Author: wathone

အာသာဖြေ အောင်အောင်။ တစ်ယောက်တည်းဆိုတဲ့အသိနဲ့ မကောင်းတာလုပ်ရန်အဆင်သင့်။ မျက်နှာမူရာမှာရှိတဲ့TVထဲကကိုယ်တုံးလုံး ဖိုမစုံတွဲရဲ့လှုပ်ရှားမှုတွေကြောင့် ကာမစိတ်တွေတဟုန်ထိုးဆောင့် တက်လာရ၏။ လက်တစ်ဖက်ကလျော့တိလျော့ရဲ ပုဆိုးကြားမှာရှိတဲ့ ငယ်ပါလဗြောင်ကွတ်ကိုဆုပ်ကိုင်ထားလျက်။ စနေကျောင်းပိတ်ရက်ပေမယ့် အဖေနှင့်အမေက အလှူအိမ်သွားလို့ ကန်ထရိုက်တိုက်ခန်းထဲမှာ တစ်ယောက်တည်းအေးဆေး။ ”အောင်အောင်”တို့သားမိ သားဖ(၃)ဦးထဲ နေတဲ့ တိုက်ခန်းကအိပ်ခန်း(၂)ခန်းနှင့် ဧည့်ခန်း(၁)ခန်းအရှေ့မှာဝရံတာ ပီးတော့မီးဖိုခန်းရယ်။ TVကဧည့်ခန်းမှာထားတာကြောင့် ရှိသမျှအပေါက်တွေရဲ့ တံခါးတွေကိုပိတ်ထားပီး မဟုတ်တရုပ်ကားကြည့်နေတာ။ အသံတိတ်ကြည့်နေရပေမယ့် ဆော်ကိုလေးဘက်ထောက် အနေအထားနဲ့ နောက်ကနေအသဲအသန် ဆောင့်ဆောင့်သွင်းနေတဲ့ ပုံစံကိုကြည့်ရတာ အားရတယ်။ဇာတ်လမ်းလည်းပြီးသွားရော ”အောင်အောင်”တစ်ယောက် ချုပ်တည်းထားတဲ့စိတ်တွေလွတ်ဖို့အတွက် မီးဖိုခန်းရှိအိပ်သာထဲအပြေးဝင်ခဲ့သည်။ ဂွင်းတိုက်ပြီးအာသာဖြေတဲ့အခါ စိတ်မှန်းရင် ပိုပြီးဖီးလ်တက်သယောင်မဟုတ်လား? ဒီတော့(၉)တန်းကျောင်းသူပေမယ့် ဖွံ့ဖွံ့ထွားထွား ကြောင့် တက္ကသိုလ်ကျောင်းသူထင်ရတဲ့ ငယ်သူငယ်ချင်းမလေး ”ခိုင်နှင်း” ကို စိတ်ကူးပုံဖော်ပြီး ပစ်မှားနေသည်။ သူမကတကယ်ကို စွဲဆောင်မှုရှိပြီး သူမကိုမြင်လျှင်စိတ်တွေထကြွတတ်သည်။ (၉)တန်းဟုမထင်ရက်စရာပင်။ သူရောဘာထူးလဲ?(၉)တန်းကျောင်းသားရဲ့ အဖိုအင်္ဂ ါတဲ့။…

အာသာပြေမယ်ထင်သလား ပူပြင်းလှသော နွေနေ့လေးတစ်နေ့ ။ ဒီနေ့ပျင်းပျင်းရှိတာနဲ့ သူငယ်ချင်းတယောက်ရဲ့အိမ်ကိုအလည်သွားမိခဲ့တာက စရမှာပေါ့ ။ အိမ်ထဲကိုဝင်ဝင်ချင်းပဲ ” ဟာ သားကြီးမင်းလာတာနဲ့အတော်ပဲ ငါဒီနေ့ဆော် နဲ့ချိန်းထားတာကွ အိမ်ကိုခဏစောင့်ပေးစမ်းပါ ငါ့အမေလဲ သူ့ ညီမငါ့အဒေါ်ခေါ်သွားလို့ လှည်းကူးဖက်ခဏသွားတယ် ညနေမှပြန်ရောက်မယ် ထင်တယ် ” သူငယ်ချင်းရဲ့ပြောစကားကြောင့် ” ဒါများကွာ အိမ်တံခါးပိတ်ပြီးသွားပေါ့ကွမင်းကလဲ ” ” အေး ငါ့ညီမဝမ်းကွဲလေးပါလာလို့ပေါ့ကွ ငါ့အဒေါ်က သူ့သမီးကိုအိမ်မှာထားခဲ့ပြီးသွားတာ ” သူ့စကားကြောင့် ဖုန်းနဲ့ဂိမ်းဆော့နေတဲ့ကောင်မလေး တယောက်ကို သတိထားပြီးကြည့်မိလိုက်တယ် ။ အငုံ ဘဝကနေ ပွင့်ချပ်တွေလန်ဖို့ တဖြေးဖြေးချင်းပွင့်နေတဲ့ နှင်းဆီပန်းတပွင့်လို သူ့အရွယ်လေးကနုနုထဋ်ထဋ် ကလေး ။ ရာသီစလာဖို့သိပ်မလိုတော့တဲ့အရွယ်ပေါ့ ။ ပူအိုက်လွန်းတဲ့နေကြောင့် စွတ်ကျယ်လိုအကျီ င်္လက် ပြတ်ပါးပါးလေးအောက်မှာ သူ့ရဲ့နို့အစုံက လက် တဆုတ်စာ…

