Author: wathone

ဆရာမ(သို့)သခင်မ ဟဲ့..ကျော်ကျော် ဘာလုပ်နေတာလဲ… ဆရာမ ဒေါ်ခင်သီတာစိုးရဲ့ အသံကြောင့် စာသင်နေတုန်း သူမတင်ပါးကိုငေးကြည့်နေတဲ့ကျွန်တော်သတိဝင်လာပါတယ်။ လာစမ်း…နင်အခန်းရှေ့ထွက်ခဲ့စမ်း..။ ဆရာမကကျွန်တော့ကို ခေါ်လိုက်ပါတယ်. ခုနကငါရှင်းပြနေတာနားလည်ရဲ့လား….ရှင်းရောရှင်းရဲ့လား။ ဗိုက်ခေါက်ကိုသူမလက်ချောင်းဖြူဖြူသွယ်သွယ်လေးတွေနဲ့ဆွဲလိမ်လိုက်တာကြောင့် ကျွန်တော်အနည်းငယ်နာသွားတယ်။ နင်အဲ့ဒါကြောင့်လဲ ဒီအသက်အရွယ်ထိ(၁၀)တန်းမအောင်တာ..။ တကယ်တော့အတန်းထဲမှာ ကျွန်တော်အသက်အကြီးဆုံးပါ.။ အသက်က(၁၈)နှစ်ကျော်ပါပြီ ကျောင်းထားတာနောက်ကျတာရယ်.. (၄)တန်းနဲ့ (၈)တန်းမှာ (၁)နှစ်စီကျပြီး (၂)နှစ်တက်ခဲ့ရတာကြောင့် (၁၈)နှစ်ကျော်မှ (၁၀)တန်းရောက်ခဲ့တာပါ။ အဲ့တော့..နင်အတန်းရှေ့မှာ နားရွက်ဆွဲပြီးထိုင်ထလုပ်စမ်း..။ အတန်းထဲကကောင်မလေးတွေနဲ့ ယောကျၤားလေးတွေကလှောင်ပြုံးပြုံးကြည့်နေကြပါတယ်။ သူတို့ကကျွန်တော့ကို လှောင်နေကျဖြစ်တာကြောင့် ကျေနပ်အားရတဲ့အကြည့်တွေနဲ့ကြည့်နေတာပါ။ ကိုယ့်နားရွက်ကိုယ်ဆွဲကာ ထိုင်ထလုပ်နေရပါတယ်။ တစ်..နှစ်..သုံး…လေး အခန်းထဲမှ လှောင်ပြောင်တဲ့ အသံများထွက်ပေါ်လာပါတယ်.။ ဝမ်းနည်းစိတ်ကြောင့် မျက်ရည်တွေလဲကျလာပါတယ်။ ကဲ..ကဲ..အားလုံးတော်ကြ..စာဆက်သင်မယ်… ဟိုကောင်…ကျော်ကျော်..နင်ကိုယ့်နားရွက်ကိုယ်ဆွဲပြီး အတန်းရှေ့မှာမတ်တပ်ရပ်နေ..။ ဆရာမဒေါ်ခင်သီတာစိုးက ကျွန်တော့ကို ပြောလိုက်ပြီးသူမကစာဆက်သင်နေပါတယ်။ ကျွန်တော်ကတော့ အတန်းရှေ့မှာ မတ်တပ်ရပ်လို့ပေါ့။ သူမကဒီကျောင်းကိုပြောင်းလာတာ မကြာသေးပါဘူး။ ဆရာမက (၂၅)နှစ်လောက်ရှိပါပြီ။ ဇီဝဗေဒဆရာမပါ။…

