Author: wathone

ဖဲနိုင်တဲ့ည ကျနော်ဒီစက်ရုံရောက်ပီး ၅ လလောက်အကြာမှာ သူမတို့အတွဲ ရောက်လာပါတယ်..သူမနာမည်က စွန်းတဲ့ မြန်မာလို လိမ္မော်သီးပေါ့.. ထိုင်းတွေရဲ့ ထုံးစံအတိုင်း မင်္ဂလာမဆောင်ရသေးပဲ အတူ့နေ ပိုက်ဆံအတူစုပီးမှ မင်္ဂလာဆောင်ပီးမှ လင်မယားအရာရောက်တာမို့ ကြားထဲမှာ ပြတ်သွားပီး အသစ်ရှာကြလည်း တော်ရုံ ဂရုမစိုက်ကြပုရယ်… ရောက်ပီးမကြာပါပု တစက်ရုံလုံးရဲ့ တဦးထဲသော မြန်မာလူမျိုး ကျနော်နဲ့ ခင်သွားပီး လက်ဖက်သုတ်ကို မပီကလာပီကလာပြောပီး ကြိုက်တတ်လာသလို သနပ်ခါးလည်း လိမ်းတတ်လာတယ်…ကျနော်နဲ့ ငါးအတူမျှား ဘူဖေးသွားစားတယ်.. ဖဲရိုက်တယ်လေ… သူ့ဘဲက ကျနော်တို့ ဖဲရိုက်နေရင် ဘီယာမူးနေတာ များတယ်… ကြာလာလေ ရင်းနှီးမှုပိုလာတော့ မထိတထိလေး တွေပြောလာတယ် နောက်ပိုင်း အစအနောက်သန်တဲ့ ကျနော့်အကြောင်း ပိုသိလာတော့ ပိုရဲတင်းပီး ပေါက်ကရတွေ ပြောလာတယ်လေ … ကျနော်တို့ စက်ရုံမှာလည်း သူတစ်ယောက်ပဲ…

ငွေကြေးကုသိုလ် ဒီရက်ပိုင်းအတွင်း ကျွန်တော်သည် ဟိုတယ်တွင်လာတည်းနေသော ဧည့်သည်အစ်ကိုအရွယ်တစ်ယောက်နှင့် ပုံမှန်ကားလိုက်ဖြစ်နေသည်။ ဧည့်သည်ရဲ့နာမည်က ကိုထွန်းဖြစ်ပြီး တောင်ကြီးမြို့မှာနေသည်။ ကုန်ကားတွေထောင်ထားပြီး ကားကိစ္စအတွက်လာကာ တစ်ပတ်ဆယ်ရက်လောက်တည်းခိုနေသည်။ ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်သည် ပျော်တတ်သူများဖြစ်၍ နှစ်ရက်မြောက်သောနေ့တွင် တော်တော်ခင်သွားကြသည်။ ထိုညနေတွင်ပင် သူကိုညစာထမင်းစားဖို့ စားသောက်ဆိုင်ကို လိုက်ပို့ပေးရပြီး ကိုထွန်းသည် အရက်အပြင်းကို တော်တော်များများသောက်ကာ အမူးလွန်နေသလို ဖြစ်နေသည်။ ဆိုင်မှထွက်လာတော့ ည (၁၀) နာရီကျော်နေပြီ, ကိုထွန်းသည် ဟိုတယ်မပြန်ချင်သေးပဲ အနှိပ်ခန်းသွားချင်သည်ဟု ပြောကာပို့ခိုင်းနေသည်။ ဧည့်သည်ကြေနပ်ရင်ပြီးရောဆိုပြီး ခပ်သန့်သန့်အနှိပ်ခန်းကို ပို့ပေးလိုက်သည်။ ကိုထွန်းသည် ကျွန်တော့်ကိုပါ အနှိပ်ခံရန်နှင့် ပိုက်ဆံကိုသူပေးပါမည်ဟု ဇွတ်ဆွဲခေါ်နေသောကြောင့် ထိုင်ခုံများတွင်ထိုင်နေကြသော မိန်းခလေးများကို သေချာကြည့်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ကျွန်တော်သည် ပိန်သွယ်သွယ်အသားဖြူဖြူပုံစံမျိုးရှိသော မိန်းကလေးကို ရွေးခေါ်လိုက်ရာ ထိုကောင်မလေးထလာပြီး သူ့နောက်သို့လိုက်ခဲ့ရန်ပြောကာ ကျွန်တော့်ေ့ရှမှလမ်းလျောက်သွားသည်။ ကောင်မလေးသည် ခါးလယ်နီးပါးလောက်ဆံပင်ရှည်ထားထားပြီး ဘောင်းဘီအရှည်အကြပ်ဝတ်ထားပြီး…

မအေးရယ် ချစ်လိုက်တာကွယ် အသံတွေကအတိုင်းသားကြားနေရသည် သူတို တစ်ညလုံးများလိုးနေကြမှာလားတွေးမိသည် နားထောင်ရင်အိပ်ပျော်သွားသည် တရေးနိုးတော့သည်ထိဒေါ်အေးမေကြားနေရသည် လင်မယားမလိုးသည်အရသာမှာလည်း ၁၅နှစ်ကျော်လာပြီ မိမိယောက်ကျားနဲ့လိုးစဉ်ကလည်း ခုလိုအဲလောက်တော့ ပိုးစိုးပက်စက်သူလည်းမလိုးခဲ့သလို ကိုယ်လည်းမခံဘူးခဲ့ပါ ခုတော့ သုံးညဆက်တိုက်ကိုတညလုံး ဘေးကအိပ်နေရှာသည့် အသက်၄၅နှစ်အရွယ် လင်ရှိမုဆိုးမဖြစ်နေရှာသော မိမိကိုမှအားမနား ညတိုင်း ညလုံးပေါက်နီးပါးလိုးတာကြားနေရပြီး မိမိကလည်း ပုထုဇဉ်ပဲလေ မိမိယောက်ကျားလီးကိုမှန်းထဲ့နိုက်စိတ်ဖြေမိနေရတော့သည်။ “ဒုတ် ဒစ် ဒစ် ဘွစ် းးးးအင့် အအ အကို အားလားလား းးးအဟင့် ဟင့် ကောင်းလိုက်တာ းးးအ အ စောင့် စောင့် အကိုနာနာလိုး ပေး းးးး´´ “အင့် အင့် အား ကောင်းတာကွာ ကိုစုထားတာလီးရည်တွေ အင့် အင့် ညီမမလိုးရတော့ တအားလိုးကောင်းတာ းးးအင့် အင့် ကျပ်ထုတ်နေတာပဲ´´ ကိုဇော်လင်း…

စားကောင်းလို့ စားတာ “နင်ကလဲ မောနေပြီလား၊ လုပ်ပါအုံးဟ၊ ငါဒီမှာကောင်းတုန်း” လုပ်နေရင်း တန်းလမ်း သူ့ကိုယ်ပေါ်ပိကျလာသော ကိုရဲနောင်ကို လှမ်းဖက်ရင်း ခင်မာရီကပြောလိုက်သည်။ ခု နောက်ပိုင်း ခင်မာရီ နှင့် သူ ဒီကိစ္စ အပေးအယူ တည့်နေသည်။ သူ့ မိန်းမနှင့် လားလားမှ မတူ။ ခင်မာရီက ဒီကိစ္စ စိတ်ပါသည်။ သူနှင့် ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ရှိသည်။ ဒါကို ကိုရဲနောင်ကလဲ ကြိုက်သည်။ သူ့ မိန်းမဆီက မရသည့် အရာကို ခင်မာရီဆီမှ အပြည့်အဝ ရနေသည်။ “မောတယ်ဟ၊ ငါဒီမှာ မနားတမ်းလုပ်နေတာ ဘယ်လောက်ကြာပြီလဲ၊ သေရောပေါ့၊ ခန နားအုံးမယ်ဟာ၊ နင်မစောင့်နိုင်ရင် ငါ့ အပေါ်က တက်လုပ်” ကိုရဲနောင်က ပြန်ပြောသည့် လေသံကိုက မောသံပေါက်နေသည်။…

