Author: wathone

မဖြူဝင်း မယုံတော့မရှိနဲ့ ဟင်းတခွက်ပေးရုံ ၊ လ္ဘက်ရည်တခွက် တိုက်ရုံနဲ့ သူနဲ့အိပ်ခွင့်ရတဲ့ မိန်းမတယောက် သီဟတို့ရွာမှာ တကယ်ရှိတယ်။ ဒါပေမယ့် ဒီမိန်းမက သီဟတို့ ရွာသူ စစ်စစ်တော့ မဟုတ်ဘူး။ သူ့ ယောက်ျား ကိုစိန်ထွားက ဒီရွာသား။ ကိုစိန်ထွားနဲ့ညားတော့ သူလည်း ဒီရွာသူ ဖြစ်ရတော့တာပေါ့။ သူ့အသားရေက ဖြူဝင်းနေသည့်အတွက် သူ့နာမည်က မဖြူဝင်း။ မဖြူဝင်း ဒီရွာကို ရောက်စက  အ သက် ၂၀ ကျော်ရုံရှိအုံးမှာပါ။   သူ့ယောက်ျား စိန်ထွားက နယ်လှည့်ပြီး လက်သမားအလုပ် လုပ်သူဆို တော့ အဲဒီလို နယ် လှည့်အလုပ်လုပ်ရင်း မဖြူဝင်းနဲ့ ညားခဲ့  တာပါ။ ကိုစိတ်ထွားအသက်က ၃၀ ပေါ့။ မဖြူဝင်းက အချောအလှကြီးမဟုတ်ပေမဲ့  ပလီပလာ ခရာတတ်တဲ့ အမူအယာ ၊…

စမ်းမြ ရဲ့ သား သို့မဟုတ် ငါလိုးမသူငယ်ချင်း ကျွန်တော်နဲ့ အန်တီ စမ်းမြ တို့ ခိုးစားတာ ၃ နှစ်လောက်ရှိပြီးတဲ့အချိန်မှာတော့ နှစ်ဦးသဘောတူ လက်ထပ်လိုက်ကြပါတယ်  လက်ထပ်ကြတော့ ကျွန်တော့်အသက်က ၂၄ နှစ်နဲ့ အန်တီ ဒေါ် စမ်းမြက ၄၆ရှိပါပြီ သည်တော့ သူနဲ့ ကျွန်တော် အသက်က ၂၀  ကျော်လောက်ကွာတယ်ပေါ့ ပြီးတော့ အန်တီ ဒေါ်စမ်းမြရဲ့သား ဇော်ထွေး က ကျွန်တော့်သူငယ်ချင်းအရင်းကြီးပါ ဟာသည်လိုဆို မင်းကကိုယ့်သူငယ်ချင်းအမေကိုပြန်လိုးတဲ့ကောင်ပေါ့ မိုက်ရိုင်းလိုက်တာ ၊ ဘာညာပြောရင်လည်းခံရမှာပဲမဖြစ်ချင်လည်းမဖြစ်လို့ မှမရတာလေ ၊ အခုတော့ သည်ကောင်က ကျွန်တော့်မယားပါသားဖြစ်နေပြီ သည့်ကောင်အဖေ အန်တီစမ်းမြ လင်ကလည်း ပြီးခဲ့ တဲ့ နှစ်က ဓားထိုးခံရလို့ လျှောသွားခဲ့တယ် အဲ့ဘဲကြီးမသေခင်ကတည်းက အန်တီ ဒေါ်စမ်းမြနဲ့…

လိုးနိုင်မှ လုပ်ပါ ကျမနာမည် ခင်မိုးမြင့် မိုး လို့ပဲအတိုခေါက်ခေါ်ကြတယ်။ သထုံဈေးမှာ အထည်ဆိုင်ဖွင့်တယ်။ အသက်က ၂၄ ထဲမှာပေါ့.. အိမ်ထောင်ကျတာ ၃ နှစ်လောက်ရှိပါပြီ။ ယောက်ကျားက ကိုဆန်းထူးတဲ့။ ကားပွဲစားလုပ်တဲ့သူပါပဲ။   ဆက်မပြောခင် ကျမရဲ့  ခန္ဓာကိုယ်အစိတ်အပိုင်းတွေအကြောင်း အကြမ်းဖျဉ်းပြောပြမယ်။ ကျမက အသားအရမ်းမဖြူပေမဲ့ ဝင်းတဲ့အထဲမှာပါတယ်။  ခြေသလုံးတွေ ပေါင်တန်တွေနဲ့    တခြားအတွင်းသားတွေက တရုတ်မတွေလို မဖြူပေမဲ့ဝင်းဝါပြီး ဆွဲဆောင်အားကောင်းတဲ့အထဲ မှာပါတယ်။ နောက် ကျမရဲ့နို့လေးတွေက အိမ်ထောင်မကျခင်က  အတော်ပြားပြီးသေးတဲ့အထဲမှာပါပေမဲ့နောက်ပိုင်း ကိုဆန်းထူးက  လိုးကာနီးတိုင်း နို့တွေကို အသေညှစ်လွန်းတော့ အိမ်ထောင်သက် ၃ နှစ်အတွက် ဆူပြီးမို့လာလိုက်တာ   အခုဆိုကိုဆန်းထူးရဲ့  ယောက်ကျားလက်ဝါးနဲ့တောင် ပြည့်ချင်သလိုလိုဖြစ်နေပြီ။ ပြီးတော့ ကျမရဲ့ တင်ပါး၊ ဖင်ပေါ့ .. အရမ်းလှတဲ့အထဲမှာ မပါပေမဲ့ ခါး…

