Author: wathone

မမကို ဖွင့်တဲ့သူ…. ရှမ်းပြည်နယ် တောင်ကြီးမြို့ရဲ့ ဆောင်းတွင်း .။ ခြံထဲမှာ မင်းလတ် ကင်းတာဝန်ကျနေသည် ။   ညဥ့်နက်လာလေ အေးလာလေမို့       မင်းလတ်ဂျာကင်ကို လည်ပင်းအထိ ဇစ်ဆွဲတင်လိုက်သည် ။ သေနတ်ကို ဘယ်လက်နဲ့ ပိုက်ထားရင်း ညာလက်နဲ့ အပြာရင့်ရောင်  တောဆောင်းဦးထုပ်ကို ရှေ့ကိုငိုက်ငိုက် ဆွဲချသည် ။ အိမ်ကြီးဆင်ဝင်အောက်မှာ သူရပ်နေရင်း မနေ့က ညဈေးတန်းမှာ တွေ့လိုက် တဲ့ ကောင်မလေးအကြောင်း တွေးနေသည် ။ တော်တော်ချောတဲ့ ကောင်မလေး ။ အသားဖြူလွန်းတဲ့ အဲဒီကောင်မလေးရဲ့ ပါးပြင် လေးတွေက အေးလွန်းနေတဲ့ ရှမ်းပြည်ဆောင်းကြောင့် နီရဲတွတ်နေကြသည် ။ ပအို့မလေးလား . .ရှမ်းမလေးလား ။မနေ့ညက မင်း လတ် မြင်မြင်ချင်း ဒီကောင်မလေးကို…

ဖာခန်း မှ အလွှဲများ လူတိုင်း လူတိုင်းမှာ ကလေးဘဝအမှတ်တရ ကျောင်းသားဘဝအမှတ်တရ အမှတ်ရသတိရစရာ အတိတ်နေ့ရက်လေးတွေများစွာရှိတတ်ကြသလို ကျနော် စာရေးဆရာ အလင်းစက် မှာလည်း အမှတ်တရ သတိတရနေ့ရက်များစွာထဲမှ ဘယ်လိုမှမေ့ထားလို့မရတဲ့ကျောင်းသားဘဝနေ့ရက်များစွာထဲမှ ၅တန်း ကျောင်းသားအရွယ် အချိန်ကာလတစ်ခုက နေ့ရက်လေးတစ်ရက်ကို ဘယ်လိုမှမေ့လို့မရအောင် အမြဲအမှတ်တရနေ့လေးအဖြစ် အဲလိုအရွယ် အဲဒီအချိန်ကာလမှာ ကျောင်းနေအရွယ် ဘယ်ကလေးတစ်ယောက်မှမရောက်ဖူးတဲ့နေရာလေးတစ်ခုကို အလည်အပတ်သဘော စပ်စပ်စုစု လေ့လာမှတ်သားစရာအချို့နဲ့ အများအခေါ် ဖာခန်း (သို့မဟုတ်)ဖာတန်း ဖာခေါင်းအိမ်သို့ ကျောင်းပိတ်ရက်တစ်နေ့မှာ ခဏတာ အလင်းစက် အလည်သဘော ရောက်ရှိခဲ့ခြင်း နေ့ရက်လေးမှာ ဖာသည်မလေးတွေရဲ့ဘဝ သူတို့လေးတွေရဲ့နေ့စဉ်ဖြတ်သန်းမှု အပျက်မလေးတွေရဲ့ဝမ်းရေးတိုက်ပွဲ တဏှာနဲ့ခဏတာ လာရောက်ပျှော်ပါးသူတို့ရဲ့ခဏတာ ဆာလောင်မှုရမ္မက်မီးများ နဲ့ အလွှဲများနဲ့ရယ်မောစရာလေးများနဲ့ ဖာသည်မလေးများရဲ့တနေ့တာ ကို အပြုသဘောထက် မိသားစုဘဝတွေအတွက် သွေးသားရင်းပြီးရှာဖွေပေးဆပ် အနစ်နာခံသူတွေကို ဖာသည်မ အပျက်မ…

