Category: apyar

နေရခက်တယ်ရှင် တစ်နေ့တော့ ညနေစာ စားပြီး ပျင်းတာနဲ့ ကျုပ် ရွာထဲ လျှောက်လာခဲ့တယ်..။ အချိန်က မှောင်ရီပျိုးနေတဲ့အချိန် …တစ်နေရာ အရောက်မှာ …. ထွန်းတင်….နင် ဘယ်သွားမလို့တုန်း……. ကျုပ်လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ ကျုပ်သူငယ်ချင်း မိအေးဆိုတဲ့ ကောင်မပေါ့..။ သူက ခြံဝမှာ ရပ်နေတယ်..။ ကျုပ်တို့ရွာက ရွာကြီး….အိမ်တိုင်းနီးပါး ခြံနဲ့ ဝန်းနဲ့ နေကြတာ…။ ငါလဲ….ပျင်းတာနဲ့ ထွက်လာတာဟ…… ဒါဆို…အိမ်ထဲဝင်အုန်းဟာ…..ငါပြောစရာရှိလို့…. အေး……. ကျုပ်လဲ ခြံထဲကို မိအေး နောက်ကနေ ဝင်လိုက်သွားတယ်..။ ကျုပ်က လူပျိုဖြစ်နေပြီဆိုတော့ ရှေ့က သွားတဲ့ မိအေးကို နောက်ကနေ ကြည့်မိတယ်..။ သူ့တင်ပါးကြီးတွေက အိပက် အိပဲ့ နဲ့ အသည်းယားစရာကြီး…..ဟီး ဟီး…..။ သူ့တင်ပါးကြီးတွေ လှုပ်နေတာ ကြည့်ပြီး ကျုပ်စိတ်ထဲမှာ တစ်မျိုးကြီးဗျာ…..။ လာ…

ထျန်လှသူမုဆိုးမလေး အချိန်က ည ကိုးနာရီခွဲလုပြီ။ ရန်ကုန် မအူကုန်းရပ်ကွက်သည် နေ့လည်ဘက်တွင် လူစည်ကားသလောက် ညနက်လာလျှင် လူအသွား အလာက ပြတ်လာမြဲဖြစ်သည်။ သုံးဆယ့်လေးလမ်းထဲရှိ ‘ထွန်းတောက်’ ဆေးခန်းထဲတွင် ဒေါက်တာကိုလတ်တယောက်ထဲ စာထိုင်ဖတ်နေမိ၏။ မိုးဖွဲဖွဲရွာနေသည်မို့ ညရှစ်နာရီကျော်လောက်ကတည်းက ဆေးခန်းကို လူနာမလာတော့ … ကိုးနာရီခွဲ ဆေးခန်းပိတ်ချိန်အထိတော့ လူနာ မလာလည်း မပြန်သေးပဲ ဆက်ထိုင်နေတတ်သည်က ကိုလတ် အကျင့်ဖြစ်နေပြီ။ စောသေးလျှင် ကားလမ်းပေါ်တွင်ကားတွေက ပြည့်ကြပ်နေတတ်သေးသည်မို့ ကားမောင်းရတာ မောင်းလို့မကောင်း။ .. ကိုးနာရီခွဲနှင့်ဆယ်နာရီကြားထဲလောက်ဆိုမှ ကားရှင်းပြီး မောင်းလို့ကောင်း၏ တခါတခါတော့လဲ လူနာမလာပါပဲ ထိုင်နေရတာ ပျင်းစရာကောင်းလှသည်။ အလုပ်မရှိတော့ စိတ်တွေကလဲ ဟိုရောက်ဒီရောက် … ။ ဒီနေ့တော့ ကိုလတ်စိတ်ထဲ ရွာမှငယ်ရည်းစား နီလာ့ကို ထူးထူးခြားခြားသတိရနေမိသည်။ သူကသာ သတိရနေမိတာပါ…

