Author: wathone

သဒ္ဒါလွန်တဏှာကျွံ (စ/ဆုံး) အလွန်ချောလှတဲ့ ကောင်မလေး သုံးယောက် အကြောင်းကို အရင်ဆုံး ပြောပြလိုသည် ။ သူတို့ကတော့ ဘွဲ့…..မှူးအိမ်နဲ့ တိမ်ဂွမ်း တို့ပါဘဲ ။ ပထမဆုံး ပြောပြလိုတာက ဘွဲ့….ရဲ့ အကြောင်း ။ နံမည် အပြည့်အစုံက ဘွဲ့ထူးမောင်မောင် ။ အင်မတန်လှတဲ့ ကောင်မလေး…။ ဆွတ်ဆွတ်ဖြူတဲ့ အသားနဲ့ မျက်လုံး ဝိုင်းဝိုင်းနက်နက်ကြီးတွေနဲ့ ဆံပင်ရှည် မဲမဲဖြောင့်ဖြောင့်သန်သန်တွေကြောင့် မိန်းကလေးတွေ ကြားထဲ ထင်းနေဝင်းနေတဲ့ ကောင်မလေး ။ ကိုယ်လုံးက တောင့်တောင့်ထည်ထည်ကြီး မဟုတ်ပေမယ့် ရှိသင့်တာတွေ လိုအပ်သလောက် ရှိသည် ။ ရင်မို့မို့က အမြဲ အသားပျော့ပျော့ အကျႌတွေကို ဝတ်တတ်လို့ သိပ်မ ကြီးပေမယ့် သိသိသာသာ လှနေသည် ။ ခါးလေးက သေးသည် ။…

ညိုမောင်ရည်းစား လေးငယ် အသက်အစိတ်မှာ ပုခက်မချိတ်ရရင် တစ်သက်မနိတ်ဘူးဆိုတဲ့စကားရှိပေမယ့် ညိုမောင်အဖို့ကတော့ အသက်(၂၆)နှစ်ရောက်မှ ရှားရှားပါးပါးရည်းစားလေးတစ်ယောက်ရခဲ့ရသည်။ ရမဲ့ရတော့လည်း ညိုမောင်ရည်းစား လေးငယ်က ညိုမောင်ထက်အသက်(၇)နှစ်လောက်ငယ်သည်။ လေးငယ်အသက်က ခုမှ (၁၉)နှစ်သာရှိသေးသည်။ အသက်ကြီးမှရည်းစားလေး(၁) ယောက်ရတော့ ညိုမောင်မှာမထိရက်မကိုင်ရက် ထိလိုက်လျှင် နွမ်းကြေတော့မလားထင်နေသည်။ ပန်းလေးတစ်ပွင့်ကို ထိုင်၍အလှကြည့်နေသလိုထားသည်။ ဒါပေမယ့် လေးငယ်က ခေတ်ကာလသမီးပျိုဘဲ ညိုမောင်ထက်ရဲသည်၊ သွက်သည်။ ရည်းစားဘဝပီပြင်အောင် ညိုမောင်အားလမ်းပြခေါင်းဆောင်ပေးသည်။ ဘာလိုလိုနဲ့ ညိုမောင်နှင့်လေးငယ်ကြိုက်ကြတာ (၆)လကျော်လာခဲ့ပြီ။ တစ်နေ့မှာတော့ ညိုမောင်တစ်ယောက်အိမ်မှာတစ်ယောက်ထဲရှိသည်နှင့် ပျင်းပျင်းနှင့်အိပ်ပျော်နေတုန်း လေးငယ်တစ်ယောက် ဘယ်ကဘယ်လိုရောက်လာ သည်မသိ။ညိုမောင်၏အိပ်ခန်းထဲထိရောက်၍လာသည်။ ပက်လက်အိပ်နေသော ညိုမောင်၏ရင်ဘတ်ပေါ်သို့လေးငယ်ကပါးလေးအပ်ပြီး မှောက်အိပ်လိုက်သည်။ နုညက်သောအထိအတွေ့နှင့်မွှေးပျံ့သောရနံ့တွေကြောင့် ညိုမောင်နိုးလာပြီး မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်မိသည်။ ““ဟင်……လေးငယ်…”” ညိုမောင်အံ့သြသွားသည်။ ““အစ်ကိုနိုးလာပြီလား…”” ““အင်း….