Author: wathone

သီအိုရီအရ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ စက်ဘီးဒေါက်ထောက်ကာ အိမ်ထဲဝင်လိုက်သည်။ အန်တီငယ်က ဇာတ်လမ်းတွဲကြည့်နေရင်း ပြန်လာသောသူ့ကို လှမ်းပြောပါတော့သည်။ …ပြန်လာပြီလား နေဝင်း… …ဟုတ် အန်တီငယ်… …အေး ရေချိုးပြီးရင် ဟိုအဝတ်လှန်ကြိုးတန်းပြုတ်နေတာ လုပ်ပေးစမ်း… …ဟုတ် အန်တီငယ်… …မင်းဦးလေးကလည်း ရှိတာမဟုတ်ဖူး အပြင်ထွက်လဲ စောစောပြန်တအားမိုးမချုပ်နဲ့ ကြားလား… …ဟုတ် ကဲ့ပါ အန်တီ… ပွစိပွစိ ပြောနေသော အဒေါ်ဖြစ်သူကို ပြန်ပြောရင်း နေဝင်း အကျႌချွတ်ကာ ရေချိုးဖို့ ထွက်လာခဲ့သည်။ ဘာရယ်မဟုတ် ဒီနေ့ အန်တီငယ့်ကြည့်ရတာ ခါတိုင်းထက် တမျိုးထူးကာ လှနေသလို မြင်နေမိသည်။ တဆက်ထဲ လက်ပြတ်ဂါဝန်နက်ကို အောက် ဘာမှမခံပဲဝတ်ထားသော အန်တီငယ်သည် အသားအရေဝင်းလက်နေသည်။ ရင်ဘတ်ဆီက ဖုနေသော နို့သီးခေါင်းရာလေးများက သူ့ရင်ကို လှုပ်ရှားစေသည်။ အထူးသဖြင့် သူစိတ်အဝင်စားဆုံးက အန်တီငယ့်…

အထိအတွေ့တစ်ခု ကျနော်ဒီရက်ထဲအတော်စိတ်ညစ်နေတယ် အိမ်ကအမေနဲ့မမ တီးတိုးပြောတာကို ကြားရပြီး ကတည်းကပေါ့ ဘာတဲ့ မမရယ် ဗိုက်ကြီးနေတယ် ဆိုပဲ မမကရည်းစားများတော့ ဘယ်သူနဲ့ရမှန်း အတတ်မပြောတတ်တာကို အမေကဒေါသဖြစ်နေတာ ” မိခိုင် နင်ထားတဲ့ကောင်လေးတွေတိုင်းကို နင်ကပေးလုပ်နေတာလား ဟင်ပြောစမ်း” ” ဟီးးအဟင့် ဟင့် ” မမက ငိုမြဲသာငိုနေတာ ဘာမှပြန်မပြော…အမေက ” နင်လေ ခေတ်သမီးပျိုဖြစ်နေပီးတော့ ကိုယ်ဝန် တားဆေးတွေ အများကြီး နင်တော်တော်အတာ ထူတာပါလား မိခိုင် ဟင် ” ကျနော် သိတာပေါ့ မမဘယ်ဆေးမှမတိုးတော့ဘူး ဆိုတာ။ မမက တနေ့ကို အနည်းဆုံးဘဲနှစ်ပွေလောက် နဲ့နာရီခြားပြီး တည်းခိုခန်းတွေမှာ အိပ်နေတာကိုးး ဒါတောင် ညညအိပ်ယာထဲမှာ သူ့လက်နဲ့အာသာဖြေ နေတာ တခါမကကျနော် မြင်တွေ့နေရတာလေ ပြေးပြေးပီးသာ ဘုပလိုက်ချင်တာ…

