားတယ်မဟုတ်လား။တခုခုသောက်ရင်းပြောကြတာပေါ့” ”အင်း အားပါတယ်။သွားမယ်လေ” အအေးဆိုင်တခုတွင် ဝင်ထိုင်လိုက်ရင်းစကားပြောဖြစ်ကြသည်။စုံေိတာပင်။ပြန်ခါနီးက နှင်းမြတ်မွန်က သူ့ဖုန်းနံပါတ်နဲ့ facebook အကောင့်ကိုတောင်းကာ သူ့ကိုအပ်လိုက်ပြီး သူမဖုန်းနံပါတ်လဲပေးသည်။ သူလဲ တိုက်ခန်းကို ပြန်ရောက်ပြီး ခဏနားကာ ရေချိုးပြီးအဝတ်လဲကာ ညနေစာစားဖို့ပြင်နေတုန်း ဖုန်းလာသဖြင့် ကိုင်လိုက်ရာ ပိုး ပိုး။စကားအတော်ကြာပြောပြီးနောက် သူ အတွေးတွေက အတိတ်ကို ပြန်ရောက်သွားသည်။ လွန်ခဲ့တဲ့ရှစ်နှစ်ကျော် ကိုးနှစ်လောက်…
ရှမ်းတရုတ်မလေးနန်း
ရှမ်းတရုတ်မလေးနန်း မန္တလေးမြို့ရဲ့ မြို့သစ်ရပ်ကွက်တစ်ခုမှာ ကျွန်တော်က ဆိုင်ကယ်ဝပ်ရှော့တစ်ခုမှာ ပညာသင်နေတဲ့ ပညာသင်တစ်ယောက်ပေါ့ အသက်က 19 နှစ် အဖေကတော့မရှိတော့ဘူူး အမေက နောင်ရေးစိတ်အေး ရအောင်လို့ဆိုပြီးဆိုင်ကယ်ဝပ်ရှော့မှာအလုပ်အပ်ပေးထားတာ နှစ်နှစ်ဆိုတဲ့ အချိန်ကာလ တစ်ခုထဲကိုရောက်ရှိခဲ့ပါပြီဆင်းရဲခဲ့တဲ့ ဒဏ်ကို ဆက်ပြီး မခံစားချင်တာကြောင့်ပညာကို စိတ်ရှည်လက်ရှည်နဲ့ စိတ်ပါပါသင်လိုက်တော့တော်တော်လေးကို ခရီးရောက်ပြီး အင်ဂျင် အပေါ်ပိုင်းတောင် ကိုင်နိုင်တဲ့ အဆင့်ရောက်ရှိခဲ့ပြီလေကျွန်တော့်အကြောင်း ပြောနေတာနဲ့ စာတောင်တော်တော်ရှည်သွားတော့မယ် ဖြစ်ပျက်ခဲ့တဲ့အဖြစ်ပျက်က ဒီလိုဗျဆိုင်မှာက အလုပ်ပါးနေတာနဲ့ ဖုန်းလေးတွေထုတ်ပြီး တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် အပြာကားတွေကူးယူပြီး ကြည့်နေတဲ့အချိန်မှာပဲ ဆိုင်ကို ကလစ်ဆိုင်ကယ်နဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်ရောက်လာခဲ့တယ်သူ့နာမည်က မနန်းသူဇာ တဲ့ အသက်က 34 လောက်ရှိပြီထင်တယ် ကျွန်တော်တို့ဆိုင်ကတော့သူ့ကို မနန်း လို့ပဲခေါ်ကြတယ် ဆိုင်မှာပြင်နေကျဖောက်သည်ပေါ့ ရှမ်းတရုတ် ကပြားမ မုဆိုးမပေါ့ဗျာ ခန္ဓာကိုယ်ကတောင့်တောင့်ဖြောင့်ဖြောင့်နဲ့ ရုပ်ရည်က လှတပတဆိုတော့ ကျွန်တော်တို့ဆိုင်မှာ…
အသည်းခိုက်အောင်
