ယာကူဇာနိဂုံးရေးသားသူ – Cooco “တောက်” အခန်းထဲတွင် ဇော်ရဲ၏ တောက်ခေါက်သံ ဟိန်းထွက်သွားသည်။ သူ့ရှေ့က ယောက်ကျားရင့်မာကြီး ၅ ယောက် အယောင်အယောင် အမှားမှားဖြင့် နောက်ဆုတ်သွား၏။ ဇော်ရဲ မေးကြောကြီးများထောင်ကာ စားပွဲခုံ မျက်နှာပြင်ကို လက်သီးဖြင့် ထုချလိုက်သည်။ ဝုန်းကနဲ အသံနဲ့အတူ သူ့ရှေကလူတွေ ကိုယ်စီ မျက်လွှာလေးတွေ ပင့်ကြည့်ကြသည်။ ဇော်ရဲဆီက ဒီလို အပြုအမူ ထွက်လာလျှင်.. ” အားလျှံဆိုတဲ့ ရဲကောင်ရဲ့ မိန်းမကို ငါ လိုချင်တယ်၊ အကောင်းအတိုင်းနော် ၊ အရေပြားမှာ ပွန်းရာလေးတောင် ပါမလာစေနဲ့ ၊ လိုတဲ့ ပိုက်ဆံနဲ့ လက်နက် အကုန်ယူသွား ၊ မလုပ်တတ်တာ ရှိလား..” “မရှိပါဘူး” ” တစ်လ အချိန်ပေးမယ်၊ တစ်လအတွင်း…
Author: wathone
တဲပြိုပါစေ
မှတ်ချက် – အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။ အင်းစက်စာပေဆိုသည်မှာ မိသားစု မောင်နှမ သွေးသားရင်း အချင်းချင်း လိင်းဆက်ဆံသော အကြောင်းအရာကို စိတ်ကူးပုံဖော် ရေးသားထားခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ ထို့ကြောင့် မကြိုက် မနှစ်သက်ပါက မဖတ်ရှုပဲ ကျော်သွားပေးပါ။ ယခုဝတ္ထုမှာ စာပေသဘော ရေးသားခြင်း ဖြစ်သဖြင့် လိုက်လံအတုယူ ပြုလုပ်ခြင်းများ မပြုလုပ်ပါရန် မေတ္တာရပ်ခံပါသည်။ တဲပြိုပါစေရေးသားသူ – နှင်းစက်ညို ကိုထွန်းလူတစ်ယောက် လက်ကျန်အရက်ခွက်လေးကိုမော့သောက်လိုက်သည်။ အနောက်တောင်ဖျားဆီမှ မိုးတို့က ညို့တက်လာတာကို သတိထားမိလိုက်တော့နွားစာမြန်မြန်စဉ်းဖို့တွေးရင်း နွားစာတဲဘက်ထွက်လာခဲ့သည်။ ပြောင်းရိုးများကို အပေါက်ထဲထိုးလိုက် ခြေထောက်တဘက်က ဓားသွားရှိသည့် ခြေနင်းခုံကို ဖိနင်းလိုက်လုပ်ပေးနေရင်း ကောင်းကင်ကို မော့ကြည့်လိုက်သည်။ စိမ့်ကနဲတိုက်ခတ်လိုက်သည့် လေအေးအေးအေးကြောင့် မကြာခင် မိုးရွာတော့မည်ဟု ခန့်မှန်းကာ ပြောင်းရိုးများရိတ်နေခြင်းကို လက်စသတ်လိုက်သည်။ နေလည်းဝင်စပြုချိန် အနောက်ဘက်မှ ညိုမဲနေသည့်…
မဟောင်းတဲ့အချစ်
မဟောင်းတဲ့အချစ်ရေးသားသူ – နတ်ဆိုးကြီး နိဒါန်း… ကျွန်တော့်ရဲ့ အပျော်ဆုံး အချိန်လေးပါပဲ……။ ကျွန်တော်သိပ်ချစ်ရတဲ့ သမီးလေးရယ်… ကျွန်တော် ရင်ခုန်ရဆုံး လူရယ်… အေးချမ်းတဲ့ မိသားစုလေး တစ်ခုလို နေရတာ အရမ်းဝမ်းသာမိတာ အမှန်ပါ….။ “အချစ် အချစ်..အသစ်တွေဖြစ်ပေမဲ့စွဲလမ်းခဲ့တဲ့ ချစ်သူဆိုတာတစ်ဦးတည်း…” ကျွန်တော် လေးနက်စွာ မတွေးပဲ.. ချရေးလိုက်သော ကာရံမရှိသော စာလေး …။ စာလေးရဲ့ အောက်မှာ ၅ နှစ် သာသာ သမီးလေး ပုံတူ……။ ၎င်း…. ၎င်းတို့နှင့် အတူ ကျွန်တော် ဖြတ်သန်းခဲ့ရသော ဘဝတိုတိုရယ်… မဆုံးသော အကြောင်းအရာများဆီသို့… မှတ်တမ်းတင်ထားသော စာအုပ်လေး……။ အခန်း (၁) လူပျိုပေါက်စ ဂျိုထောင်စ ဆိုသလို… အောင်ခန့် တစ်ယောက် တက္ကသိုလ် နောက်ဆုံးနှစ်လောက်ရောက်လာတော့… အပေါင်းအသင်းကောင်းမှု…
မဖြစ်နိုင်ပါဘူး ကိုကြီးရယ်
မဖြစ်နိုင်ပါဘူး ကိုကြီးရယ်ရေးသားသူ – ????? မိုးလင်း ကတည်းက အသဲအသန် ရွာသွန်းနေသော ကိုရွှေမိုးက ညနေရောက်မှာသာ လုံးလုံးတိတ်သွားတော့သည်။ ဇွဲကိုက ဆိုင်ရှေ့မှာ ပစ္စည်းလေးတွေ ပြန်ခင်းရင်း ဈေးဝယ်သူ အလာကိုသာ ထိုင်စောင့်နေမိတော့သည်။ မိန်းမက ဆိုင်အတွင်းက စက်ချုပ်ရင်း ညည်းသံသဲ့သဲ့ကို ကြားမိတော့ ပြုံးမိပြန်သည်။ ကျွန်တော့်နာမည်က ဇွဲကို ပါ။ အမျိုးသမီး နာမည်က မိုးမြင့်သူ ပါ။ ကျွန်တော်က စက်ရုံတစ်ရုံမှာ စာရေးလုပ်တယ်။ သူကတော့ အရင်က အထည်ချုပ်စက်ရုံလုပ်ရင်း ကျွန်တော်နဲ့ ညားပြီးတော့ စက်ချုပ်သင်တန်းလေးတက်ကာ ဆိုင်လေးဖွင့်လိုက်တာ မထင်မှတ်ပဲ အဆင်ပြေသွားတော့ ဆိုင်လေးကို တိုးချဲ့ စက်ချုပ်ပစ္စည်း (အပို) လေးတွေပါ ရောင်းဖြစ်ခဲ့တယ်။ အိမ်ထောင်ကျတာ နှစ်နှစ်ကျော် သုံးနှစ်နီးပါးသာ ဖြစ်လာခဲ့တယ် ကလေးတော့ မယူရသေးဘူး။…
လွယ်အိတ်ကလေး
လွယ်အိတ်ကလေးရေးသားသူ – ????? ကိုကိုမောင် (၇) တန်း အောင်တော့ သူ့ဦးလေးရှိရာ မန္တလေး စိန်ပန်းရပ်သို့ ရောက်လာ၏။ စောစောကတော့ ကျောင်းဆက်တက်ရန် စိတ်ကူးမရှိခဲ့။ ဦးလေးဖြစ်သူ ကိုမြင့်ဟန်က ကျောင်းဆက်ထားဖို့ တာဝန်ယူသဖြင့် သူ့အမေ မခင်ဝင်းက သဘောတူလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ ဦးလေးဖြစ်သူ ကိုမြင့်ဟန် မှာ သံရေကျိုလုပ်ငန်းဖြင့် ကြီးပွားနေ၏။ အလုပ်ရုံက သတ်သတ်၊ အိမ်က သတ်သတ်ဖြစ်သည်။ ကိုကိုမောင်ကို မန္တလေးသို့ ပို့ခြင်းမှာ ကျောင်းဆက်ထားဖို့ မဟုတ်ဘဲ အသက်မွေးဝမ်းကျောင်း အလုပ်တစ်ခု သင်ကြားရန်ဖြစ်သည်။ ဒီရောက်မှ အစီအ စဉ်တွေ ပြောင်းကုန်ခြင်းဖြစ်၏။ ကိုမြင့်ဟန် မိန်းမ မနှင်းရီ က ငွေကုန်မည့် ကိစ္စမို့ သိပ်တော့ မကျေနပ်။ သို့သော် ကိုမြင့်ဟန်ကို ကြောက်ရသည့်အတွက် အောင့်သက်သက်နှင့် နေလိုက်ရသည်။…
