Author: wathone

အခွင့်အခါ သင့်လေတော့ ဦးသိုက်မောင်း အေးအေးလှိုင်အိမ်ကို ရောက်တော့ ဟွန်းသံအရင်ပေးလိုက်သည်။အရင်ကသူ့ကားဟွန်းသံ ကြားသည်နှင့် သူ့ချွေးမမှာအိမ်ထဲမှထွက်ခါသူ့ကို ထွက်ကြိုလေ့ရှိသည်။ဒီနေ့မှ လူရိပ်လူရောင်မမြင်သဖြင့် ကားပေါ်မှဆင်းပြီးအိမ်ထဲဝင်ကြည့်လိုက်တော့ ဧည့်ခန်းတွင် သူ၏ချွေးမလေးကို ဖင်သားဖြူဖြူလုံးလုံးလေးက ထမီလှန်ပြီးပေါ်နေသည်။ဖင်သားနှစ်ခြမ်းကို ဦးသိုက်မောင်းမြင်လိုက်ရတော့မျက်လုံးကခွာမရဖြစ်သွားသည်။နောက်မှ ဧည့်ခန်းထဲဝင်ပြီးအနားတိုးကြည့်လိုက်မှအေးအေးလှိုင်၏ ကျောကုန်းမို့မို့လေးကတုန်တုန်သည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ဥိးသိုက်မောင်း သူ့ချွေးမပုံစံကိုကြည့်ပြီး တစ်ယောက်ယောက်သူ့ချွေးမကိုမုဒိန်းကျင့်သွား သလားလို့ထင်သွားသည်။ဒါကြောင့် သူ့ချွေးမပခုံးကိုလှမ်းကိုင်လိုက်ပြီးဆွဲထူကာ လောတကြီးဆွဲလှည့်လိုက် သည်။ မြင်လိုက်ရသည်က အေးအေးလှိုင်၏ ဝိုင်းစက်နေသောမျက်လုံးများမှ မျက်ရည်စီးကြောင်းများနှင့် ပါးစပ်နားတဝိုက်တွင် သားရည်များပေပွနေသည်။ဘလောက်(စ်)အကျီကလဲ ကြယ်သီးသုံးလုံးပြုတ်ထွက်နေ သောကြောင့် လုံးထစ်သောရင်သားဆိုင်မှာ ဘရာစီယာအောက်မှဝင်းဝင်းဝါဝါပေါ်နေသည်။ဦးသိုက်မောင်း အေးအေးလှိုင်မျက်နှာပေါ်ဝဲကျနေသောဆံစများကို အသာသပ်တင်လိုက်ပြီး အသံကတုန်ရီစွာဖြင့်မေးလိုက် သည်။ “သ.မီး..အေး..ဒါ…ဒါ…..ဘယ်သူ.လုပ်တာလဲ..ဖေ့ဖေ့ကိုပြောပါဦး..ဘာဖြစ်တာလဲ….ပြောစမ်းပါဦး……” “အဖေ….ရယ်…သမီး..သမီး…ဟီး..ဟီး….” အေးအေးလှိုင်ဦးသိုက်မောင်း ရင်ခွင်ကိုခေါင်းတိုးဝင်ပြီး သည်းထန်စွာငိုကြွေးတော့သည်။ဦးသိုက်မောင်း အေးအေးလှိုင် ကျောပြင်ကို သပ်သပ်ပြီးစုပ်သပ်ကာချော့နေရသည်။အေးအေးလှိုင်ကို အသာဖေးမကာ ဆိုဖာပေါ်ထိုင်ခိုင်းပြီး မှသူ့ခါးကိုဖက်၊ရင်ခွင်ထဲခေါင်းထိုးဝင်ခါ ငိုနေသောချွေးမကိုအသာခေါင်းကိုမပြီးမှ “သမီး…သမီး..အဖေပြောတာနားထောင်နော်..သမီးအဖေ့ကိုပြောနော်..ဟုတ်ပြီလား…ငိုနေတာနဲ့ ဒီကိစ္စကမပြီးဘူး……ပြောနော်…အဖေဒီကိစ္စရှင်းပေးမယ်…ပြော…သမီးကို..ဘယ်သူကဘာလုပ်သလဲ” “ဘာ…..ဘာ…..မှ..မဟုတ်ပါဘူး…….အဖေရယ်..ဟင့်..ဟင့်…..ဟင့်”…

