Author: wathone

မိန်းမထက်သူအမေကိုပိုချစ်တယ် မိန်းမက အလုပ်ထဲကို ဖုန်းလှမ်းဆက်တယ်မောင်ရေ ကျမရန်ကုန်ဘုရင့်နောင်မှာ ကုန်စာရင်းတွေသွားရှင်းရမှာမို့ ညအိပ်သွားရမယ် အဲဒါမောင်အိမ်ပြန် နောက်ကျမှာလား သားလေးတစ်ယောက်တည်းအိမ်မှာတဲ့ ကျနော်လည်းဆိုဒ်ထဲမှာဒီည  လက်စအပြီးသတ်ရမှာမို့ နောက်ကျနိုင်ကြောင်းပြောရတယ်အာ့ဆို လည်းရွာကို ဖုန်းဆက်ပြီးအမေ့ကို လှမ်းခေါ်လိုက်မယ်တဲ့ အေးအေးလို့ပြောပြီး ကျနော်လည်းဖုန်းချလိုက်တယ် ကျနော်ကဆိုဒ်မန်နေဂျာ ကျနော်နဲ့အတူ မန်နေဂျာတစ်ယောက်ရှိတယ် သူကလည်းဒီကနေ့မှ မလာဆိုတော့ ကျနော်တစ်ယောက်တည်း ပန်းရံသမားတွေနဲ့ အလုပ်သမားတွေနဘမ်းလုံးရတယ်  ည၁၁နာရီလောက်ကျတော့ အားလုံးချွေးတလုံးလုံးပြီးသွားတယ်  အလုပ်သိမ်းနေတုန်း ကျနော့်နဲ့အတူလုပ်တဲ့ မန်နေဂျာ ကိုဇော်လေးပေါက်ချလာတယ်ဆောရီးကိုဇော်ကြီးရာ ကျနော်အိမ်မှာ အရေးကြီးကိစ္စပေါ်လာလို့ ခင်ဗျားပင်ပန်းသွားပြီပေါ့  ကျနော်လည်း   ပင်ပန်းတာတော့ ပြောမနေနဲ့ဆရာရေ     သူ့ နာမည်က ကိုဇော် ကျနော်လည်း ကိုဇော်ပါပဲ အလုပ်ထဲမှာ နာမည်ကွဲအောင် ဇော်ကြီး ဇော်လေး ခွဲရတယ် သူနဲ့ကျနော်က အသက်လည်းလပိုင်းပဲကွာတယ်  ကျနော်ကလပိုင်းကြီးတော့ ဇော်ကြီး ဖြစ်သွားရော ကျနော်နဲ့ကိုဇော်လေးဟာ…

နှစ်ကွဲခွဲ … ည ဆြာသိန်း ရေးသည် ” ညနေက လာတာ ဘယ်သူလဲ သဲ ” အိပ်ရာထဲဝင်လာတဲ့ မိန်းမကို သူ မေးလိုက်တယ်။ သင်းနွယ်က သူ့ဘေးမှာ ဝင်လှဲရင်း …  ” သဲ  သူငယ်ချင်း လင်းသူလေ ကိုရဲ့ ။ ဘာဖြစ်လို့လဲ ”   သူ့ရင်ထဲ အတော် တင်းနေတယ်။ ပြောရလည်း ခက်၊ မပြောရလည်း မနေနိုင်။   ” ဘာဖြစ်လို့လဲလို့ ကို ”   သင်းနွယ် သူ့လက်မောင်းပေါ် ခေါင်းလေး မှီအုံးတယ်။   ” ဟူး ”   ” သဲ ”  ” ပြောလေ ကိုရဲ့ ”  ” ကို သဲကို…

