Author: wathone

အကျဉ်းစံတို့ရဲ့ လျှို့ဝှက်ကမ္ဘာရေးသားသူ – အမည်မသိ စီမံကိန်းအတွက်ဆိုကာ ခြံခတ်သိမ်းဆည်းသွားတဲ့ လယ်ယာတွေကို ကြည့်ပြီး နန်းကြာညို သက်ပြင်းချမိပြန်သည်။ ဒီလယ်ယာတွေကို အနိုင်ကျင့်သိမ်းယူသွားကတည်းက သူမတို့မိသားစုအပါအဝင် တစ်ရွာလုံး ဒုက္ခရောက်နေရသည်။ လယ်ကလွဲလို့ ဘာမှမလုပ်တတ်သော လယ်သမားတွေ ဘိုးဘွားပိုင်လယ်မြေတွေ မရှိတော့သောအခါ ဘဝပျက်ကြသည်။ အလုပ်အကိုင်အသစ်အတွက် မြို့တတ်သွားတဲ့သူတွေရှိသလို ကြွေးလည်ပင်းနစ်ကာ စီးပွားပျက် အပူမီးတောက်နေသော သူမတို့တွေလည်းရှိသည်။ ရွာဦးစေတီလေးတွင် စိတ်ပျက်လက်ပျက် ထိုင်နေရင်း သက်ပျင်းအထပ်ထပ်ချမိသည်။ ရောက်ရှိလာမဲ့ မနက်ဖြန်တိုင်းကို ကြောက်မိပါသည်။ စိုးရိမ်စိတ်နဲ့ပင် သူမအိမ်ပြန်ခဲ့သည်။ ခြောက်ကပ်နေသော အိမ်ဝိုင်းလေးအတွင်းသို့ ဝင်လိုက်သည်နှင့် ဝမ်းနည်းစိတ်က ကြီးစိုးလာပြန်သည်။ လွန်ခဲ့တဲ့ တစ်နှစ်ခန့်ကထိ သူမတို့လယ်ယာလေးနဲ့ မချမ်းသာပေမဲ့ ချောင်လည်စွာ နေထိုင်နိုင်ပါသည်။ လယ်ယာတွေ အသိမ်းခံရပြီးနောက်မှာ မိခင်ဖြစ်သူက နှလုံးရောဂါဖြင့် ဦးစွာ ဆုံးပါးသွားသည်။ နောက် အကြွေးတွေ…

မှတ်ချက် – အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။ အင်းစက်စာပေဆိုသည်မှာ မိသားစု မောင်နှမ သွေးသားရင်း အချင်းချင်း လိင်းဆက်ဆံသော အကြောင်းအရာကို စိတ်ကူးပုံဖော် ရေးသားထားခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ ထို့ကြောင့် မကြိုက် မနှစ်သက်ပါက မဖတ်ရှုပဲ ကျော်သွားပေးပါ။ ယခုဝတ္ထုမှာ စာပေသဘော ရေးသားခြင်း ဖြစ်သဖြင့် လိုက်လံအတုယူ ပြုလုပ်ခြင်းများ မပြုလုပ်ပါရန် မေတ္တာရပ်ခံပါသည်။  မရွယ်ဘဲ စော်ကဲ မင်းဖြစ်ရေးသားသူ – ရတနာဝင်းထိန် စိုးမောင်သည် လေးငါးဆယ်ချက် ဆက်ပြီး ဆောင့်နေသေးသည် ။ ထို့နောက် အမျိုးသမီးကြီး ငြိမ်ကျသွားသည်ကို သတိပြုမိကာ အဆောင့်ရပ်လိုက် သည် ။ အသာပင် ငြိမ်နေလိုက်သည် ။ လီးကြီးကိုတော့ စောက်ခေါင်းထဲက မထုတ်။ တပ်ရက်ကြီး ထိုးသွင်းထားဆဲ ။ လက်နှစ်ဖက်ကလည်း နို့အုံကြီးများကို…

