Author: wathone

ကျွန်မဘဝရဲ့ ဒုတိယမင်္ဂလာဦးနေ့လည်ခင်း ကျွန်မ စိတ်ကသိကအောင့်ဖြင့် အခန်းထဲရောက်နေသည် မွေ့ယာထူထူဖြူဖြူတွေက သဘောကျစရာဖြစ်ပေမဲ့ စိတ်ထဲမတင်မကျ အကိုနဲ့စပြောလာတုန်းက နောက်ပြောင်နေသည်ဟု ထင်ခဲ့မိသည် အခုတော့ အေးဆေးတိတ်ဆိတ်တဲ့ ဘန်ဂလိုထဲ ရောက်နေရပြီ။ ခေါင်းက ခပ်ကိုက်ကိုက်။ မငြင်းရက်တာ မငြင်းခြင်တာ မငြင်းရဲတာလည်းပါသည်။ အိမ်ထောင်စကျကတည်းက အကိုဟုသာနှုတ်ကျိုးလာခဲ့သောလင်တော်မောင်ကတော့ အရက်သုံးခွက်ငှဲ့ ဆိုဒါစပ်ပြီး တခွက်ကမ်းပေးကာ သူကိုယ်တိုင် စသောက်နေပြီ ကျွန်မလည်း ယောင်တိယောင်တောင် နည်းနည်းစီ မော့သောက်ရင်း ခပ်ထွေထွေ.. တယောက်တခွက်ကုန်တဲ့အထိ သူစိမ်းက ရောက်မလာသေး.. တင်ပါးခါပြီး ကနေသည်။ ခပ်ထွေထွေဖြစ်လာတာ ကောင်းသည် ..ကျွန်မမကြိုက်လျှင် ထပြန်လို့ရသည်။ ကျွန်မရော အကို့ကိုပါ အထင်သေးအမြင်သေး ဆက်ဆံလာမည့် လူစိမ်းကို ကျွန်မသဘောမတွေ့လျှင် ကျွန်မ ပြန်မည်ဟု အကိုနှင့် သဘောတူထားသည်။ တံခါးခေါက်သံကြားတော့ အကိုက ထဖွင့်ပေးသည်။ အသက်၃၀ခန့်…

ဒီထက်ကြမ်းအုံးမလို့လား ဒို့အရေး ဒို့အရေး” ဆိုတဲ့အသံတွေ စက်ရုံအပြင်မှာ ဆူညံနေသည် စက်ရုံမှ ဝန်ထမ်းအများစုရဲ့ တောင်းဆိုမူများနဲ့ ဟစ်အော်နေကြခြင်းဖြစ်သည် ဒီအချိန်မှာ စက်ရုံတွင်းမှာကျန်ခဲ့တဲ့ ဝန်ထမ်းအနဲစုကတော့ အလုပ်တွေမလုပ်ဖြစ်တော့၍ စက်ရုံဆင်းချိန်ကိုသာ ထိုင်စောင့်နေကြရသည် ကျနော်တယောက်ကတော့ ဖုန်းတစ်လုံးနဲ့အလုပ်များနေတယ်လေ အကြောင်းကတော့ စက်လိုင်းဘက်မှ အသက်၂၃နှစ်အရွယ် တစ်ခုလပ်မလေး အေးမမကို ဖွန်ကြောင်နေတာပင် မက်ဆေဂျာ မှာ အပြန်အလှန်စာပို့နေတာ ခရီးအတော်ရောက်နေပါပြီ စက်ရုံတစ်ခုထဲမှာ နှစ်နဲချီပြီး ခင်မင်နေကြသူတွေမှိ့ လိုရင်းကို ခပ်မြန်မြန်ပင်ရောက်ခဲ့ကြတယ်ပေါ့. ကိုကြီးကလည်း မလွန်ဘူးလား ဒီနေ့မှ တွဲကြမယ်ပြောပြီး ခုညနေတွေ့ကြရအောင်ဆိုတော့”ဟာအချိန်တွေအများကြီးပေးနေစရာလိုလို့လား အေးလည်းလိုချင်နေတာ ကိုသိတယ် ကိုလည်းလိုချင်နေတာပဲလေ အာ့တော့ ခုညနေအလုပ်ဆင်းတာနဲ့. တွေ့ကြရအောင်ပါ ကို စက်ရုံညာဘက်ဒေါက့်မှာ ဆောင့်နေမယ်နော်” ဒီနေ့တော့မရလို့ပါ စက်ရုံအခြေနေကို အိမ်ကလည်းသိနေတော့ အိမ်ပြနိနောက်ကျရင် လူကြီးတွေ စိတ်ပူနေကြမှာ နောက်ရက်မှ တွေ့ကြရအောင်နော်ကို”…