အရင်းနှီးဆုံးပန်းတစ်ပွင့် ပြောရဦးမယ်….ကိုက သူ့ကိုဖုံးနဲ့ ဆက်ပြီးကြူရတာလေ…သူက အစကတော့ အင်တင်တင်ပဲ …သူငယ်ချင်းတွေဆိုတော့ အိုက်တင်ကပေးသေးတာပေါ့၊နောက်တော့လဲကိုက နှဲ့ပါများတဲ့အခါကျသူကလဲစိတ်ပါလာတာပေါ့၊အတွေ့ကြုံတွေကတော့နှစ်ယောက်လုံး ဆရာတွေပါပဲ…အဲလိုနဲ့ ဟိုတယ်ကိုချိန်းတော့လာမယ်..လမ်းကစောင့်နေတဲ့….ဒါနဲ့ ကိုတို့ မန်းလေးကန်တော်ကြီးက လမ်းပေါ်မှာစောင့်နေတာပေါ့၊ရောက်လာတော့ မိုတယ်လေးထဲဆိုင်ကယ်နဲ့ဝင်သွားကြပြီးပါကင်ထိုးလိုက်ကြတယ်၊ကောင်းတာက အဲမိုတယ်က အတွင်းထဲဝင်ရတာဆိုတော့ လမ်းထဲချိုးဝင်လိုု်က်ရင် အပျောက်ပဲလေ…နောက်ထပ်ကောင်းတာက ဝစရှင် ကို ဝင်စရာမလိုပဲ အခန်းတွေဆီကို တန်းဝင်လို့ရတယ်….အဲ မိုတယ်အပေါက်မှာ ဧည့်ကြိုကောင်လေးတွေက အဆင်သင့်စောင့်နေကြပါတယ်…. ကို့ကား၊ဆိုင်ကယ်ဝင်လာရင် ပါကင်ကိုတန်းပြီးလိုက်လာတယ်…နောက် အခန်းမေးပြီးတန်းဝင်လိုက်ယုံပါပဲ(မိုတယ်အစားကြော်ညာဝင်ပေးတာပါ…)၊အဲလိုနဲ့ အခန်းထဲရောက်တော့ သူူက ဘာပြောမှာလဲတဲ့ ….ကိုကလဲ တန်းပြီးဖက်တာပေါ့….အမယ်…သူက ပြုံးပြီး ရုန်းဟန်ဆောင်သေးတယ်…ဘယ်ရမလဲ…ကိုကအတင်းဖက်နမ်းပြီး ကစ်စင်ဆွဲတော့တာပဲ….အစနဲနဲရုံူးသလိုလုပ်ပေမဲ့ .နောက်တော့ သူလဲ ပြန်ဖက်လာပါတယ် အဲဒါနဲ့ အနမ်းတွေကလဲပိုပိုကြမ်းလာတာပေါ့ဗျာ…သူကလဲပြန်တောင်ဖက်ပြီး လျှာလေးတောင်ကစားလာပြီလေ…..နောက်တော့ ကစ်စင်ဆွဲရင်းနဲ့ပဲ ကုတင်ပေါ်ကို လှဲချလိုက်ပါတယ်၊ ဆက်နမ်းရင်းကနေ သူ့ အကျီၤကို ချွတ်ပါတယ်….မှတ်မှတ်ရရဇာအကျီၤလေးပေါ့….လယ်ပင်းတွေနမ်း…..ရင်ဘတ်အထက်ပိုင်းကိုနမ်း…. လက်မောင်းကို နမ်း.အို…စုံနေအောင်နမ်းတော့တာပေါ့…. သူလဲမျက်လုံူးမှိတ်သွားပါပြီ…..ဘော်လီချွတ်တဲ့အခါမှာတော့ ခါးလေးကို…

