Author: wathone

အချစ်ကြောင့်ရှင်သန်ခြင်း နှင်းတွေဝေတဲ့သီတင်းကျွတ် လကိုရောက်ခဲ့ပြီမနက်ဖြန်သီတင်း  ကျွတ်မီးထွန်းပွဲတော်လုပ်ကြတော့  မည်မည်။ဟိုနေရာကကျွတ်စီ ကျွတ်စီနှင့်အသံကြားရသည်။မနောရဲ့  ဗိုလ်အောင်၊စပယ်ပန်းလေးချစ်သူစ  သည့်သီချင်းသံများကိုလေအသင့်   မှာကြားရတဲ့ အတွက် မခင်လေးသိမ့်  တစ်ယောက်ဒေါသစိတ်၊ဝမ်းနည်း  စိတ်တို့ဖြစ်လာသည်။အိပ်ရာကလူး  လထလိုက်ပေမယ့်ထ၍မရပေ။ အားယူပြီးထထိုင်လိုက်ရပေမယ့်  လမ်းထလျောက်နိုင်သည့်ဘဝမ  ဟုတ်ပေ။တစ်ခြားတစ်ယောက်ကထူမပေးမှသာလမ်းလျောက် နိုင်  သည့်ဘဝ။ဝမ်းနည်းစိတ်ကြောင့်အလိုလိုနေရင်းမျက်ရည်များကျလာ  သည်။ဆီးကလည်းသွားချင်လာပြန်   သည်။ထို့ကြောင့်  ပင် “ကျွတ် ကျွတ် ညီမလေး နှင်းနှင်းရေ “   “ရှင် မမသမီးလာပြီ” ညီမလေးနှင်းနှင်းကိုလှမ်းခေါ်လိုက်   ရသည်၊  နှင်းနှင်းမှာအမဖြစ် သူမခင်လေးသိမ့်   အားကူညီရန်ရောက်လာပြီးအမ  ဖြစ်သူ၏မျက်နှာကိုကြည့်ကာစိတ်  မကောင်းဖြစ်ရသည်။ “မမရယ် စိတ်မကောင်းတာတွေမ တွေးပါနဲ့လား”   “အင်းငါမတွေးချင်ပါဘူးနှင်းနှင်း၊  ဒါပေမယ့်ဒီအချိန်ဒီရာသီရောက်ရင်  ငါရဲ့ ဒဏ်ရာဟောင်းကပြန်ပေါ်လာ  တယ်၊ငါဒီလူ့ကိုအရမ်းစိတ်နာတယ်”  “ကဲပါမမရယ်၊လူဆိုတာကဖြစ်ချိန်   တန်လို့ဖြစ်ရမှာမဟုတ် လား”  “အေးလေ ဒါပေမယ့်ငါဒီလိုဖြစ်ရင်  ငါကိုတော့လာကြည့်သင့်တယ်မ   ဟုတ်လား၊စားပြီးနားမလည်လုပ်   တာမျိုး၊ချစ်တယ် ဆိုပြီးဒုက္ခိတဖြစ်  တော့စွန့်ပစ်သွားတဲ့လူမျိုးကလူ့  လောကမှာရှိသင့်လားနှင်းနှင်း”   “သူလည်းသူ့အကြောင်းနဲ့သူရှိပါ …

