Author: wathone

တောင့်တမှု့တွေ ကလင်” “ကလင်”ခေါင်းလောင်းသံကြောင့် သော်သော်စမ်းတစ်ယောက်ကောင်းခန်းရောက်မှမီးပြတ်သွားရသည်။အိမ်မှာဘယ်သူမှမရှိတုန်း အောကားကြည့်ပြီး အမှန်အကန်သွားတိုက်နေတာ ခေါင်းလောင်းသံကြောင့်ဖီးငုတ်သွားရခြင်းပင်။“အရေးထဲဘယ်သူလဲမသိပါဘူး”တီဗီကိုပိတ်ပြီး အပြင်ကိုထွက်ကြည့်လိုက်တော့ သူ့အစ်ကိုဝမ်းကွဲ မင်းမင်းရောက်လာတာဖြစ်သည်။ သော်သော်စမ်း၏ အဒေါ်ဘက်မှ စပ်ပါမှ တော်သော ဆွေမျိုးဆိုပေမယ့် ငယ်ငယ်တည်းက သူ့ကို အလိုအလိုက်ဆုံးမို့အစ်ကိုတွေထဲမှာ မင်းမင်းကို အချစ်ဆုံးဖြစ်သည်။ကိုကြီးပါလား လာလေ ပေါ်မလာတာတောင်ကြာပြီ ဖုန်းလည်းမဆက်ဘူး နေမကောင်းများဖြစ်နေလားဆိုပြီးစိတ်ပူနေကြတာ ခုရော အလုပ်ကိစ္စနဲ့လာတာပဲလားလာမလို့ပါပဲအလုပ်တွေရှုပ်နေလို့.အိမ်သားတွေအားလုံးလည်းသတိရပါတယ် အထူးသဖြင့် ငါ့ညီမလေးကိုပေါ့ အဲဒါကြောင့်လည်း အလုက်ကိစ္စအကြောင်းပြပြီးတမင်လာတာခုမှလာပြောနေတယ် သူများကို ဖုန်းမဆက်ပဲပစ်ထားပြီးတော့တကယ်မအားလို့ပါ စိတ်မကောက်နဲ့တော့ မုန့်တွေအများကြီးဝယ်လာတယ်။ မုန့်ကျွေးရုံနဲ့ မရဘူး ညီမလေးသွားချင်တဲ့နေရာတွေကို လိုက်ပို့ပေးရမယ်“ကောင်းပါပြီဗျာ လိုက်ပို့ပေးမယ်ဟုတ်ပလားဟေး ဒါမှတို့ကိုကြီးကွ” သော်သော်စမ်းတစ်ယောက်ပျော်သွားပြီး သူ့အစ်ကိုကို အနမ်းတစ်ပွင့်ပေးပြီး ဂုဏ်ပြုလိုက်သည်။“ကိုကြီးထမင်းမစားရသေးဘူးမဟုတ်လား ညီမလေးခူးလိုက်မယ်နော်“အေးအေး ထမင်းအရင်စားလိုက်မယ် နောက်မှရေချိုးတော့မယ်ဒါနဲ ခုဏက အိပ်နေတာလား ဘယ်သူမှလည်းမရှိကြဘူး။ ဘယ်သွားကြလဲညီမလေးပျင်းလို့တီဗီကြည့်နေတာ အဖေကကြီးကြီးနေမကောင်းလို့ရွာပြန်သွားတယ် အမေနဲ့ဒေါ်လေးကတော့ထုံးစံအတိုင်းဗေဒင်ဆရာဆီ သွားကြလေရဲ့သူရရောလိုက်သွားတာလား” “မောင်လေးလား…