ဒေါ်မီမီစိုး ဦးစိုးခိုင်နှင့် ဒေါ်မီမီစိုးတို့သည် စီးပွါးရေး လုပ်ငန်းတွင် အောင်မြင်ကြသူများ ဖြစ်ကြသည်။ ငယ်ရီးစားများ ဖြစ်ကြသော်လည်း စီး ပွါးရေးကို အလေးထားကြသဖြင့် ဦးစိုးခိုင် အသက် 30 ၊ ဒေါ်မီမီစိုး 28 နှစ် အရွယ်မှ အိမ်ထောင်ပြုဖြစ်သည်။ ဦးစိုးခိုင်သည် ငယ် စဉ်ကပင် မိဘနှစ်ပါး အိမ်ထောင် ကွဲသွား၍ အိမ်ထောင်ရေး ကို သိပ်မယုံ။ မိခင်က အဖေ ရှိလျှက်နှင့် မိမိ ရှေ့မှာတင် Driver  ဦးလေးနှင့် ဖေါက်ပြန်သည်။ Driver နှင့် မိခင် ဆက်ဆံတိုင်း Driver က ရိုက်နှပ် နှိပ်စက်ကာ ဆက်ဆံသည်ကို မိခင်က ကျေနပ် နေသည်။ သူတို့ ဆက်ဆံတိုင်း ခိုးကြည့်ဖြစ်သည်။ မိခင် ဖေါက်ပြန်သည်ကို…

အလိုက်သိသော ဦးချစ်သူ “နုဖြူ……”  “ရှင်”   တစိမ့်စိမ့်တိုက်ခတ်နေသော လေနုစိမ်းလေးက ဗြုန်းကနဲအတင်းတိုးဝှေ့ကာ တိုက်ခတ်လိုက်သဖြင့် တ လှုပ်လှုပ် ဖြစ်နေသော သစ်ရွက်သစ်ခက်လေးများက ရုတ်ရက် ယိမ်းနွဲ့ယမ်းခါကာ တရှဲရှဲမြည်သံနှင့်အတူ လှုပ်ရှားသွားကြပြီး သူ တို့နှစ်ဦး၏ ခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခု  တို့သည်လည်းရင်ထဲအထိအေးစိမ့်စွာခံစားလိုက်ရသည်။   “ပြောလေ မောင်”   “နုဖြူ ဘာလို့မောင့်ကို ချစ်တာလဲဟင်”  “မောင်မုန်းတဲ့နေ့ဟာ နုဖြူသေတဲ့နေ့ဆိုတာ နုဖြူပြောရဲတယ် မောင်”   ဝင်းကိုသက်ပြင်းတခုကို လေးလေးပင်ပင်  ချလိုက်သည်။ မုးိတဖွဲဖွဲကျနေသော ကန်ရေပြင် မှုန်ဝါးဝါးလေးကို အဓိပ္ပါယ်မဲ့ငေးကြည့်နေမိသည်။ နုဖြူက  ထီးလေးအား ဝင်းကိုဘက်သို့တိုး၍ ဆောင်းပေးသည်။ ဝင်းကို၏လက်တဖက်က နုဖြူ၏ခါးသေးသေးကို ဖက်ထားပြီး ကျန်လက် တဖက်က နုဖြူ၏မျက်နှာလေးကို ဆွဲလှည့်လိုက်ကာ မေးဖျားလေးကိုမော့လိုက်ပြီး သူမ၏ နှုတ်ခမ်းလေးကိုဖိကပ်ကာ စုပ်နမ်း ပေးလိုက်သည်။ ထိုမှတဖန်နုဖြူ၏ ကိုယ်လုံးလေးကိုဖက်လိုက်ကာ ပါးချင်းအပ်ထားမိပြန်သည်။…