ဦး..မလုပ်ပါနဲ့ဆို.. တကယ်တော့အလိုးခံရန် ဘယ်လိုအနေ အထားမျိုးနေပေးရမည်ကို မေးလိုသည်။ မမေးတတ်သလို နူတ်လည်းမရဲသေးသည်မို့ ပြောတတ်သလောက်သာပြောလိုက်သည်။ “ပက်လက်အိပ်..ပေါင်ကားထား” ခိုင်ကြူသင်းသည်မွှေ့ယာလေးပေါ်ပက်လက်အိပ်ချလိုက်သည်။ “ပေါင်ကိုစင်းပြီးကားမထားနဲ့လေ..။ ဒူးနှစ်ဖက်ထောင်ပြီးကားပေးထား.” “ဒီလိုမျိုးလား” “ဟုတ်တယ်” မိမိအပေါ် တက်ကာလုပ်တော့မည်ဟုတွေးကာ ခိုင်ကြူသင်းမျက်စေ့စုံမှိတ် ထားသည်။ မျက်နှာသာမက တစ်ကိုယ်လုံးပင် သွေးရောင်လျှမ်းကာ ရဲတွတ်နီမြန်းနေ သည်။ ကိုစိုးနောင်က ကောင်မလေး၏နိူ့နှစ်လုံးကို ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ဆွဲနယ် ညှစ်သည်။ နိူ့သီးခေါင်းနှစ်ခုကို တစ်လှည့်စီခပ်ကြမ်းကြမ်းကုန်းစို့သည်။ ထို့နောက် ရှပ်ဟိုက်သောဝမ်းပျဉ်သားတစ်လျှောက် လျှာလေးနှင့်တို့လိုက်၊ နူတ်ခမ်းများနှင့်ခပ်ဖိဖိ စုတ်ပေးလိုက်လုပ်ရင်း အောက်သို့ရွေ့ဆင်းသည်။ ခိုင်ကြူသင်း တုန်တခိုက်ခိုက်နှင့် တဟင်းဟင်းဖြစ်နေသည်။ “လုပ်ပါဦးလေးရဲ့..လုပ်ပါတော့..အမလေးနော်..အိုးအမေ့.. ယားတယ်ဦးလေး ရဲ့..ယားတယ်..ကြည့်ပါလား..လုပ်ပါလို့ဆိုနေမှ..အဟင့်ဟင့်” ကိုစိုးနောင်သည် ချက်နက်နက်လေးထဲ လျှာထိုးမွှေကာတစ်ချက်ကလိလိုက် သေးသည်။ အောက်သို့ပို၍လျှောကျသွားကာနောက်ဆုံးတွင် ခိုင်ကြူသင်းပေါင်ကြား ခေါင်းရောက်သွားလေသည်။ “ဟာ..ဦးလေး..အဲဒါမလုပ်ပါနဲ့။ မကောင်းပါဘူး။ ငရဲကြီးလိမ့်မယ်..ဟာ.. မလုပ်ပါနဲ့ဆို..အီး.” မိမိစောက်ပတ်ကိုရက်ပေးတော့မှသိသည်နှင့် ခိုင်ကြူသင်း အမောတကော…

အဖြည့်ခံ အသက်၅၀ကျော်တော့ ပန်းသေ ပန်းညိုးပြသနာနဲ့ရင်ဆိုင်ရတာ အထူးအဆန်းတော့မဟုတ်။ စိတ်ညစ်မိတာက အရင်ကအရမ်း တဏှာထန်တဲ့ ဦးသိန်းမောင် ခုတော့ မိန်းမ တောင့်တောင့်တင်းတင်းကြီးကို သားရည်ပဲကျခွင့်ရှိသည်။ သူအသက်၄၀မှာအသက်၁၉အရွယ် ကလေးမလေးကို ယူထားတုန်းကတော့ ဖြီးနေခဲ့တာ။ ဒီလိုတွေဖြစ်လာခဲ့ရင် ဘယ်လိုဖြေရှင်းရမယ်မသိ။ အတိတ်ကာလကို ပြန်တွေးမိတိုင်း လက်ရှိဘဝကိုမကျေနပ်။ ကလေးမလေးက ၁၉ဆိုပေမယ့် သူ့နေရာနဲ့သူကတော့ ထွားသည်။ အသဲအမဲ..