Author: wathone

Onlineလိုင်းပေါ်က ဆရာမ ကျနော်လဲ ရန်ကုန်ရောက်တာ ကြာလာတော့ ပျင်းလာတယ် အပေါင်းအသင်းမိတ်ဆွေလဲမရှိဘူး၊ အဲတော့ ဖုန်းထဲမှာ ဝီချက် အေပီပီ ကို ဒေါင်လုပ်ဆွဲပီး အကောင့်ဖွင့်လိုက်တယ်၊ အဲဒီမှာ ရှာလိုက်တော့ အများကြီးတွေ့တယ်၊ အဲဒီအထဲကမှ အသက်ကြီးကြီးနဲ့  အန်တီမမတယောက်နဲ့ လိုးဖူးတာ၊ သူက ကျောင်းဆရာမ အသက်ကတော့ ၅၀ လောက်ရှပီ၊ သူ့ကို ဟိုင်းလိုက်တော့ ပြန်ဟိုင်းတယ်၊ ‘နေကောင်းလား’  ‘ကောင်းတယ်’ ‘အသက်ဘယ်လောက်လဲ’   ‘ဒို့က မင်းထက်အသက်အများကြီးကြီးတယ်’  ‘ဒါဆို မမလို့ခေါ်မယ်’   ‘မမ မဟုတ်ဖူး အန်တီအရွယ်ပါ’   ‘ဟုတ်ရပါတယ် အန်တီ ‘   လိုပြောရင်း သူကမေးတယ်။   ‘ကျောင်းသားလား’   ကျနော်က   ‘မဟုတ်ပါဘူး ကျောင်းက ဒုတိယနှစ်နဲ့ ထွက်ထားတာ’   ‘ရုပ်ကတော့ တော်တော်ပွေးမယ့် ရုပ်ပဲ’  ကျနော်ကလဲ   ‘နဲနဲပါးပါးပါ’ လို့ …

ထန်နေတဲ့ သူနာပြုဆရာမ “ကိုကျော်မြ ရှင်နတ်ပြည်ရောက်ဖူးလား” နေမကောင်းချင်သလိုဖြစ်နေသဖြင့် ဆေးခန်းလာပြသည့် ကျော်မြ ကျေးရွာသူနာပြု ဆရာမလေး မိချို၏စကားကြောင့် နည်းနည်းကြောင်တောင်တောင်ဖြစ်သွားသည်။   ဒီနေ့မှ ဆေးမှူ းကလဲမရွိ။  မြို့ကတိုက်နယ် ဆေးရုံသို့ ခဏျပန်သြားရာ ဆေးခန်းတွင် မိချိုတစ်ယောက်သာရှိသည်။  ကျော်မြလဲ ယခင် ရွာမှာသူနာပြုဆရာမမရှိခင်တုန်းက  တော်တန်ရုံဖျားနာတာလောက်ဆိုလျှင် ကွမ်းရွက်ပုံလောက် ငန်းနီကျော်လောက်သောက်ပြီး အိပ်ယာထဲစောင်ခြုံကွေးကာ  ချွေးထုတ်နေကျဖြစ်သည်။ အသစ်ပြောင်းလာသည့် ဆေးမှူ းနှင့်အတူ သူနာပြုဆရာမလေး မိချိုပါပါလာတော့မှ ကျော်မြ အပါအဝင်ရွာသားကာလသားတော်တော်များများက နည်းနည်းလောက်ကိုယ်ပူချင်သလို နှာစေးချင်သလိုဖြစ်လာတာနှင့် ကျေးရွာ ဆေးခန်းကိုပြေးလေ့ရှိကြသည်။ ဆေးလိုချင်လို့တော့ မဟုတ်။  ရုပ်ချော ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်လှသလောက် အပြောအဆိုညက်ညောသည့် သူနာပြုဆရာမလေး မိ ချိုနှင့်ပရောပရီလုပ်ချင်၍ဖြစ်သည်။ ယခုလဲ ကျော်မြ နေနည်းနည်းမကောင်းတာအကြောင်းပြပြီး ဆေးခန်းကိုလာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။    ဆေးမှူ း မြို့တက်သွားတာကိုလဲကြားထားတော့ ဆရာမလေးနှင့်လွတ်လွတ်လပ်လပ်…