အန်တီကလည်းမအော်ဘူးဗျာ ကျမကဒေါ်ဖြူဖြူလွှင်ပါ။ ကျမအသက်၃၈နှစ်ရှိပါပြီ၊ ဒါပေမယ့် အရွယ်တင်ပါတယ်၊ အသက်ရလာပေမယ့် ဝလာတာ့မရှိဘူး၊ ကျမမှာ သမီးလေးတစ်ယောက် ရှိပါတယ်၊၊ သမီးလေးနာမည်က ဖြူဖွေးလို့ သူ့အဖေမှည့်ထားခဲ့တယ်။ သူ့အဖေတော့ မရှိတော့ပါဘူး၊ ကျမက နယ်ကပြောင်းလာတာပါ။ တောင်ဒဂုံမှာ နေပါတယ်၊ သမီးအဖေရှိကတည်းက ရဝတကိုပြောပြီး မြေကွက်လပ်မှာ အိမ်လေးဆောက်ပြီး ခြံလေးစိုက်ထားတာပါ၊၊ အိမ်လေးက ဆယ်ပေပတ်လည်လောက်နှင့် မီးဖိုခန်းအတွက် အဖီသေးသေးလေးဆွဲထားပါတယ်။ နောက်တော့ သမီးအဖေတုံးသွားတဲ့အခါ ခြံထဲမှာ ဝင်ငွေရအောင်လို့ ပဲခူးကပြောင်းလာတဲ့ မိသားစုကို တလသုံးသောင်းနှင့် အိမ်ဆောက်ပြီး ငှားထားပါတယ်၊ တကယ်တော့လည်း ဒီခြံက ကျမတို့အပိုင်မဟုတ်ဘူးလေ၊ ဒီလိုနှင့် သမီးလေးကြီးလာတော့ သမီးကစက်မှု့ဇုန်မှာ အထည်ချုပ်လုပ်ရင်း ယောက်ကျားရပါတော့တယ်၊ သမီးက ဆယ်ရှစ်နှစ်၊ ကောင်လေးကနှစ်ဆယ့်ငါးနှစ်။ ကောင်လေးက ထွန်းဇော်တဲ့။ ဗလတောင့်တောင့် အသားညိုညို သမီးက ကျမနှင့်တူတော့ အသားကဖြူဖြူ၊၊…

ကြုံဘူးမှသိမယ် အေးမြတ်သူတစ်ယောက် လင်နှင့်ကွဲခဲ့တာ တစ်နှစ်ကျော်ကျော် နှစ်နှစ်နီးနီးလောက်ရှိပြီ။ လင်ဖြစ်သူက မလေးရှားဖက်ကို အလုပ်ထွက်လုပ်ရင်း ပထမတော့ လစဉ်မှန်မှန်ငွေပို့ပေးနေရာက တစ်နှစ်ခွဲခန့်ကြာတော့ ငွေပို့တာမမှန်တော့ဘဲ သုံးလေးလလောက် ကြာမှ တစ်ခါလောက် ကြုံသလို မစို့မပို့ ငွေပို့ပေးရင်း သတင်းလည်း မသိုးမသန့်ကြားလာခဲ့ရသည်။ ရခိုင်မတစ်ယောက်နှင့် ဖြစ်နေသလိုလို အင်ဒိုမတစ်ယောက်နှင့်ပဲ ညားသလိုလိုသတင်းကြားရသည်။ နောက်ပိုင်း ခြောက်လလောက်အထိ သူငွေပို့တာမျိုးလည်း မရှိတော့ချေ။ သူ့ဖက်က မမှန်မကန်ဖြစ်လာရာက သူတစ်ခေါက်ပြန်ရောက်လာချိန်မှာ လင်မယားချင်း အကြီးအကျယ် စကားများကြရင်း အေးမြတ်သူလည်း သူ့ကိုကွာရှင်းခွင့်တောင်း၍ အိမ်ကနေ အပြတ်ပင် ဆင်းချလာခဲ့လိုက်သည်။သူမသဘောထားက ပြတ်သည်။ သစ္စာမရှိသောယောက်ျားကို တစ်သက်တာလုံး ကျွန်ခံပြီးမပေါင်းလိုတော့ဟုဆိုပြီး ဆွေမျိုးသားချင်းများက အမျိုးမျိုးနားချသော်လည်း ဘယ်လိုမှ တားမရတော့ချေ။ အေးမြတ်သူက ရုပ်ရည်လှသလောက် စိတ်လည်းတော်တော်ကြီးသည်ဟုဆိုရမည်။ သူမဇာတိမြို့မှာလည်း နေသည်ဟူ၍ မရှိတော့ဘဲ ခရီးမကြာခဏထွက်၍ ထင်သလိုသာနေထိုင်ရင်း…