မိုးတိမ်တိုက်နှင့်တစ်ညတာလွင့်မျောခြင်း (စ/ဆုံး) ခင့်လင်တော်မောင်မလုပ်ဖူးသော အလုပ်ကို သူလုပ်လိုက်ပြန်ပြီ။ လိင်တံကို အဆုံးထိုးသွင်းထားကာ ကပ်ညှောင့်သောအခါ ခင့်သားအိမ်ခေါင်းကို အဆက်မပြတ် ပွတ်တိုက်ကစားသလိုမျိုးမို့ အရမ်းထိနေပါတော့၏။ ထို့အပြင် သူက ဘယ်လိုများလုပ်နေသည် မသိ သားအိမ်ခေါင်းကို တနေရာတည်းမှာ ပွတ်ဆောင့်နေသည်မျိုး မဟုတ်ဘဲ နေရာအနှံ့ဝိုက်ကာ တို့ကာ ထိနေသဖြင့် ထူးကဲလှ၏။ အိပ်ယာခင်းကို လက်နှင့်တင်းတင်းဆုပ်မိရသည်အထိ ခင့်မှာ  အရသာထူး၏ ကောင်းမွန်မ၍ကို တဟင့်ဟင့် ခံစားနေရပါ၏။ သူကလည်း ခင်ကောင်းနေမှန်း သိသည်ထင်၏။ တချက်ပြီးတချက်ပိုပြင်းလာသလို သူ့လိင် တံကလည်း ကြာလေ၊ မာလေ၊ ကြီးလေ၊ ရှည်လည်ဟုပင် ခင်ထင်လာရအောင် ကောင်းသထက် ကောင်းနေပါတော့၏။ ကာမအရသာကို ကိုနဲ့ကျမှပင် ခင့် မှာ တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့် ခံစားဖူးတော့သည်ဟု ဆိုရမလိုပင်ဖြစ်၏။  “ဟင့်ဟင့်… ကိုရယ်… အင့်… အဟင့်”   အစရှိသော…

အဖြူအစိမ်းနဲ့ ဆရာမလေး ကျွန်တော်ကကုမ္ပဏီဝန်ထမ်းပါ ဇာတိကတော့နယ်ဖက်ကပါ။ ထုံးစံအတိုင်းနယ်မှာအထက်တန်းအောင် ရန်ကုန်ရောက် အလုပ်လုပ်ရင်းနဲ့အဝေးသင်တက်နေတာပေါ့ဗျာ။ ဝန်ထမ်းဆိုတော့လဲ ရန်ကုန်လူနေမှုအတိုင်းမနက်ရုံးချိန်အမှီထ၊ လိုင်းကားတိုးစီး၊ ညနေရုံးဆင်းတော့လဲကြပ်ညပ်နေတဲ့ကားကို တိုးဝှေ့စီးအိမ်ပြန်ပေါ့ဗျာ ဒီလိုနဲ့ပဲ သံသရာလည်နေရတာပဲလေ။ ဒီလိုပဲလည်ပတ်နေရင်းနဲ့ တနေ့တော့အရင်နေ့တွေနဲ့ နဲနဲကွဲပြားသွားတယ်လို့ပြောလို့ရတဲ့ကိစ္စတခုဖြစ်ခဲ့တယ်။ အဲ့ဒါကတော့ ကျွန်တော်စီးနေကျ ‘ မ.ဝ.တ ‘ မှတ်တိုင်မှာ အရင်ကတခါမှမတွေ့ဖူးတဲ့ ကောင်မလေးတယောက်ကိုစပြီးသတိထားမိလိုက်တာပဲ။ ” ကောင်မလေး ” လို့သာပြောတာပါ အဖြူအစိမ်းဝတ်ထားတဲ့ ကျောင်းဆရာမပေါက်စ လေးဆိုပိုမှန်မယ်။ ကျွန်တော့်အတွက်နဲနဲကွဲပြားတယ် လို့ပြောရတာကအကြောင်းရှိတယ်ဗျ။ ကျွန်တော်ကအဖြူအစိမ်းဝတ်ထားတဲ့ ဆရာမပေါက်စလေးတွေဆို အလိုလိုကိုကြွေတာ။ နောက်ပြီး….အဲ့ဆရာမ ပေါက်စလေးကလဲ ကျွန်တော့်အကြိုက်ပုံစံမျိုး…ပိန်ပိန်ပါးပါး၊ အသားကဖြူဖြူ၊ မျက်မှန်လေးနဲ့၊ ပိန်တယ်သာပြောတာ တင်တို့၊ ရင်တို့ကျပြန်တော့သူ့ဟာနဲ့ သူအပိုအလိုမရှိ၊ နောက်တခုက…သူဝတ်ထားတဲ့ကျောင်းစိမ်းထမိန်လေးကလဲ ကျွန်တော်အရမ်းရင်ခုန်တဲ့ ပျော့အိနေတဲ့အသားလေးဗျ။ ကျွန်တော်တို့ လိုင်းကားပေါ်မရောက်သေးဘူး၊ ကားစောင့်နေရင်းနဲ့ကို သူ့ကြည့်ပြီးလီးကတောင်နေပြီး။ ရုံးယူနီဖောင်းစတိုင်ပန်အပျော့သားကလဲလီးတောင်လို့ဖောင်းတက်လာလို့ အိတ်နဲ့ကွယ်ထားလိုက်ရတယ်။ ခနနေတော့…