ရှိုက်သံလေး အခန်းတံခါး ကို ဖွင့်လိုက်တာနဲ့ ချီုအီမွှေးပျံ့နေတဲ့ အနံ့တစ်ခုနှင့်အတူ အဖြူရောင်မွှေ့ရာ ကုတင်ပေါ်မှာ တဘက်အဖြူ နံငယ်ပိုင်းလေးသာ ပတ်ထားသည့် သူ … မ… လို့ခေါ်တဲ့ သက်ထား က သူ့ကိုလက်လေးကမ်းကာ ဆီးကြိုနေသည်။မောင်… ကြာတယ်ကွာမီးပွိုင့်တွေမိနေလို့ပါ… မ…ပရယ်တီကယ်လဲရှိလို့ကျောင်းဆင်းတာလဲ နောက်ကျတယ်သူမအရှေ့မှာမတ်တပ်ရပ်လျှက်ရှိနေတဲ့ ရဲလေးကိုသက်ထားကလဲခါးကနေပွေ့ဖက်ထားသည်။မကဒီနေ့ပြန်ရောက်တာစောသားပဲအင်း …မ …စောစောပြန်ခဲ့တယ်အတန်းချိန်လဲမရှိလို့ နောက်ပြီး မောင့်… အတွက်အဆင်သင့်ဖြစ်နေအောင်လေတကယ်လဲ… မ …က သူ့အတွက်အဆင့်သင့်ဖြစ်နေပါပြီ ဆံပင်အုံကောင်းကောင်းကြီးတွေကိုဖြန့်ချထားတဲ့… မ… ကအခါတိုင်း ကျောင်းကို လာသလိူ ဆံထုံး ထုံ့း့ပြီး အိနြေ္ဒကြီးတစ်ခွဲသားနဲ့ မဟုတ်ချေ … မ …(သက်ထား) က သူ့တို့ ဆရာမ အသက် သုံးဆယ် စွန်းရုံလေးသာရှိသေးတဲ့ ကျူတာဆရာမ တစ်ရောက်ရင်ဖုံး အကျီၤ ၤလေးဝတ်ပြီး လုံချည်ကိုစင့်နေအာင်စည်းကာ စာပြတဲ့…

ချာတိတ်လေး နှာခေါင်းလေးလဲ တစ်မျိုးချစ်စရာလေးပဲ။ သူ့မျက်နှာမှာ အဆိုးဆုံးကတော့ ပါးစပ်ပါပဲ။ တော်တော်ပြဲတယ်ခင်ဗျ။ နှုတ်ခမ်းကလည်းထူနေတော့ ကျန်တောတွေမလှရင်တော့ သူဟာ သိပ်ရုပ်ဆိုးသွားလိမ့်မယ်ထင်တာပဲ…..အခုတော့ သိပ်ချစ်စရာလေးပေါ့ဗျာ။ မျက်နှာလေးထောင့်ကျကျလေးမို့ စိတ်ဓါတ်ခိုင်မာမဲ့ပုံပဲ။ သဘောက ဘဝကိုရဲရဲရင်ဆိုင်မယ်ပေါ့ဗျာ။ အခုတော့…..ကျွန်တော်နဲ့ ပူးကပ်နေလို့ ရဲရဲရင်မဆိုင်ရဲပဲ…..ရှိုးတိုးရှန့်တန့်ဖြစ်နေတယ်။ သူ့ရဲ့လုံးကျစ်တဲ့ ရင်သားတွေဟာ ကျွန်တော့်လက်မောင်းကို တင်းတင်းကြီး ဖိကပ်ထားလေရဲ့…..အင်္ကျီပါးလေးဝတ်လာခဲ့တာကိုပဲ ကျေးဇူးတင်ရအုံးမယ်။ သူလဲအင်္ကျီအနွမ်းရှန်သားလေးပဲ။ ဘော်လီခံနေလို့ နဲနဲထောင်နေတယ်…..ကားတစ်ချက်ဆောင့်တိုင်း သူ့ရင်သားအိအိလေးတွေဟာကျွန်တော့်ရဲ့ကြွက်သားနဲ့တင်းမာနေတဲ့ လက်မောင်းတွေနဲ့ဖိပြီး ချေပေးသလိုဖြစ်နေပါတယ်။ နောက်ဆုတ်လို့လဲမရ။ဘေးရှောင်လို့လဲမရနဲ့ အခက်အခဲတွေ့နေရှာတယ်။ အိုး…..ကျွန်တော်လည်း နောက်ဆုတ်ခွင့်ဘယ်ပေးမလဲ…..ကားပေါ်မှာ ထုတ်ဆီးတိုးပစ်မယ်ပေါ့….. ကောင်မလေးရဲ့ပေါင်တွေနဲ့ ကျွန်တော့်ရဲ့ပေါင်တွေပူးကပ်နေတယ်။ ကျစ်ကျစ်တင်းတင်းလေးတွေမို့အရသာထူးလှပါတယ်…..