ကံကြမ္မာငင်ရာ လောကမာယာ သထုံမြို့ရဲ့ဝါဆိုမိုးက အငြိုးနဲ့များရွာသွန်းနေသလား ထင်မှတ်လောက်တဲ့အထိ မရပ်မနားအဆက်မပြတ်သွန်းဖြိုးလို့နေပါတော့ တယ်ဗျာ   ညကဘော်ဒါတွေနဲ့အရက်ဝိုင်းဖွဲ့သောက်တာများသွား လို့ခေါင်းတွေကိုက်ပြီး လူကအိပ်ယာနှိုးကတည်းက မလန်းပဲဖြစ် နေပါတော့တယ်  ဆိုင်ကယ်ကိုစက်နှိုးလိုက်တော့ အမေ့ရဲ့ စကားလုံးများနားထဲပျံလွင့်လာပါတော့တယ်   မိုးလင်းတာနဲ့ ဒါကဘယ် လည်း အိမ်အလုပ်ကူလုပ်မယ် မစဉ်းစားဘူး    ကလေးလည်း မဟုတ်တော့ဘူးနော် အလင်းစက် အခုထိပြောနေရတုန်းပဲ ညက လည်း သောက်တာလည်းမိုးလင်းခါနီးမှပြန်လာတယ် အချိုးတွေပြင်ထားနော် မနက်စောစောစီးစီး ငါမပြောချင်လို့နော်    အခု  ဘယ်သွားမလို့လည်း အလင်းစက်   သား လက်ဘက်ရည်ဆိုင်သွားမလို့ပါ မေမေ လို့ ပြောပြီး ဆိုင်ကယ်ကိုအိမ်မှမောင်းထွက်လာခဲ့ ပါတော့တယ်   ပွစိပွစိနဲ့ မေမေရဲ့ Rap သံစဉ် များနဲ့လည်းတဖြေးဖြေးဝေးသွားပါတော့တယ်ဗျာ   မြသပိတ်ဘုရားလမ်း ဘော်လုံး ကွင်းရှေ့ `မင်းခန့်´လက်ဘက်ရည်ဆိုင်ရဲ့အတွင်းတောင့်ဝိုင်းမှာနေရာယူထိုင်လိုက်ပြီးနောက် ကျစိမ့်ဂိတ်ဆုံးတစ်ခွက်နဲ့ဆေးလိပ်  တစ်ပွဲ ရှေ့ကိုရောက်လာချိန်မှာတော့ မိုးကသည်းသည်းမည်းမည်း…

ကျွန်တော်အတွက်လား သူအတွက်လား “ပန်းအသစ်တွေများစွာရှိနေပါသော်လည်း ပန်းဟောင်းကိုသာ တမ်းတမ်းတတနဲ့ တပ်မက္လိုချင်မိပါလေတော့ ထိုအရာဟာ ကျွန် တော့်အတွက် ဝဋ်ကြွေးလေဘဲလား”  တည်းခိုခန်းကပေးတဲ့ တဘက်ကို ခါးမှာပတ်၍ သူမရေချိုးခန်းထဲမှာ ထွက်လာပါသည်။ သူမ ရဲ့အလှကို ကုတင်ပေါ်မှာထိုင်ရင်း ကျွန်တော် ခံစားနေမိပါတယ်။ ခံစားနေတယ်ဆိုတာမှာ နှမျောခြင်းများလည်းပါတာပေါ့။   သူမနဲ့  ကျွန်တော် တစ်လကိုတခါ လကုန်ရက်တိုင်းမှာ အခုလို တည်းခိုခန်းတစ်ခုခုမှာ တွေ့ဖြစ်ကြတယ်။ သူမက ကျွန်ဝော်တောင်းဆိုတာ ကိုပေးတယ်။ ကျွန်တော်က သူမတောင်းတဲ့ပိုက်ဆံကိုပေးရတယ်။ တခါတခါတွေးမိတယ် ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်ကြားမှာ အရင် လိုအချစ်ဆိုတာရော ရှိနေသေးရဲ့လား။ ကျွန်တော်ကတော့် သူမကိုချစ်နေစဲပါ။ သူမဘက်က မည်သို့ရှိမည်ကိုတော့ ကျွန်တော်မသိ နိုင်ပါ။ သူမ ခုတင်ပေါ်တက်ပြီး လှဲနေလိုက်သည်၊ ကျွန်ဝော်လည်း တန်ဖိုးရှိတဲ့အချိန်ကို အကျိုးရှိလေအောင် သူမ ‌ခြေထောက်နားမှာ   နေရာယူ၍ သူမရဲ့…