၁၀နှစ်လုံး နေ့တိုင်းလိုလို အားတိုင်း လိုးဖြစ်ကြတယ်။ အခုမှ တောက်တခတ်ခတ်ဖြစ်ရတော့တာပေါ့။ သူ့နည်းတူ စိတ်ညစ်ရတာ စန်းစန်းအေး။ အရပ်ထဲမှာတော့သူ့ကို အစန်းလို့ခေါ်သည်။ ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နဲ့ အိမ်ထောင်ကျပေမယ့် သူ(မ)စိတ်မညစ်ခဲ့။ မိသားစု မပြေလည်လို့ ချမ်းသာသည့် လူပျိုကြီးသိန်းမောင်ကိုယူခဲ့တာလေ။ မယူခင်ကတော့ အဘိုးကြီးမလို့ ဘာမှလုပ်နိုင်မယ်မထင်ခဲ့ဘူး။ မင်္ဂလာဦးညကစပြီး သူ(မ)အမြင်မှားခဲ့ကြောင်းကို ဦးသိန်းမောင်က သက်သေပြခဲ့သည်။ ထိုမျှသာမက ၁၀နှစ်ကျော် နေ့စဉ်နီးပါး။ တပတ်၃ရက်လောက်…

ကျွန်မ၏ ဘဝငရဲ မိုးသီတဲ့ဟေ့………… တသီးတည်းရှိတယ်နော်… ခွပ်ခွပ် ခွပ်……မြင်းခွာသံများက.တဖြောင်းဖြောင်း..ရွာထိပ်..လမ်းမကြီးမှာလည်းဖုန်တလုံးလုံးနှင့်……သူကြီးရေ..ဗျို့သူကြီး..ရွာသားလေးတစ်ယောက်.သူကြီးအိမ်ရှေ့သို့.အပြေးအလွှားရောက်လာသည်…ဘာတွေဖြစ်လို့လဲဟ..ဓားမြဗိုက်.မိုးသီး..လာနေပီ..ဗျ.. ရွာသားလေး.မှာစကားပင်မဆုံးလိုက် သူကြီး.ခင်များတို့ရွာကို.တောင်းထားတဲ့ဆက်ကြေးဘယ်မှာလဲ..ဟု..မိုးသီး၏ပြောလိုက်သောအသံသည်။ သူကြီး၏ရင်ကိုဗလောင်ဆူသွားစေသည်။ ဒီနှစ်က.မိုးသည်းထန်ပြီးစပါးမတင်ချေ..ရွာတွင်စီးပွားရေးမကောင်း..မိုးသီးတို့ကိုပေးရန်ဆက်ကြေးကမလုံလောက်…ရွာသူရွာသာားများရှေ့မှောက်တွင်…..သူကြီး.ခင်ဗျားတို့ဆက်ကြေးမပေးနိုင်ဘူးလား…. မိုးသီးရယ်..ဒီနှစ်ငါတို့ရွာစီးပွားရေးအဆင်မပြေလို့ပါ..နောက်နှစ်ကျပေးပါ့မယ်ကွာ..´တောက်´ မလိုချင်ဘူးဗျာ..ခုမပေးရင်.ခင်များနဲ့ခင်များမိသားစုကို…ပြန်ပေးဆွဲသွားမယ်..နောက်..တစ်လအတွင်းခင်များရွာသူရွာသားတွေက..ဆက်ကြေးလာပေးရင်ပေးမပေးရင်.ခင်ဗျားတစ်မိသားစုလုံးကိုသတ်ပစ်မယ်… ကဲပြောရင်ကြာတယ်ဗျာ.ခုလိုက်ခဲ့..ဗိုလ်မိုးသီးသူကြီးမိသားစုကိုဖမ်းသွားပြီဟေ့…..ဆိုသောသတင်းသည်.ရွာအနှံ့ပြန့်နှံသွားလေတော့သည်။ဘယ်သူတွေပါသွားသေးလဲ..