Author: wathone

သင်းချိုင်းကုန်းက ငဖြုတ်ကြီးရေးသားသူ – ပန်းရိုင်း နေဝင်ရီတရော အချိန် . . .။ မြို့စွန်က သုသာန် တစပြင်ထဲက တဲကလေး …။ သင်းချိုင်းစောင့်ကြီး ငဖြုတ်ကြီး နေတဲ့နေရာ. .။ လူသူ အရောက်အပေါက် နည်းတဲ့ နေရာမို့ တဲထဲက ထွက်ပေါ်လာတဲ့ အသံဘလံတွေကို ဘယ်သူမှ ကြားကြမှာ မဟုတ်ပေ . .။ ( လုပ်ပါ ဦးဖြုတ်ကြီးရယ် . .။ ကျမယောင်္ကျား ကိုမာဒင်ကလည်း အလုပ်က ပြုတ်သွားတာ ဦးဖြုတ်ကြီးလည်း အသိဘဲ . .) ( နင် အရင်ယူထားတာတွေတောင် ပြန်မဆပ်သေးဘူး . . ကျော့ရီ … ) ( ပြန်ဆပ်ပါ့မယ် ….

မေ့အတွက် ချန်ထားဦးနော်ရေးသားသူ – ချမ်းမြေ့သာဇံမောင်မောင်နှံ နန်းမေခင် နှင့် ဒေါ်သင်းသင်းမြိုင်ကို အများက ညီအစ်မဟု ထင်ထားကြသည်။ အမှန်တော့ တူဝရီးတော်စပ်သည်။ ဒေါ်သင်းသင်းမြိုင် က နန်းမေခင်၏ အဒေါ်ဖြစ်သည်။ အသက် (၄၀) ထဲ ရောက်နေပြီ ဖြစ်ပေမယ့် လှတုန်းတောင့်တုန်း ဖြစ်သည်။ သူမ၏အလှကို မြင်သာအောင် ပြောရလျှင် မင်းသမီး ရတနာခင်လို အလှမျိုး ဖြစ်သည်။ ခပ်ဆင်ဆင်လည်း တူသည်။ နန်းမေခင်က အသက် (၂၂) နှစ်ရှိပြီဖြစ်သည်။ တက္ကသိုလ်တွင် သရုပ်ပြဆရာမလုပ်ရင်း Ph.D တက်နေသည်။ ဒါကြောင့်လည်း အဒေါ်ဖြစ်သူ ဒေါ်သင်းသင်းမြိုင်ထံ လာရောက်နေထိုင်ခြင်း ဖြစ်သည်။ နန်းမေခင်တို့ မိသားစုနေတာက တောင်ကြီးတွင် ဖြစ်သည်။ ဒေါ်သင်းသင်းမြိုင်က (၃၈) လမ်းထဲတွင် ကိုယ်ပိုင်တိုက်ခန်းဖြင့် နေသည်။ ဒေါ်သင်းသင်းမြိုင်တို့…

ကြံကြံဖန်ဖန် မြန်မြန်ဆန်ဆန်ရေးသားသူ – အာသာပြေ(မန်း) “ စန်းမ …. ရှေ့အပတ်မှာ တို့ဒဂုံက ခြံထဲသွားလည်မလို့… လိုက်ဦးမလား….” “ ငါ့ဘဲနဲ့ လျှောက်လည်မလို့ ချိန်းထားတယ်ကွ….။ မင်းတို့ပဲသွားပါ ခင်သူရာ….” “ ဟဲ့ ငါလည်း ငါ့ဘဲနဲ့သွားမှာ….။ နင်လည်း နင့်ဘဲခေါ်ပြီး လိုက်ခဲ့ပေါ့…။ လျှောက်လည်တာ ခြေညောင်းတယ်…. လူမြင်တယ်ဟဲ့ စန်းမ ရဲ့….” “ အေး…ကောင်းသားပဲ… ငါ့ဘဲကိုပြောပြီး အတူသွားကြတာပေါ့….။ ခြံထဲမှာက ဘယ်သူရှိလဲ…” “ ဘယ်သူမှမရှိဘူးဟဲ့… အဲဒါကြောင့် ပြောတာ…ဟိုမှာက လွတ်လပ်တယ်… ဟင်း ဟင်း…” ခင်သူကပြောရင်း သူမဖာသာ သဘောကျသလို ရယ်လိုက်တော့ စန်းမမ မျက်နှာလေး နီရဲသွားသည်။ စန်းမမနှင့် ခင်ခင်သူတို့မှာ တက္ကသိုလ်ကတည်းက သူငယ်ချင်းတွေဖြစ်သည်။ ယခု အလုပ်ဝင်ကြတော့လည်း…