အရသာခံ အိမ်နီးချင်းများဆိုတာထက်ခြေရင်းခန်းဆိုပိုမှန်မယ်။ကျွန်တော်တို့အရင်အိမ်က သစ်သားအိမ်လေးခန်းတွဲကိုး။နောက်မှ တိုက်ဆောက်လိုက်တာ။အဲ့တုန်းကကျွန်တော်အသက် ၁၆နှစ် ။ ကျွန်တော်တို့လူပျိုပေါက်တုန်းက ခုခေတ်ကလေးတေလို စော်ကြောင်ဖို့တွေမသိသေးဘူး။ဂိမ်းဆော့ ဘောလုံးကန် တီးထိုင် ဂစ်တာခေါက်ပဲရှိတာကိုးအရင်က။အဲ့တော့ ဆက်စ်ဆိုတာ ကိုယ့်ဘဝနဲ့မသက်ဆိုင်ဘူးထင်နေတုန်းမှာပဲ အဖြစ်အပျက်တွေက ကိုယ့်ဆီဆိုက်ရောက်လာခဲ့တယ်။ခြေရင်းခန်းက ကုလားလင်မယားက ပထမဆုံး မျက်မြင်ဆက်ဆံမှုကို အလင်းဖွင့်ပေးလိုက်သလိုပဲ။ ကုလားလင်မယားကလည်းရုပ်ရှင်ဆန်ဆန်ရယ်ပဲ။ ယောကျာ်းကညီမနဲ့ချစ်နေတာကိုအစ်မကကြားဖြတ်ယူထားတာဗျ….။အလုပ်ကတော့ ဖန်စီဆိုင်ဖွင့်ထားတာပေါ့အကြီးမက။တစ်ခါတစ်လေနယ်ဆင်းပြီးပစ္စည်းကိုယ်တိုင်ကောင်တယ်ရောင်းတယ်။ကျွန်တော့်ကိုဆို လက်တိုလက်တောင်းခိုင်းပြီးမုန့်ဖိုးပေး မုန့်ကျွေးနဲ့ခင်ရှာတယ်။အကြီးမက နို့အုံကြီးကြီးဖင်ကားကား ကုလားကားထဲကမင်းသမီးလိုပေါ့(သိပ်တော့မချောဘူး) ကလေးမွေးပြီးနောက်ကျတော့လင်မယား နှစ်ယောက်လုံး အပြင်ထွက်မရတော့ဘူး။တစ်ယောက်သွားတစ်ယောက်အိမ်စောင့်။မိန်းမကလည်းယောကျာ်းကို သဝန်တိုစိတ်မချဖြစ်ပေမယ့် စီးပွားရေးအရ ငွေရှာရတစ်ဖက်ဆိုတော့ အဖြစ်မနေနယ်ဆင်းရတဲ့အခေါက်မှာပေါ့….။ အဲ့နေ့ကနောက်ဖေးမှာလေးဂွတစ်လက်နဲ့ ကျုပ်ဆော့နေတုန်းအကိုလတ်က ထမင်းစားနေတာဗျ။ငှက်ကလည်းမရှိဟိုဒီငေးနေတုန်းအကိုလတ် ဂနာမငြိမ်တာကိုသတိထားမိသွားတယ်။ထမင်းစားနေရင်က ခြေရင်းခန်းဘက်ကိုအပေါက်ကနေသွားသွားချောင်းနေတာပေါ့။ခနနေတော့သူ့သူငယ်ချင်းလာခေါ်တာနဲ့ ထမင်းလက်စသတ်ပြီး လိုက်သွားပါလေရော….။ အဲ့တော့မှ သူချောင်းနေတဲ့အပေါက်ကိုသွားကြည့်တော့ ကိုယ့်အရပ်နဲ့မမှီဘူးဗျ ။ အာနဲ့တစ်ခြားအပေါက်လိုက်ရှာတော့ သနပ်ခါးသွေးခုံရှေ့နားလေးမှာ ခပ်ကျယ်ကျယ်အပေါက်လေးတွေ့လို့ကြည့်မိတော့မှ…. အားပါး…. ဘယ်အချိန်ထဲက. လိုးနေဆော်နေလည်းမသိဘူး ချွေးတွေရွှဲလို့နှစ်ယောက်လုံး(နွေရာသီကြောင့်လည်းနေမယ်)။ညီမဖြစ်သူနဲ့ အစ်မလင်နဲ့ကအဆက်မပြတ်ကြသေးတော့ အကြီးမ မရှိတုန်းကလေးလာထိန်းသလိုနဲ့…