သူကြီး၊ သူကြီးကတော်.ဒေါ်ငွေခင်၊သမီးလေး..ခင်မှုံ.၊ သားလေး..ရွှေတိုး..ချွေးမလေး..ခင်ရီနဲ့.အိမ်ဖော်ကလေးမလေး……..ဒါးဒါးတို့..ပါသွားတယ်တဲ့တော်..ထိုသတင်းသည် ..ရွာတွင်.အတင်းအဖျင်းပြောလေ့ရှိသော.ဒေါ်ဘုမမှတဆင့်တရွာလုံးပျံနှံ့သွားလေတော့သည်။ တလပြည့်လို့မှ….ဆက်ကြေးလာမပေးရင်…သူတို့အားလုံးးကိုသတ်ပစ်မှာတဲ့………နိဒါန်းလေးကတော့.ဒီလောက်ပါပဲဗျာ..နောက်နေ့မှဆက်ကြစို့..ဘော်ဘော်တို့ရေ..ကျလိကျလိ….ဟူသော..ငှက်ငယ်လေးများ၏ တွန်ကျူးသံများက..ရိုးမတောကြီးထဲတွင်ပျံ့နှံ့နေသည်။ ထိုသို့သော.သာယာလှသော..သဘာဝအလှကိုဖျက်ဆီး..နေသော.အရာများကား လူတစ်စုကိုလက်နက်ကိုင်ဓားမြများမှ. ဖမ်းခေါ်လာခြင်းပင်။ မြန်မြန်သွားစမ်း…..စခန်းကိုရောက်ဖို့ဒီချောင်းကို.ဖြတ်ရမယ်.လာ.ရှေ့ကသွားစမ်း ..ဗိုလ်မိုးသီး၏ အမိန့်ပေးသံ..နှင့်အတူ. တပည့်များက.. လူတစ်စုကို..သေနတ်ထောက်ပြီးဖမ်းခေါ်လာသည်။ဖမ်းခေါ်လာသော.လူတစ်စုမှာ..သူကြီးမိသားစုပင်.. သူကြီးသမီးလေးခင်မှုံမှာ. အသက် 25နှစ်ရှိပေပြီ။ ရွာ၏ကွမ်းထောင်ကိုင်တစ်ယောက်..ရုပ်လေးမှာ.လှပကျော့ရှင်းသကဲ့သို့. ခန္ဒာကိုယ်မှာလည်း..ဖွံ့ထွားလှသည်။ ထမိန်ပျော့ပျော့လေးကို… ခါးတွင်တင်းတင်းဝတ်ဆင်ထားသဖြင့်. စွင့်ကားလှသော..တင်အစုံမှာ..ယောကျားတိုင်းလည်ပြန်ကြည့်ရလောက်အောင်..တင်းရင်းလှသည်။ ဖြောင့်စင်းလှသောပေါင်တံအစုံမှာလည်း. ဆင်စွယ်နှစ်ချောင်းသဖွယ်ပင်။`ကဲအားလုံးချောင်းထဲဆင်းကြ….ရေစီးကကြမ်းတယ်နော်.သတိထားကြ..မတော်ရင်မျောသွားလိမ့်မယ် ´ ဗိုလ်မိုးသီး၏စကားအဆုံးတွင်အားလုံး.ချောင်းထဲဆင်းလိုက်ကြသည်။ ချောင်းရေမှာ..ပေါင်လယ်လောက်အထိရှိသည်။ ချောင်းရေကြောင့်..ဖမ်းခေါ်လာသောအမျိုးသမီးများမှာ.ရေများစိုရွှဲနေပီး.ထမိန်လေးများမှာ..အသားတွင်ကပ်နေလေတော့သည်။ တကယ်တော့.မိုးသီတို့.ဓားမြအဖွ့ဲ့မှာ 12ယောက်ရှိသည်အားလုံး.မိန်းမဆိုသော.အရာနဲ့.