ကိုကို နဲ့ထွေးထွေး ကိုကိုရယ်” ပြွတ် ပလပ် စွပ် စွပ် ဖတ် ဖတ် “အဲဒါနဲ့ဆက်ပြောပါအုံးထွေးရယ်” “အာ ကိုကိုကလဲ ထွေးခဏ ခဏပြောနေတာကို ဟင့် နားထောင်လိုမဝသေးဘူးလား အင့် ဖတ် ဖတ် ပြွတ်” “အင်းပါထွေးရယ် ဒီတစ်ခါ အစကစပြောပြပါအုံး ထွေးရဲ့ဇတ်လမ်း ကလေးနားထောင်ရင်းထွေးကိုလိုးရတာအရသာရှိလွန်းလို့” “ဟင်း သူကဖြင့်ဒါဘဲ ဇတ်လမ်းအစကဒီလိုပါတဲ့ရှင်” “အဲဒီအချိန်က ထွေးတို့ဆီကိုအဲဒီလူကြီးပြောင်းမလာခင်ကထဲက အလုပ်ထဲက အမကြီးတွေပြောနေကြာတာကအဲဒီလူကြီးကဏှာဘူးကြီး တဲ့ ။ မိန်းမဆိုရင်ဘယ်မိန်းမမှမရှောင်ဘူးတဲ့ ဏှာတအားဘူးတာဘဲတဲ့ မန္တလေးကအလုပ်ထဲမှာတော့နာမည်ကြီးဘဲတဲ့ မိန်းမဆိုရင်အပျို အအို လင်ရှိရှိ မရှိရှိမရှောင်ဘူးတဲ့ ပြီးတော့သူက နည်းနည်းလေးအသက်ကြီး ပေမဲ့ အဲဒီဘက်မှာတအားသန်တာဘဲတဲ့ အဲဒီတော့ထွေးတို့အလုပ်ထဲကမိန်းမတွေကသူ့ကိုမမြင်ဘူးခင်ကထဲကအရမ်းစိတ်ဝင်စားကြတာ သိလား ကို” “အား အဲ့ဒါနဲ့ထွေးကလည်းစိတ်ဝင်စားတဲ့အထဲပါတယ်ပေါ့လေ” “အင့် ဖလွတ် ဗြွတ် ဖတ် ပြွတ်…

ရွာလိုက်စမ်းပါ မိုး မနက်အစောကြီး မိုးရွာသွန်းမှုကြောင့် လမ်းပေါ်ရော အိမ်ထဲ့အထိပါ ရေဝင်နေပါသည် မမကြီး နှစ်လင်ကွာ အထန်မမ ခင်သိမ့်သိမ့် ကတော့ အိမ်ထဲ့မှာ အသက်၆၀နားနီး အမေအိုဖြင့် အိပ်ကောင်းနေတုန်းဖြစ်သည် အမေကြီးက မျက်လုံးခွဲထားသဖြင့် ဘာမှရေရေရာရာမမြင်ရပေ မမသိမ့်က အိမ်မှာ စက်ချုပ်ဆရာမတစ်ယောက်လဲဖြစ် တာမို့ သူအိမ်မှာ အလုပ်ကူလုပ်ပေးတဲ့ အိမ်အကူရွာသူလေး မိထွန်းကလဲ အလွန်ချစ်လှသည် အဲ့နေ့က မိုးတအား အုံနေတာမို့ မနက် ၈နာရီလောက်ထိ လူသူသွားလာမှုနည်းပါးပေသည် မမရဲ့ ဖောက်သည် ကိုနိုင်လင်း တစ်ယောက်ကတော့ မမကို လာလာပိုးနေသူဖြစ်သည် မမသိမ့်ကို အလွန်စွဲလမ်းသူဖြစ်သည် မမသိမ့်က ဆက်စ်စီ သည် ကိုယ်လုံးလှသည် ရုပ်မှာ လုလုအောင်လို စွဲဆောင်မှု အားကောင်းသည် သို့သော် နှစ်လင်ကွာ ဆိုသည့်အတွက် ယောကျာ်း တစ်ချို့က…