သစ်တုံးရေးသားသူ – မောင်ဇော်ဦး အခန်း ( ၁ ) “ဟဲ့ ဟဲ့ နင် တင်မောင်လတ် မို့လား” အလုပ်က မိတ်ဆွေတစ်ယောက် သူ့ အိမ်တက်မင်္ဂလာ ဖိတ်တာမို့ မသွားမဖြစ် သွားရင်း မမျှော်လင့်ဘဲ ကျောင်းတုန်းက နာမည်ကို ခေါ်ပြီး မေးလိုက်တာကြောင့် အရင်တုန်းက သူငယ်ချင်းမှန်း တန်းကနဲ သိလိုက်သည်။ လောလောဆယ် ဒီကလူတွေက သူ့ကို မိုက်ကယ် လို့ဘဲ သိကြတာကိုး။ ခေါ်တဲ့သူကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ တန်းကနဲ မှတ်မိလိုက်သည်။ ပုံစံက ပြောင်းသွားပေမဲ့ ဒီအပြုံးနဲ့ ဒီအသံက အရင်တုန်းကလို မပြောင်း “ဟာ မဝေ၊ ထင်မထားဘူး၊ ကြည့်စမ်း မှတ်တောင်မမှတ်မိချင်ဘူး” “ခစ် ခစ်၊ ငါတို့ မျိုးရိုးကိုက ကြီးလေ လှလေဟ၊…

 မှတ်ချက် – အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။ အင်းစက်စာပေဆိုသည်မှာ မိသားစု မောင်နှမ သွေးသားရင်း အချင်းချင်း လိင်းဆက်ဆံသော အကြောင်းအရာကို စိတ်ကူးပုံဖော် ရေးသားထားခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ ထို့ကြောင့် မကြိုက် မနှစ်သက်ပါက မဖတ်ရှုပဲ ကျော်သွားပေးပါ။ ယခုဝတ္ထုမှာ စာပေသဘော ရေးသားခြင်း ဖြစ်သဖြင့် လိုက်လံအတုယူ ပြုလုပ်ခြင်းများ မပြုလုပ်ပါရန် မေတ္တာရပ်ခံပါသည်။  အမှောင်စိတ်ရေးသားသူ – အမည်မသိ ရန်ကုန်ဆေးရုံကြီးပေါ်ဝယ်………။ “သမီးဝင့်ဝါ” “ရှင် ဖေဖေ” “ဖေဖေ တစ်ခုလောက် မှာခဲ့ချင်တယ်ကွယ်” “အီး.. အင့်.. ဟင့်.. ဖေဖေ မောနေပါ့မယ့် ဖေဖေ” “ရပါတယ်.. သမီးရယ်…..။ ဖေဖေ့အခြေအနေ ဖေဖေသိပါတယ်” “အင့်..ဟင့်..ဟင့်” “သမီး…. ဖေဖေမရှိတော့ရင် သမီးမောင်လေးကို စောင့်ရှောက်နော်” “ဟုတ်.. ဟုတ်ကဲ့ပါ ဖေဖေ……

မှတ်ချက် – အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။ အင်းစက်စာပေဆိုသည်မှာ မိသားစု မောင်နှမ သွေးသားရင်း အချင်းချင်း လိင်းဆက်ဆံသော အကြောင်းအရာကို စိတ်ကူးပုံဖော် ရေးသားထားခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ ထို့ကြောင့် မကြိုက် မနှစ်သက်ပါက မဖတ်ရှုပဲ ကျော်သွားပေးပါ။ ယခုဝတ္ထုမှာ စာပေသဘော ရေးသားခြင်း ဖြစ်သဖြင့် လိုက်လံအတုယူ ပြုလုပ်ခြင်းများ မပြုလုပ်ပါရန် မေတ္တာရပ်ခံပါသည်။  မှားမိလေသောအခါရေးသားသူ – အမည်မသိ သက်ထွေး ရင်တွေခုန်နေမိသည်။ သူတကယ်ပဲ ကြုံရတော့မည်လား။ ဒါမှမဟုတ် သူ့ကို အင်သွားတာလား၊ မကြာခင် အဖြေပေါ်တော့မှာပဲလေ။ သူဆိုင်ကယ် အစုတ်ကလေးနှင့် စစ်ကိုင်းတံတားကို ဖြတ်ကာ သူငယ်ချင်းတစ်ယောက် ညွှန်လိုက်သော ဟက်ပီးဟော်တယ်လေးသို့ ရောက်လာခဲ့သည်။ ကောင်တာက ကောင်ကလေးကို တစ်နေ့လုံး တစ်ခန်းယူမည် ညမအိပ်ဟု ပြောကာ အခန်းတစ်ခု ယူကာ…