ကြမ်းလေခိုက်လေ ကျွန်မကတော့ ခိုင်ခိုင်ဖြိုးပါ။ အသက်ကတော့ 23ဆိုပါတော့။ အမျိုးသားက သဘောင်္သားအရာရှိလေ။ သူကအရာရှိဆိုတော့ ဝင်ငွေကတော့ကောင်းပါတယ်။ သူက ခြောက်လမှတစ်ကြိမ်လောက်မှ မြန်မာနိုင်ငံကို ပြန်လာလေ့ရှိပါတယ်။ ပိုက်ဆံရှိတယ်လို့တော့ ပြောလို့ရပါတယ်။ ကိုယ်ပိုင် တိုက်နဲ့ခြံ။ ကိုယ်ပိုင်ကားက သုံးစီး။ ပြီးတော့ ကျွန်မလည်းတစ်ယောက်ထဲပြင်းတာနဲ့ မြို့မဈေးမှာ ဖုန်းဆိုင်ဖွင့်ထားတာက အခုဆိုရင် လက်လီ၊ လက်ကားတော်တော်လေးကို အရောင်းအဝယ်ကောင်းနေပါပြီ။ ကျွန်မကတော့ အမျိုးသားပြန်လာတဲ့အခါမျိုးမှာပဲဖြစ်ဖြစ်၊ သဘောင်္တက်နေတဲ့အခါမျိုးမှာပဲဖြစ်ဖြစ် ပုံမှန်မနက် ၉ နာရီလောက်ဆိုင်သွားတယ်။ ညနေ ၄ လောက်ပြန်လာတယ်။ အိမ်မှာတော့ ခြံစောင့်ဦးလေးတစ်ယောက် ခေါ်ထားတယ်။ အဲ့ဒါလည်း အမျိုးသားက တစ်ယောက်ထဲဆိုတော့ စိတ်မချလို့ နေပြည်တော်က လူပျက်တယ်ဆိုပြီးတော့ သူနဲ့အမျိုးမကင်းတဲ့ ဦးလေးတစ်ယောက်ကိုခေါ်ထားပေးတာပါ။ သူ့နာမည်က ဦးမောင်တဲ့။ အသက်က ၄၅ လောက်တော့ရှိပြီ။ အားလုံးစိတ်ချရပါတယ်။ကျွန်မကိုလည်း လေးလေးစားစား ဆက်ဆံပြီး…

အရမ်းကောင်းနေပီ ကျွန်မနာမည် နှင်းဆီ ပါ ရန်ကုန်မှာ..ကွန်ပြူတာသင်တန်းလာတတ်တာပါ။ ဇာတိကနယ်မြို့လေး တစ်မြို့မှာပေါ့။ ရန်ကုန်မှာကတော့..မီးရဲ့.ဦးလေးတော်တဲ့ ဦးမောင်အိမ်မှာပဲနေပြီးတော့.သင်တန်းတက် ပါတယ်။ ရန်ကုန်ရောက်စကတော့……ဘာမှမသိသေးဘူးပေါ့ရှင်.အသက်က..18ပြည့်ပြီးလို့မှ..3လလောက်ပဲ ရှိသေးတာလေ..ဆယ်တန်းအောင်ပြီး တော့.စာရင်းကိုင်နဲ့.ကွန်ပြူတာသင်တန်းလာတတ်တာပေါ့ရှင်။ ဦးမောင်အိမ်မှာနေရတာက..နေရေး၊စားရေး.အစစအရာရာအဆင်ပြေပါတယ်..အဖေကလည်း ..ဦးမောင်ဆီမှာသေချာအပ်သွားတာလေ.. ဦးမောင်တို့လင်မယားကလည်း.မီးကို.ဂရုစိုက်ပါတယ်. အိမ်မှာက.ဦးမောင်ရယ်.ဦးမောင်ဇနီး…..သူ့သား..မောင်လေး ဇော်ဇော်ရယ်ပဲရှိပါတယ်.. မောင်လေးက.ခုမှ 8တန်းပဲရှိပါသေးတယ.်..မီးက.သူ့ကို.ညညဆို.စာသင်ပြရတာပေါ့..ဦးမောင်တို့က..တစ်ခန်းအိပ်ပါတယ်။ မီးကတစ်ခန်း..မောင်လေးဇော်က.တစ်ခန်းပေါ့။ တစ်ညပေါ့.ရှင်..မီးညဖက်..