လှိုင်း နဲ့ တွေ့ခဲ့တဲ့လေ အချိန်ကာလတစ်ခုမှာ ကျနော် အိမ်ပေါ်ကဆင်းခဲ့ဖူးတယ် ဘာကြောင့် ဆိုတာကို အသေးစိတ်ပြောမနေချင်တော့ဘူးဗျာ…   ဖအေ နဲ့  သားတွေမှာ ဖြစ်တတ်တဲ့ ထူးမခြားနား အကြောင်းအရာတွေကြောင့်ပါပဲ…  သားအဖ နှစ်ယောက်ကြား ဗျာများနေတဲ့   အမေ့ မျက်နာ လဲ လှည့်မကြည့်ဖြစ်ဘူး အဲ့ဒီအချိန်ကပေါ့ …   ဖုံးတစ်လုံး… ဆိုင်ကယ်တစ်စီး… ငွေလေးငါးသောင်း နဲ့ အဝတ်အစားသုံးစုံ လောက် အိတ်ထဲထည့်ပီး  ဆင်းလာလိုက်တာ  သန်းဇော် ဆိုတဲ့ အပေါင်းအသင်း တစ်ယောက်အိမ် အကျိုးအကြောင်းပြောပြီး  တက်နေဖြစ်တယ်…  သန်ဇော်တို့အိမ်မှာက သူရယ် သူ့အဖေ အမေ နဲ့ သူ့ညီ လေးယောက်ပဲနေကြတယ်   အားလုံးကလဲ ကိုယ်နဲ့  ရင်းနှီးကြတော့ ကြည်ကြည်ဖြူဖြူပါပဲ…  ဒီကောင့်မိဘတွေကိုတော့ အိမ်ပေါ်ကဆင်းလာတာ အသိမပေးဖြစ်ဘူး   တော်ကြာ ငါ့တူ  ဘာဖြစ်တယ်…

နှင်းဆီ နွမ်း ဆရာမ လွမ်း စာကိုသေချာမလုပ်ဘူး စာကိုစိတ်မဝင်စားဘူး မနေ့ကတည်းက သေချာသင်ပေးတာ အာရုံကဘယ်ကိုရောက်နေတာလည်း ပြော စမ်း ဆိုပြီး ခေါင်းကိုဒေါက်ခနဲ ခေါက်ခံထိရင်း အောင်မြင့်မြတ် တစ်ယောက်ခေါင်းလေးပွတ်ရင်း အားးး သေပါပြီဗျာ နာလိုက်တာ ဝသန် ကလည်း မတရားပဲ ခေါက်ပစ်တာ သူ့အသားမဟုတ်တိုင်း မညှာဘူး ဘာ ဝသန် ငါ နင့်ထက် အသက် ၁၃နှစ်လောက်ကြီး တယ် နားလည်လား ပြီးတော့ ငါ့ အလယ်တန်းပြကျောင်းဆရာမတစ်ယောက်ဆိုတာ သိထားအုံး အောင်မြင့်မြတ် နင့် က အခုမှ 9တန်းကျောင်းသားနော် ရိုရိုသေသေဆက်ဆံ မကြိုက်ဘူး ငါ့မိတ်ဆွေတစ်ယောက်က အကူအညီတောင်းလို့ နင့်ကို စာလာသင်ပေး တာ သဘောပေါက်နော် ငါကျူ ရှင်သင်တဲ့ ဆရာမ မဟုတ်ဘူး သဘောပေါက်ထား ကြားလား…

အကို လိုး မယ် ဆို အဆင်သင့်ပါ (စ ဆုံး ) ကျနော်လည်း နေ့တိုင်းလိုလို လိုးချင်စိတ်ပေါ်လာတတ်သလို လိုးစရာ ချစ်သူလည်းမရျိခဲ့ဘူးလေ သိတယ်မဟုတ်လာ မလေးရှာမှာတော့ ကျားတွေသျားတော့ မိန်းခလေး တွေ လူလွတ်ဆိုတာမရှိခဲ့ဘူးလေ ကျနော့လို ရုပ်မလှတော်ကီ မကောင်းတဲ့ သူအတွက် မလေးရှားမှာ မြန်မာ မိန်းခလေး တစ်ယောက် ချစ်သူရ ဖို့ ခက်ခဲလွန်းပါ့ဒီလိုနဲ့ပဲ အားတိုင်း ကေအယ်စင်တာ/ကိုတာရာယာ/ ပူဒူး/ ဂျလန်အလော့/ စသဖြင့် ဖာမတွေရှိတဲ့ မလေး ကွာလာလမ်ပူ တစ်မြို့လုံး အမြဲပတ်ခဲ့ပီး လိုးခဲ့ရတာလေတနေ့ ဖာခန်းမသွားပဲ အညောင်းပြေအောင်ဆိုပီး မာဆက်သွားလိုက်တာ ခံန္ဓာကိုယ်လေးက ဝိုင်းစုခိုင်သိန်း မျိုး နုတ်ခမ်းနီလေးနဲ့ ဂျင်းဘောင်ဘီတိုလေးက ပေါင်းရင်း ထိပဲရှိတယ် အောက်ခံဘောင်းဘီတောင်ထင်ရတယ် အပေါ်ပိုင်းမှာတော့ လုံလုံခြုံခြုံ ဝတ်ထားပါတယ်…