မတော်တရော်ရေးသားသူ – ကာမမင်းသား (အိပ်မက်သခင်မှ ဖတ်၍ကောင်းအောင် ပြင်ဆင်ရိုက်တင်သည်။) အခန်း (၁) ရန်ကုန်မြို့ မောင်ထော်လေးလမ်းရှိ တည်းခိုခန်းတစ်ခု၏ ဧည့်ခန်းအတွင်းတွင် လူနှစ်ယောက် တီးတိုးစကားပြောနေကြသည်။ တစ်ယောက်က အရပ်အနည်းငယ်ပုသော လူရည်သန့် တစ်ဦးဖြစ်ပြီး၊ နောက်တစ်ယောက်ကတော့ ပထမလူထက် အသက်အနည်းငယ်ကြီးပုံရပြီး လူကောင်ထွားထွား၊ အသားညိုညို မြင့်မြင့်နှင့် ဖြစ်သည်။ ”အစ်ကိုညိုကလည်း ဒါလေးတောင် ဖြစ်အောင် မလုပ်ပေးနိုင်ဘူးလား။” လူထွားကြီးက အရပ်ပုပုလူကို စိတ်ပျက်လက်ပျက်နှင့် ပြောသည်။ ”ဇော်ကြီးကလဲကွာ… ငါလည်း တစ်နေကုန်ထွက်ပြီး လိုက်ရှာနေတာပဲ အခုဟာက စီမံချက်ရှိလို့တဲ့ကွ” ”ဟူး” ဇော်ကြီး ဆိုသော လူထွားကြီး စိတ်ပျက်လက်ပျက်နှင့် လေပူတစ်ချက်ကို မှုတ်ထုတ်လိုက်သည်။ ”ဇော်ကြီးကလဲကွာ…. စိတ်မပျက်ပါနဲ့ … နောက်တစ်ခေါက်တော့ ရမှာပါကွာ…။ အရင် အခေါက်တွေကလည်း ငါရအောင် ရှာပေးခဲ့တာဘဲဟာ…”…

ဒါလေးများရှင်ရေးသားသူ – ကာမမင်းသား အချိန်က ညနေဆည်းဆာ အချိန် ဖြစ်သည်။ ရွာလမ်းတလျှောက် အသက်သုံးဆယ်လောက်ရှိသော အသားနီစပ်စပ်နှင့် တရုတ်ကပြားပုံပေါက်နေသော လူတစ်ယောက် လျှောက်လို့လာသည်။ ထိုသူမှာ ခြံတစ်ခြံရှေ့သို့ ရောက်လျှင် ရပ်၍ ခြံထဲသို့ လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ ခြံထဲတွင် သုံးပင်နှစ်ခန်း ပျဉ်ထောင်အိမ်လေးတစ်လုံး ရှိနေသော်လည်း အိမ်ရှေ့တွင် ခြံစပ်ထိ စိုက်ပျိုးထားသည့် ရွက်လှပင်များ၊ ကိုရန်ကြီးပင်များ၊ ဖလံတောင်ဝှေးပင်များကြောင့် ပျဉ်ထောင်အိမ်လေးမှာ အိမ်ရှေ့ဖိနပ်ချွတ်၏ လည်ပေါ်နေရာလောက်သာဖြစ်၍ နေရလေသည်။ ခြံစည်းရိုးမှာ မဒမတိုင်နှင့် ဝါးကပ်တိုင်များ ကာရံထားပြီး ခြံတံခါးမှာမူ ဖွင့်ထားသဖြင့် ထိုသူမှာ ခြံဝင်းအတွင်းသို့ လျှောက်ဝင်ခဲ့လေသည်။ ” တင်လှရေ.. ဟေ့ တင်လှ ” ခြံထဲသို့ လှမ်းမျှော်၍ ခေါ်လိုက်ပြီး အတန်ငယ်မျှ နားစွင့်လိုက်သည်။ အထဲမှ အသံမကြားရသဖြင့် ထိုသူက…