တစ်ယောက်ထက်ပိုချင်တဲ့ ဒီနေ့က ချစ်သူများနေမို့ လမ်းပျော်မှာ လူတွေကိုလဲ အတော်ကိုရှုပ်ရှပ်ခက်ကာနေသည်။ ကျွန်တော်ကတော့ လမ်းထိပ် တစ်နေရာကနေပဲ ချစ်သူလေး နွယ် ထွက်အလာကို စောင့်နေခဲ့သည်။ နွယ်က ကျောင်းပြီး ခါစမို့ အလုပ်ခွင်ထဲဝင်ကာ အလုပ်လုပ်နေပြီ ဖြစ်သည်။ ထိုကပဲ အစပြုခဲ့တယ်လို့ခေါ်မလား ကျွန်တော်နဲ့ နွယ်မှာ ဆန်းပြားတဲ့အချစ်တစ်ခုကို စတင်ထိတွေ့မိသွားသည်။   နွယ် က ကျောင်းတတ်နေစဉ် ကာလတစ်လျောက်လုံးမှာ ရိုးရိုးယဉ်ယဉ်လေးသာ ဝတ်တတ်စားတတ်သော်လည်း အလုပ်ထဲရောက်တော့  ကောက်ကြောင်းများ ထင်းထင်းပေါ်သော သူမတို့ရုံးရဲ့ uniform ကို ဝတ်ဆင်ရတော့သည်။ သူမ ကျောင်းတတ်နေစဉ်က  သူမရဲ့ မြန်မာဆန်ဆန် အင်္ကျီလေး ရင်ဟိုက်နေရင်ပင် သဝန်တိုတတ်တဲ့ ကျွန်တော် ခုတော့ သူရဲ့ရုံးအဝတ်အစားနဲ့ ပုံစံလေးကို  ရင်ခုန်ကာနေတတ်ခဲ့ပြီး ။ ကျွန်တော်နဲ့ နွယ်က အချစ်ကို တန်ဖိုးထားတတ်…

မျိုးရိုးကိုကထျန်တာ ကျွန်တော် ၁၀တန်းနှစ်ရောက်တော့ အိမ်က စီးပွားရေးမကောင်းတာနဲ့ နယ်ကအိမ်ကိုရောင်းပြီး ရန်ကုန်ကို မိသားစုလိုက်တက်လာခဲ့ကြတယ်။ ရန်ကုန်ကဆင်ခြေဖုံးတစ်နေရာမှာ အိမ်ငှားနေကြတယ်ပေါ့လေ။ အဲဒီအချိန်က တိုက်တွေလည်းသိပ်မရှိသေး။ ရပ်ကွက်လည်းဖြစ်တော့ ရန်ကုန်ဆိုပေမယ့် နယ်မှာလိုပါပဲ။ ရပ်ကွက်ထဲမှာ လူသစ်ဆိုတော့ ဘယ်သူနဲ့မှ မသိသေးပေမယ့် ကျွန်တော်ပထမဆုံးသတိထားမိတာကတော့ ၁အိမ်ကျော်က ညီအမတွေပါပဲ။ အငယ်ဆုံးကောင်မလေးက ကျွန်တော်နဲ့အတူတူ ၁၀တန်း။ ကျောင်းသွားအပ်တော့မှ တစ်ခန်းထဲမှန်းသိတယ်။ အလတ်နဲ့အကြီးကတော့ အဝေးသင်တက်ကြတယ်။ သူတို့အိမ်က ကျွန်တော်တို့ရပ်ကွက်အနေအထားနဲ့ဆိုရင် ချမ်းသာတယ်ပေါ့လေ။ တစ်ထပ်တိုက်ပုလေးနဲ့ခြံကလည်းကျယ်ကျယ်ဝန်းဝန်း။ သူတို့အမေကမှ အဲဒီတုန်းက ၄၀ကျော်လောက်ရှိသေးတာပဲ။ ဒေါ်မာလာလို့ခေါ်တယ်။သူတို့သားအမိတွေအကုန်လုံးက ကိုယ်လုံးတအားလှတယ်။ ခေတ်လည်းဆန်တယ်။မသိရင် ညီအမတွေလို့တောင်ထင်ချင်စရာ။ ဒါပေမဲ့ရပ်ကွက်ထဲမှာတော့ သူတို့ကို ဘယ်သူမှ အခေါ်အပြောမရှိကြဘူး။ အစကတော့ ကျွန်တော်လည်းမသိပါဘူး။ နောက်ပိုင်း အနီးအနားမေးစမ်းကြည့်တော့မှ အခေါ်အပြောမလုပ်ကြတဲ့အကြောင်းရင်းကိုသိရတယ်။ အန်တီမာလာက သူ့သမီးတွေကိုသူကိုယ်တိုင်ခေါင်းလုပ်ပြီး ဖာထောင်စားနေတာကိုး။ အစကတော့ သူတို့ရုပ်ရည် သူတို့အနေအထားနဲ့…