လိုနေခဲ့တာကြာပြီ အသက်(၄၀)၊အသားညှိညှိ၊အရပ်၅ပေ၈လက်မရှိပြီး ၊ တက္ကစီမောင်းသော ကိုနိုင်ဝင်း၏ ရန်ကုန်မြို့ပြင်းပြသော အပူချိန်အောက်ဝယ် တွေ့ကြုံဆုံခဲ့ရသော ဇာတ်လမ်းအထွေထွေဖြစ်သည်။ “တက်ကစီ…” “ညီလေး ဘယ်သွားမလို့လဲ…..” ” ကန်တော်ကြီးအကို……” “၃၅၀၀တော့ပေး…..ရလား….” “၃၀၀၀တော့ထားလိုက်အကို….” “တက်ကွာ ရတယ်….” ကိုနိုင်ဝင်းသည် တွံတေးဇာတိဖြစ်ပြီးလူပျိုကြီးတစ်ယောက်ဖြစ်ကာ ရန်ကုန်မြို့၊ ကျောက်မြောင်းရှိအမတစ်ယောက်အိမ်မှာနေ၍ အလုပ်လာလုပ်ခြင်းဖြစ်သည်။ ရောက်ရောက်ချင်း ရေသန့်စက်ရုံတွင်ရေသန့်ပို့ကာ ကားအုံနာပေးမယ့်မိတ်ဆွေတစ်ယောက်ရှိ၍ တက္ကစီပြောင်းဆွဲခြင်းဖြစ်သည်။ နေ့ခင်းနေ့လည်ကားနားနေခိုက် ဂိတ်မှာ သူငယ်ချင်းများနှင့်လက်ဘက်ရည်ဆိုင်ထိုင်ပြီး…. “နေကလည်းပူလိုက်တာဗျာ….” “ဟုတ်ပ……” “ညပိုင်းဆွဲရင်ကောင်းမလားမသိဘူးဗျာ…” “ညပိုင်းကပိုက်ဆံတော့ပိုရပေမယ့် စိတ်မချရဘူးဗျ..” “ခင်ဗျား သတင်းကြားပြီးပြီလား ….” “ဘာသတင်းလဲ…” “တက္ကစီသမားကို သတ် ကားလုပြေးသွားတာလေ…” “ကြားပဗျာ ဒါတွေကြောင့်လည်း ညပိုင်းမဆွဲရဲကြတာလေဗျာ…” “အခုခေတ်ကကိုယ်က သူ့မယုံ သူကကိုယ့်မယုံနဲ့လေ….ကောင်မလေးတစ်ယောက်ကို ကားသမားကမုဒိန်းကျင့်သတ်သွားတာလည်းရှိတော့ ….အခုဆို မိန်းကလေးတွေက ကားတောင်တစ်ယောက်တည်းဆိုမစီးရဲကြတော့ဘူး… ” “လူအမျိုးမျိုးပေါ့ဗျာ အောကားပြတဲ့ကားသမားနဲ့…”…

အိမ်ငှား အန်တီ မျိုးလှိုင်သည် သူအလုပ်လုပ်ရာ ရုံးမှ အလုပ်ပီး၍ အိမ်သို့ပြန်ခဲ့ပီး အိမ်ပေါ်တွင်ထမင်းပေါင်းအိုးဖြင့် တည်လိုက်သည် သူ၏ မိဘနှစ်ပါးသည် သူ ၁၅ နှစ်သားမှာပင်ရှေ့ဆင့် နောက်ဆင့်ဆုံးပါးကုန်ကြသဖြင့် ဆွေမျိုးသားချင်းလည်း မရှိ၍ သူ့အိမ်အောက်ထပ်ကို မုဆိုးမ သားအမိ နှစ်ယောက်အား ငှါးထားပါသည် သူသည် အသက် ၂၂ နှစ်ရှိပီဖြစ်သည် သူ့အိမ်အောက်ထပ်ကို ငှါးနေသော အန်တီ၏ နာမည် မှာ ဒေါ်မိုးမြင့်ခိုင်ဖြစ်သည် သူမ၏အသက်မှာ ၄၂လောက်ရှိပီး သူမ၏ သမီးအမည် မှာ ကေခိုင်ဝင်း ဖြစ်ပီး အသက် ၁၈ နှစ်လောက်ဖြစ်ကာ သူမသည်ကျောင်းသူဖြစ်လေသည် ဒေါ်မိုးမြင့်ခိုင်သည် ဈေးထဲ၌ အလှကုန်ဆိုင်ဖွင့်ထားလေ သည် မျိုးလှိုင် ရေချိုးရန်အတွက် ထမင်းအိုတည်ပီး အိမ်နောက်ဖက်ရေကန်သို့ ထွက်လာခဲ့သည် ထိုစဉ် အန်တီ ဒေါ်မိုးမြင့်ခိုင်…