ရမက် ဒီရေ ကျွီ … ပွမ်ပွမ်…ပွမ်ပွမ် ” ” ဦးစိုင်းလုံ … တံခါးလာဖွင့်ပါဦး ” ” လာပြီ လာပြီ ဆရာ ” စကားသံနှင့် အတူ ခြံဝင်းအတွင်း လေးထပ်တိုက်ကြီးရှေ့ဘယ်ဘက်ပန်းခြံလေးထဲ အလုပ်ရှုပ်နေသော အသက်၆၀ခန့် လူကြီးတဦးပြေးထွက်လာပြီး ခြံတံခါး လာဖွင့်ပေးလိုက်သည်။အနက်ရောင်ဇိမ်ခံကားကြီးမှာ ခြံထဲ မောင်းဝင်လာရင်း တိုက်ကြီး၏ ဆင်ဝင်အောက်၌ ထိုးရပ်လိုက်သည်။ကားရပ်ပြီး ခဏအတွင်း ဦးစိုင်းမှာ ကားနားရောက်ရှိနေတော့သည်။အသက်ကြီးပေမယ့် ကျမ်မာရေးလိုက်စားသဖြင့် အရွယ်နှင့်မလိုက်အောင် ခန္ဓာကိုယ် ကျစ်ကျစ်လစ်လစ်နှင့် ပေါ့ပါးသွက်လက်နေသည်။ ဤတိုက်ကြီး၏ တစ်ဦးတည်းသော လူယုံ ခြံစောင့်ကြီးဖြစ်သည်။ဦးစိုင်းလုံ ကားနားအရောက် ကားပေါ်မှ ခြေသလုံးဖြူဖြူတုတ်တုတ်လေးတဖက်ထွက်လာပြီး အသက်၄၀အရွယ် မိန်းမချောတစ်ယောက်ဆင်းလာတော့သည်။ ” ချယ်လေး … မင်္ဂလာပါ ” ” ဟုတ် ……

ချစ်သောဇနီး ဖြစ်ရပ်မှန်……… လွန်လေပြီးသော နှစ်များစွာအချိန်က… ” ဟယ်လို….ဟယ်လို….. အေး ကြားလား သူငယ်ချင်း” ” အေး…ကြားတယ်..” ” မင်းဒီညနေအားလား” “ဘယ်ရောက်နေလဲ..အားတယ်” ” ဒါဆိုလာခဲ့ကွာ…တောင်ဥက္ကလာက ဟိုတခါ ထိုင်ဖူးတဲ့ဆိုင်ကို” ” အေးအေး…၇ နာရီလောက်လာခဲ့မယ်” “မိန်းမရေ…ရေချိုးတော့ကွာ ၅ နာရီတောင်ထိုးပြီ” ကျနော့်မိန်းမကတီဗီကြည့်နေရင်း လှမ်းပြောတယ်လေ။ “ဘယ်သွားအုံးမလို့တုန်း…သောက်ချင်အိမ်မှာဘဲ သောက်ပါလားကိုရယ်” “အာ…ဒီနေ့အလုပ်ကိစ္စပြောစရာရှိတယ်… ဟိုကောင်နဲ့လဲ ချိန်းထားလို့… အေးဆေးလဲ ဆိုင်မထိုင်ရတာကြာပြီကွာ… လိုက်ခဲ့..” မိန်းမကတီဗီကြည့်နေရာကနေထပြီး…. “ဒါဆိုလဲခဏစောင့်.. ရေချိုးပြီး အင်္ကျီလဲလိုက်အုံးမယ်” ဟုပြောကာ ထမိန်စွန်တောင်ဆွဲပြီး အိမ်နောက်ဖေးကို ဝင်သွားတယ်။ ၂၅ မိနစ်လောက်ကြာတဲ့အချိန်မှာ သူရေချိုးခန်းကထွက်လာပြီး ရေသုပ်နေတော့ ကျနော်လဲ ရေချိုးခန်းဝင်ပြီး ရေချိုးလိုက်တယ်။ ကျနော်ရေချိုးခန်းကထွက်လာတော့ သူအဝတ်ဘီရိုကို ဖွင့်ပြီး ဝတ်စရာတွေရွေးနေတယ်လေ… ကျနော်က ရေသုပ်ရင်း……….