လိုချင်ရင် ပြန်တော့ပေးရတယ်
မှတ်ချက် – အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။ အင်းစက်စာပေဆိုသည်မှာ မိသားစု မောင်နှမ သွေးသားရင်း အချင်းချင်း လိင်းဆက်ဆံသော အကြောင်းအရာကို စိတ်ကူးပုံဖော် ရေးသားထားခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ ထို့ကြောင့် မကြိုက် မနှစ်သက်ပါက မဖတ်ရှုပဲ ကျော်သွားပေးပါ။ ယခုဝတ္ထုမှာ စာပေသဘော ရေးသားခြင်း ဖြစ်သဖြင့် လိုက်လံအတုယူ ပြုလုပ်ခြင်းများ မပြုလုပ်ပါရန် မေတ္တာရပ်ခံပါသည်။ လိုချင်ရင် ပြန်တော့ပေးရတယ်ရေးသားသူ – ????? ” ကိုကိုရေ .. မေမေတို့လာတယ် .. မြန်မြန်ထွက်ကြိုပါဦး ” ကျနော် ကမန်းကတမ်းပြေးထွက်ကြည့်တော့ အိမ်ရှေ့မှာ ကျနော့်မိဘနှစ်ပါး အထုပ်အပိုးတွေနဲ့ရောက်နေတယ် ။ ” ဟာ အမေတို့ .. အကြောင်းမကြားဘာမကြားနဲ့ ဘာတွေများအရေးကြီးလာလို့လဲ ” ” အမေတို့မှာ ဒီသားလေးပဲရှိတာ …..
အချစ်ကြောင့် ပူဆွေးနေရတယ်
အချစ်ကြောင့် ပူဆွေးနေရတယ်ရေးသားသူ – နောင်ရဲ London Heathrow Airport လေဆိပ်မှာ ဆံပင်စုတ်ဖွားဖွား၊ ရှပ်အကျီအမဲရောင်၊ ဂျင်းဘောင်းဘီ ပြာညစ်ညစ် နှင့် ကောင်လေးတစ်ယောက် ဟိုကြည့်၊ ဒီကြည့်၊ နာရီကြည့်လိုက်နှင့် လူရှာနေဟန် တူသည်။ အင်္ဂလိပ်စကား မတောက်တခေါက်နှင့် လေဆိပ်ဝန်ထမ်းကို ဘန်ကောက်မှ လေယာဉ် ဘယ်အချိန် ဆိုက်မလဲ မေးရသည်။ ညနေ ၇ နာရီ ခွဲ ကျော်ပြီ ဖြစ်တာမို့ လေယာဉ်ဆိုက်တဲ့ အကြောင်း ကြေငြာထားတဲ့ ဘုတ်ကို ကြည့်ပြီး လေယာဉ်ကတော့ ဆိုက်နေပြီ ဖြစ်ကြောင်း အခု လူဝင်မှု ကြီးကြပ်ရေးတွေ ရှိနေနိုင်ကြောင်း ပြောသည်။ စောင့်နေရင်း ခံတွင်း ချဉ်လာသောကြောင့် smoking room ထဲ ဝင်ကာ ဆေးလိပ် ၁…
အဘတို့က ငယ်ချစ်ဟောင်းတွေပါ
အဘတို့က ငယ်ချစ်ဟောင်းတွေပါရေးသားသူ – ????? လူတိုင်းမှာ နှလုံးသားတစ်ခုစီ ရှိကြတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကျမဆီမှာ ရှိတဲ့ နှလုံးသားကိုတော့ ဖောက်ထုတ်ပစ်လိုက်ချင်သည်။ နှလုံးသားမရှိရင် အသက်ဆက်မရှင်နိုင်ဘူး ဆိုတာသိပေမဲ့ ကျမ ဆက်ပြီး မခံစားနိုင်တော့လို့ပါ။ ဒီလို ဆောင်းလေမြူးတဲ့ ညချမ်းအခါမျိုးဆို သာတောင် ဆိုးလှပါသည်။ ခုတင်တွေးရင် နှလုံးသားထဲ တဆစ်ဆစ်နာလှ၏။ တသက်မှာ တယောက်သာ ချစ်တယ်ဆိုတာ ကိုယ်တွေမို့ ကျမ လုံးဝယုံကြည်ခဲ့ပြီ။ ယနေ့ထက်တိုင် သူ့ရဲ့ ပုံရိပ်တွေ၊ သူ့ရဲ့စကားသံတွေ၊ သူ့ရဲ့အနံ့အသက်လေးတွေ၊ သူ့ရဲ့အထိအတွေ့တွေက ကျမ ကိုယ်ခန္တာနဲ့ နှလုံးသားကို လှည့်ပတ်လှောင်မြိုက်လို့ ကောင်းနေတုန်း။ ပူလောင်လွန်းလှတယ် ပြောမလား၊ သေချင်လောက်အောင် ဘဝကို စိတ်ကုန်စေတာလား ဆိုတာသေချာမသိ။ ယခုမှာတော့ သာ၍သာ ဆိုးနေလေပြီ။ ကျမဘဝမှာ သတိရ အမှတ်ရစရာ…
ကွဲပလေ့စေ မောင်မထုတ်နဲ့
ကွဲပလေ့စေ မောင်မထုတ်နဲ့ရေးသားသူ – ????? အသက် (၁၈) နှစ်အရွယ် ချောမောလှပ ၊ တောင့်တင်းဖြူဝင်းသော မိန်းကလေး တစ်ယောက် ဗင်ကားအဖြူလေး၏ ကားတံခါးကို ဆွဲဖွင့်၍ ကူရှင်ပေါ် တင်ပါးလွှဲ ထိုင်ချလိုက်ပြီး ခြေထောက်လေးနှစ်ချောင်းကို ဆွဲ၍ တင်လိုက်သည်..။ ပေါင်လည်လောက်နီးနီးသို့ပင် တိုကပ်နေသော စကပ်တိုလေးအနားက ဝဲခနဲ လန်တက်သွားသည်..။ “ ကောင်မလေး……အတော်လှလာတာပဲ…….” ဒရိုင်ဘာခုံတွင် ထိုင်နေသော ကိုကျော်စိန်က နွယ်နီလှိုင်ကို ကြည့်ရင်း စိတ်ထဲမှ မှတ်ချက်ချလိုက်မိသည်..။ သူမ ကားတံခါးကို ဂျိုင်းခနဲ ဆွဲပိတ်လိုက်တော့မှ ကိုကျော်စိန်၏ အကြည့်က သူမထံမှ လွှဲ၍ ရှေ့တူရူသို့ လှည့်လိုက်သည်…။ “ မောင်းတော့…..ဦးလေး………” “ ဘယ်ကို ဝင်ဦးမလဲ…. နွယ်နီ …” “ အင်း…..မရှိတော့ပါဘူး.. အိမ်ကိုပဲ…
မင်းကြောင့် ဒါတွေဖြစ်ကုန်ပြီ
မင်းကြောင့် ဒါတွေဖြစ်ကုန်ပြီရေးသားသူ – ????? “ အစ်ကိုလေး ….” အိပ်မပျော်ပဲ မျက်လုံးကြောင်နေသော ကိုသက်အောင် လန့်သွားသည်..။ “ ဟင်… ပုံ့ပုံ့ … မအိပ်သေး ဘူးလား…..” ကွယ်လွန်သူ ဇနီးသည်နှင့် ချစ်တင်းနှီးနှောခဲ့ပုံကလေးများကို ပြန်လည် စမြုံ့ပြန်နေသော ကိုသက်အောင်ရဲ့ ဘော်ဒါကြီးက တင်းမတ်နေသည်..။ ပုံ့ပုံ့က အဲဒါကြီးကို တွေ့ဖြစ်အောင် တွေ့လိုက်လေသည်..။ “ မမသီ သားတွေက အရမ်းသေးပေါက်တာပဲ…” ကိုသက်အောင် မြင်သာအောင် အနှီးနှစ်ထည်ကို ကိုင်ပြီး မြှောက်ပြလိုက်သည်..။ ကိုသက်အောင် ကုတင်ပေါ်မှထကာ ပုံ့ပုံ့ အနားသို့ လာခဲ့သည်..။ ပုံ့ပုံ့ထံမှ သနပ်ခါးနံ့ သင်းသင်းလေးကို ဦးစွာ ရှူရှိုက်မိလိုက်ရသည်..။ “ ထားခဲ့လေ….မိုးလင်းတော့ ..ငါလျှော်လိုက်ပါ့မယ်….“ “ အို….မဟုတ်တာ….” ပုံ့ပုံ့က လက်ကို…