အပေါ့အပါးသွားချင်တာနဲ့.အိမ်နောက်ဖေးဖက်ကို ထွက်အလာမှာပေါ့… ..ဦးမောင်တို့.အခန်းကနေ..အသံတွေကြားနေရတယ်။..မီးလည်း.အပျိုလေးပဲလေ. .ဘာအသံလဲဆိုတာ သိတာပေါ့….တစ်ခါမှလည်းမကြုံဖူးလို့……တံခါးလေးက လည်းစေ့ထားရုံပဲဆိုတော့..အသာလေး .ချောင်းကြည့်မိတာပေါ့. ….။ အားပါးပါး..ရင်ခုန်စရာကောင်းလိုက်တာရှင်….. ဦးလေးက.ကုတင်ပေါ်ထိုင်နေပြီးတော့. .အန်တီက.ဦးလေးရဲ့.. ဟိုအတံကြီးကို.လက်နဲ့ပွတ်ပေးနေတာ.ဦးမောင်အရမ်းကောင်းနေတယ်ထင်တယ်. တအားအားနဲ့. ပြီးတော့..အန်တီက.ဦးမောင်.ရဲ့..ထွားကြိုင်းလှတဲ့.လီးကြီးကို..စုပ်ပေးနေတယ်လေ..ဦးမောင်ဟာကြီးက. အကြီးကြီးပဲရှင်..မိးတော့.ဒီလောက်ကြီးတာမျိုး.တစ်ခါမှမတွေ့ဖူးပါဘူး..ယောကျာ်းတွေရဲ့ဟာကို..တွေ့ရတာ ဒါပထမဆုံးပါပဲ..မီးကြည့်နေတုန်းမှာပဲ.ဦးမောင်နဲ့.. အန်တီနဲ့က တစ်ယောက်ပေါ်တစ်ယောက်ထပ်လိုက်ကြတယ်လေ..အဝတ်အစားဆိုလို့.တစ်စုံတစ်ခုမှမရှိပါဘူး . နှစ်ယောက်လုံး.ကိုယ်လုံးတီးချည်းပဲ..ဦးမောင်ဟာကြီးဟ ငေါက်ခနဲထောင်နေတာပဲ ပြန်ကိုမကျဘူး..အသည်းယားလိုက်တာရှင်။ သူတို့..ခြောက်ကိုး ပုံစံနေနေကြတာ.ဦးမောင်က..အန်တီဲ့ရဲ့ စဖုတ်မဲမဲကြီးကို..လျှာနဲ့..´ ပလပ်´ ခနဲ့.လျက်လိုက်တာ.အန်တီတော့ဘယ်လိုနေမလဲမသိပါဘူးရှင်.မီးကတော့ မီးစဖုတ်လေးးမှာ အရည်တွေရွဲလို့ပေါ့.. ညီမလေးကိုအသာအုပ်ကိုင်ပြီး.ညအိပ်ထမီ..ပါးပါးလေးအပြင်ကနေ.အကွဲကြောင်းလေးတစ်လျှောက် ပွတ်ပေးနေမိတယ်.။ ခဏလောက်အကြာမှာတော့ သူတို့ပုံစံပြောင်းလိုက်ကြတယ် အန်တီလေးက…

မာဆက်ကဆော် ဒီရက်ပိုင်းအတွင်း ကျွန်တော်သည် ဟိုတယ်တွင်လာတည်းနေသော ဧည့်သည်အစ်ကိုအရွယ်တစ်ယောက်နှင့် ပုံမှန်ကားလိုက်ဖြစ်နေသည်။ ဧည့်သည်ရဲ့နာမည်က ကိုထွန်းဖြစ်ပြီး တောင်ကြီးမြို့မှာနေသည်။ ကုန်ကားတွေထောင်ထားပြီး ကားကိစ္စအတွက်လာကာ တစ်ပတ်ဆယ်ရက်လောက်တည်းခိုနေသည်။ ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်သည် ပျော်တတ်သူများဖြစ်၍ နှစ်ရက်မြောက်သောနေ့တွင် တော်တော်ခင်သွားကြသည်။ ထိုညနေတွင်ပင် သူကိုညစာထမင်းစားဖို့ စားသောက်ဆိုင်ကို လိုက်ပို့ပေးရပြီး ကိုထွန်းသည် အရက်အပြင်းကို တော်တော်များများသောက်ကာ အမူးလွန်နေသလို ဖြစ်နေသည်။ ဆိုင်မှထွက်လာတော့ ည ၁၀ နာရီကျော်နေပြီ, ကိုထွန်းသည် ဟိုတယ်မပြန်ချင်သေးပဲ အနှိပ်ခန်းသွားချင်သည်ဟု ပြောကာပို့ခိုင်းနေသည်။ ဧည့်သည်ကြေနပ်ရင်ပြီးရောဆိုပြီး ခပ်သန့်သန့်အနှိပ်ခန်းကို ပို့ပေးလိုက်သည်။ ကိုထွန်းသည် ကျွန်တော့်ကိုပါ အနှိပ်ခံရန်နှင့် ပိုက်ဆံကိုသူပေးပါမည်ဟု ဇွတ်ဆွဲခေါ်နေသောကြောင့် ထိုင်ခုံများတွင်ထိုင်နေကြသော မိန်းခလေးများကို သေချာကြည့်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ကျွန်တော်သည် ပိန်သွယ်သွယ်အသားဖြူဖြူပုံစံမျိုးရှိသော မိန်းကလေးကို ရွေးခေါ်လိုက်ရာ ထိုကောင်မလေးထလာပြီး သူ့နောက်သို့လိုက်ခဲ့ရန်ပြောကာ ကျွန်တော့်ေ့ရှမှလမ်းလျောက်သွားသည်။ ကောင်မလေးသည် ခါးလယ်နီးပါးလောက်ဆံပင်ရှည်ထားထားပြီး ဘောင်းဘီအရှည်အကြပ်ဝတ်ထားပြီး…

အရသာတစ်မျိုးပါပဲရှင် အင်း ဘာလိုလိုနဲ့ မနက်ဖြန်ဆိုရင် မောင်တောင်ခွင့်ရက်စေ့လို့ တောင်ကြီး ပြန်ရတော့မှာပဲ။ မောင်က ဝန်ထမ်းလေ၊ ကျွန်မလည်း ဝန်းထမ်းဆိုတော့ တာဝန်ကျတဲ့နေရာက မတူတော့ ခွဲနေရတာပေါ့။ မောင်က တောင်ကြီးမှာတာသန်ကျတယ်။ ကျွန်မက နေပြည်တော်မှာ။ “မိန်းမရေ မိုးလည်း ချုပ်ပြီ အိပ်ယာထဲဝင်ကြစို့ကွာ နုတ်ဆက်ပွဲလေး ကျင်းပရအောင်” “ဟွန့် အစောကြီးရှိသေးတာကို” ကျွန်မလည်း မျက်စောင်းလေး ချိတ်ပြီး မူနွဲ့နွဲ့ပြောလိုက်တယ်။ မောင်ပြန်ရောက်ကတည်းက နေတိုင်းလိုလို နေဖြစ်ပေမယ့် စိတ်ထဲမှာ သိပ်ပြီးအားကတယ်မရှိဘူး။ “လာပါ မိန်းမရာ” “အင်းပါ သွားမယ်လေ” နှစ်ယောက်အတူတူ ဖတ်လို့ အခန်းထဲ ဝင်ခဲ့လိုက်တယ်။ အခန်းထဲ ရောက်တယ်ဆိုရင်ပဲ မောင်က လူကို အတင်းဖတ်ပြီး နမ်းပါတော့တယ်။ မောင်က နခမ်းလေးတွေ စုတ်ပေးရင် နို့ကို ကိုင်နေတယ်လေ။ ြပြန်…

ညှစ်အားကောင်းသောသူမ အိမ်တွင် မမ မရှိတုန်း အေးလွင် သူ့ရည်းစား ငယ်ငယ် ကို စကားပြောချင်၍ဟု အကြောင်းပြကာ အိမ်သို့ခေါ်လာခဲ့သည်။ အခုတော့ သူအိပ်သောအခန်းထဲတွင်…… အေးလွင်က လီးကို အငြိမ်မနေဘဲ ဝင်သလောက် လီးတဝက်လောက်နဲ့ပဲ သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက် လုပ်ပေးနေတော့ ငယ်ငယ် က အောက်ကနေ ကော့ကော့ပေးနေသည်။ ဒီလို သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်နဲ့ လုပ်နေရင်း အေးလွင်က သူ့နို့ကြီးနှစ်လုံး ကို ခပ်နာနာဆုပ်ကိုင်ပြီး ကျန်တဲ့ လီးကို ဆောင့်ပြီး