မွေးပြီးစားသောတီလတ် ခြံထဲကားဝင်လာသံကြားတော့ ဘုရားရှိခိုးနေတာ ကမန်ကတန်း ရပ်ပြီး ဘုရားခန်းထဲကထွက် လှေကားထိပ်ကနေ တိတ်တိတ်လေး သွားချောင်းကြည့်မိတယ်။ ဆင်ဝင်အောက်မှာတည်းက ပျင်းရိပျင်းတွဲ အသံနဲ့ စကားပြောလာတာဆိုတော့ မင်းစိုးမှန်း တန်းသိတယ်။ သူသိချင်တာက မင်းစိုးနဲ့ပါလာမယ့်သူ။ ခေါင်းကို ဒီထက်ပိုငုံ့မရတော့ လက်ရန်းမှာ ကိုယ်ကို ဒီထက်ပို ကိုင်းလိုက်တယ်။ ဖင်ကြီးနှစ်လုံးကတော့ တင်းနေတဲ့ ထမီသားအောက်က ပြူးပြီး ထွက်နေမှာပဲ။ တော်သေးတာပေါ့ အနောက်က ချောင်းတဲ့သူမရှိလို့။ သိချင်စိတ်က ရင်တွေတောင် တဒိတ်ဒိတ်ခုန်တယ်။ စကားပြောသံတွေကလည်း တဖြည်းဖြည်း နီးလာပြီ။ “ဟုတ်တယ်ဗျ ကိုမင်းစိုးရဲ့၊ အဓိကအချက်က ဦးစီးဦးဆောင်မယ့်သူ မရှိသေးတာ။ ကျနော်တို့ သမဂ္ဂလည်း ဒီကိစ္စကို သေချာကြိုးစားနေကြပါတယ်” အသံနုနုအေးအေးလေးကို ကြားလိုက်ရမှ ရင်ထဲက အပူလုံးကြီးကျပြီး ရင်တစ်ခုလုံး အေးမြစိမ့်ဆင်းသွားတယ်။ အမယ်လေး ဒီအသံလေးကြားရဖို့ကို ရင်ခုန်လိုက်ရတာ။…

မဝသေးဖူးနော် ကျွန်တော်နာမည်က အောင်ကျော်သန်းပါ.. အပေါင်းအသင်းတွေကတော့ အောင်ကြီး လို့ခေါကြတာပေါ့…. တက်ဆီ သမားလေးအောင်ကြီးပေါ့ဗျာ…. ကျော်အသက် ၂၅မှာအိမ်ထောင်ကျတဃ်… သူနာ့မည်က ခင်လေးပေါ့.. ဒါနဲ့ကျော်က အားကစားလိုက်စားတော့ ဗလကတောင့်တောင့် လီးက ရှစ်လက်မရှိတာပေါ့ဗျာ… ခင်လေးလေးကတော့ လုံးကြီးပေါက်လှကြီးပေါ့… မင်္ဂလာဦးညမှာ ခင်လေးကိုချစ်ဖို့သူငဃ်ချင်းတွေနဲ့ သောက်ကြစားကြပေါ့ …။ အရက်ရှိန်လေးက နည်းနည်းတက်လာတာ ခင်လေးဆီအပြေးပြန်လာခဲ့တဃ်… ခင်လေးလေးက ညဝတ်အကျီင်္အပါးလေးနဲ့ ရှက်သွေးရောင်ဖြာနေတဲ့ သူ့မျက်နှာလေးက ကျော့်ကိုရင်တွေ တဒုနိးဒုန်းခုန်စေတာပေါ့ဗျာ… ခင်လေးကကို “ကိုအောင်ထမင်းစားဦးမလား” တဲ့… ကျော်ကလည်းခေသူမှမဟုတာ “ထမင်းစားချင်ပူး ဖုတ်ဖုတ်ဘဲ စားချင်တဃ်” ပြောလိုက်တော့ ခင်လေးလေးက “ဟာကျော်ကြီးနော်မညစ်ပတ်နဲ…”။ ကျောိလည်းထိန်းမရတော့နဲ့ ခင်လေးလေးကိုချီပီး ကုတင်ပေါပစ်ချလိုက်တော့ ခင်လေးလေးခင်ဗျာ မျက်လုံးလေးလည်ပီး ကြည့်နေရှာတဃ် ခင်လေးလက်ကလေးကိုကိုင်ပီး ကျော်လီးပေါကိုတင်ပေးလိုက်တော့… “ဟာကိုအောင်ခင်လေးမြင်ဖူးတာ ကလေးလေးဟာတွေဘဲ မြင်ဖူးတဃ် …ကိုအောင်ဟာကြီးက ကြောက်စရာကြီးနော်”…