ပြတ်လပ်နေသည်မှာကြာပေပြီ။ သူတို့..သူကြီးမိသားစုကို.ဖမ်းခေါ်လာခဲ့သည်မှာ..သူတို့အလိုကိုဖြည့်ဆည်းပေးရန်ဖြစ်သည်။ထိုလူ12ယောက်ထဲတွင်. မိုက်ကြီးသည်.အဆိုးဆုံး.အကြောင်းမှာသူသည်…ခင်မှုံလေးနောက်မှ.သေနတ်ဖြင့်ထောက်ကာ…လိုက်ပါရလေသည်။ ခင်မှုံလေး၏ရေစိုအလှများမှာ……မိုက်ကြီး၏ရမက်သွေးများကိုဆူပွက်စေသည်။ မိုက်ကြီးစိတ်မထိန်းနိုင်တော့.. ရေစိုပြီးအသားနဲ့.တသားတည်းကပ်နေသော. ဖွံထွားလှသည့်တင်သားကြားမှ..အမြောင်းလေးအတိုင်း သေနတ်ပြောင်းဖြင့်.ထောက်ထားလိုက်လေတော့သည်။ ခင်မှုံမှာရုတ်တရက်တုန်ခါသွားသည်. ရင်ထဲလှိုက်ခနဲ မိမိဖင်သားလေးထဲသို့.အေးစက်စက်သေနတ်ပြောင်းက.တိုးဝင်လာသည်။ သာယာမှုက.ခဏတာ . ချက်ချင်းဒေါသဖြစ်သွားသည်။…

အရွယ်ငယ် အတွေ့ဆန်း “လင်းလဲ့” ဆိုလျှင် အ.ထ.က(၅) တစ်ကျောင်းလုံး မသိသူမရှိပေ။ လင်းလဲ့က စာတော်ရုံသာမက အသားဖြူဖြူလေးနှင့် ချောလဲချောလှလဲလှသည်။ ကျောင်းမှာဘာဖွင့်ပွဲအခမ်းအနား ဘဲရှိရှိ လင်းလဲ့က ဗန်းကိုင်အဖြစ် အရွေခံရသည် ချည်းပင်ဖြစ်သည်။ လင်းလဲ့နေတာကလည်း ကိုယ်ပိုင်ခြံဝန်း ကိုယ်ပိုင်တိုက် ကိုယ်ပိုင်ကားနှင့်ဖြစ်၍ ဘဝလှသော လင်းလဲ့ဟု ပင်ဆိုရမည်ဖြစ်ပါသည်။ အလှတရားဟူသည် ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာ အပြင်ပန်း အနေအထားအရ သုံးသပ်ပြောဆိုနိုင်သော အရာဖြစ်ပေသည်။ မှန်သည်….. လင်းလဲ့တစ်ယောက် အများအားကျအောင် အပြင်ပန်းအနေအထားတွင် မည်သို့ပင်အလှ တရားတွေ ဝေဆာနေပါစေ အတွင်းသဏ္ဍာန် စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာတွင်တော့ လင်းလဲ့ တစ်ယောက် မလှနိုင်ပေ။ လင်းလဲ့၏ ဖခင်မှာ မနှစ်က လင်းလဲ့ (၈)တန်းအရောက် မိခင်ဖြစ်သူနှင့် ကွာရှင်းပြီး အိမ်မှထွက်သွားခဲ့ သည်မှာ လင်းလဲ့မှာ ဖခင်ဖြစ်သူအား တစ်ခါမှပြန်၍ မတွေ့ရတော့ပေ။…