ကိုယ်ချင်းစာစိတ် မေမြတ်တယောက်အခန်းထဲတွင်ငိုနေရှာသည် အကြောင်းကား သူ့မထံသို အင်တာနက်မှ သူ့မကိုကို ကျော်ဇင် နဲ့မိန်းမတယောက် ကဲနေကြွတဲ့ပုံတွေကို တယောက်ကပို့လိုက်သောကြောင့်ဖြစ်သည် ရက်စက်လိုက်တာကိုကိုရယ် သူ့မှာတော့ချစ်လွနိးလို့အပျိုဘဝလေးပေးအပ်ခဲ့မိသည် ပုံထဲတွင် ကို့ကိုက အဲ့မိန်းမနောက်မှနေပြီးနို့တွေကို ကိုင်ခါကလိနေသည် နောက်ပုံတွင် ကိုကိုဟာကြီးကို အဲ့မိန်းမကစုတိပေးနေပုံဖြစ်သည် မေမြတ်ကိုကို့ကိုစိတ်နာသွားသည် သူတောင်သစ္စာမရှိသေးတာ ငါလဲကဲပြမယ်လို့ စိတ်ရူးပေါက်ပြီး မလုပ်သင့်တာတွေလုပ်မိတော့သည် ရေချိုးအလှပြင်ပြီး စလင်းဘက်ထဲ စကက်အတိုနဲ့အကျီၤ လည်ဟိုက်အကျပ်လေးထည့်ခါ အိမ်ကို သူငယ်ချင်းအိမ်မှာစာလုပ်ဖို့ညအိပ်မယ်ဆိူပြီးထွက်ခဲ့တော့သည် စူပါမားကပ်တွင် သူမအိမ်နေရင်းအဝတ်ကို ယူလာတဲ့စကပ်အတိုနဲ့အင်္ကျီအကျပ် နဲ့လဲဝတ်လိုက်တော့သည် ပြီးတော့ မြို့စွန်ရှိစရိုက်တွေပေါတဲ့ မြို့နယ်သို့ရောက်တဲ့ကားကိုစီးလာသည် ရောက်တဲ့အချိန်က ညနေ ၆ ခွဲလောက် မှောင်စပြုနေပြီ ကားဂိတ်တွင်လူမရှိ လမ်းတွေကမှောင်စပြုပြီး အိမ်တွေကလဲ သိပ်မရှိပေ မေမြတ်လဲ ဓာတ်ပုံထဲမှ ကိုကိုနဲ့ဟိုမိန်းမပုံကိုပြန်မြင်ရောင်ပြီး ဒေါသထွက်လာခါ ကားလမ်းအတိုင်းခပ်သွက်သွက်လျောက်လာမိသည် ခနကြာတော့ လမ်းကြားလေးတခုတွေ့သည် အိမ်ပျက်ကြီးတလုံးနဲ့ကွင်းကြီးသာရှိပြီး သစ်ပင်တွေရှိသည်…

သားဖွားဆရာမလေး ကျွန်တော်က မန္တလေးဇာတိဖြစ်ပြီး ၁၀တန်းအောင်တော့အမှတ်မှီသဖြင့် (တီတီစီ ) ကျာင်းသို့တက်ခဲ့သည်။ ကျောင်းဆင်းပြီး ခန္တီးမြို့သို့တာဝန်ကျသဖြင့် သဘောင်္ပေါ်ရောက်နေသည်။ အခန်းယူထားသဖြင့် ဘေးဘက်ခုတင်မှာ မည်သူနှင့်ကျမည်ကို ရင်ခုန်မိသည်။ သားအမိလား ဘာလားတော့မသိ။အဒေါ်ကြီးတစ်ယောက်နှင့် အမကြီးတစ်ယောက်အခန်းထဲသို့ဝင်လာသည်။ အဒေါ်ကြီးပုံကနေကောင်းဟန်မရှိ ။အခန်းထဲက ကုတင်ပေါ်ရောက်သည်နှင့်လှဲတော့သည်။ အမကြီးကထိုင်စရာနေရာမရှိတော။အပြင်ဘက်ထွက်လမ်းလျှောက်လိုက် သူ့အဒေါ်ကို လာကြည့်လိုက်လုပ်နေတော့ ကျွန်တော်ကုတင်မှာ ထိုင်ရန်ဖိတ်ခေါ်လိုက်သည်။ ကျွန်တော့်ကုတင်မှာ ထိုင်လို့ရပါတယ်ခင်ဗျ ကျေးဇူးပါမောင်လေးရယ်။အဒေါ်က လမ်းကျဆင်းမှာရယ်း စကားဝဲတယ်နော်အမ တိုင်းရင်းသားလားဗျ ဗမာပါပဲကွယ် ဒေသသံပါ ။အထက်ပိုင်းကစကားသံတွေက ဒီလိုချည်းပါပဲး ဒါနဲ့မောင်လေးက ဘယ်ကိုသွားမှာလဲ ခန္တီးဗျ။တာဝန်နဲ့ ဆရာဝန်လား မဟုတ်ဖူးခင်ဗျ ကျောင်းဆရာပါ ထက်ပြလား မူလတန်းပါဗျ ကျွန်တော့်အကြောင်းမေး သူမအကြောင်းလည်းပြောရင်း အတော်ခင်မင်လာသည်။ မမက သားဖွားဆရာမတစ်ဦးဖြစ်ကြောင်း အဒေါ်ကိုလိုက်ပို့တာဖြစ်ကြောင်းသိရသည်။ အဒေါ်ကြီးက ကုတင်ပေါ်မှာအိမ်မောကျလျက်။ မမရုပ်ရည် အသက်အရွယ် အလုပ်အကိုင် ကြည့်ခြင်းအားဖြင့်…

