Author: wathone

၀ဋ် ဟင့်အင်း ကို မပြန်လာနဲ့ ကျောင်းက မပိတ်သေးဘူး။ ပြီးတော့ နွေးကို .. နွေးကိုသာ လမ်းခွဲပေးပါ ကိုရယ်နော်  ဟင့်အင်းနွေး ခုမှနု တုန်းဆို ဒီအရာတွေက ရှင်းလို့ရတာပဲ  ဟင့်အင်း.ဟင့်အင်း နွေးအမှားကို နွေးခံမယ် နွေးမလုပ်ရက်ဘူးကို နွေး လူသတ်သမား မဖြစ် ချင်ဘူး  နွေးရာ..ကို့ကိုပြောပါအုံး ဘယ်သူနဲ့ရတဲ့ ကိုယ်ဝန်လဲ   နြေး.   ဟင့်အင်း ကိုရယ် နွေးမပြောပါရစေနဲ့   နွေး .. နွေးကိုယ်နဲ့  လွယ်မွေးရတဲ့ ကလေးကိုကိုတို့ကလေးလို့ ကိုသတ်မှတ်မှာပါ ကိုနွေးကို အမြဲချစ်နေမယ်နွေး ကို့ကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောပါနွေး ရယ်  နွေ ကိုယ်ဝန်က ကို့ အန်ကယ်နဲ့ ရခဲ့တာ  ကျွန်တော် ကိုယ့်နားကို မယုံနိုင်လောက်အောင်ပါပဲ။ ပြီးတော့ ကျွန်တော့်အတွေးထဲ မှာ…

ဘဝရဲ့တစ်ညတာ (စဆုံး) (အို) အလိုလို ကျမနှုတ်ကထွက်မိသွားပြီးမှ ချက်ချင်း ပါးစပ်ပိတ်လို့ ဘေးဘယ်ညာကို အသာအကဲခတ်ကြည့်   လိုက်မိတယ်။ကိုယ် ကသာ စိုးရွံ့နေပေမယ် ပတ်ဝန်း  ကျင်ကလဲ သူ့အာရုံနဲ့သူ အသီးသီးမျောပါနေလို့ ကျမ  အဖြစ်ကိုဘယ်သူကမှ သတိမထားအရေး တယူမရှိနေ   ပါဘူးလေ။  ဇာတ်ခုံပေါ်အာရုံရောက်ပြီး တင်ဆက်မှုတွေနောက်တ   စိုက်မတ်မတ်လိုက်နေကြသူတွေ ရှိသလို။တီး တိုးတီး  တိုး သဖန်းပိုးလုပ်နေကြသူတွေကလဲ သူတို့အာရုံနဲ့သူ  တို့။   ရောက်နေတဲ့နေရာလေးတော့ပြောပြမှဖြစ်မယ်။အခု   ကျမ ရောက်နေတာက ကျမတို့ မြို့လို့ခေါ်ရမယ့်တော  သာသာနယ်မြို့လေးရဲ့ ဓလေ့အရ ပွင့်လင်းရာသီမှာ  ကပြအသုံးတော်ခံတဲ့ ဇာတ်ပွဲ လေး။ဗလာပွဲမို့ အစောထဲ  ကနေရာဦးပြီး။ ကိုယ့်အခင်းလေးတွေနဲ့ကိုယ် ရာသီက  ဆောင်းဝင်စမို့ ပွဲကြည့်မယ်ဆိုရင် ခြင်းတောင်း ထဲရေ  နွေးဓါတ်ဘူး စားစရာအစုံအလင်နဲ့ အေးရင်ခြုံဖို့စောင်  ကိုယ်စီ။ဒါက ကျမတို့မြို့လေးရဲ့ လူနေမှုတစ်ခုလို့ပဲ …