တယုတယပြုစုနေသည် အသားစိုင်ချင်း အားပါပါ ရိုက်သံက တိတ်ဆိတ်သည့် ညထဲ စည်းချက်မှန်မှန် ထွက်ပေါ်နေသည်။ ပြွတ်ပြတ် ပြွတ်ပြတ် နှင့် ငဖယ်ထောင်းချိန် ငရုပ်ဆုံထဲ စေးကပ်နေသည့် ကျည်ပွေ့လို အသံမျိုးကိုလည်း သဲ့သဲ့ ကြားရတတ်သည်။ အသက်ရှူသံ ပြင်းပြင်းနှင့် ကြိတ်၍ ညည်းညူသံတို့ကိုလည်း တိုက်ခန်းကျဉ်းလေးထဲမှ သုံးထပ်သား နံရံပါးပါးတချပ်က မတားဆီးနိူင်။ “အင်း . . အ . . ရှီး . . အား . . ကောင်းလိုက်တာ . . လုပ် လုပ် . . မြန်မြန်လေး . . ” “ပြီးတော့မလား . . .” “ပြီးတော့မယ် ….

မညှာနဲ့ဆောင့်နော် မေဧကရီ မှာ ယောင်္ကျား ရှိပေမဲ. သူ.ယောင်္ကျား ကိုဇော်ထွန်း က နယ်တွင် အလုပ်လုပ်နေတာမို. ၂ လတခါ လောက်သာ တွေ.ရပြီး သူ ကတော. ရန်ကုန် မှာပင် စတိုးဆိုင်ဖွင်.ကာဆိုင်မှာပင် အသက် ၁၅နှစ်ခန်. အိမ် ဖေါ်မလေး သက်စု နှင်. နေတာဖြစ်သည်၊ သူ. စတိုးဆိုင်တွင်အောင်အောင် ဆိုသည်. ၁၈ နှစ်အရွယ် အရောင်းကောင်လေး တယောက်နှင်. ရွယ်တူ အရောင်းစာရေးမလေး ကေကေ နှင်. အိမွန် တို. အလုပ် လုပ်ကြပြီး ည ၁၀ နာရီခန်.အထိဖွင်.ကာ ဝန်ထမ်းများကို ဆိုင်ပိတ်ပြီးလျှင် ကားဖြင်. သူကိုယ်တိုင် လိုက်ပို. ပေးတာမို. အဆင်ပြေလှသည်။ တနေ. နေ.လည်ဖက် လူရှင်းတုန်း မေဧကရီ…

ထကြွလို့နေသည် ” ဝုတ် – ဝုတ် ဝုတ် — ဝုတ် ” ရပ်ကွက်အတွင်း ခိုကပ်နေသော ခွေး၂ကောင်မှာ နှင်းသူဇာ အားထိုးဟောင်တော့သည်။ ” ဟဲ့ခွေး – ဟဲ့ခွေးးး သွားစမ်း ” အသံကြားလိုက်မှ ခွေးတစ်ကောင်မှာ သူမအနီးသို့ ပြေးလာပြီး အနံ့ကို မှတ်မိသွားသည့်အလား အမြီး တနံ့နံ့ဖြင့် ကြိုဆိုနေတော့သည်။ ကျန်တစ်ကောင်မှာ ထပ်မဟောင်တော့ပေ။ ဒီနေ့ စက်ချုပ်နေရင်း နောက်ကျောများတက်ကာ ကိုယ်လက်မအီမသာဖြစ်နေသဖြင့် ဆိုင်ရှင်အားပြောပြီးအိမ်ပြန်လာရာ ရပ်ကွက်တွင်းမှ ခွေး၂ကောင်ကြောင့် စိတ်အနှောက်ယှက်ဖြစ်ရသည်။ မောင်နှင့်လက်ထပ်ပြီး ဒီရပ်ကွက်လေး အတွင်းသို့ မောင့်သူငယ်ချင်း ကိုနိုင့် အကူညီဖြင့် အိမ်ငှား ငှားနေလိုက်သည်။ ထွန်းကို က အချိုရည်စက်ရုံတစ်ခုမှာ ယဉ်မောင်းအလုပ် လုပ်သည်။နှင်းသူဇာနှင့် လက်ထပ်ပြီး မိဘများနှင် အတူမနေချင်သဖြင့်…