အရာရှိမ နေမိုးသည် အသက် ၂၅ နှစ်ခန့်ရှိပြီး ရုံးတစ်ရုံးတွင် စာရေးအဖြစ် အလုပ်လုပ်နေသည် ။ သူ၏ အဓိက ဝင်ငွေလမ်းကတော့ ရာဂ ကြွယ် ရမက်ထန်ကာ လောကစည်းစိမ် ကောင်းကောင်း ခံစားပျော်ပါးလိုသော အမျိုးသမီးများကို အခကြေးငွေယူကာ လိုးပေးရ သော အငှါးလင် အလုပ်ဖြစ်သည်..။ အပတ်စဉ် တနင်္လာနေ့ ညနေပိုင်းတွင် နေမိုး အငှါးလင်အဖြစ် အလုပ်သွားလုပ်လေ့ရှိသည်..။  နေမိုး၏ အထက်အရာရှိ ဒေါ်ထားထားစိုးမှာ ရှမ်းတရုတ်မ တစ်ယောက်ဖြစ်သည် ။ အသက်အရွယ်ကတော့ နေမိုးနှင့် မတိမ်းမယိမ်း  ဖြစ်သည် ။ အသားဖြူကာ အရပ်မြင့်ပြီး ကယိုလုံးကိုယ်ပေါက် ဆူဖြိုးတောင့်တင်းသည် ။ ဒေါ်ထားထားစိုး၏ လင် တော်မောင်က အင်ဂျင်နီယာကြီး တစ်ယောက်ဖြစ်ကာ နိုင်ငံခြားတွင် သွားရောက် အလုပ်လုပ်ကိုင်နေသည် ။…

မကြောက်ပါနဲ့ သရက်မြို့ ဟိုက်စကူးကျောင်းကြီးမှာ မြို့၏ အနောက်မြောက်စွန်း တောင်ကုန်းကလေး တစ်ခုပေါ်၌ သပ်ရပ်လှပမှုဖြင့် တင့်တယ် စွာ ရှိနေပါသည်။ မြောက်ဘက်ဘောလုံးကွင်း၊ တပ်ကွင်း၊ လွင်ပြင်များဆီမှ တိုက်ခတ်လာသော လေပြေအေးများမှာလည်း  သန့်ရှင်းစင်ကြယ် သည်နှင့်အမျှ အေးမြလှသည်။  ထိုလေပြေအေးတို့ကို တိုက်ခတ်ခံရင်း ကျောင်းဘေးပတ်လည်၌ ပြေးကာခုန် ကာ ကစားနေကြသော ကလေးသူငယ် အရွယ်ပေါင်းစုံမှာလည်း ရွှင်ရွှင်မြုးလျှက် ပျော်မြူးနေကြသည်။ ကျောင်းဘေး ပတ်လည် တွင် စီတန်းလျှက် စိုက်ပျိုးထားသော ဇလပ်ပန်းများမှာလည်း ရာသီမရွေး အပွင့်အဖူးများဖြင့် ဖြူဖြူဖွေးလျှက် ရှိနေကြသည်။ ကျောင်း၏ မြောက်ဘက်သို့ ထိုးထွက်ဆောက်လုပ်ထားသော ခန်းမဆောင်ကြီး ဘေးပတ်ဝန်းကျင်ရှိ ဇလပ်ပင်များသည် ပိုပို၍ပင်  ပွင့်နေကြသည်။ အပင်တိုင်း၏ အောက်တွင် ဇလပ်ပွင့်များသည် ကြွေကျလျှက် ကောက်သူ ပန်သူများကို ငံ့လင့်လဲလျောင်းကာ ရှိ…