ဘာနဲ့အစားထိုးမှာလဲရေးသားသူ – ပေါက်ကျော်မ ညက တိတ်ဆိတ်လွန်း၍ အမှောင်က သိပ်သည်းလွန်းနေသည်။ ချစ်ထွန်း အပိုင်စားရထားသော ကားဂိုဒေါင်၏ နောက်ဖက် အိပ်ခန်းလေးထဲ၌မူ အပြာရောင် မီးပွင်းလေးက လင်းလက်၍နေသည်။ “ ဒါ အစ်ကို့ အိမ်လားဟင်…” “ ဟင့်အင်း….ကိုယ်က သူများဆီမှာ ကပ်နေရတာ…” “ အင်း…တော်တော် ချမ်းသာတာပဲ…” ကောင်မလေးက စကားတတ်ပြီး ဖေါ်ရွှေ၏။ ညဉ့်မယ်လေးတစ်ယောက်ကို ချစ်ထွန်းက ညလုံးပေါက်ဆွဲလာခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ “ မင်း…ကိုယ့်ကို ဈေးမပြောရသေးဘူးနော်…” “ ငါးခုလေ…အဲဒီပေါက်ဈေးပဲ…” “ အဟဲ…ငါးရာလား…” “ အဲ…ဟယ်…ငါးထောင်လေ ဆရာကြီးရဲ့…” “ ကိုယ် တကယ်မသိလို့ပါ…အခုမှ မင်းကို ပထမဆုံး ခေါ်မိတာပါ…” “ သနားလိုက်ရတော့မလား…” “ မသနားပါနဲ့…ရပါတယ်….သုံးထောင်ဆို မရဘူးလား…” “…

 မှတ်ချက် – အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။ အင်းစက်စာပေဆိုသည်မှာ မိသားစု မောင်နှမ သွေးသားရင်း အချင်းချင်း လိင်းဆက်ဆံသော အကြောင်းအရာကို စိတ်ကူးပုံဖော် ရေးသားထားခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ ထို့ကြောင့် မကြိုက် မနှစ်သက်ပါက မဖတ်ရှုပဲ ကျော်သွားပေးပါ။ ယခုဝတ္ထုမှာ စာပေသဘော ရေးသားခြင်း ဖြစ်သဖြင့် လိုက်လံအတုယူ ပြုလုပ်ခြင်းများ မပြုလုပ်ပါရန် မေတ္တာရပ်ခံပါသည်။  ချိုမြိန်သော အမှားများရေးသားသူ – ပေါက်ကျော်မ ကျွန်မတို့အိမ်က ကျောက်မြောင်း သီတာလမ်းထဲမှာပါ။ လေးလွှာက တိုက်ခန်းတစ်ခန်းပေါ့။ ကျမအပါအဝင် ဖေဖေ၊ မေမေနဲ့ မောင်လေး အားလုံး မိသားစုလေးယောက် နေကြပါတယ်။ ကျမနာမည်ကတော့ မေ လို့ ခေါ်ပါတယ် ။ အသားလတ်တယ် အရပ်က ၅ ပေ ၄။ နည်းနည်းဝတယ် ။…

မှန်ရာကို ထွက်ဆိုပါမည်ရေးသားသူ – ပေါက်ကျော်မ မီးဇာ စိတ်က အပြောင်းအလဲ မြန်လွန်းလှသည်။ ကိုစစ်အောင်နှင့် အိမ်နီးပါးချင်း ဖြစ်သော်လည်း မီးဇာ ခေါ်ချင်မှခေါ်သည်။ ပြောချင်မှလည်း ပြောသည်။ သို့သော် နောင်လတ် နှင့် ပတ်သက်လာသောအခါ ကိုစစ်အောင်ရဲ့ မိတ္တူကူးစက်ဆိုင်သို့ မကူးချင်ပဲလဲ ကူးလျက်၊ မသွားချင်ပဲလဲ သွားလျက် မီးဇာ အောက်ကျို့ခံလျက် အောက်စီးမှ ဆက်ဆံလာရသည်။ ထိုသို့ အောက်စီးမှ ဝင်ရသည်က အသဲအသက်မက ချစ်ရလွန်းသူ နောင်လတ်ကြောင့်ပဲ ဖြစ်သည်။ မီးဇာဟု ချစ်စနိုးခေါ်တတ်သော နောင်လတ်သည် ဇာနည်နွယ်ဟူသော မီးဇာရဲ့ နာမည်ရင်းကိုပင် ပျောက်အောင် မီးဇာကို လွှမ်းမိုးသူဖြစ်၏။ နောင်လတ်နှင့် (၁၀) တန်းမှာ ကတည်းက ချစ်ခဲ့ကြသည်။ နောင်လတ် မျက်နှာကို မြင်တိုင်း မီးဇာ ရင်ခံတတ်သည်။…