ဧည့်သည် တစ်ညလုံးသည်းသည်းမဲမဲရွာနေသောမိုးကားမိုးလင်းချိန်တွင်တော့တဖြည်းဖြည်းချင်းစဲသွားချေပြီ။ကလင်အိမ်အပေါ်ထပ်မှာ ပြတင်းတံခါးကိုဖွင့်နေသောဒေါ်ကေသီနွယ်ခြံစောင့်ကြီးဦးဘမောင်က ဧည့်သည်တစ်ယောက်ကိုတံခါးဖွင့်ပေးနေတာကိုလှမ်းမြင်နေရသည်။စောစောစီးစီးဘယ်သူများပါလိမ့်လို့တွေးမိသည်။ဦးဘမောင်ကဧည့်သည်ကိုသူမတို့တိုက်ကြီးဆီသို့ခေါ်လာပါတယ်။တဖြည်းဖြည်းနဲ့သူမတို့အိမ်ဘက်ကိုနီးလာသောအခါတွင်လည်းဧည့်သည်ကဦးထုပ်ဆောင်းထားသဖြင့်မျက်နှာကိုမမြင်ရသေး။ ခရီးဝေးမှလာခဲ့ဟန်တူသည်။မမလေး မမလေး ဧည့်သည်ရောက်နေပါတယ်။သူမအိမ်ဖော်မလေးချောချောက အပေါ်ထပ်တက်လာပြီးပြောပါတယ်။အေး သိတယ် လာခဲ့မယ် ဆိုပြီးသူမလည်း အိမ်အောက်ထပ်ကို ဆင်းခဲ့ပါတယ်။သူမဆင်းလာတာမြင်တော့ ဧည့်ခန်းမှာထိုင်နေတဲ့စောစောကခြံထဲကိုဝင်လာသောသူက ခေါင်းကိုမော့ကြည့်လိုက်ပါတယ်။ လူရွယ်တစ်ယောက်ပါ။ ၂၇ နှစ်ခန့်ရှိပြီးယောကျၤားချောချောသောသူတစ်ယောက်။တီရှပ်လက်ပြတ်အနက်ကိုဝတ်ထားသဖြင့်အသားဖြူခြင်းကိုပိုသိသာသည်။ အားကစားလိုက်စားသူတစ်ဦးမှန်း ထိုလူပုံစံကသက်သေခံနေသည်။အကြည့်များကစူးစိုက်ကာသူမရင်ထဲထိုးဖောက်သွားသလိုခံစားရသဖြင့် ဒေါ်ကေသီနွယ်မျက်လွာချထားလိုက်ရသည်။အမက မကေသီနွယ်ထင်တယ်။ကျွန်တော့်နာမည်က စစ်သွေးပါအမမောင်ကိုကိုလေးသူငယ်ချင်းပါ။ကိုကိုလေးနဲ့ကျွန်တော်က ရန်ကုန်မှာ တက္ကသိုလ်တက်တုန်းခင်ခဲ့ကြတာပါ။ကိုကိုလေးကလွန်ခဲ့တဲ့ ၂ နှစ်လောက်ကျွန်တော့်ဆီရောက်လာပြီးကျွန်တော်လုပ်နေတဲ့ အလုပ်မှာရှယ်ယာဝင်ထားခဲ့တယ်။အရင်နှစ်က အလုပ်တွေအောင်မြင်ခဲ့လို့ဒီနှစ်သူ့ကိုအမြတ်ငွေတွေထုတ်ပေးဖို့ခေါ်ပေမဲ့ရောက်မလာလို့ကျွန်တော်သူ့ဆီလွန်ခဲ့တဲ့ ၂ လလောက်က ဖုန်းဆက်ပေမဲ့သူကသူ့မြို့ကိုအလည်ခေါ်ရင်းအမြတ်ငွေတွေကိုပေးပါဆိုလို့ကျွန်တော်ရောက်လာတာပါ။ သြော့်ငါ့မောင်က အမမောင်ကိုကိုလေးသူငယ်ချင်းကိုးမင်းသူငယ်ချင်းက လွန်ခဲ့တဲ့ ၂ ရက်ကဘဲခရီးထွက်သွားတယ်ရှမ်းပြည်ဘက်ကိုဗျာ့ဧည့်သည်ကခေါင်းကိုကုတ်လိုက်သည်။ဒုက္ခပါဘဲဗျာကျွန်တော်က သူဝမ်းသာစေချင်လို့ဖုန်းကြိုမဆက်ထားမိဘူး။လွဲသွားတယ်ဗျာ။ ဒီမြို့မှာတည်းခိုခန်းမရှိဘူး။ရပါတယ်ငါ့မောင်ရယ်။မောင်လေးသူငယ်ချင်းဘဲ။ဒီအိမ်မှာဘဲတည်းပေါ့။ဟုတ်ကဲ့ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်အမ။စစ်သွေးက ဖုန်းကိုထုတ်ပြီး ဆက်လိုက်သည်။ဟဲလို ကိုကိုလေး မင်းဘယ်ရောက်နေလဲစပီကာဖွင့်ပြောသဖြင့်ကောင်းကောင်းကြားရသည်။တောင်ကြီးမှာကွ စစ်သွေးရ ဘာကိစ္စမင်းအမြတ်ငွေတွေကွာ။ထားလိုက်စမ်းပါသူငယ်ချင်းရာ။ မင်းဘဲခဏကိုင်ထားပေး။မဟုတ်ဘူးကွ။ ငါက မင်းတို့မြို့က မင်းတို့အိမ်ရောက်နေပြီ။မင်းမရှိလို့။တည်းခိုခန်းကမရှိ။မင်းမမ သဘောကောင်းလို့တော်သေးတယ်။အေးပါအေးပါ ငါနောက်နှစ်ပတ်လောက်မှပြန်လာမှာ။ငါ့အမကိုဖုန်းပေးလိုက်ဦး။ကိုကိုလေးပြောစကားကြောင့်စစ်သွေးကဖုန်းကိုပေးလိုက်သည်။ဟဲလိုမောင်လေး ပြောမမ ကျွန်တော့်သူငယ်ချင်းကို သေချာစောင့်ရှောက်ထားနော်။…

တရှိုက်မက်မက် ခင်မီမီကျော့်ကိုယ်ပေါ်မှာဝတ်ဆင်ထားသော တီရှပ်အကျၤီပါးကလေးအောက်မှ ရွှေရင်နှစ်မြွှာက တင်းတင်းအိအိ မို့မောက်ကြွရွနေပြီး အခုအခံမပါသော နို့သီးခေါင်းကလေးနှစ်ခုကိုပါ ထင်းထင်းရှင်းရှင်းကြီး မြင်တွေ့နေရလေသည်။ သူမခါးအောက်ပိုင်းဆီမှာတော့ ပေါင်လယ်လောက်အထိသာရှိသော မရမ်းစေ့ရောင် မီနီစကပ် တိုနံ့နံ့ ကလေးကြောင့် သူမ၏အရွယ်နှင့်မလိုက်အောင် လုံးဝိုင်းကားစွင့်နေသော တင်ပါးအိအိနှစ်ဖက်ကို ဘယ်လိုမှပင် လုံခြုံအောင် မဖုံးဖိထားနိုင်ရှာဘဲ ဖြစ်နေပေသည်။ ကျော်မောင်နှင့်သိန်းအေးတို့နှစ်ယောက် ဆက်တီခုံရှည်ကြီး ပေါ်မှာထိုင်ရင်း သူတို့ရှေ့က ထိုင်ခုံကလေးတစ်လုံးမှာ ကျုံ့ကျုံ့ရုံ့ရုံ့ကလေး ခေါင်းကလေးငုံ့၍ ထိုင်နေရှာသည့် သူမခန္ဓာကိုယ် တစ်ခုလုံးကို အထက်ရော အောက်ပါမကျန် အပြန်ပြန်အလှန်လှန် မျက်စိအရသာခံ ကြည့်နေကြသည်။ ခင်မီမီကျော်မှာ ပေါင်တံအစုံကို ပူးပူးကပ်ကပ် တင်းတင်းစေ့ထိုင်နေပေမယ့် တိုလွန်းနေသောစကပ်ကြောင့် သူမ၏ပေါင်ခွဆုံနေရာကလေးမှာ စကပ်အောက်စလွတ်ပြီး ဖုဖုဖောင်းဖောင်းဖြစ်နေသည့် ပန်းနုရောင် ပင်တီပါးကလေးနှင့်တကွ တစ်စွန်းတစ်စထွက်ပေါ်နေသော အမွှေးအမြင်ကလေးများကိုပါ အတိုင်းသား လှမ်းမြင်နေရပါသည်။ ကျော်မောင်ကစတင်၍ ” မီမီ…