အပျိုရှုံးသော …တိုက်ခန်း တံခါးဝကိုရောက်တော့ ဖွင့်လျှက်မို့ ကြည့်လိုက်သည်။ မိန်းမ ဖိနပ်တစ်ရံ တွေ့တာနဲ့ ဧည့်သည်ရောက်နေတယ်ဆိုတာ  ခန့်မှန်းမိတယ်။ ဝင်လိုက်တော့ ဧည့်ခန်းထဲမှာ ဘယ်သူမှလဲ မတွေ့ရ နောက် ကိုသိန်းအောင် အခန်းက အသံကြားနေရသည်။  အကျယ်ကြီးမဟုတ်ပေမဲ့ ပုံမှန်ထက်တော့ပိုသည်။  သုံးထပ်သားအခန်းဖွဲ့မို့ ကြားလိုက်ရသသည်။   “ နင်ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ ဒါ တော့ပေးလို့မဖြစ်ဘူး။ ငါအရင်း ပြန်ထည့်ရမှာပါ သိန်းအောင်ရယ် ငါတစ်ကယ် ဒုက္ခရောက်နေပြီ ငါသဘက်ခါ   မပေးနိုင်ရင်  တရားစွဲတော့မှာ လုပ်ပါဟယ် နင်ငါ့ကို ဆယ်သိန်းပဲချေးရမှာ နင့်ဆီမှာ အစိတ်တောင် ကျန်နေသေးတာကို… ” ဒါဟိုဘက်လမ်းက  မအေးမိအသံပဲ ဘာတွေဖြစ်နေကြလဲတောမသိ အသံမပေးတော့ပဲ ဆက်နားထောင်လိုက်မိသည်။  “ အေး..ငါသဘက်ခါ မပေးလို့မ ရတော့ဘူး သိန်းအောင် နင့်ဆီကပဲ ဆွဲရမှာပဲ သိန်းအောင် နင်ဒီမှာကြည့်စမ်းဟာ…

မောင် လုပ်ချင်ပြီးလား စုပ်တာရပ်လိုက်အုံး တက္ကစီ တစ်စီး လမ်းဘေး သစ်ပင်ရိပ်အောက်တွင် ရပ်ထားသည် ။ ကားပေါ်တွင်တော့ တက္ကစီ ဒရိုင် ဘာနှင့် နောက်ခန်းတွင်  သပ်သပ်ရပ်ရပ် ဝတ်စားထားသော အမျိုးသား တစ်ဦး ။ နာရီ ကြည့်လိုက်တော့ ခုနှစ်နာရီခွဲသာသာရှိသေးသည် ။ ကားဘက်မှန်ထဲ  ကို ခနခန လှမ်းလှမ်းကြည့်နေမိသည် ။ မကြာပါ …. အဖြူအစိမ်းဝတ်စုံလေးနဲ့ ခြင်းတောင်းလေးဆွဲလာသော ဆရာမ တစ်ယောက်  ဖြတ်လျောက်လာသည် ။ ဆရာမ က ကားတံခါးနားအရောက် ခြေအစုံ ရပ်တန့်သွားကာ ဘေးဘီသို့ တစ်ချက် ဝေ့ဝိုက်ကြည့်ပီး  ကားတံခါးလေး ဖွင့်ကာ ဝင်လိုက်သည် ။“မောင် ….စောင့်နေတာ ကြာပီလား “ “မကြာသေးပါဘူး အခုလေးတင်ပဲ ရောက်တာ  ကျောင်းကို…