မနေတတ်တော့ဘူးကွာ ဒီနေ့ကျမှ ယမင်း လည်း ဘာဖြစ်မှန်းကို မသိ စိတ်ထဲ တစ်ခုခု လိုအပ်နေတယ် ထင်နေရသည်။ အခုဆို ယမင်း တစ်ယောက် ရည်းစားနဲ့ ပြတ်တာ ၆ လ လောက်ရှိပြီ ဖြစ်သည်။ ယမင်း ထိထိမိမိ ရည်းစားထားဖူးတာ တစ်ခါပဲ ရှိသေးတယ်။ အခု အဲဒီရည်းစားတစ်ယေက်နဲ့ ပျက်ပြီး အသဲကွဲပြီးခါစ လေးပဲ ရှိသေးတယ်။ ယမင်း ဘဝမှာ အတူအိပ်ခဲ့ဖူးတာဆိုလို့ ပျက်သွားတဲ့ ရည်းစားပဲရှိတယ်။ အဲဒီ ရည်းစားနဲ့ကြိုက်တာ တစ်နှစ်ကျော်လောက်ပဲ ရှိသေးတယ် ပျက်သွားတာလေ။ ကောင်လေးက နောက်ရည်းစားရသွားတာပေါ့။ အဲ့ဒီ အရင်ရည်းစားတုန်းကဆို တစ်လကို တစ်ခါလောက်ဖြစ်ဖြစ် ကောင်လေး အဆောင်ကို လိုက်ပြီး ချစ်ပွဲဝင်ခဲ့ဖူးတယ်။ အဲ့ဒီတော့ ယမင်း တစ်ယောက် ကာမ အရသာကို…

အစမို့ပါကွယ် လွန်ခဲ့သောနှစ်ပေါင်း ဆယ်နှစ်ခန့်က ကွဲကွာနေခဲ့ကြသော မျိုးလွင်နှင့်လီလီသန်းတို့သည် မမျှော်လင့်ပဲ စကော့ဈေးတွင်တွေ့ကြရာမှ.. “ ဟင် … ကိုမျိုးမဟုတ်လား” “ဟာ ….လီလီပါလား.. ဟုတ်ပါတယ်.. ကိုမျိုးပါ” တဦးနဲ့တဦးဖက်လှဲတကင်းနှုတ်ဆက်ကြလေသည်။ “ကိုမျိုးနဲ့လီလီအခုလို မမျှော်လင့်ပဲတွေ့ကြရတာ လီလီတော့တော်တော်ဝမ်းသာမိတယ် ကိုမျိုးရယ်” “ကိုမျိုးလဲလီလီ့လိုပါပဲ” “အခု ကိုမျိုးဘယ်မှာနေသလဲဟင်” “ကိုမျိုးအိမ်ထောင်ကျသွားပြီလေ.. လီလီရောအိမ်ထောင်ကျပြီလား”။ “လီလီကတော့ အသက်(၅၀)ကျော်အဖိုးကြီးတယောက်နဲ့ အိမ်ကအတင်းပေးစားတာနဲ့ မကြိုက်ပဲနဲ့ယူလိုက်ရတယ်လေ” အခုလိုကိုမျိုးနဲ့ပြန်တွေ့တော့ လီလီတို့အချစ်ပန်းတွေ ပြန်ပွင့်ပြီပေါ့ကိုမျိုးရယ်” “ဒါဆိုလီလီဘယ်နေ့အားလဲဟင်.. အားတဲ့တနေ့ ဒီစကော့ဈေးထဲက လက်ဘက်ရည်ဆိုင်မှာ ဆုံကြရအောင်” “ကောင်းသားပဲကိုမျိုး လီလီနောက်တနင်္ဂနွေနေ့မှာ ကိုမျိုးပြောတဲ့နေရာကို မနက်(၉)နာရီလောက် အရောက်လာခဲ့မယ်လေ။ ကိုမျိုးစောင့်နေနော်” “ကောင်းပါပြီတဲ့ဗျာ စောင့်နေပါ့မယ်”။ နောက်တပတ်တနင်္ဂနွေနေ့မနက်မှာတော့ မျိုးလွင်စောင့်နေတဲ့နေရာကို (၉)နာရီကျော်ကျော်လောက်မှာ လီလီသန်းရောက်လာလေသည်။ “ကိုမျိုး စောင့်နေရတာကြာပြီလား” “မကြာသေးပါဘူး လီလီဘာစားဦးမလဲ” “တော်ပြီ အိမ်ကစားလာခဲ့တယ်ကိုမျိုး”…