ရှေ့သွားနောက်လိုက် မေ နဲ့ ကိုထွန်း အိမ်ထောက်သက် ခြောက်နှစ်ရှပီ။ သူငယ်ချင်းတွေက အရမ်းအားကျရတဲ့ လင်မယားပေါ့ ။အရမ်းအတွဲညီ အရမ်းချစ်ကြတာ။  ကုတင်ပေါ် ဆို ပိုတောင်ချစ်ကြသေး ။ မလိုးဖူးတဲ့နည်းကိုမရှိတော့ဘူး ။  ဒါမယ့် နှစ်ကြာလာတော့ ပျင်းသလိုလို ရိုးသလိုလိုဖြစ်လာတယ် လိုးရတာ။ ကိုထွန်းမှာက  fake accရှိတယ် ညဆို မေနဲ့အတူ သုံးကျတာပေါ့ လိုးကားတွေကြည့် ယုံပဲသုံးဖြစ်ကြတယ်။ တနေ့ ကိုထွန်းက   မိန်းမ မိန်းမအိုးပုံရိုက်မယ်ကွာ ကုန်းပေး  ကျားကျားကဘာလုပ်ဖို့လဲ နေ့တိုင်းမြင်နေကျကို  လုပ်ပါကွာ ပီးရင်ပြမယ်   မေလည်း လေးဖက်ထောက်ပီးဘစ်လေးနဲ့ကော့ပီး ကုန်းပေးလိုက်တယ်   ချ လပ်  ရပီ မိန်းမ မိန်းမရေချိုးလိုက်ဦးမယ် ကျားကျား  မေလည်းရေမိုးချိုး ညဝတ်အက်ျီလေးဝတ်ပီး ကုတင်ပေါ်တက်လာတယ်။   မိန်းမ ဒီမှာကြည့်စမ်း  အယ် မိန်းမအိုးပုံကြီးမှတ်လား …

ကိုယ်ရယ် – မမိုးရယ် – ကိုဇော်ရယ် ပြီးခဲ့တဲ့ ၃နှစ်လောက်က ရန်ကုန်က ကုမ္ပဏီတခုမှာ အလုပ်ရတယ်..။ ဝန်ထမ်းအသစ်ဆိုတော့ ဘယ်ကစလို့ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိဘူးဖြစ်နေတယ်။ လူဟောင်းတွေကလည်း ကိုယ့်အလုပ်နဲ့ကိုယ် ဆိုတော့ ကိုယ့်ကို ကူညီဖို့နေနေသာ သူတို့ဟာသူတို့တောင် မအားဘူး။ အဲဒီမှာ ကိုယ်နဲ့ ရွယ်တူ.. ရာထူးတူလူတယောက်က အလုပ်နဲ့ပတ်သက်လို့ တော်တော်များများ ကူညီပေးတယ်။ ကိုယ်က နယ်ကလာတာဆိုတော့ လှည်းတန်းမှာ အဆောင်ငှားနေတယ်။ အကူအညီပေးတဲ့ တရုံးတည်းသားက ကိုဇော်လို့ခေါ်တယ်။ ကိုဇော်က သမိုင်းမှာ နေတယ်။ သူက အိမ်ထောင်ကျတာတစ်နှစ်လောက်ပဲ ရှိသေးတယ်။ သူတို့လင်မယား ၂ယောက်ထဲ တိုက်ခန်းတခန်းမှာ  နေကြတာပေါ့။ သူ့မိန်းမက လုံးကြီးပေါက်လှ။ ခါးသေးရင်ချီပြီး မျက်မှန်လေးနဲ့။ စကားပြောရင် လေသံလေးနဲ့ ဖြေးဖြေးလေးပြော တတ်တယ်။  ဝန်ထမ်းတွေအများကြီးရှိတဲ့အထဲက ကိုဇော်က သဘောကောင်းတော့ ညီအကိုလို…