မသိမသာလေး သူ့ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကြားထဲကျွန်တော့်ခြေထောက်ကိုရအောင်ထိုးသွင်းလိုက်မိတယ်။ ကောင်မလေးကလဲသိတယ်ဗျ…..အထည့်မခံဘူး။ပေါင်နှစ်ချောင်းစိထားပြီး…..ကျွန်တော့်ခြေထောက်တွေ ကို ဒူးနဲ့ဖိတွန်းထားတယ်…..ရှင်ရှေ့မတိုးနဲ့နော်….. ဆိုတဲ့သဘောမျိုးနဲ့ကျွန်တော့်ကိုစိုက်ကြည့်လာပါတယ်။ ရပါတယ်လေ။ စောင့်ကြည့်ရတာပေါ့။ စိတ်ထဲက…..ဘုရားပွဲလှည့်နေတယ်…..ချွေးစီတွေကျနေပြီ. ….ရင်ထဲမှာမောနေတယ်။ ရမက်ဇောတွေပေါ့။ ““ဝုန်း…..”” ““အမလေး…..ဟဲ့…..ဘယ်လိုမောင်းတာလဲ။”” ကားက တစ်ချက်ဘရိတ်အုပ်လိုက်တော့ လူတွေအကုန်လုံး အခြေပျတ်ကုန်ပါတယ်……..

အထာပေးနေမှတော့ ကျော်ဌေးနှင့် သီတာတို့ လင်မယားမှာ အရင်ကလို တကျက်ကျက် စကားများရန်ဖြစ်ရုံပင်မကတော့။ သတ်ပုတ်ရိုက်နှက်သည်အထိ ဖြစ်လာသည်။ သားသမီးမရှိတော့ တယောက်နှင့် တယောက် သိပ်ပြီး သံယောဇဉ်ထားကြပုံမရပေ။ သူတို့လင်မယား အိမ်ထောင်ကျတာ သုံးနှစ်ကျော်ပြီဖြစ်သည်။ တနှစ်လောက်ပဲ သောကကင်းကင်းဖြင့် နေခဲ့ရသည်။ တနှစ်ကျော်တော့ ကျော်ဌေးက ဗွေဖောက်လာသည်။ ကျော်ဌေးအကြောင်းတွေကို သီတာ မကြားချင်လဲ ကြားရသည်။ မသိချင်ပဲ သိရသည်။ ကျော်ဌေး အပျော်အပါးလိုက်စားသည်တဲ့။ ဒီကိစ္စနဲ့ပတ်သက်ပြီး သီတာက ဖြောင်းဖျပြောဆိုတော့ သူကရန်လုပ်သည်။ အိမ်ပြန်လာတိုင်းလည်း မူးမူးလာတတ်သည်။ လုပ်သည့်အလုပ်က လိုင်းကား ဒရိုင်ဘာ။ ဝင်ငွေကောင်းတော့ ကျော်ဌေး ပျက်တော့သည်။ ဇနီးမယား သီတာကိုလည်း ကြင်ကြင်နာနာ မရှိသည့် အပြင် ဘာမဟုတ်သည့် ကိစ္စလေးနှင့် ရိုးမယ်ဖွဲ့ ရိုက်လားပုတ်လားလုပ်လာသည်။ သူတို့လင်မယားကို ဘယ်သူကမှ ပေးစားခဲ့တာမဟုတ်။…

ချစ်ပါကိုရယ် ” ကိုမြတ်ဆွေ လူစုံပြီလား စုံရင်ထွက်ရအောင် နေပြည်တော်ဝင်တာအရမ်းနောက်ကျနေမယ်” “ဟုတ်ကဲ့စုံပြီထင်တာပဲဗျ ခဏလေးဗျာ ဟဲ့ ကတုံးမ နင့်ယောက်ကျားကော ” “လာပြီဦးလေး ကလေးရှူးသွားတည်နေလို့ ” “အေးအေး မြန်မြန်လာခိုင်းလိုက် ဦးဝင်းတင်တို့ မိသားစုစုံပြီနော် ” “ဟုတ်ကဲ့ဆရာ စုံပြီ ဟိုမှာဟိုသားအဖလည်းပြေးလာပြီဆရာ” “ဟုတ်ပြီ ဟုတ်ပြီ ရပြီကိုစည်သူရေ ရှေ့မှာတွေ့တဲ့ဆိုင်ကျရပ်ဦးဗျာ နေ့လည်စာ မစားရသေးဘူး ” “ဟုတ်ကဲ့ ကိုမြတ်ဆွေ မြကန်သာနားက တောင်ကြီးကဖေးပဲသွားလိုက်မယ်လေ အဲ့ဒီဆိုင်က ပေါက်စီနဲ့ ဝက်သားပေါင်းက တောင်ကြီးမှာတော့ နာမည်ကြီးပဲဗျ ” “အဆင်ပြေတဲ့ဆိုင်သာမောင်းဗျာ” ကားစထွက်တော့ ညနေ၃နာရီခွဲနေပြီ ဒီတိုင်းဆို နေပြည်တော်ကိုရောက်တာ ညနက်တော့မည်။ သိပ်နောက်မကျချင်။ မနက်ကျ အလုပ်သမားတဖွဲ့ကြိုပြီးပြန်တက်ရမည်။ ပစ္စည်းများရင် တင်နေတာနဲ့ပဲနေ့တဝက်နီးနီးသွားနိုင်သည်။ တောင်ကြီးပြန်ရောက်တာလည်း နောက်ကျနိုင်သည်။ မတတ်နိုင် ကားသမားဆိုတော့လည်း…

လိုချင်နေတဲ့အချိန် ကျမနာမည်က ဇင်ဇင်ပြုံးပါ..။ သိတဲ့အတိုင်းပါဘဲ..။ ရင်အုံကြီးကြီး ၊ တင်သားထွားထွား နဲ့ မြင်ရတဲ့သူ ဘဝင်ဆူသွားရစေတဲ့ ကိုယ်လုံးပိုင်ဆိုင်ထားတဲ့သူပါ..။ ကျမအသားက ခပ်ညိုညိုနဲ့ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်က ခပ်တောင့်တောင့်ပါ..။ သူများတွေက ပြောကြတယ်လေ..။ ကျမကိုယ်ခန္ဓာက ဆူဖြိုးကျစ်လစ်လို့ ဖုထစ်မို့မောက်နေရမယ့်နေရာတွေက ဖုထစ်မို့မောက်နေသတဲ့ ရှင်ရယ်..။ ကိုယ်ခန္ဓာ အချိုးအစားက ပြောရရင်တော့ အရပ်က ၅ ပေ မပြည့်တတ်ပေမဲ့ ရင်က ၃၉ ၊ ခါးက ၃၀ ၊ တင်က ၄၀ ရှိတယ်ရှင့်..။ ကျမရဲ့ ဖင်ဆုံအိုးကြီးတွေက ထွားထွားပြည့်ပြည့် တင်းတင်းကားကား ဖြိုးဖြိုးအိအိကြီးတွေပါ..။ ကျမ လမ်းလျှောက်သွားရင် ကျမဖင်ဆုံအိုးကြီးတွေ အချက်ကျကျနဲ့ အနိမ့်အမြင့် လှုပ်ရှားနေပုံတွေက မြင်ရသူ ပုရိသယောက်ျားတွေရဲ့ စိတ်ထဲ မရိုးမရွ ဖြစ်စေတာပေါ့ ရှင်..။…

လေးကြိမ်မြောက် ညက တိတ်ဆိတ်လွန်း၍ အမှောင်က သိပ်သည်းလွန်းနေသည်။ ချစ်ထွန်း အပိုင်စားရထားသော ကားဂိုဒေါင်၏ နောက်ဖက် အိပ်ခန်းလေးထဲ၌မူ အပြာရောင် မီးပွင်းလေးက လင်းလက်၍နေသည်။ “ ဒါ အကို့ အိမ်လားဟင်…” “ ဟင့်အင်း….ကိုယ်က သူများဆီမှာ ကပ်နေရတာ…” “ အင်း…တော်တော် ချမ်းသာတာပဲ…” ကောင်မလေးက စကားတတ်ပြီး ဖေါ်ရွှေ၏။ ညဥ့်မယ်လေးတစ်ယောက်ကို ချစ်ထွန်းက ညလုံးပေါက်ဆွဲလာခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ “ မင်း…ကိုယ့်ကို ဈေးမပြောရသေးဘူးနော်…” “ ငါးခုလေ…အဲဒီပေါက်ဈေးပဲ…” “ အဟဲ…ငါးရာလား…” “ အဲ…ဟယ်…ငါးထောင်လေ ဆရာကြီးရဲ့…” “ ကိုယ် တကယ်မသိလို့ပါ…အခုမှ မင်းကို ပထမဆုံး ခေါ်မိတာပါ…” “ သနားလိုက်ရတော့မလား…” “ မသနားပါနဲ့…ရပါတယ်….