ဆ…ဆရာမ…ဖင်ကိုချ…… ဆရာမ စောက်ပတ်ထဲ လီးဒစ်ဝင်သွားပြီနော်…၊ ဒူးနှစ်ဖက်ပေါ် လက်ထောက်ပြီး အသာကုန်းပေးပါ..၊ ဒါမှ နောက်က လီးအကုန်ဝင် အောင် ထိုးသွင်းပြီး ကောင်းကောင်း ဆောင့်လိုးလို့ ရမှာ…”  “ အရမ်းကြီး ထိုးမသွင်းပါနဲ့အုံး ရှင်…ကြပ်နေတာ…၊ ဖြည်းဖြည်း ပဲ  သွင်းပါအုံး ရှင့်..” ကုန်းပေးပြီးနောက် ခေါင်းလေးကို နောက်သို့ လှည့်ကာ လှမ်းပြောသည်..။ စိုးခိုင်ကလည်း  ခေါင်းငဲ့လာတာ  အလိုက်သင့်ဖြစ်သွား၍ ဆရာမလေး၏ နှုတ်ခမ်းကို တစ်ချက်လှမ်းဆွဲစုပ်လိုက်ရာ ပွတ်ကနဲ  အသံမြည်သည်..။   “ ဟင့်….ကြည့်ပါ လား…တကယ်ပါပဲ…”  “ ဘာဖြစ်လို့လဲ ဆရာမရဲ့..ဟဲဟဲ ဟဲ…”  “ သွားပါ….လူကို နမ်းလား စုပ်လားနဲ့…”   “ အော်…ဆရာမရယ်…  စောက်ပတ်ထဲ လီးဒစ်တောင် သွင်းထားပြီပဲ…၊ ပါးစပ်စုပ်တာ နမ်းတာ  ဘာဖြစ်လို့လဲ..၊…

သူငယ်ချင်းမကို အနောက်တံခါးဖွင့်ခြင်း “ဖြန်း _ နင့် အာ့တာ ဘာလုပ်တာလဲ” တင်းရင်းနုညံ့တဲ့ အထိန်းအကွတ်မပါ ရင်သားနှစ်မွှာကို ပါးလွှာတဲ့ ညဝတ်အိကျႌပေါ်ကနေ  ညင်သာစွာ အုပ်မိုးပေးလိုက်မိတဲ့  ကိုယ့်လက်ဖျံကို အရိုက်ခံလိုက်ရခြင်းနဲ့အတူ တုန်ရီလှိုက်မောစွာ  ရှက်ဒေါသနဲ့ မေးခွန်းထုတ် လိုက်တဲ့ အသံ ; …  အလင်းမရှိ လူသံ၊သူသံ တိတ်ဆိတ်တဲ့ အမှောင်ဆန် မိုးညတစ်ညရဲ့ သန်းခေါင်ယံအချိန် ချိုမြိန်မှန်းသိတဲ့ ခန္ဓာ ဝရဇိန် နတ်စည်းစိမ်ခံစားဖို့  အစပျိုး အရှိန်ယူနေတဲ့ အခိုက်အတန့် ..  ပါးလွှာတဲ့အကာနဲ့ ဝန်းရံထားတဲ့ အခြားတဘက်မှာတော့  ဆူဖြိုးထွားကြိုင်း ကျားရိုင်းတို့အကြိုက် စွဲခိုက်လောက်တဲ့ အရသာပုံဆောင်ခဲ ဆွဲကိုင်ချင်စရာ ရင်သားနှစ်မြွှာ .. စာစစ်ခန်းမှာ  ရာထူးတက်ဖို့ ဗျူးဝင်နေတာမဟုတ်လို့ မေးလာတဲ့ ကွက်စ်ရှင်ကို မဖြေမိပဲ တိတ်ဆိတ်စွာ ဗျူဟာခင်းနေလိုက်တယ်၊ …

တိုးလို့ချစ်မယ် (စဆုံး) ကျမက ဆုနွယ်ပါ။ အများကခေါ်တာနွယ်ပေါ့။ ကျမက ညိုချောလေးရှင့် ခစ်ခစ်။ ဆံပင်ကလည်း ဒူးလောက်ထိရှည်တယ်။ မြန်မာ ဆန်ဆန်လေးပေါ့ရှင်။  ကျမမှာအချစ်ဆုံးသူငယ် ချင်းနှစ်ယောက်ရှိတယ်။ လွင်မိုးနဲ့ဒုတိယံတဲ့။ နာမည်တွေ ကအလမ်းတွေ။ သူတို့ နှစ်ယောက်နဲ့ ကျမယူနီစတက်တော့မှခင်တာ။ အရမ်းခင်ဖို့ကောင်းတယ်။ ဘယ်လောက်ထိခင်တုန်းဆိုရင် သူတို့နဲ့ တဆောင်ထဲ အတူငှားနေတဲ့အထိပဲ။  ကျမကျောင်းစတက်တော့ အများနဲ့ငှားနေတာ။ အခုတော့ ဒီနှစ်ယောက်နဲ့ပဲ တစ်ဆောင်ထဲနေတော့တာ။  ကျမရည်းစားရတော့ ရည်းစားကိုအချိန်ပေးလိုက်တယ်။ သူ့နာမည်က ကိုအောင်တဲ့။ ရှင်းရှင်းပြောရရင် ကျမမှာ ဘာအတွေ့အကြုံ မှမရှိဘူး။ ကိုအောင်နဲ့ရည်းစားဖြစ်တော့ သူက ကစ်ဆင်ဆွဲတာနဲ့ ကျမကစ်ဆင်ဆွဲတတ်လာတယ်။ ကိုအောင်နဲ့ရည်းစားဖြစ်ပြီး တစ် လလောက်ကြာ တော့ ကျမကိုအောင်နဲ့နယ်ကျွံတော့တယ်။ အဲနေ့က ကျမတို့နှစ်ယောက်လည်ပတ်ရင်း မိုးက ဗြုန်းစားကြီးရွာချပါ  လေရော။ ကျမတို့နှစ်ယောက်လည်း ကြွက်စုတ်လေးတွေ ဖြဟ်လို့။…

အဒေါ်နဲ့တူ ( စ / ဆုံး ) အထက်တန်းပြဆရာမလေးဒေါ်မိုးမိုးဇင် ကျောင်းကပြန်ရောက်ပြီးဆွဲခြင်းလေးချကာ အဝတ်လဲရန်အိပ်ခန်းထဲဝင်သွားသည်နှင့် အထပ်ခိုးပေါ်မှအိပ်ခန်းလေးထဲရှိစည်သူကသူ့ဖုန်းကိုဖွင့်လိုက်သည်။အိပ်ခန်းထဲမှာသူလျို့ဝှက်တပ်ဆင်ထားသောစပိုင်ကင်မရာလေးတွေက ဒေါ်မိုးမိုးဇင်၏လှုပ်ရှားမှုတွေကို ဗီဒီယိုအနေဖြင့်ပို့ပေးနေသည်။ ဒီနေ့မှကင်မရာတပ်ဖြစ်တာမို့ ဒေါ်မိုးမိုးဇင်၏ရှိုက်ဖိုကြီးငယ်တွေကိုမြင်တွေ့ရတော့မည်ဟူသောအသိကြောင့် ဖုန်းဖွင့်တာတောင်စည်သူလက်တွေတုန်နေသည်။အဒေါ်အရင်းဖြစ်သူ၏ခန္ဒာကိုယ်အလှအပတွေကြောင့် တပ်မက်စိတ်ဝင်နေခဲ့တာကြာပြီဖြစ်သည်။ကိုယ့်အဒေါ်အရင်းခေါက်ခေါက်ကိုမှန်းပြီးကွင်းထုခဲ့ရပေါင်းလည်းမနည်းတော့။ယောကျ်ားနှင့်ကွဲသွားတာငါးနှစ်ရှိပြီဖြစ်သောအဒေါ်ဖြစ်သူလည်းဆာလောင်နေလိမ့်မည်ဟုမှန်းမိသည်။ ကျောင်းဆရာမဟူသောဂုဏ်ပုဒ်ကြောင့်သာဒေါ်တပ်ခေါ်နေရသော်လည်းအသက် ၃၆ နှစ်သာရှိသေးသောဒေါ်မိုးမိုးဇင်၏ခန္ဒာကိုယ်မှာ အမို့အမောက်အစွင့်အကားတွေကပုရိသတို့တပ်မက်ဖွယ်ကောင်းနေဆဲ။ကလေးတယောက်အမေဟုပင်ထင်စရာမရှိ။၂ နှစ်ခန့်သာအလိုးခံထားရသောကြောင့်အလှအပတွေမပျက်သေးသည့်အပြင်တသားမွေးတသွေးလှနေသောအဒေါ်ဖြစ်သူကိုလိုးချင်စိတ်တွေပြင်းထန်နေခဲ့သည်။fb acc တစ်ခုဖွင့်ကာ သူ့အဒေါ်ထံမက်ဆင်ဂျာမှတဆင့် အပြာဝတ္ထုတွေ ဇာတ်ကားတွေပို့ပေးပြီးကာမစိတ်ကိုနွှေးပေးသည်။သူမကဘာမှတော့ပြန်မပြော။block ခြင်းလည်းမရှိ။ဒီနေ့လည်းဂျပန်အင်းစက်ဇာတ်ကားတခုပို့ထားသည်။ ဒေါ်မိုးမိုးဇင်ကတော့ အိပ်ခန်းထဲရောက်သည်နှင့်တံခါးပိတ်ကာ အင်္ကျ ီအဖြူလေး၏နှိပ်ကြယ်သီးတွေကိုစဖြုတ်နေသည်။ စည်သူ့လီးကြီးငေါက်ကနဲဖြစ်လာသည်။ဒေါ်မိုးမိုးဇင်ကအင်္ကျ ီချွတ်ပြီးချိတ်မှာချိတ်နေစဉ်သူမကျောပြင်ဖွေးဖွေးနှင့်ဘော်လီအဖြူလေးကိုသာမြင်နေရသည်။ထိုအခိုက်သူမက လက်ကလေးနောက်ပြစ်ကာ ဘော်လီချိတ်သုံးခုကိုကျွမ်းကျင်စွာဖြုတ်ပြီးချွတ်ကာအဝတ်ဟောင်းခြင်းထဲထည့်လိုက်သည်။အိမ်နေရင်းဝတ်သောထမီလေးကိုယူရန်လှည့်လိုက်သောအခိုက်မှာ မို့မောက်လုံးအိသောနို့ကြီးနှစ်လုံးကိုမြင်လိုက်ရတော့ စည်သူဆယ်ချက်ခန့်ကွင်းဆောင့်ထုလိုက်မိသည်။ဖြစ်ချင်တော့ သူမကလည်း ကျောင်းစိမ်းထမီလေးကိုခါးမှာဝတ်ထားလျက်နှင့်အပေါ်ပိုင်းဗလာကျင်းကာ သူမနိ့အုံပေါ်ရှိနို့သီးခေါင်းလေးကိုလက်ညှိုးလက်မတို့ဖြင့်ကိုင်ကာလှည့်ပတ်ကြည့်နေသည်ကို စည်သူအတိုင်းသားမြင်နေရသည်။နို့အုံဖွေးဖွေးကြီးတွေကစို့ချင်စရာကောင်းလှသည်။သူမကနို့သီးခေါင်းလေးနှစ်ခုကိုစစ်ဆေးပြီးခါးမှထမီကိုချွတ်လိုက်သည်။ သူမခန္ဒာကိုယ်ပေါ်တွင်ပင်တီအနက်ကလေးတထည်သာကျန်တော့သည်။ပေါင်လုံးဖွေးဖွေးကြီးှနှစ်ခု၏ခွဆုံမှာစောက်ဖုတ်ကြီးဖောင်းမို့နေပုံကိုပင်တီပေါ်မှအတိုင်းသားမြင်နေရသည်။ဖြူဖွေးတောင့်တင်းဖွံ့ထွားသောခန္ဒာကိုယ်အလှသည်တပ်မက်ဖွယ်ရာကောင်းလှသည်။သူမကအခန်းတံခါးပိတ်ထားသည်ဟူသောအသိနှင့်စိတ်ချစွာပင် ပင်တီလေးကိုချွတ်လိုက်ပြန်ရာအမွေးအမြှင်မရှိသောစောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးကိုမြင်လိုက်ရတော့စည်သူမှာအခုပင်တက်လိုးပစ်ချင်လာသည်အထိစိတ်တွေထလာသော်လည်း ကိုယ့်အဒေါ်ကိုယ်ပြန်၍မုဒိမ်းကျင့်ရမှာကိုတော့မလုပ်ရဲသဖြင့်အဒေါ်ဖြစ်သူ၏အဝတ်မဲ့ခန္ဒာကိုယ်ကိုကြည့်ရင်းတချီပြီးအောင်ကွင်းထုလိုက်မိတော့သည်။ သုက်ရည်တွေထွက်သွားပြီးချိန်မှာတော့ဒေါ်မိုးမိုးဇင်သည်အိပ်ခန်းနှင့်တွဲလျက်ရှိသောရေချိုးခန်းထဲသို့ရောက်သွားပြီဖြစ်သည်။တိုက်ခန်းလေးထဲမှာရေချိုးခန်းတခန်းတည်းသာရှိပြီသူမအိပ်ခန်းအတွင်းမှဝင်ထွက်နိုင်ရန်တံခါးတပ်ထားပြီးအသုံးပြုပြီးလျင်အိပ်ခန်းအတွင်းမှချက်ပြန်ထိုးထားလေ့ရှိသည်။ ညဘက်များတွင်တော့ချက်ထိုးလေးမရှိ။သူမရေချိုးခန်းထဲရောက်တော့ရှေ့ဘက်တံခါးကိုအတွင်းမှလော့ချပိတ်လိုက်ပြီး ကိုယ်လုံးတီးနှင့်ပင် လက်ကိုဆပ်ပြာဖြင့်အရင်ဆေးသည်။ထို့နောက်ရေပန်းပိုက်ကိုကိုင်ကာပေါင်ကြားထဲရှိစောက်ဖုတ်ကြီးကိုသေချာစွာပွတ်သပ်ဆေးကြောနေပြန်သည်။သူ့အဒေါ်စောက်ဖုတ်ဆေးတာကိုအခုမှမြင်ဖူးသောစည်သူမျက်တောင်မခတ်ကြည့်ရင်းလီးကပြန်တောင်ချင်သလိုဖြစ်လာသည်။ခြေလက်နှင့်စောက်ဖုတ်ကိုဆေးပြီးထမီဟောင်းတထည်နှင့်သုတ်ကာနောက်ထပ်ထမီတထည်ကိုရင်လျားလိုက်ပြီးရေချိုးခန်းရှေ့တံခါးကိုပြန်ဖွင့်လိုက်ကာစည်သူရှိရာအထပ်ခိုးလေးဆီမော့လျက် သားရေ တီလေးခဏနားဦးမယ် ထမင်းဆာရင်စားနှင့်နော် –ရတယ်တီလေး သားမဆာသေးပါဘူး ဒေါ်မိုးမိုးဇင်သူမအိပ်ခန်းထဲပြန်ဝင်ကာရေချိုးခန်းဖက်သို့ကူးသောတံခါးကိုပြန်ပိတ်ကာချက်ထိုးလိုက်သည်။ သူမအိပ်ခန်းနှင့်ရေချိုးခန်းထဲမှာတပ်ထားသောစပိုင်ကင်မရာလေးတွေက…

ရှေ့နေမလေးနဲ့ ရှေ့သွားနောက်လိုက် အမှု ရှေ့သွားနောက်လိုက် ပျောက်ဆုံးနေသော အမှုတွဲများစွာ ရှိတတ်သည်။ ဥပမာ မိန်းကလေးက မတိုင်ရဲလို့၊ ရှက်လို့၊ ဘယ်လို တိုင်ရ မှန်း မသိလို့၊ တိုင်ရကောင်းမှန်း မသိလို့ စသဖြင့် မျိုးစုံရှိတတ်သည့်အထဲ ဤအမှုသည် တိုင်ရကောင်းမှန်းပင် မသိ သဖြင့် သိသာ  သိလိုက်ရသည် ကိုင်တွယ်ခွင့်မရခဲ့သော အမှုတခု ဖြစ်သည်။ ရှေ့သွားနောက်လိုက် ညီလွန်း လသော လင်မယားနှစ်ယောက် အကြောင်းဖြစ်သည်။ ရှင်းပြဖို့ ရှုပ်ထွေးလှသော အမှုတခုလည်း ဖြစ်သည်။ ဈေးထဲတွင်တော့ သူမကို မခိုင်ဟု ခေါ်ကြသည်။  တကယ်တော့ သူမအမည်က ခိုင်ခိုင်ကြည်ဖြစ်သည်။ သူမအမပျိုဘဝကတည်းက မခိုင် မခိုင်ဟု ခေါ်လာခဲ့ကြသဖြင့် သူမ အိမ်ထောင်ကျခဲ့ သော်လည်း မခိုင်ဆိုသည့် အမည်က စွဲနေသည်။ မခိုင်မှာ…

