မျိုးစေ့ ဇင်ဝါက အမ်ဒီနဲ့ စကားပြောနေရင်း ကျနော့်လက်ကို ဆွဲယူပြီး ပေါင်ကြားကို ပို့လိုက်တယ်။ ကျနော့်စိတ်ကိုထိန်းပေမဲ့ နှာခေါင်းကတော့ မီးတောက်နေပြီထင်တယ်။ ကော်တွန်ပင်တီလေးကို စိမ့်ထွက်လာတဲ့ ဇင်ဝါ့ရဲ့အချစ်ရည်လေးတွေရဲ့ စွတ်စိုမှုကို ခံစားမိတယ်။ ပိုးသားလို နူးညံ့နေတဲ့ ဇင်ဝါ့ပေါင်သားတွေရဲ့ အထိအတွေ့က ကျနော့်တန်ဆာကို အတွင်းခံဘောင်းဘီအောက်ကနေ ရုန်းကန်ဖောင်းထွက်အောင် ပြုစားလိုက်သလိုပဲ။ အစည်းအဝေးက စကားသံတွေ လိုက်နားထောင်ရင်း စားပွဲအောက်က ကျနော်တို့အခြေအနေကို လူမသိအောင် သတိထားနေရတယ်။ ကျမပြောတဲ့ လုပ်ငန်းက သေချာပေါက် တနှစ်ကို ၁ ဘီလျံလောက် မြတ်မှာပါ ဇင်ဝါက ကျနော့်ကို ပြုံးဖြဲဖြဲကြည့်ရင်း စကားအဆုံးသတ်လိုက်တယ်။ ခင်ဗျား အမြင်ကရော ဘယ်လိုလဲ ကိုကျော်စွာ အမ်ဒီက လက်ကမ်းပေးရင်း ကျနော့်ကို မေးတယ်။ မတ်တပ်ရပ်လိုက်ရင်း ဇင်ဝါပေါင်ကြားထဲက ကျနော့်လက်ကို စိတ်အေးအေးနဲ့ ဆွဲထုတ်တယ်။…
Category: apyar
သံယောစဉ်ကြိုး
သံယောစဉ်ကြိုး နိုင်ထူး တက်ကသိုလ် စတက်တော့ သူမနှင့် စပြီး ဆုံတွေ့ခွင့်ရခဲ့သည်။ သူမရဲ့ နာမည်က နှင်းပွင့်။ နာမည်နဲ့ မလိုက်အောင် အသားက ညိုသည်။ မချောပေမယ့် လှသည်။ လူပျိုခြေတက်လေး ဖြစ်သည့် နိုင်ထူး တစ်ယောက် နှင်းပွင့်ကို ခိုးခိုး ကြည့်ရသည်က အမော။ စာသင်ခန်းဟောလ်ထဲတွင် လူပေါင်းများစွာ ရှိသည့်ထဲမှ သူမကိုသာ ကြည့်မိနေသည်။ များသောအားဖြင့် သူမသည် နိုင်ထူး ထိုင်နေကျ ခုံတန်းလေးရဲ့ ဘယ်ဘက် အနောက် ခပ်ကျကျ နေရာ ခုံတန်းမှာ သူငယ်ချင်းတွေနှင့် အတူ ထိုင်တတ်သည်။ အကြည့်ချင်း ဆုံရင် ရင်ခုန်ရတာက နိုင်ထူး။ ကျောင်းတက်ရက်တွေတိုင်း သူမကို ကြည့်သည်။ အကြည့်ချင်း ဆုံနေအောင်ကို ကြည့်တာပါ။ ကျောင်းမှာ ကွင်း (အလှဘုရင်မ)…
ဝါရင့်ဆရာကြီး
ဝါရင့်ဆရာကြီး ကျနော်ခု ၁၇ရှိပြီ။ဆယ်တန်းပြန်ဖြေထားသည်။ စော်မချဖူးသေးပါ။ ဖာချဖို့ကျတော့ ပိုက်ဆံကမရှိ ရှိလည်းမချရဲ။ ထန်လည်းထန်သည်။မိထွေးစောက်ဖုတ်တော့ အနီးကပ်မြင်ဖူးသည်။ကလေး၂ယောက်မွေးထားတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးက နီရဲလန်ပြဲ ကြွက်နားရွက်တွေပင်လိပ်နေပြီ။ ဖင်ကြီးကတော့ကျန်သေးသည်။ဝလာလို့ပိုကိတ်လာသည်။အရမ်းကြီးတော့မဝသေး ပြည့်ရုံသာ။ နို့တွေကနည်းနည်းတော့တွဲနေပြီ။ အဖေနဲ့လိုးကြတိုင်းထချောင်းနေကြဆိုတော့ အကုန်သိနေပြီ။အမေက ကျနော်၁၀နှစ်လောက်မှာ အဖေနှင့်ကွဲသည်။ ဖင်ဆော့တာအဖေမိပြီး ရိုက်ကြနှက်ကြတောင်ဖြစ်ကြသေးသည်။ အဖေက မာနကြီးသည်။ဒေါသကြီးသည်။အမေကို ကွာရှင်းပြီးနှင်ချသည်။ ကျနော့်ကိုအဖွားအိမ်ပို့ ထားလိုက်သည်။အမေကတော့ဘယ်ရောက်လို့ရောက်မှန်းမသိရ။အမေ့ကိုတွေ့ချင်ပေမယ့်အဖေ့ဆီမှ အမေ့အကြောင်းပြောသံမကြားရ မေးလျှင်လည်း အရိုက်ခံရသည်။ထိုကြောင့်မမေးရဲ။ ်ကြာကူလီဘဲကြီးလည်း ခြေထောက်ကျိုးပြီးမယားခိုးမှုနဲ့ထောင်ကျသည်။ အဖေလည်းရိုက်မှုနဲ့ထောင်ကျသည်။ ၆လကြာတော့ လွတ်ငြိမ်းနဲ့တိုးပြီးပြန်လွတ်လာသည်။နောက်၃နှစ် လောက်ကြာတော့ မိန်းမထပ်ယူသည်။ မိထွေးဆိုပေမယ့်ကျနော့်ကိုချစ်သည်။သူများမိထွေး တွေလိုမနှိပ်စက်။အဖေတို့က၃၀ကျော် လုပ်နိုင်တဲ့အရွယ်တစ်ခုလတ်တွေဆိုတော့ မင်္ဂလာဦးညမှာ ဘုလိုက်ကြတာမှ တဂျိန်းဂျိန်း။ ကျနော်အိပ်နေပြီထင်ပြီး ဘုနေကြတာ။ထရံသာခြားပေ မယ့် ဝါးကြမ်းခင်းဆိုတော့ တစ်ဆက်တည်းလေ။ ကျနော် ငလျင်လှုပ်သည် ထင်၍ကုန်းထသည်။ ပြီးမှအဖေတို့အခန်းထဲမှ တဘွတ်ဘွတ် တဘတ်ဘတ် ကြားတော့မှ အဖေနဲ့မိထွေးလိုးနေကြမှန်းသိရသည်။…
အရူပ်တော်ပုံ
အရူပ်တော်ပုံ ခင်ဦးဦးမြင့် ရင်တွေ ခုံနေသည် ။ ညွှန်ချုပ်ဦးသက်ဝင်းမော်ရဲ့ အကြည့်တွေကြောင့် ။ ဦးသက်ဝင်းမော် ခင်ဦးဦးမြင့်ကို ကြိုက်နေသည်လို့ ခင်ဦးဦးမြင့် ထင်သည် ။ သေချာပါတယ် ။ သူ ငါ့ကို အမြဲ ဘဲ ကြည့်တဲ့ ပုံတွေက သိသာလွန်းသည် ။ ငွေစာရင်းကနေ သူ့လက်အောက်ကို ပြောင်းလိုက်တာကြီးက ပေါ် တင်ကြီး ။ အခုတော့ သူနဲ့ ခင်ဦးဦမြင့်က နီးနီးကပ်ကပ် ဖြစ်နေပြီ ။ သူခိုင်းနေကျ သူ့အတွင်းရေးမှူး ( စက္ကတရီ ) ကေခိုင်သက်ကို မခိုင်းဘဲ ခင်ဦးဦးမြင့်ကို ခေါ်ခေါ်ခိုင်းတတ်တာရယ်.. သူ့စားပွဲရှေ့ ထိုင်ခိုင်းပြီး အလုပ်ပြင်ပက ထွေရာလေးပါး ပေါက်ကရတွေ ထိုင်ပြောနေတတ်တာရယ်ကြောင့် သူ့ ပီအေ ကိုစိုးတောင် ရိပ်မိနေပြီ…
စွဲလမ်းသွားခဲ့တယ်