အသည်းခိုက်အောင် အစ်ကိုလေး ….အိပ်မပျော်ပဲ မျက်လုံးကြောင်နေသော ကိုသက်အောင် လန့်သွားသည်..။ “ ဟင်…ပုံ့ပုံ့…မအိပ်သေး ဘူးလား…..” ကွယ်လွန်သူ ဇနီးသည်နှင့် ချစ်တင်းနှီးနှောခဲ့ပုံကလေးများကို ပြန်လည် စမြုံ့ပြန်နေသော ကိုသက်အောင် ရဲ့ ဘော်ဒါကြီးက တင်းမတ်နေသည်..။ ပုံ့ပုံ့က အဲဒါကြီးကို တွေ့ဖြစ်အောင် တွေ့လိုက်လေသည်..။ “ မမသီ သားတွေက အရမ်းသေးပေါက်တာပဲ……” ကိုသက်အောင် မြင်သာအောင် အနှီးနှစ်ထည်ကို ကိုင်ပြီး မြှောက်ပြလိုက်သည်..။ ကိုသက်အောင် ကုတင်ပေါ်မှထကာ ပုံ့ပုံ့အနားသို့ လာခဲ့သည်..။ ပုံ့ပုံ့ထံမှ သနပ်ခါးနံ့ သင်းသင်းလေးကို ဦးစွာ ရှူရှိုက်မိလိုက်ရသည်..။ “ ထားခဲ့လေ….မိုးလင်းတော့ ..ငါလျှော်လိုက်ပါ့မယ်….“ “ အို….မဟုတ်တာ….” ပုံ့ပုံ့က လက်ကို ပြန်ရုတ်ပြီး ပြောလိုက်သည်..။ ဝတ်ထားသော ညဝတ်အကျႌလေးအောက်မှ ရွှေရင်နှစ်မွှာက အခုအခံမပါ လွတ်လပ်စွာ…လှုပ်ရှားနေကြသည်..။ ဖြူဝင်းနုနယ်သော…
မမဝတီ
မမဝတီ ဖယ်တော့ … ဇော်သူ … နင် သိပ်အတင်းရဲတာပဲ … မောင် သိသွားရင် … ငါတို့အိမ်ထောင်ရေး ပျက်စီးမှာဟ “ ” ပြီးတော့မှပါ … ရှီးးးး းးးး …… ဘွတ်ဘွတ် …… အားဟား …… အင့် …… ကိုရဲခိုင် အပေါ်မှာ သောက်နေတာပါ … မပူနဲ့ မမဝတီ … အင့် အင့် “ နွယ်ဝတီ တစ်ယောက် ၄ထပ်တိုက် အစိမ်းကြီး၏ အောက်ဆုံးထပ် ကားဂိုဒေါင်ထဲ နံရံ ကပ်ကာ မျက်နှာချင်းဆိုင် မတ်တပ်ရပ်အနေထားဖြင့် ဇော်သူ၏အလိုး ခံနေရသည်။ဇော်သူမှာ နွယ်ဝတီ၏ လက်နှစ်ဖက်အား ချုပ်ပြီးနံရံကပ်ကာ စကပ်ထမိန်အား ပေါင်ရင်းထိလှန်ရင်း ပေါင်ကြားတည့်တည့်မှ စောက်ဖုတ်အား…
ဒေါက်တာမမ
ဒေါက်တာမမ ဒေါ်မြင့်မြင့်သွယ်က သံပန်းတံခါးကို လူပ်ကိုင်ရင်း အိမ်ထဲသို့လှမ်းခေါ်လိုက်သည်။ ‘စုစုရေ…စုစု’ ‘ရှင်၊ လာပါပြီအန်တီသွယ်’ ပြောသံနှင့်အတူ အသက်၁၃နှစ်ခန့် မိန်းခလေးတဦးအိမ်ရှေ့သို့ ပြေးထွက်လာသည်။ ‘ဘာလုပ်နေလဲ စုစု’ ‘မီးပူတိုက်နေတာပါ အန်တီသွယ်’ မိန်းကလေးက ရိုသေစွာပြန်ဖြေရင်း တံခါးသော့ကိုဖွင့်ပေးလိုက်လေသည်။ ဒေါက်မြင့်မြင့်သွယ်က လက်ဆွဲအိတ်ကို ဆွဲလျှက်သူ့အခန်းတွင်းသို့ ဝင်သွားလေရာ စုစုလည်းတံခါးကိုပိတ်၍ သော့ခတ်ကာ အိမ်အတွင်းဖက်သို့ ဝင်သွားလေသည်။ ထိုအခိုက်.. ‘ကလင်..ကလင်..ကလင်’ တယ်လီဖုန်းမြည်သံကြောင့် အခန်းထဲမှ ဒေါက်တာမြင့်မြင့်သွယ်ပြေးထွက်လာပြီး ဖုံးကိုကောက်ကိုင်လိုက်လေသည်။ ‘ဟဲလို ..