Category: apyar

အပျိုရိုင်းလေးများ အစများ၏ အစမှ စရမည်ဆိုလျင်တော့ ဟန်သာ၏ ဒေါ်လေးဖြစ်သူ အန်တီမိုးက စရမည်ထင်သည်။ အန်တီမိုးက တစ်ခုလပ်မလေး ဖြစ်သည်။ သမီးလေး တယောက်ရှိသည်။ သမီးလေးပင် ဆယ်တန်းအောင်၍ တက္ကသိုလ်အဝေးသင် တက်နေပြီဖြစ်ရာ အန်တီမိုးအသက်မှာလည်း လေးဆယ်ပင် စွန်းနေပြီ ဖြစ်သည်။ အန်တီမိုးက နေ့ခင်းဘက်တွင် ရုံးသွားတတ်ပြီး ညကျလျင်တော့ သူတို့အား ဂိုက်သဘောမျိုး စာသင်ပေးတတ်သည်။ ညဂိုက်များမတိုင်မီလည်း အန်တီမိုးက အပြင်တွင် ဂိုက်လိုက်ပြသည်။ ထိုဂိုက်များပြီးမှ အိမ်ပြန်လာပြီး သူတို့အား စာသင်ပေးသည်။ သူတို့ဆိုသည့် ဂိုက်လိုက်သူများမှာ ဟန်သာနှင့်အတူ ဟန်သာ၏ အစ်မရူပါခင်၊ တင်ထွန်းနှင့် တင်ထွန်း၏ ညီမလေး နှင်းသူဇာခင်၊ တင်စိုး၊ ဇော်ထက်နှင့် မိန်းကလေး သုံးယောက်ပါသည်။ မိန်းကလေး သုံးယောက်မှာ အိမ်နီးချင်းမှ သင်းသင်းချို၊ မိုးမိုးဆောင်းနှင့် ပိုပိုခင်တို့ဖြစ်သည်။…

ထကြွနေတဲ့ကျွန်မ မိန်းမတစ်ယောက်ဟာ အနားမှာ အားကိုးအားထားပြုစရာ ယောက်ျားသားတစ်ယောက်မရှိရင် မတင့်တယ်လှပါဘူး။ ဒါကြောင့်လည်း ရှေးလူကြီးတွေက “ အလံ မရှိတဲ့ရထား ” ဟာ မသင့်တော်ဘူးရယ်လို့ အဆိုရှိခဲ့ကြတာကိုး။ မိန်းမတွေထဲက မိန်းမတစ်ယောက်ဖြစ်နေတဲ့ ကျမဟာ အားကိုးအားထားပြုစရာ ယောက်ျားတစ်ယောက်ကို အပျိုဖြစ်ခါစကတည်းက ပေါင်း သင်းလက်ထပ်ယူခဲ့ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ရှင်…ကျမတို့ အိမ်ထောင်သက် နှစ်(၂၀)လောက်မှာပဲ ကျမရဲ့အမျိုးသားဟာ အက် ဆီးဒင့်တစ်ခုကြောင့် ဆုံးပါးသွားခဲ့ရပါတယ်။ ကျမဟာ ကလေးနှစ်ယောက်အမေ၊ အသက်(၃၇)နှစ်အရွယ်နဲ့ မုဆိုးမဘဝကို ရောက်ရှိခဲ့ရပါတော့တယ်။ ကျမယောက်ျားက ကျမကို အတော်လေးချစ်ပါတယ်။ သူဆုံးပါးသွားတဲ့အချိန်ထိ ကျမကို စောင့် ရှောက်ခဲ့တုန်းပါပဲ။ သူအက်ဆီးဒင့်ဖြစ်ပြီး ဆုံးသွားခဲ့ရတဲ့အတွက် လျော်ကြေးရတဲ့ငွေနဲ့ ကျမဟာ စက်ဆန်းဘက်မှာ ကိုယ်ပိုင် အိမ်လေးတစ်လုံးကို ဝယ်ယူနိုင်ခဲ့ပါတယ်။ အခုဆို ကျမရဲ့သားအကြီး မင်းမင်းတောင် အသက်(၁၈)နှစ်ကျော်…