ကျွန်မရဲ့ လင်ငယ်ရှာခရီး ကျွန်မက ဆိုရှယ်ကျတဲ့မိန်းကလေးတစ်ယောက်ပါ။ ဒါကိုလည်း ဖုန်းကွယ်မထားပါဘူး။ မောင်နဲ့ လက်ထပ်ပြီးနောက်မှာလဲ  ယောက်ကျားလေး သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ပျော်ပျော်ပါးပါး စစနောက်နောက် သွားသွားလာလာပါပဲ။ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောရရင်  ယောက်ကျားလေးတွေနဲ့ ပလူးပလဲနေတတ်တယ်ပေါ့။ အဲလိုနေရတာကို ကျွန်မ ကြိုက်တယ်။ ကျွန်မ အဲဒီလိုနေတတ်တာကို မောင် ကသိပါတယ်။ သူ့အတွက် ဘာမှ ပြဿနာမရှိဘူးဆိုတာလဲ ကျွန်မသိတယ်။ မောင်နဲ့လက်ထပ်ပြီးနောက် ကျွန်မ အိမ်ထောင်ရေး  ဖောက်ပြန်ဖို့ဆိုတာ စိတ်တောင် မကူးဖူးပေမယ့်လည်း ကျွန်မမှာ လိင်နဲ့ပတ်သက်ပြီး ထူးခြားတဲ့ စိတ်ကူးယဉ်စွဲလန်းမှုတွေ ရှိနေပါ တယ်။ အိမ်ထောက်ကျပြီးနောက် ၂ နှစ်လောက်နေတော့ ကျွန်မနဲ့ အမျိုးသားနဲ့ ငပလီကို ရုံးပိတ်ရက်ရှည် သွားလည်ကြတယ်။ ကိုနေလင်း ဆိုတဲ့အမျိုးသားနဲ့ လေယာဉ်ပေါ်မှာခုံတန်းတစ်ခုထဲကျပြီး Resort ကလာကြိုတဲ့ ကားနဲ့လည်း အတူတူစီးခဲ့တော့ သူနဲ့…

