Author: wathone

တကယ်ကုန်းတဲ့ ကျနော်မိန်းမ ကျနော် ဘဝ ကိုယ်တွေ့ ဖြစ်ရပ်မှန်လေးပါ။ကပ်ကို စိတ်ဝင်စားတယ့် စမ်းချင်တယ့် သူငယ်ချင်းတွေကို ကျနော် အတွေ့အကြုံ ခံစားချက် ပြောပြချင်တာ ရယ်။ကောင်းကျိုး ဆိုကျိုး အကျိုအပြစ် အပေါ် သိရှိနိုင်ပါစေ ဆိုပြီး ဦးကိုကိုကြီး ဆီမှာ ကျနော့် အကြောင်းပြောပြရေးခိုင်း ခဲ့တာပါ့။ကျနော်ပြောပြတဲ့  ဖြစ်ရပ်မှန် အကြောင်းအရာ အရ သူငယ်ချင်းတို့ တစ်ခုခုခံစားသိခဲ့ရရင် ပြောရကျိုးနပ်ပါပြီး။ ကျနော် ဦးကိုကိုကြီးက ပြောတယ်သူ ကပ်ကို ယောကျၤားရဲ့  စိတ်ခံစားချက် အမြင်ဘက်ကနေ နေပြီး ရေးပေးပါမယ်။တော်တော်များများ ကပ်ကို ဇတ်လမ်းဆိုတာ ယောကျၤားခွင်ပြုချက်နဲ့ စတာပါ။ဒါပေမယ့်  ကပ်ကို ယောကျၤားရဲ့ အမြင်ဘက်ကနေ ရေးတာ သိပ်မတွေ့ရဘူး။ သူဖီလင် သူခံစားချက် ကို မြင်သာအောင် ရေးတာ ဖြစ်တယ် အတွက်…

အောက်ခြေဘဝ ( စ/ဆုံး ) ကျွန်မ၏ အမည်မှာ မဇင်မာဖြစ်ပြီး အသက်မှာ ၃၅နှစ်ခန့်ဖြစ်သည်….ကျွန်မသည်..ရန်ကုန်မြို့ဆင်ခြေဖုံးရပ်ကွက် ရှိကျူးကျော်ရပ်ကွက်တစ်ခုတွင်နေထိုင်ပြီး သားတစ်ယောက်သမီးတစ်ယောက်မိခင်ဖြစ်သည်…ကျွန်မဧ။်ခန္ဓာကိုယ်မှာယောကျာ်းသားများအားဆွဲမက်ဖွယ်ကောင်းလောက်အောင်မပြည့်စုံသောလည်း စွဲမက်ဖွယ်ကောင်းသောအကြည့် များကိုပိုင်ဆိုင်သူဖြစ်ပါသည်…ကျွန်မဧ။်လင်တော်မောင်မှာ အသက် ၄၀နှစ်ခန့်ရှိပြီး ကျွန်မတို့ဇနီးမောင်နှံတို့ချစ်ခင်စုံမက်သောကြောင်ဘဝတစ်ခုဆိုးတူကောင်းးဖက်ပေါင်းသင်းနေထိုင်နေခြင်းဖြစ်ပြီး ..လင်တော်မောင်မှာ .ညားခါစတွင် အလုပ်အဆင်ပြေ၍မိမိတို့မိသားစုမှာချောင်လည်ခြင်း..သားသမီးများအားကောင်းမွန်စွာကျွေးမွေးထားနိုင်ပြီး… ငယ်စဉ်အခါက ပျော်ရွင်စွာသုံးဖြုန်းခဲ့ပြိး ယခုအချိန်တွင် လင်တော်မောင်မှာဆေးလိပ်သောက်ခြင်း ကြောင့်နှလုံးသွေးကြောကျဉ်း၍ လေငန်းရောဂါခံစားနေရပါသည်..ထိုကြောင့်အိပ်ရာထဲလဲနေကာ ဝင်ငွေမရှိခြင်း ဝင်ငွေထွက်ငွေမညီခြင်းတို့ကြောင့် ကျွန်မတို့မိသားစုမှာဆင်းရဲနွမ်းပါးနေခဲ့လေသည်..ထို့ကြောင့်ကျွန်မသည်ဈေးထဲတွင် အသီးအရွက်ရောင်းခြင်း အဝတ်လျှော်ခြင်းစသောအောက်ခြေအလုပ်များသိမ်းကျုံးလုပ်ကာမိသားစုတာဝန်ကိုထမ်းဆောင်လျက်ရှိပါသည်….. ထို့သို့ခက်ခဲကြမ်းတမ်းသောဘဝကိုကျော်ဖြတ်ရင်းးး လင်တော်မောင်ဆေးရုံဆေးခန်းစရိတ်ကလည်းများပြား ကျွန်မရှာသမျှသည်လည်းနည်းပါးသောကြောင့် …..ကလေးတွေစားစရိတ်ပါ မလောက်ငှာဖြစ်ကာ ကျွန်မသည်ကိုယ်ကိုကိုယ်သတ်သေချင်စိတ်များပါပေါ်ပေါက်လာလေတော့သည်….ထို့ကြောင့် ကျွန်မလည်းမိသားစုနဲ့ဝေးရာသို့သွားကာ မြစ်ကမ်းဘေးတွင်တစ်ယောက်တည်းငူငူငိုင်ငိုင်ဆောက်တည်ရာမရထိုင်နေမိလေသည်…ထိုအချိန် ကျွန်မတို့ရပ်ကွက်ထဲက ကျွန်မအဝတ်လျှော်နေကြဖြစ်သော သူငှေးအိမ်မှာ မောင်မောင်ဆိုသော ကောင်လေးမှာလည်းမြစ်ကမ်းနံဘေးတွင်စက်ဘီးတစ်စီးနဲ့သီချင်းအော်ဆိုကာနေသောကြောင့်အလွန်အင်မတန်မှစိတ်ရူပ်ထွေးနေမိသောအချိန်ဖြစ်သောကြောင့်ဒေါသထွက်နေမိလေတော့သည် ကျွန်မ……ဟဲ့ မောင်မောင် နင် ဟယ် စိတ်ညစ်နေရတဲ့ကြားထဲ ဘာတွေအော်ဆိုနေတာလဲ မောင်မောင် …….ဟာ ဘယ်သူများလည်လဲလို့မဇင်မာပါ လား….အသဲကွဲလို့ပါဗျာ …လာညီးနေတာ…အမကောဘာတွေဖြစ်နေ မျက်နှာပျက်လို့ပါလား…