ထပ်ချစ်အုံးမယ်နော် “ကိုဦး…”” ““ဗျာ….”” ““ကိုဦး…..”” ““အော်……ပြောပါသော်သော်ရဲ့”” ““ဟိုလေ…သော်သော့်ကိုလာနွိုးနော်”” ““အင်းပါ သော်သော်ရယ်”” ““သေသေချာချာလာနွိုးနော်….အင်း…ကားကစထွက်မှာ သုံးနာရီဆိုတော့ နှစ်နာရီလောက်လာနွိုးသိလား”” ““အင်းပါ….နှစ်နာရီ….နှစ်နာရီ…..မဖြစ်သေးပါဘူး…ကိုဦးရယ်….နှစ်နာရီလာနွိုးတော့ သော်သော် ပြင်မှာဆင်မှာနဲ့ဆိုတော့ သုံးနာရီမမှီဘဲနေအုန်းမယ်….ဒီတော့..”” ““ဒီတော့ ဘာဖြစ်လဲ သော်သော်ပြောလေ….”” ““မထူးပါဘူး ကိုဦးရယ်….သော်သော်ဆီ တစ်နာရီလာနွိုး…နောက်ပြီး သော်သော်က အိမ်အောက်ထပ်မှာတစ်ယောက်ထည်းအိပ်မှာ…….ကိုဦးလာနွိုးရင် အလွယ်တကူဖြစ်အောင်….ဒီတော့ ကိုဦးတစ်နာရီ သော်သော်ဆီကိုလာနွိုုးသိပြီလား”” ““သိပါပြီ မဖုရားလေးရယ်…”” ““ကိုဦးနော် ကိုဦး…..သော်သော့်ကို သိပ်မစနဲ့….ဒါပဲနော် လာမနွိုးရင်တော့ ကိုဦးတာဝန်ဘဲ…..”” ““အင်းပါသော်သော်ရယ် …..လာနွိုးပါ့မယ်”” ကိုဦးတစ်ယောက်စိတ်ပျက်မိနေသည်။ သော်သော်ဆိုတာက ကိုဦးနှင့်လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်တစ်ဦးဖြစ်သည်။ ရုံးတစ်ရုံးထဲတွင်အလုပ်အတူတူလုပ်ကြသူများဖြစ်သည်။ ကိုဦးနှင့်သော်သော်တို့နှစ်ယောက်စလုံးမှာ လူပျို၊ အပျိုများဖြစ်ကြသည်။ကိုဦးက နယ်သို့ခဏခဏထွက်ရသည်။ သို့အတွက် ကိုဦးမှာ အတွေ့အကြုံတွေ စုံသင့်သလောက်စုံသည်။ နောက်ပြီးကိုဦးပေါင်းသင်းသောလူများမှာ စီးပွားရေးဘက်တွင် အထိုက်အလျောက်ကောင်းသောသူများဖြစ်ကြသည်။ ဒီအတွက်ကိုဦးမှာ တစ်ခြားလူများထက်စာလျှင်ပို၍အတွေ့အကြုံရှိသည်။ ရုံးမှာရှိသောလုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်များထဲတွင်မှ သော်သော်က ကိုဦးကို…

ပြု့စု့သွားပါ့မည် ကျွန်မ စိတ်ကသိကအောင့်ဖြင့် အခန်းထဲရောက်နေသည် မွေ့ယာထူထူဖြူဖြူတွေက သဘောကျစရာဖြစ်ပေမဲ့ စိတ်ထဲမတင်မကျ အကိုနဲ့စပြောလာတုန်းက နောက်ပြောင်နေသည်ဟု ထင်ခဲ့မိသည် အခုတော့ အေးဆေးတိတ်ဆိတ်တဲ့ ဘန်ဂလိုထဲ ရောက်နေရပြီ။ ခေါင်းက ခပ်ကိုက်ကိုက်။ မငြင်းရက်တာ မငြင်းခြင်တာ မငြင်းရဲတာလည်းပါသည်။ အိမ်ထောင်စကျကတည်းက အကိုဟုသာနှုတ်ကျိုးလာခဲ့သောလင်တော်မောင်ကတော့ အရက်သုံးခွက်ငှဲ့ ဆိုဒါစပ်ပြီး တခွက်ကမ်းပေးကာ သူကိုယ်တိုင် စသောက်နေပြီ ကျွန်မလည်း ယောင်တိယောင်တောင် နည်းနည်းစီ မော့သောက်ရင်း ခပ်ထွေထွေ.. တယောက်တခွက်ကုန်တဲ့အထိ သူစိမ်းက ရောက်မလာသေး.. ။ ခပ်ထွေထွေဖြစ်လာတာ ကောင်းသည် ..ကျွန်မမကြိုက်လျှင် ထပြန်လို့ရသည်။ ကျွန်မရော အကို့ကိုပါ အထင်သေးအမြင်သေး ဆက်ဆံလာမည့် လူစိမ်းကို ကျွန်မသဘောမတွေ့လျှင် ကျွန်မ ပြန်မည်ဟု အကိုနှင့် သဘောတူထားသည်။ တံခါးခေါက်သံကြားတော့ အကိုက ထဖွင့်ပေးသည်။ အသက်၃၀ခန့် အရပ် ၆ပေနီးနီးအသားဖြူဖြူ…