သူမ၏မပြည့်ဝသော ခင်ခင်သိန်းဆိုတာ အသက်က (၂၅)သာ ရှိသေးသည့် လုံးကြီးပေါက်လှလေးဖြစ်ပြီးချောသည်လှသည်ဟူသောစာရင်းဝင်သူတယောက်ပင်ဖြစ်ပါသည်။ဒါပေမဲ့လည်း ယူထားသောယောကျ်ားကကုန်သည်..တလလောက်မှတခေါက်လောက်သာအိမ်သို့ပြန်လာသည်။တခါလာလျှင်တော့တပတ်လောက်နေပြီးပြန်သွားတတ်သည်။ပြန်လာလျှင်လည်းငွေကြေးတွေကအလုံအလောက်ပင်ပါလာတတ်သည်။ သို့ပေမဲ့လည်းခင်ခင်သိန်းသည်နဂိုထဲကမှအသုံးအစွဲကြီးသူဖြစ်၍ယောကျာ်းခရီးထွက်သွားပြီးမကြာခင်ရက်အတွင်းမှာပင်ငွေကပြတ်သွားလေ့ရှိပါသည်။အဲဒီအခါတွင်တော့ခင်ခင်သိန်းသည်အကိုကြီးတယောက်လိုနေသောဦးမောင်မောင်ထံမှငွေချေးရသည်။အတိုကနှစ်ဆယ်တိုးဖြစ်သည်။ကြာလာတော့အတိုးတွေကနစ်လာသည်။ငွေချေးထားကြောင်းကိုလဲယောကျာ်းကိုမပြောရဲ။ဦးမောင်မောင်၏ကြွေးတွေကလည်ပင်းခိုက်၍လာရသည်။ သည်ကြားထဲတွင် ယောကျာ်းဖြစ်သူက သူမနှင့် ကင်းကွာပြီး ခရီးထွက်နေရသည်။ သွေးသားဆူဖြိုးတုံးအရွယ် ခင်ခင်သိန်းတယောက် ဆန္ဒမပြည့်ဝသောဝေဒနာကို ခံစားလာရသည်။သည်တော့လဲတချက်ခုတ်နှစ်ချက်ပြတ်ဆိုတာမျိုးလိုသူမကိုမကြာခဏရိသဲ့သဲ့လုပ်နေသောဦးမောင်မောင်၏ကွန်ယက်အတွင်းသို့အသာလေးခေါင်းရွိုကာဝင်ခဲ့သည်။ဦးမောင်မောင်ကသူချေးထားသောငွေတွေကိုလျှော်ပစ်ရုံမကသေးဘဲနောက်ပိုင်းတွင်ပုံမှန်ဆိုသလိုပင်သူမကိုထောက်ပံ့ပေးခဲ့ပါသေးသည်။ခင်ခင်သိန်း၏ ဆာလောင်မွတ်သိပ်နေသောကာမဆန္ဒများလည်းပြည့်ဝခဲ့ရသည်။တချက်ခုတ်နှစ်ချက်ပြတ်ပင်ဖြစ်သည်။ဒီနေ့ညနေလည်းခင်ခင်သိန်းသည်ညီမဖြစ်သူချိုချိုကို ဦးမောင်မောင်၏ အိမ်သို့ စက်ဘီးဖြင့်လိုက်ပို့ခိုင်းပြီး ချိုချိုကို ပြန်လွတ်လိုက်လေသည်။ အခုပင်လျှင် ဦးမောင်မောင်နှင့် ခင်ခင်သိန်းတို့နှစ်ယောက်လုံး အဝတ်အစားများမရှိကြတော့ပဲ ဝတ်လစ်စလစ်ဖြစ်နေကြပြီး