ရင်ဘတ် အတွင်းက ကွက်လပ်လေးတစ်ခု မဇင်…အတူးလေးအိပ်သွားပြီလား…  အိပ်သွားပြီတေဇ…မင်းရော မအိပ်သေးဘူးလား…  ဧည့်ခန်းထဲရှိထင်းမိုးဖိုလေးရှေ့တွင် မီးဖို ကအလင်းရောင်ရယ် နံရံကပ်မီးအဝါလေးတွေရဲ့ မစို့မပို့ အလင်းရောင်ထဲ မွေးပွကော်ဇော်ပေါ်ထိုင်ကာ ဆိုဖာကိုမီထားသည့် စိုး တေဇ အမေးကိုဖြေလည်းဖြေသလို ဇင်မိုးသူ အနိမ့်သံလေးဖြင့် ပြန်လည် မေးလိုက်လေသည်…   စိုးတေဇလည်း အသားဖြူဖြူ  မှာ နက်ပြာရောင်ဆွယ်တာလေးနဲ့ လိုက်ဖက်လှတဲ့ ဇင်မိုးသူကို မော့ကြည့်နေရင်း… အကြည့်ပြန်လွဲလိုက်ကာ   ကျွန်တော်စဉ်းစား နေတာ…မဇင်တို့သားအမိဘာလို့ ပြင်ဦးလွင်ကိုလိုက်လာတာလည်းလို့  အမကိုတစ်ခွက်လောက်တိုက်ပါလား တေဇ   မှန်စားပွဲပု ပေါ်ရှိ စိုးတေဇသောက်လက်စ ဝိုင်ပုလင်းနှင့် ဖန်ခွက်ကိုကြည့်ပြီးမေးလိုက်ကာ စိုးတေဇမီထားသည့် ဆိုဖာပေါ်တွင် ညှင်သာစွာ ထိုင်ချလိုက်သည်…ပိန် ပါးသွယ်လျတဲ့ မဇင်ခန္ဓာကိုယ်လေဟာ ဆိုဖာပေါ်ကြွကြွလေးဖြင့် အရုပ်လေးတင်ထားသလို လှပ နေသည်… စိုးတေဇလည်း ဇင်မိုးသူကို ခေါင်းငြိမ့်ပြကာ ခါးဆန့်ရင်း ထမင်းစားခန်းက ဝိုင်ဖန်ခွက်…

သွယ်သွယ် “ ပြွတ်…စွပ်….စွပ်….” “ အ….အား….” “သိပ်နာနေလား….”“ အင်း….ဟင်း…”    မနေ့ညကမှစပြီး ခံဖူးသည့် စောက်ပတ်က အခု  ဒုတိယည ရောက်လာပေမယ့်…လိုးပြီးရင်း လိုးရင်းလုပ်နေတာကြောင့် နာကျင်ကျိန်းစပ်နေသည်။  “ ဒါဆို မနက်မှဆက်လုပ်မယ် လေ….” “ ဟင့်အင်း….ဝင်နေပြီပဲကွာ….ဖြေးဖြေးလုပ်….နောက်မှကြမ်းချင်ကြမ်းပေါ့….”  အားအင်ချိနဲ့သော သွယ်သွယ်၏ လေသံ လေးက အိမ်ထောင်ဦး ဒုတိယည၏ ဂီတသံစဉ်လေး ဖြစ်နေသည်။ အထဲကို တစ်ချောင်းလုံးဝင်နေပြီ။ အရည်ကြည်တွေက ရွှဲကနဲ  ရွှဲကနဲ ထွက်လာနေသည်။ စောက်ဖုတ်အုံ တစ်ခုလုံး၏ အပြ င်ဖက်ရော အတွင်းဖက်မှာပါရှိသည့် ကြွက်သားတွေ အသားစိုင်တွေ က တဖြေးဖြေး မာကျစ်ကာ ဖောင်းထလာကြပြီ။ ဒီအခြေအနေတွင် ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ရပ်လိုက်လို့ဖြစ်မလဲ။ သွယ်သွယ်မှာ ဒီအချိန် တွင် အလိုးရပ်လိုက်မည့် ဒဏ်ကို…