အရှိန်ဖြင့် သွင်းလိုက်သည်။ “ ဗြစ်……ဗြစ်……ဒုတ်……” “ အမလေး……အမလေး……နာလိုက်တာ……အကိုရဲ့…နာလိုက်တာ……ကျမ ဟာလေးတော့ စုတ်သွားပါပြီ……ကျွတ်…ကျွတ်……ကျွတ်……နာလိုက်တာနော်……” ငြီးလည်းငြီး ငယ်ငယ်က သူ့ပေါင်လုံးကြီးတွေကို ကားနိုင်သလောက် ကားပေးလိုက်ပါတော့တယ်။ သူမရဲ့ ခေါင်းက လည်း ရမ်းနေတော့ ဂုတ်ဝဲဆံပင်လေးက ဖွာလန်ကြဲနေပါသည်။“ အကိုရယ်…ဒီလောက်ကြမ်းရသလား……ဒီလို ဆောင့်ထိုးလိုက်တာ…

အာသာမပြေဘူးရှင် ကျွန်မနာမည်ကလဝင်း…အသက်က၂၇နှစ်…အင်းစိန်ဈေးထဲမှာအလှကုန်နဲ့အဝတ်အထည်ဆိုင်လေးဖွင့်ထားတယ်လေ…ဆိုင်ဖွင့်ဖို့အတွက်စောစောထချက်ပြုတ်ပြီးရင်ရေချိုးရဦးမယ်..ဪ..လဝင်းကတစ်ကိုယ်တည်းနေတာလေ…အပျိုလားဆိုတော့မဟုတ်ဘူး..လဝင်း အမျိုးသားက သင်္ဘောသားလေ..အဲ့တော့လဲအတန်အသင့်စုမိဆောင်မိလေးရှိခဲ့တာပေါ့..သိတဲ့အတိုင်းပဲသင်္ဘောသားဆိုတော့အလှအပလဲကြိုက်မိန်းမကြမ်းလဲကြေသပေါ့ရှင်…ခေတ်လဲမှီပါ့…လဝင်း ကိုလဲယောကျာ်းရပြီးရင်ခန္ဓာကိုယ်အလှပျက်မှာစိုးလို့ဂျင် ကားခိုင်းခဲ့တယ်သူလဲပြန်လာရင် လဝင်း နဲ့အတူတူဂျင်လိုက်ကစားတယ်လေ.. အင်း…ခုဆိုကိုကိုမရှိတော့တာ၆လတောင်ပြည့်တော့မယ်….သင်္ဘောသားဆိုတော့လဲပင်လယ်မှာပဲဇာတ်သိမ်းတက်ကျတာပါပဲလေ…ကိုကိုမရှိထဲကညတိုင်းကိုကိုနဲ့အတူတူချစ်ပွဲဝင်ခဲ့ကြတာကိုသတိရမိတယ်..သတိရတိုင်းလဲ ကိုကိုဝယ်ပေးထားတဲ့ ဘိုင်ဘရေတာနဲ့ လီးတုနဲ့ပဲစိတ်ဖြေခဲ့ရတာပါပဲ။ ကိုကိုနေရာမှာအစားထိုးနိုင်မယ့်သူတော့မရှိတော့ဘူးလေ..ကိုကိုကသင်္ဘောသားပီပီနိုင်ငံခြားအပြာကာတွေထဲကလိုကြိုးတုပ်လိုးတယ် ကြာပွတ်နဲ့ရိုက်လိုးတယ်တစ်ခါခါဖယောင်းစက်တွေကိုယ်ပေါ်ချပြီးပါလိုးတတ်သေးတယ်အစပိုင်းတော့ လဝင်း လဲမခံနိုင်ပေမယ့်။ အကျင့်ရလာတော့အဲ့လိုမှမလုပ်ရရင် လဝင်း စိတ်အာသာကမပြေတော့ဘူး တစ်ခုခုလိုနေသလိုပဲ ဪတစ်ခြားသူနဲ့နေဘူးလားဆိုတော့…ဟိသင်္ဘောသားကတော်ပီသအောင်တစ်ခါတော့ကြေးစားကောင်လေးနဲ့ဆက်ဆံဘူးတယ်လေ ကြေးစားပီပီအလိုးအမှုတ်ကျွမ်းကျင်ပေမယ့်ကျမစိတ်ထဲမှာအာသာမပြေတာနဲ့နောက်မနေဖြစ်တော့ဘူးခုထိကိုကိုမရှိတော့ပေမယ့်ဂျင်ကစားတာတော့မပျက်ခဲ့ဘူး..အာ့ကြောင့်လဲ လဝင်း ခန္ဓာကိုယ်ကမြင်တဲ့ယောကျာ်းတိုင်း၂ခါပြန်ငေးရအောင်စွဲဆောင်မှုရှိနေတယ်လေ..ခုခေတ်စကားနဲ့ပြောရရင်တော့စူပါအကိတ်ပေါ့ရှင်…. အာ..