အူရိုင်းလေး တစ်ခါတုန်းက တက္ကသိုလ်မှာ… အမှတ်တရရှိတဲ့အေကြာင်းလေးတခုပေါ့ဗျာ။… အဲ့နေ့ကမှတ်မှတ်ရရ၁၂ရက်နေ့၅လပိုင်းလောက်ကပေါ့။ အေဝးသင် မေဂျာတွေစဖွင့်တဲ့အချိန်ပေါ့။အေဝးသင် မေဂျာဆိုလို့ ပြောရအုံးမယ်။ကျွန်တော်တို့ သိပ္ပံမေဂျာသမားတွေက၁ပတ်ခြား ၊အပတ်စဉ် စနေ၊တနင်္ဂနွေပဲ တက်ရတာလေ။ဒါပေမဲ့ အဲ့လို တပတ်ကို ၂ရက်ပဲ တက်ရတာလေးတောင် ကျွန်တော် စိတ်မပါဘူးလေ။ကျွန်တော်တို့ လူငယ်တွေဆိုတာကကောင်းတာထက် မေကာင်းတာဆိုရင် ပိုပြီး ဝါသနာပါကြတာကိုးဗျ။(မှတ်ချက် ။။ဆရာကြီးဒီဇိုင်းဖမ်းပြီးပြောခြင်း။ ဟိဟိ ) အဲ့လိုနဲ့ကျောင်းကို ရောက်လာတယ်ပဲဆိုပါတော့။… အဲ့မှာစတွေ့တာဗျဇာတ်လမ်းကအခုမှ စလာတာ။ကျောင်းထဲ ဝင်လိုက်တာနဲ့ကို ပန်းပေါင်းစုံ ခင်းကျင်းထားတဲ့ ပြပွဲလားအောက်မေ့ ရလောက်အောင် ဒီဇိုင်းအစုံအလင်နဲ့ ကျောင်းသူမမများကို တွေ့ရေတာ့တာပဲ။ အဲ့ထဲမှာအထူးခြားဆုံးတယောက်ကတော့ဗျာ ကဗျာဆန်ဆန် ပြောရရင်တော့ ကျွန်တော့်စိတ်ကို ညှိ့ယူသွားတဲ့ မျက်ဝန်းပိုင်ရှင်လေးပေါ့ ။သူပုံစံက ဖတ်နေကြ အပြာစာအုပ်တွေထဲကလို တောင့်တောင့် ထွားထွားလည်းမဟုတ်ဘူးပြီးတော့ ပိန်ပိန် ရှည်ရှည်ကြီးလည်းမဟုတ်ဘူးလေ။အနေတော်လေးပဲ။ ကျွန်တော်အနေနဲ့တော့ အံကိုက်ပဲပေါ့။ကျွန်တော်က အစစအရာရာမှာဇီဇာကြောင်တတ်တဲ့ လူလေ။အဲ့လို…