ချစ်ပြီးမှတော့ လိုးပြီပေါ့ မြသာ “ဆရာ လုပ်ခိုင်းထားတဲ့ အဝင်အထွက် စာရင်းတွေပါခင်ဗျာ”    “အေးကွာ ကျော်ထက်အောင်ကို ခိုင်းမှပဲ စိတ်ချရတယ်ကွာ  ရုံးဆင်းတော့မှာမလား ပြန် ပြန်”   ကျေနပ်စွာ ချီးကျူးပြောဆိုနေသော ဖိုင်းနိုက်မန်နေဂျာကို နှုတ်ဆက်ကာ ကျော်ထက်အောင် ရုံး ခန်းမှထွက်လာခဲ့သည်။   “ကိုကျော် ပြန်ပြီလားဗျ”  “အေး ညီလေးရေပြန်ပြီ”   “လက်ဖက်ရည်လေး ဘာလေးသောက်ပါဦး အကို ရဲ့”  “နောက်နေ့မှကွာ ဒီနေ့ အိမ်မှာ လုပ်စရာလေးတွေရှိလို့ကွ”   ရုံးမှအိမ်အပြန်တွင် အိမ်အတွက် ရေပိုက်ခေါင်းလဲဖို့နဲ့ မီးချောင်း ချုပ်လဲရန် လျှပ်စစ်ပစ္စည်းဆိုင်နှင့် ပိုက်ဆိုင်သို့ ဝင်ကာ လိုအပ်သော ပစ္စည်းများဝယ်ယူ၍ ပြန်လာခဲ့သည်။  “သားပြန်ရောက်ပြီ လား”  “ဟုတ် အန်တီငယ် ပိုက်ခေါင်းလဲဖို့ရော ချုပ်လဲဖို့ပါ သားဝယ်လာခဲ့တယ်”   “အေး ကောင်းတယ်သား မြန်မြန်သာ လဲလိုက်…

စားချင်နေတာ ကြာပါပြီ တစ်နေ့သောအခါ ရန်ကုန်မြို့နဲ့များစွာမဝေးလှသော ဆင်ခြေဖုန်းဒေသရှိ အိမ်ဆိုင်လေးတစ်ဆိုင်၏ရှေ့တွင် တက္ကစီတစ်စင်း ဆိုက်ရောက်လာကာ ကားပေါ်မှ အသက် ၂၅ နှစ်အရွယ်လူငယ်တစ်ဦး အထုပ်အပိုးတွေနှင့် ဆင်းလာ ပါသည်။ ထိုလူငယ်လေးသည် ကားခကိုရှင်းပေးရင်း အထုပ်အပိုးများကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် မနိုင် မနင်းဆွဲလာကာ အိမ်ရှေ့ အရောက်တွင်… “ မေမေ ရေ..မေမေ..သားပြန်လာပြီ ” လို့ အသံပြုလိုက်ရာ အထဲမှ ကောင်မလေးတစ်ယောက် ပြေးထွက်လာပြီး “ မေမေကြီးရေ ကိုကြီး ပြန်လာပြီ ” လို့ ဆိုရာ ကိုကြီးလို့ အခေါ်ခံရသော ထို လူငယ်လေးသည် လာကြိုသော ကောင်မလေးအား နားမလည်သလို တစ် ချက်ကြည့်လိုက်ပြီး “ ဟဲ့..နေစမ်းပါဦး..နင်ကဘယ်သူလဲ ” “ ဟို.. ဟို… ” “…

ဂေါ် စွံတယ်ခေါ်မလားပဲ (စ/ဆုံး) မြိုစွန်တနေရာ အဝေးပြေးလမ်းမကြီး အနောက်ဖက် ပျံကျဈေးလေးက ရောင်းသူဝယ်သူ အသံပေါင်စုံနဲ့ ဆူညံနေတာဗျို့။ကျုပ်လည်း မိန်းမကို ဈေးခင်းပေးပြီး အိမ်ပြန်ဖို့ နုတ်ဆက်လိုက်တယ်။ ” မချို ငါပြန်ပြီ နေ့လည်ကျမှ လာတော့မယ် “ ” အင်းပါ ကိုမောင်ခြိမ့် … အိမ်ရောက်ရင် ကလေးသေချာကြည့်နော် “ ကျုပ်မိန်းမ မချိုကလည်း ရောင်းမယ့်ပန်းတွေ ရေဝတ်အုပ်ရင်း ပြန်နုတ်ဆက်နေတာပါ။ဟုတ်တယ် ကျုပ်နာမည် မောင်ခြိမ့်ဗျ။ငယ်ငယ်ထဲက အတူနေရတဲ့ ဘဒွေးက ပေးထားတာ။မိဘတွေက ကျုပ်ကလေးဘဝထဲက ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့်ဆုံးသွားတော့ မမှတ်မိတော့ပါဘူး။ဘဒွေးကပဲ လေးတန်းထိ ကျောင်းထားပေးပြီး တောင်ယာဝင်လုပ်ခိုင်းတာ။ ကျုပ်က အပင်ပန်းခံနိုင်ပေမယ့် တောင်ယာအလုပ်ကျ ဝါသနာမပါဘူးဗျ။ဒါနဲ့ လူပျိုပေါက်ရောက်တော့ ဘဒွေးက ဆိုက္ကား တစ်စင်းဝယ်ပေးပြီး ဒီဈေးလေးထဲ ဂိတ်ထိုးခိုင်းတော့တာပဲ။ကျုပ်ဆိုက်ကားနင်းတော့ ၃နှစ်လောက်ကျ ဘဒွေးလဲဆုံးရော။ကျုပ်အိမ်ထောင်…