ကွတ်ကိုးအချစ် ကျနော်က ချစ်သူကို အရမ်းချစ် အရမ်းသဝန်တိုတယ်သူပါ။ကျ‌နော့်ချစ်သူကို စေ့စေ့ကြည့်တာတောင် ကြိုက်တယ်သူ မဟုတ်ပါ ဘူး။ကျနော်လို လူမျိုးက ကွတ်ကိုးကပ်ကို စိတ်ဝင်စားလာမယ်။ကျနော် မိန်းမကို သူများတွေ တက်လိုးတာကြည့်ပြီး ကျေနပ် နှစ်ခြိုက်နေမိမယ်လို့ ထင်တောင် မထင်မိထားပါဘူး။ခုတော့ ကျနော်က ကျနော်မိန်းမကို တစိမ်း‌ ယောကျၤားတွေ တက်လိုးတာ  ကြည့်ပြီး အရမ်းကျေနပ်တက်နေပါပြီး။  ဒါဆို အဲ့လို့ ဘာကြောင့် ဘယ်လို ဖြစ်လာရလည်းဆိုတာ စပြောပြပါမယ်။ကံကြမ္မာလိုပဲ  ပြောရမလား။ ရည်စားရှိရက်နဲ့ ဖျက်စီးခြင်းကို ခံလိုက်ရတယ် ကျနော်ချစ်သူ ကို ဖျက်စီးခဲ့တဲ့သူယုတ်မာ တစ်ယောက်ကိုပဲ  အပြစ်တင်ရမလား။အဲ့ အရသာကို ကြိုက်ပြီး အကြိမ်းကြိမ်းဖောက်ပြန်နေတယ်(Cheating) ကျနော် ချစ်သူကိုပဲ အပြစ်တင်ရမ လား။ဘယ်လောက် ဖောက်ပြန်ပါစေ သူကို အရမ်းချစ်ပြီး မခွဲနိုင် မခွာရက် ဖြစ်နေတယ့် ကျနော့်…

ပုရိသတို့ရဲ့ နှင်း Credit-ဇေရဲ – ကျနော့်နာမည်ကဇေရဲပါ ခင်တဲ့သူတွေက ကိုဇေလို့ခေါ်ကြသလို ကိုရဲလို့လဲခေါ်ကြတယ် ကျနော်ကအလုပ်တော့ မယ်မယ်ရရမရှိပေမယ့်အိမ်ကမိသားစုကုန်စုံဆိုင်လေးမှာမိဘတွေကိုကူပြီးဘဝကိုဖြတ်သန်းနေသူတစ်ယောက်ပေါ့ အားတဲ့အချိန် တွေမှာတော့အချစ်တက္ကသိုလ်ကြီးကိုဝင်ပြီးဟိုဖတ်ဒီကြည့်နဲ့ အလုပ်ဝိုင်းလုပ်လိုက်နဲ့တစ်နေ့တစ်နေ့အချိန်တွေကုန်နေတာပေါ့    ကျနော်ကအရင်ကတည်းကဆံပင်ရှည်ကောင်မလေးတွေဆိုအရမ်းသဘောကျတာ အဲလိုဆံပင်ရှည်မလေးတွေကိုသာပိုင်ဆိုင်ရရင် ချစ်ရရင်ဆိုပြီးတစ်နေ့တစ်နေ့ စိတ်ကူးရင်းနေရတာပေါ့ ပြီးတော့တက္ကသိုလ်ထဲကသူတို့ ချစ်သူတွေ မိန်းမတွေကို ပုံတွေမျှပေးတာ တွေကိုလဲ အရမ်းသဘောကျတာ အဲလိုနဲ့တစ်နေ့တော့ဆံပင်ရှည်မလေးတစ်ယောက်ရဲ့ပုံကို ကျောင်းထဲက ညီကိုတစ်ယောက်က  တင်လိုက်တော့အဲတာကို အရမ်းသဘောကျပြီး ပုံလေးတွေထပ်တင်ပေးဖို့ ကို သွားတောင်ပြောခဲ့သေးတာ  အဲ့ဒီမှာပဲ ကျနော့်ဘဝ ထဲကို နှင်းဆိုတဲ့ကောင်မလေး ဝင်ရောက်လာခြင်းရဲ့ အစတစ်ခု ဖြစ်လာတော့တာပေါ့ဗျာ ကျနော်တင်လိုက်တဲ့ စာကိုကျောင်းထဲက  ညီကိုတစ်ယောက်က မြင်သွားပြီ သူလဲ ဆံပင်ရှည်မလေးတွေနဲ့ ကွတ်ကိုး ကို အရမ်သဘောကျတယ်ဆိုတာကို PM ပို့လာခဲ့တာ တွေ သူ့နဲ့ကျနော်နဲ့ အပြန်အလှန်စကားပြောရင်းခင်မင်သွားပြီ တစ်ရက်တော့ သေချာလေးစကားပြောဖြစ်ခဲ့တာပေါ့ဗျာ “Hi…