မနက်ကကိုကို့အကြောင်တွေးရင်လွမ်းရင်းထွက်လာမိတာဂျင်ကစားဖို့ဝတ်စုံထည့်ထားတဲ့အိပ်အိမ်မှာကျန်ရစ်ခဲ့ပြီ….ဆိုင်မှာလဲဈေးဝယ်သူပါးလို့အရင်ကကိုကိုနဲ့ချစ်ရည်လူးခဲ့တာပြန်တွေးရင်ခွကြားလေးမှာစိုတိုတိုနဲ့..အိမ်ပြန်ပြီဝတ်စုံယူရင်လဲကားပိတ်တာနဲ့ဆိုအသွားအပြန်၁နာရီခွဲလောက်ကြာဦးမယ်..ဂျင်ကလဲကစားနေကြဆိုတော့မကစားပဲမနေနိုင်တာနဲ့ဒီနေ့ဝတ်လာတဲ့ထမီအပြာအကျႌလက်ပြတ်အဖြူပေါ်မှာရောင်စုံအစက်အပေါ်ကပန်းရောင်လက်ပြက်လေထပ်ဝတ်ထားတဲ့ပုံစံနဲ့ပဲပေါက်တောဝက လဝင်း ကစားနေကြ ……..ဂျင်ကိုလာခဲ့မိတယ်…။ ဝတ်စုံမပါတော့အပေါ့စားလေးတွေပဲလုပ်ပြီးပြန်မယ်ပေါ့ဂျင်ခန်ထဲရောက်တော့ကစားလက်စ၂ယောက်ရှိသေးတယ် လဝင်း ရောက်ပြီးခဏထိုင်အကြောလေိာ့နေတုန်းပဲသူတို့လဲပြန်သွားကြတယ်ဂျင်ခန်းမတစ်ခုလုံးမှာ လဝင်းနဲ့နည်ပြဆရာ၂ယောက်ရယ်၃ယောက်ထဲရှိတော့တယ်..သူတို့ကလဲ၂ယောက်လုံးကဂျင်ကစားလက်စမို့လားနည်းပြရတာsmartကျအောင်လားမသိကိုယ်အပေါ်ပိုင်းဗလာအောက်ကအတွင်ခံလေးတွေနဲ့..အာနဲ့ လဝင်း လဲစိတ်ထဲတစ်မျိုးကြီဖြစ်လာလို့ပြန်မလို့လုပ်နေတုန်း…တစ်ယောက်- ဟာ လဝင်း ပြန်တော့မလို့လာ မကစားတော့ဘူးလား-ဟုတ်ကဲ့ဆရာဝတ်စုံလဲမပါဘူး ပြီတော့ကစားရမှာလဲစိတ်မပါလို့ပြန်တော့မယ်- လဝင်းရယ်ဝတ်စုံနဲ့ကနေ့တိုင်းကစားနေကြပဲဟာတစ်ခါတစ်လေအသစအဆန်းဖြစ်အောင်ထမီလေးနဲ့ကစားကြည့်ပါလား-နေပါစေတော့ဆရာရယ်နောက်နေ့မှပဲကစားတော့မယ်အဲ့အချိန်မှာပဲဘေးကတစ်ယောက်ကဝင်ပြီ-လဝင်း ရယ်ဝတ်စုံနဲ့ကလူတိုင်းလာကစားနေကြ လဝင်း လဲကစားနေကြမို့ဆရာတို့လဲမြင်ရတာရိုးနေပြီအသစ်အဆန်လေးမြင်ဖူးတယ်ရှိအောင်ဒီတိုင်းထမီလေးနဲ့ပဲကစားကြည့်ပါလား ဆရာတို့လဲ လိုအပ်ရင်ကူပေးမှာပေါ့ကျမလဲငြင်းရမှာအားနာလာတာနဲ့ပဲ-အင်းလေဆရာတို့ကလဲတောင်းဆိုနေတော့ကျမလဲကစားကြည့်တာပေါ့…လို့ဖြေပြီးအပေါ်ထပ်လေးကိုချွတ်ထမီကိုခြေသလုံးအလည်လောက်ပြင်ဝတ်ပြီအပြေးစက်မှာစပြီးပြေးကြည့်လိုက်တယ်။ တစ်ယောက်ကကျမနောက်ကတစ်ယောက်ကအရှေ့ကနေလာရပ်ကြည့်နေတယ်။ အရှေ့ကတစ်ယောက်က ကျမပြေးလိုက်တိုင်တုန်တုန်နေတဲ့ရင်သားတွေကိုစိုက်ကြည့်နေတယ်နောက်ကတစ်ယောက်ကလဲကျမရဲ့တင်သားတွေနိမ့်တုံမြင့်တုန်လှုပ်ရှားနေတာကိုကြည့်ပြီး ပြစ်မှား နေတာအသေအချာပြောနိုင်တယ်…ရှေ့ကတစ်ယောက်ကတစ်ကိုယ်လုံးမှာအတွင်ခံတစ်ထည်ထဲနဲ့ဂျင်ကစားလို့အချိုးကျကျကြည့်ကောင်းတဲ့ကိုယ်လုံးအဆတ်အပေါက်ကိုကျမမြင်နေရတယ်..