ဦးမောင်မောင်ကပက်လက်လှန်၍နေကာ ခင်ခင်သိန်းက သူ၏ဘေးတွင် ကပ်ရက်ထိုင်နေ၏။ ဦးမောင်မောင်၏ ထောင်မတ်နေသော လီးကြီးကို ၍ကစားနေ၏။လီးကြီးကလည်းအကြောတွေပြိုင်းပြိုင်းထပြီး တဆတ်ဆတ်ဖြစ်နေလေသည်။ခင်ခင်သိန်းက ဦးမောင်မောင်၏လီးကြီးကို သူမ လက်တဖက်ဖြင့် ပွတ်သပ်ပေးနေရင်းက ခေါင်းကိုငုံ့ကာ အရင်းကဥကိုလျှာလေးနဲ့ တယုတယလျက်ပေးသည်။လီးတန်ကြီးတလျှောက်လျှာလေးနှင့်တက်လာရင်းဆီးပေါက်ဝထိပ်အကွဲလေးကိုလျှာဖျားလေးနဲ့ထိုးသည်။ပြီးတော့လီးချောင်းကြီးတချောင်းလုံးကို သူမအာခံတွင်းထဲ စုပ်မျိုလိုက်ရော။ ” အ.. အင်း.. မြင့်.. အင့်.. ဟင်း “ဦးမောင်မောင်၏ ကိုယ်လုံးကြီးမှာတွန့်ကနဲတချက်ဖြစ်သွားရပြီးသူ၏ခါးကြီးမှာကော့၍တက်လာ၏။ပြီးတော့ဦးမောင်မောင်၏ လက်နှစ်ဖက်ကခင်ခင်သိန်း၏ဆံပင်တွေကြားထဲထိုးသွင်းကာအားမလိုအားမရဖြင့်ပွတ်သပ်နေ၏။နောက်တော့ဦးမောင်မောင်၏လက်တဖက်ကခင်ခင်သိန်း၏နို့အုံကြီးတွေဆီကို…

မချော မိန်းမတစ်ယောက်ဟာ အနားမှာ အားကိုးအားထားပြုစရာ ယောက်ျားသားတစ်ယောက်မရှိရင် မတင့်တယ်လှပါဘူး။ ဒါကြောင့်လည်း ရှေးလူကြီးတွေက “ အလံ မရှိတဲ့ရထား ” ဟာ မသင့်တော်ဘူးရယ်လို့ အဆိုရှိခဲ့ကြတာကိုး။ မိန်းမတွေထဲက မိန်းမတစ်ယောက်ဖြစ်နေတဲ့ ကျမဟာ အားကိုးအားထားပြုစရာ ယောက်ျားတစ်ယောက်ကို အပျိုဖြစ်ခါစကတည်းက ပေါင်း သင်းလက်ထပ်ယူခဲ့ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ရှင်…ကျမတို့ အိမ်ထောင်သက် နှစ်(၂၀)လောက်မှာပဲ ကျမရဲ့အမျိုးသားဟာ အက် ဆီးဒင့်တစ်ခုကြောင့် ဆုံးပါးသွားခဲ့ရပါတယ်။ ကျမဟာ ကလေးနှစ်ယောက်အမေ၊ အသက်(၃၇)နှစ်အရွယ်နဲ့ မုဆိုးမဘဝကို ရောက်ရှိခဲ့ရပါတော့တယ်။ ကျမယောက်ျားက ကျမကို အတော်လေးချစ်ပါတယ်။ သူဆုံးပါးသွားတဲ့အချိန်ထိ ကျမကို စောင့် ရှောက်ခဲ့တုန်းပါပဲ။ သူအက်ဆီးဒင့်ဖြစ်ပြီး ဆုံးသွားခဲ့ရတဲ့အတွက် လျော်ကြေးရတဲ့ငွေနဲ့ ကျမဟာ စက်ဆန်းဘက်မှာ ကိုယ်ပိုင် အိမ်လေးတစ်လုံးကို ဝယ်ယူနိုင်ခဲ့ပါတယ်။ အခုဆို ကျမရဲ့သားအကြီး မင်းမင်းတောင် အသက်(၁၈)နှစ်ကျော်…