ဆရာမရဲ့လိုးပါဆက်လိုးပါ ဆရာမ စောက်ပတ်ထဲ လီးဒစ်ဝင်သွားပြီနော်…၊ ဒူးနှစ်ဖက်ပေါ် လက်ထောက်ပြီး အသာကုန်းပေးပါ..၊ ဒါမှ နောက်က လီးအကုန်ဝင်အောင် ထိုးသွင်းပြီး ကောင်းကောင်း ဆောင့်လိုးလို့ ရမှာ…” “ အရမ်းကြီး ထိုးမသွင်းပါနဲ့အုံး ရှင်…ကြပ်နေတာ…၊ ဖြည်းဖြည်း ပဲ သွင်းပါအုံး ရှင့်..” ကုန်းပေးပြီးနောက် ခေါင်းလေးကို နောက်သို့ လှည့်ကာ လှမ်းပြောသည်..။ စိုးခိုင်ကလည်း ခေါင်းငဲ့လာတာ အလိုက်သင့်ဖြစ်သွား၍ ဆရာမလေး၏ နှုတ်ခမ်းကို တစ်ချက်လှမ်းဆွဲစုပ်လိုက်ရာ ပွတ်ကနဲ အသံမြည်သည်..။ “ ဟင့်….ကြည့်ပါလား…တကယ်ပါပဲ…” “ ဘာဖြစ်လို့လဲ ဆရာမရဲ့..ဟဲဟဲ ဟဲ…” “ သွားပါ….လူကို နမ်းလား စုပ်လားနဲ့…” “ အော်…ဆရာမရယ်… စောက်ပတ်ထဲ လီးဒစ်တောင် သွင်းထားပြီပဲ…၊ ပါးစပ်စုပ်တာ နမ်းတာ ဘာဖြစ်လို့လဲ..၊ ခေါင်း နောက်လှည့်ပေးစမ်းပါအုန်း..”…

ရွှေရည်လဲ့ ရွှေရည်လဲ့သည် ဇော်မင်းကို၏ လီးတန်ကြီးကို သေသေချာချာကိုင်ဆွပေးရင်းက ပိုပြီး  စိတ်တွေကြွတက်လာရလေသည်။  “လဲ့………ဇော့်……လီးကြီးကို ကြိုက်လားဟင်…..”   “လဲ့…….မရှက်စတမ်းပြောရရင် လဲ့လေ ဇော့်လီးကြီးကိုဘဲ ကြိုက်နေပြီသိ လား။လဲ့  စောက်ခေါင်းထဲမှာလဲ မချောင်ဘူး။ပြီးတော့ သိပ်အားရပါးရ ရှိတယ်ကွယ် နောက်ပြီး   အရှည်လဲ ပိုတယ်သိလား။ဒီလို  ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောရ အရသာခံရတာကို  လဲ့ကြိုက်တယ် သိလား မညာချင်ဘူး”   “ဒါပေါ့….လဲ့ရယ် ဒီလို ပွင့်လင်းပြီး တစ် ယောက်ကို တစ်ယောက် အပေးအယူကောင်း  နေကြတော့ မခွဲနိုင်မခွာနိုင် ခိုင်မြဲတာပေါ့…..လဲ့….ဇော့်လီးကို စုပ်ပေးကွာ…ခံချင် တယ်”ရွှေရည်လဲ့သည် လီးတန်ကြီးကို ငုံ့ပြီးနမ်းသည်။လီးအနံ့ကလဲ ခပ်သင်းသင်းလေး အဲ  မဝံ့မရဲလျှာလေးထုတ်ပြီး ထိပ်ဝကို ယက်ပေးလိုက်သည်။ဇော်မင်းကိုမှာ တွန့်ကနဲ  ကော့တက်သွား၏။သူမ၏ ဆံပင်တွေကလဲ ပေါင်ရင်းမှာ စုပြုံပြီး ကျနေတော့  ယားကျိကျိလေးဖြင့် တမျိုးအရသာဖြစ်နေသည်။ ရွှေရည်လဲ့သည် မှိုဖူးလို…

ယောက်ျားခွင့်ပြုလို့ “နင့်ဟာကြီးကလည်း ကြည့်ပါဦး တောင်နေတာမာပြီးရှည်တယ်” ပန်းခြံထဲ၌ပုံ့ပုံကမြင့်အောင်၏ လီးတံကြီးကိုဆော့ကစားရင်း ပြောလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ပုံ့ပုံ့နှင့်မြင့်အောင်မှာလုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်ဖြစ်ပြီးမတ်ဆင်ဂျာ၌ ပုံ့ပုံ့တောင်းဆိုလို့ဖြစ်စေ မြင့်အောင် ကိုယ်တိုင်ကဖြစ်စေ အောကားတွေ အောအကြောင်းတွေအပြန်အလှန်ပြောဆိုရလောက်အောင်ခင်မင်ရင်းနှီးကျွမ်းဝင်နေကြပြီ ဖြစ်သည်။ပုံ့ပုံ့မှာလင်ရှိမယားဖြစ်ပြီးမြင့်အောင်မှာ လူလွတ်ဖြစ်သည်။နှစ်ယောက်လုံး၃၂ဝန်းကျင်ဖြစ်ပြီးမြင့်အောင်ကလပိုင်းငယ် သည်။ပုံ့ပုံ့မှာလင်၏စွမ်းဆောင်ရည်ကိုအားမရတိုင်းမြင့်အောင်ကိုအကြံတောင်းကြည့်ရင်းမြင့်အောင်လည်းသူသိသောဆေးဝါးတွေ အပြုအစုတွေပြောပြတတ်၏။နောက်ဆုံးအဆင်မပြေမှသူကြည့်ဖူးသောကွတ်ကိုးကားတွေထဲကလိုအထန်ဇနီးသဘောတရားတွေ ပြောပြပေးလိုက်သည်။ “နင့်ယောကျာ်းကိုစည်းရုံးတာအဆင်ပြေသွားပြီလား”   “အင်းပြေလို့ ခုလိုနင်နဲ့လာတွေ့တာပေါ့”  “တော်တော်စည်းရုံးလိုက်ရမှာ ပေါ့”   “မဟုတ်ပါဘူး။သူက ပန်းညိုးနေတာကော လုပ်တိုင်းလည်းငါကကောင်းကောင်းမခံစားရသေးခင်သူပြီးနေပြီဖြစ်နေတာ ကော ကိုနင်ပြောသလိုပြောကြည့်တာပေါ့ ဆန္ဒမပြည့်တာကြာလာရင် ငါလည်းသူကပ်တာခံချင်မှာမဟုတ်တော့ဘူး သူမသိအောင် လည်းလုပ်ချင်လုပ်မိမှာ အဲ့တော့သူ့ကိုနားလည်အောင်ပြောပြ တစ်ခါတစ်လေ ဆန္ဒအရ သူစိမ်းယောကျာ်းနဲ့ဆက်ဆံမိပေမယ့်သူ့ အပေါ်မှာအချစ်လျော့မှာမဟုတ်တဲ့အကြောင်း သူလည်းဆန္ဒအရခရီးသွားရင်းတခြားကောင်တွေနဲ့ပလူးမိတာကိုလည်းငါကနား လည်ပေးတဲ့အကြောင်း ညှိယူရတာပေါ့” “အင်း…သူကောဘာပြန်ပြောလဲ”  “သူ့ကြောင့်ငါဆန္ဒမပြည့်တာတွေကိုနားလည်ပေးပါတယ်တဲ့။သူ့အပေါ်အချစ်မလျော့ရင်လည်း ကျေနပ်ပါတယ်တဲ့။သူ့နောက်ကွယ်မှာမဖောက်ပြန်ပဲခုလိုသူ့ကိုပွင့်ပွင့်လင်းလင်းသဘောထားတောင်းခံတာကျေနပ်ပါတယ်တဲ့။ တစ်ခါတစ်လေမိန်းမဆန္ဒရှိလို့စိတ်ချရသူဆိုကိုယ်ခွင့်ပြုပါတယ်တဲ့”  “အင်း နင့်ယောကျာ်းကသဘောထားကြီးပြီးနင့်ကိုအရမ်းချစ် လို့ခုလိုနားလည်ပေးနိုင်တာနေမယ်” “အင်း…ဟုတ်မယ်….အယ်…ကြည့်ပါဦးနင့်ဟာကြီးက ပိုမာလာပြီးအရည်ကြည်တောင်ထွက် နေပြီ”   “နင့်လက်လေးတွေကနူးညံပြီးပွတ်သပ်နေတာအရမ်းခံလို့ကောင်းတာကိုး…။နင့်နို့ကြီးတွေကလည်းအကြီးကြီးပဲ နင့် ယောကျာ်း အပီကိုနယ်ဖတ်ထားမှာပဲ” “အင်း”  “နင့်နို့ကြီးတွေငါကိုင်ကြည့်မယ်နော်”  “ကိုင်လေ” …