ဟင့်အင်း..ဝ သေးဘူးဆို ကိုထွန်းလူတို့ မြို့တက်တိုင်း မစန်းစန်းနှင့် ပြူးကျယ်တို့က ချိန်းချိန်း လိုးနေကျ ဖြစ်သည်..။ အိမ်ချင်းကလည်း တောင်ဖက်မြောက်ဖက် ကပ်လျက်သားဆိုတော့ သူတို့နှစ်ယောက် ဖြစ်နေကြသည်ကို မည်သူမျှ မရိပ်မိကြ..။ ပြီးတော့ သူတို့နှစ်ယောက် အသက်ချင်းကလည်း အလွန်ကွာသည်..။ ထို့ကြောင့်လည်း  ပတ်ဝန်းကျင်က မရိပ်မိကြခြင်း ဖြစ်သည်..။ ပြူးကျယ်အသက်က အခုမှ ၁၈ နှစ်ထဲ ဝင်စ..။ မစန်းစန်း အသက်က ၃၆ နှစ် ရှိပြီမို့ ပြူးကျယ်ထက် ၁၈ နှစ်ခန့်  ကြီးသည်..။ လမွှေးလေးတွေ က ရေးတေးတေးပေါက်လာပြီ ဖြစ်၍ ပြူးကျယ်တစ်ယောက် လူပျို အတောင်အလက်လေးတွေ ထလာပြီ..။ လူပျိုကြီး ကို မောင်ရှိန် သင်ကြားပြသထားသဖြင့် ဂွင်းလည်း တိုက်တတ်နေပြီ..။ ကိုမောင်ရှိန်က သူ့အဖေနှင့် ညီအစ်ကို တစ်ဝမ်းကွဲမို့…