ဖိုဓာတ်နဲ့ကင်တာကြာနေတဲ့ကျမစိတ်ထဲလဲမရိုးမရွလေးဖြစ်လို့ပေါ့…ပိုဆိုးတာက သူုအတွင်းခံထဲကညီမောင်က ကျမကိုကြည့်နေရင်းရှေ့ကိုပိုဖုဖောင်းလာပြီး အမြောင်းလိုက်ကြီးထင်းထင်းကြီးပေါ်လာတော့ငုတ်နေတဲ့ကာမစိတ်တွေလဲကြွလာမိတယ်.. ကျမဂွကြားလေးမှာတောင်စိုတိုတိုနဲ့အဖုတ်ထဲကယားသလိုဖြစ်လာမိတယ်ကျမလဲသူ့ပေါင်ကြားထဲကမျက်စိကိုမခွါနိုင်အောင်ဖြစ်နေတာနောက်ကတစ်ယောက်ကဂျင်ခန်းအဝင်တံခါးကိုပိတ်လိုက်တာတောင်မသိလိုက်မိဘူးလက်လေ့ကျင့်ခန်းအတွက်စပရင်းကိုဆွဲတော့လဲတစ်ယောက်ထိန်းပေးသလိုနဲ့နောက်ကျောကနေသူ့အချောင်ကြီးလာလာကပ်တာခံရတော့ကျမမှာကာမစိတ်တွေတဖြည်းဖြည်းတက်တက်လာပြီလူလဲထူပူလာမိတယ်ဘေကရပ်ကြည့်နေတဲ့တစ်ယောက်ကိုလဲစပရင်း ကိုဆွဲလိုက်တိုင်လက်မောင်းသားကသူအချောင်နဲ့သွားပြီပွတ်မိနေတာပေါ့ရှင်…။…

အပျိုကြီးရဲ့ပထမဆုံးအကြိမ် ကားအချိန်အကြာကြီးစီးရမှာကိုတွေးပြီး ကျွန်မရင်မောမိတယ်။ ကားစီးရင် ကျွန်မက မူးတက်တယ်လေ။ ကားထွက်ခါနီးမှ ကားပေါ်တက်ထိုင်တယ်။ ပြူတင်းပေါက်ကိုဖွင့်ထားပြီး ခေါင်းကို အပြင်နဲနဲထုတ်ထားလိုက်တယ်။ ဘေးခုံကလူမရှိတေါ့ နေရတာချောင်ချောင်ချိချိပဲ ။ “အးးးး” ကားစထွက်မှလူတစ်ယောက်ပြေးတက်လာပြီး ကျွန်မဘေးမှာ ဝုန်းဆို ခပ်ကြမ်းကြမ်းထိုင်ချလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ sorryပါလို့ ကျွန်မကိုတောင်းပန်တယ်။ သူ့ပုံစံကြည့်ပြီး ကျွန်မလည်း စိတ်ပြေလိုက်တာပေါ့။ မြင့်မားသောအရပ်နှင့်လိုက်ဖက်စွာ ခန္ဓာကိုယ်က ကြံ့ခိုင်တောင့်တင်းသည်။ ကားမီးရောင်အောက်မှာ အသားအရည်က ဝင်းနေသည်။ ထူထဲတဲ့မျက်ခုံး နှာတံချွန်ချွန် သေသပ်တဲ့နှုတ်ခမ်း လေးထောင့်ဆန်တဲ့မေးရိုးတွေနဲ့ဖွဲ့စည်းထားတဲ့ သူ့ပုံစံလေးက ကျွန်မထက်၄နှစ် ၅နှစ်တော့ ငယ်မည်ထင်ပါသည်။ အလန်းစားလေးနဲ့တစ်ညလုံးကားတူတူစီးရမယ့်အရေးကိုတွေးပြီး ကားမူးတောင်ပျောက်သွားသလိုပဲ။ ကားပေါ်မှာပြတဲ့မြန်မာကားကို ကြည့်နေတုန်းသူက စကားစပြောလာသည်။ “ရန်ကုန်ထိလား အစ်မ” “အင်းးး မင်းရော” “ကျွန်တော်လည်း ရန်ကုန်ထိပဲ။ ဒါနဲ့ အစ်မက တစ်ယောက်ထဲလား။ချောချောလှလှလေးတစ်ယောက်ထဲ ခရီးမသွားသင့်ဘူးဗျ။” ကျွန်မမျက်လွှာချထားမိသည်။…