ဘိုးတော်ကိုဖြေဖျော်ရန် မာမာနွယ်ကုတင်ပေါ်တွင် ခေါင်းအုံးကို ကျောမှီထိုင်ကာပေါင်နှစ်ချောင်းကိုခပ်ကားကားလုပ်ထားစဉ် သူမထမီအောက်မှ ခေါင်းတစ်ခုကို အသာပွတ်ပေးနေပြီး ဆေးလိပ်တစ်လိပ်ကို အရသာခံသောက် နေ၏။ဆေးလိပ်ငွေ့ကို အဆုတ်ထဲသို့ရွိုက်သွင်းလိုက်ပြီး တစ်ချက်အဖုတ်ထဲမှ ကျင်ခနဲဖြစ်သွားသဖြင့်မျက်နှာတစ်ချက်ရွုံ့လိုက်သည်။တုတ်ခိုင်သော ပေါင်နှစ်ချောင်းကို အတင်းညှပ်ထားလိုက်ပြီး ခေါင်းကိုအတင်းပွတ်သပ်နေလိုက်သည်။နောက်မှ ဘေးရှိစားပွဲပေါ်မှ ဆေးလိပ်ပြာခွက်ထဲ ဆေးလိပ်ကို ထိုးထည့်လိုက်ပြီး ထမီအောက်စကို ဆွဲလှန်လိုက်သောအခါ သူမပေါင်ကြားမှ နုနယ်လွန်းသော မျက်နှာပေါက်နှင့် အသားအရေဖြူဖွေးနေသော ခပ်ချောချောကောင်လေးတစ်ယောက်မှာ မျက်နှာတစ်ခုလုံးရွဲနစ်လျက် ခေါင်းမော့လာလေ၏။ “ကောင်လေး..နင့်ကိုဘယ်သူကရပ်ခိုင်းလို့ရပ်လိုက်တာလည်း..” သူမအမေးကြောင့် ထိုချာတိတ်မှာ ထိတ်လန့်စွာဖြင့် “ဟို…မနွယ်ပီးသွားလို့..တော်ပီထင်လို့ပါ..ကျွန်တော်ထပ်လျက်ပေးပါ့မယ်..”ကောင်လေးက အလန့်တကြား မျက်လုံးဝိုင်းကြီးများနှင့် ဆိုလိုက်ရင်း မာမာနွယ်ပေါင်ကြားကို မျက်နှာအပ်လိုက်ပြီး လျှာထုတ်ခါ အလျှားလိုက်တစ်ချက်ပင့် လျက်လိုက်သည်။ “တော်စမ်း..ငါ့စောက်ပတ်ကျင်တယ်..ထ….ငါ့အကျီချွတ်ပေးစမ်း”မာမာနွယ်ကောင်လေးကိုငေါက်လိုက်ရင်း သူမရင်စေ့အကျီကို ချွတ်ခိုင်းလိုက်သည်နှင့် ၎င်း ကောင်လေးကလည်း သူမအကျီကြယ်သီးများကို အမိန့်အတိုင်း လက်လှမ်းခါဖြုတ်ပေးလိုက်သည်။ သူမရင်ဟာလာဟင်းလင်း ဖြစ်သွားသည်နှင့် ဟင်းချိုပန်းကန်လုံးကို မှောက်ထားသည်နှင့် တူသောစနေ…

အပြာရောင်မျက်ရည် ဒီ ဇာတ်လမ်းမှာ အဓိက ဇာတ်ကောင်က ရဲလွန်း ။ ရဲလွန်းသည် ဆင်းရဲတွင်း နက်တဲ့ အခြေခံ လူတန်းစား မိသားစုထဲမှာ ပေါက်ဖွားလာတဲ့ ကောင်လေး တယောက် ။ အဖေက စက်ရုံတရုံက အလုပ်သမား ။ အမေက ဈေးရောင်းသည် ။ တဦးတည်းသော သား ငဆိုးလေး ။ ပိန်ပါးလို့ အရပ်မြင့်တယ်လို့ ပို ထင်ရသည် ။ ငယ်ငယ်ထဲက အစားထက် ကစားကို ပိုမက်နေခဲ့တာမို့ရယ်..မရှိဆင်းရဲသား နင်းပြား ဘဝတွေမို့ မစားနိုင်တာရယ်ကြောင့် ရဲလွန်းသည် ပြားချပ်ချပ် ပိန်ကပ်ကပ်ကလေး ။ အသက်၁၉နှစ် ကောင်လေး ။ ဆံပင်က ရှည်သည် ။ လိန်ကောက်နေတဲ့ ဆံပင်နီကြောင်ကြောင်တွေက ပုခုံးအထိ ရှည်သည် ။…

ခံရမသက်သာသော ၁၉၃၃ ခုနှစ်၏ အေးမြသော ဆောင်းညတွင်ဖြစ်ပါသည်။ မီးလင်းဖိုမှ လွန့်လူးသောမီးရောင်သည် ဖြာကျလျက် ရှိနေသည်။ ၁၈ နှစ်သမီးလေး ထွေးငယ် သည် ခိုက်ခိုက်တုန်လျက်ရှိသည်။ ဆောင်းကြောင့် မဟုတ်၊ ကြောက်ရွံ့စိတ်ကြောင့်တည်း။ သူမတစ်ကိုယ်လုံးတွင် အဝတ်အစားမရှိ၊ မီးရောင်သည် သူ့ကိုယ်ပေါ်တွင် ပြေးလျက်၊ မွေ့ယာခုံကြီးပေါ်တွင် ကွေးကွေးလေး၊ ခုံပေါ်တွင် ဒူးထောက်လျက်သားမှ သူ၏ခန္ဓာကိုယ်အပေါ်ပိုင်းသည် ခုံ နောက်မှီ အထက်တွင် တွဲလောင်းဖြစ်လျက်ရှိသည်။ သူမ၏ ရင်သား များသည် တွဲလောင်းဖြစ်လျက်၊ ခြေထောက်များသည် ခုံ လက်ရမ်းတစ်ဖက်စီတွင် ကျဲကားလျက်၊ သူ့ အဖုတ်နှင့် တင်ပါးတို့သည် ဖြဲထားသလိုဖြစ်နေကြောင်း ခံစားမိရသည်။ သူမသည် ကိုယ်တုံးလုံးဖြစ်လျက် ရှိသလို အားကိုးရာလည်း မဲ့လျက်ရှိသည်။ မမြင်ရသော်လည်း နောက်ကျောဖက် တွင် သူ့အလုပ်ရှင်ဖြစ်သူ သခင်ကြီးဒေးဗစ် ၏…