ပြောပါရှင်’ ညင်သာစွာမေးလိုက်သည်၊ နောက်တော့မှ ပြုံးရွှင်စွာဖြင့် ‘အော်.. ကိုလတ်လား .. ပြောလေ’ ဒေါ်မြင့်မြင့်သွယ်က ပြောလိုက်လေသည်။ ထို့နောက် ခဏကြာတိတ်ဆိတ်သွားပြီးမှ ‘အဟင်းဟင်း .. ဟင်း..ဟင်..ကိုလတ်ရယ်..’ ဒေါ်မြင့်မြင့်သွယ်၏ ရယ်သံလွင်လွင်လေးမှာ အခန်းတခန်းလုံး ပျံ့နှံသွားလေသည်။ ဧည့်ခန်းဆီမှာ သာယာသော…
မှိုရသူမျက်နှာ
မှိုရသူမျက်နှာ ကျော်ဌေးနှင့် သီတာတို့ လင်မယားမှာ အရင်ကလို တကျက်ကျက် စကားများရန်ဖြစ်ရုံပင်မကတော့။ သတ်ပုတ်ရိုက်နှက်သည်အထိ ဖြစ်လာသည်။ သားသမီးမရှိတော့ တယောက်နှင့် တယောက် သိပ်ပြီး သံယောဇဉ်ထားကြပုံမရပေ။ သူတို့လင်မယား အိမ်ထောင်ကျတာ သုံးနှစ်ကျော်ပြီဖြစ်သည်။ တနှစ်လောက်ပဲ သောကကင်းကင်းဖြင့် နေခဲ့ရသည်။ တနှစ်ကျော်တော့ ကျော်ဌေးက ဗွေဖောက်လာသည်။ ကျော်ဌေးအကြောင်းတွေကို သီတာ မကြားချင်လဲ ကြားရသည်။ မသိချင်ပဲ သိရသည်။ ကျော်ဌေး အပျော်အပါးလိုက်စားသည်တဲ့။ ဒီကိစ္စနဲ့ပတ်သက်ပြီး သီတာက ဖြောင်းဖျပြောဆိုတော့ သူကရန်လုပ်သည်။ အိမ်ပြန်လာတိုင်းလည်း မူးမူးလာတတ်သည်။ လုပ်သည့်အလုပ်က လိုင်းကား ဒရိုင်ဘာ။ ဝင်ငွေကောင်းတော့ ကျော်ဌေး ပျက်တော့သည်။ ဇနီးမယား သီတာကိုလည်း ကြင်ကြင်နာနာ မရှိသည့် အပြင် ဘာမဟုတ်သည့် ကိစ္စလေးနှင့် ရိုးမယ်ဖွဲ့ ရိုက်လားပုတ်လားလုပ်လာသည်။ သူတို့လင်မယားကို ဘယ်သူကမှ ပေးစားခဲ့တာမဟုတ်။…
ရင်ခုန်သံကိုယ်စီ
ရင်ခုန်သံကိုယ်စီ ည ဆယ်နာရီ ထိုးသွား သဖြင့် တိုင်ကပ်နာရီ မှ အချက်ပေးသံ ဆယ်ချက် ထွက်ပေါ်လာ လေသည် ။ ပွင့်ရိုက် ခရမ်းရောင်ဂါဝန်လက်ပျက် ကလေး ဖြင့် စာကြည့်စားပွဲ တွင် အမှတ်ဖြတ်နေသော အချိန်ပိုင်း ကျူရှင်ဆရာမလေး သဲစုမွန် လက်ထဲ မှ မှင်နီဘောပင်လေး ကို ချကာ လက်ဖြောက် ချိုးလိုက် ဇာတ်လေး ချိုးလိုက် ဖြင့် အကျောလေး လျော့လိုက်လေသည် ။ အသက် ၂၇ နှစ်သာ ရှိသေးသည့် သဲစုမွန်သည် ဦးလေးဖြစ်သူ ၏ ကိုးတန်း ဆယ်တန်း ဘာသာရပ်သင် သင်တန်းနှင့် ဘော်ဒါဆောင် တွင် မြန်မာစာအချိန်ပိုင်း ဆရာမ လုပ်သည် ။ ယခု နှစ်ဝက် စာမေးပွဲ…
ဦးနဲ့ပဲနေတော့မယ်