မာယာသုံးပေမယ့် မမုန်းရက်ပါ ဆူး အိပ်ယာကနိုးလာပြီး နာရီကို ကြည့်မိတော့၆နာရီ အိပ်ချင်စိတ် မပြေသေး။ ညက ကိုကိုနဲ့ chattingထိုင်တာ များသွားတယ်။ အိပ်ယာထဲ လူးလှိမ့်ရင်း   ကိုကို့စကားတွေ ပြန်ကြားနေမိပါတယ်။ စိတ်ကူးယဉ်ရမည့် အချိန်မဟုတ် အိပ်ယာထ မျက်နှာသစ်ပြီး အောက်ထပ်သို့ ဆင်းလာခဲ့ပါတယ်။  ဒေါ်ကြီး တောင် မနက်စာပြင်ဆင်နေပြီ။  “ဒေါ်ကြီး မောင့်ဖို့ ကော်ဖီနှပ်ထားပြီလား”  “အင်း သမီးဆူး” ဖေဖေ ဆူးနဲ့ ဒေါ်ကြီးက မနက်စာကို အဝစားတတ်ပေမယ့်  မောင်ကတော့ ကော်ဖီနှင့် မုန့်တမျိုးမျိုးအပြင်မစားတတ်ပါ။ မောင်ဆင်းလာလျှင် နှပ်ရည် နွားနို့စစ်စစ် သိကြားပါလေကာဖြင့် ကော်ဖီ စိမ့်စိမ့်လေးတခွက်  အမြဲ ဖျော်ပေးရတယ်။ ဆူးဖျော်ပေးသော ကော်ဖီမှလွဲ၍ မောင်မသောက်တတ်ပါ။ “မောင် အိပ်ရေးပျက်လို့လား မျက်တွင်းတွေ ချောင်နေတယ်။” “ဟုတ်တယ် မမ ညက…

ရွှေရင်အစုံ တလျှပ်လျှပ်တုန် ငိုက်မြည်းလာသောမျက်လုံးများက မည်သို့မျှ ဟန်မဆောင်နိုင်တော့ပဲ သဲသဲတစ်ယောက် ကုတင်ပေါ်တွင် အိပ်တဝက်နိုးတစ်ဝက် ဖြစ်နေပါတော့သည်။ ည အိပ်မီးလေးရဲ့ မှိနိပြပြအလင်းရောင်အောက်မှာ ကိုယ်လုံးပေါ်တွင် အသားနှင့်ကပ်လျက်ရှိသော ညဝတ်အကျီ ပန်းရောင်လေးက မခိုတရို့ ကျီဆယ်နေ သကဲ့သို့ ရှိလှသည်။ ပြတင်းပေါက်ကနေ ခိုးကြည့်နေရင်း စိတ်မထိန်းနိုင်တော့သောကြောင့် တံခါးကိုအသာ လှပ်လိုက်ပီး အခန်းထဲသို့ခြေ ချလိုက်ပါ တော့သည် ကုတင်ဘေးသို့ ခြေသံမထွက်အောင် တိုးကပ်လိုက်ပီး အနားသို့ငုံ့ကြည့်လိုက်သောအခါ ထူထဲသောမျက်ခုံး ပါးနုနု လေးနှစ်ဖက်နှင့် နုထွေးလှ တော့ နှုတ်ခမ်းသားထူထူလေးများက ဆွဲဆောင်မှုအပြည့်ဖြင့် ဖိတ်ခေါ်နေသည့်အလား စိတ်ကိုဒုံးဒုံးချကာ ကုတင်ပေါ်သို့ အသာလှမ်းတက်လိုက်သည်။ သဲသဲ ခန္ဓာကိုယ်လေး လှုပ်ရှားပီး ပက်လက်အနေအထားဖြစ်သွားသောအခါ အရွယ်နှင့်မလိုက်အောင် ထွားကြိုင်းလှသော ရင်သား နှစ်မွှာမှာ ညဝတ်အကျီ ပါးလေး အောက် ဝံ့ကြွားလျက်မင်းမူနေပါတော့သည်။ ဘေးနားသို…

အင်းယားလမ်းက ချစ်ဇာတ်လမ်း မ … အဝတ်တွေ လဲလိုက်ပါလားဟင် … ခေါင်းကိုက်နေတယ်ဆို …”  “အင်း … မောင် … အပြင်ခဏထွက်ပေးနော် …” “နောက်ဖေးမှာ သံပုရာသီးရှိလား  …” “ဘာလုပ်မလို့လဲဟင် …” “အော် … မောင့်မိန်းမက … ခေါင်းကိုက်နေတယ်မှတ်လား … သံပုရာရည်လေး ဖျော်တိုက်မလို့ပါဗျာ”   “ဘာ … မောင့်မိန်းမ လဲ … ဟွန့် …”  “မဟုတ်လို့လား … မရယ် … ဟောဒီမှာကြည့်ပါအုံး … လက်ထပ်စာချုပ် … မ နော် … အခုမှ … ဘွာတေးမလုပ်နဲ့ …” “ဟာကွာ … မောင်နော်  … သိပ်မစနဲ့ကွာ…

ဖြားယောင်းသွေးဆောင်သောအမှောင်ည ကျမနာမည် ချမ်းအေး မအေးချမ်းတဲ့ ဘဝကို ပြောပြချင်မိတယ်။ ကျမကို မွေးပြီးပြီးချင်း အမေက မီးတွင်းထဲ ဆုံးသွားခဲ့ပါတယ်။ အဖေက   နောက်အိမ်ထောင်ထူပြီး ကျမကို မွေးစားမိဘလက်ထဲ ထည့်ခဲ့ပြီး တမြို့တရွာကို ထွက်သွားခဲ့ပါတယ်။ မွေးစားမိဘတွေက ကျောင်းထားပေးလို့ ၁၀တန်း ထိရောက်ခဲ့ပေမယ့်   ၁၀တန်းနှစ်မှာ မွေးစားမိဘတွေ ကားမှောက်လို့ ဆုံးသွားကျတယ်။  အော် ပြောဖို့ကျန်နေခဲ့တယ်။    မွေးစားမိဘတွေက အိမ်ဆိုင်လေး  ဖွင့်ထားတယ်။ သားအရင်းတစ်ယောက်ရှိတယ်။  သူတို့ဆုံးသွားတော့ ကျမ ကျောင်းထွက်ပြီး ဆိုင်တာဝန် ယူလိုက်ရတယ်။  အကိုက တက္ကသိုလ် ကျောင်းသားကြီး  ကျောင်းပိတ်ရက်ဆို ကျမတို့မြို့ကိုပြန်လာတယ်ရှင့်။  သူပိုင်တဲ့အိမ် သူပိုင်တဲ့ဆိုင် သူ့သဘောပေါ့။  နောက်ဆုံးနှစ် စာမေးပွဲပြီးရင် မိန်းမ ခိုးလာမယ်ဆိုပြီး အခန်းပြင်ခိုင်းထားတယ်။ စာမေးပွဲပြီးတော့ ခေါင်းငိုက်စိုက်နဲ့တစ်ယောက်တည်း ပြန်လာခဲ့တယ်။  ကျမတို့လည်း မမေးရဲဘူးရှင့်။ နေ့နေ့ညည…

အချစ်ဦးအတွက် မနွမ်းသေးသည့် ပန်းလေးတပွင့် ကျမ လေ စိတ်ထဲမှာ တမျိုးကြီးပဲ။ ဘာလည်းလို့မေးရင် လည်းမဖြေတတ်ဘူး။ အဲဒါကြောင့် တမျိုးကြီး လို့ပြောတာပေါ့။ ဟိုလေ၊ ရင်ခုံတာ၊ စိတ်လှုပ်ရှား နေတာ၊ အဲဒါလည်းပါတယ်၊ စိုးရိမ်နေတာ၊ ကြောက်လန့်နေတာလည်းပါတယ်။ နှမြောနေတာ၊ နောက်၊ သနားသလိုဖြစ်နေတာလည်းပါတယ်။ အဲဒါတွေ  အကုန်ပေါင်းစုံနေတော့ ဘယ်လိုပြောရမလဲ၊ တမျိုးကြီး ဖြစ်နေတယ်လို့ပဲ ပြောရတော့မှာပေါ့။ မိန်းခလေး တွေအတွက်ဆိုရင် ဘဝမှာ အပျို စဖြစ်တဲ့အချိန် ရယ်၊ ဘွဲ့ယူတဲ့ အချိန်ရယ်၊ လင်ယူတဲ့အချိန်ရယ်၊ တွေက ဘဝမှာ မှတ်တိုင်လို့ ပြောလို့ ရမယ် ဆိုရင်၊ မနက်ဖြန်က ကျမ အတွက် တတိယ မှတ်တိုင်လို့ ပြော လို့ ရမှာပေါ့နှော်။ ဘာလို့လဲ ဆိုတော့ မနက်ဖြန်က ကျမရဲ့ မင်္ဂလာပွဲ…