 မှတ်ချက် – အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။ အင်းစက်စာပေဆိုသည်မှာ မိသားစု မောင်နှမ သွေးသားရင်း အချင်းချင်း လိင်းဆက်ဆံသော အကြောင်းအရာကို စိတ်ကူးပုံဖော် ရေးသားထားခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ ထို့ကြောင့် မကြိုက် မနှစ်သက်ပါက မဖတ်ရှုပဲ ကျော်သွားပေးပါ။ ယခုဝတ္ထုမှာ စာပေသဘော ရေးသားခြင်း ဖြစ်သဖြင့် လိုက်လံအတုယူ ပြုလုပ်ခြင်းများ မပြုလုပ်ပါရန် မေတ္တာရပ်ခံပါသည်။  အမေနဲ့သားရဲ့ လက်ထပ်ပွဲရေးသားသူ – အာကာမင်း (Mom Lover) အခန်း ( ၁ ) မိုးရွာနေသောနေ့တနေ့ရဲ့ မနက်ခင်းမှာ ရဲခေါင်တစ်ယောက် ပျင်းရိစွာဖြင့် အိပ်ယာပေါ်မှာ လဲလျောင်းနေသည်။ ဒီနေ့အဖို့ သူ့အဖေ ဦးမင်းခေါင်တစ်ယောက် အလုပ်ကိစ္စဖြင့် ခရီးသွားသဖြင့် အိမ်မှာ သူနဲ့ သူ့အမေဒေါ်မူယာတို့သာ ကျန်ခဲ့ကြသဖြင့် တစ်အိမ်လုံး တိတ်ဆိတ်နေလေသည်။ သူ့အဖေဦးမင်းခေါင်မှာ…

တော်တော်ကဲတဲ့ မော်ဒယ်ဂဲလ်ရေးသားသူ – ကမ္ဘာကျော်ရတနာဝင်းထိန် နောင်လတ် ပါးစပ်ကြီး ခါးလည်ကို ဖြတ်နင်းခံလိုက်ရသော ကျော်စံကေး ပါးစပ်နှယ် ပြဲသွား၏။ “အားပါး …. အောက်စလွတ်နေတာကွ.. အဟီး” ထိန်ဝင်းနှင့် သန်းရှိန်တို့နှစ်ယောက် .. သံပတ်ပေးထားသော စက်ရုပ်များနှယ် လှုပ်စိလှုပ်စိ လမ်းလျှောက်နေရာမှ.. နဖားကြိုးအဆွဲခံလိုက်ရသလို.. တုံ့သွားသည်။ ချာကနဲ ခေါင်းနှစ်လုံးက နောင်လတ်ကြည့်ရာသို့ လိုက်ကြည့် ကြသည်။ ထိန်ဝင်းက .. ဟိုက်ကနဲ အော်၏။ သန်းရှိန်က မျက်ကြီးပြူးပြီး… ဂလုကနဲ တံတွေးမြိုချ၏။ “ပေါ်တင်ကြီး..” သုံးယောက်သား ..လမ်းမအလယ်မှာ တန်းစီရပ်နေမိကြသည်။ နှစ်ထပ် ပျဉ်ထောင်အိမ်ကလေးက သားနားသပ်ရပ်သည်..။ ပြူတင်းပေါက်များကို ကြည်ပြာရောင် ဇာလေးများ ချိန်ဆွဲထားသည်။ အိမ်ရှေ့နှင့် လူသွားလမ်းကလေး တစ်ခုမျှသာဝေးပြီး ခြံကကျဉ်းမြောင်းသည်။ ခေါင်းရင်းဘက်၌ ရေစင်တစ်ခု ရှိ၏။…