အမှောင်တစ်ည၏ ဘဝအင်္ကာ မိဘတွေ ရှယ်ယာဝင်ထားတဲ့ အထည်ချုပ်စက်ရုံမှာ GM တစ်ယောက်အဖြစ် ထွန်းနိုင် လုပ်လာတာ တစ်နှစ်ကျော်လာခဲ့ပြီ။ မဖြူ မညိုအသားနဲ့ ထောင်ထောင်မောင်းမောင်း ရုပ်ရည်အသင့်တင့်နဲ့ ယောက်ျားပီသသူလည်း ဖြစ်တယ်။ အသတ် (27) ရည်းစားလည်းမရှိ လူပျိုကြီး ။ သဘောကောင်းသလို အလုပ်သမားတိုင်းက ချစ် ။ ပျော်ပျော်လည်း နေတက်တယ် ။ “ကိုထွန်း ကားမပါဘူးလား “ ” နှာစီးချောင်းဆိုးဖြစ်နေလို့ ဆေးရုံပို့ထားရတယ် “။ကဲ ပေါက်စီ မင်းဆိုက်ကျဲ ဒိုးနဲ့ အိမ်လိုက်ပို့ ကွာ “ “ဟုတ်ကဲ့ သူဌေး “ ” အေးပါ ပေါက်စီရာ ငါသူဌေးကြီးဖြစ်ရင် မင်းကို Driver လုပ်ခိုင်းမယ် “ ” တနေ့ ကိုထွန်း ဖြစ်ကိုဖြစ်မှာ “ “အေးပါကွာ မင်းလည်း ဒါဆို…

အလဲအလှယ် လိုးကြမယ် သျှင်သွေး သူငယ်ချင်း ဖြစ်သူ ထံ မှ ဖုန်း ဖြင့် ကူးယူ ထားသော အပြာကားများ ကို နားကျပ် တပ်ကာ ဆေးလိပ်ဖွာ ရင်း ကြည့်ရန် ဆုံးဖြတ်ကာ အိမ် ခန်းဆီး ကို မှီပြီး ထိုင်လိုက်သည် ။ မိန်းမ ဖြစ်သူ အိတုံ က တော့ အခန်း ထဲ တွင် အိပ်မောကျ နေလေသည် ။ နွေ ရာသီ မို့ အိုက်စပ်စပ် ဖြစ်နေသည် ။ သျှင်သွေး အပြာကား များကို စတင် ကြည့်ရှု နေရင်း ဇာတ်ဝင် ခန်း တစ်ချို့ကြောင့် အမည်မသိ သော ခံစားမှု များ ဖြစ်လာ…