ကျမ နဲ့ ဆိုက်ကားသမားများ.. ကျမနာမည်က သီတာ၊ အသက်က ၃၉ ၊ ကျမ က အခုခေတ်အခေါ်.. အကိတ်ကြီးပေါ့ရှင်.. အရပ်က ၅’၃” ရင်က ၃၇ ခါးက ၂၇ တင် က၃၈ ဆိုတော့ မြင်သူ တကာ နှစ်ခါပြန်ကြည့်ရတဲ့ကိုယ်လုံးမျိုး..ကျမယောက်ကျားက အစိုးရရုံးတွင် ဠာနမှူး ဆိုတော့အလုပ်က များ..အိမ်ကိုပြန်ရောက်တဲ့အချိန်က ညမိုးချုပ် တစ်ခါတစ်ရံ မူးလာသေး…ကျမမှာ သူနဲ့အိမ်ထောင်သက် ၁၀နှစ်သာကျော်လာတယ် တစ်ခါမှ ကာမသုခပြည့်ပြည့်ဝဝမခံစားရပါ..ကလေးလည်းမရသဖြင့် ဘယ်သူချို့ယွင်းမှန်းလည်းမသိ။ ကျမမှာယောက်ကျားနှင့်  အပြင်ထွက်လည်သည့်အလာလည်းမရှိပေ။ ဟိုနားသည်နားဈေးဝယ်သွားတိုင်း ဆိုင်ကားသမားတွေနှင့်သွားရသည်၊ ကျမစီးနေကြ ဆိုက်ကားသမားများမှာ ကိုမဲကြီး ( သူကအညာသား ပုံစံက အသားမဲမဲ စစ်သားပုံ ဗလတောင့်တောင့် အရပ်ရှည်ရှည်) ကိုအာမက်  (သူကတော့ကုလားဒိန် လူကထွားထွား မုတ်ဆိတ်မွေးဗလပြစ်) ကိုရှည်ကြီး…

တက္ကစီဆရာအတွေ့အကြုံ အ သက်(၄၀)၊အသားညှိညှိ၊အရပ်၅ပေ၈လက်မရှိပြီး ၊ တက္ကစီမောင်းသော ကိုနိုင်ဝင်း၏ ရန်ကုန်မြို့ပြင်းပြသော အပူချိန်အောက်ဝယ် တွေ့ကြုံဆုံခဲ့ရသော ဇာတ်လမ်းအထွေထွေဖြစ်သည်။ “တက်ကစီ…” “ညီလေး ဘယ်သွားမလို့လဲ…..” ” ကန်တော်ကြီးအကို……” “၃၅၀၀တော့ပေး…..ရလား….” “၃၀၀၀တော့ထားလိုက်အကို….” “တက်ကွာ ရတယ်….” ကိုနိုင်ဝင်းသည် တွံတေးဇာတိဖြစ်ပြီးလူပျိုကြီးတစ်ယောက်ဖြစ်ကာ ရန်ကုန်မြို့၊ ကျောက်မြောင်းရှိအမတစ်ယောက်အိမ်မှာနေ၍ အလုပ်လာလုပ်ခြင်းဖြစ်သည်။ ရောက်ရောက်ချင်း ရေသန့်စက်ရုံတွင်ရေသန့်ပို့ကာ ကားအုံနာပေးမယ့်မိတ်ဆွေတစ်ယောက်ရှိ၍ တက္ကစီပြောင်းဆွဲခြင်းဖြစ်သည်။ နေ့ခင်းနေ့လည်ကားနားနေခိုက် ဂိတ်မှာ သူငယ်ချင်းများနှင့်လက်ဘက်ရည်ဆိုင်ထိုင်ပြီး…. “နေကလည်းပူလိုက်တာဗျာ….” “ဟုတ်ပ……” “ညပိုင်းဆွဲရင်ကောင်းမလားမသိဘူးဗျာ…” “ညပိုင်းကပိုက်ဆံတော့ပိုရပေမယ့် စိတ်မချရဘူးဗျ..” “ခင်ဗျား သတင်းကြားပြီးပြီလား ….” “ဘာသတင်းလဲ…” “တက္ကစီသမားကို သတ် ကားလုပြေးသွားတာလေ…” “ကြားပဗျာ ဒါတွေကြောင့်လည်း ညပိုင်းမဆွဲရဲကြတာလေဗျာ…” “အခုခေတ်ကကိုယ်က သူ့မယုံ သူကကိုယ့်မယုံနဲ့လေ….ကောင်မလေးတစ်ယောက်ကို ကားသမားကမုဒိန်းကျင့်သတ်သွားတာလည်းရှိတော့ ….အခုဆို မိန်းကလေးတွေက ကားတောင်တစ်ယောက်တည်းဆိုမစီးရဲကြတော့ဘူး… ” “လူအမျိုးမျိုးပေါ့ဗျာ…