လာ အိမ်ရှေ့သွားရအောင်….”” ညိုမောင်က ထထိုင်ရန်ပြင်လိုက်သည်။ လေးငယ်က ညိုမောင်၏ရင်ဘတ်ပေါ်မှောက်ချထားသော သူမ၏ကိုယ်လုံးကို မ…

ကားအတွင်းမှ လိုးသံတွေ သူမမှာ ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ် သွေးသားဆူဖြိုးတက်ကြွချိန်၌ လင်ဖြစ်သူ၏ စွန့်ခွာသွားမှုကြောင့် လောကစည်းစိမ်ကို ကောင်းစွာ မခံစားရရှာပေ။ သည့်အတွက်ကြောင့် အခြားယောက်ျားသားများနှင့် ထိတွေ့ဆက်ဆံခြင်းလည်းမရှိခဲ့။ အန္တရာယ်ကင်းသော၊ လုံခြုံသော စိတ်အာသာဖြေနည်းမျိုးနှင့်သာ ဖင်ကို လီးနဲ့အထောက်ခံ အတေ့ခံကာ စိတ်ဖြေရာရှာခဲ့ခြင်းဖြစ်လေသည်။ သူမ၏ စိတ်မှာ နားလည်ရခက်လေသည်။ ယခုအချိန်မှာတော့ တင်ယုနွယ်မှာ အပြန်ခက်ခဲ ကားရှားမှုကြောင့် စိတ်ပျက်နေရပေ၏။ မိုးကလည်း ခုနလောက်က သည်းသည်းမည်းမည်း ရွာထားခြင်းကြောင့် အောက်ဆိုက်ကားသမားတွေ အရက်ဆိုင်ထဲ ရောက်နေပြီလားဟု တွေးနေမိသည်။ ကားလာရာလမ်းကို ကြည့်လိုက်တော့ ကားမီးရောင်တခုတွေ့လိုက်ရသဖြင့် တင်ယုနွယ် အားတက်သွားရသည်။ အောက်ဆိုက်ကားဖြစ်ပါစေဟု ဆုတောင်းသော်လည်း တင်ယုနွယ် ဆုတောင်းမပြည့်ခဲ့။ တက္ကစီတစ်စီး ဖြစ်လို့နေ၏။ ” ဟွန်း.. ကားတွေကလည်း ဘယ်ရောက်ကုန်ပြီလဲ မသိဘူး.. “ တင်ယုနွယ် စိတ်တိုစွာ ရေရွတ်ရင်း…

ဘယ်လိုပြောကြမလဲ အိဖြူသဇင်ကျတော့လည်း ဇာတ်လမ်းက တမျိုး အဖေရော အမေရောက စည်းကမ်းကြီးသဖြင့် သူ့အတွက်က ဟိုဒီကိစ္စဆိုသည်မှာ မင်္ဂလာဆောင်ပြီးမှ  လုပ်ရမည့် အရာလို့ထင်သည်၊ ညီညီ မှာသူ့ရီးစားလေး ကိုသူများတွေလို ဟိုကိုင် ဒီကိုင် လုပ်ချင်သည်၊ အိဖြူက လက်မခံ၊ အမှိုက်က ပြဿဒ် မီးလောင်ဆို သလို စကားခနခန များလာပြီး နောက်ဆုံးတော့ ညီညီက ဟိုကောင်မလေးလိုလို ဒီကောင်မလေးလိုလို