တကယ်ချစ်တာပါ (သမီးရေ ထ္မင်းချိုင့် ထဲ့ပြီးပြီး)  (ဟုတ်ကဲ့အမေ ဒါဆို သမီး အလုပ်သွားတော့မယ်)  (အေးအေး သမီး သွားသွား) မစိမ်း ဒီနေ့ အိမ်အပြန်မှာ နောက်က စက်ဘီးလေး တစ်စီး ဖြေးဖြေးလေး လိုက်နေသည်။မစိမ်း သိလိုက်ချိန်မှာ  (ဟေး  ကောင်မလေး နံမည် ဘယ်လို ခေါ်သလဲ)   မစိမ်း ဘာမှ ပြန်မပြောနေပါ ကိုယ်လမ်းကိုယ်သွားနေသည်။   (ဟေး မေးနေတယ်လေ  ဖြေပါအုံး)  မစိမ်း ရှေ့ကိုဘဲကြည့်ပြီး လမ်းလျှောက်နေလိုက်သည်။  (ဟာ ဘယ်လိုကြီးလဲ ဟ စကားမပြောတတ်ဘူးလား)    မစိမ်း လမ်းလျှောက် မပျက်ပါ။ (ဟာ ဒီကောင်မလေး နံမည်လေး သိချင်လို့ပါ ပြောပြပါနော်)   မစိမ်း ရပ်ကွက်ထဲ ရောက်ခါနီးပြီး ခြေလက်များ အေးစက့်သွား သည်။ အများအမြင်…

ဆားပုလင်းမြမောင်နှင့်ဆယ်ဂေါ်လီတုတ်ကြီး(စဆုံး) ကိုမြမောင်တယောက် မင်းကြီးဆမြူရယ်ကို မြေနိုးအဖြူကောင် ယီးပဲကွာ..ဟုဆဲဆိုမိ၍..ရန်ကုန်တာမွေဂတ်မှာ..တာဝန်ကျနေရာ မှ..သာယာဝတီနယ်သို့ ပြောင်းရွှေ့ခံလိုက်ရသည်..   ဖြစ်ပုံကဒီလို..ကိုမြမောင် စနေ တနင်းဂွေ ဆိုရင် အလုပ်ပိတ်သဖြင့်တာမွေး ဈေးအနီး..   ဖာဂေါင်းထွန်းကြည်အိမ်မှာအချိန်ဖြုန်းတတ်သည်..ဖာဂေါင်းထွန်းကြည်မှာ   ကိုမြမောင်၏ ဆက်သား(spy). .ယခု ခေတ်အခေါ်..ထောက်လှန်းသတင်းပေးသူဖြစ်ပေသည်..   ထိုအပါတ်က ထွန်းကြည်ထံမှခဲခြစ်စာတခုရရှိသည်..   စာထဲတွင်..    ကို မြမောင်ခများ..အညာထန်းသီးအသစ်တွေရမယ်လာယူပါဟု..ရေထားသည်   …ကိုမြမောင် ထိုစာကြောင့် အရမ်းပျော်သွားလေ သည်…  အညာထန်းသီးဆိုသည်မှာ..အညာသူဖာအသစ်ရောက်ရှိသည်..လာဘွတ်ပါဟု..    အဓိပ္ပါယ်ရလေသည်… ဖာကောင်းထွန်းကြည်သည်..အသစ်ရောက်တိုင်း..ကိုမြမောင်ကိုအရင်ကျွေးပီးမှ..   အရာရှိများ သထေးများဆီသို့တဆင့်ဈေးကွက် တင်သူ.ဖြစ်သည်…  ..ထို့ကြောင့်ထွန်းကြည်အိမ်သို့အစောကြီးရောက်နေလေသည်..   “ဆရာသမားရေ အခန်းထဲမှာ ထန်းသီးရှိ တယ်ဝင်စားပေတော့..  စားပီးရင် အမောဖြေဖွာဖို့ ငါးသုံးလုံးစီးကရက်လေးလဲ အသင့်ပါဗျ.”   ထွန်းကြည် မှာစရာရှိမှာပီးအပြင် ထွက်သွားလေသည်..  ကိုမြမောင် သည် ခန်းစည်း အဖြူလေးကာထားသော ဆယ်ပေးပတ်လည်အခန်းလေးထဲဝင်သွားသည်… နက်မှောင်နေသောဆံကေသာကို   ဖြေလျော့ထားပီး သူ့ကိုကျောပေးကာထိုင်နေသော…