မဆန့်မပြဲ အလိုလိုပဲ ထောင်ထားတဲ့ ဒူး၂ဖက်ကို ရသလောက် ထပ်ကားရင်း ခါးညွတ်ပြီး ဖင်အတွင်း ကြွက်သားတွေ လျော့ထားလိုက်တယ်။ ဖင်ကို ထောင်ပေးလိုက်တော့ လီးက ထပ်ဝင်မလာပဲ ဖင်ပေါက်ရဲ့ အောက်ဖက် အရည်ကြည်တွေ အိုင်နေတဲ့ စောက်ခေါင်းဝထဲ ရောက်လာပြန်ရော။ ” ဗျစ် … အ … ရှီးးးးး းးးးး ” ပထမဆုံး လိုးချက်မှာတင် ပြည့် အသဲခိုက်အောင် ကောင်းသွားခဲ့တာပေါ့။ ဖင်ထပ်လိုးမယ်ထင်ပြီး အသင့်ပြင်ထားတုန်း စောက်ပတ်လေး အလိုးခံလိုက်ရတာလေ။ ဦးမြတ်မောင်ကို ပြည့် နဲနဲတော့ ဖြုံသွားမိတယ်။ ပြည့် မျက်နှာလေး မော့တက်သွားပြီး စောက်ခေါင်းထဲ လီးတဝက်သာသာလောက် ဝင်လာပြီးမှ ဆက်မသွင်းပဲ ရပ်ထားပြန်ပြီ။ ပြည့် သွေးသားတွေ ရုတ်တရက် ဆူဝေလာရတယ်။ ပြည့် အဖုတ်ထဲ…

အတိတ် “ဆရာလေး..ထန်းရေချိုလေးသောက်ဦးမလားဗျ…” ထန်းတောရှေ့မှ ဖြတ်သွားသော ကျောင်းဆရာလေး တင့်ဆွေကို ရွာမှကာလသားခေါင်းကိုချက်ကြီးက နှုတ်ဆက်လိုက်သည်။ ဆရာလေးကား သဘောကောင်းသည်၊ စာသင်ပြလည်းကောင်းသည်။ ဒါပေမဲ့ ဆရာလေးအကြောင်းကိုတော့ချက်ကြီးမသိ။ (၄)တန်းနှင့်ကျောင်းထွက်ခဲ့သော ချက်ကြီးအဖို့ သူနှင့် ရွယ်တူဖြစ်သော ဆရာလေးလို ပညာတတ်တစ်ယောက်ကို မိတ်ဆွေ ဖြစ်ခွင့်ရသည့်အတွက် တော်တော်ဝမ်းသာနေသည်။ ဆရာလေးကား ကိုချက်ကြီးရှိရာဆီသို့လာခဲ့သည်။ “အေးဗျာ…သောက်တာပေါ့…” “ဒေါ်အေးမိရေ..ဆရာလေးအတွက် တစ်မြူပေးပါဗျို့..” “လာပါပြီတော်..လာပါပြီ…” ထန်းတောပိုင်ရှင် ဦးမောင်ငယ်မိန်းမ ဒေါ်အေးမိက ထန်းရေအိုးတစ်အိုးကို မြက်ဖျာပေါ်သို့ လာချလိုက်သည်။ “ခွက်လေး ဘာလေးရော အမြည်းရော ဒေါ်အေးမိ” ချက်ကြီးက ဆော်သြလိုက်သည်။ “ဟိုမှာ နင့်ကိုမောင်ငယ်ယူလာပါပြီ.. လယ်ကြွက်ကင်ကို ကြော်ပေးနေတယ်.. အခုတော့ ပဲလှော်နဲ့ဘဲ အရင်မြည်းဦး…အားနာလိုက်တာ ဆရာလေးရယ်.” ဒေါ်အေးမိက ဆရာလေးကိုတင့်ဆွေကို လောကွက်ပြုလိုက်သည်။ “ရပါတယ် ဒေါ်အေးမိရယ်….အားနာစရာ..” ဆရာလေးတင့်ဆွေက ထန်းရေအိုးထဲသို့ ခွက်ဖြင့်ခပ်ကာ…