ဦးနဲ့ပဲနေတော့မယ် ဒီနေ့အိမ်အပြန်လမ်းဟာ တော်တော်လေး စိတ်ပျက်စရာကောင်းနေသည်။ ပြီးခဲ့တဲ့ အပတ်ကပဲ လက်ရှိတွဲနေတဲ့ ရည်းစားနဲ့ ပြတ်တယ်။ ဒီနေ့ အလုပ်ကနေ လူလျော့ထဲအထဲ ပါသွားတယ်။ ဘယ်လောက် စိတ်ပျက်ဖို့ကောင်းလဲ။ဒါနဲ့ ခပ်စောစောပဲပြန်လာခဲ့ရတယ်။ နောက်တစ်ခု စိတ်ဖိစီးတာကလည်း ဒီရက်ပိုင်းမှ အဒေါ်တွေနဲ့ အတူနေရာက ပြန်လာတဲ့ သူတူမ ဆုမြတ်ကြောင့်ပါ။ ခေတ်နောက်ပြန်ဆွဲတာ မဟုတ်ပေမယ့် တူမလေးကို လွတ်လပ်ခွင့် တအားမပေးထားဘူး။ သမီးအရင်းလို့ချစ်တာကြောင့် သမီးလို့ပဲခေါ်ပြီး ယုယကျင်နာမှုတွေပေးသမျှ စောဒက တက်တာကို အမြဲတမ်းခံနေရတယ်။သမီးက ဒါလေးတောင် မလုပ်ရဘူးလားသူငယ်ချင်းတွေနဲ့ အပြင်သွားတာ အပြစ်လားစသည်ဖြင့်ပေါ့။ ဒီနေ့တော့ အိမ်ပြန်ရောက်ရင် သူငယ်ချင်းတွေဆီ ဖုန်းဆက်လို့ရရင် အပြင်ထွက် အရက်သောက်မယ်။ မရရင်တော့ အိမ်မှာပဲ သောက်မယ်လို့ စဉ်းစားထားတာ။ အိမ်ရောက်လို့ သော့ဖွင့်ပြီး အိမ်ထဲဝင် လိုက်တော့ ဘယ်လိုမှထင်မှတ်မထားတဲ့ မြင်ကွင်းက…
ချာတိတ်
ချာတိတ် ဟိတ်-ကလေး ..ထတော့လေ…မင်းအလုပ်သွားရဦးမယ် မလား ညတုန်းကလည်း အစောကြီး အိပ်ပြီးတော့က ွာကိုကို ..အစောကြီးရှိသေးတယ်ကွာ… ငါသိတယ် မင်းငါ့ကိုဘာလို့အစောကြီး လာနိုးနေတယ် ဆိုတာကိုနော်၊ ငါအိပ်မှဖြစ်မယ်ကွာ၊ အလုပ်ကညနေမှလေကွာတကယ့်ကောင်မဆိုးလေးဘဲကွာ၊ အဲ့တာဆိုလဲ ပြီးရောလေ၊ ကိုယ်ကတော့လုပ်စရာရှိတာလုပ်မှာဘဲနော် သေချာကြည့်လေ ကောင်မလေးက ချောလေဘဲဗျာ…။ သူက တကယ်တော့ ကျွန်တော်နဲ့ဒှတိယတွေ့တဲ့ ပထမလူပါလေ၊ ဟုတ်တယ် သူအတွက်လည်း ကျွန်တော်က ဒုတိယတွေ့တဲ့ပထမလူပဲ၊ ကျွန်တော်နဲ့သူစပြီးအခုလိုနေဖြစ်ကြတာလဲဒီတခေါက်အလုပ်ကိစ်စနဲ့ထွက်ခဲ့ရတဲ့ဘန်ကောက်ခရီးစဉ်မှာစတာဘဲ၊ သူလွန်ခဲ့တဲ့ ၆လလောက်ကအလုပ်လာရှာတော့ ကုမ်မဏီမှာကလဲ အဲ့တုန်းက လူလိုနေတော့ သူ့ကိုဘဲဆွဲခန့်လုပ်ခဲ့ရတာ၊အခုခရီးထွက်မယ်ဆိုတော့ကျွန်တော်ရဲ့လက်ထောက်သူ့ကိုပါသူဠေးက ခေါ်သွားခိုင်းရော၊ လုပ်ငန်းအတွေ့အကြုံ ရအောင်ရယ် နောက်ပိုင်းလိုအပ်ရင် သူတယောက်ထဲ သွားနိုင်အောင်ရယ်ပေါ့။ တကယ်တော့ ကောင်မလေးက ကျွန်တော့မိန်းမရဲ့ ညီမလေ၊ ကျွန်တော်တို့လက်ထပ်တဲ့ လွန်ခဲ့တဲ့ ၄နှစ်လောက်တုန်းက သူက၁၄-၅နှစ်သာသာလေးလေ၊ အခုတော့ ၂၀ကျော် ဆိုတယ်အရွယ်နဲ့လိုက်ဖက်ညီတဲ့ ကိုယ်လုံးသွယ်သွယ် အရပ်မြင့်မြင့်နဲ့…