ရုံးပိတ်ရက်တိုင်း လာလည်ပါ ကျမတို့အိမ်ကို ဦးထွတ်ခေါင် လာလည်ပါတယ်။ ကျမတို့အိမ်မှာက ကျမရယ်၊ ကျမယောက်ျားရယ်၊ သားရယ်နေကြတာပါ။ ဦးထွတ်ခေါင်က ကျမယောက်ျား အဖေရဲ့ညီပါ။ ရုံးရက်ရှည်ပိတ်လို့ လာလည်တာပါ။ ဦးထွတ်က အသက်၅၀ကျော် ဝန်းကျင်လောက်ရှိပါပြီ။ လူကြီးကတော့ ခန့်ခန့်ညားညားကြီးပါရှင်။ အိမ်ထောင်က သုံးဆက်ရှိပြီး လက်ရှိမန်းမ ဆုံးပါးသွားလို့ တကိုယ်တည်းသမားဖြစ်နေပါတယ်။ ရည်မွန်တာရယ်၊ အပြောချို အပြောကောင်းတာရယ် ကြောင့် မိန်းကလေးတွေက ဦးထွတ်ကို ခင်ကြပါတယ်။ ဦးထွတ်က အဲလိုဂွင်ဖန်ပြီးစားတဲ့ အပျိုပေါင်း မနည်းတော့ပါဘူးရှင်။ အိမ်ထောင်ရှင်မိန်းမတွေရော၊ အပျိုကြီးတွေရော သူမစားဖူးတာမရှိပါဘူး။ ဘဲသားတောင် စားဖူးချင်စားဖူးမှာပါ။ ကျမမှာ ပြန့်ကားနေတဲ့ ဖင်လုံးကြီးတွေရှိတာကပဲ ဦးထွတ်ကို စိန်ခေါ်နေသလိုဖြစ်နေပါတယ်။ မောင်ကလည်း ဦးထွတ်နဲ့ ခပ်ခွာခွာနေဖို့ပြောပါတယ်။ ဒါပေမယ့် မောင်က အိမ်မှာအမြဲမရှိဘူးလေ။ သားကလည်း ကျောင်းသားဆိုတော့ ညနေကျမှပဲ အိမ်ပြန်ရောက်တယ်။…

အိုးကောင်းလို့ဒိုးတောင်း ဖြန်း …. ဖြန်း … ဖြန်း …”ဒီနေ့ … ခင်မေလွင် ကံမကောင်းပါ ။ ဆရာမ အတန်တန်မှာလိုက်သည့် အိမ်စာ ယူမလာ၍ ကောင်းကောင်း ဆော်ပလော်တီး ခံလိုက်ရသည်။ဆရာမ ဒေါ်အိစန္ဒာက သူ့ကိုကြည့်မရဟု ခင်မေလွင် ထင်မိပါသည်။ အကြောင်းကတော့ တကသိုလ် တခုလုံးမှာ ဒေါ်အိစန္ဒာက အတောင့်ဆုံး ၊ အဖြောင့်ဆုံးလေ ။ သိတယ်မဟုတ်လား ။ အထူးသဖြင့် သူ့တင်ပါးကြီးတွေက အယ်ပြီးကားထွက်နေတာ ။ အသားညိုပေမယ့် ရုပ်လဲလှ ၊ ဖင်တုံးကြီးကလဲ အိအိလေး ၊ ခါးလေးကလည်း သိမ်သိမ်လေးဆိုတော့ သူ့ကိုယ်သူ အလှနတ်သမီးလေး မှတ်နေတာ ။ ခင်မေလွင်က ဆရာမနဲ့ ပြိုင်ဖက်ဖြစ်မှန်းမသိ ဖြစ်သွားတော့တာကိုး .. ။ ခင်မေလွင်က…