လုပ်လာရမှ အိဖြူက ဒီလောက် သစွာမရှိတာ သူ့ အိမ်ထောင်ဖက်အဖြစ်မရွေးချင်တော့ ဆိုတာ ရီးစားအဖြစ်မှ ပြတ်စဲလိုက်သည်၊ နောက်အချစ်လည်း မရှာချင်တော့၊ စာကိုသာ ဖိကျက်နေတော့သည်၊ နိုင် နိုင်ကတော့ ထည်လဲ တွဲနေတော့သည်၊ အခုဆို ကျောင်းပိတ်လို့ အိမ်ပြန်လည်း သူ့အဖို့ မပျင်းတော့ပြီ၊ သူ့အဖို့တော့ ယောက်ျားလေး တော်တော်များများကို…

ကျွန်တော့်နတ်သမီးလေးရဲ့ချစ်ပုံပြင် “ဟျောင့် ည မိုးမရွာရင် င့ါတဲကို အလည်လာခဲ့ကွာ.. ရွာက အရက်ပါခဲ့တယ်..ငါးပါယူခဲ့ဦး..” ကျနော်ကြိတ်ကြွေနေသော ဖူးပြည့်ရဲ့အကို မင်းမောင်ရဲ့စကားကြောင့် ကျနော့်စိတ်ထဲ ဝမ်းသာသွားမိတယ်။ မင်းမောင်မှာက အမေ မရှိတော့ဘူး ရှိတဲ့အဖေကလည်း အရက်သမား၊ ကျနော့်ရဲ့ တဖက်သတ်ချစ်သူ ဖူးပြည့်က တကယ်ကို အရမ်းလှပါတယ်။ ဆံပင်ဂုတ်ဝဲလေးနဲ့ ပြည့်ပြည့်ဖောင်းဖောင်း ဖြူဖြူဖွေးဖွေးလေး။ နောက်ပိုင်းအလှက အရွယ်နဲ့တောင် မမျှဘူး။ ကားပြီး ချိတ်ထွက်နေတာ။ ဖူးပြည့်များ ပြုံးရယ်လိုက်ရင် မြင်ရသူငေးမောသွားစေတဲ့အလှမျိုးကို ပိုင်ဆိုင်ထားသူလေးပေါ့။ ကျနော်က ခုချိန်ထိ ဖူးပြည့်ကို ဘာကြောင့် ဖွင့်မပြောရသေးလဲဆိုရင် ဖူးပြည့်က ခုမှဆယ်တန်း ကျောင်းတက်ဆဲမို့ ကျနော် ဖွင့်မပြောရက်တာပါ။ သူ့အကို မင်းမောင်ကို နည်းနည်းလန့်တာလည်း ပါတာပေါ့ဗျာ။ ပြီးတော့ ဖူးပြည့်ကို ကျနော့်လိုပဲ ကြိတ်ကြွေလို့ ဖွင့်ပြောခဲ့ဖူးတဲ့ ရဲနောင်ရဲ့စကားကြောင့်လည်း ကျနော်…

တစ်ဇန့်ဇန့်ဖြင့်အရှိန်မသေနိုင် အဲ့ဒီ မနက်က… အိပ်မက်ကောင်းများနှင့် ထိတွေ့ခြင်းကင်းခဲ့သည်မှာ ကြာပြီဖြစ်သောမည်ကာမတ္တအိပ်စက် ခြင်းတစ်ခုမှ ပျင်းရိညီးငွေ့စွာနိုးထခဲ့မိသည်…။ ဖြစ်နေကျမနက်ခင်းကလည်း ထုံးစံအတိုင်း အေးတိ အေးစက်နှင့်ပေါ့ …။ ဘေးနားတွင် ရံဖန်ရံခါရှိခဲ့ဖူးသော အနွေးဓါတ်လေးတစ်ခုအား မရှိနိုင်မှန်းသိရက်နှင့် စမ်းဖြစ်အောင် စမ်းလိုက်မိသေး၏၊ အေးစက်သောအတွေ့ရှိသည့် သူ့မျက်မှန်ကိုသာစမ်းမိလိုက်သည် ၊သူအရှက် ပြေကောက်တပ်လိုက်၏ ၊အမှန်တစ်ကယ် သူထိတွေ့ချင်ခဲ့သည်မှာ နုထွေးအိစက်လှစွာသောချစ် သူ၏ ခန္ဓာကိုယ်ပင်ဖြစ်ပေတော့သည်။ လွမ်းစရာရှိလျှင် နာစရာနှင့် ဖြေရသည်´ ဟူသည့်စကားရှိသော်လည်း လွမ်းစရာကြုံလာ တိုင်းနာကျည်းစရာကို သူရှာမတွေ့ခဲ့မိပါ၊ တစ်ကယ်တမ်း နာကျည်းစရာများလုပ်ခဲ့သူက သူကိုယ် တိုင် ဖြစ်နေခဲ့သည်လေ။ သူ့ကို မ´ ထားရစ်ခဲ့သည်မှာ တစ်နှစ်ပင် ပြည့်ခဲ့ပါပြီ၊ ထားခဲ့သည် ဆိုခြင်းထက် စိတ်ပျက်ရွံမုန်းစွာ စွန့်ခွာသွားသည်ဆိုခြင်း က ပိုမှန်ပေလိမ့်မည် ။ အားလုံး ပြီးသွားခဲ့ပါပြီ မောင်ရယ်´…

ကျွန်တော်နဲ့ မမမြင့် မမမြင့်တို့ မိသားစုဟာ ကျွန်တော်တို့အိမ်ချင်းကပ်ရပ်သို့အဌားပြောင်းလာပြီး သူမဟာ အသက်(၅၁)နှစ်ခန့်ရှိပြီးယောကျာ်းဆုံးပါးသွားပြီး သမီး၂ယောက်ရှိ ကာ သမီးအကြီးမှာ အိမ်ထောင်ကျပြီး သူယောကျာ်းရှိရာမုံရွာသို့လိုက်နေပြီး သမီးအငယ်မှာ ဘဏ်ဝန်ထမ်းတစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ ကျွန်တော်မှာ  တက္ကသိုလ်မှဘွဲ့ရပြီး သင်တန်းတစ်ခုတက်နေစဉ် အသက်(၂၅)နှစ်ကျော်ခါစ အလုပ်လိုချင်ရှာသောလည်းမရရသောအလုပ်မလုပ်ချင်သံသရာလည်နေချိန် ဖြစ်သည်။မမမြင့်နှင့် ခင်မင်ရင်းနှီးလာကာ တခါတလေရယ်စရာများပြောခြင်း သူ့ကိုfacebook accဖွင့်ပေးခြင်းစသဖြင့် အိမ်အဝင်အထွက်ရှိလာခဲ့ပြီး……. “ဟေ့ အောင်လေး လာဦး..”  “ဟုတ် အဒေါ်…” “နင်မနေ့ကဖွင့်ထားတဲ့ Facebook account ကဖွင့်မရဘူး…” “ဘာဖြစ်လို့ ပြပါဦး…အော် ဖုန်းနံပါတ်တောင်း တာ အဒေါ်ဖုန်းကိုနံပါတ်ပို့ပေးလိမ့်မယ်..အဲ့ဒါကိုထည့်..သူကဖုန်းနဲ့ချိတ်ခိုင်းတာ…” “အေးဟယ် ငါလည်း ဘာမှမလုပ်တတ်လို့..” မမမြင့်ဟာ အရပ်မှာ၅ပေ၃ခန့်ရှိပြီး ခန္ဓာကိုယ်မဝမပိန်ကာ ..နူတ်ခမ်းထူထူရှ်ပြီး ဗိုက်အဆီအနည်းငယ်ရှ်ကာ နို့အုံများထွားထွားနှင့် ကြိုက်သော အသက်ကြီးကြီးကြိုက်သောကျွန်တော့်အတွက် စပြီးစိတ်ဝင်စားမိသသည်မှာ… “အဒေါ်….” “ဟေ အောင်လေးလား…” “သဇင်ရော(သူ့သမီးအငယ်မ..ပြန်မလာသေးဘူးလား…) “အေး…