လိုးသူ ခံသူ စိတ်ကြည်ဖြူ အိမ်မှာ ကျွန်နော် ရယ် ကျွန်နော့် ခယ်မလေး သက်မွန်ရယ် ကျွန်နော့် ယောက်ဖ ရဲ့ မိန်းမ ဇင်ဇင် ရယ် သုံးယောက်ပဲ ရှိတယ် ။ ကျန်တဲ့ အိမ်သားတွေ အကုန် ဘုရားဖူး ထွက်သွားကြတယ် ။ ကျွန်တော် က အစိုးရ ဝန်ထမ်း ခွင့်မရတာ နဲ့ မလိုက်ဖြစ်ဘူး သက်မွန်နဲ့ဇင်ဇင် က အထည်ဆိုင် မှာ အရောင်းစာရေးမ လုပ်နေကြတာ ဆိုတော့ သူတို့ လည်း ခွင့်မရတာ နဲ့ မလိုက်သွားဖြစ်ခဲ့ဘူး ။  ဇင်ဇင်က  သူယောက်ကျား ကျွန်နော့ ယောက်ဖ စင်္ကာပူ မှာ အလုပ်သွားလုပ်ကတည်းက အိမ်မှာ လာနေဖြစ်တာ ခြောက်လ လောက်ရှိပီ…

အမှောင်ထဲမှာ ဆွဲခဲ့သည် “ကို ဘာတွေစဉ်းစားနေတာလဲဟင်?”  ချစ်သူရဲ့ အမေးစကားကြောင့် တွေးလက်စ အတွေးတွေ အမျှင်ပျက်သွားခဲ့ရတယ်။   “ဟင်  ? ဪ ၊ ဘာမှာမဟုတ်ပါဘူး။ ဒီလိုပဲ ဟိုတွေးဒီတွေးပေါ့။”  ပါးစပ်ကသာ ဒီလိုဖြေလိုက်ရတာ။ စိတ်ထဲမှာတော့ ပြောင်းပြန်။   “ဟူး… ရင်မောလိုက်တာ”   ဟုတ်တယ်ဗျ။ ကျွန်တော့ရဲ့အဖြစ်က ကိုယ့်ဟာကိုလည်း ရှက်ဖို့ကောင်း၊ သူများတွေ ကြားလည်းမ ကောင်းနဲ့၊ ဘေးကြပ်နံကြပ်၊ ဘာဆက်လုပ်လို့ လုပ်ရမှန်းတောင် မသိတော့ဘူး။  ဒီလိုဗျာ။ ခင်ဗျားတို့ နားရှင်းသွားအောင် သေချာ ပြောပြမယ်။ ရင်ဖွင့်တဲ့ သဘောပေါ့။ မဟုတ်ရင် ကျွန်တော်လည်း ကြာရင် ရူးလောက်တယ်။  ကျွန်တော်နဲ့ ကျွန်တော့်ကောင်မလေး နဲ့ ချစ်သူတွေဖြစ်တာ ၂နှစ်ကျော်နေပြီဗျ။ သူ့မှာ အမတစ်ယောက်နဲ့ ညီမတစ်ယောက်ရှိတယ်။ ကျွန်တော့ချစ်သူက ကျွန်တော့်ထက်  ၆နှစ်ငယ်တယ်။…