သုံးထောင်ဆို မရဘူးလား…” “ အလိုလေးတော်…ဘာမှတ်လို့ ဈေးဆစ်နေရတာလဲ…တစ်ညလုံး…

စုပ်အားကိုမခံနိုင် သူငယ်ချင်း ၃ယောက်.. ဖြူဖွေး.. နှင်းအိ.. ကျော်ကြီး.. တက္ကသိုလ် ပထမနှစ် စာမေးပွဲဖြေပြီးလို့ ၃ယောက်သား ပျော်ပျော်ပါးပါး ချောင်းသာကို ခရီးထွက်ကြတာပေါ့.. ချောင်းသာရောက်တော့ တည်းခိုခန်းတခုမှာ ဖြူဖွေးနဲ့ နှင်းအိက တခန်း.. ကျော်ကြီးက တယောက်ထဲ တခန်းပေါ့… ညက အိပ်ရေးပျက်လာကြတာတော့ တည်းခိုခန်းရောက်တာနဲ့ တရေးတမော အိပ်နှင့်လိုက်ကြတာပေါ့.. နေပူတာလည်း ပါတာပေါ့.. ညနေကျမှ ပျော်ပျော်ပါးပါး အုန်းရေသောက်ကြ.. ပင်လယ်ထဲဆင်းပြီး ရေဆော့ကြတော့တာပေါ့… အဲ့အချိန်မှာ မတော်တဆ ဖြူဖွေးက ရေမွမ်းသွားတာကို ကျော်ကြီးနဲ့ နှင်းအိတို့ တွေ့တော့ ဖြူဖွေးကို ကျော်ကြီးက ရေထဲကနေ ပွေ့ပြီး ကမ်းစပ်ပေါ်ခေါ်လာရော.. အရေးပေါ်ကယ်နည်းနဲ့ ကျော်ကြီးက ပြုစုပေးလိုက်တာပေါ့… တော်သေးတာပေါ့.. ဖြူဖွေး ပုံမှန်အသက်ပြန်ရှုလာလို့.. အဲ့အချိန်မှာ ကျော်ကြီးရဲ့လက်က ဖြူဖွေးရဲ့ လုံးအိ…

ယားတက်လာသလို မှောင်မိုက်နေသောကောင်းကင်ပြင်ထက်မှာ ကြယ်ရောင်တချို့က စိန်ပွင့်လေးများကြဲပက်ထားသကဲ့သို့ တလက်လက်ဖြင့် လင်းတခါမှိန်တလှဲ့ ဖြင့် သူတို့တတ်နိုင်သော အလင်းကလေးဖြင့် ကမ္ဘာမြေထက်သို့ လင်းချပေးနေသည်။ ပူလောင်ပြင်းပြသော နွေလယ်ညရဲ့ မှောင်မိုက်မှု့အောက်မှာပတ်ဝန်းကျင်တခုလုံး တိတ်ဆိတ်လို့နေသည်။ သုတ်ကနဲတိုက်ခတ်လိုက်သော လေပြည်ညင်းတစ်ချက်ကြောင့် အမှောင်အောက်မှာအိပ်ငိုက်နေသော သစ်ပင်တို့လူးလွန့်လှုပ်ရှားသွားကြသည်။ “ရှဲ….” ကနဲတိုက်ခတ်လိုက်သော လေပြည်ညင်းရဲ့တိုးဝှေ့ကျီစယ်မှု့ကြောင့်လားမသိပေမဲ့တစ်ခုသော တစ်ထပ်တိုက်ကလေးရဲ့အခန်းငယ်လေးထဲမှ အသက် ၃၀ ဝန်းကျင်ရှိ အမျိုးသမီးတဦး အိပ်ယာထက်မှ ဖျပ်ကနဲ လန့်နိုးလာသည်။ သူမနာမည်က ခင်မဟုခေါ်သည်။တင်းတင်းပြည့်ပြည့်ဖွံ့ဖွံ့ထွားထွားခန္ဓာကိုယ်မျိုး ပိုင်ဆိုင်ထားပြီးခေတ်စကားဖြင့်ပြောရလျင် တော်တော်လေး ကိတ်သည်ဟုပြောရမည်။ ခင်မအိပ်ယာခေါင်းရင်းရှိမီးခလုတ်ကို နှိပ်ဖွင့်လိုက်ကာ ကပိုကရိုဖြစ်နေသောဆံပင်တို့ကို သားရေကွင်းဖြင့်စည်းနှောင်လိုက်သည်။ အခန်းမီးမဖွင့်တော့ပဲကုတင်ပေါ်မှဆင်းကာအိမ်သာသွားရန်အခန်းပြင်သို့ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။ တိတ်ဆိတ်နေသော ညလယ်မှာ သေးပေါက်ရန်အတွက်ထွက်လာသောခင်မ အခန်းတံခါးကို အသံမထွက်စေရန် ဖြည်းညင်းစွာ ပိတ်လိုက်သည်။ ခင်မတို့အိမ်မှရေလောင်းအိမ်သာကတိုက်နှင့်တဆက်တည်းမဟုတ်ပဲတိုက်နောက်ဘက်ပေနှစ်ဆယ်လောက်အကွာမှာ ဆောက်ထားသည်။ ဧည့်ခန်းကို ဖြတ်ကာ အနောက်ဘက်သို့ ခြေလှမ်းခပ်သုတ်သုတ်လှမ်းဖို့ပြင်လိုက်သည့်ခင်မမျက်ဝန်းတွေကအိမ်၏နောက်ဆုံးအခန်းဖြစ်သော တူတော်မောင် စိုးနိုင်ထွန်းအခန်းတံခါးရှေ့မှအဖြတ်တွင်…

နိဂုံး ခပ်ချိူ ချို ဝိုင် တစ်ခွက်ကို တမြေ့မြေ့သောက်ရင်းး အတိတ်အကြောင်းးကိုစဉ်းစားမိတိုင်းး သေမတတ်နာကျင်ရတယ်။ စုမာယာ ခပ်တိုးးတိုးးခေါ်သံက နားထဲဗုံးခွဲလိုက်သလို ခံစားရတယ်။ ကြင်နာစွာချစ်မြတ်နိုးလာခဲ့တဲ့ ၃နှစ်အတွင်း အရမ်းချစ်ပြသလောက် လက်ထပ်ပြီးသွားသည့်နောက်ပိုင်း မာန်ရဲ့ပုံစံတွေပြောင်းလဲလာသည်။ အလုပ်ကပြန်လာသည့်အချိန်တိုင်း စုစုနားမှာပဲနေချင်တယ်ဆိုတဲ့သူက အခုတော့ ပုံမှန်အိမ်ပြန်ချိန်လွန်နေတာတောင် စုစုအနားရောက်မလာသေး။ စိတ်ညစ်ညစ်နဲ့ ညနေစာထမင်းပင်မစားချင်။ည၁၀နာရီအထိစောင့်ပေမယ့် မာန်က ပြန်မလာသေး။ ကိုကို ခက်မာကို ချစ်လားး။ ချစ်တာပေါ့ခက်မာရယ်။ကိုကို ဘဝမှာ ခက်မာကိုသာ အချစ်ဆုံးပဲ။ ဟုတ်လို့လားးကိုကို ရဲ့။ ဟုတ်တာပေါ့ ခက်မာ။ ခက်မာက ကိုကိုရဲ့ လိုအင်ဆန္ဒမှန်သမျှ မညည်းမညူ လုပ်ပေးးတယ်လေ။ အာ့ကြောင့် ချစ်တာပေါ့ ဟုတ်လားးး။ အော် အာ့ကြောင့်တင်မဟုတ်ပါဘူး။ခက်မာရဲ့ ကလေးဆန်တဲ့ပုံစံလေးတွေ လည်းပါတာပေါ့။ ခက်မာ က ကိုကို လုပ်သမျှ လုပ်ခိုင်းစမျှ လုပ်ပေးတာကိုက…