ဂန္ဓဝင်အချစ် မောင်နဲ့ကျမကဖင်ပြန်ခေါင်းပြန်အနေအထားပေါ့ ငြင်းဆန်နေလို့လဲ ဘာမှထူးတော့မှာမဟုတ်ပါဘူး ရှင်…. ကျမရဲ့ တကိုယ်လုံးဟာ လည်း ရမက်သွေးတွေနဲ့ ပေါက်ထွက်လုမတတ် ဖြစ်နေရတာကတကြောင်း သူကလည်း စလာပြီမို့ ကျမလည်း တွန့်ဆုတ်မနေ တော့ဘဲ သူ့လီးကြီးရဲ့ ဒစ်ကို ငုံပြီး တပြွတ်ပြွတ်စုပ်ပေးလိုက်မိပါတယ်။ ပဲရစ်ဆပ်ပြာမွေး နံ့လေးသင်းနေတဲ့ သူ့ဒစ်ကြီးကို ကျမသိပ် ပြီးချစ်သွားမိပါတယ်။ တဖြေးဖြေးနဲ့ မောင်ရဲ့လီးချောင်းကြီးကို ကျမရဲ့ပါးစပ်ထဲ ရောက်နိုင်သမျှရောက်အောင် သွင်းလိုက်ပြီးတဲ့ နောက် နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကို သူ့ရဲ့လီးချောင်းကြီးပေါ်မှာ ဖိကပ်လိုက်ပြီး လီး ချောင်းကြီးကို ကျမရဲ့ပါးစပ်ထဲသို့ သွင်းချည်ထုတ်ချည်နဲ့  လုပ်ပေးနေမိပါတယ်။ ပြီးတော့ ဒစ်ဖျားကို လျှာနဲ့လှိမ့်ပြီး ပွတ်လိုက် တေ့ပြီးစုပ်လိုက်နဲ့ လုပ်ပေးတော့ သူ့လီးကြီးဟာ တအားတင်း မာလာပါတယ်။ သူ့ဖင်ကြီးကလည်း ကော့ကော့တက်သွားလေ ရဲ့….နောက် သူ့ဂွေးအုတွေဟာလည်း ကြုံ့လိုက်ပွလိုက်နဲ့ ဖြစ်နေတယ်လေ။ အခုလို …

ပန်းနှင့်လိပ်ပြာ “ဟူးးးး.. မောလိုက်တာ.. လမ်းတွေ ပိတ်လိုက်ပုံများ.. ကားမောင်းရတာ နှဖူးကချွေး ဒက်ရ်ှဘုတ်ပေါ် ငေါက်တောက် ပန်းတယ်  အဟုတ်..”  “အွန်း.. ကျေးဇူးရှင်.. ရောက်လာတာနဲ့ ကြားရပြီ.. နေ့စဉ်ဆိုနေကျ တေး.. ရေခဲဘီဒိုထဲမှာ လီမွန်တီး အသင့်ဖျော်ထား တယ် သခင်မ.. သွားသောက်တော်မူ..”   “နာ့ အသည်းကျော်လေး.. အာ့လေးတွေ ချစ်နေရတာ.. ခိခိ..”   “သွားစမ်းပါဟယ်.. ဒီမှာ  အလုပ်မပြီးရတဲ့အထဲ..”   “အွမ်းးး… ကောင်းထာ.. ရင်ထဲ အေး သွားတာပဲ..”  “အေးသွားရင်.. လာ.. အချိန်ဖြုန်းမနေနဲ့ မမ..”    “ခဏလေး အသက်ရှုပါရစေဦး ဝင့် ရယ်.. နင့်မလည်း.. ဒီလောက် အလုပ်ဇောကပ်နေ.. သေရင်တောင် ကျွတ်ပါ့မလား..”    “ကျန်း  ကျန်း.. ဒါ အလုပ်ရှင်က…

လန်ဒန်မြို့ရောက် မိန်းကလေးတယောက် အပြင်ဘက်မှာ လျှောက်သွားနေတဲ့သူတွေကို ကြည့်ရင်း ကော်ဖီကို တကျိုက်သောက်လိုက်တယ်။ ဒီနေ့ဟာ လန်ဒန်မှာ အုံ့ဆိုင်းမှိုင်း တဲ့နေ့တနေ့ပါ။ ဆောင်းအကုန်ရက်ကို ရောက်နေပေမဲ့ လမ်းသွားလမ်းလာတွေကတော့ အနွေးထည်အထူတွေ မာဖလာတွေနဲ့  လေအေးအေးကို အန်တုနေကြပါတယ်။ နေရောင်ပြောက်ပြောက်လေးက တချက်တချက်တော့ ပွင့်လာရှာပါတယ်။ ပီဇာကို ကိုက် ပြီး ဖုန်းကို ပွတ်နေမိတယ်။ မနေ့ညနေပိုင်းမှာ email တစောင်ဝင်လာတယ်။ အန်တီမေဇော်ဆီကပါ။ သူမက ရံဖန်ရံခါ နေကောင်းလား ပျော်ရဲ့လား မေးဖို့ ဒါမှ မဟုတ် မိသားစုသတင်းတွေပေးဖို့ စာရေးတတ်ပါတယ်။ အခု mail ကတော့ အဲဒီအကြောင်းတွေ မဟုတ်ပါဘူး။ ကျွန်မမောင် ဝမ်းကွဲ အာကာတယောက် လန်ဒန်ကို ဒီတပတ်ထဲ ရောက်မယ်ဆိုတာနဲ့ အာကာ့ကို အဆင်ပြေအောင် ကူညီပေးဖို့ အကြောင်းပါ။   …