အဆုံးထိသွင်းပြီးနောက် ခွေးသိုး၏လီးကြီးက မစိန်ခင်၏ ဖင်သားအိအိနှစ်ဖက်အကြားရှိ စောက်ဖုတ်အခေါင်းပေါက်ကျဉ်းကလေးထဲသို့ အဆက်မပြတ် ထိုးဖောက်ဝင်ရောက်လာနေသည်။ မစိန်ခင်တစ်ယောက် ခါးကလေးကော့ကနဲ ကော့ကနဲဖြစ်သွားပြီး သူမဖင်သားကြီးနှစ်ဖက်ကို ပင့်မြှောက်၍ ခွေးသိုးလိုးဆောင့်မှုကို ဇိမ်ယူခံစားနေသည်။ ခွေးသိုးမှာ အရပ်ပုပုပြတ်ပြတ် လူလုံးလူဖန်သေးသော်လည်း သူ့လီးကြီးကမူ သူ့ရဲ့ခန္ဓာကိုယ်နှင့် မလိုက်ဖက်အောင်ပင် ကြီးမားဖွံ့ထွားကာ ရှည်လည်းရှည်လွန်းလှသည်။ သူ တစ်ချက်တစ်ချက် အားယူလိုးဆောင့်လိုက်တိုင်း မစိန်ခင်၏တင်ပါးကြီးနှစ်ဖက်မှာ အိကနဲ အိကနဲ တုန်ခါလှုပ်ယမ်းကာ ပိပြားသွားမတတ်ရှိပြီး လီးဒစ် ထိပ်ပြဲကြီးက သူမ၏သားအိမ်ကိုပင် ဒုတ်ကနဲဒုတ်ကနဲနေအောင် ထိတိုက်မိကာ မစိန်ခင်တစ်ယောက် အသက်ရှူပင်ရပ် ရပ်သွားခဲ့မိပါသည်။ လီးကြီးသလောက် ဆောင့်အားသန်ပြီး နင့်နင့်သီးသီးဖြစ်လှသလို တစ်သက်နှင့်တစ်ကိုယ် မခံစားဖူးသည့်အရသာကို ခံစားနေရကာ လူတစ်ကိုယ်လုံး ရှိန်းတိန်းဖိန်တိန်း ဖြစ်၍လာရသည်။ဗြိ ဖျစ် စွတ် … ဗြွတ် …ဗြစ် ပြွတ် ဗြွတ် ……

မမကို ကျနော့်ခံစားချက်တွေ ပြောပြချင်လို့ ညီညီအောင်လည်း သူ့ကို ဒေါ်ခင်ပက အထာပေးနေတယ် ဆိုတာကို ရိပ်စားမိလိုက်တယ် ။ ဗန့်ဗွေးကုန်းကို မုဒိန်းမှူ အတွက် သွား စုံစမ်းစစ်ဆေး လို့ပြီးရင် ကျွန်းတောကုန်းရွာကို လာခဲ့..သူ့အိမ်မှာ နား..ညနေ ထမင်းစားပြီးမှ ပြန်ဖို့ ဒေါ်ခင်ပက ပြောတယ်လေ ။ ညီညီအောင်လည်း မိန်းမ မလုပ်ရတာ ကြာနေပြီ ဆိုတော့ နွားသိုးကြိုးပြတ် ဆိုသလို တအား ထန်နေတော့ ဒေါ်ခင်ပလို ဖြူဖြူ သန့်သန့် တောင့်တောင့် မိန်းမတယောက်ကို ရမယ်ဆိုရင် ဘယ်ငြင်းမလဲ ။ ဒေါ်ခင်ပ သည်လင်မရှိတာ ကြာပြီ ။ စီးပွားကို လောဘတကြီး ဖိရှာနေခဲ့ရပြီး သည်ကိစ္စကို လျစ်လျူရှုထားခဲ့တာက သမီးအိအိ တသက်ဘဲ ။ သိပ်ပြီး တောင့်တလိုလားခဲ့တဲ့…