ဆရာမခြောက်ယောက် ကိုယ်တစ်ယောက် ဆရာမများဖြစ်သည့် နီလာ၊ ချယ်ရီ၊ စနိုး၊ သက်သက်ဇော်၊ ငြိမ်းနှင့် အိအိဇံတို့သည် ဂွင်ကောင်းး၍ ချောင်ကျသော ချယ်ရီအိမ်ကို ရွေးချယ်လိုက်သည်။ သူမတို့မှာ နေ့စံ ညခံနတ်သမီးလေးတွေ ဖြစ်နေကြရသည်။ ညပိုင်းရောက်လျှင် ထွန်းထွန်း အမိန့်အတိုင်းကို လိုက်နာကြရသည်။ မဟုတ်ပါက လွန်ခဲ့သောလက ထွန်းထွန်းတစ်ယောက် သူမတို့ကို စိတ်ဆိုးကာ မခိုင်အိမ်တွင် သွားအိပ်နေသည်။ သူမတို့မှာ ဆာလိုက်သည် ဖြစ်ချင်။ တစ်ယောက် အဖုတ် တစ်ယောက် ပွတ်ပေး လျက်ပေးလည်း လီးလောက် အရသာ မရှိ။ ထို့ကြောင့် ထွန်းထွန်းက သေဆိုသေ ရှင်ဆိုရှင် ဘဝကို ရောက်ခဲ့ရသည်။ “ဒီတစ်ပတ် ညတိုင်း ဆရာမဝတ်စုံ အပြည့်အစုံ ဝတ်လာကြ” သူမတို့ တစ်ယောက်မျက်နှာ တစ်ယောက်ကြည့်ရင်း ခေါင်းညိတ်ကြသည်။ ထိုအတိုင်း…

ယောက္ခမနှင့်တစ်ညတာ ( စ/ဆုံး) မိန်းမက အလုပ်ထဲကို ဖုန်းလှမ်းဆက်တယ်မောင်ရေ ကျမရန်ကုန်ဘုရင့်နောင်မှာ ကုန်စာရင်းတွေသွားရှင်းရမှာမို့ ညအိပ်သွားရမယ် အဲဒါမောင်အိမ်ပြန်နောက်ကျမှာလား သားလေးတစ်ယောက်တည်းအိမ်မှာတဲ့ ကျနော်လည်းဆိုဒ်ထဲမှာဒီည လက်စအပြီးသတ်ရမှာမို့ နောက်ကျနိုင်ကြောင်းပြောရတယ်အာ့ဆိုလည်းရွာကို ဖုန်းဆက်ပြီးအမေ့ကို လှမ်းခေါ်လိုက်မယ်တဲ့ အေးအေးလို့ပြောပြီး ကျနော်လည်းဖုန်းချလိုက်တယ် ကျနော်ကဆိုဒ်မန်နေဂျာ ကျနော်နဲ့အတူမန်နေဂျာတစ်ယောက်ရှိတယ် သူကလည်းဒီကနေ့မှ မလာဆိုတော့ ကျနော်တစ်ယောက်တည်း ပန်းရံသမားတွေနဲ့ အလုပ်သမားတွေနဘမ်းလုံးရတယ် ည၁၁နာရီလောက်ကျတော့ အားလုံးချွေးတလုံးလုံးပြီးသွားတယ် အလုပ်သိမ်းနေတုန်း ကျနော့်နဲ့အတူလုပ်တဲ့ မန်နေဂျာ ကိုဇော်လေးပေါက်ချလာတယ် ဆောရီးကိုဇော်ကြီးရာ ကျနော်အိမ်မှာ အရေးကြီးကိစ္စပေါ်လာလို့ ခင်ဗျားပင်ပန်းသွားပြီပေါ့ ကျနော်လည်း ပင်ပန်းတာတော့ ပြောမနေနဲ့ဆရာရေ သူ့နာမည်က ကိုဇော် ကျနော်လည်း ကိုဇော်ပါပဲ အလုပ်ထဲမှာ နာမည်ကွဲအောင် ဇော်ကြီး ဇော်လေး ခွဲရတယ် သူနဲ့ကျနော်က အသက်လည်းလပိုင်းပဲကွာတယ် ကျနော်ကလပိုင်းကြီးတော့ ဇော်ကြီး ဖြစ်သွားရော ကျနော်နဲ့ကိုဇော်လေးဟာ အတွဲညီတယ် အသာအနာတွက်ကြသူမဟုတ်…