သူမပြီးတော့မယ် ည ဆယ့်တစ် နာရီကျော်နေပြီ….. အိပ်ယာထဲမှာ ဘယ်ညာ လူးလိမ့်ရင်း အိပ်လို့မရနိုင် ဖြစ်နေသည်….. လက်တဖက်မှ ယောင်ယမ်းကာ ရင်နှစ်မွှာကို ပွတ်သပ်နေမိသည်… သက်ပြင်းမောများချကာ ကြိတ်မှိတ်၍ ခံစားနေရသည်….လျော့တိလျော့ရဲ ထမီအောက်မှ ဖားပေါင်စင်းတစ်ကောင် လှုပ်စိလှုပ်စိနဲ့ ပေါင်နဲ့ ပွတ်မိနေပြန်သည်…. ငိုချင်စိတ်တောင် ပေါက်လာမိသည်… ဒီခံစားချက်ရဲ့ အထွဋ်ထိပ်ကို သူမခံစားဖူးသည်.. ယ္ခုတစ်ယောက်ထဲ စိတ်ကျေနပ်ဖို့ ဆိုတာ ရာနှုန်းပြည့်မဖြစ်နိုင်ဘူး ဆိုတာသိ၍ ခံစားနေရ၏.။ သူ့နာမည်က မသန္တာချိုနွယ်……. သူမရဲ့ချစ်လှစွာသောအမျိုးသားမှာ ကံမကောင်းအကြောင်းမလှ လက်ထပ်ပြီး တစ်ပတ်ကျော်မှာပဲ အမှတ်တမဲ့ ဆုံးပါးသွားခဲ့သည်… ဆေးစစ်ချက်တွေအရ အသည်းတစ်ခြမ်းကြီးနေလို့ ဟု ဆိုသည်…….အခုမှ အိမ်ထောင်ကျခါစ ., ကာမသွေးတွေ ဆူနေတုန်း …. ယွစိယွစိနဲ့ ပိုးလေးတွေကို ဆွပေးခဲ့သလိုပဲ.. သူအတွက်တော့ ညအိပ်ယာဝင်တိုင်း ကန်သူမဲ့…

မလွယ်သောငတိမ ကျုပ်လည်း ရုံးပိတ်ရက်ပျင်းပျင်းရှိတာနဲ့ လိုင်းပေါ်ဖွင့်ပြီး ကြည့်မိတယ်။ သူများတွေ ဘုရားဖူးပုံတွေ တက်လာတော့ ကိုယ်လည်းသွားချင်တာပေါ့။ ဘုရားဘူးရင်း ရေကူးချင်မိတာ ဒါပေမယ့် တစ်ဘွေတည်း မသွားချင်ဘူး။ အဲဒီမွာပဲ မတွေ့တာ ကြာပြီဖြစ်တဲ့သူငယ်ချင်းမလေးက မက်ဆေ့ လှမ်းပို့တယ်။ ‘ဘာလုပ်နေလည်း’ တဲ့။ ကျုပ်ကလည်း ‘လိုင်းသုံးနေတာ နင်ကော ဘာတွေလုပ်နေလည်း’ သူက ကျုပ်ငယ်ငယ်က ချစ်ခဲ့ရတဲ့သူ။ ခုတော့ သူက လွပ်လပ်သူ ကျုပ်က ဆော်တွေတစ်ယောက်ပြီး တစ်ယောက်ထားခဲ့တဲ့သူ။ အမှန်ပြောရရင် ကျုပ်က သူ့ကို လိုးချင်တာ ဘာလို့တုန်းဆိုတော့ သူက အရပ္ပုပု ဖင်ကောက် ကောက် နို့က ခပ်ကြီးကြီးကိုးဗျ။ ခုလောလောဆယ်တော့ ကျုပ်ဆော်ကို လိုးရတာများတော့ သိပ်မလိုးချင်တော့ဘူး။ ကျုပ်သူငယ်ချင်းမလေးကိုပဲလိုးချင်နေမိတာ။ ပြန်ဆက်မယ် ဗ်ာ သူနဲ့အပြန်အလှန် စကားတွေပြောရင်း သူက…