ဆောင်းမှာကြွေသောနွေ သည်တနွေ လေပွေနဲ့အတူ စိတ်ရူးတွေလည်း လွင့်မျောဆဲ။ သည်တမိုး မိုးစက်နဲ့အတူ လျှပ်လက်လို့ ချိန်းလိုက်တိုင်း အတိတ်ဟောင်းကိုပဲ လွမ်းမိတယ်။ သည်တဆောင်း ရာသီတွေ ဘယ်လိုပြောင်းပြောင်း လယ်စောင့်တဲနားက သက်မချသံနဲ့ အဝေးကို ငေးနေဆဲပါ မိနွေရေ….။ သြော်… မိနွေ မိနွေ ဟူးးး အတိတ်ဆီသို့ ဖိုးထောင်စိတ်တွေ လွင့်မျောနေမိတာက တိုက်ဆိုင်မှုများစွာဖြင့် ကြုံဆုံရတဲ့ နေ့ရက်များမှာပေါ့။ ပူပြင်းလှတဲ့ နွေနံက်ခင်းတခုမှာ “သားဖိုးထောင်ရေ အိပ်ယာထလေ မိနွေတို့ ထင်းကောက်ထွက်ဖို့ စောင့်နေကြပီ” “ရတယ် ဒေါ်လေး အဲဒီအိပ်ပုတ်ကို မိနွေ သွားနှိုးလိုက်မယ်” ပြောရင်း ဖိုးထောင်အိပ်နေတဲ့ အိမ်နောက်ဖေးအဖီတဲအတွင်း မိနွေ ဝင်သွားချိန်မှာ မြင်လိုက်ရတဲ့ မြင်ကွင်းက ပါးစပ်အဟောင်းသားနဲ့ ရင်ဖိုထိတ်လန့်စရာလေ။ နေ့ဖက်မှာ ပင်ပင်ပန်းပန်းလှုပ်ရှားရုန်းကန်ရပြီး အိပ်ရေးဆိုးတဲ့ဖိုးထောင်အိပ်နေပုံက ပူလွန်းတော့ ပုဆိုးက…

အလိုးကြမ်းကြမ်း ပိုစွဲလန်း ကျနော် ဇာတ်ကားကြည့်ရင်း ပျင်းလာတာနဲ့ ရေချိုးဖို့ ထွက်လာတယ် ထွက် လာချင်းချင်းမှာပဲ ရုတ်တရက်ဆို ကျနော် ဟိုဘက်အဆောင်က ဘဲကြီးသူ့မိန်းမ ကို အော်ပြောသံကြားလိုက်တယ်၊ ” မိန်းမရေ သွားပီနော် ဂရုစိုက်ဦး” ”အင်း ကိုစိုင်အောင်” ဒီလို ဟိုဘဲကြီး အိတ်လွယ်ပီးထွက် သွားတာမြင်လိုက်တယ်။ ကျနော်တို့ တာဝန်ကျနေတဲ့ ရွာက ရေကို ကိုယ့် အဆောင်နဲ့ကိုယ်ချိုးတာမဟုတ်ပါ။ ဒီတော့ ကျနော် အဆောင်နဲ့မလှမ်း မကမ်းမှာ အများသုံးရေတွင်းရှိတယ်။ ဝန်ထမ်းတွေအတွက်သီးသန့်ထားတာ လေ။ ဒီလိုနဲ့ရေချိုးဖို့ ကျနော်ထွက်လာတော့ တစ်ကိုယ်လုံးရေတွေစို ထမိန်အပါး လေးဝတ်ပီး အဝတ်လျှော်နေတဲ့ ဟို ဘက်အိမ်က အိမ်ထောင်လို့အိမ်ပြောင်းလာခါစ ကျောင်းဆရာမ ဒေါ်စုမာ ကိုကျနော်မြင်လိုက်တယ်။ ခါတိုင်းလည်းမြင်နေကျဖြစ်ပေမယ့် ဇာတ်ကားကြည့်ပီးမှလာတော့ အနည်းငယ် ထန်မိတာပေါ့.. ကျနော်လည်းအနီးကပ်မြင်ချင်တာနဲ့ ဆရာမရှေ့က…