မိနှင်း (အပြာစာပေ)….(စ/ဆုံး) ကျနော်အကို တစ်ယောက် သင်္ဘောမှာ မထမတန်း အရာရှိ(Chief Officer) ဖြစ်တော့ အသက်က ၃၀ ရောက်ပြီ၊ လုပ်ရည်ကိုင်ရည်နဲ့ ကြိုးစားအားထုတ်မှုကရှိနေတော့ သင်္ဘောသားဖြစ်ကတည်းက လိုက်ရတဲ့ သင်္ဘော၊ ကုန်းပေါ်အများဆုံးနေရမှ ၃ လလောက်ပဲ၊ သင်္ဘောအရာရှိဖြစ်တော့ ညီဖြစ်တဲ့ကျနော်ကပဲ သူငယ်ချင်းကောင်မလေးတွေနဲ့ တွေ့ပေးပြီး လှော်ပေးလိုက်တာ သူငယ်ချင်းထဲက မိနှင်းနဲ့ အိမ်ထောင်ကျလေရော၊ မင်္ဂလာဆောင်ပြီး ကွန်ဒိုတစ်ခုမှာ အခန်းဝယ်လို့ သီးသန့်နေကြတယ်လေ၊ အကိုနဲ့ ယူလိုက်လို့ မရီးသာဖြစ်လာတယ်၊ ကျနော်တို့က သူငယ်ချင်းလို့ပဲ ပေါင်းသင်းခဲ့တာကြာခဲ့တော့၊ မရီးလို လေးစားကြည့်လို့ကို မရ၊ သူက ပြောင်သလိုနောက်သလိုနဲ့ ကျနော်ကို လာဟောက်သေးတာ ကျနော်ကလဲ ဂရုမစိုက်၊ အကို သင်္ဘောက ပြန်ဆင်းလာပြီး ရန်ကုန်မှာ နားနေတဲ့ အချိန်ဆိုလဲ ကျနော်က သူတို့အိမ်ကို…

ဟော်နန်းဒေဝီ ရှမ်းပြည်ဆောင်းညသည် အအေးရက်စက်လွန်းနေသည်။  ‘အခွန်ဘဏ္ဍာန်တော်များကို ဗိုလ်ယက်ခနှင့် တပည့်များက သိမ်းပိုက် လိုက်ပါပြီ ခင်ဗျား’…  ‘ဟင်…တောက်…ယက်ခခွေးမျိုး’ စပ်ခွန်ကြာ လက်သီးနှစ်ဖက်ဆုပ်ရင်း…အံကြိတ်လိုက်သည်။ ‘မောင်ကျော်’  … ‘ဖရာ့’…   စောမြတ်သန္တာ … သမီးငယ် နို့စို့နေရာသလွန်ထက်မှ ဖရိုဖရဲလူးလဲထပြီး… စပ်ခွန်ကြာထံ အပြေးကလေး လာ၏။ ရုတ်တရက်ထလိုက်၍ ရှည်လျားသောနန်းတွင်းလုံချည်က ပိုးသားပျော့ပျော့မို့ လျောပုံဆင်းသွားလေရာ စောမြတ်သန္တာ တင်ပါးဝိုင်းဝိုင်းကြီးများမှာ ဝင်းကနဲပေါ်ထွက်သွားပြီးပေါင်တံ ဖြူဖြူကြီးများမှာ ခုံထမောက်မို့နေသော ေ-ာက်ဖုတ်ကလေးမှာလဲ  တန်းကနဲပြူးထွက်လာခဲ့ ရလေသည်။ ထိုအခါ စိုင်းဝဏ္ဏမျက်လုံးများက ဝင်းဝင်းတောက်ပသွားပြီး စောမြတ်သန္တာ၏ ေ-ာက်ဖုတ် လေးကို တဝကြီးမြင်လိုက်ရာ ရင်ထဲပူနွေးသွားပြီး တလှပ်လပှ ်ခံစားလိုက်ရလေသည်။ စောမြတ်သန္တာမှာလည်း ရှက်လွန်း၍ ထမီ ကို ကောက်ယူကာ….သလွန်စီသို့ ပြေးဝင်သွားလေသည်။ စပ်ခွန်ကြာမှာကျောပေးကာဟော်နန်းအပြင်သို့ အံတကြိတ်ကြိတ်နဲ့ ကြည့်ရင်း ဒေါသဖြစ်နေမိ၍…