စွဲလမ်းသွားခဲ့တယ် ” ခုန … ဖုနျးဆကျတာ … ဒီအိမျလား မသိဘူး ” ” ဟုတျ … ရဗေူး မှာထားတာပါ ” ” ကနြောျ ဒီရပျကှကျ လမျးထိပျကပါ … ရသေန့ျ ရောငျးတာ … အမွဲတမျးယူရငျ အိမျ လိုကျပို့ပေးပါတယျ ” ခငျခြိုနှယျ တယောကျ အိမျရှေ့ ထှကျရပျနစေဉျ သုံးဘီးဆိုငျကယျ တစငျးထိုးရပျကာ အသားညိုညို စှပျကယြျလကျပွတျဖွင့ျ ကောငျလေးမှ သူမအား မေးနသေဖွင့ျ ပွနျဖွနေေ၏။ ” ဟုတျကဲ့ ရှငျ” ” ဒါနဲ့ … ဒီအိမျက အရငျ … ရှေ့နေ ဒေါျသူဇာ … နတောမလား ” ” အဲဒါတော့…
မနေ့တနေ့ကလို
မနေ့တနေ့ကလို ဆေးရုံကြီး အပြင်ဘက် မှန်ပြတင်းပေါက်ကနေ အပြင်ကိုလှမ်းကြည့် မိတော့ ကျေးငှက်သံလေးတွေနဲ့ အစိမ်းရောင် သစ်ပင်ကြီးများကြောင့် ဘဝ အမောတွေကို ခဏတာ မေ့ပျောက် သွား စေတာပဲလေ။ မနက် ၈နာရီ ကျော်ကျော် လေးပဲ ရှိသေးတာပါ။ ညက ဆိုင်ကယ် အက်ဆီးဒင့် ဖြစ်တဲ့ လူနှစ်ယောက် ရောက်လာတော့ ၂ယောက်လုံး နွေး ကိုယ်တိုင် ရရှိလာတဲ့ ဒဏ်ရာတွေကို ချုပ်ပေးရတယ်။ တယောက်က လက်မောင်း နှစ်ဖက် နဂါးပုံ တက်တူးတွေနဲ့ အသက်က ၂ဝကျော်လောက်ပဲ ရှိမှာ မျက်နှာ နုနုချောချော လေးကို နားကွင်းတွေရော မျက်ခုံးပေါ်ပါ အကွင်းလေးတွေ ဖေါက်ဆွဲထားတော့ ရုတ်တရက်ဆို အကြည့်ရ ဆိုး နေတာပေါ့။ အရိုးခေါင်းတွေပါတဲ့ တီးရှပ် အနက်ရယ် လည်ပင်းက…
ဖြည့်ဆည်းပေးသူ
ဖြည့်ဆည်းပေးသူ ရုံးပိတ်ရက်တစ်ရက်… ရုံးပိတ်သော်လည်း ဘယ်မှ မသွားချင်သဖြင့် အိပ်ရာထဲတွင် ဇိမ်နဲ့ နှပ်နေရင်း ဖေ့စ်ဘုတ် ဖွင့်ကာ တောင်တောင်အီအီ လျှောက် မွှေနေလိုက်သည်။ New Feed တွင် တက်လာသော ဓာတ်ပုံတစ်ပုံကြောင့်… ပူတူး.. သူမအကောင့်က ကျွန်တော့် Friend ဖြစ်နေတာကြာပြီ။ ဘယ်သူမှန်း မသိခဲ့။ ပုံလေးတစ်ပုံ တက်လာတော့မှ သူမပုံမှန်း သိလိုက်ရသည်။ . လွန်ခဲ့တဲ့ ခုနစ်နှစ်ဝန်းကျင်လောက်က… ကျွန်တော် သူမ အမေနှင့် အတော်ရင်းနှီးသည်။ ဒီကောင်မလေးမှာ ငယ်ငယ်ကတည်းက အဖေ မရှိတော့။ သူမအမေနဲ့သာ နေရသည်။ သူမအမေက မြို့ထဲမှာ ဈေးရောင်းသည်။ ကျွန်တော်က အဲဒီအချိန်တုန်းက အသက် ၂၀ ဝန်းကျင်။ သူမကတော့ ၁၆ နှစ် မပြည့်တပြည့်လောက်သာ ရှိဦးမည်။…
အိမ်နီးချင်း