ဖြည့်စည်းပေးသူ အသက်၅၀ကျော်တော့ ပန်းသေ ပန်းညိုးပြသနာနဲ့ရင်ဆိုင်ရတာ အထူးအဆန်းတော့မဟုတ်။ စိတ်ညစ်မိတာက အရင်ကအရမ်း တဏှာထန်တဲ့ ဦးသိန်းမောင် ခုတော့ မိန်းမ တောင့်တောင့်တင်းတင်းကြီးကို သားရည်ပဲကျခွင့်ရှိသည်။ သူအသက်၄၀မှာအသက်၁၉အရွယ် ကလေးမလေးကို ယူထားတုန်းကတော့ ဖြီးနေခဲ့တာ။ ဒီလိုတွေဖြစ်လာခဲ့ရင် ဘယ်လိုဖြေရှင်းရမယ်မသိ။ အတိတ်ကာလကို ပြန်တွေးမိတိုင်း လက်ရှိဘဝကိုမကျေနပ်။ ကလေးမလေးက ၁၉ဆိုပေမယ့် သူ့နေရာနဲ့သူကတော့ ထွားသည်။ အသဲအမဲ..၁၀နှစ်လုံး နေ့တိုင်းလိုလို အားတိုင်း လိုးဖြစ်ကြတယ်။ အခုမှ တောက်တခတ်ခတ်ဖြစ်ရတော့တာပေါ့။ သူ့နည်းတူ စိတ်ညစ်ရတာ စန်းစန်းအေး။ အရပ်ထဲမှာတော့သူ့ကို အစန်းလို့ခေါ်သည်။ ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နဲ့ အိမ်ထောင်ကျပေမယ့် သူ(မ)စိတ်မညစ်ခဲ့။ မိသားစု မပြေလည်လို့ ချမ်းသာသည့် လူပျိုကြီးသိန်းမောင်ကိုယူခဲ့တာလေ။ မယူခင်ကတော့ အဘိုးကြီးမလို့ ဘာမှလုပ်နိုင်မယ်မထင်ခဲ့ဘူး။ မင်္ဂလာဦးညကစပြီး သူ(မ)အမြင်မှားခဲ့ကြောင်းကို ဦးသိန်းမောင်က သက်သေပြခဲ့သည်။ ထိုမျှသာမက ၁၀နှစ်ကျော် နေ့စဉ်နီးပါး။ တပတ်၃ရက်လောက်…

ထွက်ကုန်ပြီ အစ်မရေ သူငယ်ချင်းရဲ့အမေသာဆိုတယ် အသက်ကတော့သိပ်ကြီး သေးဘူးဗျ. . . ၄၀ကျော်လောက်ပဲရှိအုံးမယ် ဂျင် ကစားတာ ဘယ်လိုကစားလဲတော့မသိဘူး တနေ့တခြား ဖင်ကြီးကကြီးပီး ရင်းကိုကြီးလာတာဗျာ. . အိမ်ကလဲနှစ်ခြံကျော်လောက်ဆိုတော့ ညနေတိုင်းသွားသွားငမ်းရတာအမော. . . သူ့ယောကျာ်းကကား သမား ဆယ်ဘီးကားတွေမောင်းတာဗျ . . . ပုံစံကတော့ဖန်ရင်ရ မယ့်ရုပ်ကြီးဆိုတာသိတော့လဲ စွန့်စားရတာပေါ့ဗျာ. .ဒီလိုနဲ့တ ရက် ဘော်ဒါနားသွားတော့. . . သား ကိုထက် သားသူငယ်ချင်း မရှိဘူး သူ့အဖေနဲ့လိုက်သွားတယ်ကွ. . . အော်ဟုတ် ပြန်တော့မယ်အန်တီ နေပါအုံးကိုထက်ကလဲ သားဇင် မရှိလဲ အစ်မရှိနေတာပဲ သူ့ကိုသူအစ်မလို့သုံးတာဗျ ကျနော်ကလဲဂွင်ချောင်းနေတာဆို တော့ ဟုတ်ဟုတ်ဆိုပြီးထိုင်နေတော့တာပေါ့ အို့ ကျွတ်စ် ကျွစ် . ….