အပျိုကြီးရဲ့အာသာဖြေ ဒီအကြောင်း ကိုပြောရမည်ဆိုရင် “တော်ဝင်ပန်း” အမျိုးသမီး ဘော်ဒါဆောင်က စရမည်မှာသေချာ၏။ တော်ဝင် ပန်း ဆိုသည်မှာ ရန်ကုန်မြို့ ဆင်ခြေဖုံး ဆိတ်ငြိမ်ရပ်ကွက် တခု၏အစွန်မှာ ရှိသည်။ တဖက်ရပ် ကွက် ကတော့ သာမန်လူတန်းစား အများစုနေထိုင်ရာ ရပ်ကွက်ဖြစ်သည်။ တကယ်တော့ တော်ဝင်ပန်း တည်ရှိရာက လည်း ဟို အရင်ကဆိုရင် သာမန်ရပ်ကွက်တခုသာဖြစ်သည်။ နောက်မှ လူလူသူသူ လူချမ်းသာ ရပ်ကွက်ဆန် ဆန် ဖြစ် လာ သည့် နေရာတခုဖြစ်သည်။ တော်ဝင်ပန်းကို နာမည်နှင့် လိုက်သည်ဟု အရပ်ထဲမှာရော ဒီအနီးနား တဝိုက်မှာပါ သိကြသည်။ ပြောစမှတ် ဖြစ် လောက်အောင်လည်း အဆောင်သူတွေက လှတပတ လေးတွေများသည်။ တော်ဝင်ပန်းမှ မိန်းကလေး တွေ အ ကြောင်းပြောပါက…

မောင်ဇော်ချစ်သောဆရာမ ကျွန်တော့်မျက်နှာတခုလုံး ရေနွေးပူနဲ့ အပက်ခံလိုက်ရသလို ထူပူသွားပါသည်။သွားပြီ…သွားပြီ၊ ဘာလုပ်လို့ လုပ်ရမှန်းမသိတော့တာနဲ့ ခေါင်းကြီးကိုသာ ငုံ့ထားလိုက်ရပါတော့တယ်။ ဘေးနားက ကုလားမြင့်အောင် ကလွဲပြီး အတန်းထဲကလူတွေ ဘယ်သူမှတော့  သိလိုက်ပုံမပေါ်ဘူး။ အားလုံးက ထမင်းစားချိန်ဆိုတော့ သာသူရှုပ်နေကြတာလေ။ ကျွန်တော်နဲ့ မြင့်အောင်သာ ညနေ ကျောင်းဆင်းချိန်  အမှီပြန်ပေးရမှာမို့ ဒီစာအုပ်ကို သဲကြီးမဲကြီး ကုန်းဖတ်နေကြတာ။ ဘာ စာအုပ်ရမှာလဲဗျ… ..ကျွန်တော်တို့လို သွေးကြွခါစကောင်တွေရဲ့  အသည်းစွဲ မြန်မာအော စာအုပ်ပေါ့။ အခုမှ စဖတ်လို့ သုံးလေးမျက်နှာပဲ ရှိသေးတယ်။ ဖျတ်ခနဲ လက်ထဲက ဆွဲလုခံလိုက်ရလို့ဘယ်ကောင်လဲဟ ဆိုပြီး ကောမလို့  မော့ကြည့်လိုက်တော့မှ ကျွန်တော်တို့ရဲ့ ၉တန်း ( D )အတန်းပိုင်ဆိုလဲဟုတ် ၊ကျူရှင်ဆရာမဆိုလဲ ဟုတ်တဲ့ဆရာမ ဒေါ်မမလေး  ဖြစ်နေတယ်။ သေပြီပေါ့ဗျာ…ကျွန်တော်တို့နှစ်ကောင် ဘာပြောလို့ပြောရမှန်းကို မသိတော့ဘူး။လက်ထဲက…