ကပ်ကိုးအစ ဗီဒီယို Call မှသည်ရေးသားသူ – အမည်မသိ ကျွန်တော်နဲ့သူက လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်တွေပါပဲ။ ရာထူးနေရာချင်း မတူကြပေမယ့် ညီအစ်ကိုလို ဆက်ဆံတယ်။ လ္ဘက်ရည်ဆိုင်အတူထိုင် ဘောလုံးပွဲတွေ အတူကြည့်ခဲ့ကြတယ်။ ခင်မင်ရင်းနှီးခဲ့ကြတာ ၂ နှစ်ကျော်လို့ ၃ နှစ်နီးပါးတောင် ရှိခဲ့ကြပြီ။ ဘီယာဆိုင်မှာ အမူးသောက် ၊ ဆက်ရှင်ခန်းဝင်နဲ့ အတော်လည်း အတွဲညီကြသေးတာ။ ဒီလိုနဲ့ ပေါင်းသင်းလာရင်း သူ့အမျိူးသမီးအကြောင်းတွေ သူတို့ချစ်သူဘဝကအကြောင်းတွေ ခဏခဏ ပြောလာတယ်။ ဘီယာဆိုင်အတူထိုင်ကြရင်း နည်းနည်းထွေလာတာနဲ့ သူ့ဖုန်းထဲက သူ့မိန်းမပုံတွေ လာလာပြလာတယ်။ တဖြည်းဖြည်း ပိုပိုလာတာက မင်းအစ်မမိုက်လား၊ ငါ့မိန်းမက အတောင့်ကြီးမလား ဘာညာတွေ မေးလာပြန်တယ်။ ကျွန်တော်လည်း အစကတော့ ပြီးပြီရော အင်း ဟုတ်တယ် ဘာညာ အလိုက်အထိုက်ပြောတယ်။ နောက်အခါတော့ သူ့မိန်းမ ဘရာစီယာဝတ်ပြီး…

မာယာရှင် မမရေးသားသူ – နရသူ ခြံဝင်းကျယ်ကြီးအနောက်ဖက်က ဒရိုင်ဘာအတွက် သီးသန့်ပေးထားသည့် အခန်းကလေးထဲမှာ ကားဒရိုင်ဘာ မြတ်ထွန်းတစ်ယောက်တည်း သူ့ဖီလင်နှင့်သူ အရက်ထိုင်သောက်နေသည်။ ဒီနေ့ သူ အလုပ်အားသည်။ အိမ်ကြီးရှင်တွေ တစ်ယောက်မှမရှိကြဘဲ မေမြို့ဖက်ကို ခရီးထွက်သွားတာကြောင့် အိမ်မှာမာလီဘိုးစိန်ရယ် အိမ်ဖော်မအုန်းတို့သားအမိရယ်သာ ရှိကြသဖြင့် ပင်ကိုယ်ကပင် အသောက်အစား မက်လွန်းသူပီပီ ဇာတိပြပြီး လမ်းထိပ်ကဆိုင်မှာ အရက်နှစ်လုံး သွားဝယ်လာခဲ့ကာ တစ်ယောက်တည်း ထိုင်ချရင်း ဆက်ရက်မင်း စည်းစိမ်ခံစားနေခြင်းပင် ဖြစ်သည်။ မြတ်ထွန်းအသက် ၄၀ ကျော်ပြီ။ ဒီအိမ်မှာပဲ အိမ်ကြီးရှင်၏ ကားဒရိုင်အဖြစ် ကျိုးနွံစွာ အမှုတော်ထမ်းလာခဲ့တာ ကြာပြီ ဖြစ်သည်။ အိမ်ရှင် ဦးကောင်းဇံ ရှိစဉ်ကတည်းက ဖြစ်သည်။ အခုတော့ သူလည်း ကွယ်လွန်အနိစ္စ ရောက်ခဲ့ရပေပြီ။ သူ့ဇနီးနှင့် သားသမီးများသာ ကျန်ရစ်ခဲ့သည်။…