အိမ်နီးချင်း ” ဒေါက်ဒေါက် … ဒေါက်ဒေါက် ” အဆက်မပြတ် တံခါးခေါက်သံကြောင် ကျမလည်း သားလေး ဇင်ကိုနဲ့ကစားရင်း တိုက်ခန်းတံခါး ဖွင့်ကြည့်လိုက်တယ်။တံခါးဝမှာ ဖိတ်စာလေးကိုင်ပြီး ပြုံးပြနေတဲ့ လူချောလေး တစ်ယောက်ပါ။ ” မမ … မင်္ဂလာပါ ” ကျမ တခါမှ မမြင်ဖူးတဲ့ ကောင်လေးကို ကြောင်တောင်တောင်နဲ့ ပြုံးပြမိလိုက်တာပေါ့။ ” မင်္ဂလာပါကွာ … ဘာကိစ္စလည်း မသိဘူး ” ဒီတိုက်ခန်းကို သားလေး ၆လလောက်က ပြောင်းလာတာ။ခု သားလေး ၁နှစ်ပြည့်တော့မှာဆိုတော့ ကျမတို့ရောက်တာ ၅လကျော် ၆လပဲ ရှိသေးတယ်။အသိမိတ်ဆွေလည်း သိပ်မရှိဘူး။ မောင်နဲ့ကျမက ၃နှစ်ကွာတယ် ကျမက ၂၂နှစ် မောင်က ၂၅နှစ်ထဲမှာပါ။မောင်က အလုပ်နဲ့အိမ်ပဲ အချိန်ကုန်တတ်တာ။ကျမကလည်း ဈေးနဲ့အိမ်ပဲ အချိန်ကုန်နေတာပေါ့ရှင်။သူများတိုက်ခန်းတွေဘက်…
ရင်ထဲမှာတော့
ရင်ထဲမှာတော့ ” သွားပြီလား … ကိုမင်း ” ” ဟုတ် … မမိုး ” ” မသက်ထားရော ” ” ရှိတယ် … မမိုး … တံခါး စိထားတာ … ဝင်သွားလိုက် ” ကျုပ် ဆိုင်သွားကာနီး အိမ်က အထွက် မျက်စောင်းထိုးအိမ်က မမိုးက အကျ ႌလေး ကိုင်ရင် လှမ်းမေးနေတာပါ။ကျုပ်လည်း ကျုပ်မိန်းမ သက်ထား အိမ်ထဲရှိကြောင်း ပြောပြီး ဆိုင်ကယ်နဲ့ထွက်ခဲ့လိုက်တာ။ကျုပ်နာမည်က မင်းသူ ဒါပေမယ့် ကျုပ်မိန်းမ ခေါ်သလို ကိုမင်းပဲ ခေါ်ကြတာများတယ်။ကျုပ်အသက်က ၃၅နှစ်ထဲရောက်ပြီ အလုပ်က ဈေးက သံဆိုင်တခုမှာ လုပ်တယ်။ကျုပ်က လုပ်သက်လည်းကြာ ပါးရည်နပ်ရည်ရှိတော့ ပိုင်ရှင်က လက်မလွတ်ချင်တာပေါ့။သူ့တူမနဲ့ ပေးစားထားတာ…
ဆီးကြိုနေတုန်း
ဆီးကြိုနေတုန်း ” အ … ကျွတ် ကျွတ် ” ” ဟင် … ကိုရဲနိုင် … ရလား … အိမ်သာသွားချင်တာလား ” ” အင်း … မမိုး ” ကျနော်လည်း လူနာကုတင်ပေါ်ကနေ အောက်ဆင်းတော့ ကျနော့်မိန်းမ မိုးမိုးလွင်က ကူတွဲပေးပါတယ်။အိမ်သာ သွားပြီး ပြန်လာတော့ ည၁၁ခွဲပြီ။ရေငတ်တာနဲ့ မမိုးကို ရေဘူးယူခိုင်းရတယ်။ရေကလည်း အဝမသောက်ရဘူးဗျ ဆရာဝန်က မှာထားလို့။ရေတစ်ငုံလောက်ပဲ မော့သောက်ပြီးမှ ကုတင်ပေါ်ပြန်တက်ပြီး မှေးနေလိုက်တာ။ကျနော့်နာမည် ရဲနိုင်ပါ ကားမောင်းတယ်ဗျာ။ကားသမားဆိုတော့ အသောက်အစားမကင်းတာပေါ့။အသက်က ၄ဝကျော်ပါ။ကျနော့်မိန်းမ မိုးမိုးလွင်က စတိုးဆိုင်တစ်ခုမှာ အရောင်းစာရေးပါ။အသက်က ၃၅နှစ်ဆိုတော့ ကျနော့်ထက် ၅နှစ်ငယ်ပါတယ်။ကလေးတော့ မရှိဘူးဗျ။သူကလိုတာလား ကျနော်က လိုတာလား စစ်မကြည့်ဖြစ်ကြဘူး။အိမ်ထောင်သက် ၄နှစ်ကျော်တော့ ကျနော်ဆိုးခဲ့တဲ့ ဒဏ်တွေပေါ့…