လင်ပါတူလေး ကျမကို ရွာက လူတွေကတော့ မမတင်လို့ ခေါ်ကြတယ် ကျမက ကျမယောကျၤား ကိုမြမောင်သေသွားပြီး ကတည်းက တခုလပ်ဆိုတဲ့ အထီးကျန်ဘဝကိုခံယူထားတဲ့သူပါ ကျမအသက်က ၃၈နှစ်စွန်းရုံ ဘဲရှိသေးတယ် တင်တင်လှဆိုတဲ့ နာမည်အတိုင်း ကျမရဲ့ နောက်ပိုင်းအလှကို ပုရိသယောကျၤားတွေ ကြည့်ပြီးသက်ပြင်းချနေကြတာကျမသိတာပေါ့ ဘဝကို မကြောင့်မကျ မတောင့်မတဘဲ အေးအေးဆေးဆေးဖြတ်သန်းလာခဲ့ရတာကြောင့် အရွယ်ကလည်းတင် ရုပ်ရည်ကလည်းအလှကြီး မဟုတ်ပေမဲ့ ဘဝပေးကုသိုလ်ကြောင့်ထင်တယ် တခုလပ်ဖြစ်တာတောင် ယောကျၤားတွေရဲ့ ချစ်ရေးဆိုခြင်း အကြိမ်ကြိမ်ခံခဲ့ရသူပါ ဒါပေမဲ့ ကျမအားလုံးကို ရှိတယ်လို့မထင်ခဲ့ဘူး ပြီးတော့ ကျမကငွေတိုးချည်းစားတဲ့သူလေ ကျမအလုပ်က အားရင်အလှပြင်ပြီး အရက်သမား ခေါင်းကြီးနဲ့ သန့်ဇင် တို့နှစ်ယောက်ကို ခေါ်ပြီး အတိုးတောင်းရုံဘဲ သူတို့နှစ်ယောက်ကိုရလာတဲ့ငွေထဲက အရက်ဖိုးပေးလိုက်ရင်ပျော်လို့ ဒါတောင်အဲ့ နှစ်ကောင်က အမဲရိုးနှယ် ဟင်းအိုးမှအားမနာ ကျမကိုတောင်ကြံချင်နေကြတယ် အင်းပြောရအုံးမယ် တနေ့ကျမ…

ရက်သမားဆိုသိပ်မုန်းတယ် ဤပုံပြင်သည် တောရွာလေးတစ်ရွာအား နောက်ခံထား၍ရေးသားထားခြင်းဖြစ်ပါသည်။ ဤရွာလေး၌နေထိုင်သော..မောင်ဘိုသန်း..သူ၏သရုပ်သည်ကား အသားမဲသည်။ ရုပ်မချော။ တောင့်သည်၊ ဖြောင့်သည်၊ ညာဘက်မျက်နှာ၌ အမာရွတ်ကြီးတစ်ခုရှိသည်။ ဆင်းရဲသည်။ သဘောထားရိုးသားဖြူစင်သည်။ ဟိုဟာလား၊ အင်း..သူရဲ့ကောင်မလေး မဆေး နဲ့တွေ့တဲ့ အခါကြမှ လုံးစေ့ပတ်စေ့ဖေါ်ပြပါမည်။ သူ့ရဲ့ချစ်သူ မဆေး ၏သရုပ်သည်ကား အသားလတ်သည်၊ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်တောင့်သည်၊ရုပ်ချောသည်။ ရွာအနေဖြင့်ချမ်းသာသည်။ စကားပြောသည့်အခါမပြေပြစ်။ ဘိုသန်း အပေါ်၌နွဲ့ဆိုး ဆိုးသည်။ အရမ်းလည်းချစ်သည်။ ဘိုသန်း အရက်သောက်ပြီးဆိုးတဲ့အခါတိုင်း သိပ်မုန်းဘို့ကောင်းတာပဲ..အရက်သမားဆို သိပ်မုန်းတယ်..ဟုညင်သာစွာပြောတတ်သည်။“ကျွန်တော့်မမပုသိမ်သူ.. ချောပုံရင်ရင်ပုံလှပုံတမူ.. အများနဲ့မတူ..အလှဘွဲ့ယူ..စံပယ်ကြည့် ကြည့်ရင်စွဲငြိမယ်တမူ..ခင်မင်စရာလဲကောင်းလှသူ.. ကျွန်တော့်မမ..မမ..ပုသိမ်သူ… ဒန်ဒန်..ဒန်ဒန်..တန် တန့် တန့်တန်…၏ဒန်တန်……၏” အဲဒီသီချင်းကို ဟိုဘက်ယာခင်းထဲမှာ လယ်ထွန်နေတဲ့ ကိုဘိုသန်း သီဆိုနေတာပါ။ မဆေး တို့ယာခင်းနဲ့ကပ်လျှက်မှာ။ ဒီဘက်ယာခင်းရဲ့ မန်ကျည်းပင်ထိပ်မှာ သူ့ရဲ့ချစ်သူ မဆေး က မန်ကျည်းရွက်ခူးနေမှန်းသိလို့ သီချင်းဆိုအားပိုကောင်းနေတာပါ။ဥသြသံ၏ သာယာမူကို…