တိုးတိုးလေးချစ်ကျမယ် မမခင်ဆိုတာ ကိုသိပ်ခိုက်နေသော ဆော်ကြီးပေါ့။ နို့ကကြီး ခါးကသေး ဖင်ကအယ်ပီးတော့ ကောက်နေတာ စိတ်ကူးနဲ့မှန်းပီး ပီးခဲ့ရတာ အကြ ိမ်ကြိမ်ပါပဲ။မမခင်က အပျိုကြီးဗျ သူမက ရွာမှာတော့ အပြစ်မှားခံရဆုံး မိန်းမပျို အပျိုကြီးပေါ့လေ ဒီလိုနဲ့ပေါ့ ရွာမှာ ဘုရားပွဲ ကျင်းပတဲ့ ညလေးကို ဘယ်တော့မှ မမေ့နိုင်တော့လောက်အောင် အမှတ်တရ ဖြစ်နေမိခဲ့တယ်။ အ့ညက မမခင်ရယ် ကျနော်ရယ် သူ့တူမ ဆုဆုရယ်ပေါ့ ကျနော်ကတော့ ပွဲကောင်းလား မကောင်းလား မသိပါဘူး မမခင်နားမှာ ပေါင်ချင်းထိပီး ပွဲထိုင်ကြည့်နေရတော့ အပျော်လွန်နေမိတာ ဘေးနားမှာကလဲ ငနဲတွေက မျက်စိအဆာကျွေးနေတာဆိုတော့ ကိုက ကံကောင်းသူပေါ့ ပွဲခင်းရဲ့ ဘေးနား မရောက်တရောက်ဆိုတော့လဲ ဒီလိုပေါ့လေ ဒီလိုနဲ့ ပွဲကြည့်လာတာ စတိတ်ရှိုးပီးတော့ ညက ၁၂ခွဲကျော်လာခဲ့ပီ ဆုဆုလေးကတော့…

မောင့်သဘောတဲ့ “မောင်တော်တော့နော်ကားထဲမှာကွာဘယ်လိုကြီးမှန်းမသိဘူးအသက်ရှု လည်းကြပ်တယ်..မောင်ရဲ့”လွှတ်ဖူးကွာနမ်းလို့မဝသေးဘူးဗျတော်တော့နော်မောင်အိမ်ပြန်နောက်ကျမယ်…နောက်ရက်တွေရှိသေးတယ်ကွာ..။ ဟုတ် မမ..။ အဲ့နေ့က ဆိုင်ကို နောက်ကျမှ ပြန်ရောက်လာတယ်..မမကားပေါ်က လေလေးတချွန်ချွန်နဲ့ပစ္စည်းထုပ်တွေ ဆွဲပြီးဆင်းလာတဲ့ ကျနော့်ကို သက်မောင်က မျက်မှောက်ကုတ်ပြီးကြည့်တော့ မမြင်ချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ခန်းထဲတန်းဝင်ခဲ့တယ်…အဲ့နေညက တစ်ညလုံး မမအကြောင်းတွေးပြီး အာရုဏ်တက်လောက်မှ အိပ်ပျော်သွားတယ်..။ သုတ ငါအိမ်ကို ခနပြန်မယ်…မေမေနေမကောင်းလို့..။ အေးပြန်လေ..သက်မောင်အန်တီနေမကောင်းဘူးဆို မင်းအေးဆေးမှ ပြန်လာခဲ့..ဟုတ်ပြီလား။ ဒီလိုနဲ့သက်မောင်လည်းမြို့ကိုပြန်သွားတော့ဆိုင်မှာတစ်ယောက်တည်းကြီးကြပ်နေရချိန်မမနဲ့တောင်အပြင်ထွက်ဖို့မအားတဲ့အခြေနေမျိုးရောက်သွားရတယ်။ ဖုန်းကတော့ပြောဖြစ်ပေမယ့် အပြင်အတူလျှောက်လည်ဖို့တောင် ဒီရက်ပိုင်းမဖြစ်နိုင်တဲ့အကြောင်း “မမကို”ရှင်းပြထားရတယ် ညနေ…ဆိုင်ပိတ်ချိလောက်ကျတော့မမ ဆိုင်ကိုရောက်လာတယ်..လက်ထဲမှာလည် ငါးဆင့်ချိုင့်(စတီးလ်)လေးကိုဆွဲလာပြီး ကျနော့် နားရောက်တော့ “မောင် ပင်ပန်းနေပြီးလား” ညစာ စားဖို့ အသင့်ယူလာတယ်..မောင်နဲ့အတူ ညစာစားမယ်..။ “ညစာ”ဟုတ်လား မမ ဟင်…အင်းညစာလေ ဘာဖြစ်ဟာ..မောင်နော် ညစာဆိုတာ ထမင်းတူစားမယ်လို့ပြောတာ……လျှောက်တွေးမနေနဲ့…ဟွင်းး မမနဲ့အတူ ညစာစားပြီးတော့ ရေခဲသေတ္တာထဲ ကျနော်ဝယ်ထားတဲ့ စတော်ဘယ်ရီသီးလေးတွေကို ဖျော်စက်ထဲ နွားနို့်စိမ်းလေးထည့်ဖျော်ပြီး…