မမတက်ဆောင့်ပေးမယ် ကျွန်တော်နာမည်အောင်ချမ်းသာဖြစ်ပြီး အသက်ကတော့ ၂၂နှစ်ပါ ကျွန်တော်ဟာ ငယ်ငယ်ကတည်းကရပ်ကွက်ထဲက အကြီးတွေအရက်သမားတချို့တွေနဲ့ပေါင်း ပြီးငယ်ငယ်ကတည်းကဆေးလိပ်သောက် အရက်သောက် ဖာချ နဲ့အချိန်ကုန်လွန်လာသူဖြစ်ပါတယ် ..ငယ်ဘဝဆေးလိပ်ကွမ်းအရက်ကို၁၇နှစ်လောက်ကတည်းက စသုံးလာတဲ့အတွက်ကြောင့် ရူနာရိူက်ကုန်းပုံစံဖြစ်ကာ အသိမိုက်ကာ ဆိုးသွမ်းနေမိပါတယ်….သူငယ်ချင်းတွေလာခေါ်လျှင်အရက်ဝိုင်း အသုဘအိမ်ဖဲဝိုင်း တခါတလေ တံတားအောက်ဖာခေါင်းများနဲ့ပေါင်းကာ ဖာချလိုက်နဲ့မိဘအပေါ်မသိတတ်မလိမ်မာ ဘုရားတရားမသိနဲ့ အချိန်ကုန်လျက်ရှိပါသည်။ထိုစဉ် ကျွန်တော်ဧ။်ဘဝကိုပြောင်းလဲပေးသောသူမှာ ဦးဇေယျဆိုသော အသက်၅၆နှစ်ခန့်လူကြီးတစ်ဦးဖြစ်သည်။သူသည် စံပြဈေးအနီးနား စီမံကိန်းတွင်နေထိုင်ပြီးကျန်းမာရေးအရ ပင်စင်စားတစ်ဦးဖြစ်သည် ။ ကျွန်တော်ငမိုးရိပ်ချောင်းတဖက်ကမ်း ထန်းရည်သွားသောက်ပြီးအပြန်တွင်မူး ပြီး၇ဆူဘုရားအနီးအရိပ်ရခုံတစ်ခုတွင်ထိုင်နေရာ ဦးဇေယျမှာလည်း ထိုနားက ဘုန်းကြီးကျောင်းတစ်ကျောင်းသို့လာရာမှ ဆုံဖြစ်ရာ အသိမိတ်ဆွေဖြစ်သွားခဲ့ကြပါတယ်ထို့နောက်ကျွန်တော်ဟာအားလပ်ရပ်သူ့ဆီသွားကာ သူအပြောများနားထောင်ကာ အပျင်းပြေစကားသွားပြောလေ့ရှိပါတယ် တနေ့နေ့လည်ခင်းတချိန် မိုးရွာနေစဉ် မိမိမှာပျင်းလွန်းသောကြောင့် ဦးဇေယျဆီသွားမယ်ဆိုကာ ဘတ်စ်စီးကာထွက်လာခဲ့ပါတယ်…ဘတ်စ်မှာလူအင်မတန်မှကြပ်၍ စပယ်ယာမှ… အနောက်ကလေးကိုတိုးပေးကြပါဦးခင်မျ နေရာအလွတ်တွေရှိပါတယ်…ဆို၍ ကျွန်တော်လည်းတိုး၍ တိုး၍အသက်၂၅နှစ်ခန့် ခန္ဓာကိုယ်ပြည့်ပြည့်ကောင်မလေးတစ်ယောက်နောက်သို့ရောက်သွားလေတော့တယ် ကျွန်တော်လည်းပထမတွင်စိတ်မပါသော်လည်း ကောင်မလေးဆီကရသောကိုယ်သင်းနံနှင့် လူတိုးသောကြောင့် သူဧ။်တင်ပါးနဲ့ထိသော အတွေ့ကြောင့်…