ရမက်ဇုန် မင်းဇော် တစ်ယောက် အလုပ်တာဝန် ပြီးပီ မို့ အိမ်ကို ပြန်လာခဲ့တယ် ။ လေးရက်လုံးလုံး မိမိ အထက်လူကြီး နဲ့ ခရီးစဉ် တလျောက် ပါသွားခဲ့တာ အခု မနက်ပိုင်း ပြန်ရောက်ခဲ့တာ မို့ နေ့လည်ပိုင်း ရုံးပြန်မတက်ချင်တော့ ။ မိမိ အထက်လူကြီးမှလည်း ပြန်နားပါတော့ ဆိုတာနဲ့ အိမ်ကို တန်းပြန်လာခဲ့တယ် ။ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ အိမ်ရှေ့ တခါး ပိတ်ထားတာ နဲ့ တခါးခေါက်လိုက်ပီး စောင့်နေလိုက်တာ ခနနေတော့ မင်းဇော် ရဲ့ခယ်မ ဝါဝါ တစ်ယောက် တံခါးလာဖွင့်ပေးတယ် ။ အိမ်မှာက မင်းဇော်ရယ် မိန်းမ ဝေမာလှိုင်ရယ် ခယ်မလေး ဝါဝါဦး ရယ် သုံးယောက် နေကြတယ် ။ မင်းဇော်မိန်းမ…

မမုန်းနိုင်ခဲ့သူတစ်ဦး သီတာတစ်ယောက်ဈေးဆိုင်လေးကိုတိုးချဲ့ရင်းတစ်စုံတစ်ဦးကိုသတိရ လိုက်တယ်။သတိရမိသူကတချိန်ကပတ်သက်ခဲ့ဖူးတဲ့သူ။ဆရာ့နာမည်ကဦးနေလ။ဆ ရာ့ကိုရန်ကုန်မှာတွေ့ပြီးသီတာ့ဘဝကိုခုလို ဖြစ်အောင်လုပ်ပေးခဲ့သူ။တွေးမိပြီး အရင်ကအကြောင်းတွေကိုပြန်သတိရလာမိသည်။တကယ်တော့ ဒီလိုဖြစ်ခဲ့ ရတဲ့အကြောင်းကတော့ သီတာတစ်ယောက်ဆရာ့ဆီကအ လုပ်ထွက်ပြီးမှအထည်ချုပ်တစ်ခု မှာအလုပ်ဝင်လုပ်လုပ်ခဲ့ပြီးမှအမေ့ကျန်းမာရေးကချို့ယွင်း လာခဲ့တယ်။အမေ့ကိုပြုစုနေရ လို့အလုပ်ပျက်ရက်များလာတဲ့အခါ အလုပ်ကထွက်လိုက်ရတယ်။အ လုပ်ကလဲမရှိသလိုအမေ့ဆေးဘိုး၊ အိမ်ငှားခ၊ စားစရိတ်တွေကြောင့် လက်ထဲငွေမရှိတဲ့အခါမှာတော့ချေး ငှားသုံးစွဲရတယ်။ပေါင်စရာမရှိ တော့အလွတ်ချေးရတဲ့အခါအတိုး ကများလွန်းတဲ့အတွက် သီတာတစ် ယောက်ကြံရာမရဖြစ်ခဲ့ရတယ်။ နောက်ဆုံးတော့ရှိတဲ့မာနကိုခဝါချ ပြီးအရင်အလုပ်ရှင်ဖြစ်သူဆရာနေလဆီကိုပဲအကူအညီတောင်းရတော့တယ်။ “ဆရာသမီးကိုကူညီပါဦး” “ဘာလဲသီတာ  ဘာဖြစ်လို့လဲ” “သမီးငွေ နည်းနည်းလိုနေလို့” “ဟမ် ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ” “သမီးအမေနေမကောင်းလို့ပါဆရာ” “အင်းပါသီတာ နင်ငါ့ဆီကအလုပ် ထွက်ပြီးအထည်ချုပ်မှာလုပ်နေတယ်မဟုတ်လား” “ဟုတ်ပါတယ်ဆရာ” “အဲဒီကပိုက်ဆံပိုရလို့ပြောင်းသွား ပြီးအခုဘာလို့ပိုက်ဆံလိုတာလဲ” “သမီးအမေနေမကောင်းတော့သမီး အလုပ်ကနားလိုက်ရတယ်။ရှိတဲ့ ပိုက်ဆံလဲကုန်ပြီဆရာ၊အကူအညီ တောင်းစရာဆိုလို့ဆရာပဲရှိတာမို့ သမီးအကူအညီတောင်းရတာပါ” “အေးလေ ဘယ်လောက်လိုလဲ” “တစ်သိန်းလောက်ပါဆရာ” “အေး ယူသွားလိုက်၊ဒါနှင့်ဘယ် တော့ပြန်ဆပ်မလဲ” “သမီးအလုပ်ပြန်လုပ်လို့ရတဲ့နေ့ပြန် ဆပ်ပါ့မယ်” “အေးပါ ယူသွား၊ယူသွား၊ရော့” မိုးသီတာတစ်ယောက်ဆရာ့ကိုမျက် နှာပူစွာနှင့်အကူအညီတောင်းလိုက်…

အမုန်းနွေ (အစ/အဆုံး) နွေတစ်ယောက် နယ်ပြန်ပါမယ်ဆိုကာမှ ကားလက်မှတ်က ဘယ်လိုမှဝယ်မရ၊သင်္ကြန်ရုံးပိတ်ရက်ထက်နောက်ကျပြီးမှပိတ်သော companyကိုသာ စိတ်ထဲမှ ကျိတ်ကာ မေတ္တာပို့မိတော့သည်။ လျှောက်ရှာရတာလည်း အဝေးပြေးဝင်းမှာ ကိုယ့်နယ်ပြန်မဲ့ဂိတ်တွေ စုံသလောက် ရှိနေပြီမို့ စိတ်ညစ်ညစ်နဲ့ စီးနေကျကားဂိတ်ဆီကိုသာပြန်လာခဲ့လိုက်တော့သည်။ အခန်းထဲမှာလည်း ကားစောင့်နေသူတွေ အများကြီးမို့ `ဟူး´ကနဲလေပူတစ်ချက်မှုတ်ထုတ်ရင်းက ကားလက်မှတ်အရောင်းဌာနအနီးသာ ကပ်ထိုင်လိုက်တော့သည်၊ခရီးသည် နားနေခန်းထဲက လူငယ်အချို့က ကွက်ကြည့် ကွက်ကြည့်နဲ့ ဆိုတော့ မတ်တပ်လည်းဆက်ရပ်နေဖို့ မသင့်တော်တာမို့ ထိုင်လိုက်မှ အဆင်နည်းနည်းပြေသွားသည်။ထိုစဉ် ဘေးနားမှ နွေ့ထက်နည်းနည်းတော့ အသက်ကြီးပုံရသည့် လူငယ်တစ်ယောက်ကဖုန်းဆက်နေသံကြား အသာပဲလိုက်နားစွင့်နေမိသည်။ ဟျောင့် သက်ကို မင်းလာမှာလား ငါလက်မှတ်ပိုဝယ်ထားရတာလေကွာ အခုမလိုက်ရင်ဘယ်လိုလုပ် မလည်း လက်မှတ်ဖိုးကဆုံးပြီ မင်းလုပ်လိုက်ရင်အဲ့လိုပဲ… မလိုက်လည်းနေတော့ကွာ ငိုးမတား ယီးလိုပဲ´ဟုဆိုကာ ဖုန်းချလိုက်ပြီး ဒီဘက်လှည့်တော့ သူ့ကိုစပ်စုနေပုံရသော နွေ့ကိုမြင်တော့ အသာပြုံးပြရင်း ဆောရီးပါ ဟု…