နွားပျို သန်လှ နွားအိုပေါင်ကျိူး မညိုမြိုင်က အသက်သုံးဆယ်ကျော်မှ ယောင်္ကျားယူတာ။ ငယ်တုန်းက အသက်ဆယ့်ငါးနှစ်လောက်တုန်းကတော့ အိမ်နီးနားချင်း အိမ်ထောင်ရှိတဲ့ အစ်ကိုကြီးတစ်ယောက်နဲ့ သုံးလေးငါးရက်လောက် လိုက်ပြေးခဲ့ဖူးပါတယ်။ အိမ်က အချိန်မီ တိုးတိုးတိတ်တိတ် လိုက်ခွဲပြီး ရှမ်းပြည်ဖက်က အမျိုးတွေဆီပို့ ကျောင်းပြောင်းပြီး တက်ခိုင်းလိုက်တော့ အားလုံးက အပျိုလို့ပဲ သိကြတာပေါ့။ အပျိုမှတော်တော့်ကို ထွားတဲ့အပျိုလို့ ပြောရမှာပဲ.. သွေးသားထိုးတက်ခါစ လေးငါးညလောက် အလိုးခံထားလိုက်ရတော့ နို့တွေဖင်တွေက ချက်ချင်းလိုလိုပါပဲ သိသိသာသာကြီးကို ဖူးမောက်ဖွံ့ထွားလာတာ ကိုယ့်ကိုကိုယ်ယုံတောင် မယုံမိဘူး။ အဲဒီမှာလဲ ကိုယ့်ထက်အတန်းကြီးတဲ့ အစ်ကို တစ်ယောက်နဲ့ လပိုင်းအတွင်းမှာပဲ ရည်းစားဖြစ်ပြီး တစ်နှစ်လောက်ရက်ခြားခြားပြီး အလိုးခံခဲ့ဖူးပေမယ့် မယူဖြစ်ခဲ့ကြဘူး။ ဒီလိုနဲ့ ရည်းစားသုံးလေးယောက်ပြောင်းခဲ့တာ ကျောင်းဆရာတစ်ယောက်ကိုတောင် အဆစ်အလိုးခံလိုက်ရပါသေးရဲ့။ အဆစ်မှ တကယ့်အဆစ်လိုးသွားတာ အမှတ်တရပါပဲ.. ရည်းစားနဲ့ ညပိုင်းချိန်းပြီး ကျောင်းခန်းထဲက…

အကြိမ်ကြိမ် အခါခါ မေစိမ်းသည် ညီမ အငယ်ဆုံး မေညို က သူ့ယောက်ျား ဦးဆန်နီကြီးက ပန်းသေနေတာမို့ သူနဲ့ မအိပ်တာ ကြာပြီ ဆိုပြီး ညည်းပြခဲ့ဘူးသလို ညီမ အလတ် မေနှောင်း ရဲ့ ယောက်ျား သက်ထွေးအောင်က မေနှောင်းက သူ နဲ့ မအိပ်တော့တာ ကြာပြီလို့ ပြောပြတာကိုလည်း ကြားခဲ့ရသည် ။ မေစိမ်းလည်း မအံ့သြပါဘူး ။ လူတွေ အသီးသီးဟာ ကိုယ့်ဇာတ်လမ်းနဲ့ ကိုယ် ရှိနေကြတာဘဲလေ ။ လူတွေက ကိုယ့်အတွင်းရေးကို ထုတ်မပြောကြလို့ပါ ။ သူ့ဟာနဲ့သူ အခက်အခဲတွေ ရှိကြစမြဲပါ ။ မေစိမ်း ဆိုရင်လည်း ယောက်ျား ဦးဗလမောင်တင်နဲ့ စီးပွားရေးလုပ်ငန်းတွေကို နေ့မအိပ်ညမအိပ် ကြိုးကြိုးစားစား လုပ်ခဲ့ကြတာ တော်တော်လေး…