ချစ်လွန်းလို့ ခုတင်ပေါ်ဒူးလေးထောင်ထိုင်နေတဲ့သူမ ထမီလေးကိုအသာမတင်ပီးအမွှေးရေးရေးနဲ့ခြေသလုံးလေးတေကိုပွတ်သပ်ဆုပ် နယ်ပီးအနမ်းလေးပေးလိုက်တယ်။ အပြင်ပန်း အသားညိုတယ်ထင်ရပေမဲ့ထမီဘဲအမြဲဝတ်တဲ့ ချစ်သူလေးရဲ့အတွင်းသားလေးကဝင်းမွတ်နေတာဘဲ့ပေါင်သားလေးကိုအသာလေးလျာထိပ်နဲ့ပွတ်စွဲပေးပီး အတွင်းသားနုနုလေးကို စုတ်စွဲလိုက်တယ် သူဆီကအသက်ရူုသံလေးကြားနေရတာ နုညံ့သောအသားစိုင်နှစ်ခုအထိတွေ့ လက်တွေက အတွင်းခံပန်းရောင် ဖောင်းဖောင်းလေးဆီ အကွဲကျောင်းလေးအတိုင်းစုန်ဆန်စွဲလိုက်တယ် သူမပေါင်မှာအနီကွက်လေးတေအစီရီ သူလူးလွန့်လာနေပြီ အတွင်းခံလေးလဲစိုထိုင်းနေပြီ။ ချစ်သူ့ထမီလေးကိုအသာယာလေးဆွဲချွတ်လိုက်တယ် အိုး နေမထိထားတဲ့ပေါင်တံသွယ်လေးတွေက သေးွကြောစိမ်းလေးတွေတောင်မြင်နေရတယ့်။ အောက်ပိုင်းဗလာကျင်းသွားတဲ့သူမလေးကိုတက်မက်စွာကြည့်နေမိတယ်။ ပန်းနုရောင်ပင်တီပေါ်ကဘဲအဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးငုံပီးအကွဲကြားလေးကိုလျာဖျားလေးနဲ့နာနာလေးထိုးလိုက်တယ် ။သူမအံသြစွာကြည့်ရင်း ကျနော့်ခေါင်းကိုကိုင်ဆံပင်တေကိုဖွတယ်။ သူမဖင်လုံးလေးကိုညှစ်ဖြစ်ဆုတ်နယ်နေရင်း ဖုဖုလေးတခုလုံးဝါးမြို့နေပစ်လိုက်တာ ဖင်လေးတွေကလဲအိစက်တင်းမာနေတာဘဲ ကိုင်လို့ကောင်းလိုက်တာ သူမကကိုယ်လုံးသိပ်လှတော့ အရင်ကဆိုအဝေးကဘဲကြည်ြ့ပီးမှန်း ခဲ့ရတာလေ တွေးရင်းစိတ်တေပိုထန်ပြီးဘောင်းဘိလေးကိုဆွဲချွတ်လိုက်တယ် ။ပေါင်ကြားလေးတွေကဘောင်းဘီရာမထင်ဘဲ ဖြူနေတာ အိုး အမွှေးရေးရေးနဲ့ပိပိလေး တက်မက်စွာငုံခဲလိုက်တယ် အွန်း း း သူမဆီကညည်းသံသဲ့သဲ့လေး ကြားမိတော့ပေါင်အောက်က လက်ထည့်ပီး ပေါင်နှစ်လုံးကြားထဲမျက်နှာကိုဖိနှစ်ထားလိုက်တယ် ပိပိလေးတခုလုံး ပါးစပ်ထဲငုံခဲ့ထားပီး လျာနဲ့အထဲမှာ ယက်ပစ်လိုက်တယ် သူမ ပိပိလေးမှာအရည်တွေစိမ့်စိမ့်ထွက်လာပီးအမွှေးလေးတွေက စိုလဲ့နေပီ။ အောက်ခြေအဝလေးကိုလျှာဖျားလေး ထိုးထည့်ကလိတော့…