အလှကောက်ကြောင်း သူ့နာမည်က မိဖြိုး ယောကျ်ားရှာ ဘောပြားပေါ့ အခုအသက်၁ရ ထဲမှာ ငယ်ငယ်လေးထဲကယောကျ်ားလို ဝတ်စားနေလာ တာ အပျိုဖော်ဝင်လို့များ မိန်းခလေးစိတ်ပြောင်းလာ မလားထင်တာ မပြောင်းဘူး ကိုယ့်မျက်စိအောက်တင်ကြီးပြင်းလာတဲ့မိဖြိုး ဝါသနာပါတာကျတော့လည်း ပိုက်ကျော်ခြင်း သူခြင်းခတ်နေတာကိုကြည့်လိုက်တိုင်း ရင်သားက သိပ်မထွားပေမယ့် အားကစားဘောင်းဘီတို အတွင်းကတင်စိုင်သားလုံးလုံးက နိမ့်လိုက်မြင့်လိုက် လွုပ်ရှားနေတာ အသဲယားစရာ…။ တနေ့ဘုရားပွဲတခုမှာပိုက်ကျော်ခြင်းပွဲပါတော့ သူက ကျနော့ကိုအဖော်လိုက်ခဲ့ဘို့ခေါ်တယ် ကျနော်နဲ့မှအိမ်ကထည့်မယ်ဆိုလို့တဲ့ သူ့ဆိုင်ကယ် ကိုကျနော်ကမောင်းပီး သူကနောက်ကနေခွထိုင်လိုက် လာတယ် ဆိုင်ကယ်စီးနေတုန်း သူ့နို့နှစ်မွာအိအိက ကျောကို လာလာထိကပ်နေတာ သူကတော့မသိ ကျနော့်မှာတော့ စိတ်တွေထလာနေတယ် ”ကိုဇော်ကြီးရေ ဟိုရောက်ရင်ခင်ဗျားအရက်သောက် အုံးမှာလားဗျ ” ” အေး နင်ရော သောက်မလား ” ” အင်းဗျာ ဒါပေမယ့် ပြန်ခါနီးမှနှော် ” ။…

ပွင့်ချပ်လွှာလေးနှစ်ဖတ် မိုးရွာပြီးစ ညနေခင်းလေးတစ်ခုပါ။ စိမ်းစိုနေတဲ့ လယ်ကွင်းပြင်တွေကို လေနုအေးက ညင်ညင်သာသာ ဖြတ်သန်း တိုက်ခတ်နေတယ်။ ကောင်းကင်ပြာပေါ်မှာ ရောင်စုံသက်တန့်နဲ့ အားအင်ကုန်ခမ်းနေတဲ့ နေရောင်ခြည်ရဲ့ အလှက ပတ်ဝန်းကျင်ကို ပိုမို သစ်လွင်စေပါတယ်။ လေညှင်းရဲ့အေးမြတဲ့ ထိတွေ့မှုကလည်း စိတ်ကို ကြည်နူးစေတာ အမှန်ပါ။ သာယာအေးမြတဲ့ ညနေလေးကို ပိုပြီး ပြည့်စုံသွားစေတာကတော့ ချစ်သူရဲ့အပြုံးလို့ ပြောရမှာပဲ။ ကျွန်တော်နဲ့သူ စ တွေ့ဖြစ်တာ မွေးနေ့ပွဲ တစ်ခုမှာပေါ့။ ညမီး အလင်းရောင်အောက်မှာ ရှိုက်ဖိုကြီးငယ် အသွယ်သွယ်နဲ့ ထင်းနေအောင်လှပတဲ့မိန်းကလေးကို ကျနော်မြင်မြင်ချင်း ချစ်မိခဲ့တာ။ သူကလည်း ကျွန်တော့် အကြည့်တွေကို ချက်ချင်း သဘောပေါက် နားလည်ခဲ့ပါတယ်။ ရှေးရေစက်ကောင်းမှုကြောင့် သိပ်မကြာခင်မှာပဲ ကျွန်တော်တို့ ချစ်သူတွေ ဖြစ်သွားခဲ့တယ်ပေါ့။ သူက ကျွန်တော့်ထက် အသက်အများကြီး ငယ်တယ်ဗျ။…