အတုမြင် အတတ်သင်ရေးသားသူ – အမည်မသိ “လက်ဦးဆရာမည်ထိုက်စွ ပုဗစရိယ မိနှင့်ဖ” ဒီစကားနှင့် ပတ်သက်လို့ ကျော်မိုး အသေအချာ စဉ်းစားနေ၏ ။ သူအခုလို မိန်းမတွေကို ဆော်တတ်တာ ၊ ဆော်ချင်တဲ့ စိတ်တွေ ပေါ်ပေါက်လာတာဟာ အရင်းစစ်တော့ အမြစ်မြေက ဆိုသလို သူ့ကို မွေးဖွားပေးခဲ့သော သူ့အမေနှင့် သူ့အဖေကြောင့်ဟုသာ မုချ ပြောရပေလိမ့်မည်..။ သူ့အမေနဲ့ အဖေသည် သူ၏ လက်ဦးဆရာ အစစ် ။ ကျော်မိုးတို့မှာ မွေးချင်း သုံးယောက် ရှိ၏ ။ သူက အငယ်ဆုံး ၊ အခုမှ ၁၈ နှစ်ထဲ ရောက်ရုံ ရှိသေး၏ ။ အကြီးဆုံးအစ်မက အသက် ၂၅ နှစ် ရှိပြီ ၊…

ချစ်ခြင်း၏ အခြားတစ်ဖက်ရေးသားသူ – နရသူ အချိန်က ည (၁၂) နာရီလောက်ရှိပြီ။ ကားလမ်းမတလျှောက်မှာ လူသူအသွားအလာ သိပ်မရှိကြတော့။ ကားတစ်စီးတစ်လေလောက်သာ ဖြတ်သွားဖြတ်လာ တွေ့ရပြီး များသောအားဖြင့် အသံဗလံတွေက တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်လျှက်ရှိကြတော့၏။ မို့မို့တစ်ယောက်တည်း ကားလမ်းမဘေးတစ်နေရာမှာ မတ်တပ်ရပ်၍ အိမ်အပြန် ကားတစ်စီးတစ်လေများ တွေ့လေမလားလို့ စိတ်ရှည်လက်ရှည် စောင့်ဆိုင်းနေသည်။ ရန်ကုန်ရွှေမြို့တော်ကြီးက ယခင်ကလို သူမနှင့် အကျွမ်းတဝင် သိပ်မရှိလှတော့ သူစိမ်းပြင်ပြင်လို ဖြစ်နေသည်။ မို့မို့ ရန်ကုန်မြေနှင့် ဝေးခဲ့ရတာ ကြာပြီ။ ယခု ၁၀ နှစ်ကျော်ကျော်လောက်ကြာမှ တစ်ခေါက် ပြန်ရောက်ခဲ့ရခြင်း ဖြစ်သည်။ ဒါတောင် တစ်စုံတစ်ရာ အလုပ်ကိစ္စကြောင့်သာ လာရောက်ရခြင်းဖြစ်ပြီး ကိုယ့်စိတ်သဘောအတိုင်းသာဆို လာဖြစ်ဖို့က သိပ်မသေချာလှချေ။ သူမ ကံကောင်းသည်ဟု ဆိုရမည်လားမသိ။ ပရိုဘောက်စ် ကားလေးတစ်စီးက သူမနဘေးသို့…

ညည်းထက် လည်တယ်ရေးသားသူ – အာသာပြေ (မန်း) မလွှဲသာလို့သာ ရီလေးမှာ စက်ဘီးကို ဆွဲပြီး ထွက်လာရသည်။ ဒီ ကြည်ကြည်အေး ဆိုသော မိန်းမဆီကို သွားချင်တာ မဟုတ်ပေ။ ဒီမိန်းမက ရပ်သိရွာသိ နှာဘူးမဖြစ်သည်။ အသက်က သုံးဆယ်လောက်။ လူကတော့ လှသည်။ မိန်းမချင်း မနာလိုလောက်အောင် လှသည်။ သူက စျေးရုံထဲတွင် ကလေးဝတ် အဝတ်အစားလေးတွေ ရောင်းသည်။ ဒါပေမယ့် ဒါက အဓိက အလုပ်မဟုတ်။ စျေးထဲတွင် နေ့ပြန်တိုးပေးတာက ကြည်ကြည်အေး၏ အဓိကအလုပ်ဖြစ်သည်။ ကြည်ကြည်အေးဆိုင်မှာက ကောင်လေးတွေ တရုန်းရုန်းနဲ့ အမြဲစည်ကားနေသည်။ ရီလေးမှာ ကြည်ကြည်အေးကို ကြည့်လို့ရတာမဟုတ်။ ကြည်ကြည်အေးက မုဆိုးမဆိုပေမယ့် အပျိုရှုံးလောက်အောင်ကို ဝတ်စားပြင်ဆင်သည်။ သေသွားသော ယောက်ျားထားခဲ့သည့် စီးပွား ဥစ္စာများနှင့် ချမ်းသာနေသည်။…