အထန်မလေး မေမိုးယံ “ဆရာ့တပည့်ကို ကြိုက်သလို ဆုံမပါဆရာ ကျွန်တော်တို့ခွင့်ပြုပါတယ်” ကျွန်တော်က ဆေးတက္ကသိုလ်တက်နေတာ။ မိဘက သိပ်မချမ်းသာတော့ ၁၀တန်း ကျောင်းသူကျောင်းသားတွေကို ဂိုက်လုပ်ရင်း တဖက်တလှမ်းက ကျောင်းစရိတ်ရှာတယ်။  အခု ဂိုက်လုပ်ပေးရမယ့်ကောင်မလေးက မေမိုးယံ။  တအိမ်လုံး ရဲ့ အချစ်တော် တကယ့် အဆိုးလေး။ သူ့မိဘတွေက ကြိုက်သလိုဆုံးမပါပြောပေမယ့် အသက်သိပ်မကွာတဲ့ကောင်မလေးကို ရိုက်ဆုံးမလို့ဖြစ်ပါ့မလား။   “ဒီတပုဒ်ကို ကျွန်တော်နဲ့တူတူ အလွတ်ဆိုကြည့်ရအောင်”  ကျွန်တော်က စာကျက်ဖို့ပြောပေမယ့် မေမိုးယံက ဂျစ်ကန်ကန်လုပ်နေသည်။တကယ်တော့    ကောင်မလေးက ကျွန်တော်ချော့တာခံချင်လို့   တမင်လုပ်တာ။ ဆင်းရဲတဲ့ဘဝမှာ ရုပ်ရည်ချောမောတာ ယောက်ျားလေးဖြစ်စေ မိန်းကလေးဖြစ်စေ သိပ်မ ကောင်းဘူးဗျ။ ကျွန်တော့်ရည်မှန်ချက်က ဆရာဝန်ဖြစ်ဖို့။ တပည့်ကျောင်းသားတွေနဲ့ညီအကိုလိုနေလို့ဘာမှမဖြစ်ပေမယ့် တပည့်ကျောင်းသူတွေကကျ တော့ ကိုကြီးနဲ့ညီမလေး ဇာတ်လမ်းခင်းချင်ကြတယ်။ ကျွန်တော်သာ စိတ်အလိုလိုက်မိရင် ကျွန်တော့်ရည်မှန်းချက်ပျက်တာကြာပေါ့။သတိထားပြီးရှောင် ရင်း သူတို့ကိုလည်း…

ကျွန်တော့် သဲလေး နှင့် သူမတွက် ဖြည့်ဆည်းပေးသူများ ….. “ဒီး ဒီး” အသံ ပိတ်ထားသော်လည်း ဖုန်းရဲ့ (vibrate mode) ကြောင့် သူမ၏အလုပ်စားပွဲလေး တုန်ခါသွားသည်…….. ဖုန်း (screen) မှာ ကိုကို့ (Massage  Notification) လေးမှန်းသိသိခြင်းကြည့်လိုက်တော့……  ” လီး ဆာနေပြီလား သဲလေး “ အလုပ်လုပ်ရင်း ဝင်လာတဲ့ စာလေးတစ်ကြောင်းကြောင့် သဲသဲ တစ်ယောက် ကြက်သီးမွှေးညှင်းများပင် ထသွားသည်။ တစ်နေ့ည က ကိုကိုနှင့် ဟိုတယ်မှာ အလုပ်မအားတဲ့ ကြားက ကပြာကယာချစ်ခဲ့ရသဖြင့် သဲသဲ  စိတ်ထဲ နောက်ထပ်လိုချင်တောင့်တနေမှန်းသိ၍ ကိုကို တမင် ညစ်ပြီးစာပို့ လိုက်မှန်းသိနေသည်။ ကိုကိုလည်း သူမကိုဆာနေမှာ ကောင်းကောင်းသိနေ သဖြင့် ပြန်ညစ်ရန်ဆုံးဖြတ်ပြီး….. သဲသဲလည်း…